Σαν σήμερα 14 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac

Εορτάζουν
Αγίας Νίνας Ισαποστόλου, (Νίνας, Νίνα)

 14 Ιανουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

1129: Στο συμβούλιο της Τρουά ο Ποντίφικας Ονόριος ο 2ος αναγνωρίζει επίσημα τους Ιππότες του Ναού (Ναΐτες).

1514: Ο Πάπας Λέων Ι’ εκδίδει παπική βούλα εναντίον της δουλείας.

1539: Η Ισπανία προσαρτά την Κούβα.

1639: Υιοθετείται στο Χάρτφορντ του Κονέκτικατ το πρώτο Σύνταγμα στην ιστορία των αμερικανικών αποικιών, που ονομάστηκε «Θεμελιώδεις Αρχές».

1690: O γερμανός οργανοποιός Γιόχαν Ντένερ από το Νυρεμβέργη κατασκευάζει το πρώτο κλαρινέτο.

1761: Η τρίτη μάχη του Πανιπάλ μεταξύ Ινδών και Αφγανών. Η νίκη των Αφγανών εξασθενίζει σημαντικά την Ινδία και καθιστά δυνατή την κατάληψή της από τους Βρετανούς αργότερα.

1784: Επικυρώνεται από το αμερικανικό Κογκρέσο η συνθήκη των Παρισίων, η οποία θέτει επίσημα τέλος στην Αμερικανική Επανάσταση.

1814: Συνθήκη του Κιέλου: Η Δανία παραχωρεί τη Νορβηγία στη Σουηδία και λαμβάνει τμήμα της Πομερανίας.

1822: Ο Δημήτριος Υψηλάντης και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης κυριεύουν την Ακροκόρινθο. Οι Τούρκοι παραδίδονται στον Κολοκοτρώνη, ο οποίος παίρνει την ελληνική σημαία, σταυρώνει με αυτή την πύλη και μπαίνει στο φρούριο.

1858: Ο ιταλός επαναστάτης Φελίτσε Ορσίνι αποπειράται να δολοφονήσει το γάλλο αυτοκράτορα, Ναπολέοντα Γ’. Επιτίθεται με 3 βόμβες στη βασιλική άμαξα. 8 άνθρωποι σκοτώνονται, 142 τραυματίζονται, αλλά ο αυτοκράτορας διασώζεται.

1878: Ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ επιδεικνύει το τηλέφωνο στη βασίλισσα Βικτωρία.

1880: Ο Πειραιώτης μηχανοτεχνίτης, Εμμανουήλ Γρυπάρης, παρουσιάζει στο Φαληρικό όρμο το "υποβρύχιο σκάφος" του. Από την ημερομηνία αυτή αρχίζει ουσιαστικά η ιστορία των ελληνικών υποβρυχίων.

1894: Ο Τζόζεφ Κόνραντ επιστρέφει στο Λονδίνο, μετά από μακροχρόνια θαλάσσια ταξίδια. Στην αγγλική πρωτεύουσα θα ξεκινήσει και τη συγγραφή του πρώτου του βιβλίου, που θα ονομάσει «Η τρέλα του Αλμάγιερ».

1900: Η όπερα Τόσκα του Τζιάκομο Πουτσίνι κάνει πρεμιέρα στο θέατρο Κοντσάντσι της Ρώμης, παρουσία όλης της καλής κοινωνίας.

1907: Ισχυρός σεισμός 6,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ στο Κίνγκστον της Τζαμάικα προκαλεί το θάνατο 1000 ατόμων.

1913: Οι ελληνικές δυνάμεις συντρίβουν τους Τούρκους στο Μπιζάνι.

1914: Ο Χένρι Φορντ ανακοινώνει καινοτομίες στη γραμμή παραγωγής αυτοκινήτων της εταιρείας του. Ένα αυτοκίνητο χρειάζεται τώρα 93 λεπτά για να κατασκευασθεί από 12 ώρες προηγουμένως.

1915: Ο επιτελάρχης και μετέπειτα δικτάτωρ Ιωάννης Μεταξάς σε υπόμνημά του προς τον Ελευθέριο Βενιζέλο με τίτλο «Μικρά Ασία: δυνατότητες διανομής» προβάλλει ισχυρές επιφυλάξεις σχετικά με ενδεχόμενη εκστρατεία στο μικρασιατικό έδαφος.

1920: Το Ανώτατο Συμβούλιο της Συνδιάσκεψης στο Παρίσι αποδέχεται το σύμφωνο Τιτόνι – Βενιζέλου, με το οποίο η Βόρεια Ήπειρος παραχωρείται στην Ελλάδα.

1920: Γιορτάζεται στην Αθήνα και στον Πειραιά η επέτειος της ίδρυσης του Σοσιαλιστικού Κόμματος.

1921: Η Βρετανία αναφέρει ότι, 927.000 άτομα έχουν καταγραφεί σε καταλόγους ανέργων.

1930: O Τσάρλι Τσάπλιν παραθέτει γεύμα στον Άλμπερτ Αϊνστάιν και τη σύζυγό του, στο σπίτι του στο Χόλιγουντ.

1932: O τζόκεϊ Έντι Άρκαρο κερδίζει την πρώτη του κούρσα ιππεύοντας τον Eagle Bird.

1934: Στην Ισπανία, ο αριστερός ηγέτης, Λούις Κομπάνις, εκλέγεται Πρόεδρος της Καταλονίας.

1938: Ο έλληνας πυγμάχος Αντώνης Χριστοφορίδης κατακτά τον πολυπόθητο τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης, νικώντας τον γερμανό πρωτοπυγμάχο Γκούσταβ Έντερ.

1939: Η Νορβηγία διεκδικεί την περιοχή Queen Maud Land στην Ανταρκτική.

1941: Ο Έλληνας πυγμάχος Χριστοφορίδης κατακτά τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή κατηγορίας βαρέων βαρών.

1942: Αμερικανικές δυνάμεις υπό τον στρατηγό Ντάγκλας ΜακΆρθουρ αποκρούουν τις ιαπωνικές επιθέσεις στις Φιλιππίνες, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου.

1943: Ο αρχηγός της αντιστασιακής οργάνωσης «Μίδας 614», Ταγματάρχης Ιωάννης Τσιγάντες, εκτελείται από Ιταλούς στρατιώτες στην Αθήνα.

1943: Συναντούνται μυστικά στην Καζαμπλάνκα ο βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσόρτσιλ και ο αμερικανός πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ, μαζί με στρατιωτικούς ειδήμονες, για το θέμα της ανάπτυξης ενός δεύτερου μετώπου στην Ευρώπη. Η διάσκεψη διαρκεί έντεκα μέρες και αποφασίζεται ο πόλεμος να τελειώσει μόνο με την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας, ενώ προγραμματίζεται και η απόβαση στη Σικελία.

1950: Ο Νικόλαος Πλαστήρας σε συνεργασία με τον Εμμανουήλ Τσουδερό ιδρύει την Εθνική Προοδευτική Ένωση Κέντρου (ΕΠΕΚ).

1953: Ο στρατάρχης Τίτο εκλέγεται Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας.

1954: Η Μέριλιν Μονρόε παντρεύεται τον θρύλο του Τζο Ντι Μάτζιο στο Δημαρχείο του Σαν Φρανσίσκο. Ο γάμος τους, ο δεύτερος και για τους δύο, θα κρατήσει μόνο 9 μήνες.

1954: Η εταιρία αυτοκινήτων, Χάντσον Μότορ Καρ, συγχωνεύεται με τη Νας Κελβινέιτορ, σχηματίζοντας την Αμέρικαν Μότορς Κόμπανι.

1959: Στην Ινδία η κόρη του Νεχρού, Ίντιρα Γκάντι, ετοιμάζεται να βάλει υποψηφιότητα για την προεδρία της χώρας.

1959: Κυκλοφορεί το πρώτο φύλλο της «Ομάδας», της πρώτης μικρού σχήματος εβδομαδιαίας αθλητικής εφημερίδας, από τον Οργανισμό Λαμπράκη. Το επιτελείο των δημοσιογράφων με επικεφαλής τον Χρήστο Σβωλόπουλο και τον Γιάννη Βανδώρο δημιουργεί σχολή στην οποία παρελαύνουν ο Πέτρος Λινάρδος, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Μίμης Παπαναγιώτου και πολλοί άλλοι.
Η «Ομάδα» διακόπτει την κυκλοφορία της τον Οκτώβριο του 1974 και επανακυκλοφορεί την 1/11/1980 σαν περιοδικό με επικεφαλής τον Θεόδωρο Σγουρδαίο αλλά η κυκλοφορία της επαναδιακόπτεται. Τέλος, στις 6/11/95 ξανακυκλοφορεί σαν ένθετο στα Νέα, όπου αρθρογραφούν οι μικροί της τότε «Ομάδας» με αρχαιότερο τον Τάκη Χαραλαμπίδη.

1962: Τουλάχιστον 36 Αλγερινοί και Ευρωπαίοι σκοτώνονται κατά τη διάρκεια ταραχών και τρομοκρατικών επιθέσεων στις μεγαλύτερες πόλεις της Αλγερίας.

1963: Η Γαλλία αρνείται την είσοδο της Βρετανίας στην ΕΟΚ.

1963: Ο Τζορτζ Γουάλας ανακηρύσσεται κυβερνήτης της Αλαμπάμα, με κύριο σύνθημά του το διαχωρισμό των λευκών από τους Αφροαμερικανούς. Ο λόγος που εκφώνησε μετά την ανακήρυξή του ήταν γραμμένος από τον Άζα Κάρτερ, ηγέτη της Κου Κλουξ Κλαν.

1965: Συναντώνται στο Μπέλφαστ για πρώτη φορά μέσα σε 43 χρόνια οι πρωθυπουργοί της Βόρειας Ιρλανδίας και της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας.

1966: Ο Ντέιβιντ Τζόουνς ηχογραφεί το πρώτο τραγούδι του με τον τίτλο «Can’t help thinking about me». Την ίδια μέρα αλλάζει το όνομά του σε Ντέιβιντ Μπάουι για να μην συγχέεται με τον Ντέιβιντ Τζόουνς του συγκροτήματος «The Monkees».

1967: Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης αποκαλύπτουν ότι ο αμερικανικός στρατός διεξάγει πειράματα μικροβιολογικού πολέμου.

1969: Έκρηξη σημειώνεται στο αεροπλανοφόρο «Εντεπράιζ», που βρίσκεται στον Ειρηνικό Ωκεανό. 27 ναύτες χάνουν τη ζωή τους και 314 τραυματίζονται σοβαρά. 15 αεροπλάνα καταστρέφονται αλλά το «Εντεπράιζ» δεν απειλείται.

1975: Προφυλακίζονται οι πραξικοπηματίες Ιωαννίδης, Παττακός, Μακαρέζος, Παπαδόπουλος, Λαδάς και Ρουφογάλης, μετά τις απολογίες τους στον εφέτη-ανακριτή Βολτή, που διενεργεί την τακτική ανάκριση για τον καταλογισμό ευθυνών για το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου.

1979: Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ προτείνει να καθιερωθεί ως επίσημη αργία η ημερομηνία γέννησης του υπέρμαχου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.

1979: Στη Γιουγκοσλαβία, ο Πρόεδρος Τίτο σχεδιάζει την πρώτη του επίσκεψη σε χώρα του Περσικού Κόλπου, στο Κουβέιτ.

1980: Η τιμή του χρυσού, απελευθερωμένη από κρατικές παρεμβάσεις, κάνει νέο ρεκόρ αγγίζοντας τα 800 δολάρια η ουγγιά.

1985: Η Μαρτίνα Ναβρατίλοβα κατακτά το 100ό της τουρνουά τένις και ισοφαρίζει το ρεκόρ του Τζίμι Κόνορς και της Κρις Έβερτ.

1989: Χίλιοι μουσουλμάνοι συγκεντρώνονται στο Μπράντφορντ της Αγγλίας και ρίχνουν στην πυρά αντίτυπα του βιβλίου του Σαλμάν Ρουσντί «Σατανικοί Στίχοι», θεωρώντας ότι προσβάλλει το Ισλάμ.

1991: Ελλάδα και Αλβανία συμφωνούν ότι είναι προς αμοιβαίο συμφέρον οι Έλληνες της μειονότητας να παραμείνουν στην πατρώα γη και ότι μπορούν να επιστρέψουν χωρίς επιπτώσεις, όσοι έφυγαν στην Ελλάδα.

1991: Ο Σαντάμ Χουσεΐν καλεί τους συμπατριώτες του να αγωνιστούν μέχρι θανάτου για να μείνει το Ιράκ στο Κουβέιτ. Στη πρόσκληση αυτή τάχθηκαν υπέρ του Σαντάμ και οι ελληνικές τρομοκρατικές οργανώσεις.

1991: O Παλαιστίνιος ηγέτης, Αμπού Ιγιάντ, μετά την επιστροφή του από την Αθήνα κατά τη συνεργασία που είχε με τον Έλληνα υπουργό Δημόσιας Τάξης Ι. Βασιλειάδη, δολοφονείται στην οικία του, στη Τύνιδα, από Παλαιστίνιους (κατά επίσημη ανακοίνωση). Μαζί του δολοφονήθηκε και ο Αμπτέλ Χαμίντ, υπεύθυνος ασφαλείας της PLO, που επίσης είχε προηγουμένως συναντήσεις με Έλληνες αξιωματούχους στην Αθήνα, επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ, μεταξύ των οποίων και με τον Αθ. Τσούρα, υπουργό Δημόσιας Τάξης.

1992: Στις εκλογές της Βουλγαρίας, Πρόεδρος εκλέγεται ο Ζέλιο Ζέλεφ, που συγκεντρώνει το 44,63% των ψήφων.

1992: Η Ελλάδα λαμβάνει διαβεβαιώσεις από Ιταλία και Γερμανία ότι η ΕΟΚ δεν θα βιαστεί να αναγνωρίσει τη Δημοκρατία της Μακεδονίας.

1992: Το Ισραήλ ξεκινά ειρηνευτικές συνομιλίες με την Ιορδανία και επαναλαμβάνει τις διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστινίους.

1993: 120 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, υπογράφουν στο Παρίσι τη σύμβαση για την κατάργηση των χημικών όπλων.

1994: Οι Πρόεδροι των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Ουκρανίας υπογράφουν στο Κρεμλίνο ιστορική συμφωνία για την καταστροφή του πυρηνικού οπλοστασίου της Ουκρανίας.

1994: Ο Κλίντον και Γέλτσιν συμφωνούν και επίσημα να αποστρέψουν τους πυρηνικούς πυραύλους τους από τους στόχους τους σε Ρωσία και ΗΠΑ μέχρι τις 30 Μαϊου.

1995: Ο Γερμανός καγκελάριος Χέλμουτ Κολ τάσσεται υπέρ του Ρώσου Προέδρου Μπόρις Γέλτσιν, παρά την κρίση στην Τσετσενία.

1996: Υπέρ της πλήρους ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε τάσσεται ο πατριάρχης Βαρθολομαίος, με την αιτιολογία ότι, έτσι θα λυθούν τα προβλήματα του Πατριαρχείου και της ομογένειας στην Κωνσταντινούπολη.

1996: Ο Ζόρζε Σαμπάϊο εκλέγεται Πρόεδρος της Πορτογαλίας.

1996: Ο Γιγκάλ Αμίρ, δολοφόνος του Ισραηλινού πρωθυπουργού, Γιτζάκ Ράμπιν, κατηγορείται επίσημα για συνωμοσία με σκοπό τη δολοφονία.

1997: Ο πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης, εγκαινιάζει επίσημα το Εθνικό Σύστημα Μεταφοράς Φυσικού Αερίου, μαζί με την υπουργό Ανάπτυξης και το Ρώσο υπουργό Ενέργειας.

1997: Η αρχαιολόγος Εφη Λιγούρη ανακαλύπτει στο κέντρο της Αθήνας το "Αρχαίον Λύκειον", όπου δίδασκε ο φιλόσοφος Αριστοτέλης.

1998: Αμερικανοί ερευνητές από το Ντάλας, ανακοινώνουν την ανακάλυψη ενός ενζύμου, που επιβραδύνει το γήρας και τον κυτταρικό θάνατο.

2000: Δικαστήριο των Ηνωμένων Εθνών καταδικάζει πέντε Βοσνιο-κροάτες σε ποινές φυλάκισης έως και 25 ετών για τη δολοφονία περισσότερων από 1.000 Μουσουλμάνων σε χωριό της Βοσνίας.

2001: Τραγικές διαστάσεις λαμβάνει η κακοκαιρία που πλήττει την Ελλάδα. Ελικόπτερο του ΕΚΑΒ, το οποίο μεταφέρει ασθενή από την Πάτμο στην Αθήνα, με πέντε επιβαίνοντες καταπέφτει και συντρίβεται στη θαλάσσια περιοχή νότια του Σουνίου. Στο ελικόπτερο επιβαίνουν δύο πιλότοι, η γιατρός, ο νοσηλευτής και ο ασθενής.

2001: Σε «διαζύγιο» οδηγείται τελικά ο περιπετειώδης «γάμος» της Εθνικής Τράπεζας με την Alpha Bank, έπειτα από ένα θρίλερ διαβουλεύσεων που κράτησε δυόμισι μήνες. Η χρυσή συγχώνευση δεν πραγματοποιείται, καθώς στελέχη των δυο πλευρών διαπιστώνουν ότι δεν υπάρχουν περιθώρια συνεργασίας.

2004: Η σημαία της Γεωργίας με τους πέντε σταυρούς καθιερώνεται ως επίσημη σημαία της χώρας.

2011: Μετά από ένα μήνα βίαιων επεισοδίων σε ολόκληρη την επικράτεια, που άφησαν πίσω τους δεκάδες νεκρούς κι εκατοντάδες συλληφθέντες, ο πρόεδρος Ζιν Ελ Αμπιντίν Μπεν Αλι εγκαταλείπει τη χώρα προς άγνωστη κατεύθυνση, τερματίζοντας έτσι 23 χρόνια αυταρχικής διακυβέρνησης.

2013: Σημειώνεται επίθεση με καλάσνικοφ κατά των κεντρικών γραφείων της ΝΔ και το γραφείο του πρωθυπουργού και προέδρου του κόμματος Αντώνη Σαμαρά στη Λεωφόρο Συγγρού. Οι δράστες πυροβόλησαν και τράπηκαν σε φυγή, χωρίς να υπάρξουν τραυματισμοί.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

83 π.Χ. – Μάρκος Αντώνιος, ρωμαίος στρατηγός και πολιτικός.
Ο Μάρκος Αντώνιος (Marcus Antoniusα, 14 Ιανουαρίου 83 π.Χ. - 1 Αυγούστου 30 π.Χ.) ήταν Ρωμαίος πολιτικός και στρατηγός, ο οποίος έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μετατροπή της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας από την ολιγαρχία στην αυταρχική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Ο Μάρκος Αντώνιος ήταν υποστηρικτής του Ιούλιου Καίσαρα και υπηρέτησε ως ένας από τους στρατηγούς του κατά την κατάκτηση της Γαλατίας και κατά τον εμφύλιο πόλεμο. Με τη βοήθεια του Ιούλιου Καίσαρα έγινε ταμίας, δήμαρχος, ίππαρχος και μετά ύπατος, περίπου το 44 π.Χ.. Το 43 π.Χ. έγινε η Β' Τριανδρία από τον Αντώνιο, τον Οκταβιανό και τον Λέπιδο με σκοπό να αντιμετωπίσουν ενωμένοι τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Αμέσως οι τρεις άντρες διέταξαν τις "προγραφές". Όλοι οι αντίθετοι με το καθεστώς γράφονταν σε καταλόγους, συλλαμβάνονταν και θανατώνονταν. Οι "προγεγραμμένοι" ήταν πάνω από 2300, μεταξύ αυτών και ο Κικέρωνας. Το 42 π.Χ. ο Αντώνιος, μαζί με τον Οκταβιανό, νίκησε στους Φιλίππους της Μακεδονίας τους δολοφόνους του Καίσαρα, δηλαδή το Βρούτο και τον Κάσσιο. Μετά τη νίκη αυτή οι τρεις άντρες μοιράστηκαν τις κτήσεις του ρωμαϊκού κράτους. Ο Αντώνιος έλαβε την Ανατολή.
Γνώρισε την Κλεοπάτρα, την οποία είχε αποφασίσει να τιμωρήσει γιατί αυτή βοήθησε το Βρούτο και τον Κάσσιο. Αλλά η ωραία βασίλισσα, με τα ακαταμάχητα θέλγητρά της, κέρδισε την φιλία του και τον γοήτευσε. Ακόμη, άρχισε να τον επηρεάζει στις πολιτικές ενέργειές του. Εξαιτίας της, ο Αντώνιος ήλθε σε ρήξη με τη Σύγκλητο της Ρώμης και τον Οκταβιανό. Όταν έκανε δώρο στην Κλεοπάτρα εκτεταμένα εδάφη της Ασίας και ζήτησε διαζύγιο από τη γυναίκα του Οκταβία, αδελφή του Οκταβιανού, η Σύγκλητος και ο ρωμαϊκός λαός εξοργίστηκαν, και του κήρυξαν τον πόλεμο. Ο πόλεμος κρίθηκε στο ακρωτήριο Άκτιο, στην είσοδο του Αμβρακικού κόλπου. Ο Αντώνιος, νικημένος, επέστρεψε στην Αίγυπτο. Όταν έφθασε εδώ ο νικητής Οκταβιανός, ο Αντώνιος αυτοκτόνησε. Η Αίγυπτος έγινε επαρχία του ρωμαϊκού κράτους.
Η ζωή του Μάρκου Αντώνιου ήταν ταραχώδης και αυτό οδήγησε τον Πλούταρχο στην παράλληλη βιογράφησή του με τον Δημήτριο τον Πολιορκητή, καθώς και οι δύο, αν και σπουδαίοι στρατηγοί και πολιτικοί, καταστράφηκαν εξαιτίας του χαρακτήρα τους.

771 – Κωνσταντίνος ΣΤ΄, Βυζαντινός αυτοκράτορας.
Ο Κωνσταντίνος ΣΤ΄ (14 Ιανουαρίου 771 - 19 Αυγούστου 797) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας (780-797). Γιος του Λέοντος Δ΄ (775-780) και της Ειρήνης της Αθηναίας. Γεννήθηκε το 771 και στέφθηκε συμβασιλιάς το 776. Διαδέχθηκε τον πατέρα του επιτροπευόμενος από τη βασιλομήτορα Ειρήνη, η οποία ασκούσε ουσιαστικά την εξουσία.
Ο Κωνσταντίνος -άστατος χαρακτήρας και με αδύναμh θέληση- είχε υποχρεωθεί από την μητέρα του να παντρευτεί την Μαρία της Αμνίας. Ύστερα από επτά χρόνια γάμου ερωτεύτηκε μιαν ακόλουθο της Ειρήνης, την Θεοδότη, υποχρέωσε την Μαρία να μπει σε μοναστήρι και παντρεύτηκε την Θεοδότη.
Το σκάνδαλο ήταν μέγα. Ο πατριάρχης Ταράσιος είχε προσπαθήσει να αποτρέψει τον Κωνσταντίνο αλλά τελικά υποχρεώθηκε να επιτρέψει σ’ ένα ιερέα των ανακτόρων να τελέσει τον γάμο. Ο ηγούμενος της μονής του Σακκουδίωνος Πλάτων και ο ανεψιός του Θεόδωρος ο Στουδίτης αντέδρασαν έντονα και καταδίκασαν τον πατριάρχη και όλους όσοι αναγνώρισαν τον γάμο, τον οποίο θεώρησαν μοιχεία. Ο Κωνσταντίνος φυλάκισε τον Πλάτωνα κι εξόρισε τον Θεόδωρο και άλλους μοναχούς στην Θεσσαλονίκη.Θεοφάνης 727-729
Αλλά κι αυτός ο γάμος ήταν μέρος του σχεδίου της Ειρήνης για να υπονομεύσει τον γιο της, δεδομένου ότι ήταν αυτή που του υπέβαλε την ιδέα για να προκαλέσει την απέχθεια του λαού για την συμπεριφορά του. Στους δε αντιδρώντες μοναχούς παρείχε την υποστήριξή της.
Τον Οκτώβριο του 796 ο Κωνσταντίνος απέκτησε γιο από την Θεοδότη. Η θέση του εδραιωνόταν έτσι και η Ειρήνη ενέτεινε τις υπονομευτικές της προσπάθειες. Έτσι, όταν τον Μάρτιο της άλλης χρονιάς εξεστράτευσε εναντίον των Αράβων, ο Σταυράκιος και οι άλλοι με τους οποίους η Ειρήνη τον είχε περιστοιχίσει, τον παραπλάνησαν ως προς την παρουσία Αραβικού στρατού στην περιοχή και απέτρεψαν την σύγκρουση φοβούμενοι νίκη του και θρίαμβο στην Κωνσταντινούπολη.
Όταν πέθανε ο γιος του Κωνσταντίνου, η Ειρήνη αποφάσισε να δώσει οριστική λύση. Αρχές Ιουλίου έστειλε ένα απόσπασμα για να συλλάβει τον Κωνσταντίνο αλλά αυτός πρόλαβε να μπει σε πλοίο και να περάσει στην ασιατική ακτή της Προποντίδος σκοπεύοντας να καταφύγει στον στρατό της Ανατολής. Αλλά είχε μαζί του τους ανθρώπους της μητέρας του προς τους οποίους αυτή διαμήνυσε ότι, αν δεν ενεργούσαν όπως είχε συμφωνηθεί, θα έθετε υπ’ όψιν του γιου της τις αποδείξεις των συνεννοήσεων που είχαν μαζί της. Ο Κωνσταντίνος συνελήφθη, μεταφέρθηκε στην αίθουσα της Πορφύρας των ανακτόρων, όπου τον είχε γεννήσει η Ειρήνη, κι εκεί τυφλώθηκε κατά διαταγήν της.
Η Ειρήνη βασίλευσε έκτοτε μόνη της ως «αυτοκράτωρ Ρωμαίων» μέχρι το 802, οπότε ανατράπηκε από τον γενικό λογοθέτη Νικηφόρο, που την διαδέχθηκε. Ο Κωνσταντίνος επέζησε της τύφλωσης. Κατά μία πληροφορία, ο Νικηφόρος πήρε τον έκπτωτο και τυφλό Κωνσταντίνο στο Παλάτι και τον είχε στο τραπέζι του.

1863 – Ρίτσαρντ Άουτκολτ, Αμερικανός δημιουργός κόμικς.
O Ρίτσαρντ Φέλτον Άουτκολτ (Richard Felton Outcault, 14 Ιανουαρίου 1863 - 25 Σεπτεμβρίου 1928) ήταν Αμερικανός δημιουργός κόμικς, σχεδιαστής και ζωγράφος. Θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους της ένατης τέχνης, γνωστός περισσότερο για τα κόμικς The Yellow Kid και Buster Brown.
Γεννήθηκε στο Λάνκαστερ του Οχάιο και σπούδασε αρχικά στο Σινσινάτι και αργότερα στο Παρίσι. Για ένα διάστημα εργάστηκε ως σχεδιαστής στα εργαστήρια του Τόμας Έντισον στο Νιου Τζέρζεϊ. Στις αρχές της δεκαετίας του 1880 συμμετείχε σε χιουμοριστικά περιοδικά όπως τα Judge και Life, ενώ από το 1885 σχεδίαζε κόμικς για την εφημερίδα New York World, που ανήκε από το 1883 στον Τζόζεφ Πούλιτζερ. Ο Άουτκολτ εμπνεύστηκε το κόμικ στριπ Hogan's Alley, το οποίο αργότερα ονομάστηκε The Yellow Kid (To Κίτρινο Παιδί), με σαφή αναφορά στο βασικό χαρακτήρα του που ήταν ένα ατίθασο παιδί με χαρακτηριστική περιβολή κίτρινου χρώματος. Υπήρξε το πρώτο έγχρωμο κόμικ στριπ που τυπώθηκε στην Αμερική σε μαζική κλίμακα και σημείωσε αξιοσημείωτη απήχηση στο αναγνωστικό κοινό, συμβάλοντας σημαντικά στη διάδοση του είδους και ειδικότερα στην καθιέρωση του σύννεφου κειμένου. Ο Άουτκολτ προσελήφθη λίγο αργότερα στην εφημερίδα New York Journal του Γουίλιαμ Ράντολφ Χιρστ, όπου συνέχισε να δημοσιεύει τις ιστορίες του Κίτρινου Παιδιού, ενώ παράλληλα ο Πούλιτζερ ανέθεσε το ίδιο κόμικ στο ζωγράφο Τζορτζ Λουκς, με αποτέλεσμα να εκδίδεται συγχρόνως από τις δύο εφημερίδες. Η έντονη αντιπαλότητα μεταξύ τους, ως προς τη δημοσίευση του κόμικ, αλλά και τα ευφάνταστα δημοσιεύματα τους με στόχο την αύξηση της αναγνωσιμότητάς τους, γέννησε τον όρο «κίτρινη δημοσιογραφία» ή «κίτρινος τύπος», εμπνευσμένος από το κίτρινο χρώμα του ήρωα του κόμικ.
Από το 1897, ο Άουτκολτ εργάστηκε στην εφημερίδα The New York Herald, στην οποία εξέδωσε το 1902 το δεύτερο σημαντικότερο κόμικ του, με τίτλο Buster Brown, δημιουργώντας έναν ομώνυμο χαρακτήρα, με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά σε σύγκριση με το Κίτρινο Παιδί. Στα έργα του περιλαμβάνονται ακόμα τα κόμικς Kelley's Kids, Pore Li'l Mose και Buddy Tucker. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ασχολήθηκε επίσης με τη ζωγραφική, φιλοτεχνώντας κυρίως τοπία και προσωπογραφίες.

1883 – Νίνα Ρίτσι, γαλλοϊταλίδα σχεδιάστρια μόδας

1875 – Άλμπερτ Σβάιτσερ, Γερμανός θεολόγος και φιλόσοφος.
Ο Άλμπερτ Σβάιτσερ (Ludwig Philipp Albert Schweitzer, 14 Ιανουαρίου 1875 - 4 Σεπτεμβρίου 1965) ήταν επιφανής Αλσατός προτεστάντης, θεολόγoς, φιλόσοφος, μουσικολόγος, ιατρός και ιεραπόστολος. Γεννήθηκε στο Κάιζερσμπεργκ της Αλσατίας-Λωρραίνης (επαρχίας τότε της Γερμανικής αυτοκρατορίας). Μετά τη νίκη των συμμάχων το 1918, ζήτησε και πήρε εύκολα τη γαλλική υπηκοότητα βάσει της αλσατικής καταγωγής του. Αργότερα αμφισβήτησε τόσο την τρέχουσα κοσμική αντίληψη της εποχής του για τον ιστορικό Ιησού, όσο και την παραδοσιακή χριστιανική άποψη, απεικονίζοντας έναν Ιησού που περίμενε το επικείμενο τέλος του κόσμου. Ο Άλμπερτ Σβάιτσερ απέκτησε παγκόσμια ακτινοβολία όταν του απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης 1952 για την φιλοσοφία του περί "σεβασμού της ζωής" την οποία εξέφρασε με πολλούς τρόπους με πιο γνωστό την ίδρυση και τη συντήρηση νοσοκομείου στο Λαμπαρενέ της Γκαμπόν, στην κεντροδυτική Αφρική.

1896 – Τζον Ντος Πάσος, αμερικανός συγγραφέας. (Θαν. 28/9/1970)

1918 – Δημήτρης Τσαφέντας, ελληνικής καταγωγής νοτιοαφρικανός, που το 1966 δολοφόνησε τον πρωθυπουργό του απαρτχάιντ Χέντρικ Φέρβερντ, επειδή οι αρχές του απαγόρευσαν να παντρευτεί μία μαύρη.
Ο Δημήτρης Τσαφέντας γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1918 στην πόλη Lourenço Marques (σήμερα Maputo), στην Μοζαμβίκη. Πατέρας του ήταν ο Μιχάλης Τσαφέντας ή Τσαφεντάκης από τα Χανιά και μητέρα του Amelia Williams από την Μοζαμβίκη.
Αφού έγινε ενός έτους στάλθηκε στη γιαγιά του στην Αίγυπτο. Πέντε χρόνια αργότερα επέστρεψε στην Μοζαμβίκη και όταν έγινε δέκα χρονών εγκαταστάθηκε στην Νότια Αφρική και παρακολούθησε για δύο χρόνια (1928–1930) το Middleburg Primary School. Στη συνέχεια ξαναγύρισε στην Μοζαμβίκη όπου για άλλα δύο χρόνια σπούδασε σε εκκλησιαστικό σχολείο.
Από τα δεκάξι του δούλεψε σε διάφορες δουλειές. Τη δεκαετία του τριάντα έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Νοτίου Αφρικής. Την ίδια περίπου περίοδο έγινε ναυτικός και ταξίδεψε σε ολόκληρο τον κόσμο αλλά άρχισε να εμφανίζει και ψυχωτικά επεισόδια, με αποτέλεσμα, για σύντομα χρονικά διαστήματα, να νοσηλευτεί σε διάφορες χώρες. Μεταξύ άλλων νοσηλεύτηκε για έξι μήνες στο Ellis Island όπου διαγνώστηκε ότι έπασχε από σχιζοφρένεια.
Ο Δημήτρης Τσαφέντας ήξερε οκτώ γλώσσες και όταν επέστρεψε στην Νότια Αφρική εργάστηκε ως μεταφραστής.
Σύμφωνα με τους φυλετικούς νόμους του Απαρτχάιντ, ο Τσαφέντας ήταν λευκός. Όμως επειδή είχε σκούρο δέρμα αντιμετώπιζε συνεχώς τα ρατσιστικά σχόλια και τις κοροϊδίες της λευκής νοτιοαφρικάνικης κοινωνίας. Επειδή ήταν λευκός δεν μπορούσε σύμφωνα με τους φυλετικούς νόμους να παντρευτεί γυναίκα μη λευκή, έτσι κάποια στιγμή ο Τσαφέντας ζήτησε να καταχωρηθεί ως μαύρος προκειμένου να παντρευτεί την μιγάδα φίλη του όμως η αίτησή του απορρίφθηκε.
Το 1966 άρχισε να εργάζεται προσωρινά ως κλητήρας στο κοινοβούλιο της Νοτίου Αφρικής. Στις 6 Σεπτεμβρίου του 1966, μέσα στο χώρο του κοινοβουλίου, ο Τσαφέντας δολοφόνησε, μαχαιρώνοντάς τον τέσσερις φορές, τον Πρωθυπουργό της χώρας, Χέντρικ Φερβούρντ. Αμέσως μετά ο 48χρονος Τσαφέντας συνελήφθη.

1919 – Τζούλιο Αντρεότι, ιταλός δημοσιογράφος, συγγραφέας και Χριστιανοδημοκράτης πολιτικός ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός τρεις φορές.
Ο Τζούλιο Αντρεότι (Ιταλικά: Giulio Andreotti, 14 Ιανουαρίου 1919 – 6 Μαΐου 2013) ήταν Ιταλός δημοσιογράφος, συγγραφέας και Χριστιανοδημοκράτης πολιτικός. Διετέλεσε Πρωθυπουργός της Ιταλίας τρεις φορές (1972-73, 1976-79, 1989-92), κατηγορήθηκε ότι συνεργάστηκε με τη Μαφία, καταδικάστηκε σε φυλάκιση για το λόγο αυτό, όμως κατόπιν αθωώθηκε. Στην Ιταλία αποκαλείται συχνά Divo Giulio (από το λατινικό Divus Iulius, θεϊκός Ιούλιος, επίθετο που αποδιδόταν στον Ιούλιο Καίσαρα), λόγω της σπουδαιότητας της παρουσίας του στα μεταπολεμικά πολιτικά πράγματα της Ιταλίας

1925 – Γιούκιο Μισίμα, ιάπωνας συγγραφέας, που αυτοκτόνησε κάνοντας χαρακίρι.
O Γιούκιο Μισίμα (14 Ιανουαρίου 1925 - 25 Νοεμβρίου 1970) ήταν Ιάπωνας συγγραφέας και σκηνοθέτης.
Γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1925 και ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας. Το πραγματικό του όνομα ήταν Κιμιτάκε Χιραόκα (Hiraoka Kimitake). Είχε εκπαιδευτεί στο στρατό στις δυνάμεις αυτοάμυνας. Σκηνοθέτησε την ταινία Τελετουργία του έρωτα και του θανάτου το 1965. 'Ηταν επίσης γνωστός για την καριέρα του ως μοντέλο και σωματοδόμησης χωρίς χρήση αναβολικών ουσίων. Ήταν υποψήφιος τρεις φορές για το βραβείο Νόμπελ που τα έχασε, πιθανώς λόγω των Ακροδεξιών του απόψεων. Στις 25 Νοεμβρίου 1970, αφού πρώτα παρέδωσε το τελευταίο του έργο «Εκπεσών Άγγελος», αυτοκτόνησε στο Ιαπωνικό γενικό επιτελείο αυτοάμυνας μετά από απόπειρα πραξικοπήματος με την μέθοδο του σεπούκου( το περιβόητο χαρακίρι ) . Τα τελευταία του λόγια ήταν "Βλέπουμε την Ιαπωνία να γλεντοκοπά βυθισμένη σε ευμάρεια και να κολυμπάει στο χρήμα και στην πνευματική της κενότητα. Είναι δυνατόν να δίνεις αξία στη ζωή, μέσα σε μια πλάση που το πνεύμα έχει πεθάνει; Ζήτω ο αυτοκράτορας! Νομίζω ότι ούτε καν με προσέχουν..."

1928 – Γκάρι Γουίνογκραντ, Αμερικανός φωτογράφος.
Ο Γκάρι Γουίνογκραντ (Garry Winogrand, Νέα Υόρκη 1928 - Λος Άντζελες 1984) γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1928 και σπούδασε αρχικά ζωγραφική (City College) και κατόπιν φωτογραφία στο πανεπιστήμιο Κολούμπια (Columbia University) της Νέας Υόρκης. Ξεκίνησε να φωτογραφίζει το 1946 όταν υπηρετούσε στην πολεμική αεροπορία των Η.Π.Α. Ο Γουίνογκραντ επηρεάστηκε από το φωτογραφικό έργο του Γουόλκερ Έβανς (Walker Evans) αλλά και του Ρόμπερτ Φράνκ (Robert Frank). Οι φωτογραφίες του είναι τύπου «φωτορεπορτάζ» με εικόνες της καθημερινής ζωής στην Αμερική και είναι συχνά άκρως πολιτικοποιημένες. Ο Γουίνογκραντ δούλεψε σχεδόν αποκλειστικά με 35mm φωτογραφικές κάμερες.
Το 1970 είναι πια πολύ γνωστός φωτογράφος, με σημαντικές εκθέσεις και το πρώτο του βιβλίο "The Animals", αλλά και πολύ φημισμένος δάσκαλος φωτογραφίας. Δίδαξε σε πολλά πανεπιστήμια και εξέδωσε αρκετά ακόμη βιβλία όπως το "Public Relations", το "Stock Photographs" και το "Women Are Beautiful". Συνέχισε να φωτογραφίζει μέχρι το τέλος της ζωής του, πέθανε από καρκίνο το 1984 στο Λος Άντζελες.

1941 – Φέι Ντάναγουεϊ, αμερικανίδα ηθοποιός.
Η Φέι Ντάναγουεϊ (αγγλ. Faye Dunaway), γεννημένη στις 14 Ιανουαρίου 1941 είναι Αμερικανίδα ηθοποιός βραβευμένη με Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την ταινία του 1976 Το Δίκτυο (Network). Η ηθοποιός έλαβε το βραβείο μετά από άλλες δυο υποψηφιότητες που είχε λάβει για τις ταινίες Μπόνι και Κλάιντ (Bonnie and Clyde, 1967) και Τσάιναταουν (Chinatown, 1974). Πρωταγωνίστησε σε μια σειρά επιτυχημένων ταινιών μεταξύ των οποίων Υπόθεση Τόμας Κράουν (The Thomas Crown Affair, 1968), Ο Μικρός Ανθρωπάκος (Little Big Man, 1970), Οι Τρεις Μέρες του Κόνδορα (Three Days of the Condor, 1975) και Αποκαλύψεις για μια Γυναίκα (Mommie Dearest, 1981).
Η Φέι Ντάναγουεϊ γεννήθηκε στο Μπάσκομ της Φλόριδας το 1941. Γονείς της ήταν η Γκρέις Έιπριλ Σμιθ κι ο Τζον ΜακΝτάουελ Ντάναγουεϊ, ο νεώτερος, αξιωματικός του αμερικανικού στρατού. Η καταγωγή της είναι ιρλανδική, αγγλική και γερμανική. Σπούδασε υποκριτική στο Πανεπιστήμιο της Φλόριδας και το 1962 έγινε μέλος του θιάσου του Αμερικανικού Εθνικού Θεάτρου και της Ακαδημίας.
Η Ντάναγουεϊ έκανε το ντεμπούτο της στο Μπρόντγουεϊ στο ρόλο της κόρης του Τόμας Μορ στη θεατρική παράσταση Ένας Άνδρας για Όλες τις Εποχές και πέντε χρόνια αργότερα έκανε το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο στο πλευρό του Άντονι Κουίν στην ταινία Ο Παράνομος (The Happening, 1967).
Η Φέι Ντάναγουεϊ υπήρξε αρραβωνιασμένη με το φωτογράφο Τζέρι Σάτσμπεργκ από το 1966 εώς και το 1968, όταν τον άφησε για τον συμπρωταγωνιστή της στην ταινία Οι Ερασταί (A Place for Lovers), Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι. Ο δεσμός της με τον Μαστρογιάννι κράτησε δυο χρόνια. Η ηθοποιός παντρεύτηκε τον Πίτερ Γουλφ, τραγουδιστή του συγκροτήματος The J. Geils Band το 1974. Το ζευγάρι χώρισε όμως το 1979. Μεταξύ του 1984 και του 1987 υπήρξε παντρεμένη με το Άγγλο φωτογράφο Τέρρι Ο'Νιλ με τον οποίο απέκτησε ένα γιο τον Λίαμ. Το 2003 ο Ο'Νηλ δήλωσε ότι ο Λίαμ ήταν στην πραγματικότητα υιοθετημένος

1948 – Καρλ Γουέδερς, Αμερικανός ηθοποιός.
Ο Καρλ Γουέδερς (Carl Weathers) είναι αμερικανός ηθοποιός και πρώην παίκτης του αμέρικαν φούτμπολ.
Γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1948 στη Νέα Ορλεάνη της πολιτείας της Λουιζιάνας. Πριν την καριέρα του ως ηθοποιός είχε επιτυχίες ως παίκτης του αμέρικαν φούτμπολ στους Oakland Raiders. Από το 1971 μέχρι το 1973 έπαιξε για τους B.C. Lions στο καναδικό πρωτάθλημα. Το 1974 τερμάτισε την καριέρα του ως αθλητής και άρχισε να παίζει μικρούς ρόλους σε κινηματογραφικές ταινίες όπως την Friday Foster (1975).
Έγινε διάσημος με τον ρόλο του Απόλο Κριντ στην ταινία Ρόκυ (1976), τον οποίο έπαιξε μέχρι και στην τέταρτη ταινία της σειράς. Μια άλλη του επιτυχία αποτελεί η συμμετοχή του στην ταινία Ο Κυνηγός, όπου πρωταγωνιστεί ο Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ. Τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο απέκτησε το 1988 στην ταινία Action Jackson, η οποία όμως δεν είχε ιδιαίτερη επιτυχία. Από το 1991 μέχρι το 1993 πρωταγωνίστησε στην τηλεοπτική σειρά Street Justice.
Ο Γουέδερς ήταν παντρεμένος από το 1973 με την Mary Ann Castle, πήρε όμως διαζύγιο. Έχει μαζί της δυο γιους.

1963 – Στίβεν Σόντεμπεργκ, αμερικανός σκηνοθέτης.
O Στίβεν Σόντερμπεργκ (Steven Andrew Soderbergh, 14 Ιανουαρίου 1963) είναι Αμερικανός βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης, παραγωγός ταινιών και σεναριογράφος. Είναι γνωστός κυρίως για τις χολιγουντιανές ταινίες Έριν Μπρόκοβιτς (Erin Brockovich, 2000), Τράφικ (Traffic, 2000) (για το οποίο κέρδισε Όσκαρ Σκηνοθεσίας), Η Συμμορία των Έντεκα (Ocean's Eleven), Η Συμμορία των Δώδεκα (Ocean's Twelve, 2004) και Η Συμμορία των Δεκατριών (Ocean's Thirteen, 2007). Έχει επίσης σκηνοθετήσει τις ταινίες Σεξ, Ψέματα και Βιντεοκασέτες (Sex, Lies, and Videotapes, 1989) που κέρδισε Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών, Full Frontal (2002), Σολάρις (Solaris, 2002) και Contagion (2011).

1968 – Ευθύμης Μπακατσιάς, Έλληνας καλαθοσφαιριστής.
Ο Ευθύμης Μπακατσιάς (Αθήνα, 14 Ιανουαρίου 1968) είναι Έλληνας πρώην διεθνής καλαθοσφαιριστής. Αγωνιζόταν στη θέση του πλέι μέικερ.
Έγινε γνωστός με την ομάδα του Α.Ο. Παγκρατίου το οποίο βοήθησε να ανέβει στην Α1 το 1988 και να είναι αξιόμαχο έως το 1993 όταν με το συμπαίκτη του Παναγιώτη Καρατζά αποκτήθηκαν από τον Ολυμπιακό. Με τον Ολυμπιακό κατέκτησε 4 πρωταθλήματα (1994, 1995, 1996, 1997), 2 κύπελλα (1994, 1997) και την Ευρωλίγκα το 1997. Το 1997 με την κατάκτηση και τριών τίτλων έγινε κάτοχος του Τριπλ Κράουν. Το 1998 αγωνίστηκε για μια σεζόν στον Γ.Σ. Περιστερίου.
Στην εθνική Ελλάδος αγωνίστηκε σε 83 αγώνες σημείωσε 400 πόντους (4,8 μ.ο). Συμμετείχε στο Ευρωμπάσκετ 1993, στο Μουντομπασκετ 1994, στο Ευρωμπάσκετ 1995 και στην Ολυμπιάδα του 1996.

1971 – Αντώνης Νικοπολίδης, διεθνής τερματοφύλακας
Ο Αντώνης Νικοπολίδης (Άρτα, 14 Ιανουαρίου 1971) είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής.
Μεγάλωσε στη Βίγλα, ένα παραθαλάσσιο χωρίο της Άρτας και πραγματοποίησε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην ΑΕ Βίγλας, με την οποία αγωνίστηκε στις διοργανώσεις της τοπικής ΕΠΣ Άρτας. Ξεκίνησε ως επιθετικός, όμως λόγω έκτακτης ανάγκης (ο ίδιος έχει αναφέρει πως άλλαξε θέση με τον συνονόματο ξάδερφό του την ημέρα εκείνη που παντρευόταν) αγωνίστηκε μια φορά ως τερματοφύλακας, θέση στην οποία τελικά καθιερώθηκε.
Αγωνίστηκε τόσο με τα χρώματα του Παναθηναϊκού, όσο και του Ολυμπιακού, ενώ υπήρξε αρχηγός και στους δύο συλλόγους, κατακτώντας αρκετούς τίτλους και με τις δύο ομάδες. Κορυφαία στιγμή στην καριέρα του ήταν η κατάκτηση του Euro 2004 με την εθνική Ελλάδας.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

1236 - Άγιος Σάββας της Σερβίας.
Ο Άγιος Σάββας της Σερβίας, γεννημένος ως Ράστκο Νεμάνιτς (σερβικά: Свети Сава, Растко Немањић) (1174 ή 1175 - 14 Ιανουαρίου 1236 ) ήταν Σέρβος πρίγκιπας, μοναχός, κτήτορας της μονής Χιλανδαρίου, ηγούμενος της μονής Στουντένιτσα, συγγραφέας, διπλωμάτης, και ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος της αυτοκέφαλης Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο νεότερος γιος του μεγάλου Ζουπάνου της Ράσκας Στέφανου Νεμάνια και της Αναστασίας αδελφός του Βουκάν και του βασιλιά της Σερβίας Στέφανου.

1742 -Έντμουντ Χάλεϊ, βρετανός αστρονόμος και μαθηματικός.
Ο Έντμουντ Χάλλεϋ ή Εδμόνδος Χάλλεϋ ήταν Άγγλος μαθηματικός και αστρονόμος (8 Νοεμβρίου 1656 - 14 Ιανουαρίου 1742).
Το 1678 δημοσίευσε κατάλογο με 360 αστέρες του νοτίου ουράνιου ημισφαιρίου, την θέση των οποίων και παρατήρησε κατά την υπηρεσία του στην Αγία Ελένη, καθώς και τη διάβαση του πλανήτη Ερμή προ του δίσκου του Ήλιου το 1677. Ο Χάλλεϋ είναι ο πρώτος που διαπίστωσε ότι οι αστέρες δεν διατηρούν σταθερή μεταξύ τους θέση και ότι καθένας εξ αυτών έχει δική του κίνηση, επιβεβαιώνοντας εκείνες των Λαμπάδιου, Σείριου και Αρκτούρου.
Μελέτησε επίσης τον γήινο μαγνητισμό, την διανομή των ανέμων στη επιφάνεια της Γης καθώς και το φαινόμενο των παλιρροιών. Το 1703 κατέλαβε την έδρα των Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης όπου και μεταξύ των ετών 1710-1712 χάρις των γνώσεών του στην ελληνική, λατινική, εβραϊκή και αραβική γλώσσα εξέδωσε τα συγγράμματα του Απολλώνιου του Περγαίου εκ των οποίων τα 4 πρώτα βιβλία εσώθηκαν στην ελληνική, τα 3 επόμενα μόνο στην αραβική, ενώ το τελευταίο αποκατέστησε ο ίδιος.
Υπήρξε μέλος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου από το 1678. Το δε 1720 διορίσθηκε διευθυντής στο Αστεροσκοπείο του Γκρήνουιτς.
Με το όνομά του φέρεται σχετικός κομήτης που είχε ενσπείρει πανικό την νύκτα της 19 Απριλίου του 1910 παρόλο ότι από το 467 π.Χ. μέχρι και το 1910 είχαν εξακριβωθεί 29 εμφανίσεις.

1753 - Τζωρτζ Μπέρκλεϋ, Ιρλανδός φιλόσοφος.
Ο Τζωρτζ Μπέρκλεϋ ή Μπέρκλι ή Μπάρκλεϋ (αγγλ. George Berkeley) ήταν Αγγλο- Ιρλανδός φιλόσοφος, μαθηματικός και επίσκοπος της Αγγλικανικής εκκλησίας (1685 - 1753). Γεννήθηκε στο Ντύζερτ Κασλ της κομητείας Κίλκενυ στην Ιρλανδία και πέθανε το 1753 στην Οξφόρδη της Αγγλίας. Ήταν βασικός εκπρόσωπος του αγγλικού εμπειρισμού και ειδικότερα του υποκειμενικού ιδεαλισμού που υποστήριζε ότι η ύπαρξη των πραγμάτων ταυτίζεται με την αντίληψη τους από τον άνθρωπο, εκτός των πνευματικών όντων. Ο Μπέρκλεϋ μαζί με τον Ντέιβιντ Χιουμ (1711-1776) και τον Τζον Λοκ (1632-1704) σχηματίζουν τη βασική τριάδα του βρετανικού διαφωτισμού και εμπειρισμού εκκινώντας από την ίδια αφετηρία (εμπειρισμός) και καταλήγοντας σε εκ διαμέτρου αντίθετα συμπεράσματα, όσον αφορά στη βασική δομή του κόσμου. Το έργο του Μπέρκλεϋ εμπεριέχει σε μεγάλο βαθμό απαντήσεις στις σκέψεις του Λοκ.

1823 - Αθανάσιος Κανακάρης, Έλληνας πολιτικός.
Ο Αθανάσιος Κανακάρης (Πάτρα, 1760 - Ερμιόνη, 14 Ιανουαρίου 1823) ήταν Πατρινός πολιτικός και προεστός. Έλαβε μέρος στην επανάσταση του 1821 και διατέλεσε πρόεδρος του Εκτελεστικού Σώματος του νέου ελληνικού κράτους.
Γεννήθηκε στην Πάτρα και ήταν γιος του καθολικού Μπενιζέλου Ρούφου, γόνου παλιάς αρχοντικής οικογένειας με Σικελική καταγωγή, και της Αγγελικής Κανακάρη, αδερφή των πλούσιων πατρινών εμπόρων Ρόδη και Λουκά Κανακάρη. Περίπου στα 1770 υιοθετήθηκε από τον θείο του Ρόδη Κανακάρη, ύστερα από συμφωνία με τον γαμπρό του καθιστώντας τον παράλληλα και μοναδικό κληρονόμο της τεράστιας περιουσίας του.
Ο Αθανάσιος Κανακάρης ήταν από τις ευγενέστερες μορφές της επαναστάσεως και πολλοί ιστορικοί έγραψαν για το ήθος του. Χαρακτηριστικά ο Σπυρίδων Τρικούπης τον χαρακτήρισε ως «τον δημοκρατικώτερον των προυχόντων», ο Παναγιώτης Σούτσος του αφιέρωσε στίχους στους οποίους θαυμάζει την προσωπικότητα του, ο Αλέξανδρος Σούτσος τον χαρακτήρισε «άριστο Αχαιό» κ.α.
Ήταν παντρεμένος με την Παρασκευή Κωστάκη και είχε δύο παιδια, τον μετέπειτα πρωθυπουργό Μπενιζέλο Ρούφο και την Αγγελική-Αντζουλίνα Ρούφου που αργότερα παντρεύτηκε τον Ιωάννη Ζαΐμη, πρώτο δήμαρχο Πατρέων και γόνο της αρχοντικής οικογένειας των Ζαΐμηδων.

1867 - Ζαν Ωγκύστ Ντομινίκ Ενγκρ, Γάλλος ζωγράφος.
Ο Ζαν Ωγκύστ Ντομινίκ Ενγκρ (Jean-Auguste-Dominique Ingres, 29 Αυγούστου 1780 - 14 Ιανουαρίου 1867) ήταν Γάλλος νεοκλασσικός ζωγράφος. Αν και ο ίδιος θεωρούσε εαυτόν ως ζωγράφο ιστορικών σκηνών, η μεγάλη του αναγνώριση οφείλεται κυρίως στα πορτρέτα που φιλοτέχνησε είτε ως σχέδια είτε ως πίνακες.

1874 - Φίλιπ Ράις, Γερμανός φυσικός και εφευρέτης.
Ο Γιόχαν Φίλιπ Ράις (γερμανικά: Johann Philipp Reis) (7 Ιανουαρίου 1834 - 14 Ιανουαρίου 1874) υπήρξε Γερμανός φυσικός και εφευρέτης. Εφηύρε και κατασκεύασε την πρώτη λειτουργική μηχανή διάδοσης ήχων μέσω ηλεκτρικών αγωγών και γι' αυτό θεωρείται βασικός πρωτοπόρος της τηλεφωνίας.

1898 – Λιούις Κάρολ, άγγλος συγγραφέας, μαθηματικός και φωτογράφος.
O Τσαρλς Λούτγουϊτζ Ντότζσον (Charles Lutwidge Dodgson, 27 Ιανουαρίου 1832 - 14 Ιανουαρίου 1898), γνωστός περισσότερο με το ψευδώνυμο Λιούις Κάρολ, ήταν Άγγλος συγγραφέας, μαθηματικός, φωτογράφος και κληρικός. Ανάμεσα στα πιο δημοφιλή λογοτεχνικά έργα του είναι Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων και τα ποιήματα Το Κυνήγι του Φιρχαρία (The Hunting of the Snark) και Jabberwocky.

1943 - Ιωάννης Τσιγάντες, Έλληνας στρατιωτικός.
Ο Ιωάννης Τσιγάντες-Σβορώνος (1897 - 14 Ιανουαρίου 1943) ήταν Έλληνας στρατιωτικός. Ήταν απότακτος αξιωματικός του φιλοβενιζελικού κινήματος του 1935 και στη διάρκεια της Κατοχής ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δράση στα πλαίσια της οργάνωσης Μίδας 614. Σκοτώθηκε από τις ιταλικές αρχές Κατοχής στην Αθήνα στις 14 Ιανουαρίου του 1943.

1951 – Γρηγόριος Ξενόπουλος, Zακυνθινός μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος και συγγραφέας θεατρικών έργων.
Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος (9 Δεκεμβρίου 1867 − 14 Ιανουαρίου 1951) ήταν Ζακυνθινός μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος και συγγραφέας θεατρικών έργων. Διετέλεσε αρχισυντάκτης στο θρυλικό πια περιοδικό Η Διάπλασις των Παίδων κατά την περίοδο 1896 - 1948.
Κατά την αρχισυνταξία του Ξενόπουλου στο περιοδικό ήταν και ο βασικός του συντάκτης. Είναι χαρακτηριστική η υπογραφή του Σας ασπάζομαι, Φαίδων, που χρησιμοποιούσε στις επιστολές που υποτίθεται έστελνε στο περιοδικό. Ήταν ο ιδρυτής και εκδότης του περιοδικού Νέα Εστία, το οποίο εκδίδεται ακόμα και σήμερα. Το 1931 έγινε ακαδημαϊκός. Μαζί με τους Παλαμά, Σικελιανό και Καζαντζάκη ίδρυσε την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, της οποίας ήταν και πρώτος πρόεδρος (1934-37).

1957 – Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, αμερικανός ηθοποιός.
Ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ (Humphrey DeForest Bogart, 25 Δεκεμβρίου 1899 - 14 Ιανουαρίου 1957) ήταν Αμερικανός ηθοποιός, βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου. Αποτελεί θρύλο του σινεμά λόγω τη συμμετοχής του σε μια σειρά αστυνομικών ταινιών μυστηρίου κατά την χρυσή εποχή του Χόλυγουντ. Είναι γνωστός για τις ταινίες Το Απολιθωμένο Δάσος του 1936, Το Γεράκι της Μάλτας του 1941, Καζαμπλάνκα του 1942, Η σειρήνα της Μαρτινίκα του 1944, Πάθος και αίμα του 1946, Ο Θησαυρός της Σιέρα Μάντρε του 1948 και την ταινία που του χάρισε το όσκαρ το 1951 Η βασίλισσα της Αφρικής.
Ο Μπόγκαρτ, γιος εύπορης οικογένειας, ξεκίνησε με την προϋπόθεση ν' ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του και γράφτηκε στην Ιατρική στο Γέιλ απ' όπου αποβλήθηκε. Αργότερα το 1918 κατατάχθηκε στο ναυτικό όπου σ' ένα καυγά απέκτησε το σημάδι στα χείλη που θα τον έκανε αργότερα διάσημο. Στις αρχές της δεκαετίας του '20, μετά τη θητεία του στο ναυτικό, ο Μπόγκαρτ έκανε διάφορες δουλειές. Κάποια στιγμή με τη βοήθεια των γνωριμιών του κατάφερε να δουλέψει σαν ηθοποιός σε μικρούς ρόλους στο θέατρο.
Στα τέλη της δεκαετίας του '20 έλαβε μέρος σε κάποιες ταινίες της Fox και το 1930 υπέγραψε συμβόλαιο. Οι ταινίες στις οποίες συμμετείχε όμως δεν ήταν πετυχημένες κι η Fox διέκοψε το συμβόλαιό του, μέχρι που το 1936 ο φίλος του Λέσλι Χάουαρντ έπεισε τον Τζακ Γουόρνερ να προσλάβει τον Μπόγκαρτ για τη μεταφορά του θεατρικού Το Απολιθωμένο Δάσος. Ο ρόλος του γκάνγκστερ Duke Mantee που είχε ξαναερμηνεύσει στο θέατρο, κέρδισε τους κριτικούς και την ίδια χρονιά υπέγραψε συμβόλαιο με τη Warner.
Από το 1936 μέχρι το 1940 ο Μπόγκαρτ έπαιζε δεύτερους ρόλους, μέχρι που ήρθαν οι ταινίες Το Γεράκι της Μάλτας και Καζαμπλάνκα κι ο Μπόγκαρτ έγινε πρώτο όνομα στο Χόλυγουντ. Παντρεύτηκε τέσσερις φορές, την τελευταία με την συμπρωταγωνίστριά του στο φιλμ Η σειρήνα της Μαρτινίκα, Λορίν Μπακόλ, που ήταν μικρότερη του κατά εικοσιπέντε χρόνια. Πέθανε το 1957 στο Λος Άντζελες από καρκίνο του οισοφάγου. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει πρώτο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.

1966 - Σεργκέι Κορολιόφ, Ρώσος επιστήμονας.
O Σεργκέι Πάβλοβιτς Κορολιόφ, ορθότερα Καραλιόφ, γνωστός και με τη λανθασμένη προφορά Κορόλεφ, 12 Ιανουαρίου 1907 - 14 Ιανουαρίου 1966) ήταν Σοβιετικός επιστήμονας, ο οποίος υπήρξε ο μεγάλος αρχιτέκτονας των διαστημικών επιτευγμάτων της Σοβιετικής Ένωσης κατά τον Ψυχρό Πόλεμο.
Ο Σεργκέι Κορολιόφ γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1907. Κατά το διάστημα του Μεσοπολέμου συμμετείχε σε ερασιτεχνικές ομάδες που εφάρμοζαν κάμερες σε πυραύλους και τους εκτόξευαν ψηλά πάνω από την ατμόσφαιρα και κινηματογραφούσαν τη Γη από ύψος περίπου 20 μιλίων. Στα τέλη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου εξορίστηκε σε γκούλαγκ με την κατηγορία της προδοσίας που στην πραγματικότητα δεν διέπραξε. Πέρασε εκεί έξι χρόνια, όταν ο ίδιος ο Στάλιν έδωσε διαταγή για την αποφυλάκισή του. Δουλειά του ήταν να αποκρυπτογραφήσει για τους Ρώσους την τεχνολογία των γερμανικών πολεμικών πυραύλων, των λεγόμενων V2. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου υπήρξε ο αρχισχεδιαστής των Σοβιετικών. Η ταυτότητά του παρέμεινε κρατικό μυστικό μέχρι τον θάνατό του στις 14 Ιανουαρίου 1966 από καρδιακή προσβολή.
Ο Σεργκέι Κορολιόφ ήταν ο άνθρωπος πίσω από τα βασικά διαστημικά επιτεύγματα των Σοβιετικών στις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Συμμετείχε στην ομάδα που κατασκεύασε και προετοίμασε για εκτόξευση τον Σπούτνικ 1, τον πρώτο τεχνητό δορυφόρο, που σηματοδότησε την έναρξη της διαστημικής εποχής. Ήταν υπεύθυνος για τις προετοιμασίες της εκτόξευσης του Γιούρι Γκαγκάριν του πρώτου ανθρώπου στο διάστημα, και για το πρόγραμμα Βοσχόντ, που χάρισε στη Σοβιετική Ένωση την πρωτιά και στον διαστημικό περίπατο από τον Αλεξέι Λεόνοφ, όπως και τις πρωτιές για διμελές και τριμελές πλήρωμα στο διάστημα. Ανέπτυξε επίσης τον πύραυλο Ν1, για τις αποστολές των Σοβιετικών στη Σελήνη. Όλα του τα επιτεύγματα γιορτάζονται ακόμα στη Ρωσία. Τα δικής του σχεδίασης σκάφη R7 και Σογιούζ χρησιμοποιούνται ακόμα, σαράντα χρόνια μετά την πρώτη τους πτήση.

1977 –  Ξενοφών Γιοσμάς, Έλληνας δημοσιογράφος.
Ο Ξενοφών Γιοσμάς (1906 — 14 Ιανουαρίου 1975), αποκαλούμενος και φον Γιοσμάς λόγω της δωσιλογικής δράσης του, ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, ακροδεξιός πολιτικός και στρατιωτικός, γνωστός για την συνεργασία του με τον γερμανικό στρατό κατοχής στην Ελλάδα (1941—1944) και την εμπλοκή του στην δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη (1963). Κατά την διάρκεια της κατοχής είχε συμμετάσχει σε ένοπλο αγώνα και προπαγάνδα κατά του ΕΛΑΣ ως μέλος των ταγμάτων ασφαλείας, υπαγόμενος διοικητικά στις γερμανικές δυνάμεις. Διέφυγε στην Γερμανία πριν την απελευθέρωση, ενώ για τη συνεργασία του με τον εχθρό καταδικάστηκε ερήμην εις θάνατον. Γυρίζοντας στην Ελλάδα το 1947 συνελήφθη και φυλακίστηκε, αλλά μετά από απονομή χάριτος απελευθερώθηκε μετά από πέντε χρόνια, το 1952.
Επί κυβερνήσεων Παπάγου και Καραμανλή, ως ιδρυτής και ηγέτης αντικομμουνιστικής παρακρατικής οργάνωσης, υπήρξε συνεργάτης των αρχών ασφαλείας της Θεσσαλονίκης και προσωπικός φίλος του στρατηγού Κωνσταντίνου Μήτσου, γενικού επιθεωρητή Χωροφυλακής Βορείου Ελλάδος. Μετά την δολοφονία του βουλευτή Λαμπράκη και τον τραυματισμό του Γιώργη Τσαρουχά από μέλη της οργάνωσής του, συνελήφθη και προφυλακίστηκε με την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας για αυτές τις πράξεις αλλά αθωώθηκε, ενώ τελικά καταδικάστηκε για διατάραξη της κοινής ειρήνης.

1978 - Κουρτ Γκέντελ, Αυστριακός μαθηματικός.
Ο Κουρτ Γκέντελ (γερμ. Kurt Friedrich Gödel, Μπρνο, 28 Απριλίου 1906 – Πρίνστον, Νιού Τζέρσεϊ, 14 Ιανουαρίου 1978) ήταν Αυστρο-αμερικάνος επιστήμονας της λογικής, μαθηματικός και φιλόσοφος. Ένας από τους πιο σημαντικούς επιστήμονες της λογικής όλων των εποχών, ο Γκέντελ είχε τεράστια επιρροή στην επιστημονική και φιλοσοφική σκέψη του 20ου αιώνα, σε μια εποχή όταν πολλοί, όπως ο Μπέρτραντ Ράσελ, ο Α. Ν. Γουάιτχεντ, και ο Νταβίντ Χίλμπερτ, πρωτοπορούσαν στη χρήση της λογικής και της θεωρίας συνόλων για την κατανόηση των θεμελίων των μαθηματικών.
Ο Γκέντελ είναι περισσότερο γνωστός για τα δυο του θεωρήματα μη-πληρότητας, δημοσιευμένα το 1931 όταν ήταν 25 χρονών, ένα χρόνο μετά το τέλος του διδακτορικού του στο πανεπιστήμιο της Βιέννης. Το πιο διάσιμο θεώρημα μη-πληρότητας διατυπώνει ότι για κάθε αυτο-συνεπές αναδρομικό αξιωματικό σύστημα αρκετά ισχυρό ώστε να περιγράφει την αριθμητική των φυσικών αριθμών (αριθμητική Πεάνο), υπάρχουν αληθείς προτάσεις για τους φυσικούς που δεν μπορούν να αποδειχθούν από τα αξιώματα. Για να αποδείξει το θεώρημα αυτό, ο Γκέντελ ανέπτυξε μια τεχνική γνωστή ως Γκεντελοποίηση, η οποία κωδικοποιεί τυπικές εκφράσεις ως φυσικούς αριθμούς.
Έδειξε ακόμα ότι η υπόθεση του συνεχούς δεν μπορεί να διαψευσθεί από τα δεκτά αξιώματα της θεωρίας συνόλων, αν τα αξιώματα αυτά είναι συνεπή. Έκανε σημαντικές συνεισφορές στην θεωρία αποδείξεων με το να ξεκαθαρίσει τις σχέσεις μεταξύ κλασσικής λογικής, διαισθητικής λογικής και τροπικής λογικής.

1977 – Αναΐς Νιν, γαλλίδα συγγραφέας.
Η Αναΐς Νιν (Anaïs Nin, 21 Φεβρουαρίου 1903 - 14 Ιανουαρίου 1977) ήταν Γαλλίδα συγγραφέας, ταξιδεύτρια και δοκιμιογράφος. Έγινε περισσότερο γνωστή μέσα από την έκδοση των ημερολογίων της. Ξόδεψε πάνω από 40 χρόνια, στο μεγάλο ταξίδι της αυτογνωσίας κι έγινε πασίγνωστη για τούτο ακριβώς. Πίστευε πως την ελευθερία μας τη χαρίζει μόνο το μακρύ κι επίπονο ταξίδι προς την αυτογνωσία («Είναι εντάξει για μια γυναίκα, να 'ναι πάνω απ' όλα άνθρωπος. Εγώ ήμουν πρωτίστως γυναίκα»).
H Αναΐς Νιν γεννήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 1903 στο Νεϊγί της Γαλλίας. Πατέρας της ήταν ο συνθέτης-πιανίστας Joaquin Nin γεννημένος στη Κούβα, όπου επέστρεψε αργότερα, μα μεγαλωμένος στην Ισπανία, και μητέρα της η Rosa Culmell y Vigaraud, γαλλο-κουβανο-δανικής καταγωγής, κλασσική αοιδός και πολύ κοινωνική. Μετά από μια κοσμοπολίτικη παιδική ζωή, η Ρόζα εγκαθίσταται στη Νέα Υόρκη, το 1914, μαζί με τα τρία της παιδιά, - είχε άλλους δύο γιους, από προηγούμενο σύζυγο.
Η Αναΐς Νιν ήταν αυτοδίδακτη, περνώντας πολύ χρόνο κατά τη νεότητά της, σε ταξίδια και διαβάζοντας σε βιβλιοθήκες. Έγραφε από μικρή, κυρίως στα γαλλικά κι άρχισε να γράφει στα αγγλικά, μετά τα 17 της.
Ακόμα και μέχρι το 1960, παρέμενε σχετικώς άγνωστη, μέχρι που δημοσίευσε τα Ημερολόγιά της, έργο που λογίζεται ως πρωτόλειο, δεδομένου ότι άρχισε να το κρατά από τα 11 της. Το δημοσιευμένο κομμάτι από αυτά -δέκα ολόκληροι τόμοι-, καλύπτει τις χρονιές από το 1934 μέχρι το 1974, όπου εμφανίζεται ανάγλυφα η πορεία της ως γυναίκας και καλλιτέχνιδος, με μια διαύγεια και διορατικότητα, ως προς τις αναλύσεις, αξιοθαύμαστη. Δημοσίευσε τον πρώτο τόμο όταν ήταν ήδη 63 ετών κι εκτός από βιογραφικό έργο, πρόκειται και για μια αναμφισβήτητα καλλιτεχνική εργασία. Κάθε τόμος έχει ένα ενοποιημένο, ομογενές και πλήρες θέμα. Σκηνές και άτομα, ζωηρά, πράγμα που εμφανίζεται σαφώς στους διαλόγους, και μακροσκελείς παρατηρήσεις, που αντιπαραβάλλονται με αινιγματικά σχόλια. Παρόλο που χαρακτηρίστηκε ναρκισσίστρια, η φεμινιστική τάση της, μαζί με την αέναη αναζήτηση της αυτογνωσίας της, την έκαναν ελκυστική ομιλήτρια για διαλέξεις στα αμερικανικά πανεπιστήμια. Βέβαια δεν υπήρξε ποτέ ακτιβίστρια στο φεμινιστικό κίνημα και δε πίστεψε ποτέ στις αλλαγές των πολιτικών συστημάτων, επειδή: "Τα συστήματα είναι φθαρτά, έτσι νιώθω, πως οι μεγάλες αλλαγές θα προέλθουν από μεγάλη συλλογική αλλαγή στις ανθρώπινες συνειδήσεις".
Οι τελευταίοι τόμοι δημοσιεύτηκαν μετά θάνατον, στις αρχές της δεκαετίας του '80. Είχε πεθάνει στις 14 Ιανουαρίου του 1977, στο Λος Άντζελες.

2001 – Κώστας Ρηγόπουλος, έλληνας κωμικός ηθοποιός.
Ο Κώστας Ρηγόπουλος (22 Νοεμβρίου 1930 - 14 Ιανουαρίου 2001) ήταν ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου και παράλληλα θιασάρχης και θεατρικός επιχειρηματίας.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22 Νοεμβρίου του 1930 και αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (1953).
Εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στη θεατρική σκηνή στο Θέατρο Κυβέλη στο έργο «Μια γυναίκα χωρίς σημασία» του Όσκαρ Ουάλιντ όπου εκεί γνώρισε την 18χρονη τότε Κάκια Αναλυτή την οποία πολύ σύντομα παντρεύτηκε. Απέκτησαν μία κόρη, τη Ζωή Ρηγοπούλου, η οποία είναι κι αυτή ηθοποιός.
Στη συνέχεια συνεργάσθηκε με πολλούς θιάσους όπως της Λαμπέτη, της Κατερίνας, του Κατράκη, του Χορν κ.ά.
Από το 1962 δημιούργησε δικό του θίασο με τη σύζυγό του, στο Θέατρο Διάνα ενώ ένα χρόνο αργότερα δημιουργούν το δικό τους Θέατρο Αναλυτή.
Τα έργα που ανέβασε κατά σειρά ήταν: «Μια πόρτα δρχ. …500» (των Β. Σκουφά και Β. Ανδρεόπουλου), «Η Βίλα των οργίων» (Γερασ. Σταύρου), «Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι» (Πάβελ Κόχοουτ), «Αν ο κόσμος μας έβλεπε μαζί» (Κλωντ Μπαλ), «Η Κυρία του Μαξίμ» (Ζωρζ Φεϋντώ), "Η Ζωντοχήρα" (του Ιμπροχώρη- Γ. Παπά) «Αγάπη μου Ουάουα» (του Φρανουά Καμπώ που υπήρξε και η μεγαλύτερη και μακροβιότερη θεατρική επιτυχία της εποχής, 1967-1972), «Το αυτί του Αλέξανδρου» (Κ. Μουρσελά), «Δάφνες πικροδάφνες», «Σούκι Γιάκι» (των Στόουν – Κούνεϋ, επίσης μεγάλη επιτυχία), «Παραμύθι χωρίς όνομα» (Καμπανέλη), «Βασιλικός» (Κ. Μάτεσι) κ.ά.
Αλλά και στην κινηματογραφική σκηνή η παρουσία του Κώστα Ρηγόπουλου δεν είναι μικρή. Με το έργο «Το προξενιό της Άννας» (Παντ. Βούλγαρη) κερδίζει το Βραβείο Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Επίσης συνεργάσθηκε και με την τηλεόραση σημειώνοντας επιτυχία στα σήριαλ «Αξιωματικός Υπηρεσίας», «Βίβα Κατερίνα», «Χαμογελάστε παρακαλώ» ενώ το 1988 παρουσίαζε και το τηλεπαιχνίδι «Εσείς τι λέτε».
Ο Κώστας Ρηγόπουλος, μόνιμος κάτοικος Παλαιού Φαλήρου, (Αθήνα), μιλούσε Αγγλικά και Γαλλικά.
Πέθανε στις 14 Ιανουαρίου 2001 από βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη μήνες πριν.

2007 – Βασίλης Φωτόπουλος, ζωγράφος, σκηνοθέτης, καλλιτεχνικός διευθυντής και σκηνογράφος.
Ο Βασίλης Φωτόπουλος (1934 - 14 Ιανουαρίου 2007) ήταν Έλληνας ζωγράφος, σκηνοθέτης, καλλιτεχνικός διευθυντής και σκηνογράφος.
Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1934 και σπούδασε ζωγραφική σε νεαρή ηλικία υπό τον Βαγγέλη Δράκο. Στην καλλιτεχνική σκηνή πρωτοεμφανίστηκε ως σκηνογράφος στο θεατρικό έργο «Υπηρέτρια», στην Αθήνα. Εργάστηκε επίσης στο Εθνικό Ελληνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και το Ελεύθερο Θέατρο.
Το 1964 κέρδισε Όσκαρ καλλιτεχνικής διεύθυνσης για την δουλειά του στην ταινία Ζορμπάς ο Έλληνας.
Το 1966 συνεργάστηκε με τον Φράνσις Φορντ Κόπολα στην ταινία You're a Big Boy Now.
Πέθανε στην Αθήνα, στις 14 Ιανουαρίου του 2007.

2014 - Μέι Γιανγκ, Αμερικανίδα παλαίστρια.

2016 - Άλαν Ρίκμαν, Άγγλος ηθοποιός.

2019 - Σαράντος Καργάκος, ήταν Έλληνας φιλόλογος, δοκιμιογράφος, ιστορικός και συγγραφέας. Συνέγραψε σειρά βιβλίων ιστορικού και γλωσσολογικού περιεχομένου και πληθώρα άρθρων σε διάφορα περιοδικά.
Ο Σαράντος Καργάκος γεννήθηκε στο Γύθειο Λακωνίας, σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υπήρξε συνεργάτης πολλών μεγάλων φροντιστηρίων στην Αθήνα.
Υπήρξε επίσης μέλος του εκπαιδευτικού προσωπικού της Σχολής Πολέμου του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, της Σχολής Εθνικής Άμυνας και της Διακλαδικής Σχολής Θεσσαλονίκης.
Ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές του φοιτητικού κινήματος της περιόδου 1961-63 και εισηγητής του 15% για την Παιδεία.
Ο Σαράντος Καργάκος ήταν παντρεμένος με την Ιωάννα Κώττα, δικηγόρο και εκπαιδευτικό, με την οποία απέκτησαν δύο τέκνα: τον Γιάννη και την Ρωξάνη.
Απεβίωσε την Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2019 από καρκίνο. Κηδεύθηκε δύο ημέρες μετά στο Δεύτερο Νεκροταφείο Αθηνών.