DIASKEDASI.INFO

Κωστής Παπαγιώργης

Ο Kωστής Παπαγιώργης, πραγματικό ονοματεπώνυμο Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου, ήταν Έλληνας δοκιμιογράφος, αρθρογράφος και μεταφραστής φιλοσοφικών έργων.(Νεοχώρι Υπάτης, 7 Νοεμβρίου 1947 - Αθήνα, 21 Μαρτίου 2014)

Γεννήθηκε το 1947 στο Νεοχώρι Υπάτης Φθιώτιδας, όπου εργαζόταν ως δάσκαλος ο πατέρας του. Στη συνέχεια έζησε στην Παραλία της Κύμης (1951-1960), στο Χαλάνδρι και εν τέλει στα Εξάρχεια, όπου και διέμεινε μέχρι τον θάνατό του.

Το 1966 πήγε στη Θεσσαλονίκη για σπουδές νομικής και παρέμεινε εκεί για ένα χρόνο. Αργότερα εγκαταστάθηκε στο Παρίσι για σπουδές φιλοσοφίας και παρέμεινε εκεί ώς το 1975. Παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Βενσέν με καθηγητές, τους Ντελέζ, Λιοτάρ και Σατελέ. Δεν ολοκλήρωσε ούτε τις σπουδές νομικής ούτε αυτές της φιλοσοφίας.

Το 1975 επέστρεψε οριστικά στην Αθήνα και επιδόθηκε στη μετάφραση φιλοσοφικών έργων, αλλά και τη συγγραφή δοκιμιακών κειμένων και βιβλίων. Εξέδωσε και το θεωρητικό περιοδικό «Χώρα». Υπήρξε στενός φίλος του Χρήστου Βακαλόπουλου, για τον οποίο έγραψε και το βιβλίο "Γειά σου Ασημάκη".

Είχε επίσης συνεργαστεί με εφημερίδες και περιοδικά, διατηρώντας κατά καιρούς στήλες στην εφημερίδα Επενδυτής, στο περιοδικό Αθηνόραμα, και στην εφημερίδα Lifo.

Το 2002 τιμήθηκε με το κρατικό λογοτεχνικό βραβείο μαρτυρίας - χρονικού για τον Κανέλλο Δεληγιάννη.

Ζούσε με τη γυναίκα του, Ράνια Σταθοπούλου. Πέθανε στις 21 Μαρτίου 2014.

Πληροφορίες: el.wikipedia.org

Κίτσος Τζαβέλας

O Κυριάκος "Κίτσος" Τζαβέλας ή Τσαβέλλας ήταν Έλληνας αγωνιστής της επανάστασης του '21 από το Σούλι της Ηπείρου και μετέπειτα στρατηγός, υπουργός και πρωθυπουργός. (Σούλι, 21 Μαρτίου 1801 - Μεσολόγγι, 9 Μαρτίου 1855)

Γεννήθηκε στο Σούλι το 1801 και ήταν δευτερότοκος γιος του Φώτου Τζαβέλα και εγγονός του Λάμπρου Τζαβέλα και της Μόσχως. Πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην Κέρκυρα, όπου κατέφυγε η οικογένειά του όταν καταλήφθηκε το Σούλι το 1803 από τον Αλή Πασά και το 1820 γύρισε μαζί με τους Σουλιώτες στην πατρίδα του, όπου ανακηρύχτηκε καπετάνιος - αρχηγός, σε ηλικία μόλις 19 χρονών. Μετά την ήττα και το θάνατο του Αλή Πασά το 1822, πήγε στην Πίζα της Ιταλίας, ως απεσταλμένος των Σουλιωτών για να συνεννοηθεί με τους Φιλικούς για την Επανάσταση και να λάβει οικονομική ενίσχυση για τον αγώνα από τον εκεί διαμένοντα Μητροπολίτη Ουγγροβλαχίας Ιγνάτιο. Το 1822, στα μέσα Οκτωβρίου, γύρισε και πήρε μέρος, μαζί με το Μάρκο Μπότσαρη, στην Πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου το φθινόπωρο του 1822 και στη μάχη του Κεφαλόβρυσου τον Αύγουστο του 1823. Πήρε μέρος και στη πολιορκία του Αιτωλικού το 1823.

Στις αρχές Ιουνίου του 1823 έλαβε το δίπλωμα στρατηγίας και μπόρεσε έτσι να πολεμήσει και να διακριθεί στις μάχες στο Κεφαλόβρυσο Καρπενησίου (8 Αυγούστου 1823), στην Καλιακούδα (28 Αυγούστου 1823), οπότε μετά το θάνατο του Ζυγούρη Τζαβέλα έγινε αρχηγός του σώματος των Σουλιωτών αλλά και στο σκαλί του Ανατολικού (17 Νοεμβρίου 1823).

Συνεργάστηκε με τον Καραϊσκάκη στη νίκη της Άμπλιανης στις 14 Ιουλίου 1824 όπου για την ηρωική του δράση όλοι τον αποκαλούσαν "Ο Ήρωας της Άμπλιανης". Κατά το δεύτερο εξάμηνο του 1824 συμμετείχε στις εμφύλιες συρράξεις που έλαβαν χώρα στην Πελοπόννησο, χωρίς όμως να εμπλακεί ιδιαίτερα.

Την Άνοιξη του 1825 ακολούθησαν οι μάχες εναντίον του Ιμπραήμ.

Έλαβε μέρος στη μάχη που διεξήχθη στο Κρεμμύδι (7 Απριλίου 1825), όπου οι Έλληνες με αρχηγό το ναυτικό Σκούρτη, άπειρο στους αγώνες στην ξηρά υπέστησαν συντριπτική ήττα. Εν συνεχεία μετά την επιστροφή των Ρουμελιώτικων στρατευμάτων στη Στερεά Ελλάδα κατήγαγε μαζί με τον Γ. Καραισκάκη σημαντική νίκη κατά των Τούρκων στο Δίστομο (9 Ιουνίου 1825). Στη συνέχεια μετακινήθηκε στη Δυτική Στερεά Ελλάδα και υποστήριξε με τα σώματα που τελούσαν υπό τον Γ. Καραισκάκη, τον αγώνα των εγκλείστων στη Γ' Πολιορκία του Μεσολογγίου (15 Απριλίου 1825 - 10 Απριλίου 1826) με κορυφαία πράξη του τη νυχτερινή έφοδο κατά του Τουρκικού στρατοπέδου στις 25 Ιουλίου 1825, σε συνεργασία με τους πολιορκημένους. Στις 7 Αυγούστου 1825 εισήλθε στην πόλη επικεφαλής 580 ανδρών ενισχύοντας την άμυνά της και διαπρέποντας στις εκτός των τειχών εφόδους κατά των Τουρκοαιγυπτίων.

Στις 28 Φεβρουαρίου 1826 ηγήθηκε της επίθεσης των Ελλήνων εναντίον του στρατοπέδου του Κιουταχή, ενώ ταυτόχρονα οι Τουρκοαιγύπτιοι καταλάμβαναν τη στρατηγικής αξίας νησίδα του Ντολμά Αιτωλικού. Στις 25 Μαρτίου 1826 πρωταγωνίστησε στη θρυλική μάχη της Κλείσοβας, η οποία στοίχισε στους επιτιθέμενους Τουρκοαιγύπτιους 3.500 νεκρούς και τραυματίες.

Κατά τον Α. Γούδα "ουδεμία συνέβη σπουδαία έφοδος, ούτε αποτελεσματική έξοδος χωρίς να αγωνισθεί και να δοξασθεί και ο Κίτσος Τζαβέλας"

Κατά την έξοδο της Φρουράς του Μεσολογγίου που ακολούθησε, οδήγησε μία από τις τρεις φάλαγγες των Εξοδιτών και κατέφυγε στο Ναύπλιο.

Αργότερα, το 1827, πολέμησε στην Αττική με τον Γ. Καραισκάκη, μετά το θάνατο του οποίου διορίστηκε αρχηγός του στρατοπέδου στον Πειραιά.

Ο Καποδίστριας τον έκανε χιλίαρχο της Α' Χιλιαρχίας το 1828, αναθέτοντάς του μάλιστα να εκκαθαρίσει την Στερεά Ελλάδα από τους Τουρκαλβανούς και τους Τουρκοαιγυπτίους, ενώ το 1829 συμμετείχε στην ανακατάληψη του Αντιρρίου, της Ναυπάκτου και του Μεσολογγίου.

Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια (27 Σεπτεμβρίου 1831), στον οποίο και επρόσκειτο, αναμίχθηκε στις συγκρούσεις που ακολούθησαν.Μαζί με τον Κολοκοτρώνη, στα χρόνια της Αντιβασιλείας, φυλακίστηκε, διότι υπήρξε μέλος της ρωσόφιλης μερίδας. Μετά την ενηλικίωσή του όμως ο Όθωνας, το 1835, τον έκανε υποστράτηγο κι αργότερα αντιστράτηγο και υπασπιστή του. Το 1844 αναδείχτηκε Υπουργός Στρατιωτικών στην κυβέρνηση Κωλέττη, το 1847-1848 πρωθυπουργός (Κυβέρνηση Κίτσου Τζαβέλλα 1847) και το 1849 Υπουργός των Στρατιωτικών πάλι.

Το 1854, όταν στην Ελλάδα ξέσπασε το Απελευθερωτικό Κίνημα των Αλύτρωτων περιοχών, μαζί με άλλους Σουλιώτες αξιωματικούς ανέλαβε την ηγεσία των επιχειρήσεων στην Ήπειρο. Μετά την αποτυχία του εγχειρήματος, αποσύρθηκε.

Πέθανε στις 9 Μαρτίου 1855 στο Μεσολόγγι.

Η προτομή του Κίτσου Τζαβέλα κοσμεί το Πεδίον του Άρεως στην Αθήνα.

Πληροφορίες: el.wikipedia.org

Βόλφγκανγκ Βάγκνερ

Ο Βόλφγκανγκ Βάγκνερ ήταν Γερμανός σκηνοθέτης και παραγωγός παραστάσεων όπερας. Είναι περισσότερο γνωστός ως ο διευθυντής του Φεστιβάλ του Μπαϊρόιτ, μία θέση που κατείχε αρχικώς από κοινού με τον αδελφό του Βίλαντ από το 1951, μέχρι τον θάνατο του τελευταίου το 1966. (Wolfgang Wagner, 30 Αυγούστου 1919 – 21 Μαρτίου 2010)

Από τότε ο Βόλφγκανγκ είχε τον πλήρη έλεγχο του φεστιβάλ, μέχρι την αποχώρησή του το 2008, παρότι πολλές από τις παραγωγές που ανέθεσε δέχθηκαν σφοδρή κριτική στην εποχή τους. Ταλαιπωρήθηκε επίσης από οικογενειακές συγκρούσεις για πολλά χρόνια. Ο Βόλφγκανγκ ήταν γιος του Ζίγκφριντ Βάγκνερ, εγγονός του διάσημου ιδρυτή του φεστιβάλ, του συνθέτη όπερας Ρίχαρντ Βάγκνερ, και δισέγγονος του Φραντς Λιστ.

Η μητέρα του, η Γουίνιφρεντ Βάγκνερ, ήταν Αγγλίδα. Ο Βόλφγκανγκ γεννήθηκε στο Βάνφρηντ, το οικογενειακό σπίτι των Βάγκνερ στο Μπαϊρόιτ της Βαυαρίας. Εκτός του Βίλαντ, είχε και μία μεγαλύτερη αδελφή, τη Φρήντελιντ (1918–1991), και μία μικρότερη, τη Βερένα Βάγκνερ-Λάφερεντς (γενν. 1920).

Σε ηλικία 4 ετών ο Βόλφγκανγκ συνάντησε για πρώτη φορά τον Αδόλφο Χίτλερ. Ο Χίτλερ ήταν θαυμαστής της μουσικής του Ρίχαρντ Βάγκνερ, προσωπικός φίλος των γονέων του Βόλφγκανγκ και τα παιδιά της οικογένειας τον αποκαλούσαν «θείο Αδόλφο» ή «θείο Βολφ» (το υποκοριστικό του). Αφότου έγινε καγκελάριος, το 1933, ο Χίτλερ επιδαψίλευσε πολλά προνόμια στην οικογένεια. Ο ίδιος ο Βόλφγκανγκ Βάγκνερ υπήρξε μέλος της Χιτλερικής Νεολαίας, αλλά δεν έγινε ποτέ μέλος του Ναζιστικού Κόμματος. Κατάχθηκε κανονικά στον γερμανικό στρατό ως απλός στρατιώτης το 1939, αλλά κατά την εισβολή στην Πολωνία τραυματίσθηκε σοβαρά στον βραχίονα και απαλλάχθηκε οριστικά από το στράτευμα για ιατρικούς λόγους τον Ιούνιο του 1940 (ο Χίτλερ τον επισκέφθηκε στο νοσοκομείο).

Ο Βόλφγκανγκ Βάγκνερ νυμφεύθηκε δύο φορές, την Ε. Ντρέξελ (1919–2002) και την Γκούντρουν Μακ (1944–2007), και απέκτησε τρία τέκνα: την Εύα (γενν. 1945), τον Γκότφρηντ (γενν. 1947) και την Καταρίνα (γενν. 1978).

Το έργο του
Ο Βόλφγκανγκ Βάγκνερ εργάσθηκε σκληρά μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του Βίλαντ μετά την ήττα της Γερμανίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, για την «ανάσταση» του Φεστιβάλ του Μπαϊρόιτ, πράγμα που πέτυχαν το 1951. Από τότε το Φεστιβάλ διεξάγεται ετησίως χωρίς διακοπή. Μετά τον θάνατο του Βίλαντ το 1966 ο Βόλφγκανγκ έμεινε ο μοναδικός διευθυντής του και έκανε εκτεταμένες ανακαινίσεις στο διάσημο κτήριο της όπερας, το Bayreuth Festspielhaus.

Οι παραγωγές όπερας του Βόλφγκανγκ στο Μπαϊρόιτ δεν ετύγχαναν τόσο ευνοϊκών κριτικών, όσο αυτές του αδελφού του. Και οι δύο πάντως ευνοούσαν τη μοντέρνα, μινιμαλιστική σκηνοθεσία των έργων του παππού τους. Ως διευθυντής του Φεστιβάλ, ο Βόλφγκανγκ ανέθετε παραγωγές σε πολλούς φιλοξενούμενους παραγωγούς. Για πολλές από τις καινοτόμες και ρηξικέλευθες παραστάσεις τους υπήρξαν έντονες διαμαρτυρίες, όπως π.χ. για την παραγωγή το 1976 του «Κύκλου του Δαχτυλιδιού» από τον Πατρίς Σερώ. Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, περιόρισε το ρεπερτόριο του φεστιβάλ στις 10 τελευταίες όπερες του παππού του, που συναποτελούν τον λεγόμενο «Κανόνα του Μπαϊρόιτ».

Ο Βόλφγκανγκ Βάγκνερ επικρίθηκε για την αυταρχικότητά του ως παραγωγός και διευθυντής του Φεστιβάλ, ακόμα και από μέλη της οικογένειάς του. Παρά τις κριτικές πάντως, βοήθησε στο να γίνει το Φεστιβάλ του Μπαϊρόιτ ένας από τους δημοφιλέστερους προορισμούς στον κόσμο της όπερας: Το 2007, λίγο πριν την αποχώρησή του, υπήρχε κατάλογος αναμονής για εισιτήρια που έφθανε τα δέκα χρόνια.

Το 1994 ο Βόλφγκανγκ Βάγκνερ προσκάλεσε τον σκηνοθέτη Βέρνερ Χέρτσοκ να δημιουργήσει ένα ντοκιμαντέρ για το Φεστιβάλ, το οποίο κυκλοφόρησε υπό τον τίτλο Die Verwandlung der Welt in Musik (= «Η μεταμόρφωση του Κόσμου σε Μουσική»).

Πληροφορίες: el.wikipedia.org

Ροναλντίνιο

Ο Ροναλντίνιο, πραγματικό όνομα Ρονάλντο ντε Ασίς Μορέιρα, είναι Βραζιλιάνος πρώην ποδοσφαιριστής. Υπήρξε ένας από τους καλύτερους τεχνικά αθλητές με άριστο χειρισμό της μπάλας και θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές της ιστορίας. Έχει κατακτήσει δυο φορές τον τίτλο του καλύτερου ποδοσφαιριστή από την ΦΙΦΑ, καθώς και μια Χρυσή Μπάλα. (Ronaldo de Assis Moreira, 21 Μαρτίου 1980)

Γεννήθηκε στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας στις 21 Μαρτίου 1980 με το όνομα Ronaldo de Assis Moreira, ενώ το ψευδώνυμό του σημαίνει "Μικρός Ρονάλντο".

Καριέρα
Ξεκίνησε την καριέρα του παίζοντας στην Γκρέμιο, την περίοδο 1998-2001. Το 2001, ο Ροναλντίνιο υπέγραψε πενταετές συμβόλαιο με την Παρί Σεν Ζερμέν. Έλαβε τελικά 4,5 εκατομμύρια δολάρια. Το 2003, έκανε γνωστή την πρόθεσή του να λύσει το συμβόλαιο με την Παρί Σαιν Ζερμέν. Στις 19 Ιουλίου η Μπαρτσελόνα τον απέκτησε για 27 εκατομμύρια ευρώ.

Στις 27 Αυγούστου του 2007 απέκτησε την ισπανική υπηκοότητα σε μια σύντομη τελετή στο δικαστήριο του προαστίου Χάβα της Βαρκελώνης, όπου διαμένει από το 2003, όταν οι Καταλανοί τον απέκτησαν από την Παρί Σεν Ζερμέν. O ποδοσφαιριστής επέλεξε να συνεχίσει την καριέρα του στη Μίλαν αντί του ποσού των 18,5 εκατομμυρίων ευρώ. Τον Ιανουάριο του 2011 ο Ροναλντίνιο έφυγε από την Μίλαν και μεταγράφηκε στη Φλαμένγκο. Το 2012 υπέγραψε στη βραζιλιάνικη Ατλέτικο Μινέιρο και το 2014 στη μεξικάνικη Κερέταρο. Το 2015 αγωνίστηκε με τη φανέλα της Φλουμινένσε ΦΚ για μόλις 9 αγώνες προτού λύσει το συμβόλαιό του συναινετικά με την ομάδα.

Στις 16 Ιανουαρίου 2018 ανακοίνωσε ότι σταματάει από την ενεργό δράση σε ηλικία 37 ετών.

Εθνική Βραζιλίας
Στις 26 Ιουνίου 1999, έκανε το ντεμπούτο του με τη φανέλα της εθνικής Βραζιλίας και κέρδισε το Copa America, σκοράροντας επί της Παραγουάης.

Το 2002, βοήθησε τη Βραζιλία να κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το 2005 με εκπληκτικές εμφανίσεις συνέβαλε στο να κατακτήσει η Βραζιλία το Confederations Cup εκτινάσσοντας τη δημοτικότητα της. Το 2006 συμμετείχε στο μουντιάλ της Γερμανίας χωρίς να διακριθεί όπως και όλη η ομάδα της Βραζιλίας.

Ατομικές διακρίσεις
Στις 20 Δεκεμβρίου 2004, ο Ροναλντίνιο ονομάστηκε παίκτης τou γαλαξία από τη FIFA κερδίζοντας τους Τιερί Ανρί και Αντρέι Σεβτσένκο. Διαδέχτηκε στον τίτλο αυτόν το Γάλλο Ζινεντίν Ζιντάν.
Στις 14 Αυγούστου 2005 ονομάστηκε πρεσβευτής Καλής θελήσεως από τον ΟΗΕ, στην εκστρατεία κατά της πείνας.
Στις 28 Νοεμβρίου 2005 κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα, τον τίτλο του περιοδικού French Football για τον κορυφαίο της χρονιάς, της μεγαλύτερης αναγνώρισης για έναν ποδοσφαιριστή (από το '96 και μη Ευρωπαίο, αλλά που ν' αγωνίζεται στη Γηραιά Ήπειρο), που εδώ και 50 χρόνια θεσπίζει το γαλλικό περιοδικό με βάση τις ψήφους- προτιμήσεις των ανταποκριτών του ανά τον κόσμο. Ο Βραζιλιάνος «μάγος», συγκέντρωσε 225 βαθμούς ξεπερνώντας (με 33 πρώτες θέσεις, σε σύνολο 48, αλλά και με την ψήφο των 50 από τους 52 δημοσιογράφους) τον αρχηγό της Τσέλσι, Φρανκ Λάμπαρντ (148), αλλά και της πρωταθλήτριας Ευρώπης Λίβερπουλ, Στίβεν Τζέραρντ (142).
Το Δεκέμβριο του 2005 αναδείχθηκε και καλύτερος παίκτης στον κόσμο, από τη FIFA, για δεύτερη συνεχή χρονιά.

Τίτλοι-διακρίσεις

Με την Παρί Σεν Ζερμέν
2000-01 Κύπελλο Ιντερτότο

Με την Μπαρτσελόνα
2006-07 Σούπερ κύπελλο Ισπανίας
2005-06 Τσάμπιονς Λιγκ
2005-06 Πρωτάθλημα Ισπανίας
2005-06 Σούπερ κύπελλο Ισπανίας
2004-05 Πρωτάθλημα Ισπανίας

Με την εθνική Βραζιλίας
2004-05 Κύπελλο Συνομοσπονδιών της ΦΙΦΑ
2001-02 Μουντιάλ
1998-99 Κόπα Αμέρικα
1996-97 Παγκόσμιο Κύπελλο κάτω των 17

Με την Μίλαν
2010-11 Σέριε Α

Με την Ατλέτικο Μινέιρο
2012-13 Κόπα Λιμπερταδόρες
2013-14 Κόπα Σουνταμερικάνα

Προσωπικά βραβεία
2003-04 Καλύτερος παίκτης της χρονιάς από την ΦΙΦΑ
2003-04 Καλύτερη ομάδα της χρονιάς από την ΟΥΕΦΑ
2004-05 Ballon d'Or
2004-05 Καλύτερος παίκτης της χρονιάς από την ΦΙΦΑ
2004-05 Καλύτερη ομάδα της χρονιάς από την ΟΥΕΦΑ
2005-06 Καλύτερη ομάδα της χρονιάς από την ΟΥΕΦΑ
2009 βραβείο χρυσά πόδια
2009 Κορυφαίος παίκτης της δεκαετίας από το World Soccer.

Πληροφορίες: el.wikipedia.org