DIASKEDASI.INFO

Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ή ΕΝΑ ΠΑΡΤΥ ΜΑΣΚΕ
(από το  φιλοσοφικό – ποιητικό κείμενο του Πεσσόα: Η ώρα του Διαβόλου)
στο Τσάϊ στη Σαχάρα

Ένα Πάρτι. Μια Παράσταση. Μια Ιδέα.
 Ένα Πάρτι, με Οικοδεσπότη το Διάβολο. Ο Διάβολος Ποιητής, Φιλόσοφος, αλλά και Είρων. Ο Διάβολος Τζέντλεμαν. Μα όταν ο Διάβολος συνομιλεί με μια γυναίκα, δεν μπορεί  παρά να είναι  και ο ίδιος γυναίκα. Γιατί η Έμπνευση είναι Θηλυκής Μορφής.
Ένας  διάλογος  λοιπόν. Ανάμεσα στη Φαντασία και στην Πραγματικότητα. Στην Ύπαρξη και στη Μη Ύπαρξη.
Η Παράστασή μας, είναι διαδραστική.

Είναι ένα Πάρτι Μασκέ. Χορεύουμε και Φιλοσοφούμε. Η Υψηλή Συχνότητα της Ζωής μας.
Dress Code: Φοράμε τα καλά μας!
Όσο για το τι γίνεται στο τέλος… Τέλος;

Μετάφραση: Μαρία Παπαδήμα
Θεατρική προσαρμογή - Σκηνοθεσία: Ξανθή Ταβουλαρέα
Σκηνικά Αντικείμενα: Ρέον
Κουστούμια: Ρέον
Μουσική Επιμέλεια: Βαλάντης Τερζόπουλος  (Electric Looser)
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Φίλη Μαρσώ, Ξανθή Ταβουλαρέα

Παραστάσεις Βραδινή και Μεταμεσονύκτια:  Παρασκευή στις 21:15 και Σάββατο στις 00:00
Έναρξη: Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου
Λήξη: Κυριακή 8 Νοεμβρίου
Διάρκεια παράστασης: 65 λεπτά- Διάλειμμα: όσο διαρκεί ένα τραγούδι. Μια ευκαιρία να βρεθούμε όλοι μαζί στη σκηνή, να χορέψουμε.
Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 10€, Φοιτητές - Άνεργοι 7€

Τσάι στη Σαχάρα
Λαοδικείας 18
Ιλίσια, Αθήνα
Τηλέφωνο κρατήσεων: 211-0120936

Ξανθή Ταβουλαρέα
(θεατρική προσαρμογή – σκηνοθεσία)

Ε, όταν το διάβασα, είπα: Αυτό το κείμενο, αξίζει να ακουστεί. Και, ήρθε η ώρα του!

Σε μια εποχή που ό,τι γνωρίζαμε αλλάζει, που ο Πολιτισμός, δεν ξέρουμε πια τι είναι, που το Καλό και το Κακό, το Υπάρχον και το μη Υπάρχον, παύουν να κινούνται σε ξεκάθαρα πλαίσια, ο Πεσσόα, μπορεί να μας αλλάξει τη σκέψη, τη Θεώρηση των πραγμάτων (και των μη πραγμάτων). Ευελπιστώ  να μας οδηγήσει σε πιο Υψηλά Νοήματα, να προχωρήσουμε λίγο πιο πέρα, κι ίσως να βρούμε όλοι μας, μια μικρή φιλοσοφική μας πλευρά για να δημιουργήσουμε μια πιο όμορφη Ζωή.

Δεν θα μπορούσε να είναι μια κλασική παράσταση, φτιάξαμε ένα performance. Ένα διαδραστικό, ευχάριστο διάλειμμα της καθημερινότητας. Χρησιμοποιούμε μάσκες, πολλές, καθώς η μάσκα, έχει (για μένα) το νόημα του θανάτου. Σκοτώνουμε αυτό που ξέρουμε (και ξέρουνε και οι άλλοι) ότι είμαστε, και ανασύρουμε σκέψεις, πράξεις, συμπεριφορές, που «ευτυχώς» αποδίδουμε στη μάσκα και όχι στον εαυτό μας.

Και αν κρατούσα μία φράση από αυτόν τον Διάβολο, αυτή θα ήταν:
«Ο Σαίξπηρ, τον οποίον ενέπνευσα πολλές φορές, λέει πως είμαι ένας Τζέντλεμαν»