DIASKEDASI.INFO

Χριστόδουλος Χατζηπέτρος

Ο Χριστόδουλος Χατζηπέτρος ήταν Έλληνας αγωνιστής του 1821. (10 Μαΐου 1799 - 29 Οκτωβρίου 1869)

Γεννήθηκε στο Βετερνίκο Τρικάλων το 1799.
Η καταγωγή του ήταν από την ιστορική οικογένεια Χατζηπέτρου του Ασπροπόταμου.
Αναφέρεται ότι η οικογένειά του ανήκε σε δίγλωσσο πληθυσμό που εκτός από την Ελληνική μιλούσαν και την Βλαχική.

Πατέρας του ήταν ο βαθύπλουτος Γεώργιος Χατζηπέτρος.
Τον έστειλε στις Σέρρες για να μάθει γράμματα αλλά αυτός διέκοψε τα μαθήματα και πήγε στην Βιέννη.
Εκεί συνάντησε τον Ναπολέοντα στον οποίο με συγκίνηση του περιέγραψε τα δεινοπαθήματα που υπέφερε η πατρίδα του και του ζήτησε την βοήθεια των δυνάμεών του.

Ο Χριστόδουλος παρέμεινε στην Βιέννη μέχρι το 1813, και μετά επέστρεψε στην πατρίδα του.
Το 1817 διορίστηκε από τον Αλή πασά ως γραμματέας.

Στην Φιλική Εταιρεία μυήθηκε δύο χρόνια αργότερα. Από εκείνη την στιγμή, η μόνη του μέριμνα ήταν η απελευθέρωση της πατρίδας του.

Με την έναρξη της επανάστασης άρπαξε και αυτός τα όπλα, και με μεγάλο ενθουσιασμό σχημάτισε δικό του σώμα και πήρε μέρος σε μάχες από άκρη σε άκρη αναζητώντας τους κινδύνους, τις μάχες και τον θάνατο.

Διέπρεψε για την ανδρεία του. Το Ασπροπόταμο, η Καλαμπάκα, το Νεόκαστρο, το Μεσολόγγι, είναι ένδοξοι μάρτυρες του ηρωισμού του.

Κατά την έξοδο της φρουράς, βγήκε και αυτός από το Μεσολόγγι επικεφαλής τετρακοσίων, με το ξίφος στο χέρι και πέρασε μέσα από τους Τούρκους πολεμώντας και βγήκε σώος και αβλαβής.

Λίγο ύστερα έκανε εκστρατεία στην Αττική και πήρε μέρος σε όλες τις εκεί μάχες.
Ανδραγάθησε στην Αράχωβα.
Στην φοβερή πανωλεθρία του Φαλήρου σώθηκε ως εκ θαύματος. Και πάλι έτρεξε αναζητώντας νέους θριάμβους, στην Ναύπακτο, στις Θήβες, και στην Μάχη της Πέτρας.

Μετά την επανάσταση υπηρέτησε επί Καποδίστρια και επί Όθωνα με βαθμό στρατηγού, και ως υπασπιστής του βασιλιά.

Το 1854 ο Όθων του ανέθεσε την αρχηγία της εκστρατείας κατά την Θεσσαλία. Η εκστρατεία εκείνη, αν και άθλια προετοιμασμένο και τελικά αποτυχημένο κίνημα, απέδειξε ότι ο Χατζηπέτρος ακόμα ήξερε να πολεμάει. Στην μάχη του Λουτρού, στην πεδιάδα της Καρδίτσας και κοντά στα Μεγάλα Καλύβια αντιτάχτηκε κατά δεκαπλασίων εχθρών, αλλά ουδέποτε υποχώρησε, ούτε και λιποψύχησε.
Στην Καλαμπάκα δε, χίλιοι άνδρες περίπου, υπό τις διαταγές του Χατζηπέτρου και του Λεωτσάκου πήραν δάφνες αμάραντες.
Στις 9 Μαρτίου, απ' το πρωί αντιτέθηκαν δώδεκα χιλιάδων Τούρκων. Μετά την δύση του ήλιου, όρμησαν ακράτητοι με τα σπαθιά στο χέρι και έτρεψαν τον εχθρό σε άτακτη φυγή.

Μετά από την έξωση συνόδευσε τον Όθωνα στην Βαυαρία, επέστρεψε όμως στην Ελλάδα. Ο Βασιλιάς Γεώργιος τον διόρισε και πάλι επίτιμο υπασπιστή του.

Πέθανε από αποπληξία στην Αθήνα στις 29 Οκτωβρίου 1869. Γιος του ήταν ο Ευθύμιος Χατζηπέτρος.

Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Χριστόδουλος_Χατζηπέτρος

Ρίτσαρντ Ντρέιφους

Ο Ρίτσαρντ Ντρέιφους είναι Αμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης, βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου. (Richard Stephen Dreyfuss, 29 Οκτωβρίου 1947)

Η πορεία του ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του '60 όταν συμμετείχε ως κομπάρσος στην ταινία "Η Κοιλάδα με τις Κούκλες" (Valley of the Dolls). Έλαβε παγκόσμια αναγνωρισιμότητα με την συμμετοχή του στην ταινία του Τζορτζ Λούκας "Νεανικά Συνθήματα" (American Graffiti, 1973). Έπειτα πρωταγωνίστησε στις ταινίες Τα σαγόνια του καρχαρία (Jaws, 1975), Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου (Close Encounters of the Third Kind, 1977) του Στίβεν Σπίλμπεργκ.

To 1977 βραβεύτηκε με όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του Χέρμπερτ Ρος Το Κορίτσι του Αποχαιρετισμού (The Goodbye Girl, 1977) βασισμένο σε θεατρικό του Νιλ Σάιμον. Συνέχισε την επιτυχημένη του πορεία κατά τη δεκαετία του '80 με τις ταινίες Επιτέλους Είναι η Ζωή Μου (Whose Life Is It Anyway?, 1981), Οι Κοριοί (Stakeout, 1987) και Για Πάντα (Always, 1989).

To 1995 έλαβε τη δεύτερή του υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία Το Έπος του Κυρίου Χόλαντ (Mr. Holland's Opus) το οποίο έχασε από τον Νίκολας Κέιτζ για την ταινία Αφήνοντας το Λας Βέγκας (Leaving Las Vegas, 1995).

Ο Ντρέιφους είναι επίσης βραβευμένος με Χρυσή Σφαίρα και BAFTA, ενώ το 2002 έλαβε μια υποψηφιότητα για Βραβείο Σωματείου Ηθοποιών για καλύτερη ανδρική ερμηνεία σε τηλεταινία ή μίνι σειρά.

Παντρεύτηκε τρεις φορές την πρώτη φορά με την παραγωγό και συγγραφέα Τζέρεμι Ρέιν από το 1983 μέχρι και το 1995 με την οποία απέκτησε 3 παιδιά.

Βραβεία Ακαδημίας Κινηματογράφου
Βράβευση:
1977: Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία Το Κορίτσι του Αποχαιρετισμού

Υποψηφιότητα
1995: Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία Το Έπος του Κύριου Χόλαντ

Χρυσές Σφαίρες
Βράβευση:
1977: Καλύτερη Ανδρική Ερμηνεία σε Κωμωδία ή Μιούζικαλ για την ταινία Το Κορίτσι του Αποχαιρετισμού

Υποψηφιότητα
1973: Καλύτερη Ανδρική Ερμηνεία σε Κωμωδία ή Μιούζικαλ για την ταινία Νεανικά Συνθήματα
1987: Β' Ανδρικός Ρόλος στην ταινία Αντίστροφη μέτρηση (Nuts)
1995: Καλύτερη Ανδρική Ερμηνεία σε Κωμωδία ή Μιούζικαλ για την ταινία Το Έπος του Κύριου Χόλαντ

Βραβεία Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου
Βράβευση:
1977: Καλύτερος Ηθοποιός Σε Πρωταγωνιστικό Ρόλο για την ταινία Το Κορίτσι του Αποχαιρετισμού

Υποψηφιότητα:
1975: Καλύτερος Ηθοποιός Σε Πρωταγωνιστικό Ρόλο για την ταινία Τα Σαγόνια Του Καρχαρία.

Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Ρίτσαρντ_Ντρέιφους

Ζαν λε Ρον Ντ'Αλαμπέρ

Ο Ζαν Μπατίστ λε Ροντ ντ' Αλαμπέρ ήταν Γάλλος μαθηματικός, μηχανικός, φυσικός, φιλόσοφος και θεωρητικός της μουσικής. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους μαθηματικούς και φυσικούς του 18ου αιώνα. Επιπλέον βοήθησε τον Ντιντερό στην συγγραφή της περίφημης Εγκυκλοπαίδειας (Encyclopedie). (Jean Baptiste le Rond d’Alembert, Παρίσι, 16 Νοεμβρίου 1717 - Παρίσι, 29 Οκτωβρίου 1783)

Γεννημένος από πατέρα στρατηγό και μητέρα μαρκησία, ο ντ' Αλαμπέρ εγκαταλείφθηκε από πολύ μικρός από την μητέρα του μπροστά σε μια εκκλησία στο Παρίσι (της ροτόντας του Αγίου Ιωάννη, από όπου και το βαφτιστικό του όνομα), οπότε τον υιοθέτησε η γυναίκα του εκεί ιερέα.

Ο ντ' Αλαμπέρ σπούδασε νομικά,αργότερα ιατρική, και αργότερα αφοσιώθηκε με αυτοδιδασκαλία στα μαθηματικά και στη φυσική.

Ο ντ' Αλαμπέρ ήταν ο πρώτος που διατύπωσε το θεμελιώδες θεώρημα της άλγεβρας για το πλήθος των ριζών αλγεβρικής εξίσωσης, αν και άλλοι μαθηματικοί κατάφεραν να το αποδείξουν αργότερα.Επιπλέον απέδειξε το κριτήριο λόγων το 1768,ενώ εισήγαγε τη χρήση διαφορικών εξισώσεων στη Φυσική.

Έργα του Ζαν λε Ροντ ντ' Αλαμπέρ
Προεισαγωγικός λόγος στην Εγκυκλοπαίδεια, μετάφρ. Τιτίκα Δημητρούλια, εκδ. «Πόλις», Αθήνα 2005. β) Δες Diderot (1991. 1999. 1998).
Rousseau, Jean-Jacques (= Ρουσσώ, Ζαν-Ζακ): Επιστολή στον Ντ’ Αλαμπέρ. Περί των θεαμάτων, μετάφρ.-σημειώσεις Γιώργος Μητρόπουλος, επιμ. Γιώργος Μανιάτης, εκδ. «Στάχυ», Αθήνα 2001.

Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Ζαν_λε_Ρον_Ντ%27Αλαμπέρ

Νίκη ντε Σαιν Φαλ

Η Νίκη ντε Σαιν Φαλ, ήταν Γαλλίδα εικαστικός, ζωγράφος, γλύπτρια και σκηνοθέτρια. (πλήρες όνομα: Κατρίν Μαρί-Ανιές Φαλ ντε Σαιν Φαλ, γαλλικά: Catherine Marie-Agnes Fal de Saint Phalle?, 29 Οκτωβρίου 1930 - 21 Μαΐου 2002)

Η Σαιν Φαλ γεννήθηκε στο Νεϊγί-συρ-Σεν στις 29 Οκτωβρίου 1930. Ήταν κόρη ενός εύπορου Γάλλου τραπεζίτη αριστοκρατικής καταγωγής και της Αμερικανίδας συζήγου του. Όπως εξομολογήθηκε πολλά χρόνια αργότερα στη βιογραφία της, σε ηλικία 11 ετών βιάστηκε από τον πατέρα της, γεγονός που τη σημάδεψε.

Η Σαιν Φαλ μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη και στα 18 της παντρεύτηκε τον Χάρυ Μάθιους, παιδικό της φίλο. Αρχικά εργάστηκε σαν μοντέλο, κοσμώντας το εξώφυλλο περιοδικών όπως τα Life και Vogue. Στη συνέχεια για ένα διάστημα έμεινε στο σπίτι να μεγαλώσει τα παιδιά της προτού ξεκινήσει να ασχολείται με την τέχνη ως αυτοδίδακτη.

Στο Παρίσι
Το 1952 μετακόμισε στο Παρίσι όπου πήρε μαθήματα θεατρολογίας και υποκριτικής, ενώ παράλληλα ξεκίνησε να ζωγραφίζει, επηρεασμένη από διάφορα καλλιτεχνικά ρεύματα όπως η τέχνη του περιθωρίου. Τον επόμενο χρόνο υπέστη νευρική κρίση που την οδήγησε στο νοσοκομείο, μια εμπειρία που την ώθησε ακόμα πιο έντονα στη ζωγραφική.

Το 1955 ταξίδεψε στην Ισπανία μαζί με τον σύζυγο της και ανακάλυψε τους κήπους του Γκαουντί, ιδιαίτερα το Πάρκο Γκουέλ, το οποίο άσκησε μεγάλη επιρροή στην τεχνοτροπία της. Στο Παρίσι, στο μουσείο μοντέρνας τέχνης, γνώρισε τον Ελβετό γλύπτη Ζαν Τινγκελί τον οποίο παντρεύτηκε το 1971 ύστερα από το διαζύγιο της με τον Μάθιους. Οι δύο τους πραγματοποίησαν μεγάλο αριθμό γλυπτών, είτε ύστερα από αναθέσεις είτε απλώς ως έκφραση της δημιουργικότητας τους. Μαζί δημιούργησαν στη Γαλλία το Συντριβάνι Στραβίνσκι, ύστερα από δημόσια ανάθεση στη Σαιν Φαλ, και τον Κύκλωπα, δημιουργία του Τινγκελί.

Το 1961 έγινε μέλος του κινήματος των Νέων Ρεαλιστών, μαζί με καλλιτέχνες όπως οι Ζεράρ Ντεσάν, Σεζάρ, Μίμο Ροτέλα, Κρίστο και Υβ Κλάιν.Τη δεκαετία του ‘60 πραγματοποίησε τους Πυροβολισμούς, μια σειρά από περφόρμανς που την έκαναν διάσημη διεθνώς. Αποτελούνταν από πλαστικούς σάκους σε σχήμα ανθρώπινης φιγούρας γεμάτους μπογιά τους οποίους η Σαιν Φαλ πυροβολούσε για να απελευθερωθεί η μπογιά και να ζωγραφιστεί με αυτό τον τρόπο το έργο.

Την ίδια περίοδο η Σαιν Φαλ δημιούργησε μια μεγάλη σειρά από μνημειακά γλυπτά σε πάρκα γλυπτικής, κάποια εκ των οποίων με προσωπικές της δαπάνες, όπως τον Κήπο τον Ταρώ στην Τοσκάνη και τον Μαγικό Κύκλο της Βασίλισσας Καλιφιά στην Καλιφόρνια. Άλλα έργα της ήταν δημόσιες αναθέσεις. Από τα σημαντικότερα ήταν το Γκόλεμ, ένα παιδικό τέρας που βρίσκεται στο πάρκο Ραμπίνοβιτς της Ιερουσαλήμ και ήταν παραγγελία των τοπικών αρχών.

Το 1994 το Jerusalem Foundation της ανάθεσε μια ακόμα παραγγελία για τον Βιβλικό Ζωολογικό Κήπο της Ιερουσαλήμ. Η Σαιν Φαλ δημιούργησε ένα σύνολο γλυπτών ζώων με τον τιτλο "Η Κιβωτός του Νόε" τα οποία ολοκλήρωσε το 1998. Επίσης το 1987 ο Φρανσουά Μιτεράν της ανάθεσε το συντριβάνι του Σατώ-Σινόν.

Το τέλος
Η Σαιν Φαλ μετακόμισε το 1994 στην Καλιφόρνια, όπου ήταν και η μόνιμη κατοικία της μέχρι το θάνατο της στις 21 Μαΐου του 2002.

Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Νίκη_ντε_Σαιν_Φαλ