DIASKEDASI.INFO

Συνέντευξη στον Θοδωρή Κατσαφάδο
Από τον Νεκτάριο – Γεώργιο Κωνσταντινίδη

Τα Κλεμμένα όνειρα, του άφησαν πικρή γεύση όμως τα δυσάρεστα πρέπει να τα αφήνουμε πίσω και να γυρνάμε σελίδα. Ο Θοδωρής Κατσαφάδος μιλάει με ενθουσιασμό για την θεατρική παράσταση που παίζει το καλοκαίρι, τη νέα σειρά στον Alpha δια χειρός Κοκκινόπουλου και την κόρη του που ακολουθεί τα χνάρια του βγάζοντάς τον ασπροπρόσωπο.

Σε ποιο θέατρο σας βρίσκουμε το καλοκαίρι;
Φέτος το καλοκαίρι είμαι στο Αίθριο του Κέντρου Πολιτισμού, Ελληνικός Κόσμος με την παράσταση, Το Ημέρωμα της στρίγκλας, του Σαίξπηρ, μια παραγωγή του Ελληνικού Κόσμου και του Τάσου Ιορδανίδη. Η πρόταση έγινε τις ημέρες που τελείωναν οι παραστάσεις του La Nonna στο θέατρο Ακάδημος με τον Δημήτρη Πιατά.
Αμέσως είπα το ναι στο τηλέφωνο στον Τάσο και στην Φωτεινή Μπαξεβάνη, που σκηνοθετεί το έργο. Και θα σας εξηγήσω γιατί. Καταρχήν πρόκειται για ένα έργο και ένα συγγραφέα που αγαπώ πολύ. Έχω παίξει κι άλλα έργα του Σαίξπηρ στο Εθνικό Θέατρο μέσα στα 35 χρόνια που ήμουν εκεί, όπως ο «Έμπορος της Βενετίας» και ο «Άμλετ». Η Φωτεινή Μπαξεβάνη είναι μια σκηνοθέτης καινούργια, πολύ ώριμη όμως και πολύ σαφής. Μου έχει κάνει εντύπωση πόσο καταρτισμένη, συγκεντρωμένη και συγκεκριμένη είναι σε αυτό που ζητάει. Αυτό εμένα μου δίνει μεγάλη ασφάλεια στη δουλειά μου. Είναι άλλωστε και εξαιρετική ηθοποιός. Τη γνωρίζω από τότε που ήταν σπουδάστρια στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου και βοηθός σκηνοθέτη του Διαγόρα Χρονόπουλου όταν έπαιζα στη «Λυσιστράτη». Ένας πόλος έλξης λοιπόν για να πω το ναι ήταν η Φωτεινή κι ένας δεύτερος ο Τάσος Ιορδανίδης, που είναι ένα νέο παιδί το οποίο αντί να κάνει μια εύπεπτη καλοκαιρινή δουλειά για να μαζέψει λεφτουδάκια με πέντε τηλεοπτικούς ηθοποιούς, κάνει Σαίξπηρ ρισκάροντας μεν αλλά μ’ ένα εξαιρετικό επιτελείο συντελεστών.

Ποιοι είναι αυτοί;
Η μετάφραση είναι του Ερρίκου Μπελιέ, η μουσική του Θάνου Μικρούτσικου με τραγούδια γραμμένα ειδικά για την παράσταση, τα σκηνικά του Σταύρου Λίτινα και τα κοστούμια του Πάνου Αλμπάνη. Ο θίασος αποτελείται από την Κατερίνα Λέχου, τον Τάσο Ιορδανίδη, τον Αντίνοο Αλμπάνη, τη Σοφία Φαραζή, τον Ευθύμη Ζησάκη, τον Άγγελο Μπούρα, την Τερέζα Γριμάνη, τον Παναγιώτη Παναγόπουλο, τον Δημήτρη Διακοσάββα κι εμένα, που υποδύομαι τον πατέρα της στρίγκλας. Είναι ένα εξαιρετικό έργο του Σαίξπηρ που μιλάει για τις σχέσεις ανδρών και γυναικών σαν να είναι γραμμένο σήμερα. Η πάλη, η έλξη, τα παιχνίδια σ’ ένα ζευγάρι, ο έρωτας και η απώθηση αποδίδονται με έναν κωμικό τρόπο απόλυτα εύστοχο. Είμαι ευτυχής που είμαι σε αυτή την παράσταση γιατί πρέπει να σας πω ότι πάντα με ενδιέφερε και τώρα που μεγάλωσα με ενδιαφέρει ακόμα περισσότερο να περνάω καλά στην περίοδο των προβών και στα παρασκήνια. Μπορεί αυτό να μην αφορά άμεσα τον κόσμο, το κοινό δηλαδή, πιστεύω όμως ότι στο βάθος χρόνου το αφορά. Και θα το εξηγήσω. Αν περνάμε καλά εμείς, αυτό βγαίνει και στη σκηνική μας σχέση και το θέατρο είναι επικοινωνία, είναι σκηνική σχέση. Για να προκύψει όμως αυτό θέλει καλή χημεία. Και αυτό αφορά και τον κόσμο. Αλλά είτε τον αφορά, είτε δεν τον αφορά, εγώ σας λέω ότι δεν έχω πλέον κουράγια να έχω δυσάρεστες καταστάσεις. Σε αυτήν τη δουλειά, είμαι πάρα πολύ καλά, είμαι ευτυχής γι’ αυτό και με τον Τάσο Ιορδανίδη ήδη συζητάμε για τις προσεχείς μας συνεργασίες.

Ας περάσουμε στην τηλεόραση. Τι γεύση σας άφησαν τα Κλεμμένα όνειρα;
Πριν απαντήσω θέλω να σας πω κάτι. Δεν μου αρέσει να μιλάω για τα πράγματα που συμβαίνουν στο παρασκήνιο. Νομίζω ότι αυτά τα πράγματα δεν αφορούν τον κόσμο, αν δηλαδή εμείς έχουμε ή όχι συγκρούσεις. Θα ήθελα να μιλάμε μόνο για το αποτέλεσμα. Όμως επειδή δεν θέλω ν’ αποφύγω τις ερωτήσεις σας, θα απαντήσω έτσι όπως θέλω εγώ. Μέχρι εκεί όμως. Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες. Όπως σας είπα και πριν, θέλω να είμαι καλά εκεί που δουλεύω. Η δουλειά που κάνω μου δίνει πολύ μεγάλη χαρά. Υπάρχει ένα κομμάτι οικονομικής διαπραγμάτευσης με τον επιχειρηματία, τον τηλεοπτικό παραγωγό κτλ. Όταν αυτά τελειώσουν και είμαι πάνω στη σκηνή ή μπροστά στην κάμερα και παίζω στο ρόλο μου, εκεί έχω τη χαρά του θεατρίνου, η οποία χαρά και ευτυχία όσο περάσανε τα χρόνια αντί να λιγοστεύει μεγάλωσε! Είμαι πολύ ευτυχής όταν είμαι πάνω στη σκηνή ή μπροστά  από την κάμερα. Θέλω να σας πω επίσης ότι δουλεύω πάρα πολύ, δεν αφήνω τίποτα στην τύχη του. Είτε κάνω καθημερινό σήριαλ είτε εβδομαδιαίο, είτε κάνω «Το Νησί» είτε κάνω Κουτσομύτη, Κοκκινόπουλο, Σαίξπηρ, Γκόγκολ ή οτιδήποτε, εγώ το κάνω πολύ σοβαρά! Και όταν λέω σοβαρά εννοώ ότι αντιμετωπίζω πολύ σοβαρά τη δουλειά μου και τους συναδέλφους μου. Και όταν λέω συναδέλφους εννοώ και το συνεργείο. Διαβάζω τα κείμενα μου, είμαι πάντα στην ώρα μου, έτοιμος, διαβασμένος, δεν δημιουργώ προβλήματα, προσέχω πολύ τα ρακόρ μου και τον παρτενέρ μου. Σας έκανα όλο αυτό τον πρόλογο για να σας πω ότι θέλω να έχω χαρά στη δουλειά μου. Τρία χρόνια στα «Κλεμμένα όνειρα» ήμουν πολύ καλά, ευτυχής, σηκωνόμουν πήγαινα στο γύρισμα με ευχαρίστηση, ήμουν ικανοποιημένος από τον ρόλο του Μακρή παρόλο που δεν ήταν πρωταγωνιστικός. Οι περισσότεροι συνάδελφοι ηθοποιοί ήταν εξαιρετικοί. Τον αγάπησα τον ρόλο και η συνεργασία με τους σκηνοθέτες και τα δύο συνεργεία πήγαινε πολύ καλά. Όταν προς το τέλος τα πράγματα άρχισαν να γίνονται δυσάρεστα, εγώ όταν νοιώθω έτσι, δεν κάνω θεαματικές εξόδους, δεν διεκδικώ τίποτα, αποσύρομαι. Αυτό το κάνω και στις προσωπικές μου σχέσεις. Δεν μπορώ. Όταν τα πράγματα δεν μου δίνουν χαρά και γίνονται δυσάρεστα, είναι καλύτερα να σταματάνε εκεί. Το τέλος ήταν λοιπόν δυσάρεστο. Και να προσθέσω και κάτι ακόμη. Θα έπρεπε στο πάρτυ του αποχαιρετισμού να με καλέσουν κι εμένα, όχι μόνο γιατί ήμουν ένας άνθρωπος που δούλεψα μαζί τους τόσο καιρό, αλλά γιατί μου στέρησαν την ευκαιρία ν’ αποχαιρετήσω τους συναδέλφους μου. Κι όταν λέω συναδέλφους μου εννοώ και τους τεχνικούς και τους ηθοποιούς.

Πώς σας φάνηκε το τελευταίο επεισόδιο;
Δεν το είδα. Δεν έβλεπα τα «Κλεμμένα όνειρα» λόγω θεάτρου για να είμαι ειλικρινής. Ήμουν στην παράσταση «La Nonna» το χειμώνα και γύριζα στις 12 και μισή. Αμέσως μετά την Κυριακή των Βαΐων, άρχισα πρόβες στο θέατρο «Άνεσις» για το καλοκαιρινό έργο μας «Το Ημέρωμα της στρίγκλας». Δεν έχω δει καθόλου τι έγινε. Σας λέω αλήθεια. Δεν αποφεύγω την ερώτησή σας. Δεν παρακολουθούσα καθόλου.

Το πρόγραμμα σας ήταν φορτωμένο. Αν είχατε χρόνο;
Ομολογώ ότι δεν μπορώ ν’ απαντήσω στην ερώτηση αν ήμουν ελεύθερος τότε αν θα το έβλεπα ή όχι γιατί το τέλος αυτής της συνεργασίας μου έχει αφήσει μία πικρή γεύση. Είμαι πάνω από 40 χρόνια σε αυτή τη δουλειά, με πολύ θέατρο και αρκετή τηλεόραση, έχω εκπαιδεύσει τον εαυτό μου να τα αφήνω στην άκρη αυτά τα δυσάρεστα, να πηγαίνω παρακάτω, να τα ξεχνάω και να τελειώνουν εκεί.

Ας τα αφήσουμε λοιπόν στην άκρη κι ας πάμε παρακάτω. Πού θα σας δούμε φέτος στην τηλεόραση;
Τώρα συζητάω με τον Πάνο Κοκκινόπουλο να κάνουμε ξανά τη «10η εντολή».  Είχα συνεργασία περίπου δύο χρόνια μαζί του στην «10η εντολή», στον «Τρίτο Νόμο» και στα «Μαύρα Μεσάνυχτα». Όλες αυτές οι σειρές ανήκουν στις πολύ ευτυχισμένες τηλεοπτικές μου συνεργασίες. Και με τον Πάνο Κοκκινόπουλο και την Μπέσυ Βουδούρη, την παραγωγό μας και με τους σκηνοθέτες που έχει μαζί του στο επιτελείο του γιατί πολλά επεισόδια δεν τα κάνει ο ίδιος. Είχα πολύ ωραία συνεργασία με τον Χρήστο Δήμα, την Κατερίνα Φιλιώτου, τον Βασίλη Ντούρο, τον Πάνο Κούτρα και άλλους. Η Μπέσυ Βουδούρη, που ήρθε και στην παράσταση να με δει, μου είπε ότι ξεκινάμε πάλι. Τώρα θα γίνει ένα πρώτο επεισόδιο σαν πιλότος και από τον Σεπτέμβριο φουλ μηχανές για «10η εντολή» ξανά στον Alpha, με καινούργιες φρέσκες ιδέες, με καινούργιες ιστορίες και με τον Πάνο Κοκκινόπουλο αργηγό!

Είστε παντρεμένος με την ηθοποιό Χριστίνα Βαρζοπούλου κι έχετε μια κόρη, τη Μαριλού που ακολούθησε κι αυτή το δρόμο του θεάτρου. Ποιο το μυστικό της επιτυχημένης συμβίωσης;
Με τη Χριστίνα γνωριστήκαμε το 1973, στο θίασο του Κώστα Βουτσά στο θέατρο «Μινώα». Νέοι ηθοποιοί τότε και οι δύο. Χαθήκαμε για κάποια χρόνια. Μετά από μια δεκαετία, ξαναβρεθήκαμε κι έκτοτε είμαστε μαζί. Το παιδί μας είναι το σημείο αναφοράς στη ζωή μου. Δεν έχω πάψει να θέλω τίποτα από αυτά που ήθελα και πριν γίνω γονιός, όμως τα πάντα έχουν μπει σε μια άλλη βάση. Δεν παίρνουν όλα τον ίδιο βαθμό στη ζωή. Η γυναίκα και η κόρη μου δίνουν μια ισορροπία στη ζωή μου, στη δουλειά μου, στα θέλω μου, στα προβλήματα μου, στις διαπροσωπικές μου σχέσεις στη δουλειά, που πολλές φορές δεν είναι επιλογή μου. Όταν είσαι σε ένα χώρο που δουλεύεις, δεν επιλέγεις τους συνεργάτες σου και οι σχέσεις μπορεί να μην είναι ιδανικές. Η ζωή μου στο σπίτι, μου δίνει αυτή την ισορροπία να λέω: «ό, τι και να συμβαίνει, θα ανοίξω μια πόρτα και θα βρω τις δυο αγαπημένες μου γυναίκες που μου δίνουν γαλήνη και την ψυχραιμία να αντιμετωπίσω τα προβλήματα». Εφόσον με ρωτάτε το μυστικό της επιτυχημένης συμβίωσης, θα σας απαντήσω, η κατανόηση. Κατανόηση και σεβασμός σε ένα κομμάτι ελευθερίας του ενός προς τον άλλο αδιαπραγμάτευτου. Δε μιλάω φυσικά για ασυδοσία. Για παράδειγμα, αν θέλω να μείνω μόνος για λίγο, θέλω να το καταλάβεις χωρίς να το εξηγήσω, αν έχω ανάγκη να πάρω το αυτοκίνητο και να κάνω μια βόλτα, να είναι σεβαστό και να μη σημαίνει τίποτα. Και φυσικά, η αγάπη. Η βαθιά αγάπη. Ο έρωτας είναι σημαντικός αλλά μετά από ένα διάστημα, πρέπει να νοιάζεσαι τον άλλο σε άλλο επίπεδο.

Έχετε μια πολύ επιτυχημένη πορεία στο θέατρο. Ποιοι συνέβαλαν στη διαμόρφωσή της;
Όταν ξεκίναγα να γίνω ηθοποιός, δεν ήξερα ακριβώς τι ήθελα. Μετά από 40 χρόνια σε αυτή τη δουλειά, δεν έχω κανένα λόγο να πω ψέματα, δεν πάω ν’ αρχίσω μια καριέρα για να πω παραμύθια. Μόνο αλήθειες λέω, πραγματικά. Μέσα από τη δουλειά, άρχισα σιγά-σιγά ν’ αποκρυπτογραφώ τι θέλω και τι δεν θέλω. Μέσα από τα κείμενα, μέσα από τους ηθοποιούς που θαύμαζα ή δεν θαύμαζα, άρχισα να καταλαβαίνω και να φτιάχνω το δικό μου θεατρικό κώδικα.
Όντας στο ελεύθερο θέατρο, τρία χρόνια με τον Μάνο Κατράκη και πριν, στο Θέατρο Κρήτης, με σπουδαίους ρόλους, μπήκα στο Εθνικό Θέατρο το 1980 και έμεινα τριάντα-πέντε χρόνια με πολύ μικρές εξόδους.
Έπαιξα ρόλους ρεπερτορίου στην Επίδαυρο και σε πολλά μέρη στο εξωτερικό.
Έπαιξα σε έργα των Σοφοκλή, Αισχύλου, Ευριπίδη, Αριστοφάνη, Σαίξπηρ, Ίψεν, Γκόγκολ, Κλάιστ και άλλων.
Όλα αυτά τα κείμενα με βοήθησαν στο να βρω τι δεν θέλω σε αυτή τη δουλειά. Ακόμα και από ερμηνείες που δεν μου άρεσαν, έπαιρνα πράγματα. Επειδή είμαι της δουλειάς, έψαχνα να βρω το λόγο που δεν μου άρεσε ή μου άρεσε κάτι. Αυτό λέω και σε νέους ηθοποιούς που διδάσκω τώρα. Πρέπει να δικαιολογείτε, να τεκμηριώνετε, όχι απλώς να μένετε στο αν σας αρέσει μια ερμηνεία. Δεν αρκεί η απορριπτική ή επαινετική κριτική, χρειάζονται εξηγήσεις. Έτσι θα φτιάξετε το δικό σας υποκριτικό κώδικα, έτσι θα προλάβετε να κάνετε λάθη. Όταν ξεκίνησα να παίζω στην Επίδαυρο, δεν ξεκίνησα με ρόλο αλλά από μέλος του χορού, από βουβό πρόσωπο. Μετά ήρθαν οι θεοί, οι αγγελιοφόροι και αργότερα οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι. Στα πρώτα μου χρόνια, στην τραγωδία, προετοιμάζουν για να είμαι έτοιμος όταν θα έρθει η στιγμή. Πρέπει γενικότερα στη ζωή και ειδικότερα στη δουλειά, να προετοιμάζεσαι για την τύχη που θα έρθει, χωρίς κανείς να σου υπόσχεται ότι θα έρθει. Αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια. Γιατί όταν έρθει ο μεγάλος ρόλος στην Επίδαυρο και δεν είσαι έτοιμος, δεν είναι έτοιμη δηλαδή η αναπνοή, το διάφραγμα, ο κώδικας, τα κλειδιά, (γιατί έχει τα «μυστικά» του αυτός ο χώρος), και να ‘ρθει ο μεγάλος ρόλος, θα σε καταπιεί! Βεβαίως, τα τελευταία χρόνια, οι ρόλοι παίζονται και με κάποιο τρόπο που «περνάει». Είναι τα πειραγμένα, τα διασκευασμένα κτλ, έχουμε και τα μικρόφωνα. Μπήκανε μικρόφωνα στην Επίδαυρο! Διαφωνώ! Το αρχαίο δράμα έχει κάποιους νόμους. Χαίρομαι που το υπηρέτησα έτσι όπως το υπηρέτησα. Νοιώθω ευγνωμοσύνη για όσα μου έχει προσφέρει η δουλειά μου. Με κάνει ευτυχισμένο. Κάνω αυτό που μου αρέσει και ζω από αυτό.

Υπάρχουν πράγματα για τα οποία έχετε μετανιώσει;
Δεν έχω κάνει μεγάλες εκπτώσεις στη δουλειά. Δεν μπορώ να σας πω ότι όλα ήταν απόλυτα στις προδιαγραφές των ονείρων μου, όμως ήταν πάρα πολύ κοντά. Έχω υπηρετήσει ένα πολύ σπουδαίο ρεπερτόριο, έχω παίξει ρόλους που για άλλους ηθοποιούς ήταν όνειρο ζωής. Δεν ήταν μόνο θέμα τύχης, είχα υπομονή, δούλεψα, περίμενα κι έτσι ήρθαν οι μεγάλοι ρόλοι. Αν έχω μετανιώσει, έχω μετανιώσει για το ότι ίσως κάποια στιγμή θα έπρεπε να διαχειριστώ πιο διπλωματικά την καριέρα μου για να κάνω πιο εύκολα πραγματικότητα τα όνειρά μου στο θέατρο. Γιατί θα έπρεπε κάποιες φορές να δυσκολευτώ τόσο πολύ; Γιατί θα έπρεπε να πείσω ότι αξίζω να κάνω κάτι, ανθρώπους που δεν εκτιμούσα; Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να προσπαθείς να πείσεις ανθρώπους που δεν εκτιμάς. Αλλά τι να κάνεις όταν αυτοί μπορεί να είναι διευθυντές, σκηνοθέτες ή παραγωγοί; Έπρεπε να διαχειριστώ ίσως διαφορετικά τα πράγματα για να είναι πιο εύκολο να προσεγγίσω κάποιους ρόλους.

Η σχέση σας με τον κινηματογράφο;
Βγήκα σε μια εποχή που δεν πρόλαβα τον παλιό εμπορικό κινηματογράφο. Έχω μια συμμετοχή στην ταινία «Ο Αστερισμός της Παρθένου» με τη Ζωή Λάσκαρη, αν δεν κάνω λάθος την τελευταία ταινία της Φίνος Φιλμ. Για πάρα πολλά χρόνια, έκανα μόνο τηλεόραση, έχω κάνει πολύ σπουδαία πράγματα στην τηλεόραση και τα περισσότερα ήταν με μια κινηματογραφική ματιά. Για πολλά χρόνια, τηλεόραση έκαναν οι κινηματογραφιστές. Ο Δημήτρης Αρβανίτης που κάνει τώρα τα «Κλεμμένα όνειρα», είναι από τους καλύτερους κινηματογραφιστές. Έχει κάνει σπουδαία πράγματα στον κινηματογράφο, μονοκάμερο, με φιλμ. Έχω κάνει μαζί του τον «Αθώο ή Ένοχο», την ιστορία του Παγκρατίδη, που ναι μεν ήταν σειρά, αλλά έγινε και δίωρη ταινία, που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Η Όλγα Τουρνάκη βραβεύτηκε για το ρόλο της μάνας. Εγώ έκανα τον αδελφό και ο Γιάννης Μπέζος το λοχαγό. Εγώ πάντα, κάνοντας τηλεόραση, είχα στο νου μου ότι κάνω σινεμά. Και για «Το Νησί» ισχύει αυτό, ο Παπαδουλάκης έχει κινηματογραφική ματιά. Τα πλάνα του, ο τρόπος που γύριζε, ήταν σαν να κάνει σινεμά. Τώρα τελευταία, έλαβα μέρος σε δύο ξένες παραγωγές, μία Γαλλο-βελγική, «Le Volcan» («Το Ηφαίστειο»), γυρισμένη στην Κροατία, στη Γερμανία και στις Βρυξέλλες. Πρωταγωνιστής είναι ο Ντάνι Μπουν, μεγάλος σταρ στη Γαλλία. Η δεύτερη είναι Αμερικάνικης παραγωγής με ελληνικό θέμα, γυρισμένη στην Ελλάδα, στο Λονδίνο και στην Αμερική. Λέγεται «Πρόμαχος». Υποδύομαι τον πρωθυπουργό. Παίζουν ο Τζιακάλ Τζατζίνι, ο Μαρ Σαρίφ, ο Πολ Μόργκαν, ο Γιώργος Χωραφάς, ο Γιώργος Βογιατζής και άλλοι. Εξαιρετική εμπειρία. Η ιστορία μιλάει για την επιστροφή των ελγινείων μαρμάρων, δεν είναι όμως ντοκιμαντέρ. Με έχει αναλάβει μια μάνατζερ στη Γαλλία, από την προηγούμενη ταινία, κι αν βρεθεί ρόλος που θα είναι Ιταλός, Έλληνας ή Ισπανός, θα παίξω. Αν προκύψει κάτι, με μεγάλη χαρά θα το κάνω. Δεν περίμενα σε αυτή την ηλικία, να κάνω τόσα πράγματα στο σινεμά. Μου αρέσει πάρα πολύ. Θέλω να σας ομολογήσω ότι μπορεί να είμαι κατά βάση ηθοποιός του θεάτρου, όμως αγαπώ και πάρα πολύ τη δουλειά μου μπροστά στην κάμερα και την κάνω πάρα πολύ σοβαρά, δουλεύω πάρα πολύ είτε είναι καθημερινό, είτε εβδομαδιαίο σήριαλ, είτε ταινία.

Ώρα να περάσουμε στην κόρη σας, τη Μαριλού, που έχει ακολουθήσει τα χνάρια σας και είναι μια νέα και ταλαντούχα ηθοποιός. Τι συμβουλές της δίνετε;
Γενικά, αποφεύγω να δίνω συμβουλές, ακόμα και όταν μου το ζητούν νεότεροι συνάδελφοι. Ομολογώ ότι όταν η Μαριλού μου πρωτοείπε ότι θα γίνει ηθοποιός αιφνιδιάστηκα. Έδινε πανελλήνιες εκείνη την περίοδο που μου το ανακοίνωσε. Το μόνο που της λέω πάντα είναι να κάνει αυτή τη δουλειά με αγάπη και σοβαρότητα. Θέλω να είναι ευτυχισμένη. Περνάει μια καλή περίοδος και είμαι κι εγώ ευτυχής γι’ αυτό. Δούλεψε στο «Παλλάς» στο «Sugar», στο «Μπάντμιντον στο «Priscilla» και το χειμώνα θα είναι ξανά στο «Μπάντμιντον» στο μιούζικαλ που θα κάνει ο Φωκάς Ευαγγελινός. Το μόνο που ζητάω τώρα από τη ζωή είναι να είναι το παιδί μου ευτυχισμένο. Εγώ τον κύκλο μου τον έχω σχεδόν κλείσει και σαν άνθρωπος και σαν ηθοποιός. Θα σπρώξω ωστόσο ακόμα τον χρόνο, υπάρχουν προτάσεις, κάνω πράγματα, ζω όμως κυρίως τη στιγμή, αφιερώνομαι σε αυτό που βιώνω κάθε φορά.

Εσείς ποιες συμβουλές θυμάστε πάντα;
Ο Τάκης Μουζενίδης μου είχε πει όταν κάνεις τη δουλειά σου, όταν πεις το ναι σε μια δουλειά, οποιαδήποτε είναι αυτή, γιατί δεν θα είναι πάντα δίπλα σου ο Κατράκης, θα σου τύχουν κι άλλες συνεργασίες που μπορεί να μην είναι μέσα στη όνειρά σου καθώς βιοπορίζεσαι από αυτό το επάγγελμα, να την κάνεις πολύ σοβαρά κι έτσι δημιουργείς πάνω σου υδράργυρο. Τότε δεν το κατάλαβα, τώρα το καταλαβαίνω κι έχει απόλυτο δίκιο. Εγώ ό, τι κάνω όπως σας είπα και πριν, το κάνω με πολύ πάθος, πολύ αγάπη και πολύ σοβαρότητα.

Κάτι που διαβάσατε και έχει αποτυπωθεί στη μνήμη σας;
Λέει κάπου η ποιήτρια Κική Δημουλά ότι το χειρότερο πράγμα στον άνθρωπο είναι η έπαρση, η αλαζονεία και η αμετροέπεια γιατί προσβάλλουν το κοινό πεζό τέλος όλων μας. Πρέπει να είμαστε ταπεινοί.

Να αλλάξουμε διάθεση. Θα μείνει χρόνος για μικρές αποδράσεις;
Οι όποιες διακοπές θα είναι συνδυασμένες με την παράσταση καθώς παίζουμε όλες τις μέρες εκτός Δευτέρας και Τρίτης μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου. Στο διήμερο αυτό ρεπό μπορεί να πετάγομαι κάπου εδώ κοντά με την οικογένεια μου.

Συνέντευξη στον Νίκο Βερλέκη
Από τον Νεκτάριο – Γεώργιο Κωνσταντινίδη

Ο Νίκος Βερλέκης επιστρέφει δυναμικά στην τηλεόραση, στη δημοφιλή σειρά, Μπρούσκο, με ένα ρόλο καταλυτικής σημασίας που θα φέρει τα πάνω κάτω στον επόμενο κύκλο επεισοδίων.

Πώς προέκυψε η πρόταση για το, Μπρούσκο και τι σας έκανε να πείτε το ναι;
Η πρόταση προέκυψε μέσω της σεναριογράφου Βάνας Δημητρίου, η οποία με πρότεινε στη σειρά. Ένα πρωί μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι με σκέφτεται για έναν ρόλο και ήθελε να μάθει αν ενδιαφερόμουν για να μιλήσει με τον σκηνοθέτη και τον παραγωγό. Αμέσως της είπα να το συζητήσουμε γιατί την σειρά την παρακολουθούσα και μου άρεσε. Στην τηλεόραση σήμερα είναι δύσκολο να παίξεις σε μια σειρά και να μην ντρέπεσαι γι’ αυτήν. Το «Μπρούσκο» είναι μια καλογυρισμένη σειρά, με προσεγμένη σκηνοθεσία, φωτισμό και καλούς ηθοποιούς. Με την Βάνα Δημητρίου γνωριζόμαστε πάρα πολλά χρόνια, εκτιμώ ιδιαίτερα τη δουλειά της και δεν ήθελα ν’ αρνηθώ την πρόταση. Στη συνέχεια ο Ανδρέας Γεωργίου και ο Κούλης Νικολάου ήρθαν στην Αθήνα και γνωριστήκαμε. Τους συμπάθησα πολύ, είναι απλά παιδιά. Ένα μεγάλο προσόν που έχει αυτή η σειρά είναι ότι οι παραγωγοί και οι σκηνοθέτες είναι και οι ίδιοι ηθοποιοί. Και οι Κύπριοι και οι Έλληνες ηθοποιοί που παίζουν είναι σπουδαίοι. Πρόκειται για μια σειρά με δράση και συναίσθημα όπου υπάρχει η συνισταμένη των προσώπων.

Πώς θα συνδυαστούν τα γυρίσματα σε Αθήνα, Κρήτη και Κύπρο με τις άλλες σας υποχρεώσεις;
Όπου χρειαστεί θα πάω. Η συμφωνία μου με τα παιδιά είναι ότι δουλεύω αποκλειστικά γι’ αυτούς, με την έννοια ότι δεν θα έχω πολύ χρόνο για άλλα πράγματα, επομένως θα αφοσιωθώ στη σειρά.

Θα υποδυθείτε τον Παύλο Γιαννακάκη, τον πατέρα του Σήφη. Τι χαρακτήρας είναι;
Από το πρώτο επεισόδιο που έχω πάρει στα χέρια μου, βλέπω ότι πρόκειται για ένα σκληρό και ταυτόχρονα τρυφερό άνθρωπο. Έχει δύο παιδιά, που φαίνεται ότι τα έχει εγκαταλείψει και γι’ αυτό ίσως επιστρέφει από την Ισπανία. Με την παρουσία του αναστατώνονται όλα τα πρόσωπα της οικογένειας. Πρόκειται για ένα στιβαρό και σκληρό άνδρα, που κουβαλάει ένα παρελθόν, το οποίο όταν αποκαλυφθεί ίσως δικαιολογηθεί που έλειπε τόσα χρόνια μακριά από τα παιδιά του.

Τι έκανε στην Ισπανία;
Ξεκίνησε από το μηδέν και έχτισε από την αρχή την καριέρα του στα κρασιά και την περιουσία του. Ερωτεύθηκε μια πολύ νέα και γοητευτική Ελληνίδα με την οποία συνεργαζόταν παράλληλα. Εκείνη είναι χημικός στο επάγγελμα και δεν θα εμφανιστεί αμέσως στη σειρά. Τακτοποιεί τις εκκρεμότητες τους στην Ισπανία και αργότερα θα έρθει κι εκείνη να ζήσει μόνιμα μαζί του στην Κρήτη. Οι δυο τους δεν είναι παντρεμένοι από άποψη, θέλουν να είναι ελεύθερο ζευγάρι.

Ο Παύλος τι διεκδικεί από την οικογένεια;
Κινείται επιθετικά για να πάρει πίσω το οινοποιείο. Το ερώτημα είναι αν το κάνει γιατί δεν ενδιαφέρεται για τα παιδιά του ή ακολουθεί μια πολιτική προστασίας απέναντι τους και επιδιώκει να πετάξει έξω τον Διαμαντή. Τις αληθινές του προθέσεις θα τις μάθουμε στα επεισόδια του επόμενου κύκλου.

Μετά την μεγάλη επιτυχία της σειράς «Της αγάπης μαχαιριά» έρχεστε πάλι σ’ επαφή με την Κρήτη. Έχουν κοινά σημεία οι δύο ρόλοι;
Και αυτός ο χαρακτήρας είναι εκρηκτικός, γήινος, προσγειωμένος, σκληρός και αυστηρών ηθών. Και φυσικά το στοιχείο της βεντέτας εμφανίζεται κι εδώ.

Είστε πάνω από σαράντα χρόνια στην τηλεόραση έχοντας ερμηνεύσει αξιοσημείωτους ρόλους σε πολλά και διαφορετικά είδη σειρών, κάποιες εκ των οποίων άφησαν εποχή. Τι έχει αλλάξει σήμερα στην τηλεόραση;
Δεν έχει αλλάξει πολύ, απλώς δεν υπάρχουν τα χρήματα που υπήρχαν κάποτε. Η διαφημιστική πίτα έχει λιγοστεύσει. Για να γίνει μια καλή σειρά χρειάζονται και αρκετά χρήματα, δεν είναι εύκολο. Πρέπει να βρεις τους κατάλληλους ηθοποιούς, τον σκηνοθέτη, τους απαραίτητους χώρους, τα ειδικά κοστούμια, δεν μπορείς για παράδειγμα να κάνεις μια σειρά εποχής χωρίς αυτά. Το σωστό αποτέλεσμα κοστίζει. Και όταν κοστίζει κάτι πάρα πολύ, το κανάλι μπαίνει μέσα. Δεν μπορεί το ίδιο το κανάλι να βγάλει χρήματα για μια σειρά που θα κοστίσει σήμερα ας πούμε εκατόν πενήντα χιλιάδες το επεισόδιο. Πώς θα βγουν αυτά τα χρήματα; Από ποια διαφημιστικά σποτ; Ποιος διαφημίζει πλέον σήμερα; Οι περισσότερες επιχειρήσεις έχουν κλείσει. Η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει άγρια και την τηλεόραση. Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η τηλεόραση έχει χαλάσει γιατί δεν υπάρχει γούστο και όλα αυτά που λέγονται. Όχι, εγώ πιστεύω ότι ευθύνεται κυρίως η οικονομική κρίση. Έπειτα παλιά είχαμε την ΕΡΤ, η οποία ήταν μια εγγύηση ότι θα βγει στον αέρα μια καλή σειρά, διότι είχε ό, τι χρειαζόταν, χρήματα και ανθρώπους. Σήμερα υπάρχουν μόνο οι άνθρωποι, δεν υπάρχουν τα χρήματα.

Από ποιο ρόλο σας έχετε τις πιο δυνατές αναμνήσεις;
Ο πιο αγαπημένος μου τηλεοπτικός ρόλος ήταν ο Πατούχας, που είχα κάνει με τον Αλέξη Δαμιανό. Σπουδαίος σκηνοθέτης και δάσκαλος. Ξεκλειδώθηκα ως ηθοποιός στα χέρια του Αλέξη Δαμιανού. Ίσως τότε δεν το καταλάβαινα, αργότερα συνειδητοποίησα ότι εκείνος με βοήθησε ν’ ανοιχτώ και να προσπαθήσω περισσότερο. Γιατί μέχρι τότε εργαζόμουν στην τηλεόραση περισσότερο για την επιβίωση και λιγότερο για να κάνω κάτι που θα αρέσει και σε μένα αλλά και στους άλλους. Από τις πιο ωραίες θεατρικές στιγμές μου ήταν ο «Καπετάν Μιχάλης».

Έχετε κάνει και πολλές παραγωγές.
Τώρα πια γίνονται σπάνια παραγωγές, ελάχιστες είναι οι σειρές στην τηλεόραση. Και ποιοι να πρωτοπαίξουν; Είναι η μικρή η ζήτηση των παραγωγών, δεν υπάρχει θα έλεγα. Σήμερα οι παραγωγοί είναι ελάχιστοι και ρισκάρουν γιατί πληρώνονται μετά από μήνες ή και χρόνο. Είναι μεγάλο ρίσκο να κάνεις πλέον παραγωγή.

Είστε αντιδήμαρχος στην Καισαριανή μέχρι τον Σεπτέμβρη κι έχετε εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος. Τι σας έσπρωξε ν’ ασχοληθείτε με τα κοινά;
Η ανάγκη να καλυτερέψω τον τόπο που μένω και ζει η οικογένειά μου.

Δραστηριοποιείστε και ως μέλος στο «Σπίτι του Ηθοποιού»;
Ναι, το οποίο στηρίζει με το πείσμα και τη σκληρή δουλειά της η Άννα Φόνσου. Μέσα από τις δράσεις του μπορούν κάποιοι ηθοποιοί να σταθούν στα πόδια τους ξανά. Πολλοί φαντάζονται ότι είναι ένα γηροκομείο, δεν είναι έτσι. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός με αξιόλογο έργο. Μένουν και νέοι ηθοποιοί, απόφοιτοι δραματικών σχολών που αυτή την περίοδο έχουν μείνει χωρίς δουλειά, γίνονται εκδηλώσεις, παραστάσεις, έρχονται σκηνοθέτες, παραγωγοί και άνθρωποι του καλλιτεχνικού χώρου, οι οποίοι συνεισφέρουν σε αυτή την προσπάθεια.

Το χειμώνα σας είδαμε στην παράσταση «Καβάφης επέστρεφε» στο Studio Κυψέλης. Πού θα παίξετε το καλοκαίρι;
Θα είμαι αφοσιωμένος στη σειρά και στην αντιδημαρχία, γιατί υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να γίνουν πριν λήξει η θητεία μου, όπως μια βιβλιοθήκη και το  μουσείο εθνικής αντίστασης.

Διακοπές θα πάτε;
Πάντα κάνω διακοπές το καλοκαίρι. Θα πάω στην Κρήτη για ένα μήνα. Πάω στην Ιεράπετρα κάθε χρόνο γιατί έχουμε σπίτι εκεί με τη γυναίκα μου.

Έχετε δύο κόρες. Θα θέλατε ν’ ακολουθήσουν τα χνάρια σας;
Η μία τελειώνει τη νομική και η άλλη έχει περάσει στην Αγγλική Φιλολογία. Δεν έχουν σχέση με τα καλλιτεχνικά. Τουλάχιστον προς το παρόν.

Αν γυρίζατε το χρόνο πίσω ποια λάθη θα διορθώνατε;
Και ποια λάθη θα ξανάκανα. Γιατί υπάρχουν πολλά λάθη που θα ήθελα να τα ξανακάνω. Και υπάρχουν πολύ λίγα που θα διόρθωνα. Εγώ γενικώς δεν κυνηγούσα ποτέ την καριέρα, κυνηγούσα πάντα τη ζωή. Είμαι λάτρης της ζωής.

Τι ρόλο παίζει η εξωτερική εμφάνιση για τον ηθοποιό;
Και θετικό και αρνητικό. Η εμφάνιση μπορεί να σε πάρει «σβάρνα» και να παρασυρθείς από τον κόσμο, από τις ευκολίες που μπορεί να έχεις στη ζωή ή τη δουλειά σου με αποτέλεσμα ν’ αδιαφορείς… Και αυτό είναι πολύ κακό. Και ο νοών, νοείτω… Δεν είναι κακό πράγμα να έχει κάποιος μια ωραία θωριά, αλλά από την άλλη, δεν είναι και πολύ καλό, σου κάνει ζημιά.

Στίχοι που έχουν χαραχθεί στη μνήμη σας;
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
(Καβάφης)

Συνέντευξη στη Σία Κοσκινά
Από τον Νεκτάριο – Γεώργιο Κωνσταντινίδη

Με αφορμή την μουσική παράσταση, Ένα μύθο θα σας πω, στο θέατρο Χυτήριο στο Γκάζι, η Σία Κοσκινά μας παραχώρησε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη.

Λίγα λόγια για την παράσταση, Ένα μύθο θα σας πω, που θα παρουσιαστεί στο θέατρο Χυτήριο στο Γκάζι.
Πρόκειται για μια παράσταση εμπνευσμένη από το έργο του Μάνου Χατζιδάκι. Είναι η πρώτη φορά που καλούμαι να ερμηνεύσω επί σκηνής, αλλά και να σκηνοθετήσω τα  τραγούδια του σπουδαίου αυτού συνθέτη κι ομολογώ ότι αισθάνομαι δέος, καθώς όλοι εμείς έχουμε αρκετό δρόμο μπροστά μας ώστε να φτάσουμε να ερμηνεύσουμε τον πολύπλοκο αυτόν καλλιτέχνη και να καταφέρουμε να συγκινήσουμε.
Όμως, έχουμε χρέος να τον «συστήσουμε» στις νεότερες γενιές- ακόμα κι αν δώσουμε το έργο του μέσα από το δικό μας ψυχικό πρίσμα- ώστε και οι παλαιότερες γενιές να μην τον σβήσουν ποτέ από τη μνήμη τους και να σιγοτραγουδήσουν μαζί μας.
Είμαι πολύ χαρούμενη που συνεργάζομαι με τον Μαυρίκιο Μαυρικίου, ένα νέο και ταλαντούχο καλλιτέχνη, που ξεχώρισα από την πρώτη στιγμή για την καθαρότητα των στόχων του ως προς τη μουσική, που δεν είναι άλλοι από την ανάδειξη της αλήθειας των τραγουδιών και την ψυχική ανάταση αυτών που τον εμπιστεύονται.

Προσεχή καλλιτεχνικά σχέδια;
Για τον ερχόμενο χειμώνα, υπάρχουν προτάσεις για τηλεόραση, θέατρο μα και για σειρά συναυλιών με θέμα το αγαπημένο μου είδος, το Μιούζικαλ. Καθώς όμως ο ρόλος της διευθύντριας στην Σχολή Μουσικού Θεάτρου απαιτεί ολοκληρωτική αφοσίωση κι ένα πολύ μεγάλο μέρος του χρόνου μου, θα πρέπει να επιλέξω συνετά, ώστε να μπορώ να αντέξω το απαιτητικό ωράριο.

Έχετε διαγράψει μια αξιόλογη πορεία στο μουσικό θέατρο. Μιλήστε μου για τις συνεργασίες-σταθμούς.
Η αλήθεια είναι ότι είχα την τύχη να συνεργαστώ με ιδιαίτερα αξιόλογους καλλιτέχνες μέχρι τώρα και είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων για καθέναν από αυτούς, καθώς  κάθε συνεργασία με προχώρησε ένα βήμα πιο πέρα από το σημείο που βρισκόμουν κάθε φορά.

Ποιους θεωρείτε δασκάλους σας και ποιοι σας ενέπνευσαν με το έργο τους;
Πέρα από τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκα, καταλυτικό ρόλο στη ζωή μου και βασικό κίνητρο ενασχόλησής μου με το θέατρο και το τραγούδι υπήρξε η αμερικανίδα performer, Barbra Streisand, το προσωπικό μου ίνδαλμα, ο δικός μου "άγγελος" που με πήρε από το χέρι και μου έδειξε το δρόμο που ήθελα να ακολουθήσω στη ζωή μου, μέσα από τα τραγούδια και τις ταινίες της. Πέρσι έκανα ένα αφιέρωμα σ’ αυτήν την καλλιτέχνιδα με σειρά εμφανίσεων στο Half Note γιορτάζοντας τα 20 χρόνια μου στο χώρο, με τίτλο, Woman in Love….

Είστε κι εσείς δασκάλα. Ποια συμβουλή δίνετε στους μαθητές σας;
Πιστεύω ότι είμαι αρκετά αυστηρή μα και συνάμα αρκετά κοντά στους μαθητές μου-τους αισθάνομαι όλους σαν παιδιά μου, καθώς έχουν εμπιστευθεί σε μένα το μέλλον και τα όνειρά τους, γι’ αυτό και με ενδιαφέρει πάντα να τους γνωρίζω βαθύτερα και να είμαι κοντά τους κι έτοιμη να τους δώσω τη συμβουλή μου σε επαγγελματικά ή προσωπικά ζητήματα…
Αυτό που τους συμβουλεύω είναι να είναι πάντα ταπεινοί, να αντιμετωπίζουν την τέχνη τους σαν προσφορά στους ανθρώπους κι όχι σαν ένα μέσο για να ικανοποιήσουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες  και να μάχονται συνεχώς για τα όνειρά τους, να μην εγκαταλείπουν και να μην παραιτούνται εύκολα απ’ το στόχο τους.
Ελπίζω, ότι μέσα από το παράδειγμά μου, θα τους διδάξω να αξιοποιούν τον χρόνο τους στο έπακρον, να είναι τίμιοι και να ζουν δημιουργικά….

Ας περάσουμε στην τηλεόραση. Τι γεύση σας άφησε το «Your Face Sounds Familiar»; Θα ξανακάνατε κάτι αντίστοιχο; Τι άλλο θα θέλατε να κάνετε στην τηλεόραση;
Ήταν μια πλούσια εμπειρία που μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Γνώρισα και συνεργάστηκα με αξιόλογους καλλιτέχνες, ένιωσα αρκετά δημιουργική, έκανα κάτι που μου αρέσει και το γνωρίζω καλά, μια που η διδασκαλία έχει μπει δυναμικά στη ζωή μου εδώ και αρκετά  χρόνια. Βέβαια δεν θα έλεγα όχι και σε ένα ακόμα «Your Face Sounds Familiar» για τρίτη χρονιά! Πιστεύω ότι ήταν από τις εκπομπές που ανέβασαν το επίπεδο της ελληνικής τηλεόρασης και προσέφεραν ψυχαγωγία στον κόσμο, έχοντας παράλληλα φιλανθρωπικό σκοπό!

Τι σημαίνει για εσάς διασκέδαση;
Διασκέδαση για μένα σημαίνει να αφεθείς στη μαγεία μιας στιγμής που μοιράζεσαι με τους αγαπημένους σου ανθρώπους.

Πού σας αρέσει να διασκεδάζετε;
Η αλήθεια είναι ότι όλες αυτές οι καλλιτεχνικές υποχρεώσεις δεν αφήνουν μεγάλο περιθώριο για διασκέδαση. Ωστόσο, το λιγοστό χρόνο που μου μένει κάποιες φορές, επιλέγω να τον περάσω σε όμορφα στέκια με ποιοτική μουσική και αγαπημένους φίλους.

Διακοπές φέτος;
Το αφιέρωμα στο Μάνο Χατζιδάκι που ετοιμάζουμε με το Μαυρίκιο για τις 25 Ιουλίου στο Χυτήριο, δεν μου επιτρέπει να απομακρυνθώ για μεγάλο χρονικό διάστημα από την Αθήνα.
Όμως με αφορμή ένα φεστιβάλ ποίησης στο οποίο συμμετέχω κάθε Αυγουστιάτικη Πανσέληνο στην Πελοπόννησο, τα λεγόμενα Μουντανίστικα, θα βρω ευκαιρία να κάνω μια βουτιά στις εκεί παραλίες.

Αγαπημένοι προορισμοί;
Όλοι οι προορισμοί μπορούν να γίνουν αγαπημένοι μου όταν ταξιδεύω με την κόρη μου.

Η σημασία της φιλίας στη ζωή σας;
Πιστεύω στην αδελφική σχέση που διατηρεί κάποιος με έναν άνθρωπο πολύ πριν έρθει η αναγνωρισιμότητα στη ζωή του… όλες οι άλλες είναι απλά γνωριμίες.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας φόβος;
Κάποτε με φόβιζε η αποτυχία. Τώρα πια δεν φοβάμαι τίποτα "πάρα πολύ".
Είμαι αποφασισμένη να αντιμετωπίσω οτιδήποτε συμβεί και να μη σταματήσω ποτέ να αγωνίζομαι  για τα όνειρά μου…

Τι δεν μπορείτε να συγχωρέσετε στον εαυτό σας και στους άλλους;
Επειδή είμαι πολύ ειλικρινής και επιζητώ τις "καθαρές εξηγήσεις" το ίδιο ζητάω και από τους άλλους, οτιδήποτε λιγότερο δεν κάνει για μένα…

Το σύνθημά σας για τη ζωή;
La Vita e Bella…και καλό είναι να την απομυζήσουμε για όσο μας έχει χαριστεί!

Συνέντευξη στον Αρτέμη Γαβριλούκ
Από τον Νεκτάριο – Γεώργιο Κωνσταντινίδη

Ο Αρτέμης Γαβριλούκ μιλάει για την παράσταση, Πέρσες του Αισχύλου, που ανεβάζει το θέατρο των Vivi εκπροσωπώντας την χώρα μας στο φεστιβάλ της Αβινιόν στη Γαλλία, τα πρώτα του βήματα στο χώρο της υποκριτικής αλλά και τα προσεχή επαγγελματικά του σχέδια.

Μιλήστε μου για την παράσταση, Πέρσες του Αισχύλου, που θα παρουσιαστεί στο φεστιβάλ της Αβινιόν.
Με μεγάλη μου χαρά προέκυψε η συνεργασία με τον σκηνοθέτη και καθηγητή πανεπιστημίου Τηλέμαχο Μουδατσάκι μετά από ακρόαση στις αρχές του Απρίλη. Νοιώθω πολύ τυχερός που με εμπιστεύτηκε και ελπίζω ν’ ανταποκριθώ στις προσδοκίες του. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό για ένα νέο ηθοποιό να βρεθεί σε ένα από τα μεγαλύτερα θεατρικά φεστιβάλ του κόσμου, που θα εμπλουτίσει τις  εμπειρίες του.

Ποιο ρόλο υποδύεστε;
Τον κορυφαίο του χορού. Στην εν λόγω παράσταση είμαστε πέντε ηθοποιοί που υποδυόμαστε όλα τα πρόσωπα του έργου. Για πρώτη φορά έρχομαι αντιμέτωπος με το αρχαίο δράμα αλλά και την φορμαλιστική τεχνική που προτείνει ο σκηνοθέτης. Άλλωστε, σήμερα στο θέατρο δεν αρκεί η απλή εκφορά του λόγου αλλά απαιτείται πρόταση. Ο Τηλέμαχος Μουδατσάκις μετά από έρευνα χρόνων στην τραγωδία, καταθέτει μια πολύ ενδιαφέρουσα μέθοδο σωματικού θεάτρου.

Πού αλλού θα παιχτεί η παράσταση;
Μετά την Γαλλία, οι Πέρσες, θα περιοδεύσουν αρχικά στην Κρήτη και στη συνέχεια σε διάφορους σταθμούς σε όλη την Ελλάδα. Από τα τέλη Οκτώβρη, η παράσταση θα παρουσιάζεται στην Αθήνα, στο θέατρο «Αλκμήνη».

Τι σας παρακίνησε ν’ ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Το ενδιαφέρον μου για την υποκριτική άρχισα να το αντιλαμβάνομαι από τότε που πήγαινα στο δημοτικό σχολείο. Ως μαθητής, δεν έχανα την ευκαιρία να λαμβάνω μέρος στις σχολικές παραστάσεις. Στη συνέχεια, συνειδητοποίησα ότι αυτό το δρόμο θέλω ν’ ακολουθήσω.

Σε ποιες παραστάσεις έχετε παίξει;
Η πρώτη μου επαγγελματική εμπειρία πριν ολοκληρώσω τις σπουδές μου ήταν η παράσταση, Στο ψυγείο σε σκηνοθεσία Λευτέρη Γιοβανίδη στο θέατρο Διάνα. Στη συνέχεια συνεργάστηκα με την Έρση Πίττα στις Άγριες ενέργειες, τον Νικόλα Μίχα στο Who the fuck is dead?, τον Αλέξανδρο Λιακόπουλο στο 40 χρόνια πίπες, την Κατερίνα Χάσκα στο Φως Φανάρι και τον Κώστα Καποδίστρια στο Τρόμος και Αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ του Μπρεχτ.

Η σχέση σας με τον κινηματογράφο;
Όσο πολύ αγαπώ το θέατρο άλλο τόσο με ενδιαφέρει και ο κινηματογράφος. Θεωρώ πως στον κινηματογράφο ο ηθοποιός έχει τις ίσες ευκαιρίες να δείξει τις ικανότητές του. Μέχρι στιγμής έχω λάβει μέρος σε τρεις κινηματογραφικές παραγωγές: 17 του Γιώργου Παπαθεοδώρου, το Χρυσόψαρο του Θάνου Τσαβλή και την ταινία μικρού μήκους, Domino του Νίκου Βουτενιώτη.

Τηλεόραση έχετε κάνει;
Η πρώτη μου επαφή με αυτό το είδος ήταν στην πολύ επιτυχημένη σειρά «Στο παρά πέντε» του Γιώργου Καπουτζίδη. Είχα μια σκηνή με την Έφη Παπαθεοδώρου, τη γνωστή σε όλους Θεοπούλα. Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία που θα θυμάμαι. Αργότερα, έλαβα μέρος στις σειρές, L. A.P.D. του Στέφανου Μπλάτσου και στην Γενιά των 592 ευρώ του Αντώνη Αγγελόπουλου.

Είχατε άλλο προσανατολισμό πριν γίνετε ηθοποιός;
Έχω σπουδάσει μάρκετινγκ σε δημόσιο ΙΕΚ αλλά πιστεύω πως η αγάπη μου για το θέατρο είναι μεγαλύτερη. Δεν νομίζω ότι θα ήθελα να κάνω κάποιο άλλο επάγγελμα.

Ποιες δυσκολίες συναντά ένας ηθοποιός στα πρώτα του βήματα;
Όπως όλοι γνωρίζουμε η αναγνωρισιμότητα στο συγκεκριμένο επάγγελμα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Οι αξιόλογες ευκαιρίες που υπάρχουν για νέους ηθοποιούς δεν είναι πολλές και κάποιες φορές τα κριτήρια επιλογής ασαφή ή άγνωστα. Προσωπικά, είμαι από τους ηθοποιούς που έχω σταθεί τυχερός στη μέχρι τώρα πορεία και ελπίζω να συνεχίσω έτσι.   

Η γνώμη σας για τις νέες θεατρικές ομάδες;
Δεν μου αρέσει ο όρος ομάδα, προτιμώ το θίασος. Δυστυχώς στις νέες ομάδες επικρατεί συχνά η παρεΐστικη αντίληψη, το χαλαρό κλίμα, η προχειρότητα και ο ερασιτεχνισμός. Ωστόσο, δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες, υπάρχουν ομάδες που έχουν δείξει επαγγελματισμό παρουσιάζοντας αξιόλογες δουλειές. Επίσης, η έννοια της ομαδικότητας είναι πολύ παρεξηγημένη. Για πολλούς, ομάδα σημαίνει προβολή του εαυτού τους και μόνο… και αυτό δεν είναι θέατρο…

Πού γεννηθήκατε και μεγαλώσατε;
Γεννήθηκα στη Μολδαβία όπου και έμεινα μέχρι τα 14 μου χρόνια. Η μητέρα μου ήρθε στην Ελλάδα το 1995 για δουλειά και εγώ το 2002 όπου και εγκατασταθήκαμε μόνιμα. Όταν ήρθα δεν μιλούσα ούτε μία λέξη ελληνικά. Ήταν Αύγουστος και τον Σεπτέμβριο θα φοιτούσα στη Δευτέρα Γυμνασίου. Μόνος μου διάβασα και έμαθα τα ελληνικά. Τελείωσα το λύκειο και έδωσα εξετάσεις στη δραματική σχολή «Βεάκη» από την οποία αποφοίτησα το 2012.

Εκτός από το θέατρο, τι σας αρέσει να κάνετε στον ελεύθερο χρόνο;
Μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια, πιστεύω πως μέσα από αυτά, ο κάθε άνθρωπος μπορεί να βρει τις ισορροπίες του. Ασχολήθηκα με το τένις για μια πενταετία. Μου αρέσει πολύ ο χορός και η χειροτεχνία.

Τι σημαίνει για εσάς διασκέδαση;
Αναζωογόνηση του μυαλού και του κορμιού.

Σε ποια μέρη σας αρέσει να διασκεδάζετε;
Στα παρεΐστικα στέκια, τα κουτούκια και τα μαγαζιά με θέα.

Πού θα πάτε διακοπές; Αγαπημένοι προορισμοί;
Το 2005 έπιασα δουλειά σε μια εταιρεία ως εξωτερικός πωλητής. Χάρη σε αυτή τη δουλειά, έχω ταξιδέψει σε πολλά νησιά και διάφορα μέρη στην επαρχία. Αγαπημένοι μου προορισμοί είναι η Ήπειρος, η Σάμος, η Σαντορίνη, η Κρήτη, η Μυτιλήνη και η Κεφαλονιά. Φέτος, με τις παραστάσεις, δεν θα μείνει χρόνος γι’ αυτό που λέμε διακοπές αλλά ευτυχώς η περιοδεία προβλέπεται ευχάριστη και θα συνδυαστεί η δουλειά με τη χαλάρωση.

Προσεχή σχέδια;
Εκτός από τις παραστάσεις των «Περσών» στο θέατρο «Αλκμήνη», το χειμώνα θα επαναληφθεί η περσινή επιτυχία «Τρόμος και Αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ» του Μπρεχτ. Στα σκαριά βρίσκεται επίσης μια τηλεοπτική και μια θεατρική πρόταση.

Και ο έρωτας τι θέση έχει στη ζωή σας;
Όπως όλοι οι άνθρωποι έτσι κι εγώ νοιώθω γεμάτος όταν είμαι καλά και στην προσωπική ζωή. Τον τελευταίο καιρό λοιπόν είμαι αρκετά γεμάτος και πιστεύω πως έχω βρει τις ισορροπίες μου.