DIASKEDASI.INFO

Μαρίνος Αντύπας

Ο Μαρίνος Αντύπας ήταν Έλληνας κοινωνικός αγωνιστής. (1872 - 8 Μαρτίου 1907)

Γεννήθηκε στο χωριό Φερεντινάτα της περιοχής Πυλάρου στην Κεφαλονιά το 1872 από μικροαστούς γονείς. Φοίτησε για ένα διάστημα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ήταν υπέρμαχος των λαϊκών ελευθεριών και των φυσικών δικαιωμάτων του ανθρώπου, κυρίως των ανθρώπων του μόχθου. Αγωνίστηκε σ' όλη του τη ζωή για την αφύπνιση του λαού, και μάλιστα των αγροτικών και εργατικών τάξεων.

Δολοφονήθηκε από άνθρωπο των μεγαλοκτηματιών του θεσσαλικού κάμπου (τσιφλικάδων), στις 8 Μαρτίου 1907 στον Πυργετό Λάρισας.

Πατέρας του Μαρίνου Αντύπα ήταν ο Σπύρος Αντύπας, μαραγκός και ξυλογλύπτης το επάγγελμα, και της Αγγελικής Κλαδά. Η οικογένεια μετακόμισε στο Αργοστόλι, όπου ο Μαρίνος αποφοίτησε, μέσα σε στερήσεις, από το Γυμνάσιο, τον Ιούνιο του 1890.

Στη συνέχεια, γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από την αρχή, τον χαρακτήριζαν οι πολιτικοί και κοινωνικοί του αγώνες ως σοσιαλιστής, οργανώνοντας ομιλίες.

Κατά την Κρητική Επανάσταση του 1896, πολέμησε μαζί με άλλους φοιτητές στο πλευρό των Κρητών. Μετά από ένα χρόνο, επέστρεψε στην Αθήνα με τραύμα στο στήθος.

Εκεί οργάνωσε το συλλαλητήριο της 14ης Σεπτεμβρίου 1897 στην Πλατεία Ομονοίας.
Σε εκείνο το συλλαλητήριο, κατάγγειλε δημόσια τον ρόλο μελών της βασιλικής οικογένειας και των Μεγάλων Δυνάμεων στην έκβαση του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897.

Αποτέλεσμα αυτής της ομιλίας ήταν η καταδίκη του σε φυλάκιση 1 έτους. Μετά την αποφυλάκισή του, συνελήφθη και φυλακίστηκε ξανά, με πρόσχημα την ηθική αυτουργία σε υπόθεση απόπειρας δολοφονίας του βασιλιά Γεωργίου Α΄.

Το 1898, ο Αντύπας διέκοψε τις σπουδές του και επέστρεψε στην Κεφαλονιά. Την επόμενη χρονιά εξέδωσε την εφημερίδα Ανάστασις, της οποίας η κυκλοφορία διακόπηκε εξαιτίας ενός άρθρου όπου ο Αντύπας καταφερόταν εναντίον της πολιτικής και δικαστικής εξουσίας και των υπευθύνων της ήττας του 1897.

Σημαντικό εδώ -από ένα περιληπτικό πρόγραμμα του 1905- είναι ότι ζητούσε νόμους που να περιορίζουν τις ώρες εργασίας, να καθοριστεί ημερομίσθιο, να δημιουργηθούν ταμεία σύνταξης για τους ανίκανους εργάτες είτε λόγω ηλικίας, είτε ασθενείας ή τραυματισμού.

Το 1903 ο Μαρίνος Αντύπας πήγε στο Βουκουρέστι όπου ζούσε ο θείος του Γεώργιος Σκιαδαρέσης. Υπάρχει η πεποίθηση ότι ο Αντύπας ήταν αυτός που τον έπεισε να αγοράσει γη έκτασης 300.000 στρεμμάτων στον θεσσαλικό κάμπο, στην περιοχή των Τεμπών. Την ίδια χρονιά, ξαναγύρισε στην Κεφαλονιά όπου επανεξέδωσε την εφημερίδα του και ίδρυσε το «Λαϊκόν Αναγνωστήριον Η Ισότης», ένα είδος λαϊκού σχολείου.

Το 1906, μετά την αποτυχία του στις εκλογές στην Κεφαλονιά (ως υποψήφιος βουλευτής επαρχίας Κρανιάς), έφτασε στη Θεσσαλία όπου ανέλαβε επιστάτης στα κτήματα του θείου του. Εκεί εφάρμοσε προοδευτικά μέτρα όπως η εφαρμογή της αργίας της Κυριακής, η αμοιβή των κολίγων με το 75% της παραγωγής (αντί του 25% που ίσχυε ως τότε) και η παραγραφή των χρεών τους.

Ταυτόχρονα συνέχισε να μιλάει σε συγκεντρώσεις στα χωριά του κάμπου, κινητοποιώντας και οργανώνοντας τους εξαθλιωμένους αγρότες της Θεσσαλίας. Οι ενέργειές του αυτές και η μαχητικότητά του προκάλεσαν το μίσος των τσιφλικάδων, οι οποίοι προσπάθησαν, στην αρχή, να τον σταματήσουν μέσω συστάσεων από τη Χωροφυλακή και τη Νομαρχία.

Ο Μ. Αντύπας ωστόσο συνέχισε να διατρέχει τα χωριά του θεσσαλικού κάμπου και να κινητοποιεί τους αγρότες για τα δίκαιά τους, με αποκορύφωμα το συλλαλητήριο στο Λασποχώρι στις αρχές του 1907.

Οι τσιφλικάδες της Θεσσαλίας, βλέποντας πως με κανένα μέσο δεν μπορούν να τον κάμψουν, αποφάσισαν τη δολοφονία του στις 8 Μαρτίου 1907 στον Πυργετό Λάρισας, βάζοντας τον επιστάτη Ιωάννη Κυριακό να προκαλέσει επεισόδιο και, στη συνέχεια, να τον πυροβολήσει.

Με τον τρόπο αυτό έλπιζαν να εμφανίσουν τη δολοφονία ως αυτοάμυνα για να αθωωθεί ο δράστης, όπως και έγινε. Οι τελευταίες λέξεις του Μαρίνου Αντύπα ήταν: "Ισότης, Αδελφότης, Ελευθερία". Η δολοφονία του προκάλεσε λαϊκές εκδηλώσεις και αντιδράσεις σε όλη την Ελλάδα.

Πληροφορίες: el.wikipedia.org

Άρης Δικταίος

Ο Άρης Δικταίος ήταν Έλληνας ποιητής, δοκιμιογράφος και μεταφραστής. (πραγματικό όνομα Κώστας Κωνσταντουλάκης, 1919 – 8 Μαρτίου 1983)

Βραβεύτηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1956 (από κοινού με το Γιάννη Ρίτσο) και το Παράσημο Α΄ Βαθμού των Γραμμάτων Κύριλου και Μεθόδιου, από την κυβέρνηση της Βουλγαρίας το 1977.

Ανήκει στην πρώτη μεταπολεμική γενιά Ελλήνων λογοτεχνών.

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Φοίτησε στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 1938 ως το 1940, οπότε και διέκοψε τις σπουδές του λόγω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της επιστράτευσης του.

Μετά την ήττα της Ελλάδας, επέστρεψε στην πατρίδα του την Κρήτη, όπου και παρεμεινε καθόλη την διάρκεια της Κατοχής.

Στη λήξη της Κατοχής εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα και εργάστηκε ως δημοσιογράφος του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας, από το 1946 ως το 1951.

Το έργο του
Από το γυμνάσιο κιόλας, ο Άρης Δικταίος δημοσίευε ποιήματά του στο περιοδικό Νέα Γράμματα. Το 1934 κυκλοφόρησε την μετέπειτα αποκηρυγμένη ποιητική του συλλογή «Στα κύματα της ζωής», ενώ το 1935 εξέδωσε την ποιητική συλλογή «Δώδεκα εφιαλτικές βινιέτες».

Τα περιοδικά με τα οποία συνεργάστηκε ήταν τα Νεοελληνικά Γράμματα, οι Νέοι Ρυθμοί, τα Φιλολογικά Χρονικά, η Νέα Εστία, η Νέα Πορεία, και άλλα. Εκτός από την ποίηση του, ιδιαίτερη ήταν η συνεισφορά του σε δοκίμια και μεταφράσεις, ενώ το έργο του είναι πολυμεταφρασμένο.

Η ποίηση του χαρακτηρίζεται από έντονη υπαρξιακή αγωνία και επιρροές από τον Ζαν Πολ Σαρτρ και τοποθετείται στη πρώτη μεταπολεμική γενιά της λογοτεχνίας μας. Έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες.

Πληροφορίες: el.wikipedia.org

Φερδινάνδος φον Ζέπελιν

Ο Φερδινάνδος Ζέπελιν, ήταν Γερμανός μηχανολόγος. Περισσότερο γνωστός είναι για την κατασκευή του αερόπλοιου Γκραφ Ζέπελιν, ενός πηδαλιουχούμενου αερόστατου. (πλήρες όνομα: Φερδινάνδος Αδόλφος Χάινριχ "Γκραφ" φον Ζέπελιν, Ferdinand Adolf Heinrich August von Zeppelin, 8 Ιουλίου 1838 - 8 Μαρτίου 1917)

Ο Ζέπελιν γεννήθηκε στην Κωνσταντία στις 8 Ιουλίου 1838.

Ήταν αξιωματικός του γερμανικού στρατού και πήρε μέρος στον γαλλογερμανικό πόλεμο του 1870. Από το 1890 ασχολήθηκε σθεναρά με την ανάπτυξη και κατασκευή αερόπλοιων σε ειδικές εγκαταστάσεις στην πόλη Φρίντριχσχαφεν, αρχικά κάνοντας δοκιμαστικές πτήσεις στην περιοχή της λίμνης της Κωνσταντίας, ενώ στην συνέχεια ίδρυσε την εταιρία κατασκευής αερόπλοιων Luftschiffbau Zeppelin GmbH.

Πρώτο δημιούργημά του υπήρξε το «Λ.Ζ. -1». Κατόπιν, τελειοποίησε την εφεύρεσή του και κατασκεύασε πολλά αερόπλοια, ιδρύοντας παράλληλα και την πρώτη παγκοσμίως αεροπορική εταιρία με το όνομα DELAG (Deutsche Luftschiffahrts-Aktiengesellschaft).

Τα αερόπλοια του Ζέπελιν ξεκίνησαν πραγματοποιώντας επιβατικά δρομολόγια μεταξύ γερμανικών πόλεων και στην συνέχεια μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο προστέθηκαν και διηπειρωτικά δρομολόγια με μεγάλη επιτυχία. Κατά την διάρκεια του πόλεμου τα αερόπλοια αυτά χρησιμοποιήθηκαν και για πολεμικούς σκοπούς.

Η ανάπτυξη και η εμπορική χρήση των αερόπλοιων του Ζέπελιν τερματίστηκε το 1937 ύστερα από ένα ατύχημα του αερόπλοιου LZ 129 Χίντενμπουργκ πάνω από το Νιου Τζέρσεϊ.

Ωστόσο η εταιρία του Φερδινάνδου Ζέπελιν υφίσταται έως σήμερα κατασκευάζοντας νέας τεχνολογίας αερόπλοια με την ονομασία Zeppelin NT ("Neue Technologie", Γερμανική λέξη για Νέα Τεχνολογία).

Άλκης Στέας

Ο Άλκης Στέας ήταν δημοφιλής παρουσιαστής του ελληνικού ραδιοφώνου, της τηλεόρασης και επίσης του Πατρινού Καρναβαλιού. (1933 – 8 Μαρτίου 1999)

Υπήρξε ο πρώτος τηλεπαρουσιαστής που εμφανίστηκε στους Έλληνες τηλεθεατές, στη διάρκεια της πειραματικής εκπομπής ασπρόμαυρου τηλεοπτικού σήματος της ΔΕΗ κατά την 25η ΔΕΘ στη Θεσσαλονίκη, το 1960. Η εν λόγω εκπομπή ήταν ένα τηλεφωνικό τηλεπαιχνίδι.

Βιογραφία
Γεννήθηκε στη Σύρο το 1933. Νεαρός ακόμα μετέβη στη Θεσσαλονίκη και ασχολήθηκε με τη διαφήμιση. Ήταν συνιδρυτής μιας από τις παλιότερες εταιρείες του χώρου, με το όνομα ΗΧΩ. Νυμφεύθηκε την τραγουδίστρια Νέλλη Μάνου και απέκτησαν έναν γιο, τον Κωνσταντίνο. Σπούδασε μαθηματικός στη Θεσσαλονίκη.

Είχε γίνει ήδη γνωστός στο πανελλήνιο από το ραδιοφωνικό «τηλεφωνικό παιγνίδι», που μεταδιδόταν από τον τότε στρατιωτικό ραδιοφωνικό σταθμό Θεσσαλονίκης με πρώτους χορηγούς τα ξυραφάκια «ASTOR» και στη συνέχεια τη σοκολατοποιία "ΠΑΥΛΙΔΟΥ".

Στη συμπρωτεύουσα επίσης άρχισε να παρουσιάζει το φημισμένο Φεστιβάλ τραγουδιού του τότε ΕΙΡ. Καθιερώθηκε στη θέση αυτή και παρουσίαζε συνεχώς τον θεσμό επί περιπου 25 χρόνια. Επίσης, ήταν από τους πρώτους παραγωγούς του Κρατικού Ραδιοφωνικού Σταθμού Μακεδονίας.

Με τη διεύρυνση της αγοράς της διαφήμισης, ο Στέας πήγε στην Αθήνα και εργάστηκε σε γραφείο της εταιρείας του. Στο πλευρό του θεατρικού συγγραφέα Λάκη Μιχαηλίδη παρήγαγε πολλά γνωστά διαφημιστικά συνθήματα της εποχής.

Παράληλα ο Στέας συνέχισε τη δουλειά του ως παρουσιαστής και παρουσίαζε το Πατρινό καρναβάλι (από το 1974) και διάφορα τηλεπαιχνίδια, όπως το "Αν εχεις γνώσεις διαβαινε". Στο κοινό είχε γίνει γνωστός με τό ρήμα "Ευτυχήτε" (η ορθή γραφή κατά την εποχή της εκφωνήσεως (λόγω υποτακτικής) και έτσι έχει αποτυπωθεί σε όλα τα οπτικά αρχεία), που επαναλάμβανε στην προσφώνηση - εκφώνηση - αποφώνηση όλων των εκπομπών του.

Απεβίωσε από καρκίνο, στις 8 Μαρτίου του 1999. Κηδεύτηκε από τον ναό του Αγίου Αλεξάνδρου στο Παλαιό Φάληρο.

Τηλεόραση
Επιλεγμένες εκπομπές (παρουσιαστής)
"Το κέφι και το τραγούδι" (1968 - 1974)
"Μουσικοί περίπατοι" (1969 - 1975)
"Ο,τι επιθυμείτε" (1975 - 1976)
"Αν έχεις γνώσεις διάβαινε" (1976 - 1980)
"Πάνω ή κάτω" (1989 - 1990)

Πληροφορίες: el.wikipedia.org