DIASKEDASI.INFO

Παύλος Φύσσας
ο αντιφασίστας ράπερ Killah P

Ο Παύλος Φύσσας ήταν ράπερ με δράση αντιφασιστική που δολοφονήθηκε στο Κερατσίνι στις 18 Σεπτεμβρίου 2013 από τον Γιώργο Ρουπακιά, μέλος της Χρυσής Αυγής. Η δολοφονία αποδόθηκε σε πολιτικά κίνητρα, οι ανακρίσεις ενέπλεξαν και άλλα μέλη της Χρυσής Αυγής και ήταν η αφορμή για περαιτέρω έρευνες για ποινικά αδικήματα και την ύπαρξη εγκληματικής οργάνωσης στην οποία εμπλέκονται μέλη και ηγετικά στελέχη του κόμματος. Στην εξέλιξη των ερευνών, μεταξύ των προφυλακισμένων για τη σύσταση εγκληματικής οργάνωσης συμπεριλήφθησαν και βουλευτές της Χρυσής Αυγής.

Ο Παύλος Φύσσας (καλλιτεχνικό όνομα Killah P), γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1979 και ήταν καλλιτέχνης της ραπ.

Ο πατέρας του δούλευε στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος. Ο Φύσσας μετά το σχολείο είχε δουλέψει και αυτός σε παρόμοιες εργασίες από το 1998 μέχρι το 2003 και ανήκε στο Συνδικάτο του Μετάλλου, ενώ στη συνέχεια είχε ασχοληθεί πιο ενεργά με τη μουσική.

Από την ηλικία των 18 ετών είχε γνωριστεί με μέλη της Freestyle Productions, εταιρείας παραγωγής low bap μουσικής με έδρα το Πέραμα.

Το καλλιτεχνικό του όνομα Killah P σήμαινε σύμφωνα με τον ίδιο «Killah Past - Δολοφόνος του παρελθόντος» και το πήρε όταν έφυγε από την Freestyle Productions.

Είχε συμμετάσχει σε δισκογραφικές συλλογές και είχε κάνει αρκετές ζωντανές εμφανίσεις στην Αθήνα και την περιφέρεια. Συνεργάστηκε με γνωστούς hip-hop καλλιτέχνες όπως ο Δημήτρης Μεντζέλος από τα Ημισκούμπρια, μαζί με τον οποίο δημιούργησε βίντεο με τίτλο «Κρίση», και τον Λόγο Απειλή.

Το Φεβρουάριο του 2012 είχε εμφανιστεί σε τηλεοπτική εκπομπή σχετικά με παρουσίαση μουσικής εκδήλωσης.

Ο Παύλος Φύσσας ή αλλιώς Killah P μέσω της μουσικής του μιλούσε για πρόσφυγες, μετανάστες, για τη βία του κατεστημένου, για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και του Κάρλο Τζουλιάνι, διαδηλωτή στη Γένοβα το 2001.

Δεν ανήκε σε καμία παράταξη, αλλά είχε αναπτύξει αντιφασιστική δράση.

Ο πατέρας του Παύλου Φύσσα εμφανιζόμενος σε τηλεοπτικό σταθμό, δήλωσε θυμωμένος πως ο γιος του δεν ανήκε ποτέ πουθενά πολιτικά, καταγγέλλοντας την πολιτική του εκμετάλλευση.

Η δολοφονία
Στις 17 Σεπτεμβρίου 2013, ο Παύλος Φύσσας βγήκε συνοδευόμενος από τη σύντροφό του σε μια καφετέρια και μαζί με άλλα 8-10 άτομα παρακολουθούσαν αγώνα ποδοσφαίρου. Στην ίδια καφετέρια βρίσκονταν επίσης μια παρέα ακόμα δυο-τριών ατόμων. Σύμφωνα με την προανάκριση, υπήρξε ένταση ανάμεσα στις δύο παρέες. Στη συνέχεια, η δεύτερη παρέα άρχισε να καλεί ενισχύσεις.

Μέλος της δεύτερης παρέας ο Ιωάννης Άγγος, υπεύθυνος ασφάλειας της Τοπικής Οργάνωσης Νίκαιας της Χρυσής Αυγής που, σύμφωνα με την απολογία του στις ανακρίτριες, κάλεσε τον ιεραρχικά ανώτερό του, υπεύθυνο πολιτικής δράσης της ΤΟ, Καζαντζόγλου και τον πληροφόρησε για την παρουσία του Φύσσα και της παρέας του στην καφετέρια.

Σύμφωνα με τον πυρηνάρχη Νίκαιας της ΧΑ, Γιώργο Πατέλη, ο Καζαντζόγλου του τηλεφώνησε λίγα λεπτά αργότερα. Γύρω στις 23:30 ο Πατέλης έστειλε μέσω υπολογιστή σε κινητά τηλέφωνα μελών της ΧΑ από τη Νίκαια το γραπτό μήνυμα: «Ολοι τώρα τοπική. Οσοι είσαστε κοντά. Δεν θα περιμένουμε μακρινούς. Τώρα».

Η Αστυνομία ανέφερε ότι στις 23:57:42 δέχθηκε κλήση ότι μια ομάδα 50 ατόμων με ρόπαλα είχε συγκεντρωθεί στη συμβολή των οδών Ιφιγένειας και της λεωφόρου Παναγή Τσαλδάρη στο Κερατσίνι και κατευθυνόταν σε κατάστημα-καφετέρια με την επωνυμία Κοράλι.

Στις 23:59:19 ανατέθηκε σε μια ομάδα 8 αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ να μεταβούν στο σημείο. Οι αστυνόμοι μετέβησαν στην καφετέρια, έξω από την οποία βρισκόταν πλήθος 30 ατόμων, κάποια από τα οποία στη συνέχεια άρχισαν να τρέχουν προς την οδό Παναγή Τσαλδάρη, όπου είχαν συγκεντρωθεί περίπου 60 άτομα.

Εκεί οι αστυνόμοι είδαν τον Φύσσα αιμόφυρτο, με τραύματα από μαχαίρι στο στήθος και όσο είχε ακόμη τις αισθήσεις του υπέδειξε τον Ρουπακιά ως το δράστη της επίθεσης, τον οποίο και συνέλαβαν. Το μαχαίρι το είχε πετάξει κοντά στο αυτοκίνητό του.

Όπως προέκυψε από την προανάκριση, ο δράστης δεν βρισκόταν αρχικά στο κατάστημα. Στο κινητό τηλέφωνο του Καζαντζόγλου που βρέθηκε στο αυτοκίνητο του Ρουπακιά και κατασχέθηκε υπήρχε το μήνυμα του Πατέλη.

Στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας διαπιστώθηκε ο θάνατός του
Ο Φύσσας μεταφέρθηκε στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας, όπου και διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Ο Ρουπακιάς μετά την δολοφονία του Φύσσα επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Γιώργο Πατέλλη, αρχηγό της ΤΟ Νικαίας ο οποίος στην συνέχεια επικοινώνησε με τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής Γιάννη Λαγό.

Μετά την δολοφονία, ο επίσης βουλευτής της Χρυσής Αυγής Χρήστος Παππάς φέρεται να είναι εκείνος που έδωσε εντολή να κινητοποιηθούν τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής στην περιοχή. Με βάση αρχεία των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, μετά την δολοφονία υπήρξε συχνή τηλεφωνική επικοινωνία και με τον αρχηγό του κόμματος Νίκο Μιχαλολιάκο.

Ο ίδιος δήλωσε στην απολογία του ότι κοιμόταν. Όλοι οι παραπάνω προφυλακίστηκαν με κατηγορίες είτε σε σχέση με την δολοφονία είτε για σύσταση εγκληματικής συμμορίας, ωστόσο αφέθηκαν ελεύθεροι με όρους μετά την παρέλευση 18μήνου.

Ένας φίλος του Μιχαλολιάκου, που το βράδυ της επίθεσης σε αφισοκολλητές του ΠΑΜΕ στο Πέραμα στις 12 Σεπτεμβρίου του είχε στείλει ένα γραπτό μήνυμα όπου αναφερόταν «Αδερφέ μου, ν' αγιάσουν τα χεράκια τους..!! Freikorps!», του έστειλε στις 00:39 της νύχτας της δολοφονίας Φύσσα το μήνυμα «Γουστάρω, γουστάρω, γουστάρω ΧΑ ελληνικό Σεπτέμβριο!!!».

Εκτός των παραπάνω, προφυλακισμένοι για την υπόθεση της δολοφονίας είναι επίσης ο 32χρονος Γ. Καζαντζόγλου ο οποίος φέρεται ότι βρισκόταν στο αυτοκίνητο του Γιώργου Ρουπακιά το βράδυ που σκότωσε τον Παύλο Φύσσα και σε βάρος του είχε εκδοθεί ένταλμα σύλληψης με την κατηγορία της άμεσης συνέργειας στη δολοφονία, και ο 36χρονος Αθανάσιος Τζόρβας.

Αντιδράσεις - Πολιτικοί φορείς
Τη δολοφονία καταδίκασαν όλα τα κόμματα της Βουλής. Το Ελληνικό Κοινοβούλιο κράτησε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του νεκρού. Τα ελληνικά κόμματα με ανακοινώσεις τους καταδίκασαν του υπαίτιους της δολοφονίας, την οποία απέδωσαν στη Χρυσή Αυγή.

Μετά τη δολοφονία του η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εξέδωσε ανακοίνωση για το θάνατό του, αποκαλώντας τον δολοφόνο του φασίστα και κατηγορώντας τη Χρυσή Αυγή για το συμβάν, ενώ το μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πέτρος Κωνσταντίνου μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό δήλωσε πως η επίθεση έγινε παρουσία αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ και κάλεσε σε «δυναμικές αντιδράσεις» για να τεθεί τέρμα στην «πλήρη ασυλία της Χρυσής Αυγής».

Η Χρυσή Αυγή εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία «καταδίκαζε απερίφραστα το έγκλημα στο Κερατσίνι» και διέψευδε «κατηγορηματικά τους άθλιους συκοφάντες που την εμπλέκουν καθ' οιονδήποτε τρόπο σε αυτό» και προανήγγειλε ότι «θα κληθούν να λογοδοτήσουν» στη Δικαιοσύνη.

Στις 19 Σεπτεμβρίου ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Αντώνης Σαμαράς απηύθυνε έκκληση σε τηλεοπτικό διάγγελμά του για ηρεμία και εμφανίστηκε αποφασισμένος να εμποδίσει «τους επιγόνους των ναζί να δηλητηριάζουν την κοινωνική μας ζωή, να εγκληματούν, να τρομοκρατούν και να υποσκάπτουν τα θεμέλια της χώρας που γέννησε τη Δημοκρατία».

Την ίδια μέρα αναρτήθηκε στο κανάλι της ΧΑ στο youtube ένα μήνυμα του Μιχαλολιάκου στο οποίο έλεγε ότι λάμβανε χώρα ένα παράνομο «κυνήγι μαγισσών» εναντίον της Χρυσής Αυγής, η οποία θα συνέχιζε να αντιστέκεται «απέναντι στη λάσπη και τη σκευωρία».

Τη δολοφονία καταδίκασε και το κυπριακό Κοινοβούλιο, που αποφάσισε να στείλει επιστολή συμπαράστασης στην οικογένεια του Φύσσα.

Διαδηλώσεις και συλλαλητήρια
Την επομένη της δολοφονίας διοργανώθηκαν μεγάλες διαδηλώσεις συμπαράστασης σε μεγάλες πόλεις της Ελλάδας, ενώ επεισόδια έλαβαν χώρα στη Θεσσαλονίκη, το Ηράκλειο, τα Χανιά τη Πάτρα, την Ξάνθη και την Καλαμάτα, ιδίως όταν οι διαδηλωτές επιχείρησαν να πλησιάσουν στα γραφεία της Χρυσής Αυγής.

Μεγάλο συλλαλητήριο-πορεία με χιλιάδες συμμετέχοντες οργανώθηκε στο Κερατσίνι και τη Νίκαια, η οποία ξεκίνησε από τη συμβολή των οδών Παναγή Τσαλδάρη και Γρηγορίου Λαμπράκη, αλλά υπήρξαν συγκρούσεις ανάμεσα στα ΜΑΤ και κουκουλοφόρους και 130 προσήχθησαν στην ΓΑΔΑ και 34 συνελήφθησαν.

Επεισόδια έγιναν και έξω από την ΓΑΔΑ τα ξημερώματα της Πέμπτης σε προσπάθεια συμπαράστασης σε όσους προσήχθησαν. Πριν αρχίσει η πορεία και ενώ είχε μαζευτεί κόσμος, ο Πάνος Καμμένος εμποδίστηκε να κατέβει από το αυτοκίνητό του, ενώ αναφέρεται ότι προπηλακίστηκε.

Η αντιφασιστική διαδήλωση στο Κερατσίνι δέχτηκε επίθεση με πέτρες από μια ομάδα ατόμων ανάμεσα στα οποία συμπεριλαμβανόταν ένα άτομο που εμφανίζεται σε φωτογραφίες δράσεων της ΧΑ δίπλα στο Ρουπακιά. Η ομάδα αυτή δρούσε με την ανοχή και την κάλυψη μιας διμοιρίας ΥΑΤ, ο επικεφαλής της οποίας κατόπιν απομακρύνθηκε με απόφαση του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.

Ο Παύλος Φύσσας κηδεύτηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2013 στο νεκροταφείο Σχιστού. Όταν βγήκε το φέρετρο από την εκκλησία ακούστηκαν τα συνθήματα «Το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει», «Θάνατος στον φασισμό», ενώ την ώρα της ταφής οι παρευρισκόμενοι τραγουδούσαν στίχους των τραγουδιών του Παύλου Φύσσα.

Διαδηλώσεις εκτός της Ελλάδας έλαβαν χώρα και στο Παρίσι, την Βαρκελώνη, την Βαλένθια και άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Οργανώθηκαν από Έλληνες μετανάστες και φοιτητικές και αριστερές οργανώσεις.

Έναν χρόνο μετά τη δολοφονία, πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στο Κερατσίνι, όπου δολοφονήθηκε ο Φύσσας, και έγιναν τα αποκαλυπτήρια ενός μνημείου προς τιμήν του στο σημείο της δολοφονίας.

Ποινική δίωξη
Το Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013 ο Ρουπακιάς κρίθηκε προφυλακιστέος και κρατούνταν στη ΓΑΔΑ, ενώ λίγες μέρες αργότερα μεταφέρθηκε στις φυλακές Μαλανδρίνου. Κανένας δικηγόρος του Δικηγορικού Συλλόγου του Πειραιά δεν ανέλαβε τον Ρουπακιά. Με αφορμή την δολοφονία του Φύσσα έγινε εισαγγελική έρευνα και στοιχειοθετήθηκε η κατηγορία σύστασης εγκληματικής οργάνωσης από την Χρυσή Αυγή.

Το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013 ξεκίνησαν από την αντιτρομοκρατική υπηρεσία συλλήψεις της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής, του προέδρου του κόμματος Ν. Μιχαλολιάκου, των βουλευτών Η. Κασιδιάρη, Γ. Λαγού και άλλοι στελεχών του κόμματος, οι οποίοι κατηγορούνται για σύσταση εγκληματικής οργάνωση.

Οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής Ηλίας Κασιδιάρης, Ηλίας Παναγιώταρος και Νίκος Μίχος αφέθησαν ομόφωνα ελεύθεροι μετά από μέρες. Το δημοτικό συμβούλιο Κερατσινίου, υιοθετώντας αίτημα πολιτών και συλλογικοτήτων, αποφάσισε να μετονομαστεί η Παναγή Τσαλδάρη σε οδό Παύλου Φύσσα.

Η δικαστική διαδικασία έχει ξεκινήσει από τον Απρίλιο του 2015. Τον Ιανουάριο του 2016, και αφού είχαν ήδη γίνει 43 συνεδριάσεις, η δίκη πρακτικά διακόπηκε λόγω της αποχής των δικηγόρων, ενώ συνεχίστηκε μετά από 4,5 μήνες απραγίας στις 25 Μαΐου 2016, καθώς οι συνήγοροι έλαβαν κατάλληλες άδειες από τους δικηγορικούς συλλόγους.

Σαλβαδόρ Αλιέντε

Ο Σαλβαδόρ Αλιέντε, ήταν πολιτικός και ο πρώτος μαρξιστής Πρόεδρος της Χιλής την περίοδο 1970-1973. (Salvador Allende Gossens, 1908-1973)

Βιογραφία
Ο Σαλβαδόρ Αλιέντε γεννήθηκε στο Βαλπαραΐσο το 1908 και δολοφονήθηκε στο Σαντιάγο το 1973.

Καταγόταν από μεγαλοαστική οικογένεια και σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Σαντιάγο, απ΄ όπου και έλαβε το δίπλωμά του το 1932.

Ασχολήθηκε έντονα με την πολιτική αναπτύσσοντας μαρξιστική δράση. Ένα χρόνο μετά συνέβαλε στην ίδρυση του σοσιαλιστικού κόμματος της Χιλής.

Το 1937 συμμετείχε στη κυβέρνηση του Πέδρο Αγκίρρε Σέντρα, στην οποία και ανέλαβε για τέσσερα χρόνια υπουργός Υγιεινής.

Το 1945 εκλέχθηκε για πρώτη φορά μέλος της Γερουσίας.

Το 1952, όταν έβαλε υποψηφιότητα για την Προεδρία, επειδή είχε δεχθεί την υποστήριξη του παράνομου τότε κομουνιστικού κόμματος, διαγράφτηκε από το σοσιαλιστικό κόμμα με συνέπεια να καταταγεί τελευταίος των τεσσάρων υποψηφίων. Επανήλθε όμως στις εκλογές του 1958 με την υποστήριξη των σοσιαλιστών και των κομουνιστών, των οποίων το κόμμα τους είχε πλέον νομιμοποιηθεί. Παρά ταύτα κατατάχθηκε δεύτερος των υποψηφίων.

Τελικά εκλέχθηκε πρόεδρος της Χιλής το 1970 με τη βοήθεια του κομμουνιστικού κόμματος και άλλων αριστερών δυνάμεων με μικρή διαφορά από τον δεύτερο υποψήφιο. Στην ομιλία του μετά την νίκη του ο Αλιέντε είπε: «Αξιώνουμε να δημιουργήσουμε έναν διαφορετικό κόσμο, να αποδείξουμε ότι μπορούν να γίνουν βαθιές αλλαγές που αποτελούν επανάσταση.

Πρέπει να δημιουργήσουμε μια κυβέρνηση δημοκρατική, εθνική, επαναστατική και λαϊκή που θα οδηγήσει στον Σοσιαλισμό». Αμέσως μετά την ορκωμοσία του, στις 3 Νοεμβρίου του 1970, άρχισε να εφαρμόζει ένα ευρύτατο πρόγραμμα σοσιαλιστικών μεταρρυθμίσεων κρατικοποιώντας μεγάλες εκτάσεις γης, τον ορυκτό πλούτο της χώρας και τις τράπεζες.

Το πρόγραμμα του Αγιέντε περιλάμβανε αναβάθμιση των συμφερόντων των εργατών, εφαρμογή της αγροτικής μεταρρύθμισης, αναδιοργάνωση της εθνικής οικονομίας σε δημόσιο, μικτό και ιδιωτικό τομέα, εξωτερική πολιτική διεθνούς αλληλεγγύης και εθνικής ανεξαρτησίας, καθώς και νέα θεσμική οργάνωση του κράτους, ως λαϊκού πλέον κράτους, με την ίδρυση ενός ενιαίου σώματος αντιπροσώπων.

Το πρόγραμμα της Λαϊκής Ένωσης πρότεινε επίσης την εθνικοποίηση των κύριων ορυχείων χαλκού της Χιλής, που άνηκαν σε ξένα συμφέροντα, κυρίως των ΗΠΑ. Ορισμένες χαρακτηριστικές μεταρρυθμίσεις κατά το πρώτο διάστημα της προεδρίας του Αγιέντε περιλάμβαναν την ανακατανομή εκατομμυρίων στρεμμάτων γης σε ακτήμονες ως μέρος της αγροτικής μεταρρύθμισης, αύξηση μισθών στις ένοπλες δυνάμεις και παροχή δωρεάν γάλατος στα παιδιά.

Επίσης, ιδρύθηκαν ο Αναπτυξιακός Συνεταιρισμός Ιθαγενών Πληθυσμών και το Ινστιτούτο Εκπαίδευσης των Μαπούτσε για να καλύψουν τις ανάγκες των αυτοχθόνων κατοίκων της Χιλής.

Παράλληλα ο Αλιέντε εφάρμοσε νέα εξωτερική πολιτική, ξεκινώντας τη συνεργασία πρώτα με τη Κίνα και στη συνέχεια με την Κούβα. Η πολιτική του αυτή τον έφερε σε αντιπαράθεση με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, με συνέπεια οι σχέσεις των δύο χωρών να ψυχραθούν.

Ο τότε ένοικος του λευκού οίκου Νίξον είπε χαρακτηριστικά: "Τώρα με τον Κάστρο στην Κούβα και τον Αγιέντε στη Χιλή έχουμε στην Λατινική Αμερική ένα κόκκινο σάντουιτς και μοιραία όλη θα γίνει κόκκινη". Δύο χρόνια αργότερα από την εκλογή του άρχισε να καλπάζει ο πληθωρισμός και να πλήττεται βεβαίως η μεσαία τάξη.

Επειδή ο Αλιέντε είχε στο πρόγραμμα του να κρατικοποιήσει τα μεταλλεία χαλκού, τα οποία ανήκαν σε Αμερικάνους ιδιώτες, έπρεπε να ανατραπεί. Έτσι, ο Νίξον ορκίζεται να ανατρέψει τον Αγιέντε.

Το έργο αυτό το αναθέτει στην C.I.A. και οργανωτής του πραξικοπήματος επιλέγεται ο Χένρυ Κίσινγκερ.

Οι μυστικές υπηρεσίες των Η.Π.Α. προσπαθούν να δωροδοκήσουν τον στρατό της Χιλής, αλλά ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων Ρενέ Σνάιντερ ήταν πιστός στο σύνταγμα και η πρώτη απόπειρα πραξικοπήματος απέτυχε. Ο Σνάιντερ βρέθηκε δολοφονημένος λίγες μέρες μετά.

Έπειτα από αυτό ο Λευκός Οίκος διέταξε τον οικονομικό στραγγαλισμό της χώρας. Η δεύτερη απόπειρα δωροδοκίας στέφθηκε με επιτυχία. Οι φορτηγατζήδες που μετέφεραν τα τρόφιμα σταμάτησαν να κάνουν την δουλειά τους.

Το κόστος αυτής της απεργίας ήταν 200 εκατομμύρια δολάρια για το κράτος της Χιλής, ενώ η C.I.A. είχε ξοδέψει τα διπλάσια. Παρ’ όλα τα δεινά που περνούσε η χώρα, η δημοτικότητα του Αγιέντε συνεχώς αυξανόταν.

Κατόπιν αυτού οι Αμερικανοί οργάνωσαν το σχέδιο Ζ. Τον Ιούνιο του 1973 οργανώνεται ένα δεύτερο πραξικόπημα, που κατεστάλη από τη νόμιμη ηγεσία του στρατού και τον στρατηγό Πρατς. Μετά την καταστολή ο στρατηγός Πρατς συμβούλεψε τον Αγιέντε να δώσει όπλα στο λαό ανοίγοντας τα οπλοστάσια.

Ο Αλιέντε όμως, όντας πιστός στις αξίες του, του απάντησε: "Όχι. Αυτή η επανάσταση θα γίνει χωρίς σταγόνα αίμα. Βασίζεται σε ειρηνικές αξίες και όχι στην βία".

Θάνατος
Μετά από αυτά τα γεγονότα ο Αλιέντε αποφασίζει να αλλάξει την ηγεσία του στρατού και στην θέση του Πρατς τοποθετεί τον Αουγούστο Πινοσέτ. Την Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 1973, γίνεται συγχρονισμένη επίθεση από ξηρά και αέρα στο προεδρικό μέγαρο. Η δημοκρατία καταλύεται και στην εξουσία ανεβαίνει ο Πινοσέτ.

Προσωπική ζωή
Ήταν παντρεμένος με την Ορτένσια Μπούσι η οποία απεβίωσε το 2009 σε ηλικία 94 ετών. Είχαν αποκτήσει τρεις κόρες.

Φιλμ-ντοκιμαντέρ που κυκλοφόρησε το 1978 με τον τίτλο
"Αλύγιστος και στη φωτιά"

Μαρίκα Κοτοπούλη

Η Μαρίκα Κοτοπούλη, ήταν σημαντική Ελληνίδα ηθοποιός. (3 Μαΐου 1887-11 Σεπτεμβρίου 1954)

Διακρίθηκε περισσότερο ως τραγωδός στα έργα ξένων κι Ελλήνων κλασικών συγγραφέων. Πρωταγωνίστησε, ωστόσο, σε πολλά διαφορετικά θεατρικά είδη, ανάμεσά τους η κομεντί και η φάρσα.

Η ερμηνεία της σε έργα σύγχρονων συγγραφέων θεωρείται ανεπανάληπτη. Μολονότι δε διακρινόταν για την εξωτερική της εμφάνιση, κέρδισε το θαυμασμό με τη γοητεία που εξέπεμπε, καθώς και με τη σπιρτάδα του μυαλού και τη δημιουργικότητα της σκέψης της.

Βιογραφία
Παιδικά και νεανικά χρόνια
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Ήταν κόρη της Ελένης και του Δημητρίου Κοτοπούλη. Και οι δυο γονείς της ήταν ηθοποιοί, ενώ ο πατέρας ήταν και θιασάρχης, επικεφαλής του Δραματικού Θιάσου Πρόοδος.

Εμφανίστηκε στη σκηνή βρέφος σε περιοδεία των γονέων της στο έργο Ο αμαξάς των Άλπεων. Είχε, έτσι κι αλλιώς, γεννηθεί σχεδόν κυριολεκτικά πάνω στο θεατρικό σανίδι, όταν η μητέρα της «καταληφθείσα επί σκηνής από τας ωδίνας του τοκετού», όπως περιέγραφε μια εφημερίδα της εποχής, «μετεφέρθη κακώς έχουσα εις την οικίαν της, ένθα έφερεν εις φως τον τελευταίον γόνον των Κοτοπούληδων».

Ο πρώτος ρόλος της ήταν σε επιθεώρηση, σε ηλικία πέντε ετών, όπου υποδύθηκε μια μαθήτρια. Έως το 1901 εμφανιζόταν στο πλάι των γονιών της σε διάφορα έργα, ακόμη και του κλασικού ρεπερτορίου, σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, τη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη.

Στο Βασιλικό Θέατρο
Το 1902 προσελήφθη στο Βασιλικό Θέατρο κι αρχίζει να γίνεται γνωστή στο ευρύτερο κοινό. Στο ξεκίνημα αντιμετώπισε εχθρότητα από μερίδα συναδέλφων της, εξαιτίας του νεαρού της ηλικίας της. Το ταλέντο της αναγνωρίστηκε γρήγορα από τους κριτικούς κι αυτό ενέτεινε τον ανταγωνισμό με την ευνοούμενη των ανακτόρων ηθοποιό Άννα Φραγκοπούλου. Το ντεμπούτο της στο Βασιλικό Θέατρο ήταν ο ρόλος του Πουκ στο Όνειρο θερινής νυκτός και συνέχισε με ανάλογες επιλογές από το κλασικό ρεπερτόριο, όπως Δωδεκάτη νύκτα, Φάουστ και άλλα.

Σημαντική στιγμή στην καριέρα της νεαρής Κοτοπούλη υπήρξε η συμμετοχή της στην τριλογία του Αισχύλου Ορέστεια το 1903, όπου η απαγγελία για πρώτη φορά αρχαίου δράματος στη δημοτική γλώσσα προκάλεσε σεισμό στα θεατρικά και κοινωνικά δεδομένα της εποχής. Οι οπαδοί της καθαρεύουσας, που υποκινήθηκαν από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Γεώργιο Μιστριώτη, αντέδρασαν βίαια, προκλήθηκαν επεισόδια με τραυματίες και έναν νεκρό (τα λεγόμενα Ορεστειακά) και η συνέχεια των παραστάσεων διακόπηκε.

Θιασάρχης
Έγινε θιασάρχης το 1908 και το 1912 εγκαταστάθηκε στο θέατρο "Ομονοίας", το οποίο μετονομάστηκε σε «Μαρίκας Κοτοπούλη» και το 1936 μετακόμισε στο «Ρεξ» της οδού Πανεπιστημίου". Το καλοκαίρι του 1924, όταν ο Χαϊλέ Σελασιέ επισκέφθηκε ως αντιβασιλέας της Αιθιοπίας την Ελλάδα, η Κοτοπούλη και ο θίασός της επιλέχτηκαν για την παράσταση του Αγαμέμνονα που δόθηκε προς τιμήν του στο Ηρώδειο.

Στις αρχές του 1929 η Κοτοπούλη συνέστησε την "Ελευθέραν Σκηνήν", σε συνεργασία με το χρονογράφο και θεατρικό συγγραφέα Σπ. Μελά και με τη σύμπραξη του γαμπρού της Μήτσου Μυράτ. Η δημιουργία του θιάσου είχε σχεδιαστεί ως αντίβαρο στην επικείμενη σύσταση του Εθνικού Θεάτρου. Γρήγορα, όμως, οι οικονομικές αποτυχίες ορισμένων επιλογών της "Ελευθέρας Σκηνής" οδήγησαν το Μελά στην απόφαση να αποχωρήσει από το σχήμα, επιλέγοντας την προώθηση των συμφερόντων του μέσω του Εθνικού.

Μετά τη διάλυση του θιάσου, η Κοτοπούλη, μαζί με μια ομάδα ηθοποιών, έφυγε τον Οκτώβριο του 1930 για παραστάσεις στις ΗΠΑ, όπου παρέμεινε μέχρι τον Ιανουάριο του 1932. Η επιθυμία της να δημιουργήσει ένα θεατρικό σχήμα που θα ήταν το αντίπαλο δέος του Εθνικού Θεάτρου πραγματοποιήθηκε όταν επέστρεψε από την Αμερική και έφτιαξε έναν θίασο με την άλλοτε ανταγωνίστριά της Κυβέλη, ο οποίος γνώρισε σημαντική επιτυχία. Κατά τη διάρκεια του πολέμου η παρουσία της Κοτοπούλη στο θεατρικό σανίδι αραίωσε. Η τελευταία της εμφάνιση πραγματοποιήθηκε το 1952, στην Ερμούπολη της Σύρου.

Θάνατος
Η Μαρίκα Κοτοπούλη πέθανε στις 11 Σεπτεμβρίου 1954. Κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη την επόμενη του θανάτου της, αφού πρώτα το φέρετρό της εκτέθηκε στη Μητρόπολη σε λαϊκό προσκύνημα.

Ρόλοι
Στην καριέρα της, η Κοτοπούλη διακρίθηκε ως Ηλέκτρα στην Ορέστεια, ως Ιφιγένεια και Μαργαρίτα (στο Φάουστ) του Γκαίτε, ως Ηλέκτρα του Χόφμανσταλ και, όσον αφορά το ελληνικό ρεπερτόριο, ως Φαύστα στην ομώνυμη τραγωδία του Δ. Βερναρδάκη και Θεοδότη στους Ισαύρους του Ραγκαβή. Ξεχωριστή, επίσης, ήταν η ερμηνεία της στη Στέλλα Βιολάντη του Ξενόπουλου το καλοκαίρι του 1909 στo θέατρο Ομονοίας, στέγη της Νέας Σκηνής, όταν ο συγγραφέας εμπιστεύτηκε σ' αυτήν τον πρωταγωνιστικό ρόλο κι όχι στην Κυβέλη, όπως συνήθιζε. Όσον αφορά την επιθεώρηση, παρόλο που η Κοτοπούλη είχε μια σημαντική παρουσία στο είδος στα νεανικά χρόνια της, η ίδια δεν ήθελε τη συσχετίζουν με αυτήν, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να κάνει το 1918 δήλωση "περί αποτάξεως" αυτού του ιδιαίτερου τύπου θεατρικού έργου.

Εκτός από το θέατρο, η Κοτοπούλη έπαιξε για μια και μοναδική φορά στον κινηματογράφο, στην ελληνοτουρκική παραγωγή Κακός δρόμος (1933), βασισμένη σε μυθιστόρημα του Γρ. Ξενόπουλου. Η ταινία γυρίστηκε σε στούντιο της Κωνσταντινούπολης και ήταν συμπαραγωγή με συμμετοχή του συζύγου της Γ. Χέλμη και του Κώστα Θεοδωρίδη, συζύγου της Κυβέλης, η οποία συμπρωταγωνιστούσε στο φιλμ, μαζί με το Β. Λογοθετίδη. Η ταινία έως σήμερα θεωρείται χαμένη.

Προσωπική ζωή
Η προσωπική της ζωή υπήρξε θυελλώδης, ιδιαίτερα στα νεανικά της χρόνια και περιελάμβανε τόσο άνδρες όσο και γυναίκες. Ειδικά όσον αφορά τις τελευταίες, στην εποχή της κυκλοφορούσε η φήμη πως η Κοτοπούλη είχε ερωτικές σχέσεις με τις μικρότερες σε ηλικία ηθοποιούς, προτού αυτές αναδειχτούν.

Λίγο έπειτα από την πρόσληψή της στο Βασιλικό Θέατρο, συγκεκριμένα το 1904, σύναψε ερωτικό δεσμό με το σκηνοθέτη Θωμά Οικονόμου, ο οποίος αναγνώρισε αμέσως το ταλέντο της και βοήθησε στην καθιέρωσή της. Μετά την σχεδόν ταυτόχρονη αποχώρησή τους από το Βασιλικό (1906), η Κοτοπούλη συμμετείχε στο "Θίασο Θωμά Οικονόμου" στο ελεύθερο θέατρο, ένα συνεργατικό σχήμα με το θίασο του πατέρα της Δημήτρη. Την επόμενη χρονιά ο δεσμός της με τον Οικονόμου έληξε και, μάλιστα, με άσχημο τρόπο, ενώ η ίδια έφυγε για λίγο στο Παρίσι.

Το 1908, ενώ βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη για περιοδεία, η Κοτοπούλη ερωτεύτηκε τον πολιτικό και στοχαστή Ίωνα Δραγούμη, ο οποίος υπηρετούσε εκεί ως Πρώτος Γραμματέας της Ελληνικής Πρεσβείας και τον οποίο είχε πρωτοσυναντήσει το 1905 στην Αλεξάνδρεια. Η πολύκροτη σχέση τους, που βάσταξε έως τα τέλη του Ιουλίου του 1920, οπότε και δολοφονήθηκε ο αγαπημένος της από υποστηρικτές του Βενιζέλου, υπήρξε σκανδαλώδης για τα δεδομένα της εποχής.

Το ζευγάρι από τον Ιούνιο περίπου του 1912 συζούσε, χωρίς την επισημοποίηση ενός γάμου, κάτι που όμως έτσι κι αλλιώς ήταν αδύνατον, λόγω της ταξικής διαφοράς που υπήρχε ανάμεσά τους και της επακόλουθης αντίδρασης της μεγαλοαστικής οικογένειας του Δραγούμη.

Την περίοδο που ο τελευταίος βρισκόταν εξόριστος στην Κορσική (1917-19), η Κοτοπούλη είχε γνωρίσει το θεατρικό επιχειρηματία Γεώργιο Χέλμη, με τον οποίο σύναψε ερωτική σχέση. Τον παντρεύτηκε το 1923 και μοιράστηκε μαζί του την υπόλοιπη ζωή της -παιδιά δεν απέκτησαν.

Στις πολιτικές της πεποιθήσεις η Κοτοπούλη ήταν φιλομοναρχική, θεωρώντας πως το παλάτι ήταν θεσμός ιερός. Ωστόσο, οι προσωπικές σχέσεις της δεν καθορίζονταν από αυτήν την επιλογή. Όπως μαρτυρεί, μάλιστα, ο Γιάννης Τσαρούχης, κατά τη διάρκεια της Κατοχής προστάτεψε και βοήθησε όσο μπορούσε τους αριστερούς συναδέλφους της, παρεμβαίνοντας υπέρ αυτών στις αρχές, με το πρόσχημα ότι τους χρειαζόταν κοντά της: "καμουφλάριζε την ανθρωπιά της, με τη δικαιολογία του θεάτρου".

Διακρίσεις και τιμές
To 1923 η Μαρίκα Κοτοπούλη έλαβε το Αριστείον Γραμμάτων και Τεχνών, ενώ το 1939 τιμήθηκε για την προσφορά της από την Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Το 1949, με αφορμή τη (μοναδική) συνεργασία της με το Εθνικό στο ανέβασμα της Ορέστειας από το Ροντήρη, οι συνάδελφοι της Κοτοπούλη έλαβαν την πρωτοβουλία και της έδωσαν ειδικό χρυσό μετάλλιο, με χαραγμένη τη μορφή της ως Κλυταιμνήστρας. Μέσα από αυτήν την κίνηση καθιερώθηκε, με πρωτοβουλία της ίδιας, ο θεσμός της απονομής του "Επάθλου Κοτοπούλη" σε αξιόλογες Ελληνίδες ηθοποιούς, ο οποίος όμως ατόνησε τα τελευταία χρόνια. Το 1950 της απονεμήθηκε από το βασιλιά Παύλο το παράσημο του Ταξιάρχη.

Κληρονομιά
Η μεγάλη ηθοποιός αφιέρωσε την ζωή της στο θέατρο και υπό τη διδασκαλία, την προστασία και την προσωπική καθοδήγησή της μπόρεσε να αναδυθεί μια σπουδαία γενιά Ελλήνων ηθοποιών του 20ού αιώνα. Άμεσα επίγονές της ήταν η Ελένη Παπαδάκη, η Κατίνα Παξινού και η Κατερίνα Ανδρεάδη. Καλλιτεχνικά τέκνα της, που μαθήτευσαν κοντά στη μεγάλη πρωταγωνίστρια λιγότερο ή περισσότερο τακτικά, υπήρξαν η Μαίρη Αρώνη, η Έλλη Λαμπέτη, η Άννα Συνοδινού και η Μελίνα Μερκούρη, ενώ είχε συμβολή και στην ανάδειξη των Λογοθετίδη, Γ. Γληνού, Βεάκη, Μινωτή και Δ. Χορν.

Στην Αθήνα, στη "Βίλα Κοτοπούλη", το οίκημα που ήταν το γαμήλιο δώρο του Χέλμη προς τη μεγάλη πρωταγωνίστρια, στεγάζεται και λειτουργεί το Μουσείο Μαρίκας Κοτοπούλη, στην οδό Αλέξανδρου Παναγούλη στο Δήμο Ζωγράφου.

Νταϊάνα
πριγκίπισσα της Ουαλίας

Η Νταϊάνα, Πριγκιπισσα της Ουαλιας ήταν ο πρώτος σύζυγος του Καρόλου, Πρίγκιπα της Ουαλίας, ο οποίος είναι ο γιος του βασιλικού Ελισάβετ Β 'και διαδόχου του βρετανικού θρόνου.

Από το γάμο τους απέκτησαν δύο γιους, τους Πρίγκιπες Ουίλιαμ και Χάρρι. Ήταν κόρη του 8ου Κόμι Σπέντσερ. (1η Ιουλίου 1961 - 31 Αυγούστου 1997)

Από την στιγμή που η Νταϊάν αγκαλιάστηκε στον Πρίγκιπα Κάρολο, αποκτήθηκε τεράστια φήμη ως προσωπικότητα και προσέλκυσε το ενδιαφέρον όλων των τύπων για το υπόλοιπο της ζωής.

Έχασε την ζωή της σε αυτοκινητιστικό ατύχημα που προκλήθηκε από αχαλίνωτη καταδίωξη δημοσιογράφων και φωτογραφικών φορέων στις 31 Αυγούστου 1997, στους δρόμους του Παρισιού.

Τα συμπεράσματα για την εκκαθάριση των ατυχημάτων που δημοσιεύθηκαν τον Απρίλιο του 2008 απέδωσαν τις ευθύνες στους οδηγούς που είχαν ασκήσει την καταδίωξη αλλά και τον οδηγό Νταϊάν.

Η πριγκίπισσα του λαού και της καρδιάς ή απλά η ντιγκιρίσα Νταϊάνα στις 31 Αυγούστου 1997 πέρασε στην αιωνιότητα, ενθουσιάζοντας τον κόσμο με τον θάνατο του σε αυτοκινητιστικό ατύχημα.

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, η Νταϊάνα με τον αγαπημένο της Ντόντι Αλ Φάιεντ αναχώρησαν από το ξενοδοχείο Ritz για να επιστρέψουν στο διαμέρισμα τους στο Παρίσι.

Οι δύο μαζί με τον οδηγό Ανρί Πολ και ο Τρέβορ Ρις Τζόουνς, μέλος της προσωπικής του φρουράς, μπήκαν στο μαύρο Mercedes-Benz S280, ενώ δεκάδες παπαράτσι ζητούσαν ένα πλάνο τους.
Φεύγοντας από την πίσω πλευρά του ξενοδοχείου, από την έξοδο Rue Cambon, κατευθύνθηκαν προς το ποτάμι Pont de l'Alma, όπου γράφτηκε και το τέλος.

Ο οδηγός του αυτοκινήτου, ο οποίος είχε αγγίξει τα 105 χιλιόμετρα / ώρα, έχασε τον έλεγχο λίγα λεπτά μετά την είσοδο στον τοίχο και κατέπεσε σε ένα τσιμεντένιο κολόνα.

Ο οδηγός Ανρί Πολ και ο Αλ Φαγιέντ, που ήταν συνοδηγός, πέθαναν στιγμιαία.

Ο σωματοφύλακας Ρις Τζόουνς είχε χάσει τις αισθήσεις του, μετά από χτύπημα στο κεφάλι.

Η πριγκίπισσα Ντέανα, ωστόσο, είχε ακόμη τις αισθήσεις της την ώρα που οι παπαράτσι έφταναν στο σημείο να τραβήξουν φωτογραφίες του συμβάντος.

Πολλές φορές μετά την απεγκλωβισμένη και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.

Η πριγκίπισσα έκλεισε τα μάτια της στις 04:00 το πρωί της Κυριακής, μετά από πολλές καρδιακές προσβολές και παρά τη συνεχή προσπάθεια των ιατρών να την επαναφέρουν.

Τα σενάρια συνωμοσίας
Μετά τη θανάτου του πρίγκιπσπου οι φήμες που έκαναν λόγο για τη δολοφονία άρχισαν να φουντώνουν επικίνδυνα. Ο πατέρας του Ντόντι Αλ Φαγιέντ, Μοχάμεντ ήταν ο πρώτος που κατηγορήθηκε επίσημα το παλάτι της Βρετανίας κατά την κατάθεσή του ενώπιον του δικαστηρίου, που έγινε το 2008. Όπως υποστήριξε ο δισέττας, η θανάτωσή τους ήταν ψυχική εκκαθάριση, που διοργανώθηκε, επειδή η γυναίκα ήταν έγκυος και Σκοπεύε να αρραβωνιάσει τον γιο του. Αυτό το παλάτι δεν θα επιτρέψει και έτσι βρήκε μια οριστική λύση.

Μάλιστα, δημοσίευσε ιδιωτική συζήτηση που είχε με την πρίγκιπσση, σύμφωνα με την οποία δήλωσε ότι πολύ θα ήθελε το «παλάτι» να ξεφορτωθεί, λέγοντάς του ότι έχει στα χέρια της και άκαμπτα στοιχεία γι 'αυτό.

Υπάρχει και η επιστολή της Νταϊάνα, της οποίας η γνησιότητα δεν αμφισβητήθηκε, σύμφωνα με την οποία η βασιλική οικογένεια θα σκηνοθετήσει ένα τροχαίο για να βγάλει από το μέσο!

Αλλο σνάριο, θέλει την πρίγκιπσα Ντάϊνα να είναι παρακλαδική απώλεια του ατυχήματος, που είχε στο Ντόντι. Οι αντίπαλοι του φέρεναν να είχαν "βάλει" στο μάτι, γιατί ήταν αυτοδημιούργητοι και εκατομμυριούχοι.

Μια άλλη θεωρία αναφέρει πως η ντεπαντέζικη ντετένα διευθύνει την θανάτωση της, για να ξεφύγει από τους παπαράτσι και πλέον ζει μια ήσυχη ζωή μακριά από όλους.

Το ατύχημα, ωστόσο, φαίνεται να προκάλεσε την ακραία καταδίωξη των παπαράτσι και την ποσότητα αλκοόλ, που βρέθηκε στον οδηγό του αίματος.

Μια θλιμμένη πρίγκιπισσα
Μπορεί πολλοί να φανταστούν πως η ζωή ενός κοριτσιού είναι παραμυθισμένη, χαρακτηρισμός, ωστόσο, που δεν μπορεί να αποδοθεί σε αυτήν της Νταϊάν.
Ο απηνεμένος σύζυγος, μέσα σε ένα γάμο που δεν το γεμίζει ψυχικά, βρήκε ζωή και χαρά μέσα από τα παιδιά της Γιούλιαμ και Χάρι, τα οποία όμως δεν κατάφεραν να ζήσουν, αλλά και στους άστεγους, τους άρρωστους και όσους είχαν ανάγκη.
Ήταν η πρώτη δημοτική και μέλος της βασιλικής οικογένειας που έδωσε το χέρι της σε ασθενή με AIDS.

Οι δημοσιογράφοι την αγαπούν και ο κόσμος η λατρευέ. Μετά την διαζυγία της, η Νταϊάνα φαινόταν πως άλλαξε σελίδα και τελικά χαμογούσε. Στην ζωή της είχε έρθει ο Ντόντι Αλ Φαγιέντ.

Η ζωή και των δύο σταμάτησε στο Pont de l'Alma λίγο μετά τα μεσάνυχτα, με τη Νταϊνα να περάσει στην αιωνιότητα και να παραμείνει στις αναμνήσεις όλων ως ο σέξι βασιλιάς.