DIASKEDASI.INFO

Ρίτα  Αμπατζή
Σμύρνη 1917 - Αθήνα 1969
Ελληνίδα τραγουδίστρια, συνθέτης και στιχουργός του ρεμπέτικου

Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1914.  Αυτή και η αδελφή της Σοφία Καρύβαλη, δεύτερη τραγουδίστρια της οικογένειας, ήρθαν χωρίς τον πατέρα τους, που χάθηκε στην μεγάλη Μικρασιατική καταστροφή, και εγκαταστάθηκαν στην Κοκκινιά το 1922.

Από μικρή που ήταν, όλοι είχαν αντιληφθεί τις τεράστιες φωνητικές τις δυνατότητες. Λίγο μετά το 1930 βρέθηκε σε ένα γάμο στην γενέτειρα της (όπου παίζανε και τραγουδούσανε ο Στελλάκης Περπινιάδης, ο Κώστας Νούρος, ο Δημήτρης Κωνσταντινίδης και άλλα ονόματα τις περιόδου εκείνης) και από ένα τραγούδι που είπε, εντυπωσίασε και έτσι άρχισε η καριέρα τις.

Ακολούθησε σχεδόν αμέσως ένας άτυχος γάμος και ένα παιδί (όταν ήταν μόλις 16 χρόνων) που όμως δεν ανέκοψαν την δισκογραφική της πορεία που άρχισε τον επόμενο χρόνο.

Η Ρίτα, τραγουδίστρια και με ρεμπέτικη φωνή, γρήγορα έγινε μούσα όλων των μεγάλων συνθετών του ρεμπέτικου τραγουδιού (Παναγιώτη Τούντα, Κώστα Σκαρβέλη, Ιωάννη Δραγάτση, Ευάγγελου Παπάζογλου, Κώστα Καρύπη, Μανώλη Χρυσαφάκη, Στέλιου Χρυσίνη, Δημήτρη Σέμση, Γρηγόρη Ασύκη, Σωτήρη Γαβαλά, Κώστα Τζόβενου κ.α.). 

Όλοι αυτοί οι συνθέτες έπαιρναν σειρά στις δισκογραφικές εταιρίες για να τραγουδίσει η Ρίτα τα τραγούδια τους. Μάλιστα δε, εκπλήσσει το γεγονός, πως μια νέα κοπέλα, μόλις 20 ετών τότε, μπορούσε να αποδίδει φωνητικά τόσο τέλεια όχι μόνο βαριά ρεμπέτικα μεγάλων αξιώσεων αλλά ακόμη και τραγούδια του περιθωρίου.

Μέχρι τώρα έχουν εντοπιστεί 220 ρεμπέτικα και αμανέδες με τη Ρίτα.

Όλες δε οι ηχογραφήσεις είναι στην δεκαετία του 30 και άλλα τόσα περίπου δημοτικά τραγούδια. Είναι πραγματικά ένας τεράστιος αριθμός ηχογραφήσεων για την εποχή εκείνη, αριθμός μάλιστα που συναγωνίζεται ακόμα και την Ρόζα Εσκενάζυ. 

Είναι ενδιαφέρον να αναφέρουμε ότι για να κάνουν τους δίσκους πιο εμπορεύσιμους, έβαζαν από την μία πλευρά ένα τραγούδι της Ρίτας και από την άλλη ένα τραγούδι της Ρόζας.

Όμως η δισκογραφική πορεία της Ρίτας ανακόπτεται οριστικά με την έναρξη του πολέμου.  Ωστόσο, παραμένουν αδιευκρίνιστοι οι λόγοι που τόσο η Ρίτα όσο και η αδελφή της Σοφία, δεν επανεμφανίζονται στην μεταπολεμική δισκογραφία, παρά μόνο σε μερικά 45άρια μετά το 1960.
Κι αυτό είναι παράξενο διότι η Ρίτα Αμπατζή παρέμεινε στο πάλκο κυρίως στα εκτός Αθηνών μεγάλα πανηγύρια, αφού με την εκπληκτική φωνή της ερμήνευε καλύτερα από κάθε άλλη (αν και Σμυρνιά) τα δημοτικά και βλάχικα τραγούδια.

Μετά τον γρήγορο χωρισμό της με τον πρώτο της σύζυγο, τον Γιάννη Τσίπαρη, έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής της με τον καλλιτεχνικό της συνάδελφο, τον Στέλιο Κρητικό, που έπαιζε και σαντούρι. Παντρεύτηκαν δε αργότερα και απέκτησαν δύο παιδιά.

Η Ρίτα Αμπατζή ανήκε στην κατηγορία των σοβαρών τραγουδιστριών της εποχής εκείνης και πάντα τραγουδούσε καθιστή στο πάλκο. Παρόλα αυτά σκόρπιζε με το δικό της τρόπο το κέφι και την ζωντάνια στις παρέες και συχνά κατέβαινε στην πίστα για να χορέψει με τους καλούς χορευτές που συμμετείχαν στο γλέντι.

Τον τελευταίο καιρό πριν πεθάνει βασανίστηκε απο την "επάρατη νόσο "που αφαίρεσε τη ζωή απο τις καλλύτερες Ελληνίδες τραγουδίστριες (Στέλλα Χασκίλ, Μαρίκα Νίνου).
Πέθανε στις 17 Ιουνίου του 1969.

ΑΘΗΝΑ Ιούλιος 1994
Παν. Κουνάδης
Πηγή: rembetikoidialogoigmail.blogspot.gr/

Μούμταζ Μαχάλ
Αυτοκράτειρα της Ινδίας

Στις 17 Ιουνίου του 1631, η Αυτοκράτειρα της Ινδίας, Μούμταζ Μαχάλ, πάσχιζε να φέρει στον κόσμο το 14ο παιδί της. Η 17χρονη κόρη της παρακολουθούσε το μαρτύριο της μητέρας της και βγήκε στους δρόμους ξυπόλητη, να μοιράσει χρυσαφικά και κοσμήματα στον φτωχό κόσμο, γιατί ήλπιζε να κερδίσει την εύνοια του Θεού με την καλή της πράξη.
Η Μούμταζ γέννησε ένα υγιέστατο αγόρι, όμως η ίδια άρχισε να αιμορραγεί και να χάνει δυνάμεις. Τελικά πέθανε μερικές ώρες αργότερα και τo παλάτι βυθίστηκε στο πένθος.

Ο σύζυγός της, Σάχης Τζάχαν, κλειδώθηκε στο δωμάτιο του και τη θρήνησε για μέρες. Όταν βγήκε, τα μαλλιά και τα γένια του είχαν ασπρίσει απ’ τη στενοχώρια.

Ένα χρόνο αργότερα, ξεκίνησε την κατασκευή ενός μαυσωλείου ασύλληπτης ομορφιάς και τέχνης, προς τιμήν της αγαπημένης του γυναίκας.
Χρειάστηκε 22 χρόνια για να ολοκληρωθεί, αλλά το Ταζ Μαχάλ αποτελεί ακόμα και σήμερα ένα από τα πιο εντυπωσιακά μνημεία του κόσμου.

«Η Διαλεχτή του Παλατιού»...
Όπως όλοι οι βασιλικοί γάμοι της εποχής, έτσι και ο γάμος του Τζάχαν και της Μούμταζ κανονίστηκε από τις οικογένειές τους. Ο Τζάχαν ήταν ο τρίτος γιος του Αυτοκράτορα Τζαχανγκίρ και η Μούμταζ καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια της Περσίας.

Ο γαμπρός ήταν μόλις 15 χρονών, όταν είδε για πρώτη φορά την 14χρονη αρραβωνιαστικιά του και μαγεύτηκε από την ομορφιά της. Οι αρραβώνες τους τελέστηκαν το 1607, αλλά το ζευγάρι χρειάστηκε να περιμένει πέντε χρόνια, για να παντρευτεί.

Εντωμεταξύ, ο Τζάχαν παντρεύτηκε την πρώτη σύζυγό του, με την οποία απέκτησε μία κόρη.
Η Μούμταζ μπορεί να ήταν η δεύτερη σύζυγος του Σάχη, αλλά ήταν ξεκάθαρα η αγαπημένη του.
Στο γάμο το 1612, της έδωσε το όνομα «Μούμταζ Τζάχαλ», που σημαίνει «η Διαλεχτή του Παλατιού»....

Ο έρωτάς τους καταγράφηκε από τους γραφιάδες του παλατιού, οι οποίοι περιέγραφαν με κάθε λεπτομέρεια την έντονη ερωτική ζωή του ζευγαριού.
Ο Σάχης απέκτησε κι άλλες συζύγους, όπως πρόσταζαν οι νόμοι της αυτοκρατορίας, αλλά η συμπεριφορά του προς αυτές ήταν εντελώς τυπική. Η Μούμταζ ήταν η αδιαμφισβήτητη «κυρία του Παλατιού» και τον συντρόφευε σε όλα τα ταξίδια και στα συμβούλια.
Μάλιστα, ο Σάχης της παραχώρησε τη βασιλική βούλα με την οποία μπορούσε να παίρνει αποφάσεις για τη διοίκηση της αυτοκρατορίας.

Τα χρόνια που βασίλευσε ο Σάχης Τζάχαν και η Μούμταζ θεωρούνται η χρυσή περίοδος της αυτοκρατορίας, καθώς οι τέχνες και η λογοτεχνία γνώρισαν τεράστια άνθηση. Τον Ιούνιο του 1631, σχεδόν δύο δεκαετίες μετά τον γάμο τους, η Μούμταζ ετοιμαζόταν να γεννήσει το 14ο παιδί της.

Ήταν 40 χρονών και η προχωρημένη ηλικία της έκρυβε πολλούς κινδύνους για την υγεία της. Πέθανε στις 17 Ιουνίου, λίγες ώρες αφού γεννήθηκε ο τελευταίος της γιος. Ετάφη προσωρινά στην περιοχή Μπουρανπούρ, ενώ ο σύζυγος της ετοίμαζε το πιο λαμπρό μαυσωλείο του κόσμου....

Κάλεσε αρχιτέκτονες και τεχνίτες από κάθε γωνιά της αυτοκρατορίας. Χιλιάδες εργάστηκαν για να χτιστεί το Ταζ Μαχάλ, του οποίου το όνομα σημαίνει «Στέμμα του Παλατιού». Τα έργα ολοκληρώθηκαν το 1653 και έκτοτε αποτελεί σύμβολο της Ινδίας.

Το 1658, ο Σάχης Τζάχαν αρρώστησε βαριά και ένας απ’ τους γιους του, Αουρανγκζέμπ, βρήκε την ευκαιρία να κυβερνήσει.
Φυλάκισε τον πατέρα του στο παλάτι, δήθεν μέχρι να αναρρώσει και πήρε την εξουσία στα χέρια του. Ο Τζάχαν δεν επέστρεψε ποτέ στο θρόνο της αυτοκρατορίας και πέθανε το 1666.
Ο γιος του τον έθαψε, πού άλλου; Δίπλα στην αγαπημένη του Μούμταζ....

Ιωάννης Βλάχος ή Δασκαλογιάννης

Το 1770 ο χριστιανικός πληθυσμός της Κρήτης βρισκόταν στο έλεος του τουρκικού ζυγού, ο οποίος εκφραζόταν τόσο από την επίσημη αρχή του αγά όσο και από την πυγμή των ισχυρών τουρκοκρητικών οικογενειών. Χωριά εξισλαμίζονταν και ο ανταρτοπόλεμος μεταξύ των Χαΐνηδων και των Γενίτσαρων σάρωνε την ύπαιθρο.

Η ορεινή και φτωχή  περιοχή των Σφακίων δεν ήταν ελκυστική για τους Τούρκους και όσες φορές πάτησαν το χώμα της, έφυγαν γρήγορα. Θεωρείται ο πρωτομάρτυρας των κρητικών επαναστάσεων ενάντια στην οθωμανική κυριαρχία...

Θεωρείται ο πρωτομάρτυρας των κρητικών επαναστάσεων ενάντια στην οθωμανική κυριαρχία...

Ο Ιωάννης Βλάχος ή Δασκαλογιάννης ήταν ο αρχηγός της οικογένειας των Βλάχων που είχε σημαντική οικονομική επιφάνεια και ακόμη μεγαλύτερη υπόληψη στην Άνω Πόλη.

Το παρατσούκλι «ψαλιδόκωλος» που του είχαν βγάλει οι συμπατριώτες του, δεν μείωνε το κύρος του Δασκαλογιάννη, που γνώριζε γραφή και ανάγνωση και ντυνόταν ευρωπαϊκά.

Είχε τέσσερα ιστιοφόρα και ταξίδευε. Μιλούσε ρωσικά και ιταλικά και έπειθε τους συγχωριανούς του ότι το «ξανθό ομόδοξο γένος» θα στηρίξει τον αγώνα.

Ο πρωτόπαπας όμως των Σφακίων είχε τις επιφυλάξεις του και σύμφωνα με τον θρύλο, η πολιτική αντιπαράθεση γινόταν με μαντινάδες.

Ο Δασκαλογιάννης έλεγε: «Το Μόσκοβο θα φέρω να τα συντράμει τα Σφακιά, τσοι Τούρκους να ζυγώξου και για την Κόκκινη Μηλιά δρόμο να τώνε δώσου» Και ο παπάς του απαντούσε: «Δάσκαλ΄ είντα λογιάζεις; Θα τα σκλαβώσεις τα Σφακιά μ΄ αυτά που λογαριάζεις…Τα παλληκάρια τω Σφακιώ εις τη φωτιά θα βάλης» Ο Δασκαλόγιαννης συγκέντρωσε τους άρχοντες των γειτονικών χωριών στον Εμπρός Γυαλό, όπου βρίσκεται σήμερα η Χώρα και αποφάσισαν να ξεσηκωθούν, καθώς έκαιγε στην υπόλοιπη Ελλάδα η φλόγα της επανάστασης του Ορλώφ....

Στις 25 Μαρτίου του 1770 ο Δασκαλόγιαννης έβγαλε πανηγυρικό λόγο μετά τη Θεία Λειτουργία. Έως το καλοκαίρι, το κίνημα οργανώθηκε και περίπου 2 χιλιάδες άνδρες άρχισαν τις επιδρομές εναντίον τουρκικών θέσεων. Στόχος του Δασκαλόγιαννη ήταν να καταλάβει πρώτα τα Χανιά και στη συνέχεια το Ρέθυμνο και το Ηράκλειο με τη βοήθεια και του ρωσικού στόλο. Το σχέδιο προχωρούσε και οι Τούρκοι είχαν αρχίσει να υποχωρούν. Οι Ρώσοι κέρδισαν τους Οθωμανούς στη ναυμαχία του Τσεσμέ, αλλά τα καράβια τους δεν έφτασαν στην Κρήτη να βοηθήσουν τους Σφακιανούς.

Από εκείνο το σημείο άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την επανάσταση των Σφακιανών, που αποτελούσε ουσιαστικά την κρητική συμμετοχή στα Ορλωφικά. Η αντεπίθεση των Τούρκων Όταν οι Τούρκοι συνειδητοποίησαν ότι οι Ρώσοι δεν θα βοηθήσουν τους επαναστάτες, άρχισαν την αντεπίθεση.

Το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να επιτάξουν 1.000 χριστιανούς για να μεταφέρουν τα πολεμοφόδια του οθωμανικού στρατού στα ορεινά σημεία των μαχών. Οι άνθρωποι αυτοί ονομάστηκαν «σακουλιέρηδες» και ήταν τα πρώτα θύματα των συγκρούσεων, γιατί οι Τούρκοι τους έστελναν μπροστά για κάλυψη κι έτσι δέχονταν φίλια και εχθρικά πυρά....

Ομηρικές μάχες έγιναν στην Κράπη, ενώ οι Τούρκοι έκαψαν τον Καλλικράτη και το Αφέντου.

Οι Σφακιανοί υποχώρησαν βράχο βράχο και το αίμα κύλησε άφθονο και από τις δύο πλευρές.

Οι Τούρκοι λεηλάτησαν την Ασκύφου και ετοιμάστηκαν για την επίθεση στον Εμπρός Γιαλό και τη χώρα των Σφακίων.

Οι Κρητικοί τους καθυστερούν στα στενά της Ίμπρου και φυγαδεύουν πολλά γυναικόπαιδα στην Ανώπολη. Οι Οθωμανοί μετρούν 1.000 νεκρούς, αλλά ενισχύονται από Ηρακλειώτες Τούρκους και η αριθμητική τους υπεροχή είναι συντριπτική. Μεταφέρουν την έδρα της επιχείρησης στο Φραγκοκάστελο και το καλοκαίρι εξαπολύουν επίθεση με 6.000 άνδρες στην Ανώπολη .

Ο Δασκαλόγιαννης τους αναχαιτίζει προσωρινά και στέλνει τα μισά γυναικόπαιδα, περίπου 2.500 ψυχές, στο Λουτρό. Άλλοι τόσοι άμαχοι όμως δεν καταφέρουν να ξεφύγουν και πολλοί αιχμαλωτίζονται. Η Ανώπολη λεηλατείται και ο Δασκαλόγιαννης τη βλέπει να καίγεται από τα απέναντι βουνά.

Οι Σφακιανοί καταφεύγουν προς την Αράδαινα και δίνουν απελπισμένες μάχες στο φαράγγι, ενώ οι σφαγές των αμάχων στα Λιβανιανά και τον Άγιο Ιωάννη θα γράψουν με μαρτυρικό τρόπο τη σελίδα της εξέγερσης....

Ο βασανισμός και το μαρτυρικό τέλος του Δασκαλόγιαννη Η γυναίκα, δύο από τις κόρες του και ο αδελφός του Δασκαλόγιαννη πέφτουν στα χέρια των Τούρκων. Οι συμπολεμιστές του τον αποτρέπουν να παραδοθεί, αλλά όταν μπήκε ο χειμώνας και ο πληθυσμός εξαντλήθηκε από τον ανταρτοπόλεμο, ο Δασκαλογιάννης φόρεσε τα άρματά του και εμφανίζεται μπροστά στους Τούρκους που τον μετέφεραν αρχικά στο Φραγκοκάστελο και στη συνέχεια στο Ηράκλειο έφιππος, μαζί με την κόρη του Μαρία.

Για ένα διάστημα ο Δασκαλόγιαννης προσπάθησε να κερδίσει χρόνο διαδίδοντας ότι υπήρχε δήθεν κάποιος κρυμμένος θησαυρός, ενώ και οι Τούρκοι περίμεναν, ώστε να δουν αν θα υπάρξει κάποια αντίδραση από τη Ρωσία. Όταν βεβαιώθηκαν ότι δεν είχαν να κερδίσουν τίποτα από τον αιχμάλωτο Σφακιανό διέταξαν το βασανιστικό του τέλος. Έδεσαν σφιχτά τον Δασκαλόγιαννη σε ένα ικρίωμα που είχε στηθεί στην ανατολική πλατεία του Ηρακλείου και ο δήμιος άρχισε να αφαιρεί με τσακμακόπετρες κομμάτια από τη σάρκα του και να τα πετάει στους συγκεντρωμένους. Έφεραν μπροστά του ένα μεγάλο καθρέφτη για να δει τον εαυτό του κατακρεουργημένο, αλλά και τον αδελφό του τον Σγουρομάλλη, ο οποίος είχα χάσει πια τα λογικά του.

Ο Δασκαλόγιαννης πέθανε στις 17 Ιουνίου 1771 από ακατάσχετη αιμορραγία και το σώμα του έμεινε τρεις ημέρες εκτεθειμένο και ο πασάς επέτρεψε να ταφεί μόνο όταν απειλούνταν πλέον με αποσύνθεση.

Υπάρχουν μαρτυρίες ότι το θέαμα του βασανισμού του Δασκαλόγιαννη ήταν τόσο αποτρόπαιο που απέβαλλαν έγκυες χανούμισσες.

Ο θρυλικός επαναστάτης  ενέπνευσε τον Ν. Καζαντζάκη. Οι αναφορές στον «Καπετάν-Μιχάλη» είναι έμμεσες αλλά ουσιαστικές. Οπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε στο  Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο, που διοργανώθηκε στην γενέτειρά του «ο ήρωας συνεχίζει να εμπνέει όλους εκείνους που κρύβουν τον επαναστάτη κόντρα στο σύστημα και την υποτέλεια»....

Η οδύσσεια της κόρης του Η κόρη του, Μαρία, υποχρεώθηκε να παντρευτεί Τούρκο και έζησε στην Κωνσταντινούπολη απ΄ όπου έφυγε όμως, όταν ξέσπασε η Επανάσταση κι ενώ είχε μείνει χήρα. Η ηλικιωμένη γυναίκα έγινε μοναχή στην Τήνο και βοήθησε στον Αγώνα.

Οι Οθωμανοί εξάντλησαν το μένος τους στα Σφακιά, αλλά και την υπόλοιπη Κρήτη για παραδειγματισμό. Εκτιμάται ότι από τους 11.000 κατοίκους σκοτώθηκαν περισσότεροι από 3.500 χιλιάδες, 1.500 πέθαναν από τις κακουχίες και άλλοι 2.000 έφυγαν για πάντα.

Η επανάσταση των «Ορλωφικών» καταπνίγηκε, αλλά η Πύλη είχε δεχθεί σημαντικό πλήγμα, όπως φάνηκε άλλωστε στη συνθήκη του Κιουτσιούκ Καϊναρτζή το 1774. Μεταξύ των όρων ήταν η αμνηστία όσων είχαν συμμετάσχει στον αγώνα, αλλά και η δυνατότητα των ελληνικών πλοίων να πλέουν υπό ρωσική σημαία, γεγονός που επέτρεψε την ανάπτυξη του ελληνικού ναυτικού που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην Επανάσταση του 1821.

Ο Αερολιμένας Χανίων ονομάσθηκε «Ιωάννης Δασκαλογιάννης» προς τιμήν του Κρητικού επαναστάτη....

Πηγή: mixanitouxronou.gr

Νικόλαος Ματσανιώτης
Ο Νικόλαος Ματσανιώτης ήταν Έλληνας γιατρός και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Γεννήθηκε στο Κιάτο Κορινθίας και σπούδασε ιατρική στο πανεπιστήμιο Αθηνών. (1925 - 2010)

Έγινε διδάκτωρ παιδιατρικής στο ίδιο πανεπιστήμιο και την περίοδο 1955 - 1958 συμπλήρωσε τις σπουδές του στις ΗΠΑ.

Ακολούθησε ακαδημαϊκή καριέρα και το 1968 εξελέγη τακτικός καθηγητής παιδιατρικής στο πανεπιστήμιο Αθηνών.

Από το 1966 έως και την συνταξιοδότησή του, το 1993 διετέλεσε διευθυντής της παιδιατρικής κλινικής του πανεπιστημίου Αθηνών.

Επίσης είχε διατελέσει πρόεδρος του Ανωτάτου Υγειονομικού Συμβουλίου του Κράτους (1973 - 1979), πρύτανης του καποδιστριακού πανεπιστημίου Αθηνών (1976 - 1977) κ.α.

Είχε πλούσιο ερευνητικό και συγγραφικό έργο ενώ σημαντική ήταν η συμβολή του για την πρόληψη του Aids.

Το 1984 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην έδρα των Ιατρικών Επιστημών, της οποίας έχει διατελέσει και πρόεδρος (1997). Από το 1998 μέχρι και το 2010 εκλεγόταν συνεχώς γενικός γραμματέας αυτής.

Το 1998 ύστερα από πρότασή του συνήλθε η ολομέλεια της Ακαδημίας Αθηνών, η οποία παρά την απόφαση της επιτροπής των βραβείων Ουράνη, της οποίας ήταν μέλος, να βραβεύσει το έργο του Σωκράτη Καψάσκη για τον Διονύσιο Σολωμό, αποφάσισε να επανεξετάσει τα βραβεία απορρίπτοντας την βράβευση και μη δεχόμενη για πρώτη φορά να δώσει βραβεία από το 1972, έτος που θεσπίστηκαν.

Είχε τιμηθεί με τον Σταυρό του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος ενώ ήταν επίτιμο μέλος της Αμερικανικής Παιδιατρικής Εταιρείας, της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής και της Γαλλικής Παιδιατρικής Εταιρείας.

Απεβίωσε στην Αθήνα στις 6 Μαΐου 2010 και ενταφιάστηκε στο νεκροταφείο Κηφισιάς. Ήταν παντρεμένος και είχε αποκτήσει δύο παιδιά.