Άρθρα
Αναστάσιος Πολυζωΐδης, ήταν Έλληνας πολιτικός, δημοσιογράφος, συγγραφέας, δικαστικός και πρόεδρος του δικαστηρίου στη δίκη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη
| 
| Εμφανίσεις: 1438
Αναστάσιος Πολυζωΐδης
Ο Αναστάσιος Πολυζωΐδης, ήταν Έλληνας πολιτικός, δημοσιογράφος, συγγραφέας και δικαστικός. Είχε εκλεγεί πληρεξούσιος και είχε πάρει θέσεις υπουργού Παιδείας, νομάρχη, μέλους του Αρείου Πάγου και του Συμβουλίου της Επικράτειας στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος. (Μελένικο, 20 Φεβρουαρίου 1802 - Αθήνα, 7 Ιουλίου 1873)
Γεννήθηκε στο Μελένικο της βορειονατολικής Μακεδονίας (σήμερα χωριό της Βουλγαρίας). Ο πατέρας του Χρήστος, ήταν Σερραίος που είχε εγκατασταθεί από μικρός στο Μελένικο, μαζί με τον αδελφό του Λεόντιο.
Η μητέρα του ήταν Μελενικιώτισσα. Ο θείος του Αναστάσιου, Λέοντιος υπήρξε μητροπολίτης Μελενίκου (1769 - 1796) και μετέπειτα μητροπολίτης Καισαρείας. Ο Αναστάσιος έμαθε τα πρώτα του γράμματα στο Μελένικο.
Σε ηλικία 14 ετών στάλθηκε από τον πατέρα του στις Σέρρες υπό την φροντίδα των εκεί συγγενών του, προκειμένου να φοιτήσει στην Σχολή των Σερρών, όπου την εποχή εκείνη ήταν Σχολάρχης ο Εδεσσαίος λόγιος Μηνάς Μηνωίδης. Σε ηλικία 16 ετών πέθανε ο πατέρας του και με τη βοήθεια οικογενειακών φίλων στάλθηκε για σπουδές (νομικά, ιστορία και κοινωνικές επιστήμες) στη Βιέννη, το 1817.
Το 1821 βρέθηκε στο Βερολίνο, όπου εγγράφηκε στο εκεί πανεπιστήμιο προκειμένου να συνεχίσει τις σπουδές του.
Με την έκρηξη της επανάστασης διέκοψε τις σπουδές του και επέστρεψε στην Ελλάδα.
Μετά από περιπέτεια βρέθηκε στην Τεργέστη απ' όπου μαζί με Ευρωπαίους Φιλέλληνες πέρασε στο Μεσολόγγι.
Στο Μεσολόγγι συνεργάστηκε με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, ασπάστηκε τις πολιτικές του αντιλήψεις και έγινε γραμματέας του εκτελεστικού.
Αναφέρεται ότι έλαβε μέρος στην Α' Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου (αν και αυτό δεν επιβεβαιώνεται από τα Πρακτικά). Ήταν ο κύριος συντάκτης (συμμετείχε και ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος) της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας της Ελλάδος, η οποία συμπεριλήφθηκε αυτούσια στο Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος, που ήταν και το πρώτο σύνταγμα της πολιτείας.
Επιστολή του της 3ης Σεπτεμβρίου 1824 βρίσκεται στο αρχείο του Σπυρίδωνος Τρικούπη.
Το 1827 εκλέγεται πληρεξούσιος στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας ενώ τον Οκτώβριο του ίδιου έτους αναχωρεί για το Παρίσι με σκοπό την ολοκλήρωση των σπουδών του.
Επιστρέφοντας από τη Γαλλία, ο Πολυζωίδης πολέμησε την διακυβέρνηση του Καποδίστρια εκδίδοντας στην Ύδρα την εφημερίδα «Απόλλων» η οποία και διώχθηκε. Η αρθρογραφία του ήταν πάντα ορμητική και μεστή επιχειρημάτων.
Το 1832 διορίστηκε από την Αντιβασιλεία πρόεδρος του πενταμελούς δικαστηρίου του Ναυπλίου που δίκαζε τους Κολοκοτρώνη, Πλαπούτα κ.ά.
Ο Πολυζωίδης τότε μαζί με τον Γεώργιο Τερτσέτη, γνωρίζοντας πολύ καλά την αθωότητα των κατηγορουμένων, αρνήθηκε να υπογράψει την απόφαση καταδίκης τους σε θάνατο για εσχάτη προδοσία.
Η κίνησή του προκάλεσε τη φυλάκιση και την άγρια κακοποίησή του από την Αντιβασιλεία. Αναμφίβολα η άρνησή του να αποδεχτεί την κρατική παρέμβαση στα της δικαιοσύνης ήταν ενδεικτική της ακεραιότητας του χαρακτήρα του.
Με την ενηλικίωση του Όθωνα αποκαταστάθηκε και διορίστηκε αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου και σύμβουλος επικρατείας.
Το 1837 διορίστηκε υπουργός Παιδείας και Εσωτερικών.
Ως υπουργός Παιδείας συνέβαλε καταλυτικά στη θεμελίωση του Εθνικού Πανεπιστημίου, ενώ από τη θέση του υπουργού Εσωτερικών αγωνίστηκε για την ελευθερία του λόγου.
Το 1862 διορίστηκε νομάρχης Αττικοβοιωτίας.
Ο Πολυζωίδης ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε, σε ομιλία του στο Ναύπλιο, τον όρο “ιερή πόλη” για το Μεσολόγγι, όρος που από τότε καθιερώθηκε.
Πέθανε στις 7 Ιουλίου 1873 στην Αθήνα.
Συγγράμματα - Έργα του
Θεωρία γενική περί των διαφόρων διοικητικών συστημάτων και εξαιρέτως του κοινοβουλευτικού (1825)
Σύντομος πραγματεία περί των ειρηνοποιών και ορκωτών κριτών της Αγγλίας τα Γεωγραφικά (δίτομος ελληνική γεωγραφία 1859)
Τα Γεωγραφικά κατά το ενεστώς και παρελθόν : Συγκριτικώς, ωσεπιτοπολύ, και εν συναφεία μετά της Ιστορίας των Εθνών / Συνταχθέντα προς χρήσιν της μαθητευομένης Ελληνικής νεολαίας και παντός φιλομαθούς υπό Α. Πολυζωϊδου. Εν Αθήναις: Εκ του Τυπογραφείου της Αυγής, 1859. (Τόμος 1 : Περιέχων τας γενικάς αρχάς της γεωγραφίας τα Ασιατικά και Αφρικανικά, Τόμος 2 : Περιέχων Τα Ευρωπαϊκά, Αμερικανικά και Αυστραλιακά).
Τα Ελληνικά (1870, 2 τόμοι)
Τα Ελληνικά: ήτοι ο βίος της Ελλάδος κατά πάσας τας σχέσεις και εκδηλώσεις αυτού εξεταζόμενος / Συγγραφέντα μεν το πρώτον υπό Α. Πολυζωϊδου, επιθεωρηθέντα δε και διορθωθέντα το δεύτερον υπό Ι. Πρωτοδίκου καθηγητού. Εν Αθήναις, Παρά τω εκδότη Σ. Κ. Βλαστώ, 1881.
Η Γενική Ιστορία (1880-1890, 3 τόμοι)
Γενική ιστορία από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι των καθ' ημάς, Αναστασίου Πολυζωίδου, επιθεωρηθείσα και συμπληρωθείσα υπό Γεωργίου Π. Κρέμου, Εν Αθήναις, Παρά τω εκδότη Σ. Κ. Βλαστώ (1888-1890).
Τα Νεοελληνικά (1874-1875)
Τα Νεοελληνικά: ήτοι τα κατά την Ελλάδα κυριώτερα συμβάντα και η κατάστασις της ελληνικής παιδείας από αλώσεως της Κορίνθου υπό των Ρωμαίων έως του εσχάτου υπέρ αυτονομίας εθνικού αγώνος 146 π.Χ.-1821μ.Χ. / υπό Α. Πολυζωίδου. Εν Αθήναις εν τω Τυπογραφείω "Ιλισσός", 1874-1875. και άλλα.
Τέοντορ Χερτσλ, ήταν Ούγγρος δημοσιογράφος και συγγραφέας, θεωρείται ο πατέρας του σύγχρονου πολιτικού Σιωνισμού και στην πραγματικότητα ο ιδρυτής του κράτους του Ισραήλ
| | Εμφανίσεις: 772Τέοντορ Χερτσλ
Ο Τέοντορ Χερτσλ, ήταν Ούγγρος δημοσιογράφος και συγγραφέας. Θεωρείται ο πατέρας του σύγχρονου πολιτικού Σιωνισμού και στην πραγματικότητα ο ιδρυτής του κράτους του Ισραήλ. (Herzl Tivadar, πραγματικό όνομα: Benjamin Ze’ev Herzl, 2 Μαΐου 1860 - 3 Ιουλίου 1904)
Ο Χερτσλ γεννήθηκε στην Πέστη, του Βασιλείου της Ουγγαρίας (σήμερα το ανατολικό ήμισυ της Βουδαπέστης, τότε ξεχωριστή πόλη) σε μια εβραϊκή οικογένεια από το Ζεμούν του Βασιλείου της Ουγγαρίας (σήμερα στη Σερβία).
Όταν ήταν 18, η οικογένειά του μετακόμισε στη Βιέννη. Εκεί σπούδασε Δίκαιο, αλλά αφιερώθηκε σχεδόν αποκλειστικά στη δημοσιογραφία και τη λογοτεχνία.
Εργάστηκε ως ανταποκριτής της Neue Freie Presse στο Παρίσι, κάνοντας ταξίδια στο Λονδίνο και στην Κωνσταντινούπολη.
Αργότερα έγινε εκδότης της λογοτεχνικής Neue Freie Presse και έγραψε πολλά δράματα και κωμωδίες.
Ως νέος ο Χερτσλ είχε εμπλακεί σε μια ένωση με την επωνυμία Burschenschaft, η οποία αγωνίστηκε για την ενοποίηση της Γερμανίας υπό το σύνθημα «Ehre, Freiheit, Vaterland» (τιμή, ελευθερία, πατρίδα).
Ως ανταποκριτής της Neue Freie Presse στο Παρίσι ο Χερτσλ παρακολούθησε την Υπόθεση Ντρέιφους, ένα αντισημιτικό περιστατικό στη Γαλλία, στο οποίο ένας Γάλλος αξιωματικός καταδικάστηκε για κατασκοπεία υπέρ της Γερμανίας επειδή ήταν Εβραίος.
Έγιναν μαζικές πορείες στο Παρίσι μετά τη δίκη, όπου οι διαδηλωτές φώναζαν «Θάνατος στους Εβραίους».
Ο Χερτσλ πίστευε ότι οι Εβραίοι θα πρέπει να δημιουργήσουν το δικό τους κράτος.
Τον Ιούνιο του 1895, έγραψε στο ημερολόγιό του: «Στο Παρίσι, όπως είπα, έχει επιτευχθεί η μεγαλύτερη στάση προς τον αντισημιτισμό ...»
Στο Der Judenstaat γράφει: «Το εβραϊκό ζήτημα εξακολουθεί να υφίσταται οπουδήποτε Εβραίοι ζουν σε αισθητούς αριθμούς».
Από τον Απρίλιο του 1896, όταν η αγγλική μετάφραση του Der Judenstaat (Το κράτος των Εβραίων) εμφανίστηκε, ο Χερτσλ έγινε ο πρώτος εκπρόσωπος του Σιωνισμού.
Το 1897, με σημαντική προσωπική δαπάνη, ίδρυσε την Die Welt της Βιέννης και προγραμμάτισε το πρώτο σιωνιστικό συνέδριο στη Βασιλεία της Ελβετίας.
Διετέλεσε πρόεδρος (μια θέση που κατείχε μέχρι το θάνατό του το 1904), και το 1898 ξεκίνησε μια σειρά από διπλωματικές πρωτοβουλίες που στόχευαν στην οικοδόμηση και υποστήριξη ενός εβραϊκού κράτους.
Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Τέοντορ_Χερτσλ
Λίνα Νικολακοπούλου, Ελληνίδα ποιήτρια και στιχουργός
| | Εμφανίσεις: 1002
Λίνα Νικολακοπούλου
Η Λίνα Νικολακοπούλου είναι Ελληνίδα ποιήτρια και στιχουργός. (Ευαγγελία Νικολακοπούλου, 30 Ιουνίου 1958)
Γεννήθηκε στις 30 Ιουνίου του 1958 στα Μέθανα. Η μητέρα της ήταν δασκάλα και ο πατέρας της στρατιωτικός.
Σπούδασε κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα κινηματογραφίας στη σχολή Σταυράκου, σκηνοθεσίας θεάτρου στη σχολή του Πέλου Κατσέλη, αλλά και κλασσικής κιθάρας στο Εθνικό και Ελληνικό Ωδείο Αθηνών.
Δισκογραφία
Το όνομα της, είναι άμεσα συνδεδεμένο με αυτό του Σταμάτη Κραουνάκη, τον οποίο γνώρισε στα τέλη της δεκαετίας τoυ '70, όντας συμφοιτητές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. "Η συνάντησή μας ήταν μοιραία, ήμουν πάρα πολύ ήσυχη μαζί του. Ο άνθρωπος αυτός καταλάβαινε τι έλεγα και αυτό με γέμιζε ευτυχία..." ομολογεί η ίδια και ο Κραουνάκης την χαρακτηρίζει "γεννημένη ποιήτρια". Μαζί του, θα τη γνωρίσουμε το 1981 με το τραγoύδι "Να σoυ λερώvω τo φιλί" που ερμήνευσε η Βίκυ Μοσχολιού, από το οποίο και πήρε το όνομά του ο συγκεκριμένος δίσκος, "Σκoυριασμέvα Χείλια". Το 1982, ο Κραουνάκης και η Νικολακοπούλου παρουσιάζουν τηv πρώτη oλoκληρωμέvη τους δoυλειά. Είναι ο δίσκος "Σαριμπιντάμ... θα πει τρελλαίνομαι" με ερμηνεύτρια τη Χριστιάνα. "Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ" (1985), "Μαμά γερνάω" (1988), "Ανθρώπων έργα" (1993), είναι κάποιες από τις συνεργασίες κορυφής με τον Σταμάτη Κραουνάκη, που είχαν και μεγάλη εμπορική επιτυχία. Μετά από αρκετά χρόνια χωρίς ολοκληρωμένη συνεργασία, ο Κραουνάκης και η Νικολακοπούλου, το 2005, γράφουν το δίσκο "Ισόβια" με ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά, το εξώφυλλο του δίσκου φιλοτέχνησε ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός.
Με ένα τρόπο γραφής πολύ ισχυρό και ιδιαίτερο, η Νικολακοπούλου μπαίνει στο χώρο του τραγουδιού επηρεάζοντας σε μεγάλο βαθμό τον ελληνικό στίχο. Ο λόγος της είναι σύνθετος, με θέματα ερωτικά αλλά και κοινωνικά, χρησιμοποιεί μεταφορές, νεολογισμούς και έντονες εικόνες, πολλές φορές υπερρεαλιστικές. Οι στίχοι της Νικολακοπούλου αποτυπώνουν μια διαφορετική ανάγκη έκφρασης από τη μέχρι τότε στιχουργία, με θέματα που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα, γίνονται περισσότερο ψυχογραφικοί, περισσότερο προσωπικοί, θίγοντας τους σύγχρονους προβληματισμούς του ανθρώπου. Τολμηρή και με εξομολογητικό χαρακτήρα πολλές φορές στο στίχο της, η ίδια δηλώνει Αν νομίζει κανείς ότι μπορεί να αναδυθεί κάτι χωρίς έκρηξη ή χωρίς θάνατο κάποιου άλλου πράγματος, κάνει λάθος. Πρέπει κάτι να δώσεις χωρίς τσιγκουνιά, για να βγει στο φως... Κάτι πρέπει να κάψεις... Έχει γράψει τη μουσική σε δύο μόνο τραγούδια, σε στίχους δικούς της: στο τραγούδι "Ανεβάσαμε" στο δίσκο "Δεν έχω ιδέα" (1989), το οποίο ερμήνευσε η ίδια, και το "Ανακαλύψαμε κάτι παλιό" στο δίσκο "Ανάσα η τέχνη της καρδιάς" (1995) που ερμήνευσε η Δήμητρα Γαλάνη.
Θέατρο και μουσικές παραστάσεις
Με το θέατρο ασχολήθηκε σαν συγγραφέας κειμένων επιθεώρησης σε συνεργασία με τον Σταμάτη Φασουλή και τη Δήμητρα Παπαδοπούλου. Έγραψε χορικά για τις κωμωδίες του Αριστοφάνη «Λυσιστράτη» σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά, «Πλούτος» σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη, καθώς και για την παράσταση του Κ.Θ.Β.Ε. «Τρωάδες» σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά. Σταθμός θεωρείται η παράσταση "Έκτο πάτωμα"(1992) σε σκηνοθεσία Δημήτρη Έξαρχου, στην οποία γράφει τους στίχους σε μουσική Σταμάτη Κραουνάκη. Έχει επιμεληθεί μουσικά προγράμματα από το 1985, αρχικά μαζί με τον Σταμάτη Κραουνάκη, τον Ανδρέα Βουτσινά και τον Μανώλη Παντελιδάκη: «Λεωφόρος Α'», «Λεωφόρος Β'», «ZOOM», «Γκάζι», «Τα παιδιά της Πειραιώς», «ΡΟΔΟΝ», με κύρια ερμηνεύτρια την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και οι οποίες παρουσιάστηκαν σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κύπρο και Η.Π.Α. Αυτά τα προγράμματα αποτέλεσαν τις πρώτες μουσικές παραστάσεις στην Ελλάδα.
Στη συνέχεια επιμελείται προγράμματα όπως το «Χάραμα» με τη Δήμητρα Γαλάνη, «Η νύχτα κατεβαίνει» με την Ελευθερία Αρβανιτάκη, «Οδός Νεφέλης» με τη Χάρις Αλεξίου, «Σαν ηφαίστειο που ξυπνά» σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Παπαϊωάννου με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, «Cine Κεραμικός» με τη Χάρις Αλεξίου και πολλά άλλα. Προγράμματα που στέφθηκαν με επιτυχία, ανατρέποντας την τρέχουσα αντίληψη περί νυχτερινής διασκέδασης. Το τραγούδι γίνεται παράσταση, συγκεκριμένης διάρκειας, με σκηνοθέτη, σκηνογράφο και με προσεγμένο φωτισμό και ήχο. Επίσης, έχει γράψει ένα θεατρικό έργο με αποσπασματικά κείμενα της, διανθισμένα με ποιήση Ναπολέοντα Λαπαθιώτη και της ίδιας, μελοποιημένη από τον συνθέτη Φίλιππο Τσαλαχούρη. Το έργο "Σταγόνα στα Γόνατα" σε σκηνοθεσία Γιάννη Λαπάτα, ανέβηκε το 2001, σε αφήγηση - ερμηνεία της Ρουμπίνης Βασιλακοπούλου. Η πιο πρόσφατη συμμετοχή της στα θεατρικά πράγματα είναι οι στίχοι του μουσικού θέματος της επιθεώρησης του Σταμάτη Φασουλή «Το τρέντυ θα σφυρίξει τρεις φορές».
Τραγούδια της Λίνας Νικολακοπούλου έχουν μεταφραστεί σε πολλές χώρες: Ισραήλ, Τουρκία, Γερμανία, Ολλανδία, Σουηδία, Νορβηγία, Γαλλία και Ισπανία. Το 1991, κυκλοφόρησε από τις μουσικές εκδόσεις «Φίλιππος Νάκας» μία συλλογή στίχων της, από τη δεκαετία '80 -'90, με τον τίτλο «Ολογράφως».
Συνεργασίες
Έχει συνεργαστεί, γνωρίζοντας μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία, με μεγάλα ονόματα στον ελληνικό και διεθνή χώρο του τραγουδιού: Νίκος Αντύπας, Γιάννης Σπανός, Γιώργος Χατζηνάσιος, Κώστας Καλδάρας, Θάνος Μικρούτσικος, Ara Dinkjian, Sting, Νίκος Κυπουργός, Δημήτρης Παπαδημητρίου, Ευανθία Ρεμπούτσικα, Χρήστoς Νικoλόπoυλoς, Γιώργoς Ζήκας, Μίκης Θεοδωράκης, Σταύρος Ξαρχάκος, Kiki Lesendric, Goran Bregovic, Δήμητρα Γαλάνη και πολλοί άλλοι. Ακόμη, το 1998 έγραψε στίχους για τρία ανέκδοτα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, στο δίσκο της Δήμητρας Γαλάνη «Χορός με τη σκιά μου».
Έχουν τραγουδήσει τραγούδια της: Βίκυ Μοσχολιού, Χάρις Αλεξίου, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Δήμητρα Γαλάνη, Μαvώλης Μητσιάς, Γιώργος Μαρίνος, Ελένη Δήμου, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Γιάννης Πάριος, Τάvια Τσαvακλίδoυ, Κώστας Μακεδόvας, Μαvώλης Λιδάκης, Βασίλης Λέκκας, Γιώργος Νταλάρας, Μαρινέλλα, Ελένη Βιτάλη, Αρλέτα, Δημήτρης Μητροπάνος, Λίτσα Διαμάντη, Milva και άλλοι.
Η Λίνα Νικολακοπούλου ανήκε στην ομάδα των τελετών έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων ΑΘΗΝΑ 2004, ως σύμβουλος λογοτεχνίας και γραπτού λόγου. Έγραψε τους στίχους για το τραγούδι της Ολυμπιακής Λαμπαδηδρομίας, "Να το φως", σε μουσική Trevor Horn, το οποίο ερμήνευσε ο Γιάννης Κότσιρας. Το Σεπτέμβριο του 2004 τιμήθηκε με το παράσημο του Αργυρού Σταυρού του Τάγματος του Φοίνικος, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλο.
Περισσότερεςπληροφορίες για τα τραγούδια της Λίνας Νικολακοπούλου
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=index&sort=alpha&lyricist_id=104
Απόστολος Νικολαΐδης, ήταν Έλληνας τραγουδιστής του λαϊκού και του ρεμπέτικου τραγουδιού
| | Εμφανίσεις: 976
Απόστολος Νικολαΐδης
Ο Απόστολος Νικολαΐδης, ήταν Έλληνας τραγουδιστής του λαϊκού και του ρεμπέτικου τραγουδιού. (30 Ιουνίου 1938 - 22 Απριλίου 1999)
Η καριέρα του κράτησε τέσσερις δεκαετίες. Γεννήθηκε στη Δράμα και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Είναι ο πιο γνωστός για την επανηχογράφηση των αυθεντικών, "απαγορευμένων" ρεμπέτικων τραγουδιών στις αρχές του 1970 με τους πρωτότυπους στίχους τους, σε μια εποχή που αυτό το είδος της μουσικής λογοκρίθηκε στην Ελλάδα, λόγω της στρατιωτικής χούντας 1967-1974 στην εξουσία.
Τα πρώτα βήματα και οι επιρροές
Ως ένα νεαρό παιδί, Απόστολος τραγούδησε τα λαϊκά τραγούδια που άκουγε στο ραδιόφωνο και ό, τι τραγούδια του έμαθε η μητέρα του. Αν και η κλίση του προς το τραγούδι ήταν εμφανής από πολύ νεαρή ηλικία, όταν τέλιωσε το δημοτικό σχολείο το 1951, πήγε να εργαστεί με τον πατέρα του στις οικοδομές, όπου τραγουδώντας τραγούδια για τον εαυτό του ή για όποιον άκουγε γύρω του μαζεύοντας τα καρφιά, καδρόνια ή όταν κουβάλαγε τσιμέντο στα εργοτάξια. (Ήταν η εποχή των οικοδόμων – τραγουδιστών: Γιάννης Τζιβάνης, Στέλιος Καζαντζίδης, Στράτος Κύπριος, Γιάννης Πουλόπουλος).
Όταν ο Απόστολος άκουσε τα τραγούδια στο ραδιόφωνο από τον Στέλιο Καζαντζίδη, ερμηνευτής τον οποίο θαύμαζε πολύ, τότε κατάλαβε την κλίση του. Παρά τις αντιρρήσεις των γονιών του, αγόρασε μια κιθάρα, σχημάτισε ένα τρίο και άρχισαν να τραγουδούν γύρω από τις γειτονιές. Οι νέοι τραγουδούσαν τα γνωστά τραγούδια της εποχής, ως επί το πλείστον επιτυχίες που εκτελούνταν από δημοφιλείς καλλιτέχνες όπως ο Καζαντζίδης και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης.
Μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας το 1962, ο Απόστολος κυνηγώντας τις μουσικές φιλοδοξίες του ξεκίνησε για την Αθήνα και την Columbia Records. Η Κολούμπια ήταν η κατ 'εξοχήν ελληνική δισκογραφική εταιρεία εκείνη την εποχή, όπου οι περισσότεροι από τους μεγάλους ερμηνευτές της χώρας είχαν υπογράψει συμβόλαιο με αυτήν την εταιρία. Μετά την επαφή του με την διεύθυνση της εταιρίας, κατάφερε να πάρει ένα ραντεβού για μια οντισιόν αργότερα εντός της εβδομάδας στα ιστορικά στούντιο στη Ριζούπολη. Κατά την άφιξή του, ο Απόστολος ανακάλυψε ότι ο ίδιος ο Καζαντζίδης ήταν σε μια ηχογράφηση. Αγχωμένος περίμενε για το είδωλό του να τελειώσει την ηχογράφηση. Στη συνέχεια, τραγούδησε μία από τις επιτυχίες του Καζαντζίδη «Δυο πόρτες έχει η ζωή», με τον Καζαντζίδη να είναι ακόμα στο στούντιο. Τόσο ο Καζαντζίδης όσο και η Columbia εντυπωσιάστηκαν και Απόστολος κλήθηκε να υπογράψει τριετές συμβόλαιο με την εταιρία.
Έχοντας η Columbia Records μεγάλους καλλιτέχνες στο "ρόστερ" της, ο Απόστολος ηχογράφησε τραγούδια από πολλούς από τους κορυφαίους συνθέτες της μουσικής βιομηχανίας με τον χρόνο, συμπεριλαμβανομένων των Μανώλη Χιώτη (ένα στενό φίλο που καθοδήγησε και τον δίδαξε), τον Γιώργο Λαύκα, τον Βασίλη Τσιτσάνη και τον Απόστολο Καλδάρα. Το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε, ήταν το 1962, με τίτλο «Εσύ με πλήγωσες Βαριά», το οποίο γράφτηκε από τον Λαύκα. Παράλληλα, τραγούδησε σε ιστορικούς χώρους, όπως στην Ανεμώνα πλάϊ στους Λαύκα και Καλδάρα, στο Quinta, Το Χρυσό Βαρέλι, και στο Κουλουριώτης πλάϊ στους Καζαντζίδη και την Μαρινέλλα, όπου για πρώτη φορά έγινε ευρύτερα γνωστός στο κοινό.
Παρά το γεγονός ότι του δόθηκαν τραγούδια για ηχογράφηση, που γράφτηκαν από πολλούς κορυφαίους συνθέτες της εποχής, που όμως δεν έγιναν επιτυχίες, αυτό τον στενοχώρησε. Λόγω της έλλειψης επιτυχίας των τραγουδιών που είχε στη διάθεσή του, καθώς και μια σειρά από διαφορές ανάμεσα σε αυτόν και τη διεύθυνση της Κολούμπια, ο Απόστολος άφησε την δισκογραφική εταιρεία, όταν η σύμβασή του έληξε το 1965. Το 1967 υπέγραψε με την Vendetta, μια μικρή δισκογραφική εταιρεία που σχηματίστηκε από τους μεγάλους τραγουδιστές, τον Πάνο Γαβαλά και την Πόλυ Πάνου (οι οποίοι επίσης είχαν υπογράψει παλιά με την Κολούμπια). Μεγάλη του επιτυχία στην Vendetta ήταν το «Ασυμμόρφωτη», του 1968.
Η μετακόμιση στις ΗΠΑ
Ο Απόστολος απογοητευμένος με την ελληνική μουσική βιομηχανία και σε αναζήτηση καλύτερης μοίρας, ο Απόστολος πηγαίνει στη Βόρεια Αμερική το 1968. Εκεί εργάστηκε με τον αξιόλογο κατερινιώτη μπουζουκίστα Χάρη Λεμονόπουλο στον Καναδά για δύο χρόνια. Με την κάθοδό του τις ΗΠΑ, ο Απόστολος τραγουδά σε κλαμπ στο Σικάγο και τη Νέα Υόρκη. Εκεί ηχογράφησε το πρώτο του LP, «Ο Γυάλινος Κόσμος», με τον Λεμονόπουλο στο μπουζούκι το 1969, και συνέχισε να τραγουδά σε κλαμπ, ενώ παράλληλα ετοίμαζε το νέο άλμπουμ του. Το έθιμο της εποχής για τους Έλληνες τραγουδιστές στο εξωτερικό, ήταν να περιλαμβάνουν στα άλμπουμ τις τρέχουσες ελληνικές επιτυχίες, αλλά ο Απόστολος είχε άλλα σχέδια.
Πρωτοπορία στην αναβίωση του ρεμπέτικου
Μέσα από τις δεσμεύσεις και τις εμφανίσεις του στην Ελλάδα στη δεκαετία του 1960, ο Απόστολος είχε έρθει σε επαφή και συνεργάστηκε με πολλούς από τους μεγάλους συνθέτες της ρεμπέτικης μουσικής όπως ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Γιώργος Λαύκας και ο Γιάννης Παπαϊωάννου. Οι συνθέτες αυτοί, ήδη είχαν γίνει διάσημοι στη δεκαετία του '40 και στις αρχές της δεκαετίας του '50, αλλά είχαν παραμεληθεί και ακόμα διώκονταν στο πολυαλλαγμένο μουσικό τοπίο της δεκαετίας του 1960. Από αυτούς ο Απόστολος έμαθε τα αυθεντικά, παραδοσιακά ρεμπέτικα τραγούδια, τραγούδια που προερχόταν από τη φτώχεια, τις συγκρούσεις και τα βάσανα από τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας σε μεγάλα ελληνικά αστικά κέντρα του 1920.
Η ιδέα του Απόστολου ήταν να ηχογραφήσει έναν δίσκο γεμάτο από αυτά τα κλασικά, παραδοσιακά ρεμπέτικα τραγούδια με τους πρωτότυπους στίχους τους, όπως γράφτηκαν από τους στιχουργούς τους. Μερικά από αυτά τα τραγούδια δεν είχαν ηχογραφηθεί ποτέ με τους πρωτότυπους στίχους τους και είχαν λογοκριθεί και τεθεί εκτός νόμου στην Ελλάδα, όταν έγινε το Πραξικόπημα της 21ης Απριλίου και οι στρατιωτικοί πήραν τον έλεγχο της κυβέρνησης το 1967.
Το αποτέλεσμα ήταν, το "Όταν Καπνίζει Ο Λουλάς" του 1973, να γίνει παγκόσμια επιτυχία ώστε οι Έλληνες του εξωτερικού να κάνουν ουρές σε καταστήματα δίσκων, μέχρι και την Ιαπωνία, για να αγοράσουν το άλμπουμ. Το άλμπουμ αυτό ήταν παράνομο στην Ελλάδα τα πρώτα χρόνια της πτώσης της Χούντας, καθώς και αντίγραφα των 8-track του "Όταν Καπνίζει Ο Λουλάς" κατάσχονταν τακτικά από τις αρχές από τα ραδιόφωνα αυτοκινήτων οδηγών ταξί στην Αθήνα κατά τη διάρκεια του 1973 και του 1974.
Ο Απόστολος Νικολαΐδης θεωρείται ο πρώτος που απέτισε φόρο τιμής στους μεγάλους συνθέτες της ελληνικής μουσικής και των ρεμπέτικων και πιστεύεται ότι έχει ανοίξει την πόρτα για άλλους σύγχρονους Έλληνες τραγουδιστές και ομάδες μουσικών να ξεκινήσουν ηχογραφήσεις αυτών των τύπων των τραγουδιών και την εκτέλεση τους, ως ένα καθιερωμένο μέρος του ρεπερτορίου τους. Σήμερα, το «Όταν Καπνίζει ο Λουλάς» θεωρείται ένα κλασικό άλμπουμ της ελληνικής μουσικής και έχει πουλήσει πάνω από τρία εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο - χωρίς να υπολογίζονται οι δεκάδες χιλιάδες των πειρατικών αντιγράφων που παράχθηκαν και πωλήθηκαν από την κυκλοφορία του άλμπουμ.
Οι δεκαετίες του 80' και 90'
Το 1982, έχοντας την εντύπωση ότι είχε γίνει στερεότυπος ως τραγουδιστής που τραγουδά μόνο "βαριά - παραδοσιακά" ρεμπέτικα τραγούδια, ο Απόστολος ηχογράφησε και κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ με τραγούδια αγάπης που ονομάζεται «Δεν Χωρίζονται Λόγια». Το άλμπουμ δεν έγινε η εμπορική επιτυχία που ο Απόστολος ήλπιζε, αλλά του έδωσε την ευκαιρία να επιστρέψει στο μουσικό χώρο όπου ξεκίνησε 20 χρόνια νωρίτερα.
Το 1983 ακολούθησε το άλμπουμ «Ρεμπέτικες Στιγμές - Μαγικά Τραγούδια», απο την εταιρία VASCEPA. Πολλά από τα τραγούδια σε αυτό το άλμπουμ έγιναν δημοφιλή και ο κόσμος τα έδινε παραγγελιές κατά τη διάρκεια των μετέπειτα ζωντανών εμφανίσεων και συναυλιών του Απόστολου. Ο Κώστας Παπαδόπουλος, ένας μπουζουκίστας με μεγάλη υπόληψη στην Ελλάδα, συνεργάστηκε με τον Απόστολο σε αυτό το άλμπουμ.
Στις αρχές της δεκαετίας του '80 και μαζί με τις κυκλοφορίες των άλμπουμ του, ο Απόστολος εργάστηκε σε διάφορα γνωστά νυχτερινά κέντρα μέσα και γύρω από την Αθήνα. Ωστόσο, ο ίδιος αισθάνθηκε ασφυκτιούσε από την έλλειψη ακεραιότητας και ευκαιριών στο χώρο της μουσικής εκείνης της περιόδου και επέστρεψε στη Νέα Υόρκη στα μέσα της δεκαετίας του '80, συνεχίζοντας τις εμφανίσεις του εκεί, τραγουδώντας και καινούργια τραγούδια εκτός από τα μεγαλύτερα κλασικά του.
Ο Απόστολος συνέχισε τις εμφανίσεις στη Νέα Υόρκη, το Τορόντο, το Χιούστον, το Σαν Φρανσίσκο, το Βανκούβερ και τη Γερμανία στα τέλη της δεκαετίας του '80 και στις αρχές της δεκαετίας του '90. Αγκαλιάστηκε από πολλούς ένθερμους θαυμαστές του, που ήταν παρόντες στα sold-out κέντρα που εμφανίζονταν κάθε βράδυ. Στους θαυμαστές του περιλαμβάνονταν πλέον και πολλοί νεότεροι, οι οποίοι είχαν μεγαλώσει με τον Απόστολο και έκαναν το «Όταν Καπνίζει ο Λουλάς» αγαπημένο άλμπουμ τους (μεταξύ των άλλων του), όλων των εποχών.
Το 1991, ο Απόστολος κυκλοφόρησε το «Μια βραδιά με τον Αποστόλη» - ένα άλμπουμ ζωντανής ηχογράφησης που περιέχει τραγούδια από τη διάρκεια των θρυλικών εμφανίσεών του στο Αστέρια, ένα γνωστό ελληνικό κλαμπ στην Αστόρια της Νέας Υόρκης, το 1990 και το 1991. Το άλμπουμ αυτό ήταν επιτυχία και ξεχώρισε η επιτυχία «Όταν χορεύεις τσιφτετέλι (χόρεψε, χόρεψε)». Γι 'αυτή την επιτυχία, ο Απόστολος τιμήθηκε με το δεύτερο χρυσό του Δίσκο στη Νέα Υόρκη το 1993. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το 1995, και το «Όταν Χορεύεις το Τσιφτετέλι» έγινε ένα από τα πιο πολυπαιγμένα τραγούδια στο ραδιόφωνο και στα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης εκείνης της χρονιάς.
Παρακινούμενος από την επιτυχία, και περαιτέρω ως ένας καθιερωμένος και σεβαστός καλλιτέχνης, ο Απόστολος αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Παρά το γεγονός ότι το ελληνικό μουσικό τοπίο είχε αλλάξει σημαντικά από τη δεκαετία του '80, ο Απόστολος βρήκε το γενικό περιβάλλον πολύ πιο ευνοϊκό για ηχογραφήσεις, εμφανίσεις και την προώθηση της δουλειάς του γενικότερα. Ο ίδιος συνεργάστηκε με τον Γιώργο Μανίσαλη - έναν από τους μεγάλους συνθέτες λαϊκών τραγουδιών από τη χρυσή εποχή της ελληνικής μουσικής - κυκλοφορώντας δύο άλμπουμ, το 1996 και το 1997.
Μαζί με τις δύο νέες κυκλοφορίες άλμπουμ του, ο Απόστολος τραγούδησε σε κέντρα διασκέδασης και σε συναυλίες στη Θεσσαλονίκη. Μέσα από συνεντεύξεις του στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο, προώθησε τη δουλειά του και απάντησε σε ερωτήσεις σχετικά με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του με χαρακτηριστική ειλικρίνεια και αμεσότητα. Ο Απόστολος έδωσε επίσης ξεχωριστές συναυλίες σε όλη την βόρεια Ελλάδα, την Κύπρο και τη Νέα Υόρκη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Το 1998, ο Απόστολος ηχογράφησε και κυκλοφόρησε το «Μαγκιά μου που'μαι ΠΑΟΚτσής», ωδή στην ομάδα ποδοσφαίρου της Θεσσαλονίκης ΠΑΟΚ. Τον Απρίλιο του 1999, ο Απόστολος κυκλοφόρησε τον δίσκο «Αλλαγή Φρουράς», μια συλλογή από λαϊκά τραγούδια με μια αναμφισβήτητα ανανεωτική ατμόσφαιρα.
Ο Απόστολος Νικολαΐδης πέθανε απροσδόκητα στις 22 Απριλίου 1999, στην Αθήνα, μετά από επιπλοκές από καρκίνο. Τα σχέδιά του για τη νέα χιλιετία περιελάμβαναν μια νέα, μόνιμη εμφάνιση σε ένα δημοφιλές νυχτερινό κέντρο της Αθήνας, νέα τραγούδια, και μια ζωντανή ηχογράφηση των κλασικών ρεμπέτικων τραγουδιών που τον έκαναν διάσημο.
Σύμφωνα με την επιθυμία του, η σορός του μεταφέρθηκε πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες και κηδεύτηκε εκεί.
Θύμιος Καρακατσάνης, ήταν Έλληνας ηθοποιός και σκηνοθέτης του θεάτρου, κινηματογράφου και τηλεόρασης
| | Εμφανίσεις: 2486
Θύμιος Καρακατσάνης
Ο Θύμιος Καρακατσάνης ήταν Έλληνας ηθοποιός και σκηνοθέτης θεάτρου, κινηματογράφου και τηλεόρασης. Γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1940 στα Ταμπούρια του Πειραιά και πέθανε στις 30 Ιουνίου 2012.
Σπούδασε στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, όπου από το 1960 εργάζεται συνεχώς στο θέατρο, αρχικά ως βασικό στέλεχος του Θεάτρου Τέχνης και εν συνεχεία στο ελεύθερο θέατρο.
Είχε παίξει σε έργα, μεταξύ άλλων, του Αριστοφάνη και του Μολιέρου, ενώ τελευταία του εμφάνιση ήταν την περίοδο 2008 - 2010 στην παράσταση «Θάνατος του εμποράκου» του Άρθουρ Μίλερ, με την Αφροδίτη Γρηγοριάδου.
Ο Θύμιος Καρακατσάνης διέγραψε μια πλούσια πορεία –ως αριστοφανικός ηθοποιός- ερμηνεύοντας πάρα πολλούς ρόλους σε κωμωδίες του ποιητή, ενώ είχε συμμετάσχει και στην ιστορική παράσταση «Όρνιθες» του Κουν το 1959. Αξιοσημείωτη ήταν, επίσης, και θητεία του στο ελληνικό και διεθνές ρεπερτόριο (Νιλ Σάιμον, Πίντερ, Χάσεκ, Καλντερόν, Μολιέρος).
Άνθρωπος με έντονη προσωπικότητα, ο Θύμιος Καρακατσάνης έλεγε δυνατά τη γνώμη του, ενώ υπερασπιζόταν με πάθος τις απόψεις του. Έως και την τελευταία στιγμή στο πλευρό του ήταν η αγαπημένη σύζυγός του Ρούλα, και οι δύο τους κόρες με τις οικογένειές τους.
Όπως αναφέρθηκε από την ηθοποιό Μάρθα Καραγιάννη στην εκπομπή "Μπορώ" της Άννας Δρούζα, η Μάρθα Καραγιάννη με τον Θύμιο Καρακατσάνη ήταν στο σχολείο συμμαθητές.
Ο Θύμιος Καρακατσάνης πέθανε στις 30 Ιουνίου 2012, σε ηλικία 71 ετών. Έως και την τελευταία στιγμή, στο πλευρό του στάθηκαν η αγαπημένη σύζυγός του Ρούλα, και οι δύο τους κόρες, η ηθοποιός Αλεξάνδρα Καρακατσάνη και η εικαστικός Κατερίνα Καρακατσάνη.
Η κηδεία του αγαπημένου ηθοποιού και σκηνοθέτη έγινε Δευτέρα 2 Ιουλίου στις 11.30 το πρωί στο Νεκροταφείο Παιανίας, σε στενό οικογενειακό κύκλο. Δεν ήθελε δημοσιογράφους, κάμερες και φανφάρες στην κηδεία του. Ο ίδιος είχε ζητήσει να γίνουν όλα σεμνά.
Σκηνοθεσίες για το θέατρο
Πλούτος του Αριστοφάνη
Όρνιθες του Αριστοφάνη
Μικροί Φαρισαίοι του Δημήτρη Ψαθά
Oύρσουλα του Μπάμπη Τσικλιρόπουλου (1995)
Ο Τελευταίος Να Κλείσει την Πόρτα του Γιώργου Κωνσταντίνου
Νεφέλες του Αριστοφάνη
Ταρτούφος του Μολιέρου
Λυσιστράτη του Αριστοφάνη
Ερμηνείες στο θέατρο
Πλούτος του Αριστοφάνη (στο ρόλο του Καρίωνα)
Ο Καλός Στρατιώτης Σβέικ του Γιάροσλαβ Χάσεκ (στο ρόλο του Σβέικ)
Ξανά μαζί του Νιλ Σάιμον
Μικροί Φαρισαίοι του Δημήτρη Ψαθά (στο ρόλο του Ανδρέα Ντελλή)
Ειρήνη του Αριστοφάνη
Βάτραχοι του Αριστοφάνη (στο ρόλο του Διονύσου (1990)
Αρμένικο Φεγγάρι στο Θέατρο Σμαρούλα
Γυναίκα στοιχείο του Πέντρο Καλντερόν (Pedro Calderon) στο Θέατρο Αμιράλ
Όρνιθες του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν (1959) στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου
Ο Ταρτούφος στο θέατρο Άλαφα
Λυσιστράτη στο ρόλο της Λυσιστράτης
Ο θάνατος του εμποράκου του Άρθουρ Μίλερ (2010)
Ο Τελευταίος Να Κλείσει την Πόρτα
Οι Νταντάδες του Γιώργου Σκούρτη
Νεφέλες του Αριστοφάνη
Φον Δημητράκης του Δημήτρη Ψαθά (δύο ερμηνείες με διαφορά 20ετών)
Ερμηνείες στον κινηματογράφο
Το πιο λαμπρό αστέρι (1967)
Η χαρτορίχτρα (1967)
Μπουμ Ταρατατζούμ (1972)
Η γυναικοκρατία (1973) .... Παμίνος
La faille (1975) .... κομμωτής
Οι νταντάδες (1979) .... Πέτρος
Ιδού η Μήλος, ιδού και το πήδημα (1979)
Καραβάν Σαράι (1986) .... Μαργαρίτης
Περισσότερα Άρθρα...
- Γιάννης Πουλόπουλος, ήταν Έλληνας τραγουδιστής, συνθέτης και στιχουργός
- Άννα Κουρή, είναι Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης
- Χρήστος Παπακυριακόπουλος, γνωστός και ως «Πάπα» στο εξωτερικό, ήταν ένας Έλληνας μαθηματικός που ειδικευόταν στη γεωμετρική τοπολογία
- Βιτόριο Γκάσμαν, ήταν ένας από τους σημαντικότερους Ιταλούς ηθοποιούς του θεάτρου και του κινηματογράφου καθώς επίσης σκηνοθέτης αλλά και Ιππότης Μεγαλόσταυρου της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας