Άρθρα
Ζακ-Υβ Κουστώ, ήταν διάσημος Γάλλος ωκεανογράφος, εξερευνητής, συγγραφέας, φωτογράφος, κινηματογραφιστής, καθώς και μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας και της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ
| 
| Εμφανίσεις: 1706
Ζακ-Ιβ Κουστό
ο "βασιλιάς" του βυθού
Ο Ζακ-Υβ Κουστώ ήταν διάσημος Γάλλος ωκεανογράφος, εξερευνητής, συγγραφέας, φωτογράφος, κινηματογραφιστής, καθώς και μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας και της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ. (Jacques-Yves Cousteau, 11 Ιουνίου 1910 - 25 Ιουνίου 1997)
Ο θαλασσοδαρμένος ωκεανογράφος και σύγχρονος εξερευνητής που μας δίδαξε τη μαγεία του υγρού στοιχείου!
Ο άνθρωπος που έκανε τους τηλεοπτικούς μας δέκτες να γεμίσουν από μπλε εικόνες δεν χρειάζεται περαιτέρω συστάσεις.
Ο πασίγνωστος δύτης και υποθαλάσσιος εξερευνητής αγάπησε το υγρό στοιχείο πιο πολύ και από τη ζωή του, γι' αυτό και του αφιερώθηκε ολόψυχα.
Φωτογράφος, κινηματογραφιστής, εφευρέτης καταδυτικού εξοπλισμού και συγγραφέας, έκανε μόνος του για την προώθηση της υποθαλάσσιας γνώσης και την προστασία του περιβάλλοντος όσα παλεύουν να κατορθώσουν ιδρύματα και παγκόσμιοι οργανισμοί!
Δεν είναι υπερβολή να υποστηρίξει κανείς ότι στον Κουστό οφείλεται η -τηλεοπτική κυρίως- διαφώτιση του παγκόσμιου κοινού για τους θησαυρούς που κείτονται στα βάθη των ωκεανών αλλά και τη μόλυνση που απειλεί τα πάντα.
Και βέβαια το 1943 συνυπέγραψε την εφεύρεση του περίφημου «Aqua-Lung», της καταδυτικής συσκευής που επέτρεψε την υποθαλάσσια εξερεύνηση, συνδέοντας για πάντα το όνομά του με τη ζωή στο βαθύ μπλε.
Ποιος μπορεί εξάλλου να ξεχάσει την «Καλυψώ» του, με την οποία όργωσε πέλαγα και ωκεανούς, ή τη σπουδαία δουλειά του στον «Σιωπηλό Κόσμο»;
Αυτός ήταν ο θαλασσάνθρωπος Ζακ-Ιβ Κουστό, ο άνθρωπος που ένιωθε στη στεριά σαν ψάρι έξω από τα νερά του...
Πρώτα χρόνια
Ο Ζακ-Ιβ Κουστό γεννιέται σε χωριό της νοτιοδυτικής Γαλλίας, κοντά στο Μπορντό, στις 11 Ιουνίου 1910 ως το νεότερο από τα δύο παιδιά μιας μεσοαστικής οικογένειας. Ο Ζακ γεννιέται με προβλήματα στομάχου και αναιμία και το φιλάσθενο παιδί πέρασε προσεκτικά τα πρώτα χρόνια της ζωής του.
Παρά την εύθραυστη υγεία του ωστόσο, ο πατέρας τού μαθαίνει κολύμπι στην τρυφερή ηλικία των 4 ετών. Από τότε θα ξεκινήσει η μακρά και σφοδρή γοητεία που του άσκησε το υγρό στοιχείο, που μπορούσε να συγκριθεί μόνο με την άλλη του αγάπη, τη μεγάλη του περιέργεια για τα μηχανικά αντικείμενα και τον τρόπο λειτουργίας τους.
Στο σχολείο δεν τα πήγαινε ιδιαίτερα καλά και σε ηλικία 13 ετών στέλνεται εσώκλειστος σε σχολείο στην Αλσατία. Αφού ολοκληρώσει τις σχολικές του υποχρεώσεις και την απαραίτητη προπαρασκευαστική σχολή, το 1930 θα τον βρει στη Ναυτική Ακαδημία της Γαλλίας, με όνειρο να υπηρετήσει στις θάλασσες.
Αποφοιτώντας με τον βαθμό του αξιωματικού, υπηρετεί τελικά πάνω σε καράβι του γαλλικού Πολεμικού Ναυτικού, μην παραλείποντας φυσικά να έχει πάντα μαζί του τη φωτογραφική του μηχανή, με την οποία απαθανατίζει θαλάσσια στιγμιότυπα ψαράδων και αλιέων μαργαριταριών. Αργότερα η φωτογραφική θα αντικατασταθεί από ερασιτεχνική κινηματογραφική μηχανή, με την οποία θα καταγράψει εξωτικούς προορισμούς στον Ινδικό και τον Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό.
Το 1933 ένα σφοδρό τροχαίο ατύχημα λίγο έλειψε να του στοιχίσει τη ζωή. Κατά τη διάρκεια της αποθεραπείας του, κολυμπά 
καθημερινά στη Μεσόγειο και γίνεται φίλος με ένα ζευγάρι γυαλιών κολύμβησης, που του ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες σε ένα εντελώς νέο σύμπαν: τον βυθό!
Την εποχή αυτή είναι που αποφασίζει ο Κουστό να εξερευνήσει τα μυστήρια του θαλάσσιου πυθμένα, εγκαινιάζοντας έτσι την οδύσσεια μιας ολόκληρης ζωής για την κατανόηση του υποθαλάσσιου κόσμου.
Το 1937 ο Κουστό παντρεύτηκε την εκλεκτή της καρδιάς του, Simone Melchior, με την οποία θα αποκτούσε αργότερα δύο παιδιά, τα οποία τον ακολουθούσαν πάντα στις εξερευνητικές του αποστολές και τα υποθαλάσσια ταξίδια του.
Η σύζυγός του πέθανε το 1990 και έναν χρόνο αργότερα ο 80χρονος πια εξερευνητής παντρεύτηκε για δεύτερη φορά: με τη νέα του σύζυγο Francine Triplet απέκτησε μια κόρη και έναν γιο, καρποί που γεννήθηκαν μάλιστα όταν η Simone ήταν ακόμα στη ζωή.
Διάσημος εξερευνητής
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν το Παρίσι έπεσε στα χέρια του ναζί κατακτητή, ο Κουστό και η οικογένειά του βρήκαν καταφύγιο σε μια μικρή πόλη της Γαλλίας κοντά στα ελβετικά σύνορα. Εκεί θα συνεχίσει τις έρευνές του για την υποθαλάσσια ζωή και θα γυρίσει το πρώτο του φιλμάκι, την ίδια στιγμή που θα βαλθεί να αναπτύξει καταδυτικό εξοπλισμό για να μπορεί να παραμένει στον βυθό για περισσότερο χρόνο.
Τα χρόνια του Β' Παγκοσμίου ήταν ταυτοχρόνως καθοριστικά και για την επικράτεια του scuba diving. Ο Κουστό και η παρέα του συμμετέχουν στα πειράματα για τον έλεγχο των νέων τεχνολογιών το 1943 και βάζουν κι αυτοί το χεράκι τους στην ανάπτυξη των πρώτων αναπνευστικών συσκευών!
Πάνω στην ώρα, εξελίσσουν τεχνολογία που εμφανίστηκε εκείνη την εποχή και παρουσιάζουν το λειτουργικότατο «Αqua-Lung», τον αναπνευστικό μηχανισμό που επέτρεπε στους δύτες να παραμένουν υποβρύχια για μεγαλύτερες χρονικές περιόδους...
Ο ίδιος διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλο και στην ανάπτυξη της πρώτης αδιάβροχης κάμερας, μέσω ενός «κελύφους» που μπορούσε να αντέξει τις μεγάλες πιέσεις του βυθού. Την ίδια εποχή γράφει Ιστορία και σε έναν άλλο τομέα: στην καταγραφή της υποθαλάσσιας ζωής!
Γυρίζει το μνημειώδες «Σε βάθος 18 μέτρων» («Par dix-huit mètres de fond» - 1942/1943) ως το πρώτο ιστορικά φιλμάκι που γυρίστηκε κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Σειρά έχουν κατόπιν τα «Ναυάγια» («Épaves»), αν και η εξερευνητική δραστηριότητα έμελλε να διακοπεί από τον πόλεμο: ο Κουστό υπηρετεί στο Πολεμικό Ναυτικό και λαμβάνει μέρος στις ναυμαχίες, την ίδια ώρα που με την κάμερά του καταγράφει τις κινήσεις των στρατευμάτων.
Τα πολεμικά του κατορθώματα θα του φέρουν πλήθος μεταλλίων και τιμών από το γαλλικό κράτος, ενώ μετά το τέλος των φονικών εχθροπραξιών ο Κουστό θα συνεργαστεί για άλλη μια φορά με το Πολεμικό Ναυτικό, τώρα για την απομάκρυνση των υποθαλάσσιων ναρκών.
Ανάμεσα στις αποστολές αυτές ξεκλέβει πάντα χρόνο για τις προσωπικές του υποθέσεις, την υποθαλάσσια εξερεύνηση του βυθού δηλαδή. Στον ελεύθερο χρόνο του πειραματίζεται με καταδυτικές συσκευές και κινηματογραφικές τεχνικές και πού τον χάνεις πού τον βρίσκεις, πάντα κάτω από το νερό θα είναι.
Το 1948 είναι η στιγμή που ο Κουστό, από κοινού με τον καλό του φίλο και συνοδοιπόρο Philippe Tailliez, αλλά και μια ομάδα έμπειρων ναυτών και ακαδημαϊκών ερευνητών, θα κάνει την πρώτη μεγάλης κλίμακας υποθαλάσσια εξερεύνηση στη Μεσόγειο αναζητώντας ερείπια ρωμαϊκού πλοίου.
Αυτή έμελλε να είναι άλλη μια πρωτιά για τον μπροστάρη της υποθαλάσσιας ζωής, καθώς λογίζεται ως η πρώτη ιστορικά υποθαλάσσια αρχαιολογική επιχείρηση, στην οποία χρησιμοποιήθηκαν μηχανικά μέσα για την αναπνοή. Το γεγονός άνοιξε ένα νέο πεδίο έρευνας, την υποθαλάσσια αρχαιολογία!
Η μεγάλη στιγμή είναι ωστόσο το 1950, όταν ο Κουστό ναυλώνει ένα παλιό βρετανικό ναρκαλιευτικό και το μετατρέπει σε ωκεανογραφικό σκάφος. Κι έτσι γεννήθηκε η φημισμένη «Καλυψώ»...
Συγγραφικές, κινηματογραφικές και τηλεοπτικές δουλειές
Ο Κουστό πάλευε βέβαια πάντα να βρει χρηματοδότηση για τις αποστολές του και αναρίθμητες εξερευνήσεις έπρεπε να ματαιωθούν εξαιτίας της έλλειψης πόρων. Συνειδητοποίησε λοιπόν κάποια στιγμή ότι έπρεπε να τραβήξει την προσοχή των media, αλλά και να κάνει τον κόσμο να καταλάβει γιατί ήταν τόσο σημαντικές οι υποθαλάσσιες αποστολές του, ώστε να εξασφαλίσει τις απαραίτητες πηγές για τη συνέχιση της ερευνητικής δουλειάς του.
Κι έτσι το 1953 δημοσιεύει το βιβλίο «Ο Σιωπηλός Κόσμος», που θα γυριζόταν αργότερα στο πολυβραβευμένο και μνημειώδες ομώνυμο φιλμ, κάνοντάς τον διασημότητα!
Η τρομακτική επιτυχία τού επέτρεψε να χρηματοδοτήσει μόνος του πια την αποστολή στην Ερυθρά Θάλασσα, ενώ στην επόμενη στον Ινδικό Ωκεανό χορηγοί του ήταν η γαλλική κυβέρνηση και το National Geographic Society.
Στο υπόλοιπο της δεκαετίας, ο Κουστό έκανε αναρίθμητες εξερευνητικές αποστολές με την «Καλυψώ» και την οικογένειά του, τόσο την πραγματική όσο και το πιστό πλήρωμά του, φέρνοντας στο φως τα διαπρεπή μυστήρια του βυθού και τον άγνωστο κόσμο που κατοικεί στα έγκατα των θαλασσών.
Ο Κουστό θα εγκαινιάσει την τηλεοπτική του περιπέτεια με το ωριαίο αφιέρωμα «The World of Jacques-Yves Cousteau» στο δίκτυο ABC το 1966, ενώ δύο χρόνια αργότερα θα σκαρώσει την πρώτη του τηλεοπτική σειρά, το μνημειώδες «The Undersea World of Jacques Cousteau», το οποίο θα τρέξει για 9 ολόκληρες σεζόν!
Εκατομμύρια άνθρωποι έμαθαν για τον συναρπαστικό κόσμο του βυθού από τον Κουστό και το ατρόμητο πλήρωμά του, καθώς περιδιάβαιναν πέλαγα και ωκεανούς αποκαλύπτοντας τα χρονικά της ζωής στο υγρό στοιχείο. Ήταν μέσα από την περιήγησή του στις θάλασσες του κόσμου που θα άρχιζε ο Κουστό να συνειδητοποιεί προοδευτικά την καταστρεπτική δράση της παγκόσμιας μόλυνσης στους ωκεανούς της Γης. Το έργο του στον τομέα της ευαισθητοποίησης του κοινού για την περιβαλλοντική ρύπανση λογίζεται επίσης κολοσσιαίο.
Και βέβαια ο Κουστό ασχολήθηκε ειδικότερα με διάφορα θέματα του υποθαλάσσιου κόσμου, τα οποία ανέπτυξε στα γνωστά του βιβλία για τον «Καρχαρία» (1970) και τα «Δελφίνια» (1975), χαρίζοντάς μας παράλληλα και μια κριτική αποτίμηση του θαλάσσιου σύμπαντος στο «Jacques Cousteau: The Ocean World» του 1985.
Με τη φήμη που απολάμβανε πια και την υποστήριξη οργανισμών και κοινωφελών ιδρυμάτων, ο Κουστό ίδρυσε το Cousteau Society το 1973, σε μια ακόμη προσπάθεια να ευαισθητοποιήσει το παγκόσμιο κοινό για τα θαλάσσια οικοσυστήματα και την επαπειλούμενη καταστροφή τους. Ο οργανισμός επεκτάθηκε γρήγορα και σύντομα καμάρωνε τα 300.000 μέλη του σε διεθνές επίπεδο!
Στη δεκαετία του 1980, ο Κουστό συνέχισε τα τηλεοπτικά αφιερώματά του, αν και πλέον είχαν σαφώς πιο οικολογικό χαρακτήρα: ο θαλασσοδαρμένος εξερευνητής μετακινήθηκε προοδευτικά από τις εξερευνητικές επιχειρήσεις στην προσπάθεια για προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος.
Τον Ιούνιο του 1979 ο Ζακ-Ιβ γνώρισε μια τραγωδία, όταν ο γιος του Φιλίπ σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα στην Πορτογαλία. Άλλο ένα «παιδί» του έμελλε να χαθεί στις 8 Ιανουαρίου 1996, όταν μια φορτηγίδα εμβόλισε κατά λάθος την «Καλυψώ» και αυτή αποτραβήχτηκε για πάντα στον βυθό έξω από το λιμάνι της Σιγκαπούρης.
Απτόητος ο μεγάλος θαλασσοπόρος, προσπάθησε να συγκεντρώσει κονδύλια για την απόκτηση νέου ωκεανογραφικού, αλλά δεν θα προλάβαινε να αντικαταστήσει το θρυλικό πλοίο, καθώς πέθανε αναπάντεχα στο Παρίσι στις 25 Ιουνίου 1997, σε ηλικία 87 ετών.
Μετά τον θάνατό του, τόσο η περιουσία όσο και το ίδρυμά του αποτέλεσαν μήλο της έριδος για τους οικείους του, σε μια μακρά δικαστική διαμάχη που τακτοποιήθηκε τελικά το 2000, όταν ο γιος του Ζαν-Μισέλ αποποιήθηκε την κληρονομιά και εγκατέλειψε το Cousteau Society ιδρύοντας το δικό του ίδρυμα, το Oceans Futures Society..
Ο «βασιλιάς» του βυθού Ζακ-Ιβ Κουστό
Ο θαλασσοδαρμένος ωκεανογράφος και σύγχρονος εξερευνητής που μας δίδαξε τη μαγεία του υγρού στοιχείου!
Ο άνθρωπος που έκανε τους τηλεοπτικούς μας δέκτες να γεμίσουν από μπλε εικόνες δεν χρειάζεται περαιτέρω συστάσεις.
Ο πασίγνωστος δύτης και υποθαλάσσιος εξερευνητής αγάπησε το υγρό στοιχείο πιο πολύ και από τη ζωή του, γι' αυτό και του αφιερώθηκε ολόψυχα.
Φωτογράφος, κινηματογραφιστής, εφευρέτης καταδυτικού εξοπλισμού και συγγραφέας, έκανε μόνος του για την προώθηση της υποθαλάσσιας γνώσης και την προστασία του περιβάλλοντος όσα παλεύουν να κατορθώσουν ιδρύματα και παγκόσμιοι οργανισμοί!
Δεν είναι υπερβολή να υποστηρίξει κανείς ότι στον Κουστό οφείλεται η -τηλεοπτική κυρίως- διαφώτιση του παγκόσμιου κοινού για τους θησαυρούς που κείτονται στα βάθη των ωκεανών αλλά και τη μόλυνση που απειλεί τα πάντα.
Και βέβαια το 1943 συνυπέγραψε την εφεύρεση του περίφημου «Aqua-Lung», της καταδυτικής συσκευής που επέτρεψε την υποθαλάσσια εξερεύνηση, συνδέοντας για πάντα το όνομά του με τη ζωή στο βαθύ μπλε.
Ποιος μπορεί εξάλλου να ξεχάσει την «Καλυψώ» του, με την οποία όργωσε πέλαγα και ωκεανούς, ή τη σπουδαία δουλειά του στον «Σιωπηλό Κόσμο»;
Αυτός ήταν ο θαλασσάνθρωπος Ζακ-Ιβ Κουστό, ο άνθρωπος που ένιωθε στη στεριά σαν ψάρι έξω από τα νερά του...
Πρώτα χρόνια
Ο Ζακ-Ιβ Κουστό γεννιέται σε χωριό της νοτιοδυτικής Γαλλίας, κοντά στο Μπορντό, στις 11 Ιουνίου 1910 ως το νεότερο από τα δύο παιδιά μιας μεσοαστικής οικογένειας. Ο Ζακ γεννιέται με προβλήματα στομάχου και αναιμία και το φιλάσθενο παιδί πέρασε προσεκτικά τα πρώτα χρόνια της ζωής του.
Παρά την εύθραυστη υγεία του ωστόσο, ο πατέρας τού μαθαίνει κολύμπι στην τρυφερή ηλικία των 4 ετών. Από τότε θα ξεκινήσει η μακρά και σφοδρή γοητεία που του άσκησε το υγρό στοιχείο, που μπορούσε να συγκριθεί μόνο με την άλλη του αγάπη, τη μεγάλη του περιέργεια για τα μηχανικά αντικείμενα και τον τρόπο λειτουργίας τους.
Στο σχολείο δεν τα πήγαινε ιδιαίτερα καλά και σε ηλικία 13 ετών στέλνεται εσώκλειστος σε σχολείο στην Αλσατία. Αφού ολοκληρώσει τις σχολικές του υποχρεώσεις και την απαραίτητη προπαρασκευαστική σχολή, το 1930 θα τον βρει στη Ναυτική Ακαδημία της Γαλλίας, με όνειρο να υπηρετήσει στις θάλασσες.
Αποφοιτώντας με τον βαθμό του αξιωματικού, υπηρετεί τελικά πάνω σε καράβι του γαλλικού Πολεμικού Ναυτικού, μην παραλείποντας φυσικά να έχει πάντα μαζί του τη φωτογραφική του μηχανή, με την οποία απαθανατίζει θαλάσσια στιγμιότυπα ψαράδων και αλιέων μαργαριταριών. Αργότερα η φωτογραφική θα αντικατασταθεί από ερασιτεχνική κινηματογραφική μηχανή, με την οποία θα καταγράψει εξωτικούς προορισμούς στον Ινδικό και τον Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό.
Το 1933 ένα σφοδρό τροχαίο ατύχημα λίγο έλειψε να του στοιχίσει τη ζωή. Κατά τη διάρκεια της αποθεραπείας του, κολυμπά καθημερινά στη Μεσόγειο και γίνεται φίλος με ένα ζευγάρι γυαλιών κολύμβησης, που του ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες σε ένα εντελώς νέο σύμπαν: τον βυθό!
Την εποχή αυτή είναι που αποφασίζει ο Κουστό να εξερευνήσει τα μυστήρια του θαλάσσιου πυθμένα, εγκαινιάζοντας έτσι την οδύσσεια μιας ολόκληρης ζωής για την κατανόηση του υποθαλάσσιου κόσμου.
Το 1937 ο Κουστό παντρεύτηκε την εκλεκτή της καρδιάς του, Simone Melchior, με την οποία θα αποκτούσε αργότερα δύο παιδιά, τα οποία τον ακολουθούσαν πάντα στις εξερευνητικές του αποστολές και τα υποθαλάσσια ταξίδια του.
Η σύζυγός του πέθανε το 1990 και έναν χρόνο αργότερα ο 80χρονος πια εξερευνητής παντρεύτηκε για δεύτερη φορά: με τη νέα του σύζυγο Francine Triplet απέκτησε μια κόρη και έναν γιο, καρποί που γεννήθηκαν μάλιστα όταν η Simone ήταν ακόμα στη ζωή.
Διάσημος εξερευνητής
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν το Παρίσι έπεσε στα χέρια του ναζί κατακτητή, ο Κουστό και η οικογένειά του βρήκαν καταφύγιο σε μια μικρή πόλη της Γαλλίας κοντά στα ελβετικά σύνορα. Εκεί θα συνεχίσει τις έρευνές του για την υποθαλάσσια ζωή και θα γυρίσει το πρώτο του φιλμάκι, την ίδια στιγμή που θα βαλθεί να αναπτύξει καταδυτικό εξοπλισμό για να μπορεί να παραμένει στον βυθό για περισσότερο χρόνο.
Τα χρόνια του Β' Παγκοσμίου ήταν ταυτοχρόνως καθοριστικά και για την επικράτεια του scuba diving. Ο Κουστό και η παρέα του συμμετέχουν στα πειράματα για τον έλεγχο των νέων τεχνολογιών το 1943 και βάζουν κι αυτοί το χεράκι τους στην ανάπτυξη των πρώτων αναπνευστικών συσκευών!
Πάνω στην ώρα, εξελίσσουν τεχνολογία που εμφανίστηκε εκείνη την εποχή και παρουσιάζουν το λειτουργικότατο «Αqua-Lung», τον αναπνευστικό μηχανισμό που επέτρεπε στους δύτες να παραμένουν υποβρύχια για μεγαλύτερες χρονικές περιόδους...
Ο ίδιος διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλο και στην ανάπτυξη της πρώτης αδιάβροχης κάμερας, μέσω ενός «κελύφους» που μπορούσε να αντέξει τις μεγάλες πιέσεις του βυθού. Την ίδια εποχή γράφει Ιστορία και σε έναν άλλο τομέα: στην καταγραφή της υποθαλάσσιας ζωής!
Γυρίζει το μνημειώδες «Σε βάθος 18 μέτρων» («Par dix-huit mètres de fond» - 1942/1943) ως το πρώτο ιστορικά φιλμάκι που γυρίστηκε κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Σειρά έχουν κατόπιν τα «Ναυάγια» («Épaves»), αν και η εξερευνητική δραστηριότητα έμελλε να διακοπεί από τον πόλεμο: ο Κουστό υπηρετεί στο Πολεμικό Ναυτικό και λαμβάνει μέρος στις ναυμαχίες, την ίδια ώρα που με την κάμερά του καταγράφει τις κινήσεις των στρατευμάτων.
Τα πολεμικά του κατορθώματα θα του φέρουν πλήθος μεταλλίων και τιμών από το γαλλικό κράτος, ενώ μετά το τέλος των φονικών εχθροπραξιών ο Κουστό θα συνεργαστεί για άλλη μια φορά με το Πολεμικό Ναυτικό, τώρα για την απομάκρυνση των υποθαλάσσιων ναρκών.
Ανάμεσα στις αποστολές αυτές ξεκλέβει πάντα χρόνο για τις προσωπικές του υποθέσεις, την υποθαλάσσια εξερεύνηση του βυθού δηλαδή. Στον ελεύθερο χρόνο του πειραματίζεται με καταδυτικές συσκευές και κινηματογραφικές τεχνικές και πού τον χάνεις πού τον βρίσκεις, πάντα κάτω από το νερό θα είναι.
Το 1948 είναι η στιγμή που ο Κουστό, από κοινού με τον καλό του φίλο και συνοδοιπόρο Philippe Tailliez, αλλά και μια ομάδα έμπειρων ναυτών και ακαδημαϊκών ερευνητών, θα κάνει την πρώτη μεγάλης κλίμακας υποθαλάσσια εξερεύνηση στη Μεσόγειο αναζητώντας ερείπια ρωμαϊκού πλοίου.
Αυτή έμελλε να είναι άλλη μια πρωτιά για τον μπροστάρη της υποθαλάσσιας ζωής, καθώς λογίζεται ως η πρώτη ιστορικά υποθαλάσσια αρχαιολογική επιχείρηση, στην οποία χρησιμοποιήθηκαν μηχανικά μέσα για την αναπνοή. Το γεγονός άνοιξε ένα νέο πεδίο έρευνας, την υποθαλάσσια αρχαιολογία!
Η μεγάλη στιγμή είναι ωστόσο το 1950, όταν ο Κουστό ναυλώνει ένα παλιό βρετανικό ναρκαλιευτικό και το μετατρέπει σε ωκεανογραφικό σκάφος. Κι έτσι γεννήθηκε η φημισμένη «Καλυψώ»...
Συγγραφικές, κινηματογραφικές και τηλεοπτικές δουλειές
Ο Κουστό πάλευε βέβαια πάντα να βρει χρηματοδότηση για τις αποστολές του και αναρίθμητες εξερευνήσεις έπρεπε να ματαιωθούν εξαιτίας της έλλειψης πόρων. Συνειδητοποίησε λοιπόν κάποια στιγμή ότι έπρεπε να τραβήξει την προσοχή των media, αλλά και να κάνει τον κόσμο να καταλάβει γιατί ήταν τόσο σημαντικές οι υποθαλάσσιες αποστολές του, ώστε να εξασφαλίσει τις απαραίτητες πηγές για τη συνέχιση της ερευνητικής δουλειάς του.
Κι έτσι το 1953 δημοσιεύει το βιβλίο «Ο Σιωπηλός Κόσμος», που θα γυριζόταν αργότερα στο πολυβραβευμένο και μνημειώδες ομώνυμο φιλμ, κάνοντάς τον διασημότητα!
Η τρομακτική επιτυχία τού επέτρεψε να χρηματοδοτήσει μόνος του πια την αποστολή στην Ερυθρά Θάλασσα, ενώ στην επόμενη στον Ινδικό Ωκεανό χορηγοί του ήταν η γαλλική κυβέρνηση και το National Geographic Society.
Στο υπόλοιπο της δεκαετίας, ο Κουστό έκανε αναρίθμητες εξερευνητικές αποστολές με την «Καλυψώ» και την οικογένειά του, τόσο την πραγματική όσο και το πιστό πλήρωμά του, φέρνοντας στο φως τα διαπρεπή μυστήρια του βυθού και τον άγνωστο κόσμο που κατοικεί στα έγκατα των θαλασσών.
Ο Κουστό θα εγκαινιάσει την τηλεοπτική του περιπέτεια με το ωριαίο αφιέρωμα «The World of Jacques-Yves Cousteau» στο δίκτυο ABC το 1966, ενώ δύο χρόνια αργότερα θα σκαρώσει την πρώτη του τηλεοπτική σειρά, το μνημειώδες «The Undersea World of Jacques Cousteau», το οποίο θα τρέξει για 9 ολόκληρες σεζόν!
Εκατομμύρια άνθρωποι έμαθαν για τον συναρπαστικό κόσμο του βυθού από τον Κουστό και το ατρόμητο πλήρωμά του, καθώς περιδιάβαιναν πέλαγα και ωκεανούς αποκαλύπτοντας τα χρονικά της ζωής στο υγρό στοιχείο. Ήταν μέσα από την περιήγησή του στις θάλασσες του κόσμου που θα άρχιζε ο Κουστό να συνειδητοποιεί προοδευτικά την καταστρεπτική δράση της παγκόσμιας μόλυνσης στους ωκεανούς της Γης. Το έργο του στον τομέα της ευαισθητοποίησης του κοινού για την περιβαλλοντική ρύπανση λογίζεται επίσης κολοσσιαίο.
Και βέβαια ο Κουστό ασχολήθηκε ειδικότερα με διάφορα θέματα του υποθαλάσσιου κόσμου, τα οποία ανέπτυξε στα γνωστά του βιβλία για τον «Καρχαρία» (1970) και τα «Δελφίνια» (1975), χαρίζοντάς μας παράλληλα και μια κριτική αποτίμηση του θαλάσσιου σύμπαντος στο «Jacques Cousteau: The Ocean World» του 1985.
Με τη φήμη που απολάμβανε πια και την υποστήριξη οργανισμών και κοινωφελών ιδρυμάτων, ο Κουστό ίδρυσε το Cousteau Society το 1973, σε μια ακόμη προσπάθεια να ευαισθητοποιήσει το παγκόσμιο κοινό για τα θαλάσσια οικοσυστήματα και την επαπειλούμενη καταστροφή τους. Ο οργανισμός επεκτάθηκε γρήγορα και σύντομα καμάρωνε τα 300.000 μέλη του σε διεθνές επίπεδο!
Στη δεκαετία του 1980, ο Κουστό συνέχισε τα τηλεοπτικά αφιερώματά του, αν και πλέον είχαν σαφώς πιο οικολογικό χαρακτήρα: ο θαλασσοδαρμένος εξερευνητής μετακινήθηκε προοδευτικά από τις εξερευνητικές επιχειρήσεις στην προσπάθεια για προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος.
Τον Ιούνιο του 1979 ο Ζακ-Ιβ γνώρισε μια τραγωδία, όταν ο γιος του Φιλίπ σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα στην Πορτογαλία. Άλλο ένα «παιδί» του έμελλε να χαθεί στις 8 Ιανουαρίου 1996, όταν μια φορτηγίδα εμβόλισε κατά λάθος την «Καλυψώ» και αυτή αποτραβήχτηκε για πάντα στον βυθό έξω από το λιμάνι της Σιγκαπούρης.
Απτόητος ο μεγάλος θαλασσοπόρος, προσπάθησε να συγκεντρώσει κονδύλια για την απόκτηση νέου ωκεανογραφικού, αλλά δεν θα προλάβαινε να αντικαταστήσει το θρυλικό πλοίο, καθώς πέθανε αναπάντεχα στο Παρίσι στις 25 Ιουνίου 1997, σε ηλικία 87 ετών.
Μετά τον θάνατό του, τόσο η περιουσία όσο και το ίδρυμά του αποτέλεσαν μήλο της έριδος για τους οικείους του, σε μια μακρά δικαστική διαμάχη που τακτοποιήθηκε τελικά το 2000, όταν ο γιος του Ζαν-Μισέλ αποποιήθηκε την κληρονομιά και εγκατέλειψε το Cousteau Society ιδρύοντας το δικό του ίδρυμα, το Oceans Futures Society.
Ρίχαρντ Στράους, ήταν Γερμανός συνθέτης της ύστερης ρομαντικής περιόδου, γνωστός για τις όπερές του
| | Εμφανίσεις: 2004
Ρίχαρντ Στράους
ο συνθέτης με τα πολλά πρόσωπα
Ο Ρίχαρντ Στράους, ήταν Γερμανός συνθέτης της ύστερης ρομαντικής περιόδου. Είναι γνωστός για τις όπερές του, μεταξύ των οποίων Ο Ιππότης με το Ρόδο και η Σαλώμη, τα λήντερ, ιδιαίτερα τα Τέσσερα Τελευταία Τραγούδια, και τα συμφωνικά ποιήματα και άλλα ορχηστρικά έργα, όπως τα Θάνατος και Εξαΰλωση, Τα Φαιδρά Καμώματα του Τιλ Οϊλενσπίγκελ, Τάδε Έφη Ζαρατούστρα και Μεταμορφώσεις. (Richard Georg Strauss, 11 Ιουνίου 1864 – 8 Σεπτεμβρίου 1949)
Γεννήθηκε στο Μόναχο το 1864, όπου και σπούδασε. Έκανε πολλές επιτυχείς περιοδείες στην Ευρώπη και στην Αμερική. Διακρίθηκε ως ενορχηστρωτής και διευθυντής ορχήστρας. Χαρακτηρίστηκε «ο μουσουργός με τη μαγική μπαγκέτα». Συνέθεσε πολλά τραγούδια, μουσική δωματίου και συμφωνικά ποιήματα, όπως τα Δον Ζουάν, Μάκβεθ, Δον Κιχώτης, Οικογενειακή συμφωνία κ.ά. Από τα μελοδράματά του αναφέρουμε τα: Αριάδνη εν Νάξω, Σαλώμη και Ηλέκτρα.
Ο Ρίχαρντ Στράους θεωρήθηκε ο σπουδαιότερος συνθέτης του πρώτου μισού του 20ού αιώνα.
Το πρωινό εκείνο του Απριλίου του 1945 ο Ρίχαρντ Στράους μελετούσε αμέριμνος στο ησυχαστήριό του στο Γκάρμις, ένα ορεινό θέρετρο στη Βαυαρία. Την ηρεμία του διέκοψε ο 17χρονος συνονόματος εγγονός του, ο οποίος, θορυβημένος από την παρουσία των αμερικανών αξιωματικών στη βίλα, όρμησε στο γραφείο του παππού του και του είπε: «Ελα γρήγορα, μας διέταξαν να φύγουμε σε 20 λεπτά!».
Ο συνθέτης καθησύχασε το παιδί και ατάραχος, με αργές κινήσεις, άνοιξε ένα συρτάρι και έβγαλε από μέσα διάφορα πιστοποιητικά που βεβαίωναν την ανακήρυξή του σε επίτιμο δημότη από διάφορες αμερικανικές πόλεις, καθώς και μερικά μουσικά χειρόγραφα. Ψηλός, ευθυτενής, στάθηκε στο κατώφλι του σπιτιού του και είπε στ' αγγλικά στους αμερικανούς αξιωματικούς: «Κύριοι, είμαι ο Ρίχαρντ Στράους. Ο συνθέτης του "Ιππότη με το Ρόδο" και της "Σαλώμης". Ορίστε, ρίξτε μια ματιά, αν θέλετε...». Ο επικεφαλής έκανε ένα βήμα πίσω αμήχανος. Μετά απ' αυτό όχι μόνο κανείς δεν ενόχλησε την οικογένεια του συνθέτη, αλλά λίγες ημέρες αργότερα ο ίδιος αξιωματικός και οι άνδρες του επέστρεφαν για δείπνο μαζί του. Σύντομα ο Ρίχαρντ Στράους και η σύζυγός του έπαιρναν τον δρόμο για την Ελβετία. Το 1948, μετά τη γερμανική «αποναζικοποίηση», ο συνθέτης κατεγράφη ως «μη ενοχοποιηθείς».
Η παραπάνω ιστορία αποτελεί τον επίλογο στην πολυσυζητημένη σχέση του Ρίχαρντ Στράους με το εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς της Γερμανίας, η οποία κατά καιρούς έχει πυροδοτήσει έντονες αντιπαραθέσεις. Περί τίνος επρόκειτο, άραγε; Συνειδητή ιδεολογική επιλογή; Ανθρώπινη προσπάθεια ενός πατέρα να προστατεύσει την οικογένειά του; Ουτοπική ελπίδα ενός μουσικού ότι θα μπορούσε ο ίδιος να επηρεάσει ευνοϊκά τις εξελίξεις στην τέχνη του;
Ο εικονοκλάστης «δημόσιος υπάλληλος»
Παρά την αυστηρά παραδοσιακή μουσική εκπαίδευσή του και την εμφάνισή του, η οποία παρέπεμπε σε «τακτοποιημένο» δημόσιο υπάλληλο, η δημιουργία του Ρίχαρντ Στράους προκάλεσε έντονες αναταράξεις. Τα «εικονοκλαστικά» συμφωνικά έργα του πυροδότησαν ανεξάντλητες αντιπαραθέσεις μεταξύ των ειδικών, ενώ οι όπερές του με τα τοληρά θέματά τους προκάλεσαν θύελλες διαμαρτυριών.
Συνθέτης της ύστερης ρομαντικής περιόδου, ο Ρίχαρντ Στράους γεννήθηκε στο Μόναχο στις 11 Ιουνίου 1864. Ο πατέρας του Φραντς ήταν ο πλέον περιζήτητος ερμηνευτής κόρνου στη Γερμανία και χάρη σε αυτόν έλαβε σφαιρική μουσική μόρφωση. Το 1872 και έχοντας στο μεταξύ περάσει ένα διάστημα παρακολουθώντας πρόβες της Αυτοκρατορικής Ορχήστρας του Μονάχου και μελετώντας θεωρία της μουσικής και ενορχήστρωση, άρχισε να σπουδάζει βιολί. Δύο χρόνια αργότερα άκουσε τις πρώτες όπερες του Βάγκνερ: τον «Λόενγκριν» και τον «Ταγχόιζερ». Ο πατέρας του όμως τον απέτρεψε από το να τις μελετήσει καθώς ο ίδιος αντιμετώπιζε με καχυποψία τα έργα του Βάγκνερ. Παρά την αναμφισβήτητη επιρροή του Φραντς Στράους στη διαμόρφωση της αισθητικής του γιου του, ο τελευταίος μεγαλώνοντας εξέφραζε τη λύπη του για την έχθρα του οικογενειακού του περιβάλλοντος απέναντι στα ανανεωτικά έργα του συνθέτη της μνημειώδους «Τετραλογίας».
Εχοντας παράλληλα σπουδάσει Φιλοσοφία και Ιστορία Τέχνης στο Μόναχο, ο Ρίχαρντ Στράους εγκαινίασε τη μουσική καριέρα του με τη σύνθεση και την παρουσίαση κάποιων συμβατικών συμφωνικών έργων, καθώς και με μια σειρά ρεσιτάλ πιάνου στο Βερολίνο. Εκανε ένα επιτυχημένο πέρασμα από το πόντιουμ, συνέχισε όμως το δημιουργικό έργο του στρεφόμενος σε πιο τολμηρούς μουσικούς δρόμους.
Το 1889 η παρουσίαση του έργου του «Δον Χουάν» άφησε το κοινό άναυδο: την επόμενη στιγμή οι μισοί επευφημούσαν ενώ οι άλλοι μισοί σφύριζαν αποδοκιμαστικά. «Τώρα καταλαβαίνω ότι έχω βρει τον δρόμο επάνω στον οποίο θέλω να βαδίσω με τη σταθερή πεποίθηση ότι ουδέποτε υπήρξε πραγματικός καλλιτέχνης που δεν αμφισβητήθηκε από την πλειονότητα των συγχρόνων του» σχολίαζε χαρακτηριστικά ο ίδιος.
Το 1905 με την όπερά του «Σαλώμη» ο Στράους πέρασε στην Ιστορία ως ο συνθέτης του πιο σκανδαλώδους θεάματος της γενιάς του. Η παρακμή και ο παθιασμένος ερωτισμός που απέπνεε ξένισαν την αστική κοινωνία της εποχής. Το έργο ανέβηκε στη Μητροπολιτική Οπερα της Νέας Υόρκης τη μία βραδιά για να κατέβει την αμέσως επομένη κατόπιν οργισμένης αντίδρασης του κοινού. Στην πρεμιέρα της Δρέσδης η πρώτη ερμηνεύτρια του ρόλου αντιτάχθηκε στον περίφημο «Χορό των επτά πέπλων» αναφωνώντας: «Δεν πρόκειται να το κάνω. Είμαι μια αξιοπρεπής γυναίκα!».
Η επόμενη όπερά του, η «Ηλέκτρα», όχι μόνο αναζωπύρωσε το κλίμα έντασης αλλά δημιούργησε και νέες «ζώνες πυρός». Κατόπιν όμως, τόσο ξαφνικά όσο εγκαινιάστηκε, η φάση της ανατρεπτικής δημιουργίας του Ρίχαρντ Στράους τελείωσε. Αρχίζοντας από τον «Ιππότη με το Ρόδο» και συνεχίζοντας με την «Αριάδνη στη Νάξο», τη «Γυναίκα δίχως σκιά», την «Αιγυπτία Ελένη» και την «Αραμπέλα», που κάλυψαν το διάστημα από το 1911 ως το 1933, οι εν λόγω όπερες χάρισαν στον Στράους το ευγενικό χειροκρότημα του κοινού και την αποδοχή των κριτικών, οι οποίοι βέβαια δεν έκρυψαν την έκπληξή τους για την εντυπωσιακή στροφή του συνθέτη.
Τον Νοέμβριο του 1933, μερικούς μήνες μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, ο Στράους αποδέχθηκε τον διορισμό του στη θέση του προέδρου του Κρατικού Γραφείου Μουσικής ύστερα από πρόταση του Γκέμπελς. Μερικά χρόνια πριν, το 1924, ο μοναχογιός του Φραντς είχε παντρευτεί μια γυναίκα εβραϊκής καταγωγής χαρίζοντας στον συνθέτη δύο εγγόνια.
Καθώς ουδέποτε έγινε μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος και εθεωρείτο μάλλον απολίτικος, αρκετοί υποστήριξαν πως ο λόγος που αποδέχθηκε την πρόταση ήταν για να προστατέψει την οικογένειά του. Αλλοι θεώρησαν βασικότερο λόγο την ελπίδα του ότι ο Χίτλερ, φανατικός βαγκνερικός και θαυμαστής του Στράους από την εποχή της «Σαλώμης», θα προωθούσε γενικότερα τον γερμανικό πολιτισμό.
Ο Στράους άφησε την τελευταία του πνοή στις 8 Σεπτεμβρίου 1949, σε ηλικία 85 ετών. Στη διάρκεια της ζωής του θεωρήθηκε ο σπουδαιότερος συνθέτης του πρώτου μισού του 20ού αιώνα: κανείς άλλος από την εποχή του Βάγκνερ δεν είχε πιο καίρια συμβολή στην ιστορία της όπερας.
Τα ύστερα έργα του, βασισμένα «στον θεϊκό Μότσαρτ στο τέλος μιας ζωής γεμάτης ευγνωμοσύνη», έχουν καταγραφεί ως οι σημαντικότερες συνθέσεις σε σχέση με οποιονδήποτε άλλον 80χρονο συνθέτη...
Κάρλο Αντσελότι, είναι Ιταλός πρώην ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής
| | Εμφανίσεις: 2880
Κάρλο Αντσελότι
Ο Κάρλο Αντσελότι είναι Ιταλός πρώην ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής. (Carlo Ancelotti, 10 Ιουνίου 1959)
Ποδοσφαιρική Καριέρα
Ο Κάρλο Αντσελότι ξεκίνησε την καριέρα του το 1974 στην Πάρμα Π.Σ..
Το 1979 μετακόμισε στην Ρόμα όπου έμεινε για 8 χρόνια ενώ ήταν και αρχηγός της ομάδας.
Στη Ρόμα κέρδισε το πρωτάθλημα της Σέριε Α το 1983 και το Κύπελλο 4 φορές.
Από το 1987 μέχρι το 1992 αγωνίστηκε στην Μίλαν κερδίζοντας 2 Τσάμπιονς Λιγκ και 2 πρωταθλήματα.
Εθνική
Έκανε το ντεμπούτο του στις 6 Ιανουαρίου 1981 σε παιχνίδι απέναντι στην Εθνική Ολλανδίας. Συμμετείχε στα Μουντιάλ του 1986 και 1990.
Προπονητική Καριέρα
Ξεκίνησε από την ΑΚ Ρετζιάνα 1919 το 1995 στην Β' Εθνική όπου κέρδισε την άνοδο στην Σέριε Α. Συνέχισε στην Πάρμα Π.Σ. όπου τερμάτισε στην 2η θέση του πρωταθλήματος κερδίζοντας θέση Τσάμπιονς Λιγκ όπου έφτασε την 
ομάδα μέχρι την 5η θέση.
Συνέχισε στην Γιουβέντους όπου ξεκίνησε με προϋποθέσεις νικητή αλλά η ανικανότητα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος τον έφεραν εκτός ομάδας.
Το 2001 ανέλαβε την ΑΚ Μίλαν, ομάδα στην οποία είχε κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά παπούτσια του. Στην πρώτη χρονιά έφτασε στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ.
Την χρονιά 2002-2003 και μετά από πολλές αλλαγές στο ρόστερ της ομάδας κέρδισε το Τσάμπιονς Λιγκ νικώντας την Γιουβέντους. Ακολούθησαν επιτυχημένα χρόνια καθώς η ΑΚ Μίλαν έφτασε 2 φορές στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ.
Τον Ιούνιο του 2009 εγκαταλείπει για πρώτη φορά την Ιταλία για να συνεχίσει στην Τσέλσι.
Στο νησί κατάφερε να πάρει το FA Community Shield το 2009 και πρωτάθλημα και κύπελλο το 2010. Μετά από άσχημη πορεία το 2011 και ανικανότητα στο να βρεθούν παίκτες να αλλάξουν την εικόνα της ομάδας, παρά τα 60 εκατομμύρια για τον Φερνάντο Τόρρες και τα 25 εκατομμύρια για τον Νταβίντ Λουίζ, απολύθηκε από την ομάδα και σύμφωνα με δημοσιεύματα οι νέοι Άραβες ιδιοκτήτες της Παρί Σεν Ζερμέν συμφώνησαν για συμβόλαιο 2 ετών.
Στις 30 Δεκεμβρίου 2011 ανακοινώθηκε επίσημα η συμφωνία για 2,5 χρόνια και έγινε ο πιο ακριβοπληρωμένος προπονητής στην Γαλλία με ετήσιες απολαβές περίπου 6 εκ. ευρώ.
Ο Κάρλο έγινε το Μάιο του 2014 ο μοναδικός προπονητής που έχει κατακτήσει τρεις φορές το Τσάμπιονς Λιγκ, έπειτα από την κατάκτηση του εν λόγω τίτλου από τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Διακρίσεις ως παίκτης
Σέριε Α:Ρόμα1983 ΑΚ Μίλαν1988,1992
Κύπελλο Ιταλίας ποδοσφαίρου ανδρών:Ρόμα1980,1981,1984,1986
ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ:ΑΚ Μίλαν1989,1990
Μουντιάλ:1990(τρίτη θέση)
Διακρίσεις ως προπονητής
Κύπελλο Ιντερτότο ΟΥΕΦΑ:Γιουβέντους1999
Κύπελλο Ιταλίας ποδοσφαίρου ανδρών:ΑΚ Μίλαν2003
ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ:ΑΚ Μίλαν2003,2007 Ρεάλ Μαδρίτης 2014
ΟΥΕΦΑ Σούπερ Καπ:ΑΚ Μίλαν2003,2007
Σέριε Α:ΑΚ Μίλαν2004
Σούπερ Κύπελλο ποδοσφαίρου Ιταλίας:ΑΚ Μίλαν2004
Παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων:ΑΚ Μίλαν2007
FA Community Shield:Τσέλσι ΦΚ2009
Πρέμιερ Λιγκ:2010
Κύπελλο Αγγλίας:2010
Πρωτάθλημα Γαλλίας:2013
Champions League:2014
Μαρία Τερέζα Αντωνία Ραφαέλα, ινφάντα της Ισπανίας και σύζυγος του Λουδοβίκου, δελφίνου της Γαλλίας
| | Εμφανίσεις: 1060Μαρία Τερέζα Αντωνία Ραφαέλα
Η Μαρία Τερέζα Αντωνία Ραφαέλα της Ισπανίας ήταν ινφάντα της Ισπανίας, κόρη του βασιλιά της Ισπανίας Φιλίππου Ε΄ και της Ελισσάβετ Φαρνέζε, και σύζυγος του Λουδοβίκου, δελφίνου της Γαλλίας. (11 Ιουνίου ή Ιουλίου 1726 – 22 Ιουλίου 1746)
Βιογραφικά στοιχεία
Μαρία Θηρεσία της Ισπανίας, δελφίνη της Γαλλίας
Την εποχή που αρραβωνιάστηκαν, υπήρχε έχθρα μεταξύ των δύο βασιλικών οίκων, αφού οι Ισπανοί ένιωσαν προσβεβλημένοι με το βίαιο σπάσιμο του αρραβώνα της μεγάλης της αδελφής Μαριάννας Βικτωρίας με τον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΕ΄, πατέρα του δελφίνου (1725).
Ο συγκεκριμένος γάμος προβλεπόταν, προκειμένου να γεφυρώσει τις άσχημες διαφορές που είχαν δημιουργηθεί μεταξύ των δύο κλάδων.
Αρχικά, ο γάμος τους είχε κάποιες δυσκολίες, καθώς ο Λουδοβίκος δελφίνος δεν μπορούσε να αφήσει έγκυο την σύζυγό του.
Η Μαρία Τερέζα είχε ντροπαλό, μελαγχολικό και κλειστό χαρακτήρα, ενώ απέφευγε τα παιχνίδια στην αυλή, περνώντας τις περισσότερες ώρες της ημέρας της κλεισμένη στο δωμάτιο της.
Τελικά ο γάμος ολοκληρώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1745. Ο πεθερός της, βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΕ΄, εξακολουθούσε να την αποστρέφεται έντονα, επηρεασμένος από την ερωμένη του, Μαρκησία ντε Πομπαντούρ, που έτρεφε έντονο μίσος για την Μαρία Τερέζα.
Τον Ιούλιο του 1746, δημιουργήθηκαν προβλήματα και επιπλοκές όταν ήρθε η ώρα να γεννήσει, κάτι που αναστάτωσε άσχημα τον νευρικό δελφίνο. Τελικά γέννησε μια κόρη που πέθανε δύο ετών, ενώ η Μαρία Τερέζα δεν συνήλθε από τις επιπλοκές της γέννας και πέθανε μετά από λίγες μέρες.
Ο Λουδοβίκος δελφίνος συνετρίβη ψυχολογικά από τον θάνατο της συζύγου του, με την οποία ήταν πολύ στενά δεμένος τον τελευταίο καιρό, αλλά αναγκάστηκε σε λίγο να προχωρήσει σε δεύτερο γάμο με την Μαρία Ιωσηφίνα.
Τάσος Πεζιρκιανίδης, ήταν Έλληνας ηθοποιός ποντιακής καταγωγής, με πολύχρονη θητεία στο θέατρο, την τηλεόραση και το σινεμά
| | Εμφανίσεις: 904
Τάσος Πεζιρκιανίδης
Ο Τάσος Πεζιρκιανίδης, ήταν Έλληνας ηθοποιός ποντιακής καταγωγής, με πολύχρονη θητεία στο Θέατρο, την τηλεόραση και το σινεμά. (28 Απριλίου 1952 - 4 Μαΐου 2019)
Ο Τάσος Πεζιρκιανίδης σπούδασε στη Δραματική Σχολή Μακεδονικού Ωδείου. Conservatoire National Superieur D’ Art Dramatique του Παρισιού, με δασκάλους τους: Α. Vittez, Γ. Σεβαστίκογλου, Debos, M. Bouquet, p. Rocheler. Σχολή Lecoq.
Εκτός από το «Εμείς και Εμείς» ο αγαπημένος ηθοποιός είχε ερμηνεύσει ρόλους σε πολλές ακόμη τηλεοπτικές σειρές που σημείωσαν μεγάλη επιτυχία, όπως: «Όλα τα κακά της μοίρας μου», «Αληθινές ιστορίες», «Εκείνες κι εγώ», «Ζωή πατίνι», «Η γενιά των 40» και πολλές ακόμη.
Ο ηθοποιός Τάσος Πεζιρκιανίδης πέθανε το βράδυ του Σαββάτου (4 Μαΐου 2019 στις 21:08, έπειτα από μάχη με τον καρκίνο. Η κηδεία του έγινε στις 11 το πρωί της Δευτέρας στον Άγιο Παντελεήμονα Πολίχνης, όπου συγγενείς και φίλοι είπαν το τελευταίο αντίο στον ηθοποιό.
Ήταν επί χρόνια στέλεχος του ΚΘΒΕ και συμμετείχε στις παραστάσεις: Ονειρόδραμα, Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Η κωμωδία των παρεξηγήσεων, Φουέντε Οβεχούνα, Ο κατά φαντασίαν ασθενής, Ο Ψεύτης, Ο κύκλος με την κιμωλία, Ο κύριος Πούντιλα και ο άνθρωπός του Μάτι, Τα Παντρολογήματα, Ένα ευτυχές γεγονός, Βικτόρ ή τα παιδιά στην εξουσία, Κατσούρμπος, Ο Άγιος Πρίγκηψ, Τέλος καλό όλα καλά, καθώς και στις παραστάσεις αρχαίου δράματος: Οι Βάτραχοι, Όρνιθες, Νεφέλες, Πλούτος.
Στο ελεύθερο θέατρο έχει παίξει σε όλα τα είδη, συμμετέχοντας στις παραστάσεις: Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας στο Θεσσαλικό Θέατρο, Άννυ στον θίασο Α. Βουγιουκλάκη, Το σώσε στην Ελεύθερη Σκηνή, Πυξ Λαξ και Δον Ζουάν στο Σικάγο στο θέατρο Μουσούρη, στην επιθεώρηση Ψεκάστε-σκουπίστε-τελειώσατε στην Ελεύθερη Σκηνή. Συμμετείχε επίσης στις παραστάσεις: Πλούτος στο Θέατρο Αιγαίου, Ελένη στο Θέατρο του Νότου, Το χρήμα στο λαιμό σου στο Θέατρο Ακάδημος, Κούκου στο θέατρο Κ. Δανδουλάκη, Ο φίλος μου ο Λευτεράκης στο ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης, Ο Φιάκας και Λα μοσκέτα στο ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης, Δον Ζουάν, Ο Σέντζας, Το φάντασμα του κυρίου Ραμόν Νοβάρο στο Εθνικό Θέατρο, Αριστοφανειάδα (αποσπασματικές σκηνές από όλα τα έργα του Αριστοφάνη) στο Θέατρο «Τέχνης» και πολλά άλλα.
Το ΚΘΒΕ πενθεί απόψε. Χάσαμε ένα σπουδαίο ηθοποιό κι έναν ωραίο άνθρωπο…
Ο Τάσος Πεζιρκιανίδης πάλεψε πολύ με τον καρκίνο , αλλά σήμερα στις 9 το βράδυ μας αποχαιρέτησε με μια πνοή…
Η κηδεία του τη Δευτέρα στις 11 το πρωί στον Άγιο Παντελεήμονα Πολίχνης.» Ο Ποντιακής καταγωγής Τάσος Πεζιρκιανιδης σπούδασε στη Δραματική Σχολή Μακεδονικού Ωδείου. Conservatoire National Superieur D’ Art Dramatique του Παρισιού, με δασκάλους τους: Α. Vittez, Γ. Σεβαστίκογλου, Debos, M. Bouquet, p. Rocheler. Σχολή Lecoq.
Στέλεχος του ΚΘΒΕ επί επτά χρόνια, συμμετείχε στις παραστάσεις: Ονειρόδραμα, Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Η κωμωδία των παρεξηγήσεων, Φουέντε Οβεχούνα, Ο κατά φαντασίαν ασθενής, Ο Ψεύτης, Ο κύκλος με την κιμωλία, Ο κύριος Πούντιλα και ο άνθρωπός του Μάτι, Τα Παντρολογήματα, Ένα ευτυχές γεγονός, Βικτόρ ή τα παιδιά στην εξουσία, Κατσούρμπος, Ο Άγιος Πρίγκηψ, Τέλος καλό όλα καλά.
Καθώς και στις παραστάσεις αρχαίου δράματος: Οι Βάτραχοι, Όρνιθες, Νεφέλες, Πλούτος.
Στο ελεύθερο θέατρο έχει παίξει σε όλα τα είδη, συμμετέχοντας στις παραστάσεις: Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας στο Θεσσαλικό Θέατρο, Άννυ στον θίασο Α. Βουγιουκλάκη, Το σώσε στην Ελεύθερη Σκηνή, Πυξ Λαξ και Δον Ζουάν στο Σικάγο στο θέατρο Μουσούρη, στην επιθεώρηση Ψεκάστε-σκουπίστε-τελειώσατε στην Ελεύθερη Σκηνή.
Συμμετείχε επίσης στις παραστάσεις: Πλούτοςστο Θέατρο Αιγαίου, Ελένη στο Θέατρο του Νότου, Το χρήμα στο λαιμό σου στο Θέατρο Ακάδημος, Κούκου στο θέατρο Κ. Δανδουλάκη, Ο φίλος μου ο Λευτεράκης στο ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης, Ο Φιάκας και Λα μοσκέτα στο ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης, Δον Ζουάν, Ο Σέντζας, Το φάντασμα του κυρίου Ραμόν Νοβάρο στο Εθνικό Θέατρο, Αριστοφανειάδα (αποσπασματικές σκηνές από όλα τα έργα του Αριστοφάνη) στο Θέατρο «Τέχνης» και πολλά άλλα.
Έλαβε μέρος σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, ραδιοφωνικές εκπομπές καθώς και σε κινηματογραφικές ταινίες. Στη θεατρική του διαδρομή συνεργάστηκε με τουλάχιστον τρεις γενιές άξιων σκηνοθετών μεταξύ των οποίων: Μ. Βολανάκης, Σ. Ευαγγελάτος, Σ. Ντουφεξής, Γ. Ρεμούνδος, Γ. Μιχαηλίδης, Α. Βουτσινάς, Δ. Χρονόπουλος, Σ. Φασουλής, Θ. Τερζόπουλος, Κ. Τσιάνος, Σ. Χατζάκης, Ν. Μιλβόγιεβιτς, Γ. Χουβαρδάς κ.ά.
Εκτός από το θέατρο ο Τάσος Πεζιρκιανίδης έγραψε τη δική του ιστορία και στην τηλεόραση μέσα από τη συμμετοχή του σε σειρές που σημείωσαν τεράστια επιτυχία. Ένας από τους ρόλους που αγαπήθηκαν πολύ ήταν εκείνος του «Χάμπου» στο πολύ πετυχημένο σήριαλ του Mega, «Εμείς και Εμείς», τον οποίο ενσάρκωσε ο Τάσος Πεζιρκιανίδης. Εκτός από το «Εμείς και Εμείς» ο αγαπημένος ηθοποιός είχε ερμηνεύσει ρόλους σε πολλές ακόμη τηλεοπτικές σειρές που σημείωσαν μεγάλη επιτυχία, όπως: «Όλα τα κακά της μοίρας μου», «Αληθινές ιστορίες», «Εκείνες κι εγώ», «Ζωή πατίνι», «Η γενιά των 40» και πολλές ακόμη.
Συνεργασίες με το ΚΘΒΕ
Οι Ηλίθιοι / Σάιμον Νηλ (Συγγραφέας) / Παπαδόπουλος Γρηγόρης (Σκηνοθεσία) – Θεσσαλονίκη, Δήμος Συκεών (09/02/2018) [Ηθοποιός] .
Ψύλλοι στ’ αυτιά / Φεντώ Ζωρζ (Συγγραφέας) / Αναστασάκης Γιάννης (Σκηνοθεσία) – Βασιλικό Θέατρο (26/11/2016) [Ηθοποιός] .
Του Κουτρούλη ο γάμος / Ρίζος Ραγκαβής Αλέξανδρος (Συγγραφέας) / Καλατζόπουλος Γιάννης (Σκηνοθεσία) – Θέατρο Δάσους (25/06/2015) [Ηθοποιός] .
Ωχ τα νεφρά μου / Τσικληρόπουλος Μπάμπης (Συγγραφέας) / Κιουρτσίδης Γιώργος (Σκηνοθεσία) – Μονή Λαζαριστών – Μικρό θέατρο (13/02/2015) [Ηθοποιός] .
UP ΟΛΑ Summer ΚΘΒEdition / Πελτέκης Αστέρης (Σκηνοθεσία) – Βασιλικό Θέατρο, ΘΕΑ-TRO CAFE (26/6/2014) [Ηθοποιός] .
Έλα απόψε στου… Μελά / Καλατζόπουλος Γιάννης (Σκηνοθεσία) – Θεσσαλονίκη, πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά (25/7/2012) [Ηθοποιός] .
Τρομπόνι / Ποντίκας Μάριος (Συγγραφέας) / Σακατζής Δημήτρης (Σκηνοθεσία) – Μονή Λαζαριστών – Σκηνή Σωκράτης Καραντινός (20/01/2012) [Ηθοποιός] .
Τέλος καλό, όλα καλά / Σαίξπηρ Ουίλλιαμ (Συγγραφέας) / Μιχαηλίδης Γιώργος (Σκηνοθεσία) – Βασιλικό Θέατρο (18/02/2005) [Ηθοποιός] .
Πλούτος / Αριστοφάνης (Συγγραφέας) / Χρονόπουλος Διαγόρας (Σκηνοθεσία) – Θέατρο Δάσους (10/07/2000) [Ηθοποιός] .
Ένα ευτυχές γεγονός – Απογευματινή περιπέτεια / Ζακόπουλος Νίκος, Μρόζεκ Σλαβομίρ (Συγγραφέας) / Περέλης Νίκος, Τερζόπουλος Θόδωρος (Σκηνοθεσία) – Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών – Κεντρική Σκηνή (23/11/1978) [Ηθοποιός] .
Νεφέλες / Αριστοφάνης (Συγγραφέας) / Ρεμούνδος Γιώργος (Σκηνοθεσία) – Καβάλα, Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων (22/07/1978) [Ηθοποιός] .
Βικτόρ ή τα παιδιά στην εξουσία / Βιτράκ Ροζέ (Συγγραφέας) – Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών – Κεντρική Σκηνή (09/02/1978) [Ηθοποιός] .
Ο κύκλος με την κιμωλία / Μπρεχτ Μπέρτολτ (Συγγραφέας) / Περέλης Νίκος (Σκηνοθεσία) – Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών – Κεντρική Σκηνή (15/12/1977) [Ηθοποιός] .
Ο άγιος πρίγκηψ / Λυμπεράκη Μαργαρίτα (Συγγραφέας) / Ντουφεξής Σταύρος (Σκηνοθεσία) – Καβάλα, Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων (23/07/1977) [Ηθοποιός] .
Φουέντε Οβεχούνα / Βέγα Λόπε ντε (Συγγραφέας) / Μιχαηλίδης Γιώργος (Σκηνοθεσία) – Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών – Κεντρική Σκηνή (20/01/1977) [Ηθοποιός] .
Τα ίδια και τα ίδια / Σουρής Γεώργιος (Συγγραφέας) / Χαρίτογλου Πάνος, Παπαδάκης Νίκος, Παπαϊωάννου Πάνος (Σκηνοθεσία) – Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών – Κεντρική Σκηνή (25/12/1976) [Ηθοποιός] .
Κατσούρμπος / Χορτάτσης Γεώργιος (Συγγραφέας) / Αποστόλου Κανέλλος (Σκηνοθεσία) – Πλαταμώνας, Κάστρο (25/07/1976) [Ηθοποιός] .
Η αγωγή των σκουλικιών – Η επιδημία / Γαβριήλογλου Γαβριήλ, Σουρής Γεώργιος (Συγγραφέας) / Χαρίτογλου Πάνος (Σκηνοθεσία) – Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών – Κεντρική Σκηνή (25/02/1976) [Ηθοποιός] .
Ο κύριος Πούντιλα και ο άνθρωπός του ο Μάττη / Μπρεχτ Μπέρτολτ (Συγγραφέας) / Βολανάκης Μίνως (Σκηνοθεσία) – Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών – Κεντρική Σκηνή (09/01/1976) [Ηθοποιός] . Οι εχθροί / Γκόργκυ Μαξίμ (Συγγραφέας) / Μιχαηλίδης Γιώργος (Σκηνοθεσία) – Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών – Κεντρική Σκηνή (12/12/1975) [Ηθοποιός] .
Δεσποινίς Τζούλια/ Η πιο δυνατή / Στρίντμπεργκ Αύγουστος (Συγγραφέας) / Κατσέλης Πέλος (Σκηνοθεσία) – Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών – Κεντρική Σκηνή (19/11/1975) [Ηθοποιός] . Δύσκολος – Σαμία / Μένανδρος (Συγγραφέας) / Χαρίτογλου Πάνος, Μπούχλης Μιχάλης (Σκηνοθεσία) – Κομοτηνή (04/07/1975) [Ηθοποιός] .
Όρνιθες / Αριστοφάνης (Συγγραφέας) / Μιχαηλίδης Κωστής (Σκηνοθεσία) – Καβάλα, Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων (11/08/1973) [Ηθοποιός] .
Ρωμαίος και Ιουλιέτα / Σαίξπηρ Ουίλλιαμ (Συγγραφέας) / Ευαγγελάτος Σπύρος Α. (Σκηνοθεσία) – Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών – Κεντρική Σκηνή (07/04/1973) [Ηθοποιός, Μουσικός] .
Τα παντρολογήματα/ Ο γάμος / Γκόγκολ Νικολάι, Τσέχωφ Αντόν (Συγγραφέας) / Θεοδοσιάδης Γιώργος (Σκηνοθεσία) – Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών – Κεντρική Σκηνή (15/03/1973) [Ηθοποιός].
Κάπταιν Μπράσμπαουντ / Σω Τζωρτζ Μπέρναρντ (Συγγραφέας) / Μιχαηλίδης Κωστής (Σκηνοθεσία) – Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών – Κεντρική Σκηνή (14/01/1973) [Ηθοποιός] .
Ο κατά φαντασίαν ασθενής / Μολιέρος (Συγγραφέας) / Πεϊρού Πιερ (Σκηνοθεσία) – Καβάλα, Κινηματοθέατρο ‘Παλλάς’ (18/10/1972) [Ηθοποιός] .
Ένα ονειρόδραμα / Στρίντμπεργκ Αύγουστος (Συγγραφέας) / Ευαγγελάτος Σπύρος Α. (Σκηνοθεσία) – Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών – Κεντρική Σκηνή (09/04/1972) [Ηθοποιός] .
Μάκβεθ / Σαίξπηρ Ουίλλιαμ (Συγγραφέας) / Κωτσόπουλος Θάνος (Σκηνοθεσία) – Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών – Κεντρική Σκηνή (21/01/1972) [Ηθοποιός] .
Ο ψεύτης / Γκολντόνι Κάρλο (Συγγραφέας) / Θεοδοσιάδης Γιώργος (Σκηνοθεσία) – Καβάλα, Κινηματοθέατρο ‘Απόλλων’ (15/10/1971) [Ηθοποιός] .
Οι βάτραχοι / Αριστοφάνης (Συγγραφέας) / Μιχαηλίδης Κωστής (Σκηνοθεσία) – Καβάλα, Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων (24/07/1971) [Ηθοποιός] .
Ο προεστώς του χωριού / Περεσιάδης Σπυρίδων (Συγγραφέας) / Μιχαηλίδης Κωστής (Σκηνοθεσία) – Καβάλα, Δημοτικό Στάδιο (04/07/1971) [Ηθοποιός] .
Καλλιτεχνικός συνεργάτης -βεβαιωμένα στοιχεία από το 2015 και μετά- (Έναρξη πρώτης συνεργασίας με το ΚΘΒΕ: 01/09/2011 – Λήξη: 31/05/2019)...
Πληροφορίες: protothema.gr
Περισσότερα Άρθρα...
- Νάταλι Πόρτμαν, είναι Ισραηλινή ηθοποιός, ξεκίνησε την καριέρα της τη δεκαετία του '90 με το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στην ταινία Léon
- Τζόνι Ντεπ, Αμερικανός ηθοποιός, παραγωγός και μουσικός, κάτοχος Χρυσής Σφαίρας
- Ζωρζ Σαρή, Ελληνίδα ηθοποιός και συγγραφέας, θεωρείται από τους σπουδαιότερους συγγραφείς παιδικών βιβλίων στη χώρα μας
- Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β΄, ήταν Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος