DIASKEDASI.INFO

Μακόλεϊ Κάλκιν
Ημ. γεν.: 26/8/1980

Ο Μακόλεϊ Κάλκιν (Macaulay Culkin), ένα από τα πιο διάσημα παιδιά της Αμερικής, γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου 1980, στη Νέα Υόρκη, ΗΠΑ και είναι το τρίτο από τα επτά παιδιά της Patricia Brentrup και του Christopher Culkin (επίσης ηθοποιός στην παιδική του ηλικία και πρώην manager του Macaulay). Έγινε πολύ γνωστός από την κινηματογραφική επιτυχία "Μόνος στο σπίτι".

Ο «Mack», όπως αυτός είναι γνωστός στους στενούς φίλους και την οικογένειά του, εμφανίστηκε στη showbiz από την ηλικία των 4, σε μια σειρά από off-Broadway παραστάσεις, όπως το New York City Ballet, Ο Καρυοθραύστης και στην ηλικία των 8 ετών πηρε μέρος στις ταινίες Rocket Gibraltar (1988) και See You in the Morning (1989), για τις οποίες έλαβε διθυραμβικές κριτικές από το The New Yorker και The New York Times.

Στην ηλικία των 9 ετών, ο συγγραφέας John Hughes τον προτείνει στο σκηνοθέτη Chris Columbus ως πρωταγωνιστή για το Αlone (1990). Αν και Macaulay ήταν το πρώτο παιδί που είδε ο Columbus, πήρε την απόφαση να κάνει τουλάχιστον άλλα 200 κάστινγκ για να σιγουρευτεί στο τέλος ότι ο Macalay είναι ο ιδανικός του "Kevin McCallister".

Η ταινία απέφερε συνολικά περισσότερα από 285 εκατομμύρια δολάρια μόνο στις ΗΠΑ, να γίνει μία από τις ταινίες με τις μεγαλύτερες εισπράξεις όλων των εποχών κάνοντας το Macaulay Culkin έναν από τους μεγαλύτερους αστέρες του κινηματογράφου της εποχής.

Επόμενο μεγάλο έργο του ήταν "Το κορίτσι μου" (1991) στην οποία υποδήθηκε τον "Thomas J. Sennett", ένα αγόρι που φαίνεται να είναι αλλεργικό στα πάντα. Παρά τις κάποιες διαφωνίες πάνω από το τέλος, η ταινία απελευθερώθηκε ούτως ή άλλως και αποδείχθηκε ότι είναι άλλη ταινία επιτυχία για τον Mack (και χαρακτήρισε πολύ το πρώτο φιλί του).

Το 1992 ήρθε το Home Alone 2: Lost in New York, η οποία απέφερε συνολικά περισσότερα από 172 εκατομμύρια δολάρια μόνο στις ΗΠΑ.

Το 1993 ήρθε The Good Son, το οποίο ήταν η πρώτη του προσπάθεια να απομακρυνθεί από χαριτωμένες κωμωδίες. Έπαιξε ένα δολοφονικό δαιμονικό χαρακτήρα που ονομάζεται Henry. Πήρε το ρόλο όταν ο διαπραγματευτής/manager/πατέρας του Kit Culkin είπε ότι θα αποσύρει τον Mack από το Home Alone 2: Lost in New York (1992), αν δεν του δοθεί ο ρόλος στο The Good Son (1993). Η ταινία αυτή του απέφερε 5 εκατομμύρια δολάρια μισθό.

Το 1994, σε ηλικία 14 ετών, ήρθαν τρεις ακόμα ταινίες: Pagemaster (1994),  Getting Even with Dad  (1994) και Richie Rich  (1994).

Ο μισθός του για τα 2 τελευταία ήταν $ 8 εκατ. ευρώ, ο υψηλότερος μισθός που έχει πάρει ποτέ ένα παιδί - σταρ.

Πολλοί άνθρωποι πίστευαν ότι ο Mack είχε χάσει την αίγλη του εφόσον δεν ήταν πια το χαριτωμένο μικρό παιδί που είδαν στο Home Alone (1990).

Το 1995 οι γονείς του, που ποτέ δεν ήταν παντρεμένοι, χωρίζουν και ξεκινά μία άπληστη νομική μάχη για την επιμέλεια των παιδιών τους και την περιουσία του Mack.

Το 1996, ο νεαρός ηθοποιός φέρεται να είχε πει ότι δεν θα δεχθεί κάνενα ρόλο εως ότου οι γονείς του λύσουν τη διαφωνία κηδεμονίας. Η υπόθεση δεν επιλύθηκε μέχρι τον Απρίλιο του 1997, όταν Kit Culkin εγκατέλειψε τον έλεγχο.

Το 1998, ο Macaulay παντρεύτηκε την ηθοποιό Rachel Miner, αλλά χώρισε το 2000, επειδή η Rachel ήθελε να κάνουν οικογένεια και ο Mack ήθελε να επιστρέψει στην ηθοποιία. Μετά από ένα κενό οκτώ ετών από την ταινία Richie Rich (1994), ο Mack επέστρεψε στη σκηνή το 2001, σε μια παραγωγή του Λονδίνου «Madame Melville» και υποδύοντας τον Michael Alig στο Party Monster (2003).

Σήμερα, με μία περιουσία που υπολογίζεται σε 17 εκατ. $, ο Macaulay δεν έχει ανάγκη να ξαναεργαστεί στη ζωή του αν ο κάθε ρόλος δεν ταιριάζει πλήρως στο χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία του.

Μητέρα Τερέζα
το οικουμενικό πρόσωπο του ουμανισμού αποκαλύπτεται

Ο ταγμένος βίος της Μητέρας Τερέζα
Μια γυναίκα ξεκινά μόνη τον ιδιαίτερα δύσκολο δρόμο της: χωρίς πόρους και προμήθειες, αποφασίζει να βοηθήσει τα εκατομμύρια των φτωχών, πεινασμένων και εξαθλιωμένων ανθρώπων που κατέκλυζαν τα σοκάκια της Ινδίας.

Μόνος παραστάτης και αρωγός της ανθρωπιστικής της προσπάθειας, ο Θεός!

Οι συστάσεις για τη Μητέρα Τερέζα περιττεύουν: το παγκόσμιο σύμβολο του ανθρωπισμού, της άδολης προσφοράς και της ανιδιοτέλειας έχει μπει στα στόματα όλων μας όταν θέλουμε να μιλήσουμε ακριβώς για τις έννοιες αυτές.

Η καλόγρια που ίδρυσε τους Ιεραποστόλους της Φιλανθρωπίας, το καθολικό τάγμα που έβαλε σκοπό να συνδράμει τους αναξιοπαθούντες της οικουμένης, που αφιέρωσε τη ζωή της σε έναν δικαιότερο κόσμο, έμελλε να γίνει ένα διεθνές ορόσημο για την έννοια της ανθρώπινης αλληλεγγύης.

Ξεκινώντας από την Καλκούτα της Ινδίας, το φιλανθρωπικό της έργο θα γενικευτεί σε περισσότερες από 100 χώρες, περιλαμβάνοντας πλέον φτωχούς, μελλοθάνατους, ορφανά, λεπρούς και ασθενείς με AIDS.

Όπου υπήρχαν αναξιοπαθούντες, εκεί υπήρχε και η Μητέρα Τερέζα!

Πρώτα χρόνια
Η Agnes Gonxha Bojaxhiu (26 Αυγούστου 1910 - 5 Σεπτεμβρίου 1997), το τρίτο και τελευταίο παιδί των αλβανόφωνων καθολικών Nikola και Dranafile Bojaxhiu, γεννιέται στα Σκόπια της τότε οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Ο πατέρας της, αυτοδημιούργητος και πετυχημένος επιχειρηματίας, πέθανε όταν η Μητέρα Τερέζα ήταν μόλις 8 ετών, με την οικογένεια να δοκιμάζεται και τη μητέρα Dranafile να ξεπουλά οικογενειακά κειμήλια και εργόχειρα για να επιβιώσουν.

Το θεϊκό κάλεσμα
Η οικογένεια Bojaxhiu διατηρούσε στενούς δεσμούς με την καθολική εκκλησία, με τα μέλη της να εκκλησιάζονται συχνά και να προσεύχονται σε καθημερινή βάση.

Η Μητέρα Τερέζα, μεγαλωμένη στο θεοσεβούμενο αυτό πλαίσιο, θα νιώσει το κάλεσμα για να υπηρετήσει τον θεό ως καλόγρια ήδη από την τρυφερή ηλικία των 12 ετών.

Η απάρνηση του κοσμικού βίου και όλων των χαρών μιας μελλοντικής οικογένειας θα έκαναν ωστόσο τη μικρή Agnes να το σκεφτεί καλύτερα για 5 ακόμα χρόνια, βασανιζόμενη από το δυσεπίλυτο δίλημμα.
Όταν ωστόσο σε ηλικία 17 ετών θα πληροφορηθεί το ανθρωπιστικό έργο που επιτελούσαν τα καθολικά ιεραποστολικά τάγματα στην Ινδία, η απόφαση είχε ήδη παρθεί.

Τον Σεπτέμβριο του 1928, η 18χρονη Agnes θα αποχαιρετούσε την οικογένειά της για να μεταβεί στην Ιρλανδία (έδρα του τάγματος που προσχώρησε) και από κει στην Ινδία. Δεν θα ξαναέβλεπε ποτέ τη μητέρα και τις αδερφές της...

Μετάβαση στην Ινδία
Χρειάστηκε περισσότερο από δύο χρόνια για να γίνει η Agnes καλόγρια. Θα περνούσε 6 βδομάδες στην Ιρλανδία για να μάθει την ιστορία του τάγματος αλλά και λίγα αγγλικά, πριν μεταβεί στην Ινδία, όπου και έφτασε στις 6 Ιανουαρίου 1929.

Έπειτα από δύο χρόνια προπαρασκευής, η Αδερφή Τερέζα θα έπαιρνε τους πρώτους όρκους της ως καλόγρια στις 24 Μαΐου 1931. Εγκατεστημένη στην Καλκούτα, ξεκίνησε να διδάσκει ιστορία και γεωγραφία στο κατηχητικό. Και στις 24 Μαΐου 1937, η 25χρονη Αδελφή Τερέζα θα έπαιρνε τους τελευταίους της όρκους και θα γινόταν Μητέρα Τερέζα.

Κάλεσμα μέσα στο κάλεσμα
Για εννιά χρόνια, η Μητέρα Τερέζα θα απασχολούταν ως επικεφαλής του κατηχητικού «St. Mary's», χωρίς να της επιτρέπεται να εγκαταλείπει τις εγκαταστάσεις του σχολείου. Στις 10 Σεπτεμβρίου 1946 ωστόσο θα λάμβανε αυτό που η ίδια αποκαλούσε «κάλεσμα μέσα στο κάλεσμα», μια θεία επιφοίτηση δηλαδή.

Ταξίδευε με τρένο όταν έλαβε το θείο μήνυμα να εγκαταλείψει το κατηχητικό και να βοηθήσει τους φτωχούς που έβλεπε τριγύρω της. Δεν ήταν όμως εύκολο να πάρει άδεια: για δύο ολόκληρα χρόνια η Μητέρα Τερέζα θα υπέβαλλε συνεχώς αιτήσεις στους ιθύνοντες να της επιτρέψουν να ακολουθήσει το θείο κάλεσμα.

Στο τέλος θα κέρδιζε τον αγώνα με την υπομονή της, πετυχαίνοντας να της επιτραπεί να περιδιαβαίνει τις παραγκουπόλεις της Καλκούτας για τον επόμενο χρόνο. Έχοντας ήδη συμπληρώσει 20 χρόνια στο καθολικό τάγμα, η 38χρονη πλέον Μητέρα Τερέζα ήταν έτοιμη να ανοιχτεί στον κόσμο. Το ημερολόγιο έδειχνε 16 Αυγούστου 1948.

Αντί να κατευθυνθεί επιτόπου στις παράγκες της πόλης, η Μητέρα Τερέζα θα περνούσε μερικές εβδομάδες κοντά στις Αδελφές της Ιατρικής Αποστολής, μαθαίνοντας τα βασικά για τις πρώτες βοήθειες. Μόλις ένιωσε έτοιμη για τις δυνάμεις της, η ώρα είχε φτάσει για τις φτωχογειτονιές της Καλκούτας. Ήταν Δεκέμβριος του 1948...

Ιδρύοντας τους Ιεραποστόλους της Φιλανθρωπίας
Η Μητέρα Τερέζα ξεκίνησε το φιλανθρωπικό της έργο από αυτό που ήξερε καλύτερα. Αφού περιηγήθηκε για λίγο στους καταυλισμούς, βρήκε μερικά παιδιά και άρχισε να διδάσκει. Οι συνθήκες ήταν άθλιες, με τα μαθήματα να λαμβάνουν χώρα στην ύπαιθρο, μέχρι να νοικιάσει η ακούραστη καλόγρια μια μικρή καλύβα και να τη μετατρέψει σε αίθουσα διδασκαλίας.

Τότε ήταν που θα ξεκινούσε να επισκέπτεται τις οικογένειες των μαθητών της, προσφέροντας ένα χαμόγελο και τις λιγοστές ιατρικές της γνώσεις. Η άνευ όρων αγάπη της για τον συνάνθρωπο θα της εξασφάλιζε μια περιορισμένη φήμη, ικανή ωστόσο να της διασφαλίσει τις πρώτες οικονομικές δωρεές.

Τον Μάρτιο του 1949, η Μητέρα Τερέζα απέκτησε την πρώτη της βοηθό, μια παλιά μαθήτρια του κατηχητικού της, ενώ πολύ σύντομα ο αριθμός των παραστατών της θα αγγίξει τους δέκα. Στο τέλος του χρόνου που της είχε δοθεί, η Μητέρα Τερέζα θα κατέθετε αίτηση για ένα δικό της τάγμα από καλόγριες, τους Ιεραποστόλους της Φιλανθρωπίας, αίτημα που επικυρώθηκε από τον Πάπα Πίο Ζ'. Οι Ιεραπόστολοι της Φιλανθρωπίας ιδρύθηκαν στις 7 Οκτωβρίου 1950.

Βοηθώντας όσους την είχαν ανάγκη
Στη δοκιμαζόμενη Ινδία οι άνθρωποι που είχαν την ανάγκη της ήταν κυριολεκτικά εκατομμύρια.

Ξηρασίες, το σύστημα της κάστας, ο αγώνας για την ανεξαρτησία της χώρας, η φτώχεια και η εξαθλίωση, το υποτυπώδες υγειονομικό δίκτυο, όλα καλούσαν τη Μητέρα Τερέζα σε βοήθεια.

Η καλόγρια της καρδιάς μας θα ίδρυε πρώτα έναν ξενώνα για τους ετοιμοθάνατους ανθρώπους (Nirmal Hriday), στις 22 Αυγούστου 1952, προσφέροντάς τους τη δυνατότητα να πεθάνουν με αξιοπρέπεια. Το 1955, το καθολικό της τάγμα θα άνοιγε το πρώτο ορφανοτροφείο (Shishu Bhavan), με έργο την εκπαίδευση των παιδιών και την πιθανή υιοθεσία τους.

Τότε ήταν που θα έστρεφε το βλέμμα της στους αρρώστους, με τη λέπρα να θερίζει στη χώρα και να διεκδικεί τις ζωές εκατομμυρίων. Έπρεπε ωστόσο να αντιπαρατεθεί και με τον διαδεδομένο φόβο του κόσμου για τους λεπρούς, βρίσκοντας μια συμβιβαστική λύση. Η Μητέρα Τερέζα θα επιδιδόταν σε μια κολοσσιαία καμπάνια ενημέρωσης του πληθυσμού για τη λέπρα, ξεκινώντας τον θεσμό της Ημέρας της Λέπρας, την ίδια στιγμή που θα συγκέντρωνε κονδύλια για να βοηθήσει ενεργά τους νοσούντες.

Τον Σεπτέμβριο του 1957 θα ξεκινούσε τη λειτουργία της η πρώτη από τις φορητές κλινικές λέπρας που καθιέρωσε, οι οποίες πρόσφεραν έμπρακτη ανακούφιση στους ασθενείς κοντά στα σπίτια τους. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '60, λειτουργούσε ήδη η αποικία που έφτιαξε η Μητέρα Τερέζα για τους λεπρούς, η περίφημη Shanti Nagar (ο Τόπος της Ειρήνης), όπου οι χτυπημένοι από τη νόσο μπορούσαν να ζήσουν και να εργαστούν με αξιοπρέπεια.

Τελευταία χρόνια
Λίγο πριν οι Ιεραπόστολοι της Φιλανθρωπίας γιορτάσουν τη 10η επέτειό τους, τους δόθηκε άδεια να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους και εκτός Καλκούτας (εντός Ινδίας ωστόσο). Σχεδόν αμέσως, ξενώνες και κλινικές στήθηκαν σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας, με το φιλανθρωπικό έργο να λογίζεται ανυπολόγιστης αξίας για την καθημερινότητα των Ινδών.

Για τη 15η τους επέτειο, οι Ιεραπόστολοι της Φιλανθρωπίας δέχτηκαν ως δώρο την άδεια να γενικεύσουν τη δράση τους και εκτός Ινδίας. Το όραμα της Μητέρας Τερέζα γινόταν σιγά-σιγά πραγματικότητα. Ο πρώτος ξενώνας χτίστηκε στη Βενεζουέλα το 1965, και σύντομα ακολούθησαν δράσεις στις τέσσερις γωνιές της Γης.

Στη δεκαετία του '80, όταν η Μητέρα Τερέζα ήταν ήδη στα 70 της χρόνια, συνέχιζε ακούραστα τον αγώνα της, περιοδεύοντας τον κόσμο και κηρύσσοντας το ουμανιστικό της μήνυμα. Κι όταν στη δεκαετία του '90 η υγεία της επιδεινώθηκε, όχι μόνο δεν εγκατέλειψε τα ταξίδια της αλλά τουναντίον αύξησε τη συχνότητά τους, καθώς ένιωθε πλέον ότι δεν θα προλάβαινε να ολοκληρώσει το έργο της.

Όταν στις 5 Σεπτεμβρίου 1997 η Μητέρα Τερέζα θα άφηνε την τελευταία της πνοή, σε ηλικία 87 ετών.

Ο κόσμος θα έπεφτε σε βαρύ πένθος, παρηγορούμενος μόνο από το τεράστιο φιλανθρωπικό δίκτυο που είχε στήσει: 4.000 καλόγριες του τάγματός της συνέδραμαν τους αναξιοπαθούντες σε 610 κέντρα σε 123 χώρες του κόσμου. Δεν τα κατάφερε κι άσχημα!

Μιλώντας για αγίους, το Βατικανό αγιοποίησε τη Μητέρα Τερέζα στις 19 Οκτωβρίου 2003, ακολουθώντας απλώς τα χνάρια του βίου της.

Διεθνής αναγνώριση
Όσο γρήγορα επεκτεινόταν το έργο της Μητέρας Τερέζα στα πέρατα του κόσμου, άλλο τόσο εκτοξευόταν και η φήμη της. Πολυάριθμες βραβεύσεις από διακεκριμένους οργανισμούς, Νόμπελ Ειρήνης το 1979 και πολλές ακόμα ουμανιστικές διακρίσεις.

Τι έκανε η Μητέρα Τερέζα σε όλα αυτά; Δεν αποδέχθηκε ποτέ τον προσωπικό έπαινο για τα επιτεύγματά της, περιοριζόμενη απλώς να αναφέρει ότι όλα είναι έργου Θεού.

Σαφώς, μόνο που κάποιες φορές, όπως στην περίπτωση της Μητέρας Τερέζα, ο Θεός έχει μια εξόφθαλμα γήινη υπόσταση...

Δάκης
(Βρασίδας Χαραλαμπίδης)

Ο Δάκης είναι Έλληνας τραγουδιστής. (Πραγματικό όνομα: Βρασίδας Χαραλαμπίδης). Γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου 1943 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Το 1963 ήρθε στην Ελλάδα και σχεδόν ένα χρόνο μετά ξεκινά να τραγουδά σε χώρους διασκέδασης και θεαμάτων και παράλληλα ηχογραφεί το 1964 τον πρώτο του δίσκο στα Αγγλικά με τίτλο “Deep in the heart of Athens” και ακολουθούν δίσκοι που γνωρίζουν αμέσως μεγάλη επιτυχία σε Γαλλικά, Ιταλικά και Αγγλικά.

Ενδεικτικά οι επιτυχίες εκείνης της περιόδου «MONSIEUR CANNIBAL», «TU VEUX OUT U VEUX PAS», «MOURIR OU VIVRE», «GASTON» κ.α.

Ο Δάκης μιλά άπταιστα έξι γλώσσες (ελληνικά, γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά και αραβικά), γεγονός, που του δίνει την άνεση να ερμηνεύει διεθνές ρεπερτόριο.

Το 1968 ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο στα Ελληνικά με τίτλο «ΓΕΙΑ ΣΟΥ Σ’ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» με το συνθέτη Κ. Ξενάκη και αμέσως μετά ακολουθεί η πρώτη του συνεργασία με τον Μίμη Πλέσσα και τις διαχρονικές επιτυχίες «ΤΟΣΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ» & «ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΗΝ ΚΗΦΙΣΙΑ» όπου η ανταπόκριση του κοινού τον τοποθέτησε γρήγορα στους πλέον περιζήτητους ερμηνευτές εκείνης της εποχής.

Έχει συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους Έλληνες συνθέτες όπως Μίμης Πλέσσας, Γιάννης Σπανός, Γιώργος Κατσαρός, Γιώργος Χατζηνάσιος, Κώστας Χατζής, Ρόμπερτ Γουίλιαμς, Αλέξης Παπαδημητρίου, Γιώργος Μανίκας, Σάκης Τσιλίκης, Χάρης Χαλκίτης, Βαγγέλης Πιτσιλαδής, Γιώργος Κριμιζάκης, Κώστας Ξενάκης, Γιώργος Θεοφάνους, Νίκος Λαβράνος, Νίκος Καρβέλας, Αλέκος Χρυσοβέργης,Γιώργος Θεοδοσιάδης κ.α.

Έχει τραγουδήσει στίχους καταξιωμένων στιχουργών όπως Πυθαγόρας, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μάνος Ελευθερίου, Δημήτρης Ιατρόπουλος, Σώτια Τσώτου, Ξενοφώντας Φυλέρης, Θάνος Σοφός, Ρόνη Σοφού κ.α.

Εκτός της δισκογραφίας έχει στο ενεργητικό έναν πολύ μεγάλο αριθμό ζωντανών εμφανίσεων σε όλους τους επώνυμους χώρους διασκέδασης όπως REX, DIOGENIS PALACE, ΝΕΡΑΪΔΑ, ΦΑΝΤΑΣΙΑ, ΑΣΤΕΡΙΑ, ΑΘΗΝΑΙΑ RIBA’S και συνεργασίες με όλα τα μεγάλα ονόματα της Ελλάδας όπως Μαρινέλλα, Κ. Χατζή, Γ. Πάριο, Χ. Αλεξίου, Α. Βίσση κ.α. Σε διεθνές επίπεδο έχει συνεργαστεί με Rolling Stones, Charles Aznavour, Dalida, Milva, J. Dassin, S.Distel και Demis Roussos όπου τους συνδέει και συγγένεια δευτέρου βαθμού.

Έχει συμμετάσχει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις και στα θέατρα ΒΕΜΠΟ, ΠΑΡΚ, ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ-ΡΕΞ κ.α.

Έχει εμφανιστεί σε πολλά τηλεοπτικά shows και σε πολλές Ελληνικές ταινίες όπως «ΓΟΡΓΟΝΕΣ ΚΑΙ ΜΑΓΚΕΣ», «Η ΘΕΙΑ ΜΟΥ Η ΧΙΠΙΣΣΑ» κ.α.

Εκπροσώπησε την Ελλάδα σε πολλά Διεθνή Φεστιβάλ Τραγουδιού αποσπώντας πολλές διακρίσεις και βραβεία.

Αντουάν Λωράν Λαβουαζιέ

Ο Αντουάν Λωράν Λαβουαζιέ, ήταν Γάλλος χημικός. (Antoine Laurent Lavoisier, 26 Αυγούστου 1743 - 8 Μαΐου 1794)

Θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης χημείας, καθώς θεμελίωσε με τις έρευνές του μια νέα αντίληψη στη μελέτη της φύσης και οδήγησε την ανθρώπινη σκέψη στην ορθολογική προσέγγιση των χημικών φαινομένων, σύμφωνα με τις επιταγές της εποχής του ορθού λόγου.

Ο Aντουάν Λαβουαζιέ ήταν γόνος μιας από τις ευκατάστατες οικογένειες του Παρισιού. Μετά το θάνατο της μητέρας του, κληρονόμησε μία αρκετά μεγάλη περιουσία.

Ο προπάππος του ήταν ταχυδρόμος και ο πατέρας του δικηγόρος. Για το ίδιο επάγγελμα προοριζόταν και ο Λαβουαζιέ, πολύ σύντομα όμως έγινε φανερό πως οι φυσικές επιστήμες τον απορροφούσαν πολύ περισσότερο από τα νομικά προβλήματα.

Έτσι, εκτός από τη νομική, σπούδασε βοτανική, χημεία, αστρονομία και μαθηματικά.

Η πρώτη του δημοσίευση πάνω σε θέματα χημείας πραγματοποιήθηκε το 1764. Το 1767 δέχτηκε τη θέση που του πρόσφερε ένας διάσημος γεωλόγος της εποχής εκείνης, ο Ζεράρ, ο οποίος είχε σκοπό να καταρτίσει τον πρώτο γεωλογικό χάρτη της Γαλλίας.

Μαζί του ο Λαβουαζιέ διέσχισε τα Βόσγια όρη, και έζησε μια ζωή αρκετά σκληρή σε σχέση με εκείνη που είχε συνηθίσει να ζει μέχρι τότε.

Το αποτέλεσμα όμως ήταν απροσδόκητα καλό, γιατί ξεπέρασε όλα τα προβλήματα υγείας που δεν τον είχαν εγκαταλείψει από την παιδική του ηλικία.

Αργότερα, το 1768, έβαλε υποψηφιότητα στη Γαλλική Ακαδημία των Επιστημών και έγινε δεκτός ως βοηθός χημικός, σε ηλικία μόλις 25 ετών. Την εποχή εκείνη, η δραστηριότητά της Γαλλικής Ακαδημίας επεκτεινόταν σε ένα μεγάλο συνδυασμό μελετών που ξεκινούσε από ιατρικά, φιλοσοφικά και βιομηχανικά προβλήματα και έφτανε μέχρι την έρευνα τρόπων καθαρισμού μεταξωτών και μάλλινων υφασμάτων.

Ήταν φυσικό μέσα σε τέτοιο περιβάλλον να ανθίσει η ιδιοφυΐα του νεαρού Λαβουαζιέ. Το 1785, έγινε διευθυντής και το 1791 ταμίας της Ακαδημίας.

Στο διάστημα αυτό ασχολήθηκε με την πρακτική καλλιέργεια των σιτηρών, τη δημιουργία νέου συστήματος μέτρων και σταθμών, την ίδρυση ταμιευτηρίων και ασφαλιστικών ταμείων, τη μελέτη του εδαφικού πλούτου της χώρας του, τη σύνταξη φορολογικών νόμων και πολλά άλλα, χωρίς ταυτόχρονα να διακόψει τα χημικά του πειράματα και τις επαφές του με άλλους μεγάλους επιστήμονες του 18ου αιώνα.

Όταν έγινε διευθυντής στο πυριτιδοποιείο, εγκατέστησε εκεί το πιο σύγχρονο χημικό εργαστήριο της εποχής του.

Αρκετά νωρίτερα, το 1771, ο Λαβουαζιέ είχε παντρευτεί την δεκατριάχρονη Marie-Anne Pierette Paulze, κόρη ενός από τους συνιδιοκτήτες της "Ferme Generale", μιας εταιρίας που είχε αναλάβει την είσπραξη των φόρων από τους αγρότες, πληρώνοντας στο κράτος ένα ποσό.

Τα κέρδη της εταιρίας ήταν πολύ μεγάλα, αφού δεν ήταν εύκολο για έναν αγρότη να αποδείξει ότι πλήρωσε στην εταιρεία περισσότερα από ό,τι πραγματικά χρωστούσε.

Η γυναίκα του Λαβουαζιέ αποδείχτηκε σημαντική βοηθός και στο επιστημονικό του έργο: Για χάρη του μετέφρασε από τα αγγλικά στα γαλλικά αρκετά επιστημονικά κείμενα, ενώ δημιούργησε πολλά σκίτσα των εργαστηριακών συσκευών που χρησιμοποιούσαν ο Λαβουαζιέ και οι συνεργάτες του.

Επίσης, η γυναίκα του Λαβουαζιέ διοργάνωσε αρκετές δεξιώσεις, κατά τη διάρκεια των οποίων οι επιφανείς επιστήμονες της εποχής συζητούσαν τις εξελίξεις στη χημεία.

Η Γαλλική Επανάσταση έφερε το τέλος στη δράση και στη ζωή του Λαβουαζιέ. Ύστερα από καταγγελία του Μαρά, που όπως λέγεται είχε προσωπικούς λόγους να τον αντιπαθεί, κλείστηκε στη φυλακή με 27 άλλους εκμισθωτές φόρων ως συνωμότης.

Η δίκη του ήταν σύντομη, και ο πρόεδρος του δικαστηρίου τον καταδίκασε σε θάνατο, προσθέτοντας μια φράση που έμεινε ιστορική: "η Δημοκρατία δεν έχει ανάγκη από επιστήμονες".

Εκτελέστηκε (καρατομήθηκε) στη λαιμητόμο στις 8 Μαΐου του 1794.

Το επιστημονικό του έργο
Ο Λαβουαζιέ αναφέρεται συχνά ως ο πατέρας της σύγχρονης Χημείας.

Ο τίτλος αυτός είναι τιμητικός αλλά όχι υπερβολικός, καθώς ο μεγάλος αυτός χημικός δεν περιορίστηκε μόνο στην επέκταση των γνώσεων της εποχής του, ούτε έμεινε ένας απλός πειραματιστής.

Πέτυχε ν' ανατρέψει τις λαθεμένες απόψεις των συγχρόνων του και έβαλε τις βάσεις για τις ανακαλύψεις των δυο επόμενων αιώνων.

Από τις πάμπολλες συνεισφορές του Λαβουαζιέ στη χημεία είναι η ονομασία του οξυγόνου, καθώς ήταν ο πρώτος που κατανόησε τη χημική και βιολογική λειτουργία του στοιχείου αυτού και μελέτησε το φαινόμενο της ζύμωσης και της αναπνοής.

Στον Λαβουαζιέ αποδίδεται και ο καθορισμός όρων, όπως οξείδια, οξέα, άλατα, που μέχρι σήμερα χρησιμοποιούνται στη χημική ορολογία.

Σε αυτόν οφείλονται επίσης η αρχή διατήρησης της μάζας, η διάκριση ανάμεσα σε απλά και σύνθετα σώματα, η κατάρρευση της θεωρίας του φλογιστού, η ανακάλυψη του αζώτου ως συστατικού του ατμοσφαιρικού αέρα, η εφεύρεση του χημικού ζυγού και ο διαχωρισμός του νερού στα συστατικά του.