DIASKEDASI.INFO

Πέτρος Μολυβιάτης

Ο Πέτρος Μολυβιάτης (1928) είναι Έλληνας διπλωμάτης και πολιτικός. Υπήρξε πολύ στενός συνεργάτης («εξ' απορρήτων») του πρωθυπουργού και Προέδρου της Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή ενώ έχει διατελέσει δύο φορές υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας (2004 - 2006 και 2012), διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του πρωθυπουργού (1974 - 1980), γενικός γραμματέας της Προεδρίας της Δημοκρατίας (1980 - 1985 και 1990 - 1995) και βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας (1996 - 2004).

Προσωπικότητα με ευρύτερη αποδοχή στο πολιτικό σύστημα, χαρακτηριστική υπήρξε η καλή σχέση και συνεργασία του με τον Αντώνη Λιβάνη, που πολλές φορές έπαιξε θετικό ρόλο στην εξομάλυνση των διαφορών μεταξύ Κ. Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου, ιδιαίτερα την περίοδο της «συγκατοίκησης» (1980 - 1985).

Γεννήθηκε στη Χίο στις 12 Ιουνίου 1928. Η μητέρα του Αγάπη ήταν αδελφή του συγγραφέα Ηλία Βενέζη και καταγόταν από το Αϊβαλί της Μικράς Ασίας.

Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ακολούθησε καριέρα στο διπλωματικό σώμα, με θητεία σε καίριες θέσεις: στις μόνιμες αντιπροσωπείες της Ελλάδας στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη και την έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, καθώς και στις ελληνικές πρεσβείες της Μόσχας, της Άγκυρας και της Πρετόριας.

Από το 1974 ως το 1980 ήταν γενικός διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή και στη συνέχεια για δύο πενταετίες (1980 - 1985 και 1990 - 1995) χρημάτισε γενικός γραμματέας της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Από το 1996 μέχρι το 2004 εκλέγεται βουλευτής επικρατείας με την υποστήριξη της Νέας Δημοκρατίας. Το 2004 στην πρώτη κυβέρνηση Καραμανλή ανέλαβε το υπουργείο Εξωτερικών, όπου παρέμεινε μέχρι και τις 14 Φεβρουαρίου του 2006. Επίσης είναι πρόεδρος του ιδρύματος «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής».

Στις 17 Μαΐου 2012, κατά τον διορισμό της Υπηρεσιακής Κυβέρνησης Παναγιώτη Πικραμμένου από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια, ανέλαβε το υπουργείο Εξωτερικών μέχρι τη διενέργεια εκλογών στις 17 Ιουνίου 2012.

Στις 28 Αυγούστου 2015 κατά τον διορισμό της Υπηρεσιακής Κυβέρνησης Βασιλικής Θάνου Χριστοφίλου από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, ανέλαβε το υπουργείο Εξωτερικών μέχρι τη διενέργεια εκλογών στις 20 Σεπτεμβρίου 2015.

Είναι παντρεμένος με τη Νιόβη Χριστάκη και έχει δύο παιδιά, μία κόρη και ένα γιο. Η κόρη του Λώρα υπήρξε σύζυγος του επιχειρηματία και τραπεζίτη Στέλιου Παναγόπουλου, διοικητή της Εθνικής Τράπεζας και ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ.

Γκρέγκορι Πεκ

Ο Γκρέγκορι Πεκ (αγγλ.: Gregory Peck) υπήρξε σπουδαίος ηθοποιός του αμερικανικού κινηματογράφου.

Γεννήθηκε στις 5 Απριλίου του 1916 στη Λα Χόγια (La Jolla) της Καλιφόρνιας και πέθανε στις 12 Ιουνίου του 2003 στο Λος Άντζελες από καρδιακό επεισόδιο μετά από βρογχοπνευμονία που είχε υποστεί.

Ο Γκρέγκορι Πεκ, του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Eldred Gregory Peck, ήταν γιος φαρμακοποιού από το Σαν Ντιέγκο.

Σε ηλικία μόλις 5 ετών χώρισαν οι γονείς του και ανατράφηκε από τους παππούδες του.

Μετά την ολοκλήρωση των γυμνασιακών του σπουδών συνέχισε στο Πανεπιστήμιο σπουδές στην Ιατρική τις οποίες και γρήγορα εγκατέλειψε για ν΄ αφιερωθεί στο θέατρο στις αρχές της δεκαετίας του 1940.

Από το 1942 άρχισε τις εμφανίσεις του σε πολλές θεατρικές παραγωγές πριν ξεκινήσει τους κινηματογραφικούς ρόλους του σε ταινίες.

Έτσι γρήγορα, αφενός το παράστημά του, 1.90 ύψος, αφετέρου η ευσυνειδησία του ως ηθοποιού στις ταινίες "Σπάστε τα δεσμά" (Days of Glory) του Ζ. Τουρνέ και "Τα Κλειδιά του Παραδείσου" (The Keys of Kingdom) του Τζ. Στολ, που γυρίστηκαν το 1944 τον καθιέρωσαν από τους πιο ελπιδοφόρους τότε ηθοποιούς για μια πολύ πλούσια καριέρα.

Το 1962 κέρδισε Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία Σκιές στη σιωπή (αγγλ.:To Kill a Mockingbird) κι ο Άτικους Φιντς o ήρωας που υποδύεται στην ταινία αυτή αποτελεί μέχρι και σήμερα σύμβολο τιμής και ακεραιότητας.

Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει δωδέκατο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.

Φιλμογραφία
Σπάστε τα δεσμά - Days of Glory (1944)
Τα Κλειδιά του Παραδείσου - The Keys of the Kingdom (1944)
Η κοιλάδα των αποφάσεων - The Valley of Decision (1945)
Νύχτα Αγωνίας - Spellbound (1945)
Θρύλοι του Δάσους - The Yearling (1946)
Μονομαχία στον ήλιο - Duel in the Sun (1946)
Υπόθεσις Μακόμπερ - The Macomber Affair (1947)
Συμφωνία Κυρίων - Gentleman's Agreement (1947)
Υπόθεση Παραντάιν - The Paradine Case (1947)
Yellow Sky (1949)
Ο μεγάλος αμαρτωλός ή Ο παίκτης - The Great Sinner (1949)
Ατσαλένιοι αετοί - Twelve O'Clock High (1949)
Μονομαχία την αυγή - The Gunfighter (1950)
Σιδηρούς πλοίαρχος - Captain Horatio Hornblower (1951)
Απόσπασμα αυτοκτονίας - Only the Valiant (1951)
Screen Snapshots: Hollywood Awards (1951) (μικρού μήκους)
Δαβίδ και Βησθαβεέ - David and Bathsheba (1951)
Pictura: An Adventure in Art (1951) (ντοκιμαντέρ, αφηγητής)
Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο - The Snows of Kilimanjaro (1952)
The World in His Arms (1952)
Ένα εκατομμύριο λίρες ή Κυνηγώντας το εκατομμύριο - The Million Pound Note (1953)
Διακοπές στη Ρώμη - Roman Holiday (1953)
Boom on Paris (1954)
Ο άνθρωπος της νύχτας - Night People (1954)
Ο αετός της Κεϋλάνης ή Το γεράκι της πράσινης κολάσεως - The Purple Plain (1954)
Ο άνθρωπος με το γκρι κοστούμι - The Man in the Gray Flannel Suit (1956)
Μόμπι Ντικ - Moby Dick (1956)
Η γυναίκα μου εγώ κι ο πειρασμός - Designing Woman (1957)
Μπραβάντος - The Bravados (1958)
Ματωμένοι Ορίζοντες - The Big Country (1958) (ηθοποιός και παραγωγός)
Ουδέν νεώτερον από το μέτωπο Χ - Pork Chop Hill (1959)
Αγαπημένε άπιστε - Beloved Infidel (1959)
Όσο θα υπάρχει ο κόσμος - On the Beach (1959)
Τα Κανόνια του Ναβαρόνε - The Guns of Navarone (1961)
Δυο Γίγαντες Συγκρούονται - Cape Fear (1962)
Lykke og krone (1962) (ντοκιμαντέρ)
Η κατάκτηση της δύσης - How the West Was Won (1962)
Σκιές στη σιωπή - To Kill a Mockingbird (1962)
Κάπτεν Νιούμαν - Captain Newman, M.D. (1963)
Η μέρα της εκδίκησης - Behold a Pale Horse (1964)
Οι συνώμοτες - Mirage (1965)
John F. Kennedy: Years of Lightning, Day of Drums (1966) (ντοκιμαντέρ, αφηγητής)
Αραμπέσκ - Arabesque (1966)
Pähkähullu Suomi (1967) (σύντομη εμφάνιση)
Στη σκιά του φεγγαριού - The Stalking Moon (1969)
Το χρυσάφι του Μακ Κένα - Mackenna's Gold (1969)
Ο κίτρινος τσάρος - The Chairman (1969)
Οι κατακτητές - Marooned (1969)
Ο εξόριστος - I Walk the Line (1970)
Ο μεγάλος τιμωρός - Shoot Out (1971)
Οι παράνομοι - Billy Two Hats (1974)
The Dove (1974) (producer)
Η προφητεία - The Omen (1976)
Στρατηγός Μακ Άρθουρ, ο θρύλος του Ειρηνικού - MacArthur (1977)
Ανθρωποκυνηγητό σε δυο ηπείρους ή Εξοντώσατε το δήμιο του Άουσβιτς - The Boys from Brazil (1978)
Λύκοι της θάλασσας - The Sea Wolves: The Last Charge of the Calcutta Light Horse (1980)
The Scarlet and the Black (1983)
Sanford Meisner: The American Theatre's Best Kept Secret (1985) (ντοκιμαντέρ)
Directed by William Wyler (1986) (ντοκιμαντέρ)
Amazing Grace and Chuck (1987)
Ο γερο-γκρίνκο - Old Gringo (1989)
Με τα λεφτά των άλλων - Other People's Money (1991)
Frederic Remington: The Truth of Other Days (1991) (ντοκιμαντέρ, αφηγητής)
Το ακρωτήρι του φόβου - Cape Fear (1991)

Τάκης Φύσσας

Ο Τάκης Φύσσας είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, μέλος της Εθνικής Ελλάδας που κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2004. (Αθήνα, 12 Ιουνίου 1973)

Καριέρα ποδοσφαιριστή
Σε συλλογικό επίπεδο
Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από τους ερασιτέχνες του Πανιωνίου.

Έκανε το ντεμπούτο του στην Α΄ Εθνική στις 27 Ιανουαρίου 1991 ως ερασιτέχνης, όταν ο Πανιώνιος παρέταξε την ερασιτεχνική του ομάδα τη 16η αγωνιστική απέναντι στον Παναθηναϊκό.

Το ίδιο έτος εντάχθηκε στην επαγγελματική ομάδα της Νέας Σμύρνης.

Αγωνίστηκε στον Πανιώνιο ως το τέλος του 1998, κατακτώντας μαζί του το κύπελλο Ελλάδας (1997-98).

Στη συνέχεια αγωνίστηκε στον Παναθηναϊκό ως το 2003, στην πορτογαλική Μπενφίκα και στη σκωτσέζικη Χαρτς.

Το 2007 επανήλθε στον Παναθηναϊκό και τον Ιούλιο του 2008 αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση, σε ηλικία 35 ετών.

Στην εθνική Ελλάδας
Το ντεμπούτο του με την Ελλάδα πραγματοποιήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 1999 στη φιλική αναμέτρηση εναντίον της Φινλανδίας στην Κύπρο. Συνολικά με τη γαλανόλευκη φανέλα αγωνίστηκε 60 φορές και σημείωσε 4 τέρματα.

Κορυφαία στιγμή της καριέρας του υπήρξε η κατάκτηση του Euro 2004 στην Πορτογαλία, όπου αγωνίστηκε και στους έξι αγώνες της Ελλάδας. Ήταν επίσης μέλος της ομάδας που συμμετείχε στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών το 2005 στη Γερμανία.

Καριέρα τεχνικού διευθυντή
Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση συνέχισε να βρίσκεται στον χώρο του ποδοσφαίρου από τη θέση του τεχνικού διευθυντή των εθνικών ομάδων Ανδρών και Ελπίδων της Ελλάδας.

Με την έλευση του Κλαούντιο Ρανιέρι στην τεχνική ηγεσία της Ελλάδας το συμβόλαιο του  ανακοινώθηκε η έναρξη της συνεργασίας του με τον Παναθηναϊκό ως Διευθυντής Ποδοσφαίρου, επιστρέφοντας στους "πράσινους" έπειτα από 6,5 χρόνια,

Τίτλοι
1997: Πρωτάθλημα Β΄ Εθνικής με τον Πανιώνιο
1998: Κύπελλο Ελλάδος με τον Πανιώνιο
2004: Πρωτάθλημα Ελλάδος με τον Παναθηναϊκό
2004: Κύπελλο Πορτογαλίας με την Μπενφίκα
2004: Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα με την Εθνική Ελλάδος
2005: Πρωτάθλημα Πορτογαλίας με την Μπενφίκα
2006: Κύπελλο Σκοτίας με τη Χαρτς

Σαπφώ Νοταρά

Η Σαπφώ Νοταρά ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. (Ιωάννινα, 1907 – Αθήνα, 11 Ιουνίου 1985)

Με σπουδαία υποκριτικά προσόντα, τα οποία δεν εξαντλούνταν στη χαρακτηριστική βραχνή φωνή της, που την καθιέρωσε στο καλλιτεχνικό στερέωμα και την έκανε γνωστό στο μεγάλο κοινό.

Η Σαπφώ Χανδάνου, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε το 1907 στα Ιωάννινα και μεγάλωσε στην Κρήτη.

Σπούδασε στην Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου και αποφοίτησε με άριστα από τη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου.

Παρακολούθησε, επίσης, μαθήματα ρυθμικής και μπαλέτου. Το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Νοταρά», το πήρε από την οδό που βρισκόταν η δραματική σχολή στην οποία φοιτούσε.

Εμφανίστηκε στο θέατρο πριν από τον πόλεμο. Συνεργάστηκε με πλήθος θιάσων (Εθνικού, ΚΒΘΕ, Νέζερ, Κατερίνας, Λαμπέτη - Παπά - Χορν, Αλέξη Δαμιανού, Μίμη Φωτόπουλου, Βουγιουκλάκη - Παπαμιχαήλ κ.ά.) και ερμήνευσε αμέτρητους ρόλους: από την Αρετούσα στον «Ερωτόκριτο» και την κυρά-Γιάννενα στον «Αγαπητικό της Βοσκοπούλας», ως την Κατιούσα στην «Ανάσταση» του Τολστόι.

Το μεγάλο κοινό γνώρισε και αγάπησε τη Σαπφώ Νοταρά από την ιδιαίτερη φωνή της. Ο ρόλος της Κλημεντίνης Περπερίδου, μιας αποτυχημένης πριμαντόνας, στο ραδιοφωνικό σήριαλ «Ημερολόγιο ενός θυρωρού» του Κώστα Πρετεντέρη, ήταν ο προσωπικός της θρίαμβος στις αρχές της δεκαετίας του '60.

Επιτυχημένη ήταν και η παρουσία της στον κινηματογράφο, με πλήθος ρόλων, κυρίως δευτεραγωνιστικών: «Η λύκαινα» (1951), «Κυριακάτικο Ξύπνημα» (1954), «Συνοικία το όνειρο» (1961), «Η χαρτοπαίχτρα» (1964), «Δημήτρη μου, Δημήτρη μου» (1967) και «Αχ! αυτή η γυναίκα μου» (1967), με τις ιστορικές ατάκες «μπουρλοοότο» και «εδώ γίνονται Σόδομα και Γόμορα».

Τα τελευταία χρόνια της ζωής της, οι εμφανίσεις στο θεατρικό σανίδι αραίωσαν, αλλά ξεχώρισε για τη συμμετοχή της στις παραστάσεις: «Τρωάδες» σε σκηνοθεσία Γιάννη Τσαρούχη (1977), «Φιλουμένα Μαρτουράνο» δίπλα στην Έλλη Λαμπέτη (1978) και «Πορνογραφία» του Μάνου Χατζιδάκι, που αποτέλεσε και το κύκνειο άσμα της (1982-1983).

Η Σαπφώ Νοταρά ήταν μοναχικός άνθρωπος και δύσκολος χαρακτήρας, σύμφωνα με όσους τη γνώριζαν.

Ζούσε ολομόναχη και χωρίς οικονομικούς πόρους, σ' ένα μικρό διαμέρισμα στην Πλατεία Κουμουνδούρου στην Αθήνα, το νοίκι του οποίου πλήρωνε ένας θαυμαστής της.

Με πολλά προβλήματα υγείας, η σπουδαία ηθοποιός βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμά της από τους περιοίκους στις 13 Ιουνίου του 1985.
Σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση είχε αφήσει την τελευταία της πνοή δύο ημέρες νωρίτερα, συνεπεία καρδιακής προσβολής.