Σαν σήμερα 18 Δεκεμβρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac

Παγκόσμιες ημέρες
Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστη

Εορτάζουν
Αγίου Σεβαστιανού του Συγκλητικού, (Σεβαστιανός, Σεβαστίνος, Σεβαστός, Σέβος, Σέβης *)
Οσίου Φλώρου επισκόπου Αμνησού, (Φλώρος, Φλώρης, Φλώρα, Φλωρή, Φλωρίτσα *)
Δικαίων Πατριάρχου Iακώβ υιού Iσαάκ - Iακώβ υιού Mατθάν και Ιωσήφ υιού Iακώβ, (Ιακώβ, Ιωσήφ, Σήφης, Ιωσηφίνα, Ζοζεφίνα *)
* Υπάρχουν και άλλες ημερομηνίες που γιορτάζει αυτό το όνομα.

18 Δεκεμβρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

218 π.Χ.: Β΄ Καρχηδονιακός Πόλεμος: οι Καρχηδονιακές δυνάμεις του Αννίβα νικούν αυτές της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας στη μάχη του ποταμού Τρεβία.

1398: Ο Τιμούρ Λενκ (Ταμερλάνος), επικεφαλής των μογγολικών ορδών, καταλαμβάνει το Δελχί της Ινδίας.

1803: Ο χορός του Ζαλόγγου. Εξήντα (κατ' άλλους 22) Σουλιωτοπούλες χορεύουν το χορό του Ζαλόγγου και πέφτουν στο γκρεμό μαζί με τα παιδιά τους, για να μην παραδοθούν στους Τούρκους. Ο Χορός του Ζαλόγγου αποτελεί αιώνιο σύμβολο για τη γυναίκα που προτίμησε τον θάνατο από την ατίμωση και τη δυστυχία, δίνοντας νέα ώθηση στους αγώνες των Ελλήνων για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού.

1829: Ιδρύεται από τον Ιωάννη Καποδίστρια η πρώτη Εκκλησιαστική Σχολή στην Ελλάδα.

1849: Ο Γουίλιαμ Μποντ λαμβάνει την πρώτη φωτογραφία της Σελήνης μέσω τηλεσκοπίου.

1865: Καταργείται ο θεσμός της δουλείας στην Αμερική, με την επικύρωση της 13ης τροπολογίας του Συντάγματος.

1876: Αδιαφορεί για τα ελληνικά δίκαια η πρεσβευτική διάσκεψη που συνέρχεται στην Κωνσταντινούπολη. Η αποτυχία της Διάσκεψης θα οδηγήσει στον ρωσοτουρκικό πόλεμο.

1892: Πρεμιέρα του Καρυοθραύστη του Πιότρ Τσαϊκόφσκι στην Αγία Πετρούπολη, Ρωσία.

1901: Απονέμονται τα πρώτα Νόμπελ στη Σουηδία. Οι βραβευθέντες είναι μεταξύ άλλων, ο Γερμανός Βίλχελμ Ρέντγκεν για την ανακάλυψη των Ακτίνων Χ, ο Γάλλος Σιλί Προυντόν για την ποίησή του, καθώς και ο Ερρίκο Ντινάν για την ίδρυση του Ερυθρού Σταυρού και ο Φρεντερίκ Πασί για την ίδρυση της Γαλλικής Εταιρίας των Φίλων της Ειρήνης.

1907: Οργανώνεται συλλαλητήριο στην Ηλεία για το σταφιδικό ζήτημα.

1912: Ανακαλύπτεται από τον ερασιτέχνη αρχαιολόγο Τααρλς Ντόσον, ο άνθρωπος του σπηλαίου Πιλτντάουν.

1916: Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Τερματίζεται η μάχη του Βερντέν, πόλης δυτικά του Παρισιού, ανάμεσα σε γερμανικά και γαλλικά στρατεύματα. Η μάχη αυτή είναι η μεγαλύτερη σε διάρκεια του Α Παγκοσμίου Πολέμου αφού κράτησε 10 μήνες, ενώ είχε πολλές ανθρώπινες απώλειες: 543.000 Γάλλοι και 434.000 Γερμανοί σκοτώθηκαν στις συγκρούσεις, που ανέδειξαν ως ήρωα τον Γάλλο στρατάρχη Πετέν.

1917: Η Αμερικανική Γερουσία και η Βουλή εγκρίνουν την ποτοαπαγόρευση.

1919: Η Γερμανία εθνικοποιεί τον ηλεκτρισμό.

1923: Με στρατιωτική απόφαση, εξορίζεται ο βασιλιάς της Ελλάδας Γεώργιος Β'.

1929: Η Βρετανία θεσπίζει ημερήσιο ωράριο εργασίας 7,5 ωρών για τους ανθρακωρύχους.

1939: Ο αξιωματούχος του Ράιχ, Ρόμπερτ Λέι, υποστηρίζει ότι, η Γερμανία στοχεύει στον αφανισμό της Βρετανίας.

1940: Ο Αδόλφος Χίτλερ υπογράφει ένα μυστικό διάταγμα, με το οποίο αρχίζουν οι προετοιμασίες για τη ναζιστική εισβολή στη Σοβιετική Ένωση, που θα μείνει στην ιστορία με τον κωδικό Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα.

1941: Τα γερμανικά στρατεύματα αρχίζουν να υποχωρούν από τη Βόρεια Αφρική.

1942: Στη Γερμανία, ο Χίτλερ συναντιέται με τον Μουσολίνι και τον Πιέρ Λαβάλ.

1943: Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος: Γερμανικά στρατεύματα κατοχής εκτελούν 118 κατοίκους του χωριού Δράκεια της Μαγνησίας.

1944: Κυκλοφορεί το πρώτο φύλλο της γαλλικής εφημερίδας «Le Monde».

1956: Απονέμεται για πρώτη φορά η "Χρυσή Μπάλα", το βραβείο του γαλλικού περιοδικού "France Football". Ο Στάνλεϋ Μάθιους επιλέγεται από ένα πάνελ 49 Ευρωπαίων δημοσιογράφων ποδοσφαίρου ως ο καλύτερος παίκτης της χρονιάς.

1957: Ανοίγει ο πρώτος πυρηνικός σταθμός στην Πενσιλβάνια των ΗΠΑ.

1958: Εκτοξεύεται ο Σκορ, πρώτος πειραματικός δορυφόρος επικοινωνιών.

1962: Διάσκεψη των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας, Τουρκίας και Κύπρου στο Παρίσι. Λαμβάνονται αποφάσεις για την ομαλή λειτουργία της τριμερούς συμμαχίας στην Κύπρο και συζητούνται οι παρενοχλήσεις ελληνικών αλιευτικών από τα τουρκικά περιπολικά στη μεταξύ των ελληνικών νησιών και των τουρκικών ακτών θαλάσσια περιοχή.

1963: Ο Ρον Κλαρκ καταρρίπτει το ρεκόρ των 10χλμ στην Μελβούρνη με 28:15.6 το οποίο θα επανανακαταρρίψει στις 14/7/1965 με 27:39.4 στο Όσλο. Ένα χρόνο αργότερα, στη Στοκχόλμη στις 5/7/1966, θα κάνει παγκόσμιο ρεκόρ στα 5χλμ με 13:16.6. Ο Κλαρκ, που τελικά θα μείνει στην ιστορία του στίβου σαν άνθρωπος των ρεκόρ και όχι των μεταλλίων, θα περάσει μια περίοδο, όπου θα κυριαρχήσει στους πίνακες των 5 και 10χλμ χωρίς όμως να καταφέρει να πάρει ποτέ χρυσό σε μεγάλη διοργάνωση.

1964: Η Ε.Σ.Η.Ε.Α. διαμαρτύρεται "δια τον ανεξέλεγκτον διασυρμόν δημοσιογράφων" υποστηρίζοντας ότι οι αμειβόμενοι από τα μυστικά κονδύλια του υπουργείου Εξωτερικών εκτελούν "καθαρώς δημοσιογραφικήν - υπαλληλικήν υπηρεσίαν".

1966: Ανακαλύπτεται ο δορυφόρος του πλανήτη Κρόνου, Επιμηθέας.

1967: Ορκωμοσία, ενώπιον των Γεωργίου Παπαδόπουλου και Γεωργίου Ζωιτάκη, του Παναγιώτη Πιπινέλη ως υπουργού Εξωτερικών και των Αδαμάντιου Ανδρουτσόπουλου, Παύλου Τοτόμη και Παναγιώτη Τζεβελέκου ως υπουργών Οικονομικών, Συγκοινωνιών και Δημόσιας Τάξης αντιστοίχως.

1967: Ο Δημήτριος Ρίτσος διορίζεται δήμαρχος Αθηναίων από τη Χούντα. Θα παραμείνει καθ’ όλη τη διάρκεια της επταετίας.

1968: Κατεδαφίζεται το «ρολόι» του Πειραιά από το χουντικό δήμαρχο, Αριστείδη Σκυλίτση.

1969: Καταργείται η θανατική ποινή στη Βρετανία.

1969: Ο πολιτικός μηχανικός Δημήτριος Λάκκας, υιός Ελληνίδος εκ Μυτιλήνης, διορίζεται Πρόεδρος του Παναμά.

1970: Στη Νεβάδα των ΗΠΑ, διαρροή ατομικής ενέργειας αναγκάζει εκατοντάδες ανθρώπους να σπεύσουν σε μέρος ασφαλές.

1972: Στις ΗΠΑ, ο Λευκός Οίκος ανακοινώνει ότι, οι βομβαρδισμοί θα ξαναρχίσουν στο Βόρειο Βιετνάμ μέχρι να επιτευχθεί συμφωνία.

1974: Ο ανώτατος δικαστικός Μιχαήλ Στασινόπουλος ορκίζεται προσωρινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, μετά την παραίτηση του στρατηγού Φαίδωνα Γκιζίκη.

1980: Στους 18 ανέρχονται οι τραυματίες από την έκρηξη του εργοστασίου ΠΥΡΚΑΛ στην Ελευσίνα.

1982: Ολοκληρώνονται οι εργασίες του 11ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, με την επανεκλογή του Χαρίλαου Φλωράκη στη θέση του γενικού γραμματέα του κόμματος και την εκλογή νέας Κεντρικής Επιτροπής.

1973: Πρόγραμμα Σογιούζ: Εκτοξεύεται από το Μπαϊκονούρ της Σοβιετικής Ένωσης το Σογιούζ 13.

1981: Πραγματοποιείται η πρώτη πτήση του ρωσικού στρατηγικού βομβαρδιστικού Tupolev Tu-160, του μεγαλύτερου υπερηχητικού και μαχητικού αεροσκάφους στον κόσμο.

1989: Εγκαινιάζεται με τη δωρεά του Παναγιώτη Αγγελόπουλου ο ανοικοδομημένος Πατριαρχικός Οίκος στο Φανάρι.

1991: Ομάδα επιχειρηματιών υπό τον καθηγητή Μιχάλη Σάλλα εξαγοράζει το 67% της Τράπεζας Πειραιώς, που ανήκει στον όμιλο της Εμπορικής Τράπεζας.

1991: Ο Πρόεδρος Μπους απορρίπτει τη διανομή από το κράτος προφυλακτικών και συριγγών για την καταπολέμηση του AIDS, λέγοντας ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τις αξίες τους.

1991: Η Ελλάδα γίνεται δεκτή στη Συμφωνία του Σένγκεν με το καθεστώς του παρατηρητή.

1992: Η Γερμανία επικυρώνει τη συνθήκη του Μάαστριχτ.

1993: Επίσημη άδεια επαναλειτουργίας δίδεται στον πυρηνικό αντιδραστήρα του Κοζλοντούι, στη Βουλγαρία.

1994: Το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Βουλγαρίας (πρώην Κομμουνιστικό) κερδίζει τις εκλογές.

1995: Τη δυσαρέσκειά τους για τα χαμηλά, προβλεπόμενα από τον προϋπολογισμό, κονδύλια για την Παιδεία, εκφράζουν οι πρυτανικές αρχές του Πάντειου Πανεπιστημίου και του ΕΜΠ.

1996: Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δικαιώνει την Κύπρια Τιτίκα Λοϊζίδου στην προσφυγή της κατά της Τουρκίας, η οποία της απαγορεύει την ελεύθερη πρόσβαση στην ιδιόκτητη γη της στην κατεχόμενη Κερύνεια.

1997: Στην Τουρκία, σύμφωνα με φιλοκουρδική εφημερίδα, ο ηγέτης του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος PKK, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, είναι έτοιμος να υποβάλλει πρόταση εκεχειρίας στην Τουρκία.

2000: Σπάνια επίδειξη «ευ αγωνίζεσθαι» από τον ιταλό επιθετικό της Γουέστ Χαμ, Πάολο Ντι Κάνιο, στον αγώνα εναντίον της Έβερτον (1-1). Αντί να προωθήσει την μπάλα στα δίχτυα, σταματάει τον αγώνα για να προσφερθούν οι πρώτες βοήθειες στον πεσμένο αντίπαλο τερματοφύλακα. Ο ίδιος παίκτης είχε εξοργίσει τη φίλαθλη κοινή γνώμη της Βρετανίας, όταν διαμαρτυρόμενος έσπρωξε βάναυσα τον διαιτητή Άλκοκ, ενέργεια που του στοίχισε ποινή 11 αγωνιστικών.

2007: Σπάνιο αντίτυπο της «Μάγκνα Κάρτα» πωλείται σε δημοπρασία του οίκου Sotheby’s, έναντι 21 εκατομμυρίων δολαρίων.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

1392 – Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος (18 Δεκεμβρίου 1392 - 31 Οκτωβρίου 1448) ήταν Βυζαντινός Αυτοκράτορας που βασίλεψε από το 1425 μέχρι το θάνατό του το 1448 αν και συμμετείχε ενεργά στη διακυβέρνηση από το 1422, μετά από την επιδείνωση της υγείας του πατέρα του Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου.

1610 – Ο Δουκάγγιος (Charles du Fresne, sieur du Cange ή Du Cange, 18 Δεκεμβρίου 1610 – 23 Οκτωβρίου 1688) ήταν διακεκριμένος Γάλλος φιλόλογος και ιστορικός του Μεσαίωνα και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Λαμβάνοντας τη μόρφωσή του από Ιησουίτες, ο Δουκάγγιος σπούδασε νομική και άσκησε το επάγγελμα για αρκετά χρόνια πριν αναλάβει αξιώματα. Έγραψε λεξικά για τη μεσαιωνική λατινική και την ελληνική γλώσσα, το τρίτομο Glossarium mediae et infimae Latinitatis(1678) και το Glossarium mediae et infimae Graecitatis.

1856 – Σερ Τζόζεφ Τζον Τόμσον, μέλος του Τάγματος της Αξίας και εταίρος της Βασιλικής Εταιρείας (18 Δεκεμβρίου 1856 – 30 Αυγούστου 1940), ήταν Βρετανός φυσικός ο οποίος ανακάλυψε το ηλεκτρόνιο και το ισότοπο και εφηύρε τον φασματογράφο μάζας. Το 1906 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής ως αναγνώριση για τη συμβολή του στις θεωρητικές και πειραματικές εργασίες επί της ηλεκτρικής αγωγιμότητας των αερίων.

1878 – Ιωσήφ Στάλιν, ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης.
Ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν (ψευδώνυμο του Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι, 18 Δεκεμβρίου 1878 – 5 Μαρτίου 1953) ήταν Σοβιετικός ηγέτης.
Ο Στάλιν έγινε γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ένωσης (Κ.Κ.Σ.Ε) το 1922. Την περίοδο αυτή ο Λένιν είναι βαριά άρρωστος και η πρότασή του να αντικατασταθεί ο Στάλιν γνωστοποιήθηκε στο κόμμα των μπολσεβίκων στο 13ο Συνέδριο, οι οποίοι όμως ψήφισαν υπέρ της παραμονής του Στάλιν ως γραμματέα του κόμματος.
Μετά το θάνατο του Βλαντιμίρ Λένιν, επεκράτησε του Λέοντα Τρότσκι σε μια πολιτικοϊδεολογική αντιπαράθεση κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 που όμως λύθηκε με διοικητικά μέτρα (διαγραφές, καθαιρέσεις, εξορίες κλπ).
Στη δεκαετία του '30 ο Στάλιν εξάλειψε την ενεργό πολιτική αντιπολίτευση μέσω ενός συστήματος εσωτερικής εξορίας και παγίωσε την αρχή του την εποχή της Μεγάλης Εκκαθάρισης(1936-1938), μια περίοδο σκληρής καταστολής (διαγραφές, φυλακίσεις, εξορίες, εκτελέσεις, δολοφονίες) απέναντι τόσο σε πάρα πολλούς κομμουνιστές που διαφωνούσαν με τις επιλογές και τη νοοτροπία της κυρίαρχης τάσης (σταλινισμός) στο Κομμουνιστικό κόμμα της ΕΣΣΔ, όσο και χιλιάδες άλλους πολίτες που κατηγορούνταν για πολιτικά εγκλήματα.
Ο Στάλιν συνέβαλλε στη διαμόρφωση των γνωρισμάτων που χαρακτήρισαν το νέο σοβιετικό κράτος αλλά και τα υπόλοιπα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης, που συνολικά αντιπροσώπευσαν ένα πολιτικό σύστημα, τον «υπαρκτό σοσιαλισμό».

1911 – Ελένη Βλάχου, δημοσιογράφος, χρονογράφος και εκδότρια της εφημερίδας «Καθημερινή».

1911 – Ζυλ Ντασέν, ήταν Αμερικανός σκηνοθέτης, ηθοποιός και σεναριογράφος του θεάτρου και του κινηματογράφου, που έζησε για πολλά χρόνια στη Γαλλία και στην Ελλάδα, όπου και πέθανε.
Μετά το γάμο του με τη Μελίνα Μερκούρη συνέδεσε τη ζωή του με την Ελλάδα και θεωρούσε τον εαυτό του Έλληνα. Προς το τέλος της ζωής του έγινε επίτιμος Έλληνας πολίτης ως ύψιστη αναγνώριση της πολιτιστικής προσφοράς του στην Ελλάδα. Έλεγε χαρακτηριστικά: "Ήμουν Έλληνας πριν γνωρίσω τη Μελίνα".

1913 – Βίλι Μπραντ, καγκελάριος της Γερμανίας κατά το διάστημα 1969 - 1974 και «αρχιτέκτονας» της πολιτικής της ύφεσης (Ostpolitik) -το άνοιγμα δηλαδή της Δύσης στην τότε κομμουνιστική Ανατολή- κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Βραβεύτηκε με Νόμπελ Ειρήνης το 1971. (Θαν. 8/10/1992)

1943 – Κιθ Ρίτσαρντς, Βρετανός κιθαρίστας των Rolling Stones.
Ο Κιθ Ρίτσαρτς (Keith Richards, 18 Δεκεμβρίου 1943 - ...) είναι Άγγλος κιθαρίστας και ιδρυτικό μέλος των Rolling Stones. Αν και αυτοδίδακτος στην κιθάρα, υπήρξε βιρτουόζος και ο άνθρωπος που εισήγαγε τον γνωστό σε όλους πια, κυματισμό της ηλεκτρικής κιθάρας. Θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες που έχουν περάσει από την παγκόσμια μουσική ιστορία, ενώ 15 από τα τραγούδια που έχει συνθέσει συγκαταλέγονται στη λίστα με τα 500 καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών. Ωστόσο ανέπτυξε πολύ άσχημη φήμη στα τέλη της δεκαετίας του 60’ για τη σχέση του με το μοντέλο Anita Pallenberg και για χρήση ναρκωτικών ενώ έχει χαρακτηριστεί ως ο πιο άρρωστος καλλιτέχνης που έχει περάσει από τη μουσική ιστορία.

1946 – Στίβεν Σπίλμπεργκ, Αμερικανός σκηνοθέτης.
Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ (Steven Allan Spielberg, 18 Δεκεμβρίου 1946) είναι Αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός ταινιών. Ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του 1970 και γρήγορα καθιερώθηκε ως ένας από τους εμπορικότερους και δημοφιλείς σκηνοθέτες του κινηματογράφου. Οι ταινίες του έχουν καλύψει πολλά και διαφορετικά θέματα και είδη. Οι πρώτες του ταινίες επιστημονικής φαντασίας και δράσης θεωρήθηκαν ως αρχέτυπα του σύγχρονου κινηματογράφου ενώ στα χρόνια που ακολούθησαν οι ταινίες του ασχολήθηκαν και με ανθρωπιστικά θέματα όπως το Ολοκαύτωμα, το δουλεμπόριο, τον πόλεμο και την τρομοκρατία.
Τρεις από τις ταινίες του Σπίλμπεργκ: Τα Σαγόνια του Καρχαρία (Jaws, 1975), Ε.Τ. ο Εξωγήινος (E.T. the Extra-Terrestrial, 1982) και Τζουράσικ Παρκ (Jurassic Park, 1993) έγιναν την περίοδο της κυκλοφορίας τους οι μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες όλων των εποχών. Έχει λάβει συνολικά εφτά υποψηφιότητες για Όσκαρ Σκηνοθεσίας για τις ταινίες Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου (Close Encounters of the Third Kind, 1977), Οι Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού (Raiders of the Lost Ark, 1981), Ε.Τ. ο Εξωγήινος (E.T. the Extra-Terrestrial, 1982), Μόναχο (Munich, 2005) και Λίνκολν (Lincoln, 2012) κερδίζοντας δύο για τις ταινίες Η Λίστα του Σίντλερ (Schindler's List, 1993) και Η Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν (Saving Private Ryan, 1998). Τα συνολικά έσοδα των ταινιών του έχουν αποφέρει πάνω από 8,5 δισεκατομμύρια δολάρια και σύμφωνα με το περιοδικό Forbes η περιουσία του υπολογίζεται στα 3,2 δισεκατομμύρια δολάρια.
Ο Σπίλμπεργκ συμμετέχει ενεργά στην παραγωγή ταινιών μέσω της εταιρίας του Amblin Entertainment και είναι επίσης ένας από τους ιδρυτές του κινηματογραφικού στούντιο DreamWorks.

1963 – Μπραντ Πιτ, Αμερικανός ηθοποιός.
Ο Μπραντ Πιτ (William Bradley "Brad" Pitt, 18 Δεκεμβρίου 1963) είναι Αμερικανός ηθοποιός. Ο Πιτ έχει λάβει δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ και πέντε υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα κερδίζοντας μία. Έχει χαρακτηριστεί ως ένας από τους πιο ελκυστικούς άνδρες στον κόσμο.
Ο Πιτ ξεκίνησε την καριέρα του κάνοντας γκεστ εμφανίσεις σε τηλεοπτικές σειρές. Έγινε γνωστός όταν έπαιξε τον άγνωστο ταξιδιώτη που αποπλανεί τη Τζίνα Ντέιβις στην ταινία Θέλμα & Λουίζ (Thelma & Louise) το 1991. Οι πρώτοι του πρωταγωνιστικοί ρόλοι σε μεγάλες παραγωγές έγιναν στις ταινίες Το Ποτάμι Κυλάει Ανάμεσά Μας (A River Runs Through It, 1992) και Συνέντευξη Με Έναν Βρυκόλακα (Interview with the Vampire, 1994). Κέρδισε την πρώτη του υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα για την ταινία Θρύλοι του Πάθους (Legends of the Fall, 1994) παίζοντας μαζί με τον Άντονι Χόπκινς. Το 1995 πρωταγωνίστησε στο επιτυχημένο αστυνομικό θρίλερ Seven του Ντέιβιντ Φίντσερ και στην ταινία Οι Δώδεκα Πίθηκοι (12 Monkeys) που του χάρισε την πρώτη του Χρυσή Σφαίρα β' ανδρικού ρόλου και την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ. Τέσσερα χρόνια μετά, πρωταγωνίστησε στην καλτ ταινία Fight Club και το 2001 στην εισπρακτική επιτυχία Η Συμμορία των Έντεκα (Ocean's Eleven) και στις δύο συνέχειες Η Συμμορία των Δώδεκα (Ocean's Twelve, 2004) και Η Συμμορία των Δεκατριών (Ocean's Thirteen, 2007). Το 2008 έλαβε την δεύτερη υποψηφιότητα για Όσκαρ για την ταινία Η Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον (The Curious Case of Benjamin Button) και το 2012 την τρίτη του υποψηφιότητα για το Moneyball.
Ήταν παντρεμένος για 7 χρόνια με την Τζένιφερ Άνιστον και τώρα συζεί με την Αντζελίνα Τζολί με την οποία έχουν έξι παιδιά. Συνεχώς λαμβάνει ενεργό δράση σε ποικίλα κοινωνικά θέματα τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και παγκοσμίως. Ο Πιτ έχει δική του εταιρεία παραγωγής, την Plan B Entertainment, η οποία περιλαμβάνει και την παραγωγή των βραβευμένων με Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Ο Πληροφοριοδότης (The Departed, 2007) και 12 Χρόνια Σκλάβος (12 Years a Slave, 2013).

1966 – Μάριος Φραγκούλης, Έλληνας τενόρος και ηθοποιός που έχει ακολουθήσει καριέρα στο ελαφρό τραγούδι, το μιούζικαλ, την όπερα και την αρχαία τραγωδία.

1970 – Γιάννης Πλούταρχος, (πραγματικό ονοματεπώνυμο: Ιωάννης Κακοσαίος, 18 Δεκεμβρίου 1970) είναι Έλληνας τραγουδιστής.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

550 – Αριαμπάτα (12 Δεκεμβρίου 476 – 18 Δεκεμβρίου 550) ήταν ο πρώτος μίας σειράς μεγάλων μαθηματικών-αστρονόμων της κλασικής εποχής των ινδικών μαθηματικών και της ινδικής αστρονομίας.
Το έργο του περιλαμβάνει και κεφάλαια με καθαρά μαθηματικό περιεχόμενο. Γεννήθηκε το 476 μ.Χ., σύμφωνα με την πληροφορία που μας δίνει ο ίδιος, ότι ήταν 23 ετών κατά το έτος 3.600 της περιόδου Kaliyuga, που αντιστοιχεί στη χρονολογία 499 μ.Χ.. Έζησε στην πόλη Kusumapura (τη σημερινή Patua), την πρωτεύουσα της αρχαιότερης ινδικής μοναρχίας. Το Αριαμπατίγια (Aryabhatiya), που είναι το όνομα του έργου του, είναι το πρώτο αξιόλογο έργο μαθηματικών. Πιστεύεται ότι είναι το παλαιότερο σωζόμενο έργο εκείνης της περιόδου και περιέχει το σύνολο της έως τότε αστρονομικής και μαθηματικής γνώσης της ινδικής υποηπείρου.

1075 - Έντιθ του Ουέσσεξ, βασίλισσα της Αγγλίας.

1290 - Μάγκνους Γ', βασιλιάς της Σουηδίας.

1495 - Αλφόνσος Β΄, βασιλιάς της Νάπολης.

1803 – Γιόχαν Γκότφριντ Χέρντερ (Johann Gottfried von Herder, 25 Αυγούστου 1744 - 18 Δεκεμβρίου 1803) ήταν Γερμανός φιλόσοφος, θεολόγος, ποιητής και τεχνοκρίτης.
Γιος φτωχού δασκάλου, πήγε στο Καίνιγκσμπεργκ της ανατολικής Πρωσσίας (σήμερα Καλίνινγκραντ της Ρωσίας) για να σπουδάσει ιατρική. Μια αποτυχημένη εγχείρηση για ν’ απαλλαγεί από συρίγγιο που είχε στο μάτι ενίσχυσε την αντιπάθειά του προς την ιατρική και έτσι στράφηκε στη θεολογία.
Παρακολούθησε μαθήματα του Καντ, ο οποίος τον απάλλαξε από τα δίδακτρα. Έγινε λουθηρανός ιερέας και από τα είκοσι μέχρι τα εικοσιπέντε του χρόνια δίδασκε στην εκκλησιαστική σχολή της μητρόπολης της Ρίγας. Εκεί εμφανίστηκε το 1767 το τρίτομο έργο του Περί της νεωτέρας γερμανικής λογοτεχνίας, όπου έκανε έκκληση για μια γερμανική λογοτεχνία απαλλαγμένη από ξένες επιρροές.
Το 1769 εγκατέλειψε την Ρίγα και ταξίδεψε στο Παρίσι. Γνώρισε τους Εγκυκλοπαιδιστές αλλά δεν προσχώρησε στον Διαφωτισμό.
Το 1770 συνόδευσε ως παιδαγωγός τον πρίγκιπα του Χόλσταϊν-Γκόττορπ ανά την Γερμανία. Είχε εν τω μεταξύ αρχίσει να γράφει τα Κριτικά Δάση, δοκίμια για την τέχνη και την λογοτεχνία. Πεποίθησή του ήταν ότι έπρεπε να εγκαταλειφθεί η μίμηση των Ελλήνων κλασσικών που κήρυτταν οι Βίνκελμαν και Λέσσινγκ και ότι έπρεπε να αναζητηθούν οι λαϊκές πηγές της ποίησης. Η ποίηση κατά τον Χέρντερ γεννιέται από το ένστικτο του λαού και όχι από λίγους καλλιεργημένους ανθρώπους.
Νέα αποτυχημένη εγχείρηση του έδωσε την ευκαιρία να γνωριστεί προσωπικά με τον Γκαίτε ο οποίος ήταν ενθουσιασμένος από τα κηρύγματα του Χέρντερ. Το 1771 έγινε αυτός αυλικός ιεροκήρυκας και πρόεδρος του ιεροδικείου στο Μπύκενμπουργκ, πρωτεύουσα του μικρού πριγκιπάτου του Σάουμπουργκ-Λίππε. Έγραψε εκεί τα βιβλία που συνέβαλαν στην διαμόρφωση του Sturm und Drang. Ήταν πιστός Χριστιανός αλλά δεν έβλεπε παντού το χέρι του Θεού. Πίστευε ότι κάθε πολιτισμός ήταν μια αυθύπαρκτη ενότητα με γέννηση, ακμή και θάνατο. Θαύμαζε τον Μεσαίωνα σαν εποχή φαντασίας, λαϊκής ποίησης και απλότητας, και επέκρινε τον Διαφωτισμό σαν ειδωλολατρεία της λογικής.
Το 1773 παντρεύτηκε και το 1776 ο δούκας Κάρολος Αύγουστος της Βαϊμάρης, ο μεγάλος μαικήνας, τον κάλεσε στην αυλή του ύστερα από σύσταση του Γκαίτε. Με τους Γκαίτε, Βίλαντ και Σίλλερ ο Χέρντερ αποτέλεσε την περίφημη τετράδα που κατέστησε την Βαϊμάρη πνευματικό κέντρο της Γερμανίας.
Τα πολλαπλά του καθήκοντα στην Βαϊμάρη -ιερέας και ιεροκήρυκας των ανακτόρων, επόπτης της διαγωγής του κλήρου και των σχολείων του δουκάτου (τα οποία έγιναν υποδείγματα για όλη την Γερμανία)- σε συνδυασμό με την πάθησή του, τον έκαναν ευερέθιστο. Οι Γκαίτε και Βίλαντ τον απέφευγαν για μεγάλο χρονικό διάστημα και ο δούκας εξοργίζόταν από ορισμένα κηρύγματά του. «Μετά από ένα τέτοιο κήρυγμα», έγραψε ο Γκαίτε, «δεν μένει στον δούκα παρά να παραιτηθεί».
Τελικά συμφιλιώθηκε με όλους και αφοσιώθηκε στις συγγραφές του, επαναλαμβάνοντας τις επιθέσεις του κατά του ορθολογισμού στην λογοτεχνία και της «έντεχνης» ποίησης. Μεταξύ 1784 και 1791 κυκλοφόρησε σε τέσσερις τόμους το μεγάλο του έργο Ιδέες για μια φιλοσοφία της Ιστορίας της Ανθρωπότητας, το οποίο, παρά την «ορθόδοξή» του συγκρότηση, περιέχει ορισμένες θεολογικές και πολιτικές απόψεις που μπορεί να χαρακτηριστούν αιρετικές.
Στις Επιστολές περί της προόδου της ανθρωπότητος (1793-97), χαιρέτιζε -μετ' επιφυλάξεων- την Γαλλική Επανάσταση. Παρ' όλα αυτά ο δούκας -που πολέμησε το 1792 στο Βαλμύ εναντίον των Γάλλων- τον έκανε ευγενή («φον»).
Στα τελευταία του χρόνια περιεπλάκη σε φιλοσοφική έριδα με τον Καντ και ψυχράνθηκε πάλι με τον Γκαίτε. Πέθανε τον Δεκέμβριο του 1803. Ο δούκας Κάρολος Αύγουστος, παρά τις προσβολές που είχε δεχτεί από τον Χέρντερ, διέταξε να ταφεί με μεγάλες τιμές στην μητρόπολη της Βαϊμάρης.

1737 – Αντόνιο Στραντιβάρι, Ιταλός κατασκευαστής βιολιών.
Αντόνιο Τζιάκομο Στραντιβάριους, [Antonio Stradivari], Ιταλός κατασκευαστής βιολιών, γεννήθηκε το 1644 στην Κρεμόνα και πέθανε στις 17 ή 18 Δεκεμβρίου 1737. Aπέκτησε 11 παιδιά από δύο γάμους, από τα οποία μόνο δύο, ο Φραντζέσκο και ο Ομομπόνο, ακολούθησαν την τέχνη του πατέρα τους.
Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια και πήρε μαθήματα κατασκευής μουσικών οργάνων από το διάσημο Νικόλα Αμάτι, αλλά γρήγορα ξεπέρασε το δάσκαλό του στην τέχνη. Άρχισε να κατασκευάζει βιολιά από το 1666, επηρεασμένος από την τεχνική του δασκάλου του στην αρχή. Αργότερα απομακρύνθηκε από τα πρότυπα του Αμάτι και αναζήτησε δικά του καινούρια μοντέλα, με καλύτερη ηχητική απόδοση.
Ο σχεδιασμός του έδωσε στο βιολί τη γεωμετρική μορφή του. Για το μπροστινό του καπάκι και τα πλευρά διάλεγε ξύλο πεύκου και για το πίσω καπάκι, ξύλο σφενδάμου. Εκτός από βιολιά έφτιαχνε και άρπες, βιόλες, τσέλα και κιθάρες.
Τα όργανα που κατασκεύασε σύμφωνα με τα πρότυπα του Αμάτι (βιολιά, βιόλες, βιολοντσέλα κ.ά.) είναι γνωστά με το όνομα "Stradiνari amarizzati". Όμως τα καλύτερα βιολιά του, που χαρακτηρίζονται από την άριστη ποιότητα ξύλου, τις τέλειες αναλογίες τους, το περίφημο βερνίκι τους, τα κατασκεύασε μετά από το 1700 και μέχρι το 1725.
Συνολικά κατασκεύασε πάνω από 1100 βιολιά, από τα οποία σώζονται 400 περίπου σ` όλο τον κόσμο και πολλά είναι γνωστά με τα ονόματα των μουσικών που τα χρησιμοποίησαν, τα ονόματα των κατόχων τους, των συνθέσεων στις οποίες χρησιμοποιήθηκαν κ.ά. διάφορες ονομασίες. Για την καλύτερη ηχητική απόδοση των οργάνων αναζήτησε νέους τρόπους και έκανε πολλές τελειοποιήσεις.
Η ανωτερότητα των μουσικών του οργάνων οφείλεται στην εκλογή του κατάλληλου ξύλου, στις τέλειες αναλογίες που πετύχαινε και στο βερνίκι που το έφτιαχνε μόνος του.
Ενδεικτικό γεγονός της ασύγκριτης αξίας τους είναι ότι το 1948 ένα βιολί του, το οποίο ανήκε στην Ιταλο-αμερικάνα βιολονίστα Λουίζα Τέρτσι, τοποθετήθηκε, σύμφωνα με την επιθυμία της, στο φέρετρό της και θάφτηκε μαζί της στο Λος Αντζελες.

1803 - Γιόχαν Γκότφριντ Χέρντερ, Γερμανός φιλόσοφος, θεολόγος και ποιητής.

1829 – Ζαν-Μπατίστ Λαμάρκ, Γάλλος επιστήμονας.
Ο Ζαν Μπατίστ Πιέρ Αντουάν ντε Μονέ, Σεβαλιέ ντε λα Μαρκ (Jean-Baptiste Pierre Antoine de Monet, Chevalier de la Marck, Μπαζεντέν, 1 Αυγούστου 1744 - Παρίσι, 18 Δεκεμβρίου 1829), συχνά γνωστός απλώς ως Λαμάρκ, ήταν Γάλλος φυσιοδίφης, ακαδημαϊκός και υποστηρικτής της ιδέας ότι η εξέλιξη συμβαίνει και διεξάγεται σύμφωνα με φυσικούς νόμους.
Ο Λαμάρκ πολέμησε στον Επταετή Πόλεμο με την Πρωσία, και τιμήθηκε για την ανδρεία του στο πεδίο της μάχης. Κατά την διάρκεια της παραμονής του στο Μονακό, ενδιαφέρθηκε για την φυσική ιστορία και αποφάσισε να σπουδάσει ιατρική. Αποσύρθηκε από τον στρατό αφού τραυματίστηκε το 1766 και συνέχισε τις ιατρικές σπουδές του.
Ο Λαμάρκ ανέπτυξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην βοτανική, και αργότερα, μετά την δημοσίευση του τρίτομου έργου του, Flora française, έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών το 1779. Άρχισε να ασχολείται με τον Jardin des Plantes (Κήπος των Φυτών) και διορίστηκε στην Έδρα της Βοτανικής το 1788. Όταν ιδρύθηκε το Muséum national d'Histoire naturelle (Εθνικό μουσείο φυσικής ιστορίας) το 1793, ο Λαμάρκ διορίστηκε καθηγητής ζωολογίας. Το 1801, δημοσίευσε το Système des animaux sans vertèbres, ένα μείζον έργο στην ταξινόμηση των ασπόνδυλων, όρο τον οποίο εφηύρε ο ίδιος. Σε μία δημοσίευση του 1802, έγινε ένας από τους πρώτους που χρησιμοποίησαν τον όρο βιολογία με την σύγχρονη σημασία του. Ο Λαμάρκ συνέχισε το έργο του στην βιολογία των ασπόνδυλων ως αυθεντία.
Στη σύγχρονη εποχή, ο Λαμάρκ μνημονεύεται κυρίως για την θεωρία της κληρονομικότητας των επίκτητων χαρακτηριστικών, αποκαλούμενη και μαλακή κληρονομικότητα ή Λαμαρκισμός. Ωστόσο, η ιδέα του για την μαλακή κληρονομικότητα ήταν ίσως απήχηση της λαϊκής σοφίας της εποχής, αποδεκτή από πολλούς φυσιοδίφες. Η συνεισφορά του Λαμάρκ στην εξελικτική θεωρία συνίσταται από την πρώτη πραγματικά συνεκτική θεωρία εξέλιξης, στην οποία μια αλχημιστική περιπλεκτική δύναμη οδηγεί τους οργανισμούς στην κλίμακα της πολυπλοκότητας, και μία άλλη περιβαλλοντική δύναμη τους προσαρμόζει στα τοπικά περιβάλλοντά τους μέσω της χρήσης ή παύσης της χρήσης χαρακτηριστικών, διαφοροποιώντας τους από άλλους οργανισμούς.

1892 – Ρίτσαρντ Όουεν, ήταν Βρετανός βιολόγος, ανατόμος και παλαιοντολόγος. (20 Ιουλίου 1804 - 18 Δεκεμβρίου 1892)

1936 - Άντριγια Μοχορόβιτσιτς, Κροάτης μετεωρολόγος.

1976 – Κοραλία Ανδρειάδη περισσότερο γνωστή ως Κοραλία Θεοτοκά με το επώνυμο του συζύγου της Γιώργου Θεοτοκά ήταν Ελληνίδα ποιήτρια και πεζογράφος με τη δική της διαδρομή στον χώρο της ελληνικής λογοτεχνίας. (5 Μαΐου 1935 - 18 Δεκεμβρίου 1976)
Η Κοραλία, κόρη του Δημητρίου Ανδρειάδη (1896-1970) και της Ελένης Στεφάνου (1905-1993), από την Κωνσταντινούπολη και τον Πόντο (Σαμψούντα) αντίστοιχα, γεννήθηκε στο Νέο Φάληρο στις 5 Μαΐου 1935. Τελείωσε το γυμνάσιο στη Σχολή Χατζιδάκη και σπούδασε στην Πάντειο Σχολή Πολιτικών Επιστημών. Παράλληλα, με τη βοήθεια του πατέρα της, ασχολήθηκε με την εισαγωγή ινδικών ταινιών και ταξίδεψε στην Ινδίες αλλά και στην Ευρώπη. Το 1962 πήρε δίπλωμα ξεναγού και εργάστηκε ως ξεναγός για μικρό διάστημα. Το 1963 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο Απόπειρες, ενώ ποιήματά της είχαν ήδη δημοσιευτεί στο περιοδικό Νέα Εστία. Στις 11 Ιουλίου 1966 παντρεύτηκε τον Γιώργο Θεοτοκά, ο οποίος πέθανε λίγους μήνες αργότερα, στις 30 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου. Έκτοτε αφοσιώθηκε στην φροντίδα του εκδιδομένου και ανέκδοτου έργου του Θεοτοκά. Το 1967 εξέδωσε την δεύτερη συλλογή ποιημάτων της Σε άλλο φως, αλλά αρνήθηκε τη διακίνησή της στο εμπόριο λόγω της μεσολάβησης της δικτατορίας. Από την ίδια χρονιά ως το 1974 υπήρξε μέλος της Εταιρείας Μελέτης Ελληνικών Προβλημάτων (Ε.Μ.Ε.Π.). Από το 1969 ως το 1973 παρακολούθησε τη σειρά μαθημάτων ιστορίας της Τέχνης από τον Παντελή Πρεβελάκη, στη Σχολή Καλών Τεχνών. Το 1971 εκδόθηκε η συλλογή της Η ταυτότητα και το 1975 η σύνθεση Το Ποίημα Οι Μεγάλες Διαδικασίες. Από το 1974 ήταν μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Συμπαράστασης Κυπρίων, προσφέροντας βοήθεια σε κύπριους πρόσφυγες. Το Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 1976 αυτοκτόνησε, πέφτοντας από την ταράτσα του σπιτιού της, στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας 90, στην Αθήνα.

1984 - Άρης Μαλιαγρός, Έλληνας ηθοποιός.

1987 - Κόννυ Πλανκ, Γερμανός μουσικός παραγωγός.

1990 – Βάσος Δ. Καπάνταης (1924 - 18 Δεκεμβρίου 1990) ήταν Έλληνας γλύπτης και ποιητής.
Γεννήθηκε το 1924 στη Μυτιλήνη, δυο χρόνια μετά τη Μικρασιατική καταστροφή. Οι γονείς του, Δούκας και Θελξιόπη — το γένος Τσούρτσουλα — , ήταν Μικρασιάτες με καταγωγή από την Πέργαμο, ενώ μετά τον διωγμός εγκαταστάθηκαν στη Μυτιλήνη. Ο πατέρας του ήταν έμπορος καπνών και είχε, με συνεταίρους, ένα μικρό εργοστάσιο πού έκαναν τσιγάρα.
Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών, γλυπτικής και αρχαιολογίας αλλά και στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών.
Τα έργα του Καπάνταη χωρίζονται σε δύο μεγάλες ενότητες: τα δημόσια έργα και τα ιδιωτικά. Φιλοτέχνησε πολλά έργα με βάση το χαλκό και το μάρμαρο, τα περισσότερα με θέμα τη Μικρασιατική καταστροφή, και γενικότερα αναφορικά με την ιστορίας της Ελλάδας. Τα έργα του είναι από πηλό, πέτρα και μέταλλο. Δική του δημιουργία είναι το γλυπτό που βρίσκεται έξω από την Εστία Νέας Σμύρνης στην πλατεία Χρυσοστόμου Σμύρνης.
Άλλα γνωστά έργα του είναι τα: Εισόδια Αθλητού (χαλκός 1968), Ο Έλληνας πρόσκοπος (μάρμαρο, 1973), Ηρώο της Περγάμου (μάρμαρο, 1978), Σμύρνα (1985, άγαλμα από μέταλλο και μάρμαρο), Ηρώο Πόντιου Ακρίτα στο Χαϊδάρι (χαλκός 1987), το Ηρώο της Ελευθερίας στην Πρέβεζα, που προσομοιάζει με την Νίκη (μάρμαρο 1987), έργο του ιδίου, που βρίσκεται στον προαύλιο χώρο της Εστίας Νέας Σμύρνης. Έχει εκδώσει το λεύκωμα «Βάσος Καπάνταης Γλύπτης» και την ποιητική συλλογή Το υπόλοιπον της διαδρομής.
Τα ιδιωτικά του έργα είναι συνήθως μικρότερα σε μέγεθος και σπανίως αναφέρονται σε ιστορικά γεγονότα, ενώ κυριαρχεί το θέμα του ερωτισμού.

1995 - Κόνραντ Τσούζε, Γερμανός μηχανικός.

2001 – Δημήτρης Δραγατάκης, ήταν Έλληνας συνθέτης της κλασικής μουσικής και μια από τις εξέχουσες προσωπικότητες της ελληνικής έντεχνης μουσικής του 20ού αιώνα. (22 Ιανουαρίου 1914, Πλατανούσσα Ιωαννίνων - 18 Δεκεμβρίου 2001, Αθήνα)
Σπούδασε στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών βιολί και ανώτερα θεωρητικά. Συμμετείχε επί σειρά ετών στην ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (1951-1969) και δίδαξε Ανώτερα Θεωρητικά στο Εθνικό Ωδείο, όπου διετέλεσε επίσης μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής και του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος (1977-2001). Ένα μεγάλο μέρος της νεώτερης γενιάς Ελλήνων συνθετών υπήρξαν μαθητές του (Φ. Τσαλαχούρης,Ι. Κονιτόπουλος, Αλ. Μούζας).
Διακρίθηκε σε πολλούς διαγωνισμούς σύνθεσης, ενώ για το σύνολο του έργου του βραβεύτηκε με το Βραβείο "Μαρία ΚάλΛας" από το Γ΄ Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και με το Βραβείο "Γ.Α.Παπαϊωάννου" της Ακαδημίας Αθηνών. Το μουσικό του ιδίωμα είναι αρκετά προσωπικό και αξιοποιεί στοιχεία της μουσικής πρωτοπορίας της εποχής του και της παραδοσιακής μουσικής της Ηπείρου. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του έχει εκδοθεί και δισκογραφηθεί.

2006 – Τζόζεφ Μπαρμπέρα, Αμερικανός καρτουνίστας, δημιουργός των («Τομ και Τζέρι», «Φλιντστόουνς», «Σκούμπι Ντου»).

2010 – Η Τασσώ Καββαδία ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
Σπούδασε πιάνο στην Αθήνα, ζωγραφική και διακόσμηση στο Παρίσι, σκηνογραφία και ενδυματολογία κοντά στο Γιάννη Τσαρούχη, υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης κοντά στον Κάρολο Κουν.

2010 - Τομάσο Πάντοα - Σκιόππα, Ιταλός τραπεζίτης και οικονομολόγος.

2010 – Ζακλίν ντε Ρομιγί, γαλλίδα κλασική φιλόλογος και ελληνίστρια.
Η Ζακλίν ντε Ρομιγί (γαλλ. Jacqueline Worms de Romilly, πατρικό Jacqueline David) (26 Μαρτίου 1913 - 18 Δεκεμβρίου 2010) ήταν Γαλλίδα κλασική φιλόλογος και ελληνίστρια. Από τις πλέον εξέχουσες προσωπικότητες στο χώρο των αρχαιοελληνικών σπουδών του εικοστού αιώνα, ήταν η πρώτη γυναίκα καθηγήτρια στο Κολέζ ντε Φρανς (Collège de France) και η δεύτερη γυναίκα που ανακηρύχθηκε ισόβιο μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας (Académie Francaise). Είναι διάσημη για τις μελέτες της στην αρχαιοελληνική γραμματεία της κλασικής εποχής και ειδικά στον Θουκυδίδη, καθώς και για το εκτεταμένο έργο της σχετικά με την ιστορία, τη γλώσσα και τον πολιτισμό της Αρχαίας Ελλάδας.
Η Ζακλίν ντε Ρομιγί γεννήθηκε στις 26 Μαρτίου του 1913 στην πόλη Σαρτρ. Σπούδασε Λατινικά και Αρχαία Ελληνικά στο Lycée Molière και σε ηλικία μόλις 17 ετών έγινε η πρώτη γυναίκα υποψήφια στο Concours General, τις γενικές εξετάσεις αριστούχων της Γαλλίας, με τις οποίες εισήχθη στην École Normale Supérieure.
Δίδαξε ως καθηγήτρια της αρχαίας ελληνικής γραμματείας στα πανεπιστήμια του Μπορντό (1939-1949), της Λιλ (1949-1957) και της Σορβόνης (1957-1973). Το 1973 της δόθηκε η έδρα των Ελληνικών στο περίφημο Collège de France, για πρώτη φορά σε γυναίκα καθηγήτρια. Εκεί δίδαξε μέχρι το 1984 την εξέλιξη της ηθικής και πολιτικής σκέψης στην Αρχαία Ελλάδα. Υπήρξε επίσης η πρώτη γυναίκα μέλος της Académie des inscriptions et belles-lettres (1975), στην οποία και προήδρευσε κατά το έτος 1987. Διετέλεσε μέλος της Ακαδημίας της Δανίας, της Βρετανικής Ακαδημίας, των Ακαδημιών της Βιέννης, των Αθηνών, της Νάπολης, του Τορίνο, των Κάτω Χωρών, της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών κ.ά. Ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ των πανεπιστημίων της Οξφόρδης, των Αθηνών, του Δουβλίνου, του Μόντρεαλ και του Γέιλ.
Έχει τιμηθεί με το βραβείο Ambatiélos de l’ Académie des inscriptions et belles-lettres (1948), το βραβείο Croiset de l’Institut de France (1969), το βραβείο Langlois de l’Académie francaise (1974), το Grand Prix d’Académie της Académie francaise (1984), το βραβείο Ωνάσης (Αθήνα, 1995), το βραβείο ΥΠΑΤΙΑ (Σύνδεσμος Ελληνίδων Επιστημόνων, 1995). Η μέγιστη διάκριση ήταν η εκλογή της στις 24 Νοεμβρίου του 1988 ως μέλους της Γαλλικής Ακαδημίας. Έγινε έτσι η δεύτερη γυναίκα μεταξύ των Γάλλων «αθανάτων» μετά την Μαργκερίτ Γιουρσενάρ. Το 1995 της δόθηκε η ελληνική υπηκοότητα και το 2001 ανακηρύχθηκε «πρέσβειρα του Ελληνισμού».
Η Ζακλίν ντε Ρομιγί μετέφρασε πολλούς Έλληνες κλασικούς συγγραφείς στα γαλλικά και δημοσίευσε πλήθος εξειδικευμένων και μη μελετών για την αρχαία ελληνική γραμματεία και ιστορία. Μέσα από τα δεκάδες βιβλία που συνέγραψε, άφησε ένα σημαντικό έργο για όλες τις όψεις του Αθηναϊκού πολιτισμού του 5ου π.Χ. αιώνα: τη φιλοσοφία, την ιστορία, την τραγωδία, την κωμωδία, την επίδραση των σοφιστών, κλπ. Στο έργο της ενσαρκώνει μια ουμανιστική αντίληψη του πολιτισμού, με ιδιαίτερη προσήλωση στην πεποίθηση ότι η μελέτη της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού αποτελεί εκπαίδευση στην κατανόηση της ελευθερίας του ατόμου και στην δημοκρατία.

2011 – Βάτσλαβ Χάβελ, θεατρικός συγγραφέας και πρώην πρόεδρος της Τσεχίας. (Γεν. 5/10/1936).
Ο Βάτσλαβ Χάβελ (Václav Havel, Πράγα, 5 Οκτωβρίου 1936 – 18 Δεκεμβρίου 2011) ήταν Τσέχος πολιτικός, συγγραφέας και δραματουργός. Ήταν ο τελευταίος πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας και πρώτος Πρόεδρος της Τσεχίας, από τις 2 Φεβρουαρίου 1993 ως τις 2 Φεβρουαρίου 2003. Είχε παίξει σημαντικό ρόλο στη λεγόμενη Άνοιξη της Πράγας του 1968 και τη Βελούδινη επανάσταση του 1989, την κατάρρευση δηλαδή του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Τσεχοσλοβακία.
Το θεατρικό του έργο Memorandum (Το υπόμνημα) μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον Φώντα Κονδύλη (εκδ. «Δωδώνη») και τον Κανέλλο Αποστόλου (εκδ. «Ύψιλον», 2009).

2012 - Μουσταφά Ουλντ Σαλέκ, Μαυριτανός στρατιωτικός και πολιτικός.

2014 - Βίρνα Λίζι, Ιταλίδα ηθοποιός.

2016 - Τσίνα Ματσάδο, Κινέζα μοντέλο.

2017 - Κιμ Τζονγκ-Χιουν, Νοτιοκορεάτης τραγουδιστής και χορευτής.