Άρθρα
Ρίτσαρντ Ντρέιφους, Αμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης, βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου
Ρίτσαρντ Ντρέιφους
Ο Ρίτσαρντ Ντρέιφους είναι Αμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης, βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου. (Richard Stephen Dreyfuss, 29 Οκτωβρίου 1947)
Η πορεία του ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του '60 όταν συμμετείχε ως κομπάρσος στην ταινία "Η Κοιλάδα με τις Κούκλες" (Valley of the Dolls). Έλαβε παγκόσμια αναγνωρισιμότητα με την συμμετοχή του στην ταινία του Τζορτζ Λούκας "Νεανικά Συνθήματα" (American Graffiti, 1973). Έπειτα πρωταγωνίστησε στις ταινίες Τα σαγόνια του καρχαρία (Jaws, 1975), Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου (Close Encounters of the Third Kind, 1977) του Στίβεν Σπίλμπεργκ.
To 1977 βραβεύτηκε με όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του Χέρμπερτ Ρος Το Κορίτσι του Αποχαιρετισμού (The Goodbye Girl, 1977) βασισμένο σε θεατρικό του Νιλ Σάιμον. Συνέχισε την επιτυχημένη του πορεία κατά τη δεκαετία του '80 με τις ταινίες Επιτέλους Είναι η Ζωή Μου (Whose Life Is It Anyway?, 1981), Οι Κοριοί (Stakeout, 1987) και Για Πάντα (Always, 1989).
To 1995 έλαβε τη δεύτερή του υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία Το Έπος του Κυρίου Χόλαντ (Mr. Holland's Opus) το οποίο έχασε από τον Νίκολας Κέιτζ για την ταινία Αφήνοντας το Λας Βέγκας (Leaving Las Vegas, 1995).
Ο Ντρέιφους είναι επίσης βραβευμένος με Χρυσή Σφαίρα και BAFTA, ενώ το 2002 έλαβε μια υποψηφιότητα για Βραβείο Σωματείου Ηθοποιών για καλύτερη ανδρική ερμηνεία σε τηλεταινία ή μίνι σειρά.
Παντρεύτηκε τρεις φορές την πρώτη φορά με την παραγωγό και συγγραφέα Τζέρεμι Ρέιν από το 1983 μέχρι και το 1995 με την οποία απέκτησε 3 παιδιά.
Βραβεία Ακαδημίας Κινηματογράφου
Βράβευση:
1977: Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία Το Κορίτσι του Αποχαιρετισμού
Υποψηφιότητα
1995: Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία Το Έπος του Κύριου Χόλαντ
Χρυσές Σφαίρες
Βράβευση:
1977: Καλύτερη Ανδρική Ερμηνεία σε Κωμωδία ή Μιούζικαλ για την ταινία Το Κορίτσι του Αποχαιρετισμού
Υποψηφιότητα
1973: Καλύτερη Ανδρική Ερμηνεία σε Κωμωδία ή Μιούζικαλ για την ταινία Νεανικά Συνθήματα
1987: Β' Ανδρικός Ρόλος στην ταινία Αντίστροφη μέτρηση (Nuts)
1995: Καλύτερη Ανδρική Ερμηνεία σε Κωμωδία ή Μιούζικαλ για την ταινία Το Έπος του Κύριου Χόλαντ
Βραβεία Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου
Βράβευση:
1977: Καλύτερος Ηθοποιός Σε Πρωταγωνιστικό Ρόλο για την ταινία Το Κορίτσι του Αποχαιρετισμού
Υποψηφιότητα:
1975: Καλύτερος Ηθοποιός Σε Πρωταγωνιστικό Ρόλο για την ταινία Τα Σαγόνια Του Καρχαρία.
Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Ρίτσαρντ_Ντρέιφους
Νίκη ντε Σαιν Φαλ, ήταν Γαλλίδα εικαστικός, ζωγράφος, γλύπτρια και σκηνοθέτρια
Νίκη ντε Σαιν Φαλ
Η Νίκη ντε Σαιν Φαλ, ήταν Γαλλίδα εικαστικός, ζωγράφος, γλύπτρια και σκηνοθέτρια. (πλήρες όνομα: Κατρίν Μαρί-Ανιές Φαλ ντε Σαιν Φαλ, γαλλικά: Catherine Marie-Agnes Fal de Saint Phalle?, 29 Οκτωβρίου 1930 - 21 Μαΐου 2002)
Η Σαιν Φαλ γεννήθηκε στο Νεϊγί-συρ-Σεν στις 29 Οκτωβρίου 1930. Ήταν κόρη ενός εύπορου Γάλλου τραπεζίτη αριστοκρατικής καταγωγής και της Αμερικανίδας συζήγου του. Όπως εξομολογήθηκε πολλά χρόνια αργότερα στη βιογραφία της, σε ηλικία 11 ετών βιάστηκε από τον πατέρα της, γεγονός που τη σημάδεψε.
Η Σαιν Φαλ μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη και στα 18 της παντρεύτηκε τον Χάρυ Μάθιους, παιδικό της φίλο. Αρχικά εργάστηκε σαν μοντέλο, κοσμώντας το εξώφυλλο περιοδικών όπως τα Life και Vogue. Στη συνέχεια για ένα διάστημα έμεινε στο σπίτι να μεγαλώσει τα παιδιά της προτού ξεκινήσει να ασχολείται με την τέχνη ως αυτοδίδακτη.
Στο Παρίσι
Το 1952 μετακόμισε στο Παρίσι όπου πήρε μαθήματα θεατρολογίας και υποκριτικής, ενώ παράλληλα ξεκίνησε να ζωγραφίζει, επηρεασμένη από διάφορα καλλιτεχνικά ρεύματα όπως η τέχνη του περιθωρίου. Τον επόμενο χρόνο υπέστη νευρική κρίση που την οδήγησε στο νοσοκομείο, μια εμπειρία που την ώθησε ακόμα πιο έντονα στη ζωγραφική.
Το 1955 ταξίδεψε στην Ισπανία μαζί με τον σύζυγο της και ανακάλυψε τους κήπους του Γκαουντί, ιδιαίτερα το Πάρκο Γκουέλ, το οποίο άσκησε μεγάλη επιρροή στην τεχνοτροπία της. Στο Παρίσι, στο μουσείο μοντέρνας τέχνης, γνώρισε τον Ελβετό γλύπτη Ζαν Τινγκελί τον οποίο παντρεύτηκε το 1971 ύστερα από το διαζύγιο της με τον Μάθιους. Οι δύο τους πραγματοποίησαν μεγάλο αριθμό γλυπτών, είτε ύστερα από αναθέσεις είτε απλώς ως έκφραση της δημιουργικότητας τους. Μαζί δημιούργησαν στη Γαλλία το Συντριβάνι Στραβίνσκι, ύστερα από δημόσια ανάθεση στη Σαιν Φαλ, και τον Κύκλωπα, δημιουργία του Τινγκελί.
Το 1961 έγινε μέλος του κινήματος των Νέων Ρεαλιστών, μαζί με καλλιτέχνες όπως οι Ζεράρ Ντεσάν, Σεζάρ, Μίμο Ροτέλα, Κρίστο και Υβ Κλάιν.Τη δεκαετία του ‘60 πραγματοποίησε τους Πυροβολισμούς, μια σειρά από περφόρμανς που την έκαναν διάσημη διεθνώς. Αποτελούνταν από πλαστικούς σάκους σε σχήμα ανθρώπινης φιγούρας γεμάτους μπογιά τους οποίους η Σαιν Φαλ πυροβολούσε για να απελευθερωθεί η μπογιά και να ζωγραφιστεί με αυτό τον τρόπο το έργο.
Την ίδια περίοδο η Σαιν Φαλ δημιούργησε μια μεγάλη σειρά από μνημειακά γλυπτά σε πάρκα γλυπτικής, κάποια εκ των οποίων με προσωπικές της δαπάνες, όπως τον Κήπο τον Ταρώ στην Τοσκάνη και τον Μαγικό Κύκλο της Βασίλισσας Καλιφιά στην Καλιφόρνια. Άλλα έργα της ήταν δημόσιες αναθέσεις. Από τα σημαντικότερα ήταν το Γκόλεμ, ένα παιδικό τέρας που βρίσκεται στο πάρκο Ραμπίνοβιτς της Ιερουσαλήμ και ήταν παραγγελία των τοπικών αρχών.
Το 1994 το Jerusalem Foundation της ανάθεσε μια ακόμα παραγγελία για τον Βιβλικό Ζωολογικό Κήπο της Ιερουσαλήμ. Η Σαιν Φαλ δημιούργησε ένα σύνολο γλυπτών ζώων με τον τιτλο "Η Κιβωτός του Νόε" τα οποία ολοκλήρωσε το 1998. Επίσης το 1987 ο Φρανσουά Μιτεράν της ανάθεσε το συντριβάνι του Σατώ-Σινόν.
Το τέλος
Η Σαιν Φαλ μετακόμισε το 1994 στην Καλιφόρνια, όπου ήταν και η μόνιμη κατοικία της μέχρι το θάνατο της στις 21 Μαΐου του 2002.
Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Νίκη_ντε_Σαιν_Φαλ
Ρομπέρτο Μπενίνι, Ιταλός ηθοποιός, κωμικός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος, βραβευμένος με Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου και επίτιμος διδάκτορας του τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτέλιου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Ρομπέρτο Μπενίνι
Ο Ρομπέρτο Μπενίνι είναι Ιταλός ηθοποιός, κωμικός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος, βραβευμένος με Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου για την ταινία «Η Ζωή Είναι Ωραία» (ιταλ. La Vita e Bella) (1997)και γεννηθηκε το 1952. (ιταλ. Roberto Remigio Benigni, γενν. στο Καστιλιόν Φιορεντίνο, 27 Οκτωβρίου 1952)
Γεννήθηκε στο Μαντσιάνο λα Μιζερικόρντια (ιταλ. Manciano la Misericordia) κοντά στο Καστιλιόν Φιορεντίνο (ιταλ. Castiglion Fiorentino) στην Τοσκάνη της Ιταλίας.
Έγινε γνωστός τη δεκαετία του 1970 με τη συμμετοχή του στην τηλεοπτική εκπομπή Τηλεαγελάδα (Televacca) του Ρέντζο Άρμπορε (Renzo Arbore). Η τολμηρότητα όμως της εκπομπής σε συνδυασμό με την αυστηρότητα της λογοκρισίας την εποχή εκείνη, οδήγησε στη διακοπή της.
Ο εναγκαλισμός του κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης με τον αρχηγό του Κομμουνιστικού Κόμματος Ενρίκο Μπερλινγκουέρ (Enrico Berlinguer) δημιούργησε σκάνδαλο, λόγω της τυπικότητας των πολιτικών της εποχής.
Τη δεκαετία του 1980 τον έκοψε η λογοκρισία για κάποια έκφραση προσβλητικού περιεχομένου σχετικά με τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β΄ σε μια σημαντική ζωντανή αναμετάδοση στην τηλεόραση.
Ξεκινά να σκηνοθετεί το 1983 αλλά και να πρωταγωνιστεί, με τη Νικολέτα Μπράσκι (Nicoletta Braschi), με την οποία νυμφεύεται το 1991, σε πολλά έργα. Πασίγνωστος έγινε «αυθημερόν» με την κινηματογραφική τραγική κωμωδία Η Ζωή Είναι Ωραία (1997), όπου παρουσιάζει τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν Εβραίοι κρατούμενοι σε γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Ο πατέρας του, Λουίτζι Μπενίνι, είχε κάνει δύο χρόνια στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλζεν. Η ταινία με πρωταγωνιστή ένα παιδάκι και τον ίδιο, καθώς και σκηνοθεσία του ίδιου, προτάθηκε για εφτά Όσκαρ και έλαβε τα Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας (το βραβείο απονέμεται στο σύνολο των συντελεστών της ταινίας, αλλά το παραλαμβάνει ο σκηνοθέτης), Α΄ Ανδρικού Ρόλου (Μπενίνι) και Μουσικής (Νικόλα Πιοβάνι).
Τον Απρίλιο του 2013 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτέλιου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ).
Φιλμογραφία
Σκηνοθέτης
Tu mi turbi (1983)
Non ci resta che piangere (1984)
Ο διαβολάκος - Il piccolo diavolo (1988)
Τζόνι Οδοντογλυφίδας - Johnny Stecchino (1991)
Το τέρας - Il mostro (1994)
Η Ζωή Είναι Ωραία - La vita e bella (1997)
Πινόκιο - Pinocchio (2002)
Ο Τιγρης και το χιόνι - La tigre e la neve (2005)
Ηθοποιός
Berlinguer ti voglio bene, σε σκηνοθέσια του Giuseppe Bertolucci (1977)
Chiaro di donna (Clair de femme), σε σκηνοθεσία του Κώστα Γαβρά (1979)
Chiedo asilo, σε σκηνοθεσία του Marco Ferreri (1979)
La luna, σε σκηνοθεσία του σε σκηνοθέσια του Bernardo Bertolucci (1979)
Letti selvaggi (επεισόδιο Una mamma), σε σκηνοθεσία του Luigi Zampa (1979)
I giorni cantati, σε σκηνοθεσία του Paolo Pietrangeli (1979)
Il Pap'occhio, σε σκηνοθεσία του Renzo Arbore (1980)
Il resto del Pap'occhio σε σκηνοθεσία του Renzo Arbore (1981)
Il minestrone, σε σκηνοθεσία του Sergio Citti (1981)
Anche i ladri hanno un santo, σε σκηνοθεσία του Giampiero Tartagni (1981)
F.F.S.S. cioe che mi hai portato a fare sopra Posillipo se non mi vuoi piu bene, σε σκηνοθεσία του Renzo Arbore (1983)
Effetti personali, σε σκηνοθεσία του Giuseppe Bertolucci (1983)
Tu mi turbi, σε σκηνοθεσία του Roberto Benigni (1983)
Tuttobenigni, σε σκηνοθεσία του Giuseppe Bertolucci (1983)
Non ci resta che piangere, σε σκηνοθεσία του Ρομπέρτο Μπενίνι και Massimo Troisi (1984)
Στην παγίδα του νόμου - Down by Law, σε σκηνοθεσία του Τζιμ Τζάρμους (1986)
Καφές και τσιγάρα - Coffee and Cigarettes, σε σκηνοθεσία του Jim Jarmusch (1986)
Ο διαβολάκος - Il piccolo diavolo, σε σκηνοθεσία του Ρομπέρτο Μπενίνι (1988)
Η φωνή του φεγγαριού - La voce della luna, σε σκηνοθεσία του Φεντερίκο Φελίνι (1990)
Μια νύχτα πάνω στη Γη - Night on Earth, σε σκηνοθεσία του Jim Jarmusch (1991)
Τζόνι Οδοντογλυφίδας - Johnny Stecchino, σε σκηνοθεσία του Ρομπέρτο Μπενίνι (1991)
Ο γιος του Ροζ Πάνθηρα - Son of the Pink Panther, σε σκηνοθεσία του Μπλέικ Έντουαρντς (1993)
Το τέρας - Il mostro, σε σκηνοθεσία του Ρομπέρτο Μπενίνι (1994)
Tuttobenigni 95/96 (film 1995), σε σκηνοθεσία του Ρομπέρτο Μπενίνι
Η Ζωή Είναι Ωραία - La vita e bella, σε σκηνοθεσία του Roberto Benigni (1997)
Αστερίξ και Οβελίξ εναντίον Καίσαρα- Asterix et Obelix contre Cesar, σε σκηνοθεσία του Claude Zidi (1999)
Πινόκιο - Pinocchio, σε σκηνοθεσία του Roberto Benigni (2002)
Καφές και τσιγάρα - Coffee and Cigarettes, σε σκηνοθεσία του Jim Jarmusch (2003)
Σύντομη παρουσία κατά την οποία ο ηθοποιός υποδύεται τον ίδιο του
Τον εαυτό του στην ταινία "Caterina va in citta", σε σκηνοθεσία του Paolo Virzi (2003)
Ο τίγρης και το χιόνι - La tigre e la neve, σε σκηνοθεσία του Ρομπέρτο Μπενίνι (2005)
Θέατρο
Ηθοποιός Θεάτρου
Il re nudo του Eugenij Schwart, σε σκηνοθεσία του Paolo Magelli (1972)
I burosauri του Silvano Ambrogi (1972)
Le fiabe del Basile του Vilda Ciurlo (1972)
La contessa e il cavaliere του Mario Moretti (1973)
Bertoldo azzurro του Marco Messeri (1973)
Metamorfosi (Ovidio)"Le metamorfosi" του Publio Ovidio Nasone|Ovidio (1974)
La corte delle stalle του Franz Kroetz (1974)
Mi voglio rovinare του Marco Messeri (1974)
La festa του Lucia Poli (1975)
Il mito della caverna του Donato Sannini (1975)
Cioni Mario di Gaspare fu Giulia του Giuseppe Bertolucci και Roberto Benigni (1975)
Tuttobenigni 95/96 Cesena (2 Αυγούστου (1995)
Tutto Dante (θέατρο)|Tutto Dante Piazza Santa Croce Firenze (Ιούλιος-Αύγουστος, 2006)
Συμμετοχές στο Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο
1980:Pantheon
1983:Via con me
2002:Quanto t'ho amato
el.wikipedia.org/wiki/Ρομπέρτο_Μπενίνι
Θεόδωρος Ρούζβελτ, ήταν ο 26ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής
Θεόδωρος Ρούζβελτ
Ο Θεόδωρος Ρούζβελτ ήταν ο 26ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.(Theodore Roosevelt, 27 Οκτωβρίου 1858 - 6 Ιανουαρίου 1919)
Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη και ήταν γιος του μεγαλοτραπεζίτη Θεόδωρου Ρούζβελτ, γόνου εύπορης οικογένειας της Νέας Υόρκης. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ ενώ παράλληλα καταπιανόταν με την ιστορία, τη φυσική κ.α.
Το 1881 εκλέχτηκε με το ρεπουμπλικανικό κόμμα μέλος του πολιτειακού κοινοβουλίου της Νέας Υόρκης αλλά το 1884 παραιτήθηκε εξαιτίας μιας μοιραίας σύμπτωσης, όταν η μητέρα και η γυναίκα του πέθαναν την ίδια μέρα. Κουμπάρος στον πρώτο του γάμο ήταν ο αδερφός του Έλιοτ.
Το 1886 προσπάθησε να εκλεγεί χωρίς επιτυχία δήμαρχος Νέας Υόρκης και το 1897 διορίστηκε υφυπουργός ναυτικών. Με τις πολιτικές του κινήσεις ώθησε τις ΗΠΑ στον Ισπανοαμερικανικό Πόλεμο του 1898, όπου συγκρότησε σώμα εθελοντών πολεμώντας στις περισσότερες μάχες.
Ο ηρωισμός που επέδειξε ήταν τόσο μεγάλος που ανακηρύχθηκε σε εθνικό ήρωα. Την ίδια χρονιά έγινε κυβερνήτης της πολιτείας της Νέας Υόρκης και το 1900 εκλέχτηκε αντιπρόεδρος των Η.Π.Α. Μετά την δολοφονία του Ουίλλιαμ ΜακΚίνλεϊ ανήλθε στον προεδρικό θώκο, όπου επανεξελέγη θριαμβευτικά το 1904.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ήρθε σε οριστική ρήξη με την πλειοψηφία του Ρεπουμπλικανικού κόμματος με αποτέλεσμα να θέσει υποψηφιότητα στις αμερικανικές εκλογές του 1912 ως ανεξάρτητος.
Παρά τη μεγάλη δημοτικότητα του δεν κατάφερε να εκλεγεί. Το 1906 κέρδισε το Νόμπελ ειρήνης για την συμβολή του στη λήξη του Ρωσο-Ιαπωνικού πολέμου.
Η εξωτερική του πολιτική μπορεί να χαρακτηριστεί ιμπεριαλιστική. Κατά την εποχή του οι Η.Π.Α. εξασφάλισαν τη Χαβάη και τη διώρυγα του Παναμά.
Η προεδρία του σημαδεύτηκε από την κατακόρυφη αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, οι οποίες βέβαια κατέστησαν τις Η.Π.Α. στρατιωτική υπερδύναμη. Στον τομέα της εσωτερικής πολιτικής ο Ρούζβελτ ήρθε σε σύγκρουση με τα μεγάλα κεφάλαια και προσπάθησε να περιορίσει την δύναμη των μεγάλων επιχειρήσεων.
Απεβίωσε στις 19 Ιανουαρίου του 1919 στο Όιστερ Μπέι. Ο μετέπειτα πρόεδρος των Η.Π.Α. Φραγκλίνος Ρούζβελτ ήταν μακρινός ξάδερφος του.
el.wikipedia.org/wiki/Θεόδωρος_Ρούζβελτ
Μπάμπης Τσέρτος, Έλληνας ρεμπέτης τραγουδιστής, με πολλές συνεργασίες με μεγάλα ονόματα του λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού
Μπάμπης Τσέρτος
Ο Μπάμπης Τσέρτος είναι Έλληνας ρεμπέτης τραγουδιστής, με πολλές συνεργασίες με μεγάλα ονόματα του λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού.
Γεννήθηκε στις 27 Οκτωβρίου του 1956 στα Τρόπαια Αρκαδίας. Είναι αδελφός της τραγουδίστριας Νάντιας Καραγιάννη. Ο πατέρας του ήταν μουσικός και έπαιζε μαντολίνο. Στα παιδικά του χρόνια, στα Τρόπαια, τραγουδούσε σε παρέες. Σε ηλικία 17 ετών εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και το 1974 εισήχθη στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ως φοιτητής, έζησε την «αναβίωση» του ρεμπέτικου, έμαθε μπουζούκι και συμμετείχε στο συγκρότημα του Πανεπιστημίου, τραγουδώντας έντεχνα, λαϊκά, ρεμπέτικα και δημοτικά τραγούδια. Δεν είχε σκοπό να γίνει επαγγελματίας, παρ' όλο που η αδελφή του τραγουδούσε ήδη από το 1974.
Το 1982 όμως, όταν άρχισαν να δημιουργούνται τα πρώτα ρεμπετάδικα, ο Μπάμπης Τσέρτος άρχισε να δουλεύει επαγγελματικά στην ταβέρνα «Οι φίλοι», στην Κυψέλη. Το 1984-1985 δούλεψε με τον Μπάμπη Γκολέ. Μετά πήγε φαντάρος μεγάλος σε ηλικία, εξ αναβολής. Γυρίζοντας απ' τον στρατό, δούλεψε πάλι με τον Γκολέ.
Συνεργασίες
Από τότε έχει συνεργαστεί με μεγάλους ρεμπέτες όπως η Σωτηρία Μπέλλου, ο Τάκης Μπίνης, η Άννα Χρυσάφη, η Καίτη Γκρέυ, ο Κώστας Καπλάνης, ο Θόδωρος Πολυκανδριώτης, ο Κούλης Σκαρπέλης, ο Χοντρονάκος, αλλά και με νεότερους όπως ο Γιώργος Ξηντάρης, ο Στέλιος Βαμβακάρης, η Μαριώ, ο Αγάθωνας Ιακωβίδης κ.ά.
Τα τελευταία χρόνια έχει συνεργαστεί με ερμηνευτές του λαϊκού τραγουδιού, όπως ο Γιώργος Νταλάρας, η Γλυκερία, ο Μανώλης Μητσιάς, η Βίκυ Μοσχολιού, ο Λάκης Χαλκιάς, η Ελένη Βιτάλη, ο Παντελής Θαλασσινός, η Νάντια Καραγιάννη, ο Χρόνης Αηδονίδης, η Σωτηρία Λεονάρδου κ.α.
Συνεργάστηκε επίσης με την Μαντολινάτα Εξαρχείων «Διονύσιος Λαυράγκας», με την οποία έχει δώσει σειρά συναυλιών σε πολλά θέατρα αλλά και στην Εθνική Λυρική Σκηνή, με σπουδαίους λυρικούς καλλιτέχνες. Αποκορύφωμα της συνεργασίας αυτής ήταν η συμμετοχή του στον δίσκο «Διαδρομές», σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους Φώντα Λάδη, που αναφέρεται στις γειτονιές της Αθήνας και είναι ζωντανή ηχογράφηση από συναυλία της Μαντολινάτας στη Λυρική Σκηνή.
Διακρίσεις
Το 2002 πήρε το βραβείο καλύτερου τραγουδιστή του ρεμπέτικου από τα «Κορφιάτικα Βραβεία» και το 2003 το βραβείο καλύτερου παραδοσιακού δίσκου με το «Ανάγλυφα μιας τέχνης ταπεινής», στα Bραβεία «Αρίων».
Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με την ορχήστρα Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας παρουσιάζοντας τον μεγάλο μουσικό πλούτο της Σμυρνέικης παράδοσης. Συμμετείχε επίσης στο δίσκο της Εστουδιαντίνας "Smyrne" που κυκλοφόρησε το 2003 σε παραγωγή του Γιώργου Νταλάρα με τη συμμετοχή πολλών σπουδαίων ερμηνευτών, κατακτώντας το βραβείο καλύτερου παραδοσιακού δίσκου στα Bραβεία «Αρίων».
Δισκογραφία
Ο Μπάμπης Τσέρτος έχει 10 προσωπικούς δίσκους: «Άτιμη τύχη», «Ερωτοπουλείον», «Τα νιάτα τα μπερμπάντικα», «Το μερακλήδικο πουλί», «Της λυγερής απέναντι», «Ανάγλυφα μιας τέχνης ταπεινής», «Το μονοπάτι», «Ο Μπάμπης Τσέρτος τραγουδά Μιχάλη Σουγιούλ», «Στου παραδείσου το βυθό», «Βασίλης Τσιτσάνης: Τρία Έργα Επτά τραγούδια», καθώς επίσης και πολλές συμμετοχές.
el.wikipedia.org/wiki/Μπάμπης_Τσέρτος
Περισσότερα Άρθρα...
- Βανέσσα Μέι, Βρετανή βιολίστρια σιγκαπουρινής καταγωγής με παγκόσμια αναγνώριση και διεθνή καριέρα
- Αγαπητός Τσοπανάκης, ήταν Έλληνας φιλόλογος και γλωσσολόγος, Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών
- Ούγκο Τονιάτσι, ήταν Ιταλός ηθοποιός και σκηνοθέτης
- Λίντα Μπάροβα, υπήρξε Τσέχα ηθοποιός και ερωμένη του Γιόζεφ Γκαίμπελς