DIASKEDASI.INFO

Τζέσε Τζέιμς

Ο Τζέσε Γούντσον Τζέιμς, υπήρξε θρυλικός κακοποιός, αρχηγός συμμορίας καθώς και ληστής τραπεζών και τρένων, από την πολιτεία του Μιζούρι. (5 Σεπτεμβρίου 1847 - 3 Απριλίου 1882)

Υπήρξε το διασημότερο και πιο διαβόητο μέλος της συμμορίας των αδελφών Τζέιμς. Διάσημος και όταν ζούσε, αποτέλεσε θρυλική φιγούρα της Άγριας Δύσης μετά το θάνατό του.

Ο Τζέσε και ο αδερφός του Φρανκ ήταν αντάρτες (σε ηλικία 16 ετών μόλις) των Νοτίων κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου. Είχαν κατηγορηθεί μάλιστα για θηριωδίες εναντίον στρατιωτών των Βορείων.

Μετά τον πόλεμο, ως μέλη διάφορων συμμοριών, λήστεψαν τράπεζες, ταχυδρομικές άμαξες και τρένα. Η δράση της συμμορίας των αδελφών Τζέιμς κορυφώθηκε τη δεκαετία 1866 έως 1876, όταν ένα άτυχο γεγονός τούς ανάγκασε να περιορίσουν τη δράση τους.

Η επιχείρηση ληστείας μιας τράπεζας στην πόλη Νόρθφιλντ της πολιτείας της Μινεσότα, είχε άσχημη κατάληξη, οδηγώντας στο θάνατο και τη σύλληψη αρκετών μελών της διαβόητης συμμορίας.

Οι αδερφοί Τζέιμς επιβίωσαν, συνεχίζοντας την εγκληματική τους δράση για αρκετά ακόμα χρόνια, στρατολογώντας νέα μέλη, αντιμετωπίζοντας όμως πλέον την αυξανόμενη πίεση και αποφασιστικότητα του Νόμου.

Στις 3 Απριλίου του 1882, σε ηλικία 35 ετών, ο Τζέσε Τζέιμς δολοφονήθηκε με ύπουλο τρόπο από τον Ρόμπερτ Φορντ, μέλος της συμμορίας του, ο οποίος μάλιστα ζούσε στο σπίτι του Τζέιμς και ήλπιζε να λάβει την κρατική αμοιβή για το κεφάλι του.

Τρελό Άλογο

Το Τρελό Άλογο ήταν ιθαγενής της Αμερικής και αρχηγός της φυλής Σιου. (Crazy Horse, 1840 - 5 Σεπτεμβρίου 1877)

Γεννήθηκε το 1840 και είχε από μικρός πολεμική εμπειρία και συμμετείχε σε αρκετές μάχες εναντίον των Αμερικάνων όπως στην γνωστή μάχη του Λiτλ Μπιγκχορν στην οποία μαζί με τους αρχηγούς Καθιστό Ταύρο και Πικρόχολο κατατρόπωσαν τις δυνάμεις του Κάστερ.

Σε ηλικία 4 ετών έχασε την μητέρα του και αναγκάστηκε να ζει με πολλές δυσκολίες μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια (άγνωστο αν είχε αδέλφια εξ αίματος). Σε ηλικία 16 ετών ερωτεύτηκε μία Ινδιάνα Σιου το Θηλυκό Μαύρο Βουβάλι όμως τραυματίστηκε στο πρόσωπο από τον αγαπητικό της τον Άνυδρο και λίγο καιρό μετά παντρεύτηκε το Μαύρο Σαλί.

Το 1877 μετά από μία αποτυχημένη μάχη εναντίον των Αμερικάνων αιχμαλωτίστηκε, μα χάρη την ευφυΐα του δραπέτευσε, αλλά αναγκάστηκε να γυρίσει εξ αιτίας της έλλειψης τροφής. Πέθανε σε ηλικία 37 το 1877 ενώ ο λόγος του θανάτου του παραμένει άγνωστος.

Νικόλαος Βότσης

Ο Νικόλαος Βότσης, ήταν ανώτατος αξιωματικός του ελληνικού πολεμικού ναυτικού που διετέλεσε ύπατος αρμοστής στην Κωνσταντινούπολη. (1877 - 5 Σεπτεμβρίου 1931)

Γεννήθηκε στην Ύδρα το 1877 και ήταν γιος του Ιωάννη Βότση και της Μαρίας Κουντουριώτη. Καταγόταν από παλιές οικογένειες και ήταν ανιψιός του Παύλου και του Ιωάννη Κουντουριώτη καθώς και δισέγγονος του Γεωργίου Κουντουριώτη. Αποφοιτώντας από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων τοποθετήθηκε στο Θ/Κ ΥΔΡΑ όπου και έλαβε μέρος στον θαλάσσιο αποκλεισμό της Κρήτης στις αρχές 1897.

Υπήρξε μέλος του πληρώματος των πρώτων ωκεανοπόρων του Βασιλικού Ναυτικού το 1900, όπου με το Εύδρομο "ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΜΙΑΟΥΛΗΣ" έφθασαν στις Η.Π.Α.

Στη διάρκεια του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου πέτυχε κάτι που θεωρούνταν ακατόρθωτο. Με τις πρώτες ναυτικές συμπλοκές στις 18 Οκτωβρίου του 1912, κυβερνώντας το Τορπιλοβόλο 11 εισήλθε στο οχυρωμένο λιμάνι της Θεσσαλονίκης χωρίς να γίνει αντιληπτός, όπου και εκτόξευσε τρεις τορπίλες κατά της τουρκικoύ θωρηκτού "Φετχί Μπουλέντ" 3.000 τόνων, με αποτέλεσμα οι δύο τορπίλες να ευστοχήσουν το τουρκικό πολεμικό πλοίο, να βυθιστεί και ο Ν. Βότσης να αποχωρήσει χωρίς καμία απώλεια.

Η πρωτοβουλία αυτή που ανέλαβε ο Ν. Βότσης πέτυχε χάρη στην ψύχραιμη εκτίμηση και τη γενναιότητα του καθώς δεν κινδύνευε μόνο να αναγνωρισθεί από τον εχθρό αλλά και από το ναρκοπέδιο το οποίο προσπέρασε. Την επομένη της επιτυχίας αυτής του Ν. Βότση, στις 19 Οκτωβρίου εκδίδεται από το Υπουργείο Ναυτικών το ακόλουθο τηλεγράφημα προς όλες τις ναυτικές μονάδες:

"Τορπιλοβόλο 11" υπό Κυβερνήτην Υποπλοίαρχον Ν. Βότσην εισελθόν εσπέρας χθες εις λιμένα Θεσσαλονίκης
ετορπίλισεν επιτυχώς τουρκικόν πολεμικόν "ΦΕΤΙΧ ΜΠΟΥΛΕΝ" αφήσαν βυθισμένο. Κατέπλευσεν Αικατερίνη αβλαβές.
Συγχαίρω από καρδίας Ελληνικόν Στόλον, πεποιθώς ότι η δράση του, μέχρι τέλους νικηφόρου αγώνος
είναι ανταξία ενδόξων παραδόσεων Ελλήνων ναυμάχων" Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΝΑΥΤΙΚΩΝ.

Μετά από την επιτυχία του αυτή κυβέρνησε τα θωρηκτά Κιλκίς και Λήμνος και διετέλεσε Ύπατος Αρμοστής στην Κωνσταντινούπολη την περίοδο 1921 - 1922. Προάχθηκε σε υποναύαρχο και αποστρατεύθηκε κατόπιν αιτήσεώς του το 1922. Απεβίωσε στην Αθήνα το 1931 και η κηδεία του έγινε στις 24 Σεπτεμβρίου[2]. Σήμερα, προς τιμήν του, το όνομά του φέρει η πυραυλάκατος του Πολεμικού Ναυτικού, ΤΠΚ ΒΟΤΣΗΣ (Ρ-72).

Ο ναυτικός που είχε οδηγήσει το Βότση και το Ν. Κουφό στα αβαθή του Θερμαϊκού παρά την αυστηρή φρούρηση των Τούρκων, Νικόλαος Βλαχόπουλος, πέθανε σε ηλικία 92 ετών τον Ιανουάριο του 1970. Η κηδεία του έγινε στις 8 Ιανουαρίου 1970 στο Λιτόχωρο, με δαπάνες του Δήμου Θεσσαλονίκης

Στέλιος Περπινιάδης

Ο Στέλιος Περπινιάδης, γνωστός και ως Στελλάκης, ήταν Έλληνας λαϊκός τραγουδιστής και οργανοπαίκτης ενώ φέρεται και ως συνθέτης, κυρίως του ρεμπέτικου τραγουδιού. (14 Μαΐου 1899 - 4 Σεπτεμβρίου 1977)

Γεννήθηκε το 1899 στην Τήνο, μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη και το 1923 μετακόμισε στον Πειραιά, όπου ήρθε σε επαφή με Μικρασιάτες ρεμπέτες. Συνεργάστηκε κατά καιρούς σχεδόν με όλους τους μεγάλους συνθέτες, όπως ο Πάνος Τούντας, ο Γιοβάν Τσαούς, ο Κώστας Σκαρβέλης, ο Κώστας Καρίπης, ο Βαγγέλης Παπάζογλου, ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Στέλιος Χρυσίνης, ο Μπαγιαντέρας, ο Σπύρος Περιστέρης, ο Γιάννης Παπαϊωάννου ακόμη και ο Μάρκος Βαμβακάρης και αργότερα με τον Γιώργο Μητσάκη, το Μανώλη Χιώτη και άλλους.

Θεωρείται το μεγαλύτερο αστέρι του τραγουδιού από το 1930 έως το 1950 ενώ έκανε αρκετά ντουέτα με γνωστές ερμηνεύτριες και ερμηνευτές της εποχής, όπως με την Ιωάννα Γεωργακοπούλου, το Στράτο Παγιουμτζή, τη Μαρίκα Νίνου και τον Δημήτρη Περδικόπουλο αλλά και με τον Γιώργο Κάβουρα.

Αξίζει να σημειωθεί για το ήθος των καλλιτεχνών του είδους και της εποχής ότι ο Στελλάκης δε δίσταζε να κάνει δεύτερη φωνή και μάλιστα πολύ διακριτικά σε καλλιτέχνες των οποίων τα ονόματα ήταν μηδαμηνά μπροστά στο δικό του.

Μια μέρα του 1938 βρέθηκε περαστικός από την Odeon την ώρα που ο Μάρκος Βαμβακάρης ηχογραφούσε τη "Νόστιμη Μαυροματού" του.

Ο Στελλάκης δεν δίστασε να κάτσει να κάνει δεύτερη φωνή. Το αποτέλεσμα ήταν αριστούργημα σε σχέση με εκείνο που θα έβγαινε από τον Μάρκο σόλο, αλλά ο Στελλάκης δεν πήρε ούτε δραχμή και το όνομά του δε γράφτηκε επάνω στο δίσκο διότι εκείνο τον καιρό ο ίδιος δεσμευόταν με συμβόλαιο αποκλειστικής συνεργασίας με την εταιρία Columbia.

Γιος του ήταν ο επίσης γνωστός λαϊκός τραγουδιστής Βαγγέλης Περπινιάδης.

Ο Στέλιος Περπινιάδης πέθανε στις 4 Σεπτεμβρίου 1977 στην Αθήνα.