Σαν σήμερα 17 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε

Tsarouxis-Mines-Genaris

Σαν σήμερα 17 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac

Εορτάζουν
Αντωνίου του Μεγάλου, (Αντώνιος, Αντώνης, Τόνης, Νάκος, Αντώνας, Αντωνάκος, Αντωνάκης, Τόνυ, Αντωνία, Αντωνούλα, Τόνια)
Αγίου Θεοδοσίου του Μεγάλου ευσεβούς βασιλέως, (Θεοδόσιος, Θεοδόσης, Δόσιος, Δόσης *)
Νεομάρτυρος Γεωργίου του εξ Ιωαννίνων

17 Ιανουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

395: Οι δύο γιοι του Θεοδοσίου του Μέγα ανακηρύσσονται αυτοκράτορες. Ο Αρκάδιος του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους και ο Ονώριος του Δυτικού. Από τότε τα δύο τμήματα της αυτοκρατορίας θα ακολουθήσουν διαφορετικές πορείες, γι’ αυτό πολλοί ιστορικοί θεωρούν το έτος 395 απαρχή της βυζαντινής ιστορίας.

730: Ο αυτοκράτορας Λέοντας Γ’ συγκαλεί σύναξη όλων των ανώτερων κοσμικών και εκκλησιαστικών αξιωματούχων, το λεγόμενο «σιλέντιον», και ζητά να προσυπογράψουν διάταγμα, με το οποίο διατάζει την καταστροφή όλων των λατρευτικών εικόνων Ο πατριάρχης Γερμανός, αρνείται και καθαιρείται.

1377: Ο Πάπας Γρηγόριος ΙΑ΄ μεταφέρει την έδρα του Πάπα από την Αβινιόν πίσω στη Ρώμη.

1562:  Αναγνωρίζονται για πρώτη φορά οι Ουγενότοι, οι Γάλλοι προτεστάντες με το διάταγμα του Σαιν Ζερμέν.

1773: Ο βρετανός καπετάνιος Τζέιμς Κουκ γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που διασχίζει τον Ανταρκτικό Κύκλο.

1817: Ο Ιωάννης Καποδίστριας γίνεται Ελβετός πολίτης, σε αναγνώριση της συμβολής του στη δημιουργία του ομοσπονδιακού συστήματος της Ελβετίας.

1822: Οι Κρητικοί ανακαταλαμβάνουν τη Μονή Αρκαδίου από τους Τούρκους.

1824: Οι πολιτικές αντιθέσεις μεταξύ των επαναστατημένων Ελλήνων εκφράζονται με την παρουσία δύο κυβερνήσεων: Η μία έχει την έδρα της στην Τρίπολη υπό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και η άλλη στο Κρανίδι υπό τον Γεώργιο Κουντουριώτη.

1871: Ο αμερικανός μηχανικός Άντριου Χάλιντι πατεντάρει το πρώτο τρόλεϊ.

1893: Στη Χαβάη, η «επιτροπή ασφαλείας για την προστασία των Αμερικανών πολιτών», υπό τον Σάνφορντ Μπ. Ντόουλ, καταλύει τη μοναρχία και εξαναγκάζει σε παραίτηση τη βασίλισσα Λιλιουοκαλάνι, αντιδρώντας στη πρόθεσή της να εγκαθιδρύσει νέο Σύνταγμα.

1900: Οι Ινδιάνοι Γιάκουι του Τέξας κηρύττουν την ανεξαρτησία τους από το Μεξικό.

1902: Σεισμός στο Μεξικό σκοτώνει 300 άτομα.

1904: Ο Βυσσινόκηπος του Άντον Τσέχοφ κάνει πρεμιέρα στο Θέατρο Τέχνης της Μόσχας, σε σκηνοθεσία Στανισλάβσκι.

1910: Η Επιτροπή του "Στρατιωτικού Συνδέσμου" απαιτεί, μεταξύ άλλων, την παραίτηση της Κυβέρνηση και το σχηματισμό νέας της απόλυτης εμπιστοσύνης της Επανάστασης.

1911: Δολοφόνοι κάνουν απόπειρα να σκοτώσουν τον πρωθυπουργό της Γαλλίας Αριστίντ Μπριάν, στο Παλάτι των Βουρβόνων.

1912: Ο Ρόμπερτ Σκοτ φτάνει στο Νότιο Πόλο μόλις ένα μήνα μετά τον Ρόαλντ Αμούνδσεν.

1917: Οι ΗΠΑ πληρώνουν στη Δανία 25 εκατομμύρια δολάρια και αποκτούν τα Virgin Islands (Παρθένοι Νήσοι).

1921: Συνέλευση των αγροτών της Θεσσαλίας ζητά την ίδρυση αγροτικής τράπεζας.

1923: Υπογράφεται σύμβαση στη Λοζάνη για την ανταλλαγή των πληθυσμών των αιχμαλώτων και των πολιτικών ομήρων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

1824: Οι πολιτικές αντιθέσεις μεταξύ των επαναστατημένων Ελλήνων εκφράζονται με την παρουσία δύο κυβερνήσεων: Η μία έχει την έδρα της στην Τρίπολη υπό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και η άλλη στο Κρανίδι υπό τον Γεώργιο Κουντουριώτη.

1925: Συστήνεται στην Ελλάδα επιτροπή για τη διάσωση και συγκέντρωση του ελληνικού λαογραφικού θησαυρού της Μικράς Ασίας.

1929: Ο Ποπάι κάνει το ντεμπούτο του σε δεύτερο ρόλο, σε μιία σειρά κόμικς που δημοσιεύει η εφημερίδα της Νέας Υόρκης Evening Journal.

1930: Η Σοβιετική Ένωση παραβιάζει τη Συνθήκη της Λοζάννης στέλνοντας θωρηκτά του στόλου της μέσω των Στενών των Δαρδανελίων.

1938: Η πρώτη διεθνής έκθεση σουρεαλισμού φιλοξενείται στη γκαλερί Καλών Τεχνών του Παρισιού (Νταλί, Έρνεστ, κλπ).

1939: Στη Γερμανία, η Κυβέρνηση των Ναζί αποφασίζει τη λήψη νέων μέτρων με σκοπό τον περιορισμό της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής δραστηριότητας των Εβραίων.

1944: Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Αρχίζει η Μάχη του Μόντε Κασίνο στην Ιταλία μεταξύ Γερμανών και Συμμάχων, κατά την οποία οι Σύμμαχοι επιχειρούν να διασπάσουν τη Γραμμή του Χειμώνα και να καταλάβουν τη Ρώμη. Οι Γερμανοί θα καταφέρουν να αποκρούσουν την επίθεση και οι Σύμμαχοι θα υποχωρήσουν με απώλειες πάνω από 2.000 στρατιώτες.

1945:  Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Οι Ναζί αρχίζουν την εκκένωση του Άουσβιτς, καθώς οι Σοβιετικοί πλησιάζουν προελαύνοντες. Περίπου 60.000 κρατούμενοι θα οδηγηθούν σε πορείες θανάτου προς τη δύση. Στα στρατόπεδα του Άουσβιτς θα παραμείνουν κοντά στους 7.500 φυλακισμένους, οι οποίοι λόγω ασθένειας και αδυναμίας αδυνατούν να ακολουθήσουν την πορεία.

1945: Η Βαρσοβία, πρωτεύουσα της Πολωνίας απελευθερώνεται από τον Κόκκινο Στρατό, μετά από περίπου πέντε χρόνια κατοχής από τους Ναζί.

1946: Συνεδριάζει για πρώτη φορά το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ στο Λονδίνο.

1947: Ιδρύονται τα αρχηγεία Ρούμελης και Ηπείρου του Δημοκρατικού Στρατού, εν όψει της κλιμάκωσης των επιχειρήσεων του Εμφυλίου Πολέμου.

1948: Ρεκόρ προσέλευσης φιλάθλων (83.260) σημειώνεται στον ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Άρσεναλ για την πρώτη κατηγορία στο Maine Road του Μάντσεστερ.

1949: Κάνει πρεμιέρα στην αμερικανική τηλεόραση η πρώτη κωμωδία καταστάσεων, με τον τίτλο "Γκόλντμπεργκς".

1950: Στη Βοστόνη των ΗΠΑ, ενδεκαμελής συμμορία ενθυλακώνει 2 εκατομμύρια δολάρια από θωρακισμένο όχημα εταιρείας σεκιούριτι. («Great Brinks Robbery»).

1954: Στη Γιουγκοσλαβία, ο Τίτο διώχνει τον Μίλοβαν Ντζίλας από την Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος και ανακοινώνει ότι παρόμοιοι εχθροί θα έχουν την ίδια τύχη.

1955:  Το πυρηνικό υποβρύχιο «Ναυτίλος» κάνει το πρώτο του δοκιμαστικό ταξίδι.

1959: Η Σενεγάλη και το Γαλλικό Σουδάν ενώνονται για να δημιουργήσουν τη Δημοκρατία του Μάλι.

1959: Αγωνίζεται για πρώτη φορά σε ηλικία 17 ετών ο διάσημος Αμερικανός πυγμάχος Μοχάμεντ Άλι, τότε ονομαζόταν ακόμα Κάιους Κλέι, ανήμερα των γενεθλίων του. Αντίπαλος του είναι Μπένζαμιν Τζάκσονγουόρλντ.

1961: Εκτελείται από βελγικό απόσπασμα ο Πατρίς Λουμούμπα, πρωθυπουργός του Κονγκό. Στη συνέχεια το σώμα του τεμαχίζεται και τοποθετείται σε οξύ για να εξαφανιστεί κάθε ίχνος.

1962: Η διοίκηση του Ολυμπιακού εξαγγέλλει την κατασκευή γηπέδου στου Ρέντη, χωρητικότητας 110.000 θέσεων.

1966: Ένα βομβαρδιστικό Β-52 συγκρούεται στον αέρα με ένα ΚC 135, αεροσκάφος ανεφοδιασμού καυσίμων, πάνω από την Ισπανία, ρίχνοντας τρεις βόμβες υδρογόνου 70 κιλοτόνων κοντά στην πόλη Παλομάρ και μια κοντά στη θάλασσα.

1974: Γεννιούνται οι δίδυμες σιαμαίες Ιρανές αδελφές Λαντάν και Λαλέχ Μπιτζανί, που ήταν ενωμένες στο κεφάλι. Πέθαναν στις 8 Ιουλίου 2003, λίγες ώρες μετά την εγχείρηση διαχωρισμού τους.

1981: Στις Φιλιππίνες, ο δικτάτορας Φερντινάρντο Μάρκος ελευθερώνει 341 κρατούμενους και αίρει τον στρατιωτικό νόμο, που ίσχυε για 8 χρόνια και 4 μήνες.

1985: Η British Telecom ανακοινώνει την απόσυρση των κόκκινων τηλεφωνικών θαλάμων στη Μ. Βρετανία.

1986: Εγκαινιάζεται το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης στην Αθήνα.

1989: Αντιδράσεις και απογοήτευση προκαλεί στην Ελλάδα η χριστουγεννιάτικη πρωτοβουλία του Πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ να απευθύνει για πρώτη φορά το εορταστικό του μήνυμα στη «μακεδονική», όπως είπε, γλώσσα.

1989: Ο Πάτρικ Πάρντι ανοίγει πυρ σε δημοτικό σχολείο του Κλίβελαντ, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 5 παιδιά και να τραυματισθούν 29, προτού βάλει τέρμα στη ζωή του.

1991: Αρχίζει τα ξημερώματα η επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου», μπροστά στις οθόνες των τηλεθεατών ολόκληρου του κόσμου, μέσω του αμερικανικού δικτύου CNN, κατά την οποία οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους επιτίθενται εναντίον του Ιράκ, που έχει καταλάβει και προσαρτήσει το Κουβέιτ. Το ίδιο βράδυ, το Ιράκ εκτοξεύει οκτώ πυραύλους Σκουντ εναντίον του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας.

1992: Το Ειδικό Δικαστήριο εκδίδει τα ξημερώματα την ετυμηγορία του για το σκάνδαλο της Τράπεζας Κρήτης. Ο Ανδρέας Παπανδρέου αθωώνεται με ψήφους 7-6, ενώ καταδικάζονται ο Δημήτρης Τσοβόλας σε φυλάκιση 2,5 ετών και ο Γιώργος Πέτσος σε φυλάκιση 10 μηνών.

1992: Το Ισραήλ επιβάλλει απαγόρευση κυκλοφορίας στους Παλαιστινίους, από τη Δυτική Όχθη μέχρι τη Λωρίδα της Γάζας.

1993: Στο Ιράκ, αμερικανικοί πύραυλοι πλήττουν πυρηνικούς σταθμούς και βιομηχανική μονάδα κοντά στη Βαγδάτη.

1994: Καταστροφικός σεισμός μεγέθους 6,6 της κλίμακας Ρίχτερ πλήττει το Λος Άντζελες. Σκοτώνονται 61 άτομα και τραυματίζονται περισσότερα από 10.000.

1995: Σεισμός μεγέθους 7,2 Ρίχτερ χτυπά την πόλη Κόμπε της Ιαπωνίας σκοτώνοντας 5.000 ανθρώπους και προκαλώντας πολλές υλικές ζημιές.

1996: Αρχίζει η επίσημη λειτουργία των διπλωματικών γραφείων σύνδεσης Ελλάδας και ΠΓΔΜ.

1997: Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι υπογράφουν την επίσημη συμφωνία για τη Χεβρώνα και η πόλη παραδίδεται στην Παλαιστινιακή Αρχή μετά από 30 χρόνια ισραηλινής κατοχής.

1998: Η Πόλα Τζόουνς κατηγορεί τον Αμερικανό Πρόεδρο Μπιλ Κλίντον για σεξουαλική παρενόχληση.

1999: Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν εισηγείται την αποχώρηση των ειρηνευτικών δυνάμεων από την Αγκόλα καθώς ο εμφύλιος πόλεμος.

2002: Δεκάδες άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από τις εκρήξεις του ηφαιστείου Νγιραγκόνγκο, κοντά στην πόλη Γκόμα του Κονγκό, όταν ένας ποταμός από λάβα κόβει την πόλη στη μέση, καταβροχθίζοντας κτίρια και αναγκάζοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείψουν πανικόβλητοι τα σπίτια τους.

2010: Ο κύπριος πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας, παρουσία και του Έλληνα πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, εγκαινιάζει το χωριό Αρτέμιδα, που ανοικοδομήθηκε πλήρως μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007 στην Ηλεία, με δαπάνες της Κυπριακής Δημοκρατίας.

2010: Στη Νιγηρία συγκρούσεις μεταξύ Μουσουλμάνων και Χριστιανών οδηγούν στον θάνατο τουλάχιστον 200 ατόμων.

2013: Ο νεαρός Πακιστανικής καταγωγής Σαχζάτ Λουκμάν δολοφονήθηκε από μέλη της νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

1501 – Λέοναρντ Φουξ, γερμανός βοτανολόγος, που έδωσε το όνομά του στο φυτό Φούξια. (Θαν. 10/5/1556)

1600 - Πέδρο Καλντερόν δε λα Μπάρκα, Ισπανός θεατρικός συγγραφέας.
O Πέδρο Καλντερόν δε λα Μπάρκα (Pedro Calderόn de la Barca, 17 Ιανουαρίου 1600 – 25 Μαΐου 1681) ήταν θεατρικός συγγραφέας, ποιητής και συγγραφέας του Ισπανικού Χρυσού Αιώνα. Σε ορισμένες περιόδους της ζωής του ήταν επίσης στρατιώτης και Ρωμαιοκαθολικός ιερέας. Γεννημένος όταν το θέατρο του Ισπανικού Χρυσού Αιώνα καθοριζόταν από το Λόπε δε Βέγα, το ανέπτυξε περαιτέρω, με το έργο του να θεωρείται ως το αποκορύφωμα του θεάτρου του Ισπανικού Μπαρόκ. Ετσι θεωρείται ένας από τους κορυφαίους δραματουργούς της Ισπανίας και ένας από τους καλύτερους θεατρικούς συγγραφείς της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

1706 – Βενιαμίν Φραγκλίνος, Αμερικανός συγγραφέας, εφευρέτης, δημοσιογράφος και πρεσβευτής.
Είναι ένας από τους εθνοπατέρες των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.

1820 – Αν Μπροντέ, Αγγλίδα συγγραφέας.
Η Αν Μπροντέ (Anne Brontë, 17 Ιανουαρίου 1820 - 28 Μαΐου 1849) ήταν Αγγλίδα συγγραφέας. Ήταν η νεότερος από τις Αδελφές Μπροντέ.
Το 1846, η Σαρλότ, η Έμιλι κι η Άννα εξέδωσαν μια ποιητική συλλογή με τα ψευδώνυμα Κάρερ, Έλλις και Άκτον Μπελ. Έγραψε τα εξής έργα:
Agnes Grey (Άγκνες Γκρέυ, 1847)
The Tenant of Wildfell Hall (H ενοικιαστής του Γουάιλντφελ Χωλ, 1848)

1863 – Κονσταντίν Στανισλάφσκι, Ρώσος σκηνοθέτης.
Ο Κονσταντίν Σεργκέγεβιτς Στανισλάφσκι (17 Ιανουαρίου 1863 – 7 Αυγούστου 1938) ήταν σκηνοθέτης και πρωτοπόρος της υποκριτικής του ρωσικού θεάτρου, υπεύθυνος μιας μεγάλης καινοτομίας στην υποκριτική που χρησιμοποιείται από τον 20ό αιώνα σε ολόκληρο τον κόσμο.

1863 – Ντέιβιντ Λόυδ Τζορτζ, πρωθυπουργός της Αγγλίας.

1899 – Αλ Καπόνε, Ιταλοαμερικανός γκάνγκστερ.
Ο Αλφόνσο «Αλ» Καπόνε (προφέρεται Καπόν, Νέα Υόρκη, 17 Ιανουαρίου 1899 - Παλμ Άιλαντ, Φλόριντα, 25 Ιανουαρίου 1947) ήταν διαβόητος κακοποιός, λαθρέμπορος οινοπνευματωδών ποτών που έδρασε στις ΗΠΑ και δέσποζε στον κόσμο του οργανωμένου εγκλήματος από το 1925 έως το 1931, στην περίοδο της ποτοαπαγόρευσης.
Το 1931 και ύστερα από πολύχρονες έρευνες του επιθεωρητή Ουίλσον ο Καπόνε καταδικάστηκε για φοροδιαφυγή. Η κατηγορία στηρίχθηκε στη μαρτυρία του δικηγόρου του Λώρενς Μάτινγκλυ, σε διάφορα στοιχεία με έσοδα του γκάνγκστερ και σε διάφορες άλλες μαρτυρίες. Αρχικά δέχθηκε τις κατηγορίες, πιστεύοντας ότι θα υπήρχε ευνοϊκή μεταχείριση. Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη με αποτέλεσμα ο Καπόνε να αναιρέσει την αρχική του κατάθεση. Προσπάθειες όπως αυτή της δωροδοκίας των ενόρκων δεν πέτυχαν και έτσι ο δικαστής Ουίλκερσον τον καταδίκασε σε δέκα χρόνια φυλάκιση επιβάλλοντάς του επιπλέον και πρόστιμα 50.000 δολαρίων.
Το 1932 μεταφέρθηκε στις φυλακές της Ατλάντα και στη συνέχεια σε αυτές του Αλκατράζ. Λίγο μετά το 1935 άρχισε να δείχνει συμπτώματα συφιλιδικής παράνοιας και άρχισε να νοσηλεύεται σε νοσοκομείο. Τον τελευταίο χρόνο της ποινής του βρισκόταν Τέρμιναλ Άιλαντ της Καλιφόρνια. Αποφυλακίστηκε στις 16 Νοεμβρίου του 1939 αφού πλήρωσε 37.617,51 δολάρια και αποσύρθηκε στο κτήμα του στη Φλόριντα.
Απεβίωσε από ανακοπή καρδιάς στις 25 Ιανουαρίου του 1947 στο σπίτι του στη Φλόριντα. Ο γιος του Άλμπερτ Σόνυ Φράνσις Καπόνε μετά από λίγα χρόνια άλλαξε το όνομά του σε Φράνσις.

1916 - Νίκος Καθαροσπόρης, Έλληνας πολιτικός.
Ο Νίκος Καθαροσπόρης (17 Ιανουαρίου 1916 - Παρίσι, Μάρτιος 1974) ήταν Έλληνας πολιτικός και βουλευτής της Αριστεράς.
Γεννήθηκε στη Χαλκίδα. Εργάστηκε ως ιδιωτικός υπάλληλος. Από τα νεανικά του χρόνια υπήρξε στέλεχος του ΚΚΕ. Στις εκλογές του 1958 εξελέγη βουλευτής στην εκλογική περιφέρεια Ευβοίας με την ΕΔΑ. Το φθινόπωρο του 1966 είχε συμμετοχή στο πανελλαδικό ακτίφ στελεχών ΕΔΑ και ΔΝΛ.
Πέθανε στο Παρίσι σχετικά νέος, το 1974. Κηδεύτηκε στις 9 Μαρτίου 1974 από τον ιερό ναό Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου (Σκουφά). Η ταφή του έγινε στο νεκροταφείο της Χαλκίδας.
Γιος του είναι ο δημοσιογράφος Προκόπης Δούκας.

1927 – Έρθα Κιτ, Αμερικανίδα τραγουδίστρια και ηθοποιός.

1928 – Ζαν Μπαρακέ, Γάλλος συνθέτης.

1928 – Βιντάλ Σασούν, κομμωτής και κατασκευαστής προϊόντων για τα μαλλιά.

1931 – Τζέιμς Ερλ Τζόουνς, Αφροαμερικανός ηθοποιός.

1933 - Δαλιδά, Γαλλίδα τραγουδίστρια.
Η Δαλιδά ή Dalida (Κάιρο 17 Ιανουαρίου 1933 - Παρίσι 3 Μαΐου 1987) ήταν γαλλικής υπηκοότητας Ιταλίδα τραγουδίστρια χορεύτρια και ηθοποιός. Έχει ηχογραφήσει σε περισσότερες από 10 γλώσσες, ήταν η πρώτη τραγουδίστρια που έλαβε διαμαντένια απονομή δίσκου στην ιστορία της μουσικής και από το 1955 μέχρι το 1986 είχε κάνει 55 χρυσούς δίσκους μόνο στη Γαλλία. Έδωσε τέλος στη ζωή της το 1987, όταν ήταν μόλις 54 ετών. Θεωρείται η σπουδαιότερη τραγουδίστρια στην Αίγυπτο και μία από τις πιο σημαντικές τραγουδίστριες παγκοσμίως του προηγούμενου αιώνα. Μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει πολλές ταινίες και ντοκιμαντέρ σχετικά με τη ζωή της και το θρύλο της.
Στην προσωπική της ζωή η Δαλιδά θεωρήθηκε μια δυστυχισμένη γυναίκα και τραγικό πρόσωπο καθώς δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει μία οικογένεια όπως ονειρευόταν. Έζησε 3 μεγάλους έρωτες, αρχικά με τον Γάλλο μάνατζερ Λυσιέν Μορισσέ,μετά με τον Ιταλό τραγουδιστή Λουίτζι Τένκο και στη συνέχεια με τον Γάλλο παρουσιαστή Ρισάρ Σανφρέ. Και οι τρεις άντρες είχαν ψυχική εμμονή μαζί της, κάτι που τους οδήγησε στην αυτοκτονία. Αυτό κλόνισε τη Δαλιδά και έτσι το τέλος της, ήταν μοιραία ανάλογο. Στις 3 Μαΐου 1987 βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμά της έχοντας λάβει μία ισχυρή δόση βαρβιτουρικών. Είχε αφήσει σημείωμα στο οποίο ανέφερε: "Η ζωή μου άρχισε να γίνεται ανυπόφορη. Συγχωρέστε με". Ο ξαφνικός θάνατός της σόκαρε τη Γαλλική και Αιγυπτιακή κοινωνία, ενώ η Δαλιδά θεωρήθηκε το μεγαλύτερο σύμβολο "μοιραίας γυναίκας" (femme fatale).


1931 – Ντάγκλας Γουάιλντερ, Αφροαμερικανός Κυβερνήτης στις ΗΠΑ.

1939 – Χριστόδουλος, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, κατά κόσμο Χρήστος Παρασκευαΐδης.
Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Κυρός Χριστόδουλος της Ορθόδοξος Ανατολικής Εκκλησίας της Ελλάδος (17 Ιανουαρίου 1939 - 28 Ιανουαρίου 2008), κατά κόσμον Χρήστος Παρασκευαΐδης, διετέλεσε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος την περίοδο 1998 - 2008.
Στα πρώτα χρόνια της θητείας του απέκτησε μεγάλη δημοτικότητα λόγω του ότι προωθούσε το λεγόμενο «άνοιγμα της Εκκλησίας προς την κοινωνία» και λόγω της διαμάχης του με τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη στο ζήτημα των ταυτοτήτων.
Γεννήθηκε στην Ξάνθη στις 17 Ιανουαρίου 1939 και ήταν γιος του Κωνσταντίνου και της Βασιλικής Παρασκευαΐδη, προσφύγων. Η οικογένειά του καταγόταν από την Αδριανούπολη της Ανατολικής Θράκης και εγκαταστάθηκε στην Ξάνθη μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης. Σε ηλικία 2 ετών, μετά την εμπλοκή της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1941, η οικογένειά του μετακόμισε για λόγους ασφαλείας στην Αθήνα, όπου ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος έζησε μέχρι την ηλικία των 35 ετών. Μαθήτευσε στο δημοτικό σχολείο Κοραής και ακολούθως στο Λεόντειο Λύκειο Πατησίων με άριστη επίδοση. Το 1962 έλαβε το πτυχίο της Νομικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με άριστα, και το 1967 αποφοιτά από τη Θεολογική σχολή του ιδίου πανεπιστημίου επίσης με άριστα. Παράλληλα σπούδασε Βυζαντινή Μουσική στο Ωδείο Αθηνών. Το 1982 υπέβαλε τη διδακτορική του διατριβή στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με τίτλο «Ιστορική και Κανονική θεώρησις του Παλαιοημερολογητικού ζητήματος κατά τε την γένεσιν και την εξέλιξιν αυτού εν Ελλάδι» και ονομάστηκε διδάκτωρ του Κανονικού Δικαίου με βαθμό άριστα. Ήταν πτυχιούχος της γαλλικής και αγγλικής γλώσσας, και γνώστης της ιταλικής και γερμανικής γλώσσας. Έχει ανακηρυχθεί Επίτιμος Διδάκτωρ των πανεπιστημίων Κραϊόβας και Ιασίου το 2003 και Λατερανού το 2006.
Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ίδρυσε 14 Ειδικές Συνοδικές Επιτροπές για ένα ευρύ φάσμα προβλημάτων της σύγχρονης ζωής, μερικές από τις οποίες είναι για τα εξής θέματα: Βιοηθική (1988), Ακαδημία Εκκλησιαστικών Τεχνών (1999), Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (1999), Γάμου, Οικογενείας, Προστασίας του Παιδιού και Δημογραφικού Προβλήματος (1999), Χριστιανικών Μνημείων (1999), Θείας και Πολιτικής Οικονομίας και Οικολογίας (1999), Πολιτισμικής Ταυτότητας (1999), Γυναικείων Θεμάτων (1999), Παρακολούθησης των Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004» (1999), Αθλητισμού (2006), Μεταναστών, Προσφύγων και Παλλιννοστούντων (2006) κλπ.
Toν Ιούνιο του 2007 διαγνώστηκε ότι ο Αρχιεπίσκοπος πάσχει από καρκίνο του παχέος εντέρου και χειρουργήθηκε με επιτυχία για την αφαίρεση του όγκου. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας όμως διαγνώστηκε και δεύτερος καρκίνος στο ήπαρ, καθώς και κίρρωση, που ήταν αποτέλεσμα χρόνιας ηπατίτιδας. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ και τέθηκε σε αναμονή εύρεσης μοσχεύματος, προκειμένου να γίνει μεταμόσχευση ήπατος. Αν και το μόσχευμα βρέθηκε, κατά τη χειρουργική επέμβαση στις 8 Οκτωβρίου δεν έγινε η μεταμόσχευση, καθώς διαπιστώθηκαν πολλαπλές μεταστάσεις.
Λίγες εβδομάδες αργότερα επέστρεψε στην Ελλάδα όπου συνέχισε τη θεραπεία του.
Η θεραπευτική αγωγή που ακολουθούσε του δημιουργούσε παρενέργειες και σταδιακή επιδείνωση της υγείας του. Στα τελευταία στάδια της ασθένειας του αρνήθηκε περαιτέρω ιατρική αγωγή, καθώς και να μεταφερθεί σε νοσοκομείο.
Στις 28 Ιανουαρίου του 2008 στις 5:15 το πρωί άφησε τη τελευταία του πνοή σε ηλικία 69 ετών. Απεβίωσε στην οικία του, όπως ο ίδιος ζήτησε, χωρίς να μεταφερθεί σε νοσοκομείο, παρά την επιδείνωσή της υγείας του που τον οδήγησε στο να καταλήξει. Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας η σορός του μεταφέρθηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Αθήνας για λαϊκό προσκύνημα. Ανήμερα του θανάτου του, η ελληνική κυβέρνηση δια του Υπουργείου Εσωτερικών κήρυξε τετραήμερο εθνικό πένθος.
Στο τελευταίο του δημόσιο μήνυμα, με την ευκαιρία της πρωτοχρονιάς του 2008, νιώθοντας το τέλος του αφήνει την παρακαταθήκη του με τα εξής λόγια:
"Σταθήτε όλοι όρθιοι στις επάλξεις σας και μη ξεπουλήσετε τα πρωτοτόκια μας. Διδάξτε στα παιδιά σας την αλήθεια, όπως την εβίωσαν οι αείμνηστοι Πατέρες μας. Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του. Το έχει κατ' επανάληψιν αποδείξει. Και θα το αποδείξει και πάλι. Αντίσταση και Ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ο,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ο,τι κινδυνεύει".


1942 – Μοχάμεντ Άλι, Αμερικανός πυγμάχος.
O Μοχάμεντ Άλι (όνομα γέννησης: Κάσιους Μαρσέλους Κλέι, Cassius Marcellus Clay, Jr, 17 Ιανουαρίου 1942 - 3 Ιουνίου 2016) ήταν Αμερικανός πρώην πυγμάχος. Αποσύρθηκε οριστικά από την ενεργό δράση το 1981, έχοντας φτάσει συνολικά στις 56 νίκες, με μόλις πέντε ήττες και κατακτώντας τρεις φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή βαρέων βαρών καθώς και ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960. Υπήρξε ο πρώτος πυγμάχος που κατέκτησε τρεις φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή, τον οποίο υπερασπίστηκε με επιτυχία συνολικά 19 φορές. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους πυγμάχους στην ιστορία του αθλήματος και ένας από τους σπουδαιότερους αθλητές του 20ού αιώνα.
Ο τρόπος που πυγμαχούσε διακρινόταν για την ταχύτητα των κινήσεων του, τη δύναμη και την ευελιξία του. Μέσα από τον συχνά προκλητικό, αλαζονικό και αυθάδη χαρακτήρα του απέναντι στους αντιπάλους του, απομακρύνθηκε από τα παραδοσιακά δεδομένα των αγώνων πυγμαχίας, ενώ ταυτόχρονα απασχόλησε την κοινή γνώμη για τις θέσεις του πάνω σε θρησκευτικά και πολιτικά ζητήματα, αποτελώντας σύμβολο διαμαρτυρίας. Στη δεκαετία του 1960 ασπάστηκε το Ισλάμ, προσχωρώντας στην οργάνωση των «Μαύρων Μουσουλμάνων» και μετονομάστηκε σε Μοχάμεντ Άλι, θεωρώντας πως μέχρι τότε κατείχε το «όνομα ενός δούλου». Τοποθετήθηκε ανοιχτά σε θέματα που άπτονταν της ελευθερίας των Αφροαμερικανών στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ αρνήθηκε επίσης να καταταγεί στον αμερικανικό στρατό κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, στάση για την οποία του αφαιρέθηκε προσωρινά ο τίτλος του πρωταθλητή. Το 1983 διαγνώστηκε πως πάσχει από το σύνδρομο Πάρκινσον. Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του, είχε λάβει πολυάριθμες τιμητικές διακρίσεις, όπως το «Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας», ενώ το 2005 ιδρύθηκε προς τιμή του το «Κέντρο Μοχάμεντ Άλι», αφιερωμένο στη ζωή του, στην αθλητική σταδιοδρομία του και στα ιδανικά που υπερασπίστηκε.


1942 - Βασίλης Τσιβιλίκας, ήταν Έλληνας κωμικός ηθοποιός με σημαντική παρουσία στον ελληνικό κινηματογράφο, την τηλεόραση και ιδιαίτερα το θέατρο.

1948 – Μικ Τέιλορ, μουσικός.

1956 – Πολ Γιανγκ, Βρετανός μουσικός.

1962 – Τζιμ Κάρεϊ, διάσημος Καναδός κωμικός ηθοποιός.
Ο Κάρεϊ γεννήθηκε στο Νιουμάρκετ του Οντάριο από τους Κάθλιν και Πέρσι Κάρεϊ. Έχει τρία μεγαλύτερα αδέρφια, τους Τζον, Πατρίσια και Ρίτα. Όταν ήταν 14 ετών η οικογένειά του μετακόμισε στο Σκάρσμπορο και εκεί πήγε σε καθολικό σχολείο. Μετά μετακόμισε στο Μπέρλινγτον για οκτώ χρόνια όπου και τελείωσε το λύκειο.
Ο Τζιμ Κάρεϊ (Jim Carrey, 17 Ιανουαρίου 1962) είναι Καναδός ηθοποιός. Έγινε γνωστός το 1990 με την τηλεοπτική σειρά In Living Color. Οι πρώτοι του πρωταγωνιστικοί ρόλοι σε μεγάλες παραγωγές έγιναν το 1994 με τις ταινίες Ace Ventura: Ντετέκτιβ Ζώων (Αce Ventura: Pet Detective), Η Μάσκα (The Mask, 1994) και Ο Ηλίθιος και ο Πανηλίθιος (Dumb and Dumber, 1994). Το 1997 πρωταγωνίστησε στην κωμωδία Ο Ψευταράς (Liar Liar) για την οποία έλαβε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα α' ανδρικού ρόλου. Αργότερα πρωταγωνίστησε στις καλλιτεχνικές επιτυχίες Ζωντανή Μετάδοση: The Truman Show (The Truman Show, 1998) και Άνθρωπος στο Φεγγάρι (Man on the Moon, 1999), κερδίζοντας δύο Χρυσές Σφαίρες α' ανδρικού ρόλου.
Το 2000 πρωταγωνίστησε στην ταινία Ο Κατεργάρης των Χριστουγέννων (How the Grinch Stole Christmas) και τρία χρόνια αργότερα στη μεγάλη εισπρακτική επιτυχία Θεός για μια εβδομάδα (Bruce Almighty). Το 2004 πρωταγωνίστησε στην ταινία Η Αιώνια Λιακάδα Ενός Καθαρού Μυαλού (Eternal Sunshine of the Spotless Mind) για την οποία έλαβε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα και BAFTA. Ακολούθησαν οι ταινίες Λέμονι Σνίκετ: Μια Σειρά Από Ατυχή Γεγονότα (Lemony Snicket's A Series of Unfortunate Events, 2004), Όλα τα Λεφτά (Fun with Dick and Jane, 2005), Ναι σε Όλα (Yes Man, 2008) και Ο Κος Πόπερ και οι Πιγκουίνοι του (Mr. Popper's Penguins, 2011).
Ο Κάρεϊ έχει παντρευτεί δύο φορές. Ο πρώτος του γάμος ήταν με τη Μελίσα Γουόμερ το Μάρτιο του 1987. Μαζί έκαναν μία κόρη, τη Τζέιν Έριν Κάρεϊ, και χώρισαν το 1995. Μετά το διαζύγιό του είχε σχέση με τη Λόρεν Χόλι. Παντρεύτηκαν το Σεπτέμβριο του 1996 και ο γάμος τους κράτησε λιγότερο από ένα χρόνο. Αργότερα αρραβωνιάστηκε τη Ρενέ Ζελβέγκερ αλλά χώρισαν το Δεκέμβριο του 2000. Το 2005 είχε δεσμό με τη Τζένι Μακάρθυ, ο οποίος κράτησε 5 χρόνια, μέχρι τον Απρίλιο του 2010

1964 - Μισέλ Ομπάμα, Πρώτη Κυρία των Η.Π.Α.
Η Μισέλ ΛαΒόν Ρόμπινσον Ομπάμα (Michelle LaVaughn Robinson Obama, 17 Ιανουαρίου 1964) είναι Αμερικανίδα δικηγόρος και συγγραφέας. Είναι παντρεμένη με τον 44ο Πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα και επίσης είναι η πρώτη Αφροαμερικανίδα πρώτη κυρία. Μεγαλωμένη στο Σάουθ Σάιντ του Σικάγου, αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Πρίνστον και τη Νομική Σχολή του Χάρβαρντ, κάνοντας τα πρώτα βήματα της δικηγορικής της καριέρας στο Sidley Austin, όπου και γνώρισε τον Μπάρακ Ομπάμα. Ακολούθως εργάστηκε στο προσωπικό του Δημάρχου του Σικάγου, Ρίτσαρντ Ντάλεϊ, αλλά και για το Ιατρικό Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
Κατά τη διάρκεια του 2007 και του 2008, η Μισέλ βοήθησε τον σύζυγό της στην προεκλογική του εκστρατεία. Η Μισέλ και ο Μπάρακ Ομπάμα έχουν δύο κόρες. Η Μισέλ έχει γίνει είδωλο ντυσίματος για τις γυναίκες, ενώ είναι συνήγορος για θέματα φτώχειας, διατροφολογίας, σωματικής εξάσκησης και υγιεινής διατροφής.

1965 - Νίκος Νιόπλιας, Έλληνας ποδοσφαιριστής και προπονητής.
Ο Νίκος Νιόπλιας (Γαλατινή Κοζάνης, 17 Ιανουαρίου 1965) είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής, ο οποίος αγωνιζόταν στη θέση του μέσου. Ως παίκτης κατέκτησε 2 Πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα (με Παναθηναϊκό και ΟΦΗ), ενώ ως προπονητής κατέκτησε το νταμπλ με τον Παναθηναϊκό την περίοδο 2009-10.

1969 - Tiësto, Ολλανδός DJ
Ο Τάις Μίκιελ Φέρβεστ (Tijs Michiel Verwest, 17 Ιανουαρίου 1969), γνωστός ως Tiësto, είναι Ολλανδός μουσικός, DJ και μουσικός παραγωγός electronic dance μουσικής. Αν και έχει χρησιμοποιήσει αρκετά διαφορετικά παρωνύμια κατά το παρελθόν, είναι πιο γνωστός για τις δουλειές του ως DJ Tiësto. Στις τελευταίες του παραγωγές, ωστόσο, έχει εγκαταλείψει τον τίτλο "DJ" και είναι, πλέον, γνωστός ως "Tiësto", ένα καλλιτεχνικό όνομα το οποίο προέρχεται από το ψευδώνυμο που είχε σε παιδική ηλικία.
Το 1997, ίδρυσε την δισκογραφική εταιρεία Black Hole Recordings με τον Arny Bink, όπου κυκλοφόρησε τις σειρές δίσκων Magik και In Search of Sunrise. Ο Tiësto συναντήθηκε με τον παραγωγό Ντένις Βάκοπ Ράιγιερς το 1998, και, έκτοτε, οι δυο τους συνεργάζονται τακτικά. Στον Ράιγιερς οφείλονται ως παραγωγό, στιχουργό, συνθέτη, ή διαμεσολαβητή πολλές από τις μουσικές κυκλοφορίες του Tiësto. Το 1999 και 2000 ο Tiësto συνεργάστηκε με τον Ferry Corsten ώστε να φτιάξουν τους Gouryella. Το remix του από το 2000 του "Silence" των Delerium σε συνεργασία με την Σάρα ΜακΛάχλαν το έκανε πιο γνωστό στο ευρύ κοινό. Το 2001, κυκλοφόρησε τον πρώτο προσωπικό του δίσκο με τίτλο In My Memory στο οποίο περιλαμβάνονταν μεγάλες μουσικές επιτυχίες που απογείωσαν την καριέρα του. Βρέθηκε στην θέση #1 3 συνεχόμενες φορές για το DJ Magazine Top 100 Popularity Poll από το 2002 ως το 2004.
Μόλις είχε κυκλοφορήσει τον δεύτερό του δίσκο με τίτλο Just Be, το 2004 στους Ολυμπιακούς Αγώνες, εμφανίστηκε ζωντανά στη διάρκεια της τελετής έναρξης στην Αθήνα της Ελλάδας, αποτελώντας τον πρώτο DJ που να παίζει ζωντανά μουσική σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Τα κομμάτια που είχε συνθέσει ειδικά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες κυκλοφόρησαν ενωμένα υπό τον τίτλο Parade of the Athletes αργότερα στην διάρκεια του ίδιου έτους. Τον Απρίλιο του 2007, ο Tiësto ξεκίνησε την ραδιοφωνική του εκπομπή Tiësto's Club Life στο Radio 538 της Ολλανδίας και κυκλοφόρησε τον τρίτο του δίσκο με τον τίτλο Elements of Life. Ο δίσκος έφτασε στην πρώτη θέση της ολλανδικής κατάταξης για τις πωλήσεις δίσκων καθώς και στο "Billboard Top Electronic Albums" στις ΗΠΑ και 'έλαβε υποψηφιότητα για τα Grammy Awards του 2008. Ο Tiësto κυκλοφόρησε τον τέταρτο δίσκο του με τίτλο Kaleidoscope τον Οκτώβριο του 2009.
Το 2012, ο Tiësto είχε φτάσει στην θέση #2 της κατάταξης DJ Mag 100 Popularity Poll,ενώ αναφέρεται στα μουσικά είδη που παίζει ως House, Electro House, και Progressive House. Από νοσταλγία, ο Tiësto ακόμη παίζει Trance Μουσική, το μουσικό είδος με το οποίο συνδέθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Θεωρείται από πολλούς ως ο κορυφαίος DJ παγκοσμίως και βρίσκεται συχνά στην κορυφή ή κοντά σε κατατάξεις με τους σημαντικότερους στην ιστορία DJ's.


 


1974 – Λαντάν και Λαλέχ Μπιτζανί, δίδυμες σιαμαίες Ιρανές αδελφές που ήταν ενωμένες στο κεφάλι.

1979 - Αντώνης Μαρτσάκης, Έλληνας τραγουδιστής και βιολιστής.

1980 - Ζόι Ντεσανέλ, Αμερικανίδα ηθοποιός.

1982 - Ντουέιν Γουέιντ, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής.

1982 - Ρικάρντο Μπόβιο, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

395 – Θεοδόσιος Α’, Ρωμαίος αυτοκράτορας.
Ο Θεοδόσιος Α΄ (11 Ιανουαρίου 347 – 17 Ιανουαρίου 395), γνωστός και ως Μέγας Θεοδόσιος, ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 379 έως το 395. Ο Θεοδόσιος ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας που κυβέρνησε τόσο στο ανατολικό όσο και στο δυτικό μισό της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Βασίλευσε ως συναυτοκράτορας αρχικά με το Γρατιανό και Ουαλεντινιανό Β΄ μέχρι το 383, στη συνέχεια μόνο με τον Ουαλεντινιανό Β΄ και από το 392 και μετά με συναυτοκράτορα τον γιο του Αρκάδιο. Υπήρξε ικανότατος στρατιωτικός αλλά ουσιαστικά άσκησε τη διοίκηση της αυτοκρατορίας όσο ο Ουαλεντινιανός Β' ήταν ανήλικος. Παντρεύτηκε αρχικά την Φλασίλλα με την οποία απέκτησε τον Αρκάδιο, τον Ονώριο και την Πουλχερία και αργότερα την αδερφή του Ουαλεντινιανού Γάλλα ή Γκάλλα, κόρη της Ιουστίνας από την οποία απέκτησε την Γάλλα Πλακιδία, ή Γκάλλα Πλακιντία.

1468 – Γεώργιος Καστριώτης-Σκεντέρμπεης, ήρωας της εθνικής ανεξαρτησίας της Αλβανίας.
Ο Γεώργιος Καστριώτης ή Σκεντέρμπεης (1404 ή 1405 - 17 Ιανουαρίου 1468), γνωστός στην αλβανική βιβλιογραφία ως Γκιέργκι Καστριότι (Gjergj Kastrioti Skënderbeu), ήταν Αλβανός άρχοντας και στρατιωτικός ενώ, κατά άλλες εκδοχές, η καταγωγή του θεωρείται σερβοαλβανοελληνική, σλαβονική ή σερβική. Αντιστάθηκε για χρόνια στην εισβολή των Οθωμανών και είναι ο εθνικός ήρωας της Αλβανίας.

1718 – Μαρία Αγκνέζι, Ιταλίδα γλωσσολόγος και μαθηματικός.

1751 – Τομάζο Αλμπινόνι, Ιταλός συνθέτης, Τομάζο Αλμπινόνι. Συνέθεσε 50 όπερες και είναι ιδιαίτερα γνωστός για τα κονσέρτα του για όμποε.

1848 – Πέτρος Μαυρομιχάλης, γνωστός και ως Πετρόμπεης, ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης.
Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης (1765 - 17 Ιανουαρίου 1848) ήταν γόνος της ιστορικής μανιάτικης οικογένειας των Μαυρομιχαλαίων, τελευταίος Μπέης της Μάνης, οπλαρχηγός του 1821, αναδειχθείς "αρχιστράτηγος των σπαρτιατικών δυνάμεων" και πρωθυπουργός της Ελλάδας από τη θέση του προέδρου του Εκτελεστικού Σώματος του ελληνικού κράτους.
Γεννήθηκε στην Τσίμοβα, όπως λεγόταν η σημερινή Αρεόπολη, επί Οθωμανοκρατίας, πρωτεύουσα τότε της Μάνης, και ήταν γιος του Πιέρρου Μαυρομιχάλη. Μητέρα του ήταν η Κατερίνη, θυγατέρα του ιατρού και ηγεμόνα της Λακωνίας Κουτσογρηγοράκου.
Κατά την περίοδο του διωγμού των κλεφτών, φυγάδευσε πολλούς προς τα γαλλοκρατούμενα Επτάνησα. Συνδέθηκε συναισθηματικά με τη Γαλλία καθώς πίστευε ότι ήταν η μόνη δύναμη που μπορούσε πραγματικά να βοηθήσει τους υποδουλωμένους Έλληνες να ξεσηκωθούν. Γι' αυτό τον λόγο σύναψε φιλικές σχέσεις με τον Ναπολέοντα, χωρίς όμως να καταφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το 1814 διορίστηκε από την Υψηλή Πύλη Μπέης της Μάνης.
Στις 2 Αυγούστου 1818, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, που ήταν τότε 53 χρονών, μυήθηκε στη φιλική Εταιρεία, από τον Ηλία Χρυσοσπάθη στις Κιτριές, αλλά σύμφωνα με τον κατάλογο των Φιλικών που συνέταξε ο Παναγιώτης Σέκερης, από τον Κυριάκο Καμαρινό. Ο Σέκερης μας παρέχει επίσης την πληροφορία ότι ο Πετρόμπεης εκτός της αρχικής οικονομικής εισφοράς του «υπόσχεται έτι 5000 γρόσια και είκοσι χιλιάδας οπλοφόρους πρόθυμους πλην πτωχούς».
Στην τελευταία περίοδο της ζωής του, ο Πετρόμπεης τιμήθηκε ιδιαίτερα από την Αντιβασιλεία. Διορίστηκε αντιπρόεδρος του νεοσύστατου Συμβουλίου της Επικρατείας και, μετά την αντιπολίτευση, γερουσιαστής. Επίσης, τιμήθηκε με τον βαθμό του Αντιστρατήγου. Ως ευγνωμοσύνη του έθνους, δωρίστηκε στην οικογένειά του ένα κτήμα στην Πελοπόννησο, το ονομαζόμενο «Λυκοβούνιο», που βρίσκεται στο Δαφνί Λακωνίας.
Πέθανε στην Αθήνα στις 17 Ιανουαρίου 1848. Στην κηδεία του εκφώνησαν λόγους ο Σπυρίδων Τρικούπης και ο Παναγιώτης Σούτσος.
Σύζυγός του ήταν η Φωτεινή Π. Μαυρομιχάλη, το γένος Δημητρακαράκου με την οποία και απέκτησε εννέα παιδιά, έξι γιους και τρεις κόρες: ο Ηλίας, ο Αναστάσιος, ο Γεώργιος, ο Ιωάννης, ο Δημήτρης Μαυρομιχάλης, η Μαριγώ, (σύζυγος του Λυκούργου Κρεστενίτη), η σύζυγος Γιατράκου (το όνομά της παρέμεινε άγνωστο), η Παναγιωτίτσα (σύζυγος Δημητρίου Σαχίνη),.

1861 – Λόλα Μοντέζ, Ιρλανδή τραγουδίστρια και χορεύτρια.

1886 – Αμίλκαρε Πονκιέλι, Ιταλός συνθέτης.
Ο Αμίλκαρε Πονκιέλλι (Amilcare Ponchielli, 31 Αυγούστου 1834 − 16 Ιανουαρίου 1886) ήταν Ιταλός συνθέτης. Αν και ήταν πολύ δημοφιλής κατά την διάρκεια της ζώης του, η μόνη όπερά του που εκτελείται σήμερα συχνά, με την εισαγωγή μεγαλύτερης ορχήστρας και πιο περίπλοκης ενορχήστρωσης, είναι η La Gioconda στην οποία κυρίως οφείλει την φήμη του.

1933 - Λούις Τίφανι, Αμερικανός καλλιτέχνης και σχεδιαστής κοσμημάτων.
Ο Λούις Τίφανι (Louis Comfort Tiffany, 18 Φεβρουαρίου 1848 - 17 Ιανουαρίου 1933) ήταν Αμερικανός καλλιτέχνης και σχεδιαστής, ο οποίος είναι γνωστός για τα έργο του στην υαλουργία καθώς και στη διακόσμηση των εσωτερικών χώρων. Θεωρείται ένας από τους πρωτεργάτες της Αρ Νουβό και οι ιδέες του σε συνδυασμό με πειράματα που έκανε για την επεξεργασία του γυαλιού ήταν πρωτοποριακές για την εποχή του. Σχεδίασε παράθυρα από επεξεργασμένο γυαλί, επιτραπέζιες λάμπες, γυάλινα μωσαϊκά, κεραμικά, κοσμήματα και έργα από μέταλλο.
Ο Λούις Τίφανι γεννήθηκε στην Αμερική στις 18 Φεβρουαρίου του 1848, και πέθανε στις 17 Ιανουαρίου του 1933. Αργότερα αποδείχτηκε πως έγινε πρωτεργάτης του κινήματος Αρ Νουβό στην Αμερική εμπνευσμένος κυρίως από τον Galle, ο οποίος θα γινόταν διάσημος αργότερα.Ο Louis Comfort Tiffany ήταν γιος της Harriet Olivia Avery Young και του Charles Comfort Tiffany ,ο οποίος ήταν ο πλουσιότερος και διασημότερος κοσμηματοπώλης εκείνης της εποχής και είχε ιδρύσει και την εταιρεία ”Tiffany and Young” στη Νέα Υόρκη το 1837. Πήγε στο σχολείο Eagleswood Military academy, New Jersey. Μέχρι ο Louis να γίνει 20 χρονών το όνομα ήταν συνώνυμο με την πολυτέλεια καθώς η επιχείρηση αναγνωρίστηκε ως μια από τις καλύτερες της Αμερικής όσον αφορά τα κοσμήματα και τα ασημικά. Παντρεύτηκε την Mary Woodbridge Goddard και έκαναν μαζί τέσσερα παιδιά. Μετά το θάνατο της πρώτης γυναίκας του παντρεύτηκε το Νοέμβριο του την Louise Wakeman Knox. Το κατάστημα έγινε γνωστό αργότερα από τον Truman Capote στο μυθιστόρημα “Breakfast at Tiffany’s” και καθώς εκείνη την εποχή τα διαμάντια ήταν ο καλύτερος φίλος των κοριτσιών υπήρχε μόνο ένα μέρος για να τα αγοράσει κανείς. Στην αρχή ο Louis ήταν απρόθυμος να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του παρόλο που η εταιρεία ήταν πολύ επιτυχημένη. Το πρωταρχικό του πάθος ήταν για την τέχνη, ιδιαίτερα για τη ζωγραφική και σαν μαθητής του George Innes είχε αναπτύξει ένα ρομαντικό ύφος στη ζωγραφική του. Είχε σπουδάσει ζωγραφική στο Παρίσι με καθηγητή του τον Λεόν Μπειγί. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Παρίσι το 1869 εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία να επισκεφθεί την Ισπανία και τη Βόρεια Αφρική όπου εντυπωσιάστηκε πολύ από την ισλαμική τέχνη και γνώρισε σε βάθος την παράδοση και την ιστορία αυτών των διαφορετικών πολιτισμών. Επηρεάστηκε έντονα από την τέχνη της Ιαπωνίας, η οποία εισαγόταν τώρα στην Ευρώπη. Μετά την επιστροφή του στη Νέα Υόρκη μπήκε στην επιχείρηση του πατέρα του ξεκινώντας να σχεδιάζει αρχικά βιτρώ για εκκλησίες και για αριστοκρατικά σπίτια καθώς και λάμπες και φωτιστικά.
Το 1885 ίδρυσε εργοστάσιο γυαλιού στη Corona, Long Island, στη Νέα Υόρκη στην οποία συνέχισε να παράγει πράγματα από γυαλί μέχρι το 1928. Η επιτυχία που ακολούθησε οφειλόταν στις καλλιτεχνικές του ικανότητες και στην τεχνική επιδεξιότητα του συνεργάτη του Artur. J. Nash. Ο Tiffany δεν ήταν τεχνίτης του γυαλιού αλλά σχεδιαστής των έργων και επόπτης της παραγωγής μέσω του μεγάλου και ειδικευόμενου προσωπικού του. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου γνωρίστηκε με τον Siegfried Bing, του οποίου η επιχείρηση έγινε αργότερα το μέσο για τις Ευρωπαϊκές εξαγωγές του. Η επιτυχία του καθιερώθηκε και γνωστοποιήθηκε στην παγκόσμια έκθεση στο Σικάγο το 1893 και στην Έκθεση του Παρισιού το 1900. Μετά από διάφορες αλλαγές ονομάτων της επιχείρησης του αποσύρθηκε το 1919 από την ενεργό συμμετοχή. Η πρώτη επαφή του Tiffany με το γυαλί ήταν μετά την επιστροφή του από το Παρίσι το 1879, όπου και σχημάτισε με τον Samuel Colman και τον Candace Wheeler την γνωστή εταιρεία “ Louis C.Tiffany and Associated Artists”.

1981 – Λουκάς Πανουργιάς, Έλληνας ποδοσφαιριστής, κατοπινός πρόεδρος και μεγάλος παράγοντας του Παναθηναϊκού.
Γεννημένος στις 4 Σεπτεμβρίου του 1899 στη Λειβαδιά. Πέθανε στις 17 Ιανουαρίου 1981 στην Αθήνα.
Ασχολήθηκε από τη νεαρή του ηλικία με το ποδόσφαιρο ενώ είχε αξιόλογες επιδόσεις και στον κλασικό αθλητισμό. Το 1910 μετακόμισε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Μαζί με τον Αλέκο Ζήση, που στη συνέχεια έγινε δικηγόρος, το γιο του συγγραφέα Λάσκαρη και τον Γιάκα δημιούργησαν την ομάδα Νίκη. Η ομάδα δε διέθετε αγωνιστικό χώρο και προπονούνταν στο Πολύγωνο.
Το 1912 ο Γιώργος Καλαφάτης αναζητώντας ταλαντούχους αθλητές για να στελεχώσουν τον Πανελλήνιο Ποδοσφαιρικό Όμιλο ενέγραψε τον Πανουργιά στην ομάδα. Από το 1912 έως το 1916 αγωνιζόταν κυρίως με τη β΄ ομάδα του ΠΠΟ αλλά πολλές φορές είχε την ευκαιρία λόγο του ταλέντου του να αγωνίζεται και με την πρώτη ομάδα. Από το 1916 έγινε πλέον βασικό στέλεχος του ΠΠΟ ο οποίος στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος. Αγωνίστηκε στο σύλλογο έως το 1927 και κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1915, 2 πρωταθλήματα ΕΠΣΑΠ (1921, 1922) και 3 πρωταθλήματα Αθηνών (1925, 1926, 1927). Το 1919 συμμετείχε στην μικτή εθνική αποστολή που δημιούργησε ο Καλαφάτης για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στους Διασυμμαχικούς Αγώνες. Το 1920 ένας τραυματισμός στην προπόνηση της Εθνικής Ελλάδος του στέρησε τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αμβέρσα.
Ως πρόεδρος του Παναθηναϊκού (1962-66)
Μετά τη δράση του ως αθλητής ασχολήθηκε με τα διοικητικά του Παναθηναϊκού περνώντας από πολλά ανώτερα αξιώματα. Την περίοδο 1961-1966 ανέλαβε την προεδρία του Παναθηναϊκού και υπήρξε ένας από τους πιο επιτυχημένους προέδρους του συλλόγου. Επί της προεδρίας του ο Παναθηναϊκός κατέκτησε τίτλους στο ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, στίβο, ποδηλασία, πυγμαχία, πινγκ πονγκ, κολύμβηση, σκοποβολή, ενώ για πρώτη φορά κατακτήθηκαν πρωταθλήματα στην ξιφασκία, την άρση βαρών και το σκάκι. Κατά την περίοδο της Χούντας το καθεστώς τον απομάκρυνε από τον Παναθηναϊκό μαζί με άλλους παράγοντες όπως τον Νικολαΐδη και τον Μαντζεβελάκη. Μετά την πτώση της δικτατορίας, στη Γενική Συνέλευση του Παναθηναϊκού στις 13 Σεπτεμβρίου του 1974 (με πρόεδρο τον Απόστολο Νικολαΐδη και γενικό γραμματέα τον Παύλο Γιαννακόπουλο), ο Πανουργιάς ανακηρύχθηκε επίτιμος ισόβιος πρόεδρος του Παναθηναϊκού Α.Ο. και πρωτεργάτης της Παναθηναϊκής Αθλητικής Ιδέας.

1996 – Μπάρμπαρα Τζόρνταν, Αφροαμερικανή Γερουσιαστής.

1997 – Κλάιντ Τόμπω, Αμερικανός αστρονόμος.
Ο Κλάιντ Ουίλιαμ Τόμπω (αγγλικά: Clyde William Tombaugh) (4 Φεβρουαρίου 1906 - 17 Ιανουαρίου 1997) ήταν Αμερικανός αστρονόμος.
Είναι πιο γνωστός για την ανακάλυψη του πλανήτη νάνου Πλούτωνα το 1930, το πρώτο αντικείμενο που ανακαλύφθηκε σε αυτό που αργότερα θα χαρακτηριστεί ως Ζώνη του Κάιπερ. Επίσης ο Τόμπω ανακάλυψε και πολλούς αστεροειδείς ενώ απηύθυνε έκκληση για τη σοβαρή επιστημονική έρευνα των αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενων αντικειμένων, ΑΤΙΑ γνωστότερων ως UFO.
Ο Τόμπω ανακάλυψε σχεδόν 800 αστεροειδείς κατά την αναζήτηση του για τον Πλούτωνα και ενός άλλου υποθετικού πλανήτη πέρα από τον Πλούτωνα. Ακόμη πιστώνεται με την ανακάλυψη του περιοδικού κομήτη 274P/Tombaugh-Tenagra καθώς και μεταβλητών αστέρων, αστρικών σμηνών, Σμήνη γαλαξιών, και ενός υπερσμήνου γαλαξιών.
Προς τιμή του Κλάιντ Τόμπω έχουν ονομασθεί:
Ο αστεροειδής 1604 Τόμπω.
Η Περιοχή Τόμπω στον Πλούτωνα.

2002 – Καμίλο Χοσέ Θέλα Τρουλόκ, Ισπανός νομπελίστας συγγραφέας.

2008 – Μπόμπι Φίσερ, Αμερικανός σκακιστής.
Ο Ρόμπερτ Τζέιμς "Μπόμπι" Φίσερ (Robert James "Bobby" Fischer, 9 Μαρτίου 1943 - 17 Ιανουαρίου 2008) ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής στο σκάκι, και ο μοναδικός Αμερικανός που κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της FIDE. Έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής την 1 Σεπτεμβρίου 1972 και απώλεσε τον τίτλο στις 3 Απριλίου 1975, όταν αρνήθηκε να τον υπερασπιστεί απέναντι στον Σοβιετικό Ανατόλι Κάρποφ, επειδή η σκακιστική ομοσπονδία απέρριψε τις καινοτομίες που ζητούσε για τη διοργάνωση.
Ο Γκάρι Κασπάροφ έγραψε ότι, από όλους τους παγκόσμιους πρωταθλητές στο σκάκι, το χάσμα μεταξύ του Φίσερ και των συγχρόνων του ήταν το μεγαλύτερο στην ιστορία. Ήταν επίσης διάσημος για την εκκεντρικότητά του, την αντισυμβατική του συμπεριφορά και τις αντισημιτικές πολιτικές του απόψεις. Παρά την παρατεταμένη απουσία του από το αγωνιστικό σκάκι, ή ίσως εξ αιτίας αυτής, ο Φίσερ βρισκόταν μέχρι τον θάνατό του ακόμα μεταξύ των καλύτερων σκακιστών στον κόσμο.
Στα 13 ο Φίσερ κέρδισε μια "λαμπρότητα" που ήταν γνωστό ως το Παιχνίδι του αιώνα. Ξεκινώντας σε ηλικία 14 ετών, ο Φίσερ έπαιξε σε οκτώ παγκόσμια πρωταθλήματα, κερδίζοντας κάθε ένα με τουλάχιστον ένα περιθώριο ενός-σημείου. Στην ηλικία των 15, ο Φίσερ έγινε ο νεότερος γκρανμαίτρ μέχρι εκείνη τη στιγμή και ο νεότερος υποψήφιος για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Στα 20 κέρδισε το Πρωτάθλημα των Η.Π.Α. 1963-64 με 11/11, το πιο τέλειο αποτέλεσμα στην ιστορία του τουρνουά. Ο Φίσερ σημείωσε 60 αξιοσημείωτα παιχνίδια (1969) και παραμένει ένα σεβαστό έργο στην σκακιστική βιβλιογραφία.
Το 1970, ο Φίσερ κυριαρχεί στο σύγχρονο[6], με τη νίκη του το 1970 Ιντερζονάλ (Interzonal) όπου στο τουρνουά από ένα ρεκόρ 3½- είχε περιθώριο να κερδίσει 20 συνεχόμενα παιχνίδια, συμπεριλαμβανομένων δύο πρωτοφανή 6-0 όπου σαρώνει τους υποψήφιους στους Αγώνες.
Τον Ιούλιο του 1971, ήταν πρώτος στην Διεθνή Σκακιστική Ομοσπονδία (FIDE) και ήταν για 54 μήνες στην πρώτη θέση. Το 1972, κατέλαβε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σκάκι από τον Μπορίς Σπάσκι (Boris Spassky) της ΕΣΣΔ σε έναν αγώνα, που διεξήχθη στο Ρέικιαβικ, Ισλανδία, σε δημοσιότητα ως μια αντιπαράθεση του Ψυχρού Πολέμου η οποία προσέλκυσε περισσότερο παγκόσμιο ενδιαφέρον από οποιοδήποτε πρωτάθλημα σκάκι πριν ή μετά.

2010 – Μιχάλης Παπακωνσταντίνου, Έλληνας πολιτικός και συγγραφέας.
O Μιχάλης Παπακωνσταντίνου (1 Νοεμβρίου 1919 – 17 Ιανουαρίου 2010) ήταν Έλληνας δικηγόρος, πολιτικός και συγγραφέας. Διατέλεσε επί σειρά ετών βουλευτής Κοζάνης, προδικτατορικά με την Ένωση Κέντρου και μεταπολιτευτικά με την Νέα Δημοκρατία και χρημάτισε υπουργός στις κυβερνήσεις του Γεωργίου Παπανδρέου (στον οποίο έμεινε πιστός κατά την Αποστασία του 1965) και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Γεννήθηκε το 1919 στην Κοζάνη. Αποφοίτησε από την Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο στα πανεπιστήμια του του Μάντσεστερ και του Κέιμπριτζ (Ηνωμένο Βασίλειο) και της Χαϊδελβέργης (Δυτική Γερμανία). Εργάστηκε ως δικηγόρος, αρχικά στην Θεσσαλονίκη και από το 1970 στην Αθήνα. Μιλούσε τρεις γλώσσες, αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά.
Εκλέχθηκε βουλευτής Κοζάνης το 1961, το 1963 και το 1964 με την Ένωση Κέντρου, και έλαβε ενεργά μέρος στον Ανένδοτο Αγώνα. Στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου διατέλεσε υφυπουργός Εθνικής Αμύνης από τον Φεβρουάριο του 1964 μέχρι τον Ιούλιο του 1965.
Μεταπολιτευτικά, ήταν γενικός γραμματέας της ΕΔΗΚ το διάστημα 1976-77, αλλά το 1978 προσχώρησε στην Νέας Δημοκρατίας με την οποία διατέλεσε βουλευτής Κοζάνης (1981-93), ενώ στις εκλογές του 1993 εκλέχθηκε με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας, στο οποίο τον συμπεριέλαβε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Τον Σεπτέμβριο του 1994 διαγράφτηκε από την ΝΔ με απόφαση του τότε προέδρου της Μιλτιάδη Έβερτ.
Στενός συνεργάτης του Μητσοτάκη στα χρόνια της μεταπολίτευσης, (παρόλο που είχαν βρεθεί σε διαφορετικά στρατόπεδα στην κρίση του 1965) χρημάτισε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας και υπουργός Βιομηχανίας, Έρευνας και Τεχνολογίας στην κυβέρνηση Τζαννή Τζαννετάκη από τον Ιούλιο μέχρι τον Οκτώβριο του 1989. Όταν ο Μητσοτάκης σχημάτισε αυτοδύναμη κυβέρνηση τον Απρίλιο του 1990, ο Παπακωνσταντίνου έγινε από τα βασικά στελέχη της, και διατέλεσε υπουργός Γεωργίας από τον Απρίλιο του 1990 έως τον Αύγουστο του 1991, υπουργός Δικαιοσύνης από τον Αύγουστο του 1991 έως τον Αύγουστο του 1992 και, τέλος, υπουργός Εξωτερικών από τον Αύγουστο του 1992 μέχρι τον Οκτώβριο του 1993 και την επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.
Ήταν τακτικός αρθρογράφος σε εφημερίδες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, καθώς επίσης και σε ξένα περιοδικά. Διετέλεσε εταίρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, συνεργάτης του Ιδρύματος Μελετών της Χερσονήσου του Αίμου (ΙΜΧΑ), μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κινήσεως κ.α. Το 1995 βραβεύτηκε με το βραβείο Ιπεκτσί για την ελληνοτουρκική φιλία.
Ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου απεβίωσε σε ηλικία 90 ετών το 2010. Ανηψιός του, γιος του αδελφού του, είναι ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Ήταν νυμφευμένος με την Τάσα Στέφου, με την οποία απέκτησαν δύο κόρες.
Το δίτομο έργο του Μιχάλη Παπακωνσταντίνου «Η ταραγμένη εξαετία (1961 - 1967)» θεωρείται κλασικό για την συγκεκριμένη κρίσιμη περίοδο.

2013 – Μεχμέτ Αλί Μπιράντ, Τούρκος δημοσιογράφος
Ο Μεχμέτ Αλί Μπιράντ (Mehmet Ali Birand, 9 Δεκεμβρίου 1941 — 17 Ιανουαρίου 2013) ήταν φιλελεύθερος Τούρκος δημοσιογράφος, πολιτικός σχολιαστής και συγγραφέας.
Γεννήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου του 1941 στη συνοικία Μπέηογλου της Κωνσταντινούπολης. Αποφοίτησε από το Λύκειο Γαλατασαράι.
Ξεκίνησε τη δημοσιογραφική του καριέρα το 1964 στην εφημερίδα Milliyet. Το 1992 ξεκίνησε να εκφωνεί το δελτίο ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού Show TV. Ο Μπιράντ παρουσίαζε επίσης την πολιτική εκπομπή 32η μέρα, αρχικά στον τηλεοπτικό σταθμό Show TV και μετέπειτα στο CNN Türk, όπου παρουσίαζε και τις ειδήσεις. Εργάστηκε και στο κανάλι Kanal D, επίσης ως παρουσιαστής ειδήσεων.
Έγραψε αρκετά βιβλία, μεταξύ των οποίων τα 30 Sıcak Gün, Diyet, Türkiye’nin Avrupa Macerası, 12 Eylül 04.00 και Emret Komutanım.
Ήταν μέλος του Δ.Σ. της ομάδας Γαλατασαράι.
Το Νοέμβριο του 2012, ο Μεχμέτ Αλί Μπιράντ αποκάλυψε σε τηλεοπτική εκπομπή πως, ενώ πάντοτε πίστευε πως είναι Τούρκος, πρόσφατα ανακάλυψε κουρδικές ρίζες στο γενεαλογικό του δέντρο.