Άρθρα
Δημήτρης Μαρωνίτης, σπουδαίος Έλληνας φιλόλογος, μεταφραστής αρχαίων συγγραφέων και δοκιμιογράφος
| 
| Εμφανίσεις: 1476
Ο Δημήτρης Μαρωνίτης , αναφερόμενος συχνότερα ως Δ.Ν. Μαρωνίτης, ο σπουδαίος Έλληνας φιλόλογος, μεταφραστής αρχαίων συγγραφέων και δοκιμιογράφος, "έφυγε" από τη ζωή σήμερα το πρωί, σε ηλικία 87 ετών.
(Γεννήθηκε στις 22 Απριλίου 1929 και πέθανε στις 12 Ιούλιου του 2016).
Αξίζει να σημειωθεί ότι, η "Αντιγόνη", η πρώτη συμπαραγωγή του Εθνικού Θεάτρου με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας και τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού θα παρουσιαστεί το Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου στις 15 & 16 Ιουλίου, σε νέα μετάφραση του Δημήτρη Μαρωνίτη.
Λίγα λόγια για τον βίο και το έργο του Δημήτρη Μαρωνίτη
Ο Δημήτρης Μαρωνίτης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Πειραματικό Σχολείο της Θεσσαλονίκης και συνέχισε σπουδάζοντας στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Συμπλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη Δυτική Γερμανία με υποτροφία από το ίδρυμα "Humboldt Stiftung", δίπλα στον γνωστό ελληνιστή Βάλτερ Μαργκ (Walter Marg). Το διδακτορικό του δίπλωμα το έλαβε το 1962 από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο όπου και δίδαξε Αρχαία Ελληνικά από το 1963 έως το 1968 ως εντεταλμένος υφηγητής (στη Φιλοσοφική Σχολή).
Κατά τη διάρκεια της επταετίας η δράση του ενοχλούσε το στρατιωτικό καθεστώς με αποτέλεσμα συχνά να φιλοξενείται στα κρατητήρια της συμπρωτεύουσας και της Αθήνας. Οι 8 μήνες του εγκλεισμού του από τις αρχές του 73 μέχρι της γενική αμνήστευση άφησαν το σημάδι τους στη Μαύρη γαλήνη, ένα κείμενο που γράφτηκε στο κελί, σε φθαρμένες χαρτοπετσέτες, όταν κατάφερε να βρει ένα μολύβι ο Δ.Ν.Μαρωνίτης. Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο του 1973 στο 8ο και τελευταίο τεύχος του περιοδικού Η Συνέχεια, και πρόσφατα, το 2007, στις εκδόσεις Το Ροδακιό.
Μετά την χούντα επανέρχεται και παραμένει καθηγητής από 1975 έως το 1996. Επισκέπτης καθηγητής σε πανεπιστήμια της Γερμανίας, Αυστρίας και Κύπρου και των ΗΠΑ. Από το 1994 έως το 2001 πρόεδρος και γενικός διευθυντής του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη. Εφεξής συντονιστής του προγράμματος «Αρχαιογνωσία και Αρχαιογλωσσία στη Μέση Εκπαίδευση», που εκπονείται στο πλαίσιο του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας. Εκτός όμως από Πανεπιστημιακός δάσκαλος ο Δ.Ν Μαρωνίτης είναι ιδιαίτερα γνωστός και σαν αρθρογράφος μιας και από το Φεβρουάριο του 1971 που δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ το πρώτο του άρθρο με τίτλο «Σημείο αναφοράς» δεν σταμάτησε όλα αυτά τα χρόνια να δημοσιεύει ανελλιπώς άρθρα. Το 1970 συμμετείχε με το κείμενο "Υπεροψία και μέθη (ο ποιητής και η ιστορία)" που είναι μια φιλολογική μελέτη για το ποίημα "Δαρείος" του Καβάφη στο τόμο Δεκαοχτώ κείμενα. Ο Δημήτρης Ν.Μαρωνίτης εκτός των άλλων έχει υπάρξει και καλλιτεχνικός διευθυντής του Κ.Θ.Β.Ε. Η θητεία του όμως, υπήρξε μικρής διάρκειας: από τις 3 Νοεμβρίου 1989 έως τις 12 Σεπτεμβρίου 1990.
Μεταφραστικό Έργο
Οι θέσεις και η αγάπη του για την μετάφραση των αρχαίων κειμένων θεμελιώθηκαν στο Πειραματικό σχολείο και πήραν μια πιο στέρεη μορφή στη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης. Ο κατ’ εξοχήν δάσκαλός του τα χρόνια αυτά ήταν ο I. Θ. Kακριδής. Σημαντική επιρροή στα μεταφραστικά του ενδιαφέροντα έπαιξε και ο W. Marg -που εκδίδει και για χρόνια το αρχαιογνωστικό περιοδικό, το Gnomon - όταν, μετά τις προπτυχιακές του σπουδές και εν όψει της εκπόνησης της διδακτορικής του διατριβής για τον Ηρόδοτο,ο Δ. Ν Μαρωνίτης φεύγει στη Γερμανία.
Ο Δ. Ν. Μαρωνίτης έχει μεταφράσει Ηρόδοτο, Ησίοδο, καθώς και τα δύο έργα που αποδίδονται στον Όμηρο: την Οδύσσεια[8] και την Ιλιάδα. Το 2012 εξέδωσε και την μετάφραση της τραγωδίας "Αίας" του Σοφοκλή.
Μελέτη της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας
Ο Δημήτριος Μαρωνίτης έχει ασχοληθεί με αρκετούς νεοέλληνες ποιητές και πεζογράφους επιμένοντας στην πρώτη μεταπολεμική γενιά. Έτσι έχει εκδώσει μελετήματα για τον Γεώργιο Σεφέρη, τον Τίτο Πατρίκιο, τον Γιάννη Ρίτσο, τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Τάκη Σινόπουλο και τον Μίλτο Σαχτούρη. Από τις προηγούμενες γενιές έχει εκδώσει μελετήματα για τον Διονύσιο Σολωμό και τον Κ.Π. Καβάφη. Από τις νεώτερες γενιές έχει ασχοληθεί με τον Γιώργο Χειμωνά.
Το 2014 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άγρα το βιβλίο του "Έπος και δράμα. Από το χθες στο αύριο". Ο Δ.Ν. Μαρωνίτης προσφέρει ένα βιβλίο χωρίς υποσημειώσεις και παραπομπές, ένα βιβλίο «ασημείωτο», όπου όλα όσα έχει να πει έχουν χωνευτεί σε ένα λόγο καθαρό και βαθύ. Όπως καταλήγει στον Πρόλογό του: «Η διάταξη των κειμένων στο εσωτερικό των δύο μερών έχει φαντάζομαι κάποια λογική, δεν είναι όμως υποχρεωτική για τον αναγνώστη, που δικαιούται να διαλέξει τη σειρά που του πηγαίνει περισσότερο, ανάλογα κάθε φορά με τον τίτλο, που υπολογίζει και στα υπονοούμενά του. Περί αυτού πρόκειται».
Το 2016 κυκλοφόρησε, πάλι από τις εκδόσεις Άγρα, το τελευταίο βιβλίο του "Επί του περιεχομένου – Ομήρου Οδύσσεια", στο οποίο προσφέρει σε 24 μικρά κείμενα τον πυρήνα κάθε ραψωδίας της Οδύσσειας. Τα 24 δοκίμιά του διαβάζονται σαν ποίημα που περιέχει το απόσταγμα της σκέψης του μεγάλου ομηριστή και μεταφραστή της Ιλιάδας και της Οδύσσειας. Με μεγάλη οικονομία, χωρίς καμία περιττή λέξη, συμπυκνώνουν κάθε φορά τον ποιητικό μύθο σε μια εικόνα κλειδί που ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας το έπος.
Οι Εκδόσεις Άγρα συνεργάστηκαν με τον Δ.Ν. Μαρωνίτη 35 χρόνια περίπου, αρχής γενομένης με το περίφημο βιβλίο Ηρόδοτος – Επτά νουβέλες και τρία ανέκδοτα (Εισαγωγή, μετάφραση και τρία δοκίμια, 1981), που στην πορεία έγινε Οκτώ νουβέλες και τέσσερα ανέκδοτα (Εισαγωγή, μετάφραση και πέντε δοκίμια, 2001). Η πρώτη έκδοση τιμήθηκε στην έκθεση βιβλίου Λειψίας το 1982 με το βραβείο του καλύτερου σχεδιασμένου βιβλίου στον κόσμο.
Πληροφορίες: el.wikipedia.org και www.agra.gr
Μπαντ Σπένσερ, ο Ολυμπιονίκης και περίφημος πρωταγωνιστής των ταινιών σπαγγέτι γουέστερν
| | Εμφανίσεις: 2726
Μπαντ Σπένσερ
ο Ολυμπιονίκης και περίφημος πρωταγωνιστής των ταινιών σπαγγέτι γουέστερν
Την τελευταία του πνοή άφησε ο διάσημος Ιταλός ηθοποιός, Bud Spencer σε ηλικία 86 ετών, όπως επιβεβαίωσε ο γιος του στα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία.
Ο διάσημος ηθοποιός ο περίφημος πρωταγωνιστής των ταινιών σπαγγέτι γουέστερν έφυγε τη Δευτέρα 27 Ιουνίου 2016 σε ηλικία 86 ετών.
Ο γιος του γνωστού ηθοποιού μιλώντας στο ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων Ansa επιβεβαίωσε πως ο πατέρας του ξεψύχησε στις 18:15 το απόγευμα της Δευτέρας.
Όπως αποκάλυψε ο Τζιουζέπε Περντεσόλι δεν υπέφερε καθόλου και όλη του η οικογένεια ήταν δίπλα του.
Όπως είπε, η τελευταία λέξη του Bud Spencer ήταν "ευχαριστώ".
O Bud Spencer έγινε ιδιαίτερα γνωστός από τη δεκαετία του 1970 όταν πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 20 ταινίες με τον ακλόνητο δίδυμο του τον Τέρενς Χιλ.
H είδηση του θανάτου του σκόρπισε θλίψη στην Ιταλία και σε όλο τον κόσμο, ενώ ο ιταλός πρωθυπουργός, Ματέο Ρέντσι τον αποχαιρέτισε με ένα tweet γράφοντας χαρακτηριστικά: "Αντίο Bud Spencer. Σε αγαπούσαμε πολύ".
Μια μικρή εικόνα του Μπαντ Σπένσερ
Ο ηθοποιός που συμμετείχε σε δύο Ολυμπιακούς Αγώνες.
Έσπασε το ρεκόρ στα 100 μέτρα κολύμβησης, σπούδασε στο Γέηλ, είχε ντοκτορά στα νομικά, πετούσε αεροπλάνο και είχε κερδίσει πρωτάθλημα Ιταλίας στο πόλο!...
Ο Κάρλο Πεντερσόλι γεννήθηκε στις 31 Οκτωβρίου του 1929 στη Σάντα Λουτσία, μια ιστορική περιοχή της Νάπολης. Όλοι όμως μέχρι σήμερα τον γνωρίζουν ως Bud Spencer. Στις ταινίες που ο σωματώδης Bud πρωταγωνίστησε, έδερνε κόσμο και κοσμάκη μαζί με τον αδερφικό του φίλο, Terence Hill.
Ο πρώτος ιταλός κολυμβητής που έκανε σε λιγότερο από ένα λεπτό τα 100 μέτρα...
Ο σωματώδης γενειοφόρος και ο όμορφος σκληρός ξεπέρασαν τα ιταλικά σύνορα και έγιναν γνωστοί σε όλη την Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκείνα τα χρόνια ο ηθοποιός απέκτησε δίπλωμα πιλότου ελικοπτέρου, αλλά και αεροπλάνων τύπου jet.
Ηθοποιός και μπίζνεσμαν Μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του ‘80, το ανεπανάληπτο καλτ δίδυμο, είχε χαθεί από τα φώτα της δημοσιότητας. Σιγά – σιγά ο Bud Spencer στράφηκε προς την τηλεόραση και το 1990 έπαιξε στην σειρά δράσης Extralarge.
Μέχρι τότε όμως, είχε ιδρύσει την εταιρεία Mistral Air με αεροπλάνα που μετέφεραν αλληλογραφία. Αργότερα την πούλησε στα Ιταλικά Ταχυδρομεία.
Αμέσως μετά αγόρασε εταιρεία που έφτιαχνε παιδικά ρούχα.
Ταυτοχρόνως, δεν άφησε ποτέ το σινεμά, γράφοντας πια σενάρια και κρατώντας τη θέση του σκηνοθέτη σε ιταλικές ταινίες τοπικής κατανάλωσης.
Τον Ιανουάριο του 2005 τιμήθηκε από την Ιταλική Κολυμβητική Ομοσπονδία για τη συνολική του προσφορά στο άθλημα και δύο χρόνια αργότερα απέκτησε δίπλωμα προπονητή κολύμβησης και πόλο. Επιπλέον, δούλεψε για πολλά χρόνια ως αθλητικός συντάκτης για λογαριασμό της «San Francisco News» αλλά και ως τεχνικός σύμβουλος και προπονητής στο Στάνφορντ.
Το 2005 κατέβηκε υποψήφιος για δημοτικός σύμβουλος, με το κόμμα Forza Italia. «Στη ζωή μου έχω κάνει τα πάντα. Εκτός από τρία πράγματα. Να γίνω μπαλαρίνα, τζόκεϊ σε ιππόδρομο και πολιτικός. Τα δύο πρώτα είναι αδύνατα, έτσι λοιπόν θα βουτήξω στην πολιτική», έλεγε στους δημοσιογράφους.
Τελικά, ο Bud Spencer δεν κατάφερε να εκλεγεί, καθώς οι πολιτικοί αντίπαλοί του, τον κατηγορούσαν συνεχώς ότι προσπαθούσε να κάνει σόουμπιζ με την πολιτική.
Διεθνής Ημέρα κατά της Ομοφυλοφοβίας
| | Εμφανίσεις: 481
Διεθνής Ημέρα κατά της Ομοφυλοφοβίας
Η 17η Μαΐου έχει καθιερωθεί ως διεθνής ημέρα κατά της ομοφοβίας. Ο λόγος που επιλέχθηκε η συγκεκριμένη ημερομηνία, οφείλεται στο γεγονός ότι στις 17 Μαΐου 1990, η ομοφυλοφιλία έπαψε να θεωρείται ασθένεια από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
Στις 19 Ιανουαρίου 2006 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με συντριπτική πλειοψηφία αναγνώρισε το συμβολισμό της ημέρας αυτής και με ψήφισμά του κάλεσε τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αναλάβουν δράσεις για την εξάλειψη των διακρίσεων λόγω ομοερωτικού προσανατολισμού.
Η ομοφοβία (ή ομοφυλοφοβία ή ομοερωτοφοβία) είναι η αποστροφή ή οι διακρίσεις με αφετηρία τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή γενικότερα σε βάρος των LGBTQI+ ατόμων. Η λέξη είναι αντιδάνειο από την αγγλική Ηomophobia που ετυμολογείται από τις ελληνικές λέξεις ομός (όμοιος) και φοβία.
Πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 1969 από τον Αμερικανό κλινικό ψυχολόγο George Weinberg και έγινε γνωστή με το βιβλίο του Society and the Healthy Homosexual (1971).
Ως ευρύτερη έννοια αφορά το σύνολο των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων και όχι απαραίτητα αποκλειστικά τους ομοφυλόφιλους.
Η ομοφοβία μπορεί να περιλαμβάνει ακόμη μίσος, εχθρότητα ή αποδοκιμασία των ομοφυλόφιλων ανθρώπων, της ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς, που οδηγεί στην εκδήλωση μισαλλοδοξίας.
Συχνά φτάνει ως το σημείο να εκδηλώνεται πολύ επικίνδυνα, όπως μέσω λεκτικής βίας και με ομοφοβικά εγκλήματα μίσους όπως επιθέσεις, ξυλοδαρμούς, ακόμη και φόνους.
Τα άτομα που ενεργούν με τέτοιους τρόπους περιγράφονται ως ομοφοβικά. Έρευνες έχουν δείξει ότι η ομοφοβία μπορεί να προέρχεται από θρησκευτική προκατάληψη μάλιστα, οι απόψεις που έχουν θρησκευτική βάση είναι οι πιο δύσκολες για να αλλάξουν, αισθήματα κοινωνικής ανασφάλειας ή ως αυτοεπιβεβαίωση του σεξουαλικού προσανατολισμού.
Κάποιοι από τους παράγοντες που επιτείνουν την ομοφοβία είναι ακόμη το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και κοινωνικό στάτους, η έλλειψη επαφής με ομοφυλόφιλους και η έλλειψη παιδείας.
Σε σπάνιες περιπτώσεις, είναι δυνατόν να παρατηρηθούν φαινόμενα ομοφοβίας προερχόμενα από τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους. Σε κάποιες από αυτές τις περιπτώσεις αίτιο είναι το σοκ που παθαίνουν (οι έφηβοι ομοφυλόφιλοι) όταν συνειδητοποιούν για πρώτη φορα ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός τους είναι αυτός.
Εφόσον δεν έχουν συνηθίσει αυτή την εικόνα για τον εαυτό τους μπορεί, διάφορα σχόλια για την ομοφυλοφιλία (πχ από την οικογένειά τους) παλιότερα, να τους επηρεάσουν έτσι ώστε να γίνουν ομοφοβικοί - όχι όμως για πολύ. Οι περισσότεροι χρειάζονται χρόνο για να αποδεκτούν τον εαυτό τους. Περισσότερα αναφέρονται παρακάτω.
Σύμφωνα με ορισμένους θεωρητικούς, θα πρέπει να υπάρξει ένας διαχωρισμός της έννοιας ομοφοβία με την έννοια ομοαρνητισμός, καθώς με τη δεύτερη νοούνται οι περιπτώσεις όπου κάποιος αντιτίθεται στην ομοφυλοφιλία, δίχως όμως να προβαίνει σε καμία απολύτως αρνητική ενέργεια σε βάρος των ομοφυλόφιλων.
Η 17η Μαΐου έχει καθιερωθεί ως διεθνής ημέρα κατά της ομοφοβίας. Ο λόγος που επιλέχθηκε η συγκεκριμένη ημερομηνία, οφείλεται στο γεγονός ότι στις 17 Μαΐου 1990, η ομοφυλοφιλία έπαψε να θεωρείται ασθένεια από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
Στις 19 Ιανουαρίου 2006 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με συντριπτική πλειοψηφία αναγνώρισε το συμβολισμό της ημέρας αυτής και με ψήφισμά του κάλεσε τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αναλάβουν δράσεις για την εξάλειψη των διακρίσεων λόγω ομοερωτικού προσανατολισμού.
Μάχη Κιλκίς-Λαχανά, διεξήχθη μεταξύ ελληνικών και βουλγαρικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια του Β' Βαλκανικού Πολέμου
| | Εμφανίσεις: 438
Μάχη Κιλκίς-Λαχανά
Η Μάχη Κιλκίς-Λαχανά, διεξήχθη μεταξύ ελληνικών και βουλγαρικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια του Β' Βαλκανικού Πολέμου. (19-21 Ιουνίου 1913)
Ιστορικό
Στις 17 Ιουνίου, οι βουλγαρικές δυνάμεις κατείχαν την γραμμή Βερτίσκος-Πολύκαστρο, ενώ παράλληλα σχεδίαζαν και σχέδιο κατάληψης της Θεσσαλονίκης στις 19 του ίδιου μήνα. Ο ελληνικός στρατός αντέδρασε έγκαιρα και με επιθετικές ενέργειες ανάγκασε τη βουλγαρική πλευρά σε άμυνα στην τοποθεσία Κιλκίς-Λαχανά. Η μορφολογία της τοποθεσίας προσφέρονταν για αποτελεσματικό αμυντικό αγώνα, ενώ ταυτόχρονα παρουσίαζε μεγάλες δυσκολίες στις κινήσεις τμημάτων πεζικού προς βορρά και ανατολή.
Το σχέδιο επίθεσης των ελληνικών δυνάμεων προέβλεπε την προέλαση βόρεια και ανατολικά: οι 2η, 3η, 4η, 5η και 10η Μεραρχίες, καθώς και η Ταξιαρχία ιππικού θα κατευθύνονταν προς τον τομέα του Κιλκίς, ενώ οι 6η και 7η Μεραρχίες προς τον Λαχανά. Η 2η βουλγαρική στρατιά εγκατέστησε αμυντικά μια μεραρχία και τρεις ταξιαρχίες πεζικού, ενώ διέθετε και ένα σύνταγμα ιππικού για την εκτέλεση αντεπιθέσεων.
Λόγω της απόκλισης των κατευθύνσεων επίθεσης προς τα βόρεια (Κιλκίς) και ανατολικά (Λαχανά) το πεδίο της μάχης διαχωρίζονταν στους δύο αυτούς ξεχωριστούς τομείς.
Μάχη Λαχανά
Τα ελληνικά τμήματα απώθησαν τις βουλγαρικές προφυλακές από το πρωί της 19ης Ιουνίου. Το βράδυ της ίδιας μέρας οι ελληνικές μεραρχίες είχαν καταλάβει το ύψωμα Γερμανικό, το χωριό Όσσα και την περιοχή Σκεπαστού. Το πρωί της επομένης εξαπολύθηκε η κύρια ελληνική επίθεση. Καθόλη τη διάρκεια της μάχης οι 11η και 6η Μεραρχίες προσπάθησαν με σκληρότατους αγώνες να πλησιάσουν σε απόσταση εφόδου την κύρια βουλγαρική τοποθεσία. Τα πυρά όμως της βουλγαρικής πλευράς υπήρξαν φονικότατα, καθώς η περιοχή ήταν εντελώς ακάλυπτη και ευνοούσε την άριστη παρατήρηση για τον αμυνόμενο με εκτεταμένα πεδία βολής. Παρόλα αυτά η 7η Μεραρχία συνέχισε επιτυχώς την προέλαση και εισήλθε στη Νιγρίτα.
Στις 21 Ιουνίου το μεσημέρι το ελληνικό πεζικό έφτασε σε απόσταση εφόδου και εξαπέλυσε γενική εφόρμηση δια της λόγχης. Στις 16.00 ο ελληνικός στρατός εισήλθε στον Λαχανά καταδιώκοντας τα υποχωρούντα βουλγαρικά τμήματα μέχρι τα τελευταία υψώματα προς την πλευρά της κοιλάδας του Στρυμώνα.
Η συντριβή των βουλγαρικών τμημάτων θα ήταν ολοκληρωτική αν η 7η Μεραρχία καταλάμβανε εγκαίρως την γέφυρα του Στρυμώνα και απέκοπτε έτσι την βουλγαρική υποχώρηση προς τις Σέρρες.
Ηγετικό ρόλο στη μάχη αυτή είχε και ο Φωκίων Διαλέτης ως διοικητής του 1ου συντάγματος πεζικού.
Μάχη Κιλκίς
Στον τομέα Κιλκίς ο ελληνικός στρατός ύστερα από επίμονες μάχες υποχρέωσε την βουλγαρική πλευρά σε σύμπτυξη με αποτέλεσμα την κατάληψη των βουλγαρικών προφυλακών από την πρώτη μέρα. Το πρωί της 20ης Ιουνίου παρόλη τη γενική επίθεση που εξαπολύθηκε η διάσπαση της αμυντικής γραμμής δεν επετεύχθη. Όμως μέχρι το απόγευμα οι ελληνικές Μεραρχίες πλησίασαν σε απόσταση εφόδου έχοντας προωθηθεί στη γραμμή: Κάστρο - Μεγάλη Βρύση - Κρηστώνη - Κάτω Ποταμιά - Ακροποταμιά. Το ελληνικό Γενικό Επιτελείο στοχεύοντας στην ταχεία κατάληψη του Κιλκίς διέταξε την πραγματοποίηση νυχτερινής επίθεσης.
Η νυχτερινή επίθεση όμως λόγω προβλημάτων συντονισμού εξαπολύθηκε μόνο από την 2η Μεραρχία στις 3.30 π.μ. ενώ τις πρώτες πρωινές ώρες είχαν καταληφθεί στρατηγικές θέσεις στα ανατολικά της πόλης. Με την αυγή, στις 21 Ιουνίου, πραγματοποιήθηκε σφοδρή επίθεση από το σύνολο των διατιθέμενων Μεραρχιών με συνεχείς εφόδους.
Στις 9.30 π.μ. διασπάστηκε η βουλγαρική αμυντική γραμμή και ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε το Κιλκίς.
Απολογισμός
Η Μάχη Κιλκίς-Λαχανά υπήρξε από τις φονικότερες της νεώτερης ελληνικής ιστορίας. Οι απώλειες του ελληνικού στρατού ήταν 8.828 νεκρούς και τραυματίες. Παράλληλα η Μάχη αποτελεί από τις πιο ένδοξες σελίδες της, που επιτεύχθηκε ως απόρροια του υψηλού ηθικού, ηρωισμού και ανδρείας των ελληνικών τμημάτων.
Τις επόμενες ημέρες ο ελληνικός στρατός συνέχισε την προέλασή του βόρεια προς τη Δοϊράνη.
Πρωτόκολλο της Κέρκυρας για την "Αυτόνομη Δημοκρατία της Βορείου Ηπείρου"
| | Εμφανίσεις: 823
Πρωτόκολλο της Κέρκυρας για την Αυτονομία Βορείου Ηπείρου
Το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας για την "Αυτόνομη Δημοκρατία της Βορείου Ηπείρου", υπογράφτηκε στις 17 (4) Μαΐου 1914, μεταξύ της αλβανικής κυβέρνησης, που επικεφαλής της ήταν ο πρίγκιπας Βηντ και του προέδρου της "Αυτόνομης Δημοκρατίας της Βορείου Ηπείρου" Γεωργίου Χρηστάκη-Ζωγράφου.
Με την υπογραφή του, τερματίστηκαν οι ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ αλβανικής χωροφυλακής-ατάκτων και Βορειοηπειρωτών (Ιερών Λόχων) και αναγνωρίστηκε η αυτονομία της Βορείου Ηπείρου μαζί με μια σειρά δικαιωμάτων για τον τοπικό πληθυσμό.
Οι όροι
O Γεώργιος Χρηστάκης-Ζωγράφος, με σωστούς χειρισμούς συντέλεσε στη διεθνή αναγνώριση του βορειοηπειρωτικού ζητήματος που κατέληξαν στην αυτονομία της περιοχής με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου.
Η περιοχή αποκτούσε επίσημα την αυτονομία της, υπό την αιγίδα του πρίγκηπα Βηντ της Αλβανίας, ο οποίος όμως δεν είχε ουσιαστικές αρμοδιότητες. Η αλβανική κυβέρνηση θα είχε το δικαίωμα να διορίζει και να απολύει τους κυβερνήτες και τους ανώτερους υπαλλήλους.
Άλλοι όροι της συμφωνίας προέβλεπαν την στρατολόγηση αυτοχθόνων στην χωροφυλακή, την απαγόρευση παραμονής στρατιωτικών μονάδων αποτελούμενων από μη εντόπιους στην περιοχή, παρά μόνο σε περίπτωση πολέμου ή επανάστασης.
Προβλέπονταν επίσης, η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στα σχολεία, αν και στις τρεις πρώτες τάξεις η αλβανική θα διδάσκονταν παράλληλα με την ελληνική. Η θρησκευτική διδασκαλία, όμως, θα γίνονταν μόνο στα ελληνικά.
Οι Μεγάλες Δυνάμεις θα εγγυόνταν για την διατήρηση και την εκτέλεση των παραπάνω μέτρων.
Η θέση της ελληνικής κυβέρνησης
Στις 17 Μαϊου και ενώ ξέσπασε στην κεντρική Αλβανία επανάσταση, η ελληνική κυβέρνηση, που ως τότε δεν είχε αναμειχθεί στις διαπραγματεύσεις, ανέλαβε ουσιαστικό ρόλο . Ο Ελευθέριος Βενιζέλος παρακίνησε τον Ζωγράφο να επικυρώσει όσο το δυνατόν ταχύτερα τους όρους του Πρωτοκόλλου χωρίς να προβάλλει επιπλέον αξιώσεις.
Η κυβέρνηση της Β. Ηπείρου αξίωνε να εγκριθούν και να εγγυηθούν για το πρωτόκολλο οι Μεγάλες Δυνάμεις. Τελικά στις 1 Ιουνίου το επικύρωσαν και λίγες μέρες αργότερα η αλβανική κυβέρνηση αποδέχτηκε τελικά την συμφωνία και απέδωσε το επίσημο έγγραφο του πρωτοκόλλου στις 23 Ιουνίου 1914 στην αυτόνομη κυβέρνηση.
Τελική επικύρωση του Πρωτοκόλλου
Η επιμονή του Ε. Βενιζέλου έπεισε τους Βορειοηπειρώτες εκπροσώπους να υποχωρήσουν και να επικυρώσουν το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, κατά την Πανειπηρωτική Συνδιάσκεψη στο Δέλβινο.
Εξαίρεση αποτέλεσαν οι εκπρόσωποι της Χειμάρρας, που επέμεναν υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα
Λίγες μέρες αργότερα η αποδοχή της συμφωνίας ανακοινώθηκε στην Διεθνή Επιτροπή Ελέγχου.
Όμως, προτού τεθεί το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας σε εφαρμογή, κηρύχθηκε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Παρόλο που το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας δεν αναιρέθηκε ποτέ από κάποια μεταγενέστερη συνθήκη, μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν εφαρμόστηκε ποτέ.