DIASKEDASI.INFO

Ιωάννης ο Πρόδρομος

Προφήτης, Άγιος
Γέννηση, 24 Ιουνίου περ. 6 π.Χ. στην πόλη Χεβρών ή κατ΄ άλλους, στην πόλη Ιούττα.
Κοίμηση, 29 Αυγούστου

Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, αποκαλούμενος και Ιωάννης ο Πρόδρομος είναι Άγιος και προφήτης του Χριστιανισμού.

Ήταν σύγχρονος του Ιησού Χριστού και θεωρείται ότι με την διδασκαλία του προετοίμασε τον κόσμο να υποδεχθεί τον Μεσσία Ιησού, εξ ου και ο χαρακτηρισμός "Πρόδρομος", τον οποίο και βάπτισε.

Η διδασκαλία του υπήρξε δηκτική, ζητώντας από κάθε άνθρωπο να σταματήσει την ανηθικότητά του, βαπτίζοντας όσους έπαιρναν μια τέτοια απόφαση.

Σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Λουκά, αποδοκίμασε ανοικτά την σχέση του τότε τετράρχη της Γαλιλαίας Ηρώδη Αντύπα με την γυναίκα του αδελφού του τελευταίου.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την φυλάκιση και στη συνέχεια τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη.

Ως βιβλικό πρόσωπο θεωρείται ότι βρίσκεται στο μεταίχμιο μεταξύ της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Και εις μεν την Παλαιά θεωρείται ως "Προφήτης" εις δε την Καινή ως "Πρόδρομος". Ο Ιωάννης αναφέρεται και από τους τέσσερις Ευαγγελιστές.

Βιογραφία
Σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Λουκά ο Ιωάννης ήταν γιος του ιερέα Ζαχαρία και της Ελισάβετ που ήταν συγγενής της Θεοτόκου. Περί της σύλληψης και της γέννησής του που συνέβη 6 μήνες πριν τη γέννηση του Ιησού Χριστού ο ίδιος Ευαγγελιστής εξιστορεί θαυμαστά γεγονότα.

Αν και η Ελισάβετ φερόταν στείρα ο αρχάγγελος Γαβριήλ διαμήνυσε στον Ζαχαρία ότι τελικά η γυναίκα του θα γεννήσει αγόρι και να του δώσει το όνομα Ιωάννης. Στην αρχή ο Ζαχαρίας φέρεται να μη πίστεψε τα λόγια του Γαβριήλ και πιθανώς να υπέστη κάποιο κλονισμό κατά τον οποίο έχασε την ομιλία του, (ερμηνευμένη ως τιμωρία) όπου και παρέμεινε άλαλος έως την ημέρα της ονομασίας του παιδιού. Έτσι και έγινε. Οκτώ ημέρες μετά την γέννηση του μωρού, όταν ζητήθηκε από τον ίδιον να φανερώσει το όνομα του παιδιού, εκείνος έγραψε σε μια πινακίδα το όνομα «Ιωάννης» και αμέσως επανήλθε η ομιλία του.

Πατρίδα του Ιωάννη κατά μία παράδοση φέρεται η Χεβρών, κατ' άλλη όμως γνώμη φέρεται η πόλη Ιούττα. Περί της νεανικής ζωής του Ιωάννη και του ιδιωτικού του βίου καμία πληροφορία δεν υπάρχει εκτός της πολύ λιτής αναφοράς του ίδιου παραπάνω Ευαγγελιστή ότι: «το παιδίον ηύξανε και εκραταιούτο πνεύματι και ήν εν ταις ερήμοις έως ημέρας αναδείξεως αυτού προς τον Ισραήλ».

Σημειώνεται εν προκειμένω, με τη λέξη "ερήμοις" (δοτική πληθυντικού) χαρακτηρίζονται τα διάφορα μέρη της ίδιας της ερήμου της Ιουδαίας οι οποίες έφεραν διάφορες επιμέρους ονομασίες. Στις ερήμους αυτές φαίνεται να κατέφυγε ο Ιωάννης, για προπαρασκευή του έργου του όπως παλαιότερα είχαν ομοίως καταφύγει ο Μωυσής και ο προφήτης Ηλίας.

Σύμφωνα με αναφορά του Ευαγγελιστή Λουκά ο Ιωάννης εμφανίζεται πλέον σε ηλικία 30 ετών «κατά θείαν εντολήν», «εν τη ερήμω της Ιουδαίας». Κάνοντας όμως λόγο περί του Ιορδάνη ποταμού συνάγεται ότι αναφέρεται στο νότιο τμήμα της χώρας, την περιορδάνεια περιοχή, κηρύσσοντας: «Μετανοείτε, ήγγικεν γαρ η βασιλεία των ουρανών», «βαπτίζοντας τους προσερχόμενους προς αυτόν» (κατά Ματθαίον).

Παράλληλα με τα κηρύγματά του ήταν και η εμφάνισή του καθώς ο ασκητικός βίος και διατροφή του. Φορούσε μάλλινο ένδυμα "από τρίχες καμήλου και ζώνη δερμάτινη περί την οσφύ του". Η δε διατροφή του ήταν άγριο μέλι και ακρίδες. Φαίνεται δε πως δεν παρέμενε συνέχεια στο ίδιο αυτό μέρος αλλά περιέρχονταν "πάσαν την περίχωρον του Ιορδάνου κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας".

Τόσο η εμφάνιση αυτή όσο και ο ασκητικός βίος του Ιωάννη παράλληλα με τα κηρύγματα και τις βαπτίσεις μετάνοιας που προέβαινε ήταν επόμενο να προκαλέσει πλήθος ακροατών αλλά και πολλών θαυμαστών του απ΄ όλη τη Παλαιστίνη που έσπευδαν να τον ακούσουν, μεταξύ των οποίων και στρατιώτες και Σαδδουκαίοι και Φαρισαίοι τους οποίους όλους στη συνέχεια βάπτιζε στον Ιορδάνη ποταμό.

Έτσι δεν άργησε αυτή η δράση του να προκαλέσει και τη προσοχή του Μεγάλου Συνεδρίου των Εβραίων που έστειλε αντιπροσωπεία για να ελέγξει τι συνέβαινε και να μάθει περί αυτού, από την οποία και έλαβε ως απάντηση σχετική προφητική ρήση του Προφήτη Ησαΐα "«φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ευθύνατε την οδόν Κυρίου» (κατά Ιωάννη)

Εκεί τον συνάντησε και ο Ιησούς Χριστός και του ζήτησε να τον βαπτίσει. Εκείνος αρχικά αρνήθηκε, όμως ο Χριστός επέμενε, και έτσι ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος βάπτισε τον Ιησού Χριστό στα νερά του Ιορδάνη Ποταμού.

Τα τίμια λόγια του Προδρόμου ενοχλούσαν τις διεφθαρμένες συνειδήσεις των Φαρισαίων καθώς και του τετράρχη της Γαλιλαίας και Περαίας Ηρώδη Αντίπα, όταν τον έλεγξε για την παράνομη συμβίωσή του με την σύζυγο του ζώντος αδελφού του Ηρώδη Φιλίππου, την Ηρωδιάδα, ο οποίος και τον φυλάκισε. Σε κάποια γιορτή των γενεθλίων του, ο Ηρώδης ζήτησε από την κόρη του Σαλώμη να του χορέψει και της υποσχέθηκε με όρκο να της δώσει ό,τι του ζητήσει.

Η Ηρωδιάς, η μητέρα της, που φθονούσε τον Ιωάννη, βρήκε τότε την ευκαιρία που αναζητούσε όπου προέτρεψε τότε την κόρη της να ζητήσει το κεφάλι του προφήτου Ιωάννη μέσα σ’ ένα πινάκιο (πιάτο). Έτσι ακολούθησε ο αποκεφαλισμός. Μετά το μαρτυρικό αυτό τέλος του Ιωάννη, προσελθόντες οι μαθητές του "ήραν το πτώμα αυτού και έθηκαν αυτό εν μνημείω" (κατά Μάρκον).

Λεωνίδας Κύρκος

Ο Λεωνίδας Κύρκος (12 Οκτωβρίου 1924 - 28 Αυγούστου 2011), ήταν Έλληνας πολιτικός της Αριστεράς, και είχε εκλεγεί πολλές φορές βουλευτής. Διετέλεσε πρόεδρος του ΚΚΕ Εσωτερικού και της Ελληνικής Αριστεράς.

Γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1924 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Γιος του πολιτικού Μιχαήλ Κύρκου, ο οποίος μαζί με τον Ιωάννη Πασαλίδη και με άλλες προσωπικότητες από τον χώρο της Αριστεράς ίδρυσαν την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ).

Φοίτησε στην Ιατρική Σχολή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών αλλά ποτέ δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του λόγω των επανειλημμένων πολιτικών διώξεων.

Κατά την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου φυλακίστηκε κατ' επανάληψη: το 1946 για 8 μήνες και το 1948 (φυλακίστηκε εκ νέου).

Το 1949 καταδικάστηκε σε θάνατο.
Η απόφαση του Εκτάκτου Στρατοδικείου δεν εκτελέστηκε λόγω της διεθνούς αντίδρασης διότι μεταξύ των καταδικασθέντων ήταν και ο Μανόλης Γλέζος.
Αποφυλακίσθηκε το 1953.

Εργάστηκε για πολλά χρόνια στην πολιτική αριστερή εφημερίδα Αυγή, πρώτα ως ρεπόρτερ και αργότερα ως διευθυντής (1958-1961).

Ο Λεωνίδας Κύρκος μπήκε στην πολιτική και εκλέχτηκε μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου το 1961, 1963 και 1964 με την ΕΔΑ. Με την διάσπαση του ΚΚΕ, πήρε το μέρος των λεγόμενων ανανεωτικών δυνάμεων και βοήθησε στην καθιέρωση του ευρωκομμουνιστικού ΚΚΕ Εσωτερικού.

Στις 21 Απριλίου 1967 συνελήφθη και παρέμεινε στη φυλακή για 5 χρόνια.

Μετά την μεταπολίτευση εκλέχτηκε βουλευτής, το 1974 και το 1977, και ευρωβουλευτής το 1981 και το 1984.

Ο Κύρκος ήταν Πρόεδρος και γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Εσωτ. μέχρι τον Απρίλιο του 1987, οπότε εντάχθηκε στην Ελληνική Αριστερά (Ε.ΑΡ.) της οποίας εκλέχτηκε Πρόεδρος. Μαζί με τον Χαρίλαο Φλωράκη, ίδρυσε τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου, του οποίου υπήρξε γραμματέας μέχρι τον Μάρτιο του 1991.

Από το 1989 μέχρι το 1993 ήταν βουλευτής με τον Συνασπισμό.
Έγινε στόχος σφοδρής κριτικής από το χώρο του ΠΑΣΟΚ για την συμμετοχή του Συνασπισμού στην κυβέρνηση Τζανετάκη.

To 2000 προτάθηκε τιμητικά από το κόμμα του Συνασπισμού για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, όμως η Βουλή εξέλεξε τον ανθυποψήφιό του, Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο.

Το 2010, με επιστολή του δήλωσε στήριξή στο νέο κόμμα Δημοκρατική Αριστερά.
Το τελευταίο διάστημα λόγω των προβλημάτων με την υγεία του είχε αποστασιοποιηθεί από την ενεργό πολιτική, αν και συχνά κατέθετε την άποψή του δημόσια.

Κατά την τελευταία περίοδο της ζωής του, παρά τις δυσκολίες που γεννούσε η οικονομική κρίση, δήλωσε πως η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει και πως θα πρέπει να σταματήσουμε να γκρινιάζουμε, να κοιτάξουμε τις δυσκολίες κατάματα και να ξεπεράσουμε την κρίση.

Είχε δύο γιους.

Πέθανε στις 28 Αυγούστου 2011 σε ηλικία 86 ετών.
Ο θάνατος του προκάλεσε συγκίνηση σε σχεδόν σύσσωμο τον πολιτικό κόσμο, ενώ μεταξύ άλλων, χαρακτηρίστηκε και ως πολιτικός που έβαζε το εθνικό συμφέρον πάνω από το κομματικό.

Στο τελευταίο του γράμμα ο Λεωνίδας Κύρκος έγραψε πως ο αγώνας για το Σοσιαλισμό με Δημοκρατία, Ελευθερία και σεβασμό στον άνθρωπο πρέπει να συνεχίσει γιατί δεν υπάρχει άλλη λύση για τον κόσμο. Ακόμα για άλλη μια φορά απέρριψε απόλυτα τη βία και τη μισαλλοδοξία ως αδιέξοδες, προτρέποντας σε σύγκρουση ιδεών.

Μιχάλης Ασλάνης

Ο Μιχάλης Ασλάνης ήταν καταξιωμένος Έλληνας σχεδιαστής μόδας. Γεννήθηκε το 1948 στη Χαλκίδα ενώ καταγόταν από την Μικρά Ασία.

Από την ταλαντούχα γενιά της σχολής ΒΑΚΑΛΟ, σπούδασε διακόσμηση, γραφικές τέχνες, ιστορία τέχνης με σπουδαίους καθηγητές τους ζωγράφους Τέτση, Μοσχίδη, Γούναρη, Πρέκα, Βακαλό…

Συγχρόνως το 1974 με τις σπουδές του ξεκίνησε την καριέρα του τελείως αυτοδημιούργητος. Οι δημιουργίες του πόζαραν σε όλα σχεδόν τα εξώφυλλα των τότε ελληνικών περιοδικών και κέρδισαν τις καλύτερες κριτικές χάρη στις πετυχημένες και πολύ έθνικ επιρροές του.

Έκτοτε η δουλειά του είχε παρουσιαστεί σε ατομικές ή ομαδικές επιδείξεις μαζί με σημαντικούς ξένους σχεδιαστές στο Παρίσι, στο Μονακό, στην Μόσχα, στην Κωνσταντινούπολη, στην Κύπρο, στο Μιλάνο, στην Ρώμη, στο Μπάρι, στον Καναδά. Σχεδίασε τα ρούχα για τους υπαλλήλους του Αττικό Μετρό και του αερολιμένα Ελευθέριος Βενιζέλος.

Εκτός από ρούχα, ο σχεδιαστής συνεργάστηκε με μεγάλες εξαγωγικές μονάδες που πωλούν στην ελληνική και ξένη αγορά είδη σπιτιού, αξεσουάρ μπάνιου, ομπρέλες, εσώρουχα, αντρικά και παιδικά ρούχα με την υπογραφή του. Είχε την φήμη του εθνικού μας σχεδιαστή.

Στις 28 Αυγούστου του 2013 και περίπου στις 2 το μεσημέρι, διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Ο σχεδιαστής βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του στο Κολωνάκι. Για περισσότερα σχετικά με την είδηση του θανάτου του. Ο πολύ γνωστός Έλληνας σχεδιαστής βρέθηκε νεκρός την Τετάρτη το μεσημέρι στο σπίτι του, στην οδό Σκουφά 21 στο Κολωνάκι.

Λίγο πριν τις 2 το μεσημέρι, το ΕΚΑΒ δέχθηκε κλήση από το σπίτι του Μιχάλη Ασλάνη και λίγα λεπτά αργότερα το ασθενοφόρο έφτασε. Οι τραυματιοφορείς διαπίστωσαν τον θάνατό του και τον άφησαν στο σημείο ώστε να έρθει ιατροδικαστής όπως συνηθίζεται σε περιπτώσεις που τα αίτια είναι αδιευκρίνιστα.

Ο θάνατος του Μιχάλη Ασλάνη φέρεται να τοποθετετείται χρονικά έως και 10 ώρες νωρίτερα από την κλήση προς το ΕΚΑΒ.

Η αστυνομία μάλλον αποκλείει την εγκληματική ενέργεια παρότι πρόσφατα ο ίδιος είχε αποκαλύψει πως είχε οικονομικά προβλήματα και τον εκβίαζαν.

Στην οικία του βρέθηκαν γύρω από το άψυχο σώμα του αρκετά κουτιά από ψυχοφάρμακα που δείχνουν πως μάλλον πρόκειται για αυτοκτονία αλλά ακόμα διεξάγεται έρευνα. Επίσης, δίπλα από το κρεβάτι του υπήρχε ένα ημερολόγιο με σκέψεις του σχεδιαστή καθώς και διάφορες σημειώσεις σχετικά με τις οικονομικές του υποχρεώσεις.

Συγκλονιστικές αποκαλύψεις γίνονται με τη δημοσιοποίηση του τελευταίου ιδιόχειρου σημειώματος που άφησε λίγο πριν φύγει από τη ζωή στις 28 Αυγούστου του 2013 ο Μιχάλης Ασλάνης.
Στο ιδιόχειρο αυτό σημείωμα ο αξέχαστος Έλληνας μόδιστρος αποκάλυπτε όλα όσα τον είχαν πονέσει, αναφερόμενος κυρίως στις δύο γυναίκες που όπως υποστήριζε τον κατέστρεψαν οικονομικά αλλά και στη διαμάχη του με πασίγνωστο μοντέλο που ευνόητους λόγους δεν αναφέρονται με τα ονόματά τους. Διαβάστε παρακάτω όλο το σημείωμα...
«Αυτή είναι η χειρότερη περίοδος που περνάω, αισθάνομαι λεηλατημένος. Έχασα την υγεία μου, τα πάντα. Έχω κατάθλιψη, σάκχαρο, πίεση, χοληστερίνη. Είναι κρίμα κόποι μιας ζωής να πάνε χαμένοι. Σε τέτοια ηλικία αντί να ησυχάσω να περνάω τέτοιες δυσκολίες. Δεν φτάνει λοιπόν τα όσα έφαγαν τόσα χρόνια, κυρίως ή ... αλλά και η ... ζητάνε και από πάνω υπερβολικά λεφτά τα οποία δεν τους οφείλω. Ξέρανε βέβαια ότι εγώ δεν παρακολουθούσα τα οικονομικά, μόνο το δημιουργικό μέρος της δουλειάς. Βγάλανε και τις βοηθητικές μοδίστρες στο χορό για να με ξεκάνουνε και να μου πάρουν όσα περισσότερα μπορούσαν. Σημειωτέων πως η ... έπαιρνε τα ποσοστά της στο τέλος κάθε ημέρας. Η δε ... πάντως δεν φτάνει τα όσα έκλεβε, το πιο άσχημο είναι ότι με καθησύχαζε "όλα καλά θα πάνε". Κι εγώ βρέθηκα να χρωστάω στην τράπεζα, στο ΙΚΑ, στην Εφορία, στο ΤΕΒΕ, ακόμα και στα μανεκέν.

Αρκετές νύφες ζητούσαν τον λογαριασμό της τράπεζας για να καταθέσουν την προκαταβολή και την εξόφληση του νυφικού τους και όπως μου είπε μια μοδίστρα, αρκετές φορές την άκουγε να δίνει τον τραπεζικό λογαριασμό της. Όταν ήρθε η κρίση και τα πράγματα στο ΙΚΑ και την Εφορία έγιναν απελπιστικά, εκμεταλλεύτηκαν και οι δύο τον φόβο μου, τον πανικό μου, διότι κάλεσαν τον λογιστή μου που είχε αποχωρήσει και μέσα στον κίνδυνο μου είπε τις οφειλές μου κι εγώ τρελάθηκα. Τότε ξύπνησα. Ακόμα και τότε αυτές το βιολί τους. Κατάλαβαν ότι πλησιάζει το τέλος τους και προσπαθούσαν να βουτήξουν όσα περισσότερα μπορούσαν... Εκκρεμεί και το δικαστήριο με την κυρία ... Της έχω δώσει έναντι 5.000 ευρώ και αυτή ζητάει ό,τι θέλει. Η ... έκανε τα πάντα για να τη διώξω και να πάρει την αποζημίωση και να πάει μετά να δουλέψει στη διπλανή πόρτα... Φεύγω για να ησυχάσω. Δεν έχω τη δύναμη να ζω άλλο σε ένα κόσμο τόσο σκληρό. Συγχωρείστε με. Δε γινόταν αλλιώς, ως εδώ ήταν. Δεν μπορούσα να διαχειριστώ άλλο τα πράγματα. Το έκανα για να ησυχάσω. Δεν θέλω να πονέσετε. Σας αγαπώ! Είστε η οικογένειά μου, οι μοναδικοί μου άνθρωποι. Ο Θεός να σας έχει καλά».

Αυγουστίνος Καντιώτης

Ο Αυγουστίνος ΚαντιώτηςΑυγουστίνος Καντιώτης (20 Απριλίου 1907 - 28 Αυγούστου 2010) ήταν Έλληνας Ορθόδοξος επίσκοπος που διετέλεσε Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας από το 1967 έως και το 2000.

Γεννήθηκε στις Λεύκες Πάρου στις 20 Απριλίου του 1907. Το κοσμικό του όνομα ήταν Ανδρέας. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών το 1929. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του ήλθε σε επαφή μεσω του πατέρα του με την εκκλησιαστική οργάνωση «Ζωή», στο οικοτροφείο της οποίας έμεινε για τέσσερα χρόνια.

Χειροτονήθηκε διάκονος παίρνοντας το όνομα Αυγουστίνος το 1935 και πρεσβύτερος το 1942.
Διάκονος χειροτονήθηκε το 1935 και Πρεσβύτερος το 1942. Υπηρέτησε ως Πρωτοσύγκελος στη Μητρόπολη Αιτωλίας, ως στρατιωτικός ιερέας και ως Ιεροκήρυκας στην Αθήνα. Εξέδωσε δεκάδα περιοδικών, ίδρυσε οικοτροφεία φοιτητών και μαθητών, ηγήθηκε της Ιεραποστολικής αδελφότητος Θεολόγων «Ο Σταυρός», εκφώνησε κηρύγματα και συνέγραψε πολλά βιβλία θρησκευτικού περιεχομένου.

Ασυμβίβαστος ιεροκήρυκας και επίσκοπος, ως συγγραφέας έγραψε άνω των 80 βιβλίων. Το 1943 κατά τη διάρκεια της κατοχής διοργάνωσε συσσίτια στην Κοζάνη που εξυπηρετούσαν καθημερινά περίπου 8000 άτομα ενώ μετέπειτα ίδρυσε πληθώρα φιλανθρωπικών ιδρυμάτων.

Από το 1942 ως το 1947 έδρασε στη Μακεδονία ως απεσταλμένος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος για να ανασχέσει την επιρροή των αριστερών δυνάμεων στην περιοχή, αλλά σύμφωνα με τους Κοζανίτες (στην Κοζάνη διέμεινε το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα της κατοχής) και το βιβλίο ενός Κοζανίτη, του Γ.Μύρου, "Η αντίσταση της αγάπης" η παρουσία του ανύψωνε το φρόνημα του λαού, παρηγορούσε με τα κηρύγματά του και παρά το γεγονός ότι πολλές φορές τον κατεδίωξαν οι Ιταλοί και οι Γερμανοί χωρίς φόβο ύψωνε λόγο πατριωτικό, ελεγκτικό και αντιστασιακό.

Χαρακτηριστικό είναι ένα παράδειγμα που αναφέρεται στο βιβλίο σχετικά με τις πολιτικές του πεποιθήσεις:
Γράφει, πως διωκόταν από τους κομμουνιστές ως φασίστας και από τους φασίστες/ναζί ως κομμουνιστής, γιατί μοίραζε φαγητό και στους μεν και στους δε. Όταν, κάποια στιγμή συνελήφθη η απολογία του ήταν η εξής: "εγώ είμαι βρύση, έρχεται πίνει και το πρόβατο, έρχεται πίνει και ο λύκος".

Κατά τον εμφύλιο έδρασε ως στρατιωτικός ιερέας και ιεροκήρυκας στις εμπόλεμες περιοχές.
Τη δεκαετία του 1950 χρημάτισε ιεροκήρυκας στην Αθήνα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 ίδρυσε τον «Σταυρό», που οργάνωνε διαμαρτυρίες εναντίον καλλιτεχνών αλλά και εκκλησιαστικών αξιωματούχων.  που θεωρούσε ότι έθιγαν την Εκκλησία ή την πατρίδα. Επίσης, ο Καντιώτης ανέπτυξε δράση για να απογορευτεί το καρναβάλι, τα καλλιστεία, οι γυμναστικές επιδείξεις και η ψήφος των γυναικών. Ως αποτέλεσμα της κινητοποίησής του και των οπαδών του παραιτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 1962 ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος Βαβανάτσος, που είχε εκλεγεί 12 μέρες νωρίτερα.

Στις 25 Ιουνίου του 1967 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας, μετά από απαίτηση, όπως ισχυρίζεται ο Χρήστος Γιανναράς, της δικτατορίας των συνταγματαρχών προς τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Στη διάρκεια της δικτατορίας συγκρούστηκε πολλές φορές με το καθεστώς της 21ης Απριλίου.και τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο για ενδοεκκλησιαστικά θέματα.  Με πρωτοβουλία του Καντιώτη κατεδαφίστηκε το 1971 ο μητροπολιτικός ναός της Φλώρινας, Άγιος Παντελεήμονας, και θεμελιώθηκε νέος μητροπολιτικός ναός παρουσία του δικτάτορα Παπαδόπουλου.

Το 1972 με τη χρήση ερπυστριοφόρων, που είχαν θέσει στη διάθεσή του οι κρατικές αρχές, κατεδαφίστηκε η εκκλησία του Αμύνταιου και άλλες εκκλησίες του νομού Φλώρινας. Ο Καντιώτης επικαλέστηκε κίνδυνο κατάρρευσης των κτηρίων, ενώ σύμφωνα με τους κατοίκους και μετέπειτα εκδόσεις της Μητρόπολης οι ναοί καταστράφηκαν επειδή ήταν σλαβικού αρχιτεκτονικού ρυθμού.

Κατά τη διάρκεια της ποιμαστορίας του έχτισε γηροκομεία, εκκλησίες, τον συνοικισμό των νεοφωτίστων, νεανικά κέντρα, οικοτροφεία, χριστιανικά βιβλιοπωλεία, κατασκήνωση και έστησε μεγάλους Στουρούς σε ψηλα σημεία της πόλης της Φλώρινας, με τον μεγαλύτερο (33 μέτρα) φωταγωγούμενο να βρίσκεται στον λόφο 1020. Ιδιαίτερα αγάπησε την Ιεραποστολή, απόδειξη είναι η σύσταση πολλών Ιεραποστολικών Αδελφοτήτων. Στην επισκοπή του δημιούργησε τη γυναικεία Ορθόδοξο Ιεραποστολική Αδελφότητα "Η ΑΓΑΠΗ", η οποία λειτουργεί μέχρι σήμερα, ακολουθώντας τα χνάρια του ιδρυτή της και αντίστοιχα την ανδρική "3 ΙΕΡΑΡΧΕΣ", η οποία είναι ενεργή ακόμα. Η δράση των Αδελφοτήτων είναι αφενός η φιλανθρωπία και αφετέρου η κατήχηση.

Μετά τη μεταπολίτευση ζητούσε την αποφυλάκιση των φυλακισμένων δικτατόρων, που θεωρούσε «πολιτικούς κρατούμενους».
Ο Καντιώτης και η Ιεραποστολική Αδελφότητα ο «Σταυρός» καθιέρωσαν ­το σύνθημα «ελευθέρα και ζώσα Εκκλησία» ­ που υιοθετήθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ στη διένεξη με την πολιτεία για το νόμο Τρίτση για την εκκλησιαστική περιουσία. Με το σύνθημα αυτό, ο ίδιος διεκδικούσε, μια Εκκλησία αδέσμευτη από πολιτικά παιχνίδια, ακμαία, εδραία, άσπιλη από σκάνδαλα, με ήθος έντιμο, χριστιανικό κι αδιαπραγμάτευτο (ζητώντας με αυτόν τον τρόπο μια Εκκλησία μακριά από τις αιρέσεις και ιδιαίτερα την παναίρεση του Οικουμενσιμού και καταγγέλοντας την προδοτική στάση κάποιοων κληρικών και στελεχών της Εκκλησίας) . Αυτά απορρέουν από τα δεκάδες βιβλία του, όπως το βιβλίο "Η Ορθοδοξία έναντι του οικουμενισμού".

Στις 14 Ιανουαρίου του 2000 παραιτήθηκε λόγω γήρατος(93 ετών) . Διέμενε στην Φλώρινα, εργαζόμενος πνευματικά. Στις 2 Αυγούστου 2010 υπέστη αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο και νοσηλευόταν σε κρίσιμη αλλά σταθερή κατάσταση στο Νοσοκομείο Φλωρίνης.

Στις 27 Αυγούστου 2010 παρουσίασε νεφρική ανεπάρκεια και στις 5 το πρωί της 28 Αυγούστου πέθανε σε ηλικία 103 ετών και 4 μηνών.

Στην τελευταία κατοικία του τον συνόδευσε κλήρος και λαός από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Κατά την διάρκεια του ενταφιασμού έψαλε όλος ο κόσμος το "Χριστός Ανέστη".
Το σκήνωμά του βρίσκεται στο μοναστήρι του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος, στην πόλη της Φλώρινας.

Τον Ιούλιο του 2010 τα ΕΛΤΑ Φλώρινας είχαν κυκλοφορήσει δέκα συλλεκτικά γραμματόσημα με τον Καντιώτη.