DIASKEDASI.INFO

Κάρολος Παπούλιας

Ο Κάρολος Παπούλιας, Έλληνας πολιτικός και τέως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας από το 2005 έως το 2015. Ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου, διετέλεσε δύο φορές Υπουργός Εξωτερικών.

Ο Κάρολος Παπούλιας γεννήθηκε στις 4 Ιουνίου 1929 στα Γιάννινα και ήταν γιος του υποστράτηγου Γρηγόρη Παπούλια, που πέθανε το 1936 από τις κακουχίες της Μικρασιατικής εκστρατείας. Το όνομά του Κάρολος το οφείλει στον αυστριακό σοσιαλιστή Καρλ Κάουτσκι. Ο νονός του, στρατηγός Βλάχος, επιστήθιος φίλος του πατέρα του, ήταν οπαδός του Κάουτσκι και αποφάσισε να δώσει το μικρό όνομά του στον βαφτισιμιό του.

Ο Κάρολος Παπούλιας τελείωσε το δημοτικό σχολείο Πωγωνιανής και φοίτησε στα γυμνάσια Πωγωνιανής, Ζωσιμαίας Ιωαννίνων, Παλαιού Φαλήρου και 7ο Παγκρατίου Αθηνών.

Η ναζιστική κατοχή τον βρήκε μαθητή του γυμνασίου Πωγωνιανής. Εντάχθηκε από τους πρώτους στην ένοπλη αντίσταση εναντίον των εισβολέων. Σπούδασε νομικά στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Μιλάνου και Κολωνίας, όπου και αναγορεύθηκε σε διδάκτορα Νομικής.

Το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1967 τον βρήκε στη Δυτική Γερμανία. Εκεί πρωτοστάτησε στην οργάνωση της Σοσιαλιστικής Δημοκρατικής Ένωσης Εξωτερικού, η οποία κινητοποίησε τους έλληνες εργαζομένους, φοιτητές και επιστήμονες της Δυτικής Ευρώπης εναντίον της χούντας των συνταγματαρχών.

Υπήρξε, επίσης, ιδρυτικό μέλος της πρώτης συνδικαλιστικής αντιστασιακής οργάνωσης και ήταν ένας από τους τακτικότερους συνεργάτες της «Ντόιτσε Βέλλε».

Το 1974 επέστρεψε στην Ελλάδα και εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ. Το 1977 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Ιωαννίνων και επανεκλεγόταν συνεχώς μέχρι τις εκλογές του 2004. Στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου διετέλεσε Υφυπουργός και Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών (1981-1985), και Υπουργός Εξωτερικών (1985-1989 και 1993-1996). Επί Οικουμενικής Κυβέρνησης ανέλαβε Υπουργός Αναπληρωτής Εθνικής Άμυνας (1989-1990), ενώ επί πρωθυπουργίας Κώστα Σημίτη ήταν Πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής (1998-2004).

Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης θητείας του στο Υπουργείο Εξωτερικών διακρίθηκε για την πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική που άσκησε στο πλαίσιο των κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου. Τη δεκαετία του ογδόντα πρωταγωνίστησε σε όλες τις προσπάθειες επίλυσης του μεσανατολικού ζητήματος, με κορυφαίο γεγονός την επιτυχή διαμεσολάβηση του για την ασφαλή αποχώρηση των εγκλωβισμένων μαχητών της παλαιστινιακής αντίστασης και του ίδιου του Αραφάτ με ελληνικά πλοία από την Τρίπολη του Λιβάνου (1983).

Απέδωσε ιδιαίτερη σημασία στη δημιουργία στέρεων σχέσεων με τον αραβικό κόσμο και ήταν σταθερά προσανατολισμένος στη διαρκή και επίπονη προσπάθεια εξομάλυνσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων (Μνημόνιο Παπούλια - Γιλμάζ το 1988). Την τριετία 1993-1996 υπήρξε σημαντική η συμβολή του στην έναρξη των ενταξιακών συνομιλιών της Κυπριακής Δημοκρατίας, ιδιαίτερα στον καθοριστικό για την ένταξή της συμβούλιο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Έσσεν (10 Δεκεμβρίου 1994).

Διατήρησε ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με όλους τους Βαλκάνιους ηγέτες και λειτούργησε κατ' επανάληψη ως μεσολαβητής της Ε.Ε. Με δική του πρωτοβουλία πραγματοποιήθηκε η πρώτη διαβαλκανική διάσκεψη Υπουργών Εξωτερικών στο Βελιγράδι (1988), όπου πέτυχε την έναρξη συνομιλιών με τη Βουλγαρία και την τότε ΕΣΣΔ για τον πετρελαιαγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης. Αποκατέστησε σχέσεις φιλίας και καλής γειτονίας με την Αλβανία, αίροντας την εμπόλεμο κατάσταση που μέχρι τότε επικρατούσε στις ελληνοαλβανικές σχέσεις (28 Αυγούστου 1987).

Ο Κάρολος Παπούλιας υποστήριξε με αμείωτο ενδιαφέρον κάθε θετικό βήμα προς την κατεύθυνση της ύφεσης της ειρήνης και του αφοπλισμού. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η «Πρωτοβουλία των Έξι ηγετών για την ειρήνη και τον αφοπλισμό» (Αλφονσίν, Ντε Λα Μαδρίδ, Νιερέρε, Πάλμε, Γκάντι, Α. Παπανδρέου) του 1985.

Στις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004 εξετέθη για μια ακόμη φορά υποψήφιος βουλευτής στο Νομό Ιωαννίνων, αλλά δεν εξελέγη. Στις 12 Δεκεμβρίου 2004 ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής τον πρότεινε για το ύψιστο αξίωμα της Πολιτείας. Την υποψηφιότητά του υποστήριξε και το ΠΑΣΟΚ. Στις 8 Φεβρουαρίου 2005, με 279 ψήφους επί συνόλου 300, εξελέγη Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας έως το 2010, διαδεχθείς τον Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο. Ορκίστηκε και ανέλαβε τα καθήκοντά του στις 12 Μαρτίου 2005. Επανεξελέγη στις 3 Φεβρουαρίου 2010 με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ και του ΛΑΟΣ (266 επί συνόλου 300). Στις 13 Μαρτίου 2015 έληξε η θητεία του στο ύπατο αξίωμα της χώρας με την ορκωμοσία του Προκόπη Παυλόπουλου ως νέου Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Ο Κάρολος Παπούλιας υπήρξε πρωταθλητής Ελλάδος στο άλμα επί κοντώ, παίκτης της εθνικής ομάδος του βόλεϊμπολ και πρόεδρος για 25 χρόνια του ιστορικού Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου (ΕΓΣ). Είναι παντρεμένος με την ψυχολόγο Μαρία Πάνου και έχει τρεις κόρες.

Εμιλιάνο Ζαπάτα

Ο Εμιλιάνο Ζαπάτα Σαλασάρ, ήταν ηγετική προσωπικότητα των ανταρτών της αγροτικής Μεξικανικής Επανάστασης του 1910, η οποία κατευθυνόταν κατά του προέδρου της χώρας Πορφίριο Ντίας και της συγκεχυμένης περιόδου που ακολούθησε (1911 - 1917).
Οργάνωσε και διοικούσε σημαντική επαναστατική δύναμη, ονομαζόμενη "Απελευθερωτικός Στρατός του Νότου". (ισπ. Emiliano Zapata Salazar), - κατά ισπανική προφορά Σαπάτα, (8 Αυγούστου 1879 - 10 Απριλίου 1919)

Γεννήθηκε στις 8 Αυγούστου του 1879 στο χωριό Ανενκουίλκο της μεξικανικής πολιτείας Μορέλος. Γόνος ευκατάστατου κτηνοτρόφου, έμεινε ορφανός στα 16 του χρόνια και εργάστηκε ως εκπαιδευτής αλόγων.

Κατά την περίοδο διακυβέρνησης του Μεξικό από τον δικτάτορα Πορφίριο Ντίαζ, το 85% της γης ανήκε στο 2% του πληθυσμού.

Ο Ζαπάτα ανέπτυξε από νωρίς αντιπολιτευτική δράση και το 1909 εξελέγη πρόεδρος μιας τοπικής ομάδας για τη διεκδίκηση της καλλιεργήσιμης γης, που είχε κατασχεθεί προς όφελος των μεγαλογαιοκτημόνων.

Εξαιτίας της δράση του, κλήθηκε στο στρατό, όπου υπηρέτησε για επτά μήνες.

Τον Νοέμβριο του 1910 η εξαθλίωση των αγροτών οδήγησε σε μια μεγάλη αγροτική εξέγερση στη χώρα, υπό τον Φρανσίσκο Μαντέρο, πολιτικό αντίπαλο του Πορφίριο Ντίαζ. Ο Ζαπάτα τάχθηκε στο πλευρό του, πήρε τα όπλα και με σύνθημα «γη κι ελευθερία» ηγήθηκε των επαναστατημένων αγροτών, καταλαμβάνοντας όλο και περισσότερα εδάφη.

Όταν αντιλήφθηκε ότι το αίτημα για μεταρρυθμίσεις είχε εγκαταλειφθεί από τον Μαδέρο, συνεταξε το δικό του αγροτικό πρόγραμμα, γνωστό ως Σχέδιο Αγιάλα. Με αυτό απαιτούσε την κατάσχεση της γης απ’ όλους τους ξένους και του 1/3 των εδαφών των φεουδαρχών, καθώς και την επιστροφή των εδαφών που είχαν κατασχεθεί από τους ντόπιους. Σύμφωνα με το Σχέδιο Αγιάλα, όλες οι κατασχεθείσες εκτάσεις θα αποτελούσαν κοινοκτημοσύνη των ινδιάνικων κοινοτήτων.

Στο πλευρό του συγκεντρώνονταν όλο και περισσότεροι αγρότες, ενώ τις απόψεις του ενστερνίστηκαν και πολλοί διανοούμενοι , οι οποίοι συνέδεσαν τις θεωρίες του με αυτές του Καρλ Μαρξ. Μετά την καταστολή της εξέγερσης του Μαδέρο, το Φεβρουάριο του 1913, ο Ζαπάτα ένωσε τις δυνάμεις του με αυτές του Πάντσο Βίγια στο βορρά και του Πασκουάλ Ορόζκο με τους οποίους συνέχισε τον αγώνα ακόμα κι όταν έπεσε η δικτατορία του Ντίαζ. Με τον Βίλα κατέλαβαν τρεις φορές την πόλη του Μεξικό, αλλά αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν.

Στις 10 Απριλίου του 1919 ο Ζαπάτα έπεσε θύμα ενέδρας. Εκτελέστηκε εν ψυχρώ από τις κυβερνητικές δυνάμεις, κατά τη συνάντησή του με έναν στρατηγό που υποτίθεται ότι ήθελε να προσχωρήσει στην επανάσταση.

Πρόκειται για μία σπουδαία φυσιογνωμία του Μεξικό. Από τους εχθρούς του χαρακτηρίστηκε ως ακραίος μηδενιστής με μοναδικό σκοπό της δράσης του τη ληστεία. Ωστόσο, για το λαό ενσαρκώνει το σωτήρα και ήρωα της επανάστασης. Έγινε θρύλος ενώ ζούσε ακόμη. Αναρίθμητες ιστορίες και τραγούδια γι’ αυτόν λέγονται ακόμη και σήμερα, ενώ ο τάφος του είναι ένα από τα πιο σεβάσμια μνημεία για τους ιθαγενείς του Νότιου Μεξικό.

πηγή: tvxs.gr

Έρνεστ Αύγουστος Φρέντερικ Ρούσκα

Ο Έρνεστ Αύγουστος Φρέντερικ Ρούσκα, ήταν Γερμανικός φυσικός που κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1986 για το έργο του στην οπτική ηλεκτρονίων, συμπεριλαμβανομένου του σχεδιασμού του πρώτου ηλεκτρονικού μικροσκοπίου. (Ernst August Friedrich Ruska - 25 Δεκ 1906 - 25 Μάη του 1988)

Η ζωή και η καριέρα
Ο Ruska γεννήθηκε στην Χαϊδελβέργη. Σπούδασε στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου 1925-1927 και στη συνέχεια μπήκε στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, όπου έθεσε ευθέως ότι μικροσκόπια που χρησιμοποιούν τα ηλεκτρόνια, με μήκη κύματος 1000 φορές μικρότερη από ό, τι εκείνες του φωτός, θα μπορούσε να προσφέρει μια πιο λεπτομερή εικόνα ενός αντικειμένου από ένα μικροσκόπιο χρησιμοποιώντας φως, στο οποίο μεγέθυνση περιορίζεται από το μέγεθος των μηκών κύματος.

Το 1931, κατέδειξε ότι ένα μαγνητικό πηνίο θα μπορούσε να ενεργήσει ως φακός ηλεκτρονίων, και χρησιμοποιούνται διάφορα πηνία σε μια σειρά για να χτίσει το πρώτο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο το 1933.

Μετά την ολοκλήρωση διδακτορικό του το 1933, Ruska συνέχισε να εργάζεται στον τομέα των οπτικών ηλεκτρονίων, για πρώτη φορά σε Fernseh Ltd στο Βερολίνο-Zehlendorf, και στη συνέχεια από το 1937 σε Siemens-Reiniger-Werke AG. Στη Siemens, ασχολήθηκε με την ανάπτυξη του πρώτου εμπορικά παράγεται ηλεκτρονικό μικροσκόπιο το 1939. 

Εκτός από την ανάπτυξη της τεχνολογίας της ηλεκτρονικής μικροσκοπίας, ενώ στη Siemens, Ruska εργάστηκε επίσης σε άλλα επιστημονικά ιδρύματα, και να ενθαρρυνθεί η Siemens για να δημιουργήσει ένα εργαστήριο για τους επισκέπτες ερευνητές, η οποία αρχικά με επικεφαλής τον αδελφό Ruska του Helmut , ιατρό ο οποίος ανέπτυξε τη χρήση του ηλεκτρονικού μικροσκοπίου για ιατρικές και βιολογικές εφαρμογές.

Μετά την αναχώρηση από τη Siemens το 1955, Ruska υπηρέτησε ως διευθυντής του Ινστιτούτου Ηλεκτρονικής Μικροσκοπίας του Haber Ινστιτούτου Fritz μέχρι το 1974. Παράλληλα, υπηρέτησε στο ινστιτούτο και ως καθηγητής στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Βερολίνου από το 1957 μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1974.

Το 1960 κέρδισε το βραβείο Lasker. Το 1986, του απονεμήθηκε το ήμισυ του βραβείου Νόμπελ Φυσικής για πολλά επιτεύγματά του στην οπτική ηλεκτρονίων? Gerd Binnig και Heinrich Rohrer κέρδισε ένα τέταρτο το καθένα για το σχεδιασμό τους για την μικροσκοπίου σάρωσης σήραγγας . Πέθανε στο Δυτικό Βερολίνο το 1988.

Το Νόμπελ Bio του, ισχυρίζεται πέθανε στις 25 Μαΐου, ενώ το μνημείο Ruska λέει 27η Μαΐου.

Κλάους Μάινε

Ο Κλάους Μάινε είναι Γερμανός τραγουδιστής και τραγουδιστής των Scorpions.(γερμ. Klaus Meine - 1948 Ανόβερο Γερμανίας)

Εμφανίζεται σε κάθε άλμπουμ της μπάντας, παρότι έγινε μέλος το 1970 ενώ η μπάντα ιδρύθηκε το 1965 (αφού το πρώτο τους άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1972).

Βιογραφία
Γεννήθηκε στις 25 Μαΐου 1948. Μαζί με τον Ρούντολφ Σένκερ έγραφε τα περισσότερα τραγούδια της μπάντας, όπως το Rock You Like a Hurricane. Το 1981, μετά από το Blackout Tour έχασε τη φωνή του. Μετά τη θεραπεία και δύο φωνητικές χειρουργικές επεμβάσεις νωτιαίου μυελού, ξαναβρήκε τη φωνή του.

Το 2008 μια κιθάρα Dommenget χαρίστηκε σ' αυτόν για τα 60α γενέθλιά του. Τη χρησημοποίησε στο Humanity World Tour και στο Get Your Sting And Blackout World Tour (+ MTV Unplugged - Live in Athens).