DIASKEDASI.INFO

Ο Μενέλαος Τζαβέλλας ένας εξαιρετικός σκηνοθέτης σε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στον Σπύρο Καλαματιανό για λογαριασμό του site Diaskedasi.info.

Πείτε μας τι ήταν αυτό το οποίο σας έκανε πέρυσι να ανεβάσετε το έργο Ερωτόκριτος και συνεχίζετε και φέτος με μεγάλη επιτυχία στο studio Μαυρομιχάλη...
Ο Ερωτόκριτος για έμενα είναι ένας φόρος τιμής στη πατρίδα μου την Κρήτη. Η αγάπη μου για το νησί μου με έκανε να θέλω να μάθω το έργο του Β. Κορνάρου, ένα έργο μαγικό, το κορυφαίο έργο του αναγεννησιακού δημιουργού, που δεν είναι άλλο από τον ''Ερωτόκριτο'', ένα έργο γραμμένο στην κρητική διάλεκτο. Ο τρόπος που ο Κορνάρος κατακτάει αυτόν τον κόσμο, ο οποίος προϋποθέτει ιδιοσυγκρασία κλασικού, η γαλήνη που πετυχαίνει με έναν αδιάπτωτο έλεγχο του αφηγηματικού λόγου και του τόνου, η ειρωνεία αυτή καθ' εαυτή, θυμίζουν περισσότερο την ξέγνοιαστη αίσθηση ζωής του Ariosto, παρά τα βάσανα και τις τύψεις του Tasso. Γράφοντας με απόλυτη επίγνωση των πράξεών του και διαλέγοντας ένα δρόμο απατηλά εύκολο, με γλωσσικό όργανο παρθενικά βαπτισμένο στο κριτικό ιδίωμα, ο Κορνάρος εξασφάλισε στη νεοελληνική λογοτεχνία ένα αριστούργημα αντιπροσωπευτικό σε πανευρωπαϊκή κλίμακα.

Ποιες είναι οι αλλαγές και οι σκηνοθετικές σας παρεμβάσεις;
Με καινούργια διανομή και δραματικότερη σκηνοθετική ματιά, μια παράσταση που φέτος έχω επικεντρωθεί στα δραματικά στοιχεία του Κορνάρου...η σκηνοθεσία μου ειναι λιτή και κλασσική με σεβασμό στο κείμενο χωρίς  φαμφάρες και τρικ ....ο λόγος στο έργο είναι πρωταγωνιστής.

Τι είναι αυτό που κάνει ένα έργο ξεχωριστό και λέμε αυτό είναι πετυχημένο;
Το κείμενο η σκηνοθεσία ο τρόπος που αγκαλιάζεις το έργο σαφώς και οι ηθοποιοί που είναι σε μία παράσταση φέτος νιώθω πολύ όμορφα με τους συνεργάτες μου η πρωτοεμφανιζόμενη Χριστίνα Γκιντώνη έχει δώσει τις καλύτερες εντυπώσεις σαν Αρετούσα, η Καίτη Φίνου η μετάλλαξη μιας σπουδαίας υποκριτικά ηθοποιού που με τόσο λιτό τρόπο είναι η παραμάνα της Αρετούσας,  ο Στάθης Γκάτσης εντυπωσιάζει σαν Ερωτόκριτος με την ερμηνεία του ο Σταύρος Κανελλίδης λιτός, πιστός φίλος του Ερωτόκριτου που αναδεικνύει την κριτική λεβεντιά, ο Κωνσταντίνος Τζέμος εντυπωσιάζει σαν βασιλιάς πατέρας ο Γιάννης Παναγακόπουλος μας ταξιδεύει στην Κρήτη με την μουσική του λαούτου του ο Κωνσταντίνος Τσιομιδής σαν Κορνάρος αφηγητής μας εντυπωσιάζει με την αφήγηση του, όταν έχεις μια ομάδα δυναμική το αποτέλεσμα είναι μαγικό.

Ποιο έργο (και με ποιους ηθοποιούς)είναι αυτό που θέλετε να ανεβάσετε και δεν έχετε ανεβάσει ακόμα;
Θα ήθελα να κάνω Τρωάδες -Ερωφίλη και πολλά άλλα κλασικά κείμενα θέλω να συνεργαστώ ξανά με την σπουδαία κυρία του θεάτρου την Νέλλη Γκίνη μια πολύ καλή φίλη και συνεργάτης που είναι πάντα κοντά μου ...με την αγαπημένη Καριοφιλιά Καραμπέτη, την Φιλαρέτη Κομνηνού και πολλούς άλλους.

Περιγράψτε μου τον εαυτό σας με λέξεις και προτάσεις που σας αντιπροσωπεύουν;
Είμαι άνθρωπος γεμάτος αγάπη και στόχους, αγάπη για την ζωή και στόχους για το καλό θέατρο.

Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας βήματα;
Ερωτόκριτος για 3 χρόνια ''Ο Ερωτόκριτος είναι ένας φόρος τιμής στη πατρίδα μου τη Κρήτη!'' .......και μια νέα μεγάλη παραγωγή με ένα δυναμικό κλασικό κείμενο εύχομαι να πάνε όλα καλά.

Τι θα θέλατε να πείτε κλείνοντας;
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους έχουν αγκαλιάσει τις δουλειές μου με αγάπη, ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ηθοποιούς μου, που με τόσο αγάπη αγκάλιασαν τον Ερωτόκριτο.

ο Βασίλης Φραντζανάς παραχωρεί συνέντευξη

στον Σπύρο Καλαματιανό

για το Diaskedasi.info

Ο Βασίλης Φραντζανάς ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης(έκπληξη για εμένα)μπορεί και παίζει κρουστά, κιθάρα, τραγουδάει συν ότι είναι και ηθοποιός και όλα αυτά τα κάνει τέλεια. Μου παραχωρεί μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στον Σπύρο Καλαματιανό, για λογαριασμό του site Diaskedasi.info.

Φέτος σε βλέπουμε εκτός από το Caramela live και στο θεατρικό έργο Καναπές πες μας δύο λόγια γι΄αυτή την συνεργασία;
Το θέατρο μπήκε μόλις πέρσι στη ζωή μου. Είναι πολύ νωρίς για να πω κάτι για αυτό σε επαγγελματικό επίπεδο. Αυτό που ξέρω είναι ότι, μέσα από αυτή μου την ενασχόληση, περνάω καλά και νιώθω ότι κερδίζω πολλά σε καλλιτεχνικό επίπεδο.

Είσαι μουσικός τραγουδάς και ηθοποιός τι άλλο να περιμένουμε από εσένα;
Αυτό το μήνα ξεκίνησα γυρίσματα για 2 ταινίες μικρού μήκους, οι οποίες θα προβληθούν σε φεστιβάλ. Ταυτόχρονα ετοιμάζουμε με κάποιους, φίλους-μουσικούς, μια μουσικό-χιουμοριστική παράσταση.

Ποιες είναι οι συνεργασίες που θέλεις να κάνεις και δεν έχεις κάνει ακόμα;
Θα σας πω απλά, πως το είδος τέχνης το οποίο με εξιτάρει αυτή τη περίοδο, είναι οι "μουσικές παραστάσεις". Τα ονόματα δεν με απασχολούν και δεν το λέω υπεροπτικά.

Πότε και πως πήρες την απόφαση να ασχοληθείς με τα καλλιτεχνικά;
Δεν ήταν ποτέ στα σχέδιά μου (πιστέψτε με....). Απλά η ενασχόλησή μου με τη μουσική (από 9 ετών), κάποια στιγμή, βγήκε στην επιφάνεια. Να σημειώσω ότι δε θεωρώ τίποτα τυχαίο.

Εάν σου έλεγα να μου περιγράψεις τον εαυτό σου με κάποιες λέξεις ποιες θα ήταν αυτές;
Είμαι ένας απαιτητικός με τον εαυτό μου τύπος που φτάνει σε επίπεδο τελειομανίας. Είμαι δοτικός σε πολύ λίγους ανθρώπους και ταυτόχρονα απαιτητικός μαζί τους. Έχω στη πρώτη γραμμή τη δουλειά μου και την οικογένειά μου. Και όλα αυτά τα οφείλω στον εγωισμό μου.

Ετοιμάζεις κάποια δισκογραφική δουλειά;
Ούτε ετοιμάζω, ούτε έχω και γι αυτό φταίω μόνο εγώ, γιατί ακόμα δε μπορώ να καταλήξω στο τι ακριβώς θέλω να κάνω. Βοήθεια!!!(γέλια).

Τι θα ήθελες να πεις κλείνοντας;
Όχι στη μιζέρια παιδιά!!!

Φωτογραφίες: Κωσταντίνος Πρόφης & το προσωπικό αρχείο του Βασίλη Φραντζανά

Ο Δημήτρης Γιώτης ένας εξαιρετικός άνθρωπος και ταλαντούχος ηθοποιός με αφορμή τον σπουδαίο ρόλο που παίζει στο έργο του Νικολάι Γκόγκολ “ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΤΡΕΛΛΟΥ” δίνει μία πολύ όμορφη συνέντευξη στον Σπύρο Καλαματιανό για λογαριασμό του site Diaskedasi.info.

Πότε και πως πήρες την απόφαση να ασχοληθείς με την υποκριτική τέχνη;
"Το  θέατρο είναι η ζωή μου" μονολογεί ο ήρωας μου και πόσο με βρίσκω σε τούτα τα λόγια. Νομίζω ότι ο κύβος ερρίφθη από νωρίς. Πέντε ετών πιτσιρίκι ήμουν και το πα, ε! από τότε η πορεία της ζωής μου είναι προκαθορισμένη. Ήθελα να ξεφύγω από θέματα και καταστάσεις των παιδικών μου χρόνων. Να ονειρευτώ, να ταξιδέψω μέσα από τις ζωές των ηρώων. Το θέατρο έχει μέσα το παιχνίδι, ''παίζω'' λέμε... είναι ένα πάρτυ, ένα κάλεσμα, βάζουμε τα καλά μας και σας περιμένουμε να διηγηθούμε ιστορίες. Είναι στάση ζωής να βλέπεις τη ζωή φωτεινά και πολύχρωμα κι όχι μουντά και γκρίζα. Είναι ωραία η ζωή στο θέατρο!

Ποια είναι η συμβουλή που σου έχουν δώσει και κρατάς μέχρι σήμερα;
Η Κάτια Δανδουλάκη είδε σε μένα το πείσμα, την ανάγκη για δημιουργία, το όραμα και ενώ μου λέγε διάφορα, θετικά και ουσιαστικά σε κάποια κουβέντα μας δεν άντεξε και μου πε,"Να συνεχίσεις να τολμάς και να ονειρεύεσαι. Να ρισκάρεις κι ας φας τα μούτρα σου. Είσαι φτιαγμένος από την ίδια πάστα με μένα, δε βάζεις μυαλό. Βουτάς στα βαθειά και καλά κάνεις. Συνέχισε, εγώ σε πιστεύω! Δε σε φοβάμαι!!" Αν δεν πάρουμε την ευθύνη του εαυτού μας, δε μπορούμε να περιμένουμε απ τους άλλους. Θέλω το τιμόνι της ζωής μου να το κουμαντάρω εγώ... κι αν πέσει στα βράχια, δικό μου το λάθος, δικό μου και το μάθημα.

Ποιον ρόλο θέλεις να κάνεις και δεν έχεις κάνει ακόμα;
Τώρα το μυαλό και η καρδιά μου είναι δοσμένη στον Τρελλό". Έχω φτάσει στα όρια της ταύτισης, άκρως απειλητικό και επικίνδυνο... όμως γουστάρω τρελλά!! Ένα ρόλο που αγαπώ και σίγουρα θα συναντηθώ είναι ο ''Oscar''. Η ιστορία αυτού του 10χρόνου παιδιού με συγκινεί ιδιαίτερα. Κρύβει μεγάλες αλήθειες στην ψυχή του και είναι μάθημα ζωής για μας. Είναι πολύ αισιόδοξο, δυνατό, ευχάριστο, μάθημα ενέργειας και θετικής σκέψης και ανεβαίνει στο Θεό. Γίνεται λαμπερό αστέρι για να μας φωτίζει... Το ετοιμάζαμε πέρυσι με την Πέμη Ζούνη (μεγάλη λατρεία και ευτυχία) αλλά λόγου χρόνου και δικαιωμάτων (είχαν ήδη δοθεί και δε το ήξερα, δεν είχε πουθενά ανακοινωθεί) το αναβάλλαμε. Θα γίνει όμως... Θα ρθει κάποια στιγμή στη ζωή μου σίγουρα. Ο ''Oscar'' είναι όνειρο ζωής.

Η τηλεόραση σου λείπει καθόλου;
Κοίταξε έχω κάνει σπουδαίες συνεργασίες στην τηλεόραση και έχω ευτυχήσει σ αυτή, αν αναλογιστείς το "Νυχτερινό Δελτίο'' του Πάνου Κοκκινόπουλου με το Μηνά Χατζησάββα, τις ''Μάγισσες της Σμύρνης'' με σκηνοθέτη τον Κώστα Κουτσομύτη, τις "Ευτυχισμένες μέρες" του Στέφανου Μπλάτσου και την "Επαφή" του Γιάννη Μπότση και τα δύο με την Άννα Ανδριανού, το ''L.A.P.D'' του Στέφανου Μπλάτσου, τη ''Λόλα" του Κώστα Κωστόπουλου είναι μερικές ευτυχισμένες στιγμές στην τηλεόραση... Όμως δε μπορώ να σου πω αν μου λείπει, η τηλεόραση έχει κάτι εφήμερο, μπορεί να μου καλύπτει τη ματαιοδοξία μου αλλά ως εκεί... Είναι για να σε αναγνωρίζει ο περιπτεράς - καθόλου κατακριτέο- αλλά τίποτα πιο σπουδαίο... Ξέρεις ο κόσμος έχει μπερδευτεί. Αρκεί κάποιος να βγει στην τηλεόραση και αμέσως "καταξιώνεται". Είναι ''επώνυμος'', το γιατί? και τι αντιπροσωπεύει, λίγο ενδιαφέρει... Ότι δηλώσεις είσαι, πήξαμε σε δηλώσεις, ταλέντα, μοντέλα που χορεύουν, "ερμηνεύουν" με τέχνη τους κοιλιακούς... οι δύστυχοι... σημεία των καιρών.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στην ζωή σου;
Πέρυσι ήταν μια δύσκολη στιγμή της ζωής μου. Δε θέλω να αναφερθώ παραπάνω, ούτε να το κάνουμε μελό και να γίνω θέμα στο μεσημεριανό τραπέζι. Ήταν κάτι πολύ δικό μου, δύσκολο, δυσάρεστο...αν θες πέρασα τη λεπτή κόκκινη γραμμή...είδα τη ζωή απ την άλλη πλευρά. Ήταν θέμα ζωής και θανάτου. Επέλεξα να μείνω εδώ, να ελπίζω και να δημιουργώ. Ήταν πολύ περίεργη μετάβαση, το πέρασμα αυτό...σε τεντωμένο σκοινί...με κράτησε στη ζωή...αυτό...

Εάν σου έλεγα να μου περιγράψεις τον εαυτό σου με λέξεις ποιες θα ήταν;
Θετικός - Δοτικός - Γενναιόδωρος - Αισιόδοξος - Δημιουργικός - Επίμονος -Εγωϊστής - Οργανωτικός - Κυκλοθυμικός ....ευαίσθητος....

Πες μας δύο λόγια για το έργο που παίζεις;
Είναι εξαιρετικά σημερινό και φοβάμαι πολύ γνώριμο. Πόσοι, μα πόσοι υπάλληλοι της διπλανής πόρτας δεν είδαν τις ζωές τους να καταπατώνται, να εξευτελίζονται, να εκμηδενίζονται. Να χάνουν τη ζωή μέσα απ τα χέρια τους. Πόσοι, μα πόσοι δε νοιώθουν μόνοι. Ουσιαστικά μόνοι. Πιστεύω ότι αυτή η αποξένωση, η δήθεν κοινωνικότητα του fb, η απελπισία της δηλωμένης ύπαρξης, η μοναξιά μας φωνάζει και δεν είναι εκεί κανείς για να ακούσει...ο ήρωας μου σε κάποια στιγμή απόγνωσης μονολογεί '' Έναν άνθρωπο μωρέ. Έναν άνθρωπο χρειάζομαι, να δω και να μιλήσω με έναν άνθρωπο, άντρα η γυναίκα δεν έχει σημασία. Μ έναν άνθρωπο.''

Τι θα ήθελες να πεις κλείνοντας αυτή την συνέντευξη;
Θα θελα να αγαπήσουμε περισσότερο τον διπλανό μας, να τον νοιαστούμε, να μοιραστούμε, να κάνουμε αγκαλιές. Να κοιταχτούμε στα μάτια και να πούμε αλήθειες. Ένα πέρασμα κάνουμε απ τη ζωή. Ας γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι!!

Κώστας Καζανάς
σε μια συνέντευξη στο Θέατρο Ραντάρ
για το Diaskedasi.info

Ο Κώστας Καζανάς μετά από μία τριαντάχρονη, χαμηλών τόνων, αλλά πολύ επιτυχημένης πορείας στο θέατρο μίλησε στην κάμερα του diaskedasi.info. Μαθητής του Εθνικού θεάτρου και του Νίκου Ναουμίδη στη Θεσσαλονίκη, στον οποίο αναφέρεται με πολύ κολακευτικά λόγια, πρόλαβε την παλιά φουρνιά του Εθνικού, ηθοποιοί και δάσκαλοι, οι οποίοι ένας ένας χάθηκαν, αλλά πρόλαβαν να εμφυτέψουν το σπόρο του θεάτρου. Κι ο Κώστας Καζανάς είναι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτού του σπόρου.

Με ευσυνειδησία και καλλιτεχνική δεινότητα υπηρετεί τόσα χρόνια αυτό που αγάπησε και επέλεξε να κάνει, καλλιτεχνικά και ποιοτικά, χωρίς να παρεκκλίνει ή να καταφύγει σε κραυγαλέες θεατρικές κορώνες.

Τριάντα χρόνια συνεχούς και απρόσκοπτης εργασίας που τιμήθηκαν και με το βραβείο Κουν το 2009 για την ερμηνεία του στον «Κο Επιτροπάκη», δεν κατάφεραν να τα ταράξουν ή να τα επηρεάσουν ούτε ο κινηματογράφος, ούτε η τηλεόραση, από την οποία εξάλλου απέχει πια περίπου δέκα χρόνια.

Το πλατύ κοινό τον γνώρισε από την κινηματογραφική επιτυχία του Αντώνη Κόκκινου «Τέλος εποχής» (1994), όπου τελειόφοιτος τότε  μαζί με μια σειρά νέων αγοριών και κοριτσιών από σχολές (ανάμεσά τους ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος και ο Γιώργος Πυρπασόπουλος) έδωσαν τις δικές τους νότες και πινελιές και στην κομβική αυτή, για το ελληνικό σινεμά, ταινία, αλλά και στις αφετηρίες τους.

Στη συνέχεια έλαβε μέρος σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές όπως «Κόκκινος κύκλος» «Δέκατη εντολή» «Αέρινες σιωπές»  «Ζευγάρια» κ.α.

Σήμερα εμφανίζεται στο ολοκαίνουργιο θέατρο ΡΑΝΤΑΡ στην περιοχή του  Αγίου Ιωάννη στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης με ένα έργο του Αλμπέρ Καμύ, την «Η παρεξήγηση».

Ο Κώστας Καζανάς μας μίλησε στην κάμερα για όλα αυτά καθώς και για το πάθος του να επιλέγει θεατρικά να υπηρετεί αυτό που έθεσε ευθύς εξαρχής βγαίνοντας απ’ τη Σχολή του: το καλό ποιοτικό θέατρο, χωρίς εξάρσεις και μεγαλοστομίες, αυτό όμως που σιγά σιγά, σαν ήρεμη δύναμη, δίνει στίγμα και ανεβάζει την πολιτισμική μας στάθμη.

Παρακάτω σας παραθέτουμε την συνέντευξη με τον Κώστα Καζανά.