DIASKEDASI.INFO

Ανδρέας Μιχαλιτσιάνος

Ο Ανδρέας Γ. Μιχαλιτσιάνος ήταν Ελληνοαμερικανός αστρονόμος, ερευνητής στο Κέντρο Διαστημικής Πτήσεως Goddard (Goddard Space Flight Center) της NASA, κέντρο στο οποίο είχε προαχθεί σε επικεφαλής του εκεί Εργαστηρίου Αστρονομίας και Ηλιακής Φυσικής. (Αλεξάνδρεια, 22 Μαΐου 1947 – Βαλτιμόρη, 29 Οκτωβρίου 1997)

Γεννήθηκε στην Αίγυπτο, αλλά όταν ήταν μόλις δύο ετών μετακόμισε με την οικογένειά του στη Νέα Υόρκη.

Ο πατέρας του, ο Γεράσιμος Μιχαλιτσιάνος, ήταν πλοίαρχος του εμπορικού ναυτικού, στο πλοίο "Foundation Star", όταν αυτό βυθίστηκε κατά τη διάρκεια τυφώνα, στις 24 Σεπτεμβρίου 1952 στα ανοικτά των ακτών της Βιρτζίνια.

Ο Γεράσιμος διασώθηκε με μέλη του πληρώματός του, αλλά πέθανε λίγο αργότερα από πνευμονία. Ο Ανδρέας έδειξε από μικρός ενδιαφέρον για την αστρονομία και τη φυσική. Σε ηλικία 16 ετών κέρδισε ένα επιστημονικό διαγωνισμό και το 1968 (21 ετών) πήρε το πτυχίο της Φυσικής από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, εργαζόμενος ταυτόχρονα στο κοντινό Αστεροσκοπείο Κιτ Πηκ για να πληρώσει τα δίδακτρά του.

Στη συνέχεια κέρδισε πλήρη υποτροφία για μεταπτυχιακές σπουδές και πήρε το διδακτορικό του (Ph.D.) στην Αστροφυσική από το Churchill College του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ το 1976.

Ασχολήθηκε ως ερευνητής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια, το περίφημο Caltech, και στο Κέντρο Διαστημικής Πτήσεως Goddard (Goddard Space Flight Center) της NASA από τη δεκαετία του 1970 μέχρι το θάνατό του.

Ο Μιχαλιτσιάνος συμμετέσχε σε προγράμματα όπως το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ και ο δορυφόρος υπεριώδους International Ultraviolet Explorer (IUE), και τιμήθηκε επανειλημμένα για τις συνεισφορές του σε αυτά. Προάχθηκε σε επικεφαλής του Εργαστηρίου Αστρονομίας και Ηλιακής Φυσικής (Solar Physics Division) στο Goddard στις αρχές του 1997.

Ο Ανδρέας Μιχαλιτσιάνος ήταν παντρεμένος και με τη σύζυγό του είχαν τρία παιδιά, δύο κόρες και ένα γιο. Πέθανε μετά από μακρά ασθένεια (όγκο στον εγκέφαλο).

Το όνομα «Ανδρέας Μιχαλιτσιάνος» δόθηκε προς τιμή του σε ένα από τα ρομποτικά τηλεσκόπια του Αστεροσκοπείου της Εκπαίδευσης «Εύδοξος», στο ελληνικό νησί Κεφαλονιά.

Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Ανδρέας_Μιχαλιτσιάνος

Στυλιανός Μαυρομιχάλης

Ο Στυλιανός Μαυρομιχάλης ήταν δικαστικός και πρωθυπουργός της Ελλάδας. (1899-29 Οκτωβρίου 1981)

Γεννήθηκε στη Μάνη και καταγόταν από την ιστορική οικογένεια των Μαυρομιχαλαίων.

Ήταν ανιψιός του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, ο οποίος υπήρξε επίσης πρωθυπουργός.
Φοίτησε νομικά αρχικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του σε Γερμανία και Ελβετία.

Το 1924 διορίστηκε έπειτα από διαγωνισμό πάρεδρος ενώ το επόμενο έτος έγινε πρωτοδίκης.

Το 1936 έγινε πρόεδρος πρωτοδικών και το 1939 εφέτης.

Το 1946 εισήλθε στον Άρειο Πάγο του οποίου διετέλεσε πρόεδρος από το 1963 ως το 1968.

Είχε παρασημοφορηθεί με τον ανώτερο Ταξιάρχη του Φοίνικος.

Στις 28 Σεπτεμβρίου του 1963 σχημάτισε υπηρεσιακή κυβέρνηση, η οποία παρέμεινε μέχρι τις 8 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, με σκοπό να οδηγήσει την χώρα στις εκλογές. Παράλληλα ανέλαβε και το υπουργείο Εσωτερικών.

Το 1968 απομακρύνθηκε από τη θέση του στην οποία επανήλθε τιμητικά το 1974.
Έγραψε πολλές νομικές μελέτες όπως: «Η υπό αίρεσιν καταγγελία της συμβάσεως», «Αποζημίωσις λόγω καταγγελίας της συμβάσεως», «Η ρήτρα πληρωμής είδος», «Το Άρθρο 63 του αστικού κώδικα» κ.ά.

Απεβίωσε στις 29 Οκτωβρίου του 1981.

Ο Μίμης (Δημήτρης) Φωτόπουλος του Νικολάου υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού κινηματογράφου και του θεάτρου. (20 Απριλίου 1913 - 29 Οκτωβρίου 1986)

Γεννήθηκε στη Ζάτουνα Γορτυνίας και ήταν γιος του Νικολάου Φωτόπουλου και της Άννας Παπαδοπούλου από το Αίγιο.
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και παρακολούθησε μαθήματα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (μέχρι το β΄ έτος, 1933).
Συμμετείχε στο ΕΑΜ, και για τη δράση του εξορίστηκε στην Ελ Ντάμπα στα Δεκεμβριανά.

Εργάσθηκε ως ηθοποιός - θιασάρχης από το 1952 και σκηνοθέτης από το 1960.
Έγραψε 7 βιβλία (4 ποιητικές συλλογές: «Μπουλούκια» 1940, «Ημιτόνια» 1960, «Σκληρά τριολέτα» 1961 και ο «θάνατος των ημερών» 1976)
και 3 αυτοβιογραφικά («25 χρόνια θέατρο» 1958, «Το ποτάμι της ζωής μου» και «Ελ Ντάμπα - Όμηρος των Εγγλέζων» 1965)
και 2 θεατρικά έργα («Ένα κορίτσι στο παράθυρο» 1966 και «Πελοπίδας ο καλός πολίτης» 1976) που έχουν παιχτεί.
Οργάνωσε 5 εκθέσεις ζωγραφικής (ιδιότυπης τεχνικής κολάζ γραμματοσήμων).

Υπήρξε μέλος του Δ.Σ. του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Ελευθέρου Θεάτρου και Πρόεδρος του Δ. Σ. Άρματος Θέσπιδος.
Έκανε θεατρικές περιοδείες στην Αμερική, Γερμανία, Αίγυπτο, Τουρκία και Κύπρο.
Τιμήθηκε με τα παράσημα Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου Α΄ και Σταυρό του Αποστόλου Μάρκου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.

Ο Μίμης Φωτόπουλος ασχολήθηκε για πολλά χρόνια και με αξιοσημείωτη επιτυχία με την τεχνική του κολάζ και μάλιστα με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο, τη χρήση «ψηφίδων» από γραμματόσημα με τις οποίες έφτιαξε μεγάλο αριθμό ζωγραφικών πινάκων.

Σημαντικότερες συμμετοχές του ήταν στο «Βυσσινόκηπο» του Τσέχωφ, στις «Αγριόπαπιες» του Ίψεν στο θέατρο Τέχνης, στο «Όνειρο καλοκαιρινής νύκτας» του Σαίξπηρ στο θέατρο του Βασιλικού Κήπου (1956) και για πολλά χρόνια συνεργάστηκε με τον Ντίνο Ηλιόπουλο.
Εμφανίστηκε σε δεκάδες κωμωδίες φάρσες αλλά και δραματικούς ρόλους.
Χαρακτηριστικές ερμηνείες στο «Ο καλός στρατιώτης Σβέικ» και «Δον Καμίλλο».
Επίσης σε περισσότερες από 100 ταινίες με κωμικούς ρόλους όπως «Η Κάλπικη λίρα», «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο», «Τα κίτρινα γάντια», «Το σωφεράκι», «Ο Εμίρης και ο Κακομοίρης» (στην ταινία αυτή η Ελένη Προκοπίου αποτέλεσε την κινηματογραφική του κόρη), «Ο γρουσούζης» κ.ά.

Χαρακτηριστική του κινηματογραφική ατάκα που βρίσκουμε στην ταινία «Ο ουρανοκατέβατος»: «Και μετά θα κάααθεσαι!»

Πέθανε στην Αθήνα στις 29 Οκτωβρίου 1986.

Συγγραφικό έργο
«Το ποτάμι της ζωής μου» εκδ. Καστανιώτη : Αυτοβιογραφία όπου ο Μ. Φωτόπουλος μιλάει για το ελληνικό θέατρο και τον κινηματογράφο της εποχής του, καθώς και για άλλες του επιδόσεις στις τέχνες, παράλληλα με τις διάφορες σχέσεις του με τους ανθρώπους. «Γεννήθηκα», γράφει, «ανήμερα Κυριακής των Βαΐων, σημαδιακή μέρα στη Ζάτουνα, χωριό που έγινε γνωστό όχι από μένα φυσικά, αλλά από τον Μίκη Θεοδωράκη που τον εξόρισε εκεί η εφταετία». Στο ποτάμι της ζωής του γράφουν επίσης οι Λάκης Λαζόπουλος, Γιάννης Σιδέρης, Κ. Γεωργουσόπουλος, Έλενα Ακρίτα, Μαρία Ρεζάν, Χρ. Βαλαβανίδης και Γιάννης Ξανθούλης. Το έργο συμπληρώνεται με πλούσια εικονογράφηση με έλλειψη όμως χρονολογίου στοιχείων φιλμογραφίας και θεατρικών παραστάσεων.

Πολιτική δράση και εξορία
Στη διάρκεια της κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση στις τάξεις του ΕΑΜ, θα συμμετάσχει στα Δεκεμβριανά όπου θα συλληφθεί από τις Βρετανικές μονάδες και θα εκτοπιστεί στο στρατόπεδο της Ελ Ντάμπα, από όπου θα επιστρέψει τον Μάρτη του 1945.

Φιλμογραφία
Μασάζ για όλα τα γούστα (1986)....Αντώνης «Φιλοποίμην»
Εν πλω (1985) .... Μήτσος
Ένας πρωτάρης στο κολλέγιο (1984) ....
Ο γλυκοψεύτης-Μήτσος ο ρεζίλης (1984) ... Ιορδανης
Ρόδα τσάντα και κοπάνα No 3 (1984)... Αριστείδης Χαβαλές
Χίλια κυβικά τρέλα (1983) ...
Ρόδα τσάντα και κοπάνα Νο 2 (1983)
Θα σε κλέψω, μ' ακούς; (1983)... Φραντζέσκο Μπερπερίνι, Ιταλός αρχαιοκάπηλος
Αλλαγή... και το λουρί της μάνας (1982) ... Φραντζίσκο Μπαρμπερίνη, Ιταλός που με την κατοχή υπηρετούσε στην Αθήνα
Καμικάζι τσαντάκιας (1982) ... ένας γείτονας
Οι κομάντος και τα μανούλια .... καπετάν - Χάρος Παπαδάτος
Κέρατο στο κέρατο (1982)
Κομάντος και μανούλια (1982)
Ο περίεργος - Ο πρώτος ματάκιας (1982)... ξενοδόχος
Ρόδα, τσάντα και κοπάνα (1982)... Αριστείδης Χαβαλές
Τροχονόμος Βαρβάρα (1981)... Πάτροκλος Αρχοντάκης
Γεύση από Ελλάδα! (1980) ... Ένας πατέρας και απατεώνας
Τα παιδιά της πιάτσας (1979).... ‘Δόχτορας‘, αρχιμαφιόζος
Περιπλάνηση (1979)
Ο Πατούχας (1972) .... Θωμάς
Ο καουμπόι του Μεταξουργείου (1971) ... Κιτς Χάραντ
Μια νταντά και τέζα όλοι (1971) ... Πελοπίδας και σεναριογράφος του έργου
Τι κάνει ο άνθρωπος για να ζήσει (1971)...Τρύφωνας
Αριστοτέλης ο επιπόλαιος (1970) .... Ορέστης Μπαρμπούτογλου
Ο ντιρλαντάς (1970)
Δυο έξυπνα κορόιδα (1970) ... εμίρης Σαλάτ
Δυο τρελλοί και ο ατσίδας (1970) ... Μένιος
Έμπαινε με Μανολιό (1970)... Καπετάν Νικόλας
Ένας χίππης με τσαρούχια (1970) ... Ερμής Ραζής
Οι τέσσερις άσσοι (1970) ... Αντώνης Λέμπεσης
Κακός, ψυχρός κι ανάποδος (1968) ... Βασίλης
Κίτσος, μίνι και σουβλάκια (1968) .... Δήμος
Συννεφιασμένοι ορίζοντες (1968)... Κώτσος
Τα δολλάρια της Ασπασίας (1967)... Λαλάκης
Για μια τρύπια δραχμή (1967)... Αλέξης, θείος απ' τη Νότια Αφρική
Ο χαζομπαμπάς (1967) ... διευθυντής
Κολωνάκι διαγωγή μηδέν (1967) .... Διαμαντής Καρανάμπασης
Πέντε γυναίκες για έναν άνδρα (1967)... Παντελής Δεληγιώργης
Το πλοίο της χαράς (1967) ... Στέλιος
Πράκτωρ Κίτσος καλεί.. Γαστούνη (1967) ... Αχιλλέας Περδίκης
Ένα καράβι Παπαδόπουλοι (1966) ... Βαγγέλης
Απόκληροι της κοινωνίας (1965)... Λεωνίδας
Μπετόβεν και μπουζούκι (1965) ..... Μένιος Ντάλμπασης
Η Εύα δεν αμάρτησε (1965)... Ξενοφώντας
Καημοί στη φτωχογειτονιά (1965) ..... Αίσωπος
Κάλλιο πέντε και στο χέρι (1965) .... Πυθαγόρας Κωνσταντέας
Ο ουρανοκατέβατος (1965)... Περικλής Μπιρμπιλόπουλος, πρώην δικαστικός, μακαρίτης
Άλλος για το εκατομμύριο (1964) .... Σάββας
Ο εμίρης και ο κακομοίρης (1964)... εμίρης Αμπουραχμάν
Νυχτοπερπατήματα (1964) ...... απατεώνας ‘πατέρας‘
Τα παλικαράκια της παντρειάς (1963) ..... Φώτης Φαρδής
Τρελοί πολυτελείας (1963) .... Kυριάκος
Ζητείται τίμιος (1963) ... ληστής
Οι γυναίκες θέλουν ξύλο (1962)
Ο χρυσός και ο τενεκές (1962) ... Πάτροκλος Μπαρατέλας
Ο Θόδωρος και το δίκαννο (1962) .... Θόδωρος
Οι αετονύχηδες (1962)
Ο μαγκούφης (1962) ... Βασιλάκης
Ο Σταμάτης κι ο Γρηγόρης (1962) ... Σταμάτης Μπάστακας
Φτωχαδάκια και λεφτάδες (1961) .... Φώντας Μπαρδούσης
Οι χαραμοφάηδες (1961)... Έξαρχος
Ο καλός μας άγγελος (1961)... Αντώνης Χαρής
Η Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλίκαρα (1960)... Βρασίδας Αλεξάνδρου, άνεργος
Τα κίτρινα γάντια (1960) .... Λέανδρος
Το μεγάλο κόλπο (1960) .... Μίλτος Καρανάσης
Η Νάνσυ την ψώνισε (1960) .... Mελέτης
Νταντά με το ζόρι (1959)... Αλέκος Λαζάνης
Διακοπές στην Κολοπετινίτσα (1959) ... Μιλτιάδης Σούρβος
Να ζήσουν τα φτωχόπαιδα (1959)... Θανάσης Μπατζίνιος
Μια Ιταλίδα στην Ελλάδα (1958)... Κωνσταντίνος Μακρυγιάννης
Ο μισογύνης (1958) ... Βρασίδας
Ο Φανούρης και το σόι του (1957) .... Φανούρης Σκαρβέτσος
Λατέρνα, φτώχεια και γαρίφαλο (1957) .... Πετράκης
Ο μεγαλοκαρχαρίας (1957) ... Βαγγέλης
Η καφετζού (1956) .... Σπύρος Τσαρδής
Η κάλπικη λίρα (1955) .... αόμματος
Ούτε γάτα ούτε ζημιά (1955) .... Στέλιος Μολφέτας, σταθμάρχης
Γκόλφω (1955) ..... Γιάννος
Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο (1955) .... Πετράκης
Μαγική πόλις (1954)
Η ωραία των Αθηνών (1954) .... Nότης Δούρος
Η άγνωστος (1954) .... Δημητράκης
Γκολ στον έρωτα (1954)... Παντελής Κόντρας
Το ποντικάκι (1954)... Μπάμπης, ταξιδιωτικός πράκτορας, αλλά... και χαρτοκλέφτης
Ρωμέικη καρδιά (1953)
Το σωφεράκι (1953) .... Βάγγος Τσιρίκος
Άγγελος με χειροπέδες (1952) ..... Φάνης
Δυο κωθώνια στο ναυτικό (1952)
Ο φαταούλας (1952) ... Φανούρης Καράμπαμπας
Ο γρουσούζης (1952) .... Κουτσομπόλης
Ο πύργος των Ιπποτών (1952)... Σωτήρης
Ο βαφτιστικός (1952)... Μενέλαος Καραπιστόλης, Συνταγματάρχης
Ματωμένα Χριστούγεννα (1951) .... σαλταδόρος
Μια νύχτα στον παράδεισο (1951)... Αντώνης
Προπαντός ψυχραιμία (1951) (και σεναριογράφος, σκηνοθέτης)
Τα τέσσερα σκαλοπάτια (1951)... Βρασίδας, μάγγας της κατοχής
Οι Απάχηδες των Αθηνών (1950)... Καρκαλέτσος
Έλα στο θείο (1950)... Φώτης Γιορές
Θύελλα στο φάρο - Το σφάλμα μιας μητέρας (1950) .....
100.000 λίρες (1948)... Κλεομένης
Οι Γερμανοί ξανάρχονται (1948)... Νίκος
Χαμένοι Άγγελοι (1948) .... Λουκάς Μανόπουλος
Μαντάμ Σουσού (1948) ... Λουκάς

Τηλεόραση
Ο θείος μας ο Μίμης
Δον Καμίλο

Γεώργιος Γκουρτζίεφ

Ο Γεώργιος Γκουρτζίεφ ήταν Αρμένιος μυστικιστής φιλόσοφος και πνευματικός δάσκαλος, ελληνικής καταγωγής. (Γεώργιος Γεωργιάδης, 13 Ιανουαρίου 1866 - 29 Οκτωβρίου 1949)

Ο Γκουρτζίεφ γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη (Αρμενία) (τότε περιοχή της Ρωσικής Αυτοκρατορίας), από πατέρα Πόντιο και Αρμένια μητέρα.

Το ακριβές έτος της γέννησής του κυμαίνεται μεταξύ του 1866 και του 1877 και δεν είναι γνωστό με βεβαιότητα. Μεγάλωσε στο Καρς του Καυκάσου και στα νεανικά του χρόνια ταξίδεψε σε πολλά μέρη του κόσμου (Κεντρική Ασία, Αίγυπτος, Ρώμη, Ελλάδα και αλλού), πριν επιστρέψει στην Ρωσία το 1912.

Το 1912 ο Γκουρτζίεφ αρχίζει να συγκεντρώνει τους μαθητές του και να οργανώνει ομάδες στη Μόσχα και στην Αγία Πετρούπολη. Την ίδια χρονιά παντρεύεται την Julia Ostrowska. Το 1916 δέχεται ως μαθητή του τον Πήτερ Ουσπένσκυ.

Την εποχή της Ρωσικής Επανάστασης (1917), μαζί με ομάδα μαθητών του, αφήνει την Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη και μετακινείται στην περιοχή του Καυκάσου και κατόπιν στην Κωνσταντινούπολη.

Το 1922 εγκαθίσταται με πολλούς μαθητές του στο Παρίσι και ιδρύει εκεί το Ινστιτούτο για την αρμονική ανάπτυξη του Ανθρώπου. Το 1924 επισκέπτεται τις Η.Π.Α., και διαλύει το Ινστιτούτο του, χωρίς ωστόσο να σταματήσει να διδάσκει.

Ο Γκουρτζίεφ πέθανε τον Οκτώβριο του 1949 και κηδεύτηκε στο Παρίσι.

Διδασκαλία
Ο Γκουρτζίεφ ποτέ δεν αποκάλυψε την προέλευση της διδασκαλίας του και υποστήριζε ότι έχει ξεχωριστή προέλευση από κάθε άλλη γνωστή διδασκαλία.
Πάντως σε αυτήν αναγνωρίζονται στοιχεία που υπάρχουν και σε θρησκείες όπως ο Βουδισμός, ο Χριστιανισμός και το Σουφικό Ισλάμ.

Η βασική του θέση και διδασκαλία είναι ότι ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια του βίου του ζει σε μία μορφή ύπνου και σχεδόν καθ' ολοκληρία μηχανικά χωρίς να έχει πραγματική γνώση ούτε της εξωτερικής αλλά κυρίως της εσωτερικής του πραγματικότητας.

Από αυτή την κατάσταση ο άνθρωπος μπορεί να δραπετεύσει μέσω δικής του συνειδητής προσπάθειας και θεληματικής ταλαιπωρίας και με τη βοήθεια ανθρώπων που έχουν ήδη προχωρήσει πριν από αυτόν σε κάποιον βαθμό προς αυτή την κατεύθυνση.

Η ανακάλυψη του τι ακριβώς σημαίνουν οι όροι «συνειδητή προσπάθεια» και «θεληματική ταλαιπωρία» που χρησιμοποιούσε ο Γκουρτζίεφ αποτελεί η ίδια τμήμα της διαδικασίας της εξέλιξης του κάθε ανθρώπου.

Το σύστημα διδασκαλίας που πρότεινε, απευθύνεται στην πλειονότητα των ανθρώπων, χωρίς να τίθεται ζήτημα φύλου, καταγωγής, θρησκείας, κ.λπ..

Για τους περισσότερους μελετητές ο Γκουρτζίεφ θα παραμένει ένα αίνιγμα, κάτι που ίσως αποτελούσε και την επιθυμία και του ίδιου, χωρίς αυτό σε καμία περίπτωση να σημαίνει απομάκρυνση από τον κοινό άνθρωπο, αλλά το αντίθετο.
Άλλωστε μια από τις φράσεις - διδασκαλία του είναι «Αν θες κάτι δικό σου για πάντα, δώρησε το», μια φράση κλειδί για την προσφορά στον συνάνθρωπο.

Βιβλιογραφία
Βιβλία του ιδίου
Γ.Γκουρτζίεφ, Ιστορίες του Βεελζεβούλ στον εγγονό του, εκδ. Πύρινος Κόσμος (3 τόμοι)
Γ.Γκουρτζίεφ, Συναντήσεις με αξιοσημείωτους ανθρώπους, εκδ. Χατζηνικολή
Γ.Γκουρτζίεφ, Η ζωή είναι πραγματική μόνο όταν «Είμαι», εκδ. Πύρινος Κόσμος
Γ.Γκουρτζίεφ, Ο Γκουρτζίεφ μιλά στους μαθητές του, εκδ. Πύρινος Κόσμος (συλλογή ομιλιών του Γκουρτζίεφ)

Ενδεικτική βιβλιογραφία άλλων συγγραφέων
Τζων Μπένετ, Γκουρτζίεφ, ένα πολύ μεγάλο αίνιγμα, εκδ. Σωμανους
Μωρίς Νικόλ, Ψυχολογικά σχόλια στην διδασκαλία του Γκουρτζίεφ, εκδ. Γαβριηλίδης
Πήτερ Ουσπένσκυ, Αναζητώντας τον κόσμο του θαυμαστού, εκδ. Πύρινος Κόσμος
Πήτερ Ουσπένσκυ, Ο τέταρτος δρόμος, εκδ. Πύρινος Κόσμος
Πήτερ Ουσπένσκυ, Η ψυχολογία της δυνατής εξέλιξης του ανθρώπου, εκδ. Πύρινος Κόσμος
Πήτερ Ουσπένσκυ, Η κοσμολογία της εξελικτικής δυνατότητας του ανθρώπου, εκδ. Πύρινος Κόσμος
Τόμας ντε Χαρτμαν, Η ζωή μας με τον κύριο Γκουρτζίεφ, εκδ. Δίον

Συλλογικό, Γκουρτζίεφ, εκδ. Ζήτρος
Τσέσλαβ Τσέκοβιτς, Γκουρτζίεφ: Ένας δάσκαλος της Ζωής, εκδ. Αρχέτυπο
Τσαρλς Στάνλεϊ Νοτ, Διδασκαλίες του Γκουρτζίεφ, εκδ. Αρχέτυπο
Ρενέ Ζυμπέρ, Ποιος είσαι κύριε Γκουρτζίεφ, εκδ. Αρχέτυπο

Κινηματογράφος
Συναντήσεις με αξιοσημείωτους ανθρώπους. Κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Γκουρτζίεφ. Σκηνοθεσία: Πήτερ Μπρουκ, 1979.

Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Γεώργιος_Γκουρτζίεφ