DIASKEDASI.INFO

Αυγουστίνος Καντιώτης

Ο Αυγουστίνος ΚαντιώτηςΑυγουστίνος Καντιώτης (20 Απριλίου 1907 - 28 Αυγούστου 2010) ήταν Έλληνας Ορθόδοξος επίσκοπος που διετέλεσε Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας από το 1967 έως και το 2000.

Γεννήθηκε στις Λεύκες Πάρου στις 20 Απριλίου του 1907. Το κοσμικό του όνομα ήταν Ανδρέας. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών το 1929. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του ήλθε σε επαφή μεσω του πατέρα του με την εκκλησιαστική οργάνωση «Ζωή», στο οικοτροφείο της οποίας έμεινε για τέσσερα χρόνια.

Χειροτονήθηκε διάκονος παίρνοντας το όνομα Αυγουστίνος το 1935 και πρεσβύτερος το 1942.
Διάκονος χειροτονήθηκε το 1935 και Πρεσβύτερος το 1942. Υπηρέτησε ως Πρωτοσύγκελος στη Μητρόπολη Αιτωλίας, ως στρατιωτικός ιερέας και ως Ιεροκήρυκας στην Αθήνα. Εξέδωσε δεκάδα περιοδικών, ίδρυσε οικοτροφεία φοιτητών και μαθητών, ηγήθηκε της Ιεραποστολικής αδελφότητος Θεολόγων «Ο Σταυρός», εκφώνησε κηρύγματα και συνέγραψε πολλά βιβλία θρησκευτικού περιεχομένου.

Ασυμβίβαστος ιεροκήρυκας και επίσκοπος, ως συγγραφέας έγραψε άνω των 80 βιβλίων. Το 1943 κατά τη διάρκεια της κατοχής διοργάνωσε συσσίτια στην Κοζάνη που εξυπηρετούσαν καθημερινά περίπου 8000 άτομα ενώ μετέπειτα ίδρυσε πληθώρα φιλανθρωπικών ιδρυμάτων.

Από το 1942 ως το 1947 έδρασε στη Μακεδονία ως απεσταλμένος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος για να ανασχέσει την επιρροή των αριστερών δυνάμεων στην περιοχή, αλλά σύμφωνα με τους Κοζανίτες (στην Κοζάνη διέμεινε το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα της κατοχής) και το βιβλίο ενός Κοζανίτη, του Γ.Μύρου, "Η αντίσταση της αγάπης" η παρουσία του ανύψωνε το φρόνημα του λαού, παρηγορούσε με τα κηρύγματά του και παρά το γεγονός ότι πολλές φορές τον κατεδίωξαν οι Ιταλοί και οι Γερμανοί χωρίς φόβο ύψωνε λόγο πατριωτικό, ελεγκτικό και αντιστασιακό.

Χαρακτηριστικό είναι ένα παράδειγμα που αναφέρεται στο βιβλίο σχετικά με τις πολιτικές του πεποιθήσεις:
Γράφει, πως διωκόταν από τους κομμουνιστές ως φασίστας και από τους φασίστες/ναζί ως κομμουνιστής, γιατί μοίραζε φαγητό και στους μεν και στους δε. Όταν, κάποια στιγμή συνελήφθη η απολογία του ήταν η εξής: "εγώ είμαι βρύση, έρχεται πίνει και το πρόβατο, έρχεται πίνει και ο λύκος".

Κατά τον εμφύλιο έδρασε ως στρατιωτικός ιερέας και ιεροκήρυκας στις εμπόλεμες περιοχές.
Τη δεκαετία του 1950 χρημάτισε ιεροκήρυκας στην Αθήνα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 ίδρυσε τον «Σταυρό», που οργάνωνε διαμαρτυρίες εναντίον καλλιτεχνών αλλά και εκκλησιαστικών αξιωματούχων.  που θεωρούσε ότι έθιγαν την Εκκλησία ή την πατρίδα. Επίσης, ο Καντιώτης ανέπτυξε δράση για να απογορευτεί το καρναβάλι, τα καλλιστεία, οι γυμναστικές επιδείξεις και η ψήφος των γυναικών. Ως αποτέλεσμα της κινητοποίησής του και των οπαδών του παραιτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 1962 ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος Βαβανάτσος, που είχε εκλεγεί 12 μέρες νωρίτερα.

Στις 25 Ιουνίου του 1967 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας, μετά από απαίτηση, όπως ισχυρίζεται ο Χρήστος Γιανναράς, της δικτατορίας των συνταγματαρχών προς τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Στη διάρκεια της δικτατορίας συγκρούστηκε πολλές φορές με το καθεστώς της 21ης Απριλίου.και τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο για ενδοεκκλησιαστικά θέματα.  Με πρωτοβουλία του Καντιώτη κατεδαφίστηκε το 1971 ο μητροπολιτικός ναός της Φλώρινας, Άγιος Παντελεήμονας, και θεμελιώθηκε νέος μητροπολιτικός ναός παρουσία του δικτάτορα Παπαδόπουλου.

Το 1972 με τη χρήση ερπυστριοφόρων, που είχαν θέσει στη διάθεσή του οι κρατικές αρχές, κατεδαφίστηκε η εκκλησία του Αμύνταιου και άλλες εκκλησίες του νομού Φλώρινας. Ο Καντιώτης επικαλέστηκε κίνδυνο κατάρρευσης των κτηρίων, ενώ σύμφωνα με τους κατοίκους και μετέπειτα εκδόσεις της Μητρόπολης οι ναοί καταστράφηκαν επειδή ήταν σλαβικού αρχιτεκτονικού ρυθμού.

Κατά τη διάρκεια της ποιμαστορίας του έχτισε γηροκομεία, εκκλησίες, τον συνοικισμό των νεοφωτίστων, νεανικά κέντρα, οικοτροφεία, χριστιανικά βιβλιοπωλεία, κατασκήνωση και έστησε μεγάλους Στουρούς σε ψηλα σημεία της πόλης της Φλώρινας, με τον μεγαλύτερο (33 μέτρα) φωταγωγούμενο να βρίσκεται στον λόφο 1020. Ιδιαίτερα αγάπησε την Ιεραποστολή, απόδειξη είναι η σύσταση πολλών Ιεραποστολικών Αδελφοτήτων. Στην επισκοπή του δημιούργησε τη γυναικεία Ορθόδοξο Ιεραποστολική Αδελφότητα "Η ΑΓΑΠΗ", η οποία λειτουργεί μέχρι σήμερα, ακολουθώντας τα χνάρια του ιδρυτή της και αντίστοιχα την ανδρική "3 ΙΕΡΑΡΧΕΣ", η οποία είναι ενεργή ακόμα. Η δράση των Αδελφοτήτων είναι αφενός η φιλανθρωπία και αφετέρου η κατήχηση.

Μετά τη μεταπολίτευση ζητούσε την αποφυλάκιση των φυλακισμένων δικτατόρων, που θεωρούσε «πολιτικούς κρατούμενους».
Ο Καντιώτης και η Ιεραποστολική Αδελφότητα ο «Σταυρός» καθιέρωσαν ­το σύνθημα «ελευθέρα και ζώσα Εκκλησία» ­ που υιοθετήθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ στη διένεξη με την πολιτεία για το νόμο Τρίτση για την εκκλησιαστική περιουσία. Με το σύνθημα αυτό, ο ίδιος διεκδικούσε, μια Εκκλησία αδέσμευτη από πολιτικά παιχνίδια, ακμαία, εδραία, άσπιλη από σκάνδαλα, με ήθος έντιμο, χριστιανικό κι αδιαπραγμάτευτο (ζητώντας με αυτόν τον τρόπο μια Εκκλησία μακριά από τις αιρέσεις και ιδιαίτερα την παναίρεση του Οικουμενσιμού και καταγγέλοντας την προδοτική στάση κάποιοων κληρικών και στελεχών της Εκκλησίας) . Αυτά απορρέουν από τα δεκάδες βιβλία του, όπως το βιβλίο "Η Ορθοδοξία έναντι του οικουμενισμού".

Στις 14 Ιανουαρίου του 2000 παραιτήθηκε λόγω γήρατος(93 ετών) . Διέμενε στην Φλώρινα, εργαζόμενος πνευματικά. Στις 2 Αυγούστου 2010 υπέστη αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο και νοσηλευόταν σε κρίσιμη αλλά σταθερή κατάσταση στο Νοσοκομείο Φλωρίνης.

Στις 27 Αυγούστου 2010 παρουσίασε νεφρική ανεπάρκεια και στις 5 το πρωί της 28 Αυγούστου πέθανε σε ηλικία 103 ετών και 4 μηνών.

Στην τελευταία κατοικία του τον συνόδευσε κλήρος και λαός από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Κατά την διάρκεια του ενταφιασμού έψαλε όλος ο κόσμος το "Χριστός Ανέστη".
Το σκήνωμά του βρίσκεται στο μοναστήρι του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος, στην πόλη της Φλώρινας.

Τον Ιούλιο του 2010 τα ΕΛΤΑ Φλώρινας είχαν κυκλοφορήσει δέκα συλλεκτικά γραμματόσημα με τον Καντιώτη.