DIASKEDASI.INFO

Σαν σήμερα 13 Φεβρουαρίου 
ας θυμηθούμε τι έγινε 
από τον Mr George Almanac

Παγκόσμιες ημέρες
Παγκόσμια Ημέρα Προφυλακτικού
Παγκόσμια Ημέρα Κινηματογράφου
Παγκόσμια Ημέρα ραδιοφώνου
Παγκόσμια Ημέρα Heavy Metal

Εορτάζουν
Αγίων Ακύλα και Πρίσκιλλας των Αποστόλων, (Πρίσκιλλα, Πρισίλλα)

13 Φεβρουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

1566: Δημιουργείται το λιμάνι του Σεντ Ογκουστίν στη βορειανατολική επικράτεια της Φλόριντα των ΗΠΑ. από τον Ισπανό εξερευνητή Πέδρο Μενέντεθ δε Αβιλές. Εικοσιένα χρόνια αργότερα θα λεηλατηθεί και θα καταστραφεί από τον σερ Φράνσις Ντρέικ.

1633: Ο Ιταλός αστρονόμος Γαλιλαίος (Γκαλιλέο Γκαλιλέι) φτάνει στη Ρώμη για να δικαστεί ενώπιον της Ιεράς Εξέτασης, κατηγορούμενος για τη δοξασία του ότι η Γη γυρίζει γύρω από τον Ήλιο.

1668: Η Ισπανία αναγνωρίζει την Πορτογαλία σαν ανεξάρτητο κράτος.

1689: Μετά τη λήξη της αναίμακτης βρετανικής Ένδοξης Επανάστασης, η Μαρία, κόρη του έκπτωτου βασιλιά και ο Γουλιέλμος της Οράγγης ανακηρύσσονται από κοινού ηγεμόνες της Αγγλίας, υπό τη νεοσυσταθείσα Διακήρυξη των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων. Πλέον οι βασιλικές εξουσίες είναι περιορισμένες και οι συνταγματικοί νόμοι δίνουν στο Κοινοβούλιο τον έλεγχο της οικονομίας και του στρατού.

1692: Συντελείται η Σφαγή του Γκλενκόου: νωρίς το πρωί 78 άνθρωποι από το κλαν των ΜακΝτόναλντς σκοτώνονται από το στρατό επειδή δεν αναγνώρισαν έγκαιρα το νέο βασιλιά, Γουλιέλμο της Οράγγης.

1816: Οι Τούρκοι σφάζουν μέσα στο σπίτι του τον πρόκριτο της Καρύταινας Ιωάννη Δεληγιάννη. Ο γιος του, Κανέλλος, και οι άλλοι Δεληγιανναίοι όρκιζαν από τότε τους Φιλικούς επάνω στον τοίχο όπου υπήρχαν οι κηλίδες του αίματος του Δεληγιάννη.

1826: Ιδρύεται στη Βοστόνη των Η.Π.Α. ο Αμερικανικός Σύλλογος για την Προώθηση της Αποχής από το Αλκοόλ, του οποίου αργότερα θα ηγηθεί η Φράνσις Γουίλαρντ.

1861: Ανακηρύσσεται πρόεδρος των ΗΠΑ ο Άβρααμ Λίνκολν.

1866: Ο διάσημος για τη δράση του Αμερικανός παράνομος Τζέσε Τζέιμς πραγματοποιεί την πρώτη του ληστεία σε τράπεζα του Μισούρι, μέρα μεσημέρι. Μέσα στα επόμενα χρόνια μαζί με τη συμμορία του θα αφαιρέσουν εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια από τράπεζες, τραίνα, άμαξες και καταστήματα.

1880: Ο Αμερικανός εφευρέτης Τόμας Έντισον παρατηρεί τη ροή των ηλεκτρονίων μέσω ενός νήματος πυρακτώσεως. Πρόκειται για το φαινόμενο της θερμοϊονικής εκπομπής, που έμεινε γνωστό και ως "φαινόμενο Έντισον".

1881: Εκδίδεται για πρώτη φορά η γαλλική φεμινιστική εφημερίδα “La Citoyenne” στο Παρίσι από την ακτιβίστρια Ομπερτίν Οκλέρτ.

1894: Οι αδελφοί Λιμιέρ εφευρίσκουν μία συσκευή που την ονομάζουν κινηματογράφο. Λειτουργεί ως κάμερα και ως μηχανή προβολής.

1909: Ο Γουόλτερ Σκοτ, τερματοφύλακας της Γκρίμσμπι Τάουν, αποκρούει τρία πέναλτι στον αγώνα εναντίον της Μπάρνλεϊ. Τον αγώνα κερδίζει η Μπάρνλεϊ με 2-0, όπου το ένα γκολ σημειώνεται με πέναλτι.

1914: Οι αντιδράσεις, που ξεσπούν στην Ήπειρο μετά τις αποφάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων προκαλούν την παρέμβαση του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου, που δηλώνει ότι κάθε αντίσταση εκ μέρους του ελληνικού ή ηπειρωτικού λαού θα είχε κακές συνέπειες για τη χώρα και την περιοχή.

1914: Ιδρύεται στη Νέα Υόρκη η Αμερικάνικη Ένωση συνθετών, συγγραφέων και εκδοτών με σκοπό την προστασία των δικαιωμάτων των έργων των μελών της ένωσης.

1920: Δημιουργείται στις ΗΠΑ η πρώτη επαγγελματική ομάδα μπάσκετ, που αποτελείται μόνο από έγχρωμους παίκτες με το όνομα "Ρενέσανς".

1924: Ανοίγεται από τον αρχαιολόγο Χάουαρντ Κάρτερ ο τάφος του βασιλιά της αρχαίας Αιγύπτου, Τουταγχαμών (1350 π.Χ.). Τα ευρήματα στο εσωτερικό του, μεταξύ αυτών και η χρυσή σαρκοφάγος με το μουμιοποιημένο σώμα του Τουταγχαμών, έδωσαν πολύτιμες πληροφορίες για τον αρχαίο αιγυπτιακό πολιτισμό.

1931: Το Νέο Δελχί γίνεται η πρωτεύουσα της Ινδίας.

1945: Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου οι συμμαχικές δυνάμεις εξαπολύουν μαζική επίθεση από αέρος κατά των γερμανικών δυνάμεων στη Δρέσδη, πρωτεύουσα της Σαξονίας στη Γερμανία. Από τους βομβαρδισμούς καταστρέφεται ολοσχερώς το 80% της πόλης ενώ οι νεκροί υπολογίζονται μεταξύ 25.000 - 35.000. Πρόκειται για ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα γεγονότα του Β Παγκοσμίου Πολέμου, δεδομένου ότι, η Δρέσδη δεν έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διάρκεια των εχθροπραξιών. Την ίδια μέρα τα σοβιετικά στρατεύματα καταλαμβάνουν τη Βουδαπέστη στην Ουγγαρία, μετά από 50ήμερη πολιορκία.

1954: Ο Φρανκ Σέλβι γίνεται ο μοναδικός μπασκετμπολίστας που έχει πετύχει 100 πόντους σε ένα παιχνίδι στο Πανεπιστημιακό Πρωτάθλημα των ΗΠΑ.

1955: Το Ισραήλ αποκτά τέσσερις από τους επτά Παπύρους της Νεκράς Θάλασσας. Πρόκειται για αρχαία χειρόγραφα, που περιλαμβάνουν κείμενα στα εβραϊκά, στα αραμαϊκά, στα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά, τα οποία ανακαλύφθηκαν το 1947 σε σπηλιές κοντά στο Κουμράν, ένα οχυρό που βρίσκεται βορειοδυτικά της Νεκρής Θάλασσας. Αποδίδονται στα μέλη μιας μοναστικής κοινότητας, που ήταν εγκαταστημένη στην έρημο του Κουμράν.

1957: Στις 12 το μεσημέρι τα πάντα νεκρώνουν στην Ελλάδα. Με αυτό τον τρόπο, ο ελληνικός λαός αποφασίζει να διαμαρτυρηθεί για τη στάση της Βρετανίας, αλλά και άλλων χωρών, στο Κυπριακό Ζήτημα. Το σύνθημα δίνουν οι καμπάνες των εκκλησιών και οι σειρήνες συναγερμού.

1960: Η Γαλλία γίνεται η τέταρτη χώρα που κατέχει πυρηνικά όπλα.

1966: Τα μέλη του βρετανικού συγκροτήματος των Rolling Stones εμφανίζονται για πρώτη φορά στο "Εντ Σάλιβαν Σόου". Το εν λόγω αμερικανικό ψυχαγωγικό πρόγραμμα ήταν από τα πιο δημοφιλή, αλλά και το πλέον μακροβιότερο (1948-1971) στην ιστορία της τηλεόρασης.

1970: Η αυτοκινητοβιομηχανία Τζένεραλ Μότορς ανακοινώνει ότι, σχεδιάζει κινητήρες, που θα χρησιμοποιούν αμόλυβδη βενζίνη.

1971: Στρατεύματα από το Δυτικό Βιετνάμ, υποστηριζόμενα από αμερικανικές δυνάμεις, από ξηράς και αέρος, εισβάλλουν στο γειτονικό Λάος.

1973: Δημοσιεύεται στο Παρίσι στα ρωσικά ο πρώτος τόμος του έργου του Αλεξάντερ Σολζενίτσιν "Το Αρχιπέλαγος Γκούλαγκ", που περιγράφει την καταπιεστική αστυνομοκρατία, που επικρατεί στη Σοβιετική Ένωση. Οι αρχές της ΕΣΣΔ χαρακτηρίζουν το βιβλίο συκοφαντικό.

1975: Επτά μήνες μετά την εισβολή τους στην Κύπρο, οι Τουρκοκύπριοι ανακηρύττουν το Τουρκικό Ομόσπονδο Κράτος της Κύπρου.

1983: Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Πυγμαχίας μειώνει τους γύρους από δεκαπέντε σε δώδεκα.

1984: Ο Κοσταντίν Τσερνιένκο διαδέχεται τον Γιούρι Αντρόποφ στη θέση του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΣΕ.

1988: Ο Μάικλ Τζάκσον αγοράζει ένα ράντζο στη Σάντα Ινέζ της Καλιφόρνια και το ονομάζει Neverland.

1990: Επιτυγχάνεται η συμφωνία για την επανένωση της Γερμανίας.

1991: Κατά τη διάρκεια του Πολέμου στον Κόλπο, οι Αμερικανοί χτυπούν υπόγειο καταφύγιο της Βαγδάτης με δύο κατευθυνόμενες με λέιζερ «έξυπνες βόμβες». Εκατοντάδες άμαχοι Ιρακινοί, μεταξύ αυτών και πολλά παιδιά, πεθαίνουν με φρικτό τρόπο. Οι ΗΠΑ ισχυρίζονται ότι σύμφωνα με τις πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών τους επρόκειτο για στρατιωτική εγκατάσταση.

1991: Η αμερικανική ταινία "Χορεύοντας με τους Λύκους" του Κέβιν Κόστνερ, εξασφαλίζει 12 υποψηφιότητες για Όσκαρ.

1992: Στην Ινδία, μαοϊκοί αντάρτες σκοτώνουν 33 άτομα της ινδουιστικής ανώτατης κάστας στο ινδικό κρατίδιο Μπιχάρ, σε αντίποινα για το φόνο 10 μελών της κατώτερης κάστας των Χαριζάν.

1993: Ο Ιρακινός Πρόεδρος Σαντάμ Χουσεΐν δηλώνει ότι, είναι αποφασισμένος να ξεχάσει το παρελθόν και να συνάψει νέες σχέσεις με τις ΗΠΑ, αν η Ουάσινγκτον αποφασίσει να ακούσει την άποψη του Ιράκ.

1993: Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δηλώνει ότι το όνομα που θα λάβει η ΠΓΔΜ δεν έχει μεγάλη σημασία, γιατί κανείς δεν θα το θυμάται σε 10 χρόνια.

1994: Στη Σομαλία, 60 άτομα σκοτώνονται στη διάρκεια φυλετικών ταραχών.

1995: Στο Μεξικό, οι Σαπατίστας καταγγέλλουν ότι, τα κυβερνητικά στρατεύματα βομβάρδισαν κατοικημένες περιοχές.

1996: Στις ΗΠΑ ανακοινώνονται οι υποψηφιότητες για τα βραβεία Όσκαρ, μεταξύ των οποίων οι ταινίες "Μπέιμπ, το γουρουνάκι", "Apollo 13", "Braveheart", "Ο ταχυδρόμος" και "Λογική και Ευαισθησία".

1997: Το πλήρωμα του διαστημικού σκάφους Ντισκάβερι αρχίζει τις διαδικασίες επισκευής του Διαστημικού Τηλεσκοπίου Χάμπλ, το οποίο βρίσκεται σε τροχιά στο εξώτερο στρώμα της γήινης ατμόσφαιρας. Η αντικατάσταση του από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο της Επόμενης Γενιάς προγραμματίζεται για το 2009.

1999: Εφαρμόζεται το "fair play" στον αγώνα κυπέλλου Άρσεναλ- Σέφιλντ Γιουνάιτεντ (2-1). Στο 75ο λεπτό οι παίκτες της Σέφιλντ πετούν την μπάλα εκτός αγωνιστικού χώρου, για να προσφερθούν οι πρώτες βοήθειες στον τραυματία συμπαίκτη τους Λι Μόρις. Στην επαναφορά, όμως, ο Κανου δίνει πάσα στον Όβερμαρς, ο οποίος σκοράρει. Μετά τη λήξη του αγώνα ο προπονητής της Άρσεναλ Αρσενε Βένγκερ και ο αντιπρόεδρος Ντέιβιντ Ντέιν ζητούν από τον διαιτητή του αγώνα Στιβ Μπρους την επανάληψη, αίτημα το οποίο γίνεται δεκτό από την Αγγλική Ομοσπονδία μετά από 127 χρόνια στην ιστορία του Κυπέλλου. Ο αγώνας επαναλαμβάνεται μετά από 3 ημέρες με νίκη της Άρσεναλ.

2000: Μια ημέρα μετά το θάνατο του Τσάρλς Σούλτς δημιουργού των κόμικς "Πίνατς", βλέπει το φως της δημοσιότητας στις αμερικανικές εφημερίδες η τελευταία περιπέτεια του Σνούπι και της παρέας του.

2000: Το τελευταίο πρωτότυπο στριπ των “Peanuts” δημοσιεύεται σε εφημερίδες μια μέρα μετά το θάνατο του δημιουργού τους Τσαρλς Σούλτς.

2001: 400 νεκροί από σεισμό 6,6 Ρίχτερ στο Ελ Σαβαδόρ στη Κεντρική Αμερική.

2002: Η Ελισάβετ Β της Βρετανίας απονέμει τον τιμητικό τίτλο του ιππότη στον πρώην δήμαρχο της Νέας Υόρκης, Ρούντολφ Τζουλιάνι.

2008: Ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας, Κέβιν Ρουντ απολογείται στους Αβορίγινες της χώρας για τα όσα πέρασαν και τις χαμένες γενιές τους.

2010: Στην πόλη Μαχαράστρα της Ινδίας βόμβα σκοτώνει 17 άτομα.

2011: Για πρώτη φορά μετά από 100 χρόνια μια φυλή Ινδιάνων της Αμερικής παίρνει άδεια να κυνηγήσει βίσωνες. Πρόκειται για τη φυλή Ουματίλα.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

1852 - Ίων Λούκα Καρατζιάλε, Ρουμάνος συγγραφέας.
Ο Ίων Λούκα Καρατζιάλε (Ion Luca Caragiale, 13 Φεβρουαρίου 1852 – 9 Ιουνίου 1912) ήταν Ρουμάνος θεατρικός συγγραφέας ελληνικής καταγωγής, που γεννήθηκε στην τότε ηγεμονία της Βλαχίας.
Ο Καρατζιάλε υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους θεατρικούς συγγραφείς της χώρας του, χαρακτηριζόμενος ως «ο Μολιέρος της Ρουμανίας» και «ο ιδρυτής του ρουμανικού θεάτρου». Δευτερευόντως, υπήρξε διηγηματογράφος, ποιητής, δημοσιογράφος και πολιτικός σχολιαστής. Θεωρείται από τους κυριότερους εκπροσώπους του ρουμανικού χιούμορ.
Το έργο του Καρατζιάλε, που εκτείνεται σε 4 δεκαετίες, καλύπτει το έδαφος ανάμεσα στον νεοκλασικισμό, τον ρεαλισμό και τον νατουραλισμό, κτίζοντας πάνω σε μία πρωτότυπη σύνθεση ξένων και τοπικών επιρροών. Τα θεατρικά έργα του υπήρξαν σημαντική πηγή κριτικής της ρουμανικής κοινωνίας του β΄ μισού του 19ου αιώνα, ενώ στα ύστερα έργα του στράφηκε προς τη φαντασία και την ιστορική λογοτεχνία.
Ο Καρατζιάλε ταλαντευόταν ανάμεσα στο φιλελεύθερο ρεύμα και τον συντηρητισμό. Τα περισσότερα από τα σατιρικά έργα του στόχευαν το Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα. Συγκρούσθηκε με τους τότε ηγέτες του Στούρτζα και Χασντέου, ενώ ήταν αντίπαλος του συμβολιστή ποιητή Αλεξάντρου Μακεντόνσκι. Ως αποτέλεσμα αυτών των συγκρούσεων, η πρόσβασή του στο πολιτιστικό καταστημένο ήταν απαγορευμένη επί δεκαετίες. Αργότερα ο Καρατζιάλε πολιτεύθηκε με το ριζοσπαστικό κίνημα του Γκεόργκε Πάνου, πριν συνδεθεί με το Συντηρητικό Κόμμα. Στο τέλος εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο, όπου και απεβίωσε.
Ο Ίων Λούκα ήταν ανεψιός των Κοστάτσε Καρατζιάλε και Ιόργκου Κρατζιάλε, σημαντικών μορφών του ρουμανικού θεάτρου των μέσων του 19ου αιώνα. Οι γιοι του, Ματέιου και Λούκα, υπήρξαν αμφότεροι συγγραφείς του μοντερνισμού.

1866 - Λεφ Σεστόφ, Ρώσος φιλόσοφος.
Ο Λεφ (Λέων) Ισαάκοβιτς Σεστόφ (Κίεβο 13 Φεβρουαρίου 1866 - Παρίσι 20 Νοεμβρίου 1938), ήταν υπαρξιστής φιλόσοφος ουκρανο-εβραϊκής καταγωγής.
Ο Σεστόφ, ο οποίος θεωρείται ο κορυφαίος εκπρόσωπος του θρησκευτικού Υπαρξισμού στη Ρωσία, σπούδασε στη Μόσχα και αργότερα έζησε στην Αγία Πετρούπολη μέχρι τη ρωσική επανάσταση, μετά την οποία αυτοεξορίστηκε στη Γαλλία όπου και πέρασε το υπόλοιπο του βίου του.

1873 - Θεόδωρος Σαλιάπιν, Ρώσος βαθύφωνος.
Ο Φεοντόρ Ιβάνοβιτς Σαλιάπιν (13 Φεβρουαρίου 1873 - 12 Απριλίου 1938) ήταν Ρώσος τραγουδιστής της όπερας. Με τη δυνατή και εκφραστική φωνή βαθύφωνου που διέθετε και τη σημαντική διεθνή σταδιοδρομία του, συγκαταλέχθηκε ανάμεσα στους κορυφαίους ομοτέχνους του όλων των εποχών. Ο ιστορικός και σχολιαστής της όπερας Μάικλ Σκοτ τονίζει ότι: «Ο Σαλιάπιν είναι, μαζί με τον Καρούζο και τη Μαρία Κάλλας, ένας από τους τρεις μεγαλύτερους τραγουδιστές, και από τους πιο επιδραστικούς καλλιτέχνες, του εικοστού αιώνα»

1888 – Γεώργιος Παπανδρέου, Έλληνας πολιτικός και πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας
Ο Γεώργιος Παπανδρέου (13 Φεβρουαρίου 1888 - 1 Νοεμβρίου 1968) υπήρξε μία από τις πιο επιφανείς προσωπικότητες της νεώτερης πολιτικής ιστορίας της Ελλάδας. Πατέρας του Ανδρέα Παπανδρέου, του Γεωργίου Γ. Παπανδρέου (με την Κυβέλη Ανδριανού) και παππούς του Γεωργίου Α. Παπανδρέου. Διετέλεσε τρεις φορές Πρωθυπουργός της Ελλάδας (1944-1945, 1963, 1964-1965), Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης τα χρόνια 1950-1952 και πολλές φορές Υπουργός, με πρώτη υπουργική θητεία στην επαναστατική κυβέρνηση του 1922. Φίλος, συνεργάτης και διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Ελευθερίου Βενιζέλου. Απέκτησε το προσωνύμιο «Γέρος της Δημοκρατίας».

1903 – Ζορζ Σιμενόν, Βέλγος συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων με ήρωα τον επιθεωρητή Μεγκρέ.
Ο Ζωρζ Σιμενόν (πλήρες όνομα Ζωρζ Ζοζέφ Κριστιάν Σιμενόν, γαλλ. Georges Joseph Christian Simenon, 13 Φεβρουαρίου 1903 – 4 Σεπτεμβρίου 1989) ήταν γαλλόφωνος Βέλγος συγγραφέας. Ιδιαίτερα παραγωγικός, αφού δημοσίευσε περισσότερες από 200 νουβέλες και πλήθος μικρότερων έργων, έγινε γνωστός κυρίως από τον ήρωα των αστυνομικών του μυθιστοριών, τον επιθεωρητή Ζυλ Μαιγκρέ.

1904 - Αλέξανδρος Θεοδοσιάδης, Έλληνας πολιτικός.

1905 - Σταμάτης Μανούσης, Έλληνας πολιτικός.

1910 – Γουίλιαμ Σόκλεϊ, αγγλοαμερικανός φυσικός. Το 1956 κέρδισε μαζί με τους Τζιν Μπαρντίν και Γουόλτερ Μπράτεϊν το Νόμπελ Φυσικής για την ανακάλυψη του τρανζίστορ. (Θαν. 12/8/1989)

1910 - Γουίλλιαμ Μπράντφορντ Σόκλεϋ,  ήταν Αμερικανός επιστήμονας ο οποίος το 1956 μαζί με τους Τζον Μπαρντίν και Γουόλτερ Μπράταιην τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής για την εφεύρεση του τρανζίστορ. (13 Φεβρουαρίου 1910 - 12 Αυγούστου 1989)

1926 - Βέρνερ Πάντον, Δανός σχεδιαστής επίπλων.
Ο Βέρνερ Πάντον (Verner Panton, 13 Φεβρουαρίου 1926 - 5 Σεπτεμβρίου 1998) ήταν Δανός αρχιτέκτων και σχεδιαστής επίπλων ο οποίος έφτιαξε μια σειρά μοντέρνων καρεκλών, περιβαλλόντων και φωτιστικών με προσωπικότητα σε αντίθεση με άλλους Δανούς σχεδιαστές. Θεωρείται ο σημαντικότερος σχεδιαστής της Δανίας στον 20ό αιώνα μετά τον Άρνε Γιάκοπσεν.

1933 - Μιχαλάκης Καραολής, ήταν αγωνιστής της Ε.Ο.Κ.Α. και ήρωας της Κύπρου. Για τη δράση του συνελήφθη από τις βρετανικές δυνάμεις και εκτελέστηκε δια απαγχονισμού.

1939 - Μπεάτε Κλάρσφλεντ, Γερμανίδα δημοσιογράφος.
Η Μπεάτε Κλάρσφλεντ (Beate Klarsfeld, 13 Φεβρουαρίου 1939) είναι Γερμανίδα δημοσιογράφος. Έγινε διάσημη από τη συμμετοχή της στην έρευνα και τη δίωξη των Ναζί εγκληματιών πολέμου. Μαζί με τον Γάλλο σύζυγό της, Σερζ Κλάρσφελντ, διερεύνησε με αναλυτική τεκμηρίωση πολλές περιπτώσεις Ναζί, όπως των Αλόις Μπρούνερ, Κλάους Μπάρμπι κ.α. Τον Μάρτιο του 2012 ήταν υποψήφια με την Αριστερά για τη θέση του προέδρου της Γερμανίας εναντίον του Γιοάχιμ Γκάουκ αλλά έχασε με ψήφους 126-991.

1945 - Χρήστος Τερζανίδης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Ο Χρήστος Τερζανίδης (Καβάλα, 13 Φεβρουαρίου 1945) είναι Έλληνας παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν στη θέση του μέσου.
Σε συλλογικό επίπεδο
Καθιερώθηκε με την ομάδα του ΠΑΟΚ, στον οποίο αγωνίστηκε την περίοδο 1968-1977. Με το "Δικέφαλο του Βορρά" κατέκτησε δύο φορές το Κύπελλο (1971–72 και 1973–74) και μία το Πρωτάθλημα (1975-76).
Από το 1977 έως το 1981 αγωνίστηκε με τον Παναθηναϊκό, με τον οποίο κατέκτησε το Βαλκανικό Κύπελλο Συλλόγων του 1977.
Το 1981 επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα στη Νεάπολη για λογαριασμό του τοπικού Μακεδονικού, όπου αγωνίστηκε μέχρι το 1983, όταν και σε ηλικία 38 ετών εγκατέλειψε την ενεργό δράση.
Στην εθνική Ελλάδας
Στις 31 Ιουλίου 1973 ο Χρήστος Τερζανίδης πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την Ελλάδα στον εντός έδρας φιλικό αγώνα εναντίον της Βουλγαρίας (2-2). Συνολικά υπήρξε 27 φορές διεθνής με την Ελλάδα σημειώνοντας 1 τέρμα και ήταν μέλος της ομάδας που συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1980 στην Ιταλία.

1955 - Αλέξιος Γ.Κ. Σαββίδης, Έλληνας συγγραφέας.
Ο Αλέξιος Γ.Κ. Σαββίδης (13 Φεβρουαρίου 1955) είναι Έλληνας ιστορικός, μεσαιωνολόγος-βυζαντινολόγος, πρώην ερευνητής στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (Αθήνα) και μετέπειτα καθηγητής στα Πανεπιστήμια Αιγαίου και Πελοποννήσου.
Γεννήθηκε στην Αθήνα (13.2.1955) και σπούδασε στα Πανεπιστήμια Αθηνών (πτυχικούχος 1978), Λονδίνου (Master of Philosophy) και Θεσσαλονίκης (διδακτορικό). Είναι καθηγητής Ιστορίας Μεσαιωνικών και Βυζαντινών Χρόνων στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου (Καλαμάτα), Πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών (για την περίοδο 2010-2015). Την  περίοδο 1985-2001 υπήρξε ερευνητής στο Κέντρο (Ινστιτούτο) Βυζαντινών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (Αθήνα), ενώ το 2001 εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου (Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών/ Ρόδος), όπου το 2005 έγινε καθηγητής. ΄Εχει  διδάξει σε πανεπιστήμια της Ελλάδας και του εξωτερικού και έχει συμμετάσχει σε πολλά διεθνή επιστημονικά συνέδρια, ενώ είναι επιμελητής έκδοσης ειδικού βυζαντινολογικού περιοδικού καθώς και βυζαντινολογικού προσωπογραφικού λεξικού με διεθνείς συμμετοχές και παράλληλη αγγλική έκδοση στον επιφανή βελγικό εκδοτικό οίκο Brepols. Είναι επίσης αντιπρόεδρος της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών, στην Αθήνα.
Πέρα από το πλούσιο ιστορικό ερευνητικό/ συγγραφικό του έργο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό,(με βιβλία, μονογραφίες και μελέτες-άρθρα καθώς και με συνεργασίες σε διεθνούς κύρους εγκυκλοπαιδικά έργα όπως την Encyclopaedia of Islam, την Encyclopaedia of the Crusades και το Lexikon der Byzantinistik, έχει ασχοληθεί επί δεκαετίες με ζητήματα ερμηνείας  της έντεχνης μουσικής και έχει κατά τα τελευταία χρόνια συγγράψει βιβλία και άρθρα γύρω από ποικίλα μουσικολογικά ζητήματα, εκδίδοντας μεταξύ άλλων το βιογραφικό λεξικό Μεγάλοι μαέστροι (Αθήνα, εκδόσεις Πατάκη, 2008, 2η έκδ. 2009 και 3η έκδ. υπό ετοιμασία), τη συλλογή άρθρων Δοκίμια κλασσικής μουσικής παιδείας (Αθήνα, εκδ. Παπαζήση, 2009, 2η έκδ. 2013) και τη μονογραφία Μαέστροι στο διαδίκτυο (Αθήνα, εκδ. Ηρόδοτος, 2014, 2η έκδ. 2015). Συνεργάζεται αρθρογραφώντας τακτικά στο Πολύτονον της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών.

1956 - Γιάννης Κούρος, είναι Έλληνας υπερμαραθωνοδρόμος, με σειρά διακρίσεων στο μη Ολυμπιακό άθλημα του υπερμαραθωνίου.
Άρχισε τα ποιήματα και τις μελωδίες του στην ηλικία των δώδεκα ετών. Κατά τη διάρκεια της φοίτησης του στο γυμνάσιο, πήρε μαθήματα στη βυζαντινή και ευρωπαϊκή μουσική. (13 Φεβρουαρίου 1956)

1960 - Πιερλουίτζι Κολίνα, Ιταλός διαιτητής ποδοσφαίρου.
Ο Πιερλουίτζι Κολίνα (Pierluigi Collina, Μπολόνια, 13 Φεβρουαρίου 1960) είναι Ιταλός πρώην διαιτητής ποδοσφαίρου και εργάζεται ως οικονομικός σύμβουλος. Ήταν ο πιο διάσημος και πιθανώς ο καλύτερος διαιτητής ποδοσφαίρου στον κόσμο.

1974 - Ρόμπι Γουίλιαμς, Άγγλος τραγουδιστής.
Ο Ρόμπερτ Πίτερ "Ρόμπι" Γουίλιαμς (Robert Peter "Robbie" Williams, 13 Φεβρουαρίου 1974) είναι Άγγλος τραγουδιστής, συνθέτης και περιστασιακός ηθοποιός και πρώην μέλος του συγκροτήματος Take That όπου από εκεί άρχισε την καριέρα του το 1990 σε ηλικία 16 ετών. Γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1974 στο Στάνφορντσάιρ της Αγγλίας. Το 1995 αποχώρησε από το γκρουπ κάνοντας σόλο καριέρα, επιλογή που αργότερα τον δικαίωσε, αφού έγινε με τον καιρό γνωστός παγκοσμίως. Στις 15 Ιουλίου 2010 ανακοίνωθηκε πως ξαναμπαίνει στο γκρουπ των Take That για να βγάλουν μαζί το άλμπουμ "Progress" και το καλοκαίρι του 2011 να κάνουν την περιοδεία που έσπασε τα ρεκόρ "Progress Live". Μετά το πέρας της περιοδείας το γκρουπ ξαναχάλασε και τα 5 μέλη του Γκάρι Μπάρλοου, Μάρκ Όουεν, Χάουαρντ Ντόναλντ, Τζέισον Όραντζ και ο Ρόμπι Γουίλιαμς συνέχισαν τις σόλο καριέρες τους. Το Νοέμβριο του 2012 ο Γουίλιαμς σε ηλικία 38 ετών έκανε την επιστροφή του σαν σόλο καλλιτέχνης μετά από 3 χρόνια απουσίας με τον διπλά πλατινένιο δίσκο Take The Crown. Ο δίσκος έγινε Νο.1 και στην Ελλάδα.
Το πρώτο του άλμπουμ ήταν το 1997 με τον τίτλο Life Thru a Lens από την εταιρεία δισκογραφίας EMI. Έγινε γνωστός για το τραγούδι Angels, τραγούδι που παίζεται ακόμα στο ραδιόφωνο. Άλλα τραγούδια που τον έκαναν γνωστό είναι τα Let Me Entertain You και το Old Before I Die. Τεράστια επιτυχία έκανε το δεύτερο του άλμπουμ του, το I've Been Expecting you που βγήκε το 1998 με το πρώτο του Νο.1 single Millenium. Έχει πουλήσει πάνω από 77 εκ. δίσκους παγκοσμίως κάνοντας τον έναν από τους πιο πετυχημένους καλλιτέχνες όλων των εποχών. Είναι ο πιο πετυχημένος σόλο καλλιτέχνης όλων των εποχών στην Μ.Βρετανία και ο πιο πετυχημένος μη - λατινογενής καλλιτέχνης στην λατινική Αμερική. Το 2006 μπήκε στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες όταν πούλησε 1,6 εκ. εισιτήρια για την επερχόμενη περιοδεία του σε μία μόνο ημέρα. Στην κατοχή του έχει επίσης 17 BRIT Awards περισσότερα από κάθε άλλον και 8 ECHO Awards. Από το 2003 κατοικεί στο Λος Άντζελες. Το 2010 παντρεύτηκε την Αμερικανή ηθοποιό Αΐντα Φίλτζ. Σήμερα η περιουσία του αγγίζει τα $ 290 εκ.

1976 - Λέσλι Φάιστ, Καναδή τραγουδίστρια και ηθοποιός.

1978 - Μαρία Αλεχάντρα Βικούνια, πολιτικός του Ισημερινού.

1979 - Ραφαέλ Μάρκες, Μεξικανός ποδοσφαιριστής.

1979 - Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ, Νορβηγός τρομοκράτης.
Ο Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ (Anders Behring Breivik, 13 Φεβρουαρίου 1979) είναι Νορβηγός τρομοκράτης, σχεδιαστής και εκτελεστής της διπλής τρομοκρατικής επίθεσης στη Νορβηγία το καλοκαίρι του 2011.
Γεννήθηκε στο Όσλο. Στις 22 Ιουλίου του 2011, ο Μπρέιβικ τοποθέτησε βομβιστικό μηχανισμό σε αυτοκίνητο έξω από κυβερνητικά κτίρια στο κέντρο της πρωτεύουσας της Νορβηγίας, Όσλο. Η έκρηξη προκάλεσε τον θάνατο οκτώ ατόμων. Στη συνέχεια, μετέβη στην κατασκήνωση της νεολαίας του κυβερνώντος Εργατικού Κόμματος στο νησί Ουτόγια, παριστάνοντας τον αστυνομικό, όπου πραγματοποιώντας μια μαζική σφαγή πυροβόλησε μέχρι θανάτου 69 ακόμη άτομα, πριν τελικά συλληφθεί από τις Νορβηγικές αρχές. Τον Αύγουστο του 2012 καταδικάστηκε για μαζικές δολοφονίες και τρομοκρατία.
Την ημέρα των επιθέσεων, ο Μπρέιβικ δημοσιοποίησε ηλεκτρονικά μια συλλογή κειμένων με τίτλο «2083: Ευρωπαϊκή Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας», περιγράφοντας την ακροδεξιά εξτρεμιστική ιδεολογία του. Σε αυτά, περιγράφει μια κοσμοθεωρία που περιλαμβάνει την ισλαμοφοβία, την υποστήριξη στον «ακροδεξιό Σιωνισμό» και την εναντίωσή του στον φεμινισμό. Στα κείμενα του αποκαλεί το Ισλάμ και τον Πολιτισμικό Μαρξισμό «εχθρούς» , υποστηρίζει τη βίαιη διάλυση των δομών πολυπολιτισμικότητας και ιδιαίτερα της αποκαλούμενης «Ευραραβίας» (έναν πολιτικό νεολογισμό που αναφέρεται σε μια θεωρητική σύνδεση του Ευρωπαϊκού και του Αραβικού κόσμου) και συνηγορεί υπέρ της απέλασης όλων των μουσουλμάνων από την Ευρώπη, με βάση το μοντέλο των διαταγμάτων του Μπένες. Ο Μπρέιβικ υποστήριξε πως το κύριο κίνητρό για τις αγριότητες στις οποίες προέβη ήταν η ευρύτερη δημοσιοποίηση του συγκεκριμένου μανιφέστου στο κοινό.
Το δικαστήριο διόρισε δύο ομάδες για να εξετάσουν ψυχολογικά τον Μπρέιβικ πριν από τη δίκη. Η πρώτη έκθεση των ψυχιάτρων διέγνωσε στον Μπρέιβικ παρανοϊκή σχιζοφρένεια. Αντίθετα, η δεύτερη ψυχιατρική αξιολόγηση, η οποία ανατέθηκε μετά από εκτεταμένες επικρίσεις ειδικών πάνω στην πρώτη έκθεση και δημοσιεύθηκε μία εβδομάδα πριν από τη δίκη, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Μπρέιβικ δεν υπήρξε ψυχωτικός, ούτε κατά τη διάρκεια των επιθέσεων ούτε κατά τη διάρκεια της αξιολόγησης. Αντίθετα, διαγνώστηκε ναρκισσιστική διαταραχή της προσωπικότητας.
Η δίκη του ξεκίνησε στις 16 Απριλίου 2012 και ολοκληρώθηκε, με την απολογία του, στις 22 Ιουνίου του 2012. Στις 24 Αυγούστου 2012 το Επαρχιακό Δικαστήριο του Όσλο εξέδωσε την απόφασή του σύμφωνα με την οποία ο Μπρέιβικ κρίθηκε υγιής ψυχικά και ένοχος για τη δολοφονία 77 ανθρώπων.
Καταδικάστηκε σε 21 χρόνια φυλάκισης με τη μορφή προληπτικής κράτησης, σύμφωνα με την οποία θα εκτίσει την ελάχιστη υποχρεωτική 10ετή φυλάκιση, με περαιτέρω δυνατότητα επέκτασης της κράτησης για όσο διάστημα θεωρείται «κίνδυνος για την κοινωνία», κάτι που σημαίνει πως, πιθανότατα, θα παραμείνει στη φυλακή για το υπόλοιπο της ζωής του. Αυτή ήταν και η μέγιστη δυνατή ποινή στη Νορβηγία. Ο Μπρέιβικ ανακοίνωσε ότι δεν αναγνωρίζει τη νομιμότητα του δικαστηρίου και, ως εκ τούτου, δεν αποδέχεται την απόφαση του. Σήμερα παραμένει κρατούμενος στις φυλακές υψίστης ασφαλείας Skien.

1990 - Γκιαϊνκαΐν Νόρμπου, 11ος Παντσέν Λάμα.
Ο Γκιαϊνκαΐν Νόρμπου (13 Φεβρουαρίου 1990) είναι ο 11ος Παντσέν Λάμα.
Υπάρχουν υπόνοιες σχετικά με το ότι είναι εντεταλμένος της κυβέρνησης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Ο Τενζίν Γκιάτσο, ο οποίος κατέχει τη θέση του 14ου Δαλάι Λάμα, δεν τον αναγνωρίζει ως νόμιμο διάδοχο και για τη θέση του Παντσέν Λάμα έχει τοποθετήσει ένα άτομο της επιλογής του.

1985 - Δήμος Αναστασιάδης, Έλληνας τραγουδιστής.

1985 - Αλέξανδρος Τζιόλης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

1332 - Ανδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος, Βυζαντινός αυτοκράτορας.
Ο Ανδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος (25 Μαρτίου 1259 - 13 Φεβρουαρίου 1332) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας (1282-1328), μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου.

1571 - Μπενβενούτο Τσελίνι, Ιταλός καλλιτέχνης.
Ο Μπενβενούτο Τσελίνι (Benvenuto Cellini, 3 Νοεμβρίου 1500 - 13 Φεβρουαρίου 1571) ήταν Ιταλός χρυσοχόος, γλύπτης, ζωγράφος, σχεδιαστής, στρατιώτης και μουσικός, ο οποίος έγραψε επίσης μία διάσημη αυτοβιογραφία. Πολλά έργα του εκτιμήθηκαν και του χάρισαν μεγάλη φήμη, όπως το τεραστίων διαστάσεων γλυπτό, που απεικονίζει τον Περσέα να κρατά το κεφάλι της Μέδουσας και κοσμεί την Πιάτσα ντε λα Σινιορία της Φλωρεντίας. Αναγνωρίζεται ως ένας από τους χαρακτηριστικότερους εκπροσώπους της Ιταλικής Αναγέννησης, όχι μόνο για το έργο του αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο έδειχνε να απολαμβάνει τη ζωή.
Παρά το γεγονός ότι πιθανότατα μολύνθηκε από σύφιλη, αλλά και το ότι ορισμένοι πλούσιοι επιχειρηματίες της εποχής επιχείρησαν ανεπιτυχώς να τον δολοφονήσουν, ο Τσελίνι πέθανε διάσημος σε ιδιαίτερα μεγάλη για την εποχή ηλικία 71 ετών.
Περίφημη είναι η αυτοβιογραφία του, που αποκαλύπτει τον εριστικό του χαρακτήρα, την περιπετειώδη του διάθεση και την μεγάλη ιδέα που είχε για τον εαυτό του (La vita di Benvenuto di Maestro Giovanni Cellini, Fiorentino, scritta per lui medesimo) ― ελλην. μετάφρ. Γ.Λεωτσάκος, "ΑΓΡΑ"
Ο γλύπτης είναι ο ήρωας της όπερας του Εκτόρ Μπερλιόζ Benvenuto Cellini (1838)

1693 - Γιόχαν Κάσπαρ Κερλ, Γερμανός συνθέτης

1741 - Γιόχαν Γιόφεφ Φουξ, Αυστριακός συνθέτης

1883 – Ρίχαρντ Βάγκνερ, Γερμανός συνθέτης.
Ο Βίλχελμ Ρίχαρντ Βάγκνερ (γερμανικά: Wilhelm Richard Wagner) γεννήθηκε στις 22 Μαΐου 1813 στη Λειψία και πέθανε στις 13 Φεβρουαρίου 1883 στη Βενετία της Ιταλίας. Ήταν πρωτοποριακός Γερμανός ρομαντικός συνθέτης, ποιητής και μουσικολόγος του 19ου αιώνα.

1893 - Αντώνιος Παλατιανός, Έλληνας γιατρός και πολιτικός.
Ο Αντώνιος Παλατιανός (21 Φεβρουαρίου 1833 - 13 Φεβρουαρίου 1893) ήταν Έλληνας γιατρός και πολιτικός. Υπηρέτησε ως βουλευτής Κέρκυρας. Υπήρξε ο πρώτος βουλευτής που ασχολήθηκε με τα θέματα των τυφλών και των κωφαλάλων στην Ελλάδα. και είχε κάνει την πρώτη προσπάθεια να δημιουργήσει μια ελληνική έκδοση του κώδικα Μπράιγ το 1882.
Ήταν γιος του Κωνσταντίνου Παλατιάνου και καταγόταν από οικογένεια ευγενών, που είχαν έρθει στην Κέρκυρα στα μέσα του 15ου αιώνα από την Κωνσταντινούπολη και το οικογενειακό όνομα είχε γραφτεί το 1555 στο Λίμπρο Ντόρο του νησιού. Ορφάνεψε πολύ νωρίς από πατέρα και σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Πίζας στην Ιταλία από όπου και απέκτησε δίπλωμα γιατρού-χειρουργού το 1857.
Εργάστηκε ως γιατρός σε κλινική στην Τοσκάνη για δύο έτη και κατατάχθηκε στο στρατό της Σαρδηνίας συμμετέχοντας στους πολέμους της Ιταλικής ενοποίησης με την πλευρά των Ιταλών και Γάλλων έναντι των Αυστριακών. Σταδιοδρόμησε ως ιατρός αξιωματικός και παρέμεινε στον ιταλικό στρατό μέχρι το 1863 (προήχθη τιμητικά σε αξιωματικό του Στέμματος της Ιταλίας το 1891 και τιμήθηκε με μετάλλια και παράσημα για τη δράση του). Επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του το 1867 και έλαβε μέρος σε πατριωτικές ενέργειες για τη διοργάνωση της Εθνοφυλακής, στο λόχο του πρώτου Δημάρχου Κερκυραίων Νικολάου Μάνεση. Την επόμενη χρονιά ανέλαβε τη διεύθυνση του Σωφρονιστηρίου της Κέρκυρας. Εξελέγη βουλευτής Κερκύρας το 1879. Την περίοδο εκείνη προσβλήθηκε η όρασή του και λίγο μετά υποβλήθηκε σε εγχείριση στην Ιταλία.
Με την περιπέτεια της υγείας του επιδόθηκε στο να βοηθήσει τα άτομα με προβλήματα όρασης. Έτσι, προσπάθησε να ιδρυθεί σχολή τυφλών και να προσαρμόσει την μέθοδο Μπράιγ στην ελληνική γλώσσα. Προσκλήθηκε στη Φλωρεντία σε επιστημονική σύνοδο για την εκπαίδευση των τυφλών, τον Σεπτέμβριο του 1883.
Έγραψε δύο έργα το 1886, με σημαντικότερο το δοκίμιο που αφορά το αλφάβητο Μπράιγ. Το 1888 ανέλαβε πρόεδρος στο Αρσάκειο Παρθεναγωγείο της Κέρκυρας.
Απεβίωσε σε ηλικία 60 ετών στις 13 Φεβρουαρίου 1893. Πεθαίνοντας κατέλιπε κληροδότημα για να δίνονται υποτροφίες σε τυφλούς. Ωστόσο, δεν είναι γνωστό αν δόθηκε η περιουσία του βουλευτή για τον σκοπό εκείνο. Η κηδεία του έγινε από τον ιερό ναό του Αγίου Σπυρίδωνα στην Κέρκυρα και η ταφή στο Δημοτικό Νεκροταφείο του νησιού.

1899 – Ανδρέας Συγγρός, Έλληνας επιχειρηματίας, πολιτικός και εθνικός ευεργέτης.
Ο Ανδρέας Συγγρός (Κωνσταντινούπολη, 12 Οκτωβρίου 1830 - Αθήνα, 13 Φεβρουαρίου 1899) ήταν Έλληνας τραπεζίτης, πολιτικός και εθνικός ευεργέτης. Ασχολήθηκε πρώτα με το εμπόριο και στη συνέχεια επεκτάθηκε στον τραπεζικό κλάδο φτάνοντας να δανείζει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και την Ελλάδα. Με την εγκατάστασή του στην Αθήνα ανέπτυξε σημαντική επιχειρηματική δραστηριότητα εμπλεκόμενος σε ένα από τα πρώτα χρηματιστηριακά σκάνδαλα της Ελλάδας, γνωστό ως Λαυρεωτικά ή Λαυριακά, σκάνδαλο που επέφερε και την πτώση της κυβέρνησης Επαμεινώνδα Δεληγεώργη. Το 1881 ίδρυσε την Τράπεζα Ηπειροθεσσαλίας, στην οποία το ελληνικό κράτος είχε παραχωρήσει το δικαίωμα της έκδοσης και κυκλοφορίας χαρτονομίσματος στις «Νέες Χώρες».
Παράλληλα με τις επιχειρηματικές δραστηριότητες, ασχολήθηκε, λόγω και της φιλίας του με τον Χαρίλαο Τρικούπη, με την πολιτική, εκλεγόμενος πολλάκις βουλευτής. Θεωρείται ως ο κύριος υπεύθυνος για την πτώση της κυβέρνησης Θεόδωρου Δηλιγιάννη, καθώς και ένας από τους παράγοντες που συνέβαλαν στη χρεοκοπία της Ελλάδας το 1893, αφού επιχείρησε να αποτρέψει τη σύναψη νέου δανείου από την κυβέρνηση Τρικούπη προκειμένου να του παραχωρηθούν νέα τραπεζικά προνόμια και να καταφέρει να γίνει μέτοχος της Εθνικής Τράπεζας. Κατά τη διάρκεια της ζωής του πραγματοποίησε σημαντικές δωρεές σε ευαγή ιδρύματα, ενώ με τη διαθήκη του κληροδότησε μεγάλο μέρος της περιουσίας του στο ελληνικό κράτος για την κατασκευή νοσοκομείων (Νοσοκομείο «Ανδρέας Συγγρός») και σχολείων και σε εθνικά ιδρύματα. Το φιλανθρωπικό του έργο συνέχισε η σύζυγός του, Ιφιγένεια Μαυροκορδάτου - Συγγρού, η οποία δώρισε στο ελληνικό δημόσιο το Μέγαρο Ανδρέα Συγγρού και το Κτήμα Συγγρού. O Ανδρέας Συγγρός έχει χαρακτηριστεί από τους ιστορικούς ως ο πιο ισχυρός άνδρας της εποχής του μετά το Βασιλιά Γεώργιο Α΄ με αμφισβητούμενο ρόλο και αδιαμφισβήτητο φιλανθρωπικό έργο

1902 - Αντώνιος Οικονόμου, Έλληνας αρχαιολόγος.

1946 - Άγγελος Κανελλόπουλος, Έλληνας βιομήχανος.
Ο Άγγελος Κανελλόπουλος (1869 - 13 Φεβρουαρίου 1946) ήταν βιομήχανος.
Γεννήθηκε στο Ζευγολατιό Αιγίου και ήταν γιος του Κωνσταντίνου Κανελλόπουλου, δημάρχου Αιγίου. Σπούδασε εμπορικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο της Αιξ-αν-Προβέν και ακολούθησε επιχειρηματική καριέρα σε τομείς όπως ήταν τα τσιμέντα, η κλωστοϋφαντουργία κ.α. Διετέλεσε μέλος του δ.σ. της τράπεζας της Ελλάδας, πρόεδρος της τράπεζας της Λακωνίας, πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων ενώ το 1910 εξελέγη βουλευτής Αττικοβοιωτίας όπως και το 1915. Την περίοδο 1929 - 1935 ήταν γερουσιαστής. Το 1936 ανέλαβε τα ηνία της εταιρείας «Τιτάν».
Απεβίωσε στην Αθήνα. Ήταν παντρεμένος με την Ελένη Οικονόμου (Εξ Οικονόμων) και είχε αποκτήσει τρία παιδιά: τον Λεωνίδα, τον Παύλο και τον Κανέλλο Κανελλόπουλο

1951 - Λόιντ Ντάγκλας, Αμερικανός συγγραφέας.
Ο Λόιντ Ντάγκλας (Lloyd Cassel Douglas) (27 Αυγούστου 1877 - 13 Φεβρουαρίου 1951) ήταν Αμερικανός συγγραφέας και ιερέας.
Γεννήθηκε στην Κολούμπια της Ινδιάνα και πέρασε μέρος της παιδικής του ηλικίας στο Μονρόεβιλ και το Γουίλμοτ της ίδιας πολιτείας, καθώς και το Φλόρενςτου Κεντάκι, όπου ο πατέρας του, Αλεξάντερ Τζάκσον Ντάγκλας ήταν πάστορας της Ελπιδοφόρου Λουθηρανικής Εκκλησίας. Πέθανε στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια.
Ο Ντάγκλας υπήρξε ένας από τους δημοφιλέστερους συγγραφείς της εποχής του, αν και έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα μετά τη συμπλήρωση πενήντα ετών ζωής.
Μετά τη λήψη του Μάστερ του από το κολέγιο του Γουίτενμπεργκ (σημερινό Πανεποιστήμιο του Γουίτενμπεργκ) στο Σπρινγκφιλντ του Οχάιο το 1903, Χειροτονήθηκε πάστορας. Υπηρέτησε στο Βόρειο Μάντσεστερ της Ινδιάνα, στο Λάνκαστερ του Οχάιο και στην Ουάσινγκτον. Από το 1911 έως το 1915, ήταν διευθυντής θρησκευτικών εργασιών στο πανεπιστήμιο της Ουρμπάνα. Τα επόμενα έξι χρόνια, ήταν ιερέας της Πρώτης Ιερατικής Εκκλησίας στο Αν Άρμπορ του Μίσιγκαν, από εκεί βρέθηκε στο Άκρον του Οχάιο, και υπηρέτησε σαν εφημέριος στην Πρώτη Ιερατική Εκκλησία του Άκρον την περίοδο 1920 - 1926, στη συνέχεια στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια και τελικά στην Ηνωμένη Εκκλησία του Αγίου Ιακώβου στο Μόντρεαλ, από τον άμβωνα της οποίας παραιτήθηκε για να ασχοληθεί με τη συγγραφή. Ο βιογράφος του, Λοιίς Σίφερ (Louis Sheaffer), σχολιάζει, "δεν ανέφερε ποτέ δημόσια γιατί άλλαξε θρησκευτικά δόγματα."
Τα έργα του ήταν ηθικά, διδακτικά και καθαρά θρησκευτικού χαρακτήρα. Το πρώτο του μυθιστόρημα, Υπέροχη εμμονή, που εκδόθηκε το 1929, γνώρισε άμεση και εντυπωσιακή επιτυχία. Οι κριτικές ανέφεραν ότι η μυθοπλασία του είχε πολλά κοινά με τα επιτυχημένα θρησκευτικά μυθιστορήματα προηγούμενων γενιών όπως το Μπεν Χουρ και το Κβο Βάντις.
Στη συνέχεια έγραψε βιβλία όπως, Άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, Πολύτιμος κίνδυνος, Πράσινο φως, Λευκά εμβλήματα, Αμφισβητούμενο Πέρασμα, Πρόσκληση στη ζωή, Το μυστικό ταξίδι του δόκτορα Χάντσον, Ο Χιτών, και Ο μεγάλος ψαράς. Ο Χιτών πούλησε περισσότερα από δύο εκατομμύρια, χωρίς επανέκδοση. Ο Ντάγκλας πώλησε τα δικαιώματα για κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου, ωστόσο η ταινία με πρωταγωνιστή τον Ρίτσαρντ Μπάρτον δε γυρίστηκε παρά το 1953, δύο χρόνια μετά το θάνατο του Ντάγκλας.
Η δική του άτυχη εμπειρία με τον κινηματογράφο ήταν όταν εξέδωσε το Μεγάλο ψαρά σαν συνέχεια στον Χιτώνα, διευκρινίζοντας ότι Ο μεγάλος ψαράς θα ήταν το τελευταίο του μυθιστόρημα, και θα επέτρεπε να γίνει κινούμενη εικόνα, να χρησιμοποιηθεί στο ραδιόφωνο, να πετσοκοπεί ή να γίνει συνέχειες. Τελικά, Ο μεγάλος ψαράς γυρίστηκε το 1959, με πρωταγωνιστή τον Χάουαρντ Κιλ στο ρόλο του Απόστολου Πέτρο, σε έναν από τους λίγους τηλεοπτικούς του ρόλους που δεν να τραγουδά.
Το τελευταίο του βιβλίο ήταν το αυτοβιογραφικό Time To Remember στο οποίο περιγράφονταν τα παιδικά του χρόνια και η προετοιμασία του για την ιεροσύνη. Πέθανε πριν καταφέρει να γράψει το δεύτερο μέρος αλλά το πόνημα ολοκληρώθηκε στο βιβλίο Το σχήμα της Κυριακής από τις κόρες του, Βιρτζίνια Ντάγκλας Ντόσομ και Μπέτυ Ντάγκλας Ουίλσον.
Ο Ντάγκλας είναι θαμμένος στο κοιμητήριο του πάρκου Forest Lawn Memorial στο Γκλεντέιλ της Καλιφόρνια.

1964 - Βέρνερ Χάιντε, Γερμανός ψυχίατρος.
Ο Βέρνερ Χάιντε (Werner Heyde, Φορστ, 25 Απριλίου 1902 - φυλακή του Μπούτσμπαχ, 13 Φεβρουαρίου 1964), γνωστός και με το ψευδώνυμο Φριτς Ζαβάντε (Fritz Sawade), ήταν Γερμανός ψυχίατρος, μέλος του NSDAP από το 1933 και της Γκεστάπο, της οποίας υπήρξε σύμβουλος. Ήταν ένας από τους βασικούς οργανωτές του Προγράμματος Ευθανασίας Τ4.

1980 - Ντέιβιντ Γιάνσεν, Αμερικανός ηθοποιός.
Ο Ντέιβιντ Γιάνσεν (David Janssen, πραγματικό όνομα David Harold Meyer, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Davey, 27 Μαρτίου 1931, Naponee, Νεμπράσκα, ΗΠΑ - 13 Φεβρουαρίου 1980, Malibu, Καλιφόρνια) ήταν Αμερικανός ηθοποιός, ο οποίος γνώρισε μεγάλη επιτυχία σαν Dr. Richard Kimble στο τηλεοπτικό σίριαλ "The Fugitive" (1963 - 1967) όπως και με τη συμμετοχή του στη δημοφιλή σειρά "Harry O" (1973).
Η οικογένειά του τον προόριζε από νωρίς για ηθοποιό, όπως και έγινε. Γιαυτό το λόγο άλλωστε μετακόμισαν στο Χόλιγουντ, όταν ο μικρός Ντέιβιντ ήταν ακόμη στην εφηβεία. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο "Fairfax", όπου και έδειξε την έφεσή του για την υποκριτική. Η πρώτη του εμφάνιση ήταν στην ηλικία των 14 ετών, στο έργο "It's a Pleasure" (1945). Στα είκοσί του χρόνια υπέγραψε συμβόλαιο με την εταιρεία "20th Century-Fox", ωστόσο η συνεργασία δεν προχώρησε καθώς η εξωτερική του εμφάνιση κρίθηκε ακατάλληλη.
Ο Γιάνσεν στράφηκε τότε στην εταιρεία "Universal" με την οποία αναδείχθηκε από την αρχή της δεκαετίας του '50 πρωταγωνιστώντας σε υποστηρικτικούς ρόλους σε 32 ταινίες, πριν συμμετάσχει στη σειρά "Private Detective" (1957 - 1960). Η μεγαλύτερη επιτυχία του ήρθε στα 1963 με τη σειρά "The Fugitive", όπου υποδυόταν έναν γιατρό τον οποίο καταδίωκε πεισματικά ένας αστυνομικός για το φόνο της γυναίκας του. Με τη σειρά του, ο Γιάνσεν καταδίωκε τον πραγματικό φονιά, ένα μονόχειρα εγκληματία προκειμένου να αποδείξει την αθωότητά του.
Παντρεύτηκε δυο φορές αλλά δεν απέκτησε παιδιά, καθώς πέθανε πρόωρα σε ηλικία μόλις 48 ετών, από ανακοπή καρδιάς.

1991 - Ηλίας Μαριολόπουλος, Έλληνας επιστήμονας και ακαδημαϊκός.
Ο Ηλίας Μαριολόπουλος ( Αθήνα, 1900- Αθήνα, 13 Φεβρουαρίου 1991) ήταν Έλληνας φυσικός και ακαδημαϊκός. Το όνομά του έχει συνδεθεί με τη μελέτη του κλίματος της Ελλάδας. Θεωρείται "πατέρας" της σύγχρονης ελληνικής μετεωρολογίας και κλιματολογίας.
Γεννήθηκε στην Αθήνα, με καταγωγή από τα Μαγούλιανα Αρκαδίας. Σπούδασε Φυσική και Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, από όπου απέκτησε τίτλο μάστερ. Στην Αγγλία έλαβε και δίπλωμα στη Μετεωρολογία. Συνέχισε τις σπουδές του στη Γαλλία, από όπου απέκτησε άλλα δύο διπλώματα.
Το Δεκέμβριο του 1925 διορίστηκε τμηματάρχης στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών (όπου ίδρυσε την πρώτη ελληνική υπηρεσία για τη μέτρηση του ατμοσφαιρικού ηλεκτρισμού) και τρία χρόνια αργότερα εξελέγη τακτικός καθηγητής της Μετεωρολογίας και Κλιματολογίας στη Φυσικομαθηματική Σχολή στο νεοσύστατο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Η εν λόγω έδρα ήταν η πρώτη στα ελληνικά πανεπιστημιακά χρονικά στον τομέα εκείνο. Το 1939 τον βρίσκει καθηγητή Μετεωρολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 1959 ως το 1960 ήταν κοσμήτορας στο εν λόγω πανεπιστήμιο.
Εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών το 1965 και πρόεδρός της το 1973.
Μετά το τέλος της πανεπιστημιακής του καριέρας εισηγήθηκε στην Ακαδημία και οργάνωσε το 1977 το Κέντρο Ερεύνης Φυσικής της Ατμοσφαίρας και Κλιματολογίας.
Κηδεύτηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών στις 16 Φεβρουαρίου 1991. Άφησε πλήθος έργων, όπως μελέτες.
Με πρωτοβουλία της συζύγου του, Αικατερίνης-Νίνας Ηλία Μαριολοπούλου, ιδρύθηκε ίδρυμα που φέρει το όνομά του με σκοπό ανάμεσα στα άλλα να προαχθούν οι επιστήμες της ατμόσφαιρας, όπως η μετεωρολογία και να βραβευτούν οι νέοι που ασχολούνται με τις επιστήμες αυτές.

1994 - Φίλων Αρίας, Έλληνας στιχουργός.
Ο Φίλων Αρίας (πραγματικό ονοματγεπώνυμο Θεόφιλος Αριστόπουλος)(14 Αυγούστου 1915 - 13 Φεβρουαρίου 1994) ήταν Έλληνας κονφερανσιέ, ζωγράφος, ποιητής και στιχουργός. Μεσουράνησε τις δεκαετίες του ' 40 και του ' 50. Προερχόταν από τη Μάντρα του Αττίκ και ήταν συνεχιστής του. Στα μέσα της δεκαετίας του ' 40 είχε θίασο μαζί με τον Οικονομίδη, στον οποίο μετείχαν και πολλοί γνωστοί κωμικοί, όπως ο Γιάννης Σπαρίδης. Έγραψε πολύ γνωστά τραγούδια, όπως το Ένας φίλος ήρθε απόψε απ’ τα παλιά. Σε συνεργασία με τον Τώνη Μαρούδα έγραψε το τραγούδι "Μας φτάνει μόνο ένα κύμα στο ακρογιάλι". Απεβίωσε σε ηλικία 78 ετών στις 13 Φεβρουαρίου 1994 και κηδεύτηκε στη Ραφήνα. Απέκτησε ένα γιο,το γνωστό σκηνοθέτη Κώστα Αριστόπουλο και μία κόρη, την τραγουδίστρια Μαρία Αριστοπούλου. Σύζυγός του υπήρξε η ηθοποιός και τραγουδίστρια Μαρία Γκόπη, αδελφή του επίσης ηθοποιού Βασίλη Γκόπη.

2005 - Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ, Ελληνίδα πεζογράφος.
Η Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ (1920-2005) ήταν Ελληνίδα συγγραφέας.
Η Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1920. Κόρη του Μιχάλη Γκρίτζη και της Ελένης Σάλαρη, τέλειωσε το Γυμνάσιο με μαθήματα κατ’ οίκον, ενώ ασχολήθηκε για λίγο με το χορό. Το 1942 γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών μα σε σύντομο διάστημα εγκατέλειψε τις σπουδές της και στράφηκε στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών για την εκμάθηση της γαλλικής γλώσσας. Συγχρόνως έπαιρνε μαθήματα φωνητικής στο Ελληνικό Ωδείο. Το 1939 παντρεύτηκε το Γάλλο λόγιο και φιλέλληνα Ροζέ Μιλλιέξ ο οποίος ήταν δάσκαλός της στο Γαλλικό Ινστιτούτο και με τον οποίο απέκτησε δυο παιδιά.
Ήταν μέλος της Ακαδημίας Ρασίν (Racine) του Παρισιού και από το 1981 πρόεδρος στη «Στέγη Καλών Τεχνών και Γραμμάτων»[1], ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, του Πεν Κλαμπ, του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου, της Εταιρείας Κριτικών και Εικαστικών Τεχνών και της Στέγης Καλών Τεχνών και Γραμμάτων στην οποία ήταν πρόεδρος από το 1981 ως το 1986. Τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο διηγήματος, το βραβείο των Δώδεκα, το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος και το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών. Την πρώτη της επίσημη λογοτεχνική εμφάνιση πραγματοποίησε το 1945 με δημοσιεύσεις διηγημάτων της στο περιοδικό «Ελεύθερα Γράμματα». Κατά τη διάρκεια της Κατοχής είχε παράνομα κυκλοφορήσει μια μετάφραση του έργου του Ζαν Μπριλέ Βερκόρ «Η σιωπή της θάλασσας», ενώ ασχολήθηκε επίσης με θεατρικές μεταφράσεις. Το 1947 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Πλατεία Θησείου». Το 1973 εκδίδεται από τον Κέδρο το βιβλίο της με τίτλο «Σπαράγματα» το οποίο είναι μέρος του αρχείου της το οποίο σώθηκε από την κατάσχεση της Δικτατορίας.
Πέθανε στην Αθήνα στις 13 Φεβρουαρίου 2005.

2006 – Αντρέας Κατσούλας, Ελληνοαμερικανός ηθοποιός
Ο Ανδρέας Κατσούλας (Andreas Katsulas, Σαιντ Λούις, Μισσούρι, 18 Μαΐου 1946 - Λος Άντζελες, Καλιφόρνια, 13 Φεβρουαρίου 2006) ήταν Αμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, ελληνικής καταγωγής. Έγινε πολύ γνωστός από την τηλεοπτική σειρά Babylon 5.
Πριν από την τηλεοπτική του καριέρα ο Κατσούλας αφοσιώθηκε στο θέατρο και σπούδασε θεατρική στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνας. Από το 1971 μέχρι το 1986 εργάστηκε για τον μεγάλο Άγγλο σκηνοθέτη Πήτερ Μπρουκ.
Έγινε γνωστός από την κινηματογραφική ταινία Ο Φυγάς (The Fugitive, 1993), όπου υποδυόταν τον κακοποιό Σάικς. Τον γνωστότερο ρόλο του έπαιξε όμως στην σειρά επιστημονικής φαντασίας Babylon 5, όπου έπαιξε τον πρέσβη των Ναρν, Τζι Καρ (G'Kar). Είχε πολυάριθμους ρόλους και σε άλλες σειρές όπως π.χ. στην σειρά Star Trek: The Next Generation, όπου υποδυόταν τον Commander Tomalak των Ρομυλιανών. Επίσης έπαιξε και στη σειρά NYPD Blue.
Ο Ανδρέας Κατσούλας πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα σε ηλικία 59 ετών.

2013 - Κωνσταντίνος Ντέρος, Έλληνας πολιτικός.

2014 - Παναγής Γεράκης, Έλληνας πολιτικός.

2016 - Άντονιν Σκαλία, Αμερικανός δικαστής.
Ο Άντονιν Σκαλία (Antonin Gregory Scalia, 11 Μαρτίου 1936 - 13 Φεβρουαρίου 2016) ήταν Αμερικανός δικαστής που διετέλεσε μέλος του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ την περίοδο 1986 - 2016.
Γεννήθηκε στο Τρέντον του Νιου Τζέρσεϊ και ήταν γιος του Σαλβατόρ Σκαλία, Ιταλού μετανάσταση από την Σικελία και καθηγητή στο Brooklyn College, και της Κάθριν Σκαλία, δασκάλας. Σπούδασε ιστορία στο Πανεπιστήμιο Τζόρτζταουν, απ'όπου αποφοίτησε το 1957, και νομικά στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, απ'όπου αποφοίτησε το 1960. Ιδιώτευσε ως δικηγόρος εργαζόμενος στη διεθνή δικηγορική εταιρεία Jones, Day, Cockley and Reavis στο Κλίβελαντ, το 1967 όμως εγκατέλειψε την σταδιοδρομία του για να γίνει καθηγητής νομικών στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια. Το 1971 διορίστηκε από τον Ρίτσαρντ Νίξον πρόεδρος του Γραφείου Πολιτικής Τηλεπικοινωνιών, και το 1974 διορίστηκε, από την Γερουσία, στην θέση του βοηθού γενικού εισαγγελέα στο γραφείο της νομικής υπηρεσίας, η οποία είναι υπεύθυνη για την νομική υποβοήθηση του Προέδρου των ΗΠΑ. Στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι και το 1977, οπότε και αντικαταστάθηκε. Από το 1977 έως το 1982 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο με μικρά διαλείμματα.
Το 1982 διορίστηκε μέλος του Ομοσπονδιακού Εφετείου της περιοχής Κολούμπια παραμένοντας μέχρι και το 1986. Το ίδιο έτος, ύστερα από πρόταση του Ρόναλντ Ρήγκαν, εξελέγη, από την Γερουσία, μέλος του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ. Ως μέλος του υπήρξε ο κατεξοχήν εκπρόσωπος της συντηρητικής πλευράς τασσόμενος κατά των εκτρώσεων, της απαγόρευσης της θανατικής ποινής αλλά και των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων. Ο ίδιος θεωρούσε ότι το Σύνταγμα έπρεπε να ερμηνεύεται με βάση τις σκέψεις και τις θεωρήσεις αυτών που το συνέταξαν και δεν δεχόταν την θεωρία περί εξέλιξης του ίδιου του συντάγματος. Ήταν πιστός οπαδός της Καθολικής θρησκείας.
Απεβίωσε στις 12 Φεβρουαρίου 2016. Ήταν παντρεμένος και είχε εννέα παιδιά.

2017 - Γιώργος Ιωάννου, ήταν Έλληνας ζωγράφος και χαράκτης. Γεννήθηκε το 1926 στην Αθήνα. Θεωρείται βασικός εκπρόσωπος και πρωτοπόρος της Ποπ Αρτ στην Ελλάδα. (10 Δεκεμβρίου 1926 - 13 Φεβρουαρίου 2017)

Στο έργο του, που κινείται στο χώρο της Ποπ Αρτ και των κόμικς με διάχυτη την κριτική παραστατικότητα, έχει δημιουργήσει ένα χαρακτηριστικό προσωπικό ιδίωμα. Ενδιαφερόμενος για το τοπίο, τη νεκρή φύση, τα εσωτερικά αλλά και την ανθρώπινη μορφή, ακολούθησε στα πρωιμότερα έργα του τις αντιλήψεις του ιμπρεσιονισμού. Στη συνέχεια, υιοθετώντας χαρακτηριστικά της ποπ αρτ και χρησιμοποιώντας την τεχνική των κόμικς, στράφηκε στη σάτιρα της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας, δημιουργώντας συνθέσεις με σουρεαλιστική ατμόσφαιρα και συμβολικούς υπαινιγμούς.

Έκανε σπουδές ζωγραφικής στην Αθήνα με δασκάλους τους Κωστή Ηλιάδη και Θεόδωρο Δρόσο και στη συνέχεια στο Παρίσι στην Académie Julian στα εργαστήρια των Caude Schurr και Mac Avoy. Ακολούθησαν πολλά ταξίδια μελέτης στα καλλιτεχνικά κέντρα της Ευρώπης, Βέλγιο, Ολλανδία, Ιταλία, Γαλλία, Αγγλία.

Η πρώτη ατομική παρουσίαση του στην Αθήνα έγινε στη γκαλερί Ζυγός τον Οκτώβριο του 1959. Ακολούθησαν 23 ατομικές παρουσιάσεις σε γκαλερί της Αθήνας και του εξωτερικού όπως στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Οστάνδης, στη γκαλερί Isy Brachot, Βρυξέλλες -της οποίας υπήρξε μόνιμος συνεργάτης- και στη γκαλερί Pagani, Μιλάνο, μεταξύ άλλων.

Έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμες ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ανάμεσα στις οποίες η [(Μπιενάλε της Βενετίας)] το 1970 και τα Ευρωπάλια στις Βρυξέλλες το 1982. Στις αίθουσες τέχνης Isy Brachot (Βρυξελλες), Grosvenor Galleries Λονδίνο, Εnglish Speaking Union (Εδιμβούργο), Ateneui Roman (Boυκουρέστι), C.N.A Gallery (Σικάγο), κ.α.

Η δουλειά του έχει βραβευθεί μεταξύ άλλων στον Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό Prix Europa de Peinture de la Ville d Ostende με έπαθλο ατομική έκθεση στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Οστάνδης. Μεταξύ των μελών της κριτικής επιτροπής ήταν οι Hodin, Apollonio, Argan, Penrose, Restany και Matney.

Η καλλιτεχνική του δημιουργία περιλαμβάνει επίσης ενασχόληση με τη χαρακτική, στο πλαίσιο της οποίας εκδόθηκε το "Λεύκωμα 1940-1974" με εκατό μονοτυπίες εμπνευσμένες από τον ελληνοϊταλικό πόλεμο, την Κατοχή, την Αντίσταση, τον Εμφύλιο και τη Δικτατορία.

Το 2001 κυκλοφόρησε το φωτογραφικό λεύκωμα “Η Αθήνα μέσα από τις καρτ ποστάλ του παρελθόντος”.

Έχει ασχοληθεί με την μελέτη θεμάτων τέχνης και κείμενα του έχουν δημοσιευθεί στον ημερήσιο και περιοδικό αθηναϊκό τύπο.

Έργα του έχουν αγοραστεί από Μουσεία, Πινακοθήκες, Οργανισμούς, όπως το Μusee des Beaux Arts d' Ostende, την Εθνική Πινακοθήκη, την Πινακοθήκη της Ρόδου, το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, τη γκαλερί House of Ritchie του Τορόντο, τη Στέγη Καλών Τεχνών και Γραμμάτων, τα Υπουργεία Παιδείας, Προεδρίας Κυβερνήσεως, Πολιτισμού. Επίσης έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, στο Βέλγιο, Ιταλία, Γαλλία, Αγγλία, Αμερική, Καναδά.

Το 2012 τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το σύνολο του καλλιτεχνικού του έργου.