DIASKEDASI.INFO

Ρομπέρτο Μπενίνι

Ο Ρομπέρτο Μπενίνι είναι Ιταλός ηθοποιός, κωμικός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος, βραβευμένος με Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου για την ταινία «Η Ζωή Είναι Ωραία» (ιταλ. La Vita e Bella) (1997)και γεννηθηκε το 1952. (ιταλ. Roberto Remigio Benigni, γενν. στο Καστιλιόν Φιορεντίνο, 27 Οκτωβρίου 1952)

Γεννήθηκε στο Μαντσιάνο λα Μιζερικόρντια (ιταλ. Manciano la Misericordia) κοντά στο Καστιλιόν Φιορεντίνο (ιταλ. Castiglion Fiorentino) στην Τοσκάνη της Ιταλίας.

Έγινε γνωστός τη δεκαετία του 1970 με τη συμμετοχή του στην τηλεοπτική εκπομπή Τηλεαγελάδα (Televacca) του Ρέντζο Άρμπορε (Renzo Arbore). Η τολμηρότητα όμως της εκπομπής σε συνδυασμό με την αυστηρότητα της λογοκρισίας την εποχή εκείνη, οδήγησε στη διακοπή της.

Ο εναγκαλισμός του κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης με τον αρχηγό του Κομμουνιστικού Κόμματος Ενρίκο Μπερλινγκουέρ (Enrico Berlinguer) δημιούργησε σκάνδαλο, λόγω της τυπικότητας των πολιτικών της εποχής.

Τη δεκαετία του 1980 τον έκοψε η λογοκρισία για κάποια έκφραση προσβλητικού περιεχομένου σχετικά με τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β΄ σε μια σημαντική ζωντανή αναμετάδοση στην τηλεόραση.

Ξεκινά να σκηνοθετεί το 1983 αλλά και να πρωταγωνιστεί, με τη Νικολέτα Μπράσκι (Nicoletta Braschi), με την οποία νυμφεύεται το 1991, σε πολλά έργα. Πασίγνωστος έγινε «αυθημερόν» με την κινηματογραφική τραγική κωμωδία Η Ζωή Είναι Ωραία (1997), όπου παρουσιάζει τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν Εβραίοι κρατούμενοι σε γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Ο πατέρας του, Λουίτζι Μπενίνι, είχε κάνει δύο χρόνια στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλζεν. Η ταινία με πρωταγωνιστή ένα παιδάκι και τον ίδιο, καθώς και σκηνοθεσία του ίδιου, προτάθηκε για εφτά Όσκαρ και έλαβε τα Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας (το βραβείο απονέμεται στο σύνολο των συντελεστών της ταινίας, αλλά το παραλαμβάνει ο σκηνοθέτης), Α΄ Ανδρικού Ρόλου (Μπενίνι) και Μουσικής (Νικόλα Πιοβάνι).

Τον Απρίλιο του 2013 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτέλιου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ).

Φιλμογραφία
Σκηνοθέτης
Tu mi turbi (1983)
Non ci resta che piangere (1984)
Ο διαβολάκος - Il piccolo diavolo (1988)
Τζόνι Οδοντογλυφίδας - Johnny Stecchino (1991)
Το τέρας - Il mostro (1994)
Η Ζωή Είναι Ωραία - La vita e bella (1997)
Πινόκιο - Pinocchio (2002)
Ο Τιγρης και το χιόνι - La tigre e la neve (2005)

Ηθοποιός
Berlinguer ti voglio bene, σε σκηνοθέσια του Giuseppe Bertolucci (1977)
Chiaro di donna (Clair de femme), σε σκηνοθεσία του Κώστα Γαβρά (1979)
Chiedo asilo, σε σκηνοθεσία του Marco Ferreri (1979)
La luna, σε σκηνοθεσία του σε σκηνοθέσια του Bernardo Bertolucci (1979)
Letti selvaggi (επεισόδιο Una mamma), σε σκηνοθεσία του Luigi Zampa (1979)
I giorni cantati, σε σκηνοθεσία του Paolo Pietrangeli (1979)
Il Pap'occhio, σε σκηνοθεσία του Renzo Arbore (1980)
Il resto del Pap'occhio σε σκηνοθεσία του Renzo Arbore (1981)
Il minestrone, σε σκηνοθεσία του Sergio Citti (1981)
Anche i ladri hanno un santo, σε σκηνοθεσία του Giampiero Tartagni (1981)
F.F.S.S. cioe che mi hai portato a fare sopra Posillipo se non mi vuoi piu bene, σε σκηνοθεσία του Renzo Arbore (1983)
Effetti personali, σε σκηνοθεσία του Giuseppe Bertolucci (1983)
Tu mi turbi, σε σκηνοθεσία του Roberto Benigni (1983)
Tuttobenigni, σε σκηνοθεσία του Giuseppe Bertolucci (1983)
Non ci resta che piangere, σε σκηνοθεσία του Ρομπέρτο Μπενίνι και Massimo Troisi (1984)
Στην παγίδα του νόμου - Down by Law, σε σκηνοθεσία του Τζιμ Τζάρμους (1986)
Καφές και τσιγάρα - Coffee and Cigarettes, σε σκηνοθεσία του Jim Jarmusch (1986)
Ο διαβολάκος - Il piccolo diavolo, σε σκηνοθεσία του Ρομπέρτο Μπενίνι (1988)
Η φωνή του φεγγαριού - La voce della luna, σε σκηνοθεσία του Φεντερίκο Φελίνι (1990)
Μια νύχτα πάνω στη Γη - Night on Earth, σε σκηνοθεσία του Jim Jarmusch (1991)
Τζόνι Οδοντογλυφίδας - Johnny Stecchino, σε σκηνοθεσία του Ρομπέρτο Μπενίνι (1991)
Ο γιος του Ροζ Πάνθηρα - Son of the Pink Panther, σε σκηνοθεσία του Μπλέικ Έντουαρντς (1993)
Το τέρας - Il mostro, σε σκηνοθεσία του Ρομπέρτο Μπενίνι (1994)
Tuttobenigni 95/96 (film 1995), σε σκηνοθεσία του Ρομπέρτο Μπενίνι
Η Ζωή Είναι Ωραία - La vita e bella, σε σκηνοθεσία του Roberto Benigni (1997)
Αστερίξ και Οβελίξ εναντίον Καίσαρα- Asterix et Obelix contre Cesar, σε σκηνοθεσία του Claude Zidi (1999)
Πινόκιο - Pinocchio, σε σκηνοθεσία του Roberto Benigni (2002)
Καφές και τσιγάρα - Coffee and Cigarettes, σε σκηνοθεσία του Jim Jarmusch (2003)
Σύντομη παρουσία κατά την οποία ο ηθοποιός υποδύεται τον ίδιο του
Τον εαυτό του στην ταινία "Caterina va in citta", σε σκηνοθεσία του Paolo Virzi (2003)
Ο τίγρης και το χιόνι - La tigre e la neve, σε σκηνοθεσία του Ρομπέρτο Μπενίνι (2005)

Θέατρο
Ηθοποιός Θεάτρου
Il re nudo του Eugenij Schwart, σε σκηνοθεσία του Paolo Magelli (1972)
I burosauri του Silvano Ambrogi (1972)
Le fiabe del Basile του Vilda Ciurlo (1972)
La contessa e il cavaliere του Mario Moretti (1973)
Bertoldo azzurro του Marco Messeri (1973)
Metamorfosi (Ovidio)"Le metamorfosi" του Publio Ovidio Nasone|Ovidio (1974)
La corte delle stalle του Franz Kroetz (1974)
Mi voglio rovinare του Marco Messeri (1974)
La festa του Lucia Poli (1975)
Il mito della caverna του Donato Sannini (1975)
Cioni Mario di Gaspare fu Giulia του Giuseppe Bertolucci και Roberto Benigni (1975)
Tuttobenigni 95/96 Cesena (2 Αυγούστου (1995)
Tutto Dante (θέατρο)|Tutto Dante Piazza Santa Croce Firenze (Ιούλιος-Αύγουστος, 2006)
Συμμετοχές στο Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο
1980:Pantheon
1983:Via con me
2002:Quanto t'ho amato

el.wikipedia.org/wiki/Ρομπέρτο_Μπενίνι

Βανέσσα Μέι

Η Βανέσσα Μέι είναι Βρετανή βιολίστρια σιγκαπουρινής καταγωγής με παγκόσμια αναγνώριση και διεθνή καριέρα. (Vanessa-Mae, 27 Οκτωβρίου 1978)

Η Βανέσσα Μέι γεννήθηκε στη Σιγκαπούρη στις 27 Οκτωβρίου 1978 και μεγαλώνοντας εμπνεύστηκε από το γεγονός ότι είχε την ίδια ημερομηνία γέννησης με τον Ιταλό βιολιστή Νικολό Παγκανίνι, αν και γεννήθηκε 196 χρόνια μετέπειτα.

Παρόλο που οι γονείς της χώρισαν όταν ήταν πολύ νέα, η μητέρα της παντρεύτηκε αμέσως μετά με τον Γκράχαμ Νίκολσον, δικηγόρο και μέλος του διακεκριμένου δικηγορικού γραφείου Freshfields της Αγγλίας. Ο Γκράχαμ Νίκολσον επιδοκίμασε την ασχολία της κόρης του με το βιολί και η οικογένειά της μετακόμισε στην Αγγλία, όταν η Βανέσσα Μέι ήταν τεσσάρων ετών.

Μεγάλωσε στο Λονδίνο και έλαβε τη βρετανική υπηκοότητα. Σε ηλικία τεσσάρων ετών εμπνεύστηκε από την μητέρα της, ημι-επαγγελματία πιανίστα, κι έτσι η Βανέσσα Μέι ξεκίνησε να παίζει πιάνο και παρουσιάστηκε ως σημαντικό ταλέντο με πολλές προοπτικές. Αν και ήθελε να γίνει πιανίστας, επηρεάζεται από τον πατέρα της, ο οποίος ήθελε να κάνει ντουέτο μαζί της. Έτσι η Βανέσσα Μέι αποφάσισε να στραφεί στο βιολί, όταν ήταν πέντε ετών.

Έπειτα της ήρθε η επιθυμία να πάει στο Πεκίνο με συνοδό την μητέρα της και να σπουδάσει μουσική και βιολί. Σε ηλικία 10 ετών συμμετείχε στην Φιλαρμονική του Λονδίνου πριν την συμμετοχή της στο Royal College of Music του Λονδίνου. Στην ηλικία των δεκατεσσάρων είχε υπογράψει συμβόλαιο με μεγάλη δισκογραφική εταιρεία. Ακόμη και ως έφηβος διέθετε την ικανότητα να εναλλάσσεται μεταξύ κλασικής εκτέλεσης κομματιών του 18ου αιώνα με μελωδίες σύγχρονης μουσικής τύπου τζαζ παίζοντας ένα υψηλής τεχνολογίας ηλεκτρονικό βιολί. Η ίδια περιγράφει το στυλ της ως συγχώνευση techno και ακουστικής για βιολί (techno-acoustic fusion).

To 1990, η Βανέσσα Μέι ηχογράφησε το πρώτο της άλμπουμ, "Violin". Το άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1991 και η Βανάσσα Μέι δώρισε τα δικαιώματα της στην "Εθνική Εταιρεία για την Πρόληψη της Κακοποίησης του Παιδιού". Το έτος 1991 ήταν η χρονιά που τιμόταν ο θάνατος του Μότζαρτ. Στον τρίτο δίσκο της (1992), η Βανέσσα Μέι ερμήνευσε τα διάσημα κοντσέρτα για βιολί των Τσαϊκόφσκι και Μπετόβεν κι έγινε η νεαρότερη σολίστ την εποχή εκείνη.

Παγκόσμια φήμη και αναγνώριση
Στις αρχές του 1995, η κυκλοφορία του άλμπουμ της εκτόξευσε τη Βανέσσα Μέι και την έκανε διεθνώς γνωστή και πλούσια σε νεαρή ηλικία. Το καλοκαίρι του 1995, η Βανέσσα Μέι ξεκίνησε μια άκρως επιτυχημένη περιοδεία στο Ηνωμένο Βασίλειο με 34 συναυλίες σε διάφορες πόλεις. Το 1995 και 1996 η Βανέσσα Μέι εμφανίστηκε σε πολλές τηλεοπτικές εκπομπές σε όλο τον κόσμο και παρευρέθηκε επίσης σε πολλά ροκ φεστιβάλ.

Την περίοδο 1996-1999 κυκλοφόρησε τέσσερα άλμπουμ: "The Classical Album 1", "Storm", "China girl", "The Classical Album 2" και "The Original Four Seasons", "The Classical Album 3". Το Νοέμβριο του 1998 στο Παρίσι, η Βανέσσα Μέι πρωταγωνίστησε σε επίδειξη μόδας φορώντας το γαμήλιο φόρεμα σε σχέδιο του Ζαν Πολ Γκοτιέ.

Μπάμπης Τσέρτος

Ο Μπάμπης Τσέρτος είναι Έλληνας ρεμπέτης τραγουδιστής, με πολλές συνεργασίες με μεγάλα ονόματα του λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού.
Γεννήθηκε στις 27 Οκτωβρίου του 1956 στα Τρόπαια Αρκαδίας. Είναι αδελφός της τραγουδίστριας Νάντιας Καραγιάννη. Ο πατέρας του ήταν μουσικός και έπαιζε μαντολίνο. Στα παιδικά του χρόνια, στα Τρόπαια, τραγουδούσε σε παρέες. Σε ηλικία 17 ετών εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και το 1974 εισήχθη στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ως φοιτητής, έζησε την «αναβίωση» του ρεμπέτικου, έμαθε μπουζούκι και συμμετείχε στο συγκρότημα του Πανεπιστημίου, τραγουδώντας έντεχνα, λαϊκά, ρεμπέτικα και δημοτικά τραγούδια. Δεν είχε σκοπό να γίνει επαγγελματίας, παρ' όλο που η αδελφή του τραγουδούσε ήδη από το 1974.

Το 1982 όμως, όταν άρχισαν να δημιουργούνται τα πρώτα ρεμπετάδικα, ο Μπάμπης Τσέρτος άρχισε να δουλεύει επαγγελματικά στην ταβέρνα «Οι φίλοι», στην Κυψέλη. Το 1984-1985 δούλεψε με τον Μπάμπη Γκολέ. Μετά πήγε φαντάρος μεγάλος σε ηλικία, εξ αναβολής. Γυρίζοντας απ' τον στρατό, δούλεψε πάλι με τον Γκολέ.

Συνεργασίες
Από τότε έχει συνεργαστεί με μεγάλους ρεμπέτες όπως η Σωτηρία Μπέλλου, ο Τάκης Μπίνης, η Άννα Χρυσάφη, η Καίτη Γκρέυ, ο Κώστας Καπλάνης, ο Θόδωρος Πολυκανδριώτης, ο Κούλης Σκαρπέλης, ο Χοντρονάκος, αλλά και με νεότερους όπως ο Γιώργος Ξηντάρης, ο Στέλιος Βαμβακάρης, η Μαριώ, ο Αγάθωνας Ιακωβίδης κ.ά.

Τα τελευταία χρόνια έχει συνεργαστεί με ερμηνευτές του λαϊκού τραγουδιού, όπως ο Γιώργος Νταλάρας, η Γλυκερία, ο Μανώλης Μητσιάς, η Βίκυ Μοσχολιού, ο Λάκης Χαλκιάς, η Ελένη Βιτάλη, ο Παντελής Θαλασσινός, η Νάντια Καραγιάννη, ο Χρόνης Αηδονίδης, η Σωτηρία Λεονάρδου κ.α.

Συνεργάστηκε επίσης με την Μαντολινάτα Εξαρχείων «Διονύσιος Λαυράγκας», με την οποία έχει δώσει σειρά συναυλιών σε πολλά θέατρα αλλά και στην Εθνική Λυρική Σκηνή, με σπουδαίους λυρικούς καλλιτέχνες. Αποκορύφωμα της συνεργασίας αυτής ήταν η συμμετοχή του στον δίσκο «Διαδρομές», σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους Φώντα Λάδη, που αναφέρεται στις γειτονιές της Αθήνας και είναι ζωντανή ηχογράφηση από συναυλία της Μαντολινάτας στη Λυρική Σκηνή.

Διακρίσεις
Το 2002 πήρε το βραβείο καλύτερου τραγουδιστή του ρεμπέτικου από τα «Κορφιάτικα Βραβεία» και το 2003 το βραβείο καλύτερου παραδοσιακού δίσκου με το «Ανάγλυφα μιας τέχνης ταπεινής», στα Bραβεία «Αρίων».

Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με την ορχήστρα Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας παρουσιάζοντας τον μεγάλο μουσικό πλούτο της Σμυρνέικης παράδοσης. Συμμετείχε επίσης στο δίσκο της Εστουδιαντίνας "Smyrne" που κυκλοφόρησε το 2003 σε παραγωγή του Γιώργου Νταλάρα με τη συμμετοχή πολλών σπουδαίων ερμηνευτών, κατακτώντας το βραβείο καλύτερου παραδοσιακού δίσκου στα Bραβεία «Αρίων».

Δισκογραφία
Ο Μπάμπης Τσέρτος έχει 10 προσωπικούς δίσκους: «Άτιμη τύχη», «Ερωτοπουλείον», «Τα νιάτα τα μπερμπάντικα», «Το μερακλήδικο πουλί», «Της λυγερής απέναντι», «Ανάγλυφα μιας τέχνης ταπεινής», «Το μονοπάτι», «Ο Μπάμπης Τσέρτος τραγουδά Μιχάλη Σουγιούλ», «Στου παραδείσου το βυθό», «Βασίλης Τσιτσάνης: Τρία Έργα Επτά τραγούδια», καθώς επίσης και πολλές συμμετοχές.

el.wikipedia.org/wiki/Μπάμπης_Τσέρτος

Αγαπητός Τσοπανάκης

Ο Αγαπητός Τσοπανάκης ήταν Έλληνας φιλόλογος και γλωσσολόγος, Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών το 1998.  (1908 - 27 Οκτωβρίου 2005)

Αποφοίτησε από το Βενετόκλειο Γυμνάσιο της Ρόδου, σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και έκανε τη διδακτορική του διατριβή στην Πίζα της Ιταλίας.

Δίδαξε ελληνικά στο Γυμνάσιο του Χαρτούμ και στη συνέχεια στο Β' Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης.

Το 1944 έγινε υφηγητής Γλωσσολογίας στο Α.Π.Θ. και το 1955 εξελέγη καθηγητής στην έδρα της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας. Τα έτη 1959 - 1960 διετέλεσε Κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ.

Το 1984 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της οποίας και διετέλεσε πρόεδρος το 1998. Σημαντική είναι η προσφορά του στην επιστήμη, τόσο με την ιδιότητα του γλωσσολόγου, κορυφαίος καρπός της οποίας είναι η «Νεοελληνική Γραμματική» του, όσο και στο πεδίο της Κλασικής Φιλολογίας.

Ο Τσοπανάκης και η δημοτική
Στη "Γραμματική" του ο Tσοπανάκης ασχολείται περισσότερο με την κλίση και την παραγωγή των λέξεων και λιγότερο με τη σύνταξη της νέας ελληνικής.

Οριοθετεί την ορθολογικότερη οργάνωση των κλίσεων των ονομάτων στη βάση της ισοσυλλαβίας - ανισοσυλλαβίας αντί του γένους, που αναλύεται διεξοδικότερα στην "Γραμματική" του Μ.Tριανταφυλλίδη και τη φωνητική απόδοση των λέξεων.

Αν και ο Τσοαπανάκης δεν διακρίνει τη φωνητική από τη φωνολογία και δεν χρησιμοποιεί το διεθνές φωνητικό αλφάβητο, η οργανωμένη παρουσίαση της παραγωγής των λέξεων δίδεται με παράθεση πολλών παραδειγμάτων γλωσσικής χρήσης.

Στη σύσταση του ελληνικού λεξιλογίου εξετάζει τα δάνεια της νέας ελληνικής από διάφορες πηγές, εξαιρώντας από την εξέταση αυτή τόσο τα μεταφραστικά δάνεια, όσο και τα δάνεια από το διεθνές επιστημονικό λεξιλόγιο.

Ενδεικτική βιβλιογραφία
Ο δρόμος προς τη δημοτική
Αντί χρυσέων
Προβλήματα της δημοτικής Το τελικό -ν
Νεοελληνική γραμματική
Εισαγωγή στον Όμηρο
La rhetre de Lycurgue. L' annexe-Tyrtee

Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Αγαπητός_Τσοπανάκης