DIASKEDASI.INFO

Αντώνης Οικονόμου (πλοίαρχος)

Ο Αντώνης Οικονόμου ήταν Έλληνας πλοίαρχος και αγωνιστής του 1821 που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέγερση των Υδραίων παραμερίζοντας τους πρόκριτους και προύχοντες του νησιού. Δολοφονήθηκε από άνδρες του Ανδρέα Λόντου. (1785 – 16 Δεκεμβρίου 1821)

Γεννήθηκε στην Ύδρα και ακολούθησε το ναυτικό επάγγελμα. Λίγο πριν το ξέσπασμα της επανάστασης το ιστιοφόρο του ναυάγησε στο Γιβραλτάρ και αναγκάστηκε να καταφύγει στην Κωνσταντινούπολη για να ναυπηγήσει καινούριο.

Εκεί μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία από τον Παπαφλέσσα και αμέσως αφιερώθηκε στον ιερό σκοπό της απελευθέρωσης της πατρίδας του παρατώντας τα όποια εμπορικά σχέδια είχε.

Στην Ύδρα όμως οι πρόκριτοι δεν είχαν ξεσηκωθεί ακόμη, φοβούμενοι μήπως ο αγώνας δεν ήταν αρκετά σοβαρός με αποτέλεσμα να χαθεί η ισχυρή ναυτική δύναμη που διέθετε το νησί. Τότε ο Οικονόμου, αφού χρηματοδοτήθηκε από τους Φιλικούς της Πελοποννήσου, κατέλαβε στις 30 Μαρτίου 1821 το λιμάνι και κατέλυσε την εξουσία των προκρίτων.

Ο διοικητής του νησιού Νικόλαος Κοκοβίλας εκδιώχθηκε και εγκαθιδρύθηκε λαϊκή εξουσία υπο τον Οικονόμου. Στις 14 Απριλίου 1821 κήρυξε την επανάσταση και στο νησί της Ύδρας.

Οι πρόκριτοι όμως, οι οποίοι είχαν παραγκωνιστεί από τον Οικονόμου, οργάνωσαν συνωμοσία εναντίον του, η οποία εκδηλώθηκε στις 22 Μαΐου του 1821. Οι υποστηρικτές του, κατά κύριο λόγο ναύτες, είχαν μπαρκάρει με τα πλοία, με αποτέλεσμα ο Οικονόμου να βρεθεί απροστάτευτος. Αφού συνελήφθη, του απαγγέλθηκαν κατηγορίες.

Οι συγγενείς του όμως κατάφεραν να τον φυγαδεύσουν στην Πελοπόννησο, και συγκεκριμένα στο Κρανίδι,Από κει αυτοεξορίστηκε στις Κλουκίνες Καλαβρύτων στο μοναστήρι της Αγίας Βαρβάρας (Ζαρούχλα).

Κατευθύνθηκε προς το Άργος με 12 παλικάρια και σημαία μεγαλοπρεπή για να παρουσιαστεί στην εθνοσυνέλευση που γινόταν εκεί, γεγονός που ανησύχησε τους προκρίτους της Ύδρας, οι οποίοι και έστειλαν στρατιωτικό σώμα να τον σκοτώσει.

Ο Κολοκοτρώνης, γνωρίζοντας τα σχέδια των προκρίτων, έστειλε τον οπλαρχηγό Τσωκρή με 200 παλικάρια να τον προστατεύσουν. Ο Τσωκρής όμως δεν κατάφερε να τον προλάβει πριν τον δολοφονήσουν οι μισθοφόροι των προκρίτων της Ύδρας κοντά στο Άργος, στις 16 Δεκεμβρίου 1821.

Ο Σπυρίδων Τρικούπης ανέφερε για τη δολοφονία του Οικονόμου: «με την τόλμη του ανυψώθηκε υπεράνω της παντοδύναμης αριστοκρατίας και οδήγησε τον λαό στον αγώνα της ελευθερίας και της δόξας».

Αντίθετα, ο Δ. Κριεζής, χαρακτηρίζει τον Οικονόμου "ιδιοτελή, μέθυσο και ανίκανο", λόγος για τον οποίο τον εγκατέλειψαν όλοι οι οπαδοί του. Είχε μεν ενθουσιασμό και πατριωτισμό υπέρ της Επανάστασης, αλλά "η καθημερινή κατάχρησίς του εις τα ποτά έκαμνε πολλούς να τον υποπτεύωσι και να μη τον πλησιάζωσι".

Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Αντώνης_Οικονόμου_(πλοίαρχος)

Γιάννης Ε. Διακογιάννης

Ο Γιάννης Διακογιάννης του Ελευθερίου ήταν Έλληνας δημοσιογράφος και συγγραφέας. (3 Ιανουαρίου 1957 - 16 Δεκεμβρίου 2006)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957, με καταγωγή από την Σύμη. Τελείωσε το Β΄ Γυμνάσιο Αθηνών στην οδό Αχαρνών και στην συνέχεια σπούδασε στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Πατρών. Ως φοιτητής υπήρξε στέλεχος της Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ και για ένα διάστημα βρέθηκε στην θέση του υπεύθυνου του Γραφείου Τύπου του ΠΑΣΟΚ στην Αχαΐα. Επίσης το 1976 εξελέγη γραμματέας του Συλλόγου Φοιτητών της Πολυτεχνικής Σχολής Πατρών.

Δάσκαλός του στην δημοσιογραφία ήταν ο Γιάννης Καψής. Ξεκίνησε το 1980 απ' την εφημερίδα «Το Βήμα». Στην συνέχεια απ' το Νοέμβριο του 1981 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1987 διατέλεσε υπεύθυνος του Γραφείου της εφημερίδας «Τα Νέα» στην Δυτική Ελλάδα με έδρα την Πάτρα. Το 1987 επέστρεψε στην Αθήνα και πέρασε διαδοχικά απ' το ελεύθερο, το κοινοβουλευτικό και το πολιτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας «Τα Νέα».

Τακτικό μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου και Ιονίων Νήσων, γράφτηκε στη συνέχεια στην Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ).

Ως ανταποκριτής των «Νέων» ταξίδεψε σχεδόν σε 100 χώρες σε Ευρώπη, Αφρική, Ασία, Βόρεια, Κεντρική και Νότια Αμερική. Κάλυψε για «Τα Νέα» τους πολέμους στην Γιουγκοσλαβία και στην Μέση Ανατολή (Αφγανιστάν και Ιράκ). Ως εκπρόσωπος του Ιδρύματος Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, μίλησε στον ΟΗΕ και κατήγγειλε την προσπάθεια διάλυσης της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Οργανισμού.

Για τις ανταποκρίσεις του και τα καθημερινά του ρεπορτάζ, τιμήθηκε πολλές διακρίσεις, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγονται και τα βραβεία του Ιδρύματος Μπότση, του Ιδρύματος Ελένη Βλάχου, της ΕΣΗΕΑ και της Πανελλήνιας Ένωσης Ημερησίων Εφημερίδων Επαρχιακού Τύπου. Διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στο ξεκίνημα του φεστιβάλ της Πάτρας το 1986 και υπήρξε ο εμπνευστής και ο δημιουργός από το 1995 μέχρι το 2002 του φεστιβάλ της Σύμης, γενέτειρα του πατέρα του.

Πέθανε από καρκίνο στις 16 Δεκεμβρίου 2006, σε ηλικία 49 ετών. Τους τελευταίους μήνες της ζωής του υπήρξε ειδικός συνεργάτης στο Γραφείο του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια.

Συγγραφικό έργο
Υπήρξε συγγραφέας βιβλίων, τα έσοδα των οποίων διέθεσε για πολιτικούς και κοινωνικούς σκοπούς. Το 1986 εκδόθηκε το έργο του «Στα Σύνορα της Φωτιάς», ένα οδοιπορικό στις χώρες της Κεντρικής Αμερικής με συνεντεύξεις που πήρε, μεταξύ άλλων, από τον ηγέτη των Σαντινίστας της Νικαράγουα, Ντανιέλ Ορτέγκα, την Ορτένσια Αλλιέντε, κόρη του δολοφονημένου προέδρου της Χιλής Σαλβαδόρ Αλλιέντε, και τον Ερνέστο Γκεβάρα, πατέρα του Τσε Γκεβάρα. Τα έσοδα της έκδοσης τα πρόσφερε για την ανάπτυξη της παιδείας στη Νικαράγουα, την περίοδο που στην εξουσία βρισκόταν το επαναστατικό κίνημα των Σαντινίστας.

Ακολούθησε το 1987 το «Μετά τον Τσε και τον Αλλιέντε», βιβλίο στο οποίο αναφέρεται στα ταξίδια του στην Νότια Αμερική, όπου αναζήτησε την κοινή μοίρα που συνδέει τις χώρες αυτές με την Κύπρο και την Ελλάδα, εξαιτίας των διαρκών παρεμβάσεων των ΗΠΑ.

Το 1992, με δικά του έξοδα, εξέδωσε το βιβλίο «Δυο Φεγγάρια στην Αμερική», στο οποίο κατέθεσε τις εντυπώσεις του από ένα ταξίδι 35 ημερών, στη διάρκεια του οποίου διέσχισε τις ΗΠΑ και τον Καναδά, καταγράφοντας το σύγχρονο προφίλ της Βόρειας Αμερικής.

Τέλος, επιμελήθηκε της έκδοσης του βιβλίου «Οι ανυπότακτοι της Σύμης», που έγραψε ο πατέρας του Ελευθέριος Γ. Διακογιάννης, ένας από τους μαχητές του αγώνα για την απελευθέρωση των Δωδεκανήσων από την ιταλική κατοχή και την αγγλική επικυριαρχία.

* Κάθε φορά που άλλοι δημοσιογράφοι αναφέρονται σ' αυτόν σε άρθρο τους, βάζουν ανάμεσα στο όνομα και στο επίθετό του το αρχικό γράμμα του πατρωνύμου του για να τον ξεχωρίζουν από τον αθλητικογράφο Γιάννη Διακογιάννη.

Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Γιάννης_Ε._Διακογιάννη

Φρέντερικ Μάριοτ

Ο Φρέντερικ Μάριοτ, ήταν Αμερικανός εκδότης αγγλικής καταγωγής και ένας εκ των πρώτων υποστηρικτών της αεροπορίας, όντας δημιουργός του Avitor Hermes Jr., του πρώτου μη επανδρωμένου αεροσκάφους που πέταξε με τη χρήση της δικής του ισχύος στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. (Frederick Marriott‎, 16 Ιουλίου 1805 – 16 Δεκεμβρίου 1884, Σαν Φρανσίσκο)

Ο εκδότης της εφημερίδας Northern Indianian αναφέρθηκε σχετικά με αυτόν στις 19 Μαρτίου 1874, περιγράφοντάς τον ως έναν «Άγγλο τζέντλμαν, με εκκεντρικές συνήθειες, εξαιρετική ευφυΐα και επιχειρηματικότητα, καθώς και ολοκληρωμένη προσωπικότητα».

Στον Μάριοτ πιστώνεται η εφεύρεση της λέξης «αεροπλάνο» ("aeroplane"), ενώ σκόπευε να κατασκευάσει ένα σύστημα αερομεταφορών που θα μετέφερε επιβάτες από τη Νέα Υόρκη στην Καλιφόρνια χωρίς τους κινδύνους που είχε η παραδοσιακή μορφή ταξιδιού τον 19ο αιώνα.

Η εταιρεία που ίδρυσε (με τον Άντριου Σμιθ Χάλιντι) το 1866 είχε το όνομα Aerial Steam Navigation Company (Εταιρεία Εναέριας Ατμοπλοΐας).

Εκδότης
1856 San Francisco News Letter and California Advertiser
London Illustrated News
Pacific Coast Mining Journal
1867–1876 California China Mail and Flying Dragon
1854–1855 California Mail Bag
California News Notes
Motoring Magazine and Motor Life
Ο Μάριοτ ήταν ο εκδότης της εφημερίδας San Francisco News Letter and California Advertiser, το οποίο ήταν το «Επίσημο Όργανο» της εταιρείας που είχε ιδρύσει. Ένας από τους κύριους αρθρογράφους της εφημερίδας ήταν ο ταγματάρχης Άμπροουζ Μπιρς.

Επίσης ο Μάριοτ αναφέρεται ως ένας εκ των ιδρυτών της εφημερίδας London Illustrated News.

Η εφημερίδα California China Mail and Flying Dragon εκδιδόταν στην κινεζική γλώσσα και ήταν μια από τις πρώτες πηγές διαφήμισης που ενθάρρυνε τους Κινέζους μετανάστες να εργαστούν στον Δυτικό Σιδηρόδρομο.

Η εφημερίδα California News Notes ήταν εικονογραφημένη και διέθετε πολλές ξυλογραφίες, οι οποίες παρουσίαζαν τις συνδέσεις διάφορων σιδηροδρομικών γραμμών, και οι οποίες παραμένουν περιζήτητες για τους συλλέκτες.

Πρώτη πτήση
Το 1841 στο Λονδίνο, ο Μάριοτ ήταν ένα από τα τρία μέλη του συμβουλίου της εταιρείας Aerial Transit Company (Εταιρεία Αερομεταφορών) μαζί με τους Τζον Στρινγκφέλοου και Ουίλλιαμ Σάμιουελ Χένσον. Ο Μάριοτ ήταν υπεύθυνος για τις εικονογραφήσεις και τις διαφημιστικές εκστρατείες για το αερόπλοιο που σχεδίαζαν να κατασκευάσουν, το "Ariel". Το αεροπλάνο τράβηξε την προσοχή και τη φαντασία του κοινού και η εταιρεία κατασκεύασε ένα μικρό ανεμόπτερο, αλλά μετά από αποτυχία στην κατασκευή ενός μεγαλύτερου αεροσκάφους, κυρίως λόγω έλλειψης κεφαλαίων, η εταιρεία έκλεισε. Ο Χένσον παντρεύτηκε και μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ ο Στρινγκφέλοου συνέχισε τα πειράματά του. Ο Μάριοτ μετακόμισε στην Καλιφόρνια το 1849.

Το Hermes Avitor Jr. κατασκευάστηκε στο υπόγειο ενός εκδοτικού οίκου σε μεγάλο βαθμό υπό το φως των κεριών και πέταξε από το ιπποδρόμιο του Shellmound Park. Σύμφωνα με δημοσιογράφο του Scientific American (31 Ιουλίου 1869) το αεροσκάφος χρειάστηκε 6 λεπτά για να γεμίσει με υδρογόνο και πετούσε με ταχύτητα περίπου 8 χιλιομέτρων την ώρα. Σε μια από τις επόμενες πτήσεις όμως, το αεροσκάφος κάηκε ολοσχερώς και χάθηκε. Ένα αντίγραφο του σκάφους εκτίθεται στο Μουσείο Αεροπορίας Χίλερ. Επρόκειτο για μη επανδρωμένο αεροσκάφος.

Η χρηματιστηριακή κρίση του 1869 εμπόδισε τις προσπάθειες του Μάριοτ να πραγματοποιήσει πτήση με βαρύτερο από τον αέρα σκάφος, αν και συνέχισε να εργάζεται σε ένα μοντέλο βαρύτερου από τον αέρα τριπλάνου μέχρι τον θάνατό του.

Ο Τζον Τζόζεφ Μοντγκόμερι εμπνεύστηκε από τα πειράματα αυτά. Δύο χρόνια πριν τον θάνατο του Μάριοτ, το 1882, η εταιρεία Aerial Steam Navigation Company πωλήθηκε, και ο αρχιτέκτονας Αουγκούστους Λέιβερ έγινε ο νέος διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας.

Ο Φρέντερικ Μάριοτ απεβίωσε στο Σαν Φρανσίσκο στις 16 Δεκεμβρίου 1884.

Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Φρέντερικ_Μάριοτ

Θανάσης Βαλτινός

Ο Θανάσης Βαλτινός είναι Έλληνας πεζογράφος, διηγηματογράφος, σεναριογράφος και πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών. (16 Δεκεμβρίου 1932)

Γεννήθηκε το 1932 στο Καστρί Κυνουρίας. Στα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου η οικογένειά του μετακινήθηκε σε διάφορες πόλεις και ο Βαλτινός φοίτησε στα γυμνάσια Σπάρτης, Γυθείου και Τρίπολης λόγω των κατοχικών και των μετακατοχικών αυτών μετακινήσεων. Παρακολούθησε μαθήματα στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Παντείου,στην φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου των Αθηνών και σε σχολή του κινηματογράφου.

Μετά τη μεταπολίτευση και πιο συγκεκκριμένα μετά το 1974 ταξίδεψε στην Αγγλία, το Δυτικό Βερολίνο (με πρόσκληση της Deutsher Akademischer Austauschdienst [Αγγλική και Γερμανική Υπηρεσία Ακαδημαϊκής Ανταλλαγής]) και τις Η.Π.Α. (με πρόσκληση του προγράμματος International Writing(Διεθνής και Παγκόσμια Συγγραφή) του πανεπιστημίου της Αϊόβα) αλλά και άλων πνευματικών ιδρυμάτων. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1958 με τη βράβευση του διηγήματός του Κατακαλόκαιρο, σε διαγωνισμό του περιοδικού Ταχυδρόμος. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την διηγηματογραφία και με την μετάφραση έργων της αρχαίας ελληνικής γραμματείας,με το θέατρο και με την συγγραφή σεναρίων.

Το 1963 πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα αφού δημοσίευσε στο περιοδικό Εποχές το αφήγημα Η κάθοδος των εννιά, έργο που κυκλοφόρησε και σε γερμανική μετάφραση το 1976. Το 1978 εκδόθηκε αυτοτελώς σε βιβλίο από τις εκδόσεις Κέδρος.Ασχολήθηκε επίσης με τη θεατρική γραφή και μετάφραση - συνεργάτης του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν -, καθώς και με το κινηματογραφικό σενάριο.

Οι μεταφράσεις της τραγωδίας του Ευριπίδη Τρωαδίτισσες αλλά και της Ορέστειας του Αισχύλου παρουσιάστηκαν από το Θέατρο Τέχνης στα Επιδαύρια (1979-1980), σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν. Έχει γράψει τα σενάρια των ταινιών "Ενώ σφύριζε το τραίνο", "Δούρειος ίππος" και σε συνεργασία και με άλλους έγραψε και τα σενάρια των ταινιών, "Μέρες του 36", "Ταξίδι στα Κύθηρα", "Το μετέωρο βήμα του πελαργού" κ.α.

Από το 1974 ως το 1975 έζησε στο Δυτικό Βερολίνο και το 1976 στις Η.Π.Α., προσκεκλημένος αντίστοιχα από τη Deutscher Akademischer Austauschdiens[Γερμανική Υπηρεσία Ακαδημαϊκής Ανταλλαγής]t και το International Writing Program [Διεθνές πρόγραμμα Συγγραφής].

Διετέλεσε γενικός διευθυντής της Ε.Ρ.Τ. (1989-1990) και πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Είναι τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών (Akademia Scientiarum et Artium Europaea), του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων και της Εταιρείας Συγγραφέων, της οποίας υπήρξε πρόεδρος επί πέντε θητείες.

Ό Θανάσης Βαλτινός διετέλεσε Πρόεδρος της Ακαδημίας των Αθηνών από το 1974 μέχρι και το 1989.

Έχει τιμηθεί με το βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ Καννών για την ταινία Ταξίδι στα Κύθηρα (1984) και με το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος για το βιβλίο του Στοιχεία για τη δεκαετία του ΄60 (1990), με το διεθνές βραβείο Καβάφη (2001) και το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών «Πέτρος Χάρης» (2002).

Το 2002 του απονεμήθηκε ο χρυσός σταυρός του Τάγματος της Τιμής της Ελληνικής Δημοκρατίας.Ό Θανάσης Βαλτινός έχει τιμηθεί επίσης και με το Βραβείο Σεναρίου στο φεστιβάλ των Καννών για την ταινία του "Ταξίδι στα Κύθηρα" του Θεόδωρου Αγγελόπουλου κ.α.

Το 1994 με την πρώτη κυκλοφορία του βιβλίου του "Ορθοκωστά", μυθιστόρημα με θέμα τον Εμφύλιο Πόλεμο, προκλήθηκαν έντονες συζητήσεις σχετικά με την μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας.

Το 2012 του απονεμήθηκε το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων και της Λογοτεχνίας από τη Διεύθυνση Γραμμάτων της Γενικής Διεύθυνσης Σύγχρονου Πολιτισμού του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, για το σύνολο του έργου του.Πολλά από τα έργα του έχουνε μεταφραστεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες μεταξύ των οποίων τα Αγγλικά, τα Ιταλικά, τα Γαλλικά, τα Γερμανικά,τα Ρώσικά κ.α.

Πολιτικές θέσεις
Το έργο του είχε ευρεία αποδοχή στην αριστερή διανόηση της μεταδικτατορικής Ελλάδας. Όμως οι εν λόγω κύκλοι το αποκήρυξαν μετά το 1995, μετά τη κυκλοφορία του βιβλίου "Ορθοκωστά".
Σε ερώτηση το 2015 αν η ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ θα επουλώσει το τραύμα που άνοιξε ο Εμφύλιος απάντησε «Νομίζω όχι» και συμπλήρωσε σκεπτικός «Νομίζω ότι αυτοί οι αριστεροί συνεχίζουν να είναι δέσμιοι ενός πνεύματος ρεβανσισμού, συχνά μου δίνουν την εντύπωση ότι δεν έχουν ξεπεράσει το σύνδρομο του Γράμμου, την ήττα εκεί πάνω. Βεβαίως, επειδή τις προάλλες σχολιάσαμε το βιβλίο του Γιώργου Μαυρογορδάτου για τον Διχασμό του 1915, όλοι οι διχασμοί ξεκινούν από εκεί και έχουν μήτρα το «Ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά» και τα λοιπά. Ακόμη και τώρα η παρουσία και ο λόγος του Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή εκεί οδηγεί, σε έναν οργανωμένο και επικείμενο διχασμό» καταλήγει και αναρωτιέται «πώς άνθρωποι νέοι, έξυπνοι – ή πονηροί και έξυπνοι – δεν μπορούν να καταλάβουν σε τι γκρεμό οδηγούν τα πράγματα».
Υπήρξε ένας από τους 32 ανθρώπους του πνεύματος που το 2011 είχαν συνυπογράψει το κείμενο "Τολμήστε!", το οποίο απέρριπτε τις διαδηλώσεις στις πλατείες, και καλούσε να να σταματήσουν "οι λαϊκισμοί και η ανευθυνότητα" ώστε να ομονοήσουν οι πολιτικές δυνάμεις και να συνεχιστεί η πορεία της χώρας στην Ευρώπη ανεξαρτήτως του Μνημονίου, για το "μέλλον των παιδιών μας".
Στο δημοψήφισμα του 2015 τάχθηκε δημόσια υπέρ του Ναι.

Εργογραφία
Διηγήματα
Το Κατακαλόκαιρο(Διήγημα Ά Κρατικό Βραβείο διηγήματος του περιοδικού Ταχυδρόμος, Αθήνα, Ίκαρος), 1958.
Το συναξάρι του Αντρέα Κορδοπάτη, Βιβλίο Ά Αθήνα Ίκαρος 1972
Η κάθοδος των εννιά(Μεταφρασμένο και δημοσιευμένο και στα Γερμανικά), Αθήνα Ίκαρος 1978.
Τρία ελληνικά μονόπρακτα, Αθήνα Ίκαρος 1978.
Εθισμός στην Νικοτίνη, Αθήνα Ίκαρος 1979.
Μπλε βαθύ σχεδόν μαύρο, Αθήνα Νεφέλη 1985
Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60(Ά Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 1990), Αθήνα Νεφέλη 1989.
Τρία ελληνικά μονόπρακτα, Αθήνα Στιγμή 1989.
Φτερά μπεκάτσας, Αθήνα Νεφέλη 1992
Θα βρείτε τα οστά μου υπό βροχήν, Αθήνα Νεφέλη 1992
Φτερά μπεκάτσας, Αθήνα Άγρα 1992.
Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60, Αθήνα, Άγρα, 1992.
Θα βρείτε τα οστά μου υπό βροχήν, Αθήνα, Άγρα 1992
Bleu nuit presque noir[Μπλέ νύχτα σχεδόν Μαύρη], (Αθήνα, Κάουφφμανν[Kauffmann]), 1992.
Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη, Βιβλίο Β΄, Αθήνα Άγρα 1993.
Ορθοκωστά, Αθήνα Νεφέλη 1994.
Ορθοκωστά, Αθήνα Άγρα 1994.
Μπλε βαθύ σχεδόν μαύρο, Αθήνα Άγρα 1994.
Πελοππόνησος(Ιστορικό Διήγημα), Αθήνα, Σύνολο, 1994.
Η κάθοδος των εννιά(Μεταφρασμένο και δημοσιευμένο και στα Γερμανικά), Αθήνα Άγρα 1999.
Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη, Βιβλίο Γ΄, Αθήνα Καστανιώτη 2000.
Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη, Βιβλίο Δ΄, Αθήνα Ωκεανίδα 2000.
Ορθοκωστά, Αθήνα Ωκεανίδα 2000..
Σχισμή Φωτός, Αθήνα Καστανιώτη 2001
Ημερολόγιο 1836-2011, Αθήνα Καστανιώτη 2001.
Σχισμή Φωτός, Αθήνα Ολκός 2001.
Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη, Βιβλίο Ε΄, Αθήνα Ωκεανίδα 2001.
Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60(Ά Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 1990), Αθήνα Ωκεανίδα 2001.
Ημερολόγιο 1836-2011[Ά Τόμος], Αθήνα Ωκεανίδα 2001.
Ημερολόγιο 1836-2011[΄Β Τόμος], Αθήνα Ωκεανίδα 2002.
Η κάθοδος των εννιά(Μεταφρασμένο και δημοσιευμένο και στα Γερμανικά), Αθήνα Ωκεανίδα 2002.
Εθισμός στη νικοτίνη, Αθήνα Καστανιώτη 2003.
Εθισμός στη νικοτίνη, Αθήνα Μεταίχμιο 2003.
Εθισμός στη νικοτίνη, Αθήνα Μεταίχμιο 2004.
Τρία Διηγήματα(Συγκεντρωτική συλλογή διηγημάτων, Αθήνα, Στιγμή), 2004.
Ορθοκωστά, Αθήνα Μεταίχμιο 2004.
Η κάθοδος των εννιά(Μεταφρασμένο και δημοσιευμένο και στα Γερμανικά), Αθήνα Μεταίχμιο 2004.
Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60(Ά Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 1990), Αθήνα Βιβλιοπωλείο της Εστίας 2006.
Μπλέ βαθύ σχεδόν Μαύρο, Αθήνα, Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 2006.
Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη, Βιβλίο ΣΤ΄, Αθήνα Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 2007.
Ορθοκωστά, Αθήνα Βιβλιοπωλείο της Εστίας 2007.
Θα βρείτε τα οστά μου υπό βροχήν, Αθήνα Βιβλιοπωλείο της Εστίας 2007.
Η κάθοδος των εννιά(Μεταφρασμένο και δημοσιευμένο και στα Γερμανικά), Αθήνα Βιβλιοπωλείο της Εστίας 2007.
Άνθη της Αβύσσου, Αθήνα Καστανιώτη 2008.
Άνθη της Αβύσσου, Αθήνα, Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 2008.
Τρία ελληνικά μονόπρακτα, Αθήνα Βιβλιοπωλείο της Εστίας 2008.
Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60(Ά Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 1990), Αθήνα Εκδόσεις Alter Ego-M.M.E. A.E. 2008.
Εθισμός στη νικοτίνη, Αθήνα Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 2008.
Κρασί και Νύμφες, Αθήνα Καστανιώτη 2009.
Κρασί και Νύμφες, Αθήνα Βιβλιοπωλείο της Εστίας 2009.
Φτερά μπεκάτσας, Αθήνα Βιβλιοπωλείο της Εστίας 2010.
Ημερολόγιο της Αλοννήσου, Αθήνα Καστανιώτη 2010.
Ό Τελευταίος βαρλάμης, Αθήνα, Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 2010.
Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη, Βιβλίο Ζ΄, Αθήνα Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 2011.
Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη, Βιβλίο Η΄, Αθήνα Εκδόσεις Alter-Ego M.M.E. A.E., 2012.
Ανάπλους, Αθήνα, Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 2012.
Ημερολόγιο 1836-2011[΄Γ Τόμος], Αθήνα Βιβλιοπωλείο της Εστίας 2013.
Επείγουσα ανάγκη ελέου (Εκδόσεις Βιβλιοπωλείο της Εστίας 2015 συλλογή διηγημάτων).
Ημερολόγιο της Αλοννήσου, Αθήνα, Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 2017.

Δοκίμια
Πραγματεία περί των ηγεμόνων της Μολδοβλαχίας, των εκ Κωνσταντινουπόλεως γνωστών υπό το όνομα Φαναριώται (1855), του Μάρκου Φιλίππου Ζαλλώνη, Ίκαρος 1855.
Τρία πορτρέτα, Εκδόσεις Αθήνα, Καστανιώτη, 1991.
Δεκαοχτώ κείμενα, Αθήνα, Κέδρος, 1994.
Ιστορική πραγματικότητα και νεοελληνική πεζογραφία 1945-1995, Σχολή Μωραΐτη. Αθήνα, Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας [εισήγηση], 1997.
Workshop for Balkan Authors and Translators, Αθήνα, Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, 1999.
Βόλος: Μια πόλη στη λογοτεχνία, Αθήνα, Μεταίχμιο, 2001.
Μια πόλη, ένας συγγραφέας, Αθήνα, Μίνωας, 2001.
Σύγχρονη ελληνική πεζογραφία, Αθήνα, Αλεξάνδρεια, 2002.
Γιώργος Σεφέρης το ζύγιασμα της καλοσύνης, Αθήνα, Μεσόγειος, 2004.
Λίγη ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, Αθήνα, Εκδόσεις Πατάκη, 2005.
Με τον ρυθμό της ψυχής, Αθήνα, Κέδρος, 2006.
Για τον Έντμουντ Κήλυ, Αθήνα, εκδόσεις Μουσείου Μπενάκη, 2011.
Ημερολόγιο 2012: Η δική μας Ελλάδα, Αθήνα, Εκδοτικός Οίκος Αντώνη. Αλέξανδρου. Λιβάνη, 2011.
Περί ζώων, Αθήνα, Ψυχογιός, 2011.
Γράμμα σε' ένα παιδί για τη φιλαναγνωσία, Αθήνα, Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, 2012.
Οι αταίριαστοι (η πολιτική συναντά την τέχνη), Αθήνα, Εκδόσεις Γκοβόστη, 2012.
Στης μνήμης το διάστημα: Νικηφόρος Βρεττάκος, Αθήνα, Ποταμός, 2012.
Θεματικά μοτίβα του Εμφυλίου Πολέμου:Ή Δραστική παρουσία του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου στο Πεζογραφικό Έργο του Θανάση
Βαλτινού ομοιότητες και διαφορές με τη μεταπολεμική πεζογραφική παραγωγή ( Ράλλης. Αποστολίδης, Αντώνης Κοτζιάς, Απόστολος.

Φραγκιάς, Σωτήρης Πατατζής, Γεώργιος. Πάνου, Στεφανία. Δημητρίου , Nίκος. Δαββέτας), Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, Σχολή

Παιδαγωγική Φλώρινας, Τμήμα Νηπιαγωγών, 2010(Δίτομο, Αθήνα,Εθνικό Κέντρο Βιβλίου), 2012.

  Συνταγές μέσα από τη λογοτεχνία, Αθήνα, Alter - Ego ΜΜΕ Α.Ε, 2013.
Τα πάθη στη λογοτεχνία, Αθήνα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2016.
Η μεταμυθοπλασία ως αφηγηματικός τρόπος και κριτική του μεταμοντερνισμού, Αθήνα, Βιβλιόραμα, 2018.
Λίγη ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, Αθήνα, Γαβριηλίδης, 2018.

Μελέτες Έργων
Τρίπολη: Μια πόλη στη λογοτεχνία, Αθήνα, Μεταίχμιο [επιμέλεια], 2003.
Συλλογικό έργο, Η εντεκάδα, Αθήνα, εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος Ιωάννης. Ηλίας [επιμέλεια], 2010.
Τρίπολη: Μια πόλη στη λογοτεχνία, Αθήνα, Μεταίχμιο [επιμέλεια], 2011.
Συλλογικό έργο, Βίοι παράλληλοι, Αθήνα, Εταιρεία Ελλήνων Συγγραφέων [έργα], 2015.

Κρητικογραφίες
Ο έρως των λέξεων, Αθήνα,"Εφημερίδα των Συντακτών", 16.11.2012.
Υπόθεση Πολκ: Θα υπάρξουν ποτέ οι εξιλαστήριες ομολογίες; [Έντμουντ Κήλυ, Φόνος στον Θερμαϊκό], Αθήνα, "The Athens Review Of Books
[Η επισκόπηση των βιβλίων της Αθήνας]", τχ. 13, Δεκέμβριος 2010.

Περί της λογοτεχνίας στον Εμφύλιο [Εμφύλιος πόλεμος: 60 χρόνια από τη λήξη του], Αθήνα, "Ελευθεροτυπία", 28.9.2009.

Μεταφράσεις Έργων
Ευριπίδη τραγωδία Τρωαδίτισσες(Παρουσιάστηκε στο Θέατρο Τέχνης στα Επιδαύρια το 1979 σε σκηνοθεσία του Κάρόλου Κούν).
Αισχύλος τραγωδία Ορέστεια(Παρουσιάστηκε στο Θέατρο Τέχνης στα Επιδαύρια το 1980 σε σκηνοθεσία του Κάρόλου Κούν).

Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Θανάσης_Βαλτινός