DIASKEDASI.INFO

Η διασκέδαση On Line

Χοσέ Αντόνιο Ντομίνγκεθ Μπαντέρα, είναι Ισπανός ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός

Antonio Banderas-5

Αντόνιο Μπαντέρας

Antonio Banderas-2Ο Χοσέ Αντόνιο Ντομίνγκεθ Μπαντέρα (José Antonio Domínguez Bandera, 10 Αυγούστου 1960), γνωστός ως Αντόνιο Μπαντέρας, είναι Ισπανός ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός.

Άρχισε την καριέρα του ως ηθοποιός με μία σειρά ταινιών από τον σκηνοθέτη Πέδρο Αλμοδόβαρ και μετά εμφανίστηκε σε πολύ γνωστές ταινίες του Χόλλυγουντ, ειδικά κατά την δεκαετία του 1990, συμπεριλαμβανομένων των Assassins, Evita, Interview with the Vampire, Philadelphia,Desperado, Η μάσκα του Ζορρό and Spy Kids.

Ο Μπαντέρας έδωσε επίσης την φωνή του στο Γάτος Σπιρουνάτος (Puss in Boots) συνέχεια των ταινιών Σρεκ και στην μέλισσα στη διαφήμιση της Nasonex.

Βιογραφικό
Ο Χοσέ Αντόνιο Ντομίνγκεθ Μπαντέρας γεννήθηκε στη Μάλαγα, της Ανδαλουσίας, στην Ισπανία. Ο πατέρας του, Χοσέ Ντομίνγκεθ, ήταν αστυνομικός στον ισπανικό εμφύλιο.

Η μητέρα του, Άννα Μπαντέρας, ήταν δασκάλα πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Έχει έναν μικρότερο αδερφό,τον Χαβιέ. Παρά το γεγονός ότι το όνομα της οικογένειάς του πατέρα του είναι Domínguez, πήρε το επώνυμο της μητέρας του, όπως το καλλιτεχνικό της. Ως παιδί, ήθελε να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής μέχρι που το σπασμένο πόδι τον εμπόδισε να αφήσει τα όνειρά του στην ηλικία των δεκατεσσάρων.

Το επόμενο διάστημα, ο Μπαντέρας, άρχισε να αναπτύσσει μια ιδιαίτερη αγάπη για το θέατρο, ξεκινώντας σπουδές στη Δραματική Σχολή στη Μάλαγα. Αργότερα μπήκε σε θίασο και έκανε εμφανίσεις σε όλη την Ισπανία, ενώ μάλιστα, είχε συλληφθεί επί δικτατορίας Φράνκο για την ερμηνεία του σε μια παράσταση από το έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ, λόγω πολιτικής λογοκρισίας. Αργότερα οι συλλήψεις για τον ίδιο λόγο έφτασαν τις τρεις.

Το 1981 μετακομίζει στη Μαδρίτη προκειμένου να κυνηγήσει μια καριέρα στην υποκριτική και η εμπειρία που απέκτησε στο δρόμο και στο θέατρο, τον οδηγεί στο Εθνικό θέατρο της Ισπανίας.
Ο ισπανικός κινηματογράφος και ο Αλμοδόβαρ στη ζωή του

Όπως είναι φυσικό, τα πρώτα του βήματα, ο Αντόνιο Μπαντέρας τα έκανε σε ισπανικές ταινίες, κάνοντας το ντεμπούτο του το 1982 στο «Pestañas postizas». Αμέσως, ο Πέδρο Αλμοδοβάρ τον... στρατολόγησε στο «Λαβύρινθο του Πάθους» δίνοντάς του την ευκαιρία να δουλέψει κοντά σε έναν μεγάλο σκηνοθέτη. Λέγεται, μάλιστα, ότι ο Αλμοδοβάρ του είχε ψιθυρίσει κάποια στιγμή όταν τον είχε δει στο Εθνικό θέατρο με τους φίλους του, ότι έχει πολύ ρομαντικό πρόσωπο και πρέπει να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο.Antonio Banderas-6
Τα επόμενα χρόνια της δεκαετίας του ’80 συνεχίζει στον ισπανικό κινηματογράφο με πρωταγωνιστικούς ρόλους σε ταινίες όπως στο «Los zancos» του Κάρλος Σάουρα, το «La corte de Faraón» του Χοσέ Λουίς Γκαρθία Σάντσεζ, αλλά και την τηλεοπτική σειρά «Fragmentos de interior», ενώ το 1986, το «Matador» τον φέρνει ξανά κοντά στον Αλμοδοβάρ, για να υποδυθεί τον νεαρό μαθητή-ταυρομάχο.

Η ταινία θα εξαπλώσει τη φήμη τόσο του Αλμοδοβάρ, όσο και του Μπαντέρας, ο οποίος θα βρεθεί υποψήφιος και για βραβείο Goya β’ αντρικού ρόλου.

Το 1987, με την ταινία «Delirios de amor» κερδίζει βραβείο Sant Jordi καλύτερου ηθοποιού, ενώ την επόμενη χρονιά θα λάβει και πάλι το ίδιο βραβείο, αυτή τη φορά, όμως, για την ερμηνεία του στην ταινία που αποτελεί την τρίτη συνεργασία του με τον Αλμοδοβάρ, «Law of desire». Στη συγκεκριμένη ταινία, μάλιστα, ο Μπαντέρας και ο Αλμοδοβάρ προκαλούν τα πλήθη, αφού ο Ισπανός ηθοποιός υποδύεται τον ομοφυλόφιλο και δίνει το πρώτο τη φιλί στην οθόνη με άλλον άντρα.

Από τρεις, οι συνεργασίες του με τον Αλμοδοβάρ θα γίνουν τέσσερις το 1988 με το «Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης», όπου πρωταγωνιστής είναι το... χάος των ερωτικών σχέσεων, με τον Αλμοδοβάρ να σαρώνει τα βραβεία και τις υποψηφιότητες και τον Μπαντέρας να κερδίζει το βραβείο Fotogramas de Plata καλύτερου ηθοποιού, το οποίο ξαναέρχεται στα χέρια του με το «Baton rouge» και το «El placer de matar».

Η φήμη που κέρδισε από αυτό του τον ρόλο μεγάλωσε ακόμη περισσότερο, όταν το 1990 πρωταγωνίστησε σε μία ακόμη ταινία του Αλμοδοβάρ, τη... «σκοτεινή» και ανορθόδοξη ρομαντική κομεντί «Δέσε με» («Átame!»), όπου ο Μπαντέρας υποδύεται έναν ημι-σχιζοφρενή που απαγάγει μια πορνοστάρ και την κρατά φυλακισμένη, προσπαθώντας να την κάνει να τον αγαπήσει. Το «Δέσε με» είναι η όγδοη ταινία του Ισπανού σκηνοθέτη και η πέμπτη συνεργασία του με τον Μπαντέρας, η οποία προβλήθηκε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου και παρ’ όλο που οι Γερμανοί τον αντιμετώπιζαν με σκεπτικισμό, στην Ισπανία η ταινία θριάμβευσε και έγινε η μεγαλύτερη εγχώρια επιτυχία της χρονιάς. Ο Μπαντέρας βρίσκεται υποψήφιος για βραβείο Goya –μεταξύ άλλων- και σιγά-σιγά προετοιμάζεται για το Χόλιγουντ.

Με τον Ισπανό σκηνοθέτη ο Μπαντέρας θα ξανασυνεργαστεί 21 χρόνια μετά για το «The skin I live in», ξεφεύγοντας από το πρότυπο του... Λατίνου εραστή και ερμηνεύοντας έναν πλαστικό χειρουργό, ο οποίος μετά από διάφορες τραγωδίες του παρελθόντος, μπορεί να δημιουργήσει νέο συνθετικό δέρμα που δεν καταστρέφεται. Η ταινία προβάλλεται ήδη στους κινηματογράφους ανά την Ευρώπη και την Αμερική.

Antonio Banderas-4Το πέρασμα στο Χόλιγουντ
Η πρώτη του γνωριμία με το αμερικανικό κοινό ήρθε με το ντοκιμαντέρ «Μαντόνα: truth or dare» (γνωστό και ως «In bed with Madonna») το 1991, όπου εμφανίστηκε ως... αντικείμενο πόθου της διάσημης τραγουδίστριας.

Ο Ισπανός ηθοποιός μιλούσε ελάχιστα αγγλικά και μάθαινε τους ρόλους του με δυσκολία, αλλά παρ’ όλ’ αυτά δεν το θεώρησε εμπόδιο για να κάνει το βήμα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Τελικά, τα κατάφερε και το 1992 πρωταγωνίστησε μαζί με τον Αρμάντ Ασάντε στο υποψήφιο για Όσκαρ «The mambo kings», στο οποίο οι δυο τους υποδύονται τους αδερφούς και μουσικούς Καστίγιο, που αποτελούσαν το συγκρότημα «Mambo Kings» και έφυγαν από την Κούβα για τις Ηνωμένες Πολιτείες, κυνηγώντας το αμερικάνικο όνειρο.

Η ταινία θεωρήθηκε επιτυχία και την επόμενη χρονιά βρίσκεται μαζί με τον Τζέρεμι Άιρονς, τη Μέριλ Στριπ και την Γκλεν Κλόουζ στο «Σπίτι των πνευμάτων» του Μπίλι Όγκουστ, αλλά και στο πλευρό του Τομ Χανκς στη δικαστική δραματική ταινία «Φιλαδέλφια». Ο Μπαντέρας υποδύθηκε το σύντροφο του Χανκς σε μια ιστορία με θέμα το Aids, τον κοινωνικό ρατσισμό και τον επαγγελματικό αποκλεισμό λόγω της ασθένειας, η οποία δέχτηκε πολύ καλές κριτικές, ξεπέρασε τα 200 εκατομμύρια στο box office και χάρισε το Όσκαρ στον Τομ Χανκς, αλλά και επιπλέον αναγνωρισιμότητα στον Μπαντέρας.

Το 1994, το βιβλίο της Αν Ράις «Interview with the Vampire» ζωντανεύει στη μεγάλη οθόνη δια χειρός Νιλ Τζόρνταν και ο Αντόνιο ντύνεται... βρικόλακας για να βρεθεί δίπλα στον Τομ Κρουζ, τον Μπραντ Πιτ, τον Κρίστιαν Σλέιτερ και την –μικρή τότε- Κίρστεν Ντανστ, στην υποψήφια για 2 Όσκαρ «Συνέντευξη με έναν βρικόλακα».

Ένα χρόνο μετά βρίσκεται μαζί με την Σάρα Τζέσικα Πάρκερ και τη Μία Φάροου στην κομεντί «Ερωτικές ραψωδίες» του Ντέιβιντ Φράνκελ και λίγο αργότερα σκηνοθετείται από τον Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ, στο «Desperado» μαζί με την Σάλμα Χάγιεκ. Πριν ακόμη φύγει η χρονιά, βρίσκεται δίπλα στον Σιλβέστερ Σταλόνε και την Τζούλιαν Μουρ στο θρίλερ δράσης «Assassins» και στο «Two much», πάλι στο ρόλο του Λατίνου εραστή, ανάμεσα στην Ντάριλ Χάνα και τη Μέλανι Γκρίφιθ, με την οποία μάλιστα παντρεύεται το 1996 και παραμένει μαζί της μέχρι και σήμερα, έχοντας ένα παιδί, την Στέλλα Μπαντέρας.

Την ίδια χρονιά συνεργάζεται ξανά με τη Μαντόνα στο βιογραφικό μιούζικαλ «Evita» για τη ζωή της Εβίτα Περόν, της δεύτερης συζύγου του Προέδρου Χουάν Περόν και πρώτης κυρίας της Αργεντινής, από το ’46 μέχρι το ’52 που πέθανε. Υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Άλαν Πάρκερ, ο Μπαντέρας είναι ο αφηγητής Τσε, ο οποίος βασίζεται στην προσωπικότητα του Τσε Γκεβάρα, κερδίζοντας μια υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα – την πρώτη του.

Υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα, όμως, θα είναι και την επόμενη χρονιά, αφού φορέσει τη μάσκα του Ζορό στην ταινία του Μάρτιν Κάμπελ «Η μάσκα του Ζορό», όπου πρωταγωνιστεί με τον Άντονι Χόπκινς και την Κάθριν Ζέτα Τζόουνς, ενώ κερδίζει και το European Film award καλύτερου ηθοποιού, το βραβείο ALMA και βρίσκεται υποψήφιος για διάφορα βραβεία. Ο Μπαντέρας, μάλιστα, γίνεται ο πρώτος Ισπανός ηθοποιός που φοράει την περιβόητη μάσκα, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία.

Το 2001 συνεργάζεται ξανά με τον Ρόμπερτ Antonio Banderas-9Ροντρίγκεζ, ο οποίος τον επιλέγει ως πρωταγωνιστή στη σειρά ταινιών δράσης και περιπέτειας, «Μίνι πράκτορες», σαν... μπαμπά μιας οικογένειας κατασκόπων.

Η ταινία δέχεται καλές κριτικές και το 2002 καταφτάνει το σίκουελ «Μίνι πράκτορες 2: το νησί των χαμένων ονείρων», ενώ το 2003 οι μίνι πράκτορες ξαναχτυπούν με το «Μίνι πράκτορες 3: Game over». Η περιπέτεια, όμως, φαίνεται ότι δεν μένει εκεί και το «Μίνι πράκτορες 4: All the Time in the World in 4D» είναι πλέον γεγονός στις αίθουσες ανά τον κόσμο.

Το 2002 δέχεται τις σκηνοθετικές οδηγίες του Μπράιαν Ντε Πάλμα στο «Femme Fatale» και την ίδια χρονιά, όταν η Σάλμα Χάγιεκ υποδύεται τη Μεξικάνα ζωγράφο, Φρίντα Κάλο, στη βιογραφική ταινία «Φρίντα», ο Μπαντέρας μπαίνει στο ρόλο του ζωγράφου τοιχογράφου και λιθογράφου, Νταβίντ Αλφάρο Σικουέιρος. Στη βραβευμένη με 2 Όσκαρ ταινία συναντούμε επίσης τον Τζέφρι Ρας ως Λέων Τρότσκι, αλλά και τον Έντουαρντ Νόρτον.

Την επόμενη χρονιά συναντά ξανά τους γνώριμους πλέον Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ και Σάλμα Χάγιεκ στο «Κάποτε στο Μεξικό», το οποίο αποτελεί το τελευταίο μέρος της τριλογίας «Μαριάτσι» (οι άλλες δύο ταινίες είναι το «Desperado» και το «El Mariachi») κι ενώ η ταινία δέχτηκε καλές κριτικές, υπήρξε διάχυτη η άποψη ότι ο χαρακτήρας του Μπαντέρας (Ελ Μαριάτσι) μειώθηκε κατά πολύ, έχοντας πλέον δευτερεύοντα ρόλο, στην ίδια του την τριλογία.

Το 2005 ο μασκοφόρος ήρωας... βρίσκεται και πάλι στη μεγάλη οθόνη στο «Ο θρύλος του Ζορό», με τις κριτικές, όμως, να μην είναι και τόσο υπέρ του αυτή τη φορά, αναφέροντας ότι ο μύθος του Ζορό βρίσκεται στην... παρακμή του.
Ο Μπαντέρας μέσα στη δεκαετία του 2000 χαρίζει τη φωνή του και στον... «Παπουτσωμένο γάτο» στις ταινίες του «Σρεκ», ενώ μετά από διάφορους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε ταινίες που δεν σημείωσαν μεγάλη επιτυχία, το 2010 βρίσκεται στα χέρια του Γούντι Άλεν, περνώντας από το καστ της ταινίας «Θα συναντήσεις έναν ψηλό μελαχρινό άντρα».

Ο Ισπανός ηθοποιός εκτός από τις υποκριτικές του ικανότητες, έχει προσπαθήσει να αναπτύξει και τις σκηνοθετικές, κάνοντας την πρώτη του απόπειρα το 1999 σκηνοθετώντας τη... γυναίκα του, Μέλανι Γκρίφιθ, στο «Crazy in Alabama», κερδίζοντας μάλιστα από το πόστο του σκηνοθέτη δύο βραβεία, το ALMA award και το European Film award.
To 2006 κέρδισε και πάλι ως σκηνοθέτης του «El camino de los ingleses» βράβευση από το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, ενώ το όνομά του κάτω από τον τίτλο του σκηνοθέτη θα δούμε πάλι το 2013, στο επιστημονικής φαντασίας θρίλερ «Solo», του οποίου υπογράφει το σενάριο, ενώ θα έχει και πρωταγωνιστικό ρόλο.

Antonio Banderas-3Ενδεικτική φιλμογραφία: «Pestañas postizas» (1982), «Laberinto de pasiones» (1982), «Y del seguro... líbranos Señor!» (1983), «El caso Almería» (1984), «El señor Galíndez» (1984), «Los zancos» (1984), «Réquiem por un campesino español» (1985), «La corte de Faraón» (1985), «Caso cerrado» (1985), «Matador» (1986), «Puzzle» (1986), «27 horas» (1986), «Delirios de amor» (1986), «La ley del deseo» (1987), «Women on the verge of a nervous breakdown» (1988), «El placer de matar» (1988), «Baton rouge» (1988), «Bajarse al moro» (1989), «If They Tell You I Fell» (1989), «La blanca paloma» (1989), «Átame!» (1990), «Contra el viento» (1990), «The Mambo Kings» (1992), «¡Dispara!» (1993), «The house of the spirits» (1993), «Philadelphia» (1993), «Of love and shadows» (1994), «Interview with the vampire: the vampire chronicles» (1994), «Miami rhapsody» (1995), «Desperado» (1995), «Four Rooms» (1995), «Assassins» (1995), «Never talk to strangers» (1995), «Two much» (1995), «Evita» (1996), «The mask of Zorro» (1998), «The 13th warrior» (1999), «The white river kid» (1999), «Play it to the bone» (1999), «Spy kids» (2001), «Original sin» (2001), «Femme fatale» (2002), «Spy Kids 2: Island of Lost Dreams» (2002), «Frida» (2002), «Ballistic: Ecks vs. Sever» (2002), «Spy Kids 3-D: Game Over» (2003), «Once upon a time in Mexico» (2003), «Imagining Argentina» (2003), «The legend of Zorro» (2005), «Take the lead» (2006), «Bordertown» (2006), «My mom’s new boyfriend» (2008), «The other man» (2008), «Thick as thieves» (2009), «You will meet a tall dark stranger» (2010), «The Big Bang» (2011), «La piel que habito» (2011), «Spy Kids: All the Time in the World in 4D» (2011).

Πρώτη σύζυγος του Antonio Banderas ήταν η Ana Leza, που εμφανίστηκε μαζί του στη ταινία «Philadelphia». Μετά από οκτώ χρόνια γάμου, χώρισαν το 1996. Η γνωριμία με τη δεύτερη γυναίκα του, την ηθοποιό Melanie Griffith, έγινε στα γυρίσματα της ταινίας «Two Much» τον Ιανουάριο του 1995. Παντρεύτηκαν στο Λονδίνο τον Μάιο του 1996 και απέκτησαν μαζί μια κόρη την Stella del Carmen Banderas Griffith τον Σεπτέμβριο του 1996. Οι δυο τους ξαναβρέθηκαν μαζί στη μεγάλη οθόνη στην ταινία «Crazy In Alabama» (1999), που ήταν το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Antonio Banderas.

Πληροφορίες: clickatlife.gr