DIASKEDASI.INFO

Άνσελμ Φόιερμπαχ

Ο Άνσελμ Φόιερμπαχ, θεωρείται κορυφαίος ζωγράφος του νεοκλασικισμού του 19ου αιώνα. (γερμ. Anselm Feuerbach, 1829 Σπάιερ (Speyer) 1880 Βενετία)

Γιος της γνωστής αρχαιολόγου Ιωσηφίνας Άνσελμ Φόιερμπαχ (Joseph Anselm Feuerbach) και ο εγγονός του νομικού Γιόχαν Άνσελμ Φόιερμπαχ, αφού περάσει μέσα από τις σχολές καλών τεχνών του Ντίσελντορφ και Μόναχο, πήγε στην Αμβέρσα και στη συνέχεια στο Παρίσι, όπου επωφελήθηκε από τη διδασκαλία του Τομά Κουτύρ (Couture) και παρήγαγε το πρώτο αριστούργημα του, Hafiz (γνώστης του κορανίου) στην Κρήνη το 1852.

Στη συνέχεια εργάστηκε στην Καρλσρούη και στη Βενετία, όπου συνέπεσε στην περίοδο της μεγαλύτερης ακμής της σχολής colourists.

Το 1873, εξελέγη καθηγητής στο Βιέννη, αλλά απογοητευμένος με την υποδοχή για το σχεδιασμό του: πτώση των Τιτάνων πήγε να ζήσει στη Βενετία, όπου και πέθανε σε 1880.

Μετά το θάνατό του, ο Μπραμς στην Νανά συμπεριέλαβε ένα κομμάτι για χορωδία και ορχήστρα, στη μνήμη του.

Επιλογή έργων

Άντονι Πέρκινς

Ο Άντονι Πέρκινς, ήταν Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης. Είναι διάσημη η ερμηνεία του στο ρόλο του Νόρμαν Μπέιτς στην ταινία Ψυχώ του Άλφρεντ Χίτσκοκ. (Anthony Perkins, 4 Απριλίου 1932 – 12 Σεπτεμβρίου 1992)

Κινηματογραφική καριέρα
Ο Πέρκινς έκανε το ντεμπούτο του το 1953 στην ταινία Η ηθοποιός και βραβεύτηκε με τη Χρυσή Σφαίρα ως πρωτοεμφανιζόμενος ηθοποιός.

Για τη δεύτερη ταινία του, Ο άνθρωπος δίχως όπλα (1956), προτάθηκε για Όσκαρ Β' Ανδρικού ρόλου.

Το 1957 ενσάρκωσε τον παίκτη της ομάδας μπέιζμπολ Boston Red Sox, Jimmy Piersall, στην αυτοβιογραφική ταινία Η σκιά του φόβού.

Το 1958 πρωταγωνίστησε με τη Σίρλεϊ Μπουθ και τη Σίρλεϊ Μακλέιν στην ταινία Έτοιμοι για γάμο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, συμπρωταγωνίστησε επίσης στην ταινία Πόθοι κάτω από τις λεύκες (1958) με τη Σοφία Λόρεν, και έπαιξε ένα αστέρι του μπάσκετ στη ρομαντική κωμωδία Οι γυναίκες τρελαίνονται για τους ψηλούς (1960) με την Τζέιν Φόντα.

Το 1960 έγινε παγκόσμια γνωστός ως Νόρμαν Μπέιτς, ο ανθρωποκτόνος ιδιοκτήτης του Μπέιτς Μοτέλ στην ταινία Ψυχώ, που σκηνοθέτησε ο Άλφρεντ Χίτσκοκ. Γι' αυτή του την ερμηνεία κέρδισε το Βραβείο καλύτερου ηθοποιού από το International Board of Motion Picture Reviewers.

Το 1961 έπαιξε στην ταινία Αγαπάτε τον Μπραμς; με συμπρωταγωνίστρια την Ίνγκριντ Μπέργκμαν και κέρδισε το Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών. Το 1962 πρωταγωνίστησε στην ταινία Φαίδρα, σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασέν, με συμπρωταγωνίστρια τη Μελίνα Μερκούρη. Η ταινία βασίζεται στην τραγωδία του Ευριπίδη Ιππόλυτος.

Την ίδια χρονιά έπαιξε το ρόλο του Τζόζεφ Κ. στη μεταφορά από τον Όρσον Γουέλς της Δίκης του Κάφκα. Μετά την τεράστια επιτυχία του Ψυχώ, ο Πέρκινς κλήθηκε να ενσαρκώσει και άλλους ρόλους σκοτεινών χαρακτήρων όπως στις ταινίες Ο τρελός δολοφόνος (1965), Το σκάνδαλο (1967) του Κλοντ Σαμπρόλ, Γλυκό δηλητήριο (1968) κ.ά. Το 1974 γύρισε 2 ταινίες με σκηνοθέτη τον Σίντνεϊ Λουμέτ: Το έγκλημα στο Όριαν Εξπρές και το Lovin’ Molly.

Το 1979 έπαιξε στην ταινία της Ντίσνεϋ, Η μαύρη τρύπα, τη μοναδική ταινία επιστημονικής φαντασίας στην οποία συμμετείχε.

Ο Πέρκινς συνέχισε την ερμηνεία του ως Νόρμαν Μπέιτς στις ταινίες Ψυχώ ΙΙ (1983) και Ψυχώ ΙΙΙ (1986), την οποία και σκηνοθέτησε.

Ο Πέρκινς μαζί με τον συνθέτη Στέφεν Σοντχάιμ έγραψαν το σενάριο της ταινίας Επικίνδυνη πρόσκληση το οποίο έλαβε το βραβείο «Edgar» το 1974.

Θεατρική καριέρα
Ο Πέρκινς έλαβε μέρος σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις του Μπρόντγουεϊ και ήταν ισόβιο μέλος του Actors Studio.

Το 1958, ήταν υποψήφιος για το βραβείο Tony για την υποκριτική του ερμηνεία στο «Look Homeward, Angel».

Το 1960 ήταν πάλι υποψήφιος για το Βραβείο Τόνυ Καλύτερου Ηθοποιού σε μιούζικαλ για το έργο «Greenwillow». Μεταξύ άλλων πρωταγωνίστησε στις παραστάσεις «The Star-Spangled Girl» (1967) του Νιλ Σάιμον και «Romantic Comedy» (1979) του Bernard Slade με συμπρωταγωνίστρια τη Μία Φάροου.

Μουσική καριέρα
Κυκλοφόρησε τρία άλμπουμ ποπ μουσικής το 1957 και το 1958 με το όνομα "Τόνι Πέρκινς». Το single του «Moon-Light Swim» έγινε μεγάλη επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες, φτάνοντας 24ο στην κατάταξη του 1957.

Προσωπική ζωή
Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη. Ήταν γιος του ηθοποιού Όσγκουντ Πέρκινς (Osgood Perkins) και της Janet Esselstyn. Φοίτησε στο Brooks School, στο Browne & Nichols School, στο Columbia University και το Rollins College.

Στις 9 Αυγούστου 1973 παντρεύτηκε τη φωτογράφο Berinthia Berenson και απέκτησαν δυο γιους. Εκτός από γυναίκες, ο Πέρκινς είχε σχέσις και με άντρες, γεγονός που κράτησε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Ο Πέρκινς πέθανε σε ηλικία 60 χρονών, στο σπίτι του στο Λος Άντζελες από Έιτζ. Η σύζυγός του σκοτώθηκε την 11η Σεπτεμβρίου του 2001, ήταν επιβάτης σε ένα από τα αεροπλάνα που έπεσαν επάνω στους Δίδυμους Πύργους του Παγκοσμίου Κέντρου Εμπορίου.

Τζόνι Κας

Ο Τζόνι Κας, ήταν Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός, ηθοποιός και συγγραφέας. Θεωρείται ένας από τους πιο επιδραστικούς μουσικούς του 20ού αιώνα. (Johnny Cash, 26 Φεβρουαρίου 1932 - 12 Σεπτεμβρίου 2003)

Έμεινε στην ιστορία σαν λαϊκός τραγουδιστής της κάντρι παρ' όλη την ενασχόληση του και με άλλα είδη μουσικής, ιδίως στα πρότερα χρόνια της καριέρας του, συμπεριλαμβανομένων των ροκαμπίλι, ροκ εν ρολ, μπλουζ, φολκ και γκόσπελ.

Το διασταυρούμενο αυτό μουσικό προφίλ σε σχέση πάντα με τα διάφορα είδη μουσικής τον εγκαθιστά σχεδόν απόλυτα στο Country Music Hall of Fame, στο Rock and Roll Hall of Fame και στο Gospel Music Hall of Fame.

Στα μετέπειτα χρόνια της καριέρας του ερμήνευσε τραγούδια διαφόρων ροκ καλλιτεχνών και συγκροτημάτων μεταξύ των οποίων οι Nine Inch Nails από τον χώρο του βιομηχανικού ροκ (αγγλ: industrial rock) και του synthpop συγκροτήματος Depeche Mode σε συμμετοχή του στον δίσκο με τίτλο Personal Jesus τον Αύγουστο του 1989.

Το πρώτο του συγκρότημα ήταν οι The Tennessee Three. Ο Κας έμεινε γνωστός για την βαθιά και διακριτική μπάσα/βαρύτονη φωνή του, όπως για παράδειγμα στον δίσκο του Boom Chicka Boom σε μια επαναστατικά μελαγχολική και ταυτόχρονα ταπεινή ερμηνεία από μια σειρά συναυλιών σε φυλακές. Aπό τα σκούρα ρούχα της εμφάνισης του έλαβε το ψευδώνυμο «ο άντρας με τα μαύρα» (αγγλ: The Man in Black).

Ο Κας παραδοσιακά ξεκινούσε τις συναυλίες του λέγοντας «Γεια σας, είμαι ο Τζόνι Κας» και ακολουθούσε σχεδόν πάντα το τραγούδι Folsom Prison Blues που ουσιαστικά θα έλεγε κανείς ότι ήταν η χαρακτηριστική μουσική υπογραφή του. Ο Κας δήλωνε ως ένας ευσεβής άλλα ανήσυχος Χριστιανός. Χαρακτηρίστηκε επίσης από την ιδιαίτερη οπτική του σε σχέση με τις αντιφάσεις και τις προκλήσεις της Αμερικής.

Ο Κας ανακάλυψε, ψάχνοντας το γενεαλογικό του δέντρο, ότι είχε Σκωτσέζικες βασιλικές καταβολές από την πλευρά του πατέρα του από την εποχή του Μεσαίωνα και συγκεκριμένα του βασιλιά Μάλκολμ Δ΄ της Σκωτίας.

Δισκογραφία
Ο Κας ήταν ένας από του πιο παραγωγικούς μουσικούς όλων των εποχών. Η μεγάλης διάρκειας καριέρα του κράτησε από το 1954 έως το 2003 βγάζοντας 96 άλμπουμ και 153 σινγκλ σε διάφορες δισκογραφικές εταιρείες.

Ανδρόνικος Α΄ Κομνηνός

Ο Ανδρόνικος Α΄ Κομνηνός, ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας από το 1183 έως το 1185. Ήταν γιος του Ισαάκιου Κομνηνού. (1118 - 12 Σεπτεμβρίου 1185)

Η προσωπικότητα του Ανδρόνικου Α΄ κατέχει ιδιαίτερη θέση στη βυζαντινή ιστορία. Πέρασε τη ζωή του ως τυχοδιώκτης, περιπλανώμενος στις ανατολικές περιοχές του κράτους υπό τις στρατιωτικές εντολές του εξαδέλφου του Αυτοκράτορα Μανουήλ Α΄ Κομνηνού. Είχε μεγάλη αδυναμία προς το αντίθετο φύλο, μαρτυρία δε αυτού είναι οι θυελλώδεις έρωτες και αποπλανήσεις πριγκιπισσών και άλλων ευγενών γυναικών. Είχε επίσης σαφή ροπή προς την ευζωία, αλλά και τη χρήση σκληρής βίας. Ήδη πριν τη στέψη του όμως, είχε δώσει σαφή δείγματα ηγετικών και διοικητικών ικανοτήτων στις διάφορες αποστολές που του είχε αναθέσει ο εξάδελφός του.

Μετά το θάνατο του Μανουήλ, το γεγονός ότι ο μόνος διάδοχος του θρόνου ήταν ανήλικος, καθώς και η, ως απογόνου αυτοκράτορα, φιλοδοξία του για την αναρρίχηση στον βυζαντινό θρόνο, τον οδήγησε στην Κωνσταντινούπολη, όπου, αφού πρώτα έγινε συν-Αυτοκράτορας του ανήλικου ανιψιού του, με μηχανορραφίες και συνωμοσίες απομάκρυνε τον Αλέξιο και τη μητέρα του Μαρία της Αντιόχειας. Στη συνέχεια πιθανώς ο Αλέξιος και η μητέρα του στραγγαλίστηκαν από τον Ανδρόνικο. Ο Ανδρόνικος, αν και ηλικίας 65 ετών, δε δίστασε να παντρευτεί την μόλις 12 ετών χήρα του Αλέξιου Γαλλίδα πριγκίπισσα Άννα για να νομιμοποιήσει την εξουσία του.

Μετά την ανάληψη του θρόνου ο Ανδρόνικος Α΄ φέρεται να άλλαξε πλήρως τον τρόπο ζωής του και του δόθηκε η προσωνυμία «λαόφιλος». Ο έντονος εθνισμός και απολυταρχισμός του τον οδήγησαν το 1182 στο να διατάξει τη σφαγή όποιου διέπραττε αδίκημα ή υπεξαιρούσε χρήματα ή κώλυε το κράτος και τη σφαγή όλων των Λατίνων κατοίκων της Κωνσταντινούπολης, γεγονός που συγκλόνισε. Ταυτόχρονα όμως τα άδεια αυτοκρατορικά θησαυροφυλάκια γέμισαν, και οι καταπιεσμένοι πολίτες βρήκαν μία ανάπαυλα. Διατάχθηκαν επίσης οι κατασκευές οχυρών και κάστρων, με παράδειγμα το κάστρο της Λήμνου.

Η τελευταία εντολή του Ανδρονίκου Α΄ ως αυτοκράτορα φαίνεται να είναι προς τους πλούσιους γαιοκτήμονες, καθώς τους διέταξε να κάνουν ανακαταμερισμό της γης, ώστε να μην υπάρχει άνθρωπος χωρίς ένα κομμάτι γης να καλλιεργήσει. Με αφορμή αυτή τη διαταγή, ο Οίκος των Αγγέλων (οι επόμενοι αυτοκράτορες των Κομνηνών, με την πιο σύντομη στα χρονικά διάρκεια βασιλείας στην αυτοκρατορία) χρησιμοποιεί τη δύναμη των ήδη ταλαιπωρημένων από τον Ανδρόνικο Α΄ γαιοκτημόνων και τον ανατρέπει από το θρόνο. Στη συνέχεια ο Ανδρόνικος Α΄ προσπαθεί ανεπιτυχώς με τη νεαρή σύζυγό του Άννα να δραπετεύσει στην Κριμαία. Συλλαμβάνεται και βρίσκει μαρτυρικό θάνατο στην Κωνσταντινούπολη, ενώ κατά άλλη παράδοση τον λυντσάρουν ή εξοστρακίζουν στην Κύπρο (η συνήθης ιστορία θέλει να τον λυντσάρουν).

Συμπεράσματα
Ο τελευταίος αυτοκράτορας της δυναστείας των Κομνηνών ήταν ευφυής, ικανότατος, αλλά ταυτόχρονα και απερίσκεπτος και βίαιος. Ελάττωσε τους φόρους, πέτυχε βελτίωση της ζωής των ασθενέστερων τάξεων, μείωσε τα κρατικά έξοδα και βελτίωσε τη διοίκηση.

Είχε όλα τα προσόντα να γίνει ο καλύτερος των Κομνηνών, κάτι που δεν του το επέτρεψε τελικά η έλλειψη σύνεσης και ηθικών φραγμών. Ταυτόχρονα έδειξε αδιαφορία στην αντιμετώπιση εχθρών του κράτους του που εμφανίσθηκαν στην εποχή του, όπως οι Νορμανδοί, που κυρίευσαν την Θεσσαλονίκη έκαναν πολλές λεηλασίες στο δρόμο τους προς την Κωνσταντινούπολη, την οποία και θα κυρίευαν αν δεν ανατρεπόταν ο Ανδρόνικος από τον θρόνο.

Οικογένεια
Ο Ανδρόνικος Α΄ νυμφεύτηκε πρώτα μια γυναίκα από την οικογένεια των Παλαιολόγων και έπειτα την χήρα του Αλεξίου Β΄, την Αγνή των Καπέτων (που είχε μετονομασθεί σε Άννα), κόρη του Λουδοβίκου Ζ΄ βασιλιά της Γαλλίας.

o Μανουήλ Κομνηνός νυμφεύτηκε τη Ρουσουδάν των Βαγρατιδών, κόρη του Γεωργίου Γ΄ βασιλιά της Γεωργίας (1156-84). Ο γιος τους Αλέξιος Α΄ Μέγας Κομνηνός θα ιδρύσει την αυτοκρατορία της Τραπεζούντας.
Ο Ανδρόνικος Α΄ είχε δύο ερωμένες, την Ευδοκία Κομνηνή, κόρη του Ανδρόνικου (γιου του Ιωάννου Β΄) και τη Θεοδώρα «Καλουσινή» Κομνηνή, κόρη του Ισαακίου (γιου του Ιωάννου Β΄) με τις οποίες είχε από δύο (νόθα) τέκνα.

Νομίσματα
Επί της εποχής του κόπηκαν ένα υπέρπυρον, ένα άσπρον τραχύ από ήλεκτρο, ένα άσπρον τραχύ από κράμα χαλκού με λίγο άργυρο και ένα χάλκινο τεταρτηρόν. Μερικά κόπηκαν και στη Θεσσαλονίκη.

Στο υπέρπυρον οι παραστάσεις είναι: η Θεοτόκος ένθρονη, μετωπική, φορώντας πάλλιον και μαφόριον, κρατά το θείο βρέφος. Στην άλλη όψη ο Ανδρόνικος Α΄, ως γέρων διχαλογένειος φορεί διβιτίσιον, λώρον και σαγίον. Στέκεται κρατώντας στο δεξί το λάβαρον (του Κωνσταντίνου Α΄) και τη σταυροφόρο σφαίρα. Επιγραφή: ΑΝΔΡΟΝΙΚΩ ΔΕCΠΟΤΗ. Ο Χριστός που φορεί πάλλιον και κολόβιον κρατεί στο αριστερό το Ευαγγέλιο και με το δεξί ακουμπά το κεφάλι του αυτοκράτορα.