DIASKEDASI.INFO

Τζωρτζ Κάνινγκ

Ο Τζωρτζ Κάνινγκ ήταν Άγγλος πολιτικός που διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας και πρωθυπουργός κατά την περίοδο 10 Απριλίου-8 Αυγούστου του 1827 και φιλέλληνας. (George Canning, 11 Απριλίου 1770 - 8 Αυγούστου 1827)

Τζωρτζ Κάνινγκ ,οίτησε στο Hyde-Abbey του Γουίντσεστερ και το 1788 συνέχισε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Εξέδιδε, από την ηλικία των 16 ετών, τη λογοτεχνική εφημερίδα Μικρόκοσμος.

Το 1793 έγινε βουλευτής και διακρίθηκε για την ευγλωττία του, ενώ έγινε και ιδιαίτερος του πρωθυπουργού Ουίλιαμ Πιτ του νεότερου.

Στα 1799, υποστήριξε με τον Πιτ την κατάργηση του δουλεμπορίου, ενώ τάχθηκε υπέρ του αγώνα θρησκευτικής ελευθερίας των Ιρλανδών καθολικών.

Αυτό το ακανθώδες πρόβλημα ήταν ταυτόχρονα το όπλο του Τζωρτζ Κάνινγκ, που το χρησιμοποίησε ως μέσο εκβιασμού για να παραμείνει στο υπουργείο, διατηρώντας την ελπίδα του εκλογικού σώματος των Ιρλανδών για ένωση.

Στις 8 Ιουλίου 1800, παντρεύτηκε την κόρη του στρατηγού John Scott Balcomie, ο οποίος είχε αποκτήσει περιουσία στην Ινδία, τότε αποικία της Βρετανίας.

Το 1801 ακολούθησε τον Πιτ στην αντιπολίτευση ενώ όταν ανέλαβε ξανά την εξουσία, το Μάιο του 1804, ανέλαβε την οικονομική διαχείριση του Πολεμικού Ναυτικού.

Το 1814 διορίστηκε πρέσβης στην Πορτογαλία, θέση από την οποία παραιτήθηκε τον επόμενο χρόνο.

Τον Ιούλιο του 1817 επέστρεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο και το 1821 διορίστηκε κυβερνήτης της Ινδίας. Το 1824 η Βρετανική κυβέρνηση υποστήριξε τον αγώνα των Ελλήνων για ανεξαρτησία από την Οθωμανική αυτοκρατορία και το 1826 ο Κάνινγκ υπέγραψε με τη Γαλλία και τη Ρωσία συνθήκη ειρήνης ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα. 

Τον Απρίλιο του 1827 ο Κάνινγκ σχημάτισε κυβέρνηση και προώθησε την ανεξαρτησία της Ελλάδας αλλά και τα αιτήματα των καθολικών Ιρλανδών, χωρίς να προλάβει να ολοκληρώσει το έργο του, καθώς πέθανε τρεις μήνες αργότερα από πνευμονία.

Κατάλογος Πολιτικών Αξιωμάτων
Βουλευτής 1793-1827
Υπουργός Πληρωμής των Στρατευμάτων 1800-1801
Θησαυροφύλακας του Ναυτικού 1804-1806
Υπουργός Εξωτερικών 1807-1809
Διευθυντής της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών 1816-1821
Υπουργός Εξωτερικών 1822-1827
Ηγέτης της Συμπολίτευσης στη Βουλή των Κοινοτήτων 1822-1827
Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου 1827
Μέγας Θησαυροφύλακας 1827

Ρίκα Διαλυνά

H Ρίκα Διαλυνά του Μενελάου, είναι ηθοποιός του θεάτρου του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, (γεν. Ειρήνη Διαλλινά) γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης στις 8 Αυγούστου του 1931.

Βιογραφία
Η Ρίκα Διαλυνά τελειώνοντας το γυμνάσιο, ήρθε στην Αθήνα για να μπει στο πολυτεχνείο και να δώσει εξετάσεις στη σχολή καλών τεχνών, όπου περνά με επιτυχία.

Αρχίζει μαθήματα ζωγραφικής, με δάσκαλό της τον μεγάλο ζωγράφο Πάμπλο Πικάσο και συγχρόνως γράφεται και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Δάσκαλοί της: Δ. Ροντήρης, Κ. Παξινού, Σολομός, Σπύρος Μελάς κ.ά.

Το 1954 λαμβάνει μέρος στα καλλιστεία της εποχής και εκλέγεται Σταρ Ελλάς, ενώ στη συνέχεια πάει στις ΗΠΑ για το διαγωνισμό της Μις Υφήλιος, όπου κερδίζει την πέμπτη θέση. Παραμένει αρκετά εκεί, γιατί στο μεταξύ παντρεύεται και παράλληλα σπουδάζει αγγλικά στο New York University, ενώ κάνει και ιδιωτικά μαθήματα υποκριτικής από την Τζούντιθ Έλιοτ (Judith Elliot).

Συνεργάζεται με το θίασο Λεμού και παίζει στο Νυφιάτικο τραγούδι του Περγιάλη στο Ούτε γάτα ούτε ζημιά του Σακελλάριου και στο Ζητείται μπαμπάς Στη συνέχεια γνωρίζει τον Ηλία Καζάν, που την παροτρύνει να σπουδάσει στη σχολή του Wyn Handman, ενός απ’ τους καλύτερους δασκάλους της Νέας Υόρκης και πολύ επιλεκτικού. Γίνεται αποδεκτή από τον αυστηρό δάσκαλο και αρχίζει τις σπουδές.

Στο μεταξύ συνεχίζει τα μαθήματα ζωγραφικής και λαμβάνει μέρος και σε ομαδικές εκθέσεις, καθώς και στην 6η ετήσια έκθεση διαγωνισμού της Benedictine Art Awards, όπου ανάμεσα σε 2.000 καλλιτέχνες που έλαβαν μέρος στο διαγωνισμό επιλέγονται μόνο 40 ζωγράφοι για να παρουσιάσουν τη δουλειά τους στη γνωστή γκαλερί της Park Avenue. Ανάμεσα σε αυτούς τους 40 ήταν και η ίδια.

Μετά από λίγο φεύγει για το Hollywood και λαμβάνει μέρος στο σίριαλ The Rat Patrol, με τον Christopher George, και σε διάφορες άλλες εκπομπές, όπως το Σόου του Μέρφι Γκρίφιν, του Τζώνυ Κάρσον κ.ά.

Στη συνέχεια πάει στην Ιταλία και παίρνει μέρος στην πρώτη της ταινία Τα τέρατα, με τον Βιτόριο Γκάσμαν και σε σκηνοθεσία Ντίνο Ρίτζι. Ακολουθούν και άλλες ταινίες, δίπλα στους: Μπορίς Καρλόφ, Μισέλ Μερσιέ, Βάλτερ Κιάρι, τον μεγάλο σκηνοθέτη Φελίνι και τον επίσης σπουδαίο σκηνοθέτη Μπλατζέτι.

Μετά την Ιταλία, πηγαίνει στη Γερμανία, όπου παίρνει μέρος στην ταινία Δόκτορ Μαμπούζ, με τον Πίτερ Βαν Άικ.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα για να συμμετάσχει στην ταινία Summer lovers με την Ντάριλ Χάνα και στην ταινία Οι Θεοί του Ολύμπου με τον Όλιβερ Ριντ, γίνεται περιζήτητη από τους Έλληνες παραγωγούς και αρχίζει τα γυρίσματα μιας σειράς ταινιών στα Ελληνικά πια εδάφη.

Παίζει δίπλα σε μεγάλους ηθοποιούς όπως: Κ. Βουτσά, Μ. Φωτόπουλο, Χ. Ευθυμίου, Γ. Γκιωνάκη, Β. Αυλωνίτη, Ορέστη Μακρή, Δ. Παπαγιαννόπουλο, Ν. Ηλιόπουλο, Κ. Στολίγκα, Άννα Καλουτά, Ρένα Ντορ, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Τζ. Καρέζη κ.ά.

Στο θέατρο πρωτοεμφανίζεται σαν πρωταγωνίστρια του θιάσου Κ. Χατζηχρήστου και στη συνέχεια συμμετέχει στους θιάσους των: Κατερίνας, Λάμπρου Κωνσταντάρα, Μ. Φωτόπουλου κ.ά.

Επίσης συνεργάζεται με το μοντέρνο θέατρο που ανεβάζει στο Λυκαβηττό το Λόρδο Βύρωνα του Α. Λιδωρίκη με τον Χ. Πολίτη στον ομώνυμο ρόλο.

Δεν παραμελεί όμως να ζωγραφίζει, συνεχίζει να φτιάχνει έργα και, παράλληλα, κάνει και την πρώτη της ατομική έκθεση στη γκαλερί Παπαγεωργίου του Χίλτον, όπου σημειώνει μεγάλη επιτυχία.

Έχει γράψει τους στίχους Λόγια αγάπης στο δίσκο του Β. Φώτου καθώς και την αυτοβιογραφία της, που εξεδόθη το 1991.

Το 2000 ασχολήθηκε και πάλι με τη συγγραφή και κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη το πρώτο της μυθιστόρημα.

Η Ρίκα Διαλυνά παντρεύτηκε δύο φορές. Πρώτα το 1954, με τον Ελληνοαμερικανό χρηματιστή Νικ Παπαδάκο (1919-1988), με τον οποίο απέκτησε την επόμενη χρονιά την κόρη της, Ντέμυ. Ο γάμος κράτησε δέκα χρόνια. Δεύτερος σύζυγός της από το 1983 είναι ο εφοπλιστής Νίκος Χρυσικόπουλος (1918-).

Φιλμογραφία
Ξένες παραγωγές
Ο τρόμος (1963) .... Μαρία
Η κούκλα
Οι Κληρονόμοι
Δόκτωρ Μαμπούζ (1964) .... Τζούντι
Ιουλιέτα των Πνευμάτων (1965) του Φελίνι .... γυναίκα στον εφιάλτη
Εγώ... εγώ και οι άλλες (1966) του Μλαζέτι
Summer lovers (1982) .... Μόνικα
Οι θεοί του Ολύμπου

Ελληνικές παραγωγές
Το ποντικάκι 1954
Κοκκινα Τριανταφυλλα (1955)
Συννεφιασμένη Κυριακή (1959) ... Χίλντα
Λαός και Κολωνάκι (1959)... Ντέντη
Να ζήσουν τα φτωχόπαιδα (1959) .... Ντιάνα
Ένας βλάκας και μισός (1959) .... Ουρανία Καραμαούνα
Ραντεβού στη Βενετία (1960)... Ρίκα
Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος (1960) .... Αλίκη
Ο καλός μας άγγελος (1961) ... Νέλλη
Διπλοπενιές (1966) .... Ρίτα
Να 'τανε το 13 να 'πεφτε σε μας (1970) .... Λόλα
Ο ξεροκέφαλος (1970) ... Σόφη
Εθελοντής στον έρωτα (1971) .... Τζίνα Καρνέλη
Ο τρελοπενηντάρης (1971)... Δόμνα
Ο φαφλατάς (1971) ... Φώφη / πριγκίπισσα της Ισπανίας
Τι 30, τι 40, τι 50 (1972) .... Ναταλία
Και το πρώτο καμάκι (1981) .... Νάντια
Τα καμάκια... (1981)... Ντανιέλ
Περάστε, φιλήστε, τελειώσατε (1986)
Μπανάνες (1987)... Μαρία
Χαμένοι στο Μανχάταν

Βιντεοταινίες
"Ταραχ" μες τη ζωή μου (1989)
Εραστής με ανταλλακτικό (1988)
Ο κοντός με το παπάκι (1988)
Το ρεπορταζ (1988)
Μπανάνες (1987)
Χαμένοι στο Μανχάταν (1987)
Οικογένεια παντρευόμαστε (1986)
(Από το retroDB.gr)

Τηλεοπτικές σειρές
Super μπαμπάς (2007) ΑΝΤ1
Το κόκκινο δωμάτιο: Οι κομπάρσοι (2005) Mega
Η ώρα η καλή (2004) Mega
Είσαι το ταίρι μου (2001) Mega
Ταγκό για τρεις (2000) ΑΝΤ1
Η φωνή (2001) ΕΤ1
Εκείνες κι εγώ (1996) ΑΝΤ1
Εμείς κι εμείς (1994) Mega
Ταύρος με τοξότη: Δεύτερη ευκαιρία (1994) ΑΝΤ1
Ο Πέτρος και τα κορίτσια του (1994) Mega
Cherchez la femme (1994) Star
Η καλή πεθερά (1993) ΑΝΤ1
Της Ελλάδος τα παιδιά (1993) ΑΝΤ1
Τμήμα ηθών: Ο μύθος του κένταυρου (1993) ΑΝΤ1
Αγάπη στο Αιγαίο (1992) ΕΤ1
Ιστορίες με απρόοπτο τέλος (1992) ΕΤ2
Γιούγκερμαν (1976) ΥΕΝΕΔ
Το συνεργείο (1989) ΕΤ1
Ο θάνατος του Τιμόθεου Κώνστα (1987) ΕΡΤ2
Μαρία Πάρνη (1981) ΕΡΤ
Υποψίες: Έγκλημα στο Κολωνάκι (1977) ΕΡΤ
Καταδίωξη: Ο άνθρωπος της νύχτας (1977) ΥΕΝΕΔ
Εκείνες κι εγώ (1976) ΥΕΝΕΔ
Λέσχη μυστηρίου: Δώδεκα και τέταρτο ακριβώς (1976) ΕΡΤ
Ο ονειροπαρμένος (1973) ΥΕΝΕΔ
Οι προστάτες του νόμου (1973) ΥΕΝΕΔ
Ποιός είναι ο ένοχες (1973) ΥΕΝΕΔ
Στησιχόρου '73 (1972) ΥΕΝΕΔ
(Από το retroDB.gr)

Τηλεοπτικό θέατρο
Ένας ταξιδιώτης (1972) ΕΙΡΤ
Κρουαζιέρα (1976) ΕΡΤ

Ελεύθερο θέατρο
Πράμα που σαλεύει - Ησαΐα χόρευε (1969)
Τι 30, τι 40, τι 50 (1971)

Ντάστιν Χόφμαν

Ο Ντάστιν Λι Χόφμαν (αγγλ. Dustin Lee Hoffman, γεν. 8 Αυγούστου 1937) είναι Αμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου, της τηλεόρασης και του θεάτρου, βραβευμένος πολλές φορές με Όσκαρ, Χρυσές Σφαίρες, BAFTA και Έμμυ.

Πρώτα χρόνια
Ο Ντάστιν Χόφμαν γεννήθηκε στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια, γιος της πιανίστα της τζαζ Λίλιαν Γκολντ και του διακοσμητή σκηνικών Χάρι Χόφμαν. Έχει έναν αδελφό, τον δικηγόρο και οικονομολόγο Ρόναλντ. Η οικογένεια τού Χόφμαν πιστεύει στον ιουδαϊσμό, όμως δεν έδωσαν στον ίδιο θρησκευτική ανατροφή.

Δεκαετία '60: Η αναγνώριση
Ο Ντάστιν Χόφμαν στις αρχές και τα μέσα της δεκαετίας του '60 έπαιξε σε διάφορες τηλεοπτικές σειρές και κινηματογραφικές ταινίες, αλλά και στο θέατρο, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Το 1966 ο νεαρός σκηνοθέτης Μάικ Νίκολς, που μόλις είχε λάβει υποψηφιότητα για Όσκαρ Σκηνοθεσίας για την ταινία του Ποιος Φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;, τον επέλεξε για το ρόλο του Μπέντζαμιν Μπράντοκ στην ταινία Ο Πρωτάρης (το ρόλο είχαν ήδη απορρίψει ο Γουόρεν Μπίτι και ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ). Για το ρόλο αυτό ο Χόφμαν βρέθηκε υποψήφιος για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου, ενώ ο Νίκολς πήρε το Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Παρότι ο Χόφμαν δεν κέρδισε το Όσκαρ, ο ρόλος αυτός τον έκανε γνωστό στο ευρύτερο κοινό. Επόμενος σημαντικός ρόλος του ήταν στον O Καουμπόι του Μεσονυχτίου, για τον οποίο βρίσκεται και πάλι υποψήφιος για Όσκαρ. Η ταινία κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, η μόνη ταινία με το χαρακτηρισμό Χ-Rated (αυστηρώς ακατάλληλη) που έχει καταφέρει κάτι τέτοιο.

Δεκαετία '70: Παραμονή στο παιχνίδι
Ο Χόφμαν πλέον μπορούσε να πάρει τους ρόλους που ονειρευόταν πριν δέκα χρόνια. Στο Μεγάλο Ανθρωπάκι υποδύεται τον χαρακτήρα Τζακ Κραμπ, από την εφηβεία μέχρι την ηλικία των 121 ετών, αποτελώντας έτσι προπομπό για παρόμοιες ταινίες, όπως το Φόρεστ Γκαμπ. Παρά τη θετική υποδοχή από τους κριτικούς, δεν βρίσκεται υποψήφιος για Όσκαρ. Στα Αδέσποτα Σκυλιά του Σαμ Πέκινπα ο Χόφμαν παρά τη θέλησή του, λόγω δέσμευσης με συμβόλαιο, υποδύεται τον Ντέιβιντ, έναν Αμερικανό που μετακομίζει με τη γυναίκα του σε χωριό της Αγγλίας και βρίσκεται αντιμέτωπος με τη βία μερικών χωρικών. Η ταινία σόκαρε κοινό και κριτικούς με την γραφική αναπαράσταση σωματικής και σεξουαλικής βίας. Επόμενος σημαντικός ρόλος του στον Πεταλούδα, μαζί με τον Στιβ Μακουίν, σε μια ταινία ιδιαίτερα μεγάλου μήκους, η οποία μόνο στην Αμερική είχε κέρδη τέσσερις φορές πάνω από το κόστος της. Την τρίτη υποψηφιότητά του για Όσκαρ την κέρδισε υποδυόμενος τον αθυρόστομο κωμικό Λένι Μπρους στο Λένι ο Βρωμόστομος. Λιγότερο από δύο χρονιά μετά το σκάνδαλο Γουοτεργκέιτ, ο Χόφμαν υποδύεται τον δημοσιογράφο της Ουάσινγκτον Ποστ Καρλ Μπέρνσταϊν στην ταινία του Άλαν Πάκουλα Όλοι οι Άνθρωποι του Προέδρου, η οποία εξιστορεί τα γεγονότα που οδήγησαν στην αποκάλυψη του σκανδάλου. Η ταινία βρέθηκε υποψήφια για οκτώ Όσκαρ, όχι όμως και ο Χόφμαν. Το πρώτο Όσκαρ ήρθε για το Χόφμαν με το ρόλο του Τεντ Κράμερ στην ταινία Κράμερ εναντίον Κράμερ όπου μαζί με την Μέριλ Στριπ υποδύονται ένα ζευγάρι που χωρίζει, αναγκάζοντας τον σύζυγο να μεγαλώσει μόνος του το γιο τους, ισορροπώντας αυτό το καθήκον με την επαγγελματική του καριέρα στη διαφήμιση. Η ταινία κέρδισε επίσης Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας (Ρόμπερτ Μπέντον) και Β' Γυναικείου Ρόλου (Μέριλ Στριπ).

Δεκαετία '80
Στο Τούτσι του Σίντνεϊ Πόλακ, όπου συμπρωταγωνίστησε με τη Τζέσικα Λανγκ, ο Χόφμαν υποδύθηκε τον Μάικλ Ντόρσεϊ, έναν νεαρό άνεργο ηθοποιό ο οποίος αναγκάζεται να προσποιηθεί ότι είναι γυναίκα, προκειμένου να κερδίσει αντίστοιχο ρόλο σε σαπουνόπερα. Το Τούτσι κέρδισε δέκα υποψηφιότητες για Όσκαρ, ανάμεσα στις οποίες και Α' Ανδρικού Ρόλου για τον Χόφμαν. Η ταινία είναι διαβόητη για τις διαμάχες μεταξύ Χόφμαν και Πόλακ, οι οποίες μεταφέρθηκαν και επί σκηνής όταν ο Χόφμαν έπεισε τον Πόλακ να υποδυθεί τον ατζέντη του χαρακτήρα του. Ο Πόλακ αργότερα απέδωσε σε αυτή την ταινία και στον Χόφμαν το ξεκίνημα της δεύτερης καριέρας του, πέρα από σκηνοθέτης και ως ηθοποιός. Στη συνέχεια ο Χόφμαν κάνει προσωρινή στροφή στην τηλεόραση με τον Θάνατο του Εμποράκου, για τον οποίο κέρδισε βραβείο Emmy το 1985. Για την ίδια ερμηνεία κέρδισε αργότερα και Χρυσή Σφαίρα.

Μια από τις μεγαλύτερες αποτυχίες του ήταν το Ιστάρ, ταινία που βρέθηκε υποψήφια για τρία Χρυσά Βατόμουρα. Ακολουθεί ο Άνθρωπος της Βροχής του Μπάρι Λέβινσον, που καταγράφει την επανένωση δύο αδερφών μετά το θάνατο του πατέρα τους. Η απάθεια που έπρεπε να επιδεικνύει ο Χόφμαν για τις ανάγκες του ρόλου του έκανε επιτακτική την προσεκτική προετοιμασία της ταινίας, ώστε να γίνει αντιληπτή η εσωτερική μεταμόρφωση του αδερφού του, που υποδύθηκε ο Τομ Κρουζ.

Γι' αυτό το λόγο οι δύο ηθοποιοί εργάστηκαν επί δύο χρόνια με τον Λέβινσον, προετοιμάζοντας το τελικό αποτέλεσμα. Η ερμηνεία του Χόφμαν ως Ρέιμοντ Μπάμπιτ του απέφερε το δεύτερό του Όσκαρ, ενώ η ταινία κέρδισε τρία ακόμα (Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Σεναρίου).

Δεκαετία '90
Κατά τη δεκαετία του '90 ο Χόφμαν εμφανίστηκε σε πολλές ακριβές παραγωγές μεγάλων στούντιο. Υποδύθηκε τον Μάμπλς στο σχετικά αποτυχημένο Ντικ Τρέισι του Γουόρεν Μπίτι, ενώ άλλη μια αποτυχία τον περίμενε με το Μπίλι Μπάθγκεϊτ του Ρόμπερτ Μπέντον (Κράμερ εναντίον Κράμερ). Στη συνέχεια συνεργάζεται με τον Στίβεν Σπίλμπεργκ, υποδυόμενος τον Κάπτεν Χουκ στο Χουκ, το οποίο αποδείχτηκε μεγάλη εμπορική επιτυχία, ενώ ο Χόφμαν απέσπασε και υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα. Συνεργάστηκε ξανά με τον Μπάρι Λέβινσον στο Sleepers, το οποίο είχε καλή υποδοχή από κοινό και κριτικούς και λίγο αργότερα πρωταγωνιστεί με τον Τζον Τραβόλτα στο Mad City του Κώστα Γαβρά, το οποίο αποδεικνύεται εμπορική και καλλιτεχνική αποτυχία.

Η 7η υποψηφιότητα του Χόφμαν έρχεται με το ρόλο του Ρόμπερτ Έβανς στην ταινία Ο Πρόεδρος, ένα ροζ Σκάνδαλο και ένας Πόλεμος, την τρίτη συνεργασία του με τον Μπάρι Λέβινσον, ενώ συμπρωταγωνιστής του είναι ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Αξιοσημείωτο το γεγονός ότι η ταινία γυρίστηκε μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα. Ο Χόφμαν συνεργάζεται και πάλι με τον Λέβινσον στην Σφαίρα, μια ταινία επιστημονικής φαντασίας η οποία απέτυχε οικτρά σε κοινό και κριτικούς, με κέρδη στις ΗΠΑ χαμηλότερα και από το μισό του κόστους της.

Δεκαετία '00
Το έργο του Χόφμαν στη δεκαετία του 2000 συνίσταται κυρίως από δεύτερους ρόλους σε ταινίες των μεγάλων στούντιο. Κάτω από την σκηνοθεσία του Τζέιμς Φόλι (Γκλενγκάρι Γκλεν Ρος: Οικόπεδα με θέα), συμπρωταγωνιστεί με τους Έντουαρντ Μπερνς, Άντι Γκαρσία και Ρέιτσελ Βάις στο Άκρως Εμπιστευτικό, υποδυόμενος τον αρχιμαφιόζο Γουίνστον Κινγκ. Πρωταγωνιστεί για πρώτη φορά μαζί με τον, επί 50 χρόνια φίλο του, Τζιν Χάκμαν στην ταινία Ένορκοι, το οποίο αποτελεί μεταφορά στην οθόνη του ομώνυμου μπεστ σέλερ του Τζον Γκρίσαμ.

Παρότι η ταινία δέχτηκε καλές κριτικές, δεν ήταν εμπορική επιτυχία. Στο Το Νόημα της Ζωής και πώς να το χάσετε υποδύεται τον Μπέρναρντ, έναν υπαρξιστικό ιδιωτικό ντετέκτιβ. Η ταινία απέτυχε εμπορικά και δέχθηκε ανάμικτες κριτικές, όμως έγινε τελικά καλτ επιτυχία. Με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο βρέθηκε να συνεργάζεται στο Πεθερικά της Συμφοράς, συνέχεια της Γαμπρός της Συμφοράς. Η ταινία, με βασικό πρωταγωνιστή το Μπεν Στίλερ, αποδείχθηκε μεγάλη οικονομική επιτυχία και ο Χόφμαν κέρδισε το βραβείο του MTV για καλύτερη κωμική ερμηνεία.

Το Φεβρουάριο του 2009 τιμήθηκε με τιμητικό βραβείο Σεζάρ για το σύνολο του έργου του.

Γιάννης Νεγρεπόντης

Ο Γιάννης Νεγρεπόντης (πραγματικό ονοματεπώνυμο Ιωάννης Ξυνοτρούλιας) (Λάρισα 8 Αυγούστου 1930-Αθήνα 22 Σεπτεμβρίου 1991), ήταν σημαντικός Έλληνας ποιητής, πεζογράφος και στιχουργός.

Η ζωή του
Ο Γιάννης Νεγρεπόντης γεννήθηκε στις 8 Αυγούστου του 1930 στη Λάρισα. Εκεί έζησε μέχρι τα 8 του χρόνια και μετά ήρθε μαζί με όλη την οικογένειά του στην Αθήνα. Σπούδασε αρχαιολογία στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (λόγω πολιτικών φρονημάτων δεν αξιοποίησε ποτέ επαγγελματικά το πτυχίο που πήρε) καθώς και στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, με δασκάλους τον Ροντήρη, τον Βεάκη, τον Σιδέρη (αλλά ούτε κι αυτές τις σπουδές αξιοποίησε επαγγελματικά). Συνεργάστηκε με περιοδικά και εφημερίδες όπως και με την ΕΡΑ. Μετά το 1967 ασχολήθηκε με τη συγγραφή στίχων για τραγούδια.

Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1949 δημοσιεύοντας διήγημά του στο περιοδικό Ελληνική Δημιουργία, που εξέδιδε ο Σπύρος Μελάς, με το ψευδώνυμο Γιάννη Νικολάου. Αργότερα άρχισε να δημοσιεύει στο περιοδικό Επιθεώρηση Τέχνης με το ψευδώνυμο Τζων. Μέρος του αρχείου του βρίσκεται στο ΕΛΙΑ. Η πρώτη του ποιητική συλλογή έρχεται αργότερα, το 1958. Είναι το «Πρόσωπα και χώρος», όπου υπογράφει με το ψευδώνυμο Νεγρεπόντης, με το οποίο καθιερώνεται. Υπήρξε αριστερός, την 21η Απριλίου 1967, συλλαμβάνεται και εξορίζεται για τρία χρόνια, στη Γυάρο και τη Λέρο.

Καταπιάστηκε και διακρίθηκε σε όλα τα είδη του γραπτού λόγου: ποίηση, πεζογραφία, θέατρο, τραγούδι, κριτική, δοκίμιο, χρονογράφημα, σάτιρα, ευθυμογράφημα, παιδικά, ραδιοφωνικό σχόλιο. Τραγούδια του έχουν μελοποιήσει οι Μίκης Θεοδωράκης, Χρήστος Λεοντής, Λίνος Κόκκοτος και άλλοι. Από τους πρωτοπόρους της «πολιτιστικής επανάστασης» της δεκαετίας του '60, έγινε ευρύτερα γνωστός και αγαπητός με τα τραγούδια του «Το ακορντεόν» (που τελειώνει με το σύνθημα «δεν θα περάσει ο φασισμός») και «3ος παγκόσμιος» που μελοποίησε ο Μάνος Λοΐζος. Ο ίδιος μελοποίησε τα αντιρατσιστικά «Νέγρικα», που τραγούδησε η Μαρία Φαραντούρη. Ήταν τα τραγούδια που έγιναν αρχικά γνωστά από τις μπουάτ και πέρασαν και τραγουδήθηκαν -απαγορευμένα πια- από στόμα σε στόμα, στα χρόνια της δικτατορίας.

Η ικανότητα του Νεγρεπόντη να περνάει μηνύματα, χωρίς να είναι κραυγαλέος και ευκαιριακός, καταφάνηκε και στα κατοπινά χρόνια με τα «Μικροαστικά» και τα «Μαθήματα πολιτικής οικονομίας» -πολυτραγουδισμένα επίσης- που έντυσε μουσικά ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. Τα «Μικροαστικά» γνώρισαν επιτυχία και ως σατιρικό θεατρικό έργο. Ένα ακόμη ποιητικό έργο, το «Φυλάττειν Θερμοπύλας», που έγραψε εξόριστος στη δικτατορία, έχει μελοποιήσει στο μεγαλύτερο μέρος τους, υπό μορφή ορατορίου, ο Χρήστος Λεοντής. Πέθανε στις 04.00 τα ξημερώματα της Κυριακής 22 Σεπτεμβρίου του 1991 στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Αθηνών όπου νοσηλευόταν χτυπημένος από θανατηφόρο καρκίνο σε ηλικία μόλις 61 ετών και 2 μέρες μετά κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο της Αθήνας.

Στην εξορία
Την 21η Απριλίου 1967 ο Γιάννης Νεγρεπόντης, που ιδεολογικά ανήκε στην Αριστερά, συλλαμβάνεται και παραμένει εξόριστος στη Γυάρο και τη Λέρο (Παρθένι) τρία χρόνια. Εκεί γράφει το «Φυλάττειν Θερμοπύλας», που βγάζει έξω παράνομα και μοιράζει σε φίλους, πριν κυκλοφορήσει σε βιβλίο, η γυναίκα του Αργυρώ. Το ίδιο κυκλοφόρησε και στα γερμανικά, σε μια θαυμάσια έκδοση με χαρακτικά του μεγάλου Κρις Χάμπερ.

Ευαίσθητος, παρατηρητικός, οξύτατος, διεισδυτικός, καίριος, με χιούμορ λεπτό αλλά καταλυτικό και επιπλέον άριστος γνώστης της ελληνικής γλώσσας, ο Γιάννης Νεγρεπόντης είχε μια συνεχή διακριτική παρουσία στην πνευματική μας ζωή, χωρίς ποτέ να εκμεταλλευτεί ή να «αξιοποιήσει» την ιδεολογία του -και σίγουρα είχε πολλά ακόμη να προσφέρει, αν δεν έφευγε πρόωρα. Είχε εκτός των άλλων την ικανότητα να βλέπει πέρα από την εποχή του, πράγμα που φαίνεται κι από τους ακόλουθους προφητικούς στίχους, από το «Φυλάττειν Θερμοπύλας»:

«Πολλά μας βρήκαν/ και τα χειρότερα/ απ' τα μέσα/ Τ' απόρθητα κάστρα/ τα μεγάλα/ ποτέ δεν πέφτουν/ απ' τα έξω/ το λάλον ύδωρ/ απερίσκεπτα/ αφήσαμε να χαθεί».

Βιβλιογραφία
Συνάντηση. Αθήνα, Καλειδοσκόπιο, 2002. Σελ.: 27.
Λίγο μετά τη σιωπή. Αθήνα, Καλειδοσκόπιο, 2001. Σελ.: 59.
Πρόσωπα και χώρος. Αθήνα, Καλειδοσκόπιο, 2000. Σελ.: 85.
Καθημαγμένοι. Αθήνα, Καλειδοσκόπιο, 1999. Σελ.: 86.
Μικροαστικά. Αθήνα, Καλειδοσκόπιο, 1999. Σελ.: 156.
Φυλάττειν Θερμοπύλας. Αθήνα, Καλειδοσκόπιο, 1999. Σελ.: 29.
Δεκαπέντε παραμύθια. Αθήνα, Κέδρος, 1996. Σελ.: 118.
Είμαι Έλλην, το καυχώμαι. Αθήνα, Καστανιώτη, 1993. Σελ.: 205.
Ο φίλος μας ο Αίσωπος. Αθήνα, Κέδρος, 1990. Σελ.: 95.
Οι κατσαρίδες ποτέ δεν πεθαίνουν. Το πούπουλο. Αθήνα, Αίολος, 1986. Σελ.: 82.
Ο γάμος, η διαθήκη και οι έρωτες. Αθήνα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1981. Σελ.: 214.
Ο κύριος Χι. Αθήνα, Αστάρτη, 1981. Σελ.: 174.
Ο Φλιτ πάει κρουαζιέρα. Αθήνα, Κέδρος,

Άλλα έργα
Ιφιγένεια, 1961
Δωρήματα, 1963
Άδιον ουδέν έρωτος, 1971
Τα καράβια της Αργυρώς, 1976
Τραγούδια νέγρικα, απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας, μεγαλοαστικά, χιουμοριστικά, λαϊκά το τσίρκο, 1976
Οι μπόμπιρες, 1979
Φεμινιστικά, 1981
Περσεφόνη, 1986
Ορέστης πυρπολούμενος, 1992
Έγκλειστοι, 1965
Ο καθρέφτης και άλλες πρόζες, 1973
Ένας μπόμπος πολύ αριστερός, 1980
Το διπλανό δωμάτιο, 1982
Κάτω από ένα κουνουπίδι, 1981
Το 5λεπτο με την Αννα Ματζουράνη,

Μικροαστικά δίσκος με Λουκιανό Κηλαηδόνη
Εργένης
Η Μάρω
Κάποιος παλιός συνάδελφος
Κολλήγα γιος
Μακριά απ' την πόλη
Ντροπή τέτοιο παιδί
Ξερίζωμα
Ο γάμος
Ο Γιώργος
Οικονομία κάνε
Ρέκβιεμ
Στη μικρή αίθουσα εκθέσεων Παρνασσού