Είσοδος Μελών
Σαν σήμερα 4 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
| 
| Εμφανίσεις: 1752
Σαν σήμερα 4 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Σύναξις των Εβδομήκοντα Αποστόλων
Αγίων Έξι Μαρτύρων
4 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
46 π.Χ: Ο Τίτος Λαβιηνός νικά τον Ιούλιο Καίσαρα στη Μάχη της Ρουσπίνα (σημερινό Μοναστίρ Τυνησίας).
871: Οι Σάξωνες της Αγγλίας ηττώνται στη μάχη του Ρέντινγκ από Δανούς εισβολείς.
1493: Ο Χριστόφορος Κολόμβος επιβιβάζεται στο μοναδικό πλοίο που του έχει απομείνει, τη «Νίνια» και παίρνει το δρόμο της επιστροφής, μετά το πρώτο ταξίδι του και την ανακάλυψη του νέου κόσμου.
1642: Η Αγγλία οδηγείται σε εμφύλιο πόλεμο. Ο βασιλιάς Κάρολος Α’ στέλνει στρατιώτες για να συλλάβουν μέλη του Κοινοβουλίου.
1717: Ολλανδία, Αγγλία και Γαλλία υπογράφουν την Τριπλή Συμμαχία εναντίον της Ισπανίας.
1754: Ιδρύεται ως King’s College από την Εκκλησία της Αγγλίας το πανεπιστήμιο Κολούμπια στη Νέα Υόρκη.
1823: Ελληνική Επανάσταση: Διεξάγεται στα Μαύρα Λιθάρια Κορινθίας η περίφημη ομώνυμη μάχη μεταξύ Ελλήνων υπό τους οπλαρχηγούς Γεραρή, Ζαΐμη και Πετιμεζά και Τούρκων με στρατό 3.500 ατόμων υπό το Ντελή Αχμέτ από την μεγάλη στρατιά του Δράμαλη. Θα διασωθούν μόνο 600 Τούρκοι, φεύγοντας προς την Πάτρα.
1832: Με απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης, η αξία των μη μετατρέψιμων σε μεταλλικό νόμισμα τραπεζογραμματίων έκδοσης της Εθνικής Χρηματιστικής Τράπεζας (1831) συνδέεται με τις εθνικές γαίες, κατά το γαλλικό πρότυπο των assignats.
1847: Ο Σάμιουελ Κολτ πουλά το πρώτο του ρεβόλβερ στην αμερικάνικη κυβέρνηση.
1863: Ο Τζέιμς Πλίμπτον από τη Νέα Υόρκη πατεντάρει στις ΗΠΑ τα πατίνια (roller skates) με 4 ροδάκια.
1865: Το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης ανοίγει για πρώτη φορά γραφεία κοντά στη Γουόλ Στριτ.
1884: Ιδρύεται στο Λονδίνο η Φαβιανή Εταιρία (Fabian Society). Πρόκειται για ένα βρετανικό κίνημα διανοουμένων με σοσιαλιστικές αποχρώσεις, που άνοιξε το δρόμο για τη δημιουργία του Εργατικού Κόμματος.
1885: «Επεισόδιο Νίκολσον». Όργανο της τάξης χαστουκίζει το βρετανό επιτετραμμένο στην Αθήνα, Άρθουρ Νίκολσον, προκαλώντας διπλωματικό επεισόδιο.
1887: Εκλογές στην Ελλάδα. Νικητής αναδεικνύεται πανηγυρικά ο Χαρίλαος Τρικούπης. Το «Νεωτεριστικόν Κόμμα» συγκεντρώνει τις 90 από τους 150 έδρες και θα κυβερνήσει απρόσκοπτα για τρία χρόνια.
1887: Ο Παναγής Βαλλιάνος προσφέρει το ποσό των 2.500.000 δραχμών για την ανέγερση της Εθνικής Βιβλιοθήκης.
1896: Η Γιούτα γίνεται η 45η πολιτεία των ΗΠΑ.
1903: Ο Τόμας Έντισον απαθανατίζει σε φιλμ την εκτέλεση ενός απείθαρχου ελέφαντα διά ηλεκτροπληξίας, το οποίο αργότερα κυκλοφόρησε και στον κινηματογράφο.
1912: Η Γη έρχεται πιο κοντά από ποτέ με τη Σελήνη, στα 356.375 χιλιόμετρα.
1914: Η «Μόνα Λίζα» επιστρέφει στο Μουσείο του Λούβρου, απ’ όπου είχε κλαπεί το 1911.
1924: Ο Ελευθέριος Βενιζέλος επιστρέφει στην Αθήνα, έπειτα από 38 μήνες αυτοεξορίας.
1926: Ο στρατηγός Θεόδωρος Πάγκαλος ανακοινώνει ότι αναλαμβάνει προσωπικά την άσκηση της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας, επιβάλλοντας έτσι απροκάλυπτα δικτατορικό καθεστώς.
1930: Αρχίζει τη λειτουργία της η Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδας, με πρώτο διοικητή τον δικηγόρο και πολιτικό Κωνσταντίνο Γόντικα. Η Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος είναι ο κατ΄ εξοχήν χρηματοπιστωτικός φορέας που ασκεί αποκλειστικά την αγροτική πίστη στην Ελλάδα. Ιδρύθηκε το 1929, με έδρα την Αθήνα, ως "αυτόνομος τραπεζικός οργανισμός κοινωφελούς χαρακτήρος". Ξεκίνησε την λειτουργεία της στις 4 Ιανουαρίου 1930. Τον Ιούλιο του 2012, το υγιές τμήμα της απορροφήθηκε από την Τράπεζα Πειραιώς.
1936: Το αμερικανικό μουσικό περιοδικό Billboard δημοσιεύει τους πρώτους καταλόγους επιτυχιών (charts).
1941: Τα ιταλικά στρατεύματα της πόλης Δουκάτα, της Βορείου Ηπείρου, βομβαρδίζονται επί μια ώρα πό τα ελληνικά πολεμικά πλοία κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
1943: Εκτελείται, κατά τη διάρκεια της κατοχής, εξαιτίας της αντιστασιακής του δράσης εναντίον των γερμανών, ο Γεώργιος Ιβάνωφ, κολυμβητής και πολίστας του Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Προς τιμήν του, η ομάδα του Ηρακλή δίνει το όνομά του στο κλειστό γήπεδο του μπάσκετ.
1943: Το αμερικανικό περιοδικό TIME ανακηρύσσει «άνδρα της χρονιάς» τον Ιωσήφ Στάλιν.
1948: Τερματίζεται η κρίσιμη μάχη της Κόνιτσας με την αποχώρηση του Δημοκρατικού Στρατού, μετά την αποτυχημένη προσπάθειά του για την κατάληψη της πόλης, η οποία θα εξασφάλιζε για την «Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση» την επίσημη έδρα της. Την ίδια μέρα η πρώην βρετανική αποικία της Βαϊμάρης κηρύττει την ανεξαρτησία της, έπειτα από 62 χρόνια κατοχής.
1951: Υπογράφεται διάταγμα για την ίδρυση Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού.
1953: Για πρώτη φορά, τα ταχυδρομεία του ελληνικού κράτους παρουσιάζουν πλεόνασμα 7 δισεκατομμυρίων δραχμών.
1953: Οι Αμερικανοί αναγγέλλουν την επιτυχή δοκιμή υδρογονοβόμβας που είχε γίνει το Νοέμβριο του 1952.
1956: Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ιδρύει νέο πολιτικό φορέα με την επωνυμία Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση (ΕΡΕ).
1958: Ο Sputnik 1, ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος, ολοκληρώνει την αποστολή του και διαλύεται με την είσοδό του στη γήινη ατμόσφαιρα.
1959: Η Luna 1 γίνεται το πρώτο σκάφος που πλησιάζει τη Σελήνη και που μπαίνει σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο.
1960: Οι χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης που δεν ανήκουν στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο, ούτε και στην ΕΟΚ, ιδρύουν το Σύνδεσμο Ελεύθερου Ευρωπαϊκού Εμπορίου EFTA.
1960: Σκοτώνεται σε τροχαίο δυστύχημα ο γάλλος συγγραφέας Αλμπέρ Καμί. «Στο ποδόσφαιρο χρωστάω όσα ξέρω για ηθική και καθήκον» έγραφε το 1957, χρονιά που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Στα νεανικά του χρόνια στο Αλγέρι ασχολήθηκε ενεργά με το ποδόσφαιρο (έπαιζε τερματοφύλακας), το οποίο αναγκάστηκε να εγκαταλείψει όταν αρρώστησε από φυματίωση.
1967: Οι Doors κυκλοφορούν το πρώτο άλμπουμ τους, που φέρει το όνομά τους. Περιέχει τις επιτυχίες: «Break On Through (To the Other Side)», «Alabama Song», «Light My Fir» και «The End».
1970: Οι Beatles χωρίς τον Τζον Λένον ξαναηχογραφούν τα φωνητικά κι ένα κιθαριστικό σόλο για το τραγούδι του Πολ Μακάρτνεϊ Let It Be στα στούντιο της EMI στο Λονδίνο. Είναι η τελευταία εμφάνιση των Beatles ως συγκρότημα.
1973: Έργα αξίας 2 εκατομμυρίων δολαρίων, συμπεριλαμβανομένου ενός πίνακα του Ρέμπραντ αξίας 1 εκατ. δολαρίων, "κάνουν φτερά" από το Μουσείο Καλών Τεχνών του Μόντρεαλ.
1974: Ο Αμερικανός Πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον αρνείται να παραδώσει υλικό, το οποίο του ζητήθηκε με κλήτευση από την επιτροπή της Γερουσίας για το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ.
1982: Ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου απολύει τον υφυπουργό Εξωτερικών, Ασημάκη Φωτήλα, ενώ εκείνος βρίσκεται στις Βρυξέλλες.
1995: Πρώτη προβολή της μουσικοχορευτικής ταινίας Ακροπόλ του Παντελή Βούλγαρη.
1996: Οι βουλευτές της Πολιτικής Άνοιξης αποφασίζουν να μη μετέχουν στις συνεδριάσεις της Βουλής, μέχρις ότου αρθεί η πολιτική ανωμαλία, μετά την ασθένεια του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ η ΝΔ αποφασίζει την κατάθεση πρότασης μομφής κατά της κυβέρνησης.
1998: Ένας επιβάτης χάνει τη ζωή του από κρίση άσθματος κατά τη διάρκεια της πτήσης 417 της Ολυμπιακής Αεροπορίας για Νέα Υόρκη, επειδή η εταιρεία δε διαθέτει θέσεις μη καπνιζόντων. Η οικογένειά του κερδίζει δικαστικά 1,4 δολάρια.
2001: O Λίνους Τόρβαλντς, την δέκατη χρονιά του Linux, εκδίδει τον Kernel 2.4.0.
2004: Ο 37χρονος Μιχαήλ Σαακασβίλι κερδίζει τις προεδρικές εκλογές της Γεωργίας με 96% των ψήφων και γίνεται ο νεότερος σε ηλικία ηγέτης στην Ευρώπη.
2006: Την πρωθυπουργία του Ισραήλ αναλαμβάνει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Εχούντ Ολμερτ, στη θέση του Αριέλ Σαρόν, που βρίσκεται σε κώμα λόγω εγκεφαλικού.
2007: Η Νάνσι Πελόζι γίνεται η πρώτη γυναίκα που εκλέγεται Πρόεδρος του αμερικανικού κοινοβουλίου (Speaker of the House), το υψηλότερο πολιτικό αξίωμα που έχει κατακτηθεί από γυναίκα στην ιστορία των ΗΠΑ μέχρι σήμερα.
2010: Εγκαινιάζεται στο Ντουμπάι ο ψηλότερος ουρανοξύστης στον κόσμο, το Μπουρτζ Χαλίφα, γνωστό και ως Μπουρτζ Ντουμπάι, με ύψος 828 μέτρα.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1643 – Ισαάκ Νεύτων, ήταν Άγγλος φυσικός, μαθηματικός, αστρονόμος, φιλόσοφος, αλχημιστής και θεολόγος. Θεωρείται πατέρας της Κλασικής Φυσικής.
1710 – Τζιοβάννι Μπαττίστα Περγκολέζι, Ιταλός συνθέτης και μουσικός.
Ο Τζοβάνι Μπαττίστα Περγκολέζι ή Τζανμπαττίστα Περγκολέζι (ιταλ. Giovanni Battista Pergolesi, 4 Ιανουαρίου 1710 - 17 Μαρτίου 1736) ήταν Ιταλός συνθέτης, βιολιστής και οργανίστας.
Γεννήθηκε στο Τζέζι στις 4 Ιανουαρίου 1710 και σπούδασε στο ωδείο της Νάπολης. Έγραψε την κωμική όπερα Υπηρέτρια Κυρά (La Serva Padrona), γνωστή γιατί το ανέβασμά της στο Παρίσι το 1752 υπήρξε η αφορμή του «πολέμου των μπουφόνων», ανάμεσα στους οπαδούς της "ευχάριστης μουσικής" και στους οπαδούς της "καθαρής μουσικής". Άλλα έργα του είναι: Stabat Μater (για δύο φωνές, έγχορδα και μπάσο κοντίνουο), δύο κοντσέρτα για φλάουτο, έγχορδα και μπάσο κοντίνουο και οι όπερες Σαλούστια, Ο υπέροχος αιχμάλωτος, Ο Αδριανός στη Συρία, Ολυμπιάδα, Ο ερωτευμένος καλόγερος (σε ναπολιτάνικο ιδίωμα) και Φλαμίνιο. Πέθανε πρόωρα σε ηλικία 26 ετών από φυματίωση στις 17 Μαρτίου 1736.
1737 - Λουί-Μπερνάρ Γκιτόν ντε Μορβώ, Γάλλος χημικός και πολιτικός.
1785 – Γιάκομπ Γκριμ, Γερμανός φιλόλογος και λαογράφος.
Οι αδελφοί Γιάκομπ (Jacob Ludwig Carl Grimm) και Βίλχελμ Καρλ Γκριμ (Wilhelm Carl Grimm) ήταν δύο ιδιαίτερα δημοφιλείς συλλέκτες παραδοσιακών παραμυθιών που γεννήθηκαν στις 4 Ιανουαρίου του 1785 και στις 24 Φεβρουαρίου του 1786 αντίστοιχα στο Χάναου της Γερμανίας.
Οι γονείς τους Φίλιπ Βίλχελμ (Philip Wilhelm Grimm) και Δωροθέα (Dorothea Zimmer), είχαν συνολικά εννέα παιδιά, από τα οποία τα τρία απεβίωσαν όταν ήταν ακόμα βρέφη. Όταν ο Γιάκομπ, που ήταν και ο μεγαλύτερος εν ζωή γιος, ήταν ένδεκα ετών, ο πατέρας τους πέθανε.
Τελείωσαν το Γυμνάσιο στο Κάσσελ και μετά σπούδασαν νομικά στο Πανεπιστήμιο του Μάρμπουργκ. Αφού εργάστηκαν ένα διάστημα ως βιβλιοθηκάριοι στο Κάσσελ προσελήφθησαν ως καθηγητές στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν, ο Γιάκομπ το 1830 και ο αδελφός του πέντε χρόνια αργότερα. Όμως το 1837 απολύθηκαν επειδή διαμαρτυρήθηκαν μαζί με άλλους πέντε συναδέλφους τους κατά του βασιλιά Ερνέστου Αυγούστου Α΄, για την απόφασή του να καταργήσει το φιλελεύθερο σύνταγμα του βασιλείου του Ανόβερου. Η ομάδα των επτά, αυτών διαδηλωτών έγινε γνωστή ως "οι επτά του Γκέτινγκεν" (Göttinger Sieben).
Ο Γιάκομπ Γκριμ δεν παντρεύτηκε ποτέ, αλλά ο Βίλχελμ παντρεύτηκε την Henriette Dorothea Wild, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά. Ο Βίλχελμ Καρλ Γκριμ πέθανε στις 16 Δεκεμβρίου του 1859, ενώ ο αδελφός του Γιάκομπ στις 20 Σεπτεμβρίου του 1863 στο Βερολίνο. Και οι δύο είναι θαμμένοι στο κοιμητήριο του Αγίου Ματθαίου στο Βερολίνο.
1809 – Λουί Μπραΐγ, γάλλος εκπαιδευτικός, που τελειοποίησε το σύστημα γραφής των τυφλών (σύστημα Μπράιγ).
Ο Λουί Μπράιγ (Louis Braille, 4 Ιανουαρίου 1809 - 1852) ήταν Γάλλος, εφευρέτης συστήματος γραφής και ανάγνωσης για τυφλούς που χρησιμοποιείται έως σήμερα.
Γεννήθηκε το 1809 στο χωριό Κουπβρέ (Coupvray) κοντά στο Παρίσι. Τυφλώθηκε στο ένα μάτι πολύ μικρός, στην ηλικία των τριών ετών, ύστερα από τραυματισμό στο μάτι με αιχμηρό αντικείμενο, καθώς βοηθούσε τον πατέρα του στην κατασκευή εξαρτημάτων ίππευσης, ενώ αργότερα η μόλυνση μεταδόθηκε και στο άλλο του μάτι, και ως την ηλικία των 5 ετών είχε μείνει τυφλός. Οι γονείς του τον έστειλαν στο Βασιλικό Ινστιτούτο Τυφλών στο Παρίσι, όπου εκπαιδεύονταν τυφλά παιδιά.
Ο Μπράιγ όμως δεν ήταν ευχαριστημένος, γιατί το σύστημα ανάγνωσης που χρησιμοποιούσαν ήταν δύσχρηστο με χοντρούς χαρακτήρες και τα βιβλία ήταν μόνο 14 με αποτέλεσμα το μάθημα να γίνεται προφορικά. Έτσι κατάφερε, μετά από προσπάθειες πέντε ετών, να δημιουργήσει ένα καινούριο ειδικό αλφάβητο για τυφλούς. Όταν παρουσίασε την μέθοδό του, άλλοι έδειξαν την ικανοποίησή τους, ενώ άλλοι υποστήριξαν πως το σύστημα ήταν κουραστικό και όχι αποδοτικό.
Ο Μπράιγ απογοητεύτηκε, αλλά δεν σταμάτησε τις προσπάθειες και βρήκε τρόπο ώστε οι τυφλοί να διδάσκονται και μαθηματικά και μουσική. Εφηύρε ακόμα και μια γραφομηχανή, με την οποία έχουν τη δυνατότητα οι τυφλοί να γράφουν, όπως και οι βλέποντες.
Το έργο του Μπράιγ, που πέθανε το 1852, αναγνωρίστηκε πάντως όσο ζούσε και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ως σήμερα.
1896 – Αντρέ Μασόν, Γάλλος ζωγράφος και σχεδιαστής.
O Αντρέ Μασόν (André-Aimé-René Masson, 4 Ιανουαρίου 1896 - 28 Οκτωβρίου 1987) ήταν Γάλλος ζωγράφος και σχεδιαστής, με συμβολή στην εξέλιξη του υπερρεαλισμού και του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού.
Σε ηλικία έντεκα ετών, ξεκίνησε σπουδές ζωγραφικής στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών των Βρυξελλών, έχοντας ως δάσκαλο τον Constant Montald. Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι και αργότερα πολέμησε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, στη διάρκεια του οποίου τραυματίστηκε σοβαρά. Τα πρώιμα έργα του χρονολογούνται στις αρχές της δεκαετίας του 1920 και χαρακτηρίζονται από την επίδραση του Αντρέ Ντερέν αλλά και τις αναζητήσεις του Μασόν πάνω στον αναλυτικό κυβισμό.
Η αναγνώριση και η ένταξη στον υπερρεαλισμό
Το 1923 διοργανώθηκε από τον Ντανιέλ-Ανρί Κανβάιλερ η πρώτη ατομική έκθεσή του στο Παρίσι, η οποία προκάλεσε το ενδιαφέρον του Αντρέ Μπρετόν και οδήγησε στη συμμετοχή του Μασόν στην ομάδα των υπερρεαλιστών. Υπό την επίδραση των ιδεών του υπερρεαλιστικού κινήματος, o Μασόν ασχολήθηκε ενεργά με την αυτόματη ζωγραφική (κατά αναλογία με την αυτόματη γραφή) και έργα του παρουσιάστηκαν στο πρώτο τεύχος του περιοδικού La Révolution Surréaliste (1924). Μαζί με τον Χουάν Μιρό υπήρξε ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του υπερρεαλισμού, μέχρι το 1929, όταν εκδιώχθηκε από το κίνημα.
Μετά τον υπερρεαλισμό
Στη δεκαετία του 1930, το ύφος του διαφοροποιήθηκε και φιλοτέχνησε θέματα δανεισμένα από την ελληνική μυθολογία και τον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο. Εργάστηκε επίσης για το θέατρο, σχεδιάζοντας τα σκηνικά και τα κοστούμια για το μπαλέτο Les Présages του χορογράφου Léonide Massine (1896-1979), ενώ φιλοτέχνησε τα εξώφυλλα της επιθεώρησης Acéphale του Ζωρζ Μπατάιγ. Την περίοδο αυτή έζησε για ένα μεγάλο διάστημα στη νότια Γαλλία και την Ισπανία, επιστρέφοντας στο Παρίσι το 1937.
Στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου κατέφυγε στη Ηνωμένες Πολιτείες, όπου άσκησε επίδραση στον αμερικανικό αφηρημένο εξπρεσιονισμό. Επέστρεψε στη Γαλλία το 1946. Κατά τη μεταπολεμική περίοδο, τα έργα του μαρτυρούν το έντονο ενδιαφέρον του για τον ιμπρεσιονισμό. Το 1965 ανέλαβε μία από τις σημαντικότερες παραγγελίες του, κατόπιν πρόσκλησης του Αντρέ Μαλρώ να φιλοτεχνήσει την οροφή του Θεάτρου Οντεόν (Théâtre de l’Odéon) του Παρισιού.
1901 – Σίριλ Λάιονελ Ρόμπερτ Τζέιμς, συγγραφέας και δημοσιογράφος από το Τρινιντάντ.
Ο Σίριλ Λάιονελ Ρόμπερτ Τζέιμς (Cyril Lionel Robert James, 4 Ιανουαρίου 1901 - 19 Μαΐου 1989), πιο γνωστός σαν Σι Ελ Αρ Τζέιμς (αγγλ: C.L.R. James) και μερικές φορές επίσης με το ψευδώνυμο Τζ. Ρ. Τζόνσον (αγγλ: J.R. Johnson) ήταν Αφρο-Τρινιντιανός ιστορικός, δημοσιογράφος, σοσιαλιστής θεωρητικός και δοκιμιογράφος. Το έργο του επικεντρώνεται στην Καραϊβική και τον Αφρικανικό Εθνικισμό χωρίς να εξαντλείται σε αυτόν κι αποτελεί ένα από τα αφετηριακά σημεία της μετα-αποικιοκρατικής λογοτεχνίας, με μεγάλη επιρροή στις κοινωνικές και ιστορικές μελέτες. Ξεχωρίζει με την επιμονή του να τονίζει ότι η κληρονομιά των κατοίκων της Καραϊβικής και κατεπέκταση των Νέγρικων πληθυσμών του Δυτικού Κόσμου είναι εξίσου Ευρωπαϊκή όσο και Αφρικανική. Ακούραστος πολιτικός μαχητής, τα γραπτά του με θέμα την Κομμουνιστική Διεθνή άνοιξαν το δρόμο για θερμότατες συζητήσεις σε τροτσκιστικούς κύκλους, ενώ η ιστορία του με θέμα την Αϊτιανή Επανάσταση, Οι Μαύροι Ιακωβίνοι αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της λογοτεχνίας της Αφρικανικής Διασποράς. Περίφημος διαλεκτικός αντισταλινιστής, ήταν επίσης γνωστός για την κλήση στην αυτοδιδασκαλία και σαν ικανός και αφοσιωμένος αθλητής. Τέλος, δοξάστηκε σαν συγγραφέας του κρίκετ.
1914 – Ζαν-Πιέρ Βερνάν, Γάλλος ιστορικός και ανθρωπολόγος.
Ο Ζαν-Πιέρ Βερνάν (Jean-Pierre Vernant 4 Ιανουαρίου 1914 Προβέν - Σεν-ε-Μαρν - 9 Ιανουαρίου 2007 Σέβρες - Ο-ντε-Σεν) ήταν Γάλλος φιλόσοφος, ιστορικός και ανθρωπολόγος, ελληνιστής, ειδικευμένος στους μύθους της αρχαίας Ελλάδας. Σπούδασε στη Σορβόνη και υπήρξε μαθητής του ανθρωπολόγου Λουΐ Zερνέ (Louis Gernet). Κατά τη διάρκεια του Β΄ Π.Π. έλαβε μέρος στη Γαλλική Αντίσταση με το ψευδώνυμο «συνταγματάρχης Μπερτιέ». Στις 19 Αυγούστου 1944 μπαίνει επικεφαλής των ανδρών του στην Τουλούζη και την απελευθερώνει. Από το 1932 υπήρξε μέλος του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος,μέχρι την αποχώρησή του το 1970.
1921 - Τζουζέπε Μπενάτι, Ιταλός σκηνοθέτης.
1930 - Σόρελ Μπουκ, Αμερικανός ηθοποιός.
1933 – Ηλίας Β΄, Πατριάρχης Γεωργίας.
Ο Ηλίας Β΄ (κατά κόσμον Ηρακλής Γουντουσαούρι-Σιολασβίλι, είναι ο Πατριάρχης της Γεωργίας.
Γεννήθηκε στο Βλαδικαυκάς στις 4 Ιανουαρίου 1933. Το 1957 χειροτονήθηκε διάκονος και το 1959 Πρεσβύτερος. Σπούδασε στη Θεολογική Ακαδημία Μόσχας, από την οποία αποφοίτησε το 1960. Το 1963 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Βατούμης και Σεμοκμέδης και το 1967 εξελέγη Επίσκοπος Σουχούμης και Αβχαζίας. Το 1969 προήχθη σε Μητροπολίτη.
Στις 23 Δεκεμβρίου 1977 εξελέγη Καθολικός Πατριάρχης Γεωργίας.
1940 – Μπράιαν Τζόζεφσον, Ουαλός φυσικός.
Ο Μπράιαν Ντέιβιντ Τζόζεφσον (Brian David Josephson, γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1940) είναι Ουαλλός θεωρητικός φυσικός, ομότιμος καθηγητής της φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Είναι γνωστός για τις πρωτοποριακές έρευνές του στην υπεραγωγιμότητα και το φαινόμενο σήραγγας. Βραβεύθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής σε σχετικώς πολύ νεαρή ηλικία, το 1973, για την πρόβλεψη του ομώνυμου φαινομένου. Το βραβείο εκείνου του έτους μοιράσθηκαν οι Τζόζεφσον, Λέο Εσάκι και Ιβάρ Τζιέβερ, οι δύο τελευταίοι για τις δικές τους έρευνες πάνω στο φαινόμενο σήραγγας.
Μετά τη βράβευσή του ο Τζόζεφσον ασχολήθηκε με τον υπερβατικό διαλογισμό και οργάνωσε το «Πρόγραμμα ενοποιήσεως νου και ύλης» στο Εργαστήριο Κάβεντις για την έρευνα της ευφυίας στη φύση, της σχέσεως ανάμεσα στην κβαντομηχανική και στη συνείδηση, και για τη σύνθεση της επιστήμης και του ασιατικού μυστικισμού («κβαντικός μυστικισμός»). Τα ενδιαφέροντά του αυτά τον οδήγησαν στο να υποστηρίξει αμφιλεγόμενα θέματα, όπως η παραψυχολογία, η μνήμη του νερού και η ψυχρή σύντηξη, με αποτέλεσμα να καταστεί στόχος κριτικής από τους συναδέλφους του επιστήμονες.
1942 – Τζον ΜακΛάφλιν, άγγλος κιθαρίστας της τζαζ-ροκ.
1946 - Ράμσι Κάμπελ, Άγγλος συγγραφέας.
1948 – Κώστας Δαβουρλής, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1948 στην Αγυιά Πάτρας. Είχε άλλα 7 αδέλφια, τρία αγόρια και τέσσερα κορίτσια, και ήταν από πολύ φτωχή οικογένεια. Το 1962 τον εντοπίζει σε κάποια αλάνα ο Σπύρος Βουλγαράκης και τον πηγαίνει στον Πανιώνιο Πατρών στην Γ΄κατηγορία της Ε.Π.Σ. Πατρών. Ο Πανιώνιος τότε ήταν θυγατρική της Παναχαϊκής και προπονείτο και αγωνιζόταν στο γήπεδο της. Το 1964 στα 16 του χρόνια πηγαίνει στην Παναχαΐκή όπου και αγωνίστηκε μέχρι το 1974. Στους κοκκινόμαυρους γνωρίζει τεράστιες επιτυχίες, όντας μέλος της μεγάλης ομάδας που συμμετείχε στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Τότε παίρνει μεταγραφή για τον Ολυμπιακό Πειραιώς, μια μεταγραφή βόμβα αντί του αστρονομικού για την εποχή ποσού των 9.250.000 δρχ. Με το σύλλογο του Πειραιά κατακτά το νταμπλ το 1975. Το 1977 επιστρέφει στην αγαπημένη του Παναχαϊκή στην οποία αγωνίστηκε ως το 1981 και επίσης την ίδια χρονιά αγωνίζεται στην Κόρινθο για ένα εξάμηνο.Την επόμενη χρονία αγωνίζεται στην Β Εθνική με τον Παναιγιάλειο για μια σεζόν.Το 1982 επιστρέφει στην Παναχαϊκή εως το 1985.Την επομένη χρονία θα αγωνιστεί με τον Α.Ο. Πάτραι και την περίοδο 1986-87 θα κλείσει την καριέρα του στον αγωνιζόμενος και πάλι στον Παναιγιάλειο.
Ο Κώστας Δαβουρλής είχε συμμετοχές με τις Εθνικές Νέων, Ελπίδων, Ενόπλων και 11 με την Εθνική αντρών, τις 4 ως παίκτης της Παναχαϊκής. Ο Δαβουρλής υπήρξε ο πρώτος παίκτης Β΄Εθνικής που αγωνίστηκε στην εθνική αντρών. Στην Παναχαϊκή έχει 243 συμμετοχές στην Α΄Εθνική και 72 γκολ, πρώτος παίκτης της σε συμμετοχές και γκολ μέχρι σήμερα. Στην συνέχεια συνέχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε διάφορα πόστα εντός της ομάδας. Πέθανε στις 23 Μαΐου 1992 από ανακοπή καρδιάς. Σήμερα στην γειτονιά του την Αγυιά έχει ιδρυθεί ποδοσφαιρικός ομάδα με την ονομασία Α.Ο. Κώστας Δαβουρλής ΄92 και η Παναχαϊκή έχει δώσει το όνομα του στο γήπεδο της.
Ήταν αριστεροπόδαρος, με πολύ ισχυρό και ευθύβολο σουτ, ενώ εκπληκτική ήταν η ικανότητα του στις απευθείας εκτελέσεις φάουλ. Κατείχε άλλωστε το άτυπο ρεκόρ των 22 γκολ-φάουλ μέχρι τη στιγμή που το κατέρριψε ο Κώστας Φραντζέσκος την περίοδο 1997-98.
1953 – Ανδρέας Βγενόπουλος, Έλληνας επιχειρηματίας.
O Aνδρέας Βγενόπουλος (10 Δεκεμβρίου 1953 − 5 Νοεμβρίου 2016), ήταν Έλληνας επιχειρηματίας, δικηγόρος και παλαίμαχος αθλητής του Παναθηναϊκού στην ξιφασκία. Ήταν παντρεμένος απο το 2005, με τη δικηγόρο Ειρήνη Σουβατζόγλου και πατέρας τριών παιδιών από προηγούμενο γάμο του.
Ο Ανδρέας Βγενόπουλος ήταν απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήταν ιδρυτής της δικηγορικής εταιρείας «Βγενόπουλος και συνεργάτες», ενώ στη σταδιοδρομία του διετέλεσε μεταξύ άλλων Διευθυντής Ανθρωπίνου Δυναμικού στην "Thenamaris Shipping". Ήταν εκτελεστικός πρόεδρος στον όμιλο Marfin Investment Group και αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του «Διαγνωστικό και Θεραπευτικό Κέντρι Αθηνών Υγεία ΑΕ» και της Marfin Popular Bank.
Ήταν εγγονός του παλαιού παράγοντα του ελληνικού ποδοσφαίρου Ανδρέα Βγενόπουλου, ο οποίος διετέλεσε και πρόεδρος της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αθηνών τη δεκαετία του 1950. Υπήρξε πρωταθλητής Ελλάδος στο ξίφος ασκήσεων το 1972 και το 1973 και στο ξίφος μονομαχίας το 1972, 1973, 1974, 1975, 1977, 1980 και 1981, ενώ κατέκτησε περισσότερα από 45 μετάλλια σε Πανευρωπαϊκούς και Βαλκανικούς Αγώνες στο φλερέ και στο επέ. Συμμετείχε επίσης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972. Διετέλεσε υπεύθυνος επικοινωνίας της ΠΑΕ Παναθηναϊκός στα πρώτα χρόνια του επαγγελματισμού και τιμήθηκε για την αθλητική προσφορά του στον σύλλογο με το Χρυσό Τριφύλλι.
Ο Ανδρέας Βγενόπουλος διατέλεσε εκτελεστικός πρόεδρος του Marfin Investment Group (ΜΙG), το οποίο μεταξύ άλλων ελέγχει το 89% της Vivartia (Δέλτα Α.Ε.,Μπαρμπα-Στάθης & Goody's - Everest), το ιδιωτικό νοσοκομείο Υγεία και τα μαιευτήρια Μητέρα και Λητώ, την Attica Holdings που κατέχει τα SuperFast Ferries και τα Blue Star Ferries, το Hilton Cyprus, τη Singular Logic, κ.ά. Τη θέση του εκτελεστικού προέδρου την ανέλαβε τον Ιούνιο του 2008, αφήνοντας τη θέση του εκτελεστικού αντιπροέδρου που κατείχε έως τότε. Στις 12 Ιουλίου 2016 το Δ.Σ. της MIG αποφάσισε ευρείες αλλαγές στη διοίκηση του ομίλου με την αντικατάσταση του Ανδρέα Βγενόπουλου από τη θέση του προέδρου. Ο Ανδρέας Βγενόπουλος παρέμεινε απλό –μη εκτελεστικό– μέλος. Στις 14 Ιουλίου 2016 ανέλαβε πρόεδρος -μη εκτελεστικό μέλος- στο Δ.Σ. του νοσοκομείου "Υγεία".
Τον Ιανουάριο του 2008 προχώρησε στην δημιουργία της Παναθηναϊκής Ενωτικής Κίνησης (ΠΕΚ), με σκοπό την πολυμετοχικότητα ή την εξαγορά της ΠΑΕ Παναθηναϊκός και την ενίσχυση του ερασιτέχνη Παναθηναϊκού.
Απεβίωσε το Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016, στις 03:30, απο καρδιακή ανακοπή, σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε το νοσοκομείο «Υγεία» του οποίου ήταν πρόεδρος
1957 - Σώτη Τριανταφύλλου, Ελληνίδα συγγραφέας και ιστορικός.
Η Σώτη Τριανταφύλλου είναι ιστορικός και συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Αθήνα (Φωκίωνος Νέγρη) το 1957. Το 1980 αποφοίτησε από το Φαρμακευτικό τμήμα της ΦΜΣ (Καποδιστριακό Παν/μιο). Συνέχισε τις σπουδές της σε διδακτορικό επίπεδο (Αμερικανική Ιστορία και Πολιτισμός στην École des Hautes Études en Sciences Sociales στο Παρίσι με καθηγητή τον Marc Ferro και Ιστορία των Αμερικανικών Πόλεων με καθηγητή Jean Heffer στο New York University). Έχει κάνει μεταδιδακτορική έρευνα στη Φιλοσοφία των Μαθηματικών με καθηγητή τον Jean Dhombres και στη Ρωσική Ιστορία στην EHESS. Έχει εργαστεί, ως ερευνήτρια, στο Centre d’Études Nord-Américaines στο Παρίσι.
Πέρα από τη συγγραφική της δραστηριότητα (μυθοπλασία, δοκίμια, βιβλία για παιδιά και εφήβους), εργάζεται ως μεταφράστρια από τέσσερις γλώσσες, ως επιμελήτρια εκδόσεων, ως αρθρογράφος σε εφημερίδες (Athens Voice, Πολίτης) ενώ έχει εργαστεί και ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες (Έθνος, Κέρδος).
Συγγραφικό έργο
Το έργο της τοποθετείται κυρίως στις μητροπόλεις, αν και έχει γράψει νουβέλες και διηγήματα με φόντο την ελληνική επαρχία. Αντλεί τα θέματά της από ιστορίκά φαινόμενα της ανθρωπότητας (αποικιοκρατία, σουφραζέτες, αστική παρακμή, σταλινισμός, εμφύλιος πόλεμος, εγκληματικότητα, θανατική ποινή, μετανάστευση). Οι θαυμαστές της Σώτης Τριανταφύλλου τονίζουν τη δυνατότητα του έργου της να 'ταξιδεύει' μέσα από μια ποικιλία εικόνων, σε διάφορα μέρη του πλανήτη και διάφορες ιστορικές περιόδους (από τις γειτονιές της Νέας Υόρκης και του Λος Άντζελες, μέχρι την ελληνική διασπορά στην Αλεξάνδρεια και στο Κάιρο, στο Λονδίνο και στο Πίτσμπεργκ των αρχών του 20ου αιώνα). Συχνά πραγματοποιεί επιτόπιες έρευνες στα μέρη όπου τοποθετεί τους χαρακτήρες και την πλοκή της, όπως για παράδειγμα στην Κένυα και στην Τανζανία για την συγγραφή του βιβλίου "Λίγο από το αίμα σου" και στο Μούρμανσκ (Βορειοδυτική Ρωσία) για το "Σπάνιες Γαίες". Ο ορίζοντάς της είναι κοσμοπολιτικός τόσο στη μυθοπλασία όσο και στην αρθρογραφία. Τα άρθρα της θεωρούνται «αιρετικά» επειδή, μεταξύ άλλων, στέκονται κριτικά απέναντι στις πολιτικές, κοινωνικές και αισθητικές επιλογές της Αριστεράς. Έχει γράψει επίσης δυο βιβλία για τον κινηματογράφο. Ο συγγραφέας Νίκος Δήμου έχει γράψει σχετικά: "Μέσα στον αφόρητα επαρχιακό τόνο της ελληνικής πεζογραφίας, η Σώτη ξεχωρίζει σαν την μύγα μες το γάλα. Πράγμα που φυσικά δεν της συγχωρεί κανένας.
1960 – Μάικλ Στάιπ, αμερικανός τραγουδιστής και συνθέτης, η «ψυχή» των REM.
1965: Μπεθ Γκίμπονς, Βρετανίδα τραγουδίστρια των Portishead.
1966 - Κρίστιαν Κερν, Αυστριακός πολιτικός.
1980 - Μπόμπι Ίντεν, Ολλανδέζα πορνογραφική ηθοποιός.
1986 - Τζέιμς Μίλνερ, Άγγλος ποδοσφαιριστής.
1988 - Ανέστης Αργυρίου, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
1990 - Τόνι Κρόος, Γερμανός ποδοσφαιριστής.
Θάνατοι σαν σήμερα
1248 – Σάντσο Β’, βασιλιάς της Πορτογαλίας.
Ο Σάντσο Β΄ της Πορτογαλίας ο Ευσεβής (Κόιμπρα, 8 Σεπτεμβρίου 1209 – Τολέδο, 4 Ιανουαρίου 1248) ήταν τέταρτος βασιλιάς της Πορτογαλίας (1223 – 1247), μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του βασιλιά της Πορτογαλίας Αλφόνσο Β΄ και της Ουρράκα της Καστίλης.
Την εποχή που ανέβηκε στον θρόνο, κληρονόμησε μια σκληρή διαμάχη με την εκκλησία από τον πατέρα του, που ήθελε να φορολογήσει την εκκλησιαστική περιουσία. Έκανε μια συμφωνία με τον πάπα που περιλάμβανε 10 άρθρα, αλλά δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου να την εκπληρώσει, επειδή είχε στο μυαλό του να απελευθερώσει την νότια Ιβηρική από τους Μαυριτανούς.
Από το 1236 ανακατέλαβε πόλεις όπως το Αλγκάρβε και Αλεντέζο, εξασφαλίζοντας στην Πορτογαλία σταθερότητα των συνόρων της. Είχε εξαιρετικές στρατιωτικές ικανότητες, αλλά δεν μπόρεσε να ελέγξει την κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας του. Η αριστοκρατία συμμάχησε εναντίον του και μια ομάδα εμπόρων κήρυξε έχθρα με την εκκλησία χωρίς την επέμβαση του βασιλιά. Ως αποτέλεσμα, ο αρχιεπίσκοπος του Πόρτο έστειλε γράμμα στον πάπα ενάντια στον Σάντσο, λέγοντάς του ότι δεν ενδιαφέρεται για τις εκκλησιαστικές υποθέσεις. Ο πάπας του ζήτησε να εκμεταλλευτεί την εξουσία της εκκλησίας στην Πορτογαλία για να τον αντικαταστήσει.
Το 1246 δυσαρεστημένοι ευγενείς κάλεσαν τον αδελφό του Σάντσο Αλφόνσο να πάρει τον θρόνο της Πορτογαλίας, που ζούσε στην Γαλλία ως σύζυγος της Ματθίλδης, κόμισσας της Βουλώνης. Ο Σάντσο Β΄ ανατράπηκε από τον θρόνο το 1247 και εξορίστηκε στο Τολέδο, όπου πέθανε στις 4 Ιανουαρίου 1248.
1286 - Άννα Αγγελίνα της Ηπείρου, πριγκίπισσα της Αχαΐας.
1424 - Τζάκομο Αττεντόλο Σφόρτσα, Ιταλός κοντοτιέρος.
1428 - Φρειδερίκος Α΄, εκλέκτορας της Σαξονίας.
1665 - Χέρμαν Φορτουνάτος, μάργραβος του Μπάντεν-Ρόντεμαχερν.
1808 - Βενέδικτος της Σαβοΐας, Ιταλός στρατηγός.
1825 – Φερδινάνδος Α’, βασιλιάς των Δύο Σικελιών.
1880 – Άνσελμ Φόιερμπαχ, Γερμανός ζωγράφος.
Ο Άνσελμ Φόιερμπαχ (γερμ. Anselm Feuerbach), 1829 Σπάιερ (Speyer) 1880 Βενετία θεωρείται κορυφαίος ζωγράφος του νεοκλασικισμού του 19ου αι.
Γιος της γνωστής αρχαιολόγου Ιωσηφίνας Άνσελμ Φόιερμπαχ (Joseph Anselm Feuerbach) και ο εγγονός του νομικού Γιόχαν Άνσελμ Φόιερμπαχ, αφού περάσει μέσα από τις σχολές καλών τεχνών του Ντίσελντορφ και Μόναχο, πήγε στην Αμβέρσα και στη συνέχεια στο Παρίσι, όπου επωφελήθηκε από τη διδασκαλία του Τομά Κουτύρ (Couture), και παρήγαγε το πρώτο αριστούργημα του, Hafiz (γνώστης του κορανίου) στην Κρήνη το 1852. Στη συνέχεια εργάστηκε στην Καρλσρούη και στη Βενετία, όπου συνέπεσε στην περίοδο της μεγαλύτερης ακμής της σχολής colourists. Το 1873, εξελέγη καθηγητής στο Βιέννη, αλλά απογοητευμένος με την υποδοχή για το σχεδιασμό του: πτώση των Τιτάνων πήγε να ζήσει στη Βενετία, όπου και πέθανε σε 1880. Μετά το θάνατό του, ο Μπραμς στην Νανά συμπεριέλαβε ένα κομμάτι για χορωδία και ορχήστρα, στη μνήμη του.
1901 – Νικόλαος Γύζης, Έλληνας ζωγράφος.
Ο Νικόλαος Γύζης ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς Έλληνες ζωγράφους του 19ου αιώνα της λεγόμενης «Σχολής του Μονάχου». Διακρίθηκε σε όλα τα χρόνια των σπουδών του και πήρε τα πρώτα βραβεία στην ξυλογραφία, τη ζωγραφική και τη χαλκογραφία.
1941 – Ανρί Μπεργκσόν, Γάλλος φιλόσοφος.
Ο Ανρί-Λουίς Μπεργκσόν (γαλλ.: Henri-Louis Bergson, 18 Οκτωβρίου 1859 - 4 Ιανουαρίου 1941) ήταν Γάλλος φιλόσοφος. Τα θέματα που θίγει ο Μπεργκσόν σχετίζονται με το χρόνο και την ταυτότητα, την ελεύθερη θέληση, την αντίληψη, την αλλαγή, τη μνήμη, τη συνείδηση, τη γλώσσα, και τα όρια της λογικής. Το 1927 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Ο Μπεργκσόν γεννήθηκε στην οδό Λαμαρτίν στο Παρίσι, κοντά στο Παλαί Γκαρνιέρ, την παλιά όπερα της πόλης, το 1859, έτος που δημοσιεύτηκε το έργο του Δαρβίνου Η καταγωγή των ειδών. Γόνος Πολωνοεβραϊκής οικογένειας από την πλευρά του πατέρα του, και Αγγλοϊρλανδικής από την πλευρά της μητέρας του, επίσης εβραϊκής καταγωγής, έζησε στο Λονδίνο τα πρώτα χρόνια της ζωής του και εξοικειώθηκε με την Αγγλική γλώσσα χάρη στη μητέρα του. Πριν γίνει εννέα ετών, μετακόμισε με τους γονείς του στη Γαλλία.
Τα κυριότερα έργα του ήταν: το 1889, Χρόνος και Ελεύθερη Θέληση (Essai sur les données immédiates de la conscience), το 1896 Ύλη και Μνήμη (Matière et mémoire), το 1907 Δημιουργική Εξέλιξη (L'Evolution créatrice), και το 1932, Οι δυο πηγές της ηθικής και της θρησκείας (Les deux sources de la morale et de la religion).
Το 1900 έγινε καθηγητής στο Κολλέγιο της Γαλλίας, αποκτώντας την Έδρα της Ελληνικής και Λατινικής Φιλοσοφίας, την οποία και διατήρησε έως το 1904. Στη συνέχεια αντικατέστησε τον Γκαμπριέλ Ταρντ στην έδρα της Σύγχρονης Φιλοσοφίας, έως το 1920. Τα μαθήματά του συγκέντρωναν πλήθος φοιτητών.
1943 – Γεώργιος Ιβάνοφ, κολυμβητής και υδατοσφαιριστής του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, που εκτελέστηκε κατά τη διάρκεια της κατοχής, εξαιτίας της αντιστασιακής δράσης του.
Ο Γεώργιος Σαϊνόβιτς-Ιβάνοφ, Jerzy Szajnowicz-Iwanow, (Βαρσοβία, 14 Δεκεμβρίου 1911 - Αθήνα, 4 Ιανουαρίου 1943) θεωρείται ο μεγαλύτερος σαμποτέρ των Συμμάχων κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκπαιδεύτηκε στη Σχολή των Μυστικών Πρακτόρων της S.O.E. (Special Operations Executive) στη Μέση Ανατολή και του ανατέθηκε η αποστολή να συντονίσει την δράση των διαφόρων αντιστασιακών κινήσεων και να οργανώσει το δίκτυο πληροφοριών και τις δολιοφθορές στην Ελλάδα.
Προς τιμήν του, το κλειστό γήπεδο μπάσκετ του Ηρακλή φέρει το όνομά του (Ιβανόφειο).
1960 – Αλμπέρ Καμύ, Γάλλος φιλόσοφος, λογοτέχνης και συγγραφέας, ιδρυτής του Theatre du Travail (1935), για το οποίο δούλεψε ως σκηνοθέτης, διασκευαστής και ηθοποιός.
Χρωστά σχεδόν εξίσου τη φήμη του στα μυθιστορήματά του Ο Ξένος και Η Πανούκλα, στα θεατρικά του έργα Καλιγούλας και Οι δίκαιοι και τέλος στα φιλοσοφικά του δοκίμια Ο Μύθος του Σίσυφου και Ο επαναστατημένος άνθρωπος. Τιμήθηκε το 1957 με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
1961 – Έρβιν Σρέντινγκερ, Αυστριακός φυσικός.
Ο Έρβιν Σρέντινγκερ (Erwin Rudolf Josef Alexander Schrödinger, 12 Αυγούστου 1887 – 4 Ιανουαρίου 1961) ήταν Αυστριακός φυσικός. Ασχολήθηκε με τη Στατιστική φυσική, τη Θερμοδυναμική, την Ηλεκτροδυναμική, την Κοσμολογία, τη Βιολογία, τη Φιλοσοφία, αλλά κυρίως με την Κβαντική φυσική, ανακαλύπτοντας την περίφημη κυματική εξίσωση που φέρει το όνομά του. Τιμήθηκε μαζί με τον Πολ Ντιράκ (Paul Dirac, 1902-1984) με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής για τις εργασίες του πάνω στην ατομική θεωρία.
1962 – Χανς Λάμερς, Γερμανός αξιωματικός των SS.
Ο Δρ. Χανς Χάινριχ Λάμερς (Hans Heinrich Lammers, 27 Μαΐου 1879 - 4 Ιανουαρίου 1962) ήταν εξέχουσα προσωπικότητα της Ναζιστικής Γερμανίας και επικεφαλής της Καγκελαρίας του Ράιχ (Reichkanzlei).
Γεννήθηκε στις 27 Μαΐου 1879 στο Λούμπλινιτς (Lublinitz), σήμερα Λουμπλίνιε (Lublinie) της Άνω Σιλεσίας (σήμερα ανήκει στην Πολωνία). Ο πατέρας του, Γιοχάννες Λάμερς (Johannes Lammers) ήταν χειρουργός κτηνίατρος. Μητέρα του ήταν η Άννα Χηλ (Anna Hiel). Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μπρέσλαου και ολοκλήρωσε τις νομικές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Το 1912 διορίστηκε, ως δικαστικός, στο Μπόιτεν (Beuthen), σήμερα Μπύτομ (Bytom) της Σιλεσίας.
Υπηρέτησε στον Γερμανικό Στρατό (Ράιχσβερ) κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κατά τη διάρκεια του οποίου τιμήθηκε με τον Σιδηρό Σταυρό Β΄ και Α΄ τάξεως. Με την λήξη του πολέμου αποστρατεύτηκε και επέστρεψε στην σταδιοδρομία του ως νομικός.
Όταν ο Χίτλερ αναλαμβάνει την εξουσία, το 1933, ο Λάμερς δεν αναλαμβάνει κυβερνητική θέση, αλλά παραμένει σύμβουλος του Κόμματος σε θέματα συνταγματικής νομοθεσίας "παρά τω Υπουργείω" Εσωτερικών, όπου, λόγω των εθνικιστικών του πεποιθήσεων, έπρεπε να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα.
Τον Απρίλιο του 1945 ο Λάμερς θεωρείται από τον Χίτλερ ως συνεργός στην προσπάθεια διαδοχής του τελευταίου από τον Γκέρινγκ και δίνεται εντολή σύλληψης και εκτέλεσής του. Η εντολή του Χίτλερ δεν προλαβαίνει να εκτελεστεί, καθώς οι Σοβιετικές δυνάμεις εισβάλλουν στο Βερολίνο και ο δικτάτορας αυτοκτονεί. Ωστόσο, η σύζυγός του Λάμερς, Ελφρίντε Τέπελ (Elfriede Tepel, γενν. στις 31 Ιανουαρίου 1894) αυτοκτονεί στο Όμπερσάλτσμπεργκ στις 8 Μαΐου 1945, για να την ακολουθήσει, δύο ημέρες αργότερα, η κόρη του ζεύγους, Ίλζε Χόφμαν - Λάμερς (Ilse Hoffmann-Lammers, γενν. 28 Μαΐου 1918).
Ο Λάμερς συνελήφθη με το τέλος του Πολέμου και κλήθηκε να καταθέσει στην Δίκη της Νυρεμβέργης. Ωστόσο, το 1947, παραπέμφθηκε και ο ίδιος στην Δίκη των Διπλωματών (Ministries Case), στην οποία, το 1949, καταδικάστηκε σε εικοσαετή φυλάκιση. Η ποινή αυτή μειώθηκε, αργότερα, σε δεκαετή φυλάκιση, ενώ του δόθηκε αμνηστεία το 1954, οπότε αποφυλακίστηκε και εγκαταστάθηκε στο Ντίσελντορφ, όπου και απεβίωσε στις 4 Ιανουαρίου 1962. Τάφηκε στο Όμπερσάλτσμπεργκ, πλάι στην σύζυγο και την κόρη του.
1965 – Τόμας Στερνς Έλιοτ, Αμερικανός ποιητής.
O Τόμας Στερνς Έλιοτ (Thomas Stearns Eliot, 26 Σεπτεμβρίου 1888 – 4 Ιανουαρίου 1965) ήταν 'Αγγλό-Αμερικάνος ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ποιητές του 20ού αιώνα και ηγετική φυσιογνωμία του μοντερνιστικού κινήματος στην ποίηση. Το 1948 βραβεύτηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας. Ανάμεσα στα πιο γνωστά έργα του ανήκουν το Ερωτικό τραγούδι του Τζ. Προύφροκ (1915), η Έρημη Χώρα (1922), τα Τέσσερα κουαρτέτα (1943) καθώς και το θεατρικό έργο Φονικό στην Εκκλησιά (1935).
1967 - Ντόναλντ Κάμπελ, Άγγλος οδηγός.
1975 - Αύγουστος Θεολογίτης, Έλληνας πολιτικός.
1976 – Επαμεινώνδας Θωμόπουλος, Έλληνας ζωγράφος, που κινήθηκε ανάμεσα στον ακαδημαϊσμό και τον πρώιμο ελληνικό ιμπρεσιονισμό.
Σπούδασε ζωγραφική στην Ιταλία ( Νάπολη, Ρώμη και Βενετία ) και ήταν γιος του Αλέξη Θωμόπουλου, προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Πατρών και γόνου παλιάς οικογένειας της πόλης. Η αδελφή του, Ευτέρπη, είχε παντρευτεί τον βιομήχανο Κωνσταντίνο Πραπόπουλο ενώ πρώτος του ξάδερφος ήταν ο ιστορικός Στέφανος Θωμόπουλος. Διετέλεσε για χρόνια καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και διετέλεσε διευθυντής της σχολής την περίοδο 1948–1949. Το 1945 εκλέχθηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1962 διετέλεσε πρόεδρος του ίδιου ιδρύματος. Μεταξύ άλλων τιμήθηκε με τον Ταξιάρχη του ιταλικού στέμματος και με τον Ταξιάρχη αξίας της ιταλικής δημοκρατίας.
Η καλλιτεχνική του δημιουργία εκτείνεται σε διάστημα μεγαλύτερο των εβδομήντα χρόνων ενώ τα περισσότερα έργα του είναι εμπνευσμένα από την ελληνική φύση και την αγροτική ζωή. Πολλά από αυτά φιλοξενούνται στο Δημαρχείο Πατρών και στην Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας. Το 1929 φιλοτέχνησε 16 ελαιογραφίες για λογαριασμό του Δήμου Πατρέων, και τοποθετήθηκαν στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου και στο γραφείο του δημάρχου.
Μαθητές του υπήρξαν πολλοί, γνωστοί αργότερα, ζωγράφοι, όπως ο Νίκος Γαΐτης και ο Γιάννης Σπυρόπουλος. Έχει επίσης ζωγραφίσει αγιογραφίες στον ναό της Ευαγγελίστριας στην Πάτρα.
Το 1996, ο Δήμος Πατρέων τον τίμησε με μεγάλη έκθεση στην Δημοτική Πινακοθήκη της πόλης.
1986 – Φιλ Λάινοτ, Ιρλανδός μουσικός (Thin Lizzy).
Ο Φιλ Λάινοτ (Philip Parris "Phil" Lynott, 20 Αυγούστου 1949 - 4 Ιανουαρίου 1986) ήταν Ιρλανδός τραγουδιστής και μουσικός ο οποίος έγινε ευρύτερα γνωστός ως ιδρυτικό μέλος, βασικός συνθέτης-στιχουργός, τραγουδιστής και μπασίστας του ιρλανδικού ροκ συγκροτήματος Thin Lizzy.
Πριν σχηματίσει τους Thin Lizzy το 1969, συμμετείχε σε αρκετά τοπικά συγκροτήματα του Δουβλίνου, με πιο γνωστό αυτό των Skid Row μαζί με τον Γκάρι Μουρ. Οι Thin Lizzy αρχικά γνώρισαν επιτυχία το 1973 με το τραγούδι τους Whiskey in the Jar, για να εκτοξευθούν σε δημοτικότητα μετά το 1976 με επιτυχίες όπως τα The Boys are Back in Town, Jailbreak και Don't Believe A Word, βασιζόμενοι κυρίως στις ερμηνευτικές και συνθετικές ικανότητες του Φιλ Λάινοτ και στη χρήση δύο σόλο κιθαριστών με εμφανείς επιρροές από την Ιρλανδική φολκλορική παράδοση.
Προς το τέλος της δεκαετίας του 1970, ο Φιλ Λάινοτ ξεκίνησε και σόλο καριέρα, δημοσίευσε τέσσερα βιβλία με ποιήματα, και όταν διαλύθηκαν οι Thin Lizzy το 1983, ίδρυσε το συγκρότημα των Grand Slam, του οποίου ήταν ο ηγέτης μέχρι να διαλυθούν την επόμενη χρονιά.
Γνώρισε μία τελευταία επιτυχία το 1985, σε συνεργασία με τον Γκάρι Μουρ, με το τραγούδι Out In The Fields, πριν πεθάνει στις 4 Ιανουαρίου 1986 μετά από επιπλοκές που παρουσίασε η υγεία του λόγω εκτεταμένης και χρόνιας χρήσης ναρκωτικών ουσιών. Παραμένει μέχρι και σήμερα μια δημοφιλής προσωπικότητα στον κόσμο της ροκ μουσικής, και το 2005, ένα άγαλμα στήθηκε στη μνήμη του στο Δουβλίνο.
1989 – Θανάσης Μυλωνάς, Έλληνας ηθοποιός. (1938 - 4 Ιανουαρίου 1989). Γεννήθηκε το 1938. Έπαιξε σε κωμωδίες κυρίως, όπως στο «Της κακομοίρας». Πέθανε στις 4 Ιανουαρίου 1989 σε ηλικία 51 ετών και ετάφη στο Νεκροταφείο της Άνοιξης στη Δροσιά Αττικής.
2000 – Σπυρίδων Μαρκεζίνης, Έλληνας πολιτικός.
Ο Σπύρος Μαρκεζίνης (Αθήνα, 9 Απριλίου 1909 - 4 Ιανουαρίου 2000) ήταν Έλληνας νομομαθής, πολιτικός και ιστορικός. Κατά τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας εξελέγη πολλάκις βουλευτής, διετέλεσε υπουργός σε σημαντικά χαρτοφυλάκια την δεκαετία του 1950 ενώ τον Οκτώβριο του 1973 σχημάτισε βραχύβια κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της Χούντας, η οποία και ανατράπηκε με την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
2008 – Γιάννης Ταμτάκος, Έλληνας πολιτικός αγωνιστής.
Ο Γιάννης Ταμτάκος (1908-2008) ήταν πολιτικός αγωνιστής του αρχειομαρξισμού και του τροτσκισμού που έζησε στην Ελλάδα και στην Αυστραλία. Για την πολιτική του δράση του διώχτηκε τόσο από το κράτος όσο και από τo EAM. Ήταν ο τελευταίος επιζών ηγέτης της μεγάλης απεργίας του 1936 στη Θεσσαλονίκη. Στο τέλος της ζωής του δήλωνε αναρχικός.
2011 - Μοχάμεντ Μπουαζίζι, Τυνήσιος ακτιβιστής.
2013 – Νίκος Σαμαράς, Έλληνας πετοσφαιριστής
O Νίκος Σαμαράς ήταν Έλληνας πετοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίστηκε σε διάφορες ομάδες της Ελλάδας και του εξωτερικού, ενώ με τη φανέλα της εθνικής ομάδας των ανδρών (στην οποία ήταν αρχηγός) είχε συνολικά 263 συμμετοχές και με εκείνη των εφήβων άλλες 160. Τη σεζόν 2012-13 αγωνιζόταν και προπονούσε την ομάδα της Λήμνου, τόπο όπου είχε εγκατασταθεί μόνιμα από το 2009. Αποτελούσε παίκτη σύμβολο για το ελληνικό βόλεϊ. (Στουτγκάρδη, 1 Ιουλίου 1970 - Αθήνα, 4 Ιανουαρίου 2013)