DIASKEDASI.INFO

Διονύσης Σιμόπουλος

Ο Διονύσης Σιμόπουλος (1943-) είναι σύγχρονος Έλληνας φυσικός και αστρονόμος, επίτιμος διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου, βραβευμένος για τη συνεισφορά του στην αστρονομική εκπαίδευση, με σημαντική συγγραφική και δημοσιογραφική δραστηριότητα στον Τύπο, στην τηλεόραση και σε θεάματα πολυμέσων και ως σεναριογράφος σε ενημερωτικές εκπομπές.

Γεννήθηκε στα Γιάννενα στις 8 Μαρτίου 1943 (καταγωγή Γρύλλος, Ηλείας) και σπούδασε Πολιτική Επικοινωνία και Αστροφυσική (Ιαν. 1963 - Δεκ. 1972) στο Τμήμα Φυσικής και Αστρονομίας του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Λουιζιάνα (ΗΠΑ) στο Μπατόν Ρουζ, ΗΠΑ. Την ίδια περίοδο του απενεμήθησαν διάφορα βραβεία και τιμητικές διακρίσεις σε θέματα ομιλιών και επικοινωνίας. Είναι παντρεμένος (1968) με την Κάρεν-Λουϊζα Πήτερσον και έχουν μια κόρη (1974) και δύο γιους (1976, 1978).

Επαγγελματική πορεία
Άρχισε να εργάζεται τον Ιανουάριο του 1968 και χρημάτισε Επιμελητής (Ιαν.-Σεπ. 1968), Βοηθός Διευθυντής Εκπαίδευσης (Σεπ. 1968-Σεπ. 1969), και Διευθυντής Πλανηταρίου (Σεπ. 1969-Μαρ. 1973) στο Κέντρο Τεχνών και Επιστημών της Λουϊζιάνα (Louisiana Art & Science Museum) καθώς και Ειδικός Σύμβουλος Επιστημονικής Εκπαίδευσης της Σχολικής Επιτροπής (1970-1973).
Τον Οκτώβριο του 1972 προσκλήθηκε στην Αθήνα από το Ίδρυμα Ευγενίδου όπου εργάζονταν ως Διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου (Απρ. 1973-Απρ. 2014).
Έχει διδάξει σε δεκάδες επιμορφωτικά σεμινάρια αποφοίτων πανεπιστημίου και στελεχών επιχειρήσεων ως εισηγητής θεμάτων επικοινωνίας, λήψης αποφάσεων και επίλυσης προβλημάτων, έχει παρακολουθήσει ενεργά πολυάριθμα Συνέδρια και Σεμινάρια όπου παρουσίασε εργασίες του, κι έχει δημοσιεύσει εκατοντάδες άρθρα και μελέτες του σε Ελληνικά και ξένα περιοδικά και εφημερίδες.

Επαγγελματική δραστηριότητα
Χρημάτισε Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Αστρονομική Εκπαίδευση (ΕΑΑΕ - European Association for Astronomy Education) (1994-2002), μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Διεθνούς Εταιρείας Πλανηταρίων (1978-2008), Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Ευρωπαϊκών και Μεσογειακών Πλανηταρίων (1976-2008), Εταίρος (Fellow) της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας της Αγγλίας (από το 1978) και της Διεθνούς Εταιρείας Πλανηταρίων (από το 1980), και τακτικό μέλος πολλών άλλων διεθνών επιστημονικών οργανώσεων.
Το 1996 έλαβε την ανώτατη τιμητική διάκριση (IPS Service Award) της Διεθνούς Εταιρείας Πλανηταρίων για την συνεισφορά του στη διεθνή αστρονομική εκπαίδευση, ενώ το 2006 τιμήθηκε με τον «Ακαδημαϊκό Φοίνικα» (Palmes Academiques) του Υπουργείου Παιδείας της Γαλλίας.
Στις 17 Οκτωβρίου 2012, η Ένωση Ελλήνων Φυσικών (ΕΕΦ) τον τίμησε για την συμβολή του στην εκλαΐκευση της επιστήμης σε ειδική εκδήλωση στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής.
Στην καθιερωμένη ετήσια πανηγυρική συνεδρία της Ακαδημίας Αθηνών στις 22 Δεκεμβρίου 2015, το ανώτατο πνευματικό ίδρυμα της χώρας τον βράβευσε «για τη συνολική του προσφορά στην εκλαΐκευση και τη διάδοση της Αστρονομίας και την πρότυπη λειτουργία του Ευγενιδείου Πλανηταρίου».

Οπτικοακουστική δραστηριότητα
Με στόχο τη σωστή μαζική επιμόρφωση έχει γράψει πάνω από 500 σενάρια με θέματα επιστημονικής επιμόρφωσης σε σειρές εκπομπών για την τηλεόραση, όπως «Κόκκινοι Γίγαντες - Άσπροι Νάνοι», «Εξερευνητές», «Στα Μονοπάτια των Άστρων», «Τηλεγνώσεις», «Παράθυρο στο Σύμπαν», κλπ, πάνω από 250 σενάρια (κείμενα και σκηνοθεσία) πολυθεαμάτων Πλανηταρίου, τα σενάρια δύο σειρών (30 και 24 επεισοδίων) βιντεομαθημάτων αστρονομίας και αστροναυτικής (ΥΠΕΠΘ), μία σειρά τεσσάρων CD-ROM αστρονομίας (ΔΟΛ), κι έχει δώσει πάνω από 500 διαλέξεις με θέματα Επιστήμης και Αστροφυσικής σ' ολόκληρη τη χώρα.

Τηλεοπτικές Σειρές (Σενάρια-Κείμενα)
Κόκκινοι Γίγαντες, Άσπροι Νάνοι: (1982-1986, ΕΤ-1) Σειρά 195 ημίωρων εκπομπών φυσικών επιστημών (με μορφή τηλεπαιχνιδιού)
Σφυγμομέτρηση:(1985, ET-1) Σειρά 12 ημίωρων εκπομπών δημοσκοπήσεων (με μορφή τηλεπαιχνιδιού)
Ελλάδα και Κόσμος: (1986-1987, ΕΤ-1) Σειρά 39 ημίωρων επιμορφωτικών εκπομπών (με μορφή τηλεπαιχνιδιού)
Εξερευνητές: (1988, ΕΤ-1) Σειρά 13 ημίωρων επιμορφωτικών εκπομπών (με μορφή τηλεπαιχνιδιού)
Μικροί Εξερευνητές: (1989, ΕΤ-1) Σειρά 26 ημίωρων επιμορφωτικών εκπομπών (με μορφή τηλεπαιχνιδιού)
Οι Πέντε Θαυμαστοί Συνεργάτες μου: (1989-1990, ΕΤ2) Σειρά 26 ημίωρων επιμορφωτικών εκπομπών για τις αισθήσεις (με μορφή τηλεπαιχνιδιού)
Στόχος: (1990-1991, ΕΤ-1) Σειρά 13 ημίωρων επιμορφωτικών εκπομπών (με μορφή τηλεπαιχνιδιού)
Διάστημα: (1991, ΕΤ-1) Σειρά 18 πεντάλεπτων βιντεοκλίπ για νέους
Στα Μονοπάτια των Άστρων: (1992-1993, ΕΤ-1) Σειρά 14 45λεπτων ντοκιμαντέρ για το διάστημα
Το Άστρο των Χριστουγέννων: (1994, ΕΤ2) Ωριαίο ντοκιμαντέρ
Η Μεγάλη Περιπέτεια: (1994-1995, Εκπαιδευτική Τηλεόραση, ΥΠΕΠΘ) Σειρά 30 15λεπτων ντοκιμαντέρ για το διάστημα
Τηλεγνώσεις: (1995-1996, ΕΤ2) Σειρά 26 ημίωρων επιμορφωτικών εκπομπών για μαθητές Λυκείου (με μορφή τηλεπαιχνιδιού)
Παράθυρο στο Σύμπαν: (1998-1999, Εκπαιδευτική Τηλεόραση, ΥΠΕΠΘ) Σειρά 24 15λεπτων ντοκιμαντέρ για μαθητές Λυκείου
Φαινόμενα: (επιστημονικός σύμβουλος, 2000-2001, ΕΤ-1) Σειρά 4 ωριαίων ντοκιμαντέρ

Συγγραφική δραστηριότητα
Χρημάτισε επιστημονικός συνεργάτης των εφημερίδων Η Βραδυνή (1970-1975), Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (1990-1992), Έθνος της Κυριακής (1993-2010) και των περιοδικών Γαιόραμα-Experiment(1995-2005), Ερευνητές (Καθημερινής, 1999-2004), PCWorld (2004-2007) και ΓΕΩτρόπιο (Ελευθεροτυπίας, 2000-2010). Ήταν επίσης μέλος της Συντακτικής Επιτροπής της Διεθνούς Επιθεώρησης Πλανηταρίων ("The Planetarian", International Planetarium Society, 1978-2008), έχει συγγράψει μία σειρά έξη βιβλίων για νέους με γενικό τίτλο «Τα Μυστικά του Σύμπαντος» (Εκδόσεις Ερευνητές) και μία σειρά 18 βιβλίων Αστρονομίας για τις παραστάσεις του Ψηφιακού Πλανηταρίου (Ίδρυμα Ευγενίδου).

Πληροφορίες: el.wikipedia.org

Γιάννης Πάριος

Γιάννης Πάριος, Έλληνας τραγουδιστής, στιχουργός και συνθέτης.

Ο Γιάννης Πάριος γεννήθηκε το 1946 στην Πάρο. Ο Γιάννης, ο μικρότερος γιός της πολύτεκνης (Γιάννης, Γεωργία, Ελένη, Αννα, Νίκος) οικογένειας του Χαράλαμπου Βαρθακούρη και της Μαρουσώς, τελειώνοντας το Γυμνάσιο αποφασίζει να εγκαταλείψει την Πάρο, το νησί που τόσο λάτρεψε και λατρεύει, και να εγκατασταθεί στην Αθήνα για σπουδές στην Ιατρική. Μαζί του όμως παίρνει σαν ανάμνηση το όνομα της Πάρου και το κάνει επώνυμό του.

Προκειμένου να βγάζει τα προς το ζειν, ο Γιάννης Πάριος πιάνει δουλειά στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου “Σαρωνίς”, απέναντι από το νυχτερινό κέντρο “Νεράιδα”. Εκείνη την εποχή η “Νεράιδα” φιλοξενούσε δύο μεγάλα ονόματα, τον Γιάννη Βογιατζή και την Τζένη Βάνου.

Ο μαέστρος του μαγαζιού, ο Κώστας Κλάββας, τύχαινε να μένει απέναντι, στο ξενοδοχείο που έμενε ο μικρός Γιάννης. Μοιραία γνωρίστηκε μαζί του και τον επόμενο χειμώνα ο Γιάννης Πάριος ξεκινά μαθήμα στη μουσική σχολή του Κλάββα.

Καθηγητής στην ίδια σχολή ήταν και ο Γιώργος Κατσαρός. Μια μέρα άκουσε τον Γιάννη Πάριο και του είπε να πάει από το σπίτι του να κουβεντιάσουν. Τα λίγα χρήματα που είχε τότε ο Γιάννης Πάριος, μοναχά ένα δίφραγκο, τον ανάγκασαν να πάει στο σπίτι του Γιώργου Κατσαρού με τα πόδια. Από την Πλατεία Αμερικής στο Εδέμ. Το δίφραγκο το κράτησε για την επιστροφή.

Στο σπίτι του Γιώργου Κατσαρού ο Γιάννης Πάριος συναντήθηκε με δύο μεγάλες μορφές της ελληνικής μουσικής. Τον Πυθαγόρα και τον Απόστολο Καλδάρα. Η γνωριμίες αυτές βοήθησαν τον μικρό τότε Γιάννη Πάριο να κάνει τα πρώτα του βήματα στο τραγούδι.

Λίγες μέρες πριν αρχίσει να τραγουδάει στην boite “Odeon”, ένα χαρτί έδωσε παράταση στα νεανικά του όνειρα. Ήταν το χαρτί του στρατού που τον καλούσε να υπηρετήσει την πατρίδα.

Απολυόμενος από το στρατό, ο Γιάννης τραγουδά στην “Κατακόμβη” στην Πλάκα. Το νυχτοκάματο τότε δεν ξεπερνούσε τις 25 δραχμές την βραδιά. Επόμενος σταθμός της καριέρας του Πάριου ήταν τα “Ταβάνια” και ακολούθως η “Νεράιδα”.

Έτσι πέρασε λοιπόν η εποχή πριν το τέλος της δεκαετίας του ΄70, ηχογραφώντας 45άρια δισκάκια με τραγούδια του Καλδάρα, του Κουγιουμτζή κ.α.

Εκείνη την εποχή προκύπτει και η γνωριμία με τον Γιώργο Μητσάκη. Ο Μητσάκης εμπιστεύεται τον Γιάννη Πάριο και του βγάζει τον πρώτο του δίσκο, με τίτλο “Της Μοίρας το Παιχνίδι”. Ένας δίσκος που συστήνει έναν μελωδικό τραγουδιστή, που μέσα από την ερμηνεία του μετατρέπει τον αντρικό καημό σε λύπη. Αυτό το χαρακτηριστικό έκανε το Γιάννη Πάριο πρωτοποριακό για την εποχή του και τον εκφραστή των συναισθημάτων μιας Ελλάδας που θεωρείτο ήδη αστικοποιημένη.

Στη συνέχεια κυκλοφορεί με τους δίσκους “Πετροβολούσα τη ζωή μου”, “Ράκος”, “Με συγχωρείς καρδούλα μου”, “Δυο αγάπες” και άλλους.

Το 1972 ο Γιάννης Πάριος γνωρίζει την Ντίνα Μαρκοπούλου και παντρεύονται. Κάνουν δύο παιδιά, τον Χάρη και τον Θανάση.

Το 1974 βρίσκει τον Γιάννη Πάριο στη Θεσσαλονίκη, δίπλα στον Γιώργο Νταλάρα, τον Στράτο Διονυσίου, την Χαρούλα Αλεξίου και την Δήμητρα Γαλάνη. Τέσσερις χειμώνες πέρασαν οι τέσσερίς τους, στα “Δειλινά”.

Τρία χρόνια αργότερα, έρχεται η στιγμή να κάνει ο Γιάννης Πάριος την πρώτη του μεγάλη επιτυχία, το “Τώρα Πιά”. Διασκευή ενός γαλλικού τραγουδιού του Alain Barriere, το “Tu t’en vas”. Ένας δίσκος με τεράστια απήχηση και με πωλήσεις που ξεπέρασαν τις 240.000. Η συγκεκριμένη δουλειά φανέρωσε ακόμα καλύτερα την δημιουργία ενός νέου μουσικού ρεύματος που έφερε μαζί του ο Γιάννης Πάριος, αυτό της συνένωσης του λαϊκού χρώματος με τα μελωδικά στοιχεία της γαλλικής μουσικής.

Αξιοσημείωτες υπήρξαν και οι συνεργασίες του εκείνη τη δεκαετία με τον Λοΐζο, τον Κουγιουμτζή και τον Σπανό.

Η δεκαετία του ΄80 ξεκινά για τον Γιάννη Πάριο με έναν δίσκο που συνέδεσε τον Έλληνα με τις κομμένες ρίζες του. Τα Νησιώτικα, το 1982.

Συνεχίζεται με ιστορικούς δίσκους όπως το “Πιο καλή η μοναξιά” (1984) , τη συνεργασία του με τον Σ. Ξαρχάκο (Ξαρχάκος/Πάριος 1986) , “Τα ερωτικά του ΄50″ (1988) , αλλά και τον μαγικό δίσκο του 1989, “Η Παράσταση Αρχίζει”. Ένας ζωντανός δίσκος ηχογραφημένος στο ΡΕΞ της Θεσσαλονίκης, από τις παραστάσεις που έδωσαν εκείνο το χειμώνα εκεί ο Γιάννης Πάριος, η Χάρις Αλεξίου και η Δήμητρα Γαλάνη.

Η δεκαετία τελειώνει με τη συνεργασία του με τον Μάριο Τόκα στους δίσκους “Σαν τρελό φορτηγό” (1989) και “Κι εγώ μαζί σου” (1990). Ο Γιάννης Πάριος θεωρείται από όλους πλέον, ο σημαντικότερος ερωτικός τραγουδιστής.

Έτσι ο Γιάννης Πάριος μπαίνει στην τρίτη δεκαετία της παρουσίας του στο χώρο του τραγουδιού. Συνεργάζεται με τον Σταμάτη Σπανουδάκη στον δίσκο “Επαφή” (1992), ενώ την ίδια χρονιά κυκλοφορεί τα “Νησιώτικα 2″. Το 1994 κυκλοφορεί ο “Βίος Ερωτικός” που περιλαμβάνει τραγούδια γραμμένα από τον ίδιο τον Γιάννη Πάριο, τα οποία είχαν ερμηνευθεί στο παρελθόν από άλλες σπουδαίες φωνές.

Το 1995 προκύπτει η δισκογραφική συνεύρεση με τον γιό του, τον Χάρη Βαρθακούρη, ενώ η δεκαετία κλείνει με μια συλλεκτική κασετίνα με τίτλο “Πάριος ΄Ερωτας”.

Οκτώβρης του 2009 έρχεται στο προσκήνιο η καινούργια δισκογραφική δουλειά του Γιάννη Πάριου στην εφημερίδα Real News. O τίτλος του δίσκου είναι “Συμπέρασμα Ένα…” και φέρει την υπογραφή του ίδιου στους στίχους. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στη συνέχεια στα δισκοπωλεία.

Ερχόμενοι στο Δεκέμβρη του 2010, ο Γιάννης Πάριος μας παρουσιάζει το δίσκο του με τίτλο “Τα Κομμάτια Της Ψυχής Μου”. Ο Γιάννης Πάριος έχει επιμεληθεί στιχουργικά αλλά και μουσικά το παρόν άλμπουμ, ενώ υπάρχει και ένα ντουέτο με το Σταμάτη Γονίδη, του οποίου τη μουσική υπογράφει ο Γιάννης Χριστοδουλόπουλος.

Πληροφορίες: yiannisparios.gr

Μπάμπης Στόκας

Ο Μπάμπης Στόκας (8 Μαρτίου 1968) είναι Έλληνας μουσικός, τραγουδοποιός και τραγουδιστής. Συμμετείχε ως τραγουδιστής, αλλά και στιχουργός - συνθέτης αρκετών τραγουδιών των Πυξ Λαξ (1989-2004), ενός από τα πιο δημοφιλή ελληνικά συγκροτήματα της σύγχρονης μουσικής σκηνής, του οποίου αποτελούσε και ιδρυτικό μέλος μαζί με τον Μάνο Ξυδού και τον Φίλιππο Πλιάτσικα.

Γεννήθηκε στις 8 Μαρτίου του 1968 στο Βούπερταλ της Γερμανίας, ήρθε πολύ μικρός στην Ελλάδα, όπου έζησε στην Καλαμάτα μέχρι τα 11 χρόνια του. Μεγάλωσε στο Μενίδι.

Συμμετοχή στους Πυξ Λαξ
Μαζί με τον Φίλιππο Πλιάτσικα, αλλά και τον Μάνο Ξυδού στη συνέχεια, έρχεται μια περίοδος αναγνωρισιμότητας για τον Μπάμπη Στόκα, με την είσοδό των Πυξ Λαξ στην δισκογραφία με το άλμπουμ "Τι άλλο να πεις πιο απλά", όπου κατακτούν σχεδόν αμέσως το ελληνικό κοινό. Ακολουθεί μια δεκαετία μεγάλων επιτυχιών, στις οποίες συγκαταλέγονται τραγούδια που ερμήνευσε και ο ίδιος, όπως: "Ακόμα προσπαθώ", "Δεν θα δακρύσω πια για σένα", "Τι είναι αυτό που μας ενώνει", "Φωτιά", "Πούλα με", "Μια βραδιά στο Λεβερκούζεν" "Η Εικόνα του χειμώνα". Το 2004 με μια συναυλία στο Λυκαβηττό κλείνει για αυτόν το κεφάλαιο της συνεργασίας του με το σχήμα των Πυξ Λαξ.

Την περίοδο αυτή ο Μπάμπης Στόκας μετράει επίσης συμμετοχές σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών: "Δεν έχω χρόνο μάτια μου..." της Σωτηρίας Λεονάρδου (1995) στο τραγούδι "Μυρωδιά καλοκαιριού" ενώ υπογράφει τους στίχους και τη μουσική στο ομώνυμο τραγούδι του δίσκου, "Παυσίλυπον" του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα (1996) στα τραγούδια "Ένας Τούρκος στο Παρίσι", "Νότος" και "Περασμένος αιώνας" του Σταύρου Λογαρίδη (1999) στο ομώνυμο τραγούδι. Το 2011 οι Πυξ Λαξ ξαναενώνονται σε μια περιοδεία πέντε συναυλιών στη μνήμη του Μάνου Ξυδού. Η μια από αυτές, στο ΟΑΚΑ, ήταν από τις μεγαλύτερες για την ελληνική μουσική σκηνή της δεκαετίας με περισσότερους από 75.000 θεατές.

Προσωπική καριέρα
Το Μάρτιο του 2001, ενώ ακόμη οι Πυξ Λαξ συνεχίζουν την κοινή τους πορεία, ο Μπάμπης Στόκας κυκλοφορεί τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τίτλο "Πουλιά της νύχτας". Υπογράφει τους στίχους και τη μουσική στα 13 τραγούδια του δίσκου, που περιλαμβάνει και ένα ορχηστικό θέμα, που έδωσε και το όνομα στο άλμπουμ. Το 2003 κυκλοφορεί το CD-Single, με τίτλο "Τα Νησιά Της Ειρήνης", στο οποίο συμμετέχει ο Πάνος Κατσιμίχας.

Μετά τη διάλυση των Πυξ Λαξ ο Μπάμπης Στόκας έκανε ένα χρόνο να τραγουδήσει σε σκηνή. Το 2005 επέστρεψε με το νέο του συγκρότημα, το οποίο και ονομάζει "Το Σχέδιο Γάμμα". Μαζί με τους «Σχέδιο Γάμμα» ο Στόκας κυκλοφόρησε στις αρχές Φεβρουαρίου του 2006 τον δεύτερο προσωπικό του δίσκο με τίτλο "Στην Άκρη της Γιορτής".

Το 2008 κυκλοφόρησε το διπλό live άλμπουμ "Τραγουδήστε, μην ντρέπεστε", το οποίο έγινε χρυσό και αποτελεί ζωντανή ηχογράφηση του προγράμματος, που παρουσίασε στον Ζυγό της Πλάκας. Το CD παρουσιάζει ένα ανθολόγιο αγαπημένων του τραγουδιών, που φέρνουν τον ακροατή σε επαφή με μερικές από τις ωραιότερες στιγμές του νεότερου ελληνικού ρεπερτορίου, ενώ δεν λείπουν και τραγούδια της περιόδου των Πυξ Λαξ. Το 2010 κυκλοφορεί το τρίτο του προσωπικό album με τίτλο "Βόλτα", από το οποίο ξεχωρίζουν τα τραγούδια "Κι έμεινα εδώ" και "Συνήθεια".

To 2012 κυκλοφόρησε ο τέταρτος δίσκος του Στόκα "Η Αυλή των Τρελών" σε μουσική του ίδιου και σε στίχους του Άλκη Αλκαίου, που αποτέλεσε και το "κύκνειο άσμα" του στιχουργού με τραγούδια όπως ο "Υπνόσακος" και οι "Δρόμοι της πέστροφας".

Ο Μπάμπης Στόκας έχει συνεργαστεί με σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες, όπως: Χάρις Αλεξίου, Γιώργος Νταλάρας, Δημήτρης Μητροπάνος, Μανώλης Μητσιάς, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Αδελφοί Κατσιμίχα, Σταμάτης Κραουνάκης, Παντελής Θαλασσινός, Υπόγεια Ρεύματα, Κίτρινα Ποδήλατα, Μιχάλης Τζουγανάκης, Χρήστος Θηβαίος, Μίλτος Πασχαλίδης, Γιώργος Σαμπάνης, Φωτεινή Βελεσιώτου, Παυλίνα Βουλγαράκη και πολλούς άλλους.

Δισκογραφία
Πουλιά της Νύχτας (2001)
Τα Νησιά της Ειρήνης /cd-single (2003)
Στην Άκρη της Γιορτής (2006)
Τραγουδήστε, μην Ντρέπεστε /live (2008)
Βόλτα (2010)
Η Αυλή των Τρελών (2012)
Φυλακή Υψίστης Ασφαλείας (2017) Μαζί με τον Γιώργο Νταλάρα
Τηλεόραση
Τον Απρίλιο του 2017 ήταν ένας από τους 4 κριτές του μουσικού talent show The X-Factor της Ελλάδας μαζί με τον Γιώργο Μαζωνάκη, τον Γιώργο Παπαδόπουλο και την Τάμτα.

Προσωπική ζωή
Από το 2007 μέχρι το 2014 ήταν παντρεμένος με την δημοσιογράφο Φωτεινή Ψυχίδου, με την οποία απέκτησαν μια κόρη, την Ιόλη. Από το 2015 έχει σχέση με την Μυρτώ Ζομπανάκη, η οποία είναι μάνατζερ καλλιτεχνών.

Πληροφορίες: el.wikipedia.org

Στάθης Καλύβας

Ο Στάθης Καλύβας (γεν. 7 Μαρτίου 1964) έχει από το 2003 την έδρα του καθηγητή πολιτικών επιστημών Arnold Wolfers στο πανεπιστήμιο Yale των ΗΠΑ, όπου επίσης διευθύνει το ερευνητικό πρόγραμμα Τάξη, Σύγκρουση και Βία (Order, Conflict, and Violence).

Έκανε τις βασικές του σπουδές στο πανεπιστήμιο Αθηνών (1986) και το διδακτορικό του στο πανεπιστήμιο του Σικάγο (1993) στις πολιτικές επιστήμες. Εκτός από το Yale έχει διδάξει στα πανεπιστήμια του Οχάιο (1993-94), της Νέας Υόρκης (1994-2000) και του Σικάγο (2000-03). Έχει διατελέσει επισκέπτης καθηγητής και υπότροφος των πανεπιστημίων Northwestern, Columbia, Witten/Herdecke, Juan March και των ινστιτούτων Max Planck και European University. Έχει γράψει τα βιβλία The Logic of Violence in Civil War (Cambridge University Press, 2006) και The Rise of Christian Democracy in Europe (Cornell University Press, 1996). Είναι συγγραφέας και συνεπιμελητής του τόμου Order, Conflict, and Violence (Cambridge University Press, 2008) και περισσότερων από πενήντα επιστημονικών άρθρων σε πέντε γλώσσες. Το 2007 διετέλεσε υπότροφος του John Simon Guggenheim Memorial Foundation και το 2008 εκλέχθηκε μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών.

Έχει διατελέσει μέλος του επιστημονικού συμβουλίου του Ινστιτούτου Δημοκρατίας "Κωνσταντίνος Καραμανλής", επίσημης δεξαμενής σκέψης της Νέας Δημοκρατίας.

Το 2017 ανακοινώθηκε ότι διορίστηκε καθηγητής Διακυβέρνησης στην έδρα «Γκλάντστοουν» του κολλεγίου All Souls του πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Η τρέχουσα έρευνά του αφορά στις παγκόσμιες τάσεις, στην πολιτική βία και τους εμφύλιους πολέμους.

Διακρίσεις
Το έργο του έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων το Woodrow Wilson Award για το καλύτερο βιβλίο με θέμα την διακυβέρνηση, την πολιτική και τις διεθνείς υποθέσεις, το Luebbert Award για το καλύτερο βιβλίο στη συγκριτική πολιτική, το European Academy of Sociology Book Award, το Luebbert Award για το καλύτερο άρθρο στη συγκριτική πολιτική (τρεις φορές) και το Greenstone Award για το καλύτερο βιβλίο με θέμα την πολιτική και την ιστορία. Η έρευνά του έχει χρηματοδοτηθεί από τα Harry Frank Guggenheim Foundation, United States Peace Institute, Folke Bernadotte Academy και το Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης. Το 2007 διετέλεσε υπότροφος του John Simon Guggenheim Memorial Foundation και το 2008 εκλέχθηκε μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών.

Συγγραφικό έργο
Ελληνόγλωσσα Βιβλία:
Ανορθόδοξοι πόλεμοι. Μακεδονία, Εμφύλιος, Κύπρος (επιμέλεια μαζί Βασίλη Κ. Γούναρη και Ιωάννη Δ. Στεφανίδη), Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2010, ISBN 978-960-16-3373-2.
Εμφύλια πάθη. 23+2 Ερωτήσεις και απαντήσεις για τον εμφύλιο (μαζί με τον Νίκο Α. Μαραντζίδη), Εκδόσεις Μεταίχμιο, Αθήνα 2015, ISBN 978-618-03-0068-0.
Εμφύλια πάθη. 2 νέες ερωτήσεις και απαντήσεις για τον Εμφύλιο (μαζί με τον Νίκο Α. Μαραντζίδη), Εκδόσεις Μεταίχμιο, Αθήνα 2016, ISBN 978-618-03-0663-7.
Στάθης Καλύβας, Η άνοδος της χριστιανοδηµοκρατίας στην Eυρώπη, μετάφραση: Κωνσταντίνος Κολιόπουλος, επιμέλεια: Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, Σπύρος Μακρής, Εκδόσεις Ποιότητα / Ινστιτούτο Δημοκρατίας "Κωνσταντίνος Καραμανλής", Αθήνα 2003, ISBN 960-7803-28-0, ISBN-13 978-960-7803-28-3.
Στάθης Καλύβας, Καταστροφές και θρίαμβοι. Οι 7 κύκλοι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, μετάφραση: Νίκος Ρούσσος, Εκδόσεις Παπαδόπουλος, Αθήνα 2015, ISBN 978-960-569-334-3.
Στάθης Ν. Καλύβας, Πού είμαστε και πού πάμε; Διατρέχοντας την κρίση (2009-2016) και ατενίζοντας το μέλλον, Εκδόσεις Μεταίχμιο, Αθήνα 2016, ISBN 978-618-03-0780-1.

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα:
Διεθνείς σχέσεις. Σύγχρονη θεματολογία και προσεγγίσεις: Αφιέρωμα στον Θεόδωρο Κουλουμπή, επιμέλεια: Δ. Τριανταφύλλου, Κ. Υφαντής, Ε. Χατζηβασιλείου, Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2008, ISBN 978-960-02-2202-9.
Εμείς οι Έλληνες. Πολεμική ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας: Από την Απελευθέρωση στον Ψυχρό Πόλεμο και την Κύπρο, επιμέλεια: Θάνος Βερέμης, Μιχάλης Ν. Κατσίγερας, Εκδόσεις Σκάι, Αθήνα 2011, ISBN 978-960-6845-17-8.
Εχθρός εντός των τειχών. Όψεις του δωσιλογισμού στην Ελλάδα της Κατοχής, επιμέλεια: Ιάκωβος Μιχαηλίδης, Ηλίας Νικολακόπουλος, Χάγκεν Φλάισερ, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2006, ISBN 960-442-378-9, ISBN-13 978-960-442-378-1.
Η ανατομία της κρίσης. Η παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας μέσα από άρθρα δημοσιευμένα στην εφημερίδα "Η Καθημερινή", Εκδόσεις Σκάι, Αθήνα 2011, ISBN 978-960-482-052-8.
Η εποχή της σύγχυσης. Η δεκαετία του '40 και η ιστοριογραφία, επιμέλεια: Γιώργος Αντωνίου, Νίκος Μαραντζίδης, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα 2008, ISBN 978-960-05-1400-1.
Ιστοριογραφία της νεότερης και σύγχρονης Ελλάδας 1833-2002. Πρακτικά Δ' διεθνούς συνεδρίου ιστορίας, επιμέλεια: Πασχάλη Μ. Κιτρομηλίδη, Τριαντάφυλλος Ε. Σκλαβενίτης, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (Ε.Ι.Ε.) / Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών, Αθήνα 2004, ISBN 960-7916-37-9, ISBN-13 978-960-7916-37-2.
Μετά τον πόλεμο. Η ανασυγκρότηση της οικογένειας του έθνους και του κράτους στην Ελλάδα, 1943 - 1960, επιμέλεια: Mark Mazower, Γιάννης Καστανάρας, μετάφραση: Ειρήνη Θεοφυλακτοπούλου, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2003, ISBN 960-221-270-5, ISBN-13 978-960-221-270-7.
Νότια Πελοπόννησος 1935-1950, επιμέλεια: Ιωάννης Καρακατσιάνης, Εκδόσεις Αλφειός, Αθήνα 2009, ISBN 978-960-6679-10-0.
Ο εμφύλιος πόλεμος. Από τη Βάρκιζα στο Γράμμο, Φεβρουάριος 1945-Αύγουστος 1949, επιμέλεια: Ηλίας Νικολακόπουλος, Άλκης Ρήγος, Γρηγόρης Ψαλλίδας, Εκδόσεις Θεμέλιο, Αθήνα 2002, ISBN 960-310-293-8, ISBN-13 978-960-310-293-9.

Ξενόγλωσσα Βιβλία:
Civil Wars, London: Polity Press, 2017.
From Stagnation to Forced Adjustment: Reforms in Greece, 1974-2010 (επιμέλεια μαζί με George Pagoulatos και Haris Tsoukas), London and New York: Hurst & Co., Columbia University Press, 2012.
Greece: What Everyone Needs to Know, New York: Oxford University Press, 2015.
Order, Conflict, and Violence (επιμέλεια μαζί με Ian Shapiro και Tarek Masoud), Cambridge University Press, 2008.
The Logic of Violence in Civil War, New York: Cambridge University Press, 2006.
The Rise of Christian Democracy in Europe, Ithaca and London: Cornell University Press, 1996.

Πληροφορίες: el.wikipedia.org