DIASKEDASI.INFO

Βέρα Ζαβιτσιάνου

H Βέρα Ζαβιτσιάνου, ήταν Ελληνίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια. (1927 - 11 Σεπτεμβρίου 2008)

Γεννήθηκε στο Παλαιό Φάληρο το 1927. Η καλλιτεχνική της δράση δεν άρχισε από το θέατρο αλλά από το τραγούδι.

Τραγουδούσε μαζί με την αδελφή της, Μαρία, και τη Μαίρη Λω.

Σπούδασε θέατρο στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης και το 1954 εμφανίστηκε στον πρώτο της ρόλο στο έργο του Thornton Wilder «Με τα δόντια».

Από το 1958 έπαιξε στο «Θέατρο Τέχνης» μια σειρά ρόλων σε σημαντικά έργα, πολλά από τα οποία παίζονταν για πρώτη φορά στην Ελλάδα: «Κεκλεισμένων των θυρών», «Ματωμένος γάμος» και «Περλιμπλίν και Μπελίσα» του Φ.Λόρκα, «Αρκούδα», «Επέτειος» και «Βυσσινόκηπος» του Α.Τσέχωφ, «Χαιρετισμούς από την Μπέρτα», «Τριαντάφυλλο στο στήθος» και «Καλοκαίρι και καταχνιά» του Τεννεσί Ουίλλιαμς, «Αγριόπαπια», «Δωδέκατη νύχτα» του Σαίξπηρ, «Στάση λεωφορείου»,στο «Λίβινγκ ρουμ», έπαιζε την Όλγασ το πρώτο, επίσης ιστορικό ανέβασμα στο «Υπόγειο» της «Αυλής των θαυμάτων» του Καμπανέλλη,το ρόλο του Σεν Τε/ Σουί Τα στον «Καλό άνθρωπο του Σετσουάν» του Μπρεχτ.

Στην τηλεόραση παρουσιάστηκε μια μόνο φορά στον ομώνυμο ρόλο της «Κυρίας Κούλας» βασισμένο στο διήγημα του Μένη Κουμανταρέα.

Θιασάρχης
Υπήρξε θιασάρχης μαζί με τον Αλέκο Αλεξανδράκη και τον Άγγελο Αντωνόπουλο ενώ πρωταγωνίστησε και στο Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη όπου συμμετείχε στο «Τραγούδι του νεκρού αδελφού» του Μίκη Θεοδωράκη και από το 1963 πέρασε στο Εθνικό Θέατρο.

Απαγγελία
Έχει απαγγείλει με την απαράμιλλη φωνή της πλειάδα ποιημάτων ανάμεσα στα οποία των Οδυσσέα Ελύτη, Γιώργου Μανιώτη και Κώστα Ευαγγελάτου.

Προσωπική ζωή
Στην προσωπική της ζωή ήταν παντρεμένη με γνωστό επιχειρηματία των Αθηνών, επίσης αγαπούσε τα τυχερά παιχνίδια και το αλκοόλ.

Πέθανε στην Αθήνα το 2008.

Ερρίκος Κονταρίνης

Ο Ερρίκος Κονταρίνης, ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου.

Γεννήθηκε στη Βραΐλα της Ρουμανίας. (1906 - 11 Σεπτεμβρίου 1971)

Σπούδασε στη Βασιλική Σχολή Θεάτρου και πραγματοποίησε την πρώτη του εμφάνιση με τον Θίασο Βεάκη (1928).

Πήρε μέρος σε πολλές περιοδείες, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε χώρες του εξωτερικού.

Ήταν σύζυγος της Μαρίκας Νέζερ, την οποία έκλεψε για να την παντρευτεί. Πέθανε από θρόμβωση το 1971, σε ηλικία 64 ετών.

Κηδεύτηκε από το Α΄ Νεκροταφείο στις 12 Σεπτεμβρίου 1971, με παρουσία ελάχιστων ηθοποιών, επειδή δεν γνωστοποιήθηκε ο θάνατός του έγκαιρα, λόγω του ότι δεν είχαν κυκλοφορήσει οι απογευματινές εφημερίδες.

Φιλμογραφία
Το σωφεράκι (1953) ..... ένας της παρέας του καφενείου
Το οργανάκι του Αττίκ (1955) ..... Μίστος
Οι ουρανοί είναι δικοί μας (1953) ..... Νίκος
Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο (1955) .... ανώτερος αξιωματικός χωροφυλακής
Γραφείο συνοικεσίων (1956) .... Χατζηκοκός, πατέρας Αφροδίτης
Το κορίτσι της φτωχογειτονιάς (1957) ..... Μανώλης
Το παιδί του δρόμου (1957)
Το αμαξάκι (1957) ..... ιδιοκτήτης αυτοκινήτου
Ο Κατήφορος (1961)
Κατηγορούμενος ο έρως (1962)
Έγκλημα στην ομόνοια (1962) ... ένας γέρος
Κάτι να καίει (1963) ..... Αθανασίου
Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης (1963) .... πελάτης φωτογραφείου
Αυτό το κάτι άλλο (1963) ..... δικηγόρος
Ανήσυχα νιάτα - Η κυρά Ελένη και τα παιδιά της (1963) .... πρόεδρος δικαστηρίου
Το δόλωμα (1964) ..... Κόντας, μοίραρχος χωροφυλακής
Αν έχεις τύχη (1964) ..... Χαράμης
Σκλάβοι της μοίρας (1964)
Ό,τι λάμπει είναι χρυσός (1966)
Πυρετός στην άσφαλτο (1967)
Ο κούκλος (1968) .... καπετάνιος
Ο παλιάτσος (1968) ..... Γρηγόρης Δεληπέτρος
Ανοιχτή επιστολή ...... Περικλής
Η αγάπη μας (1968)
Ορατότης Μηδέν (1969)
Προκόπης απρόκοπος (1969)
Θυμήσου αγάπη μου (1969)
Υπολοχαγός Νατάσσα (1970)
Αριστοτέλης, ο επιπόλαιος (1970) ..... Λέανδρος
Οι αμαρτωλοί (1971) ..... Νίκος, αφεντικό νυχτερινού κέντρου
Ο καμαριέρης της μπουζουξούς (1971) .... Μίλτος
Η κόμησσα της Κέρκυρας (1972) .... αστυνόμος
Πολεμισταί της ειρήνης (1973) .... στρατηγός Στέφανος Ελπιδάκης

Αλέκα Κατσέλη

Η Αλέκα (Αλεξάνδρα) Κατσέλη, το γένος Μαζαράκη, υπήρξε σπουδαία δραματική Ελληνίδα ηθοποιός και διπλωματούχος καλλιτέχνης του χορού. (Αθήνα 19 Οκτωβρίου 1917 - 11 Σεπτεμβρίου 1994)

Στη θεατρική σκηνή εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στο Θέατρο Τέχνης το 1942, στη διάρκεια της Κατοχής.

Μετά την απελευθέρωση, και μετά από μια σειρά επιτυχιών της προσλήφθηκε το 1945 στο Εθνικό Θέατρο από την σκηνή του οποίου και έκανε την πρώτη της εμφάνιση ως Πόρτσια στο έργο «Έμπορος της Βενετίας» του Σαίξπηρ σε διδασκαλία του λίγο αργότερα συζύγου της σκηνοθέτη Πέλου Κατσέλη.

Μετά διετία αποχωρώντας από το Εθνικό εμφανίσθηκε ως πρωταγωνίστρια της δραματικής σκηνής σε διάφορα δραματικά έργα άλλων θιάσων.

Το 1950 επαναπροσλήφθηκε στο Εθνικό θέατρο εμφανιζόμενη σε βασικούς ρόλους της «Αγίας Ιωάννας» του Μπέρναρ Σω και των «Τριών κόσμων» του Διονυσίου Ρώμα.

Παράλληλα πρωταγωνίστησε στη κινηματογραφική ταινία «Λύκαινα» και έλαβε μέρος στα χοροδράματα «Μαρσύας» και «Μορφές μιας γυναίκας» του Ελληνικού Χοροδράματος του Μάνου Χατζιδάκι (1949), συνεχίζοντας μια πλούσια θεατρική καριέρα με αποκορύφωση το 1986 όπου πρωταγωνιστεί στο έργο «Το σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.
Στον ελληνικό κινηματογράφο, στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο η συμμετοχή της υπήρξε αξιόλογη.

Προσωπική ζωή
Κόρη της Αλέκας Κατσέλη είναι η σημερινή ηθοποιός και πολιτικός Νόρα (Ελεονώρα) Κατσέλη, όπως και η επίσης πολιτικός και οικονομολόγος Λούκα (Λουκία Ταρσίτσα) Κατσέλη, σύζυγος του πρώην υπουργού Γεράσιμου Αρσένη.

Θανάσης Πετσάλης - Διομήδης

Ο Θανάσης Πετσάλης-Διομήδης, ήταν Έλληνας πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Έγινε γνωστός κυρίως για τα ιστορικά του μυθιστορήματα. (11 Σεπτεμβρίου 1904 - 7 Απριλίου 1995)

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 11 Σεπτεμβρίου του 1904. Ο πατέρας του ήταν ο Νικόλαος Πετσάλης, υφηγητής της γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Συμμετείχε ως στρατιωτικός ιατρός με τους Αμυνίτες της Θεσσαλονίκης. Συμμετείχε στην Α΄και Β΄Αναθεωρητική Βουλή (1910-11), ως πληρεξούσιος Εύβοιας και λίγο μετά εκλέγεται βουλευτής της ίδιας περιοχής με το κόμα των Φιλελευθέρων.

Η μητέρα του ήταν η Θεοδώρα Διομήδη. Είχε έναν ακόμα αδελφό τον Αλέξανδρο γεννημένο το 1902. Στα προεφηβικά του χρόνια φοιτά στο εκπαιδευτήριο Δ. Μακρή.

Σπούδασε αρχικά στη Νομική Σχολή του Μονπελιέ και στη συνέχεια στο Παρίσι, στην εκεί Νομική Σχολή και στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών στο Διπλωματικό τομέα. Το φθινόπωρο του 1924 επιστρέφει στην Ελλάδα χωρίς να έχει ολοκληρώσει τις σπουδές του.

Στη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας υπηρέτησε ως αποσπασμένος στη Γαλλική Στρατιωτική Αποστολή στην Ελλάδα λόγω της γαλλομάθειάς του. Τον Απρίλιο του 1928 λαμβάνει το πτυχίο από τη Νομική Σχολή της Αθήνας με βαθμό Λίαν καλώς«μαρτυρώντας την επιμέλειά του». Η επαγγελματική του σταδιοδρομία ξεκινά από το Τμήμα Οικονομικών Μελετών και Στατιστικής της νεοϊδρυμένης Τράπεζας της Ελλάδος, την εποχή που διοικητής της ήταν ο Αλέξανδρος Διομήδης αδελφός της μητέρας του, ενώ συμμετέχει στην ίδρυση της Εταιρείας Μελετών Διοικητικού Δικαίου.

Στις αρχές Μαρτίου του 1932 απορρίπτει ανεπίσημη πρόταση που του γίνεται από τον γενικό γραμματέα του Υπουργείου Γεωργίας Παύλο Καλλιγά να διοριστεί νομάρχης Φλωρίνης ενώ εκφράζει την πρόθεσή του να συμμετάσχει στις εκλογές ως υποψήφιος με το Κόμμα των Φιλελευθέρων.

Ο Βενιζέλος όμως δεν τον εντάσσει στο ψηφοδέλτιό του, λόγω των ριζοσπαστικών του ιδεών. Τελικά προσχωρεί στο Προοδευτικό Κόμμα του Γεώργιου Καφαντάρη. Στις εκλογές της 25ης Σεπτεμβρίου 1932 έρχεται πρώτος επιλαχών στο νομό Εύβοιας. Το 1941 παντρεύεται την Αιμιλία το γένος Γεωργίου Τριλίβα. Στις αρχές του 1946 παραιτήθηκε από την Τράπεζα της Ελλάδος.

Η λογοτεχνική και επιστημονική του διαδρομή
Ο Πετσάλης-Διομήδης πρωτοεμφανίζεται στα ελληνικά γράμματα με ποιήματα που πρωτοδημοσιεύονται στην εφημερίδα Ελεύθερον Βήμα στις 6 Μαρτίου 1923 και μετά τον Νοέμβριο του ίδιου έτους με τίτλους, αντίστοιχα Ζωή και Ηλιοβασίλεμα. Την ίδια περίοδο επεξεργάζεται ποιητικές συλλογές οι οποίες μένουν ανέκδοτες.

Από τον Νοέμβριο του 1924 έως τον Φεβρουάριο του 1925 δημοσιεύει στο περιοδικό Ερανιστής τα πρώτα διηγήματά του: Χινοπωρινές αισθηματολογίες,Στερνά λείψανα, Πατέρας, Το παραμύθι της χαράς Μεταξύ 1925 και 1928 γράφει δεκαπέντε μόνο διηγήματα.

Τον Ιανουάριο του 1929 γράφει και δημοσιεύει το 1930 την μελέτη Σκέψεις επί των μεταπολεμικών τάσεων συγκεντρώσεως της εξουσίας Τον Φεβρουάριο του 1929 γράφει και δημοσιεύει, επίσης, το 1930 τη Συμβολή εις την Φιλοσοφίαν του Δικαίου. Στη διάρκεια της ίδιας χρονιάς δημοσιεύει άρθρα νομικού περιεχομένου.

Το 1930 εκδίδει το Η δημοσιονομική αντιμετώπισις του Προσφυγικού ζητήματος και το 1931 Το Δάνειον Παραγωγικών Έργων και τα δημόσια οικονομικά της Ελλάδος Από το 1933 έως το 1935 εκδίδει τρία μυθιστορήματα: Ο προορισμός της Μαρίας Πάρνη, Το Σταυροδρόμι και το Ο Απόγονος και μια συλλογή διηγημάτων,Παράλληλα και Παράταιρα.

Έργα

Μονογραφίες
Συμβολή εις την μελέτην της φιλοσοφίας του Δικαίου
Αι σύγχρονοι τάσεις συγκεντρώσεως της εξουσίας
Η δημοσιονομική αντιμετώπισις του προσφυγικού ζητήματος
Τα παραγωγικά δάνεια.

Διηγήματα
Μερικές εικόνες σε μια κορνίζα (1925)
Γερές και αδύναμες γενεές (τριλογία, πρώτη έκδοση 1933, επανεκδ. 1950 με τον τίτλο Μαρία Πάρνη)

Ιστορικά μυθιστορήματα
Οι Μαυρόλυκοι
Η καμπάνα της Αγια -Τριάδας (1948)
Ελληνικός Όρθρος (Πρώτο βραβείο μυθιστορηματικής βιογραφίας, 1963)

Θεατρικά έργα
Στη ρίζα του μεγάλου δέντρου (1952) (εκδόθηκε το 1960 με τον τίτλο Μέγας εσπερινός)
Η λύκαινα (1953)
Η γυναίκα με τα σπασμένα φτερά (1954)
Η σφαγή των μνηστήρων (1955)
Χέρια πάνω στον τοίχο (1966)

Χρονικά
Δεκατρία χρόνια 1909 - 1922 (1964)
Έξαρσις της γλυκείας χώρας Κύπρου (1956)(Α΄ Βραβείο Διηγήματος).