DIASKEDASI.INFO

Ιωάννης Πολέμης
1862 - 28 Μαΐου 1924
Έλληνας ποιητής και θεατρικός συγγραφέας

Ο Ιωάννης Πολέμης ήταν Έλληνας ποιητής και θεατρικός συγγραφέας.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1862. Η καταγωγή του δικαστή πατέρα του ήταν από την Άνδρο, ενώ η μητέρα του ήταν Αθηναία. Και δύο οικογένειες πάντως είχαν ρίζες βυζαντινές.

Ξεκίνησε να γράφει ποίηση στα 13 χρόνια του. Ο Πολέμης ανέπτυξε από νωρίς φιλικούς δεσμούς με τον Γεώργιο Σουρή, τον Κρητικό ποιητή Εμμανουήλ Στρατουδάκη και τον Δημήτριο Καμπούρογλου.

Όταν ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές εντάχθηκε στο σύλλογο νέων "Αι Μούσαι".

Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και για δύο χρόνια αισθητική και ιστορία της τέχνης στο Παρίσι.

Τα πρώτα ποιήματά του, ακολουθώντας την συνήθεια της εποχής, τα έγραψε στην καθαρεύουσα.

Διετέλεσε υπάλληλος του Υπουργείου Παιδείας και Γενικός Γραμματέας (1915) της Σχολής Καλών Τεχνών, ενώ υπήρξε ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών συγγραφέων.

Πέθανε από βρογχοπνευμονία τον Μάιο του 1924 στην Αθήνα.

Η ποίησή του χαρακτηρίζεται από ευαισθησία και καλοσύνη, στοιχεία άλλωστε που χαρακτήρισαν και την ίδια του τη ζωή.

Ο Ιωάννης Πολέμης εντάσσεται στη Νέα Αθηναϊκή Σχολή που αντιτάχτηκε στην υπερβολή και τον άκρατο ρομαντισμό, ενώ παράλληλα καθιέρωσε (όπως οι Παλαμάς, Δροσίνης) τη δημοτική γλώσσα στην ποίηση.

Είναι ποιητής των χαμηλών τόνων, αισθηματικός, μελωδικός λυρικός και δραματικός.

Το έργο του, που είχε πρωτοφανή λαϊκή απήχηση, διακρίνει ο μελωδικός στίχος, η απλότητα και ο αβίαστος συμβολισμός. Πολλά από τα ποιήματά του μελοποιήθηκαν.

Το 1918 τιμήθηκε με το Αριστείο των Γραμμάτων για την προσφορά του στα ελληνικά γράμματα. Ο Ιωάννης Πολέμης έγραψε ακόμα δράματα, ποιήματα για παιδιά, λίγα διηγήματα, ενώ επιμελήθηκε ποιητικές ανθολογίες.

Ο Πολέμης επικρίθηκε συχνά και από τους συγχρόνους του και από τους μετέπειτα κριτικούς για το χαμηλόφωνο ύφος του, για τον έντονο αισθηματισμό του, την έλλειψη ποιητικού βάθους και θεματικής πρωτοτυπίας.

Ποιητικές συλλογές
"Ποιήματα 1883"
"Χειμωνανθοί 1888"
"Αλάβαστρα 1900"
"Το Παλιό Βιολί 1909"
"Παιδική Λύρα 1914"
"Σπασμένα Μάρμαρα 1918"
"Ειρηνικά 1919"
"Εξωτικά 1921"
"Κειμήλια 1922"
"Εσπερινός "(1923, η τελευταία)
"Πρώτα Βήματα(παιδική ποίηση) 1902"
"Παιδική Άυρα(Ανθολογία παιδική ποίηση) 1919"
"Λύρα(Ανθολογία παιδική ποίηση) 1910"

Πεζογραφήματα
"Ρέα Κυβέλη 1880"

Δοκίμια
"Νεοελληνικά Αναγνώσματα Ά,΄Β,΄Γ καί ΄Δ Γυμνασίου(Ά Τόμος) 1920"
"Νεοελληνικά Αναγνώσματα Ά,΄Β,΄Γ καί ΄Δ Γυμνασίου(΄Β Τόμος) 1922"
"Νεοελληνικά Αναγνώσματα Ά,΄Β,΄Γ καί ΄Δ Γυμνασίου(΄Γ Τόμος) 1923"
"Νεοελληνικά Αναγνώσματα Ά,΄Β,΄Γ καί ΄Δ Γυμνασίου(΄Δ Τόμος) 1924"

Τα θεατρικά του έργα
Διακρίθηκε και ως θεατρικός συγγραφέας. Αναφέρουμε ενδεικτικά τα εξής θεατρικά έργα:
"Ο τραγουδιστής"
"Πτωχοπρόδρομος"
"Ο Βασιλιάς ανήλιαγος"
"Η γυναίκα"
"Στη χώρα των παραμυθιών"
"Το στοίχημα"
"Το μαγεμένο ποτήρι"
"Το Εικόνισμα"
"Γελιμέρ"
"Φρύνη"
"Το όνειρο"
"Στην άκρη του γκρεμού"
"Μια φορά κι έναν καιρό"
Ξεχωρίζουν "Ο Βασιλιάς Ανήλιαγος" και το "Μια φορά κι έναν καιρό".

Μπουλέντ Ετζεβίτ

Ο Μουσταφά Μπουλέντ Ετζεβίτ ήταν Τούρκος συγγραφέας, δημοσιογράφος, ποιητής και πολιτικός, ο οποίος διετέλεσε και πρωθυπουργός της Τουρκίας το 1974, το 1977 και από το 1978 μέχρι το 1980. Επί πρωθυπουργίας του έγινε και η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου 1974. (Mustafa Bülent Ecevit, 28 Μαΐου 1925 - 5 Νοεμβρίου 2006)

Σπουδές
Γεννήθηκε στη Κωνσταντινούπολη και φοίτησε στη Ροβέρτειο Σχολή (American Robert College), το πιο σπουδαίο εκπαιδευτικό Ίδρυμα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Κωνσταντινούπολη.

Μετά την αποφοίτησή του παράλληλα των στρατιωτικών του υποχρεώσεων διορίστηκε στη τουρκική πρεσβεία του Λονδίνου κατά το χρονικό διάστημα 1946 - 1950, όπου και τελειοποίησε τις γνώσεις του στην αγγλική γλώσσα.

Όταν επέστρεψε στη Τουρκία διέμενε πλέον στην Άγκυρα όπου και άρχισε ν΄ ασχολείται με τη δημοσιογραφία, τη λογοτεχνία και την ποίηση. Δεν σπούδασε όμως ποτέ σε πανεπιστήμιο, γεγονός που τον εμπόδισε αργότερα να αναλάβει την προεδρία της χώρας λόγω σχετικού νομοθετικού περιορισμού.

Κάθοδος στην πολιτική
Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής το 1957. Το 1974 διαδέχτηκε τον Ισμέτ Ινονού στην ηγεσία του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (Cumhuriyet Halk Partisi) και έγινε Πρωθυπουργός μιας βραχύβιας Κυβέρνησης συνεργασίας από τον Ιανουάριο ως το Νοέμβριο του 1974.

Στους Έλληνες έγινε γνωστός ως ο "Πρωθυπουργός της εισβολής", καθώς επί πρωθυπουργίας του, τον Ιούλιο του 1974, η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο και κατέλαβε μέσω της στρατιωτικής επιχείρησης "Αττίλας" το βόρειο τμήμα της νήσου, το οποίο κατέχει παράνομα , κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, μέχρι σήμερα.

Πολιτική καριέρα
Το 1980, ο Ετζεβίτ φυλακίστηκε από την στρατιωτική δικτατορία του Κενάν Εβρέν και επτά χρόνια αργότερα ήρθη με δημοψήφισμα η απαγόρευση πολιτικών δικαιωμάτων που του είχε επιβληθεί. Έγινε πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος της Αριστεράς (Demokratik Sol Parti), διαδεχόμενος τη σύζυγό του. Απέτυχε πολλές φορές να εισέλθει στη Βουλή, και εξελέγη τελικά το 1995. Ήταν αντιπρόεδρος της τελευταίας κυβέρνησης του Μεσούτ Γιλμάζ και υπηρεσιακός πρωθυπουργός για τη διενέργεια των εκλογών του 1999.

Σε αυτές τις εκλογές το κόμμα του απέσπασε το μεγαλύτερο αριθμό εδρών στο Κοινοβούλιο, και ο Ετζεβίτ έγινε πρωθυπουργός τρικομματικής κυβέρνησης συνεργασίας που σχηματίστηκε με το κόμμα του, το κόμμα της Μητέρας Πατρίδας του Μεσούτ Γιλμάζ (Anavatan Partisi) και το Εθνικιστικό Κόμμα (Milliyetçi Hareket Partisi) του Ντεβλέτ Μπαχτσελί.

Η κυβέρνηση Ετζεβίτ έλαβε κάποια μέτρα στην κατεύθυνση της σταθεροποίησης της τουρκικής οικονομίας και των μεταρρυθμίσεων που χρειάζονταν για την έναρξη ενταξιακών συνομιλιών με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η θητεία της κυβέρνησής του έληξε το 2002.

Ασθένεια και θάνατος
Μετά από ένα εγκεφαλικό που έπαθε στις 19 Μαΐου 2006 έπεσε σε κώμα, από το οποίο δεν ανένηψε ποτέ. Πέθανε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Gülhane, όπου νοσηλευόταν, την Κυριακή 5 Νοεμβρίου του 2006.

Παρά τη μουσουλμανική παράδοση, που θέλει την κηδεία να γίνεται εντός 48ώρου από το θάνατο, η κηδεία του Ετζεβίτ προγραμματίστηκε και έγινε το Σάββατο, 11 Νοεμβρίου. Κατά κάποιους πολιτικούς παρατηρητές, αυτό έγινε για να ακολουθήσει αμέσως μετά την επέτειο θανάτου του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ (10 Νοεμβρίου). Σε κάθε περίπτωση, η κηδεία του εξελίχθηκε σε διαδήλωση κατά του κυβερνώντος ισλαμικού κόμματος του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Προσωπικότητα
Ο Ετζεβίτ ήταν ένα ασυνήθιστο μείγμα αδιάφθορου πολιτικού, με τάση προς την ποίηση, αλλά ταυτόχρονα και αδίστακτου εθνικιστή που καθόλου δε δίστασε να διατάξει την εισβολή στην Κύπρο. Σε ένα ποίημά του το 1947 στο Λονδίνο έγραφε:

Η χρυσή εποχή του Αιγαίου
θα αναγεννηθεί μέσα από μας
όπως η φωτιά του μέλλοντος
το μαγκάλι του παρελθόντος έρχεται στη ζωή
Το ποίημα συνεχίζει λέγοντας ότι Τούρκοι και Έλληνες θα κάτσουν να πιουν ούζο και ρακί δίπλα στη μπλε μαγεία του Αιγαίου!

Έλενα Σουλιώτη
1943 – 2004

Η Έλενα Σουλιώτη ήταν Ελληνίδα σοπράνο με μικρή, αλλά σημαντική καριέρα στο χώρο του λυρικού θεάτρου. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Μαΐου 1943.

Σε ηλικία πέντε ετών, η οικογένειά της μετακομίζει στην Αργεντινή και το Μπουένος Άιρες, όπου η νεαρή Έλενα λαμβάνει τα πρώτα της μουσικά μαθήματα. Το 1962 ταξιδεύει στο Μιλάνο για να συνεχίσει τις σπουδές της. Η Ιταλία θα γίνει η τρίτη της πατρίδα και η χώρα που θα τις ανοίξει διάπλατα το δρόμο στην επιτυχία.

Το 1964 και σε ηλικία 21 ετών πραγματοποιεί θριαμβευτικό ντεμπούτο στη Νάπολη. Συμμετέχει στην παράσταση της όπερας του Πιέτρο Μασκάνι «Καβαλερία Ρουστικάνα» και αποθεώνεται στο ρόλο της «Σαντούτσα». Οι κριτικοί δεν διστάζουν να την αποκαλέσουν «νέα Κάλλας».

Την επόμενη δεκαετία η Σουλιώτη θα διαγράψει μια λαμπρή πορεία στο λυρικό θέατρο. Εκτός της «Σαντούτσα» θα βάλει τη σφραγίδα της στους ρόλους της «Αμπιγκαίλε» (Ναμπούκο) και της «Λουίζας Μίλλερ» και οι δύο από όπερες του Βέρντι. Σημαντική είναι και η δισκογραφική της καριέρα, με ηχογραφήσεις που άφησαν εποχή και έγιναν μπεστ-σέλερ.

Όμως η κακή διαχείριση της υπέροχης φωνής της προκάλεσε τη μετεωρική πτώση της καριέρας της. Ήταν το 1972, όταν το κοινό του Κόβεντ Γκάρντεν την αποδοκίμασε έντονα στο δύσκολο και απαιτητικό ρόλο της «Αμπιγκαίλε». Ένα ρόλο, που η μεγάλη Μαρία Κάλλας απέφευγε, όπως ο διάβολος το λιβάνι.

Το μεγάλο λάθος της Σουλιώτη είναι ότι ερμήνευσε απαιτητικούς ρόλους σε νεαρή ηλικία, χωρίς να περιμένει τη φυσική ωρίμανση της φωνής της. Αποτέλεσμα να τη φθείρει ανεπανόρθωτα και το 1974 να είναι μια μέτρια αοιδός. Τον ίδιο χρόνο έβαλε ουσιαστικά τέλος στη σύντομη, αλλά λαμπρή καριέρα της.

Η Έλενα Σουλιώτη πέθανε στη Φλωρεντία, στις 4 Δεκεμβρίου του 2004.

Κρίστοφερ Λι

O Σερ Κρίστοφερ Φρανκ Καραντίνι Λι, ήταν Βρετανός ηθοποιός, ιταλικής καταγωγής, τραγουδιστής και συγγραφέας.(Christopher Frank Carandini Lee, 27 Μαΐου 1922 – 7 Ιουνίου 2015)

Ο Λι υποδυόταν αρχικά ρόλους κακών και έγινε ευρύτερα γνωστός για τον ρόλο του Κόμητα Δράκουλα στη σχετική σειρά της Hammer Horror. Υποδύθηκε επίσης τον Φρανσίσκο Σκαραμάνγκα στην ταινία Τζέιμς Μποντ Ο Άνθρωπος με το Χρυσό Όπλο (1974), και τον Σάρουμαν στην τριλογία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, στην τριλογία του Χόμπιτ και τον Κόμητα Ντούκου στα τελευταία δύο φιλμ της πρήκουελ τριλογίας του Πολέμου των Άστρων (2002 and 2005)

Ο Λι χρίστηκε Ιππότης για τις υπηρεσίες του στο δράμα το 2009. Έλαβε το βραβείο το 2011 το βραβείο του Ινστιτούτου Βρετανικού Φιλμ το 2013. Θεωρείται ότι η καλύτερη ερμηνεία του ήταν στον ρόλο του ιδρυτή του Πακιστάν Μοχάμεντ Αλί Τζίνα το (1998) και η καλύτερη ταινία του η βρετανική ταινία τρόμου The Wicker Man (1973)

Αξιοσημείωτος για τη βαθειά φωνή του ο Λι ήταν επίσης γνωστός για τις ικανότητές του ως τραγουδιστής. Ηχογράφησε διάφορες όπερες μεταξύ των ετών 1986 και 1998, και συμμετείχε στο συμφωνικό μέταλ άλμπουμ Charlemagne: By the Sword and the Cross το 2010, έχοντας ήδη συνεργαστεί με μέταλ συγκροτήματα ήδη από το 2005.

Το επίσης χέβι μέταλ άλμπουμ στο οποίο συμμετείχε Charlemagne: The Omens of Death κυκλοφόρησε στις 27 Μαΐου 2013.[6]. Τιμήθηκε με το βραβείο "Spirit of Metal" το 2010.

Απεβίωσε στις 7 Ιουνίου 2015 στις 08:30 στο νοσοκομείο Τσέλσι εντ Γουεστμίνστερ, αφού γιόρτασε τα 93α γενέθλιά του.