Άρθρα
Μιχάλης Γενίτσαρης, ήταν Έλληνας ρεμπέτης τραγουδιστής και μουσικός που έγραψε περί τα 700 τραγούδια που ερμήνευσαν μεγάλοι λαϊκοί τραγουδιστές
Μιχάλης Γενίτσαρης
Ο ρεμπέτης Μιχάλης Γενίτσαρης ή Γεννήτσαρης, όπως ήταν κανονικά το επίθετό του, γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου 1917 στην Αγια-Σοφιά του Πειραιά. Ο πατέρας του διατηρούσε μπιραρία στη γειτονιά, δουλειά που δεν ήταν αρκετή για την επιβίωση της οικογένειας.
Στους δρόμους από τα 10 του χρόνια, πρωτάκουσε μπουζούκι από το ταβερνείο που βρισκόταν απέναντι από το σπίτι του. Ήταν το μαγαζί του περίφημου Γιώργου Μπάτη. Γοητευμένος από τον ήχο του οργάνου, μια μέρα ανακάλυψε κρυμμένο σε μια κασέλα ένα παλιό μπαγλαμαδάκι του πατέρα του και αυτοδίδακτος άρχισε σιγά - σιγά να παίζει.
Σε ηλικία 17 ετών -κι ενώ δούλευε στις επισκευές καραβιών για να ζήσει- έγραψε το πρώτο του τραγούδι, το περίφημο «Εγώ μάγκας φαινόμουνα», το οποίο γραμμοφωνήθηκε τρία χρόνια αργότερα στην Columbia. Το τραγούδι έκανε τεράστια επιτυχία και ο Γενίτσαρης βρέθηκε στο πάλκο του θρυλικού «Δάσους» του Α. Βλάχου στο Βοτανικό να συνεργάζεται με τον Βαμβακάρη, τον Παγιουμτζή, τον Τσιτσάνη, τον Κηρομύτη, τον Δελιά κ.ά.
Το μπουζούκι, ταυτισμένο εκείνη την εποχή με την αλητεία, ήταν υπό διωγμόν. Όταν ένας αστυφύλακας συνέλαβε τον Γενίτσαρη και του έσπασε το μπουζούκι, εκείνος τον ξυλοφόρτωσε, με αποτέλεσμα να παραμείνει για έξι μήνες έγκλειστος στις φυλακές Αβέρωφ. Αυτή ήταν η πρώτη καταδίκη του, καθώς ακολούθησαν πολλές ακόμα για παρόμοιους λόγους.
Στη διάρκεια της Κατοχής, «πολέμησα -θυμόταν ο ίδιος- τους Γερμανούς με τους σαλταδόρους». Η εμπειρία του αυτή έγινε τραγούδι και μάλιστα εμβληματικό: είναι ο θρυλικός «Σαλταδόρος»... «Εγώ πάντα βολεύομαι γιατί τηνε σαλτάρω / σε κάνα αμάξι Γερμανού και πάντα τη ρεφάρω. Θα σαλτάρω, θα σαλτάρω, τη ρεζέρβα να τους πάρω».
Μετά την απελευθέρωση, ο Γενίτσαρης συνέχισε την πορεία του στα λαϊκά πάλκα. Έγραψε περί τα 700 τραγούδια, αλλά από αυτά πολύ λίγα γραμμοφωνήθηκαν. Τραγούδια του, βέβαια, ερμήνευσαν κατά καιρούς μερικοί από τους μεγαλύτερους του λαϊκού τραγουδιού: Καζαντζίδης, Μπιθικώτσης, Γαβαλάς, Γκρέυ, Παγιουμτζής, Διονυσίου, Βιτάλη, Αλεξίου, Νταλάρας, Μητσιάς, Γλυκερία κ.ά.
Από το 1951 έως το 1972 ο Γενίτσαρης, ουσιαστικά, χάθηκε. Ένα διάστημα φυλακίσθηκε, μετά άνοιξε ένα μπουζουξίδικο στην Αίγινα αλλά έπεσε έξω οικονομικά και μετά έπιασε δουλειά στη λαχαναγορά.
Από την αφάνεια τον ανέσυρε ο Ηλίας Πετρόπουλος, που από το 1971 οργάνωσε στο «Κύτταρο» σειρά εμφανίσεων των βετεράνων του ρεμπέτικου. Με τις επανεκδόσεις των παλαιών εκτελέσεων των τραγουδιών του σε νέους δίσκους ή με νέες εκτελέσεις από τραγουδιστές όπως ο Νταλάρας, ο Γενίτσαρης άρχισε να γίνεται γνωστός στο ευρύτερο κοινό, ενώ ο ίδιος έπεισε να επανέλθει ύστερα από χρόνια στην ενεργό δράση και την Aννα Xρυσάφη, την οποία είχε στο πλευρό του, στις εμφανίσεις του στο Κύτταρο.
Το 1996 αποφάσισε ν' αποσυρθεί. Προς τιμήν του διοργανώθηκε στο θέατρο του Λυκαβηττού μια μεγάλη, πολυσυμμετοχική συναυλία. Τα επόμενα χρόνια εμφανίστηκε σποραδικά, μέχρι να αποσυρθεί οριστικά. Πέθανε στις 11 Μαΐου του 2005.
Ντέμης Ρούσσος, ήταν Έλληνας τραγουδιστής και μουσικός γνώρισε πολλές επιτυχίες κατά τη διάρκεια της προσωπικής του καριέρας, ιδίως τη δεκαετία του '70, πούλησε παγκοσμίως πανω από 70 εκατομμύρια δίσκους
Ντέμης Ρούσσος
Ο Ντέμης Ρούσσος ήταν Έλληνας τραγουδιστής και μουσικός. (Αρτέμιος Βεντουρής-Ρούσσος, 15 Ιουνίου 1946 – 25 Ιανουαρίου 2015)
Πρωτοέγινε γνωστός διεθνώς ως μέλος του συγκροτήματος Aphrodite's Child μαζί με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου και γνώρισε πολλές επιτυχίες κατά τη διάρκεια της προσωπικής του καριέρας, ιδίως τη δεκαετία του '70. Πούλησε παγκοσμίως πάνω από 70 εκατομμύρια δίσκους.
Τα πρώτα χρόνια
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια. Οι γονείς του Γεώργιος και Όλγα ήταν Έλληνες της Αιγύπτου.
Η μητέρα του ήταν γνωστή τραγουδίστρια με το ψευδώνυμο Νέλλη Μασλούμ και ο πατέρας του ήταν μηχανικός και κλασικός κιθαρίστας.
Κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας ο Ρούσσος μελέτησε μουσική και ήταν μέλος της βυζαντινής εκκλησιαστικής χορωδίας της Αλεξάνδρειας.
Κατά την κρίση του Σουέζ οι γονείς του έχασαν τα πάντα και η οικογένεια μετοίκησε στην Ελλάδα.
Πρώϊμη μουσική καριέρα
Μετά από την εγκατάστασή του στην Ελλάδα, συμμετείχε σε διάφορα μουσικά συγκροτήματα αρχίζοντας με τους Idols σε ηλικία 17 χρόνων, όπου γνώρισε τους Βαγγέλη Παπαθανασίου και Λουκά Σιδερά, με τους οποίους αργότερα θα σχημάτιζε τους Aphrodite's Child. Αργότερα πήγε με τους We Five, ένα συγκρότημα που έπαιζε κυρίως διασκευές και δεν γνώρισε σημαντική επιτυχία.
Aphrodite's Child
Στο ευρύτερο ακροατήριο έγινε γνωστός το 1967 ως μέλος του προγκρέσιβ ροκ συγκρότηματος Aphrodite's Child, αρχικά στα φωνητικά και αργότερα και ως μπασίστας. Το ξεχωριστό φωνητικό του ύφος βοήθησε το συγκρότημα σε διεθνή επιτυχία στη Γαλλία και άλλα μέρη της Ευρώπης από το 1968 έως το 1972.
Τον Μάιο του 1968 οι Ρούσσος, Παπαθανασίου και Σιδεράς προσπάθησαν να μετοικήσουν στο Λονδίνο, το τότε διεθνές κέντρο της ποπ μουσικής, για να ακολουθήσουν διεθνή τους καριέρα αλλά τους σταμάτησαν στα σύνορα λόγω προβλημάτων με την άδεια εισόδου τους.
Κατευθύνθηκαν υποχρεωτικά στο Παρίσι, εν μέσω των ταραχών, όπου και αποφάσισαν να παραμείνουν, υπογράφοντας συμβόλαιο με την Philips Records.
Το πρώτο τους σινγκλ, ήταν το «Rain and Tears», μια σύνθεση του Παπαθανασίου σε στίχους του Μπορίς Μπεργμάν με τον Ρούσσο να τραγουδάει με τη χαρακτηριστική του φωνή.
Το σινγκλ κυκλοφορησε το καλοκαίρι του '68 σε όλη την Ευρώπη και σημείωσε αξιοσημείωτη επιτυχία σε πολλές χώρες.
Με το συγκρότημα ηχογράφησε αρκετά σινγκλς και τρεις δίσκους οι οποίοι γνώρισαν διεθνή επιτυχία. Ο πλέον αξιοσημείωτος είναι το κύκνειο άσμα τους, ο κόνσεπτ δίσκος 666, ο οποίος θεωρείται ένας από τους κλασικότερους προγκρέσιβ ροκ δίσκος.
Ο Ρούσσος συνεργάστηκε σποραδικά με τον Παπαθανασίου και εκτός Aphrodite's Child . Το 1970 ηχογράφησαν μαζί σάουντρακ της ταινίας Sex Power (το οποίο κατά καιρούς αποδίδεται στους Aphrodite's Child) και το 1977 το Magic.
Η επιτυχέστερη συνεργασία τους ήταν το Race to the End, μια φωνητική προσαρμογή του μουσικού θέματος από το βραβευμένο με Oscar Οι Δρόμοι της Φωτιάς, που κυκλοφόρησε και στα ισπανικά με τον τίτλο Tu Libertad.
Το 1982 ο Ρούσσος πήρε μέρος και στο σάουντρακ της κινηματογραφικής ταινίας Blade Runner με το τραγούδι Tales of the Future.
Προσωπική καριέρα
Η προσωπική καριέρα του Ρούσσου ξεκίνησε το 1971 με το σινγκλ «We Shall Dance». Αρχικά δεν είχε εμπορική επιτυχία αλλά μέσα από την περιοδεία του στην Ευρώπη έγινε σύντομα ευρύτερα γνωστός ως κορυφαίος τραγουδιστής. Η σταδιοδρομία του έφτασε στο ζενίθ τη δεκαετία του '70 με πολλές επιτυχημένες κυκλοφορίες.Το σίνγκλ του «Forever and Ever» ανέβηκε στην κορυφή πολλών τσαρτς το 1973, ανάμεσα τους και του βρετανικού το 1976.
Άλλες επιτυχίες του ήταν τα «My Friend The Wind», «My Reason», «Velvet Mornings», «Goodbye My Love, Goodbye», «Someday Somewhere» και «Lovely Lady Of Arcadia». Το 1974 κυκλοφόρησε το «White Sails», μια αγγλική διασκευή του τραγουδιού «Άσπρα, Κόκκινα, Κίτρινα, Μπλε» τον Δήμου Μούτση από τον δίσκο Συνοικισμός Α του 1972, σηματοδοτώντας μια σύντομη περίοδο συνεργασίας του με τον Έλληνα συνθέτη. Ήταν εξίσου δημοφιλής στην Ευρώπη, τη Λατινική Αμερική, τη Μέση Ανατολή και την Ιαπωνία.
Το 1973 ο Ρούσσος έκανε στη Βρετανία μια από τις πρώτες του τηλεοπτικές του εμφανίσεις στην εκπομπή The Basil Brush Show ενώ εμφανίστηκε και στην τηλεοπτική εκπομπή της Νανάς Μούσχουρη. Το 1980 είχε επιτυχία με το «Lost in Love» των Air Supply που το τραγούδησε ντουέτο μαζί με την Φλόρενς Γουόρνερ και με τον Ντικ Μόρισι στο σαξόφωνο.
Μετά από μια περίοδο σιωπής και κλινικής κατάθλιψης τη δεκαετία του '80, επανήλθε το 1993 με το Insight (γνωστό και ως Morning has Broken) που απέσπασε θετικές κριιτικές. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με την ολλανδική εταιρεία BR Music για την παραγωγή των δίσκων Immortel, Serenade και In Holland, χρησιμοποιώντας ποικίλα εθνικά και ηλεκτρονικά στυλ.
Συνεχίζοντας τις ηχογραφήσεις και τις περιοδείες, την άνοιξη του 2002 έκανε μια επιτυχημένη περιοδεία στη Βρετανία, όταν η συλλογή που κυκλοφόρησε με τίτλο Forever and Ever έφθασε το Νο 20 του καταλόγου των επιτυχιών. Από το 2006 έως το 2008 ήταν μέρος της περιοδείας Age Tendre Et Tetes De Bois που περιελάμβανε τραγουδιστές με επιτυχία στη Γαλλία τις δεκαετίες του '60 και ΄70. Η τελευταίο ηχογράφηση σε στούντιο του Ρούσσου ήταν το Demis που κυκλοφόρησε στις 11 Μαΐου 2009. Στις 25 Ιουνίου 2010 πραγματοποίησε την πρώτη εμφάνιση του στην Ελλάδα μετά από 37 χρόνια, μια συναυλία στο Ηρώδειο στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, τα εισιτήρια της οποίας εξαντλήθηκαν σε λίγες ώρες.
Αεροπειρατεία της πτήσης 847
Κατά τη διάρκεια της πτήσης 847 της TWA, από την Αθήνα στη Ρώμη στις 14 Ιουνίου 1985, ο Ντέμης Ρούσσος, όντας επιβάτης, έπεσε θύμα αεροπειρατείας. Οι Λιβανέζοι αεροπειρατές γιόρτασαν ακόμη και τα γενέθλιά του όταν τον αντιλήφθηκαν ανάμεσα στους ομήρους και ήταν από τους πρώτους που απελευθέρωσαν.
Προβλήματα υγείας
Για πολλά χρόνια ο Ρούσσος είχε πρόβλημα με το βάρος του. Τον Ιούνιο του 1980 ζύγιζε 147 κιλά, όταν και ξεκίνησε μια δίαιτα με την οποία έχασε 50 κιλά σε 10 μήνες. Το 1982 συνέγραψε το βιβλίο Αδυνατίστε και παραμείνετε αδύνατοι σε συνεργασία με τη στενή του φίλη Βερονίκ Σκαβινσκά, όπου μιλούσε ειλικρινά για τα προβλήματα του με την παχυσαρκία. Κατά τη διάρκεια μιας δύσκολης περιόδου τη δεκαετία του '80 όταν οι κυκλοφορίες του δεν σημείωναν πλέον επιτυχία έπασχε από κλινική κατάθλιψη.
Θάνατος
Ο Ρούσσος πέθανε το πρωί της 25ης Ιανουαρίου 2015, ενώ νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Υγεία. Ο θάνατος του ανακοινώθηκε την επόμενη μέρα μέσω ενός tweet του φίλου του παρουσιαστή Νίκου Αλιάγα. Αργότερα επιβεβαιώθηκε από την κόρη του. Γνωστοί φίλοι και πρώην συνεργάτες του όπως η Νανά Μούσχουρη και ο Βαγγέλης Παπαθανασίου εξέφρασαν τη θλίψη τους για τον χαμό του.
Απόδοση τιμών
Το Σεπτέμβριο του 2013, παρασημοφορήθηκε από την Γαλλική Δημοκρατία με τον τίτλο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής, σε τελετή που παρατέθηκε στην πρεσβεία της Γαλλίας στην Αθήνα.
Ο Ρώσος αστρονόμος Timur Kryachko έδωσε το όνομά του (279226 Demisroussos) στον αστεροειδή κύριας ζώνης που ανακάλυψε στις 24 Οκτωβρίου 2009 από το ειδικό αστροφυσικό παρατηρητήριο της ρωσικής ακαδημίας επιστημών που βρίσκεται κοντά στην πόλη Ζελεντσούσκαγια.
Γκριγκόρι Ρασπούτιν, ήταν Ρώσος μυστικιστής, ο οποίος άσκησε τεράστια επίδραση στο τελευταίο ρωσικό αυτοκρατορικό ζεύγος, του τσάρου Νικολάου Β' και της Τσαρίνας Αλεξάνδρας
Γκριγκόρι Ρασπούτιν
Ο Γκριγκόρι Γιεφίμοβιτς Ρασπούτιν ήταν Ρώσος μυστικιστής, ο οποίος άσκησε τεράστια επίδραση στο τελευταίο ρωσικό αυτοκρατορικό ζεύγος, του τσάρου Νικολάου Β' και της Τσαρίνας Αλεξάνδρας. (21 Ιανουαρίου 1869 – 30 Δεκεμβρίου 1916)
Ο Ρασπούτιν γεννήθηκε στο Ποκρόφσκογε της επαρχίας Τομπόλσκ, και από τις επικρατέστερες ημερομηνίες γέννησής του είναι η 21η Ιανουαρίου 1869. Δολοφονήθηκε στο Πέτρογκραντ στις 30 Δεκεμβρίου του 1916.
Ήταν γιος χωρικών από τη Σιβηρία και παρόλο που πήγε σχολείο, παρέμεινε αμόρφωτος σε σημείο που δεν ήξερε ούτε να γράφει.
Οι πνευματικές του αναζητήσεις τον οδήγησαν σε ηλικία 18 ετών σε μοναστήρι, όπου μυήθηκε στη διδασκαλία των «Μαστιγουμένων», μίας αίρεσης, τα μέλη της οποίας ονομάζονταν επίσης και πειθαρχούμενοι, κουκουλοφόροι ή δερόμενοι και οι οποίοι μαστιγώνονταν για λόγους μετανοίας ή εξιλέωσης. Διαστρεβλώνοντας τα κηρύγματα της αίρεσης αυτής, ο Ρασπούτιν διατύπωσε δικό του δόγμα, σύμφωνα με το οποίο η σεξουαλική εξάντληση ήταν το καλύτερο μέσο για να φθάσει ο πιστός στην κατάσταση της «θείας αταραξίας», ώστε να βρεθεί πιο κοντά στον Θεό.
Έφυγε από το μοναστήρι πριν γίνει μοναχός και επέστρεψε στο χωριό του, όπου παντρεύτηκε το 1889 και απέκτησε τέσσερα παιδιά. Τελικά, όμως, εγκατέλειψε το σπίτι και την οικογένειά του το 1901 για να γίνει προσκυνητής και πέρασε μεγάλο διάστημα περιπλανώμενος φτάνοντας μέχρι το Άγιο Όρος και τα Ιεροσόλυμα. Στο διάστημα αυτό, ζούσε από τις δωρεές των χωρικών ως αναχωρητής . Στα δύο χρόνια που μεσολάβησαν από τη στιγμή που έφυγε από το Ποκρόφσκογε, κατάφερε να γίνει γνωστός για τις υποτιθέμενες θεραπευτικές του δυνάμεις, αλλά και για τη σκανδαλώδη σεξουαλική του συμπεριφορά.
Η γνωριμία του με την άρχουσα τάξη
To 1903, ο Ρασπούτιν παρέα με τη φήμη για τις υποτιθέμενες υπερφυσικές ικανότητές του, έφτασε στην Αγία Πετρούπολη. Εκεί, χάρη σε μια μανία που είχε καταλάβει την υψηλή κοινωνία για τον μυστικισμό και τον αποκρυφισμό, κατάφερε να αποκτήσει φανατικούς θαυμαστές σε αριστοκρατικούς κύκλους.
Η πρώτη επαφή του Ρασπούτιν με το αυτοκρατορικό ζεύγος ήταν το φθινόπωρο του 1905, όταν στη Ρωσία διαδραματίζονταν τα γεγονότα της γνωστής εξέγερσης ενάντια στη μοναρχία. Εκτός όμως από τα γεγονότα αυτά, την αυτοκρατορική οικογένεια είχε κλονίσει και η ανακάλυψη ότι ο Αλεξέι Νικολάγεβιτς, ο διάδοχος του θρόνου, ήταν αιμοφιλικός. Ο Ρασπούτιν, κατόρθωσε με αποστάγματα και γιατροσόφια δικής του εφεύρεσης να απαλύνει το πρόβλημα των αιμορραγιών του αγοριού και με το περιστατικό αυτό άρχισε μια δεκαετία κυριαρχίας του στις υποθέσεις της τσαρικής οικογένειας και του κράτους, αφού είχε φροντίσει να πείσει το ανήσυχο ζεύγος ότι η ζωή του παιδιού εξαρτιόταν από τον ίδιο.
Ο έκλυτος βίος του
Ζώντας στην Πετρούπολη και κηρύσσοντας ότι η σωματική επαφή μαζί του είχε εξαγνιστικά και θεραπευτικά αποτελέσματα, κατάφερε να αποπλανήσει πολλές γυναίκες και, ενώ οι αναφορές για τη διαγωγή του έφταναν στον τσάρο Νικόλαο, εκείνος δεν τις πίστευε, ενώ τιμωρούσε με πολιτικούς διωγμούς εκείνους που τις μετέφεραν.
Μέχρι το 1911 η συμπεριφορά του Ρασπούτιν είχε πάρει διαστάσεις σκανδάλου και οι ερωτικές ιστορίες για τον ακόλαστο αυτό «καλόγερο» ήταν στα χείλη όλων. Τελικά, ύστερα από πιέσεις, ο τσάρος εξόρισε τον ευνοούμενό του, αλλά κάτω από την επιμονή της τσαρίνας Αλεξάνδρας αναγκάστηκε να ανακαλέσει την απόφασή του λίγους μήνες αργότερα, καθώς δεν ήταν διατεθειμένος να θέσει σε κίνδυνο την ζωή του γιου του ή να δυσαρεστήσει την σύζυγό του, που ήταν φανατικά πιστή του Ρασπούτιν, επειδή της έλεγε πως ήταν «αγία» και πως την βλέπει στα όνειρά του με φωτοστέφανο.
Η δύναμη του τυχοδιώκτη χωρικού έφτασε στο απόγειό της μετά το 1915, όταν ο Νικόλαος έφυγε για το μέτωπο κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο τσάρος Νικόλαος ανέλαβε προσωπικά την ηγεσία του στρατού επειδή ο Ρασπούτιν ισχυρίστηκε ότι είδε σε όραμα, ότι σε αντίθετη περίπτωση θα χανόταν ο πόλεμος. Με την απουσία του Νικολάου, η αυτοκράτειρα Αλεξάνδρα διαδραμάτισε έναν πιο ενεργό ρόλο στη διακυβέρνηση και έτσι ο Ρασπούτιν κατάφερε να ασκεί σημαντική επιρροή διορίζοντας και παύοντας το προσωπικό του κράτους κατά τις επιθυμίες του. Η δύναμη αυτή τον έκανε να παραφέρεται και να αναγκάζει νομάρχες, υπουργούς και διευθυντές να εξευτελίζονται κολακεύοντας τον ευνοούμενο της τσαρίνας. Ο ίδιος ο Ρασπούτιν, αν άλλαζε γνώμη για την ικανότητα κάποιου στελέχους, έπειθε την Αλεξάνδρα να τον διώξει, λέγοντας απλά ότι «μπήκε ο διάβολος μέσα του» και κολακεύοντας ταυτόχρονα τη δική της αφέλεια λέγοντας ότι «βλέπει τον Χριστό να στέκει στο πλάι της».
Η πρώτη απόπειρα δολοφονίας του
Η αυξανόμενη υστερία του Ρασπούτιν είχε έλθει σε μια εποχή πολέμου, όπου οι ήττες του στρατού και οι στερήσεις βάραιναν πολύ στη συνείδηση όλων ώστε να μην ανέχονται πλέον τη δύναμη ενός ημιαναλφάβητου αγρότη στην εξουσία. Παράλληλα, οι άνθρωποι που γνώριζαν από κοντά τη συμπεριφορά του έκριναν ότι είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος για τη χώρα. Ακολούθησαν έτσι κάποιες απόπειρες δολοφονίας του Ρασπούτιν, που όμως απέτυχαν. Σύμφωνα με το βιβλίο του Greg King «Ο άνθρωπος που σκότωσε τον Ρασπούτιν» (The Man Who Killed Rasputin), στις 29 Ιουνίου του 1914 όταν εκείνος είχε επισκεφτεί τη γυναίκα και τα παιδιά του στη γενέτειρά του, στη Σιβηρία, του επιτέθηκε με μαχαίρι μία πρώην πόρνη, η Χιονία Γκούσεβα, που είχε γίνει μαθήτρια του μοναχού Ηλιοδώρου. Ο Ηλιόδωρος ήταν κάποτε φίλος του Ρασπούτιν, αλλά τον είχε σιχαθεί λόγω της συμπεριφοράς του προς την βασιλική οικογένεια, την οποία χρησιμοποιούσε μεν, αλλά μιλούσε άσχημα γι' αυτήν. Ο Ηλιόδωρος είχε σχηματίσει μια ομάδα από γυναίκες, τις οποίες είχε βλάψει ο Ρασπούτιν, με σκοπό να τον δυσφημίσει ή και να τον σκοτώσει. Η Γκούσεβα μαχαίρωσε τον Ρασπούτιν στην κοιλιά, κι όταν είδε τα σπλάχνα του να ξεπροβάλλουν φώναξε «σκότωσα τον αντίχριστο!». Όμως ο Ρασπούτιν χειρουργήθηκε και επέζησε. Η κόρη του Μαρία σημειώνει ότι μετά από αυτή την επέμβαση δεν ήταν πια ο ίδιος. Συχνά κουραζόταν εύκολα και έπαιρνε όπιο κατά του πόνου. Επίσης, δεν μπορούσε πλέον να μετακινηθεί πουθενά χωρίς την προσωπική του φρουρά.
Το τέλος του Ρασπούτιν
Εναντίον του Ρασπούτιν οργανώθηκε συνωμοσία, στην οποία συμμετείχαν πρόσωπα του συγγενικού περιβάλλοντος του Τσάρου, με σκοπό να τερματιστούν τα απανωτά πλήγματα που δεχόταν η μοναρχία σε μια τόσο ταραγμένη εποχή, την οποία τελικά θα ακολουθούσε η περίφημη Ρωσική επανάσταση. Τη νύχτα της 29ης προς την 30η Δεκεμβρίου 1916, ο σύζυγος της ανιψιάς του Τσάρου, Γιουσούποφ, προσκάλεσε τον Ρασπούτιν στο σπίτι του και του προσέφερε δηλητηριασμένο κρασί και γλυκό.
Το τέλος του Ρασπούτιν όμως ήταν εξίσου επεισοδιακό με τη ζωή του. Ενώ ήπιε το δηλητηριασμένο κρασί, ζητά δεύτερο ποτήρι, τρώει και τα γλυκά, όμως δεν δείχνει κανένα ίχνος αδιαθεσίας. Υπάρχει η θεωρία ότι η ζάχαρη εξουδετέρωσε την επίδραση του δηλητηρίου. Έτσι, ο Γιουσούποφ τον πλησιάζει και του ρίχνει μια σφαίρα στην καρδιά.
Ο Ρασπούτιν όμως καταφέρνει να συρθεί φωνάζοντας μέχρι την αυλή, όπου τον προφταίνουν και του αδειάζουν ολόκληρο γεμιστήρα επάνω του. Κατόπιν, πήραν το σώμα του, το τύλιξαν μέσα σ' ένα χοντρό ύφασμα, του έδεσαν ένα βαρίδι και το φόρτωσαν σε ένα αμάξι για να το ρίξουν στο παγωμένο ποτάμι. Καθώς το ξεφορτώνουν όμως, διαπιστώνουν ότι το σώμα του ακόμα κινείται και την επόμενη μέρα όλη η Ρωσία γνωρίζει ότι ο Ρασπούτιν δεν έπαψε ν' ανασαίνει παρά μόνο μετά το ρίξιμό του στον ποταμό. Αυτό ήταν αρκετό ώστε τα λαϊκά αναγνώσματα να δημιουργήσουν ένα θρύλο γύρω από τον Ρασπούτιν, κάνοντας τους χωρικούς να φοβούνται το στοιχειωμένο πνεύμα του.
Υπάρχει ακόμα αναφορά ότι, καθώς έκαιγαν τη σωρό του στην πυρά, πολλοί μάρτυρες τον είδαν να "ανακάθεται" μέσα από τις φλόγες, γεγονός που ενίσχυσε το μύθο που είχε δημιουργηθεί γύρω από το πρόσωπό του. Οι επιστήμονες λένε πως αυτό το συμβάν οφείλεται στο ότι δεν προετοίμασαν τη σορό πριν την αποτέφρωση, διαδικασία που περιλαμβάνει το σπάσιμο των συνδέσμων των οστών. Έτσι, από την υπερβολική θερμότητα αυτές συσπώνται και λυγίζουν και το αποτέλεσμα ήταν η ψευδαίσθηση ότι το πτώμα ανακάθισε στην πυρά!
Κινήσεις για την αποκατάστασή του
Για κάποιους Ρώσους, ο Ρασπούτιν παρέμεινε σύμβολο των αγροτικών τάξεων, και μέχρι σήμερα θέλουν να πιστεύουν ότι αυτά που λέγονταν εναντίον του ήταν απλώς φήμες. Μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού το 1993, κάποιοι Ρώσοι εθνικιστές προσπάθησαν να αποκαταστήσουν τη φήμη του, ενώ μερικοί πρότειναν έως και την αγιοποίησή του.
Όμως, νέα στοιχεία, που προέρχονταν από τις σημειώσεις αυτών που παρακολουθούσαν επί πληρωμή το σπίτι του Ρασπούτιν, και κατέγραφαν πότε έφευγε, πότε επέστρεφε και ποιοι τον επισκέπτονταν, ανέτρεψαν τους ισχυρισμούς περί αγιότητας.
Σχολιάζοντας το αίτημα αγιοποίησής του, ο Πατριάρχης Μόσχας Αλέξιος είπε το 2003: "Αυτό είναι τρέλα! Ποιος θα ήθελε να παραμείνει σε μια εκκλησία που τιμά το ίδιο τους δολοφόνους με τους μάρτυρες, τους ακόλαστους με τους αγίους;"
Όμως, βιβλία που εκδόθηκαν το 1919 ισχυρίζονται ότι οι πηγές από ανθρώπους που παρακολουθούσαν τον Ρασπούτιν είναι αμφισβητήσιμες, καθώς εκείνοι μπορεί να έγραφαν αυτά που ζητούσαν εκείνοι που τους πλήρωναν. Πάντως, η ενασχόληση του κόσμου με τον Ρασπούτιν δεν έχει σταματήσει.
Παιδιά του Ρασπούτιν
Η θεωρούμενη και μοναδική του κόρη, Μαρία, πέθανε στις 27 Σεπτεμβρίου του 1977 σε προάστιο του Λος Άντζελες.
Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Γκριγκόρι_Ρασπούτιν
Τέλλυ Σαβάλας, ήταν Ελληνοαμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης
Τέλι Σαβάλας
Ο Αριστοτέλης "Τέλλυ" Σαβάλας, ήταν Ελληνοαμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. (Telly Savalas - 21 Ιανουαρίου 1922, Νέα Υόρκη - 22 Ιανουαρίου, 1994, Λος Άντζελες)
Ο πιο γνωστός ρόλος της καριέρας του, ήταν αυτός του Κότζακ, στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά που κρατησε απο το 1973 εως το 1978 και από την ταινία του Τζέιμς Μποντ On Her Majesty's Secret Service, όπου έπαιξε τον Ernst Stavro Blofeld.
Ήταν υποψήφιος για Όσκαρ το 1963 για την ταινία Ο βαρυποινίτης του Αλκατράζ (Birdman of Alcatraz, 1962).
Γεννήθηκε ως Αριστοτέλης Σαβάλας στο Γκάρντεν Σίτυ της Νέας Υόρκης και ήταν το δεύτερο παιδί από τα πέντε του Νίκου και της Χριστίνας Τσαβαλά, Ελλήνων μεταναστών, με καταγωγή από τη Λακωνία. Ο Νίκος Σαβάλας διατηρούσε εστιατόριο στη Νέα Υόρκη.
Ο Αριστοτέλης ξεκίνησε να δουλεύει, όταν ήταν 8 χρονών ως εφημεριδοπώλης και λούστρος. Όταν μπήκε στο γυμνάσιο μιλούσε μόνο ελληνικά. Αποφοίτησε το 1942.
Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο άρχισε να εργάζεται για το υπουργείο Εξωτερικών μεταδίδοντας τη σειρά "Your Voice of America" και μετά για το τηλεοπτικό κανάλι ABC News.
Αυτό ήταν και το ξεκίνημά του στον χώρο της ψυχαγωγίας. Η καριέρα του ως ηθοποιού άρχισε αργότερα, μετά τα 35 του.
Ο Τελι Σαβάλας μαζί με τα αδέρφια του, Τέντι, Γκας και Γιώργο.
Προσωπική Ζωή
Ο Σαβάλας παντρεύτηκε τρεις φορές. Το 1948 μετά τον θάνατο του πατέρα του από καρκίνο, παντρευτηκε την συμμαθητρία στο κολλέγιο, Κάθρην Νικολαίδης και απεκτήσε την πρώτη του την Κριστίνα το1950.
Το 1957, η Κάθρην υπέβαλε αίτηση διαζυγίου. Μετά τον χωρισμο του και την επιστροφη στο σπίτι της μητέρας του, ο Σαβάλας θα γνωρίσει την δασκάλα στο Κεντρο Θεάτρου του Γκάρντεν Σίτυ, την Μέριλιν Γκαρντέρ.
Θα παντρευτουν το 1960 και θα κάνουν δύο κορες. Την Πηνελόπη το 1961 και την Candace, το 1963. Θα πάρουν διαζύγιο το 1974.
Τον Ιανουάριο του 1969, κατά την διαρκεία των γυρισμάτων της ταινίας Majesty's Secret Service, ο Σαβάλας θα γνωρίσει την ηθοποιό Σάλυ Αντάμς, με την οποια θα αποκτήσει τον γιο του, Νικόλας Σαβάλας, το 1973.
Ο Σαβάλας και η Σαλυ Ανταμς δεν θα παντρευτουν και θα μείνουν μαζί μέχρι το Δεκεμβρίο του 1978.
Κατά την διάρκεια της τελευταίας σεζόν του Κότζακ θα γνωρίσει την Τζούλι Χοβλάντ,μια ταξιδιωτική πρακτόρα από την Μιννέσοτα. Θα παντρεύτουν και το 1984 και θα κάνουν δύο παιδιά, τον Κριστιάν και την Αριάνα και θα μείνουν μαζί μέχρι τον θάνατο του, το 1994.
Ήταν νονός της Ελληνοαμερικανίδας ηθοποιού Τζένιφερ Άνιστον.
Φιλμογραφία
Ο βαρυποινίτης του Αλκατράζ(1962)
Το Ακρωτήρι του Φόβου(1962)
Και οι Δωδέκα ήταν Καθαρμάτα(1967)
Πάντσο Βίλλα(1972)
Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Τέλι_Σαβάλας
Μπέρτραμ Ράμσεϋ, ήταν Βρετανός ναύαρχος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που διακρίθηκε ιδιαίτερα στις αμφίβιες επιχειρήσεις
Μπέρτραμ Ράμσεϋ
Ο Σερ Μπέρτραμ Ράμσεϋ ήταν Βρετανός ναύαρχος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που διακρίθηκε ιδιαίτερα στις αμφίβιες επιχειρήσεις. (Sir Bertram Ramsay, 20 Ιανουαρίου 1883 - 2 Ιανουαρίου 1945)
Ο Ράμσεϋ γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου του 1883 στο Λονδίνο. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του ακολούθησε στρατιωτικό επάγγελμα όπου το 1898 εντάχθηκε στο Βασιλικό Ναυτικό όπου και άρχισε να εξελίσσεται.
Στη διάρκεια του Α΄ Π.Π. υπηρέτησε σε περιπολικό σκάφος στο Στενό της Μάγχης επιτηρώντας τις ακτές του Βελγίου.
Λίγο πριν το ξέσπασμα του Β΄ Π.Π. ο Μπ Ράμσεϋ είχε αποστρατευτεί με τον τίτλο του επιτελάρχη του μητροπολιτικού στόλου.
Με το ξέσπασμα του πολέμου ο Ουίνστον Τσώρτσιλ τον ανακάλεσε στην ενεργό υπηρεσία όταν και προάχθηκε σε υποναύαρχο και τοποθετήθηκε στη Ναυτική Διοίκηση του Ντόβερ αναλαμβάνοντας τον ανθυποβρυχιακό πόλεμο στη περιοχή, οργανώνοντας σχετικές αποστολές.
Κατά την επιχείρηση της εκκένωσης της Δουνκέρκης, που έφερε την κωδική ονομασία "επιχείρηση Δυναμό" ο Ράμσεϋ ανέλαβε την διοίκηση της όλης επιχείρησης διασώζοντας περίπου 340.000 Βρετανούς αλλά και Γάλλους στρατιώτες που είχαν παγιδευτεί από τις προελαύνουσες γερμανικές δυνάμεις.
Η επιχείρησε που σχεδιάστηκε και ολοκληρώθηκε σε εννέα ημέρες στέφθηκε με επιτυχία με την θαυμαστή βέβαια βοήθεια του βρετανικού λαού που έσπευσε να βοηθήσει με οποιοδήποτε κατάλληλο μέσο. Για την επιτυχία του αυτή χρίστηκε ιππότης του Λουτρού.
Ακολούθως συμμετείχε στην μεγάλη διασυμμαχική αποβατική επιχείρηση που πραγματοποιήθηκε στη ΒΔ. Αφρική και που έφερε την κωδική ονομασία "επιχείρηση Πυρσός. Κατά την επιχείρηση αυτή που είχε αρχικά προγραμματιστεί να γίνει στα παράλια της Βόρειας Ευρώπης με την κωδική ονομασία "επιχείρηση Αρκαδία" και που τελικά πραγματοποιήθηκε στα παράλια της Β. Αφρικής είχε αναλάβει αναπληρωτής διοικητής υπό τον Άντριου Κάνινγκαμ. Στη δε έτερη επιτυχή απόβαση που ακολούθησε στη Σικελία τον Ιούλιο του 1943 είχε αναλάβει διοικητής των ανατολικών ναυτικών δυνάμεων.
Στις 27 Απριλίου του 1944 προάχθηκε σε ναύαρχο και τον ίδιο χρόνο διορίστηκε αρχηγός των συμμαχικών ναυτικών δυνάμεων όπου και ανέλαβε τη διεύθυνση στην απόβαση της Νορμανδίας στις 6 Ιουνίου του 1944.
Δυστυχώς όμως έξι μήνες αργότερα, στις 2 Ιανουαρίου του 1945 ο Ράμσεϋ κατά την μετάβασή του στις Βρυξέλλες προς συνάντηση με τον στρατηγό Μπέρναρντ Μοντγκόμερυ βρήκε τραγικό θάνατο, καθώς το αεροσκάφος στο οποίο επέβαινε συνετρίβη κατά την απογείωσή του στο αεροδρόμιο της Τουλούζ λε Νομπλ κοντά στο Παρίσι. Τάφηκε στο Σαιν-Ζερμαίν-αν-Λε.
Διακρίσεις
Ο Μπ. Ράμσεϋ είχε τιμηθεί με πολλές διακρίσεις και παράσημα, σημαντικότερα των οποίων ήταν:
Ιππότης Διοικητής του λουτρού (KCB) - 1940
Ιππότης Διοικητής της βρετανικής αυτοκρατορίας (KBE)
Μέλος του Τάγματος Royal Victorian (MVO)
τον Ταξιάρχη της Λεγεώνας της Τιμής
Αρχηγός της Λεγεώνας της Τιμής (Ηνωμένες Πολιτείες), για την επιτυχή διοίκηση των επιχειρήσεων εισβολής στην Νορμανδία
Παράσημο του Ushakov , Α΄ τάξης (ΕΣΣΔ) - 1944
Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Μπέρτραμ_Ράμσεϋ
Περισσότερα Άρθρα...
- Αντρέ-Μαρί Αμπέρ, ήταν Γάλλος φυσικός και κύριος θεμελιωτής του ηλεκτρομαγνητισμού και της ηλεκτροδυναμικής
- Στήβεν Γουίλιαμ Χόκινγκ, ήταν Βρετανός θεωρητικός φυσικός, κοσμολόγος, συγγραφέας και Διευθυντής Ερευνών στο Κέντρο Θεωρητικής Κοσμολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ
- Ντέιβιντ Μπόουι, ήταν δημοφιλής Άγγλος τραγουδιστής, τραγουδοποιός και ηθοποιός
- Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, υπήρξε από τις μεγαλύτερες στοιχουργούς του Ελληνικού λαϊκού τραγουδιού, μια μορφωμένη γυναίκα της εποχής, συνδύασε ερωτικό στίχο και κοινωνικό προβληματισμό