DIASKEDASI.INFO

Η διασκέδαση On Line

Ημέρα του Έθνους των Ρομά σαν σήμερα 8 Απριλίου

Roma people

Ημέρα του Έθνους των Ρομά
σαν σήμερα 8 Απριλίου

Ρομά, αθίγγανοι, τσιγγάνοι, γύφτοι

Ήρθαν από τη βόρεια Ινδία πριν από πολλούς αιώνες (ανάμεσα στο 500 και το 1000 μ Χ).  Πέρασαν από το Αφγανιστάν, την Περσία, την Αρμενία, έφτασαν στην Ανατολία κι από εκεί εξαπλώθηκαν στην Ευρώπη. Από την Ευρώπη μετανάστευσαν στην Αμερική.

Παντού παρέμειναν οι ίδιοι, δεν άλλαξαν τις παραδόσεις και τα έθιμά τους, διατήρησαν τη γλώσσα τους που έχει ινδοευρωπαϊκή καταγωγή ( διασπασμένη όμως σε πολλές τοπικές διαλέκτους), συνέχισαν να είναι νομάδες ή ημινομάδες οι περισσότεροι και αρνήθηκαν να κάνουν επιγαμίες με άτομα έξω από τη φυλή τους. Σε ένα σημείο όμως έδειξαν μια περίεργη προσαρμοστικότητα: ασπάσθηκαν τη θρησκεία του τόπου όπου ζούσαν.

Τους αποκάλεσαν Γύφτους, επειδή νόμισαν ότι ήρθαν από την Αίγυπτο. Τους είπαν Αθίγγανους, δηλαδή ανέγγιχτους (από το στερητικό α + θιγγάνω =αγγίζω), επειδή θεωρήθηκε ότι ανήκαν στην κατώτερη κάστα των Ινδουιστών που δεν επιτρέπεται να αγγίζει κανείς. Ως Τσιγγάνοι (παραφθορά του Αθίγγανοι) έχουν κάτι από βιολιά, Κάρμεν και παθιάρικους έρωτες. Ως Ατζίγγανοι χάνουν αμέσως κάθε γοητεία. Ως Ρομά είναι φυλετική μειονότητα που ζει σε πλείστες χώρες.

Στην Ασία παραδείγματος χάριν βρίσκουμε Ρομά  στο Αφγανιστάν (13.000), στο Ιράν (760.000), στο Ιράκ (αδιευκρίνιστο πόσοι), στην Τουρκία (35.000- 5.000.000), στο Αζερμπαϊτζάν (2.000), στο Καζακστάν (7.000), στην Ταϊλάνδη (10.000-50.000).

Στη Νότια Αφρική (7.900).
Στην Αυστραλία (5.000).

Στην Ευρώπη τους συναντούμε παντού. Ενδεικτικά:
Αυστρία (20.000-50.000)
Βέλγιο (10.000-15.000)
Δανία (1500-2000)
Γερμανία (210.000)
Ολλανδία (35.000-40.000)
Σουηδία (30.000-65.000)
Ελβετία ( 30.000-35.000)
Αγγλία( 44.000-94.000).

Και βέβαια και στη Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Τσεχία, Εσθονία, Φιλανδία, Ουγγαρία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Κροατία, Μολδαβία, Ρωσία, Πολωνία, Σερβία, Ουκρανία και αλλού.

Ταξιδεύουν ως τεχνίτες, όπως και άλλες νομαδικές κουρδικές και περσικές φυλές, και δεν διαφέρουν από τους ομόφυλούς τους που είναι σκορπισμένοι στον υπόλοιπο κόσμο. Είναι απομονωμένοι, στερημένοι και δεν πλησιάζονται εύκολα. Μόρφωση δεν έχουν, επειδή δεν έχουν ταυτότητα ούτε άλλα πιστοποιητικά που να βεβαιώνουν ποιοι είναι. Ζουν σε άθλια σπιτάκια του ενός δωματίου και εκεί πεθαίνουν από απλές, ιάσιμες αρρώστιες, επειδή δεν έχουν υγειονομική περίθαλψη.

Οι πιο πολλοί μαθαίνουν ένα πράγμα: να ζητιανεύουν. Οι περισσότεροι ζουν σε φτωχογειτονιές στη νότια Τεχεράνη σε στενά, ελικοειδή δρομάκια και κάθε πρωί πηγαίνουν στη βόρεια Τεχεράνη για να καθαρίσουν τζάμια αυτοκινήτων ή για να ζητιανέψουν. Άλλοι πουλούν ευτελή πραγματάκια όπως τσίχλες, λουλούδια, ποιήματα  που λένε την τύχη, νάιλον κάλτσες. Οι νεαρές γυναίκες είναι όμορφες.  Ψηλές, αδύνατες, σκουρόχρωμες, με λαμπερά μαλλιά και μακριά νύχια ξεχωρίζουν από τους άλλους ζητιάνους του δρόμου. Οι οδηγοί σταματούν για να τις φλερτάρουν και τους δίνουν και κανένα κέρμα.

Η πολυγαμία είναι συνήθης πρακτική εδώ. Η οικογένεια αποφασίζει για το γάμο των παιδιών, μόλις αυτά μπουν στην εφηβεία. Ο γάμος δεν δηλώνεται πουθενά, επομένως τα παιδιά που γεννιούνται κατόπιν δεν έχουν ταυτότητα. Όταν μεγαλώσουν, θα συνεχίσουν τη ζωή των γονιών τους με τον ίδιο, απαράλλαχτο τρόπο.

Αξίζει τέλος να προσέξουμε τις ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ δύο περιπλανώμενων λαών, των Ρομά και των Εβραίων. Και οι δύο λαοί βρέθηκαν να ζουν σκορπισμένοι σε ξένες χώρες, ανάμεσα σε αλλότρια έθνη, και υπέστησαν διωγμούς και  σκληρή μεταχείριση. Και οι δύο λαοί αρνήθηκαν με πείσμα να αφομοιωθούν από τους άλλους λαούς που τους περιέβαλλαν, παρέμειναν ξεχωριστή εθνική-φυλετική ομάδα και γι’ αυτό το λόγο αντιμετώπισαν τη δυσπιστία και την εχθρότητα του κοινωνικού περιβάλλοντος. Και οι δύο λαοί είχαν μόνο κινητή περιουσία, δεν κατείχαν γη και ασχολήθηκαν με παρόμοια επαγγέλματα (πχ μεταλλουργία) που ταίριαζαν στον τρόπο ζωής τους,  εφόσον δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν να ριζώσουν κάπου.

Οι μεν Ρομά δεν είχαν πρόβλημα να ακολουθήσουν τη θρησκεία της χώρας όπου ζούσαν, αρνήθηκαν όμως με πείσμα να εγκαταλείψουν τον τρόπο ζωής τους και την παράδοσή τους.

Οι  Εβραίοι αντίθετα παρέμειναν πιστοί στην πατρογονική τους θρησκεία και αυτή ήταν ο συνεκτικός κρίκος που τους ένωνε παντού τον κόσμο. Κατά τα άλλα  προσπάθησαν να ακολουθήσουν, όσο τους ήταν δυνατό, τον τρόπο ζωής της κοινωνίας, μέσα στην οποία βρίσκονταν και απέδειξαν ότι μπορούν να ζήσουν με το σύγχρονο τρόπο.

Στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και οι δύο λαοί πλήρωσαν ακριβό τίμημα για τη διαφορετικότητά τους. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο Συμβούλιο του Holocaust Memorial που ίδρυσε ο πρόεδρος Κάρτερ το 1980, δεν υπήρχε κανένα μέλος Ρομά. Η αδικία διορθώθηκε το 1987, όταν το Συμβούλιο απέχτησε το πρώτο μέλος που ανήκε σε αυτή τη φυλή. Η Διεθνής Αμνηστία μάς δίνει μια εικόνα από ένα καταυλισμό τους:
Στις σκηνές οι γυναίκες με τα μακριά, πολύχρωμα ρούχα τους κάθονται οκλαδόν στο βρώμικο πάτωμα και πίνουν τον καφέ τους. Μόλις γύρισαν από την πόλη όπου κάθε μέρα λένε τη μοίρα κοιτάζοντας τις παλάμες των περαστικών.

«Καμιά φορά βγάζουμε 10-12 δολάρια τη μέρα», λένε. «Ο κόσμος όμως μάς αποφεύγει, μας φοβάται».
Δεν έχουν ηλεκτρικό ρεύμα ούτε τρεχούμενο νερό, αν και κάποιοι ζουν στο ίδιο μέρος 20 χρόνια τώρα. Τουαλέτες δεν υπάρχουν. Οι πιο πολλοί δεν είναι πια νομάδες, αλλά όλοι διατηρούν τις παραδόσεις τους. Μιλούν τη γλώσσα Romani και παντρεύουν τα παιδιά τους, μόλις μπουν στην εφηβεία.  Οδηγούν αυτοκίνητα χωρίς άδεια κυκλοφορίας και παράλληλα τα πουλούν και τα αγοράζουν.
«Σε πολλά μέρη δεν είμαστε καλοδεχούμενοι», λένε. «Όταν στήνουμε τις σκηνές μας, έρχονται οι υπάλληλοι του δήμου και προσπαθούν να μας διώξουν».

Αρκετοί δεν έχουν πιστοποιητικό γέννησης και είναι σαν να μην υπάρχουν. Το 90% από αυτούς είναι αναλφάβητοι. Αν κανείς στείλει το παιδί του στο σχολείο, δεν το δέχονται με τη δικαιολογία ότι δεν υπάρχουν κενές θέσεις. Ή, αν πάει κανένα κορίτσι φορώντας τη γνωστή κλαρωτή φούστα, οι δάσκαλοι του ζητούν να φορέσει παντελόνι.
«Αυτό όμως είναι ενάντια στην κουλτούρα μας», λένε οι γυναίκες αυτές.