DIASKEDASI.INFO

Αλέκος Σακελλάριος
1913 – 1991

Κορυφαίος θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 7 Νοεμβρίου του 1913. Σπούδασε νομικά και ξεκίνησε την πολυσήμαντη καριέρα του ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Μαθητής». Η πένα του δημοσιογράφου δεν σταμάτησε να τον συντροφεύει σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, αφού αρθρογραφούσε και κρατούσε μόνιμη στήλη χρονογραφήματος σε διάφορα περιοδικά κι εφημερίδες για περίπου 60 χρόνια.

Γρήγορα άρχισε ν’ ασχολείται με τη συγγραφή θεατρικών έργων και κειμένων για επιθεωρήσεις, ξεκινώντας το 1935 με το «Βασιλιά του Χαλβά», που ανέβασε ο θίασος του Πέτρου Κυριακού στο θέατρο «Κοτοπούλη». Πολυγραφότατος, στο θέατρο έγραψε 185 έργα, πολλά απ’ τα οποία είναι καρποί της ευδόκιμης συνεργασίας του με το Χρήστο Γιαννακόπουλο.

Αυτοδίδακτος κινηματογραφιστής, το 1946 ξεκίνησε εξίσου λαμπρή καριέρα και στον κινηματογράφο, σκηνοθετώντας ύστερα από παράκληση του Φιλοποίμενα Φίνου την ταινία «Παπούτσι από τον τόπο σου», σε σενάριο δικό του και του Χρήστου Γιαννακόπουλου.

Γρήγορα διέπρεψε και στον τομέα του κινηματογράφου, μεταφέροντας αρχικά τα ήδη δοκιμασμένα στη σκηνή θεατρικά του έργα και αργότερα με ταινίες που βασίζονταν σε αυτούσια κινηματογραφικά του σενάρια, ταινίες που αποτέλεσαν σταθμό εμπορικότητας, («Λατέρνα φτώχια και φιλότιμο», «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», «Η θεία απ’ το Σικάγο» κ.ά.) και ανέδειξαν τους γνωστότερους σήμερα ηθοποιούς του κινηματογράφου (Τζένη Καρέζη, Αλίκη Βουγιουκλάκη, κ.ά.)

Έγραψε στίχους αμέτρητων τραγουδιών, που είχαν ως αφετηρία τη θεατρική σκηνή, αλλά γρήγορα αποκτούσαν πανελλήνια εμβέλεια («Άστα τα μαλλάκια σου...», «Πάμε σαν άλλοτε», «Πού να’ σαι τώρα», «Το τραμ το τελευταίο», «Ο Ταμπαρίφας» κ.ά.). Περίπου 1.500 τραγούδια φιλοξενούν τους στίχους του, ανάμεσά τους κι αυτά που ξεκινούσαν την πορεία τους από το πανί της μεγάλης οθόνης και συγκεκριμένα από τις ταινίες του («Γαρύφαλλο στ’ αυτί», «Πες μου μία λέξη», «Τράβα μπρος», «Αστο το χεράκι σου», «Νιάου-νιάου βρε γατούλα», «Υπομονή» κ.ά.).

Η πορεία του φυσικά δεν σταμάτησε εδώ. Προσέγγισε το χώρο της τηλεόρασης από το πειραματικό της ακόμη στάδιο και υπήρξε ο συγγραφέας και ο σκηνοθέτης πάνω από 40 τηλεοπτικών κωμωδιών («Δόκτωρ Τικ», «Μία Αθηναία στην Αθήνα» κ.ά.), ενώ παράλληλα παρουσίαζε μόνιμες ψυχαγωγικές εκπομπές («Εγώ κι εγώ», «60 λεπτά χωρίς λεπτά», «Μόνο για σας», «Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα», «Η παλιά επιθεώρηση», κ.ά.).

Τιμήθηκε με το «Έπαθλο Ξενόπουλου» για τα θεατρικά του έργα «Θανασάκης ο πολιτευόμενος» (αργότερα ταινία με πρωταγωνιστές τους Ντίνο Ηλιόπουλο και τον Βύρωνα Πάλλη), «Ένα βότσαλο στη λίμνη» (αργότερα ταινία με πρωταγωνιστή τον αξεπέραστο Βασίλη Λογοθετίδη και πολλά χρόνια μετά ρημέϊκ με τίτλο «Ο Σπαγγοραμένος» με πρωταγωνιστή τον Λάμπρο Κωνσταντάρα), ενώ η ταινία του «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» ψηφίστηκε ως η καλύτερη ταινία της πενταετίας 1955-60, κατά τη διάρκεια της α’ εβδομάδας του Ελληνικού Κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη (μαζί με τη Στέλλα και το Δράκο).

Η αφηγηματική του δεινότητα στην ενθύμηση παλιών και αξέχαστων στιγμών αποτυπώθηκε στις σελίδες του βιβλίου του «Λες κι ήταν χθες» (Εκδόσεις Σμυρνιωτάκη).

Ο Αλέκος Σακελλάριος είναι γνωστός στο ευρύ κοινό σαν σκηνοθέτης και σεναριογράφος παλιών ελληνικών κινηματογραφικών ταινιών, που προβάλλονται με επιτυχία έως σήμερα. Στην πραγματικότητα ήταν ένας πολύ δραστήριος και πολυπράγμων άνθρωπος, αφού έκανε λαμπρή καριέρα και σαν δημοσιογράφος, εκδότης και στιχουργός. Ερασιτεχνικά, ασχολήθηκε με τη μουσική παίζοντας φυσαρμόνικα, αλλά και με την υποκριτική, καθώς εμφανίστηκε ερμηνεύοντας μικρούς ρόλους σε αρκετές από τις ταινίες του. Έδειξε την κλίση του προς τις τέχνες και τη συγγραφή από νεαρή ηλικία.

Όταν ήταν παιδί, οργάνωνε και παρουσίαζε δικές του θεατρικές παραστάσεις και αργότερα, ως μαθητής γυμνασίου εξέδιδε μαζί με τον συμμαθητή του Τάσο Βουρνά, τη σχολική εφημερίδα «Ο μαθητής». Με τα μαθήματα δεν τα πήγαινε και τόσο καλά και όπως έχουν αναφέρει δικοί του άνθρωποι, περνούσε τις τάξεις με το ζόρι, ωστόσο όταν αποφοίτησε από το ιστορικό 8ο γυμνάσιο Αθηνών, όπου ήταν συμμαθητής με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, κατάφερε να μπει στη Νομική Σχολή.

Αν και ολοκλήρωσε με επιτυχία τις σπουδές του, δεν ασχολήθηκε ποτέ με τη δικηγορία γιατί προτίμησε τη δημοσιογραφία. Το ντεμπούτο του στο χώρο, το έκανε στη φιλολογική στήλη της εφημερίδας «Καθημερινή», μετά από γράμμα που έστειλε στον διευθυντή Γεώργιο Βλάχο.

Αργότερα εργάστηκε στις εφημερίδες Ελεύθερη Ελλάδα, Ακρόπολις, Απογευματινή, Ελεύθερος κόσμος, Εθνικός Κήρυξ και άλλες. Έως το τέλος της ζωής του δεν έπαψε ποτέ να γράφει, ενώ κατά τη διάρκεια της καριέρας του διετέλεσε και εκδότης και διευθυντής εντύπων. Η πορεία του στον καλλιτεχνικό χώρο και η ανακάλυψή του από το Φίνο.

Η πορεία του Αλέκου Σακελλάριου στον καλλιτεχνικό χώρο ξεκίνησε το 1935 με την οπερέτα «ο βασιλιάς του χαλβά», που γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Το ένστικτο του Φίνου σχετικά με τον Σακελλάριο, αποδείχτηκε αλάνθαστο. Ο ίδιος είχε αναφέρει για την απήχηση του έργου, πως η παράσταση κράτησε για ένα χρόνο, τη στιγμή που οι υπόλοιπες διαρκούσαν το πολύ έναν μήνα.

Μετά την πρώτη του επιτυχία συνέχισε να γράφει θεατρικά έργα, τα περισσότερα κωμωδίες και σε αρκετά συνεργάστηκε με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο. Με τα σενάρια κινηματογραφικών ταινιών δεν είχε ασχοληθεί, μέχρι που εμφανίστηκε στο χώρο ο Φιλοποίμην Φίνος. Ο Σακελλάριος είχε περιγράψει την αρχή της συνεργασίας τους στο πρόγραμμα του θεατρικού έργου «ο φίλος μου ο Λευτεράκης» που ανέβηκε από το Εθνικό Θέατρο το 1989: Και ξαφνικά εμφανίστηκε ο Φίνος. Νέος, γιος φαρμακοποιού, αλλά με μεγάλη κλίση και ταλέντο σε όλα τα μηχανικά πράγματα. Γύριζε συνέχεια με κατσαβίδια στις τσέπες και έλυνε και έδενε μηχανές, αυτό ήταν το ψώνιο του.

Εγώ εκείνη την περίοδο έγραφα κωμωδίες για το θέατρο. Ο Φίνος που το ήξερε ήρθε και μου είπε: – Γιατί δεν γράφεις και μια κωμωδία για τον κινηματογράφο; Εγώ απάντησα ότι θα έγραφα κωμωδία, αλλά με την προϋπόθεση ότι θα την γύριζε είτε ο Τζαβέλας είτε ο Ιωαννόπουλος οι οποίοι ήταν οι μόνοι που έκαναν εκείνη την εποχή ορθογραφημένο κινηματογράφο. Συμφωνήσαμε τελικά να τη γυρίσει ο Τζαβέλας. Έτσι έγραψα το «παπούτσι απ΄ τον τόπο σου». Ο Φίνος το διάβασε, ενθουσιάστηκε και είπε «Εντάξει αύριο αρχίζεις το γύρισμα. Απόρησα εγώ – ποιος εγώ; Ο Τζαβέλας δε θα γυρίσει την ταινία; – Όχι τελικά δεν θα έρθει. Θα τη γυρίσεις μόνος σου. -Μα εγώ δεν έχω ιδέα, αποκρίθηκα. Δεν ξέρω καν τι είναι μια κινηματογραφική μηχανή. -Δεν έχει σημασία θα σου δείξω εγώ, επέμεινε ο Φίνος. Έτσι άρχισε να μου μιλάει για τα πλάνα και τους όρους. Εγώ άρχισα να μπερδεύομαι με τους όρους. «Θα γυρίσω την ταινία, αλλά με μια συμφωνία, αντί για τους όρους θα χρησιμοποιώ τα χέρια μου για να δείχνω στον οπερατέρ μέχρι που θέλω να είναι το πλάνο. Έτσι γυρίστηκε η πρώτη ταινία με την υπογραφή του Αλέκου Σακελλάριου, όπου εμφανίστηκε για πρώτη φορά και η Γεωργία Βασιλειάδου.

Η λαμπρή πορεία της καριέρας του, απέδειξε πως το ένστικτο του Φίνου ήταν για μια ακόμα φορά αλάνθαστο. Ο Σακελλάριος έγραψε και σκηνοθέτησε πάνω από 50 ταινίες που γνώρισαν οι περισσότερες, μεγάλη επιτυχία. «Χτυποκάρδια στο θρανίο», «Υπάρχει και φιλότιμο», «Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο», «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», «Λατέρνα Φτώχεια και Φιλότιμο», «Ένας Ήρως με Παντούφλες», «Η Κυρά μας η Μαμή», «Ο Ηλίας του 16ου», είναι μόνο μερικές από τις ταινίες του.

Με την Αλίκη Βουγιουκλάκη συνεργάστηκε πολλές φορές. Συνεργάστηκε με όλα τα μεγάλα ονόματα του κινηματογράφου και «ανακάλυψε» αρκετούς από τους μεγάλους πρωταγωνιστές. Εξίσου δραστήριος ήταν και στο χώρο του τραγουδιού. Έγραψε στίχους για πάνω από 2.000 τραγούδια με πιο γνωστά τα «Άστα τα μαλλάκια σου ανακατεμένα», «θα σε πάρω να φύγουμε», «το τραμ το τελευταίο» και άλλα, ενώ έβαλε την υπογραφή του και σε περίπου 40 τηλεοπτικές κωμωδίες.

Η προσωπική του ζωή
Παρόλο που ο Αλέκος Σακελλάριος έκανε τρεις γάμους και απέκτησε δύο κόρες, η προσωπική του ζωή δεν απασχολούσε πολύ τα μέσα της εποχής.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε με την τελευταία του σύζυγο, Κωνσταντίνα Βρεττού- Σακελλάριου, μέχρι που έφυγε από τη ζωή στις 28 Αυγούστου του 1991. Ο πολυπράγμων δημιουργός γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου του 1913 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Ο πατέρας του καταγόταν από τα Ιωάννινα, ενώ η μητέρα του ήταν απόγονος του εθνικού ευεργέτη, Κωνσταντίνου Ζάππα. Αν και έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου δημιουργού, τα έργα του σημειώνουν ακόμα μεγάλη επιτυχία.