DIASKEDASI.INFO

Χρήστος Σβολόπουλος

Ο Χρήστος Σβολόπουλος ήταν Έλληνας αθλητικογράφος, προπονητής και αθλητής. (Αθήνα, 1907 - Αθήνα, 5 Μαρτίου 1998)
Ο Χρήστος Σβολόπουλος υπήρξε μία ιδιαίτερη προσωπικότητα του Ελληνικού αθλητισμού. Γεννήθηκε στην Αθήνα και απο νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τον στίβο. Υπήρξε πολυαθλητής, προπονητής σε διάφορες ομάδες και σε διάφορα αθλήματα. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες αθλητικογράφους. Ήταν αθλητής του Πανελληνίου και μαζί του κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδος καλαθοσφαίρισης το 1928-1929.

Το 1934-1940 έμεινε στην Πάτρα και ήταν προπονητής στον ΝΟΠ.
Με την ομάδα του Ναυτικού Ομίλου Πατρών κατέκτησε 5 πρωταθλήματα Ελλάδος στην υδατοσφαίριση (1935, 1937, 1938, 1939, 1940).
Υπήρξε δε και προπονητής στίβου στην Παναχαϊκή

Έχει συνδεθεί «πολυαθλητικά» με τον Παναθηναϊκό Αθλητικό Όμιλο. Μαζί με τον αδελφό του Βασίλη Σβολόπουλο έχουν υπάρξει ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού (μόνο ο Βασίλης διακρίθηκε). Ήταν ο πρώτος τεχνικός της ομάδας μπάσκετ του Παναθηναϊκού λίγα χρόνια πριν τον πόλεμο. Επί Κατοχής ήταν προπονητής του κολυμβητικού τμήματος του Παναθηναϊκού και βοηθός προπονητή του ποδοσφαιρικού τμήματος. Βοήθησε τα μέγιστα στην ανάπτυξη της κολύμβησης του Παναθηναϊκού και μετά την απελευθέρωση της Αθήνας, τουλάχιστον μέχρι και το 1947.
Τον Ιανουάριο του 1947 ανέλαβε την προπόνηση του τμήματος αθλοπαιδιών του Παναθηναϊκού (βόλεϊ και μπάσκετ), όταν ο τότε προπονητής Μάικ Στεργιάδης παραιτήθηκε. Επίσης εκείνα τα χρόνια ήταν τεχνικός των γυναικείων τμημάτων του Παναθηναϊκού. Με την ομάδα των Αθηνών έχει συνδεθεί και δημοσιογραφικά, όντας αρθρογράφος της επίσημης εφημερίδας του Παναθηναϊκού Α.Ο κατά το 1945.

Μετέπειτα διατέλεσε προπονητής υδατοσφαίρισης του Ολυμπιακού Πειραιώς, με τον οποίο κατέκτησε το Πρωταθλημα υδατοσφαίρισης του 1951.

Ασχολήθηκε με την δημοσιογραφία αλλά και σαν διαιτητής σε πολλά αθλήματα ακόμα και στο Κατς.
Συγκαταλέγεται στους μεγαλύτερους Έλληνες αθλητικογράφους.
Ήταν επί σειρά ετών πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου.
Το 1952 αθλοθετεί 3τές επαμειβόμενο κύπελλο στο, Πινγκ πονγκ, στην μνήμη του Νίκου Ματζάρογλου.

Τίτλοι
Ως αθλητής
1 πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης Ελλάδας:
1929 με τον Πανελλήνιο ΓΣ

Ως προπονητής
6 πρωταθλήματα υδατοσφαίρισης Ελλάδας:
1935, 1937, 1938, 1939 και 1940 με τον ΝΟ Πατρών
1951 με τον Ολυμπιακό Πειραιώς.

Αλεσάντρο Βόλτα

Ο Αλεσάντρο Βόλτα ήταν Ιταλός φυσικός, ο οποίος έγινε κυρίως γνωστός για την εφεύρεση της ηλεκτρικής μπαταρίας το 1800.(ιταλική γλώσσα: Alessandro Giuseppe Antonio Anastasio Volta, 18 Φεβρουαρίου 1745 – 5 Μαρτίου 1827)

Γεννήθηκε και σπούδασε στο Κόμο (Como) του Πελεντριου (Filippo Volta) και η Maria Maddalena Inzaghi, τον έστειλαν σε χριστιανικό σχολείο με σκοπό να γίνει δικηγόρος. Το 1774 έγινε καθηγητής της φυσικής στο γυμνάσιο του Κόμο. Το πάθος του ήταν πάντα η μελέτη της ηλεκτρικής ενέργειας και ενώ ακόμα ήταν νέος σπουδαστής έγραψε και ένα ποίημα στα λατινικά σε αυτήν την συναρπαστική νέα ανακάλυψη. Το πρώτο επιστημονικό έγγραφό του, είχε τον τίτλο De vi attractiva ignis electrici ac phaenomenis inde pendentibus. Πολύ νέος δημοσίευσε την πρώτη του πραγματεία πάνω στη «λουγδουνική λάγηνο», έναν νέο βελτιωμένο τύπο ηλεκτροσκοπίου. Το επίτευγμα αυτό του χάρισε τον τίτλο του καθηγητή φυσικής στη γενέτειρά του, το Κόμο, αλλά και τον τίτλο του επίτιμου μέλους της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου. Η επόμενη επινόησή του ήταν το «ηλεκτροφόρο», δηλαδή δύο μεταλλικές πλάκες, η μία από εβονίτη και η άλλη με μονωτική λαβή που αλληλοφορτίζονταν θετικά και αρνητικά. Κατ' ουσίαν αυτή ήταν η πρώτη μπαταρία. Ακολούθησαν οι ανακαλύψεις του ευδιόμετρου, του «ηλεκτρικού πιστολιού», της άσβηστης «λυχνίας υδρογόνου» και ως επακόλουθο η έδρα φυσικής στο πανεπιστήμιο της Παβίας.

Συμβολή στη φυσική και την ιατρική
Ο Βόλτα εισήγαγε τις έννοιες του δυναμικού (τάσης) και της ηλεκτρικής χωρητικότητας. Εφηύρε τη βολταiκή στήλη (ηλεκτρική μπαταρία), το ηλεκτρόμετρο και το ευδιόμετρο. Αργότερα μαζί με τους Λαβουαζιέ και Λαπλάς συμμετείχε σε πειράματα για τον ατμοσφαιρικό ηλεκτρισμό, ενώ με τον Γκαλβάνι πειραματίστηκε πάνω στον ζωικό ηλεκτρισμό. Διαμάχη, όμως, με τον τελευταίο οδήγησε τον Βόλτα σε πυρετώδεις προσωπικές μελέτες, που του έδωσαν το δικαίωμα το 1800 να ανακοινώσει τη σπουδαιότατη ανακάλυψη της πρώτης πηγής εναλλασομενου ρεύματος, της περίφημης «βολταϊκής στήλης» με ηλεκτρόδια από χρυσό (+) και ψευδάργυρο (-) και ηλεκτρολύτη θειικό οξύ. Ο Μέγας Ναπολέων για να τον τιμήσει του απένειμε τον τίτλο του κόμη της Λομβαρδίας, ενώ πολύ αργότερα, το 1881, η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα έδωσε προς τιμήν του το όνομα Volt (βολτ) στη μονάδα τάσης του ρεύματος.

Συμβολή στη χημεία
Ο Βόλτα ανακάλυψε το μεθάνιο (CH4).

Η πρώτη μπαταρία - CPU
Ανακοινώνοντας την ανακάλυψη του βολταϊκού σωρού, ο Βόλτα αποδίδει φόρο τιμής στις επιρροές των Γουίλιαμ Νίκολσον, Τιβέριο Καβάλο, και Αβραάμ Μπένετ.

Η μπαταρία που δημιουργήθηκε από τον Βόλτα πιστώνεται ως το πρώτο ηλεκτροχημικό κελί. Αποτελείται από δύο ηλεκτρόδια: ένα κράμα ψευδάργυρου και το άλλο από χαλκό. Ο ηλεκτρολύτης είναι είτε θειικό οξύ που αναμειγνύεται με νερό ή άρμη. Ο ηλεκτρολύτης υπάρχει με τη μορφή 2H+ και SO42?. Ο ψευδάργυρος, που είναι υψηλότερος στην ηλεκτροχημική σειρά τόσο από τον χαλκό και τον υδρογόνο, αντιδρά με το αρνητικά φορτισμένο θειικό άλας (SO42?). Τα θετικά φορτισμένα ιόντα υδρογόνου (πρωτόνια) συλλαμβάνουν ηλεκτρόνια από το χαλκό, σχηματίζοντας φυσαλίδες αερίου υδρογόνου, H2.

Έτσι, υπάρχουν δύο πόλοι και ηλεκτρικό ρεύμα δεν θα ρέει εάν είναι συνδεδεμένοι. Οι χημικές αντιδράσεις σε αυτό το βολταϊκό κύτταρο έχουν ως εξής:

Ψευδάργυρος: Zn > Zn2+ + 2e?
Θειικό οξύ: 2H+ + 2e? > H2

Ο χαλκός δεν αντιδρά, αλλά μάλλον λειτουργεί ως ηλεκτρόδιο για το ηλεκτρικό ρεύμα.

Ωστόσο, αυτή κυψελίδα έχει επίσης μερικά μειονεκτήματα. Δεν είναι ασφαλής στην χρήση, δεδομένου ότι το θειικό οξύ, έστω και αραιωμένο, μπορεί να είναι επικίνδυνο. Επίσης, η ισχύς του κυττάρου ελαττώνεται με την πάροδο του χρόνου, επειδή το αέριο υδρογόνο δεν απελευθερώνεται. Αντ' αυτού, συσσωρεύεται στην επιφάνεια του ηλεκτροδίου ψευδαργύρου και σχηματίζει ένα φραγμό μεταξύ του μετάλλου και του διαλύματος του ηλεκτρολύτη (πόλωση της μπαταρίας).

Τα τελευταία χρόνια και η συνταξιοδότηση του στο Πελεντρι
Προς τιμήν του έργου του, ο Ναπολέων Βοναπάρτης τον έχρισε Κόμη το 1810. Απεικονίζεται στο χαρτονόμισμα των 10.000 Ιταλικών λιρετών μαζί με ένα σχέδιο του βολταϊκού σωρού.

Ο Βόλτα αποσύρθηκε το 1819 στο κτήμα του στο Καμνάγκο, μιας συνοικίας του Κόμο, στην Ιταλία, που τώρα ονομάζεται "Καμνάγκο Βόλτα" προς τιμήν του. Πέθανε εκεί στις 5 Μαρτίου 1827, αμέσως μετά τα 82α γενέθλιά του. Τα λείψανά του ενταφιάστηκαν σε εκείνη την περιοχή.

Η κληρονομιά του Βόλτα κληρονομιά εορτάζεται από το μνημείο του "Ναού" του Βόλτα που βρίσκεται στο δημόσιο κήπο δίπλα στη λίμνη. Υπάρχει επίσης ένα μουσείο το οποίο έχει δημιουργηθεί προς τιμήν του, στο οποίο υπάρχει ένα μέρος του εξοπλισμού που ο Βόλτα είχε χρησιμοποιήσει για τη διεξαγωγή πειραμάτων. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται η Βίλα Όλμο όπου στεγάζεται από το Ίδρυμα Voltian, μια οργάνωση που προωθεί επιστημονικές δραστηριότητες. Διεξάγονται πειραματικές μελέτες του Βόλτα και οι πρώτες εφευρέσεις του, κοντά στο Κόμο.

Θρησκευτικές πεποιθήσεις
Ο Βόλτα ανατράφηκε ως καθολικός και για όλη τη ζωή του συνέχισε να διατηρεί την πίστη του.

Αδελφοί Μανάκη

Οι Αδελφοί Μανάκη, ο Ιωάννης (Γιαννάκης) (1878–1954) και ο Μιλτιάδης (Μίλτος) (1882– 5 Μαρτίου 1964) Μανάκης ή Μανάκιας είναι οι πρωτοπόροι κινηματογραφιστές στα Βαλκάνια. Γεννήθηκαν στην Αβδέλλα Γρεβενών 18 Μαΐου 1878 και 9 Σεπτεμβρίου 1882.
Σύμφωνα με την επίσημη σελίδα του φεστιβάλ κινηματογράφου στο Μοναστήρι Manaki Brothers International Film Festival οι αδελφοί Μανάκη θεωρούνται Σλαβομακεδόνες, ενώ σύμφωνα με Ελληνικές πηγές όπως το μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, οι αδελφοί Μανάκη θεωρούνται Έλληνες Αρμανικής (βλάχικης) καταγωγής. Στo Μοναστήρι λειτουργεί και σύλλογος Βλάχων "Αδερφοί Μανάκη".

Σε αντίθεση με τον Μίλτο όπου έζησε στην Αβδέλλα ο Γιαννάκης φοίτησε στο γυμνάσιο του Μοναστηρίου για να πάρει το δίπλωμα του δασκάλου και του ζωγράφου (στην ιχνογραφία και καλλιγραφία).
Το 1898 ο Γιαννάκης άνοιξε φωτογραφικό στούντιο στα Ιωάννινα ενώ παράλληλα εργαζόταν ως καθηγητής καλλιγραφίας και ζωγραφικής σε σχολείο. Αργότερα ο Μίλτος μαζί με την βοήθεια του αδελφού του έγινε φωτογράφος και στη συνέχεια κινηματογραφιστής.
Το 1905 αγοράζουν από το Λονδίνο μια κινηματογραφική μηχανή Urban Bioscope με σειριακό αριθμό 300 και αρχίζουν να κινηματογραφούν διάφορα θέματα καθημερινής ζωής.

Έτσι το 1905 οι Μανάκηδες γύρισαν την πρώτη κινηματογραφική ταινία τεκμηρίωσης στα Βαλκάνια με πρωταγωνίστρια την γιαγιά τους κυρά-Λουκία Μανάκη η οποία έγνεθε μαλλί και ύφαινε στον αργαλειό. Το 1904 οι αδελφοί Μανάκη μετακομίζουν στο Μοναστήρι το οποίο την εποχή εκείνη ήταν κέντρο πολιτικών, οικονομικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων στα Βαλκάνια.
Το 1905 ανοίγουν το διάσημο "Ατελιέ καλλιτεχνικής φωτογραφίας" του Μοναστηρίου.
Το 1906 μετά από πρόσκληση του Βασιλιά Καρόλου I, λαμβάνουν μέρος σε μια διεθνή φωτογραφική έκθεση στα Σινάϊα της Ρουμανίας όπου κερδίζουν το Χρυσό Μετάλλιο.
Το 1911 γίνονται οι φωτογράφοι του Οθωμανού Σουλτάνου και το 1929 του Σέρβου Βασιλιά Αλέξανδρου Α΄ Καραγιώργεβιτς.

Επιδόθηκαν σε διάφορες μαγνητοσκοπήσεις υπό μορφή ντοκυμαντέρ, σε όλη τη Μακεδονία. Τα θέματά τους περιελάμβαναν κυρίως καθημερινές ασχολίες, αλλά και αγωνιστές (από την Ελληνο-Βουλγαρο-Οθωμανική διαπάλη στη Μακεδονία, έως τους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο) και κρατούμενους. Κινηματογράφησαν επίσης γεγονότα όπως η επανάσταση των Νεότουρκων (1908), και η επίσκεψη του Σουλτάνου Μεχμέτ Ε΄ στο Μοναστήρι.

Από το 1921, διατηρούσαν κινηματογράφο, στην πόλη του Μοναστηρίου, που όμως το 1939 κάηκε σε πυρκαγιά. Το 1941, ο Μιλτιάδης μετεγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη.

Λίγο πριν τον θάνατό του, ο Μίλτος χάρισε όλες τις φωτογραφίες του στο Κρατικό Αρχείο της ΠΓΔΜ. Το Αρχείο στο Μοναστήρι έλαβε 17,854 φωτογραφίες και 2,000 μέτρα ανεμφάνιστου κινηματογραφικού φιλμ, το οποίο εμφάνισε και το μετέφερε για να διασωθεί σε φιλμ 35mm (1955) και σήμερα βρίσκεται στην Ταινιοθήκη στα Σκόπια. Ένα μικρό αρχείο, διαθέτει και το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών.

Κάθε χρόνο, τον Σεπτέμβρη, γίνεται διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου και φωτογραφίας στο Μοναστήρι: Manaki brothers film festival στην μνήμη των αδελφών Μανάκη.

Ενδεικτική Φιλμογραφία
1918 - Welcoming of the Greek King and Heir to the Throne Paul by General Bojovic στο Μοναστήρι.
1911 - Η κηδεία του μητροπολίτη Αιμιλιάνου από τα Γρεβενά.
1911 - Το καλωσόρισμα του Σουλτάνου Μεχμέτ V Reshad στο Μοναστήρι.
1908 - Greeting of Second Constitutional Era, στο Μοναστήρι.
1905 - Γυναίκες που γνέθουν μαλλί και υφαίνουν στον αργαλειό, στην Αβδέλλα.
Θ. Αγγελόπουλος "Το Βλέμμα του Οδυσσέα"

Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος το 1995 γύρισε την ταινία Το βλέμμα του Οδυσσέα όπου στην ιστορία ο πρωταγωνιστής ταξιδεύει στα Βαλκάνια για να βρει την χαμένη κινηματογραφική μπομπίνα των αδελφών Μανάκη (το χαμένο βλέμμα). Η ταινία ξεκινάει με πλάνο την πρώτη ταινία των αδελφών Μανάκη όπου η γιαγιά τους έγνεθε μαλλί και ύφαινε στον αργαλειό.

Πληροφορίες: el.wikipedia.org

Γεώργιος Τόλης

Ο Γεώργιος Α Τόλης είναι διακεκριμένος Έλληνας καρδιοχειρουργός, ο οποίος πραγματοποίησε την πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς στην Ελλάδα το 1990. (Μαλακάσι Τρικάλων, 5 Μαρτίου 1935 – )

Οι γονείς του Τόλη, Αθανάσιος και Σταματία, ήταν φτωχοί εστιάτορες από τα ορεινά χωριά της Καλαμπάκας. Ο Τόλης τελείωσε το Γυμνάσιο στα Τρίκαλα και σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κατά την περίοδο 1954–1961.
Μετά το πέρας της θητείας του (1963), ειδικεύθηκε στην Χειρουργική Θώρακα και Καρδιάς συνεχίζοντας τις σπουδές του στο Σικάγο των Ηνωμένων Πολιτειών.

Το 1971 επέστρεψε στην Ελλάδα για να εργαστεί αρχικά στο Θεραπευτήριο «Ο Ευαγγελισμός» (μέχρι το 1984), στο ιδιωτικό Διαγνωστικό και Θεραπευτικό Κέντρο «Υγεία» (μέχρι το 1995), και, τέλος, στο επίσης ιδιωτικό Ιατρικό Αθηνών. Είναι νυμφευμένος με τη φαρμακοποιό Έφη Παπαποστόλου, με την οποία έχει αποκτήσει τρία παιδιά: τον Αθανάσιο ή Άθαν (γεν. 1968), τον Γεώργιο (γεν. 1969) και την Τίνα (γεν. 1975)

Δραστηριότητα
Ως καρδιοχειρουργός, ο Τόλης πραγματοποίησε χιλιάδες επεμβάσεις. Μεταξύ άλλων, ο Τόλης πραγματοποίησε στην Ελλάδα την πρώτη επαναγγείωση μυοκαρδίου με παρακαμπτήριο φλεβικό μόσχευμα, το γνωστό «bypass» (Θεραπευτήριο «Ο Ευαγγελισμός», 8 Δεκεμβρίου 1971), και την πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς (Διαγνωστικό και Θεραπευτικό Κέντρο «Υγεία», 3 Απριλίου 1990).

Το 1997, ο Τόλης έπαυσε να χειρουργεί και να ασκεί την Ιατρική. Έχει εκφραστεί εναντίον του δημοσίου Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ), κρίνοντάς το δυσκίνητο και γραφειοκρατικό. Έχει επίσης εκφραστεί εναντίον της παροχής υπηρεσιών Υγείας με στόχο το οικονομικό κέρδος.