Είσοδος Μελών
Σαν σήμερα 27 Φεβρουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
| 
| Εμφανίσεις: 1213
Σαν σήμερα 27 Φεβρουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Επέτειοι
Διεθνής Ημέρα Πολικής Αρκούδας
Εορτάζουν
Οσίου Ασκληπιού, (Ασκληπιός, Ασκληπιάς, Ασκληπιάδα)
Αγίου Νήσιου του Μάρτυρος, (Νήσιος, Νήσης).
27 Φεβρουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
380: Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μέγας Θεοδόσιος, με έδικτό του (διάταγμα) αναγνωρίζει τον χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία του ρωμαϊκού κράτους.
425: Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος Β' εκδίδει διάταγμα για τη λειτουργία του Πανδιδακτηρίου στην Κωνσταντινούπολη, κατόπιν προτροπής της συζύγου του, Ευδοκίας.
1549: Ο Ερρίκος Δ’ στέφεται βασιλιάς της Γαλλίας.
1700: Ανακαλύπτεται το νησί της Νέας Βρετανίας, το μεγαλύτερο νησί στο αρχιπέλαγος του Bismarck στη Νέα Γουινέα.
1812: Ο Λόρδος Βύρωνας πραγματοποιεί την πρώτη του ομιλία σαν μέλος της Βουλής των Λόρδων.
1827: Γιορτάζεται το πρώτο καρναβάλι στη Νέα Ορλεάνη της Λουϊζιάνα των ΗΠΑ.
1844: Η Δομινικανή Δημοκρατία αποκτά την ανεξαρτησία της από την Αϊτή.
1860: Ο Αβράαμ Λίνκολν εκφωνεί ομιλία στην Νέα Υόρκη χάρη στην οποία εκλέγεται στην Προεδρεία.
1861: Με αίμα βάφονται στη Βαρσοβία της Πολωνίας διαδηλώσεις υπέρ της ανεξαρτησίας της χώρας από τη Ρωσία. Ο ρωσικός στρατός ανοίγει πυρ εναντίον των συγκεντρωμένων και σκοτώνει πέντε διαδηλωτές.
1869: Εγκαινιάζεται ο ατμοκίνητος αστικός σιδηρόδρομος Αθήνας – Πειραιά, υπό την επωνυμία ΣΑΠ Α.Ε., μετέπειτα ΗΣΑΠ. Επιβάτες στο πρώτο δρομολόγιο είναι η βασίλισσα Όλγα, ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Ζαΐμης, υπουργοί, στρατιωτικοί, διπλωμάτες και άλλοι επίσημοι.
1874: Γίνεται ο πρώτος αγώνας μπέιζμπολ στην Αγγλία στο Lords Cricket Grounds. Οι ομάδες αποτελούνται από παίκτες ποδοσφαίρου, κρίκετ και μερικούς Αμερικανούς παίκτες του μπέιζμπολ.
1890: Οι μποξέρ Danny Needham και Patsy Kerrigan παλεύουν για 100 γύρους σε έναν αγώνα, που διαρκεί 6,5 ώρες και που τελικά ανακηρύσσεται ισόπαλος στο Σαν Φρανσίσκο.
1897: Η Βρετανία αναγνωρίζει την εξουσία των ΗΠΑ στο δυτικό ημισφαίριο, καθώς αποδέχεται την επιδιαιτησία τους στη διαμάχη με τη Βενεζουέλα.
1900: Στη Γερμανία, 18 νεαροί ιδρύουν στο εστιατόριο «Γκιζέλα» του Μονάχου την ποδοσφαιρική ομάδα Μπάγερν.
1900: Στη Μεγάλη Βρετανία, ιδρύεται το Εργατικό Κόμμα, από τα εργατικά συνδικάτα και αριστερούς πολιτικούς φορείς.
1900: Στη Νότια Αφρική, ο λόρδος Ρόμπερτς δέχεται την άνευ όρων παράδοση του στρατηγού των Μπόερς.
1901: Οι σοσιαλεπαναστάτες στην τσαρική Ρωσία, οργισμένοι από την καταπίεση στα σχολεία δολοφονούν τον υπουργό Παιδείας Μπογκολέποφ.
1905: Ο συγγραφέας Μαξίμ Γκόρκι απελευθερώνεται με εγγύηση και εξορίζεται στη Ρίγα της Λετονίας.
1911: Στη Γαλλία, παραιτείται η κυβέρνηση Μπριάν, μετά από έντονη κριτική της αντιπολίτευσης για τη συμβιβαστική τακτική της έναντι της Καθολικής Εκκλησίας.
1915: Εκδίδεται το βιβλίο του σερ Αρθουρ Κόναν Ντόυλ, "Η Κοιλάδα του Φόβου". (The Valley of Fear)
1920: Μετά την υπογραφή συμφωνίας ανακωχής μεταξύ Γαλλίας και Τουρκίας, επιβεβαιώνεται το ουσιαστικό ναυάγιο της Διάσκεψης του Λονδίνου, εφόσον δεν έγιναν δεκτές οι ελληνικές προτάσεις.
1921: Ιδρύεται στη Βιέννη η Διεθνής Ένωση Εργασίας των Σοσιαλιστικών Κομμάτων.
1922: Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ επικυρώνει ομόφωνα την παραχώρηση του δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες.
1929: Καταρρέει στην Αθήνα το εστιατόριο "Πανελλήνιον", με αποτέλεσμα να υπάρξουν πολλοί νεκροί και τραυματίες.
1931: Με αφορμή των υπαλληλικό κώδικα, σημειώνονται διαξιφισμοί μεταξύ Κυβέρνησης και δημοσίων υπαλλήλων.
1932: Στο Λονδίνο, ο Τζέιμς Τσάντουικ ανακοινώνει, ότι ανακάλυψε το νετρόνιο.
1933: Εμπρησμός στο Ράιχσταγκ. Η φωτιά στη γερμανική Βουλή, λίγες μέρες πριν από τις γερμανικές εκλογές, «φορτώθηκε» από τους Ναζί στους κομμουνιστές, και ο Χίτλερ βρήκε την ευκαιρία να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης, να αναστείλει τα πολιτικά δικαιώματα, να κλείσει τον αντιπολιτευτικό Τύπο και να θέσει εκτός νόμου τα πολιτικά κόμματα. Η προβοκάτσια των πρακτόρων των Ναζί αποκαλύφθηκε στη δίκη, ενώ ένας διανοητικά καθυστερημένος Ολλανδός εκτελέστηκε ως αυτουργός. Ήταν όμως πλέον αργά, αφού ο Χίτλερ είχε ήδη εκλεγεί καγκελάριος.
1936: Το παιδί θαύμα του αμερικανικού κινηματογράφου, Σίρλεϊ Τεμπλ υπογράφει συμβόλαιο με την Century Fox αξίας 50.000 δολαρίων για να παίξει σε μία ταινία. Ήταν μόλις επτά χρονών!
1939: Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ επικηρύσσει τις απεργίες.
1940: Οι Ρώσοι εξαπολύουν μεγάλη πολεμική επίθεση, χτυπώντας ανηλεώς τους Φιλανδούς στρατιώτες.
1940: Ο Μάρτιν Κέιμεν και ο Σαμ Ρούμπεν ανακαλύπτουν τον «άνθρακα-14».
1941: Το Καστελόριζο καταλαμβάνεται από αγγλικά αγήματα, γεγονός, που θεωρείται ως προοίμιο απαλλαγής της Δωδεκανήσου από τον ιταλικό ζυγό.
1942: Βυθίζεται από ιαπωνικά μαχητικά αεροσκάφη το αμερικανικό αεροπλανοφόρο Langley.
1943: Εκπνέει ο εθνικός ποιητής Κωστής Παλαμάς. Η κηδεία του έγινε την επομένη και με την συμμετοχή χιλιάδων Αθηναίων μετατράπηκε σε μεγαλειώδη εκδήλωση εθνικής αντίστασης, παρά την ισχυρή παρουσία των κατοχικών δυνάμεων. Ο Άγγελος Σικελιανός απαγγέλλει «Ηχήστε οι σάλπιγγες» και ο λαός ψάλλει με ενθουσιασμό τον Εθνικό Ύμνο.
1949: Στις Βρυξέλλες, οι κομμουνιστές δημιουργούν οχλαγωγία και διακόπτουν την αγόρευση του Ουίνστον Τσόρτσιλ, όταν μιλά υπέρ της ενωμένης Ευρώπης.
1953: Υπογράφεται στο Λονδίνο με τη συμμετοχή και της Ελλάδας, η συμφωνία για τη διαγραφή του γερμανικού χρέους, που έθεσε τα θεμέλια για το μετέπειτα «οικονομικό θαύμα» της Γερμανίας.
1953: Συμμαχικά πολεμικά αεροσκάφη "Θάντερμπερντ" πραγματοποιούν επιδρομή στη βορειοκορεατική βάση στον ποταμό Γιαλού.
1957: Αποφασίζεται στην Κολωνία, έδρα της UEFA , η διοργάνωση του Κυπέλλου Ευρώπης ή "Ανρί Ντελονέ", όπως ακόμα και σήμερα ονομάζεται προς τιμήν του εμπνευστή του. Όνειρο της ζωής του πρώτου γραμματέα της ήταν η ιδέα ενός κυπέλλου με την συμμετοχή εθνικών ομάδων. Ο Ντελονέ, όμως, δεν πρόλαβε την πρώτη σέντρα.
1959: Θεμελιώνεται στην Αθήνα από τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή το ξενοδοχείο «Χίλτον».
1963: Η ΕΣΣΔ ανακοινώνει ότι, 10.000 στρατιώτες θα παραμείνουν στην Κούβα.
1964: Η ιταλική κυβέρνηση ζητάει βοήθεια για να κρατήσει τον Πύργο της Πίζας όρθιο.
1966: Από το τριώροφο κτίριο της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού στο Πεδίον του Άρεως εκπέμπει για πρώτη φορά η Τηλεόραση Ενόπλων Δυνάμεων (ΤΕΔ), μετέπειτα ΥΕΝΕΔ, με ένα πρόγραμμα που ξεκινά στις 19:00 και λήγει στις 21:10.
1969: Στη Ρώμη, χιλιάδες αριστεροί φοιτητές διαμαρτύρονται για την άφιξη του Προέδρου των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Νίξον.
1970: Στο Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας, ένοπλοι σκοτώνουν δύο αστυνομικούς και τραυματίζουν άλλους τέσσερις.
1973: Το αμερικανικό κίνημα Ινδιάνων Ιθαγενών καταλαμβάνει την πόλη Wounded Knee στη Νότια Ντακότα.
1974: Βγαίνει για πρώτη φορά στην κυκλοφορία το περιοδικό People.
1976: Το εθνικοαπελευθερωτικό μέτωπο Πολισάριο κηρύσσει την Αραβική Δημοκρατία της Σαχάρας.
1982: Στην Πολωνία, η Ρωμαιοκαθολική Επισκοπή ζητά την άρση του στρατιωτικού νόμου.
1986: Η γερουσία των ΗΠΑ επιτρέπει την δοκιμαστική τηλεοπτική κάλυψη των συνεδριάσεών της.
1990: Η εταιρεία πετρελαιοειδών Exxon Mobil Corporation (διεθνής ονομασία Esso) βαρύνεται με πέντε ποινικές κατηγορίες για την τεράστια οικολογική καταστροφή, που προκάλεσε το δεξαμενόπλοιο της Exxon Valdez το 1989 στην Αλάσκα.
1991: Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους ανακοινώνει την απελευθέρωση του Κουβέιτ.
1991: Η Αλέκα Παπαρήγα εκλέγεται Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ. Για πρώτη φορά από την ίδρυσή του, το ΚΚΕ τοποθετεί μία γυναίκα στην ηγεσία. Η νέα Γ.Γ. υποστηρίχθηκε από τη λεγόμενη «συντηρητική» πτέρυγα της Κεντρικής Επιτροπής με 57 ψήφους, έναντι 53 που συγκέντρωσε ο Γιάννης Δραγασάκης, τον οποίο υποστήριξε η «ανανεωτική» πτέρυγα.
1992: Ολοκληρώνεται στην Ακρόπολη η μετακίνηση του πέμπτου κίονα της νότιας πλευράς του Παρθενώνα, που είχε καταστραφεί εν μέρει από το βομβαρδισμό του Μοροζίνι, το 1687.
1994: Στην Αυστραλία, πραγματοποιείται μεγάλο συλλαλητήριο της ομογένειας για το Σκοπιανό.
1995: Στη Βρετανία, ο τραπεζικός οίκος Μπάρινγκς, η αρχαιότερη επενδυτική τράπεζα της χώρας καταρρέει, εξαιτίας των ασύμφορων οικονομικών συμφωνιών, που συνήψε στη Σιγκαπούρη, ο 28χρονος υπάλληλος Νικ Λίσον. Έπαιξε και έχασε 500 εκατομμύρια στερλίνες στο Χρηματιστήριο του Τόκιο μέσα σε τρεις βδομάδες.
1996: Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αποφασίζει να άρει τις κυρώσεις, που είχαν επιβληθεί στους Σέρβους της Βοσνίας.
1997: Ο βουλευτής της ΝΔ Κώστας Καραμανλής ανακοινώνει και επισήμως την πρόθεσή του να διεκδικήσει την ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
2000: Η Wendy Toms γίνεται η πρώτη γυναίκα, που διαιτητεύει επαγγελματικό αγώνα ποδοσφαίρου, Lekester- Tranmere Rovers στο Γουέμπλεϊ.
2002: Πραγματοποιείται το μεγαλύτερο άλμα στην ορμονική αντισύλληψη, μετά το χάπι, με το αυτοκόλλητο αντισυλληπτικό Εvra. Το έμπλαστρο περιέχει τις ίδιες ορμόνες με το αντισυλληπτικό χάπι, σε μικρότερες όμως ποσότητες, και διαρκεί μία εβδομάδα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναμένεται να του δώσει άδεια κυκλοφορίας το επόμενο χρονικό διάστημα.
2004: Έκρηξη βόμβας σε επιβατικό πλοίο στις Φιλιππίνες με 116 νεκρούς.
2010: Φονικός σεισμός μεγέθους 8,8 Ρίχτερ «χτυπάει» τη νότια Χιλή, με επίκεντρο την Κονσεπσιόν. Δημιουργείται γιγαντιαίο τσουνάμι. Περίπου 800 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, ενώ οι ζημιές που προκάλεσε ανήλθαν σε 30 δισεκατομμύρια δολάρια (22 δισεκατομμύρια ευρώ).
Γεννήσεις σαν σήμερα
272 - Κωνσταντίνος Α΄, Ρωμαίος αυτοκράτορας, η ιστορία τον ονόμασε Μέγα και η εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο και ισαπόστολο.
Ο Μέγας Κωνσταντίνος (Flavius Valerius Aurelius Constantinus, 27 Φεβρουαρίου 272 - 22 Μαΐου 337), γνωστός και ως Κωνσταντίνος Α΄ ή Άγιος Κωνσταντίνος (στην Ορθόδοξη Εκκλησία και ως Ισαπόστολος) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 306 έως το 337. Ήταν γιος του Φλάβιου Βαλέριου Κωνστάντιου, αξιωματικού του ρωμαϊκού στρατού, και της συζύγου του, Ελένης. Ο πατέρας του έγινε καίσαρας, αναπληρωτής αυτοκράτορας στη δύση, το 293. Ο Κωνσταντίνος στάλθηκε ανατολικά, όπου ανέβηκε στις τάξεις για να γίνει στρατιωτικός αξιωματούχος των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Γαλέριου. Το 305 αναρριχήθηκε στο βαθμό του Αυγούστου και ανακλήθηκε δυτικά για να εκστρατεύσει υπό τον πατέρα του στη Βρετανία. Μετά τον θάνατο του πατέρα του το 306, αναγνωρίστηκε ως αυτοκράτορας από τον στρατό στο Εβόρακο και αναδείχθηκε νικητής σε μία σειρά εμφυλίων πολέμων εναντίον των αυτοκρατόρων Μαξέντιου και Λικίνιου για να γίνει ο μοναδικός ηγέτης Δύσης και Ανατολής από το 324.
Γεννήθηκε στη Ναϊσσό της Μοισίας (σημερινή Νις της Σερβίας) στις 27 Φεβρουαρίου του 272. Γονείς του Κωνσταντίνου ήταν ο Ρωμαίος Καίσαρας Κωνστάντιος Α΄ Χλωρός (Aurelius Valerius Constantius), που ανήκε πιθανόν σε οικογένεια Ιλλυριών, και η Ελένη (μετέπειτα Αγία Ελένη, η Ισαπόστολος), κόρη ξενοδόχου. Ο Κωνστάντιος ήταν μάλλον ταπεινής καταγωγής, παρά τους ισχυρισμούς του γιου του ότι καταγόταν από τον αυτοκράτορα Κλαύδιο Β΄ και η Ελένη κόρη κάποιου πανδοχέα από το Δρέπανο της Βιθυνίας. Όταν γνωρίστηκαν στη γενέτειρα της Ελένης, το 270 μ.Χ., ο Κωνστάντιος είχε ήδη ανέλθει στην ιεραρχία του ρωμαϊκού στρατού και του είχε απονεμηθεί ο τίτλος του «δούκα» (dux, ηγεμών).
Η Ελένη ακολούθησε το σύντροφό της στις εκστρατείες του στη Γερμανία και στη Βρετανία και περίπου το 274 μ.Χ., γέννησε το γιο τους Κωνσταντίνο στη Ναϊσσό, στην πόλη από όπου καταγόταν και ο σύζυγός της. Η χρονολογία γέννησης του Κωνσταντίνου αποτελεί θέμα προς έρευνα για τους ιστορικούς, αφού δεν έχει προσδιορισθεί επακριβώς. Άλλες χρονολογίες που προτείνονται είναι το 271, το 272 ή το 273, ενώ κάποιοι τοποθετούν τη γέννησή του ακόμη και 10 χρόνια μετά, περίπου δηλαδή στα 285 μ.Χ.
Ο Κωνσταντίνος απεβίωσε το 337 μ.Χ. Τόσο το έργο του όσο και ο ίδιος έτυχαν μιας σπάνιας εκτιμήσεως από πολλές πλευρές. Η Ρωμαϊκή Σύγκλητος, όπως αναφέρει ο ιστορικός Ευτρόπιος, θεοποίησε τον Κωνσταντίνο. Η ιστορία τον ονόμασε Μέγα και η εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο και ισαπόστολο.
1711 - Κωνσταντίνος Μαυροκορδάτος, ηγεμόνας της Βλαχίας και της Μολδαβίας
Ο Κωνσταντίνος Μαυροκορδάτος (27 Φεβρουαρίου 1711 - 23 Νοεμβρίου 1769) ήταν Φαναριώτης ηγεμόνας της Βλαχίας και της Μολδαβίας. Συνολικά ανέλαβε έξι φορές την ηγεμονία της Βλαχίας και τέσσερις φορές αυτήν της Μολδαβίας.
Γεννήθηκε το 1711 στη Κωνσταντινούπολη και ήταν γιος του Νικόλαου Μαυροκορδάτου, ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας και μεγάλου διερμηνέα της Υψηλής Πύλης. Υπήρξε άτομο μεγάλης μόρφωσης και γνώριζε έξι γλώσσες (ελληνικά, λατινικά, τουρκικά, ρουµανικά, γαλλικά και ιταλικά).
Ανέλαβε πρώτη φορά, από τις συνολικά έξι, την ηγεμονία της Βλαχίας το 1730, το ίδιο όμως έτος καθαιρέθηκε από υποστηρικτές του γηγενή Μιχάι Ρακόβιτσα, που εκμεταλλεύτηκαν την αλλαγή στη θέση του σουλτάνου, επανήλθε όμως το 1731 στη θέση του, την οποία διατήρησε ως το 1733.
Ηγεμόνευσε επίσης τις περιόδους 1735 - 1741, 1744 - 1748, 1756 - 1758 και 1761 - 1763. Στον θρόνο της Μολδαβίας ανήλθε τέσσερις φορές, τις περιόδους 1733 - 1735, 1741 - 1743, 1748 - 1749 και το 1769. Ενδιάμεσα, εξορίστηκε για ένα διάστημα στη Λήμνο.
Η σφραγίδα του Κωνσταντίνου Μαυρκοκορδάτου.
Ο Κωνσταντίνος Μαυροκορδάτος έμεινε γνωστός για τη Μεταρρύθμιση του 1740, που ονομάστηκε «Ρεφόρμα». Συγκεκριμένα παραχώρησε Σύνταγμα, με το οποίο καταργήθηκε η δουλεία των χωρικών, αναδιοργανώθηκε το προβληματικό σύστημα φορολόγησης, καταργήθηκαν η πολιτοφυλακή και οι στρατιωτικές συνοδείες των βογιάρων, εισήχθη η μέχρι τότε άγνωστη στην περιοχή καλλιέργεια του αραβόσιτου, μεταφράστηκε η Αγία Γραφή στη ρουμανική, καθιερώθηκε η ρουμανική γλώσσα στη λατρεία της Εκκλησίας αντί της σλαβονικής και τέθηκαν οι βάσεις για την αναβάθμιση της εκπαίδευσης. Στην αυλή του φιλοξενήθηκαν μεταξύ άλλων ο ζωγράφος από την Γενεύη Jean-Étienne Liotard, οι Έλληνες λόγιοι Καισάριος Δαπόντες, Μάρκος Αντώνιος Κατσαΐτης, Πέτρος Δεπάστας κ.ά.
Κατά τη διάρκεια του ρωσοτουρκικού πολέμου του 1768 - 1774 τραυματίστηκε στις 5 Νοεμβρίου 1769 σε μάχη στο Γαλάτσι με συνέπεια να πεθάνει στην αιχμαλωσία λίγες μέρες αργότερα.
Γιος του ήταν ο Αλέξανδρος Α' Μαυροκορδάτος ο λεγόμενος δελήβεης.
1799 - Έντουαρντ Μπέλτσερ, ήταν Βρετανός θαλασσοπόρος, εξερευνητής και ναύαρχος του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού. (Sir Edward Belcher, 27 Φεβρουαρίου 1799 - 18 Μαρτίου 1877)
Γεννήθηκε στο Χάλιφαξ της Νέας Σκωτίας στον (Καναδά) το 1799 και το 1812 κατατάχθηκε στο Βασιλικό Ναυτικό. Διατέλεσε μέλος της αποστολής στον Ειρηνικό ωκεανό και στον Βερίγγειο πορθμό υπό τον Φρέντερικ Μπίτσεϊ τον οποίον και διαδέχθηκε στη συνέχεια στις εξερευνήσεις του και ακτογραφήσεις της Αφρικής. Επισκέφθηκε τα αρχιπελάγη της Ινδονησίας, της Κίνας, το Χονγκ Κονγκ, την Κορέα και την Ιαπωνία.
Το 1852 ανέλαβε αρχηγός της αποστολής στο Βόρειο Πόλο προς αναζήτηση του σερ Τζον Φράνκλιν. Στην επιχείρηση εκείνη που ήταν τελικά καταστρεπτική εγκατέλειψε στους πάγους τα τέσσερα από τα πέντε πλοία της ομάδας που διοικούσε. Για αυτό το γεγονός αθωώθηκε στη δίκη που ακολούθησε.
Το 1867 έγινε βαρώνος λαμβάνοντας τον τίτλο του ιππότη του Μπαθ και το 1872 προήχθη σε ναύαρχο. Πέθανε το 1877 στο Λονδίνο.
1861 - Ρούντολφ Στάινερ, ήταν Αυστριακός φιλόσοφος και αρχιτέκτονας.
Σχεδίασε συνολικά 17 κτίρια εκ των οποίων τα πιο γνωστά είναι το Πρώτο και το Δεύτερο Γκαιτεάνουμ. Έγινε ιδιαίτερα γνωστός, κατά τις αρχές του 20ου αιώνα, με την ίδρυση του πνευματικού κινήματος της Ανθρωποσοφίας. (Rudolf Joseph Lorenz Steiner, 27 Φεβρουαρίου 1861 - 30 Μαρτίου 1925)
1862 - Αναστάσιος Μεταξάς, ήταν Έλληνας αρχιτέκτονας, σκοπευτής και δύο φορές Ολυμπιονίκης.
(Αθήνα 27 Φεβρουαρίου 1862 - 28 Ιανουαρίου 1937)
Ήταν ο αρχιτέκτονας που σχεδίασε και κατασκεύασε το σκοπευτήριο της Καλλιθέας, στο οποίο έγιναν τα αγωνίσματα της σκοποβολής στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1896 και της Μεσολυμπιάδας του 1906. Σε δικά του σχέδια αναμορφώθηκε το Παναθηναϊκό στάδιο από τον Γ. Αβέρωφ. Επίσης σε δικά του αρχιτεκτονικά σχέδια επεκτάθηκαν ή αναμορφώθηκαν πολλά ιστορικά κτίρια στην Αθήνα, όπως το Μουσείο Μπενάκη, το σημερινό Προεδρικό Μέγαρο και άλλα.
Δικά του ήταν τα σχέδια του Αιγινήτειου νοσοκομείου, του νοσοκομείου Συγγρού και του Αρεταίειου. Επίσης έκανε τα σχέδια του ιερού ναού Αγίου Δημητρίου του Φαλήρου, τα μέγαρα της Ιονικής και Λαϊκής Τράπεζας, της Σιβιτανιδείου σχολής και της Α.Σ.Ο.Ε.Ε, του Βασιλικού θεάτρου, του Υπουργείου Συγκοινωνιών, του Αρσάκειου Πατρών, του Δικαστικού Μεγάρου Αργοστολίου, και άλλα πολλά.
Διατελούσε αρχιτέκτονας των ανακτόρων επί βασιλείας των Γεώργιου Α', του Κωνσταντίνου ΙΒ' και του Γεώργιου Β'.
Ήταν λάτρης της σκοποβολής, αθλητής του Πειραϊκού συνδέσμου, και συμμετείχε σε 4 Ολυμπιακούς αγώνες. Στους Α' Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 ήταν 4ος στη βολή από 300 μέτρα, και επίσης 4ος με στρατιωτικό τουφέκι από 200 μέτρα. Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1906 ήταν δεύτερος και αργυρός Ολυμπιονίκης στο τραπ σε διπλό στόχο από 14 μέτρα, ενώ συμμετείχε σε άλλα 8 αγωνίσματα της σκοποβολής χωρίς επιτυχία. Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1908 στο Λονδίνο ήταν τρίτος και χάλκινος ολυμπιονίκης στη βολή κατά πήλινων δίσκων με 57 βαθμούς. Τελευταία του συμμετοχή στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1912 στην Στοκχόλμη, όπου συμμετείχε σε δύο αγωνίσματα με καλύτερη διάκριση την 6η θέση στη βολή κατά πήλινων δίσκων.
Έγινε τιμητικά γερουσιαστής Αττικοβοιωτίας και όταν αυτό το σώμα διαλύθηκε, εκλέχτηκε βουλευτής Αττικοβοιωτίας.
Αγαπούσε το κυνήγι, το οποίο απολάμβανε συχνά και μάλιστα, λόγω των γνώσεών του, χρησίμευε πολλές φορές σαν σύμβουλος υπουργών σε θέματα σχετικά με τη θήρα.
Πέθανε σε ηλικία 76 ετών, ύστερα από τριήμερη γρίπη στις 28 Ιανουαρίου 1937.
Τιμές
Το 1939 στον εξωτερικό τοίχο του Παναθηναϊκού Σταδίου τοποθετήθηκε αναμνηστική μεταλλική πλάκα απεικονίζουσα τη μορφή του Αναστασίου Μεταξά, που είχε πραγματοποιήσει την αναμαρμάρωση τού Σταδίου. Τα αποκαλυπτήρια της εντοιχισμένης πλάκας έγιναν την Κυριακή 4 Ιουνίου 1939, στο περιθώριο των Πανελληνίων Αγώνων Στίβου Γυναικών, παρουσία υψηλών επισήμων, όπως ο Διάδοχος του Ελληνικού θρόνου Παύλος, των πολιτικών, αθλητικών και στρατιωτικών αρχών, των συγγενών του και πλήθους κόσμου.
1863 - Τζορτζ Χέρμπερτ Μηντ, ήταν Αμερικανός φιλόσοφος, κοινωνιολόγος και ψυχολόγος στο πανεπιστήμιο του Σικάγου. Ανήκε στην φιλοσοφική-επιστημολογική παράδοση του πραγματισμού. (George Herbert Mead, 27 Φεβρουαρίου 1863 - 26 Απριλίου 1931)
Θεωρείται από τους θεμελιωτές της κοινωνικής ψυχολογίας και γενικότερα της Αμερικανικής κοινωνιολογίας. Ενώ ο Μηντ είναι περισσότερο γνωστός για τη δουλειά του στη φύση του εαυτό και στην διυποκειμενικότητα, ανέπτυξε επίσης και μια θεωρία για τη δράση, όπως επίσης και μια μεταφυσική θεωρία που τονίζει την ανάδυση και την προσωρινότητα, όπου το παρελθόν και το μέλλον βιώνονται υπό το πρίσμα του παρόντος.
1888 - Ρομπέρτο Ασσατζιόλι, ήταν Ιταλός ψυχίατρος και ψυχολόγος ειδικευμένος στην ανθρωπιστική και διαπροσωπική ψυχολογία.
Υπήρξε ο δημιουργός του κινήματος της ψυχοσύνθεσης και εξέτασε λεπτομερώς τη δυνατότητα της σταδιακής ολοκλήρωσης της προσωπικότητας μέσα από τη χρήση της Θέλησης.Την εποχή που ο Ασσατζιόλι ολοκλήρωνε τις σπουδές του στον τομέα της ψυχιατρικής και της νευρολογίας στο Istituto di Studii Superiori Pratici e di Perfezionamento της Φλωρεντία, άρχισε να διαμορφώνει τη θεωρία του σχετικά με την ψυχανάλυση για την οποία πίστευε ότι υπήρχε η ανάγκη μιας περισσότερο ολιστικής προσέγγισης.
Ο Ασσατζιόλι θεωρείται ο πατέρας της Ψυχοσύνθεσης, μιας νέας πνευματικής και ολιστικής προσέγγισης στην ψυχολογία η οποία διαμορφώθηκε ως απόρροια της ψυχανάλυσης.
Την εποχή που ο Ασσατζιόλι ολοκλήρωνε τις σπουδές του στον τομέα της ψυχιατρικής και της νευρολογίας στο Istituto di Studii Superiori Pratici e di Perfezionamento της Φλωρεντία, άρχισε να διαμορφώνει τη θεωρία του σχετικά με την ψυχανάλυση για την οποία πίστευε ότι υπήρχε η ανάγκη μιας περισσότερο ολιστικής προσέγγισης.
Ο Ασσατζιόλι θεωρείται ο πατέρας της Ψυχοσύνθεσης, μιας νέας πνευματικής και ολιστικής προσέγγισης στην ψυχολογία η οποία διαμορφώθηκε ως απόρροια της ψυχανάλυσης.
1891 - Δαβίδ Σαρνόφ, ήταν Ρώσος επιχειρηματίας και πρωτοπόρος του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης, ο οποίος δραστηριοποιήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. (27 Φεβρουαρίου 1891 - 12 Δεκεμβρίου 1971)
1901 - Μαρίνο Μαρίνι, Ιταλός γλύπτης. (ιταλικά: Marino Marini, 27 Φεβρουαρίου 1901 – 6 Αυγούστου 1980)
Ο Μαρίνι εισήχθη στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας το 1917. Μολονότι δεν εγκατέλειψε ποτέ τη ζωγραφική, από το 1922 αφιερώθηκε κυρίως στη γλυπτική. Η δουλειά του ήταν επηρεασμένη από την Ετρουσκική τέχνη και τη γλυπτική του Αρτούρο Μαρτίνι.
Έργα του Μαρίνι έχουν εκτεθεί 2 φορές στην Ελλάδα. Το 1965 συμμετείχε στη συλλογική έκθεση «Παναθήναια της παγκόσμιας γλυπτικής » και το 2006 εκτέθηκαν έργα του σε ατομική έκθεση-αφιέρωμα στην Εθνική Πινακοθήκη.
1902 - Γεώργιος Ιορδανίδης, Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός. (27 Φεβρουαρίου 1902 - 20 Φεβρουαρίου 1977)
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1902 και σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου και στη συνέχεια σε στρατιωτικές σχολές στην Αυστρία και στη Γαλλία.
Ακολούθησε στρατιωτική σταδιοδρομία και μεταξύ άλλων ήταν επιτελής του Πρώτου Σώματος Στρατού (1946-49), Ανώτατος Στρατιωτικός διοικητής Ιονίων Νήσων και σύνδεσμος στο ΝΑΤΟ (1954-55). Μετά την αποστρατεία του, ασχολήθηκε με την πολιτική. Κατά την δικτατορία των Συνταγματαρχών αντιτάχθηκε σθεναρά, με αποτέλεσμα να υποστεί διώξεις και βασανιστήρια. Εξελέγη βουλευτής Επικρατείας με την Ένωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις (μετέπειτα ΕΔΗΚ) το 1974.
Απεβίωσε στο Λονδίνο έπειτα από εγχείριση όγκου στην κοιλιά ενώ ήταν εν ενεργεία βουλευτής, στις 20 Φεβρουαρίου 1977 και στην έδρα του τον διαδέχθηκε ο Κωνσταντίνος Αλιβιζάτος. Η σορός του Ιορδανίδη μεταφέρθηκε από το Λονδίνο στην Ελλάδα, όπου ετέθη σε λαϊκό προσκύνημα και η κηδεία του έγινε από το Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών στις 23 Φεβρουαρίου 1977.
1902 - Τζον Στάινμπεκ, ήταν Αμερικανός συγγραφέας. (John Ernst Steinbeck, Jr, 27 Φεβρουαρίου 1902 – 20 Δεκεμβρίου 1968)
Έγραψε το βραβευμένο με Βραβείο Πούλιτζερ μυθιστόρημα Τα Σταφύλια της Οργής (1939) και τη νουβέλα Άνθρωποι και Ποντίκια (1937). Συνέγραψε συνολικά είκοσι επτά βιβλία, τα οποία περιλαμβάνουν 16 μυθιστορήματα, έξι πραγματικές ιστορίες και πέντε συλλογές διηγημάτων. Το 1962 ο Στάινμπεκ τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Ο Τζον Ερνστ Στάινμπεκ Ο νεότερος γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1902 στην πόλη Σαλίνας στην Καλιφόρνια. Ήταν γερμανικής και ιρλανδικής καταγωγής. Ο Γιόχαν Άντολφ Γκροστάινμπεκ, ο προπάππος του Στάινμπεκ από την πλευρά του πατέρα του, είχε συντομεύσει το όνομα σε Στάινμπεκ όταν μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η οικογενειακή φάρμα στο Χάιλιχενχάους στη Γερμανία ονομάζεται μέχρι σήμερα «Γκροστάινμπεκ».
1910 - Γκένριχ Κασπαριάν, Αρμένιος σκακιστής, θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους σοβιετικούς συνθέτες σκακιστικών σπουδών.
Ο Κασπαριάν γεννήθηκε 27 Φεβρουαρίου 1910 στην Τιφλίδα της Γεωργίας, και πέθανε στις 27 Δεκεμβρίου 1995 στο Ερεβάν της Αρμενίας.
1912 - Λώρενς Ντάρελ, Βρετανός συγγραφέας
Ο Λώρενς Τζωρτζ Ντάρελ (Lawrence George Durrell, 27 Φεβρουαρίου 1912 – 7 Νοεμβρίου 1990), ήταν εκπατρισμένος Βρετανός μυθιστοριογράφος, ποιητής, θεατρικός, ταξιδιωτικός συγγραφέας και πράκτορας. Αντιστεκόταν στη σύνδεσή του με τη Μεγάλη Βρετανία και προτιμούσε να λογίζεται ως «πολίτης του κόσμου»: χαρακτηρίσθηκε ως «άπατρις» το 1968, με την τροποποίηση της Commonwealth Immigrants Act του 1962. Για τον λόγο αυτό του αρνήθηκαν το δικαίωμα εισόδου ή εγκατάστασης στη Βρετανία με τις νέες διατάξεις και ήταν υποχρεωμένος να κάνει αίτηση για βίζα για κάθε του είσοδο στη χώρα.
Το γνωστότερο έργο του είναι η τετραλογία Αλεξανδρινό κουαρτέτο, ενώ μεγάλο μέρος της δημιουργίας του έχει επηρεασθεί από τη μακρόχρονη διαμονή του στην Ελλάδα.
1930 - Τζοάν Γούντγουορντ, Αμερικανίδα ηθοποιός βραβευμένη με Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου για την ταινία του 1957 Η Εύα δίχως πέπλο (The Three Faces of Eve). (αγγλ.: Joanne Gignilliat Trimmier Woodward, 27 Φεβρουαρίου 1930).
Η ηθοποιός που υπήρξε σύζυγος του Πωλ Νιούμαν από το 1958 εώς και το θάνατό του το 2008 είναι επίσης γνωστή για τις ταινίες Ο Φυγάς (The Fugitive, 1959), Καλοκαιρινοί Πόθοι, Χειμωνιάτικα Όνειρα (Summer Wishes, Winter Dreams, 1973), Πόθοι στην Κάψα του Καλοκαιριού (The Long, Hot Summer, 1958), Γνώρισα την Αγάπη, Γνώρισα τη Ζωή (Rachel, Rachel, 1968), Άγριες Μαργαρίτες (The Effect of Gamma Rays on Man-in-the-Moon Marigolds, 1972) και Ο Κύριος και η Κυρία Μπριτζ (Mr. & Mrs. Bridge, 1990) (οι τέσσερις τελευταίες σε συνεργασία με τον Πωλ Νιούμαν).
1932 - Ελίζαμπεθ Τέιλορ, ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός.
Είχε προταθεί για βραβείο Όσκαρ 5 φορές και το έχει κερδίσει δύο, την πρώτη για την ταινία Ζήσαμε στην Αμαρτία του 1960 και τη δεύτερη για το Ποιος Φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ; του 1966.
1948 - Στάθης Ψάλτης, ήταν Έλληνας ηθοποιός.
Κωμικός ηθοποιός που όποτε έπαιζε ρόλους μη κωμικούς απογείωνε τις ερμηνείες και τους χαρακτήρες. Έχει διαπρέψει τόσο στην τηλεόραση τον κινηματογράφο, όσο και στο αγαπημένο του θέατρο. Υπήρχαν στιγμές στη ζωή του που δεν είχε να φάει, όμως όταν είχε χρήματα έκανε πάρα πολλές αγαθοεργίες χωρίς να γίνονται άμεσα γνωστές.
1952 - Φαίδων Σοφιανός, είναι Έλληνας σκηνοθέτης, συνθέτης και τηλεοπτικός παραγωγός, μέλος της Οικογένειας Σοφιανού.είναι Έλληνας σκηνοθέτης, συνθέτης και τηλεοπτικός παραγωγός, μέλος της Οικογένειας Σοφιανού.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από πατέρα Έλληνα και μητέρα Γερμανίδα. Αδερφή του είναι η Ήβη Σοφιανού και γονείς του η Μπριγκίτε Σοφιανού και ο Δήμος Σοφιανός. Όταν ήταν εννέα ετών, όλη η οικογένεια ήρθε και εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Νέα Σμύρνη. Τελείωσε την Γερμανική Σχολή Αθηνών, σπούδασε στην Νομική Αθηνών κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο δίκαιο εταιρειών στο Freiburg της Δ. Γερμανίας. Συνεργάστηκε σαν καθηγητής Γερμανικών με το Ινστιτούτο Γκαίτε Αθηνών και με τα Εκπαιδευτήρια Μωραϊτη, Μαρούδα και Κολλέγιο Αγ. Παρασκευής. Σπούδασε δ/νση φωτογραφίας στη Σχολή Σταυράκου, Επικοινωνία στο ανοικτό Πανεπιστήμιο του Hagen της Δ. Γερμανίας και Φιλοσοφία στο Ανοικτό Παν/μιο Αθηνών. Από το 1975 εργάζεται αποκλειστικά για τις οπτικοακουστικές παραγωγές των εταιρειών της Οικ. Σοφιανού σαν παραγωγός, σκηνοθέτης και συνθέτης. Έχει συνεργαστεί με ελληνικούς και ξένους τηλ/κούς σταθμούς και μεγάλες διεθνείς εταιρείες των ΜΜΕ με αρκετές διακρίσεις εντός κι εκτός Ελλάδος. Από το 2005 έχει αναλάβει την διεύθυνση των studios και το καλλιτεχνικό πρόγραμμα του Πολυχώρου Τέχνης Mabrida στο Κορωπί Αττικής όπου γυρίζονται τηλεοπτικές εκπομπές, κινηματογραφικές ταινίες και φιλοξενούνται εκτός από την μεγάλη έκθεση κούκλας της Οικ. Σοφιανού διάφορες εικαστικές εκθέσεις, παραστάσεις θεάτρου και κουκλοθέατρου, συναυλίες, συνέδρια και ειδικά σεμινάρια αλλά και τμήματα φιλοσοφίας, δημιουργικά εικαστικά εργαστήρια και ειδικά προγράμματα γεωπονίας.
Ασχολείται με την μουσική σύνθεση με κύριο όργανο την κιθάρα, την συγγραφή, την γλυπτική, την ζωγραφική και την φροντίδα εγκαταλειμμένων ζώων που φιλοξενούνται στους στάβλους του Πολυχώρου mabrida.
1957 - Άντριαν Σμιθ, Άγγλος κιθαρίστας, γνωστός ως μέλος του χέβι μέταλ συγκροτήματος Iron Maiden, ενώ έχει συνεργαστεί και με το προσωπικό σχήμα του τραγουδιστή Μπρους Ντίκινσον. (Adrian Frederick "H" Smith, 27 Φεβρουαρίου 1957)
1965 - Παναγιώτης Ποικιλίδης, ήταν Έλληνας αθλητής της πάλης. Συμμετείχε σε τέσσερις Ολυμπιακούς Αγώνες και σε ισάριθμα παγκόσμια πρωταθλήματα.
Ο Παναγιώτης Ποικιλίδης γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1965 στην Καλαμαριά και ξεκίνησε την πάλη στο Βυζαντινό Αθλητικό Όμιλο (ΒΑΟ).
Το 1983 κέρδισε το χρυσό μετάλλιο τόσο στην ελληνορωμαϊκή όσο και στην ελευθέρα πάλη στο παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων. Την ίδια χρονιά ήταν τέταρτος, και στα δύο στυλ πάλης, στους Μεσογειακούς Αγώνες.
Το 1984, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες, κατέλαβε την τέταρτη θέση, στην ελληνορωμαϊκή πάλη, στην κατηγορία των βαρέων βαρών και την όγδοη θέση, στην ίδια κατηγορία, στην ελευθέρα πάλη. Στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1992 στη Βαρκελώνη, ήταν όγδοος, στην κατηγορία 130 κιλών, στην ελληνορωμαϊκή και τέσσερα χρόνια αργότερα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντας, πέμπτος, στο ίδιο στυλ πάλης και στην ίδια κατηγορία.
Έλαβε μέρος σε τέσσερα παγκόσμια πρωταθλήματα από το 1986 μέχρι το 1991. Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1986 κατετάγη έκτος, στην κατηγορία των 100 κιλών. Επίσης ήταν δύο φορές τέταρτος, στα πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα του 1991 και του 1994.
Πέθανε στις 23 Μαΐου 2014 ύστερα από επιπλοκές μετά από εγχείριση ανοιχτής καρδιάς.
Ο Παναγιώτης Ποικιλίδης είχε διετελέσει αντιδήμαρχος Καλαμαριάς.
Ο αδερφός του Γιώργος ήταν επίσης αθλητής της πάλης. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες ήταν 6ος, στην ελευθέρα πάλη, στην κατηγορία των 100 κιλών.
1973 - Πήτερ Άντρε, είναι Άγγλος τραγουδιστής, ελληνοκυπριακής καταγωγής, ο οποίος μεγάλωσε στην Αυστραλία.είναι Άγγλος τραγουδιστής, ελληνοκυπριακής καταγωγής, ο οποίος μεγάλωσε στην Αυστραλία. (Peter James Andrea, 27 Φεβρουαρίου 1973)
Γεννήθηκε στο Χάρροου του Λονδίνου στην Αγγλία. Μετά την αποτυχία της μουσικής του καριέρας, έλαβε μέρος στο δημοφιλές βρετανικό πρόγραμμα I'm a Celebrity, Get Me out of Here! (Είμαι Διασημότητα, Πάρε Με έξω από Εδώ) σε μια ζούγκλα της Αυστραλίας, όπου άρχισε μια ερωτική σχέση με την Αγγλίδα Κέιτυ Πράις (η οποία έχει το ψευδώνυμο Τζόρνταν).
Τον Ιούνιο του 2005, γεννήθηκε ο γιος τους, ο Πήτερ Άντρε Τζούνιορ (και Τζούνιορ τον φωνάζουν), και τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, παντρεύτηκαν στο Κάστρο του Χάικλερ, Νιούμπουρυ, Μπέρκσαϊρ.
Θάνατοι σαν σήμερα
956 - Θεοφύλακτος, υπήρξε Οικουμενικός Πατριάρχης από το 931 μέχρι το θάνατό του το 956.υπήρξε Οικουμενικός Πατριάρχης από το 931 μέχρι το θάνατό του το 956. (917-27 Φεβρουαρίου 956)
Ήταν ο νεώτερος γιος του αυτοκράτορα Ρωμανού Λεκαπηνού. Ο πατέρας του σχεδίαζε από νωρίς να τον εγκαταστήσει στον πατριαρχικό θρόνο γι’ αυτό τον είχε θέσει ως βοηθό του Πατριάρχη Νικολάου Μυστικού. Μετά τον θάνατο του Μυστικού το 925, δυο σύντομες πατριαρχίες και χηρεία του θρόνου για σχεδόν 2 χρόνια, τελικά το 931 χειροτονήθηκε από παπικούς απεσταλμένους Πατριάρχης, σε ηλικία ούτε δεκαπέντε ετών. Κατά την μακρά, 25χρονη, πατριαρχία του υποστήριξε την πολιτική του πατέρα του, υποτάσσοντας στην ουσία την Εκκλησία στην εξουσία του αυτοκράτορα. Επί της πατριαρχίας του μάλιστα άρχισε ο εκχριστιανισμός των Ούγγρων.
Ο Θεοφύλακτος καθ' όλη τη διάρκεια της αρχιερατείας του αδιαφορούσε για τα ιερατικά του καθήκοντα και συντηρούσε στάβλους με άλογα. Το μόνο πάθος του ήταν η ιππασία και το κυνήγι. Τραυματίστηκε θανάσιμα από πτώση από άλογο και πέθανε λίγες μέρες αργότερα. Μαζί με τον ετεροθαλή, παράνομο και ευνούχο αδελφό του Βασίλειο είναι οι μόνοι αρσενικοί απόγονοι του Ρωμανού Λεκαπηνού που επιβίωσαν της πτώσης της οικογένειάς του το 945.
Είναι ενδιαφέρον ότι εισήγαγε στο ναό της Αγίας Σοφίας σκηνική ορχήστρα για να παρουσιαστούν δραματοποιημένες χριστιανικές σκηνές
1887 - Αλεξάντρ Μποροντίν, ήταν γεωργιανής καταγωγής Ρώσος συνθέτης της ρομαντικής εποχής. (Αγία Πετρούπολη 12 Νοεμβρίουυ 1833 – Αγία Πετρούπολη 27 Φεβρουαρίου 1887)
Ο Μποροντίν ο οποίος ήταν, επίσης, γιατρός και εξαίρετος χημικός, υπήρξε μέλος της περίφημης Ομάδας των Πέντε, ενός συνόλου επιφανών μουσικών αφιερωμένων στη δημιουργία «καθαρής», ρωσικής κλασσικής μουσικής.
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι, οι πολύ αξιόλογες συνθέσεις του Μποροντίν, που τον τοποθετούν ανάμεσα στους κορυφαίους συνθέτες της πατρίδας του, δεν ήταν γι’ αυτόν παρά ένα μέσον ανάπαυλας από το επιστημονικό του έργο, στο οποίο αφιερώθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά.
1914 - Κωνσταντίνος Ε΄, ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από το 1897 ως το 1901, οπότε και επαύθη από τις Οθωμανικές Αρχές.ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από το 1897 ως το 1901, οπότε και επαύθη από τις Οθωμανικές Αρχές. (κατά κόσμον Κωνσταντίνος Βαλιάδης, 1833-1914)
Γεννήθηκε το Νοέμβριο του 1833 στη Βέσσα Χίου. Ο πατέρας του ήταν ιερέας και δάσκαλος. Από αυτόν έμαθε και τα πρώτα του γράμματα. Αφού τελείωσε το σχολείο στο νησί του, μπήκε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, από την οποία αποφοίτησε το 1857 αριστούχος. Κατόπιν σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Όταν έγινε Πατριάρχης ο θείος του, ο Αμασείας Σωφρόνιος, τον ακολούθησε στην Κωνσταντινούπολη ως γραμματέας του. Το 1864 χειροτονήθηκε διάκονος. Ακολούθησε το θείο του και μετά την αποχώρησή του από τον Οικουμενικό Θρόνο. Αυτός τον έστειλε για μεταπτυχιακές σπουδές στο Στρασβούργο, την Ελβετία και τη Χαϊδελβέργη.
Το 1872 έγινε γραμματέας της Ιεράς Συνόδου. Το 1874 χειροτονήθηκε ιερέας. Το 1876 εξελέγη Μητροπολίτης Μυτιλήνης και χειροτονήθηκε επίσκοπος. Έμεινε στη Μητρόπολη αυτή ως το 1893, οπότε μετατέθηκε στη Μητρόπολη Εφέσου. Στο μεταξύ, ήταν υποψήφιος (στο τριπρόσωπο) στις Πατριαρχικές εκλογές του 1884, του 1887 και του 1891. Στις 2 Απριλίου 1897, μετά την παραίτηση του Πατριάρχη Άνθιμου Ζ΄, εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης.
Ως Πατριάρχης, όρισε επιτροπή η οποία θα εξέδιδε την Καινή Διαθήκη στο αρχαίο κείμενο, ως επίσημη έκδοση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ιδέα που είχε καλλιεργήσει από πολλά χρόνια. Η έκδοση αυτή έγινε μετά την απομάκρυνσή του από το Θρόνο, το 1904, δαπάναις του. Ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για το κήρυγμα και την εκκλησιαστική βυζαντινή μουσική. Ασχολήθηκε ιδιαιτέρως με το πρόβλημα της διακοπής των σχέσεων με το Πατριαρχείο Αντιοχείας και προσέγγισε την Αγγλικανική Εκκλησία. Επί των ημερών της Πατριαρχίας του προήχθησαν σε Μητροπόλεις όλες οι Επισκοπές της Μακεδονίας.
Κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα του 1901, ως αποτέλεσμα εσωτερικών ερίδων στο Πατριαρχείο, ομάδα Μητροπολιτών ζήτησε την παραίτηση του Πατριάρχη. Μεσολάβησε εκπρόσωπος της Υψηλής Πύλης, ο οποίος προσπάθησε να συμβιβάσει τις αντιμαχόμενες «παρατάξεις», χωρίς όμως αποτέλεσμα. Τελικά, το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής του 1901 υπεγράφη αυτοκρατορικό διάταγμα, το οποίο έπαυε τον Πατριάρχη. Τοποτηρητής εξελέγη ο Μητροπολίτης Προύσσης, ο οποίος ξεκίνησε να χοροστατεί αυθημερόν.
Ο παυθείς Πατριάρχης Κωνσταντίνος μετά από αυτά απεσύρθη στη Χάλκη. Ταλαιπωρημένος από διαβήτη, πέθανε εκεί στις 27 Φεβρουαρίου 1914. Τον Σεπτέμβριο του 2015 έγιναν τα αποκαλυπτήρια προτομής του στην κεντρική πλατεία της γενέτειράς του, Βέσσας Χίου, από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο.
1936 - Ιβάν Πάβλοφ, ήταν Ρώσος φυσιολόγος και ιατρός. Τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Ιατρικής το 1904 για έρευνες σχετικές με τη φυσιολογία του πεπτικού συστήματος. (26 Σεπτεμβρίου, 1849 Ριαζάν, χωριό της Κεντρικής Ρωσίας – 27 Φεβρουαρίου, 1936 Λένινγκραντ)
Είναι ευρύτατα γνωστός για το πείραμά του στο φαινόμενο των εξαρτημένων ανακλαστικών. Ο Πάβλοφ παρόλο που αντιμετώπιζε με σκεπτικισμό την νεαρή για την εποχή του επιστήμη της ψυχολογίας, θεωρούσε πως η θεωρία των εξαρτημένων ανακλαστικών θα μπορούσε να ερμηνεύσει την ψυχωσική συμπεριφορά. Από αυτή την άποψή οι ιδέες του έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη συμπεριφοριστική θεωρία της ψυχολογίας, την οποία εισήγαγε ο Τζον Γουότσον το 1913.
Το αρχικό ενδιαφέρον του Πάβλοφ ήταν η θεολογία, καθώς ο πατέρας του ήταν εφημέριος του χωριού. Στην πορεία της ζωής του ωστόσο διαπίστωσε ότι ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τη χημεία και τη φυσιολογία. Σπούδασε καταρχήν στο πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης στην την Αυτοκρατορική Ιατρική Ακαδημία και έκανε τις μεταδιδακτορικές σπουδές του στη Γερμανία. Επιστρέφοντας στη Ρωσία εργάστηκε στο Εργαστήριο Μπότκιν της Πετρούπολης και αργότερα ανέλαβε την έδρα της Φυσιολογίας στην Αυτοκρατορική Ιατρική Ακαδημία.
Ο Πάβλοφ αν και ανδρώθηκε ως επιστήμονας υπό το τσαρικό καθεστώς, παρέμεινε στη χώρα του μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης το 1917 και παρότι διαφώνησε ευθέως με τις μαζικές διώξεις και εκτελέσεις, ακόμη και διαμαρτυρόμενος εγγράφως στον Στάλιν ή αρνούμενος στον Μπουχάριν την είσοδό του στο εργαστήριό του, συνέχισε τις έρευνές του χρηματοδοτούμενες ανελλιπώς από το κομμουνιστικό καθεστώς έως την ηλικία των 87 ετών, καθώς εργαζόταν κυριολεκτικά ως το τέλος της ζωής του. Τη μέθοδο που ακολουθούσε ο Πάβλοφ σήμερα την ακολουθούν πολλοί ψυχολόγοι σ' όλο τον Κόσμο, όπως η Ελληνίδα Ελπίδα Καλύβα.
1940 - Πέτερ Μπέρενς, Γερμανός σχεδιαστής και αρχιτέκτονας. (Peter Behrens, 14 Απριλίου 1868 - 27 Φεβρουαρίου 1940)
1941 - Λουίζα Ριανκούρ, Γαλλίδα κόμισσα. (γαλλικά: Louise Riencourt, 1846 - 27 Φεβρουαρίου 1941)
Η Λουίζα Ριανκούρ, ήταν Γαλλίδα θαυμάστρια της Ελλάδας με έντονα φιλελληνικά αισθήματα. Ήλθε στην Ελλάδα (Αθήνα) σε νεαρή ηλικία, παρά τις αντιδράσεις της οικογενείας της, και συνδέθηκε με τις σημαντικότερες οικογένειες της αθηναϊκής κοινωνίας. Αργότερα επέστρεψε στη Γαλλία όπου και παντρεύτηκε τον κόμη Ριανκούρ, χωρίς να σταματήσει να υποστηρίζει τα ελληνικά εθνικά δίκαια με δημοσιεύματα και πλήθος εκδηλώσεων.
Υπήρξε από τους ενθερμότερους υποστηρικτές του Ελευθερίου Βενιζέλου, από την αρχή της πολιτικής του πορείας όταν έφτασε από την Κρήτη καλεσμένος του Στρατιωτικού Συνδέσμου. Ήταν συχνότατα καλεσμένος στο σπίτι της και μέσω της σχέσης του αυτής προέβαλε την πολιτική του στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα της Αθήνας της εποχής, με αποτέλεσμα να αποκτήσει πολλούς θερμούς οπαδούς.
Πέθανε σε βαθύ γήρας στην Αθήνα στις 27 Φεβρουαρίου του 1941. Ο Δήμος Αθηναίων, τιμώντας την, έδωσε το όνομά της σε αθηναϊκή οδό στους Αμπελόκηπους.
1943 - Κωστής Παλαμάς, ήταν Έλληνας ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ιστορικός και κριτικός της λογοτεχνίας. (Πάτρα, 13 Ιανουαρίου 1859 - Αθήνα, 27 Φεβρουαρίου 1943)
Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, με σημαντική συνεισφορά στην εξέλιξη και ανανέωση της νεοελληνικής ποίησης. Αποτέλεσε κεντρική μορφή της λογοτεχνικής γενιάς του 1880, πρωτοπόρος, μαζί με τον Νίκο Καμπά και τον Γεώργιο Δροσίνη, της αποκαλούμενης Νέας Αθηναϊκής (ή Παλαμικής) σχολής.
1952 - Θεόδωρος Πάγκαλος, ήταν Έλληνας στρατιωτικός, επίορκος κινηματίας και συνωμότης κατ΄ επανάληψη, που αναδείχθηκε δικτάτορας πρωθυπουργός και πρόεδρος της Δημοκρατίας. (Σαλαμίνα, 11 Ιανουαρίου 1878 - Κηφισιά, 27 Φεβρουαρίου 1952)
Συμμετείχε στο κίνημα στο Γουδί, στους Βαλκανικούς πολέμους, στο κίνημα της Θεσσαλονίκης, στη Μικρασιατική εκστρατεία, στην επανάσταση του 1922, ενώ από το 1925, με το κίνημα της 25ης Ιουνίου ανέλαβε την πρωθυπουργία, ουσιαστικά ως δικτάτορας.
Στη συνέχεια υποχρεώνοντας σε παραίτηση τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας Παύλο Κουντουριώτη, μετά από μια εκλογική παρωδία εξελέγη πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Παρέμεινε στην εξουσία μέχρι το 1926, συλλαμβάνοντας και εκτοπίζοντας άνευ δίκης τους πολιτικούς του αντιπάλους στην Νάξο, οπότε και ανατράπηκε από το κίνημα του Κονδύλη.
Από το 1926 μέχρι το θάνατό του, το 1952, αποσύρθηκε, με μερικά μικρά διαλείμματα, από την πολιτική ζωή του τόπου.
Από τους ιστορικούς έχει χαρακτηριστεί ως αρκετά αμφιλεγόμενη προσωπικότητα.
Θεωρείται πως είχε ανάμειξη στον σχηματισμό των δοσιλογικών Ταγμάτων Ασφαλείας κατά την Κατοχή.
Ο πολιτικός Θεόδωρος Πάγκαλος είναι εγγονός του.
1954 - Στέλλα Χασκίλ, ήταν Ελληνίδα κορυφαία ερμηνεύτρια του ρεμπέτικου. (πραγματικό όνομα: Στέλα Γεχασκέλ, Θεσσαλονίκη, 1918 - Αθήνα, 27 Φεβρουαρίου 1954)
Ερμήνευσε περισσότερα από 100 τραγούδια, ενώ έγραψε στίχους και μουσική σε 20. Η φωνή της ήταν κοφτή, λιτή, στις μέσω χαμηλές νότες. Αν και συνεργάστηκε με τους περισσότερους σύγχρονούς της δημιουργούς, χαρακτηριστική είναι η ερμηνεία της στα τραγούδια της κατοχής του Βασίλη Τσιτσάνη. Υπήρξε η τραγουδίστρια που ερμήνευσε σε πρώτη εκτέλεση πολλά κλασικά τραγούδια όπως το «Κάποια μάνα αναστενάζει», το «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι», «Ακρογιαλιές – Δειλινά», «Για τα μάτια π’ αγαπώ», «Αράπικο λουλούδι», «Η πεντάμορφη», «Μπιρ-Αλλάχ», «Πάλιωσε το σακάκι μου», «Το Κατινάκι ξέχασες».
Πέθανε από καρκίνο το 1954 στην Αθήνα, σε ηλικία μόλις 36 χρονών.
1957 - Γιάννης Κεφαλληνός, , γνωστός και ως Jean Kefalinos, ήταν διακεκριμένος έλληνας χαράκτης, σχεδιαστής βιβλίων και καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. (Αλεξάνδρεια Αιγύπτου, 12 Ιουλίου 1894 – Αθήνα, 27 Φεβρουαρίου 1957)
Οι γονείς του Κεφαλληνού ήταν ευκατάστατοι αστοί με καταγωγή από την Ζάκυνθο και την Χίο και είχαν άλλα όνειρα για τον γιο τους. Ο νεαρός Κεφαλληνός ξεκίνησε σπουδές μηχανικού στην Γάνδη του Βελγίου. Όμως, παρά τις εξαιρετικές του επιδόσεις στα μαθηματικά και παρά τις παραινέσεις των γονέων του, ο Κεφαλληνός αποφάσισε να εγκαταλείψει τις σπουδές του στην Γάνδη για να σπουδάσει στο Παρίσι Ιστορία της Τέχνης και ζωγραφική.
1959 - Νικόλαος Τρικούπης, ήταν Έλληνας στρατηγός, ηγετική μορφή της Μικρασιατικής Εκστρατείας. (Μεσολόγγι, 1869 - 27 Φεβρουαρίου 1959)
Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι. Ήταν γιος του Θεμιστοκλή Τρικούπη και αδελφός του Κωνσταντίνου Τρικούπη. Εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων από την οποία και αποφοίτησε το 1888 ως ανθυπολοχαγός πυροβολικού. Στη συνέχεια μετέβη στη Γαλλία, όπου και ολοκλήρωσε τη στρατιωτική του εκπαίδευση, παραμένοντας εκεί επί μια επταετία (1889-1895).
Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα, συμμετείχε στους Α' Σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες στη άθλημα της σκοποβολής. Στους αγώνες που έγιναν στο σκοπευτήριο Καλλιθέας, ήταν τρίτος στη βολή με πολεμικό όπλο από 200 μέτρων με 1718 βαθμούς. Το 1897, πολέμησε στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο στο επιτελείο της 1ης Μεραρχίας. Το 1904, μετατέθηκε στο συγκροτούμενο τότε Σώμα Γενικών Επιτελών και μετά την κατάργηση του σώματος, επανήλθε στο όπλο του.
Στους Βαλκανικούς πολέμους, διετέλεσε επιτελάρχης της 3ης Μεραρχίας υπό τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Δαμιανό. Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, διετέλεσε διαδοχικά διοικητής συντάγματος πυροβολικού, επιτελάρχης του Γ΄ Σώματος Στρατού, καθώς και υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, πολέμησε στο Μακεδονικό Μέτωπο ως συνταγματάρχης, όταν ανέλαβε διοικητής της 3ης Μεραρχίας με την είσοδο της Ελλάδας στον πόλεμο. Μετά την νικηφόρα προέλαση του Ελληνικού Στρατού μέχρι τα σερβοβουλγαρικά σύνορα κοντά στην σερβική πόλη Πιρότ, προάχθηκε σε υποστράτηγο.
Μετείχε στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Ήταν διοικητής του Α' Σώματος Στρατού στη περιοχή της πόλης Αφιόν Καραχισάρ. Όμως ο Τρικούπης, αν και ηγείτο πέντε μεραρχιών και μετά από σειρά στρατηγικών λαθών αιχμαλωτίστηκε μαζί με πολλές στρατιωτικές μονάδες.
Το 1927, παρά τις ευθύνες για την κατάρρευση του Μικρασιατικού Μετώπου, ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία και προάχθηκε σε αντιστράτηγο, με τον βαθμό τον οποίο εντέλει αποστρατεύθηκε. Επιπρόσθετα με τα πολιτικά δρώμενα της εποχής και επί κυβερνήσεων Ελευθερίου Βενιζέλου κατά της περίοδο 1928 με 1930, διορίστηκε νομάρχης Αττικοβοιωτίας.
Τιμήθηκε με πολλά ελληνικά ανώτατα παράσημα. Σύζυγός του ήταν η Ελένη, το γένος Κορδέλλα. Έγραψε τα έργα «Εκγύμνασις ίππου» (1898), «Ταχεία μέθοδος προς κανονισμόν βολής πυροβολικού» (1900) και «Αναμνήσεις επεισοδίων και γεγονότων εκ των πολέμων μας» (1930).
Πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου 1959.
1963 - Κωνσταντίνος Βάσσος, ήταν Έλληνας αξιωματικός του Στρατού και πολιτικός.ήταν Έλληνας αξιωματικός του Στρατού και πολιτικός. (1886 - 27 Φεβρουαρίου 1963)
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Τιμολέοντος Βάσσου. Καταγόταν από στρατιωτική οικογένεια, ήταν εγγονός του Βάσου Μαυροβουνιώτη και μακρινός συγγενής με τον Θεόδωρο Πάγκαλο. Σπούδασε στην ιταλική στρατιωτική ακαδημία της Μοδένα Ιταλίας και κατατάχθηκε ως αξιωματικός στον ελληνικό στρατό. Ήταν αντιβενιζελικός και διατηρούσε στενή σχέση με τα Ανάκτορα. Το 1909 και το 1917 αποτάχθηκε για πολιτικούς λόγους για να επαναφερθεί το 1910 και το 1920 αντίστοιχα. Το 1922 αποτάχθηκε για ακόμη μια φορά από το στρατιωτικό σώμα. Το 1940 λόγω του πολέμου επαναφέρθηκε στην ενεργό δράση, μετέβη δε στο Κάιρο ως στρατιωτικός ακόλουθος κατά την περίοδο της Κατοχής. Το 1945 αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του Υποστράτηγου.
Υπήρξε υπασπιστής των Βασιλιάδων Αλέξανδρου Α' και Γεωργίου Β'. Το 1933 διορίστηκε νομάρχης Αιγαίου, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1938. Στις εκλογές του 1952 εξελέγη βουλευτής Αθηνών με τον Ελληνικό Συναγερμό.
Πέθανε το Φεβρουάριο του 1963 από καρδιακή προσβολή. Ήταν παντρεμένος με την Δώρα Δεληγεώργη, κόρη του Λεωνίδα Δεληγεώργη, και είχαν αποκτήσει δύο παιδιά.
1967 - Ανδρέας Γαλανάκης, ήταν Έλληνας έμπορος που διατέλεσε δήμαρχος Πατρέων κατά τη διάρκεια της Κατοχής. (1891-1967)
Γεννήθηκε την 13η Οκτωβρίου του 1891 στην Πάτρα και αποφοίτησε τον Ιούνιο του 1907 από τη Β΄ τάξη της Εμπορικής Σχολής Πατρών. Ασχολήθηκε με το εμπόριο σιδηρικών και μετάλλων αρχικά σαν υπάλληλος στο κατάστημα του θείου Μεγακλή Φωτόπουλου και έπειτα με δική του επιχείρηση. Λόγω της επαγγελματικής του δραστηριότητας αναδείχτηκε σε μέλος του εμπορικού και βιομηχανικού επιμελητηρίου καθώς και του εισαγωγικού συλλόγου, ενώ ανέπτυξε πλούσια κοινωνική δράση ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Σκαγιοπούλειου Ορφανοτροφείου, συμμετέχοντας παράλληλα και σε φιλολογικές εκδηλώσεις που διοργανώνονταν από τα λαϊκά αναγνωστήρια. Κατά τις εκλογές του 1934 εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος Πατρέων, ενώ στην έναρξη της Κατοχής ήταν μέλος της διοικούσας επιτροπής του δήμου.
Στις 12 Ιουλίου του 1941 διορίστηκε δήμαρχος από τις κατοχικές δυνάμεις, αντικαθιστώντας τον Βασίλειο Ρούφο που παύθηκε από τα καθήκοντά του διότι αρνήθηκε να δώσει όρκο υποταγής στον βασιλιά της Ιταλίας. Ο Γαλανάκης παρέμεινε στον δημαρχιακό θώκο μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου οπότε και φαίνεται να παραιτήθηκε υπό την πίεση της κοινωνικής απαξίωσης προς το πρόσωπό του. Κατά τη διάρκεια της θητείας του έθεσε ως προτεραιότητα τη σωστή διαχείριση των οικονομικών του δήμου. Αντικαταστάτης του ήταν ο Ιωάννης Βλάχος.
Απεβίωσε στις 27 Φεβρουαρίου του 1967. Ήταν παντρεμένος με την Ναυσικά Μπεκατώρου και είχε πέντε παιδιά
1983 - Νικολάι Κόζυρεφ, Ρώσος αστρονόμος, φυσικός και αστροφυσικός. (2 Σεπτεμβρίου 1908 – 27 Φεβρουαρίου 1983)
1989 - Κόνραντ Λόρεντς, ήταν Αυστριακός ζωολόγος, ηθολόγος και ορνιθολόγος. (Konrad Zacharias Lorenz, 7 Νοεμβρίου 1903 - 27 Φεβρουαρίου 1989)
1993 - Λίλιαν Γκις, ήταν μια θεατρική, κινηματογραφική και τηλεοπτική ηθοποιός της οποίας η υποκριτική καριέρα στις ταινίες διάρκεσε 75 έτη, από το 1912 μέχρι το 1987.ήταν μια θεατρική, κινηματογραφική και τηλεοπτική ηθοποιός της οποίας η υποκριτική καριέρα στις ταινίες διάρκεσε 75 έτη, από το 1912 μέχρι το 1987.(αγγλικά:Lillian Diana Gish) (14 Οκτωβρίου 1893 – 27 Φεβρουαρίου 1993)
Ήταν μια επιφανής κινηματογραφική ηθοποιός των δεκαετιών του 1910 και του 1920, ειδικά συνδεδεμένη με τις ταινίες του σκηνοθέτη Ντέιβιντ Ουάρκ Γκρίφιθ, περιλαμβανομένου του πρωταγωνιστικού της ρόλου στο επικό έργο Η Γέννηση ενός Έθνους (Birth of a nation) (1915).
2000 - Γιώργος Χειμωνάς, ήταν Έλληνας πεζογράφος, που εμφανίστηκε στον χώρο της λογοτεχνίας τη δεκαετία του 1960. Ήταν σύζυγος της Λούλας Αναγνωστάκη.ήταν Έλληνας πεζογράφος, που εμφανίστηκε στον χώρο της λογοτεχνίας τη δεκαετία του 1960. Ήταν σύζυγος της Λούλας Αναγνωστάκη.
Ο Γιώργος Χειμωνάς γεννήθηκε στην Καβάλα το 1938 και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί σπούδασε ιατρική. Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, όπου ειδικεύτηκε στην ψυχιατρική και στη νευρογλωσσολογία. Μετά το τέλος των σπουδών του επέστρεψε στην Ελλάδα και έζησε στην Αθήνα. Δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο, που είχε τον τιτλο Πεισίστρατος, το 1960.
Πέθανε το 2000 στο Παρίσι, σε ηλικία 62 ετών.
Τα γραπτά του διερευνούν ψυχαναλυτικά τις εσωτερικές πτυχές της συνείδησης και διακρίνονται για τη νεωτερική τους γραφή καθώς και για πολλά δάνεια στοιχεία από το αντιμυθιστόρημα, όπως η επίπεδη γραφή ή η έλλειψη διαλόγων. Όπως λέει χαρακτηριστικά γι΄αυτόν ο καθηγητής Λίνος Πολίτης, είναι «ένας συγγραφέας που δε διαβάζεται εύκολα».
2011 - Μίνα Γιάννου, Ελληνίδα συνδικαλίστρια και πολιτικός.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916 και σπούδασε στην ΑΣΟΕΕ. Εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος ενώ υπήρξε για πολλά χρόνια μέλος του πολιτικού γραφείου του Κ.Κ.Ε και του γραφείου εσωτερικού. Το 1949 συνελήφθη και εκτοπίστηκε στη Χίο. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στις φυλακές Αβερωφ, όπου και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 20 ετών από έκτακτο στρατοδικείο. Το 1953 αθωώθηκε από το Εφετείο Αθηνών και αποφυλακίστηκε. Το 1961 εξελέγη βουλευτής με την ΕΔΑ. Κατα τη διάρκεια της Χούντας συνελήφθη αρκετές φορές από την αστυνομία και εκτοπίστηκε μέχρι το 1971. Μετά τα γεγονότα του πολυτεχνείου η αστυνομία την οδήγησε μαζί με τους Αντ. Αμπατιέλο, Δ. Γόντικα και Καλούδη στο Μπογιάτι. Για μια περίοδο είχε φυλακιστεί και στις φυλακές Αλικαρνασσού. Τον Δεκέμβριο του 1972, στην Βουδαπέστη, συμμετείχε ως μέλος του προεδρίου της 17ης ολομέλειας του Κ.Κ.Ε. που εξέλεξε ως γραμματέας του κόμματος τον Χαρίλαο Φλωράκη.
Μετά τη δικτατορία των συνταγματαρχών, το 1974, εξελέγη βουλευτής Θεσσαλονίκης με την υποστήριξη του ΚΚΕ. Ανήκε στην λεγόμενη "δογματική ομάδα". Επανεξελέγη το 1977 και το 1978 κατόπιν πιέσεων της ηγεσίας του Κ.Κ.Ε αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την βουλευτική ιδιότητά της για να αντικατασταθεί από τον Δημήτριο Σαχίνη. Όπως και ο σύζυγός της, έτσι και η Μίνα Γιάννου, εργαζόταν στην Εθνική τράπεζα, όπου ανέπτυξε σημαντική συνδικαλιστική δράση. Στην Εθνική Τράπεζα είχε προσληφθεί το 1936, απολύθηκε όμως λόγω της πολιτικής της δράσης το 1948. Επίσης είναι ιδρυτικό μέλος της "Ενωσης Γυναικών Ελλάδας".
Απεβίωσε στα Εξάρχεια στις 27 Φεβρουαρίου 2011. Ήταν παντρεμένη με τον Αντώνη Γιάννου (1902 - 2004), μέλος του Κ.Κ.Ε. και του ΕΑΜ και είχε ενα γιό, τον Δημήτριου Γιάννου, καθηγητή Πανεπιστημίου.
2013 - Στεφάν Εσέλ, ήταν Γάλλος διπλωμάτης, ακτιβιστής και συγγραφέας. (Βερολίνο, 20 Οκτωβρίου 1917 – 27 Φεβρουαρίου 2013)
2015 - Λέοναρντ Νίμοϊ, ήταν Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης, τραγουδιστής, ποιητής και φωτογράφος.ήταν Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης, τραγουδιστής, ποιητής και φωτογράφος.
2015 - Γιώργος Σταυρακάκης, ήταν Έλληνας σεισμολόγος, που υπηρέτησε ως ευρωβουλευτής με το ΠΑΣΟΚ.ήταν Έλληνας σεισμολόγος, που υπηρέτησε ως ευρωβουλευτής με το ΠΑΣΟΚ. (13 Οκτωβρίου 1954 - 27 Φεβρουαρίου 2015)
Γεννήθηκε στο χωριό Χριστός της Ιεράπετρας το 1954 και σπούδασε στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου αποφοίτησε το 1978.
Στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη γεωφυσική στο Πανεπιστήμιο του Μίνστερ στη Γερμανία (1981) και στην τεχνική σεισμολογία στο Πανεπιστήμιο Τσουκούμπα της Ιαπωνίας (1985), για να ακολουθήσουν οι διδακτορικές σπουδές στη σεισμολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1986). Εργάστηκε ως σεισμολόγος στον Οργανισμό Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας (ΟΑΣΠ) από το 1983 και για 4 χρόνια. Διετέλεσε μεταξύ άλλων, αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του ΟΑΣΠ (1997-2005) και Διευθυντής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (1995-2008), στο οποίο νωρίτερα εργάστηκε και ως ερευνητής.
Ασχολήθηκε ενεργά με την πολιτική. Εξελέγη ευρωβουλευτής με το ΠΑΣΟΚ το 2009.
Το 2012 επανεξελέγη Α' Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Πέθανε στην Αθήνα το 2015 σε ηλικία 60 ετών από καρκίνο και κηδεύτηκε την επομένη στο νεκροταφείο των Μελισσίων.
Ήταν παντρεμένος, με 2 γιους.
2015 - Ίων Βορρές, ήταν Έλληνας συλλέκτης έργων τέχνης και Δήμαρχος Παιανίας από το 1991 ως το 1998.(επίσημο όνομα: Δαμιανός Βορρές, αγγλικά: Ian Vorres, 1924 - 27 Φεβρουαρίου 2015)
Καταγόταν από τα Φιλιατρά Μεσσηνίας. Περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές στο Κολλέγιο Αθηνών και εγκαταστάθηκε στον Καναδά, όπου και σπούδασε οικονομικές & πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο του Queen's στο Οντάριο καθώς και φιλοσοφία και ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο. Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής υπηρέτησε με ομάδα Αμερικανών αξιωματικών, μελών του Γραφείου Στρατηγικών Υπηρεσιών (OSS), στα βουνά της Ευβοίας. Απέκτησε την καναδική υπηκοότητα, εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε καναδικές εφημερίδες και προώθησε με διάφορες πρωτοβουλίες τον ελληνικό πολιτισμό. Το 1967 διορίστηκε διευθυντής, με τον βαθμό του πρέσβη, του ελληνικού περιπτέρου στη Διεθνή Έκθεση του Μόντρεαλ.
Την δεκαετία του 1960 επέστρεψε στην Ελλάδα και το 1983 ίδρυσε το λαογραφικό Μουσείο Βορρέ στην Παιανία. Το 1990 εξελέγη δήμαρχος Παιανίας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι και το 1998. Το 2009 τιμήθηκε με το βραβείο «Order of Canada» από την κυβέρνηση του Καναδά.
Απεβίωσε στις 27 Φεβρουαρίου 2015 στην Αθήνα.