DIASKEDASI.INFO

Άρθουρ Κλαρκ

Ο Σερ Άρθουρ Τσαρλς Κλαρκ ήταν Άγγλος συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας. (αγγλικά: Sir Arthur Charles Clarke, 16 Δεκεμβρίου 1917 - 19 Μαρτίου 2008)

Γεννήθηκε στο Μάινχεντ του Σόμερσετ, στην Αγγλία, στις 16 Δεκεμβρίου του 1917. Σπούδασε φυσική και μαθηματικά στο Κινγκς Κόλετζ, στο Λονδίνο. Υπηρέτησε ως υποσμηναγός στη RAF την περίοδο 1941-1946 και ήταν ειδικός στα ραντάρ και στις επικοινωνίες. Το 1945 ήταν ο πρώτος που πρότεινε τη χρήση δορυφόρων σε γεωστατική τροχιά για την αναμετάδοση ραδιοκυμάτων.

Παντρεύτηκε το 1953 και πήρε διαζύγιο το 1964 χωρίς να αποκτήσει τέκνα. Το 1954 ανέλαβε μια υποβρύχια εξερεύνηση και φωτογράφισε τον βυθό στους υφάλους της Αυστραλίας και τις ακτές της Κεϋλάνης, γεγονός που επηρέασε τη συγγραφική του καριέρα και τον ώθησε να δηλώσει πως η κατάδυση είναι η κοντινότερη εμπειρία στη διαστημική πτήση.

Το 1956 μετανάστευσε στη Σρι Λάνκα όπου διέμεινε ως τον θάνατό του. Σχολίασε για λογαριασμό του τηλεοπτικού δικτύου CBS τις πτήσεις στη Σελήνη των διαστημοπλοίων Απόλλων 11, 12 και 15, ενώ με τα βιβλία του υπήρξε προπαγανδιστής της εξερεύνησης του διαστήματος. Ήταν εταίρος σε πολλούς επιστημονικούς συλλόγους και πρόεδρος της Αγγλικής Διαπλανητικής Εταιρίας (British Interplanetary Society). Για τις επιστημονικές εργασίες του τιμήθηκε με διακρίσεις και βραβεία από αγγλικά και αμερικανικά επιστημονικά ιδρύματα. Χρίστηκε ιππότης το 1998.

Πέθανε σε ηλικία 90 ετών στις 19 Μαρτίου του 2008 στο Κολόμπο της Σρι Λάνκα από χρόνια αναπνευστική ανεπάρκεια που ήταν αποτέλεσμα παλαιότερης προσβολής πολιομυελίτιδας.

Ο Άρθουρ Κλαρκ υπήρξε από του πρωτοπόρους της σκληρής επιστημονικής φαντασίας και συνήθως συγκαταλέγεται στους τρεις σπουδαιότερους συγγραφείς του χώρου, μαζί με τον Ισαάκ Ασίμοφ και τον Ρόμπερτ Χαϊνλάιν. Έχει δηλώσει ότι ο ίδιος επηρεάστηκε περισσότερο από τη λογοτεχνία του Όλαφ Στάπλεντον, κεντρικό μοτίβο της οποίας είναι η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους και η σχέση του με τον κόσμο.

Στα έργα επιστημονικής φαντασίας του ίδιου του Κλαρκ βασική θεματολογία είναι η ενόραση για το κοντινό ή το απώτερο μέλλον, η διερεύνηση των όρων για ζωή στο διάστημα και η απελευθέρωση του Ανθρώπου, βάσει αυστηρών επιστημονικών δεδομένων, ενώ όχι σπάνια η πλοκή τους αντικατοπτρίζει το κοσμικό μυστήριο. Η μεταφυσική του φλέβα, οι μυστικιστικές του ανησυχίες αλλά και η ενασχόλησή του με το παραφυσικό έγιναν αισθητά με τα μυθιστορήματα «Η πόλη και τ' άστρα», «Οι Επικυρίαρχοι» και το γνωστότερο διήγημά του «Ο Φρουρός» (Sentinel, γραμμένο το 1948), το οποίο αποτέλεσε αρχικό υλικό για το σενάριο της κινηματογραφικής επιτυχίας 2001: Οδύσσεια του Διαστήματος, που σκηνοθετήθηκε από τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ το 1968.

Το 2001, το οποίο θεωρείται μια από τις καλύτερες κινηματογραφικές ταινίες επιστημονικής φαντασίας, έγινε ταυτόχρονα και μυθιστόρημα από τον Κλαρκ, ενώ η επιτυχία του οδήγησε τον συγγραφέα να γράψει τρεις συνέχειες, τα «2010: Οδύσσεια 2», «Οδύσσεια 2061» και «3001: Η Τελική Οδύσσεια», εκ των οποίων η πρώτη, προσαρμοσμένη στο ψυχροπολεμικό κλίμα της εποχής και με ένα εμφανές ειρηνιστικό μήνυμα, μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1984 από τον Πίτερ Χάιαμς. Κεντρική ιδέα της Οδύσσειας του Διαστήματος αλλά και των Επικυρίαρχων είναι η καταγωγή και εξέλιξη του Ανθρώπου, είτε με τη βοήθεια της τεχνολογίας είτε χωρίς, και η επαφή του με το υπερβατικό. Ωστόσο ο ίδιος ο Κλαρκ είχε δηλώσει σε συνέντευξη του πως ήταν άθεος, καθώς και πως δεν πίστευε σε παραφυσικά γεγονότα παρά μόνο ως φαινόμενα δυνάμενα να ερμηνευθούν επιστημονικώς.

Γνωστή επίσης είναι και η πολυβραβευμένη σειρά βιβλίων «Ράμα», που ξεκίνησε το 1972 με το μυθιστόρημα Ραντεβού με τον Ράμα, η οποία περιλαμβάνει συνολικά τέσσερα βιβλία. Η σειρά περιγράφει την πρώτη επαφή της Ανθρωπότητας με εξωγήινη τεχνολογία, σε ένα κοντινό μέλλον όπου η Γη έχει ενοποιηθεί πολιτικά σε ένα κλίμα κοινωνικής ελευθεριότητας. Παρόμοια, σχεδόν ουτοπικά σκηνικά, όπου προδιαγράφεται ο αποικισμός του Ηλιακού Συστήματος αλλά και η ειρήνευση και αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων μέσω του τεχνολογικού πολιτισμού, αποτελούν το υπόβαθρο και των μυθιστορημάτων «Αυτοκρατορία της Γης», «Παράξενες Θάλασσες», όπου το εξερευνητικό ενδιαφέρον στρέφεται προς τον βυθό των ωκεανών αντί για το διάστημα, «Οι πηγές του Παραδείσου», όπου μία μυθιστορηματική εκδοχή της ιστορίας της Σρι Λάνκα εμπλέκεται με την υποτιθέμενη μελλοντική κατασκευή του πρώτου διαστημικού ανελκυστήρα κ.α.

Στο βιβλίο του «The Songs of Distant Earth», που αποτέλεσε έμπνευση για το ομώνυμο μουσικό άλμπουμ του Μάικ Όλντφιλντ και ήταν ανάπτυξη παλαιότερου διηγήματος, ο Κλαρκ εξερευνά την ιδέα της διαστημικής αποστολής κλειστών οικοσυστημάτων για διαστρικά ταξίδια πολλών γενεών, με στόχο τον αποικισμό πλανητών που απέχουν πολύ από το Ηλιακό Σύστημα. Στο εν λόγω βιβλίο επιχείρησε να δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα στην ανάπτυξη των χαρακτήρων και στο συναισθηματικό υπόβαθρο, ίσως ως απάντηση σε κατηγορίες κριτικών λογοτεχνίας που υποστήριζαν ότι τα έργα του εστίαζαν υπερβολικά στη μελλοντική τεχνολογία, ενώ οι χαρακτήρες τους ήταν ρηχοί και μονοδιάστατοι.

Ο Κλαρκ έγραψε και μη μυθοπλαστικά έργα, όπως η συλλογή δοκιμίων «Προέκταση στο μέλλον (Profiles of the Future: An inquiry into the limits of the possible)» σχετικά με πιθανές μελλοντικές τεχνολογίες και τις κοινωνικές επιπτώσεις τους, ενώ συμμετείχε και στην παραγωγή των εκλαϊκευμένων αγγλικών τηλεοπτικών ντοκιμαντέρ «Τα μυστήρια του κόσμου (Mysterious World)» (1980), το οποίο αφορούσε άλυτα αινίγματα της φύσης και του απώτατου παρελθόντος του Ανθρώπου, και «Άγνωστες Δυνάμεις (World of Strange Powers)» (1985), που αφορούσε παραφυσικά φαινόμενα και επιστημονικές ερμηνείες τους.

Εργογραφία
Μυθιστορήματα
Against the Fall of Night (Ενάντια στο πέσιμο της νύχτας) (1953)
Prelude to Space (Πρελούδιο στο Διάστημα) (1951)
The Sands of Mars (1951)
—μτφ. Σ.Ντούμας, ως «Έξοδος» (εκδ. "Κάκτος")
Islands in the Sky (Νησιά στον Ουρανό) (1952)
—μτφ.Βούλα Μάστορη (εκδ. "Πατάκης")
Childhood's End (Το τέλος της παιδικής ηλικίας) (1953)
—μτφ. Δ.Αποστόλου, ως «Οι επικυρίαρχοι» (εκδ. "Πάπυρος-ΒΙΠΕΡ" και εκδ. "Κάκτος")
Earthlight Γαιόφως (1955)
—μτφ. Σ.Πανούση (εκδ. "Κάκτος")
The City and the Stars Η πόλη και τ' άστρα (1956, εμπλουτισμένη διασκευή του Against the Fall of Night)
—μτφ.Τάσος Ρούσσος (εκδ. "Κάκτος")
The Deep Range (1957)
—μτφ. Σ.Πανούση, ως «Παράξενες Θάλασσες» (εκδ. "Κάκτος")
A Fall of Moondust (Μια πτώση στη σκόνη της Σελήνης) (1961)
—μτφ. Χ.Ξενούλης, ως «Ναυάγιο στη Σελήνη» (εκδ. "Κάκτος")
Dolphin Island (Το νησί των δελφινιών) 1963)
Glide Path (Γλιστερό μονοπάτι) (1963)
A Space Odyssey (Μια Οδύσσεια του Διαστήματος), σειρά τεσσάρων μυθιστορημάτων
1. 2001: A Space Odyssey 2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος (1968)
—μτφ. Νίκος Μανουσάκης (εκδ. "Anubis")
2. 2010: Odyssey Two (2010 Οδύσσεια 2) (1982)
—μτφ. Γιώργος Αθανασιάδης (εκδ. "Anubis")
3. 2061: Odyssey Three (2061. Οδύσσεια Τρία) (1987)
—μτφ. Αλέκος Παπιδάς (εκδ. "Κάκτος")
4. 3001: The Final Odyssey (3001. Η Τελική Οδύσσεια) (1997)
—μτφ. Γιώργος Μπαρουξής (εκδ. "Bell")
Rama (Ράμα), σειρά τεσσάρων μυθιστορημάτων
1. Rendezvous with Rama Ραντεβού με τον Ράμα (1972)
—μτφ. Βαγγέλης Κατσάνης (εκδ. "Κάκτος")
2. Rama II (Ράμα II) (1989, σε συνεργασία με τον Gentry Lee)
—μτφ. Ρένα Καρακατσάνη (εκδ. "Κάκτος")
3. The Garden of Rama (Ο Κήπος του Ράμα) (1991, σε συνεργασία με τον Gentry Lee)
—μτφ. Ρένα Καρακατσάνη (εκδ. "Κάκτος")
4. Rama Revealed (Η Αποκάλυψη του Ράμα) (1993, σε συνεργασία με τον Gentry Lee)
—μτφ. Έλσα Νικολάου (εκδ. "Κάκτος")
Imperial Earth (Η Αυτοκρατορία της Γης) (1975)
—μτφ. Φώντας Κονδύλης (εκδ. "Κάκτος")
The Fountains of Paradise (Οι πηγές του Παραδείσου) (1979)
—μτφ. Α.Μιαούλη (εκδ. "Κάκτος")
The Songs of Distant Earth (Τα τραγούδια της μακρινής Γης) (1986)
Cradle Λίκνο (1988, με τον Gentry Lee)
—μτφ. Δ.Π. Κωστελένος (εκδ. "Κονιδάρης")
The Ghost from the Grand Banks (1990)
—μτφ. Όλγα Μαύρου, ως «Τιτανικός» (εκδ. "Κάκτος")
The Hammer of God (Το σφυρί του Θεού) (1993)
Richter 10 (1996, με τον Mike McQuay)
The Trigger (1999, με τον Michael P. Kube-McDowell)
The Light of Other Days (Το φως των άλλων ημερών) (2000, με τον Stephen Baxter)
A Time Odyssey (Μια Οδύσσεια του Χρόνου) σειρά τριών μυθιστορημάτων σε συνεργασία με τον Stephen Baxter
—μτφ.Θωμάς Μαστακούρης (εκδ. "Αίολος")
1. Time's Eye (Το μάτι του χρόνου) (2004)
2. Sunstorm (Ηλιακή καταιγίδα) (2005)
3. Firstborn (Πρωτογέννητοι) (2007)

Διηγήματα
Travel by Wire! (Ταξιδεύοντας με καλώδιο !) (1937)
How We Went to Mars (Πώς πήγαμε στον Άρη) (1938)
Retreat from Earth (Υποχώρηση από την Γη) (1938)
The Sentinel (Ο φρουρός) (1948)
The Forgotten Enemy (Ο ξεχασμένος εχθρός) (1949)
Silence Please (Ησυχία, παρακαλώ) (1950)
If I Forget Thee, Oh Earth... (Εάν επιλάθωμαί σου, ω Γη…) (1951)
Trouble With the Natives (Φασαρία με τους ντόπιους) (1951)
Encounter in the Dawn (Συνάντηση την αυγή) (1953)
—μτφ. Ρένα Καρακατσάνη, ως «Αποχαιρετισμός στη Γη» (εκδ. "Κάκτος", 1995)
The Nine Billion Names of God (1953)
The Other Side of the Sky (Η άλλη πλευρά του ουρανού) (1958)
Sunjammer γνωστό και ως The Wind from the Sun (Ο άνεμος από τον Ήλιο) (1963)
The Food of the Gods (Οι τροφή των Θεών) (1964)
Of Time and Stars (Για χρόνο κι αστέρια) (1972)
A Meeting With Medusa (Συνάντηση με τη Μέδουσα) (1971)

Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Άρθουρ_Κλαρκ

Φραντς Σούμπερτ

Ο Φραντς Πέτερ Σούμπερτ, ήταν Αυστριακός συνθέτης. (Franz Peter Schubert, 31 Ιανουαρίου 1797 – 19 Νοεμβρίου 1828)
Ήταν εξαιρετικά παραγωγικός σε όλη τη διάρκεια της σύντομης ζωής του. Συνέθεσε περισσότερα από εξακόσια Λήντερ (Lieder, ρομαντικά τραγούδια) καθώς και πολλές συμφωνίες, σονάτες, έργα μουσικής δωματίου, θρησκευτικά έργα, μερικές όπερες και πολλά άλλα έργα.

Γεννήθηκε σε ένα προάστιο της Βιέννης στις 31 Ιανουαρίου του 1797. Ο πατέρας του, ο οποίος ήταν δάσκαλος μουσικής σε σχολείο, του προσέφερε τις πρώτες γνώσεις μουσικής. Στα 11, επειδή ήταν καλλίφωνος, εισήχθη στην Παιδική Χορωδία του Βασιλικού Παρεκκλησίου κατόπιν διαγωνισμού. Εκεί παρέμεινε μέχρι τα 13, και έμαθε επίσης βιολί και πιάνο. Κατόπιν άρχισε να μελετά σύνθεση με δάσκαλο τον Αντόνιο Σαλιέρι και παράλληλα σπούδασε παιδαγωγός στην Ανωτέρα Σχολή.

Από το 1814 ως το 1818 εργαζόταν ως δάσκαλος στο ίδιο σχολείο όπου δούλευε και ο πατέρας του. Το επάγγελμα αυτό βέβαια δεν τον ενδιέφερε καθόλου, ενώ αντίθετα είχε πάρει την απόφαση να ασχοληθεί με τη σύνθεση. Τα χρόνια αυτά ήταν τα πιο παραγωγικά του: συνέθεσε τότε πέντε συμφωνίες, τέσσερις λειτουργίες και όπερες και πολλά Λήντερ.

Από το 1818, όταν εγκατέλειψε το διδασκαλικό επάγγελμα, αφοσιώθηκε στη μουσική και ζούσε κυρίως με τη βοήθεια φίλων, που ζούσαν και αυτοί με μποέμ τρόπο, χωρίς ουσιαστικά άλλη πηγή εσόδων, εκτός από κάποια ιδιωτικά μαθήματα. Ο κόμης Εστερχάζι τον προσέλαβε εκείνη τη χρονιά για να διδάξει μουσική στις κόρες του. Από τότε ζούσε μόνιμα στη Βιέννη και από το 1820, όταν τα έργα του εκτελέστηκαν για πρώτη φορά δημόσια, είχε τις πρώτες επιτυχίες. Ιδιαίτερα δημοφιλείς ήταν οι μουσικές βραδιές, γνωστές ως "σουμπερτιάδες", στις οποίες συνόδευε στο πιάνο τον βαρύτονο Μίκαελ Φογκλ, κύριο ερμηνευτή των λήντερ του.

Ο θάνατος
Οι συνθήκες ζωής του δυσκόλεψαν το 1823, όταν εκδήλωσε κάποιο αφροδίσιο νόσημα. Συγκεκριμένα διαπιστώθηκε ότι πάσχει από σύφιλη, ανίατη και θανατηφόρα ασθένεια εκείνη την εποχή. Αυτό το γεγονός του δημιούργησε κατάθλιψη και τον επηρέασε σημαντικά.

Πιθανολογείται ότι ακριβώς, αυτή η άσχημη ψυχολογική του κατάσταση τον εμπόδισε να ολοκληρώσει την 8η συμφωνία του, που έμεινε για πάντα γνωστή με το όνομα Ημιτελής.

Παράλληλα, για οικονομικούς λόγους αναγκάστηκε να ξαναεργαστεί ως δάσκαλος. Τα χρόνια περνούσαν με εναλλαγές ανάμεσα στην επιτυχία και τις δυσκολίες ως το 1828, όταν η ήδη κλονισμένη υγεία του επιδεινώθηκε από τυφοειδή πυρετό, που τον οδήγησε τελικά στο θάνατο, στις 19 Νοεμβρίου και σε ηλικία 31 ετών. Τα τελευταία του λόγια ήταν: ''ιδού, ιδού το τέλος μου''.

Οι εκδοχές για την φύση της νόσου που τελικά τον οδήγησε στο θάνατο διχάζονται. Οι περισσότεροι βιογράφοι αναφέρονται στον τυφοειδή πυρετό ή στον "κοιλιακό τύφο" (typhus abdominalis), συνήθη έκφραση της εποχής για τον τυφοειδή πυρετό σε αντιδιαστολή τον συχνό τότε στην Κεντρική Ευρώπη, εξανθηματικό τύφο. Την εκδοχή του τυφοειδούς πυρετού, που βασίζεται στην διάγνωση και την περιγραφή που έκανε ο θεράπων ιατρός του Rinna von Sarenbach, υιοθετούν οι Fenelon, Schonberg, Osborne και Kennedy. Αντίθετα με όλους αυτούς, ο Sams τείνει υπέρ της εκδοχής της συφιλίδος.

Στο μνημείο του Σούμπερτ, γράφει ο ποιητής Franz Grillparzer "Die Tonkunst begrub hier einen reichen Besitz,aber noch viel schonere Hoffnungen" (Η Τέχνη της Μουσικής ενταφίασε εδώ ένα πλούσιο απόκτημα,αλλά ακόμη ωραιότερες προσδοκίες.

Απόψεις για τον συνθέτη
Για πολύ καιρό επικρατούσε η άποψη ότι, ενόσω ζούσε, το έργο του έτυχε περιορισμένης εκτίμησης από το κοινό περισσότερες από 100 συνθέσεις του είχαν ήδη εκδοθεί. Στη Βιέννη όμως τότε μεσουρανούσε ακόμα ο Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, ο οποίος μάλλον επισκίασε το έργο του Σούμπερτ. Ο Σούμπερτ πάντως ήταν θαυμαστής του Μπετόβεν από το 1814, όταν πρωτοπαρουσιάστηκε ο "Φιντέλιο". Και ο Μπετόβεν όμως είχε εκτιμήσει το έργο του Σούμπερτ και μάλιστα οι δύο συνθέτες συναντήθηκαν για μία και μοναδική φορά στις 19 Μαρτίου 1827. Λίγο καιρό μετά ο Μπετόβεν πέθανε.

Έως τα μέσα του 20ου αιώνα, η φήμη του εδραιωνόταν κυρίως στο ευφάνταστο, λυρικό και μελωδικό του στυλ, όπως αυτό εκφράζεται στα λήντερ του. Μια πληρέστερη εικόνα για τη σημασία του ως μείζονα δημιουργού του 19ου αιώνα διαμορφώθηκε μόνο στις τελευταίες δεκαετίες, όταν η οργανική του μουσική έγινε ευρύτερα γνωστή, χάρη στις εργασίες σημαντικών μουσικολόγων και στις ερμηνείες και ηχογραφήσεις των έργων του.

Εργογραφία
9 συμφωνίες
15 κουαρτέτα εγχόρδων
Κουιντέτο εγχόρδων "Η πέστροφα"
2 τρίο για πιάνο
Περίπου 20 σονάτες για πιάνο
6 Μουσικές στιγμές για πιάνο
8 Improptus για πιάνο
Φαντασία σε ντο μείζονα Ο Οδοιπόρος για πιάνο
πάνω από 600 Λήντερ, με σημαντικότερους τους κύκλους " Η Ωραία Μυλωνού" και "Χειμωνιάτικο ταξίδι"
7 λειτουργίες
Ορατόριο "Λάζαρος"
4 Όπερες

Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Φραντς_Σούμπερτ

Αγνή Μπάλτσα

Η Αγνή Μπάλτσα, είναι διάσημη Ελληνίδα μέτζο-σοπράνο. (διεθνώς γνωστή ως Agnes Baltsa), (19 Νοεμβρίου 1944 στη Λευκάδα

Ξεκίνησε να παίζει πιάνο σε ηλικία έξι ετών και το 1958 μετακόμισε στην Αθήνα για να επικεντρωθεί στο τραγούδι. Αποφοίτησε από το Εθνικό Ωδείο το 1965 και ταξίδεψε στο Μόναχο προκειμένου να συνεχίσει τις σπουδές της με υποτροφία "Μαρία Κάλλας".

Η Μπάλτσα έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 1968 στην Όπερα της Φρανκφούρτης με το έργο Οι Γάμοι του Φίγκαρο (του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ) και ακολούθησε το έργο Ο ιππότης με το ρόδο (Der Rosenkavalier) του Ρίχαρντ Στράους στην Όπερα της Βιέννης το 1970. Με την καθοδήγηση του Χέρμπερτ φον Κάραγιαν, o οποίος είχε πει για αυτήν ότι ήταν «η σπουδαιότερη δραματική μεσόφωνος της εποχής μας».

Γρήγορα τράβηξε την προσοχή του κόσμου πάνω της και άρχισε να κάνει τακτικές εμφανίσεις στο αναγνωρισμένου κύρους Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ (Salzburger Festspiele).

Η πιο γνωστή της ερμηνεία είναι στην Κάρμεν του Ζωρζ Μπιζέ, την οποία έχει επαναλάβει πολλές φορές, τις περισσότερες με τη συνοδεία του Χοσέ Καρρέρας. Έχει ερμηνεύσει έργα των Μότσαρτ (Οι γάμοι του Φίγκαρο, Έτσι κάνουν όλες), Ροσίνι (Ο Κουρέας της Σεβίλλης, Η Ιταλίδα στο Αλγέρι), Μασκάνι (Καβαλερία Ρουστικάνα), Βέρντι (Αΐντα, Η δύναμη του πεπρωμένου, Τροβατόρε, Δον Κάρλος) και Μπελίνι (Καπουλέτοι και Μοντέκκοι), Ρ. Στράους (Ηλέκτρα).

Έχει επίσης παίξει στη Γερμανική ταινία Duett το 1992, υποδυόμενη μια τραγουδίστρια της όπερας.

Βασίλης Βασιλικός

Ο Βασίλης Βασιλικός είναι βραβευμένος Έλληνας συγγραφέας, από τους πιο γνωστούς παγκοσμίως. Βάσει δεδομένων της UNESCO, πρόκειται για έναν από τους δέκα πιο μεταφρασμένους Έλληνες συγγραφείς. (18 Νοεμβρίου 1934)

Γεννήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 1934 στα Ποταμούδια Καβάλας ενώ οι γονείς του κατάγονταν από τη Θάσο, είχε και μία αδελφή την Έλζα Βασιλικού.

Αποφοίτησε από το Λύκειο Καρυωτάκη στην Καβάλα, τη Σχολή Βαλαγιάννη (Θεσσαλονίκη) και το Αμερικάνικο Κολλέγιο Ανατόλια.

Στη συνέχεια σπούδασε Νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και σκηνοθεσία τηλεόρασης στη δραματική σχολή του Πανεπιστημίου Γέιλ (Drama School - SRT) στο Νιού Χέιβεν του Κονέκτικατ της Νεας Υόρκης (ΗΠΑ).

Από το 1967 μέχρι το 1994 έζησε και εργάστηκε στο εξωτερικό (Ιταλία, Γαλλία, Νέα Υόρκη, (τα πρώτα 7 χρόνια εξόριστος από τη χούντα) με ένα τριετές διάλειμμα (1981-1984), κατά το οποίο ανέλαβε καθήκοντα αναπληρωτή γενικού διευθυντή της ΕΡΤ επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου.

Εργάσθηκε ως βοηθός σκηνοθέτη σε ξένες παραγωγές, σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, σεναριογράφος, επιμελητής (Dr.) σεναρίων, εισηγητής σεναρίων στην Arte (1990-1993), δημοσιογράφος και συγγραφέας.

Συνεργάστηκε με τον Νίκο Κούνδουρο στο σενάριο της ταινίας Μικρές Αφροδίτες. Διετέλεσε πρέσβης της Ελλάδας στην UNESCO (1996-2004).

Γνωρίζει αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά και αρμενικά. Μέχρι σήμερα ο Βασιλικός έχει γράψει μυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα, θεατρικά έργα και ποίηση. Από τα έργα του γνωστότερα είναι: Η Μυθολογία της Αμερικής, Το ψαροντούφεκο, Θύματα ειρήνης, Οι φωτογραφίες, Ζ, ο Ιατροδικαστής, ο Θάνατος του Αμερικάνου κ.ά..

Το 2003 συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από την έκδοση του πρώτου βιβλίου του Η διήγηση του Ιάσονα.

Έχει αποσπάσει το βραβείο των 12 και το κρατικό βραβείο διηγήματος (1980), το οποίο δεν αποδέχθηκε.

Έχει μεταφράσει Αντρέ Ζιντ, Τζέημς Μέριλ, Ρεζίς Ντεμπρέ και Μπαλζάκ.

Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε 33 γλώσσες ανά τον κόσμο, καθώς και στη γραφή Μπράιγ.

Το μυθιστόρημά του Ζ μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά.

Είναι νυμφευμένος με την υψίφωνο Βάσω Παπαντωνίου και έχει μία κόρη.

Το 2015 ο Βασιλικός ήταν το πιο ηχηρό όνομα που ηγήθηκε στο ψηφοδέλτιο επικρατείας της εκλογικής συνεργασίας Πράσινοι - Δημοκρατική Αριστερά.

Το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού του απένειμε για το σύνολο του έργου του στις 1 Δεκεμβρίου του 2017 το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων.

Διακρίσεις
Officier des Arts et des Lettres από τη Γαλλική Δημοκρατία.
Επίτιμος Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Πατρών στην έδρα της Φιλολογίας
Ταξιάρχης Γραμμάτων και Τεχνών της Γαλλικής Δημοκρατίας (1984)
Μέλος του Διεθνούς Κοινοβουλίου των Συγγραφέων με έδρα το Στρασβούργο
Μέλος του Δ.Σ. των Γάλλων συγγραφέων (Maison des Ecrivains) Γαλλία, (1990-1993)
Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Αυτοί που βιάζονται να πάρουν το απόγευμα το λεωφορείο τους για να επιστρέψουν στις γειτονιές τους.
Μες στα τείχη δείχνουν πουλιά παράξενα,
πουλιά μιας άλλης μπόρας, που ήρθαν εδώ να σταλιάσουν στα κλαδιά αυτής της μισητής, εντειχισμένης επικράτειας.
Κι είναι τόσο ζωντανοί, που τα γιαπιά δείχνουν μπροστά τους σκάρτα.
Βασίλης Βασιλικός
Εκτός των τειχών

Εργογραφία
(1949) Τα Σιλό,(μυθιστόρημα για την βουλγαρική κατοχή στην Καβάλα), (1976) Λαδιάς,(1983), Δωρικός, (2018) Εκδ. Gutenberg
(1950) Το καλοκαίρι του Ερωτόκριτου, (1974) εκδ. Ίκαρος
1952) Ο άνθρωπος με το άδειο, (1976) εκδ. Καστανιώτης
(1953) Η διήγηση του Ιάσονα[Νουβέλα], ιδιωτική έκδοση, Θεσσαλονίκη, (1995) εκδ. Λιβάνη, (2011) εκδ. Γκοβόστη
(1953) Αναμνήσεις από τον Χείρωνα, (1974) Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(1955) Το λιμάνι της αγωνίας, (1979) εκδ. οίκος Σύνορα-Λιβάνη
(1956) Θύματα ειρήνης[Ιστορικό χρονικό], ιδιωτική έκδοση, Αθήνα, (2014) εκδ. Γκοβόστη
(1957) Μια ιστορία αγάπης εκδ. Εστία, (1975) Λιβάνης-Νέα Σύνορα, (1977) Βιβλιοπωλείον της Εστίας,(1996)εκδ. Λιβάνης
(1964) Οι φωτογραφίες, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(1965) Εκτός των τειχών
(1964) Η μυθολογία της Αμερικής[Ταξιδιωτικό], Βιβλιοπωλείον της Εστίας, (2012) εκδ. Γκοβόστη
(1966) Ζ, εκδ. Λιβάνη, (2008) εκδ. Ελευθεροτυπίας , (2011) Διόπτρα, (2016) Εκδ. Gutenberg
(1969) Λούνικ II
(1972) 20.20' και Φίφτυ Φιφτυ
(1973) Ο μονάρχης
(1976) Εικοσιπενταετία, εκδ. Παπαζήση
(1976) Ο ιατροδικαστής, εκδ. Ερμής, (2002) εκδ. Λιβάνη και (2017) εκδ. Ιωλκός
(1981) Μαθήματα ανατομίας, εκδ Θεμέλιο
(1982) Χρονογραφήματα, εκδ. Μπαρμπουνάκης Χ.
(1993) Μάγια, εκδ. Λιβάνη
(1994) Το φύλλο. Το πηγάδι. Τ' αγγέλιασμα[Ά Κρατικό βραβείο της ομάδας των κορυφαίων ελλήνων λογοτεχνών<<έπαθλο Κώστας Ουράνης>>το 1962]., εκδ. Λιβάνη, (2007) εκδ.Τόπος
(1994) Les lotophages, εκδ. Kauffmann
(1994) Η φλόγα της αγάπης, εκδ. Λιβάνη
(1994) Το τελευταίο αντίο[Βραβεύτηκε με το Ά Κρατικό Βραβείο Διηγήαμτος το 1980], εκδ. Λιβάνη
(1995) Γλαύκος Θρασάκης, εκδ. Λιβάνη
(1995) Η ατέλειωτη επιστολή, εκδ. Λιβάνη
(1995) Ο τρομερός μήνας Αύγουστος, εκδ. Λιβάνη
(1995) Υπάρχουν όνειρα, εκδ. Λιβάνη
(1996) Δεν μετανιώνω για τα δάκρυα που έχυσα για σένα, εκδ. Λιβάνη
(1997) Αισθημάτων νομίσματα, εκδ. Λιβάνη
(1997) Τα φρύγανα του έρωτα, εκδ. Λιβάνη
(1998) Θύματα ειρήνης, εκδ. Λιβάνη
(1998) Καφενείο "Εμιγκρέκ". Υποθήκες Παπ - Πατ, εκδ. Λιβάνη
(1998) Τα δώρα της αγάπης, εκδ. Λιβάνη
(1998) Το ψαροντούφεκο, εκδ. Λιβάνη
(1999) Η μνήμη επιστρέφει με λαστιχένια πέδιλα, εκδ. Λιβάνη
(1999) Ο Ευρωπέος και η ωραία του υπερπέραν, εκδ. Λιβάνη
(1999) Ό Θάνατος του αμερικάνου, εκδ Λιβάνη.
(2000) Εσύ κι εγώ, εκδ. Λιβάνη
(2001) Εν πτήσει, εκδ. Λιβάνη
(2001) Τα καμάκια, εκδ.Λιβάνη
(2002) Παρίσι - Κορυδαλλός, εκδ. Λιβάνη
(2004) Έγκλημα στην Κοπεγχάγη, εκδ. Λιβάνη
(2005) Κ, Εμπειρία Εκδοτική
(2005) Οι ωραίοι Ωρεοί, Ελληνικά Γράμματα
(2006) 290 πρόσωπα, εκδ. Ελληνικά Γράμματα
(2006) Οι λωτοφάγοι, εκδ. Ελληνικά Γράμματα
(2006) Τα ποιήματα, εκδ. Ελληνικά Γράμματα
(2007) Poste Restante, Ελληνικά Γράμματα
(2007) Η απολογία του Ζ, Εμπειρία Εκδοτική
(2007) Μάθημα ανατομίας, εκδ. Ελληνικά Γράμματα
(2007) Ο Βάγγος απ' τα Φάρσαλα έγινε αρχιγκάγκστερ, εκδ. Τόπος
(2008) Γλαύκος Θρασάκης, εκδ. Ελληνικά Γράμματα
(2008) Μπαλέτα λαϊκών χορών Ντόρας Στράτου, εκδ. Τόπος
(2008) Ντίβα, εκδ. Ηλέκτρα
(2009) Ανάπλους, Βιβλιοπωλείο "Η Θόλος"
(2009) Ο μονάρχης, εκδ. Μπαρτζουλιάνος Ι. Ηλίας
(2009) Οι φωτογραφίες, εκδ. Ελληνικά Γράμματα
(2009) Τρεις γυναίκες, εκδ. Άγκυρα
(2010) Foco d' amor (Η φλόγα της αγάπης), εκδ. Τόπος
(2010) Οι γάτες της Rue d' Hauteville, εκδ. Πατάκη
(2011) Εκτός των τειχών, εκδ. Ιβίσκος
(2011) Μνήμη από μελάνι, εκδ. Διόπτρα
(2011) Τα χαζά μπούτια, εκδ. Τόπος
(2011) Το τελευταίο αντίο, εκδ. Διόπτρα
(2012) ΄8 ½, εκδ. Παπαζήση
(2012) Έρως ανίκατε μάχαν, εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες
(2012) Οι φωτογραφίες, Δ. Ο. Λαμπράκη
(2012) Όναρ ημερόφαντον, εκδ. Ι. Σιδέρης
(2014) Θύματα ειρήνης, εκδ. Γκοβόστη (2013) Το ελικόπτερο, εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες
(2014) Περί Λογοτεχνίας και Άλλων Δαιμονίων, Εκδ. Gutenberg
(2015) Ημερολόγιο Θάσου, Εκδ. Gutenberg

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
(1993) 9 διηγήματα πολιτικής φαντασίας, εκδ. Κέδρος
(1995) Στην πεδιάδα του Ιονίου, εκδ. Καστανιώτη
(1997) Έρωτας σε πρώτο πρόσωπο, εκδ. Κέδρος
(1997) Ιστορική πραγματικότητα και νεοελληνική πεζογραφία 1945-1995 [εισήγηση], εκδ. Σχολή Μωραΐτη
(1997) Νίκη Καραγάτση, εκδ. Άγρα
(1998) Santé, εκδ. Ύψιλον
(1999) Στα γήπεδα η πόλη αναστενάζει, εκδ. Ιανός
(1999) Στο γύρισμα του αιώνα, εκδ. Νεφέλη
(2000) Ανθολογία λογοτεχνικών κειμένων για το Άγιον Όρος, εκδ. Ιωλκός
(2000) Υπάρχω, εκδ. Λιβάνη
(2001) Βόλος: Μια πόλη στη λογοτεχνία, εκδ. Μεταίχμιο
(2001) Κώστας Γαβράς, εκδ. Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
(2002) Κανίσκιον φιλίας, Αναγνωστόπουλος, Βελισσάριος Σ.
(2005) Λίγη ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, εκδ. Πατάκη
(2005) Ο δρόμος για την Ομόνοια, εκδ. Καστανιώτη
(2006) Με τον ρυθμό της ψυχής, εκδ. Κέδρος
(2008) Μάης '68: στην Ελλάδα, στη Γαλλία, στον κόσμο, εκδ. Modern Times
(2009) Ελληνικά εγκλήματα 3, εκδ. Καστανιώτη
(2009) Παλίμψηστο Καβάλας, εκδ. Καστανιώτη
(2009) Ανθολογία ελληνικού διηγήματος του 20ού αιώνα, εκδ. Καστανιώτη
(2010) Στέλιος Καζαντζίδης 1931-2001, εκδ. ΚΨΜ
(2011) Βασίλης Βασιλικός - Νίκος Παπανδρέου, Κέρκυρα - Economia Publishing
(2011) Η βαθιά ελληνική κρίση, Οδός Πανός
(2011) Η Θεσσαλονίκη των συγγραφέων, εκδ. Ιανός
(2011) Περί ζώων, εκδ. Ψυχογιός
(2012) Τέλος καλό, όλα καλά, εκδ. Καστανιώτη
(2013) Γιάννης Δουβίτσας 1943-2003, εκδ. Νεφέλη
(2013) Συνταγές μέσα από τη λογοτεχνία, Δ. Ο. Λαμπράκη
(2014) Ιστορίες ταχυδρομείου, Ελληνικά Ταχυδρομεία
(2014) Νεανική αλληλογραφία 1954 - 1960, εκδ. Τόπος
(2014) Περί λογοτεχνίας και άλλων δαιμονίων, Gutenberg - Γιώργος & Κώστας Δαρδανός

Μεταφράσεις
(1952) Αντρέ Ζιντ, Οιδίπους, Νέα Εστία
(1966) Τζέημς Μέριλ, Χίλιες και η δεύτερη νύχτα, ιδιωτική έκδοση
(1973) ΄΄Ρεζίς Ντεμπρέ, Μαθαίνοντας από τους Τουπαμάρος, ιδιωτική έκδοση, Βρυξέλλες
(1988) Μπαλζάκ, Μασιμίλα Ντόνι (μετάφραση με τη Βάσω Παπαντωνίου), εκδ. Γνώση

Πολιτική σταδιοδρομία
Ο Βασίλης Βασιλικός ήταν επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας της ΔΗΜΑΡ στις βουλευτικές εκλογές του 2015.

Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Βασίλης_Βασιλικός