Άρθρα
Γιάννης Ε. Διακογιάννης του Ελευθερίου ήταν Έλληνας δημοσιογράφος και συγγραφέας
Γιάννης Ε. Διακογιάννης
Ο Γιάννης Διακογιάννης του Ελευθερίου ήταν Έλληνας δημοσιογράφος και συγγραφέας. (3 Ιανουαρίου 1957 - 16 Δεκεμβρίου 2006)
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957, με καταγωγή από την Σύμη. Τελείωσε το Β΄ Γυμνάσιο Αθηνών στην οδό Αχαρνών και στην συνέχεια σπούδασε στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Πατρών. Ως φοιτητής υπήρξε στέλεχος της Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ και για ένα διάστημα βρέθηκε στην θέση του υπεύθυνου του Γραφείου Τύπου του ΠΑΣΟΚ στην Αχαΐα. Επίσης το 1976 εξελέγη γραμματέας του Συλλόγου Φοιτητών της Πολυτεχνικής Σχολής Πατρών.
Δάσκαλός του στην δημοσιογραφία ήταν ο Γιάννης Καψής. Ξεκίνησε το 1980 απ' την εφημερίδα «Το Βήμα». Στην συνέχεια απ' το Νοέμβριο του 1981 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1987 διατέλεσε υπεύθυνος του Γραφείου της εφημερίδας «Τα Νέα» στην Δυτική Ελλάδα με έδρα την Πάτρα. Το 1987 επέστρεψε στην Αθήνα και πέρασε διαδοχικά απ' το ελεύθερο, το κοινοβουλευτικό και το πολιτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας «Τα Νέα».
Τακτικό μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου και Ιονίων Νήσων, γράφτηκε στη συνέχεια στην Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ).
Ως ανταποκριτής των «Νέων» ταξίδεψε σχεδόν σε 100 χώρες σε Ευρώπη, Αφρική, Ασία, Βόρεια, Κεντρική και Νότια Αμερική. Κάλυψε για «Τα Νέα» τους πολέμους στην Γιουγκοσλαβία και στην Μέση Ανατολή (Αφγανιστάν και Ιράκ). Ως εκπρόσωπος του Ιδρύματος Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, μίλησε στον ΟΗΕ και κατήγγειλε την προσπάθεια διάλυσης της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Οργανισμού.
Για τις ανταποκρίσεις του και τα καθημερινά του ρεπορτάζ, τιμήθηκε πολλές διακρίσεις, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγονται και τα βραβεία του Ιδρύματος Μπότση, του Ιδρύματος Ελένη Βλάχου, της ΕΣΗΕΑ και της Πανελλήνιας Ένωσης Ημερησίων Εφημερίδων Επαρχιακού Τύπου. Διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στο ξεκίνημα του φεστιβάλ της Πάτρας το 1986 και υπήρξε ο εμπνευστής και ο δημιουργός από το 1995 μέχρι το 2002 του φεστιβάλ της Σύμης, γενέτειρα του πατέρα του.
Πέθανε από καρκίνο στις 16 Δεκεμβρίου 2006, σε ηλικία 49 ετών. Τους τελευταίους μήνες της ζωής του υπήρξε ειδικός συνεργάτης στο Γραφείο του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια.
Συγγραφικό έργο
Υπήρξε συγγραφέας βιβλίων, τα έσοδα των οποίων διέθεσε για πολιτικούς και κοινωνικούς σκοπούς. Το 1986 εκδόθηκε το έργο του «Στα Σύνορα της Φωτιάς», ένα οδοιπορικό στις χώρες της Κεντρικής Αμερικής με συνεντεύξεις που πήρε, μεταξύ άλλων, από τον ηγέτη των Σαντινίστας της Νικαράγουα, Ντανιέλ Ορτέγκα, την Ορτένσια Αλλιέντε, κόρη του δολοφονημένου προέδρου της Χιλής Σαλβαδόρ Αλλιέντε, και τον Ερνέστο Γκεβάρα, πατέρα του Τσε Γκεβάρα. Τα έσοδα της έκδοσης τα πρόσφερε για την ανάπτυξη της παιδείας στη Νικαράγουα, την περίοδο που στην εξουσία βρισκόταν το επαναστατικό κίνημα των Σαντινίστας.
Ακολούθησε το 1987 το «Μετά τον Τσε και τον Αλλιέντε», βιβλίο στο οποίο αναφέρεται στα ταξίδια του στην Νότια Αμερική, όπου αναζήτησε την κοινή μοίρα που συνδέει τις χώρες αυτές με την Κύπρο και την Ελλάδα, εξαιτίας των διαρκών παρεμβάσεων των ΗΠΑ.
Το 1992, με δικά του έξοδα, εξέδωσε το βιβλίο «Δυο Φεγγάρια στην Αμερική», στο οποίο κατέθεσε τις εντυπώσεις του από ένα ταξίδι 35 ημερών, στη διάρκεια του οποίου διέσχισε τις ΗΠΑ και τον Καναδά, καταγράφοντας το σύγχρονο προφίλ της Βόρειας Αμερικής.
Τέλος, επιμελήθηκε της έκδοσης του βιβλίου «Οι ανυπότακτοι της Σύμης», που έγραψε ο πατέρας του Ελευθέριος Γ. Διακογιάννης, ένας από τους μαχητές του αγώνα για την απελευθέρωση των Δωδεκανήσων από την ιταλική κατοχή και την αγγλική επικυριαρχία.
* Κάθε φορά που άλλοι δημοσιογράφοι αναφέρονται σ' αυτόν σε άρθρο τους, βάζουν ανάμεσα στο όνομα και στο επίθετό του το αρχικό γράμμα του πατρωνύμου του για να τον ξεχωρίζουν από τον αθλητικογράφο Γιάννη Διακογιάννη.
Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Γιάννης_Ε._Διακογιάννη
Θανάσης Βαλτινός, Έλληνας πεζογράφος, διηγηματογράφος, σεναριογράφος και πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών
Θανάσης Βαλτινός
Ο Θανάσης Βαλτινός είναι Έλληνας πεζογράφος, διηγηματογράφος, σεναριογράφος και πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών. (16 Δεκεμβρίου 1932)
Γεννήθηκε το 1932 στο Καστρί Κυνουρίας. Στα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου η οικογένειά του μετακινήθηκε σε διάφορες πόλεις και ο Βαλτινός φοίτησε στα γυμνάσια Σπάρτης, Γυθείου και Τρίπολης λόγω των κατοχικών και των μετακατοχικών αυτών μετακινήσεων. Παρακολούθησε μαθήματα στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Παντείου,στην φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου των Αθηνών και σε σχολή του κινηματογράφου.
Μετά τη μεταπολίτευση και πιο συγκεκκριμένα μετά το 1974 ταξίδεψε στην Αγγλία, το Δυτικό Βερολίνο (με πρόσκληση της Deutsher Akademischer Austauschdienst [Αγγλική και Γερμανική Υπηρεσία Ακαδημαϊκής Ανταλλαγής]) και τις Η.Π.Α. (με πρόσκληση του προγράμματος International Writing(Διεθνής και Παγκόσμια Συγγραφή) του πανεπιστημίου της Αϊόβα) αλλά και άλων πνευματικών ιδρυμάτων. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1958 με τη βράβευση του διηγήματός του Κατακαλόκαιρο, σε διαγωνισμό του περιοδικού Ταχυδρόμος. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την διηγηματογραφία και με την μετάφραση έργων της αρχαίας ελληνικής γραμματείας,με το θέατρο και με την συγγραφή σεναρίων.
Το 1963 πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα αφού δημοσίευσε στο περιοδικό Εποχές το αφήγημα Η κάθοδος των εννιά, έργο που κυκλοφόρησε και σε γερμανική μετάφραση το 1976. Το 1978 εκδόθηκε αυτοτελώς σε βιβλίο από τις εκδόσεις Κέδρος.Ασχολήθηκε επίσης με τη θεατρική γραφή και μετάφραση - συνεργάτης του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν -, καθώς και με το κινηματογραφικό σενάριο.
Οι μεταφράσεις της τραγωδίας του Ευριπίδη Τρωαδίτισσες αλλά και της Ορέστειας του Αισχύλου παρουσιάστηκαν από το Θέατρο Τέχνης στα Επιδαύρια (1979-1980), σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν. Έχει γράψει τα σενάρια των ταινιών "Ενώ σφύριζε το τραίνο", "Δούρειος ίππος" και σε συνεργασία και με άλλους έγραψε και τα σενάρια των ταινιών, "Μέρες του 36", "Ταξίδι στα Κύθηρα", "Το μετέωρο βήμα του πελαργού" κ.α.
Από το 1974 ως το 1975 έζησε στο Δυτικό Βερολίνο και το 1976 στις Η.Π.Α., προσκεκλημένος αντίστοιχα από τη Deutscher Akademischer Austauschdiens[Γερμανική Υπηρεσία Ακαδημαϊκής Ανταλλαγής]t και το International Writing Program [Διεθνές πρόγραμμα Συγγραφής].
Διετέλεσε γενικός διευθυντής της Ε.Ρ.Τ. (1989-1990) και πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Είναι τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών (Akademia Scientiarum et Artium Europaea), του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων και της Εταιρείας Συγγραφέων, της οποίας υπήρξε πρόεδρος επί πέντε θητείες.
Ό Θανάσης Βαλτινός διετέλεσε Πρόεδρος της Ακαδημίας των Αθηνών από το 1974 μέχρι και το 1989.
Έχει τιμηθεί με το βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ Καννών για την ταινία Ταξίδι στα Κύθηρα (1984) και με το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος για το βιβλίο του Στοιχεία για τη δεκαετία του ΄60 (1990), με το διεθνές βραβείο Καβάφη (2001) και το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών «Πέτρος Χάρης» (2002).
Το 2002 του απονεμήθηκε ο χρυσός σταυρός του Τάγματος της Τιμής της Ελληνικής Δημοκρατίας.Ό Θανάσης Βαλτινός έχει τιμηθεί επίσης και με το Βραβείο Σεναρίου στο φεστιβάλ των Καννών για την ταινία του "Ταξίδι στα Κύθηρα" του Θεόδωρου Αγγελόπουλου κ.α.
Το 1994 με την πρώτη κυκλοφορία του βιβλίου του "Ορθοκωστά", μυθιστόρημα με θέμα τον Εμφύλιο Πόλεμο, προκλήθηκαν έντονες συζητήσεις σχετικά με την μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας.
Το 2012 του απονεμήθηκε το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων και της Λογοτεχνίας από τη Διεύθυνση Γραμμάτων της Γενικής Διεύθυνσης Σύγχρονου Πολιτισμού του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, για το σύνολο του έργου του.Πολλά από τα έργα του έχουνε μεταφραστεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες μεταξύ των οποίων τα Αγγλικά, τα Ιταλικά, τα Γαλλικά, τα Γερμανικά,τα Ρώσικά κ.α.
Πολιτικές θέσεις
Το έργο του είχε ευρεία αποδοχή στην αριστερή διανόηση της μεταδικτατορικής Ελλάδας. Όμως οι εν λόγω κύκλοι το αποκήρυξαν μετά το 1995, μετά τη κυκλοφορία του βιβλίου "Ορθοκωστά".
Σε ερώτηση το 2015 αν η ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ θα επουλώσει το τραύμα που άνοιξε ο Εμφύλιος απάντησε «Νομίζω όχι» και συμπλήρωσε σκεπτικός «Νομίζω ότι αυτοί οι αριστεροί συνεχίζουν να είναι δέσμιοι ενός πνεύματος ρεβανσισμού, συχνά μου δίνουν την εντύπωση ότι δεν έχουν ξεπεράσει το σύνδρομο του Γράμμου, την ήττα εκεί πάνω. Βεβαίως, επειδή τις προάλλες σχολιάσαμε το βιβλίο του Γιώργου Μαυρογορδάτου για τον Διχασμό του 1915, όλοι οι διχασμοί ξεκινούν από εκεί και έχουν μήτρα το «Ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά» και τα λοιπά. Ακόμη και τώρα η παρουσία και ο λόγος του Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή εκεί οδηγεί, σε έναν οργανωμένο και επικείμενο διχασμό» καταλήγει και αναρωτιέται «πώς άνθρωποι νέοι, έξυπνοι – ή πονηροί και έξυπνοι – δεν μπορούν να καταλάβουν σε τι γκρεμό οδηγούν τα πράγματα».
Υπήρξε ένας από τους 32 ανθρώπους του πνεύματος που το 2011 είχαν συνυπογράψει το κείμενο "Τολμήστε!", το οποίο απέρριπτε τις διαδηλώσεις στις πλατείες, και καλούσε να να σταματήσουν "οι λαϊκισμοί και η ανευθυνότητα" ώστε να ομονοήσουν οι πολιτικές δυνάμεις και να συνεχιστεί η πορεία της χώρας στην Ευρώπη ανεξαρτήτως του Μνημονίου, για το "μέλλον των παιδιών μας".
Στο δημοψήφισμα του 2015 τάχθηκε δημόσια υπέρ του Ναι.
Εργογραφία
Διηγήματα
Το Κατακαλόκαιρο(Διήγημα Ά Κρατικό Βραβείο διηγήματος του περιοδικού Ταχυδρόμος, Αθήνα, Ίκαρος), 1958.
Το συναξάρι του Αντρέα Κορδοπάτη, Βιβλίο Ά Αθήνα Ίκαρος 1972
Η κάθοδος των εννιά(Μεταφρασμένο και δημοσιευμένο και στα Γερμανικά), Αθήνα Ίκαρος 1978.
Τρία ελληνικά μονόπρακτα, Αθήνα Ίκαρος 1978.
Εθισμός στην Νικοτίνη, Αθήνα Ίκαρος 1979.
Μπλε βαθύ σχεδόν μαύρο, Αθήνα Νεφέλη 1985
Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60(Ά Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 1990), Αθήνα Νεφέλη 1989.
Τρία ελληνικά μονόπρακτα, Αθήνα Στιγμή 1989.
Φτερά μπεκάτσας, Αθήνα Νεφέλη 1992
Θα βρείτε τα οστά μου υπό βροχήν, Αθήνα Νεφέλη 1992
Φτερά μπεκάτσας, Αθήνα Άγρα 1992.
Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60, Αθήνα, Άγρα, 1992.
Θα βρείτε τα οστά μου υπό βροχήν, Αθήνα, Άγρα 1992
Bleu nuit presque noir[Μπλέ νύχτα σχεδόν Μαύρη], (Αθήνα, Κάουφφμανν[Kauffmann]), 1992.
Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη, Βιβλίο Β΄, Αθήνα Άγρα 1993.
Ορθοκωστά, Αθήνα Νεφέλη 1994.
Ορθοκωστά, Αθήνα Άγρα 1994.
Μπλε βαθύ σχεδόν μαύρο, Αθήνα Άγρα 1994.
Πελοππόνησος(Ιστορικό Διήγημα), Αθήνα, Σύνολο, 1994.
Η κάθοδος των εννιά(Μεταφρασμένο και δημοσιευμένο και στα Γερμανικά), Αθήνα Άγρα 1999.
Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη, Βιβλίο Γ΄, Αθήνα Καστανιώτη 2000.
Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη, Βιβλίο Δ΄, Αθήνα Ωκεανίδα 2000.
Ορθοκωστά, Αθήνα Ωκεανίδα 2000..
Σχισμή Φωτός, Αθήνα Καστανιώτη 2001
Ημερολόγιο 1836-2011, Αθήνα Καστανιώτη 2001.
Σχισμή Φωτός, Αθήνα Ολκός 2001.
Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη, Βιβλίο Ε΄, Αθήνα Ωκεανίδα 2001.
Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60(Ά Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 1990), Αθήνα Ωκεανίδα 2001.
Ημερολόγιο 1836-2011[Ά Τόμος], Αθήνα Ωκεανίδα 2001.
Ημερολόγιο 1836-2011[΄Β Τόμος], Αθήνα Ωκεανίδα 2002.
Η κάθοδος των εννιά(Μεταφρασμένο και δημοσιευμένο και στα Γερμανικά), Αθήνα Ωκεανίδα 2002.
Εθισμός στη νικοτίνη, Αθήνα Καστανιώτη 2003.
Εθισμός στη νικοτίνη, Αθήνα Μεταίχμιο 2003.
Εθισμός στη νικοτίνη, Αθήνα Μεταίχμιο 2004.
Τρία Διηγήματα(Συγκεντρωτική συλλογή διηγημάτων, Αθήνα, Στιγμή), 2004.
Ορθοκωστά, Αθήνα Μεταίχμιο 2004.
Η κάθοδος των εννιά(Μεταφρασμένο και δημοσιευμένο και στα Γερμανικά), Αθήνα Μεταίχμιο 2004.
Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60(Ά Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 1990), Αθήνα Βιβλιοπωλείο της Εστίας 2006.
Μπλέ βαθύ σχεδόν Μαύρο, Αθήνα, Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 2006.
Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη, Βιβλίο ΣΤ΄, Αθήνα Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 2007.
Ορθοκωστά, Αθήνα Βιβλιοπωλείο της Εστίας 2007.
Θα βρείτε τα οστά μου υπό βροχήν, Αθήνα Βιβλιοπωλείο της Εστίας 2007.
Η κάθοδος των εννιά(Μεταφρασμένο και δημοσιευμένο και στα Γερμανικά), Αθήνα Βιβλιοπωλείο της Εστίας 2007.
Άνθη της Αβύσσου, Αθήνα Καστανιώτη 2008.
Άνθη της Αβύσσου, Αθήνα, Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 2008.
Τρία ελληνικά μονόπρακτα, Αθήνα Βιβλιοπωλείο της Εστίας 2008.
Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60(Ά Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 1990), Αθήνα Εκδόσεις Alter Ego-M.M.E. A.E. 2008.
Εθισμός στη νικοτίνη, Αθήνα Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 2008.
Κρασί και Νύμφες, Αθήνα Καστανιώτη 2009.
Κρασί και Νύμφες, Αθήνα Βιβλιοπωλείο της Εστίας 2009.
Φτερά μπεκάτσας, Αθήνα Βιβλιοπωλείο της Εστίας 2010.
Ημερολόγιο της Αλοννήσου, Αθήνα Καστανιώτη 2010.
Ό Τελευταίος βαρλάμης, Αθήνα, Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 2010.
Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη, Βιβλίο Ζ΄, Αθήνα Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 2011.
Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη, Βιβλίο Η΄, Αθήνα Εκδόσεις Alter-Ego M.M.E. A.E., 2012.
Ανάπλους, Αθήνα, Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 2012.
Ημερολόγιο 1836-2011[΄Γ Τόμος], Αθήνα Βιβλιοπωλείο της Εστίας 2013.
Επείγουσα ανάγκη ελέου (Εκδόσεις Βιβλιοπωλείο της Εστίας 2015 συλλογή διηγημάτων).
Ημερολόγιο της Αλοννήσου, Αθήνα, Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 2017.
Δοκίμια
Πραγματεία περί των ηγεμόνων της Μολδοβλαχίας, των εκ Κωνσταντινουπόλεως γνωστών υπό το όνομα Φαναριώται (1855), του Μάρκου Φιλίππου Ζαλλώνη, Ίκαρος 1855.
Τρία πορτρέτα, Εκδόσεις Αθήνα, Καστανιώτη, 1991.
Δεκαοχτώ κείμενα, Αθήνα, Κέδρος, 1994.
Ιστορική πραγματικότητα και νεοελληνική πεζογραφία 1945-1995, Σχολή Μωραΐτη. Αθήνα, Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας [εισήγηση], 1997.
Workshop for Balkan Authors and Translators, Αθήνα, Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, 1999.
Βόλος: Μια πόλη στη λογοτεχνία, Αθήνα, Μεταίχμιο, 2001.
Μια πόλη, ένας συγγραφέας, Αθήνα, Μίνωας, 2001.
Σύγχρονη ελληνική πεζογραφία, Αθήνα, Αλεξάνδρεια, 2002.
Γιώργος Σεφέρης το ζύγιασμα της καλοσύνης, Αθήνα, Μεσόγειος, 2004.
Λίγη ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, Αθήνα, Εκδόσεις Πατάκη, 2005.
Με τον ρυθμό της ψυχής, Αθήνα, Κέδρος, 2006.
Για τον Έντμουντ Κήλυ, Αθήνα, εκδόσεις Μουσείου Μπενάκη, 2011.
Ημερολόγιο 2012: Η δική μας Ελλάδα, Αθήνα, Εκδοτικός Οίκος Αντώνη. Αλέξανδρου. Λιβάνη, 2011.
Περί ζώων, Αθήνα, Ψυχογιός, 2011.
Γράμμα σε' ένα παιδί για τη φιλαναγνωσία, Αθήνα, Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, 2012.
Οι αταίριαστοι (η πολιτική συναντά την τέχνη), Αθήνα, Εκδόσεις Γκοβόστη, 2012.
Στης μνήμης το διάστημα: Νικηφόρος Βρεττάκος, Αθήνα, Ποταμός, 2012.
Θεματικά μοτίβα του Εμφυλίου Πολέμου:Ή Δραστική παρουσία του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου στο Πεζογραφικό Έργο του Θανάση
Βαλτινού ομοιότητες και διαφορές με τη μεταπολεμική πεζογραφική παραγωγή ( Ράλλης. Αποστολίδης, Αντώνης Κοτζιάς, Απόστολος.
Φραγκιάς, Σωτήρης Πατατζής, Γεώργιος. Πάνου, Στεφανία. Δημητρίου , Nίκος. Δαββέτας), Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, Σχολή
Παιδαγωγική Φλώρινας, Τμήμα Νηπιαγωγών, 2010(Δίτομο, Αθήνα,Εθνικό Κέντρο Βιβλίου), 2012.
Συνταγές μέσα από τη λογοτεχνία, Αθήνα, Alter - Ego ΜΜΕ Α.Ε, 2013.
Τα πάθη στη λογοτεχνία, Αθήνα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2016.
Η μεταμυθοπλασία ως αφηγηματικός τρόπος και κριτική του μεταμοντερνισμού, Αθήνα, Βιβλιόραμα, 2018.
Λίγη ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, Αθήνα, Γαβριηλίδης, 2018.
Μελέτες Έργων
Τρίπολη: Μια πόλη στη λογοτεχνία, Αθήνα, Μεταίχμιο [επιμέλεια], 2003.
Συλλογικό έργο, Η εντεκάδα, Αθήνα, εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος Ιωάννης. Ηλίας [επιμέλεια], 2010.
Τρίπολη: Μια πόλη στη λογοτεχνία, Αθήνα, Μεταίχμιο [επιμέλεια], 2011.
Συλλογικό έργο, Βίοι παράλληλοι, Αθήνα, Εταιρεία Ελλήνων Συγγραφέων [έργα], 2015.
Κρητικογραφίες
Ο έρως των λέξεων, Αθήνα,"Εφημερίδα των Συντακτών", 16.11.2012.
Υπόθεση Πολκ: Θα υπάρξουν ποτέ οι εξιλαστήριες ομολογίες; [Έντμουντ Κήλυ, Φόνος στον Θερμαϊκό], Αθήνα, "The Athens Review Of Books
[Η επισκόπηση των βιβλίων της Αθήνας]", τχ. 13, Δεκέμβριος 2010.
Περί της λογοτεχνίας στον Εμφύλιο [Εμφύλιος πόλεμος: 60 χρόνια από τη λήξη του], Αθήνα, "Ελευθεροτυπία", 28.9.2009.
Μεταφράσεις Έργων
Ευριπίδη τραγωδία Τρωαδίτισσες(Παρουσιάστηκε στο Θέατρο Τέχνης στα Επιδαύρια το 1979 σε σκηνοθεσία του Κάρόλου Κούν).
Αισχύλος τραγωδία Ορέστεια(Παρουσιάστηκε στο Θέατρο Τέχνης στα Επιδαύρια το 1980 σε σκηνοθεσία του Κάρόλου Κούν).
Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Θανάσης_Βαλτινός
Άρθουρ Κλαρκ, ήταν Άγγλος συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας
Άρθουρ Κλαρκ
Ο Σερ Άρθουρ Τσαρλς Κλαρκ ήταν Άγγλος συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας. (αγγλικά: Sir Arthur Charles Clarke, 16 Δεκεμβρίου 1917 - 19 Μαρτίου 2008)
Γεννήθηκε στο Μάινχεντ του Σόμερσετ, στην Αγγλία, στις 16 Δεκεμβρίου του 1917. Σπούδασε φυσική και μαθηματικά στο Κινγκς Κόλετζ, στο Λονδίνο. Υπηρέτησε ως υποσμηναγός στη RAF την περίοδο 1941-1946 και ήταν ειδικός στα ραντάρ και στις επικοινωνίες. Το 1945 ήταν ο πρώτος που πρότεινε τη χρήση δορυφόρων σε γεωστατική τροχιά για την αναμετάδοση ραδιοκυμάτων.
Παντρεύτηκε το 1953 και πήρε διαζύγιο το 1964 χωρίς να αποκτήσει τέκνα. Το 1954 ανέλαβε μια υποβρύχια εξερεύνηση και φωτογράφισε τον βυθό στους υφάλους της Αυστραλίας και τις ακτές της Κεϋλάνης, γεγονός που επηρέασε τη συγγραφική του καριέρα και τον ώθησε να δηλώσει πως η κατάδυση είναι η κοντινότερη εμπειρία στη διαστημική πτήση.
Το 1956 μετανάστευσε στη Σρι Λάνκα όπου διέμεινε ως τον θάνατό του. Σχολίασε για λογαριασμό του τηλεοπτικού δικτύου CBS τις πτήσεις στη Σελήνη των διαστημοπλοίων Απόλλων 11, 12 και 15, ενώ με τα βιβλία του υπήρξε προπαγανδιστής της εξερεύνησης του διαστήματος. Ήταν εταίρος σε πολλούς επιστημονικούς συλλόγους και πρόεδρος της Αγγλικής Διαπλανητικής Εταιρίας (British Interplanetary Society). Για τις επιστημονικές εργασίες του τιμήθηκε με διακρίσεις και βραβεία από αγγλικά και αμερικανικά επιστημονικά ιδρύματα. Χρίστηκε ιππότης το 1998.
Πέθανε σε ηλικία 90 ετών στις 19 Μαρτίου του 2008 στο Κολόμπο της Σρι Λάνκα από χρόνια αναπνευστική ανεπάρκεια που ήταν αποτέλεσμα παλαιότερης προσβολής πολιομυελίτιδας.
Ο Άρθουρ Κλαρκ υπήρξε από του πρωτοπόρους της σκληρής επιστημονικής φαντασίας και συνήθως συγκαταλέγεται στους τρεις σπουδαιότερους συγγραφείς του χώρου, μαζί με τον Ισαάκ Ασίμοφ και τον Ρόμπερτ Χαϊνλάιν. Έχει δηλώσει ότι ο ίδιος επηρεάστηκε περισσότερο από τη λογοτεχνία του Όλαφ Στάπλεντον, κεντρικό μοτίβο της οποίας είναι η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους και η σχέση του με τον κόσμο.
Στα έργα επιστημονικής φαντασίας του ίδιου του Κλαρκ βασική θεματολογία είναι η ενόραση για το κοντινό ή το απώτερο μέλλον, η διερεύνηση των όρων για ζωή στο διάστημα και η απελευθέρωση του Ανθρώπου, βάσει αυστηρών επιστημονικών δεδομένων, ενώ όχι σπάνια η πλοκή τους αντικατοπτρίζει το κοσμικό μυστήριο. Η μεταφυσική του φλέβα, οι μυστικιστικές του ανησυχίες αλλά και η ενασχόλησή του με το παραφυσικό έγιναν αισθητά με τα μυθιστορήματα «Η πόλη και τ' άστρα», «Οι Επικυρίαρχοι» και το γνωστότερο διήγημά του «Ο Φρουρός» (Sentinel, γραμμένο το 1948), το οποίο αποτέλεσε αρχικό υλικό για το σενάριο της κινηματογραφικής επιτυχίας 2001: Οδύσσεια του Διαστήματος, που σκηνοθετήθηκε από τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ το 1968.
Το 2001, το οποίο θεωρείται μια από τις καλύτερες κινηματογραφικές ταινίες επιστημονικής φαντασίας, έγινε ταυτόχρονα και μυθιστόρημα από τον Κλαρκ, ενώ η επιτυχία του οδήγησε τον συγγραφέα να γράψει τρεις συνέχειες, τα «2010: Οδύσσεια 2», «Οδύσσεια 2061» και «3001: Η Τελική Οδύσσεια», εκ των οποίων η πρώτη, προσαρμοσμένη στο ψυχροπολεμικό κλίμα της εποχής και με ένα εμφανές ειρηνιστικό μήνυμα, μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1984 από τον Πίτερ Χάιαμς. Κεντρική ιδέα της Οδύσσειας του Διαστήματος αλλά και των Επικυρίαρχων είναι η καταγωγή και εξέλιξη του Ανθρώπου, είτε με τη βοήθεια της τεχνολογίας είτε χωρίς, και η επαφή του με το υπερβατικό. Ωστόσο ο ίδιος ο Κλαρκ είχε δηλώσει σε συνέντευξη του πως ήταν άθεος, καθώς και πως δεν πίστευε σε παραφυσικά γεγονότα παρά μόνο ως φαινόμενα δυνάμενα να ερμηνευθούν επιστημονικώς.
Γνωστή επίσης είναι και η πολυβραβευμένη σειρά βιβλίων «Ράμα», που ξεκίνησε το 1972 με το μυθιστόρημα Ραντεβού με τον Ράμα, η οποία περιλαμβάνει συνολικά τέσσερα βιβλία. Η σειρά περιγράφει την πρώτη επαφή της Ανθρωπότητας με εξωγήινη τεχνολογία, σε ένα κοντινό μέλλον όπου η Γη έχει ενοποιηθεί πολιτικά σε ένα κλίμα κοινωνικής ελευθεριότητας. Παρόμοια, σχεδόν ουτοπικά σκηνικά, όπου προδιαγράφεται ο αποικισμός του Ηλιακού Συστήματος αλλά και η ειρήνευση και αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων μέσω του τεχνολογικού πολιτισμού, αποτελούν το υπόβαθρο και των μυθιστορημάτων «Αυτοκρατορία της Γης», «Παράξενες Θάλασσες», όπου το εξερευνητικό ενδιαφέρον στρέφεται προς τον βυθό των ωκεανών αντί για το διάστημα, «Οι πηγές του Παραδείσου», όπου μία μυθιστορηματική εκδοχή της ιστορίας της Σρι Λάνκα εμπλέκεται με την υποτιθέμενη μελλοντική κατασκευή του πρώτου διαστημικού ανελκυστήρα κ.α.
Στο βιβλίο του «The Songs of Distant Earth», που αποτέλεσε έμπνευση για το ομώνυμο μουσικό άλμπουμ του Μάικ Όλντφιλντ και ήταν ανάπτυξη παλαιότερου διηγήματος, ο Κλαρκ εξερευνά την ιδέα της διαστημικής αποστολής κλειστών οικοσυστημάτων για διαστρικά ταξίδια πολλών γενεών, με στόχο τον αποικισμό πλανητών που απέχουν πολύ από το Ηλιακό Σύστημα. Στο εν λόγω βιβλίο επιχείρησε να δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα στην ανάπτυξη των χαρακτήρων και στο συναισθηματικό υπόβαθρο, ίσως ως απάντηση σε κατηγορίες κριτικών λογοτεχνίας που υποστήριζαν ότι τα έργα του εστίαζαν υπερβολικά στη μελλοντική τεχνολογία, ενώ οι χαρακτήρες τους ήταν ρηχοί και μονοδιάστατοι.
Ο Κλαρκ έγραψε και μη μυθοπλαστικά έργα, όπως η συλλογή δοκιμίων «Προέκταση στο μέλλον (Profiles of the Future: An inquiry into the limits of the possible)» σχετικά με πιθανές μελλοντικές τεχνολογίες και τις κοινωνικές επιπτώσεις τους, ενώ συμμετείχε και στην παραγωγή των εκλαϊκευμένων αγγλικών τηλεοπτικών ντοκιμαντέρ «Τα μυστήρια του κόσμου (Mysterious World)» (1980), το οποίο αφορούσε άλυτα αινίγματα της φύσης και του απώτατου παρελθόντος του Ανθρώπου, και «Άγνωστες Δυνάμεις (World of Strange Powers)» (1985), που αφορούσε παραφυσικά φαινόμενα και επιστημονικές ερμηνείες τους.
Εργογραφία
Μυθιστορήματα
Against the Fall of Night (Ενάντια στο πέσιμο της νύχτας) (1953)
Prelude to Space (Πρελούδιο στο Διάστημα) (1951)
The Sands of Mars (1951)
—μτφ. Σ.Ντούμας, ως «Έξοδος» (εκδ. "Κάκτος")
Islands in the Sky (Νησιά στον Ουρανό) (1952)
—μτφ.Βούλα Μάστορη (εκδ. "Πατάκης")
Childhood's End (Το τέλος της παιδικής ηλικίας) (1953)
—μτφ. Δ.Αποστόλου, ως «Οι επικυρίαρχοι» (εκδ. "Πάπυρος-ΒΙΠΕΡ" και εκδ. "Κάκτος")
Earthlight Γαιόφως (1955)
—μτφ. Σ.Πανούση (εκδ. "Κάκτος")
The City and the Stars Η πόλη και τ' άστρα (1956, εμπλουτισμένη διασκευή του Against the Fall of Night)
—μτφ.Τάσος Ρούσσος (εκδ. "Κάκτος")
The Deep Range (1957)
—μτφ. Σ.Πανούση, ως «Παράξενες Θάλασσες» (εκδ. "Κάκτος")
A Fall of Moondust (Μια πτώση στη σκόνη της Σελήνης) (1961)
—μτφ. Χ.Ξενούλης, ως «Ναυάγιο στη Σελήνη» (εκδ. "Κάκτος")
Dolphin Island (Το νησί των δελφινιών) 1963)
Glide Path (Γλιστερό μονοπάτι) (1963)
A Space Odyssey (Μια Οδύσσεια του Διαστήματος), σειρά τεσσάρων μυθιστορημάτων
1. 2001: A Space Odyssey 2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος (1968)
—μτφ. Νίκος Μανουσάκης (εκδ. "Anubis")
2. 2010: Odyssey Two (2010 Οδύσσεια 2) (1982)
—μτφ. Γιώργος Αθανασιάδης (εκδ. "Anubis")
3. 2061: Odyssey Three (2061. Οδύσσεια Τρία) (1987)
—μτφ. Αλέκος Παπιδάς (εκδ. "Κάκτος")
4. 3001: The Final Odyssey (3001. Η Τελική Οδύσσεια) (1997)
—μτφ. Γιώργος Μπαρουξής (εκδ. "Bell")
Rama (Ράμα), σειρά τεσσάρων μυθιστορημάτων
1. Rendezvous with Rama Ραντεβού με τον Ράμα (1972)
—μτφ. Βαγγέλης Κατσάνης (εκδ. "Κάκτος")
2. Rama II (Ράμα II) (1989, σε συνεργασία με τον Gentry Lee)
—μτφ. Ρένα Καρακατσάνη (εκδ. "Κάκτος")
3. The Garden of Rama (Ο Κήπος του Ράμα) (1991, σε συνεργασία με τον Gentry Lee)
—μτφ. Ρένα Καρακατσάνη (εκδ. "Κάκτος")
4. Rama Revealed (Η Αποκάλυψη του Ράμα) (1993, σε συνεργασία με τον Gentry Lee)
—μτφ. Έλσα Νικολάου (εκδ. "Κάκτος")
Imperial Earth (Η Αυτοκρατορία της Γης) (1975)
—μτφ. Φώντας Κονδύλης (εκδ. "Κάκτος")
The Fountains of Paradise (Οι πηγές του Παραδείσου) (1979)
—μτφ. Α.Μιαούλη (εκδ. "Κάκτος")
The Songs of Distant Earth (Τα τραγούδια της μακρινής Γης) (1986)
Cradle Λίκνο (1988, με τον Gentry Lee)
—μτφ. Δ.Π. Κωστελένος (εκδ. "Κονιδάρης")
The Ghost from the Grand Banks (1990)
—μτφ. Όλγα Μαύρου, ως «Τιτανικός» (εκδ. "Κάκτος")
The Hammer of God (Το σφυρί του Θεού) (1993)
Richter 10 (1996, με τον Mike McQuay)
The Trigger (1999, με τον Michael P. Kube-McDowell)
The Light of Other Days (Το φως των άλλων ημερών) (2000, με τον Stephen Baxter)
A Time Odyssey (Μια Οδύσσεια του Χρόνου) σειρά τριών μυθιστορημάτων σε συνεργασία με τον Stephen Baxter
—μτφ.Θωμάς Μαστακούρης (εκδ. "Αίολος")
1. Time's Eye (Το μάτι του χρόνου) (2004)
2. Sunstorm (Ηλιακή καταιγίδα) (2005)
3. Firstborn (Πρωτογέννητοι) (2007)
Διηγήματα
Travel by Wire! (Ταξιδεύοντας με καλώδιο !) (1937)
How We Went to Mars (Πώς πήγαμε στον Άρη) (1938)
Retreat from Earth (Υποχώρηση από την Γη) (1938)
The Sentinel (Ο φρουρός) (1948)
The Forgotten Enemy (Ο ξεχασμένος εχθρός) (1949)
Silence Please (Ησυχία, παρακαλώ) (1950)
If I Forget Thee, Oh Earth... (Εάν επιλάθωμαί σου, ω Γη…) (1951)
Trouble With the Natives (Φασαρία με τους ντόπιους) (1951)
Encounter in the Dawn (Συνάντηση την αυγή) (1953)
—μτφ. Ρένα Καρακατσάνη, ως «Αποχαιρετισμός στη Γη» (εκδ. "Κάκτος", 1995)
The Nine Billion Names of God (1953)
The Other Side of the Sky (Η άλλη πλευρά του ουρανού) (1958)
Sunjammer γνωστό και ως The Wind from the Sun (Ο άνεμος από τον Ήλιο) (1963)
The Food of the Gods (Οι τροφή των Θεών) (1964)
Of Time and Stars (Για χρόνο κι αστέρια) (1972)
A Meeting With Medusa (Συνάντηση με τη Μέδουσα) (1971)
Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Άρθουρ_Κλαρκ
Νόελ Κάουαρντ, ήταν Άγγλος θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου, ηθοποιός, ζωγράφος, συνθέτης και τραγουδιστής, θεωρήθηκε ο πρώτος Βρετανός αστέρας της ποπ
Νόελ Κάουαρντ
Ο σερ Νόελ Κάουαρντ ήταν Άγγλος θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου, ηθοποιός, ζωγράφος, συνθέτης και τραγουδιστής. Θεωρήθηκε ο πρώτος Βρετανός αστέρας της ποπ. Χρησιμοποιούσε το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο: "The Master". (Sir Noël Peirce Coward, 16 Δεκεμβρίου 1899 - 26 Μαρτίου 1973)
Ο Νόελ Κάουαρντ γεννήθηκε Τέντινκτον, Μίντλσεξ του Λονδίνου στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ήταν παιδί των καλλιτεχνών Άρθουρ Σάμπιν Κάουαρντ και Βάιολετ Κάουαρντ. Οι γονείς του ήσαν πιανίστες και μέλη της τοπικής χορωδίας του Σαιντ Όλμπανς.
Σπούδασε υποκριτική τέχνη στην "Εδουαρδιανή σκηνή" και εν συνεχεία εντάχθηκε στο θίασο του σπουδαίου ηθοποιού Τσαρλς Χότρι. Όντας ένα αναγνωρισμένα πολύπλευρο ταλέντο από πολύ μικρός, ο Κάουαρντ πραγματοποίησε την πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο σε ηλικία μόλις δέκα ετών (ως Παιδί θαύμα) στο μουσικό έργο "Το Χρυσόψαρο" ερμηνεύοντας το ρόλο ενός "Πρίγκηπα-μυδιού".
Για την ερμηνεία του εισέπραξε κολακευτική κριτική από την έγκριτη εφημερίδα "Daily Mirror". Προσπαθώντας να καθιερωθεί επαγγελματικά ο Κάουαρντ αντιμετώπισε αρκετά προβλήματα με τη νομοθεσία, σε σχέση με το νεαρό της ηλικίας του, αλλά δεν πτοήθηκε.
Το 1912 πηγαίνοντας με το τρένο προς το Λίβερπουλ, προκειμένου να συμμετάσχει στα γυρίσματα του έργου "Η Χάνελε πάει στον Παράδεισο" του Χάουπτμαν γνωρίστηκε με την Γκέρτρουντ Λόρενς, που αποτέλεσε την αχώριστη σύντροφο και συνεργάτιδά του. Το ίδιο έτος πρωταγωνίστησε σε παράσταση του χαρακτήρα "Πήτερ Παν".
Το 1917 κατατάχθηκε υποχρεωτικά στο στρατό, για να απολυθεί εννέα μήνες μετά, για λόγους υγείας.
Επιστρέφοντας στο "σανίδι" ο Κάουαρντ βρέθηκε αντιμέτωπος με την απόλυση, λόγω του ότι αστειευόταν με ηλικιωμένες κυρίες του θιάσου που έπαιρναν μέρος στην παράσταση "Σκάνδαλο". Παράλληλα με την ηθοποιία, ασχολήθηκε με τη συγγραφή μυθιστορημάτων και θεατρικών μουσικών έργων, αλλά και με το τραγούδι (σύνθεση και ερμηνεία).
Σε ηλικία μόλις 21 ετών, ο Κάουαρντ ευτύχησε να ανεβάσει στη σκηνή το πρώτο του θεατρικό δημιούργημα "Βασίσου πάνω σου", ενώ τρία χρόνια αργότερα (1923) δημιούργησε τη μουσική παράσταση (βαριετέ) "Εδώ Λονδίνο", με τη σύμπραξη της συντρόφου του, ένα έργο που αποτέλεσε σταθμό στο συγκεκριμένο είδος.
Ωστόσο, καθώς κατηγορήθηκε για "ελαφρότητα" στα έργα του, επιχείρησε γρήγορα μια στροφή προς την ποιοτική γραφή, με τον "Στρόβιλο" που πραγματοποίησε την πρεμιέρα του στις 26 Δεκεμβρίου του 1924 (ήταν τα 25α γενέθλια του δημιουργού του) και άγγιξε θέματα - ταμπού της εποχής, όπως η ομοφυλοφιλία και το πρόβλημα των ναρκωτικών.
Πέθανε από ανακοπή καρδιάς στο Φάιρφλαϊ, Μπλου Χάρμπορ, στην Τζαμάικα, στις 26 Μαρτίου 1973.
Ενδεικτική εργογραφία
"Parisian Pierrot" (1923)
"Κολασμένοι Άγγελοι"
"Αρετή για όλους"
"Πυρετός της Άνοιξης"
"Θυμήσου το Σεπτέμβρη" (γράφτηκε στην Άπω Ανατολή εντός τεσσάρων ημερών, ενώ ο Κάουαρντ ασθενούσε από υψηλό πυρετό)
"Ο Καλύτερος Τρόπος να Ζεις" (1932)
"Tο Πονηρό Πνεύμα"[13] (παίχθηκε από το 1939 έως το 1945)
"Ω! Κάουαρντ" (1973)
"Κατάσκοπος στην Αβάνα" (ηθοποιός, 1959)
"Ληστεία ... αλά Ιταλικά" (ηθοποιός, 1969)
Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Νόελ_Κάουαρντ
Αγνή Μπάλτσα, διάσημη Ελληνίδα μέτζο-σοπράνο
Αγνή Μπάλτσα
Η Αγνή Μπάλτσα, είναι διάσημη Ελληνίδα μέτζο-σοπράνο. (διεθνώς γνωστή ως Agnes Baltsa), (19 Νοεμβρίου 1944 στη Λευκάδα
Ξεκίνησε να παίζει πιάνο σε ηλικία έξι ετών και το 1958 μετακόμισε στην Αθήνα για να επικεντρωθεί στο τραγούδι. Αποφοίτησε από το Εθνικό Ωδείο το 1965 και ταξίδεψε στο Μόναχο προκειμένου να συνεχίσει τις σπουδές της με υποτροφία "Μαρία Κάλλας".
Η Μπάλτσα έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 1968 στην Όπερα της Φρανκφούρτης με το έργο Οι Γάμοι του Φίγκαρο (του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ) και ακολούθησε το έργο Ο ιππότης με το ρόδο (Der Rosenkavalier) του Ρίχαρντ Στράους στην Όπερα της Βιέννης το 1970. Με την καθοδήγηση του Χέρμπερτ φον Κάραγιαν, o οποίος είχε πει για αυτήν ότι ήταν «η σπουδαιότερη δραματική μεσόφωνος της εποχής μας».
Γρήγορα τράβηξε την προσοχή του κόσμου πάνω της και άρχισε να κάνει τακτικές εμφανίσεις στο αναγνωρισμένου κύρους Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ (Salzburger Festspiele).
Η πιο γνωστή της ερμηνεία είναι στην Κάρμεν του Ζωρζ Μπιζέ, την οποία έχει επαναλάβει πολλές φορές, τις περισσότερες με τη συνοδεία του Χοσέ Καρρέρας. Έχει ερμηνεύσει έργα των Μότσαρτ (Οι γάμοι του Φίγκαρο, Έτσι κάνουν όλες), Ροσίνι (Ο Κουρέας της Σεβίλλης, Η Ιταλίδα στο Αλγέρι), Μασκάνι (Καβαλερία Ρουστικάνα), Βέρντι (Αΐντα, Η δύναμη του πεπρωμένου, Τροβατόρε, Δον Κάρλος) και Μπελίνι (Καπουλέτοι και Μοντέκκοι), Ρ. Στράους (Ηλέκτρα).
Έχει επίσης παίξει στη Γερμανική ταινία Duett το 1992, υποδυόμενη μια τραγουδίστρια της όπερας.
Περισσότερα Άρθρα...
- Φραντς Σούμπερτ, ήταν Αυστριακός συνθέτης, συνέθεσε στη σύντομη ζωή του περισσότερα από εξακόσια Λήντερ (Lieder, ρομαντικά τραγούδια) καθώς και πολλές συμφωνίες, σονάτες, έργα μουσικής δωματίου, θρησκευτικά έργα, μερικές όπερες και πολλά άλλα έργα
- Βασίλης Βασιλικός, βραβευμένος Έλληνας συγγραφέας, από τους πιο γνωστούς παγκοσμίως, βάσει δεδομένων της UNESCO, πρόκειται για έναν από τους δέκα πιο μεταφρασμένους Έλληνες συγγραφείς
- Μαρσέλ Προυστ, ήταν Γάλλος συγγραφέας, δοκιμιογράφος και κριτικός
- Φώτης Καφάτος, ήταν Έλληνας βιολόγος και ήταν ο πρώτος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Έρευνας και στη συνέχεια επίτιμος πρόεδρός του