DIASKEDASI.INFO

Η Μαργαρίτα Ρίτζη, είναι μία γοητευτική γυναίκα, ένας υπέροχος άνθρωπος και μία πολύ ταλαντούχα ηθοποιός. Απολαύστε την στο Diaskedasi.info, μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στον Σπύρο Καλαματιανό.

Πότε πήρες την απόφαση να ασχοληθείς με την υποκριτική;
Στο θέατρο έπαιξα πρώτη μου φορά στην ηλικία των 6-7 ετών και συγκεκριμένα στο θεατρικό έργο που διασκεύασε η Ξένια Καλογεροπούλου "Ο Μιχαλάκης ο Σφυρίχτρας". Έπαιξα τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Μιχαλάκη. Γοητεύτηκα από τα φώτα και το χειροκρότημα. Αμέσως κατάλαβα πως ήθελα να γίνω ηθοποιός. Μετά από αυτό ήρθαν και άλλα θεατρικά έργα και άλλοι ρόλοι. Εγώ τότε ήμουν σχολείο, φροντιστήριο και θέατρο. Στο βιβλίο των μαθηματικών έκρυβα το θεατρικό κείμενο(γέλια).

Κάποια στιγμή είχες φύγει στο εξωτερικό και έκανες πολύ πετυχημένα πράγματα εκεί,τι ήταν αυτό που σε έκανε και επέστρεψες στην Ελλάδα;
Η αλήθεια είναι πως έφυγα στην Αυστραλία για διακοπές και έμεινα για δουλειά 3.5 χρόνια περίπου. Γύρισα στην Ελλάδα από νοσταλγία. Μου είχε λείψει το θέατρο, οι φίλοι μου, οι συνάδελφοι μου και φυσικά το κλίμα μας, διότι έχουμε το καλύτερο κλίμα στο κόσμο. Η Ελλάδα είναι μία και μοναδική και κανείς δεν φεύγει ευχάριστα. Ότι και να λέμε, ότι και να κάνουμε η Ελλάδα μας είναι η ωραιότερη χώρα.

Έχεις κάνει σπουδαίες συνεργασίες σε θέατρο, τηλεόραση και κινηματογράφο, μπορείς να ξεχωρίσεις κάποια;
Είναι πολλές οι συνεργασίες μου όλα αυτά τα χρόνια που υπηρετώ το σανίδι και γενικά αυτόν τον χώρο. Στο θέατρο λοιπόν η καλύτερη συνεργασία μου αν θες ήταν με τον Νίκο Δαδινόπουλο και την Νέλη Γκίνη στο Θέατρο Αυλαία στον Πειραιά με την επιθεώρηση "Η Ελλάδα ποτέ δεν μαθαίνει" του Τάκη Μακρυγιάννη. Περάσαμε αξέχαστα. Δίναμε τις καρέκλες μας από τα καμαρίνια για να καθίσει ο κόσμος, θυμάμαι ουρές στο ταμείο.

Κεφάλαιο: Νίκος Φώσκολος...πες μου δύο λόγια για τον Νίκο Φώσκολο...
Νίκος Φώσκολος….Ένας άνθρωπος μία μεγάλη ιστορία. Ο Νίκος με έκανε πρωταγωνίστρια. Μου εμπιστεύτηκε ένα ρόλο αρκετά δύσκολο σε ψυχοσύνθεση και τα 10-12 επεισόδια που ήταν συμφωνημένα εξ αρχής έγιναν 47. Τραβούσε πολύ ο ρόλος και έγραφε η Ντέλα Φώσκολου συνέχεια για την Μαρίνα την δολοφόνο. Πήγα πολύ καλά κι άρεσε στον κόσμο αυτή η τρέλα που έβγαζα αλλά και στον Νίκο που δεν με άφηνε να φύγω από το σήριαλ.

Ποιο είναι το πιο όμορφο κομπλιμέντο που έχεις ακούσει;
Κοπλιμέντα από άντρες γενικά ακούω καθημερινά. Μερικοί έχουν πλάκα. Όπως να ΄μουνα η σέλα της μηχανής σου. Ζαχαροπλάστης ήταν ο πατέρας σου; Πάω όπου πας κλπ(γέλια).

Ποιος σου έδωσε την σημαντικότερη συμβουλή στην μέχρι τώρα καριέρα σου;
Θυμάμαι έκλαιγα στο καμαρίνι και έρχεται ο αγαπημένος μου και αξέχαστος Νίκος Δαδινόπουλος με πιάνει από τους ώμους και μου λέει μέσα από τον καθρέφτη στο καμαρίνι. "Μαριτάκι αν είσαι τόσο ευαίσθητη δεν κάνεις για το θέατρο. Πρέπει να αντέχει το στομάχι σου". Αυτό ήταν, απλά κατάλαβα τι έπρεπε να κάνω.

Τι είναι αυτό που κρατάς και πετάς από την μέχρι τώρα πορεία σου;
Στην μέχρι τώρα πορεία μου στο θέατρο δεν πετάω τίποτα και τα κρατάω όλα με αγάπη. Ο κάθε ρόλος αλλά και η κάθε συνεργασία έχει καινούρια και άγνωστα θέματα που πρέπει να λύσεις και να καταλάβεις. Ότι έχω κάνει το έχω κάνει με αγάπη και αφοσίωση.

Πες μας δύο λόγια για την παράσταση Delete;
Το DELETE είναι ένα σύγχρονο έργο βγαλμένο μέσα από την καθημερινότητα και που θα μπορούσε ίσως να συμβεί στον κάθε έναν μας. Έρωτας μέσα από το Facebook. Πάθος και τρέλα. Ψέματα και υποκρισίες. Εντελώς καθημερινό και ανθρώπινο. Πιστεύω πως αγγίζει πολύ κόσμο και ο καθένας μας μπορεί να βρει στοιχεία του εαυτού του. Συγκινείται, λατρεύεται από τον κόσμο. Τι πιο όμορφο συναίσθημα για έναν δημιουργό.

Σου έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο, υπάρχουν σημεία του ρόλου σου με την πραγματική σου ζωή;
Όχι δεν μου έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο αλλά άνετα θα μπορούσε να μου συμβεί αφού και εγώ έχω λογαριασμό στο Facebook και μιλάω με πολύ κόσμο καθημερινά. Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε πόσο επικίνδυνο είναι κάτι γιατί πίσω από ένα πληκτρολόγιο μπορούμε να γίνουμε αυτοί που θα θέλαμε να είμαστε. Προσοχή λοιπόν στους διαδικτυακούς έρωτες και Delete στους ενοχλητικούς (γέλια).

Τι θα ήθελες να πεις κλείνοντας την συνέντευξη;
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους γονείς μου που παρότι ήταν αντίθετοι με την απόφαση μου να γίνω ηθοποιός μου στάθηκαν με βοήθησαν και με στήριξαν, αλλά και μέχρι τώρα είναι δίπλα μου. Θέλω να ευχηθώ σε όλο τον κόσμο υγεία, αγάπη, αλήθεια, ανθρωπιά. Ας είναι πλούσιο από συναισθήματα το 2016.

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση Delete ΕΔΩ

Περισσότερες φωτογραφίες για την παράσταση Delete ΕΔΩ

Η Νίτσα Μαμουζέλου  και ο Γιώργης Κοντοπόδης δύο νέα πολύ ταλαντούχα και αξιόλογα παιδιά, που είχα την χαρά και την τιμή να τους γνωρίσω και να τους απολαύσω στην θεατρική σκηνή του πολυχώρου Τσάι στην Σαχάρα. Λίγο πριν ξεκινήσουν την παράσταση "Το Ελεύθερο Ζευγάρι" σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Λιακόπουλου κάναμε μία πολύ ωραία συνέντευξη για λογαριασμό του site Diaskedasi.info. Τους κάθισα και τους δύο στην σκηνή για να νιώθουν άνετα(ενώ ο φωτογράφος του site Δευκαλίωνας μας απαθανάτισε με μία πολύ ωραία φωτογραφία, παρεμφερή με αυτή της παράστασης) και ξεκίνησε μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, με πολύ χιούμορ, αλλά γεμάτη αλήθειες, σεμνότητα και ταπεινότητα από τα δύο παιδιά. Απολαύστε την.

Θα ήθελα να μου πείτε δύο λόγια για τους ρόλους σας στο έργο;                      
Νίτσα: Εγώ κάνω την Αντωνία, είναι μία γυναίκα αρκετά καταπιεσμένη στην συζυγική της ζωή, παρατημένη αλλά κάποια στιγμή να αντιδράσει. Θεωρώ ότι είναι στην καθεμία από εμάς, δεν θεωρώ ότι είναι τόσο αδύναμη όσο δείχνει στην πρώτη ματιά. Πιστεύω ότι καθένας μέσα του κρύβει μία δύναμη όπου την κατάλληλη στιγμή την ανακαλεί.
Γιώργης: Πλέον μετά από τόσες παραστάσεις συνειδητοποιώ ότι δεν είναι τίποτα άλλο από τον κλασσικό άνδρα παγκοσμίως, που θέλει την σύντροφό του στο σπίτι και εκείνον να γυρίζει δεξιά αριστερά, τσιλιμπουρδίζοντας, πηγαίνοντας με άλλες, αλλά η σύζυγος πάντα στο σπίτι και όταν μαθαίνει ότι η σύζυγος κάνει κάτι αντίστοιχο και μάλιστα με τις δικές του ευλογίες και εκεί αντιστρέφονται οι όροι. Κλασικός άνδρας. Τα δικά σου, δικά μου και τα δικά μου δικά μου. Αυτό είναι και η υπόθεση του έργου μας και αυτό πραγματεύεται. Ενώ ξεκινάει με έναν σύζυγο που απατάει την σύζυγό του και την φέρνει σε ακραίες καταστάσεις, στην μέση του έργου έχουμε την ανατροπή αυτής της συνθήκης.
Νίτσα: Εάν απατάει….
Γιώργης: Ναι σωστά έτσι όπως το έχουμε ανεβάσει πλανιέται και αυτό στον αέρα και έτσι βλέπουμε τις αντιδράσεις του συζύγου πλέον. Πιστεύω ο κάθε άνδρας τις καταλαβαίνει χωρίς να τις πω καν.

Έχετε πάρει πολύ αξιόλογες κριτικές και πάτε και πολύ καλά. Πως αντιμετωπίζετε τις κριτικές και την αποδοχή του κόσμου;
Νίτσα: Καταρχάς είναι ευχάριστο. Ποιος θα ήθελε να λένε αρνητικά πράγματα για εκείνον; Προσωπικά εγώ εάν αισθάνομαι καλά και τίμια σε αυτό που κάνω, με αφορά και η εκάστοτε καλή κριτική, όσον αφορά τον κόσμο με αφορά πάντα εάν άρεσε η δεν άρεσε. Όσον αφορά τις κριτικές είναι και το πώς αισθάνομαι και εγώ δηλαδή μπορεί να μου πει κάτι κάποιος πάρα πολύ καλό και εγώ να μην νιώθω καλά ή το αντίθετο.
Γιώργης: Όπως μου είπε χθες ένας φίλος μου οι κριτικές είναι για να χαιρόμαστε εμείς και να ζηλεύουν οι εχθροί μας(γέλια). Ειδικά φέτος είμαστε γεμάτοι, δόξα το θεό, χθες να φανταστείς μας πήραν τις καρέκλες από τα καμαρίνια. Νίτσα είχες χθες καρέκλα στο καμαρίνι σου;
Νίτσα: Όχι από κάποια στιγμή και μετά δεν είχα.
Γιώργης: Αυτό είναι ότι ωραιότερο, η αγάπη του κόσμου, βλέπεις την συμμετοχή του σε όλη την παράσταση γιατί έχει το στοιχείο της διάδρασης, αυτό είναι η καλύτερη διαφήμιση ... ο κόσμος. Σαφώς όμως σχετικά με τις κριτικές χαιρόμαστε και είναι και αυτό που είπα παραπάνω. Ορίστε μίλα που με διακόπτεις και εδώ(γέλια).
Νίτσα: Δεν κατάλαβα…(γέλια). Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι η επιτυχία της παράστασης είναι αυτό, επειδή δεν είμαστε και τόσο γνωστοί ηθοποιοί, αυτή είναι η επιτυχία όλης της ομάδας.

Τι κλίμα επικρατεί εκτός παράστασης;                                                                                               
Νίτσα: Είναι πάρα πολύ καλή, είναι πολύ καλός συνάδελφος, πολύ καλό παιδί, έχει πολύ χιούμορ με δυσκολεύει αρκετές φορές, είναι λίγο τρελός(λόγο το ότι είναι κρητικός), αλλά αυτό εμένα με εξιτάρει (γέλια).
Γιώργης: Σκέψου ότι στην αρχή (γέλια) ύστερα από αυτό το άγχος, υπάρχει καλή χημεία, είναι πολύ καλός άνθρωπος και πολύ καλή συνάδελφος. Βέβαια το τι τραβάει όταν έχω κέφια δεν λέγεται (γέλια).
Τι θα λέγατε να σας γνωρίσουμε λίγο καλύτερα…                                                                            
Νίτσα: Έχω τελειώσει την σχολή του Γιώργου Αρμένη και έχω συμμετάσχει και σε άλλες πολύ αξιόλογες δουλειές. Τώρα αυτή την στιγμή έχω γράψει ένα δικό μου έργο που θα το ανεβάσω εδώ στο Τσάι στην Σαχάρα, θα το σκηνοθετήσω και θα παίξω μαζί με την Ελίνα Τζίτζι και τον Μανώλη Κρητικό και έναν μουσικό.

Ο Γιώργης θα΄ναι;              
Νίτσα: Όχι δεν θα ΄ναι, πρέπει να αποτοξινωθώ (γέλια).
Γιώργης: Γιατί εμένα με ρώτησες εάν σε θέλω άλλο(γέλια). Έχω ξεκινήσει παραστάσεις και με το άλλο έργο που παίζω εδώ σε αυτόν τον χώρο, "Το Χαμόγελο της Μόνα Λίζα" σε σκηνοθεσία κ.Πολυχρονοπούλου Κατερίνα,  Ελένη Φιλίπα και τον Θωμά Βούλγαρη που είναι ένα έργο βασισμένο πάνω στην ιστορία της κλοπής της Τζοκόντα από το Λούβρο που είχε γίνει το 1911. Παράλληλα με το "Ελεύθερο Ζευγάρι". Τώρα και εγώ έχω κάνει πολλά και διάφορα πράγματα, αλλά ας μην τους φορτώνουμε τους αναγνώστες σου με πολλές πληροφορίες για εμάς. Εάν ενδιαφέρεται κάποιος μπορεί να μας αναζητήσει στο διαδίκτυο και να μάθουν κάποια πράγματα για εμάς. Προτιμάμε να μιλάμε μέσα από την δουλειά μας.

Τι θα θέλατε να πείτε κλείνοντας αυτή την συνέντευξη;
Νίτσα: Εύχομαι πραγματικά, γιατί εμείς αγαπάμε αυτό που κάνουμε πάρα πολύ, εμείς κάνουμε τα αδύνατα δυνατά να περνάει καλά ο κόσμος, τον αγαπάμε, μακάρι να έρχεται να μας βλέπει και να περνάει καλά μαζί μας, όπως περνάμε και εμείς καλά μαζί του.
Γιώργης: Θέλω να πω τα ελεύθερα ζευγάρια είναι για την σκηνή να ξεκινήσουμε από αυτό(γέλια)ας έρθουν να δουν το ελεύθερο ζευγάρι, για να δουν τι τα περιμένει εάν αποφασίσουν να διαλέξουν αυτόν τον δρόμο(γέλια)για να περάσουν όμορφα και εάν έρθουν θα περνάμε και εμείς όμορφα μαζί τους.

Περισσότερες φωτογραφίες και  πληροφορίες για τη θεατρική παράσταση Το Ελεύθερο Ζευγάρι

Συνέντευξη του Σπύρου Καλαματιανού στους Νίτσα Μαμουζέλου και Γιώργη Κοντοπόδη

Η Δέσποινα Χαριάτη ένα πολύ όμορφο, αξιόλογο και ταλαντούχο πλάσμα, μια ηθοποιός που σίγουρα το μέλλον της ανήκει, μιλάει στον Σπύρο Καλαματιανό για λογαριασμό του site Diaskedasi.info.
Απολαύστε την.

Τι ήταν αυτό που σε έκανε να ασχοληθείς με την υποκτριτική;
Ανακάλυψα πως δεν είμαι συνηθισμένο άτομο, από όταν ήμουν μικρούλα και είχα ξεκινήσει να κάνω χορό, μπαλέτο. Γενικά ήμουν πολύ δραστήριο παιδί.Έβλεπα και βλέπω τα πάντα με διαφορετικό μάτι, πιο καλλιτεχνικό, δημιουργικό, πχ μπορεί να πάρω ένα σκουπίδι ένα κουτάκι από αναψυκτικό και να το μετατρέψω σε κάτι χρήσιμο, όμορφο, όπως λοιπόν καταλαβαίνεις ή πρώτη μου επαφη με την τέχνη ήταν με το μπαλέτο, αλλά δεν μου αρκούσε, ήθελα κάτι παραπάνω για να εκφραστώ  και να νιώσω καλά, νιώθω όμορφα όταν παίζω.

Τι σημαίνει για εσένα η λέξη Ηθοποιός;
Η λέξη ηθοποιός βάση της ετυμηγορίας της, σημαίνει ποιώ ήθος...τον χαρακτήρα του κάθε ήρωα που κάθε φορά υποδύεται και είναι πολύ ενδιαφέρον, συναρπαστικό για έναν ηθοποιό όταν βρίσκεται σε αυτή την διαδικασία...αλλά πέρα από την ετυμηγορία...σημαίνει χαρά, δημιουργία, εκτόνωση, ευαισθησία, έρωτα, αγάπη για την ζωή, πάθο...είναι πολλές έννοιες μαζί.

Έχεις κάνει πολλές και σημαντικές συνεργασίες.Ποια θέλεις να κάνεις και δεν έχεις κάνει ακόμα;
Έχω κάνει αρκετές...δεν θα έλεγα πολλές, αλλά είναι πολύ καλές. .Δυστηχώς δεν έχω ακόμα κάνει κάποια συνεργασία όπου να μου δίνεται ευκαιρία να πρωταγωνιστώ...και μιλάω τηλεοπτικά, όπου εκεί είτε είμαστε σύμφωνοι είτε όχι ή τηλεόραση σε ξεπροβάλλει. Φέτος όμως έχω την χαρά να παίζω σε μια θεατρική παράσταση όπου πρωταγωνιστώ...βασικά όλοι οι ηθοποιοί της συγκεκριμένης  παράστασης πρωταγωνιστούν με βασικότερο και Νο1 στο είδος τους...τον κ.Μανώλη Δεστούνη...σε σκηνοθεσία, χορογραφίες του επίσης αξιόλογου-θρύλου Φώτη Μεταξόπουλο. Θα ήθελα κάποια στιγμή να συνεργαστώ με το Εθνικό και γιατί όχι να βρεθώ στην Επίδαυρο....ήδη έχω συμμετάσχει σε παραγωγές της Λυρικής Σκηνής όπου έλαβαν χώρα στο Ηρώδειο...τι πιο συναρπαστικό να παίζει ένας ηθοποιός σε τέτοιους χώρους, με αξιόλογες παραγωγές και συνεργάτες.

Ποιό ρόλο έχεις σαν όνειρο και θέλεις να παίξεις;
Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένος ρόλος...με ενδιαφέρουν οι ρολόι που σε αλλάζουν τελείως πάνω στην σκηνή, σε τσαλακώνουν, εκεί όπου εμφανίζεται ο ηθοποιός τελείως διαφορετικός από ότι είναι στην εξωτερική του εμφάνιση και στον πραγματικό του χαρακτήρα. Είναι αρκετές φορές που δεν με έχουν καταλάβει μετά από παράσταση πως ήμουν εγώ πάνω στην σκηνή. Πάντως θα ήθελα να παίξω Μήδεια, Οφηλία, είναι κεντρικοί ρολόι του κλασσικού θεάτρου που με ιντριγκάρουν.

Μίλησε μου για την συνεργασία σου με τον Θανάση Βέγγο;
Για την συνεργασία μου με τον Θανάση Βέγγο...τι να πώ;...τα λόγια ειναι περιττά όταν γνωρίζεις τέτοιους ανθρώπους και είμα πολύ τυχερή. Έχει τύχει να κάνω ένα πέρασμα στο "Περί Ανέμων και Υδάτων" έτυχε να γνωρίσω τον Θανάση Βέγγο πάνω στην διάρκεια των γυρισμάτων...αξιόλογος άνθρωπος, ηθοποιός, σχολείο για εμάς τους νέους...κύριος ιππότης...ότι και να πω είναι λίγο...Θυμάμαι πωσς κάναμε διάλειμμα στην διάρκεια των γυρισμάτων και επειδή καθόμουν σε σκάλες σηκώθηκε από την καρέκλα του για να μου προσφέρει την θέση του...αυτό είναι...από άλλη εποχή πραγματικά...ας είναι καλά εκεί στους ουρανούς.

Μίλησε μας για τις συνεργασίες σου που είχες κάνει με το εξωτερικό...
Έχω συνεργαστεί σε μία Ιταλική παραγωγή, μιας ταινίας που τα γυρίσματα έγιναν στην Πάρο...Το "Ιmmaturi Νο2" του Paolo Genovese μe πρωταγωνιστή τον Raul Bova πολύ γνωστό ηθοποιό της Ιταλίας...ε τι να πει κανείς όταν σε επιλέγουν στην ίδια την χώρα σου...μία τέτοια μεγάλη παραγωγή...έστω και για να κάνεις κάποιο πέρασμα...ήμουν στην Πάρο μια εβδομάδα όπου συνεργατικά μαζί τους, υποδυόμενη μια τουρίστρια. Επίσης έχω συνεργαστεί και έχω συμμετάσχει σε μια εξίσου μεγάλη αμερικανικής παραγωγής ταινία ΄΄The two faces of january΄΄ με πρωταγωνιστές τους Οscar Ιssaac ,Vigo Mortensen. Άλλη μια καταπληκτική συνεργασία μου ήταν στο Μέγαρο Μουσικής  με τους Fura dels baus μια μεγάλη ισπανική ομάδα με επικεφαλή σκηνοθέτη τον Carlus Padrissa...απίστευτη εμπειρία, συνεργασία,επαγγελματισμός.

Η Δέσποινα Χαριάτη τι είναι αυτό που αγαπάει και τι αυτό που απεχθάνεται τόσο σε επαγγελματικό επίπεδο όσο και σε προσωπικό;
Αυτό που πραγματικά απεχθάνονται είναι την κακία που μπορεί να έχει ένας συνάνθρωπος σου, είτε σε προσωπικό επίπεδο είτε μέσα στην δουλειά μας...ή κακία μπορεί να οδηγήσει κάποιον σε άσχημες ενέργειες, σκέψεις ,ενέργειες, η κακία περιλαμβάνει πολλά συναισθήματα, φθόνο, ζήλια, μίσος, αγένεια, κτλ, πραγματικά δεν μπορώ κακούς ανθρώπους, δεν τους θέλω καν στο ενεργειακό μου πεδίο και δυστυχώς ή ευτυχώς είναι πολύ ενεργοποιημένα τα πεδία μου που εκλαμβάνουν κάτι αρνητικό σε έναν χώρο. Από την άλλη αγαπάω τους ευαίσθητους ανθρώπους ,μου αρέσει κάποιος να έχει έντονο χιούμορ, το θεωρώ υψηλό δείκτη εξυπνάδας, μου αρέσει ή καλοσύνη και το αγνό χαμόγελο των ανθρώπων.                  

Ποιο όνειρο σου έχει μείνει ανεκπλήρωτο;
Είναι πολλά σε προσωπικό και σε επαγγελματικό επίπεδο, είναι πολλά που δεν έχουν εκπληρωθεί, αλλά αν τα πω δεν θα είναι όνειρα.

Πες μου για την νέα σου συνεργασία με τον εξαίρετο αυτό θίασο...         
Όπως είπα και πριν φέτος παίζω στην επιθεώρηση πολιτικής επίκαιρης σάτιρας, Κάγκελα Μέρκελ σε σκηνοθεσία χορογραφία του Φώτη Μεταξόπουλου, παίζουμε μια ομάδα νέων ηθοποιών όπου όλοι μας είμαστε πρωταγωνιστές, με μεγαλύτερο τον κ. Δεστούνη. Είναι μία συνεργασία σχολείο, όχι μόνο γιατί με επέλεξαν, αλλά και γιατί οι συνάδελφοί μου είναι όλοι αξιόλογοι, από τους τεχνικούς ως και τους συναδέλφους μου. Έχουμε ξεκινήσει από τις 20 Νοεμβρίου, πάμε πολύ καλά, είμαστε Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή και πάμε για σεζόν, οπότε περιμένουμε όλο τον κόσμο στο Θέατρο Ελπίδας να περάσει όμορφα, γιατί η εποχή που διανύουμε είναι δύσκολη και το γέλιο το έχουμε ανάγκη.

Συνέντευξη στον Σπύρο Καλαματιανό

Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο της Δέσποινας Χαριάτη

Η Άννα Αδριανού μιλά στην κάμερα του Diaskedasi.info

Βρήκαμε την Άννα Αδριανού, στο θέατρο Σταθμός, κατά τη διάρκεια της πρόβας για το έργο της Μάρθας Μπουτσάκα "Συγγνώμη". Μας μίλησε στην κάμερα του Diaskedasi.info για τις πρόβες, για το έργο καθώς και για τους λόγους που την οδήγησαν να το επιλέξει. Το Bullying, η σχολική και εξωσχολική βία, καθώς και η οικογενειακή, είναι τα στοιχεία του έργου, το οποίο παίρνοντας αφορμή ένα αληθινό περιστατικό στη Βαρκελώνη μας δίνει στη θεατρική σκηνή τις διαστάσεις του θέματος.
Η Άννα Αδριανού διασκεύασε το έργο και σε σκηνοθεσία του Τάκη Τζαμαργιά θα παρουσιάσουν από τις 30 Οκτωβρίου στο ΣΤΑΘΜΟΣ Θέατρο.

Τέλος, μας μίλησε για την τηλεοπτική της πορεία στο σενάριο καθώς και το κρυφό της όνειρο να ασχοληθεί και με το πρωτότυπο θεατρικό κείμενο.

Γιατί οι νέοι γίνονται ολοένα και πιο βίαιοι; Τι συμβαίνει σε μια οικογένεια όταν  αγαπημένος τους γιος συμμετέχει σε ένα τρομακτικό και εντελώς αναίτιο έγκλημα;  Πόσο ευθύνονται οι γονείς για τις επιλογές των παιδιών τους;

Ένα έργο - ντοκουμέντο, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα είναι το έργο της Καταλανής στην καταγωγή Μάρτα Μπουτσάκα, ΣΥΓΝΩΜΗ. που θα παρουσιάζεται από τις 30 Οκτωβρίου 2015, στο ανακαινισμένο Θέατρο Σταθμός, σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά.
Σε μια εποχή αλληλοσπαραγμού των ανθρώπινων σχέσεων,  η Μπουτσάκα "φέρνει" στο θέατρο, ένα κείμενο - αναφορά για τη βία της εικόνας και πώς αυτή διαμορφώνει τον ψυχισμό και τις συνειδήσεις των νέων.
Οργή, θυμός, αλλεπάλληλες συγκρούσεις, σωματική και λεκτική βία, όνειρα που καταστρέφονται κι ένα απροσδιόριστο, ασαφές αύριο συνθέτουν το κόσμο των ηρώων της συγγραφέως, σε μια παράσταση παζλ με κινηματογραφική δομή και δημοσιογραφική οξύτητα.

Η Άννα Αδριανού τονίζει με την ελεύθερη διασκευή της το έσωθεν τοπίο των γονιών και ενισχύει την κοινωνική διάσταση του έργου. Αποφεύγει να ασκήσει κριτική στη σύγχρονη οικογένεια ή στις κοινωνικές δομές και δείχνει το δρόμο προς την αγάπη με τη Συγνώμη.