DIASKEDASI.INFO

Αράμ Ιλίτς Χατσατουριάν

Ο Αράμ Ιλίτς Χατσατουριάν ήταν Αρμένιος συνθέτης. (Aram Xačatryan, ρώσικα: Аpaм Ильич Xaчaтypян, 6 Ιουνίου 1903-1 Μαΐου 1978)

Γεννήθηκε το 1903 στην Τιφλίδα της τότε Ρωσικής Αυτοκρατορίας και πέθανε στη Μόσχα το 1978. Εγκαταστάθηκε στη Μόσχα από το 1920, όπου και μαθήτευσε σε διάφορους μουσικοδιδάσκαλους στη περίφημη σχολή Γκνέσιν. Σπούδασε βιολοντσέλο και σύνθεση και πολύ γρήγορα άρχισε να διακρίνεται.

Στη συνέχεια φοίτησε στο Ωδείο Μόσχας (1929-1934) υπό τους Μιασκόφσκη και Λιτίνσκη. Οι συνθέσεις του «τρίο για φλάουτο, βιολί και πιάνο» και «Πρώτη συμφωνία» απέδειξαν την ιδιοφυΐα του και την ικανότητά του στην εκμετάλλευση λαϊκών μελωδιών.

Από το 1934 σύνθεσε τρεις συμφωνίες για πιάνο, βιολοντσέλο και ορχήστρα, τη «Δεύτερη συμφωνία» (1943), μουσική για μπαλλέτο και το έργο για χορωδία και ορχήστρα «Ποίημα για τον Στάλιν», (για τη συμπλήρωση των 25 χρόνων από τη μπολσεβική επανάσταση), καθώς και μουσική για θεατρικά και κινηματογραφικά έργα.

Ο Χατσατουριάν διετέλεσε αντιπρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής της Ένωσης των Σοβιετικών Συνθετών από το 1939 μέχρι το 1948. Από το 1951 άρχισε να διδάσκει στο Ωδείο της Μόσχας και να ασχολείται με τη διεύθυνση ορχήστρας.

Είναι ίσως, μαζί με τον Προκόφιεφ και τον Σοστακόβιτς, οι σημαντικότεροι συνθέτες της Σοβιετικής Ένωσης στην σχεδόν εβδομηντάχρονη ιστορία της. Αφιερώθηκε ιδιαίτερα στην ανάπτυξη της αρμενικής μουσικής καθώς θεωρήθηκε αυθεντία της τουρκμενικής και αζερμπαϊτζανικής μουσικής.

Τιμήθηκε με πολλά βραβεία ρωσικά (μεταξύ των οποίων δύο φορές με το βραβείο Στάλιν) καθώς και ευρωπαϊκά.

Όσον αφορά το ύφος της μουσικής του, έχει έντονο ανατολίτικο χρώμα, πράγμα που οφείλεται στην επιρροή του από την αρμένικη παράδοση, την οποία μελέτησε πολύ προσεκτικά. Επίσης, επηρεάστηκε και από τις νέες τάσεις που είχαν αρχίσει να εμφανίζονται στην υπόλοιπη Ευρώπη, καταφέρνοντας να τις αξιοποιήσει με πολύ μέτρο και σε συνδυασμό με τη μουσική παράδοση.

Γενικά τα έργα του Χατσατουριάν διακρίνονται για τη χρωματική αρμονία αλλά και την παραδοξότητα που μερικές φορές φθάνει σε μονοτονία. Στη χρήση όμως των οργάνων "σόλο" έναντι της ορχήστρας ακολούθησε τη παράδοση των Αλεξάντερ Μποροντίν και Αλεξάντερ Γκλαζούνοφ.

Σημειώνεται ότι ο Χατσατουριάν συνέθεσε και τον εθνικό ύμνο της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Αρμενίας.

Μερικά από τα πιο γνωστά του έργα είναι το μπαλέτο Γκαϊανέ (1942) που περιλαμβάνει τον πολύ γνωστό Χορό των σπαθιών, η δεύτερη συμφωνία (1943), το Βαλς για κοντσέρτο (1955) και το μπαλέτο Σπάρτακος (1956).

Το 1948 κατηγορήθηκε μαζί με τους Ντμίτρι Σοστακόβιτς και Σεργκέι Προκόφιεφ για αστικοποίηση της μουσικής τους από την ΚΕ του Κομουνιστικού Κόμματος της Ρωσίας. Παραδεχόμενος όμως την ενοχή του αποκατέστησε την πρότερη εύνοια του καθεστώτος.

Μετά όμως το θάνατο του Στάλιν καυτηρίασε δημόσια την εις βάρος του εκείνη κατηγορία.

Το 1954 ονομάστηκε "Καλλιτέχνης του Λαού της Σοβιετικής Ένωσης" και πέντε χρόνια μετά έλαβε και το 2ο βραβείο Λένιν.

Επίσης η σύζυγός του Νίνα Μακάροβα καθώς και ο ανιψιός του Καρέν Χατσατουριάν υπήρξαν συνθέτες, λιγότερο όμως σημαντικοί.

Άγγελος Μεσσάρης

Ο Άγγελος Μεσσάρης ήταν Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής. Γεννήθηκε στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής το 1910 και η οικογένειά του, με κεφαλλονίτικη καταγωγή, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα το 1924. Στην ίδια πόλη απεβίωσε στις 6 Ιουνίου 1978.

Αθλητική πορεία
Σε συλλογικό επίπεδο
Την πρώτη του επαφή με το άθλημα απέκτησε στη γενέτειρά του μέσω Βρετανών εποίκων. Υπήρξε ικανότατος δεξιός μεσοκυνηγός (μέσα δεξιά στο σύστημα 2-3-5 της εποχής) και διακρινόταν για την ευχέρεια στην κατοχή της μπάλας, την εύστοχη μεταβίβαση, τη διείσδυση και την προσποίηση, ενώ παράλληλα είχε συνετό χαρακτήρα. Στην Ελλάδα αγωνίστηκε από το 1925 στον ΑΠΟ Γουδή.

Μία διετία αργότερα, η ομάδα του Παναθηναϊκού βρισκόταν σε διαδικασία ανανέωσης υπό την τεχνική ηγεσία του Μίκλος Φόρνερ. Αναζητήθηκαν νεαροί ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές και το 1927 εντάχθηκε στο σύλλογο ο Μεσσάρης, μαζί με τον κεντρικό μέσο και μεγαλύτερο αδελφό του Απόστολο. Σύντομα εξελίχθηκε στον πρώτο, χρονικά, μεγάλο αστέρα της ιστορίας του συλλόγου ως ιδιαίτερα δημοφιλής στο φίλαθλο κόσμο, συχνά τον αποκαλούσαν Ξανθό Άγγελο. Κατέκτησε το πρωτάθλημα της ΕΠΣ Αθηνών 1928-29, το αντίστοιχο όμως Πανελλήνιο ματαιώθηκε.

Το 1930, υπήρξε ο ακρογωνιαίος λίθος στη "χρυσή" ομάδα των πράσινων που δημιούργησε ο Ούγγρος προπονητής Γιόζεφ Κίνσλερ. Αυτή στέφθηκε αήττητη πρωταθλήτρια Ελλάδας 1929-30 με 3 νίκες και μία ισοπαλία στην τελική φάση της διοργάνωσης και αρχισκόρερ της τον 20χρονο παίκτη (7 γκολ σε 4 παιχνίδια). Με μία από τις καλύτερες εμφανίσεις της σύντομης καριέρας του και 2 τέρματα σε 5 λεπτά, ο Μεσσάρης βοήθησε τον Παναθηναϊκό να επιβληθεί 8-2 του Ολυμπιακού, σημειώνοντας τη μεγαλύτερη σε έκταση νίκη της ιστορίας στα ντέρμπι των "αιωνίων" αντιπάλων του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Νωρίτερα την ίδια χρονιά, είχε κατακτήσει εκ νέου το αθηναϊκό πρωτάθλημα και με επίσης πρώτο σκόρερ της διοργάνωσης τον νεαρό (13 γκολ), ο οποίος έγινε τραγούδι στα χείλη των φίλων της ομάδας:
Παναθηναϊκέ μεγάλε και τρανέ,
που νικάς κάθε βδομάδα,
είσαι η πιο τρανή ομάδα.
Εβάλαμε οκτώ στον Ολυμπιακό
και άλλα τέσσερα στον Άρη.
Γεια σου Άγγελε Μεσσάρη!
Παναθηναϊκέ μεγάλε και τρανέ,
που'χεις έμβλημα τριφύλλι,
σ' αγαπούν εχθροί και φίλοι.
Στην άμυνα τα άκρα του πολύ γερά,
μοιράζουνε τις πάσες δεξιά και αριστερά.
και τα εξτρέμ μεταβιβάζουν, σέντερ φορ γκολ αράδα αμέσως βάζουν!

Το 1931 αναδείχθηκε πρωταθλητής Αθηνών για τρίτη συνεχή φορά και αρχισκόρερ για δεύτερη (13 τέρματα σε 6 εμφανίσεις). Στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα 1930-31 που ακολούθησε, αγωνίστηκε μόνο στα 4 από τα 14 παιχνίδια και πέτυχε 4 τέρματα, πριν αποφασίσει το τέλος της αθλητικής του σταδιοδρομίας σε ηλικία 21 ετών και για αιτίες μη πλήρως διευκρινισμένες.

Ο Μεσσάρης αγωνίστηκε επίσης με τη νεοσύστατη ομάδα χόκεϊ επί χόρτου του Παναθηναϊκού.

Στην εθνική Ελλάδας
Χρίστηκε 4 φορές διεθνής με την ομάδα των Ανδρών, πρώτη δε στις 7 Απριλίου 1929 για την παρθενική της συνάντηση από την ίδρυση της ΕΠΟ (Ελλάδα-Β' Ιταλίας 1-4) και δίπλα στο μεγαλύτερο αδελφό του Απόστολο. Σημείωσε 2 τέρματα, αμφότερα στη νίκη 6-1 επί της Βουλγαρίας κατά το 1ο Βαλκανικό κύπελλο, αποτελώντας χρονικά τον δεύτερο (έπειτα το Γιώργο Ανδριανόπουλο) που έφτασε τον αριθμό αυτό για λογαριασμό της Εθνικής και τον πρώτο στον ίδιο αγώνα (σε διάστημα μάλιστα 5 λεπτών μεταξύ 10' και 15'), ρεκόρ που ο συμπαίκτης του σε συλλογικό επίπεδο Αντώνης Τσολίνας ισοφάρισε στο 50' (και κατέρριψε ένα λεπτό αργότερα με το πρώτο ελληνικό χατ τρικ, για να πετύχει τελικά στο 56' τα πρώτα "καθαρό" χατ τρικ και καρέ γκολ στην ιστορία της Εθνικής).

Η διαμάχη με τον Νικολαΐδη
Από το 1931, ο Νικόλαος Ξηρός διατελούσε πρόεδρος στον Παναθηναϊκό Αθλητικό Όμιλο. Οι σχέσεις του Απόστολου Νικολαΐδη, ισχυρού του παράγοντα τότε και για δεκαετίες, με τον παίκτη ήταν τεταμένες λόγω και της υποστήριξης του τελευταίου στον Σταμάτη Μερκούρη (πατέρα της Μελίνας Μερκούρη), αντιπολιτευόμενο προς τη διοίκηση Ξηρού, αλλά και μίας γενικότερης διαφωνίας μεταξύ αθλητών και διοικούντων σχετικά με τον ερασιτεχνισμό ή επαγγελματισμό στο ποδόσφαιρο. Ως συνέπεια, ο νεαρός αποφάσισε την αποχώρησή του προς όφελος των σπουδών του στο Πολυτεχνείο. Η αναταραχή στο σύλλογο οδήγησε τελικά στην κρίση του 1932, με την πλευρά Ξηρού/Νικολαΐδη να διαγράφει όλους τους διαφωνούντες παίκτες και παράγοντες, ανάμεσα τους το Μεσσάρη (αλλά και τον ιδρυτή του Γιώργο Καλαφάτη).

Οι φίλαθλοι αντιμετώπισαν με δυσαρέσκεια την αποπομπή του και εξέφρασαν την υποστήριξή τους στον αδιαμφισβήτητο εκείνη την εποχή ηγέτη της ομάδας, με εχέγγυα άλλωστε για πολυετή αθλητική προσφορά μελλοντικά. Το τίμημα της απομάκρυνσης Μεσσάρη κρίνεται εκ των υστέρων βαρύ για τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, καθώς περιήλθε σε κατάσταση παρακμής και μόνο ξανά το 1949 κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδας, έπειτα 19 χρόνια και 12 διοργανώσεις του. Ο ίδιος αγωνίστηκε μόλις μία φορά στη συνέχεια και αυτό για φιλανθρωπικούς σκοπούς, συγκεκριμένα σε ένα φιλικό παιχνίδι του Παναθηναϊκού με την ΑΕΚ το 1935.

Οι λεπτομέρειες της διαμάχης του με το Νικολαΐδη δεν έχουν γίνει γνωστές, ενώ και οι ίδιοι απέφευγαν να αναφερθούν στο ζήτημα, με αποτέλεσμα να κυκλοφορήσουν διάφορες φήμες και εκδοχές (π.χ περί κομμουνιστικής δράσης του νέου που έβρισκε αντίθετο τον παράγοντα κ.ά).

Απεβίωσε στις 6 Ιουνίου του 1978, σε ηλικία 68 ετών και στην κηδεία του παραβρέθηκε πλήθος κόσμου.

Τίτλοι
Με τον Παναθηναϊκό
1 Πανελλήνιο πρωτάθλημα: 1930
3 πρωταθλήματα ΕΠΣ Αθηνών: 1929, 1930 και 1931
Μία φορά 1ος σκόρερ Πανελλήνιου πρωταθλήματος: 1930
Δύο φορές 1ος σκόρερ πρωταθλήματος ΕΠΣ Αθηνών: 1930 και 1931.

Ρόμπερτ Στέρλινγκ

Μέθοδος Στέρλινγκ: Η “αρχαία” πατέντα συγκέντρωσης ηλιακής ενέργειας
Συγκεκριμένα, η εταιρεία Ripasso συνδυάζει στρατιωτικές τεχνολογίες με την ιδέα μιας μηχανής κλειστού κύκλου που ανέπτυξε το 1816 ο σκώτος μηχανικός Ρόμπερτ Στέρλινγκ για να φτιάξει στην έρημο Καλαχάρι της Νότιας Αφρικής ένα ηλιοθερμικό σύστημα συγκεντρωτικής ηλιακής ενέργειας (CSP) με αποδοτικότητα μετατροπής ηλιακής ενέργειας σε ηλεκτρική της τάξης του 34%.

Τι είναι η μέθοδος Στέρλινγκ
Η μέθοδος Στέρλινγκ θεωρείται εξαιρετικά αποδοτική, καθώς έχει τη δυνατότητα να εκμεταλλεύεται όλο το φάσμα της ακτινοβολίας του ηλίου, σε αντίθεση με τα φωτοβολταϊκά, τα οποία εκμεταλλεύονται μόνο την υπεριώδη ηλιακή ακτινοβολία.

Η ιδέα βασίζεται σε μια πατέντα του 19ου αιώνα, η οποία μόλις πρόσφατα κατάφερε να αξιοποιηθεί από τους επιστήμονες, λόγω της πολυπλοκότητας και του υψηλού κόστους κατασκευής της. Στην ουσία πρόκειται για έναν κινητήρα εξωτερικής καύσης, ο οποίος περιέχει το αέριο ήλιο.

Η παραγωγή ηλιακής ενέργειας με αυτήν την τεχνολογία γίνεται εφικτή με την εγκατάσταση παραβολικών κατόπτρων, τα οποία μοιάζουν με δορυφορικά πιάτα και μπορούν να φτάσουν σε διάμετρο τα 10 μέτρα. Στο κέντρο των «πιάτων» βρίσκεται ένας κινητήρας Στέρλινγκ, στον οποίο συγκεντρώνονται όλες οι ακτίνες του ηλίου.

Αποδοτικότητα ρεκόρ
Το ηλιοθερμικό των Σουηδών είναι το μοναδικό εν λειτουργία αντίστοιχο σύστημα συγκεντρωτικής ηλιακής ενέργειας στον κόσμο. Ποσοστό 34% της ηλιακής ενέργειας που συλλέγουν τα παραβολικά κάτοπτρα διοχετεύεται απευθείας στο τοπικό δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας την ώρα που τα φωτοβολταϊκά φτάνουν σε αποδοτικότητα το 23%, ενώ μόλις 15% της ηλιακής ενέργειας που συλλέγουν εισέρχεται στο δίκτυο.

Τα τεράστια κάτοπτρα επιφάνειας 100 τετρ. μέτρων και διαμέτρου 30 μέτρων προσαρμόζονται και ακολουθούν διαρκώς την κίνηση του Ήλιου ώστε να μεγιστοποιήσουν την ηλιακή ενέργεια που συλλέγουν και να τη διοχετεύσουν σε μια μηχανή Στέρλινγκ μηδενικών εκπομπών.

Ανεξάρτητες δοκιμές από την IT Power στη Βρετανία επιβεβαιώνουν ότι ένα μόνο κάτοπτρο Ripasso μπορεί να παράξει μεταξύ 75 και 85 Μεγαβατώρες ηλεκτρικής ενέργειας ετησίως, η οποία επαρκεί για να καλύψει της ανάγκες 24 μέσων νοικοκυριών. Η παραγωγή της ίδιας ποσότητας ηλεκτρικής ενέργειας με καύση άνθρακα θα σήμαινε την απελευθέρωση περίπου 81 τόνων διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.

Η τεχνολογία αποδίδει τα μέγιστα σε περιοχές με σταθερή ηλιοφάνεια.
Σημειώνεται ότι το 2013 είχε ενταχθεί στο πρόγραμμα NER300 ένα έργο ηλιοθερμικής τεχνολογίας τύπου Stirling στο νομό Φλώρινας με την ονομασία CSP Maximus. Το έργο ισχύος 75,3MWe θα χρησιμοποιούσε την τεχνολογία DishStirling και θα λάμβανε επιχορήγηση 44,6 εκατ. Ευρώ. Δεν υπάρχουν νέα σχετικά με την τύχη του εν λόγω έργου.

Κική Δημουλά

Η Κική Δημουλά, ήταν Ελληνίδα ποιήτρια και τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην έδρα της ποίησης. (6 Ιουνίου 1931 - 22 Φεβρουαρίου 2020)

Το πατρικό της όνομα είναι Βασιλική Ράδου. Γεννήθηκε και κατοικεί στην Αθήνα. Το 1952 παντρεύτηκε τον ποιητή και πολιτικό μηχανικό Άθω Δημουλά, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά, τον Δημήτρη (1956) και την Έλση (1957). Εργάστηκε σαν υπάλληλος στην Τράπεζα της Ελλάδος από το 1949 έως και το 1973. Είναι πρόεδρος του ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη (κοινωφελές Ν.Π.Ι.Δ. υπό την αιγίδα της Ακαδημίας Αθηνών).

Το 2015 προκλήθηκε σάλος μετά από μία υποτιθέμενη δήλωσή της στην οποία επέκρινε με ρατσιστικό τρόπο τους πρόσφυγες.

Σύμφωνα με πολλά δημοσιεύματα η δήλωση αυτή δεν έγινε με αυτό τον τρόπο και απλώς παραφράστηκαν κάποια λόγια της, τα οποία κρατήθηκαν αποσπασματικά για να την συκοφαντήσουν.Η ίδια αντέκρουσε αυτές τις κατηγορίες.

Στο ελληνικό δημοψήφισμα του 2015 τοποθετήθηκε υπέρ του "Ναι". Επίσης, ήταν από τους γνωστότερους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών που τάχτηκαν υπέρ της αποδοχής του ελληνικού μνημονίου, μόλις λίγα χρόνια πριν.

Διακρίσεις
2001, Χρυσός Σταυρός του Tάγματος της Tιμής από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο.
2002, τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, στην οποία κατέλαβε την έδρα των γραμμάτων που είχε μείνει κενή μετά τον θάνατο του Νικηφόρου Βρεττάκου — η τρίτη γυναίκα στην ιστορία της Ακαδημίας (μετά τις Γαλάτεια Σαράντη και Αγγελική Λαΐου).
20 Μαΐου του 2015, αναγορεύτηκε σε επίτιμη διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ.

Βραβεία
1964, Eύφημη μνεία από την Ομάδα των Δώδεκα, για την ποιητική συλλογή Eπί τα ίχνη.
1972, Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης, για την ποιητική συλλογή Το λίγο του κόσμου.
1989, Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης, για την ποιητική συλλογή Χαίρε ποτέ.
1997, Βραβείο Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, για την ποιητική συλλογή Η εφηβεία της λήθης.
2001, Αριστείο των Γραμμάτων της Ακαδημίας Αθηνών, για το σύνολο του έργου της.
2003, Μακεδονικό Βραβείο, για το σύνολο του έργου της.
2009, Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας (Prix Européen de Littérature), για το σύνολο του έργου της.
2010, Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας, για το σύνολο του έργου της.

Έργο
Ἀπὸ τὸν κόσμο τῶν γρίφων φεύγω ἥσυχη.
∆ὲν ἔχω βλάψει στὴ ζωή μου αἴνιγμα: δὲν ἔλυσα κανένα.

Θέματα που κυριαρχούν στα ποιήματά της είναι η απουσία, η φθορά, η απώλεια, η μοναξιά και ο χρόνος. Χαρακτηριστικά της ποίησής της είναι η προσωποποίηση αφηρημένων εννοιών, η ασυνήθιστη χρήση κοινών λέξεων και η πικρή φιλοπαίγμων διάθεση.

Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, τα Γαλλικά, τα Ισπανικά, τα Ιταλικά, τα Πολωνικά, τα Βουλγαρικά, τα Γερμανικά και τα Σουηδικά. Αποσπάσματα του έργου της έχουν συμπεριληφθεί στα σχολικά διδακτικά βιβλία.

Εργογραφία

Ποιητικές συλλογές
Ποιήματα, 1952 (αποκηρυγμένα)
Έρεβος, 1956, Στιγμή 1990
Ερήμην, Δίφρος 1958, Στιγμή 1990
Επί τα ίχνη, Φέξης 1963, Στιγμή 1989
Το λίγο του κόσμου, 1971, Νεφέλη 1983, Στιγμή 1990
Το τελευταίο σώμα μου, Κείμενα 1981, Στιγμή 1989
Χαίρε ποτέ, Στιγμή 1988
Η εφηβεία της λήθης, Στιγμή 1994
Ποιήματα, Ίκαρος 1998 (Συγκεντρωτκή έκδοση· περιλαμβάνονται όλες οι προηγούμενες συλλογές εκτός από τα Ποιήματα.)
Ενός λεπτού μαζί, Ίκαρος 1998
Ήχος απομακρύνσεων, Ίκαρος 2001
Χλόη θερμοκηπίου, Ίκαρος 2005
Συνάντηση, Γιάννης Ψυχοπαίδης, Κική Δημουλά, Ίκαρος 2007 (Ανθολογία με εβδομήντα τρία ζωγραφικά έργα του Γιάννη Ψυχοπαίδη.)
Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως, Ίκαρος 2007
Τα εύρετρα, Ίκαρος 2010
Δημόσιος καιρός, Ίκαρος 2014

Πεζά
Ο φιλοπαίγμων μύθος, Ίκαρος 2004 (Η ομιλία που εκφώνησε η Κική Δημουλά στην Ακαδημία Αθηνών κατά την τελετή υποδοχής της.)
Εκτός σχεδίου, Ίκαρος 2005 (Επιλογή πεζών κειμένων.)
Έρανος σκέψεων, Ίκαρος 2009 (Η ομιλία της Κικής Δημουλά στην Αρχαιολογική Εταιρεία στις 26 Ιανουαρίου 2009.)

DVD
Συναντήσεις με την Κική Δημουλά, Ίκαρος 2010