Άρθρα
Δημήτριος Λάκας, ήταν ελληνικής καταγωγής πρόεδρος του Παναμά
Δημήτριος Λάκας
Ο Δημήτριος Λάκας Μπάχας ήταν ελληνικής καταγωγής πρόεδρος του Παναμά την περίοδο 1969-1978. (Demetrio Basilio Lakas Gahas, 29 Αυγούστου 1925 – 2 Νοεμβρίου 1999)
Ήταν γιος του Έλληνα μετανάστη Βασιλείου Λάκκα. Γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου του 1925 στη Κολόν του Παναμά.
Μετά τη συμπλήρωση των εγκυκλίων σπουδών του φοίτησε στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Τέξας.
Επιστρέφοντας στη χώρα του ασχολήθηκε έντονα με την πολιτική παράλληλα με την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως μηχανικός.
Ασχολούμενος με την πολιτική κατέλαβε διάφορες διοικητικές θέσεις μεταξύ των οποίων και διοικητής του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
Στις 19 Δεκεμβρίου του 1969 ο στρατηγός Ομάρ Τορίγιος Χερέρα μετά από πραξικόπημα διόρισε τον Δημήτριο Λάκα Πρόεδρο της χώρας κατά την μεταβατική κυβέρνηση αντικαθιστώντας τον μέχρι τότε πρόεδρο Χοσέ Μαρία Πινίλα.
Το 1972 ο Δημήτριος Λάκας ανέλαβε συνταγματικός Πρόεδρος.
Θέση την οποία διατήρησε μέχρι τις 11 Οκτωβρίου του 1978 όπου τον διαδέχθηκε ο Α. Ρόγιο.
Ένα χρόνο μετά την εκλογή του έλαβε ειδική τιμητική διάκριση από το Πανεπιστήμιο που αποφοίτησε.
Απεβίωσε στις 2 Νοεμβρίου του 1999 στον Παναμά.
Άλφρεντ Βέγκενερ, ήταν Γερμανός αστρονόμος, γεωφυσικός, γεωλόγος και μετεωρολόγος, και ένας από τους πρωτοπόρους στην εξερεύνηση της αρκτικής ζώνης στην Γροιλανδία
Άλφρεντ Βέγκενερ
Ο Άλφρεντ Βέγκενερ ήταν Γερμανός (Βερολινέζος), αστρονόμος, γεωφυσικός, γεωλόγος και μετεωρολόγος, και ένας από τους πρωτοπόρους στην εξερεύνηση της αρκτικής ζώνης στην Γροιλανδία. (Alfred Wegener, 1 Νοεμβρίου 1880 – 1 Νοεμβρίου 1930)
Έγινε όμως περισσότερο γνωστός από την προώθηση της θεωρίας του περί της μετακίνησης των ηπείρων το 1912, και που εξέδωσε υπό τον τίτλο «Καταγωγή των ηπείρων και των ωκεανών» το 1915.
Θεωρία που μπορεί την εποχή εκείνη να απορρίφθηκε πλην όμως, μισό αιώνα αργότερα έγινε η βάση της ανάπτυξης της θεωρίας των τεκτονικών πλακών αποτελώντας σήμερα βασικό δόγμα των γεωεπιστημών.
Ο Άλφρεντ Βέγκενερ γεννήθηκε στο Βερολίνο στις 1 Νοεμβρίου (1880) και ήταν γιος θεολόγου. Σπούδασε αστρονόμος, γεωφυσικός, γεωλόγος και μετεωρολόγος στο Βερολίνο, Χαϊδεμβέργη και Ίνσμπρουκ. Συμμετείχε ως μετεωρολόγος στις δανικές αποστολές στη Γροιλανδία παρά τον Λούντβιχ Μύλιος Έριχσεν την περίοδο 1906-1908.
Το 1908 ανέλαβε λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Μάρμπουργκ, όπου και εξέδωσε τότε το εγχειρίδιο «Θερμοδυναμική της ατμόσφαιρας».
Στις 6 Ιανουαρίου 1912 δημοσίευσε τις αρχές της θεωρίας του περί της μετακίνησης των ηπείρων.
Την περίοδο 1912-1917 συνόδευσε τον Λάουγκε Κωχ στο πέρασμά του επίσης στη Γροιλανδία.
Το 1914 συμμετείχε ως έφεδρος αξιωματικός πεζικού (της μετεωρολογικής υπηρεσίας) στον Α' Π.Π. στο μέτωπο του Βελγίου, στα Βαλκάνια και τη Βαλτική.
Το 1819 κατέλαβε έδρα καθηγητή της Μετεωρολογίας στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου και στη συνέχεια Γεωφυσικής και Μετεωρολογίας στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς (1824).
Μετά από ένα προκαταρκτικό ταξίδι που πραγματοποίησε το 1929, το επόμενο έτος επεχείρησε μεγάλη αποστολή επιστημονικής εξερεύνησης του παγετώνα όπου και βρήκε το θάνατο μεταξύ του πολικού σταθμού Αϊσμίτε και της δυτικής ακτής (Νοέμβριος 1930).
Από τα ταξίδια του και τις έρευνες που πραγματοποίησε δημοσίευσε πολλές μελέτες που αν και το ενδιαφέρον του στη γεωλογία απετέλεσε μια "sidelight" απασχόληση στη τακτική ακαδημαϊκή του καριέρα, έτυχαν μεγάλης επιστημονικής αξίας.
Τιμές
Το όνομά του τιμής ένεκεν φέρουν σήμερα το ομώνυμο Ινστιτούτο Πολικών και Θαλασσίων Ερευνών (ΑΒΙ), στο Μπρέμενχάβεν (Λιμένα της Βρέμης), ένα ειδικό μετάλλιο που χορηγεί η Ευρωπαϊκή Ένωση Γεωεπιστημών σε επιστήμονες που διακρίθηκαν στους τομείς μετεωρολογίας και ωκεανολογίας των πολικών περιοχών, ομώνυμος κρατήρας της Σελήνης και του πλανήτη Αρη, ένας αστεροειδής καθώς και η περιοχή του θανάτου του στη Γροιλανδία.
Συγγραφικό έργο - εκδόσεις
Από τα σημαντικότερα των συγγραμμάτων του:
Wegener, Alfred (1911). Thermodynamik der Atmosphäre [ Θερμοδυναμική της ατμόσφαιρας ] (στα γερμανικά). Λειψία: Verlag Von Johann Αμβρόσιος Barth (γερμανικά)
Wegener, Alfred (1912). " Die Herausbildung der Grossformen der Erdrinde (Kontinente und Ozeane), auf geophysikalischer Grundlage ". Petermanns Geographische Mitteilungen (στα γερμανικά) 63 : 185-195, 253-256, 305-309. Παρουσιάστηκε στην ετήσια συνεδρίαση της γερμανικής Γεωλογικής Εταιρείας, Frankfurt am Main (6, Ιανουαρίου 1912).
Wegener, Alfred (Ιούλιος 1912). " Die Entstehung der Kontinente ". Geologische Rundschau (στα γερμανικά), 3 (4):. 276-292 Bibcode : 1912GeoRu ... 3..276W . doi : 10.1007 / BF02202896 .
Wegener, Alfred (1922). Die Entstehung der Kontinente und Ozeane [ Η προέλευση των ηπείρων και των ωκεανών ] (στα γερμανικά). ISBN 3-443-01056-3 . LCCN unk83068007 .
Wegener, Alfred (1929). Die Entstehung der Kontinente und Ozeane [ Η προέλευση των ηπείρων και των ωκεανών ] (στα γερμανικά) (4 ed.). Μπράουνσβαϊχ: Friedrich Vieweg & Sohn Akt. Ges . ISBN 3-443-01056-3 .
Wegener, Elsie? Loewe, Fritz, εκδ. (1939). Ταξίδι Γροιλανδία, Η ιστορία της γερμανικής εξερεύνησης του Wegener στη Γροιλανδία το 1930-31, όπως είπαν τα μέλη της Εκστρατείας και Ημερολόγιο του Αργηγού . Λονδίνο: Blackie & Υιός Λτδ Μετάφραση από την έβδομη γερμανική έκδοση από Winifred M. Κοσμήτορες.
Wegener, Alfred (1966). "Η προέλευση των ηπείρων και των ωκεανών" . Νέα Υόρκη:. Dover ISBN 0-486-61708-4 . Μετάφραση από την τέταρτη αναθεωρημένη γερμανική έκδοση από τον John Biram.
Wegener, Alfred (1968). "Η προέλευση των ηπείρων και των ωκεανών" . Λονδίνο:. Methuen ISBN 0-486-61708-4 . Μετάφραση από την τέταρτη γερμανική έκδοση από τον John Biram.
Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Άλφρεντ_Βέγκενερ
Βικτόρια ντελς Άγγελς, ήταν Ισπανίδα οπερατική λυρική σοπράνο και σολίστ, η καριέρα της οποίας ξεκίνησε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο
Βικτόρια ντελς Άνχελς
Η Βικτόρια ντελς Άγγελς, επίσης Βικτόρια ντε λος Άνχελες ήταν Ισπανίδα οπερατική λυρική σοπράνο και σολίστ, η καριέρα της οποίας ξεκίνησε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και κορυφώθηκε στα χρόνια από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 έως τα μέσα της δεκαετίας του 1960. (καταλανικά: Victòria dels Àngels, ισπανική γλώσσα: Victoria de los Ángeles López García, 1 Νοεμβρίου 1923 - 15 Ιανουαρίου 2005)
Ανήκε σε μια γενιά υψιφώνων γεννημένων κατά το μεσοπόλεμο (Μαρία Κάλλας, Τζόαν Σάδερλαντ κ.ά.) που συντέλεσαν τα μέγιστα στην αναβίωση του μπελ κάντο στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες.
Γεννημένη στη Βαρκελώνη την 1η Νοεμβρίου 1923, αποφοίτησε από το ωδείο σε ηλικία μόλις 18 ετών. Την ίδια χρονιά (1941), στο θέατρο Λισέου, έκανε την παρθενική της εμφάνιση στην όπερα ως Μιμή στην Μποέμ.
Στο Λισέου επέστρεψε το 1945 και αφού είχαν μεσολαβήσει περαιτέρω σπουδές, για να κάνει το ντεμπούτο της ως επαγγελματίας, στο ρόλο της Κόμισσας Ροζίνας στους Γάμους του Φίγκαρο.
Ακολούθησε η πρώτη θέση στο φημισμένο Διεθνή Διαγωνισμό της Γενεύης (1947) και η ανάδειξή της σε πριμαντόνα παγκοσμίου βεληνεκούς κατά τη δεκαετία του '50, όταν εμφανίστηκε στις μεγαλύτερες λυρικές σκηνές, όπως το Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου, η Σκάλα του Μιλάνου, η Μητροπολιτική Όπερα της Υόρκης, η Κρατική όπερα της Βιέννης.
Παράλληλα ανέπτυξε έντονη δισκογραφική δραστηριότητα, ηχογραφώντας μεγάλο αριθμό από πλήρεις όπερες - κάποιες από αυτές παραπάνω από μία φορά.
Σημειωτέον πως, αν και τυπολογικά κατατασσόταν στις λυρικές υψιφώνους, η φωνή της διέθετε αρκετό βάρος και ένταση για να αναλάβει πιο δραματικούς ρόλους. Διόλου τυχαία, ο πιο αναγνωρίσιμος ίσως ρόλος της είναι αυτός της Κάρμεν, γραμμένος για μεσόφωνο.
Το 1961, αφού εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ του Μπαϊρόιτ, αποφάσισε να ρίξει μεγαλύτερο βάρος στις συναυλίες, εμφανιζόμενη στο εξής μόνο αραιά σε όπερες.
Τα ρεσιτάλ της, στα οποία τραγουδούσε από άριες και λιντ μέχρι σύγχρονα ισπανικά, ιταλικά και γαλλικά τραγούδια, ήταν εξαιρετικά δημοφιλή και συνεχίστηκαν έως τη δεκαετία του '90. Εμφανίστηκε μάλιστα στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών της Βαρκελώνης (1992), όπου συνόδευσε τη σβέση της ολυμπιακής φλόγας με ένα παραδοσιακό τραγούδι της Καταλωνίας.
Στις 31 Δεκεμβρίου 2004 εισήχθη σε νοσοκομείο της γενέτειράς της με βρογχίτιδα.
Απεβίωσε λίγες εβδομάδες αργότερα, στις 15 Ιανουαρίου 2005, από καρδιακή προσβολή.
Είχε παντρευθεί μία φορά, τον Ενρίκε Μαγκρίνια το 1948, και είχαν αποκτήσει δύο γιους.
Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Βικτόρια_ντελς_Άνχελς
Φίλιπ Νόελ-Μπέικερ, ήταν Άγγλος πολιτικός, διπλωμάτης, ακαδημαϊκός, εξαιρετικός ερασιτέχνης αθλητής του στίβου και φημισμένος υποστηρικτής του αφοπλισμού, έλαβε το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 1959
Φίλιπ Νόελ-Μπέικερ
Ο Φίλιπ Νόελ-Μπέικερ ήταν Άγγλος πολιτικός, διπλωμάτης, ακαδημαϊκός, εξαιρετικός ερασιτέχνης αθλητής του στίβου και φημισμένος υποστηρικτής του αφοπλισμού. Έλαβε το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 1959. (Philip John Noel-Baker, 1 Νοεμβρίου 1889 - 8 Οκτωβρίου 1982)
Ο Φίλιπ Μπέικερ γεννήθηκε στο Χέντον από ένα Καναδό κουακέρο πατέρα τον Τζόζεφ Φίλιπ Μπέικερ. Ο Τζόζεφ Μπέικερ μετακόμισε στο Λονδίνο για να ασχοληθεί με τις κατασκευές και υπηρέτησε στο Συμβούλιο της Περιφέρειας του Λονδίνου και την Βουλή των Κοινοτήτων.
Ο Φίλιπ σπούδασε στο σχολείο Μπούθαμ στο Γιορκ και στη συνέχεια στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στο σχετιζόμενο με τους Κουακέρους Κολλέγιο Χάβερφορντ. Σπούδασε επίσης στο Βασιλικό Κολέγιο του Κέιμπριτζ από το 1910 έως το 1912.
Πέρα από την εξαιρετική επίδοση του στα μαθήματα, έγινε πρόεδρος της λέσχης «Κοινότητα του Κέιμπριτζ» και του αθλητικού συλλόγου του πανεπιστημίου.
Επιλέχτηκε και συμμετείχε με την ομάδα της Βρετανίας στους Ολυμπιακούς της Στοκχόλμης το 1912, αλλά και στους Ολυμπιακούς του 1920 και του 1924 ως προπονητής αλλά και ως αθλητής της ομάδας στίβου της Βρετανίας.
Το 1920 στην Αμβέρσα κέρδισε ασημένιο μετάλλιο στα 1500 μέτρα. Οι προσπάθειες της βρετανικής ομάδας στους Ολυμπιακούς του 1924 στο Παρίσι έγιναν αργότερα στην ταινία του 1982 Οι δρόμοι της Φωτιάς (Chariots of Fire), αν και η συνεισφορά του Νόελ-Μπέικερ σε αυτούς δεν παρουσιάζεται στην εν λόγω ταινία.
Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Φίλιπ Νόελ-Μπέικερ οργάνωσε και ηγήθηκε της οργάνωσης Μονάδα Ασθενοφόρων των Φίλων (Friends' Ambulance Unit) συνδεδεμένη με το πολεμικό μέτωπο στη Γαλλία (1914-1915) και στη συνέχεια υπασπιστής της Πρώτης Μονάδας Ασθενοφόρων της Ιταλίας (1915-1918), για τα οποία έλαβε στρατιωτικά μετάλλια τόσο από τη Γαλλία και την Ιταλία όσο και από τη χώρα του.
Πολιτική σταδιοδρομία
Μετά τον πόλεμο, ο Νόελ-Μπέικερ αναμείχθηκε έντονα στη δημιουργία της Κοινωνίας των Εθνών, ως βοηθός του Λόρδου Ρόμπερτ Σέσιλ, και στη συνέχεια του Σερ Τζέιμς Έρικ Ντράμοντ, τον πρώτο γενικό γραμματέα του οργανισμού. Αφιέρωσε επίσης μέρος του χρόνου του στη διδασκαλία, σαν καθηγητής διεθνούς δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου από το 1924 έως το 1929 και σαν λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Γέιλ από το 1933 έως το 1934.
Η πολιτική του καριέρα με το Εργατικό Κόμμα ξεκίνησε το 1924 όταν προσπάθησε ανεπιτυχώς να εκλεγεί στο κοινοβούλιο. Εξελέγη σαν αντιπρόσωπος του Κόβεντρι το 1929, αλλά έχασε τη θέση του το 1931. Το 1936 κέρδισε μία αναπληρωματική εκλογή στο περιφερειακό κοινοβούλιο του Ντέρμπι μετά την παραίτηση του Τζέιμς Χένρυ Τόμας.
Το 1950 η θέση χωρίστηκε και ο Νόελ-Μπέικερ μεταφέρθηκε στο κοινοβούλιο του βόρειου Ντέρμπι και συνέχισε εκεί μέχρι το 1970.
Το 1977, έγινε ισόβιος ευπατρίδης με τον τίτλο «Βαρόνος Νόελ-Μπέικερ», της πόλης του Ντέρμπι.
Την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου υπό τον Ουίνστον Τσόρτσιλ, διαδραμάτισε ενεργό ρόλο σαν κοινοβουλευτικός γραμματέας ενώ ανέλαβε διαδοχικά μια σειρά κατώτερων υπουργείων στην κυβέρνηση των Εργατικών του Κλέμεντ Ατλι. Κατείχε επίσης εξέχουσα θέση μέσα στο Εργατικό Κόμμα, το 1946 μάλιστα υπήρξε πρόεδρος του. Στα μέσα της δεκαετίας του 1940 σαν αντιπρόσωπος της Βρετανίας συμμετείχε στη σύνταξη του καταστατικού και των κανονισμών των Ηνωμένων Εθνών.
Προσωπική ζωή
Ο Φίλιπ Νόελ-Μπέικερ παντρεύτηκε την Ιρένε Νόελ, νοσοκόμα σε νοσοκομείο εκστρατείας, το 1915 στο ανατολικό Γκρίστεντ και υιοθέτησε το συνδυασμό των επωνύμων τους στο όνομά του το 1943.
Ο μοναχογιός τους, Φράνσις Νόελ-Μπέικερ, έγινε επίσης πολιτικός και υπηρέτησε στα κοινά μαζί με τον πατέρά του.
Ερωμένη του Φίλιπ Νόελ-Μπέικερ από το 1936 έως το 1956 ήταν η Λαίδη Μέγκαν Λόιντ Τζορτζ, κόρη του πρώην ηγέτη του Φιλελεύθερου Κόμματος, Ντέιβιντ Λόιντ Τζορτζ, η οποία και η ίδια ήταν φιλελεύθερη και αργότερα βουλευτής με το Εργατικό Κόμμα. Μετά το θάνατο του στο Ουέστμινστερ, τάφηκε δίπλα στην Ιρένε στο Χέισοτ του δυτικού Σάσεξ.
Βιβλιογραφία
του Φίλιπ Νόελ-Μπέικερ
Νόελ-Μπέικερ, Φίλιπ (1925). Το πρωτόκολλο της Γενεύης για την παγκόσμια ρύθμιση των διεθνών διαφορών (The Geneva Protocol for the Pacific Settlement of International Disputes). Λονδίνο: P. S. King & Son Ltd.
Νόελ-Μπέικερ, Φίλιπ (1926). Αφοπλισμός (Disarmament). Λονδίνο: The Hogarth Press. (Επανέκδοση 1970, New York: Kennicat Press)
Νόελ-Μπέικερ, Φίλιπ (1926). Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών επί το έργο (The League of Nations at Work). Λονδίνο: Nisbet.
Νόελ-Μπέικερ, Φίλιπ (1927). Αφοπλισμός και η σύσκεψη του Κούλιντζ (Disarmament and the Coolidge Conference). Λονδίνο: Leonard & Virginia Woolf.
Νόελ-Μπέικερ, Φίλιπ (1929). Η σημερινή κατάσταση των βρετανικών κτήσεων στο διεθνές δίκαιο (The Present Juridical Status of the British Dominions in International Law). Λονδίνο: Longmans.
Νόελ-Μπέικερ, Φίλιπ (1934). Αφοπλισμός (Disarmament). Λονδίνο: League of Nations Union.
Νόελ-Μπέικερ, Φίλιπ (1934). Έμποροι του θανάτου: Η ιδιωτικλη κατασκευή και το εμπόριο των εξοπλισμών (Hawkers of Death: The Private Manufacture and Trade in Arms). Λονδίνο: Εργατικό Κόμμα. (28pp pamphlet)
Νόελ-Μπέικερ, Φίλιπ (1936). Η ιδιωτική Παρασκευή εξοπλισμών (The Private Manufacture of Armaments). London: Victor Gollancz. (Reprint 1972, New York: Dover Publications)
Νόελ-Μπέικερ, Φίλιπ (1944). Πριν επιστρέψουμε: μια εικονογραφική καταγραφή του αγώνα της Νορβηγίας ενάντια στο ναζισμό (Before we go back: a pictorial record of Norway's fight against Nazism). Λονδίνο: H.M.S.O..
Νόελ-Μπέικερ, Φίλιπ (1946). U.N., the Atom, the Veto (speech at the Plenary Assembly of the United Nations 25 October 1946). Λονδίνο: The Labour Party.
Νόελ-Μπέικερ, Φίλιπ (1958). Η κούρσα των εξοπλισμών: Ένα πρόγραμμα για παγκόσμιο αφοπλισμός (The Arms Race : A Programme for World Disarmament). Λονδίνο: Stevens & Sons. ASIN: B0000CJZPN.
Νόελ-Μπέικερ, Φίλιπ (1962). Η θέση του Νάνσεν στην ιστορία (Nansen's Place in History). Όσλο: Universitetsförlaget. (26pp pamphlet)
Νόελ-Μπέικερ, Φίλιπ (1963). Ο δρόμος προς τον αφοπλισμό-Τώρα! (The Way to World Disarmament-Now!). Λονδίνο: Union of Democratic Control.
Νόελ-Μπέικερ, Φίλιπ (1979). Η πρώτη διεθνής σύσκεψη για τον αφοπλισμό, 1932-1933 και γιατί απέτυχε (The first World Disarmament Conference, 1932-1933 and why it failed). Οξφόρδη: Pergamon. ISBN 0080233651.
του Φίλιπ Νόελ-Μπέικερ με άλλους
Μπάζαρτν, σερ Άντονι (υποναύαρχος). Νόελ-Μπέικερ, Φίλιπ (1959). Αφοπλισμός και άμυνα (Disarmament and Defence). United Nations [Peacefinder Pamphlet. no. 28].
Μάουντμπάτεν, Λούις. Νόελ-Μπέικερ, Φίλιπ, and Τσούκερμαν, Σόλυ (1980). Apocalypse now?. Nottingham: Spokesman Books. ISBN 0851242979.
Νόελ-Μπέικερ, Φίλιπ. κ.α. (1934). Πρόσκληση σε θάνατο (Challenge To Death). Λονδίνο: Constable.
άλλων
Φεργκιουσον, Τζον (1983). Φίλιπ Νόελ-Μπέικερ: ο άντρας και το μήνυμά του (Philip Noel-Baker : the man and his message). Λονδίνο: United Nations Association. ASIN: B0000EF3NF.
Λόντ, Λόρνα: Φίλιπ Νόελ-Μπέικερ και η ειρήνη μέσω του νόμου (Philip Noel-Baker and the Peace Through Law) στο Λόνγκ, Ντέιβιντ; Ουίλσον, Πίτερ (1995), Στοχαστές της εικοσάχρονης κρίσης. Ο ιδεαλισμός του Μεσοπολέμου επανεκτιμημένος (Thinkers of the Twenty Years’ Crisis. Inter-War Idealism reassessed), Οξφόρδη: Clarendon Press, ISBN 0198278551
Ρουσέλ, Μπερτράντ (1960). «Φίλιπ Νόελ-Μπέικερ:Ένα αφιέρωμα (Noel-Baker: A Tribute)». International Relations 2: 1–2. doi:10.1177/004711786000200101.
Γουαιτάκερ, Ντέιβιντ Τζ. (1989). Αγωνιστής για την ειρήνη:Φίλιπ Νόελ-Μπέικερ 1889-1982 (Fighter for peace : Philip Noel-Baker 1889-1982). Υόρκη: Sessions. ISBN 1850720568.
Πληροφορίες:el.wikipedia.org/wiki/Φίλιπ_Νόελ-Μπέικερ
Αριστείδης Ρίζος Ραγκαβής, ήταν Έλληνας στρατιωτικός του 19ου αιώνα
Αριστείδης Ρίζος Ραγκαβής
Ο Αριστείδης Ρίζος Ραγκαβής ήταν Έλληνας στρατιωτικός του 19ου αιώνα. (1847 - 1 Νοεμβρίου 1878)
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1847. Πατέρας του ήταν ο Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής.
Σχολείο πήγε στην Αθήνα μέχρι τα δεκατέσσερα χρόνια του, και μετά πήγε στη Γερμανία και κατατάχτηκε στην στρατιωτική σχολή του Βερολίνου, όπου και αποφοίτησε με βαθμό άριστα το 1866.
Έλαβε μέρος στον πόλεμο μεταξύ Πρωσίας και Αυστρίας με τον βαθμό του ανθυπασπιστή του μηχανικού. Ανδραγάθησε και πήρε προαγωγή σε ανθυπολοχαγό.
Στην αξιομνημόνευτη Μάχη του Σαδύβα το σύνταγμα στο οποίο υπηρετούσε έπεσε θύμα των πυρών του αυστριακού πυροβολικού και σκοτώθηκαν όλοι οι αξιωματικοί εκτός από τρεις, τον Αριστείδη, τον λοχαγό του και έναν άλλο. Ο Αριστείδης πήρε τον τραυματία λοχαγό τους στους ώμους και τον έσωσε.
Μετά από μια τετραετία πήρε μέρος και σε άλλους πολέμους της Γερμανίας και διακρίθηκε στην πολιορκία του Μετς και του Παρισιού. Διακρίθηκε και προβιβάστηκε σε υπολοχαγό.
Λόγω των κακουχιών και της κλονισμένης υγείας του επέστρεψε στην Ελλάδα και κατατάχτηκε στον ελληνικό στρατό με βαθμό ανθυπολοχαγού στο σώμα των Σκαπανέων.
Εργάστηκε στην σύνταξη του χάρτη της Αττικής και στην σύσταση του Γερμανικού επιτελείου.
Διετέλεσε μέλος και αντιπρόεδρος του Συλλόγου Παρνασσού και ταμίας της Σχολής των απόρων Παίδων στην Αθήνα.
Τιμήθηκε από την Γερμανία με το παράσημο του Σιδερένιου Σταυρού.
Η σύζυγός του ήταν το γένος Σπ. Βαλτατζή με την οποία απόκτησε δύο θυγατέρες.
Απεβίωσε την 1η Νοεμβρίου 1878.
Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Αριστείδης_Ρίζος_Ραγκαβής
Περισσότερα Άρθρα...
- Κωνσταντίνος Χρηστομάνος, ήταν Έλληνας θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος και ποιητής, καθώς και ο ιδρυτής της Νέας Σκηνής
- Παντελής Χορν, υπήρξε θεατρικός συγγραφέας σημαντικών έργων του ελληνικού δραματολογίου του 20ού αιώνα και αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού και του Λιμενικού Σώματος
- Στήβεν Ράνσιμαν, ένας από τους γνωστότερους Άγγλους ιστορικούς, από τους επιφανέστερους βυζαντινολόγους του 20ού αιώνα
- Βάσω Δεβετζή, ήταν Ελληνίδα δεξιοτέχνις του πιάνου