Άρθρα
Σαν σήμερα 28 Φεβρουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 28 Φεβρουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Επέτειοι
Παγκόσμια Ημέρα Σπάνιων Παθήσεων
Κυριακή του Ασώτου
Εορτάζουν
Οσίων Κύρας και Μαράννας, (Κύρα, Κυρά, Κυράτσα, Κυράτσω, Κυράτση, Κυρατσούδα, Μαριάννα).
28 Φεβρουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
202 π.Χ.: Ο Λίου Μπανγκ στέφεται αυτοκράτορας της Κίνας με το όνομα Κουατσού, ξεκινώντας τη Δυναστεία των Χαν που κυριάρχησε για τέσσερις αιώνες στην Κίνα.
870: Ολοκληρώνονται οι εργασίες της 8ης Οικουμενικής Συνόδου (4η Κωνσταντινουπόλεως), με τον αφορισμό του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Φωτίου, λόγω αντικανονικής εκλογής του. Συγκλήθηκε από τον αυτοκράτορα Βασίλειο Α’ τον Μακεδόνα.
1525: Οι Κονκισταδόρες του Ερνάν Κορτές εκτελούν τον βασιλιά των Αζτέκων, Κουαουτεμόκ.
1692: Ξεκινά το κυνήγι μαγισσών του Σάλεμ των ΗΠΑ.
1700: Στη Σουηδία, την 28η Φεβρουαρίου ακολουθεί η 1η Μαρτίου, δημιουργώντας έτσι το σουηδικό ημερολόγιο.
1770: Ο Θεόδωρος Ορλόφ καταπλέει στη Μάνη και παρακινεί τους κατοίκους της να εξεγερθούν κατά των Τούρκων. (Ορλοφικά).
1784: Ο Τζον Γουέσλεϊ ιδρύει την Εκκλησία των Μεθοδιστών.
1826: Οι Τουρκοαιγύπτιοι κυριεύουν τα νησάκια Ντολμά και Πόρο στη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου και διακόπτουν κάθε επικοινωνία της πόλης με τον έξω κόσμο.
1849: Αρχίζουν συστηματικά τα δρομολόγια ατμόπλοιων από τη δυτική στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ. Το Καλιφόρνια, που μεταφέρει χρυσοθήρες είναι το πρώτο πλοίο που φτάνει στο Σαν Φρανσίσκο από τη Νέα Υόρκη, μετά από ταξίδι 4 μηνών και 21 ημερών.
1854: Δημιουργείται το ρεπουμπλικανικό κόμμα των ΗΠΑ, μετά από συμμαχία επιμέρους σχηματισμών.
1854: Ο Φραντς Λιστ διευθύνει στη Βαϊμάρη την πρώτη ερμηνεία του συμφωνικού του ποιήματος "Τα Πρελούδια" (Les Preludes).
1859: Διεξάγονται στο Νιούκαστλ της Αγγλίας τα πρώτα καλλιστεία σκύλων.
1878: Καταπλέει στο λιμάνι της Λεμεσού το αγγλικό πολεμικό «Παλλάς», το οποίο αποβιβάζει μονάδα πεζοναυτών και παραλαμβάνει το κάστρο της πόλης από την τουρκική φρουρά. Έπειτα από 307 χρόνια, στη θέση της τουρκικής σημαίας υψώνεται η αγγλική.
1883: Ανοίγει το πρώτο θέατρο βαριετέ στη Βοστώνη των ΗΠΑ.
1900: Ιδρύεται στη Βρετανία το Εργατικό Κόμμα, με τον Τζέημς Ράμσεϊ Μακντόναλντ στη θέση του πρώτου γραμματέα.
1902: Στο Κολοράντο των ΗΠΑ, 1.000 μεταλλωρύχοι καταπλακώνονται από χιονοστιβάδα.
1904: Ιδρύεται στη Λισαβόνα η Μπενφίκα, η πιο διάσημη ποδοσφαιρική ομάδα της Πορτογαλίας.
1909: Ο Θεόδωρος Ρούσβελτ είναι ο πρώτος Πρόεδρος των ΗΠΑ που επισκέπτεται την αυστριακή πρεσβεία για να συζητήσει την κρίση στα Βαλκάνια.
1910: Η Ρωσίδα χορεύτρια Άννα Πάβλοβα εμφανίζεται στη Μετροπόλιταν Όπερα, στη Νέα Υόρκη.
1913: Ο ελληνικός στρατός κυριεύει την Πρεμετή, ενώ οι Τούρκοι εγκαταλείπουν το Δελβινάκι.
1913: Η Εμπροσθοφυλακή της VII Μεραρχίας απελευθερώνει τις εσπερινές ώρες την πόλη των Σερρών. Οι Βούλγαροι, κατά την αποχώρησή τους, καίνε 4.050 οικίες, 1.000 καταστήματα και 18 σχολεία και εκκλησίες.
1914: Ο αρχιδούκας της Αυστρίας Φραγκίσκος Φερδινάνδος δολοφονείται στο Σεράγεβο από το σέρβο φοιτητή Γκαβρίλο Πρίντσιπ. Η ενέργεια αυτή έγινε η αφορμή για την έναρξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
1914: Ανακηρύσσεται η αυτονομία της Βορείου Ηπείρου και σχηματίζεται προσωρινή κυβέρνηση στο Αργυρόκαστρο, υπό του Γεώργιου Χριστάκη-Ζωγράφου.
1916: Η αμερικανική Γερουσία επικυρώνει τη συμφωνία με την Αϊτή, βάσει της οποίας γίνεται αμερικανικό προτεκτοράτο.
1919: Υπογράφεται η Συνθήκη των Βερσαλλιών. Είναι η Συνθήκη ειρήνης που τερμάτισε επίσημα τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ανάμεσα στην Αντάντ (γαλλ. Entente) και την Γερμανική Αυτοκρατορία.
1921: Ρωσία και Αφγανιστάν υπογράφουν συνθήκη φιλίας, που παρέχει πολιτική και οικονομική βοήθεια στους κατοίκους του Αφγανιστάν.
1922: Η Βρετανία ανακηρύσσει την Αίγυπτο κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος.
1932: Επαναληπτικές δημοτικές εκλογές διεξάγονται στον Πειραιά, λόγω της φυλάκισης του Δημάρχου, Τάκη Παναγιωτόπουλου, για υπεξαίρεση μεγάλου ποσού από τα ταμεία του Δήμου. Νέος Δήμαρχος εκλέγεται ο ναύαρχος Αθανάσιος Μιαούλης, δισέγγονος του ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης, Ανδρέα Μιαούλη.
1933: Ο Χίτλερ εκμεταλλευόμενος τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ της προηγουμένης πείθει τον πρόεδρο Πάουλ φον Χίντενμπουργκ και προσυπογράφει διάταγμα "περί προστασίας του λαού και του κράτους", αναστέλλοντας κάθε συνταγματική προστασία των πολιτικών, ατομικών και περιουσιακών δικαιωμάτων των πολιτών, εγκαθιδρύοντας δικτατορία. Δυο από τους πιο σπουδαίους εκπροσώπους της γερμανικής διανόησης, ο ποιητής Μπέρτολτ Μπρεχτ και ο συγγραφέας Χάινριχ Μαν, αντιδρώντας στα μέτρα αυτά εγκαταλείπουν τη χώρα ο πρώτος και την Πρωσική Ακαδημία των Τεχνών ο δεύτερος.
1935: Η ΔΟΕ αναγνωρίζει την ανεξαρτησία της FIBB (μετέπειτα FIBA) στο Grant Hotel στο Όσλο.
1935: Ο δρ. Γουάλας Κράδερς εφευρίσκει το νάιλον.
1940: Γίνονται τα εγκαίνια δύο σταθμών ασυρμάτου με το εξωτερικό, στο Χαρβάτι και στη Λούτσα.
1940: Διεξάγεται ο πρώτος αγώνας κολεγιακού μπάσκετ μεταξύ των πανεπιστημίων του Pittsburgh και Fordham (50-37) στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης, ο οποίος μεταδίδεται από την τηλεόραση.
1940: Η ταινία Όσα Παίρνει ο Άνεμος σαρώνει τα Όσκαρ.
1941: Ο διάδοχος Παύλος και η συνοδεία του φτάνουν στα Γιάννενα, στο πλαίσιο της περιοδείας του στο μέτωπο.
1943: Δίνεται η πρώτη συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο θέατρο "Ολύμπια" υπό τη διεύθυνση του Μανώλη Καλομοίρη.
1943: «Ηχήστε σάλπιγγες...» απαγγέλλει ο Άγγελος Σικελιανός στην κηδεία του σπουδαίου έλληνα ποιητή Κωστή Παλαμά στο Α’ Νεκροταφείο, η οποία εξελίσσεται στην κορυφαία -ίσως- αντιστασιακή εκδήλωση κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, με τη συμμετοχή χιλιάδων κόσμου.
1944: Η πιλότος Χάνα Ράιτς προτείνει στον Αδόλφο Χίτλερ τη δημιουργία σώματος αντίστοιχου των καμικάζι.
1945: Ολοκληρώνεται ο αφοπλισμός του ΕΛΑΣ, κατόπιν της Συμφωνίας της Βάρκιζας.
1946: Επίσημοι πανηγυρισμοί σ’ όλη τη χώρα για την απόδοση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα.
1947: Μια αντικυβερνητική εξέγερση στην Ταϊβάν οδηγεί σε μια απίστευτη σφαγή με 30.000 νεκρούς. Η σφαγή έμεινε γνωστή ως «Περιστατικό 228».
1948: Το κομουνιστικό κόμμα της Γιουγκοσλαβίας, επικεφαλής του οποίου είναι ο Τίτο, εκδιώκεται από την «Κομινφόρμ», επισημοποιώντας τη ρήξη Μόσχας – Βελιγραδίου. Η απόφαση αυτή θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στον ελληνικό Εμφύλιο, αφού σύντομα ο Τίτο δεν θα αναγνωρίζει πλέον τις δεσμεύσεις του απέναντι στο Δημοκρατικό Στρατό.
1948: Τα τελευταία βρετανικά στρατεύματα εγκαταλείπουν την Ινδία, που έχει πλέον αποκτήσει την ανεξαρτησία της.
1949: Ανακαλύπτεται η κρύπτη και το τυπογραφείο, στο οποίο τυπώνεται η αντιστασιακή εφημερίδα Μωριάς.
1950: Η γαλλική Εθνοσυνέλευση επιβάλλει περιορισμούς στις εισαγωγές της Κόκα κόλα.
1953: Η Ελλάδα, η Γιουγκοσλαβία και η Τουρκία υπογράφουν αμυντική συμφωνία πενταετούς διάρκειας.
1953: Οι Άγγλοι επιστήμονες Φράνσις Κρικ και Τζέιμς Γουάτσον αποκαλύπτουν τη δομή του DNA. Για την ανακάλυψή τους αυτή, που χαρακτηρίστηκε ως η μεγαλύτερη του 20ου αιώνα, το οποίο ονομάστηκε το «μοντέλο της διπλής έλικας», τιμήθηκαν με το βραβείο Νόμπελ το 1962.
1954: Τίθενται προς πώληση οι πρώτες έγχρωμες τηλεοράσεις, οι οποίες χρησιμοποιούν την τεχνολογία NTSC.
1955: Ισραηλινές δυνάμεις επιτίθενται σε αιγυπτιακές στρατιωτικές βάσεις στη Γάζα, σκοτώνοντας 36 στρατιώτες και έξι πολίτες. Οι Αιγύπτιοι διαμαρτύρονται έντονα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
1958: Στο Κεντάκι των ΗΠΑ σχολικό λεωφορείο συγκρούεται με φορτηγό με αποτέλεσμα τα 26 παιδιά που μετέφερε και ο οδηγός να σκοτωθούν ακαριαία.
1959: Η ελληνική Βουλή με ψήφους 170 έναντι 117, απορρίπτει την πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που υπέγραψε τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου για το Κυπριακό, δηλώνοντας ότι, πρόκειται «για τας ευτυχεστέρας ημέρας της ζωής μου». Οι βουλευτές της ΕΡΕ χειροκροτούν, ενώ ο Σοφοκλής Βενιζέλος αποχωρεί κραυγάζοντας: «Ζήτω η Ένωσις».
1960: Ολοκληρώνονται οι 8οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Squaw Valley της Καλιφόρνια, οι οποίοι ξεκίνησαν στις 18 Φεβρουαρίου. Συμμετείχαν 531 αθλητές και 146 αθλήτριες από 30 χώρες. Τα αγωνίσματα του πατινάζ διεξάγονται για πρώτη φορά σε τεχνητό πάγο.
1961: Ο Τομ Μπόγια κερδίζει τις εκλογές στην Κένυα.
1963: Στη Γαλλία, 9 άτομα συλλαμβάνονται με την κατηγορία της συνωμοσίας, που είχε ως στόχο τη δολοφονία του Προέδρου Σαρλ ντε Γκολ.
1963: Αρχίζει να λειτουργεί η πρώτη υψικάμινος στην Ελλάδα στο εργοστάσιο της Χαλυβουργικής.
1970: Σπουδαία αρχαιολογικά ευρήματα εντοπίζονται στα Ψηλά Αλώνια, στην Πάτρα.
1971: Στο Λιχτενστάιν, σύμφωνα με τα αποτελέσματα δημοψηφίσματος, οι άντρες εκλέκτορες αρνούνται το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες.
1972: Ηνωμένες Πολιτείες και Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας υπογράφουν το «Ανακοινωθέν της Σαγκάης».
1974: Οι ΗΠΑ και η Αίγυπτος αποκαθιστούν τις διπλωματικές τους σχέσεις, μετά από επτά χρόνια.
1975: 42 άτομα σκοτώνονται στο χειρότερο σιδηροδρομικό δυστύχημα της Βρετανίας, όταν εκτροχιάστηκε τρένο στο μετρό του Λονδίνου.
1977: «Συλλαμβάνεται» η πρώτη φάλαινα - δολοφόνος.
1980: Πρώτη πτήση αεροπλάνου που κινείται με ηλιακή ενέργεια, πρόκειται για το αεροσκάφος «Γκοσάμερ Πέγκουιν» με χειριστή τον Μακ-Γκρήντυ.
1980: Με δημοψήφισμα η Ανδαλουσία επικυρώνει το καθεστώς της αυτονομίας της.
1981: Η Κίνα ανακοινώνει νέο σχέδιο λιτότητας, καθώς και την ενθάρρυνση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
1982: Το μουσείο Ζαν - Πολ Γκετί γίνεται το πλουσιότερο μουσείο του κόσμου, όταν δέχεται ως κληροδότημα το μυθικό ποσό του 1,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων, από την διαθήκη του βαθύπλουτου Ζ.Π Γκετί.
1983: Προβάλλεται το τελευταίο επεισόδιο της σειράς M*A*S*H, με τη θεαματικότητα να φτάνει το 77%.
1984: Το άλμπουμ "Thriller" του Μάικλ Τζάκσον, κερδίζει 8 βραβεία Γκράμι.
1986: Δολοφονείται στο κέντρο της Στοκχόλμης ο πρωθυπουργός της Σουηδίας Ούλοφ Πάλμε.
1987: Ο ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ δηλώνει έτοιμος να υπογράψει συνθήκη με τις ΗΠΑ για τη μείωση των πυρηνικών όπλων.
1991: Η αλβανική Κυβέρνηση ψηφίζει νόμο, σύμφωνα με τον οποίο οι κάτοικοι έχουν το δικαίωμα να αποκτήσουν ιδιόκτητο αυτοκίνητο.
1991: Πραγματοποιείται το πρώτο παιχνίδι μπάσκετ κεκλεισμένων των θυρών στο Αλεξάνδρειο μεταξύ του Άρη και της Λεβερκούζεν (133 - 117) για το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης. Ο Άρης τιμωρείται διότι στον αγώνα της 14/2 εναντίον της Μπαρτσελόνα, και ενώ έχανε, έσβησαν τα φώτα και δημιουργήθηκαν επεισόδια.
1991: Τερματίζεται ο Πόλεμος του Κόλπου, καθώς Ιρακινοί στρατιώτες και Σύμμαχοι διατάσσονται να σταματήσουν τις επιθέσεις.
1991: Το ΚΚΕ αποχωρεί από το Συνασπισμό.
1992: Ξεκινάει μεγάλη έκθεση στο Εθνικό Διαστημικό Μουσείο της Ουάσιγκτον προς τιμήν του τηλεοπτικού σήριαλ Star Trek.
1992: Ξεκινάει το Final Four του βόλεϊ στο ΣΕΦ. Πρωταθλήτρια η Μεσσαντζέρο, 2ος ο Ολυμπιακός Σ.Φ.Π., 3η η ΤΣΣΚΑ και 4η η ομάδα των Καννών.
1992: Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εγκρίνει την αποστολή ειρηνευτικής δύναμης στην Καμπότζη.
1993: Πράκτορες του FBI κάνουν επιδρομή στην φάρμα των Δαυϊδιανών στο Γουέκο του Τέξας, με τραγικό απολογισμό τέσσερις νεκρούς πράκτορες και έξι μέλη της θρησκευτικής σέκτας, με αρχηγό τον Ντέιβιντ Κορές. Ο εγκλεισμός των οπαδών της θρησκευτικής αίρεσης στο κτήριο, που διήρκεσε 51 μέρες, τελείωσε δραματικά με το θάνατο περίπου 80 μελών.
1993: Στη Ρωσία, δέκα άτομα σκοτώνονται από έκρηξη βόμβας σε τρένο από το Αζερμπαϊτζάν, ενώ βρισκόταν στην περιοχή της Τσετσενίας.
1993: Γερμανός αρχαιολόγος δηλώνει, ότι νέα αρχαιολογικά ευρήματα στην αρχαία Τροία αποτελούν ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία, ότι έγινε ο Τρωικός Πόλεμος.
1994: Πραγματοποιείται η πρώτη στρατιωτική επιχείρηση του ΝΑΤΟ, 45 χρόνια μετά την ίδρυσή του, όταν αμερικανικά καταδιωκτικά καταρρίπτουν τέσσερα σερβικά μαχητικά αεροσκάφη τύπου Γκάλεμπ, που παραβίασαν τον εναέριο χώρο της Βοσνίας.
1994: Συρία, Ιορδανία και Λίβανος αποχωρούν από τις ειρηνευτικές συνομιλίες με το Ισραήλ, λόγω της σφαγής των Παλαιστινίων στη Χεβρώνα.
1995: Στη Βοσνία, άγριες μάχες ξεσπούν στον θύλακο του Μπίχατς, καθώς οι αυτονομιστές Μουσουλμάνοι εξαπολύουν επιθέσεις πεζικού και πυροβολικού εναντίον των κυβερνητικών δυνάμεων.
1995: Στη Σομαλία, αποβιβάζονται Ιταλοί και Αμερικανοί πεζοναύτες στο πλαίσιο της επιχείρησης του ΟΗΕ, για την υποστήριξη της αποχώρησης των κυανοκράνων από τη χώρα.
1996: Οι πρωθυπουργοί της Βρετανίας και της Ιρλανδίας, Μέιτζορ και Μπρούτον, αποφασίζουν την έναρξη των διαπραγματεύσεων για το πολιτικό μέλλον της Βόρειας Ιρλανδίας.
1997: Στο Ιράν, 1.000 νεκροί, 2.000 τραυματίες και 40 κατεστραμμένα χωριά είναι ο τραγικός απολογισμός του σεισμού των 5,5 Ρίχτερ, που πλήττει την περιοχή Αρντεμπίλ.
1997: Ο Μάικ Τάισον δαγκώνει το αυτί του Εβάντερ Χόλιφιλντ στον 3ο γύρο του μεταξύ τους αγώνα στο Λας Βέγκας. Παρά την ειδοποίηση του διαιτητή, ο Τάισον δαγκώνει και το άλλο αυτί του αντιπάλου του, με αποτέλεσμα ο διαιτητής να τον αποβάλλει. Έτσι, ο Χόλιφιλντ διατήρησε τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή.
1998: Η σερβική αστυνομία αρχίζει εκκαθαριστικές επιχειρήσεις «τρομοκρατικών οργανώσεων» στο Κόσοβο.
1999: Η ελληνική ομάδα του ανσάμπλ κερδίζει το πρώτο χρυσό μετάλλιο στην ιστορία της στο διεθνές τουρνουά της Μαδέρα. Κερδίζει ακόμα 2 χρυσά στα τελικά (στα 2 στεφάνια & 3 κορδέλες και στις κορίνες). Την ομάδα αποτελούν οι: Ειρήνη Αϊνδηλή, Εύα Χριστοδούλου, Χαρά Καρυάμη, Άννα Πολλάτου, Μαρία Γεωργάτου και Κλεονίκη Γεωργακοπούλου.
2000: Η UEFA ανακοινώνει ότι όσοι παίκτες πανηγυρίζοντας το γκολ βγάζουν ή σηκώνουν την φανέλα τους αποκαλύπτοντας πολιτικά ή εμπορικά μηνύματα θα τιμωρούνται με κίτρινη κάρτα, θα σημειώνονται στο φύλλο αγώνα και η τιμωρία θα αποφασίζεται από την πειθαρχική επιτροπή της UEFA.
2001: Σεισμός 6,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ συγκλονίζει τις βόρειες ΗΠΑ.
2002: Τουλάχιστον 55 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους στο Αχμανταμπάντ, στην Ινδία, όταν Χίντου καίνε σπίτια μουσουλμάνων.
2005: Βομβιστική επίθεση στο Αλ Χιλάχ του Ιράκ σκοτώνει 127 άτομα.
2007: Μεγάλη καταστροφή στην Πάρνηθα. Οι φωτιές καίνε χιλιάδες στρέμματα δασικής έκτασης. Η πυρκαγιά ξεκίνησε από τα Δερβενοχώρια, στην βόρεια πλευρά του όρους και επεκτάθηκε γρήγορα στις πλαγιές του βουνού. Μέχρι τη νύχτα, οι επίγειες δυνάμεις αντιμετώπιζαν μια ανεξέλεγκτη κατάσταση, και ανάμεσα στις 21:00 και 21:30, οι φλόγες πέρασαν μέσα στον Εθνικό Δρυμό και έφτασαν σε απειλητική απόσταση από τις εγκαταστάσεις του Καζίνο, του πάρκου κεραιών και της Πολεμικής Αεροπορίας. Οι εγκαταστάσεις εκκενώθηκαν. Μετά την κατάσβεση της πυρκαγιάς ο απολογισμός ήταν καταστρεπτικός, τόσο για τον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας, όσο και για το μικρόκλιμα της Αθήνας γενικότερα: 25.000 στρέμματα που ανήκαν στο Δρυμό κάηκαν. Επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η αποτέφρωση της τελευταίας μεγάλης δασικής έκτασης κοντά στην Αθήνα θα σημαίνει θερμότερα καλοκαίρια, παρατεταμένους καύσωνες και πλημμύρες τον χειμώνα. Η πυρκαγιά επίσημα αποδίδεται σε πυλώνα της ΔΕΗ. Παρ’ όλα αυτά, έρευνες, με εισαγγελική εποπτεία, διεξήχθησαν κατά την περίοδο μεταξύ του συμβάντος αυτού και του κύματος πυρκαγιών του Αυγούστου.
2008: Το Διδυμότειχο γιορτάζει την Τσικνοπέμπτη με ένα υπερμεγέθες λουκάνικο 535 μέτρων.
2010: Ένας θαυμαστής του Μάικλ Τζάκσον πληρώνει 190.000 δολάρια για ένα γάντι, με διακοσμητικά κρύσταλλα Swarovski, το οποίο φορούσε ο εκλιπών σταρ της ποπ στη διάρκεια περιοδείας του το 1984.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1533 - Μισέλ ντε Μονταίν, ήταν Γάλλος δοκιμιογράφος.
Θεωρείται ο τελευταίος ουμανιστής της Αναγέννησης αλλά και θεμελιωτής ενός ιδιόμορφου σκεπτικισμού επηρεασμένου από τον ακαδημαϊκό σκεπτικισμό του Πλάτωνα και του Πύρρωνα.
1683 - Ρενέ Αντουάν Φερσώ ντε Ρεωμύρ, Γάλλος επιστήμονας.
Ο Ρενέ-Αντουάν Φερσώ ντε Ρεωμύρ (René-Antoine Ferchault de Réaumur, 28 Φεβρουαρίου 1683 - 17 Οκτωβρίου 1757) ήταν Γάλλος επιστήμονας με συνεισφορές σε διάφορα πεδία και ιδίως στην εντομολογία. Εισήγαγε την ομώνυμη θερμομετρική κλίμακα.
1900 - Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος, Έλληνας φιλόσοφος, καθηγητής πανεπιστημίου και ακαδημαϊκός. (28 Φεβρουαρίου 1900 – 20 Φεβρουαρίου 1981)
Γεννήθηκε στο χωριό Βασσαράς της Λακωνίας, στις 28 Φεβρουαρίου 1900 και ολοκλήρωσε την βασική του εκπαίδευση στη Σπάρτη. Στη συνέχεια φοίτησε στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή ως υπότροφος του κράτους από το 1915 έως το 1920, στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης (1920-1922), όπου σπούδασε φιλολογία και φιλοσοφία, η οποία και τον κέρδισε, με αποτέλεσμα, αμέσως μετά, να συνεχίσει τις σπουδές του στο κέντρο του φιλοσοφικού στοχασμού της εποχής εκείνης, τη Χαϊδελβέργη, όπου παρέμεινε από το 1922 ως το 1925, παρακολουθώντας τα μαθήματα των Καρλ Γιάσπερς, Άλφρεντ Βέμπερ, Έντουαρντ Χόφμαν, Ερνστ Ρόμπερτ Κούρτιους, Φρίντριχ Γκούντολφ και ιδίως αυτά του καθηγητή Ερρίκου Ρίκερτ, για τις φιλοσοφικές απόψεις του οποίου αργότερα συνέγραψε και εξέδωσε ιδιαίτερο βιβλίο. Το 1925 αναγορεύτηκε διδάκτορας της φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, με θέμα της διατριβής του τη «Διαλεκτική του Είναι στον Πλάτωνα», που εξεδόθη δύο χρόνια αργότερα. Το 1928 εξέδωσε και μονογραφία για τη «Μεταφυσική του Είναι στον Πλωτίνο» και την ίδια χρονιά επέστρεψε στην Ελλάδα.
Διετέλεσε υπουργός Εθνικής Παιδείας στην κυβέρνηση του Παναγιώτη Κανελλόπουλου το 1945 και, για ένα μικρό χρονικό διάστημα, το 1966 στην Κυβέρνηση του Ιωάννη Παρασκευόπουλου. Ακόμη υπήρξε συνεργάτης της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας (Πυρσού). Το 1957 τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Μυθιστορηματικής Βιογραφίας για το έργο του «Ο Φάουστ του Γκαίτε» του 1956. Από το 1975 μέχρι το 1979 διετέλεσε πρόεδρος της Εταιρείας Λακωνικών Σπουδών ενώ ήταν αντιπρόεδρός της στο ιδρυτικό διοικητικό συμβούλιο του 1966.
Το 1975 ίδρυσε στο χωριό Μαγούλα της Σπάρτης, κοντά στον Μυστρά, την ελεύθερη σχολή φιλοσοφίας "Ο Πλήθων", αποσκοπώντας στη συνέχιση της παράδοσης του Μυστρά και στη διαπίστωση της πνευματικής και ηθικής ταυτότητας του σύγχρονου ελληνισμού, με μια προσπάθεια επιστροφής στις πολιτιστικές και φιλοσοφικές ρίζες. Στη σχολή αυτή, εκτός από τις οκτώ περιόδους των μαθημάτων, οργανώθηκαν και πολλά εξειδικευμένα συνέδρια. Ο Θεοδωρακόπουλος έλαβε μέρος σε μεγάλο αριθμό φιλοσοφικών συνεδρίων, έδωσε διαλέξεις για φιλοσοφικά θέματα στο εξωτερικό και τιμήθηκε από Πανεπιστήμια και πνευματικά ιδρύματα του εξωτερικού αλλά και του εσωτερικού.
Αν και θεωρείται από τους μεγαλύτερους μελετητές του Πλάτωνα και του Πλωτίνου, το 1978 ήταν Πρόεδρος του Παγκοσμίου Συνεδρίου της Θεσσαλονίκης για τον Αριστοτέλη και, την ίδια χρονιά, ένας από τους επτά φιλοσόφους ομιλητές του Διεθνούς Συμποσίου για τον Αριστοτέλη, που διοργάνωσε στο Παρίσι η ΟΥΝΕΣΚΟ.
Απεβίωσε στην Αθήνα στις 20 Φεβρουαρίου 1981 από άσθμα. Στην κηδεία του, που τελέστηκε δημοσία δαπάνη, παραβρέθηκε μεγάλο μέρος της πολιτικής εξουσίας καθώς και οι φίλοι και συνεργάτες του Κωνσταντίνος Τσάτσος και Παναγιώτης Κανελλόπουλος.
1901 - Λάινους Πόλινγκ, Αμερικανός χημικός, βιοχημικός, ακτιβιστής, συγγραφέας και εκπαιδευτικός. (Linus Carl Pauling, 28 Φεβρουαρίου 1901 - 19 Αυγούστου 1994)
Ήταν ένας από τους χημικούς του 20ού αιώνα με την μεγαλύτερη επιρροή και κατατάσσεται ανάμεσα στους σημαντικότερους επιστήμονες του 20ού αιώνα. Ήταν ένας εκ των ιδρυτών των πεδίων της κβαντικής χημείας και της μοριακής βιολογίας.
Για την επιστημονική του δουλειά, ο Λάινους Πόλινγκ έλαβε το Νόμπελ Χημείας το 1954. Το 1962 για το ακτιβιστικό του έργο έλαβε το Νόμπελ Ειρήνης. Αυτό το γεγονός κάνει το Λάινους Πόλινγκ το μόνο άνθρωπο μέχρι σήμερα που έχει λάβει δύο βραβεία Νόμπελ μόνος του. Είναι επίσης ένα από τα τέσσερα άτομα που έχουν λάβει δύο βραβεία Νόμπελ· τα άλλα είναι η Μαρί Κιουρί, ο Τζον Μπαρντίν και ο Φρέντερικ Σάνγκερ. Ο Πόλινγκ είναι επίσης ένας από τους δύο ανθρώπους που έχουν κερδίσει βραβεία Νόμπελ σε διαφορετικά πεδία, με την Μαρί Κιουρί να έχει κερδίσει το Νόμπελ Χημείας και το Νόμπελ Φυσικής.
1903 - Δημήτρης Γκόγκος, ήταν ένας από τους πιο σπουδαίους Έλληνες ρεμπέτες ερμηνευτές, οργανοπαίκτες και συνθέτες.
Το παρατσούκλι «Μπαγιαντέρας», το πήρε το 1925 όταν διασκεύασε και έπαιξε στο μπουζούκι του κάποια κομμάτια απ' την οπερέτα του Έμεριχ Κάλμαν (Emmerich Kálmán) "Η Μπαγιαντέρα" μεταξύ των οποίων και το ομότιτλο τραγούδι.
1912 - Κλαρέττα Πετάτσι, Ιταλίδα ερωμένη του Μπενίτο Μουσολίνι. (Clara Petacci, 28 Φεβρουαρίου 1912 - 28 Απριλίου 1945)
Η Κλαρέττα Πετάτσι γεννήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου του 1912. Στις 28 Απριλίου του 1945 θανατώθηκε μαζί με 16 ακόμα άτομα από Ιταλούς αντάρτες και στις 29 του ίδιου μήνα τα σώματά τους κρεμάστηκαν σε δημόσια θέα στο Μιλάνο για διαπόμπευση.
Το 1984 γυρίστηκε κινηματογραφική ταινία με θέμα τη σχέση της με τον Ιταλό δικτάτορα με πρωταγωνίστρια την ηθοποιό Κλαούντια Καρντινάλε
1921 - Πιερ Ανρύ Κλόστερμαν, ήταν Γάλλος ιπτάμενος άσος, συγγραφέας, μηχανικός και πολιτικός.ήταν Γάλλος ιπτάμενος άσος, συγγραφέας, μηχανικός και πολιτικός.
Ήταν ήρωας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με 33 αναγνωρισμένες καταρρίψεις και 22 διακρίσεις. Είναι γνωστός επίσης από τα βιβλία που δημοσίευσε από το πολεμικό του ημερολόγιο με τίτλο "Το Μεγάλο Τσίρκο" (γαλ. "Le Grand Cirque", αγγλ. "The Big Show"), το οποίο πούλησε 2.500.000 αντίτυπα, καθώς και το παρομοίου περιεχομένου "Φλογισμένοι Ουρανοί" ("Feu du Ciel"). Χρημάτισε επί 27 χρόνια στη Γαλλική Βουλή και διαδραμάτισε διπλωματικό ρόλο σε αποστολές διεθνών κρίσεων, τις οποίες αφηγήθηκε στο τελευταίο βιβλίο που συνέγραψε με τίτλο "Η Ιστορία που έζησα" ("Une histoire vecue"). Ασχολήθηκε επαγγελματικά με την ιδιωτική αεροπλοΐα και τις αεροκατασκευές. Είναι γνωστός στο ελληνικό κοινό σαν η πηγή αναφοράς από την οποία ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά η δράση του Έλληνα συμπολεμιστή του Βασίλειου Βασιλειάδη, από την αναφορά του θανάτου του στο "Μεγάλο Τσίρκο" και τα στοιχεία που προσέφερε από τις αναμνήσεις του γι' αυτόν στους Έλληνες ερευνητές λίγα χρόνια πριν πεθάνει.
1921 - Μαρσέλ Σεβαλιέ, Γάλλος δήμιος
O Μαρσέλ Σεβαλιέ (Marcel Chevalier, 28 Φεβρουαρίου 1921 - 8 Οκτωβρίου 2008) ήταν ο τελευταίος δήμιος της Γαλλίας από το 1976 ως το 1981. Έφερε τον επίσημο τίτλο Δήμιος της Γαλλικής Δημοκρατίας και Κύριος των Παρισίων (Monsieur de Paris). Τα τελευταία χρόνια της ζωής του εργάστηκε ως τυπογράφος.
Γεννήθηκε στο Μονρούζ του Οτ-ντε-Σέιν (Montrouge,Hauts-de-Seine) και διαδέχθηκε τον Αντρέ Ομπρέχτ, το 1976 στην υπηρεσία του εκτελεστή. Εργάστηκε ως τις 9 Οκτωβρίου 1981, οπότε και η θανατική ποινή καταργήθηκε στη Γαλλία, με διάταγμα του Φρανσουά Μιτεράν. Η μέθοδος εκτέλεσης στην Γαλλία για τα πολιτικά αδικήματα ήταν ο αποκεφαλισμός με γκιλοτίνα την περίοδο 1791-1981 και για τα στρατιωτικά ο τουφεκισμός από εκτελεστικό απόσπασμα.
Ο Σεβαλιέ είχε ξεκινήσει να εργάζεται ως δήμιος το 1958 και μέχρι τον επίσημο διορισμό του, την 1η Οκτωβρίου 1976, είχε ήδη εκτελέσει 40 άτομα. Ως επίσημος δήμιος του Γαλλικού Κράτους εκτέλεσε μόνο 2 άτομα και εκείνες ήταν οι τελευταίες εκτελέσεις θανατοποινιτών στην Γαλλία:
Ο Ζερόμ Καρέιν (Jérôme Carrein) καταδικάστηκε σε θάνατο για δολοφονία και βιασμό ενός επτάχρονου κοριτσιού. Εκτελέστηκε στην λαιμητόμο στις 23 Ιουνίου 1977 στο Ντουάι (Douai).
Ο Αμιντά Τζαντουμπί (Hamida Djandoubi) βασάνισε και στραγγάλισε την πρώην φιλενάδα του. Η καρατόμησή του, στην Μασσαλία, στις 10 Σεπτεμβρίου 1977 ήταν η τελευταία εκτέλεση στην Γαλλία.
Ο Σεβαλιέ μετά την κατάργηση της θανατικής ποινής εργάστηκε σε τυπογραφείο. Παντρεύτηκε την Μαρσέλ Ομπρέχτ, ανεψιά του προτελευταίου δήμιου της Γαλλίας, Αντρέ Ομπρέχτ. Απέκτησαν 2 παιδιά, εκ των οποίων το ένα, ο Ερίκ, παρέστη στις εκτελέσεις του Καρέιν και του Τζαντουμπί, με σκοπό να τον προετοιμάσει για διαδοχή, όταν ο Μαρσέλ θα συνταξιοδοτούνταν.
Ο πρώην δήμιος είχε δώσει συνεντεύξεις στα ΜΜΕ αλλά λίγο πριν το θάνατό του απέφυγε να μιλήσει για τις εμπειρίες του από την γκιλοτίνα, εξαιτίας της δυσανασχέτησής του με τους συναισθηματισμούς του Τύπου. Ο Σεβαλιέ πέθανε στη Βαντόμ το 2008, μία ημέρα πριν συμπληρωθούν 27 χρόνια από την κατάργηση της εσχάτης των ποινών στη χώρα του.
1930 - Λέον Νιλ Κούπερ, Αμερικανός φυσικός και νομπελίστας φυσικής ο οποίος μαζί με τους Τζον Μπαρντίν και Τζον Ρόμπερτ Σρίφερ ανέπτυξε την Θεωρία BCS της υπεραγωγιμότητας.
Είναι επίσης γνωστός για τα ζεύγη Κούπερ. Ο Κούπερ αποφοίτησε από το λύκειο του Μπρονξ το 1947 και πήρε το πτυχίο του το 1951, το μάστερ το 1953 και το Ph. D το 1954 από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια.
1942 - Μπράιαν Τζόουνς, Άγγλος μουσικός (The Rolling Stones)
Ο Μπράιαν Τζόουνς (Lewis Brian Hopkin Jones, 28 Φεβρουαρίου 1942 - 3 Ιουλίου 1969) ήταν Άγγλος μουσικός και ιδρυτής του συγκροτήματος Rolling Stones. Υπήρξε βιρτουόζος στην κιθάρα και τη φυσαρμόνικα, και ήταν ικανός να παίζει ακόμα 29 μουσικά όργανα, στα οποία πέρα από το κλαρινέτο και το σαξόφωνο, ήταν αυτοδίδακτος. Η καινοτόμα χρήση ανατολίτικων μουσικών οργάνων όπως το σιτάρ και η μαρίμπα, που εισήγαγε ο Μπράιαν άλλαξε αποφασιστικά τον ήχο της ροκ σκηνής. Η θέση που κατέχει στην ιστορία της μουσικής είναι εξέχουσα όμως εμφανώς υποτιμημένη σε σύγκριση με τη συνεισφορά του.
Αν και ιδρυτής των Rolling Stones το 1962 και βασικός διαμορφωτής του ήχου τους, σύντομα επισκιάστηκε από τον κιθαρίστα του συγκροτήματος Κιθ Ρίτσαρντς και από τον τραγουδιστή Μικ Τζάγκερ, ιδιαίτερα όταν οι δυο τους έγιναν πολύ πετυχημένη συνθετική ομάδα το 1965. Η αίσθηση της αποξένωσης από το συγκρότημά του και ο τρόπος ζωής των ροκ σταρ τον οδήγησαν στο να αναπτύξει σοβαρό εθισμό στο αλκοόλ, αλλά και τα ναρκωτικά. Ο ρόλος του στο συγκρότημα υποβαθμίστηκε δραματικά. Του ζητήθηκε να εγκαταλείψει τους Rolling Stones τον Ιούνιο του 1969. Βρέθηκε νεκρός στην πισίνα του σπιτιού του στο Σάσεξ, λίγες μέρες μετά.
1942 - Ντίνο Τζοφ, ήταν διεθνής Ιταλός τερματοφύλακας, που αγωνίστηκε 112 φορές στην Εθνική Ιταλίας ως την ηλικία των 40 ετών.
Ο Ντίνο Τζοφ γεννήθηκε το 1942 και στην εφηβική του ηλικία δεν έδειχνε ότι ήταν ικανός για μεγάλα πράγματα στο ποδόσφαιρο, επειδή ήταν κοντός. Το 1956 πήγε να δοκιμαστεί στις παιδικές ομάδες της Γιουβέντους και της Ίντερ αλλά τον απέρριψαν επειδή ήταν μόλις 1,50 μ.
Όμως, δούλεψε σκληρά για πέντε χρόνια σε συνδυασμό με κατάλληλη δίαιτα και κατάφερε να πάρει 33 εκατοστά! Παράλληλα εργαζόταν ως μηχανικός δικύκλων. Το 1961 υπέγραψε στην Ουντινέζε αλλά στο πρώτο ματς δέχθηκε πέντε γκολ. Παρά το άσχημο ξεκίνημα κατάφερε να αγωνιστεί σε 38 ματς τις δύο επόμενες σεζόν (1961-63) και να πάρει μεταγραφή στη Μάντοβα. Εκεί αγωνίστηκε τέσσερα χρόνια σε 131 αγώνες. Το 1967 μεταγράφηκε στη Νάπολι, με την οποία έπαιξε 143 ματς σε πέντε σεζόν. Τότε κλήθηκε και στην Εθνική.
Στη Γιουβέντους
Το 1972 παίρνει μεταγραφή για τη Γιουβέντους, στην οποία αγωνίστηκε 11 χρόνια ως την ηλικία των 41 ετών.
Γνώρισε μεγάλες επιτυχίες. Κατέκτησε το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, έξι πρωταθλήματα Ιταλίας και δύο Κύπελλα. Το 1983 αποφάσισε να σταματήσει και να δημιουργήσει μια σχολή τερματοφυλάκων στη Γιουβέντους, την οποία όμως διατήρησε για μικρό χρονικό διάστημα.
Στην Εθνική
Το 1968 κλήθηκε για πρώτη φορά στην Εθνική ομάδα, με την οποία κατέκτησε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα το ίδιο έτος. Στη συνέχεια έγινε βασικός στην Εθνική και κατάφερε να κρατήσει ανέπαφη την εστία του επί 12 συνεχείς αγώνες μέχρι το εναρκτήριο ματς του Μουντιάλ 1974, που δέχθηκε γκολ από τον Σάνον της Αϊτής, δημιουργώντας ένα σπάνιο ρεκόρ.
Επόμενο μεγάλο ραντεβού ήταν η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982, στο οποίο αναδείχθηκε καλύτερος τερματοφύλακας της διοργάνωσης. Ήταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία ποδοσφαιριστής που κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Καριέρα
1961-63: Ουντινέζε: 38 αγώνες
1963-67: Μάντοβα: 131 αγώνες
1967-72: Νάπολι: 143 αγώνες
1972-83: Γιουβέντους: 330 αγώνες
1953 - Πωλ Κρούγκμαν, Αμερικανός οικονομολόγος, πανεπιστημιακός και συγγραφέας, βραβευμένος με το Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών. (Paul Krugman, 28 Φεβρουαρίου 1953)
1958 - Νατάλια Εστεμίροβα, Ρωσίδα ακτιβίστρια
Η Νατάλια Εστεμίροβα (28 Φεβρουαρίου 1958 - 15 Ιουλίου 2009) ήταν Ρωσίδα ακτιβίστρια για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Εργαζόταν ως κοινωνική λειτουργός στη Μη Κυβερνητική Οργάνωση 'Μεμόριαλ', στο πλαίσιο του προγράμματος νομικής και κοινωνικής συμβουλευτικής, το οποίο χρηματοδοτεί η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στο Γκρόζνυ της Τσετσενίας.
Η Νατάλια Εστεμίροβα απήχθη από αγνώστους στις 15 Ιουλίου 2009 από την οικία της στην πρωτεύουσα της Τσετσενίας, Γκρόζνυ, και το πτώμα της βρέθηκε λίγες ώρες αργότερα στην γειτονική Ινγκουσέτια. Είχε πυροβοληθεί στο κεφάλι και στο στήθος. Ο Ρώσος πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ, την ημέρα της κηδείας, υποσχέθηκε οτι θα διεξαχθούν όλες οι απαιτούμενες έρευνες για την εύρεση και την τιμωρία των ενόχων της στιγνής δολοφονίας.
1960 - Μανώλης Λιδάκης, είναι Έλληνας τραγουδιστής του λαϊκού και έντεχνου τραγουδιού.
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1960 και άρχισε να ασχολείται με τη μουσική από πολύ νεαρή ηλικία. Στα εννέα του χρόνια, άρχισε τις μουσικές του σπουδές στην κιθάρα, τα πνευστά και στη θεωρία της μουσικής. Από το 1970 ως το 1977, συμμετείχε στις φιλαρμονικές του Ηρακλείου παίζοντας ευφώνιο και τρομπέτα.
Το 1982, ανέβηκε στην Αθήνα, όπου πήρε μέρος στην τηλεοπτική εκπομπή "Να Η Ευκαιρία", ενώ υπέγραψε και το πρώτο του συμβόλαιο με δισκογραφική εταιρία. Από τότε ξεκίνησε επαγγελματικά το τραγούδι, ενώ παλαιότερα τραγουδούσε σε μικρές ταβέρνες, μπουάτ και μουσικά μαγαζιά είτε στην Αθήνα, στην Κρήτη είτε μαζί με τον αδερφό του στις Σέρρες.
Μανώλης Λιδάκης: Στην Κρήτη είχαμε ένα γκρουπάκι και τραγουδούσαμε. Σε μια ταβέρνα, λοιπόν, -κάτι τέτοιο ήταν- μου ζήτησαν να τραγουδήσω μερικές μέρες. "Αν μπορείς να μας εξυπηρετήσεις", μου είπαν. Πήγα την πρώτη βδομάδα και στο τέλος τούς είπα "Εντάξει, αρκετά ήταν, να σταματήσω τώρα". "Ούτε να το σκέφτεσαι", ήταν η απάντηση. "Σου δίνουμε τα διπλά για μια ακόμα εβδομάδα". Και συνέχισα να τραγουδάω. Όταν τελείωσε και η δεύτερη εβδομάδα, πάω και τους λέω "Να σταματήσω τώρα". Με ταύτα και με κείνα βρέθηκα στην Αθήνα για να κάνω συμβόλαιο με τη Minos. Μου είπαν "Θα πας και στην τηλεόραση, στο "Να Η Ευκαιρία". Είναι εκεί και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Γιώργος Κατσαρός". Και πήγα[.
Το 1982, κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο, "Μετά Από Σένα", του Γιώργου Κατσαρού, ενώ συμμετείχε στο δίσκο "Μίλα Μου Απλά" με την Ελένη Δήμου και το Γιάννη Πάριο, στο "Ρεπορτάζ" του Γιάννη Μαρκόπουλου με το Γιώργο Νταλάρα κ.ά.
Το 1988, υπογράφει συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία Sony Music, οπότε και αρχίζει να γίνεται περισσότερο γνωστός και δημοφιλής, ειδικά με το δίσκο του "Ούτε Που Ρώτησα" (1990). Τα επόμενα χρόνια, ακολουθεί πληθώρα συνεργασιών και κυκλοφορίες δίσκων με μεγάλη απήχηση στο κοινό, οι οποίοι τον καθιέρωσαν ως έναν εκπρόσωπο του λεγόμενου μοντέρνου έντεχνου και του λαϊκού ελληνικού τραγουδιού. Έχει καταπιαστεί και με την κρητική μουσική, διασκευάζοντας διάφορα παλιά ριζίτικα και άλλα κρητικά τραγούδια (π.χ. δίσκος "Κόκκινο Ακρογιάλι"). Ο ίδιος επίσης είχε δηλώσει ότι έχει επηρεαστεί από τραγουδιστές όπως τον Ξυλούρη, τον Μπαξεβάνη, τον Αηδονίδη, τον Καζαντζίδη, τον Μπιθικώτση, αλλά και τη Μοσχολιού, τη Χαρούλα Αλεξίου και τη Δήμητρα Γαλάνη.
Τον Ιούνιο του 2001, κυκλοφορεί το άλμπουμ "Υλικό Ονείρων", στο οποίο συνεργάζεται με το Γιώργο Ανδρέου, το Λάκη Λαζόπουλο, τον Κώστα Λειβαδά, τον Σωκράτη Μάλαμα και τον Άλκη Αλκαίο. Το τραγούδι που έδωσε τον τίτλο του στο άλμπουμ είναι ένα ντουέτο του Λιδάκη με την Ελένη Τσαλιγοπούλου (είχαν συνεργαστεί ξανά το 2002 σε μουσικές εμφανίσεις στη "Σφεντόνα"), εμπνευσμένο από την Τρικυμία του Σαίξπηρ.
Το 2007, συνεργάστηκε σε μουσικές εμφανίσεις με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, αφιέρωμα στο έργο του Μάνου Χατζιδάκι. Αποτέλεσμα της συνεργασίας αυτής ήταν ο δίσκος "4 Θεατρικοί Μύθοι", που περιλαμβάνει τη μουσική που έγραψε ο Χατζιδάκις για το "Ματωμένο Γάμο" του Λόρκα, το "Παραμύθι χωρίς όνομα" του Καμπανέλλη, τον "Καπετάν Μιχάλη" του Νίκου Καζαντζάκη και τον "Κύκλο με την Κιμωλία" του Μπρεχτ.
Το 2008, άλλαξε δισκογραφική εταιρεία και υπέγραψε συμβόλαιο με τη Legend. Την ίδια χρονικά, συνεργάστηκε με το Δημήτρη Μητροπάνο και τον Μπάμπη Στόκα στο Κέντρο Αθηνών. Η τελευταία του δισκογραφική δουλειά κυκλοφόρησε στις αρχές του 2009, με τίτλο "Μη μου γκρεμίζεις το όνειρο", όπου συνεργάστηκε με τον Παντελή Θαλασσινό.
Στις 4 Νοεμβρίου του 2009 συνελήφθη για παράνομη κατοχή ναρκωτικών ουσιών, όταν κατά τη διάρκεια ελέγχου ρουτίνας βρέθηκε στην κατοχή του ποσότητα ναρκωτικών και ηρεμιστικών χαπιών, ωστόσο αφέθηκε ελεύθερος.
1966 - Αρχιεπίσκοπος Οχρίδος Ιωάννης
Ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος και Μητροπολίτης Σκοπίων κ. Ιωάννης (κοσμικό όνομα Ζόραν Βρανισκόφσκι, σλαβομ.: Зоран Вранишковски, γεν. 28 Φεβρουαρίου 1966, Μοναστήρι, Γιουγκοσλαβία), είναι Σλάβος Ορθόδοξος κληρικός και επικεφαλής της μόνης κανονικά αναγνωρισμένης Ορθόδοξης εκκλησίας στην επικράτεια της ΠΓΔΜ, της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος, η οποία ζητά επανένωση με το Πατριαρχείο της Σερβίας και τις υπόλοιπες Ορθόδοξες εκκλησίες, θεωρώντας σχισματική την διεθνώς αποκλεισμένη, αυτοαποκαλούμενη Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Ο Βρανισκόφσκι σπούδασε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών στα Σκόπια, απ' όπου αποφοίτησε το 1990. Τον ίδιο χρόνο, γράφτηκε στη Σχολή Ορθόδοξης Θεολογίας του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου. Από εκεί αποφοίτησε τον Ιούνιο του 1995 και στη συνέχεια ξεκίνησε μεταπτυχιακές σπουδές. Από το 2008, σπουδάζει για την απόκτηση Διδακτορικού διπλώματος, με διδακτορική διατριβή που έχει ως θέμα Η ενότητα της Εκκλησίας και τα Σύγχρονα Εκκλησιολογικά Προβλήματα.
Ο Βρανισκόφσκι έγινε μοναχός το Φεβρουάριο 1998, με το όνομα Γιοβάν (Ιωάννης). Λίγο αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος και στη συνέχεια, ιερέας. Τον Ιούλιο του 1998, χειροτονήθηκε επίσκοπος με τον τίτλο του Επισκόπου της Ντρεμβίτσα, και τοποθετήθηκε ως εφημέριος στη Μητρόπολη Πρεσπών και Πελαγονίας. Τον Μάρτιο του 2000, εξελέγη Επίσκοπος της Βέλες.
Ο Ιωάννης, το 2005 τοποθετήθηκε Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος από τον Πατριάρχη της Σερβίας. Ο Ιωάννης αρνήθηκε να αναγνωρίσει, θεωρώντας σχισματική και αντικανονική, την αυτοαποκαλούμενη Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία, και έμεινε σε κοινωνία με τις υπόλοιπες Ορθόδοξες εκκλησίες, οι οποίες επίσης δεν αναγνωρίζουν την Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Το 2004 καταδικάστηκε σε 18 μήνες φυλάκιση με την κατηγορία πως ήταν υποκινητής εθνοτικού και θρησκευτικού μίσους, διχόνοιας και της μισαλλοδοξίας, από τους οποίους εξέτισε τους 8, καθώς το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε κάποια σημεία της κατηγορίας ως αντισυνταγματικά.
Το 2006 καταδικάστηκε πάλι σε 2 χρόνια φυλάκισης, αυτή την φορά με την κατηγορία της υπεξαίρεσης 57.000 ευρώ από μια δωρεά. Αρχικά, το Δικαστήριο αντέκρουσε το κατηγορητήριο, αλλά η υπόθεση επέστρεψε για νέα εκδίκαση. Στη δεύτερη δίκη, οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν από το κατηγορητήριο, αλλά η υπόθεση επέστρεψε για μια τρίτη εκδίκαση. Την τρίτη δίκη, ο Ιωάννης καταδικάστηκε 2 έτη φυλάκισης. Φυλακίστηκε στις 8 Αυγούστου 2006 και έξετισε 256 ημέρες ποινής.
Με απόφαση του Δικαστηρίου των Σκοπίων, ο Ιωάννης αναμένεται να αποφυλακιστεί στις 19 Ιανουαρίου 2015. Οι πιστοί στην π.Γ.Δ.Μ. τον υποδέχθηκαν με συγκίνηση ενώ ο ίδιος μετέβη στην Ρωσία για αποθεραπεία ύστερα από πρόσκληση του Πατριάρχη κ. Κυρίλλου
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης και άλλα μέλη της Αρχιεπισκοπής Οχρίδος έχουν δεχτεί σωματικές επιθέσεις, ενώ σε πολλές περιπτώσεις οι εκκλησίες της Αρχιεπισκοπής έχουν καταστραφεί.
1969 - Ρόμπερτ Σων Λέοναρντ, είναι Αμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης, βραβευμένος με βραβείο Τόνυ το 2001. (Robert Lawrence Leonard, 28 Φεβρουαρίου 1969)
1976 - Άλι Λάρτερ, Αμερικανίδα ηθοποιός και πρώην μοντέλο. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Τσέρι Χιλ του Νιού Τζέρσεϊ. (Alison Elizabeth "Ali" Larter, 28 Φεβρουαρίου 1976)
1979 - Σπύρος Μπαλωμένος, Έλληνας διεθνής αθλητής της χειροσφαίρισης, γεννημένος στις 28 Φεβρουαρίου 1979 στην Αθήνα.
1979 - Σεμπαστιέν Μπουρντέ, Γάλλος οδηγός αγώνων. (γεν. στο Λε Μαν στις 28 Φεβρουαρίου του 1979)
Γεννήθηκε στο Λε Μαν. Τις χρονιές 2008 και 2009 βρέθηκε στη Φόρμουλα 1. Η ομάδα η οποία τον ενέταξε στο δυναμικό της ήταν η Τόρο Ρόσο. Την 1η χρονιά πήρε μέρος σε όλα τα Γκραν Πρι όμως τη 2η πήρε μέρος μόνο στα μισά περίπου επειδή απ' το Γκραν Πρι Ουγγαρίας αντικαταστάθηκε απ' τον Ισπανό Χαϊμέ Αλγκερσουάρι, επειδή κρίθηκε πως με την άσχημη απόδοσή του δεν μπορούσε να βοηθήσει την ομάδα.
1982 - Νατάλια Βοντιανόβα, είναι Ρωσίδα μοντέλο, φιλάνθρωπος και περιστασιακή ηθοποιός.
1996 - Ντανίλο Μπαρμπόζα, Βραζιλιάνος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής ο οποίος αγωνίζεται ως αμυντικός μέσος.
Θάνατοι σαν σήμερα
1510 - Χουάν ντε λα Κόσα, Ισπανός χαρτογράφος και εξερευνητής. (Juan de la Cosa, Σαντόνια, Ισπανία, περίπου το 1450 — Τουρμπάτσο, Κολομβία 28 Φεβρουαρίου 1510)
Γεννήθηκε στη Σαντόνα της Κανταβρίας. Είχε ακολουθήσει τον Χριστόφορο Κολόμβο στα τρία πρώτα ταξίδια του και στη συνέχεια υπήρξε πλοηγός του Αλούδα ντ΄ Οχέδα (1499-1500). Ο ντε λα Κόσα ήταν ιδιοκτήτης και κυβερνήτης της Σαντα Μαρία, του μεγαλύτερου από τα τρία πλοία με τα οποία ο Κολόμβος έπλευσε προς την Αμερική. Με εντολή της βασίλισσας Ισαβέλλας εξερεύνησε τις αμερικανικές χώρες που είχαν ανακαλυφθεί, αλλά δεν πέτυχε στις περισσότερες περιπτώσεις τον αποικισμό από Ισπανούς λόγω της έντονης εχθρότητας των ιθαγενών.
Το 1509 εκτέλεσε το έβδομο ταξίδι του στην αμερικανική ήπειρο προκειμένου να εξερευνήσει τη Τιέρα Ψέρμα επικεφαλής 200 στρατιωτών. Όμως μετά από ένα έτος παραμονή και όταν ετοιμαζόταν για την επιστροφή φονεύθηκε από τους ιθαγενείς.
Ο Χουάν ντε λα Κόσα άφησε όμως δύο έγχρωμους χάρτες επί περγαμηνής. Ο ένας περιλαμβάνει τη θάλασσα της Κανταβρίας και ο άλλος όλες τις χώρες της Αμερικής που είχαν μέχρι τότε ανακαλυφθεί από τον Κολόμβο και άλλους θαλασσοπόρους. Και οι δύο αυτοί χάρτες βρίσκονται σήμερα στο Ναυτικό Μουσείο της Μαδρίτης.
1869 - Αλφόνς ντε Λαμαρτίν, , γνωστός στην Ελλάδα ως Λαμαρτίνος, ήταν Γάλλος ποιητής, μυθιστοριογράφος, ιστοριογράφος και πολιτικός, από τα μεγαλύτερα ονόματα του ρομαντισμού στην Γαλλία. (Alphonse Marie Louis de Prat de Lamartine, 21 Οκτωβρίου 1790 – 28 Φεβρουαρίου 1869)
1897 - Δημήτριος Καλλιφρονάς, ήταν Έλληνας αγωνιστής του 1821 και πολιτικός του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους. Είχε το προσωνύμιο «φουστανελοφόρος».
ην περίοδο της επανάστασης κατέφυγε στην Αίγινα και, αργότερα, εντάχθηκε στο στρατιωτικό σώμα του Κάρολου Φαβιέρου. Διετέλεσε Δήμαρχος Αθηναίων το 1837 και το 1840-1841) και, επίσης, πρώτος πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου της Αθήνας.
Έλαβε ενεργά μέρος στην Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου και αργότερα εκλέχτηκε πληρεξούσιος στην Α' Εθνοσυνέλευση του 1843. Επίσης διετέλεσε πρόεδρος (από τις 14 Σεπτεμβρίου 1847 ως τις 22 Σεπτεμβρίου 1848 και από τις 4 Ιουλίου 1885 ως τις 24 Οκτωβρίου 1885) και αντιπρόεδρος (1847) της Βουλής, υπουργός Δημοσίας Εκπαίδευσης και Εκκλησιαστικών (από τις 27 Οκτωβρίου 1848 ως τις 24 Δεκεμβρίου 1849 , από τις 8 Απριλίου ως την 1η Ιουλίου 1863) , από την 1η Νοεμβρίου 1865 ως τις 15 Νοεμβρίου 1865 και από τις 6 Ιανουαρίου 1873 ως τις 21 Φεβρουαρίου 1874) και υπουργός Ναυτικών (στην κυβέρνηση του 1862) από τις 23 Οκτωβρίου 1862 ως τις 20 Φεβρουαρίου 1863.
Πέθανε σε ηλικία 97 ετών στην Αθήνα και τάφηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, σε τάφο στον οποίο υπάρχει η προτομή του. Γιος του ήταν ο Λάμπρος Καλλιφρονάς. Στην περιοχή που σήμερα είναι η οδός Καλλιφρονά, στην Κυψέλη, η οικογένειά του είχε στην κατοχή της αμπέλια.
1897 - Εμμανουήλ Κοκκίνης, Κρητικός οπλαρχηγός. (Ανώπολη Πεδιάδας, 1826 - Κεντρί, 28 Φεβρουαρίου 1897)
Την περίοδο 1866 - 1897 ήταν οπλαρχηγός Μιραμπέλλου. Έλαβε μέρος σε όλες τις επαναστάσεις της ίδιας περιόδου. Ήταν αρχηγός της επανάστασης στο Λασίθι και το 1877 συνελήφθη από τους Τούρκους και υποβλήθηκε σε βασανιστήρια. Τελικά απελευθερώθηκε έπειτα από διαπραγματεύσεις με τον Κωστάκη Αδοσίδη Πασά.
Ο Κοκκίνης τραυματίστηκε σοβαρά από βολή του ιταλικού θωρηκτού "Λάουρα" τον Φεβρουάριο του 1897 όταν έγινε η επίθεση εναντίον της Ιεράπετρας και τη στιγμή που ο ίδιος αποπειράθηκε να υψώσει την ελληνική σημαία πάνω σε ένα ρήγμα του τείχους της Ιεράπετρας, που είχαν ανοίξει τα πυροβόλα.
Υπέκυψε στα τραύματά του στο Κεντρί, όπου είχε μεταφερθεί, βαριά τραυματισμένος.
1916 - Χένρι Τζέιμς, Αμερικανός συγγραφέας.
Ο Χένρι Τζέιμς (Henry James, 15 Απριλίου 1843 – 28 Φεβρουαρίου 1916) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς συγγραφείς του 19ου αιώνα, από τους κύριους εκπροσώπους του ρεαλισμού στη λογοτεχνία, και Μέλος του Τάγματος της Αξίας. Ο Χένρι πειραματίστηκε με το αφηγηματικό ύφος του μυθιστορήματος και διείσδυσε σε θέματα που έχουν να κάνουν με τη συνείδηση και την αντίληψη του ατόμου. Οι χαρακτήρες των μυθιστορημάτων του εξωτερικεύονται και παραθέτουν τη δική τους εκδοχή για τη σειρά των πραγμάτων. Ήταν επίσης ένας από τους θεμελιωτές της κριτικής των λογοτεχνικών έργων και παρότρυνε τους υπόλοιπους συγγραφείς, να παρουσιάζουν την άποψή τους για τον κόσμο μέσα από τα έργα τους. Έζησε σαράντα χρόνια στην Αγγλία και τα μυθιστορήματά του αναφέρονται συχνά σε Αμερικανούς και στις σχέσεις τους με την Ευρώπη και τους Ευρωπαίους. Βιογράφοι και κριτικοί έχουν εντοπίσει ότι σημαντικές επιρροές για το έργο του αποτέλεσαν οι Ονορέ ντε Μπαλζάκ, Ερρίκος Ίψεν, Ναθάνιελ Χόθορν και Ιβάν Τουργκένιεφ[1].
1926 - Αλφόνς Μπορελλύ, Γάλλος αστρονόμος
Ο Αλφόνς Λουί Νικολά Μπορελλύ (Alphonse Louis Nicolas Borrelly, 8 Δεκεμβρίου 1842 – 28 Φεβρουαρίου 1926) ήταν Γάλλος αστρονόμος. Δεν πρέπει να συγχέεται με τον Ιταλό αστρονόμο και ιατρό Τζιοβάνι Μπορέλι.
Ο Αλφόνς Μπορελλύ εργάσθηκε στο Αστεροσκοπείο της Μασσαλίας, από όπου και ανεκάλυψε 18 αστεροειδείς και μερικούς κομήτες. Από τους κομήτες αυτούς ο γνωστότερος είναι ο περιοδικός Κομήτης 19P/Borrelly. Ο πρώτος αστεροειδής που ανακαλύφθηκε από τον Μπορελλύ ήταν ο 99 Δίκη (το 1868) και ο τελευταίος ο 394 Αρδουίνα (το 1894).
Ονομάστηκαν προς τιμήν του
Ο αστεροειδής 1539 Μπορελλύ, που ανακαλύφθηκε το 1940 από τον André Patry, ονομάσθηκε έτσι προς τιμή του Αλφόνς Μπορελλύ.
1959 - Μάξγουελ Άντερσον, Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας.
Ο Μάξγουελ Άντερσον (James Maxwell Anderson, 15 Δεκεμβρίου 1888 - 28 Φεβρουαρίου 1959) ήταν Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας και δημοσιογράφος, γιος ιεροκήρυκα.
Γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 1888 στο Ατλάντικ της Πενσυλβάνιας. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Ντακότα κι αργότερα στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ (Stanford) στο Κονέκτικατ. Στα 1914 εργάστηκε ως καθηγητής των αγγλικών. Οι ιδέες του όμως άσκησαν αρνητική επιρροή στην καριέρα του. Ήταν αιτία να απολυθεί από τη θέση που είχε στο Κολλέγιο Whittier στην Καλιφόρνια, προπαγανδίζοντας το ειρηνιστικό κίνημα κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
1972 - Κωνσταντίνος Μανιαδάκης, Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός.
Ο Κωνσταντίνος Σ. Μανιαδάκης (25 Ιουλίου 1893 - 28 Φεβρουαρίου 1972) ήταν Έλληνας στρατιωτικός (αντισυνταγματάρχης του Μηχανικού), με κορυφαίο ρόλο στο δικτατορικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά. Δημιούργησε το Υφυπουργείο Δημοσίας Ασφαλείας, που εξελίχθηκε στα μεταπολεμικά χρόνια στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, ενώ οι βάναυσες μέθοδοί του άφησαν εποχή
1977 - Γεωργία Μηττάκη, Ελληνίδα τραγουδίστρια. (1911 - 28 Φεβρουαρίου 1977)
Γεννήθηκε το 1911 στον Αυλώνα Αττικής. Ο πατέρας της λεγόταν Ευάγγελος Κουρουμπέτσης και η μητέρα της Όλγα Φίστη. Σε ηλικία 18 ετών (1929) εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, στη συνοικία Ψυρή. Το 1930 παντρεύτηκε τον κρητικό Γεώργιο Μηττάκη, από τον οποίο έλαβε και το επίθετο, με το οποίο έμεινε γνωστή.
Εργάστηκε σε διάφορα κέντρα δημοτικής μουσικής, όπως στον Έλατο και την Αράχωβα, και συνεργάστηκε με κορυφαίους μουσικούς του είδους, όπως ο Νίκος Καρακώστας, ο Κώστας Γιαούζος κ.ά.
Στην αρχή της δεκαετίας του '50 ταξίδεψε στην Αίγυπτο, ενώ στα τέλη της ίδιας δεκαετίας ταξίδεψε δύο φορές στην Αμερική, όπου οι Έλληνες ομογενείς την υποδέχτηκαν εγκαρδίως. Την ίδια περίοδο ηχογράφησε στην Αμερική και αρκετά τραγούδια.
Το 1965 ηχογράφησε τα τελευταία της τραγούδια, πριν αποσυρθεί για λόγους υγείας. Άφησε την τελευταία της πνοή στις 28 Φεβρουαρίου 1977 στη γενέτειρά της Αυλώνα.
Δισκογραφία
Το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε ήταν το «Σ’ ένα τεκέ μπουκάρανε» του τρικαλινού συνθέτη Βασίλη Τσιτσάνη. Στο τραγούδι αυτό ο Τσιτσάνης αφιερώνει στην Γεωργία Μηττάκη ένα στίχο, που η ίδια τραγουδάει: και η Γεωργία η τρανή με κέφι και μεράκι, σαμπαχαδάκι έλεγε με φίνο μπουζουκάκι. Και παρακάτω στο ίδιο τραγούδι ο Τσιτσάνης τής φωνάζει: γεια σου, Γεωργία μερακλού!.
Τραγούδησε διάφορα είδη τραγουδιού, όπως δημοτικά, σμυρναίικα, λαϊκά και ρεμπέτικα καθώς και τραγούδια διαφόρων συνθετών, όπως του Σπύρου Περιστέρη, Στέλιου Παντελίδη, Κώστα Σκαρβέλη, Παναγιώτη Τούντα, Βασίλη Τσιτσάνη και άλλων.
1981 - Άλμπιν Λέσκυ, Αυστριακός φιλόλογος και ελληνιστής.
Ο Αυστριακός Άλμπιν Λέσκυ (Albin Lesky, 7 Ιουλίου 1896 - 28 Φεβρουαρίου 1981) ήταν κλασικός φιλόλογος και ελληνιστής από τους κορυφαίους του προηγούμενου αιώνα.
Γεννήθηκε το 1896 στο Γκρατς. Διετέλεσε καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Βιέννης και ακαδημαϊκός. Το 1972 ανακηρύχτηκε επίτιμος διδάκτορας από την Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Πέθανε στο Ίνσμπρουκ, το 1981, σε ηλικία 85 ετών.
Τα σημαντικότερα συγγράμματά του, που κυκλοφορούν επίσης και στα ελληνικά, είναι Η ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας (1957) και Η τραγική ποίηση των Ελλήνων (1956)
1985 - Ντέιβιντ Μπάυρον, Άγγλος τραγουδιστής (Uriah Heep).
Ο Ντέιβιντ Μπάυρον (αγγλικά: David Byron, 29 Ιανουαρίου 1947 – 28 Φεβρουαρίου 1985) ήταν Βρετανός μουσικός, στιχουργός και συνθέτης της ροκ μουσικής. Γεννήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 1947 στο Έππινγκ της Αγγλίας. Έγινε γνωστός ως τραγουδιστής και ηγέτης των Uriah Heep, που ίδρυσε το 1970. Γρήγορα απόκτησε διεθνή φήμη ως τραγουδιστής, χάρη στο εκκεντρικό του στυλ και το υποκριτικό του ταλέντο επί της σκηνής. Εγκατέλειψε τους Uriah Heep το 1976 και έκανε ατομική καριέρα, ενώ στην συνέχεια ίδρυσε άλλα δύο συγκροτήματα, τους Rough Diamond και τους The Byron Band. Απεβίωσε στις 28 Φεβρουαρίου 1985 υπό την επήρεια αλκοόλ, ενώ το πτώμα του βρέθηκε λίγες μέρες αργότερα.
1986 - Ούλωφ Πάλμε, Σουηδός πολιτικός.
Ο Σβεν Ούλωφ Γιοαχίμ Πάλμε (Sven Olof Joachim Palme, 30 Ιανουαρίου 1927 – 28 Φεβρουαρίου 1986) ήταν Σουηδός σοσιαλδημοκράτης πολιτικός και πρωθυπουργός. Υπήρξε ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος από το 1969 έως το 1986 και Πρωθυπουργός της Σουηδίας μαζί με ένα Ιδιωτικό Κυβερνητικό Συμβούλιο από τον Οκτώβριο του 1969 ως τον Οκτώβριο του 1976 και μαζί με Υπουργική Κυβέρνηση από τον Οκτώβριο του 1982. Ο Πάλμε δολοφονήθηκε το 1986 και στη θέση του τον διαδέχτηκε ο Ίνγκβαρ Κάρλσον.
2000 - Κωνσταντίνος Δ. Δαβάκης, Έλληνας νομάρχης. Ήταν γιος του Δάβου Δαβάκη.
Γεννήθηκε στα Κεχριάνικα της κοινότητας Κίττας Λακωνίας και εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1946. Μετά την αποστρατεία του εργάστηκε ως δικηγόρος πρώτα στο Πρωτοδικείο Αθηνών και το 1973 προήχθη σε δικηγόρο παρ' εφέταις.
Διορίστηκε αναπληρωτής Νομάρχης Αττικής τον Αύγουστο του 1974. Δύο χρόνια μετά, στις 30 Ιουλίου 1976 τοποθετήθηκε Νομάρχης Δυτικής Αττικής.
Πέθανε τον Φεβρουάριο του 2000 σε ηλικία 73 ετών και κηδεύτηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών στις 29 Φεβρουαρίου. Ήταν παντρεμένος, με 3 παιδιά
Ήταν γιος του Δάβου Δαβάκη. Γεννήθηκε στα Κεχριάνικα της κοινότητας Κίττας Λακωνίας και εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1946. Μετά την αποστρατεία του εργάστηκε ως δικηγόρος πρώτα στο Πρωτοδικείο Αθηνών και το 1973 προήχθη σε δικηγόρο παρ' εφέταις.
Διορίστηκε αναπληρωτής Νομάρχης Αττικής τον Αύγουστο του 1974. Δύο χρόνια μετά, στις 30 Ιουλίου 1976 τοποθετήθηκε Νομάρχης Δυτικής Αττικής.
Πέθανε τον Φεβρουάριο του 2000 σε ηλικία 73 ετών και κηδεύτηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών στις 29 Φεβρουαρίου. Ήταν παντρεμένος, με 3 παιδιά
2003 - Ντίνος Δημόπουλος, ήταν Έλληνας ηθοποιός, σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου, θεατρικός συγγραφέας και λογοτέχνης.
Στην αρχή εργάσθηκε ως ηθοποιός, «ζεν πρεμιέ», σχεδόν σε όλα τα μεγάλα θέατρα της Αθήνας όπως στο Εθνικό, Κοτοπούλη, Λογοθετίδη, Κατερίνας, Μουσούρη, Αθηνών κ.ά.
Ασχολήθηκε με τη σκηνοθεσία (1953), τόσο του θεάτρου όσο και του κινηματογράφου. Έχει σκηνοθετήσει περίπου 50 θεατρικά έργα τα οποία και ανεβάστηκαν στις αθηναϊκές σκηνές και περισσότερες από άλλες τόσες κινηματογραφικές ταινίες.
2006 - Όουεν Τσάμπερλεϊν, ήταν Αμερικανός φυσικός και νομπελίστας ο οποίος μαζί με τον Εμίλιο Σεγκρέ ανακάλυψε το αντιπρωτόνιο, ένα υποατομικό αντισωματίδιο.
2007 - Χρυσόστομος Θέμελης, ήταν Έλληνας ιεράρχης και Μητροπολίτης Μεσσηνίας.
Σαν σήμερα 27 Φεβρουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 27 Φεβρουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Επέτειοι
Διεθνής Ημέρα Πολικής Αρκούδας
Εορτάζουν
Οσίου Ασκληπιού, (Ασκληπιός, Ασκληπιάς, Ασκληπιάδα)
Αγίου Νήσιου του Μάρτυρος, (Νήσιος, Νήσης).
27 Φεβρουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
380: Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μέγας Θεοδόσιος, με έδικτό του (διάταγμα) αναγνωρίζει τον χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία του ρωμαϊκού κράτους.
425: Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος Β' εκδίδει διάταγμα για τη λειτουργία του Πανδιδακτηρίου στην Κωνσταντινούπολη, κατόπιν προτροπής της συζύγου του, Ευδοκίας.
1549: Ο Ερρίκος Δ’ στέφεται βασιλιάς της Γαλλίας.
1700: Ανακαλύπτεται το νησί της Νέας Βρετανίας, το μεγαλύτερο νησί στο αρχιπέλαγος του Bismarck στη Νέα Γουινέα.
1812: Ο Λόρδος Βύρωνας πραγματοποιεί την πρώτη του ομιλία σαν μέλος της Βουλής των Λόρδων.
1827: Γιορτάζεται το πρώτο καρναβάλι στη Νέα Ορλεάνη της Λουϊζιάνα των ΗΠΑ.
1844: Η Δομινικανή Δημοκρατία αποκτά την ανεξαρτησία της από την Αϊτή.
1860: Ο Αβράαμ Λίνκολν εκφωνεί ομιλία στην Νέα Υόρκη χάρη στην οποία εκλέγεται στην Προεδρεία.
1861: Με αίμα βάφονται στη Βαρσοβία της Πολωνίας διαδηλώσεις υπέρ της ανεξαρτησίας της χώρας από τη Ρωσία. Ο ρωσικός στρατός ανοίγει πυρ εναντίον των συγκεντρωμένων και σκοτώνει πέντε διαδηλωτές.
1869: Εγκαινιάζεται ο ατμοκίνητος αστικός σιδηρόδρομος Αθήνας – Πειραιά, υπό την επωνυμία ΣΑΠ Α.Ε., μετέπειτα ΗΣΑΠ. Επιβάτες στο πρώτο δρομολόγιο είναι η βασίλισσα Όλγα, ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Ζαΐμης, υπουργοί, στρατιωτικοί, διπλωμάτες και άλλοι επίσημοι.
1874: Γίνεται ο πρώτος αγώνας μπέιζμπολ στην Αγγλία στο Lords Cricket Grounds. Οι ομάδες αποτελούνται από παίκτες ποδοσφαίρου, κρίκετ και μερικούς Αμερικανούς παίκτες του μπέιζμπολ.
1890: Οι μποξέρ Danny Needham και Patsy Kerrigan παλεύουν για 100 γύρους σε έναν αγώνα, που διαρκεί 6,5 ώρες και που τελικά ανακηρύσσεται ισόπαλος στο Σαν Φρανσίσκο.
1897: Η Βρετανία αναγνωρίζει την εξουσία των ΗΠΑ στο δυτικό ημισφαίριο, καθώς αποδέχεται την επιδιαιτησία τους στη διαμάχη με τη Βενεζουέλα.
1900: Στη Γερμανία, 18 νεαροί ιδρύουν στο εστιατόριο «Γκιζέλα» του Μονάχου την ποδοσφαιρική ομάδα Μπάγερν.
1900: Στη Μεγάλη Βρετανία, ιδρύεται το Εργατικό Κόμμα, από τα εργατικά συνδικάτα και αριστερούς πολιτικούς φορείς.
1900: Στη Νότια Αφρική, ο λόρδος Ρόμπερτς δέχεται την άνευ όρων παράδοση του στρατηγού των Μπόερς.
1901: Οι σοσιαλεπαναστάτες στην τσαρική Ρωσία, οργισμένοι από την καταπίεση στα σχολεία δολοφονούν τον υπουργό Παιδείας Μπογκολέποφ.
1905: Ο συγγραφέας Μαξίμ Γκόρκι απελευθερώνεται με εγγύηση και εξορίζεται στη Ρίγα της Λετονίας.
1911: Στη Γαλλία, παραιτείται η κυβέρνηση Μπριάν, μετά από έντονη κριτική της αντιπολίτευσης για τη συμβιβαστική τακτική της έναντι της Καθολικής Εκκλησίας.
1915: Εκδίδεται το βιβλίο του σερ Αρθουρ Κόναν Ντόυλ, "Η Κοιλάδα του Φόβου". (The Valley of Fear)
1920: Μετά την υπογραφή συμφωνίας ανακωχής μεταξύ Γαλλίας και Τουρκίας, επιβεβαιώνεται το ουσιαστικό ναυάγιο της Διάσκεψης του Λονδίνου, εφόσον δεν έγιναν δεκτές οι ελληνικές προτάσεις.
1921: Ιδρύεται στη Βιέννη η Διεθνής Ένωση Εργασίας των Σοσιαλιστικών Κομμάτων.
1922: Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ επικυρώνει ομόφωνα την παραχώρηση του δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες.
1929: Καταρρέει στην Αθήνα το εστιατόριο "Πανελλήνιον", με αποτέλεσμα να υπάρξουν πολλοί νεκροί και τραυματίες.
1931: Με αφορμή των υπαλληλικό κώδικα, σημειώνονται διαξιφισμοί μεταξύ Κυβέρνησης και δημοσίων υπαλλήλων.
1932: Στο Λονδίνο, ο Τζέιμς Τσάντουικ ανακοινώνει, ότι ανακάλυψε το νετρόνιο.
1933: Εμπρησμός στο Ράιχσταγκ. Η φωτιά στη γερμανική Βουλή, λίγες μέρες πριν από τις γερμανικές εκλογές, «φορτώθηκε» από τους Ναζί στους κομμουνιστές, και ο Χίτλερ βρήκε την ευκαιρία να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης, να αναστείλει τα πολιτικά δικαιώματα, να κλείσει τον αντιπολιτευτικό Τύπο και να θέσει εκτός νόμου τα πολιτικά κόμματα. Η προβοκάτσια των πρακτόρων των Ναζί αποκαλύφθηκε στη δίκη, ενώ ένας διανοητικά καθυστερημένος Ολλανδός εκτελέστηκε ως αυτουργός. Ήταν όμως πλέον αργά, αφού ο Χίτλερ είχε ήδη εκλεγεί καγκελάριος.
1936: Το παιδί θαύμα του αμερικανικού κινηματογράφου, Σίρλεϊ Τεμπλ υπογράφει συμβόλαιο με την Century Fox αξίας 50.000 δολαρίων για να παίξει σε μία ταινία. Ήταν μόλις επτά χρονών!
1939: Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ επικηρύσσει τις απεργίες.
1940: Οι Ρώσοι εξαπολύουν μεγάλη πολεμική επίθεση, χτυπώντας ανηλεώς τους Φιλανδούς στρατιώτες.
1940: Ο Μάρτιν Κέιμεν και ο Σαμ Ρούμπεν ανακαλύπτουν τον «άνθρακα-14».
1941: Το Καστελόριζο καταλαμβάνεται από αγγλικά αγήματα, γεγονός, που θεωρείται ως προοίμιο απαλλαγής της Δωδεκανήσου από τον ιταλικό ζυγό.
1942: Βυθίζεται από ιαπωνικά μαχητικά αεροσκάφη το αμερικανικό αεροπλανοφόρο Langley.
1943: Εκπνέει ο εθνικός ποιητής Κωστής Παλαμάς. Η κηδεία του έγινε την επομένη και με την συμμετοχή χιλιάδων Αθηναίων μετατράπηκε σε μεγαλειώδη εκδήλωση εθνικής αντίστασης, παρά την ισχυρή παρουσία των κατοχικών δυνάμεων. Ο Άγγελος Σικελιανός απαγγέλλει «Ηχήστε οι σάλπιγγες» και ο λαός ψάλλει με ενθουσιασμό τον Εθνικό Ύμνο.
1949: Στις Βρυξέλλες, οι κομμουνιστές δημιουργούν οχλαγωγία και διακόπτουν την αγόρευση του Ουίνστον Τσόρτσιλ, όταν μιλά υπέρ της ενωμένης Ευρώπης.
1953: Υπογράφεται στο Λονδίνο με τη συμμετοχή και της Ελλάδας, η συμφωνία για τη διαγραφή του γερμανικού χρέους, που έθεσε τα θεμέλια για το μετέπειτα «οικονομικό θαύμα» της Γερμανίας.
1953: Συμμαχικά πολεμικά αεροσκάφη "Θάντερμπερντ" πραγματοποιούν επιδρομή στη βορειοκορεατική βάση στον ποταμό Γιαλού.
1957: Αποφασίζεται στην Κολωνία, έδρα της UEFA , η διοργάνωση του Κυπέλλου Ευρώπης ή "Ανρί Ντελονέ", όπως ακόμα και σήμερα ονομάζεται προς τιμήν του εμπνευστή του. Όνειρο της ζωής του πρώτου γραμματέα της ήταν η ιδέα ενός κυπέλλου με την συμμετοχή εθνικών ομάδων. Ο Ντελονέ, όμως, δεν πρόλαβε την πρώτη σέντρα.
1959: Θεμελιώνεται στην Αθήνα από τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή το ξενοδοχείο «Χίλτον».
1963: Η ΕΣΣΔ ανακοινώνει ότι, 10.000 στρατιώτες θα παραμείνουν στην Κούβα.
1964: Η ιταλική κυβέρνηση ζητάει βοήθεια για να κρατήσει τον Πύργο της Πίζας όρθιο.
1966: Από το τριώροφο κτίριο της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού στο Πεδίον του Άρεως εκπέμπει για πρώτη φορά η Τηλεόραση Ενόπλων Δυνάμεων (ΤΕΔ), μετέπειτα ΥΕΝΕΔ, με ένα πρόγραμμα που ξεκινά στις 19:00 και λήγει στις 21:10.
1969: Στη Ρώμη, χιλιάδες αριστεροί φοιτητές διαμαρτύρονται για την άφιξη του Προέδρου των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Νίξον.
1970: Στο Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας, ένοπλοι σκοτώνουν δύο αστυνομικούς και τραυματίζουν άλλους τέσσερις.
1973: Το αμερικανικό κίνημα Ινδιάνων Ιθαγενών καταλαμβάνει την πόλη Wounded Knee στη Νότια Ντακότα.
1974: Βγαίνει για πρώτη φορά στην κυκλοφορία το περιοδικό People.
1976: Το εθνικοαπελευθερωτικό μέτωπο Πολισάριο κηρύσσει την Αραβική Δημοκρατία της Σαχάρας.
1982: Στην Πολωνία, η Ρωμαιοκαθολική Επισκοπή ζητά την άρση του στρατιωτικού νόμου.
1986: Η γερουσία των ΗΠΑ επιτρέπει την δοκιμαστική τηλεοπτική κάλυψη των συνεδριάσεών της.
1990: Η εταιρεία πετρελαιοειδών Exxon Mobil Corporation (διεθνής ονομασία Esso) βαρύνεται με πέντε ποινικές κατηγορίες για την τεράστια οικολογική καταστροφή, που προκάλεσε το δεξαμενόπλοιο της Exxon Valdez το 1989 στην Αλάσκα.
1991: Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους ανακοινώνει την απελευθέρωση του Κουβέιτ.
1991: Η Αλέκα Παπαρήγα εκλέγεται Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ. Για πρώτη φορά από την ίδρυσή του, το ΚΚΕ τοποθετεί μία γυναίκα στην ηγεσία. Η νέα Γ.Γ. υποστηρίχθηκε από τη λεγόμενη «συντηρητική» πτέρυγα της Κεντρικής Επιτροπής με 57 ψήφους, έναντι 53 που συγκέντρωσε ο Γιάννης Δραγασάκης, τον οποίο υποστήριξε η «ανανεωτική» πτέρυγα.
1992: Ολοκληρώνεται στην Ακρόπολη η μετακίνηση του πέμπτου κίονα της νότιας πλευράς του Παρθενώνα, που είχε καταστραφεί εν μέρει από το βομβαρδισμό του Μοροζίνι, το 1687.
1994: Στην Αυστραλία, πραγματοποιείται μεγάλο συλλαλητήριο της ομογένειας για το Σκοπιανό.
1995: Στη Βρετανία, ο τραπεζικός οίκος Μπάρινγκς, η αρχαιότερη επενδυτική τράπεζα της χώρας καταρρέει, εξαιτίας των ασύμφορων οικονομικών συμφωνιών, που συνήψε στη Σιγκαπούρη, ο 28χρονος υπάλληλος Νικ Λίσον. Έπαιξε και έχασε 500 εκατομμύρια στερλίνες στο Χρηματιστήριο του Τόκιο μέσα σε τρεις βδομάδες.
1996: Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αποφασίζει να άρει τις κυρώσεις, που είχαν επιβληθεί στους Σέρβους της Βοσνίας.
1997: Ο βουλευτής της ΝΔ Κώστας Καραμανλής ανακοινώνει και επισήμως την πρόθεσή του να διεκδικήσει την ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
2000: Η Wendy Toms γίνεται η πρώτη γυναίκα, που διαιτητεύει επαγγελματικό αγώνα ποδοσφαίρου, Lekester- Tranmere Rovers στο Γουέμπλεϊ.
2002: Πραγματοποιείται το μεγαλύτερο άλμα στην ορμονική αντισύλληψη, μετά το χάπι, με το αυτοκόλλητο αντισυλληπτικό Εvra. Το έμπλαστρο περιέχει τις ίδιες ορμόνες με το αντισυλληπτικό χάπι, σε μικρότερες όμως ποσότητες, και διαρκεί μία εβδομάδα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναμένεται να του δώσει άδεια κυκλοφορίας το επόμενο χρονικό διάστημα.
2004: Έκρηξη βόμβας σε επιβατικό πλοίο στις Φιλιππίνες με 116 νεκρούς.
2010: Φονικός σεισμός μεγέθους 8,8 Ρίχτερ «χτυπάει» τη νότια Χιλή, με επίκεντρο την Κονσεπσιόν. Δημιουργείται γιγαντιαίο τσουνάμι. Περίπου 800 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, ενώ οι ζημιές που προκάλεσε ανήλθαν σε 30 δισεκατομμύρια δολάρια (22 δισεκατομμύρια ευρώ).
Γεννήσεις σαν σήμερα
272 - Κωνσταντίνος Α΄, Ρωμαίος αυτοκράτορας, η ιστορία τον ονόμασε Μέγα και η εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο και ισαπόστολο.
Ο Μέγας Κωνσταντίνος (Flavius Valerius Aurelius Constantinus, 27 Φεβρουαρίου 272 - 22 Μαΐου 337), γνωστός και ως Κωνσταντίνος Α΄ ή Άγιος Κωνσταντίνος (στην Ορθόδοξη Εκκλησία και ως Ισαπόστολος) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 306 έως το 337. Ήταν γιος του Φλάβιου Βαλέριου Κωνστάντιου, αξιωματικού του ρωμαϊκού στρατού, και της συζύγου του, Ελένης. Ο πατέρας του έγινε καίσαρας, αναπληρωτής αυτοκράτορας στη δύση, το 293. Ο Κωνσταντίνος στάλθηκε ανατολικά, όπου ανέβηκε στις τάξεις για να γίνει στρατιωτικός αξιωματούχος των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Γαλέριου. Το 305 αναρριχήθηκε στο βαθμό του Αυγούστου και ανακλήθηκε δυτικά για να εκστρατεύσει υπό τον πατέρα του στη Βρετανία. Μετά τον θάνατο του πατέρα του το 306, αναγνωρίστηκε ως αυτοκράτορας από τον στρατό στο Εβόρακο και αναδείχθηκε νικητής σε μία σειρά εμφυλίων πολέμων εναντίον των αυτοκρατόρων Μαξέντιου και Λικίνιου για να γίνει ο μοναδικός ηγέτης Δύσης και Ανατολής από το 324.
Γεννήθηκε στη Ναϊσσό της Μοισίας (σημερινή Νις της Σερβίας) στις 27 Φεβρουαρίου του 272. Γονείς του Κωνσταντίνου ήταν ο Ρωμαίος Καίσαρας Κωνστάντιος Α΄ Χλωρός (Aurelius Valerius Constantius), που ανήκε πιθανόν σε οικογένεια Ιλλυριών, και η Ελένη (μετέπειτα Αγία Ελένη, η Ισαπόστολος), κόρη ξενοδόχου. Ο Κωνστάντιος ήταν μάλλον ταπεινής καταγωγής, παρά τους ισχυρισμούς του γιου του ότι καταγόταν από τον αυτοκράτορα Κλαύδιο Β΄ και η Ελένη κόρη κάποιου πανδοχέα από το Δρέπανο της Βιθυνίας. Όταν γνωρίστηκαν στη γενέτειρα της Ελένης, το 270 μ.Χ., ο Κωνστάντιος είχε ήδη ανέλθει στην ιεραρχία του ρωμαϊκού στρατού και του είχε απονεμηθεί ο τίτλος του «δούκα» (dux, ηγεμών).
Η Ελένη ακολούθησε το σύντροφό της στις εκστρατείες του στη Γερμανία και στη Βρετανία και περίπου το 274 μ.Χ., γέννησε το γιο τους Κωνσταντίνο στη Ναϊσσό, στην πόλη από όπου καταγόταν και ο σύζυγός της. Η χρονολογία γέννησης του Κωνσταντίνου αποτελεί θέμα προς έρευνα για τους ιστορικούς, αφού δεν έχει προσδιορισθεί επακριβώς. Άλλες χρονολογίες που προτείνονται είναι το 271, το 272 ή το 273, ενώ κάποιοι τοποθετούν τη γέννησή του ακόμη και 10 χρόνια μετά, περίπου δηλαδή στα 285 μ.Χ.
Ο Κωνσταντίνος απεβίωσε το 337 μ.Χ. Τόσο το έργο του όσο και ο ίδιος έτυχαν μιας σπάνιας εκτιμήσεως από πολλές πλευρές. Η Ρωμαϊκή Σύγκλητος, όπως αναφέρει ο ιστορικός Ευτρόπιος, θεοποίησε τον Κωνσταντίνο. Η ιστορία τον ονόμασε Μέγα και η εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο και ισαπόστολο.
1711 - Κωνσταντίνος Μαυροκορδάτος, ηγεμόνας της Βλαχίας και της Μολδαβίας
Ο Κωνσταντίνος Μαυροκορδάτος (27 Φεβρουαρίου 1711 - 23 Νοεμβρίου 1769) ήταν Φαναριώτης ηγεμόνας της Βλαχίας και της Μολδαβίας. Συνολικά ανέλαβε έξι φορές την ηγεμονία της Βλαχίας και τέσσερις φορές αυτήν της Μολδαβίας.
Γεννήθηκε το 1711 στη Κωνσταντινούπολη και ήταν γιος του Νικόλαου Μαυροκορδάτου, ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας και μεγάλου διερμηνέα της Υψηλής Πύλης. Υπήρξε άτομο μεγάλης μόρφωσης και γνώριζε έξι γλώσσες (ελληνικά, λατινικά, τουρκικά, ρουµανικά, γαλλικά και ιταλικά).
Ανέλαβε πρώτη φορά, από τις συνολικά έξι, την ηγεμονία της Βλαχίας το 1730, το ίδιο όμως έτος καθαιρέθηκε από υποστηρικτές του γηγενή Μιχάι Ρακόβιτσα, που εκμεταλλεύτηκαν την αλλαγή στη θέση του σουλτάνου, επανήλθε όμως το 1731 στη θέση του, την οποία διατήρησε ως το 1733.
Ηγεμόνευσε επίσης τις περιόδους 1735 - 1741, 1744 - 1748, 1756 - 1758 και 1761 - 1763. Στον θρόνο της Μολδαβίας ανήλθε τέσσερις φορές, τις περιόδους 1733 - 1735, 1741 - 1743, 1748 - 1749 και το 1769. Ενδιάμεσα, εξορίστηκε για ένα διάστημα στη Λήμνο.
Η σφραγίδα του Κωνσταντίνου Μαυρκοκορδάτου.
Ο Κωνσταντίνος Μαυροκορδάτος έμεινε γνωστός για τη Μεταρρύθμιση του 1740, που ονομάστηκε «Ρεφόρμα». Συγκεκριμένα παραχώρησε Σύνταγμα, με το οποίο καταργήθηκε η δουλεία των χωρικών, αναδιοργανώθηκε το προβληματικό σύστημα φορολόγησης, καταργήθηκαν η πολιτοφυλακή και οι στρατιωτικές συνοδείες των βογιάρων, εισήχθη η μέχρι τότε άγνωστη στην περιοχή καλλιέργεια του αραβόσιτου, μεταφράστηκε η Αγία Γραφή στη ρουμανική, καθιερώθηκε η ρουμανική γλώσσα στη λατρεία της Εκκλησίας αντί της σλαβονικής και τέθηκαν οι βάσεις για την αναβάθμιση της εκπαίδευσης. Στην αυλή του φιλοξενήθηκαν μεταξύ άλλων ο ζωγράφος από την Γενεύη Jean-Étienne Liotard, οι Έλληνες λόγιοι Καισάριος Δαπόντες, Μάρκος Αντώνιος Κατσαΐτης, Πέτρος Δεπάστας κ.ά.
Κατά τη διάρκεια του ρωσοτουρκικού πολέμου του 1768 - 1774 τραυματίστηκε στις 5 Νοεμβρίου 1769 σε μάχη στο Γαλάτσι με συνέπεια να πεθάνει στην αιχμαλωσία λίγες μέρες αργότερα.
Γιος του ήταν ο Αλέξανδρος Α' Μαυροκορδάτος ο λεγόμενος δελήβεης.
1799 - Έντουαρντ Μπέλτσερ, ήταν Βρετανός θαλασσοπόρος, εξερευνητής και ναύαρχος του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού. (Sir Edward Belcher, 27 Φεβρουαρίου 1799 - 18 Μαρτίου 1877)
Γεννήθηκε στο Χάλιφαξ της Νέας Σκωτίας στον (Καναδά) το 1799 και το 1812 κατατάχθηκε στο Βασιλικό Ναυτικό. Διατέλεσε μέλος της αποστολής στον Ειρηνικό ωκεανό και στον Βερίγγειο πορθμό υπό τον Φρέντερικ Μπίτσεϊ τον οποίον και διαδέχθηκε στη συνέχεια στις εξερευνήσεις του και ακτογραφήσεις της Αφρικής. Επισκέφθηκε τα αρχιπελάγη της Ινδονησίας, της Κίνας, το Χονγκ Κονγκ, την Κορέα και την Ιαπωνία.
Το 1852 ανέλαβε αρχηγός της αποστολής στο Βόρειο Πόλο προς αναζήτηση του σερ Τζον Φράνκλιν. Στην επιχείρηση εκείνη που ήταν τελικά καταστρεπτική εγκατέλειψε στους πάγους τα τέσσερα από τα πέντε πλοία της ομάδας που διοικούσε. Για αυτό το γεγονός αθωώθηκε στη δίκη που ακολούθησε.
Το 1867 έγινε βαρώνος λαμβάνοντας τον τίτλο του ιππότη του Μπαθ και το 1872 προήχθη σε ναύαρχο. Πέθανε το 1877 στο Λονδίνο.
1861 - Ρούντολφ Στάινερ, ήταν Αυστριακός φιλόσοφος και αρχιτέκτονας.
Σχεδίασε συνολικά 17 κτίρια εκ των οποίων τα πιο γνωστά είναι το Πρώτο και το Δεύτερο Γκαιτεάνουμ. Έγινε ιδιαίτερα γνωστός, κατά τις αρχές του 20ου αιώνα, με την ίδρυση του πνευματικού κινήματος της Ανθρωποσοφίας. (Rudolf Joseph Lorenz Steiner, 27 Φεβρουαρίου 1861 - 30 Μαρτίου 1925)
1862 - Αναστάσιος Μεταξάς, ήταν Έλληνας αρχιτέκτονας, σκοπευτής και δύο φορές Ολυμπιονίκης.
(Αθήνα 27 Φεβρουαρίου 1862 - 28 Ιανουαρίου 1937)
Ήταν ο αρχιτέκτονας που σχεδίασε και κατασκεύασε το σκοπευτήριο της Καλλιθέας, στο οποίο έγιναν τα αγωνίσματα της σκοποβολής στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1896 και της Μεσολυμπιάδας του 1906. Σε δικά του σχέδια αναμορφώθηκε το Παναθηναϊκό στάδιο από τον Γ. Αβέρωφ. Επίσης σε δικά του αρχιτεκτονικά σχέδια επεκτάθηκαν ή αναμορφώθηκαν πολλά ιστορικά κτίρια στην Αθήνα, όπως το Μουσείο Μπενάκη, το σημερινό Προεδρικό Μέγαρο και άλλα.
Δικά του ήταν τα σχέδια του Αιγινήτειου νοσοκομείου, του νοσοκομείου Συγγρού και του Αρεταίειου. Επίσης έκανε τα σχέδια του ιερού ναού Αγίου Δημητρίου του Φαλήρου, τα μέγαρα της Ιονικής και Λαϊκής Τράπεζας, της Σιβιτανιδείου σχολής και της Α.Σ.Ο.Ε.Ε, του Βασιλικού θεάτρου, του Υπουργείου Συγκοινωνιών, του Αρσάκειου Πατρών, του Δικαστικού Μεγάρου Αργοστολίου, και άλλα πολλά.
Διατελούσε αρχιτέκτονας των ανακτόρων επί βασιλείας των Γεώργιου Α', του Κωνσταντίνου ΙΒ' και του Γεώργιου Β'.
Ήταν λάτρης της σκοποβολής, αθλητής του Πειραϊκού συνδέσμου, και συμμετείχε σε 4 Ολυμπιακούς αγώνες. Στους Α' Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 ήταν 4ος στη βολή από 300 μέτρα, και επίσης 4ος με στρατιωτικό τουφέκι από 200 μέτρα. Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1906 ήταν δεύτερος και αργυρός Ολυμπιονίκης στο τραπ σε διπλό στόχο από 14 μέτρα, ενώ συμμετείχε σε άλλα 8 αγωνίσματα της σκοποβολής χωρίς επιτυχία. Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1908 στο Λονδίνο ήταν τρίτος και χάλκινος ολυμπιονίκης στη βολή κατά πήλινων δίσκων με 57 βαθμούς. Τελευταία του συμμετοχή στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1912 στην Στοκχόλμη, όπου συμμετείχε σε δύο αγωνίσματα με καλύτερη διάκριση την 6η θέση στη βολή κατά πήλινων δίσκων.
Έγινε τιμητικά γερουσιαστής Αττικοβοιωτίας και όταν αυτό το σώμα διαλύθηκε, εκλέχτηκε βουλευτής Αττικοβοιωτίας.
Αγαπούσε το κυνήγι, το οποίο απολάμβανε συχνά και μάλιστα, λόγω των γνώσεών του, χρησίμευε πολλές φορές σαν σύμβουλος υπουργών σε θέματα σχετικά με τη θήρα.
Πέθανε σε ηλικία 76 ετών, ύστερα από τριήμερη γρίπη στις 28 Ιανουαρίου 1937.
Τιμές
Το 1939 στον εξωτερικό τοίχο του Παναθηναϊκού Σταδίου τοποθετήθηκε αναμνηστική μεταλλική πλάκα απεικονίζουσα τη μορφή του Αναστασίου Μεταξά, που είχε πραγματοποιήσει την αναμαρμάρωση τού Σταδίου. Τα αποκαλυπτήρια της εντοιχισμένης πλάκας έγιναν την Κυριακή 4 Ιουνίου 1939, στο περιθώριο των Πανελληνίων Αγώνων Στίβου Γυναικών, παρουσία υψηλών επισήμων, όπως ο Διάδοχος του Ελληνικού θρόνου Παύλος, των πολιτικών, αθλητικών και στρατιωτικών αρχών, των συγγενών του και πλήθους κόσμου.
1863 - Τζορτζ Χέρμπερτ Μηντ, ήταν Αμερικανός φιλόσοφος, κοινωνιολόγος και ψυχολόγος στο πανεπιστήμιο του Σικάγου. Ανήκε στην φιλοσοφική-επιστημολογική παράδοση του πραγματισμού. (George Herbert Mead, 27 Φεβρουαρίου 1863 - 26 Απριλίου 1931)
Θεωρείται από τους θεμελιωτές της κοινωνικής ψυχολογίας και γενικότερα της Αμερικανικής κοινωνιολογίας. Ενώ ο Μηντ είναι περισσότερο γνωστός για τη δουλειά του στη φύση του εαυτό και στην διυποκειμενικότητα, ανέπτυξε επίσης και μια θεωρία για τη δράση, όπως επίσης και μια μεταφυσική θεωρία που τονίζει την ανάδυση και την προσωρινότητα, όπου το παρελθόν και το μέλλον βιώνονται υπό το πρίσμα του παρόντος.
1888 - Ρομπέρτο Ασσατζιόλι, ήταν Ιταλός ψυχίατρος και ψυχολόγος ειδικευμένος στην ανθρωπιστική και διαπροσωπική ψυχολογία.
Υπήρξε ο δημιουργός του κινήματος της ψυχοσύνθεσης και εξέτασε λεπτομερώς τη δυνατότητα της σταδιακής ολοκλήρωσης της προσωπικότητας μέσα από τη χρήση της Θέλησης.Την εποχή που ο Ασσατζιόλι ολοκλήρωνε τις σπουδές του στον τομέα της ψυχιατρικής και της νευρολογίας στο Istituto di Studii Superiori Pratici e di Perfezionamento της Φλωρεντία, άρχισε να διαμορφώνει τη θεωρία του σχετικά με την ψυχανάλυση για την οποία πίστευε ότι υπήρχε η ανάγκη μιας περισσότερο ολιστικής προσέγγισης.
Ο Ασσατζιόλι θεωρείται ο πατέρας της Ψυχοσύνθεσης, μιας νέας πνευματικής και ολιστικής προσέγγισης στην ψυχολογία η οποία διαμορφώθηκε ως απόρροια της ψυχανάλυσης.
Την εποχή που ο Ασσατζιόλι ολοκλήρωνε τις σπουδές του στον τομέα της ψυχιατρικής και της νευρολογίας στο Istituto di Studii Superiori Pratici e di Perfezionamento της Φλωρεντία, άρχισε να διαμορφώνει τη θεωρία του σχετικά με την ψυχανάλυση για την οποία πίστευε ότι υπήρχε η ανάγκη μιας περισσότερο ολιστικής προσέγγισης.
Ο Ασσατζιόλι θεωρείται ο πατέρας της Ψυχοσύνθεσης, μιας νέας πνευματικής και ολιστικής προσέγγισης στην ψυχολογία η οποία διαμορφώθηκε ως απόρροια της ψυχανάλυσης.
1891 - Δαβίδ Σαρνόφ, ήταν Ρώσος επιχειρηματίας και πρωτοπόρος του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης, ο οποίος δραστηριοποιήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. (27 Φεβρουαρίου 1891 - 12 Δεκεμβρίου 1971)
1901 - Μαρίνο Μαρίνι, Ιταλός γλύπτης. (ιταλικά: Marino Marini, 27 Φεβρουαρίου 1901 – 6 Αυγούστου 1980)
Ο Μαρίνι εισήχθη στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας το 1917. Μολονότι δεν εγκατέλειψε ποτέ τη ζωγραφική, από το 1922 αφιερώθηκε κυρίως στη γλυπτική. Η δουλειά του ήταν επηρεασμένη από την Ετρουσκική τέχνη και τη γλυπτική του Αρτούρο Μαρτίνι.
Έργα του Μαρίνι έχουν εκτεθεί 2 φορές στην Ελλάδα. Το 1965 συμμετείχε στη συλλογική έκθεση «Παναθήναια της παγκόσμιας γλυπτικής » και το 2006 εκτέθηκαν έργα του σε ατομική έκθεση-αφιέρωμα στην Εθνική Πινακοθήκη.
1902 - Γεώργιος Ιορδανίδης, Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός. (27 Φεβρουαρίου 1902 - 20 Φεβρουαρίου 1977)
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1902 και σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου και στη συνέχεια σε στρατιωτικές σχολές στην Αυστρία και στη Γαλλία.
Ακολούθησε στρατιωτική σταδιοδρομία και μεταξύ άλλων ήταν επιτελής του Πρώτου Σώματος Στρατού (1946-49), Ανώτατος Στρατιωτικός διοικητής Ιονίων Νήσων και σύνδεσμος στο ΝΑΤΟ (1954-55). Μετά την αποστρατεία του, ασχολήθηκε με την πολιτική. Κατά την δικτατορία των Συνταγματαρχών αντιτάχθηκε σθεναρά, με αποτέλεσμα να υποστεί διώξεις και βασανιστήρια. Εξελέγη βουλευτής Επικρατείας με την Ένωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις (μετέπειτα ΕΔΗΚ) το 1974.
Απεβίωσε στο Λονδίνο έπειτα από εγχείριση όγκου στην κοιλιά ενώ ήταν εν ενεργεία βουλευτής, στις 20 Φεβρουαρίου 1977 και στην έδρα του τον διαδέχθηκε ο Κωνσταντίνος Αλιβιζάτος. Η σορός του Ιορδανίδη μεταφέρθηκε από το Λονδίνο στην Ελλάδα, όπου ετέθη σε λαϊκό προσκύνημα και η κηδεία του έγινε από το Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών στις 23 Φεβρουαρίου 1977.
1902 - Τζον Στάινμπεκ, ήταν Αμερικανός συγγραφέας. (John Ernst Steinbeck, Jr, 27 Φεβρουαρίου 1902 – 20 Δεκεμβρίου 1968)
Έγραψε το βραβευμένο με Βραβείο Πούλιτζερ μυθιστόρημα Τα Σταφύλια της Οργής (1939) και τη νουβέλα Άνθρωποι και Ποντίκια (1937). Συνέγραψε συνολικά είκοσι επτά βιβλία, τα οποία περιλαμβάνουν 16 μυθιστορήματα, έξι πραγματικές ιστορίες και πέντε συλλογές διηγημάτων. Το 1962 ο Στάινμπεκ τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Ο Τζον Ερνστ Στάινμπεκ Ο νεότερος γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1902 στην πόλη Σαλίνας στην Καλιφόρνια. Ήταν γερμανικής και ιρλανδικής καταγωγής. Ο Γιόχαν Άντολφ Γκροστάινμπεκ, ο προπάππος του Στάινμπεκ από την πλευρά του πατέρα του, είχε συντομεύσει το όνομα σε Στάινμπεκ όταν μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η οικογενειακή φάρμα στο Χάιλιχενχάους στη Γερμανία ονομάζεται μέχρι σήμερα «Γκροστάινμπεκ».
1910 - Γκένριχ Κασπαριάν, Αρμένιος σκακιστής, θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους σοβιετικούς συνθέτες σκακιστικών σπουδών.
Ο Κασπαριάν γεννήθηκε 27 Φεβρουαρίου 1910 στην Τιφλίδα της Γεωργίας, και πέθανε στις 27 Δεκεμβρίου 1995 στο Ερεβάν της Αρμενίας.
1912 - Λώρενς Ντάρελ, Βρετανός συγγραφέας
Ο Λώρενς Τζωρτζ Ντάρελ (Lawrence George Durrell, 27 Φεβρουαρίου 1912 – 7 Νοεμβρίου 1990), ήταν εκπατρισμένος Βρετανός μυθιστοριογράφος, ποιητής, θεατρικός, ταξιδιωτικός συγγραφέας και πράκτορας. Αντιστεκόταν στη σύνδεσή του με τη Μεγάλη Βρετανία και προτιμούσε να λογίζεται ως «πολίτης του κόσμου»: χαρακτηρίσθηκε ως «άπατρις» το 1968, με την τροποποίηση της Commonwealth Immigrants Act του 1962. Για τον λόγο αυτό του αρνήθηκαν το δικαίωμα εισόδου ή εγκατάστασης στη Βρετανία με τις νέες διατάξεις και ήταν υποχρεωμένος να κάνει αίτηση για βίζα για κάθε του είσοδο στη χώρα.
Το γνωστότερο έργο του είναι η τετραλογία Αλεξανδρινό κουαρτέτο, ενώ μεγάλο μέρος της δημιουργίας του έχει επηρεασθεί από τη μακρόχρονη διαμονή του στην Ελλάδα.
1930 - Τζοάν Γούντγουορντ, Αμερικανίδα ηθοποιός βραβευμένη με Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου για την ταινία του 1957 Η Εύα δίχως πέπλο (The Three Faces of Eve). (αγγλ.: Joanne Gignilliat Trimmier Woodward, 27 Φεβρουαρίου 1930).
Η ηθοποιός που υπήρξε σύζυγος του Πωλ Νιούμαν από το 1958 εώς και το θάνατό του το 2008 είναι επίσης γνωστή για τις ταινίες Ο Φυγάς (The Fugitive, 1959), Καλοκαιρινοί Πόθοι, Χειμωνιάτικα Όνειρα (Summer Wishes, Winter Dreams, 1973), Πόθοι στην Κάψα του Καλοκαιριού (The Long, Hot Summer, 1958), Γνώρισα την Αγάπη, Γνώρισα τη Ζωή (Rachel, Rachel, 1968), Άγριες Μαργαρίτες (The Effect of Gamma Rays on Man-in-the-Moon Marigolds, 1972) και Ο Κύριος και η Κυρία Μπριτζ (Mr. & Mrs. Bridge, 1990) (οι τέσσερις τελευταίες σε συνεργασία με τον Πωλ Νιούμαν).
1932 - Ελίζαμπεθ Τέιλορ, ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός.
Είχε προταθεί για βραβείο Όσκαρ 5 φορές και το έχει κερδίσει δύο, την πρώτη για την ταινία Ζήσαμε στην Αμαρτία του 1960 και τη δεύτερη για το Ποιος Φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ; του 1966.
1948 - Στάθης Ψάλτης, ήταν Έλληνας ηθοποιός.
Κωμικός ηθοποιός που όποτε έπαιζε ρόλους μη κωμικούς απογείωνε τις ερμηνείες και τους χαρακτήρες. Έχει διαπρέψει τόσο στην τηλεόραση τον κινηματογράφο, όσο και στο αγαπημένο του θέατρο. Υπήρχαν στιγμές στη ζωή του που δεν είχε να φάει, όμως όταν είχε χρήματα έκανε πάρα πολλές αγαθοεργίες χωρίς να γίνονται άμεσα γνωστές.
1952 - Φαίδων Σοφιανός, είναι Έλληνας σκηνοθέτης, συνθέτης και τηλεοπτικός παραγωγός, μέλος της Οικογένειας Σοφιανού.είναι Έλληνας σκηνοθέτης, συνθέτης και τηλεοπτικός παραγωγός, μέλος της Οικογένειας Σοφιανού.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από πατέρα Έλληνα και μητέρα Γερμανίδα. Αδερφή του είναι η Ήβη Σοφιανού και γονείς του η Μπριγκίτε Σοφιανού και ο Δήμος Σοφιανός. Όταν ήταν εννέα ετών, όλη η οικογένεια ήρθε και εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Νέα Σμύρνη. Τελείωσε την Γερμανική Σχολή Αθηνών, σπούδασε στην Νομική Αθηνών κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο δίκαιο εταιρειών στο Freiburg της Δ. Γερμανίας. Συνεργάστηκε σαν καθηγητής Γερμανικών με το Ινστιτούτο Γκαίτε Αθηνών και με τα Εκπαιδευτήρια Μωραϊτη, Μαρούδα και Κολλέγιο Αγ. Παρασκευής. Σπούδασε δ/νση φωτογραφίας στη Σχολή Σταυράκου, Επικοινωνία στο ανοικτό Πανεπιστήμιο του Hagen της Δ. Γερμανίας και Φιλοσοφία στο Ανοικτό Παν/μιο Αθηνών. Από το 1975 εργάζεται αποκλειστικά για τις οπτικοακουστικές παραγωγές των εταιρειών της Οικ. Σοφιανού σαν παραγωγός, σκηνοθέτης και συνθέτης. Έχει συνεργαστεί με ελληνικούς και ξένους τηλ/κούς σταθμούς και μεγάλες διεθνείς εταιρείες των ΜΜΕ με αρκετές διακρίσεις εντός κι εκτός Ελλάδος. Από το 2005 έχει αναλάβει την διεύθυνση των studios και το καλλιτεχνικό πρόγραμμα του Πολυχώρου Τέχνης Mabrida στο Κορωπί Αττικής όπου γυρίζονται τηλεοπτικές εκπομπές, κινηματογραφικές ταινίες και φιλοξενούνται εκτός από την μεγάλη έκθεση κούκλας της Οικ. Σοφιανού διάφορες εικαστικές εκθέσεις, παραστάσεις θεάτρου και κουκλοθέατρου, συναυλίες, συνέδρια και ειδικά σεμινάρια αλλά και τμήματα φιλοσοφίας, δημιουργικά εικαστικά εργαστήρια και ειδικά προγράμματα γεωπονίας.
Ασχολείται με την μουσική σύνθεση με κύριο όργανο την κιθάρα, την συγγραφή, την γλυπτική, την ζωγραφική και την φροντίδα εγκαταλειμμένων ζώων που φιλοξενούνται στους στάβλους του Πολυχώρου mabrida.
1957 - Άντριαν Σμιθ, Άγγλος κιθαρίστας, γνωστός ως μέλος του χέβι μέταλ συγκροτήματος Iron Maiden, ενώ έχει συνεργαστεί και με το προσωπικό σχήμα του τραγουδιστή Μπρους Ντίκινσον. (Adrian Frederick "H" Smith, 27 Φεβρουαρίου 1957)
1965 - Παναγιώτης Ποικιλίδης, ήταν Έλληνας αθλητής της πάλης. Συμμετείχε σε τέσσερις Ολυμπιακούς Αγώνες και σε ισάριθμα παγκόσμια πρωταθλήματα.
Ο Παναγιώτης Ποικιλίδης γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1965 στην Καλαμαριά και ξεκίνησε την πάλη στο Βυζαντινό Αθλητικό Όμιλο (ΒΑΟ).
Το 1983 κέρδισε το χρυσό μετάλλιο τόσο στην ελληνορωμαϊκή όσο και στην ελευθέρα πάλη στο παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων. Την ίδια χρονιά ήταν τέταρτος, και στα δύο στυλ πάλης, στους Μεσογειακούς Αγώνες.
Το 1984, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες, κατέλαβε την τέταρτη θέση, στην ελληνορωμαϊκή πάλη, στην κατηγορία των βαρέων βαρών και την όγδοη θέση, στην ίδια κατηγορία, στην ελευθέρα πάλη. Στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1992 στη Βαρκελώνη, ήταν όγδοος, στην κατηγορία 130 κιλών, στην ελληνορωμαϊκή και τέσσερα χρόνια αργότερα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντας, πέμπτος, στο ίδιο στυλ πάλης και στην ίδια κατηγορία.
Έλαβε μέρος σε τέσσερα παγκόσμια πρωταθλήματα από το 1986 μέχρι το 1991. Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1986 κατετάγη έκτος, στην κατηγορία των 100 κιλών. Επίσης ήταν δύο φορές τέταρτος, στα πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα του 1991 και του 1994.
Πέθανε στις 23 Μαΐου 2014 ύστερα από επιπλοκές μετά από εγχείριση ανοιχτής καρδιάς.
Ο Παναγιώτης Ποικιλίδης είχε διετελέσει αντιδήμαρχος Καλαμαριάς.
Ο αδερφός του Γιώργος ήταν επίσης αθλητής της πάλης. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες ήταν 6ος, στην ελευθέρα πάλη, στην κατηγορία των 100 κιλών.
1973 - Πήτερ Άντρε, είναι Άγγλος τραγουδιστής, ελληνοκυπριακής καταγωγής, ο οποίος μεγάλωσε στην Αυστραλία.είναι Άγγλος τραγουδιστής, ελληνοκυπριακής καταγωγής, ο οποίος μεγάλωσε στην Αυστραλία. (Peter James Andrea, 27 Φεβρουαρίου 1973)
Γεννήθηκε στο Χάρροου του Λονδίνου στην Αγγλία. Μετά την αποτυχία της μουσικής του καριέρας, έλαβε μέρος στο δημοφιλές βρετανικό πρόγραμμα I'm a Celebrity, Get Me out of Here! (Είμαι Διασημότητα, Πάρε Με έξω από Εδώ) σε μια ζούγκλα της Αυστραλίας, όπου άρχισε μια ερωτική σχέση με την Αγγλίδα Κέιτυ Πράις (η οποία έχει το ψευδώνυμο Τζόρνταν).
Τον Ιούνιο του 2005, γεννήθηκε ο γιος τους, ο Πήτερ Άντρε Τζούνιορ (και Τζούνιορ τον φωνάζουν), και τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, παντρεύτηκαν στο Κάστρο του Χάικλερ, Νιούμπουρυ, Μπέρκσαϊρ.
Θάνατοι σαν σήμερα
956 - Θεοφύλακτος, υπήρξε Οικουμενικός Πατριάρχης από το 931 μέχρι το θάνατό του το 956.υπήρξε Οικουμενικός Πατριάρχης από το 931 μέχρι το θάνατό του το 956. (917-27 Φεβρουαρίου 956)
Ήταν ο νεώτερος γιος του αυτοκράτορα Ρωμανού Λεκαπηνού. Ο πατέρας του σχεδίαζε από νωρίς να τον εγκαταστήσει στον πατριαρχικό θρόνο γι’ αυτό τον είχε θέσει ως βοηθό του Πατριάρχη Νικολάου Μυστικού. Μετά τον θάνατο του Μυστικού το 925, δυο σύντομες πατριαρχίες και χηρεία του θρόνου για σχεδόν 2 χρόνια, τελικά το 931 χειροτονήθηκε από παπικούς απεσταλμένους Πατριάρχης, σε ηλικία ούτε δεκαπέντε ετών. Κατά την μακρά, 25χρονη, πατριαρχία του υποστήριξε την πολιτική του πατέρα του, υποτάσσοντας στην ουσία την Εκκλησία στην εξουσία του αυτοκράτορα. Επί της πατριαρχίας του μάλιστα άρχισε ο εκχριστιανισμός των Ούγγρων.
Ο Θεοφύλακτος καθ' όλη τη διάρκεια της αρχιερατείας του αδιαφορούσε για τα ιερατικά του καθήκοντα και συντηρούσε στάβλους με άλογα. Το μόνο πάθος του ήταν η ιππασία και το κυνήγι. Τραυματίστηκε θανάσιμα από πτώση από άλογο και πέθανε λίγες μέρες αργότερα. Μαζί με τον ετεροθαλή, παράνομο και ευνούχο αδελφό του Βασίλειο είναι οι μόνοι αρσενικοί απόγονοι του Ρωμανού Λεκαπηνού που επιβίωσαν της πτώσης της οικογένειάς του το 945.
Είναι ενδιαφέρον ότι εισήγαγε στο ναό της Αγίας Σοφίας σκηνική ορχήστρα για να παρουσιαστούν δραματοποιημένες χριστιανικές σκηνές
1887 - Αλεξάντρ Μποροντίν, ήταν γεωργιανής καταγωγής Ρώσος συνθέτης της ρομαντικής εποχής. (Αγία Πετρούπολη 12 Νοεμβρίουυ 1833 – Αγία Πετρούπολη 27 Φεβρουαρίου 1887)
Ο Μποροντίν ο οποίος ήταν, επίσης, γιατρός και εξαίρετος χημικός, υπήρξε μέλος της περίφημης Ομάδας των Πέντε, ενός συνόλου επιφανών μουσικών αφιερωμένων στη δημιουργία «καθαρής», ρωσικής κλασσικής μουσικής.
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι, οι πολύ αξιόλογες συνθέσεις του Μποροντίν, που τον τοποθετούν ανάμεσα στους κορυφαίους συνθέτες της πατρίδας του, δεν ήταν γι’ αυτόν παρά ένα μέσον ανάπαυλας από το επιστημονικό του έργο, στο οποίο αφιερώθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά.
1914 - Κωνσταντίνος Ε΄, ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από το 1897 ως το 1901, οπότε και επαύθη από τις Οθωμανικές Αρχές.ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από το 1897 ως το 1901, οπότε και επαύθη από τις Οθωμανικές Αρχές. (κατά κόσμον Κωνσταντίνος Βαλιάδης, 1833-1914)
Γεννήθηκε το Νοέμβριο του 1833 στη Βέσσα Χίου. Ο πατέρας του ήταν ιερέας και δάσκαλος. Από αυτόν έμαθε και τα πρώτα του γράμματα. Αφού τελείωσε το σχολείο στο νησί του, μπήκε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, από την οποία αποφοίτησε το 1857 αριστούχος. Κατόπιν σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Όταν έγινε Πατριάρχης ο θείος του, ο Αμασείας Σωφρόνιος, τον ακολούθησε στην Κωνσταντινούπολη ως γραμματέας του. Το 1864 χειροτονήθηκε διάκονος. Ακολούθησε το θείο του και μετά την αποχώρησή του από τον Οικουμενικό Θρόνο. Αυτός τον έστειλε για μεταπτυχιακές σπουδές στο Στρασβούργο, την Ελβετία και τη Χαϊδελβέργη.
Το 1872 έγινε γραμματέας της Ιεράς Συνόδου. Το 1874 χειροτονήθηκε ιερέας. Το 1876 εξελέγη Μητροπολίτης Μυτιλήνης και χειροτονήθηκε επίσκοπος. Έμεινε στη Μητρόπολη αυτή ως το 1893, οπότε μετατέθηκε στη Μητρόπολη Εφέσου. Στο μεταξύ, ήταν υποψήφιος (στο τριπρόσωπο) στις Πατριαρχικές εκλογές του 1884, του 1887 και του 1891. Στις 2 Απριλίου 1897, μετά την παραίτηση του Πατριάρχη Άνθιμου Ζ΄, εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης.
Ως Πατριάρχης, όρισε επιτροπή η οποία θα εξέδιδε την Καινή Διαθήκη στο αρχαίο κείμενο, ως επίσημη έκδοση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ιδέα που είχε καλλιεργήσει από πολλά χρόνια. Η έκδοση αυτή έγινε μετά την απομάκρυνσή του από το Θρόνο, το 1904, δαπάναις του. Ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για το κήρυγμα και την εκκλησιαστική βυζαντινή μουσική. Ασχολήθηκε ιδιαιτέρως με το πρόβλημα της διακοπής των σχέσεων με το Πατριαρχείο Αντιοχείας και προσέγγισε την Αγγλικανική Εκκλησία. Επί των ημερών της Πατριαρχίας του προήχθησαν σε Μητροπόλεις όλες οι Επισκοπές της Μακεδονίας.
Κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα του 1901, ως αποτέλεσμα εσωτερικών ερίδων στο Πατριαρχείο, ομάδα Μητροπολιτών ζήτησε την παραίτηση του Πατριάρχη. Μεσολάβησε εκπρόσωπος της Υψηλής Πύλης, ο οποίος προσπάθησε να συμβιβάσει τις αντιμαχόμενες «παρατάξεις», χωρίς όμως αποτέλεσμα. Τελικά, το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής του 1901 υπεγράφη αυτοκρατορικό διάταγμα, το οποίο έπαυε τον Πατριάρχη. Τοποτηρητής εξελέγη ο Μητροπολίτης Προύσσης, ο οποίος ξεκίνησε να χοροστατεί αυθημερόν.
Ο παυθείς Πατριάρχης Κωνσταντίνος μετά από αυτά απεσύρθη στη Χάλκη. Ταλαιπωρημένος από διαβήτη, πέθανε εκεί στις 27 Φεβρουαρίου 1914. Τον Σεπτέμβριο του 2015 έγιναν τα αποκαλυπτήρια προτομής του στην κεντρική πλατεία της γενέτειράς του, Βέσσας Χίου, από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο.
1936 - Ιβάν Πάβλοφ, ήταν Ρώσος φυσιολόγος και ιατρός. Τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Ιατρικής το 1904 για έρευνες σχετικές με τη φυσιολογία του πεπτικού συστήματος. (26 Σεπτεμβρίου, 1849 Ριαζάν, χωριό της Κεντρικής Ρωσίας – 27 Φεβρουαρίου, 1936 Λένινγκραντ)
Είναι ευρύτατα γνωστός για το πείραμά του στο φαινόμενο των εξαρτημένων ανακλαστικών. Ο Πάβλοφ παρόλο που αντιμετώπιζε με σκεπτικισμό την νεαρή για την εποχή του επιστήμη της ψυχολογίας, θεωρούσε πως η θεωρία των εξαρτημένων ανακλαστικών θα μπορούσε να ερμηνεύσει την ψυχωσική συμπεριφορά. Από αυτή την άποψή οι ιδέες του έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη συμπεριφοριστική θεωρία της ψυχολογίας, την οποία εισήγαγε ο Τζον Γουότσον το 1913.
Το αρχικό ενδιαφέρον του Πάβλοφ ήταν η θεολογία, καθώς ο πατέρας του ήταν εφημέριος του χωριού. Στην πορεία της ζωής του ωστόσο διαπίστωσε ότι ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τη χημεία και τη φυσιολογία. Σπούδασε καταρχήν στο πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης στην την Αυτοκρατορική Ιατρική Ακαδημία και έκανε τις μεταδιδακτορικές σπουδές του στη Γερμανία. Επιστρέφοντας στη Ρωσία εργάστηκε στο Εργαστήριο Μπότκιν της Πετρούπολης και αργότερα ανέλαβε την έδρα της Φυσιολογίας στην Αυτοκρατορική Ιατρική Ακαδημία.
Ο Πάβλοφ αν και ανδρώθηκε ως επιστήμονας υπό το τσαρικό καθεστώς, παρέμεινε στη χώρα του μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης το 1917 και παρότι διαφώνησε ευθέως με τις μαζικές διώξεις και εκτελέσεις, ακόμη και διαμαρτυρόμενος εγγράφως στον Στάλιν ή αρνούμενος στον Μπουχάριν την είσοδό του στο εργαστήριό του, συνέχισε τις έρευνές του χρηματοδοτούμενες ανελλιπώς από το κομμουνιστικό καθεστώς έως την ηλικία των 87 ετών, καθώς εργαζόταν κυριολεκτικά ως το τέλος της ζωής του. Τη μέθοδο που ακολουθούσε ο Πάβλοφ σήμερα την ακολουθούν πολλοί ψυχολόγοι σ' όλο τον Κόσμο, όπως η Ελληνίδα Ελπίδα Καλύβα.
1940 - Πέτερ Μπέρενς, Γερμανός σχεδιαστής και αρχιτέκτονας. (Peter Behrens, 14 Απριλίου 1868 - 27 Φεβρουαρίου 1940)
1941 - Λουίζα Ριανκούρ, Γαλλίδα κόμισσα. (γαλλικά: Louise Riencourt, 1846 - 27 Φεβρουαρίου 1941)
Η Λουίζα Ριανκούρ, ήταν Γαλλίδα θαυμάστρια της Ελλάδας με έντονα φιλελληνικά αισθήματα. Ήλθε στην Ελλάδα (Αθήνα) σε νεαρή ηλικία, παρά τις αντιδράσεις της οικογενείας της, και συνδέθηκε με τις σημαντικότερες οικογένειες της αθηναϊκής κοινωνίας. Αργότερα επέστρεψε στη Γαλλία όπου και παντρεύτηκε τον κόμη Ριανκούρ, χωρίς να σταματήσει να υποστηρίζει τα ελληνικά εθνικά δίκαια με δημοσιεύματα και πλήθος εκδηλώσεων.
Υπήρξε από τους ενθερμότερους υποστηρικτές του Ελευθερίου Βενιζέλου, από την αρχή της πολιτικής του πορείας όταν έφτασε από την Κρήτη καλεσμένος του Στρατιωτικού Συνδέσμου. Ήταν συχνότατα καλεσμένος στο σπίτι της και μέσω της σχέσης του αυτής προέβαλε την πολιτική του στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα της Αθήνας της εποχής, με αποτέλεσμα να αποκτήσει πολλούς θερμούς οπαδούς.
Πέθανε σε βαθύ γήρας στην Αθήνα στις 27 Φεβρουαρίου του 1941. Ο Δήμος Αθηναίων, τιμώντας την, έδωσε το όνομά της σε αθηναϊκή οδό στους Αμπελόκηπους.
1943 - Κωστής Παλαμάς, ήταν Έλληνας ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ιστορικός και κριτικός της λογοτεχνίας. (Πάτρα, 13 Ιανουαρίου 1859 - Αθήνα, 27 Φεβρουαρίου 1943)
Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, με σημαντική συνεισφορά στην εξέλιξη και ανανέωση της νεοελληνικής ποίησης. Αποτέλεσε κεντρική μορφή της λογοτεχνικής γενιάς του 1880, πρωτοπόρος, μαζί με τον Νίκο Καμπά και τον Γεώργιο Δροσίνη, της αποκαλούμενης Νέας Αθηναϊκής (ή Παλαμικής) σχολής.
1952 - Θεόδωρος Πάγκαλος, ήταν Έλληνας στρατιωτικός, επίορκος κινηματίας και συνωμότης κατ΄ επανάληψη, που αναδείχθηκε δικτάτορας πρωθυπουργός και πρόεδρος της Δημοκρατίας. (Σαλαμίνα, 11 Ιανουαρίου 1878 - Κηφισιά, 27 Φεβρουαρίου 1952)
Συμμετείχε στο κίνημα στο Γουδί, στους Βαλκανικούς πολέμους, στο κίνημα της Θεσσαλονίκης, στη Μικρασιατική εκστρατεία, στην επανάσταση του 1922, ενώ από το 1925, με το κίνημα της 25ης Ιουνίου ανέλαβε την πρωθυπουργία, ουσιαστικά ως δικτάτορας.
Στη συνέχεια υποχρεώνοντας σε παραίτηση τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας Παύλο Κουντουριώτη, μετά από μια εκλογική παρωδία εξελέγη πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Παρέμεινε στην εξουσία μέχρι το 1926, συλλαμβάνοντας και εκτοπίζοντας άνευ δίκης τους πολιτικούς του αντιπάλους στην Νάξο, οπότε και ανατράπηκε από το κίνημα του Κονδύλη.
Από το 1926 μέχρι το θάνατό του, το 1952, αποσύρθηκε, με μερικά μικρά διαλείμματα, από την πολιτική ζωή του τόπου.
Από τους ιστορικούς έχει χαρακτηριστεί ως αρκετά αμφιλεγόμενη προσωπικότητα.
Θεωρείται πως είχε ανάμειξη στον σχηματισμό των δοσιλογικών Ταγμάτων Ασφαλείας κατά την Κατοχή.
Ο πολιτικός Θεόδωρος Πάγκαλος είναι εγγονός του.
1954 - Στέλλα Χασκίλ, ήταν Ελληνίδα κορυφαία ερμηνεύτρια του ρεμπέτικου. (πραγματικό όνομα: Στέλα Γεχασκέλ, Θεσσαλονίκη, 1918 - Αθήνα, 27 Φεβρουαρίου 1954)
Ερμήνευσε περισσότερα από 100 τραγούδια, ενώ έγραψε στίχους και μουσική σε 20. Η φωνή της ήταν κοφτή, λιτή, στις μέσω χαμηλές νότες. Αν και συνεργάστηκε με τους περισσότερους σύγχρονούς της δημιουργούς, χαρακτηριστική είναι η ερμηνεία της στα τραγούδια της κατοχής του Βασίλη Τσιτσάνη. Υπήρξε η τραγουδίστρια που ερμήνευσε σε πρώτη εκτέλεση πολλά κλασικά τραγούδια όπως το «Κάποια μάνα αναστενάζει», το «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι», «Ακρογιαλιές – Δειλινά», «Για τα μάτια π’ αγαπώ», «Αράπικο λουλούδι», «Η πεντάμορφη», «Μπιρ-Αλλάχ», «Πάλιωσε το σακάκι μου», «Το Κατινάκι ξέχασες».
Πέθανε από καρκίνο το 1954 στην Αθήνα, σε ηλικία μόλις 36 χρονών.
1957 - Γιάννης Κεφαλληνός, , γνωστός και ως Jean Kefalinos, ήταν διακεκριμένος έλληνας χαράκτης, σχεδιαστής βιβλίων και καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. (Αλεξάνδρεια Αιγύπτου, 12 Ιουλίου 1894 – Αθήνα, 27 Φεβρουαρίου 1957)
Οι γονείς του Κεφαλληνού ήταν ευκατάστατοι αστοί με καταγωγή από την Ζάκυνθο και την Χίο και είχαν άλλα όνειρα για τον γιο τους. Ο νεαρός Κεφαλληνός ξεκίνησε σπουδές μηχανικού στην Γάνδη του Βελγίου. Όμως, παρά τις εξαιρετικές του επιδόσεις στα μαθηματικά και παρά τις παραινέσεις των γονέων του, ο Κεφαλληνός αποφάσισε να εγκαταλείψει τις σπουδές του στην Γάνδη για να σπουδάσει στο Παρίσι Ιστορία της Τέχνης και ζωγραφική.
1959 - Νικόλαος Τρικούπης, ήταν Έλληνας στρατηγός, ηγετική μορφή της Μικρασιατικής Εκστρατείας. (Μεσολόγγι, 1869 - 27 Φεβρουαρίου 1959)
Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι. Ήταν γιος του Θεμιστοκλή Τρικούπη και αδελφός του Κωνσταντίνου Τρικούπη. Εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων από την οποία και αποφοίτησε το 1888 ως ανθυπολοχαγός πυροβολικού. Στη συνέχεια μετέβη στη Γαλλία, όπου και ολοκλήρωσε τη στρατιωτική του εκπαίδευση, παραμένοντας εκεί επί μια επταετία (1889-1895).
Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα, συμμετείχε στους Α' Σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες στη άθλημα της σκοποβολής. Στους αγώνες που έγιναν στο σκοπευτήριο Καλλιθέας, ήταν τρίτος στη βολή με πολεμικό όπλο από 200 μέτρων με 1718 βαθμούς. Το 1897, πολέμησε στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο στο επιτελείο της 1ης Μεραρχίας. Το 1904, μετατέθηκε στο συγκροτούμενο τότε Σώμα Γενικών Επιτελών και μετά την κατάργηση του σώματος, επανήλθε στο όπλο του.
Στους Βαλκανικούς πολέμους, διετέλεσε επιτελάρχης της 3ης Μεραρχίας υπό τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Δαμιανό. Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, διετέλεσε διαδοχικά διοικητής συντάγματος πυροβολικού, επιτελάρχης του Γ΄ Σώματος Στρατού, καθώς και υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, πολέμησε στο Μακεδονικό Μέτωπο ως συνταγματάρχης, όταν ανέλαβε διοικητής της 3ης Μεραρχίας με την είσοδο της Ελλάδας στον πόλεμο. Μετά την νικηφόρα προέλαση του Ελληνικού Στρατού μέχρι τα σερβοβουλγαρικά σύνορα κοντά στην σερβική πόλη Πιρότ, προάχθηκε σε υποστράτηγο.
Μετείχε στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Ήταν διοικητής του Α' Σώματος Στρατού στη περιοχή της πόλης Αφιόν Καραχισάρ. Όμως ο Τρικούπης, αν και ηγείτο πέντε μεραρχιών και μετά από σειρά στρατηγικών λαθών αιχμαλωτίστηκε μαζί με πολλές στρατιωτικές μονάδες.
Το 1927, παρά τις ευθύνες για την κατάρρευση του Μικρασιατικού Μετώπου, ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία και προάχθηκε σε αντιστράτηγο, με τον βαθμό τον οποίο εντέλει αποστρατεύθηκε. Επιπρόσθετα με τα πολιτικά δρώμενα της εποχής και επί κυβερνήσεων Ελευθερίου Βενιζέλου κατά της περίοδο 1928 με 1930, διορίστηκε νομάρχης Αττικοβοιωτίας.
Τιμήθηκε με πολλά ελληνικά ανώτατα παράσημα. Σύζυγός του ήταν η Ελένη, το γένος Κορδέλλα. Έγραψε τα έργα «Εκγύμνασις ίππου» (1898), «Ταχεία μέθοδος προς κανονισμόν βολής πυροβολικού» (1900) και «Αναμνήσεις επεισοδίων και γεγονότων εκ των πολέμων μας» (1930).
Πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου 1959.
1963 - Κωνσταντίνος Βάσσος, ήταν Έλληνας αξιωματικός του Στρατού και πολιτικός.ήταν Έλληνας αξιωματικός του Στρατού και πολιτικός. (1886 - 27 Φεβρουαρίου 1963)
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Τιμολέοντος Βάσσου. Καταγόταν από στρατιωτική οικογένεια, ήταν εγγονός του Βάσου Μαυροβουνιώτη και μακρινός συγγενής με τον Θεόδωρο Πάγκαλο. Σπούδασε στην ιταλική στρατιωτική ακαδημία της Μοδένα Ιταλίας και κατατάχθηκε ως αξιωματικός στον ελληνικό στρατό. Ήταν αντιβενιζελικός και διατηρούσε στενή σχέση με τα Ανάκτορα. Το 1909 και το 1917 αποτάχθηκε για πολιτικούς λόγους για να επαναφερθεί το 1910 και το 1920 αντίστοιχα. Το 1922 αποτάχθηκε για ακόμη μια φορά από το στρατιωτικό σώμα. Το 1940 λόγω του πολέμου επαναφέρθηκε στην ενεργό δράση, μετέβη δε στο Κάιρο ως στρατιωτικός ακόλουθος κατά την περίοδο της Κατοχής. Το 1945 αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του Υποστράτηγου.
Υπήρξε υπασπιστής των Βασιλιάδων Αλέξανδρου Α' και Γεωργίου Β'. Το 1933 διορίστηκε νομάρχης Αιγαίου, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1938. Στις εκλογές του 1952 εξελέγη βουλευτής Αθηνών με τον Ελληνικό Συναγερμό.
Πέθανε το Φεβρουάριο του 1963 από καρδιακή προσβολή. Ήταν παντρεμένος με την Δώρα Δεληγεώργη, κόρη του Λεωνίδα Δεληγεώργη, και είχαν αποκτήσει δύο παιδιά.
1967 - Ανδρέας Γαλανάκης, ήταν Έλληνας έμπορος που διατέλεσε δήμαρχος Πατρέων κατά τη διάρκεια της Κατοχής. (1891-1967)
Γεννήθηκε την 13η Οκτωβρίου του 1891 στην Πάτρα και αποφοίτησε τον Ιούνιο του 1907 από τη Β΄ τάξη της Εμπορικής Σχολής Πατρών. Ασχολήθηκε με το εμπόριο σιδηρικών και μετάλλων αρχικά σαν υπάλληλος στο κατάστημα του θείου Μεγακλή Φωτόπουλου και έπειτα με δική του επιχείρηση. Λόγω της επαγγελματικής του δραστηριότητας αναδείχτηκε σε μέλος του εμπορικού και βιομηχανικού επιμελητηρίου καθώς και του εισαγωγικού συλλόγου, ενώ ανέπτυξε πλούσια κοινωνική δράση ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Σκαγιοπούλειου Ορφανοτροφείου, συμμετέχοντας παράλληλα και σε φιλολογικές εκδηλώσεις που διοργανώνονταν από τα λαϊκά αναγνωστήρια. Κατά τις εκλογές του 1934 εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος Πατρέων, ενώ στην έναρξη της Κατοχής ήταν μέλος της διοικούσας επιτροπής του δήμου.
Στις 12 Ιουλίου του 1941 διορίστηκε δήμαρχος από τις κατοχικές δυνάμεις, αντικαθιστώντας τον Βασίλειο Ρούφο που παύθηκε από τα καθήκοντά του διότι αρνήθηκε να δώσει όρκο υποταγής στον βασιλιά της Ιταλίας. Ο Γαλανάκης παρέμεινε στον δημαρχιακό θώκο μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου οπότε και φαίνεται να παραιτήθηκε υπό την πίεση της κοινωνικής απαξίωσης προς το πρόσωπό του. Κατά τη διάρκεια της θητείας του έθεσε ως προτεραιότητα τη σωστή διαχείριση των οικονομικών του δήμου. Αντικαταστάτης του ήταν ο Ιωάννης Βλάχος.
Απεβίωσε στις 27 Φεβρουαρίου του 1967. Ήταν παντρεμένος με την Ναυσικά Μπεκατώρου και είχε πέντε παιδιά
1983 - Νικολάι Κόζυρεφ, Ρώσος αστρονόμος, φυσικός και αστροφυσικός. (2 Σεπτεμβρίου 1908 – 27 Φεβρουαρίου 1983)
1989 - Κόνραντ Λόρεντς, ήταν Αυστριακός ζωολόγος, ηθολόγος και ορνιθολόγος. (Konrad Zacharias Lorenz, 7 Νοεμβρίου 1903 - 27 Φεβρουαρίου 1989)
1993 - Λίλιαν Γκις, ήταν μια θεατρική, κινηματογραφική και τηλεοπτική ηθοποιός της οποίας η υποκριτική καριέρα στις ταινίες διάρκεσε 75 έτη, από το 1912 μέχρι το 1987.ήταν μια θεατρική, κινηματογραφική και τηλεοπτική ηθοποιός της οποίας η υποκριτική καριέρα στις ταινίες διάρκεσε 75 έτη, από το 1912 μέχρι το 1987.(αγγλικά:Lillian Diana Gish) (14 Οκτωβρίου 1893 – 27 Φεβρουαρίου 1993)
Ήταν μια επιφανής κινηματογραφική ηθοποιός των δεκαετιών του 1910 και του 1920, ειδικά συνδεδεμένη με τις ταινίες του σκηνοθέτη Ντέιβιντ Ουάρκ Γκρίφιθ, περιλαμβανομένου του πρωταγωνιστικού της ρόλου στο επικό έργο Η Γέννηση ενός Έθνους (Birth of a nation) (1915).
2000 - Γιώργος Χειμωνάς, ήταν Έλληνας πεζογράφος, που εμφανίστηκε στον χώρο της λογοτεχνίας τη δεκαετία του 1960. Ήταν σύζυγος της Λούλας Αναγνωστάκη.ήταν Έλληνας πεζογράφος, που εμφανίστηκε στον χώρο της λογοτεχνίας τη δεκαετία του 1960. Ήταν σύζυγος της Λούλας Αναγνωστάκη.
Ο Γιώργος Χειμωνάς γεννήθηκε στην Καβάλα το 1938 και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί σπούδασε ιατρική. Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, όπου ειδικεύτηκε στην ψυχιατρική και στη νευρογλωσσολογία. Μετά το τέλος των σπουδών του επέστρεψε στην Ελλάδα και έζησε στην Αθήνα. Δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο, που είχε τον τιτλο Πεισίστρατος, το 1960.
Πέθανε το 2000 στο Παρίσι, σε ηλικία 62 ετών.
Τα γραπτά του διερευνούν ψυχαναλυτικά τις εσωτερικές πτυχές της συνείδησης και διακρίνονται για τη νεωτερική τους γραφή καθώς και για πολλά δάνεια στοιχεία από το αντιμυθιστόρημα, όπως η επίπεδη γραφή ή η έλλειψη διαλόγων. Όπως λέει χαρακτηριστικά γι΄αυτόν ο καθηγητής Λίνος Πολίτης, είναι «ένας συγγραφέας που δε διαβάζεται εύκολα».
2011 - Μίνα Γιάννου, Ελληνίδα συνδικαλίστρια και πολιτικός.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916 και σπούδασε στην ΑΣΟΕΕ. Εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος ενώ υπήρξε για πολλά χρόνια μέλος του πολιτικού γραφείου του Κ.Κ.Ε και του γραφείου εσωτερικού. Το 1949 συνελήφθη και εκτοπίστηκε στη Χίο. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στις φυλακές Αβερωφ, όπου και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 20 ετών από έκτακτο στρατοδικείο. Το 1953 αθωώθηκε από το Εφετείο Αθηνών και αποφυλακίστηκε. Το 1961 εξελέγη βουλευτής με την ΕΔΑ. Κατα τη διάρκεια της Χούντας συνελήφθη αρκετές φορές από την αστυνομία και εκτοπίστηκε μέχρι το 1971. Μετά τα γεγονότα του πολυτεχνείου η αστυνομία την οδήγησε μαζί με τους Αντ. Αμπατιέλο, Δ. Γόντικα και Καλούδη στο Μπογιάτι. Για μια περίοδο είχε φυλακιστεί και στις φυλακές Αλικαρνασσού. Τον Δεκέμβριο του 1972, στην Βουδαπέστη, συμμετείχε ως μέλος του προεδρίου της 17ης ολομέλειας του Κ.Κ.Ε. που εξέλεξε ως γραμματέας του κόμματος τον Χαρίλαο Φλωράκη.
Μετά τη δικτατορία των συνταγματαρχών, το 1974, εξελέγη βουλευτής Θεσσαλονίκης με την υποστήριξη του ΚΚΕ. Ανήκε στην λεγόμενη "δογματική ομάδα". Επανεξελέγη το 1977 και το 1978 κατόπιν πιέσεων της ηγεσίας του Κ.Κ.Ε αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την βουλευτική ιδιότητά της για να αντικατασταθεί από τον Δημήτριο Σαχίνη. Όπως και ο σύζυγός της, έτσι και η Μίνα Γιάννου, εργαζόταν στην Εθνική τράπεζα, όπου ανέπτυξε σημαντική συνδικαλιστική δράση. Στην Εθνική Τράπεζα είχε προσληφθεί το 1936, απολύθηκε όμως λόγω της πολιτικής της δράσης το 1948. Επίσης είναι ιδρυτικό μέλος της "Ενωσης Γυναικών Ελλάδας".
Απεβίωσε στα Εξάρχεια στις 27 Φεβρουαρίου 2011. Ήταν παντρεμένη με τον Αντώνη Γιάννου (1902 - 2004), μέλος του Κ.Κ.Ε. και του ΕΑΜ και είχε ενα γιό, τον Δημήτριου Γιάννου, καθηγητή Πανεπιστημίου.
2013 - Στεφάν Εσέλ, ήταν Γάλλος διπλωμάτης, ακτιβιστής και συγγραφέας. (Βερολίνο, 20 Οκτωβρίου 1917 – 27 Φεβρουαρίου 2013)
2015 - Λέοναρντ Νίμοϊ, ήταν Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης, τραγουδιστής, ποιητής και φωτογράφος.ήταν Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης, τραγουδιστής, ποιητής και φωτογράφος.
2015 - Γιώργος Σταυρακάκης, ήταν Έλληνας σεισμολόγος, που υπηρέτησε ως ευρωβουλευτής με το ΠΑΣΟΚ.ήταν Έλληνας σεισμολόγος, που υπηρέτησε ως ευρωβουλευτής με το ΠΑΣΟΚ. (13 Οκτωβρίου 1954 - 27 Φεβρουαρίου 2015)
Γεννήθηκε στο χωριό Χριστός της Ιεράπετρας το 1954 και σπούδασε στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου αποφοίτησε το 1978.
Στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη γεωφυσική στο Πανεπιστήμιο του Μίνστερ στη Γερμανία (1981) και στην τεχνική σεισμολογία στο Πανεπιστήμιο Τσουκούμπα της Ιαπωνίας (1985), για να ακολουθήσουν οι διδακτορικές σπουδές στη σεισμολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1986). Εργάστηκε ως σεισμολόγος στον Οργανισμό Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας (ΟΑΣΠ) από το 1983 και για 4 χρόνια. Διετέλεσε μεταξύ άλλων, αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του ΟΑΣΠ (1997-2005) και Διευθυντής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (1995-2008), στο οποίο νωρίτερα εργάστηκε και ως ερευνητής.
Ασχολήθηκε ενεργά με την πολιτική. Εξελέγη ευρωβουλευτής με το ΠΑΣΟΚ το 2009.
Το 2012 επανεξελέγη Α' Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Πέθανε στην Αθήνα το 2015 σε ηλικία 60 ετών από καρκίνο και κηδεύτηκε την επομένη στο νεκροταφείο των Μελισσίων.
Ήταν παντρεμένος, με 2 γιους.
2015 - Ίων Βορρές, ήταν Έλληνας συλλέκτης έργων τέχνης και Δήμαρχος Παιανίας από το 1991 ως το 1998.(επίσημο όνομα: Δαμιανός Βορρές, αγγλικά: Ian Vorres, 1924 - 27 Φεβρουαρίου 2015)
Καταγόταν από τα Φιλιατρά Μεσσηνίας. Περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές στο Κολλέγιο Αθηνών και εγκαταστάθηκε στον Καναδά, όπου και σπούδασε οικονομικές & πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο του Queen's στο Οντάριο καθώς και φιλοσοφία και ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο. Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής υπηρέτησε με ομάδα Αμερικανών αξιωματικών, μελών του Γραφείου Στρατηγικών Υπηρεσιών (OSS), στα βουνά της Ευβοίας. Απέκτησε την καναδική υπηκοότητα, εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε καναδικές εφημερίδες και προώθησε με διάφορες πρωτοβουλίες τον ελληνικό πολιτισμό. Το 1967 διορίστηκε διευθυντής, με τον βαθμό του πρέσβη, του ελληνικού περιπτέρου στη Διεθνή Έκθεση του Μόντρεαλ.
Την δεκαετία του 1960 επέστρεψε στην Ελλάδα και το 1983 ίδρυσε το λαογραφικό Μουσείο Βορρέ στην Παιανία. Το 1990 εξελέγη δήμαρχος Παιανίας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι και το 1998. Το 2009 τιμήθηκε με το βραβείο «Order of Canada» από την κυβέρνηση του Καναδά.
Απεβίωσε στις 27 Φεβρουαρίου 2015 στην Αθήνα.
Σαν σήμερα 25 Φεβρουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 25 Φεβρουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Επέτειοι
Παγκόσμια Ημέρα Κατάποσης Σπαθιών
Εορτάζουν
• Αγίου Ρηγίνου Ιερομάρτυρος, (Ρήγας, Ρηγίνος, Ρήγος, Ρηγίνη, Ρηγίνα, Ρεγίνα, Ρεγγίνα, Ρήγισσα, Ρηγούλα, Ρηγίλη, Ρήγω)
• Αγίου Ταρασίου, (Ταράσιος, Ταράσης, Ταρσή, Ταρσώ, Ταρασία, Ταρσίτσα)
25 Φεβρουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
138: Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός υιοθετεί τον Αντώνιο Πίο καθιστώντας τον έτσι, διάδοχό του.
1570: Ο πάπας Πίος Ε αφορίζει τη βασίλισσα Ελισάβετ Α της Αγγλίας.
1601: Ο Ρόμπερτ Ντέβερο του Έσεξ εκτελείται δια αποκεφαλισμού, με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας εξαιτίας της ανταρσίας, που υποκίνησε εναντίον υπουργών της βασίλισσας Ελισάβετ Α.
1793: Ο Τζορτζ Ουάσινγκτον προεδρεύει στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο στην ιστορία των ΗΠΑ.
1822: Καταργείται η δουλεία στην Ελλάδα, με διάταξη του Συντάγματος της Επιδαύρου.
1826: Οι Τούρκοι κυριεύουν το νησάκι Βασιλάδι, προπύργιο του Μεσολογγίου, σφίγγοντας τον κλοιό γύρω από την Ιερή Πόλη, που θα αντέξει ακόμα ενάμιση μήνα.
1833: Με Βασιλικό Διάταγμα που εκδίδεται από την Αντιβασιλεία του Όθωνος, καταργείται ο Στρατός των ατάκτων και συγκροτείται Ελληνικός Τακτικός Στρατός, αποτελούμενος από Πεζικό, Ιππικό, Πυροβολικό και Μηχανικό.
1836: Ο κατασκευαστής όπλων Σάμιουελ Κολτ λαμβάνει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για ένα νέο είδος όπλου, το περίστροφο (revolver).
1848: Με δημοψήφισμα οι Γάλλοι ιδρύουν τη Δεύτερη Δημοκρατία, ενώ ο βασιλιάς Φίλιππος Λουδοβίκος, έχει ήδη παραιτηθεί υπέρ του 10χρονου εγγονού του και έχει φύγει στο Λονδίνο.
1870: Ορκίζεται ο πρώτος Αφροαμερικανός βουλευτής στις ΗΠΑ. Πρόκειται για τον ρεπουμπλικάνο Χίραμ Ρόουντς Ρίβελς, από την Πολιτεία Μισισιπή.
1910: Ιδρύεται το Εργατικό Κέντρο Αθήνας από τέσσερα σωματεία: των ραφτάδων, των μαρμαρογλυπτών, των λατόμων και των τυπογράφων.
1911: Ο βουλευτής Νικόλαος Μπουφίδης από το βήμα της Βουλής καταφέρεται εναντίον του Κωστή Παλαμά για την υπεράσπιση της δημοτικής γλώσσας και ζητά την απόλυσή του από το Πανεπιστήμιο Αθηνών.
1915: Ο συμμαχικός στόλος της Αντάντ καταλαμβάνει τη Λήμνο ως ορμητήριο για απόβαση στη χερσόνησο της Καλλίπολης.
1919: Οι Δωδεκανήσιοι πραγματοποιούν συλλαλητήριο στην Αθήνα, αξιώνοντας την ένωση των νησιών με την Ελλάδα.
1921: Η Ρωσία καταλαμβάνει τη Δημοκρατία της Γεωργίας.
1922: Εκτελείται ο Ανρί Λαντρό, πρόκειται για τον πιο διαβόητο Γάλλο κατά συρροή δολοφόνο. Ο «Κυανοπώγωνας» όπως ήταν γνωστός σκότωσε τουλάχιστον έντεκα άτομα.
1930: Στασιάζουν οι καπνεργάτες στη Μυτιλήνη και στην Αγιάσω.
1932: Στη Γερμανία, ένας μετανάστης από την Αυστρία, ο Αδόλφος Χίτλερ, αποκτά τη γερμανική υπηκοότητα για να θέσει υποψηφιότητα για καγκελάριος.
1933: Καθελκύεται το πλοίο του αμερικανικού ναυτικού USS Ranger και γίνεται το πρώτο πλοίο κατασκευασμένο, όπως τα αεροπλανοφόρα.
1940: Μεταδίδεται ο πρώτος τηλεοπτικός αγώνας χόκεϊ New York Rangers- Montreal Canadiens 6-2 στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης.
1948: Το Κομουνιστικό Κόμμα αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση στην Τσεχοσλοβακία. Θα παραμείνει στην εξουσία έως το 1989.
1951: Ο Τσεχοσλοβάκος Πρόεδρος Κλέμεντ Γκότβαλντ αποκαλύπτει συνωμοσία, που αποσκοπούσε στην "ευθυγράμμιση" της χώρας με τη Δύση. Το σχέδιο είχε καταστρώσει ο υπουργός Εξωτερικών Βλαντιμίρ Κλεμέντις, του οποίου τα ίχνη είχαν χαθεί από τον περασμένο Ιανουάριο.
1954: Ο Γκαμάλ Αμπντούλ Νάσερ γίνεται πρωθυπουργός της Αιγύπτου.
1956: Στο λόγο του «Για την προσωπολατρία και της συνέπειες της» ο Νικίτα Χρουτσόφ καταγγέλλει τη δράση του Ιωσήφ Στάλιν και ουσιαστικά αποκηρύσσει στη σταλινική περίοδο.
1959: Η βρετανική κυβέρνηση ανακαλεί το διάταγμα εκτόπισης του αρχιεπισκόπου Μακαρίου, ο οποίος είναι πλέον ελεύθερος να επιστρέψει στην Κύπρο. Με άλλο διάταγμα δίνεται αμνηστία στο στρατηγό Γρίβα και στους συναγωνιστές του.
1961: Η Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία διακόπτει τις διπλωματικές της σχέσεις με το Βέλγιο εξαιτίας του Κονγκό.
1962: Στο Λονδίνο, ο Μπέρτραντ Ράσελ αποκαλεί τις ατομικές δοκιμές "σφαγή".
1963: Στην Ινδία, ο Νεχρού αρνείται να αναγνωρίσει τη συνθήκη για τα σύνορα Κίνας - Πακιστάν.
1964: Ο 22χρονος Κάσιους Κλέι, ο οποίος αργότερα θα ονομαστεί Μοχάμετ Άλι, κερδίζει με τεχνικό νοκ άουτ στον 6ο γύρο τον Σόνι Λίστον στο Μαϊάμι Μπιτς και ανακηρύσσεται για πρώτη φορά στην καριέρα του παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών.
1965: Αιματηρότατες συμπλοκές με 42 τραυματίες μεταξύ καπνοπαραγωγών και Χωροφυλακής ξεσπούν στις Σέρρες, εξαιτίας του αποκλεισμού από τους αγρότες της οδού Σερρών - Δράμας, στο ύψος της Πεντάπολης. Οι διαδηλωτές ζητούν αύξηση των τιμών του καπνού κατά 20%, αίτημα που δεν ικανοποιεί η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου. Η Χωροφυλακή προβαίνει σε 28 συλλήψεις.
1968: Ιδρύεται το ΠΑΚ από τον Ανδρέα Παπανδρέου (κίνημα αντίστασης στη χούντα), με κεντρική έδρα τη Στοκχόλμη της Σουηδίας.
1968: Ο στρατός της Νοτίου Κορέας σφαγιάζει 135 άτομα στο βιετναμέζικο χωριό Μά Χάι και τους θάβει σε ομαδικό τάφο.
1972: Ο Πολ Μακάρτνεϊ κυκλοφορεί το τραγούδι «Give Ireland Back to the Irish», το οποίο απαγορεύεται από το BBC.
1972: Η Γερμανία δίνει 5 εκατ. δολάρια ως λίτρα για την απελευθέρωση των επιβατών και του πληρώματος ενός αεροπλάνου, που κρατά ομήρους ένας Άραβας αεροπειρατής.
1973: Μακελειό σε κέντρο διασκέδασης της Αθήνας από το Νίκο Κοεμτζή για μια «παραγγελιά». Ο απολογισμός τραγικός: τρεις αστυνομικοί νεκροί, οκτώ τραυματίες, και δυο άνθρωποι – ο δράστης και ο αδερφός του – στη φυλακή. Ο Διονύσης Σαββόπουλος εμπνέεται από το γεγονός και γράφει το τραγούδι «Μακρύ Ζεϊμπέκικο για το Νίκο».
1973: 3.000 φοιτητές οχυρώνονται στη Νομική Σχολή της Αθήνας και διαδηλώνουν από την ταράτσα του κτιρίου με συνθήματα κατά της χούντας.
1979: Η τουρκική Βουλή υπερψηφίζει τη δίμηνη παράταση του στρατιωτικού νόμου σε 13 πόλεις.
1980: Συναγερμός σημάνει στην Πύλο, όταν πετρέλαιο αρχίζει να χύνεται στη θάλασσα μετά από έκρηξη σε δεξαμενόπλοιο.
1982: Ρεκόρ ταχύτητας από εκχιονιστικό όχημα με 239 χλμ/ώρα.
1986: Ο Πρόεδρος των Φιλιππίνων, Φερδινάνδο Μάρκος, ερχόμενος αντιμέτωπος με τις μαζικές διαδηλώσεις εναντίον της εξουσίας του, φυγαδεύεται από το Προεδρικό Μέγαρο στη Μανίλα με αμερικανικό ελικόπτερο.
1991: Την υποστήριξή της στις χερσαίες επιχειρήσεις των Συμμάχων εκφράζει η Αθήνα, επικρίνοντας το Ιράκ επειδή μέχρι την τελευταία στιγμή αρνήθηκε να συμμορφωθεί στις αποφάσεις του ΟΗΕ.
1992: Ο Βρετανός Στιβ Μπάκλεϊ γίνεται ο πρώτος αθλητής, που ρίχνει το νέο βελτιωμένο ακόντιο πάνω από 90 μέτρα (91 μέτρα) σε αγώνες στο Όκλαντ της Νέας Ζηλανδίας.
1992: Κατά τη διάρκεια της διαμάχης στο Ναγκόρνο Καραμπάχ ο στρατός της Αρμενίας σκοτώνει 613 πολίτες. Η αποτρόπαια πράξη θα μείνει γνωστή ως η «σφαγή του Κοζάλι».
1993: Έξι βραβεία Γκράμι αποσπά ο τραγουδιστής της ροκ, Έρικ Κλάπτον, μεταξύ των οποίων κι εκείνο του καλύτερου άλμπουμ και του καλύτερου τραγουδιού.
1994: Στη Νικαράγουα, οι τελευταίοι από τους αντάρτες Κόντρας συμφωνούν με την Κυβέρνηση να παραδώσουν τα όπλα τους.
1994: Πραγματοποιείται η σφαγή «της σπηλιάς των Πατριαρχών» στη Χεβρώνα της Δυτικής Όχθης. Ένας Αμερικανοεβραίος γιατρός πυροβολεί με αυτόματο όπλο Παλαιστίνιους πιστούς στην Σπηλιά των Πατριαρχών. Σκοτώνει 29 και τραυματίζει 125 πριν το πλήθος τον σταματήσει και τον σκοτώσει χτυπώντας τον.
1995: Τα γαλλικά κινηματογραφικά βραβεία Σεζάρ απονέμονται στην ταινία "Αγρια Καλαμιά" του Αντρέ Τεσινέ και στην Ιζαμπέλ Ατζανί για το ρόλο της στην ταινία "Βασίλισσα Μαργκό".
1995: Η παλαιότερη επενδυτική τράπεζα της Βρετανίας Barings Bank καταρρέει, όταν ένας υπάλληλός της χάνει στην αγορά παραγώγων κεφάλαια ύψους 1,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Θα αγορασθεί για 1 λίρα από την ING.
1996: Η Μαρία Μούτολα από τη Μοζαμβίκη κάνει νέο παγκόσμιο ρεκόρ κλειστού στίβου στα 1.000μ με 231.23.
1997: Κατά της μεθόδου της κλωνοποίησης στα ζώα και τα φυτά τάσσονται ο νομπελίστας αγωνιστής κατά των πυρηνικών, Γιόζεφ Ρότμπλατ και ο γραμματέας του Συμβουλίου της Ευρώπης, Ντανιέλ Ταρσί.
1998: Η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης (ΕΟΚ) αποκτά νέο πρόεδρο έπειτα από 21 χρόνια. Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, γενικός γραμματέας από το 1980, αναλαμβάνει στην θέση του Ζαχαρία Αλεξάνδρου, που ήταν πρόεδρος από το 1977. Οι δυο αυτοί παράγοντες έχουν οδηγήσει το μπάσκετ στις μεγαλύτερες διεθνείς διακρίσεις της ιστορίας του όντας στην εμπροσθοφυλακή της ΕΟΚ από το 1970.
2000: Το σουηδικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας (Ny Demokrati), κηρύσσει πτώχευση και διαλύεται.
2002: Η αμερικανική εταιρεία Οdyssey Μarine Εxploration παρουσιάζει ισχυρές ενδείξεις ότι, ανακάλυψε το «Sussex», μια βρετανική ναυαρχίδα με 80 κανόνια, η οποία ναυάγησε το 1694, μετά από σφοδρή θαλασσοταραχή, κοντά στο στενό του Γιβραλτάρ. Το πλοίο εικάζεται ότι, μετέφερε τόνους χρυσού και ασημιού, ένα θησαυρό ύψους 4,5 δισ. ευρώ.
2010: Ο Παναθηναϊκός πετυχαίνει σπουδαία νίκη στο Ολύμπικο επί της Ρόμα με 3-2 και προκρίνεται στους «16» του Γιουρόπα Λιγκ.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1707 - Κάρλο Γκολντόνι, Ιταλός θεατρικός συγγραφέας
Ο Κάρλο Γκολντόνι (Βενετία, 25 Φεβρουαρίου 1707 - Παρίσι, 6 Φεβρουαρίου 1793) ήταν Ιταλός κωμωδιογράφος, ο οποίος θεωρείται ότι ανανέωσε την ιταλική κωμωδία, απομακρυνόμενος από τις χοντροκομμένες φάρσες, δημιουργώντας την «κωμωδία χαρακτήρων». Στα έργα του, παρουσιάζονται χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες της μεσαίας τάξης του καιρού του, ενώ ενσωμάτωσε στοιχεία και από τους χαρακτήρες της Κομέντια ντελ άρτε!.
1768 - Χρύσανθος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Ο Χρύσανθος (Μανωλέας) ήταν Οικουμενικός Πατριάρχης την περίοδο 1824-1826.
Γεννήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου του 1768 στο χωριό Γραμματίκοβο Βοδενών (Κάτω Γραμματικό Πέλλας). Καταγόταν από την παλιά οικογένεια Μανωλέα, της οποίας απόγονοι υπάρχουν και σήμερα. Διετέλεσε Μητροπολίτης Καισαρείας, Βεροίας και τέλος, από το 1811, Σερρών, θέση την οποία κατείχε όταν εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως στις 9 Ιουλίου του 1824, μετά την καθαίρεση του προκατόχου του, Άνθιμου.
Υπήρξε μέλος της Φιλικής Εταιρίας. Ήταν μορφωμένος, αλλά και υπερόπτης, και δημιούργησε πολλούς εχθρούς. Κατηγορήθηκε για γεροντικό έρωτα προς την Ευφημία, χήρα του προδότη Ασημάκη, και για το λόγο αυτό καθαιρέθηκε από τους Τούρκους στις 26 Σεπτεμβρίου του 1826 και εξορίστηκε στην Καισάρεια. Πέθανε στις 10 Σεπτεμβρίου του 1834 και ετάφη στη Μονή του Σωτήρος Χριστού στη νήσο Πρίγκηπο της Κωνσταντινούπολης, όπου κατοικούσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
1841 - Πιερ Ωγκύστ Ρενουάρ, ήταν Γάλλος ζωγράφος, από τις ηγετικές μορφές του ιμπρεσιονισμού.ήταν Γάλλος ζωγράφος, από τις ηγετικές μορφές του ιμπρεσιονισμού.
Το 1919, ο Ρενουάρ επισκέφτηκε το Λούβρο όπου είχε την ευκαιρία να δει δικούς του πίνακες να εκτίθενται μαζί με κλασικά έργα. Σήμερα τα έργα του τού Λούβρου βρίσκονται στο Μουσείο Ορσέ.
1865 - Αντρανίκ Οζανιάν, Αρμένιος στρατηγός και ακτιβιστής
Ο Αντρανίκ Οζανιάν (25 Φεβρουαρίου 1865 - 31 Αυγούστου 1927) ήταν Αρμένιος στρατηγός, πολιτικός και μαχητής για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Είναι αναγνωρισμένος ως εθνικός ήρωας από πολλούς.
Γεννήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 1865 στην Σεμπινκαραχισάρ, οθωμανική Αρμενία. Έπειτα από το θάνατο της μητέρας του όταν εκείνος ήταν ενός έτους, βοήθησε τον πατέρα του σε ξυλουργείο. Μετά το θάνατο της συζύγου και του γιου του σε νεαρή ηλικία, έγινε μέλος απελευθερωτικών κινημάτων και συμμετείχε στα διάφορα πολιτικά κόμματα.
Πήρε μέρος στους βαλκανικούς πολέμους 1912-1913, με το βουλγαρικό στρατό. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου, συμμετείχε στην εκστρατεία στον Καύκασο και διορίστηκε στρατηγός των αρμενικών εθελοντικών μονάδων του ρωσικού στρατού. Το 1915 βοήθησε στη μάχη του Βαν.
Το 1919 αυτοεξορίστηκε στις ΗΠΑ. Πέθανε εκεί τιμημένος ως "Τζορτζ Ουάσιγκτον της Αρμενίας" από τους εκεί συμπατριώτες του, στις 31 Αυγούστου 1927, σε ηλικία 62 ετών.
Τα λείψανά του ετάφησαν στο κοιμητήριο του Περ Λασαίζ στο Παρίσι, το 1928 και δεν επέστρεψαν στην Αρμενία παρά μόνο το 2000, οπότε και ετάφη με στρατιωτικές τιμές στο κοιμητήριο του Γιεραμπλούρ.
1866 - Μπενεντέτο Κρότσε, ήταν Ιταλός φιλόσοφος, θεωρητικός, ιστορικός και κριτικός της τέχνης, και πολιτικός. (Benedetto Croce, 25 Φεβρουαρίου 1866 - 20 Νοεμβρίου 1952)
Ο Μπενεντέτο Κρότσε γεννήθηκε στο Πεσκασερόλι (Pescasseroli) της Ακουίλα το 1866 από εύπορη οικογένεια. Το 1883 έχασε τους γονείς του στον καταστροφικό σεισμό της Κασαμιτσιόλα (Cassamicciola) στο νησί Ίσκια. Μετά τον τραυματισμό του μεταφέρθηκε στη Ρώμη όπου σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης Λα Σαπιέντσα. To 1884 γνώρισε τον Αντόνιο Λαμπριόλα, τον σημαντικότερο εκπρόσωπο του μαρξισμού στην Ιταλία, ο οποίος και τον επηρέασε σημαντικά στην διαμόρφωση της πολιτικής φιλοσοφίας του. Αρχίζει το συγγραφικό έργο του: δοκίμια, ιστορικά και φιλοσοφικά έργα τον καθιστούν ως μία από τις πιο δραστήριες προσωπικότητες της εποχής του. Το 1902 ιδρύει με τον Τζιοβάνι Τζεντίλε το περιοδικό La Critica. Επρόκειτο για ένα διμηνιαίο περιοδικό που θα εκδοθεί μέχρι το 1944. Η παύση της έκδοσής του δεν είναι άσχετη με τη διάσταση των φιλοσοφικών απόψεων ανάμεσα στους δύο άντρες, Από το 1951 θα μετονομαστεί σε Quaderni Della Critica. Ενεργή είναι η συμμετοχή του στην ιταλική πολιτική ζωή: έτσι, το 1910 εκλέγεται μέλος της συγκλήτου με τη φιλελεύθερη κυβέρνηση του Τζιοβάνι Τζιολίτι. Το 1920 αναλαμβάνει τη θέση του Υπουργού Παιδείας μέχρι το 1921 οπότε και ηττάται στις εκλογές ο Τζιολίτι. Η αρχική ανοχή του Κρότσε απέναντι στον φασισμό θα μετατραπεί σύντομα σε εχθρότητα. Έτσι τον Μάιο του 1925 ιδρύει το Manifesto degli intellettuali antifascisti. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εκλέγεται πρόεδρος του φιλελεύθερου κόμματος αλλά το 1947 εγκαταλείπει την πολιτική. Πεθαίνει το 1952 στην Νάπολη.
1873 - Ενρίκο Καρούζο, ήταν Ιταλός τενόρος της Όπερας.
Τραγούδησε με μεγάλη επιτυχία στις μεγάλες όπερες της Ευρώπης και της Αμερικής, ερμηνεύοντας ευρεία ποικιλία ρόλων από ιταλικές και γαλλικές όπερες, ρεπερτόριο που κυμαινόταν από λυρικό ως δραματικό. Ο Καρούζο πραγματοποίησε επίσης περίπου 290 ηχογραφήσεις από το 1902 έως το 1920.
1902 - Όσκαρ Κούλμαν, ήταν Γάλλος Χριστιανός θεολόγος της Λουθηρανικής παράδοσης.
Ο Όσκαρ Κούλμαν (γερμ./γαλλ.: Oscar Cullmann, 25 Φεβρουαρίου 1902-16 Ιανουαρίου 1999) ήταν Χριστιανός θεολόγος της Λουθηρανικής παράδοσης. Είναι γνωστός ως ένας από τους σπουδαιότερους πρωταγωνιστές στην Οικουμενική κίνηση. Ήταν επίσης δραστήριος στο διάλογο μεταξύ Λουθηρανών και Ρωμαιοκαθολικών. Κλήθηκε ως παρατηρητής στη Δεύτερη Σύνοδο του Βατικανού. Κυκλοφορούν αρκετά βιβλία του στα ελληνικά.
1940 - Χρυσούλα Διαβάτη, Ελληνίδα ηθοποιός. (Θεσσαλονίκη 5 Φεβρουαρίου 1940-)
Σπούδασε στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης και κατόπιν στη Δραματική Σχολή Αθηνών, καθώς και συνεργάστηκε με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Έχει συμμετάσχει σε αρκετά θεατρικά έργα, κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, μεταξύ άλλων, την Όπερα της πεντάρας του Μπρεχτ, Να ντύσουμε τους γυμνούς του Πιραντέλο, Ήσυχες μέρες του Αυγούστου ταινία με τον Θανάση Βέγγο, και τις τηλεοπτικές σειρές Μεθυσμένη Πολιτεία, Γιάννης και Μαρία, Εκμέκ Παγωτό, Της Ελλάδος τα παιδιά, Δύο Ξένοι, Κόκκινος Κύκλος΄, Τι ψυχή θα παρωσεις μωρή, Οι Στάβλοι της Εριέτας Ζαΐμη, Αμαρτίες Γονέων, Επτά θανάσιμες πεθερές.
Είναι παντρεμένη με τον επίσης ηθοποιό Νικήτα Τσακίρογλου.
1942 - Πιέρ Μπερνάρ, Γάλλος γραφίστας
Γεννήθηκε στο Παρίσι. Αποφοίτησε το 1964 από την Εθνική Ανωτάτη Σχολή Διακοσμητικών Τεχνών (Ecole nationale superieure des arts Decoratifs) στο Παρίσι. Κατόπιν σπούδασε με υποτροφία στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βαρσοβίας, ενώ το 1971 ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Ινστιτούτο Περιβάλλοντος (Institut de l'Environnement) στο Παρίσι. Συμμετείχε ενεργά στις διαδηλώσεις κατά τη διάρκεια της φοιτητικής εξέγερσης του Μάη του 1968, και μετά το τέλος των διαδηλώσεων γράφτηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Γαλλίας. Σύντομα αργότερα, το 1970, ο Μπερνάρντ ίδρυσε το Grapus (Γκράπους), μια κολεκτίβα σχεδιαστών οι οποίοι ήταν μέλη του κομμουνιστικού κόμματος.
Ήταν αρχικά μέλος και μετέπειτα ο διευθυντής του L’Atelier Creation Graphique στο Παρίσι, ενώ μετέπειτα έγινε μέλος της Alliance Graphique Internationale (Διεθνής Συμμαχία Γραφιστών) από το 1987. Το 2006 έλαβε το βραβείο Εράσμους για τη συνολική προσφορά του.
1943 - Γιώργος Δέδες, είναι Έλληνας παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής (μικρασιατικής καταγωγής), ο οποίος αγωνιζόταν ως επιθετικός. Κύρια χαρακτηριστικά του ήταν η ταχύτητα, η τεχνική του και το πολύ καλό σουτ.
Συνολικά συμμετείχε σε 430 αγώνες πρωταθλήματος και πέτυχε 181 γκολ με τον Πανιώνιο και την ΑΕΚ.είναι Έλληνας παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής (μικρασιατικής καταγωγής), ο οποίος αγωνιζόταν ως επιθετικός. Κύρια χαρακτηριστικά του ήταν η ταχύτητα, η τεχνική του και το πολύ καλό σουτ. Συνολικά συμμετείχε σε 430 αγώνες πρωταθλήματος και πέτυχε 181 γκολ με τον Πανιώνιο και την ΑΕΚ.είναι Έλληνας παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής (μικρασιατικής καταγωγής), ο οποίος αγωνιζόταν ως επιθετικός. Κύρια χαρακτηριστικά του ήταν η ταχύτητα, η τεχνική του και το πολύ καλό σουτ. Συνολικά συμμετείχε σε 430 αγώνες πρωταθλήματος και πέτυχε 181 γκολ με τον Πανιώνιο και την ΑΕΚ.
1943 - Τζωρτζ Χάρισον, Άγγλος τραγουδιστής και κιθαρίστας (The Beatles)
Ο Τζωρτζ Χάρισον (αγγλικά: George Harrison, 25 Φεβρουαρίου 1943 - 29 Νοεμβρίου 2001) ήταν Άγγλος κιθαρίστας και τραγουδιστής του μουσικού συγκροτήματος The Beatles. Αν και τα περισσότερα τραγούδια του συγκροτήματος γράφτηκαν από τους Τζον Λένον και Πωλ ΜακΚάρτνεϋ, σε κάθε άλμπουμ υπήρχε τουλάχιστον μια σύνθεση του Χάρισον.
Στη δεκαετία των 60s, ασχολήθηκε με το κίνημα Χάρε Κρίσνα και υπήρξε θαυμαστής του Ινδικού πολιτισμού και μυστικισμού, βοηθώντας στην εισαγωγή του στον Δυτικό κόσμο.
1946 - Φραντς Ξάβερ Κρόετς, Γερμανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος, θεατρικός συγγραφέας και ηθοποιός. (Franz Xaver Kroetz, 25 Φεβρουαρίου 1946)
Γεννήθηκε στο Μόναχο. Έμαθε υποκριτική στην Σχολή Ηθοποιϊας (Schauspielschule) στο Μόναχο και στο Max-Reinhardt-Seminar της Βιέννης. Βιοπορίστηκε με δουλειές του ποδαριού, εργάστηκε ως φορτηγατζής και ιδιωτικός νοσοκόμος. Από το 1972 ως το 1980, έγινε ενεργό μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας (DKP) και έβαλε υποψηφιότητα για βουλευτής. Γνώρισε σημαντική επιτυχία το 1971 με τα έργα του Heimarbeit και Hartnackig. Στη δεκαετία του 1970, σκηνοθέτησε ταινίες που δραματοποιούν την κοινωνική και προσωπική καταθλίωση των συνανθρώπων μας. Απογειώθηκε στην δεκαετία του 1980, με την την τηλεοπτική εκπομπή Κιρ Ροϋγιαλ (Kir Royal) με την ερμηνεία του δημοσιογράφου Μπέιμπι Σίμερλος.
1949 - Αμίν Μααλούφ, Λιβανέζος συγγραφέας
O Aμίν Mααλούφ (Amin Maalouf) (γεν. 25 Φεβρουαρίου 1949 στο Λίβανο) είναι Λιβανέζος συγγραφέας. Eίναι καθολικός και μαθήτευσε σε σχολή Iησουιτών, όπου διδάχτηκε τα γαλλικά, τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά. Σπούδασε κοινωνιολογία στo Γαλλικό Πανεπιστήμιο της Βηρυττού και εργάστηκε ως διευθυντής της εφημερίδας An-Nahar, μέχρι την έναρξη του εμφυλίου πολέμου του 1975, όταν και εγκαταστάθηκε στη Γαλλία ως πρόσφυγας. Aπό το 1983, μετά τη μεγάλη επιτυχία του πρώτου βιβλίου του, Oι Σταυροφορίες από τη σκοπιά των Aράβων, άφησε τη δημοσιογραφία και αφοσιώθηκε αποκλειστικά στο συγγραφικό του έργο. Έργα του έχουν μεταφραστεί από τα γαλλικά σε 37 γλώσσες. Θεωρείται από τις πιο λυρικές και αισθαντικές πένες της λογοτεχνίας του κόσμου της Ανατολής.
1958 - Κερτ Ράμπις, είναι Αμερικανός επαγγελματίας προπονητής καλαθόσφαιρας και πρώην καλαθοσφαιριστής που αγωνιζόταν στη θέση του φόργουορντ, με πολυετή παρουσία στο NBA.
Απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Σάντα Κλάρα, αγωνίστηκε στο κολλεγιακό πρωτάθλημα από το 1976 έως το 1980, αναδεικνυόμενος σε κορυφαίο σκόρερ της ομάδας του όλων των εποχών, με συνολικά 1.736 πόντους. Επιλέχθηκε για τα ντραφτ του 1980 αλλά τελικά κατέληξε στην Ελλάδα και την ΑΕΚ, με την οποία αγωνίσθηκε σαν ομογενής υπό το όνομα 'Κυριάκος Ραμπίδης', κερδίζοντας το Κύπελλο Ελλάδας του 1981.
Εν συνεχεία, έκανε μεγάλη σταδιοδρομία στις ΗΠΑ με τα χρώματα των Λος Άντζελες Λέικερς (1982 - 1988 και 1993 - 1995 ), Σάρλοτ Χόρνετς (1988 - 1989), Φοίνιξ Σανς (1989 - 1992) και Σακραμέντο Κινγκς (1992 - 1994). Από το 1995 εργάζεται ως προπονητής, αρχικά βοηθός στους Λέικερς και μετά στους Μινεσότα Τίμπεργουλβς και Νιου Γιορκ Νικς.
Έχει κατακτήσει 4 πρωταθλήματα NBA ενώ το 1980 αναδείχθηκε κορυφαίος της χρονιάς.
Στις 29 Δεκεμβρίου του 2008 η φανέλα του με το Νο 34 αποσύρθηκε τιμητικά.
1962 - Λύσανδρος Γεωργαμλής, Έλληνας παλαίμαχοςδιεθνής ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής. (Αθήνα, 25 Φεβρουαρίου 1962)
Σε συλλογικό επίπεδο
Ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα το 1980 ως αμυντικός στην ΑΕΚ προερχόμενος από τις ακαδημίες του συλλόγου στις οποίες είχε ενταχθεί το 1974, καθώς εκείνη την εποχή το "φυτώριο" της ΑΕΚ ήταν σε μεγάλη ακμή και μαζί του από εκεί ξεκίνησαν οι μετέπειτα πρωταγωνιστές του συλλόγου και συμπαίκτες του, Στέλιος Μανωλάς, Σπύρος Οικονομόπουλος και Βαγγέλης Βλάχος. Αγωνίστηκε στην ΑΕΚ μέχρι το 1985, όταν πήρε μετεγγραφή στον Παναθηναϊκό όπου παρέμεινε μέχρι το 1992. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στον Παναθηναϊκό κατέκτησε τρία πρωταθλήματα, τέσσερα κύπελλα, ένα Σούπερ Καπ, τη στιγμή που η ομάδα είχε επίσης επιτυχημένες πορείες στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Το 1992, εντάχθηκε στον ΟΦΗ προσφέροντας τις υπηρεσίες του στον σύλλογο για δύο χρόνια. Μετά από ένα μικρό πέρασμα στην Καλαμάτα εντάχθηκε στον Ηρακλή (1995-96) και αργότερα στον Εθνικό Πειραιώς, πριν το τέλος της καριέρας του το 1999.
Στις εθνικές ομάδες
Με την εθνική Ελλάδας πραγματοποίησε συνολικά 6 συμμετοχές το διάστημα 1987-1988. Το ντεμπούτο του πραγματοποιήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1987 στον εντός έδρας αγώνα (διεξήχθη στη Ρόδο) εναντίον της Ολλανδίας, όταν υπό τις οδηγίες του Μίλτου Παπαποστόλου αγωνίστηκε βασικός σε ολόκληρη την αναμέτρηση. Η τελευταία του συμμετοχή πραγματοποιήθηκε σχεδόν δέκα μήνες αργότερα, στις 19 Οκτωβρίου 1988, στον εντός έδρας αγώνα εναντίον της Δανίας (1-1), ξανά υπό την τεχνική καθοδήγηση του Μίλτου Παπαποστόλου, όπου αγωνίστηκε ως αλλαγή αντικαθιστώντας τον Τάσο Μητρόπουλο.
Καριέρα προπονητή
Η προπονητική του καριέρα ξεκίνησε από τον Άτταλο Νέας Φιλαδέλφειας το 1999, το 2003 εντάχθηκε στον Θρασύβουλο, όπου έμεινε για τρία χρόνια βοηθώντας τον σύλλογο να προωθηθεί από την τρίτη στη δεύτερη κατηγορία. Την περίοδο 2005-06 κατέκτησε το πρωτάθλημα Νοτίου Ομίλου της Γ' Εθνικής με τον Αστέρα Τρίπολης και έπειτα εντάχθηκε στους Παναιτωλικό, Ηλυσιακό και Φωστήρα Ταύρου. Τον Νοέμβριο του 2008, ο Γεωργαμλής έγινε βοηθός προπονητή στην ΑΕΚ δίπλα στον Ντούσαν Μπάγεβιτς, όπως και τον Ιούνιο του 2012, αυτή τη φορά στον Ατρόμητο.
1968 - Ευρυδίκη, Κύπρια τραγουδίστρια
Η Ευρυδίκη Θεοκλέους είναι Κύπρια τραγουδίστρια γνωστή επαγγελματικά απλώς ως Ευρυδίκη. Δισκογραφικά κινείται σε ποπ και ροκ ήχους ενώ στις ζωντανές εμφανίσεις και παραστάσεις της ακολουθεί διαφορετικά μονοπάτια χρησιμοποιώντας ακούσματα και ήχους από την παγκόσμια μουσική σκηνή όλων των εποχών. Την χαρακτηρίζει η θεατρικότητα και η ευκολία με την οποία μπαίνει στα τραγούδια και κινείται στη σκηνή.
Γεννήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 1968 στη Λεμεσό και μεγάλωσε στη Λευκωσία. Σπούδασε στη Γαλλία,στο STUDIO DES VARIETES, τραγούδι και stage performance (κινησιολογία, έκφραση προσώπου και σώματος) ενώ ολοκλήρωσε τις μουσικές της σπουδές στο πανεπιστήμιο Berklee College of Music της Βοστώνης. Το 1989 μετακόμισε στην Αθήνα.
1971 - Σον Άστιν, Αμερικανός ηθοποιός
Ο Σον Πάτρικ Άστιν (αγγλικά: Sean Patrick Astin, 25 Φεβρουαρίου 1971) είναι Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης, ηθοποιός φωνής και παραγωγός. Περισσότερο γνωστός είναι για τον ρόλο του στην τριλογία Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών (2001-03), όπου υποδύεται τον Samwise Gamgee. Άλλοι γνωστοί του ρόλοι ήταν στις ταινίες Γκούνις: Το Κυνήγι της Μεγάλης Περιπέτειας (1985) και Rudy (1994). Ωστόσο, έχει συμμετάσχει και σε τηλεοπτικές σειρές όπως στο 24 (2001-14) και στο Teenage Mutant Ninja Turtles, ερμηνεύοντας τον Ραφαέλο, αλλά και τον Oso, στη σειρά Special Agent Oso. Ο Άστιν, επίσης, βοήθησε και τον φίλο του Νταν Άντλερ, ως μάνατζερ καμπάνιας, για τις Εκλογές της Καλιφόρνια, το 2011.
1971 - Ντάνιελ Πάουτερ, είναι Καναδός τραγουδιστής και μουσικός, περισσότερο γνωστός από την επιτυχία του "Bad Day". (Daniel Richard Powter, 25 Φεβρουαρίου 1971)
Γεννήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου του 1971 και είναι δυσλεξικός. Έχει έναν αδερφό, τον Μάθιου.
Κυκλοφόρησε το πρώτο του album "I'm Your Betty" το 2000. Δύο από τα δέκα τραγούδια αυτής της δισκογραφικής δουλειάς ακούστηκαν στο τηλεοπτικό πρόγραμμα "Higher Ground ".
Το πρώτο τραγούδι του Πάουτερ της piano pop, το "Bad Day " δεν κυκλοφόρησε στην πατρίδα του, τον Καναδά αλλά στην Ευρώπη στα μέσα του 2005. Επιλέχθηκε από την Coca-Cola ως το τραγούδι της διαφημιστικής εκστρατείας του αναψυκτικού στην Ευρώπη. Επιπλέον, το τραγούδι αυτό έφτασε μέχρι την τρίτη θέση στους μουσικούς καταλόγους επιτυχιών της Γηραιάς Ηπείρου. Μάλιστα, ήταν στο νούμερο 1 στον Καναδά αλλά και σε Γερμανία και Ιρλανδία, όπως και στην Ιταλία και δεύτερο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Στις ΗΠΑ έγινε νούμερο 1 στο Billboard Hot 100 και παρέμεινε εκεί για 7 εβδομάδες έπειτα από την κυκλοφορία του. Έτσι, ο Πάουτερ έγινε ο πρώτος Καναδός καλλιτέχνης μετά τον Μπράιαν Άνταμς το 1995, που κατάφερε να πάρει την πρωτιά στο Hot 100.
Τον Ιούλιο του 2005 ο Πάουτερ τραγούδησε στο Βερολίνο για τα παιδιά της Αφρικής, στα πλαίσια του Live 8, ταυτόχρονων συναυλιών σε πολλά μέρη του κόσμου για την αφύπνιση του κόσμου αναφορικά με την πείνα και τα προβλήματα των παιδιών στην Αφρική.
Το 2006 ήταν υποψήφιος για το βραβείο καλύτερου νέου καλλιτέχνη στα καναδικά βραβεία Juno. Ήταν επίσης υποψήφιος στα βραβεία Billboard Music Awards για το Hot 100 single της χρονιάς (με το "Bad Day"), όμως δεν κέρδισε. Ωστόσο, το εν λόγω τραγούδι ψηφίστηκε νούμερο 1 στο Billboard για το 2006. Ακολούθησε η υποψηφιότητά του για βραβείο Γκράμι, το 2007.
Τα επόμενα τραγούδια του είχαν μέτρια ως ελάχιστη επιτυχία.
Θάνατοι σαν σήμερα
806 - Ταράσιος, ήταν Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από τις 25 Δεκεμβρίου του 784 μέχρι τον θάνατό του στις 25 Φεβρουαρίου του 806. (730 - 25 Φεβρουαρίου 806)
Γεννήθηκε γύρω στο 730 στην Κωνσταντινούπολη. Ο πατέρας του, ονόματι Γεώργιος, ήταν πατρίκιος και έπαρχος της Κωνσταντινούπολης. Και ο ίδιος ο Ταράσιος αναδείχθηκε ύπατος και πρωτασηκρήτις (επικεφαλής του ανώτατου αυτοκρατορικού δικαστηρίου).
Επελέγη από την αυτοκράτειρα Ειρήνη να γίνει Πατριάρχης, ενώ ήταν ακόμη λαϊκός. Στη «Χρονογραφία» του Θεοφάνους του Ομολογητού αναφέρεται ο ενθρονιστήριος λόγος του Ταρασίου, από τον οποίο συνάγεται ότι δεν αποδέχτηκε εξαρχής το αξίωμα, ισχυριζόμενος ότι δεν θέλει να είναι επικεφαλής μιας Εκκλησίας που είναι σε σχίσμα με τις υπόλοιπες χριστιανικές εκκλησίες. Κατέστησε σαφή την πρόθεσή του να εγκαταλείψει την Εικονομαχία, εξελέγη ομόθυμα από τη Σύνοδο και χειροτονήθηκε τα Χριστούγεννα του 784. Το γεγονός ότι από λαϊκός έγινε κατευθείαν Πατριάρχης, λαμβάνοντας και τους τρεις βαθμούς της ιεροσύνης, προκάλεσε τη χλιαρή διαμαρτυρία του Πάπα Αδριανού Α΄ και μερικών μοναχών, αλλά και έκπληξη στους συγχρόνους του. Η τακτική αυτή πάντως επρόκειτο να επαναληφθεί συχνά στα επόμενα χρόνια.
Στα 22 χρόνια της μακράς Πατριαρχίας του πήρε σαφή θέση υπέρ της προσκύνησης των εικόνων, προς την οποία επηρέασε και τους Αυτοκράτορες. Το 787 διηύθυνε τις εργασίες της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου, η οποία αναστήλωσε τις εικόνες και όρισε ότι όποιος καταστρέφει εικόνες ή προσπαθεί να παρεμποδίσει την προσκύνησή τους, αφορίζεται. Μετά την αναστήλωσή τους, ήρθε σε ρήξη με ζηλωτές μοναχούς, οι οποίοι θεώρησαν ανεπαρκές μέτρο το επιτίμιο ακοινωνησίας ενός έτους, το οποίο ο Ταράσιος επέβαλε στους εικονομάχους επισκόπους. Μάλιστα, μεταξύ των κορυφαίων ζηλωτών, συγκαταλεγόταν και ο ανιψιός του Ταρασίου, Θεόδωρος, ηγούμενος της Μονής Στουδίου.
Το 795 ξέσπασε νέα σύγκρουσή του με τους μοναστικούς κύκλους, με αφορμή αυτή τη φορά το δεύτερο γάμο του νεαρού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου ΣΤ'. Ο Κωνσταντίνος αποφάσισε να παντρευτεί για δεύτερη φορά, καθώς η πρώτη του σύζυγος ήταν επιλογή της μητέρας του, Ειρήνης. Ο Ταράσιος δεν τέλεσε μεν τον γάμο, αλλά και δεν αφόρισε τον ιερέα που τον τέλεσε. Ο Πλάτων, ηγούμενος της μονής Σακκουδίωνος, και ο Θεόδωρος Στουδίτης τον κατηγόρησαν για την διαλλακτική αυτή στάση του ως προς το γάμο, χαρακτηρίζοντάς την ως αποδοχή μοιχείας. Ο αυτοκράτορας εξόρισε και τους δύο στη Θεσσαλονίκη. Η έριδα, γνωστή ως «περί μοιχείας σχίσμα[8]» έληξε το 797, όταν η Ειρήνη ανέλαβε ξανά την εξουσία, αφού τύφλωσε τον γιο της Κωνσταντίνο ΣΤ΄. Έτσι, ο Πλάτων και ο Θεόδωρος επέστρεψαν από την εξορία και ο Ταράσιος έστειλε επιστολή στον Πλάτωνα, καλώντας τον σε ενότητα.
Ο Ταράσιος θεωρούνταν ευσεβής, τίμιος και φιλεύσπλαχνος. Ανέπτυξε πλούσιο φιλανθρωπικό έργο, παρέχοντας τροφή και ρουχισμό σε απόρους και διοργανώνοντας συσσίτια. Τέλος, ίδρυσε νοσοκομείο και πτωχοκομεία.
Πέθανε ειρηνικά στις 25 Φεβρουαρίου του 806, ταλαιπωρημένος από ασθένεια που του αφαίρεσε την ομιλία. Η σορός του μεταφέρθηκε και ετάφη στη Μονή των Αγίων Πάντων, στην ευρωπαϊκή πλευρά του Βοσπόρου, την οποία είχε ιδρύσει ο ίδιος. Ανακηρύχθηκε άγιος και η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 25 Φεβρουαρίου. Από τα έργα του σώζονται έξι επιστολές και μία ομιλία για τη γιορτή των Εισοδίων. Το βίο του έγραψε ο διάκονος Ιγνάτιος.
1899 - Πάουλ Ρόιτερ, ήταν Γερμανός επιχειρηματίας, ο οποίος εν συνεχεία πολιτογραφήθηκε Βρετανός. Ήταν δημοσιογράφος, πρωτοπόρος της τηλεγραφίας και της μετάδοσης ειδήσεων. Ίδρυσε το πρακτορείο ειδήσεων Reuters. (Paul Julius Freiherr von Reuter (Baron De Reuter), 21 Ιουλίου 1816 – 25 Φεβρουαρίου 1899)
Γεννήθηκε στο Κάσελ της Γερμανίας, από οικογένεια Εβραίων. Ο πατέρας του ήταν ραβίνος και γεννήθηκε ο ίδιος με το όνομα Ισραέλ Μπέρε Γιοσαφάτ. Στο Γκέτιγκεν συναντήθηκε με τον Καρλ Φρίντριχ Γκάους, ο οποίος έκανε πειράματα στη μετάδοση ηλεκτρικών σημάτων μέσω καλωδίου.
Ο Ρόιτερ εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο στις 29 Οκτωβρίου 1845 και έλαβε την ονομασία Ιωσήφ Γιοσαφάτ. Στις 16 Νοεμβρίου ασπάστηκε το χριστιανικό δόγμα σε τελετή στον γερμανικό λουθηρανικό ναό του Αγίου Γεωργίου και άλλαξε το όνομά του σε Πάουλ Γιούλιους Ρόιτερ. Μία εβδομάδα μετά, στις 23 Νοεμβρίου παντρεύτηκε στο Βερολίνο την Ίντα Μαρία Ελίζαμπεθ Κλεμεντίν Μάγκνους . Έπειτα από την αποτυχημένη Επανάσταση του 1848 έφυγε από τη Γερμανία και πήγε στο Παρίσι, όπου εργάστηκε στο πρακτορείο ειδήσεων του Σαρλ-Λουί Αβάς (Charles-Louis Havas), το μελλοντικό Agence France Presse.
Με την ανάπτυξη της τηλεγραφίας, ο Ρόιτερ ίδρυσε αρχικά στο Άαχεν Ινστιτούτο Οικονομικών Πληροφοριών και μετέφερε μηνύματα από τις Βρυξέλλες ως το Άαχεν και αντίστροφα με ταχυδρομικά περιστέρια. Τα τελευταία ήταν γρηγορότερα από τα τρένα που χρησιμοποιούνταν για το ταχυδρομείο και έτσι έφθαναν πολύ γρήγορα οι ειδήσεις από το χρηματιστήριο. Το 1851 τα περιστέρια αντικαταστάθηκαν από τηλεγραφική σύνδεση. Ειδικότερα, δημιουργήθηκε τηλεγραφική σύνδεση μεταξύ Βρετανίας και Ευρώπης μέσω της Μάγχης. Η σύνδεση επεκτάθηκε στις νοτιοδυτικές ακτές της Ιρλανδίας, στην πόλη Κορκ, το 1863. Στο σημείο εκείνο ρίχνονταν κάνιστρα με ειδήσεις στη θάλασσα, από αμερικανικά σκάφη. Τα νέα μεταφέρονταν τηλεγραφικά προς το Λονδίνο.
Το 1851 ο Ρόιτερ επέστρεψε στο Λονδίνο και άνοιξε γραφεία στο Χρηματιστήριο Λονδίνου. Ίδρυσε το Reuters, ένα από τα σημαντικότερα πρακτορεία οικονομικών ειδήσεων διεθνώς. Στις 17 Μαρτίου 1857 έγινε Βρετανός υπήκοος και το Σεπτέμβριο του 1871 του αποδόθηκε ο τίτλος του βαρώνου από τον δούκα του Σαξ Κοβούργου-Γκότα, Ερνέστο Β΄. Η απόδοση αυτή επικυρώθηκε από τη Βασίλισσα Βικτωρία.
Ο Βαρόνος ντε Ρόιτερ απέκτησε δύο γιους, τον Τζορτζ, 3ο Βαρώνο ντε Ρόιτερ και τον Αντρέ. Η μοναδική του κόρη, Κλεμεντίνη Μαρία, παντρεύτηκε τον Κόμη Όττο Στένμποκ και έπειτα από το θάνατο του τελευταίου, τον Σερ Χέρμπερτ Τσερμσάιντ, Κυβερνήτη του Κουίνσλαντ. Ο Τζορτζ, τρίτος βαρώνος ντε Ρόιτερ, απέκτησε δύο γιους, τον Όλιβερ, 4ο βαρώνο και τον Ρόναλντ Ρόιτερ. Το τελευταίο μέλος της δυναστείας ήταν η χήρα του 4ου βαρώνου, Μαργαρίτα, η οποία απεβίωσε στις 25 Ιανουαρίου 2009.
Ο Πολ Ρόιτερ πέθανε στη βίλα του στη Νις της Γαλλίας και τάφηκε στο Κοιμητήριο του Δυτικού Νόργουντ στο Λονδίνο.
Για τον Ρόιτερ γυρίστηκε η ταινία της Warner Bros. A Dispatch from Reuter's (1940).
Στις 25 Φεβρουαρίου 1999, το πρακτορείο Reuters τιμώντας την 100ή επέτειο από το θάνατο του ιδρυτή του, θεσμοθέτησε το πανεπιστημιακό βραβείο Ρόιτερ στη Γερμανία (Paul Julius Reuter Innovation Award).
1941 - Γιώργος Σαραντάρης, ήταν Έλληνας ποιητής, φιλόσοφος και δοκιμιογράφος της Γενιάς του ’30. (Κωνσταντινούπολη, 20 Απριλίου 1908 - Αθήνα, 25 Φεβρουαρίου 1941)
Γόνος οικογένειας Ελλήνων εμπόρων με καταγωγή από το Λεωνίδιο Αρκαδίας που διέμεναν στην Ιταλία, είχε την ευκαιρία να ανατραφεί σε ένα αστικό και σχετικά προοδευτικό, σε σχέση με τα ελληνικά δεδομένα, περιβάλλον. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια στην Ιταλία, όπου έζησε από το 1910 έως το 1931. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ωστόσο, τον κέρδισε η ποίηση. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Γιώργος Σαραντάρης εμφορούμενος από συναισθήματα φιλοπατρίας συμμετείχε στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο στην πρώτη γραμμή του Αλβανικού μετώπου, όπου αρρώστησε από τύφο. Πέθανε ύστερα από την επιστροφή του στην Αθήνα το 1941.
Το έργο του
Η ποίηση του Γιώργου Σαραντάρη υπήρξε αρκετά πρωτοποριακή για τα δεδομένα των ιδεών που επικρατούσαν την εποχή του Μεσοπολέμου στους αθηναϊκούς λογοτεχνικούς κύκλους. Υπήρξε λάτρης της λεγόμενης "καθαρής ποίησης". Έχοντας γνώση των ευρωπαϊκών διανοητικών κι αισθητικών ρευμάτων, χρησιμοποίησε στα ποιήματά του τον ελεύθερο στίχο, ενώ στις αναζητήσεις του περιέλαβε προβληματισμούς που έλκουν την επιρροή τους από την ιταλική ποίηση, το έργο του Ντοστογιέφσκι, από τις φιλοσοφικές ιδέες του Νίτσε, του Σαίρεν Κίρκεγκωρ αλλά και από τον υπαρξισμό. Το έργο του δεν συνάντησε ευρεία αποδοχή στην εποχή του, επηρέασε ωστόσο την ελληνική ποίηση βαθιά και ουσιαστικά. Η συμβολή του αναγνωρίστηκε από τον Οδυσσέα Ελύτη, ο οποίος επηρεάστηκε σαφώς από συμβολικές εικόνες που κυριαρχούν στο έργο του Σαραντάρη: γυναίκα, θάλασσα, μοναξιά, ουρανός, πουλιά. Για τον λόγο αυτό, ο νομπελίστας Ελύτης, πέραν του ότι έχει αφιερώσει στον ποιητή το ποίημα Γιώργος Σαραντάρης κάνει ειδική μνεία γι' αυτόν στο έργο του Ανοιχτά Χαρτιά (Ίκαρος 1974) όπου αναφέρει για τον πρόωρο χαμό του ποιητή, αλλά και για την σχέση του με τα λογοτεχνικά σαλόνια της εποχής τα εξής: "Ήταν η μόνη και πιο άδικη απώλεια. Θέλω απροκάλυπτα να καταγγείλω το επιστρατευτικό σύστημα που επικρατούσε την εποχή εκείνη και που, δεν ξέρω πως, κατάφερε να κρατήσει στα γραφεία και τις επιμελητείες όλα τα χοντρόπετσα θηρία των αθηναϊκών ζαχαροπλαστείων και να ξαποστείλει στην πρώτη γραμμή το πιο αγνό και ανυπεράσπιστο πλάσμα. Έναν εύθραστο διανοούμενο που μόλις στεκόταν στα πόδια του, που όμως είχε προφθάσει να κάνει τις πιο πρωτότυπες και γεμάτες από αγάπη σκέψεις για την Ελλάδα και το μέλλον της".
1954 - Ωγκύστ Περρέ, ήταν Γάλλος αρχιτέκτονας, που έμεινε γνωστός για τη συνεισφορά του στην καινοτόμα κατασκευή κτιρίων από οπλισμένο σκυρόδεμα. (γαλλικά: Auguste Perret, 12 Φεβρουαρίου 1874 - 25 Φεβρουαρίου 1954)
Ο Περρέ θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους αρχιτέκτονες του Μοντερνισμού στη Γαλλία, καθώς ήταν από τους πρώτους που τόλμησε να εγκαταλείψει τα μεταλλικά πλαίσια, τα οποία αποτελούσαν την επιτομή της νεωτερικότητας στην εποχή του. Το όνομά του συνδέθηκε με το σκυρόδεμα -που είχε ήδη αρχίσει να χρησιμοποιείται πειραματικά στις κατασκευές- , καθώς προσπάθησε να συνδυάσει τη νέα αυτή τεχνολογία με την καλαισθησία της αρχιτεκτονικής. Αντιλαμβανόταν το υλικό αυτό ως ένα μέσο σύνδεσης των παραδόσεων του παρελθόντος και των μεταβολών του παρόντος, και το χρησιμοποίησε σαν να επρόκειτο για τις πέτρες μιας κατασκευής. Ο εμφανής δομικός σκελετός από οπλισμένο σκυρόδεμα αποτέλεσε χαρακτηριστικό στοιχείο των έργων του.
Πιστός στις αρχές του Ρασιοναλισμού, ο Περρέ κατέκρινε την «επίσημη» αρχιτεκτονική, η οποία διαχώριζε το σχεδιασμό από την υλοποίηση του κτηρίου. Αντιμετώπιζε την αρχιτεκτονική ως τέχνη που υπηρετεί την μηχανική, ενώ προσέγγιζε και την κοινωνική της διάσταση.
1964 - Μωρίς Φαρμάν, ήταν Γάλλος πρωταθλητής αγώνων ταχύτητας, αεροπόρος, κατασκευαστής και σχεδιαστής αεροσκαφών.
Γεννημένος στο Παρίσι από Άγγλους γονείς, αυτός και οι αδελφοί του Ρίτσαρντ και Ανρί Φαρμάν υπήρξαν πρωτοπόροι στην ανάπτυξη της αεροπορίας στην Ευρώπη.ήταν Γάλλος πρωταθλητής αγώνων ταχύτητας, αεροπόρος, κατασκευαστής και σχεδιαστής αεροσκαφών. Γεννημένος στο Παρίσι από Άγγλους γονείς, αυτός και οι αδελφοί του Ρίτσαρντ και Ανρί Φαρμάν υπήρξαν πρωτοπόροι στην ανάπτυξη της αεροπορίας στην Ευρώπη.
Πρωταθλητής της παράλληλης ποδηλασίας με τον αδερφό του Ανρί, ο Μωρίς Φαρμάν ξεκίνησε να αγωνίζεται με αυτοκίνητα Panhard και το 1901 κέρδισε το Grand Prix de Pau, τον πρώτο αγώνα που ονομάστηκε Γκραν Πρι ποτέ. Τον Μάιο του 1902 κέρδισε τον αγώνα Circuit du Nord, αγώνα από το Παρίσι στο Αράς μετ’ επιστροφής. Επίσης συμμετείχε στον αγώνα Παρίσι – Βιέννη εκείνης της χρονιάς, τον οποίο κέρδισε ο Μαρσέλ Ρενώ (Marcel Renault). Παρόλα αυτά το ενδιαφέρον του Μωρίς στράφηκε γρήγορα στις πτήσεις και το 1909 έθεσε αρκετά παγκόσμια ρεκόρ αντοχής και ταχύτητας. Σύντομα άρχισε να κατασκευάζει αεροπλάνα και το 1912 συγχώνευσε την επιχείρησή του με την επιχείρηση αεροσκαφών του αδελφού του, για να δημιουργηθεί η εταιρία Φαρμάν (Farman Aviation Works).
Ο Μωρίς Φαρμάν πέθανε στο Παρίσι το 1964. Μέχρι το τέλος της ζωής του δεν απέκτησε ποτέ άδεια πιλότου.
1969 - Γεώργιος Ξυνόπουλος του Ιωάννου, ήταν σπουδαίος Έλληνας δημόσιος λειτουργός, επιστήμονας και βουλευτής. Ήταν ο θεμελιωτής του Μεταλλευτικού Δικαίου στην Ελλάδα. (1885 - 25 Φεβρουαρίου 1969)
Γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1885. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1911 εισήλθε στο Δημόσιο, πρώτος στον διαγωνισμό γραμματέων του μόλις τότε συσταθέντος Υπουργείου Γεωργίας, Εμπορίου και Βιομηχανίας, (που μετονομάστηκε αργότερα Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας). Κατά την τριετία 1919 – 1921 υπηρέτησε αποσπασμένος ως Διευθυντής της Ύπατης Αρμοστείας στη Σμύρνη, όπου κατά την επίσημη διαπίστωση του τότε αρμοστή Αρ. Στεργιάδη έφερε «θαυμάσια εις πέρας εν των μεγαλυτέρων έργων της εν Σμύρνη Ελληνικής Διοικήσεως, ήτοι την παλλινόστησιν και εις τας εστίας των εγκατάστασιν των από του 1914 και μετέπειτα εκδιωχθέντων υπό των Νεοτούρκων, Μικρασιατών Ελλήνων».
Στη συνέχεια παρακολούθησε ιδιαίτερα νομικά και οικονομικά μαθήματα στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου μετά των οποίων στην επιστροφή του ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη σμύριδα Νάξου όπου το 1927 εξέδωσε το πρώτο του σπουδαίο σύγγραμμα «Μελέτη περί Ναξίας σμύριδος». Το 1943, κατά τη διάρκεια της κατοχής, προήχθη σε γενικό διευθυντή του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας στο οποίο και υπηρέτησε μέχρι το 1951 όπου τότε εξελέγη τακτικό μέλος του Ανωτάτου Συμβουλίου Δημοσίων Υπηρεσιών (ΑΣΔΥ) από το οποίο όμως παραιτήθηκε τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους όταν εκλέχθηκε βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας.
Το 1950 υπήρξε ο εισηγητής της συσταθείσης τότε επιτροπής για τη σύνταξη Σχεδίου Μεταλλευτικού Δικαίου του οποίου υπήρξε και ο θεμελιωτής των βάσεων όλων των περί αυτού ζητημάτων διακρινόμενος για την ευφυΐα και κρίση του.
Τον Δεκέμβριο του 1952 διορίσθηκε γενικός γραμματέας του Υπουργείου Βιομηχανίας, διορισμό τον οποίο όμως δεν αποδέχθηκε, παραμένοντας Γενικός Διευθυντής των Μεταλλείων του Υπουργείου Βιομηχανίας. Από τον Μάρτιο του 1953 ανέλαβε καθηγητής του Μεταλλευτικού Δικαίου και της Μεταλλευτικής Οικονομίας στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή.
Δημοσίευσε πληθώρα άρθρων, διατριβών και γνωμοδοτήσεων επί μεταλλευτικών θεμάτων σύμφωνα με τα οποία ομολογουμένως διαμορφώθηκε κατά το πλείστον η Διοικητική νομολογία ως και αυτή των Τακτικών Δικαστηρίων επί ομοίων ζητημάτων. Υπήρξε επίσης συνεργάτης του Νεώτερου Εγκυκλοπαιδικού Λεξικού Ηλίου, μέλος της Χριστιανικής Ένωσης Επιστημόνων, θέση από την οποία έκανε και πολλές διαλέξεις χριστιανοκοινωνικού περιεχομένου.
Ο Γεώργιος Ξυνόπουλος τιμήθηκε από την Πολιτεία όσο λίγοι. Τιμήθηκε από δύο Βασιλείς και από ένα πλήθος πνευματικών ιδρυμάτων ελληνικών και ξένων. Τα δε συγγράμματά του αποτελούν μέχρι σήμερα πολύτιμο οδηγό και κοινό κτήμα στην επιστήμη και στη πράξη των διοικητικών υπηρεσιών, δικαστηρίων και αστυνομικών Αρχών. Ο Γεώργιος Ξυνόπουλος πέθανε στην Αθήνα στις 25 Φεβρουαρίου του 1969.
Αδελφός του, (πρεσβύτερος), ήταν ο Νικόλαος Ξυνόπουλος ανώτατος δικαστικός λειτουργός.
Συγγραφικό έργο
Από το πλούσιο συγγραφικό του έργο που αποτελούν επιστημονικά συγγράμματα, γνωμοδοτήσεις, πορίσματα και ερμηνείες ξεχωρίζουν:
"Μελέτη περί Ναξίας σμύριδος" (1927)
"Θέματα Μεταλλευτικού Δικαίου" (1944)
"Ιστορία Μεταλλευτικού Δικαίου και πορίσματα εκ ταύτης" (1945)
"Σύστημα Μεταλλευτικού Δικαίου" (1954) κ.ά.
1970 - Μαρκ Ρόθκο, Λετονός ζωγράφος. (Marks Rotko, 25 Σεπτεμβρίου 1903 - 25 Φεβρουαρίου 1970)
Ανήκε στο ρεύμα αφηρημένης εξπρεσιονιστικής ζωγραφικής αν και ο ίδιος πάντοτε αρνήθηκε οποιαδήποτε σχετική κατάταξη.
Γεννήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 1903 στη Λετονία ως Μάρκους Ρόθκοβιτς. Αυτοκτόνησε σε ηλικία 66 ετών, στις 25 Φεβρουαρίου 1970.
Τα έργα του έχουν σημαντική εμπορική αξία. Το 2003 ένα έργο του του 1953, το "Homage to Matisse" (1953) πωλήθηκε προς 2,5 εκ. δολ. Αμερικής, σπάζοντας το ρεκόρ του πιο ακριβού πίνακα που πωλήθηκε σε πλειστηριασμό. Το ρεκόρ καταρρίφθηκε το 2007 με τον πίνακα "White Center (Yellow, Pink and Lavender on Rose)" (1950), επίσης του Ρόθκο, με τιμή $72,8 εκ. δολ. Αμερικής.
1979 - Χένριχ Φόκε, ήταν Γερμανός αεροπόρος. Αποτέλεσε πρωτοπόρο της αεροπορίας, ήταν συνιδρυτής των εταιρειών «Φόκε-Βουλφ» (Γερμανικά: «Focke-Wulf»).
Μαζί με τον Γκέοργκ Βουλφ και «Φόκε-Άχγκελις» (Γερμανικά: «Focke-Achgelis») μαζί με τον Γκερντ Άχγκελις, είναι γνωστό ως «πατέρα του ελικοπτέρου» και το αξονικό σύστημα πρόωσης τουρμπινοκινητήρα που δημιούργησε χρησιμοποιείται από τα περισσότερα είδη ελικοπτέρων στο κόσμο. (Henrich Focke, 8 Οκτωβρίου 1890 - 25 Φεβρουαρίου 1979).
1983 - Τένεσι Ουίλιαμς, φιλολογικό ψευδώνυμο του Τόμας Λανιέ Ουίλιαμς, ήταν ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς θεατρικούς συγγραφείς.
Έγραψε ποιήματα, νουβέλες, θεατρικά έργα και παιχνίδια, ιστορίες και μυθιστορήματα. Κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ το 1948 για το "Λεωφορείον ο Πόθος" και το 1955 για τη "Λυσσασμένη Γάτα". Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε πάνω από 30 γλώσσες, ενώ αποτελούν ιδιαίτερα δημοφιλείς παραστάσεις σε όλο τον κόσμο.
1990 - Αναστάσιος Χομπίτης, ήταν Κρητικός αξιωματικός της χωροφυλακής και συνεργάτης του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο πρώτος πρόεδρος της Παγκρήτιας Ένωσης και Γενικός Διοικητής Κρήτης. (Ροδακινό Ρεθύμνου, 1895 - 25 Φεβρουαρίου 1990)
Καταγόταν από τα Σφακιά. Το 1914 πολέμησε εθελοντικά στον πόλεμο για τη Βόρεια Ήπειρο και εν συνεχεία στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Κατά την τελευταία κυβερνητική θητεία του Ελευθερίου Βενιζέλου υπήρξε υπασπιστής του ως αξιωματικός της χωροφυλακής. Το 1948 ανέλαβε Γενικός Διοικητής της Κρήτης. Παράλληλα, από το 1945 ως το 1956 διετέλεσε πρόεδρος της Παγκρήτιας Ένωσης και πρόεδρος της νεοσύστατης Παννησιωτικής Ενώσεως Αγώνα για την Απελευθέρωση της Κύπρου.
Τιμήθηκε από την Εκκλησία με το αξίωμα του πατριαρχικού οφικίου και από την Ακαδημία Αθηνών για τη δράση του υπέρ της Βορείου Ηπείρου.
1994 - Τριαντάφυλλος Σιαπέρας, ήταν Έλληνας σκακιστής. (1 Αυγούστου 1931 – 25 Φεβρουαρίου 1994)
Ασχολήθηκε όλη τη ζωή του με το σκάκι, ως παίκτης παρτίδων, ως συνθέτης προβλημάτων, ως δημοσιογράφος και ως συγγραφέας βιβλίων.ήταν Έλληνας σκακιστής. Ασχολήθηκε όλη τη ζωή του με το σκάκι, ως παίκτης παρτίδων, ως συνθέτης προβλημάτων, ως δημοσιογράφος και ως συγγραφέας βιβλίων.
Ήταν ένα σεμνό πρόσωπο, με εξαιρετική μνήμη και ευρύτητα γνώσεων. Αποτελούσε ίσως τη σημαντικότερη μορφή του σκακιού στην Ελλάδα.
Κατείχε το ρεκόρ στο τυφλό παιγνίδι (blind, μπλάιντ) στην Ελλάδα, με 6 σκακιέρες.
Ήταν ένα σεμνό πρόσωπο, με εξαιρετική μνήμη και ευρύτητα γνώσεων. Αποτελούσε ίσως τη σημαντικότερη μορφή του σκακιού στην Ελλάδα.
Κατείχε το ρεκόρ στο τυφλό παιγνίδι (blind, μπλάιντ) στην Ελλάδα, με 6 σκακιέρες.
1998 - Άκος Δασκαλόπουλος, Έλληνας ποιητής και στιχουργός
Ο Κυριάκος Δασκαλόπουλος, όπως ήταν ολόκληρο το όνομά του, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 23 Μαρτίου του 1937. Ο πατέρας του ήταν υδραυλικός κι είχε άλλους δυο αδερφούς. Από μικρός διάβαζε πολύ ποίηση, λογοτεχνία, φιλοσοφία, δοκίμιο κλπ. Το 1962 διακρίθηκε σε ένα διαγωνισμό στιχουργικής, με το ποίημα Μέσα στα μαύρα σου μαλλιά.
Το βραβείο που κέρδισε ήταν να μελοποιήσει το ποίημα αυτό ο Μίκης Θεοδωράκης. Αυτό το 1ο τραγούδι του το αφιέρωσε στην Καίτη Κανδηλώρου με την οποία τότε ήταν ερωτευμένος. Στις 26 Ιουνίου του 1967, ο Άκος ενεπλάκη σε ένα σοβαρό τροχαίο, όταν το αυτοκίνητο που οδηγούσε συγκρούστηκε με αυτό που οδηγούσε ο Αλέκος Ουδινότης, με αποτέλεσμα να εκπαραθυρωθεί απ' τη θέση του οδηγού και να τραυματιστεί πολύ βαριά. Θραύσματα γυαλιού μπήκαν στο αριστερό του μάτι και έχασε για πάντα την όρασή του από αυτό.
Τον επόμενο χρόνο (το 1968), απέκτησε ένα κόκκινο τρεχαντήρι, το οποίο ονόμασε Ψαριανή και μέσα σ' αυτό πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μέχρι το 1982.
Το 1974 παντρεύτηκε την ηθοποιό Χριστίνα Αυλιανού και έζησε μαζί της μέχρι το 1978 οπότε και χώρισαν. Εξέδωσε τέσσερις ποιητικές συλλογές και έγραψε τους στίχους σε μεγάλο αριθμό τραγουδιών.
Πέθανε στις 25 Φεβρουαρίου του 1998 σε ηλικία μόλις 61 ετών και τάφηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
1999 - Γκλεν Θ. Σίμποργκ, Αμερικανός χημικός
Ο Γκλεν Θίοντορ Σίμποργκ (19 Απριλίου 1912 – 25 Φεβρουαρίου 1999) ήταν Αμερικανός πυρηνικός χημικός επιστήμονας, ο οποίος κέρδισε το 1951 το Βραβείο Νόμπελ Χημείας για «ανακαλύψεις στη Χημεία πάνω στα υπερουράνια στοιχεία», στη συμβολή που είχε στην ανακάλυψη και απομόνωση δέκα στοιχείων, και για την ανάπτυξη της ιδέας των ακτινιδών που οδήγησε στην τρέχουσα διάταξη της σειράς των ακτινιδών του περιοδικού πίνακα των στοιχείων. Ξόδεψε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του ως εκπαιδευτικός και ερευνητής επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Μπέρκλεϋ, όπου έγινε ο δεύτερος πρύτανης στην ιστορία του, και υπηρέτησε ως Καθηγητής.
Ο Σίμποργκ συμβούλεψε δέκα προέδρους, από τον Χάρι Σ. Τρούμαν έως τον Μπιλ Κλίντον, πάνω στην πυρηνική πολιτική. Ήταν ο πρόεδρος της Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας των Ηνωμένων Πολιτειών από το 1961 έως το 1971, όπου ώθησε την εμπορία της πυρηνικής ενέργειας και τις ειρηνικές εφαρρμογές της Πυρηνικής Επιστήμης. Σε όλη την σταδιοδρομία του, ο Σίμποργκ εργάστηκε για τον έλεγχο των όπλων.
2010 - Βύρων Θεοδωρόπουλος, Έλληνας διπλωμάτης και συγγραφέας
Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε νομικά στο τμήμα νομικής του Καποδιστριακού πανεπιστημίου Αθηνών. Εισήλθε στο διπλωματικό σώμα το 1946 και το 1955 τοποθετήθηκε πρόξενος στην Κωνσταντινούπολη, στην οποία βίωσε τα γεγονότα των Σεπτεμβριανών. Διετέλεσε επίσης γενικός πρόξενος στην Αλεξάνδρεια και το 1965 έγινε διευθυντής τουρκικών και κυπριακών υποθέσεων. Στη συνέχεια τοποθετήθηκε πρέσβης στον Καναδά καθώς και μόνιμος αντιπρόσωπος στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα και το ΝΑΤΟ. Την περίοδο 1976 - 1981 χρημάτισε μόνιμος υπηρεσιακός γενικός γραμματέας του υπουργείου εξωτερικών και παράλληλα πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής Διαπραγματεύσεων για την ένταξη της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα.
Από το διπλωματικό σώμα έφυγε το 1981 με τον τίτλο του πρέσβη επί τιμή. Μετά τη συνταξιοδότησή του ασχολήθηκε με την συγγραφή βιβλίων, το δε βιβλίο του Οι Τούρκοι και Εμείς (1988) βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Επίσης είχε αναγορευτεί επίτιμος διδάκτορας του πανεπιστημίου Αθηνών. Το 2009 προτάθηκε για την έδρα της Θεωρίας και Πρακτικής της Διπλωματίας της Ακαδημίας Αθηνών μαζί με τον Κώστα Αιλιανού χωρίς όμως να εκλεγεί κάποιος. Λίγο πριν την συνεδρίαση της Ακαδημίας, ο πρόεδρος της ένωσης συνταξιούχων διπλωματικών υπαλλήλων, πρέσβης Αλεξανδρής, ζήτησε να εκδοθεί ψήφισμα στήριξης υπέρ του Θεοδωρόπουλου συναντώντας την άρνηση της συνέλευσης. Μετά το πέρας της εκλογής ο Θεοδωρόπουλος κατηγόρησε σε κάποια άλλη εκδήλωση τον Κωστή Στεφανόπουλο, σύμφωνα πάντα με επιστολή του τελευταίου, ότι τον κυνηγάει με όλους τους τρόπους. Ο Κωστής Στεφανόπουλος στην ίδια επιστολή του σε ημερήσια εφημερίδα διέψευσε ότι παρενέβη στην διαδικασία εκλογής για την πλήρωση της κενής έδρας της Ακαδημίας Αθηνών υπέρ του Αιλιανού.
Απεβίωσε στις 25 Φεβρουαρίου 2010 στην Αθήνα. Δηλώσεις σχετικά με τον θάνατό του έκαναν ο υπουργός εξωτερικών, Δημήτρης Δρούτσας, καθώς και η Ντόρα Μπακογιάννη.
2010 - Δημήτριος Γκλαβάς, Έλληνας δημοσιογράφος
Ο Δημήτριος Γκλαβάς (Πάτρα, 1926 - Αθήνα, 25 Φεβρουαρίου 2010) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, πρόεδρος της Ενώσεως Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) και ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ).
Πολέμησε στην αντίσταση κατά των Ιταλών και Γερμανών κατακτητών και αργότερα εξορίστηκε στη Μακρόνησο λόγω των αριστερών του πεποιθήσεων. Μετά την εξορία του, τελείωσε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή Αθηνών. Επιδόθηκε στη δημοσιογραφία, στο πολιτικό, εκπαιδευτικό και ελεύθερο ρεπορτάζ. Εργάστηκε στο ραδιόφωνο (ΕΙΡ) και σε πολλές εφημερίδες, όπως «Αθηναϊκή», «Εξπρές», «Νέα Πολιτεία» και «Ελευθεροτυπία».
Εκλέχθηκε πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, ενώ πρωτοστάτησε και στην ίδρυση της ΠΟΕΣΥ, της οποίας διατέλεσε πρόεδρος από ιδρύσεώς της μέχρι και το 2004.
Στην δεύτερη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου διατέλεσε υπηρεσιακός υφυπουργός Προεδρίας της Κυβέρνησης από τις 2 Ιουνίου 1989 ως τις 2 Ιουλίου 1989.
Πέθανε τον Φεβρουάριο του 2010, σε ηλικία 84 ετών, και κηδεύτηκε από τον ιερό ναό Αγίων Θεοδώρων στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
2012 - Έρλαντ Γιόσεφσον, Σουηδός ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης
Ο Έρλαντ Γιόζεφσον (Erland Josephson, 1923-2012) υπήρξε Σουηδός ηθοποιός και συγγραφέας. Παππούς του ήταν ο σημαντικός Σουηδός ζωγράφος Ερνστ Γιόσεφσον. Γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου 1923 στην Στοκχόλμη. Σπουδαιότερες εμφανίσεις του ήταν σε έργα του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, του Αντρέι Ταρκόφσκι και του Θεόδωρου Αγγελόπουλου. Διετέλεσε διευθυντής του βασιλικού δραματικού θεάτρου της Στοκχόλμης το διάστημα 1966 - 1975. Έχει γράψει μυθιστορήματα, μικρές ιστορίες, ποιήματα και ένα δράμα. Απεβίωσε στις 25 Φεβρουαρίου 2012.
2014 - Πάκο ντε Λουθία, Ισπανός κιθαρίστας
Ο Πάκο ντε Λουθία (Paco de Lucía, 21 Δεκεμβρίου 1947 — 25 Φεβρουαρίου 2014) ήταν Ισπανός αριστοτέχνης του φλαμένκο, κιθαρίστας και συνθέτης.
Θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες παγκοσμίως και ως ο καλύτερος κιθαρίστας στο είδος του φλαμένκο. Είχε αξιοσημείωτη δεξιοτεχνία και δύναμη στο δεξί χέρι και μπορούσε να εκτελεί εξαιρετικά γρήγορα και "καθαρά" picados.
2015 - Μπάμπης Δρόσος, Έλληνας ποδοσφαιριστής
Ο Χαράλαμπος (Μπάμπης) Δρόσος (Θησείο, 19 Μαρτίου 1927 - Αθήνα, 25 Φεβρουαρίου 2015) ήταν Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως επιθετικός.
Ο Χαράλαμπος (Μπάμπης) Δρόσος (Θησείο, 19 Μαρτίου 1927 - Αθήνα, 25 Φεβρουαρίου 2015) ήταν Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως επιθετικός.
2017 - Μπιλ Πάξτον, Αμερικανός ηθοποιός
Ο Μπιλ Πάξτον (αγγλικά: William "Bill" Paxton, 17 Μαΐου 1955 – 25 Φεβρουαρίου 2017) ήταν Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης. Συμμετείχε σε πολλές ταινίες, μεταξύ των οποίων οι ταινίες Άλιενς: Η επιστροφή (1986), Ο Κυνηγός 2 (1990), Αληθινά Ψέματα (1994), και Απόλλων 13 (1995).
Ο Πάξτον γεννήθηκε και μεγάλωσε στην περιοχή Φορτ Ουόρθ του Τέξας. Ο πατέρας του ήταν επιχειρηματίας, καθώς και ασχολούνταν περιστασιακά με την ηθοποιία. Σπούδασε στο Αμερικανικό διεθνές πανεπιστήμιο του Ρίτσμοντ στο Λονδίνο, και επιστρέφοντας στο Τέξας άρχισε να ασχολείται με το γύρισμα ταινιών μικρού μήκους μαζί με φίλους του.
Μια από τις πρώτες συμμετοχές του σε κινηματογραφικές ταινίες ήταν ο ρόλος του στην ταινία Ο Εξολοθρευτής (1984), και το 1986 ακολούθησε ο ρόλος που τον έκανε ευρύτερα γνωστό κατά τα πρώτα στάδια της σταδιοδρομίας του στο Άλιενς: Η επιστροφή για τον οποίο έλαβε το βραβείο Saturn ως καλύτερος ηθοποιός σε δευτερεύοντα ρόλο. Κατά τα επόμενα χρόνια, είχε συμμετοχές σε ταινίες υψηλού προϋπολογισμού, όπως το Αληθινά Ψέματα (1994) και το Τιτανικός (1997) του Τζέιμς Κάμερον, το Απόλλων 13 (1995), για την οποία κέρδισε το βραβείο του αμερικανικού σωματείου ηθοποιών για εξαιρετική ερμηνεία, και αρκετά αργότερα το Στα όρια του αύριο[12] (2014). Γνώρισε επιτυχία ως πρωταγωνιστής στις ταινίες Τουίστερ (1996) και Ένα Απλό Σχέδιο (1998).
Ως προς τις τηλεοπτικές εμφανίσεις του, έλαβε από 2 υποψηφιότητες για το βραβείο Έμμυ και βραβείο Satellite για την σειρά Big Love (2006–2011) στην οποία είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Υποψηφιότητα Έμμυ έλαβε επίσης για την ερμηνεία του στην τηλεοπτική σειρά Hatfields & McCoys (2012) μαζί με τον Κέβιν Κόστνερ.
Υπήρξε σκηνοθέτης μικρών ταινιών κατά την περίοδο 1980–1981, ενώ αρκετά αργότερα σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε μαζί με τον Μάθιου Μακόναχι στο μεταφυσικό θρίλερ Το Σπίτι του Τρόμου (2001), ταινία η οποία είχε θετική υποδοχή από κοινό και τους κριτικούς κινηματογράφου.
Η τελευταία ταινία στην οποία συμμετείχε ήταν το The Circle (2017).
Πέθανε στις 25 Φεβρουαρίου του 2017, μετά από επιπλοκές που ακολούθησαν εγχείρηση καρδιάς στην οποία υποβλήθηκε.
Σαν σήμερα 26 Φεβρουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 26 Φεβρουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Αγίας Ανατολής της Μάρτυρος, (Ανατολή)
Οσίου Πορφυρίου, (Πορφύριος, Πορφυρός, Πορφύρης, Πορφυρή, Πορφυρία, Πορφύρα, Πορφυρώ, Πορφυρούλα *)
Αγίου Σεβαστιανού δουκός, (Σεβαστιανός, Σεβαστίνος, Σεβαστός, Σέβος, Σέβης *)
Αγίου Φωτεινού του Μάρτυρος, (Φώτιος, Φώτης, Φωτεινός, Φώτις, Φωτεινή, Φανή, Φένια, Φώτω, Φώφη, Φωτούλα, Φαίη, Φωφώ *)
26 Φεβρουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
1531: Σε σεισμό στη Λισσαβόνα χάνουν τη ζωή τους 20-30 χιλιάδες άτομα.
1797: Η Τράπεζα της Αγγλίας εκδίδει την πρώτη λίρα.
1815: Ο Ναπολέων με 1.200 οπαδούς του ξεκινά από το νησί Έλβα, όπου ήταν εξόριστος, με προορισμό το Παρίσι για να ξαναπάρει την εξουσία.
1822: Τούρκοι επιτίθενται, λεηλατούν και καίνε την Χαλανδρίτσα Αχαΐας.
1872: Η κυβέρνηση Βούλγαρη διενεργεί εκλογές, στις οποίες κυριαρχούν η βία και η νοθεία και κερδίζει τη σχετική πλειοψηφία.
1909: Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως διαμαρτύρεται προς την Πύλη για τη συγκρότηση στην Πόλη βουλγαρικής εξαρχίας, καθώς και λαϊκού συμβουλίου.
1910: Ιδρύεται το Εργατικό Κέντρο Αθήνας από τέσσερα σωματεία: των ραφτάδων, των μαρμαρογλυπτών, των λατόμων και των τυπογράφων.
1911: Έξαψη δημιουργεί το γλωσσικό ζήτημα, καθώς συζητάτε στην Αναθεωρητική Βουλή, η γλώσσα, στην οποία θα γραφεί το νέο Σύνταγμα. Ακολουθούν φοιτητικές διαμαρτυρίες εναντίον των απόψεων του Κωστή Παλαμά, που δηλώνει κοροϊδευτικά: "Είμαι στρογγυλά και χτυπητά μαλλιαρός απολύτως".
1912: Κατεβαίνουν σε απεργία οι ανθρακωρύχοι στη Βρετανία.
1913: Έπειτα από τη νικηφόρα έκβαση των επιχειρήσεων στα Ιωάννινα, ολόκληρη η Ήπειρος, νότια και βόρεια, βρίσκεται πλέον υπό τον έλεγχο του ελληνικού στρατού.
1914: Καθελκύεται ο «Βρεταννικός», ένα από τα μεγαλύτερα υπερωκεάνια της γραμμής του Βορείου Ατλαντικού στις αρχές του 20ου αιώνα και αδελφό πλοίο του θρυλικού Τιτανικού, το οποίο βρίσκεται βυθισμένο στις ακτές της Κέας.
1914: Στις ΗΠΑ, πραγματοποιείται η πρώτη μακρινή τηλεφωνική κλήση, με υπόγεια καλώδια μεταξύ της Βοστόνης και της Ουάσινγκτον.
1915: Ορκίζεται πρωθυπουργός ο Δημήτριος Γούναρης, μετά την παραίτηση Βενιζέλου, η οποία ακολούθησε την άρνηση του βασιλιά Κωνσταντίνου να συμφωνήσει με την εισχώρηση της Ελλάδας στην Αντάντ. Η νέα Κυβέρνηση ανακοινώνει ότι, εφόσον απειληθούν τα συμφέροντα της χώρας, η Ελλάδα δεν θα διστάσει να βγει από την ουδετερότητα.
1916: Αρχίζει η θρυλική και αιματοβαμμένη μάχη του Βερντέν, στο πλαίσιο του Α Παγκοσμίου Πολέμου.
1918: Περισσότερα από 600 άτομα χάνουν τη ζωή τους, όταν καταρρέει η κερκίδα στο Χονγκ Κονγκ Jockey Club.
1919: Το Αμερικανικό Κογκρέσο ανακηρύσσει το Γκραντ Κάνιον εθνικό πάρκο.
1920: Βεβαιώνεται ότι, η Διάσκεψη του Λονδίνου θα αποφασίσει την κατακύρωση της Θράκης στην Ελλάδα, η ίδια δε διάσκεψη πρόκειται να ασχοληθεί και με τον καθορισμό των τελικών ορίων στη Μικρά Ασία, επί των ελληνικών διεκδικήσεων.
1921: Οι γερμανικές Αρχές ξεκινούν δίκη κατά του Χίτλερ και του Λούντεντορφ για το "πραξικόπημα της μπυραρίας" στο Μόναχο.
1922: Οι Πρωθυπουργοί της Βρετανίας και της Γαλλίας συμφωνούν να παρατείνουν τη συμφωνία συμμαχίας για 20 ακόμα χρόνια.
1925: Με 400 συνεχόμενες μπαλιές ο άσος του μπιλιάρδου Joe Schaefer νικά 400-0 την Erica Hagenlacher, που δεν πρόλαβε να πιάσει τη στέκα της.
1929: Η Εταιρεία Λαυρίου διακόπτει τις εργασίες της, προκαλώντας απόγνωση στους κατοίκους της πόλης.
1930: Εγκαθίσταται στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης ο πρώτος φωτεινός σηματοδότης.
1933: Παναθηναϊκός και ΑΕΚ αναδεικνύονται ισόπαλλοι 4-4 για το πρωτάθλημα Ελλάδος. Οι «πράσινοι» προηγήθηκαν 1-0, 2-1 και 4-2, αλλά οι «Ενωσίτες» κατάφεραν να ισοφαρίσουν στα τελευταία λεπτά του αγώνα.
1935: Ο Αδόλφος Χίτλερ οργανώνει τη Λουφτβάφε, την πολεμική αεροπορία του ναζιστικού Γ Ράιχ.
1936: Περίπου 1500 στρατιώτες του ιαπωνικού στρατού προχωρούν σε πραξικόπημα κατά της κυβέρνησης σκοτώνοντας πολιτικούς και καταλαμβάνοντας το κέντρο του Τόκιο.
1936: Ο Φερδινάρδος Πόρσε παρουσιάζει για πρώτη φορά το πρότζεκτ Volkswagen (το μετέπειτα γνωστό ως Σκαραβαίο).
1940: Βρετανοί ναύτες από το αντιτορπιλικό "Κόσακ" επιτίθενται σε παλιό γερμανικό τάνκερ, που πλέει σε νορβηγικά ύδατα, και απελευθερώνουν περισσότερους από 300 Βρετανούς αιχμαλώτους.
1941: Στην Ανατολική Αφρική, οι Βρετανοί καταλαμβάνουν την πρωτεύουσα της Σομαλίας, Μογκαντίσου, εκδιώκοντας τους Ιταλούς.
1942: Κερδίζει το Όσκαρ Α γυναικείου ρόλου η Τζόαν Φοντέιν για την ταινία "Suspicion", του Άλφρεντ Χίτσκοκ.
1943: Στη Γερμανία, αμερικανικά πολεμικά αεροπλάνα σφυροκοπούν τα ντοκ των Γερμανών στο Βιλχελμσχάφεν.
1944: Η εξόριστη κυβέρνηση της Πολωνίας αρνείται τη Γραμμή Κέρζον ως μελλοντικό σύνορο με την ΕΣΣΔ.
1946: Το αεροπλάνο «Lucky Lady II», Β-50, ξεκινά από το Τέξας των ΗΠΑ τον πρώτο γύρο του κόσμου χωρίς σταθμό. Με κυβερνήτη τον Τζέιμς Γκάλαχερ και πλήρωμα 14 άντρες επιστρέφει στις ΗΠΑ, στις 2 Μαρτίου μετά από 94 ώρες στον αέρα.
1951: Σύμφωνα με τροποποίηση των διατάξεων του αμερικανικού Συντάγματος, αποφασίζεται η μη παράταση της θητείας των Προέδρων των ΗΠΑ, πέραν και μιας δεύτερης -το πολύ- τετραετίας.
1952: Ο Γουίνστον Τσόρτσιλ ανακοινώνει ότι, η Βρετανία διαθέτει ατομική βόμβα.
1955: Ο GF Smith γίνεται ο πρώτος πιλότος, που σπάει το φράγμα του ήχου.
1959: Στις ΗΠΑ, η Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης πρόκειται να ταξιδέψει στην ΕΣΣΔ.
1961: Στο Μαρόκο, πεθαίνει ο βασιλιάς Μοχάμεντ Ε. Τη θέση του παίρνει ο γιος του και διάδοχος, Μουλά Χασάν, 31 ετών.
1962: Ο Γεώργιος Παπανδρέου συνεχίζει τον Ανένδοτο Αγώνα κατά της Κυβέρνησης Καραμανλή για τη βία και τη νοθεία των βουλευτικών εκλογών του 1961.
1966: Απίστευτη σφαγή στο χωριό Γκό Ντάι στο Βιετνάμ. Η μόνάδα «Τίγρης» του στρατού της Νοτίου Κορέας σκοτώνει μέσα σε μια ώρα 380 άτομα.
1968: Ιδρύεται το ΠΑΚ από τον Ανδρέα Παπανδρέου (κίνημα αντίστασης στη χούντα), με κεντρική έδρα τη Στοκχόλμη της Σουηδίας.
1969: Κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράφους η ταινία Ζήτα του σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά, με θέμα τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη και την αναζήτηση των ενόχων από τον τότε ανακριτή Χρήστο Σαρτζετάκη, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Βασίλη Βασιλικού.
1974: Στην Αιθιοπία, αντικυβερνητικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την Ασμάρα, δεύτερη σε μέγεθος πόλη.
1977: Πραγματοποιείται η πρώτη πτήση διαστημικού λεωφορείου.
1979: Οι Ερυθροί Χμερ εξαπολύουν επιθέσεις εναντίον βιετναμέζικων στρατευμάτων σε εννέα διαφορετικές περιοχές της Καμπότζης.
1980: Αίγυπτος και Ισραήλ αποκαθιστούν τις διπλωματικές τους σχέσεις, δίνοντας τέλος στη μεταξύ τους τριακονταετή εμπόλεμη διαμάχη.
1983: Ο Michael Jackson και άλμπουμ "Thriller" βρίσκονται στην πρώτη θέση του Billboard 200. Το άλμπουμ θα παραμείνει στην κορυφή για συνολικά 37 εβδομάδες. Μέχρι και σήμερα είναι το πρώτο σε πωλήσεις άλμπουμ όλων των εποχών. Την παραγωγή του άλμπουμ έκανε ο Quincy Jones. Το 1984 κέρδισε οκτώ βραβεία Grammy. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: "Thriller", "Beat It", "Billie Jean" κ.α.
1984: Αποχωρούν από το Λίβανο οι τελευταίοι Αμερικανοί πεζοναύτες μέλη της ειρηνευτικής δύναμης για τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου.
1985: Η Τίνα Τέρνερ κερδίζει δύο βραβεία Γκράμι για το τραγούδι της "Whats Love Got to Do With It?".
1990: Οι Σαντινίστας χάνουν στις πρώτες ελεύθερες εκλογές μετά την κατάληψη της εξουσίας στη Νικαράγουα. Το αριστερό κίνημα των Σαντινίστας είχε έρθει στην εξουσία μετά την εκδίωξη του δικτάτορα Αναστάσιο Σομόζα.
1991: Η Timothy John Berners-Lee παρουσιάζει τον πρώτο Web browser με την ονομασία World Wide Web.
1991: Με ραδιοφωνικό διάγγελμα ο Σαντάμ Χουσεΐν ανακοινώνει την απόσυρση του Ιρακινού στρατού από το Κουβέιτ και ουσιαστικά παραδέχεται την ήττα του στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου.
1991: Παροπλίζεται το «Βέλος», το πολεμικό πλοίο που είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στο Κίνημα του Ναυτικού κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.
1992: Στις ΗΠΑ, έξι βραβεία Γκράμι αποσπά η Νάταλι Κόουλ, με τη διασκευή του τραγουδιού «Unforgetable», που είχε ερμηνεύσει πριν από 41 χρόνια ο πατέρας της Νατ Κινγκ Κόουλ.
1993: Έξι άνθρωποι σκοτώνονται και περισσότεροι από χίλιοι τραυματίζονται από έκρηξη εκρηκτικού μηχανισμού στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου της Νέας Υόρκης, σε έναν από τους δίδυμους ουρανοξύστες. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μέχρι εκείνη τη στιγμή τρομοκρατική επίθεση επί αμερικανικού εδάφους.
1994: Στη Βρετανία, οκτώ άνθρωποι σκοτώνονται σε πυρκαγιά σε κινηματογράφο-πορνό του Λονδίνου.
1995: Για να αποφύγουν τον «εμπορικό πόλεμο», η Κίνα και οι ΗΠΑ καταλήγουν σε συμφωνία για την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων.
1995: Η παλαιότερη επενδυτική τράπεζα της Βρετανίας Barings Bank καταρρέει, όταν ένας υπάλληλός της χάνει στην αγορά παραγώγων κεφάλαια ύψους 1,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Θα αγορασθεί για 1 λίρα από την ING.
1997: Η Ρώσικη Ομοσπονδία ποδοσφαίρου επιτρέπει με απόφασή της την εισαγωγή ξένων παικτών στην πρώτη κατηγορία με σκοπό να ευθυγραμμιστεί με την υπόλοιπη Ευρώπη.
2003: Πεθαίνει ο Δημήτρης Ποταμίτης, πρωτοποριακός σκηνοθέτης, ηθοποιός και συγγραφέας θεατρικών έργων και βιβλίων για μικρούς και μεγάλους, σε ηλικία 58 ετών χτυπημένος από ανίατη ασθένεια.
2003: Οι ΗΠΑ άρουν μετά από 23 χρόνια την απαγόρευση για ταξίδια στη Λιβύη.
2004: Σκοτώνεται σε αεροπορικό δυστύχημα ο πρόεδρος των Σκοπίων Μπόρις Τραϊκόφσκι.
2014: Ιδρύθηκε το νέο κόμμα Το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1619 - Φραντσέσκο Μοροζίνι, ήταν δόγης της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας.
Ήταν γόνος της περίφημης ενετικής μεσαιωνικής οικογένειας ευγενών Μοροζίνι, από την οποία και προήλθαν πολλοί Δόγηδες, λόγιοι, στρατηγοί και ναυμάχοι.
1622 - Λουδοβίκος Μαρία Σινιστράρι, Ιταλός ιερέας και συγγραφέας
Ο Λουδοβίκος Μαρία Σινιστράρι (Ludovico Maria Sinistrari, 26 Φεβρουαρίου 1622 - 6 Μαρτίου 1701) ήταν Ιταλός ιερέας και συγγραφέας. Γεννήθηκε στο Αμένο, ένα μικρό χωριό επάνω στην ανατολική όχθη της λίμνης Όρτα της Ιταλίας. Σε ηλικία μόλις δεκαπέντε ετών ενδύεται το ράσο των Ελασσόνων Αδελφών στην Παβία. Αυτοδίδακτος, κατόρθωσε να γίνει επιφανής ιεροκήρυκας και κατόπιν καθηγητής Θεολογίας, Γεωμετρίας, Αρχιτεκτονικής, Αστρολογίας και Μαθηματικών. Από το 1667 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο.
Εκ παραλλήλου, γίνεται μέλος της Ακαδημίας των Affidatti στην Παβία—μία από τις αρχαιότερες και λαμπρότερες Ακαδημίες της Ιταλίας. Διακρίνεται ως εμπειρογνώμων ενώπιον της Αγίας Έδρας αποκαλύπτοντας τον αιρετικό Girolamo Rivarola και συμβάλλοντας στην καταδίκη του επί της πυράς.
Το 1683, στην Ρώμη, ο Σινιστράρι επιδίδεται στην μελέτη του δικαίου και ονομάζεται βοηθός του προκαθημένου των Φραγκισκανών. Το 1686 ταξιδεύει στην Αβινιόν με σκοπό να καταπολεμήσει τους εκεί Γιανσενιστές, επιστρέφει δε στην Ρώμη δύο χρόνια αργότερα.
Το 1694 τον βρίσκει εκ νέου στο Αμένο, κατόπιν στην Παβία και στο Μιλάνο, θεολόγο δίπλα στον Καρδινάλιο Caccia. Εκεί συγγράφει το πιο σημαντικό του έργο που αφορά στην εγκληματολογία.
Είχε την ευκαιρία να εκφωνήσει εξορκισμούς και να παρέμβει στο Casale Monferrato σε μία δίκη εναντίον ενός δαίμονα, ο οποίος αντιστεκόταν σε κάθε είδους παρέμβαση. Από εκείνη την περίσταση, διετείνετο ότι είχε λάβει επιστολή από τον διάβολο, την οποίαν έφερε πάντοτε επάνω του!
Ο Λουδοβίκος Μαρία Σινιστράρι απεβίωσε στις 6 Μαρτίου 1701 (79 ετών)στην οικία του, στο Μιλάνο.
1725 - Νικολά-Ζοζέφ Κυνιό, ήταν Γάλλος αξιωματικός του πυροβολικού και εφευρέτης του πρώτου ατμοκίνητου οχήματος. (γαλλικά: Nicolas-Joseph Cugnot, 26 Φεβρουαρίου 1725 – 2 Οκτωβρίου 1804)
Πειραματιζόμενος στην εφαρμογή του ατμού για τη μετακίνηση των βαρέων πυροβόλων, αρχικά με τη βοήθεια ενός δραπάνου που επεξεργαζόταν με ακρίβεια τα διάφορα μέρη του πυροβόλου εφεύρε το εξάρτημα εκείνο που θα μπορούσε να μεταφέρει την κίνηση σε τροχό, δηλαδή το έμβολο.
Έτσι το 1770 ο Κυνιό κατάφερε και δημιούργησε ουσιαστικά το πρώτο μηχανικό αυτοκίνητο (για τον ίδιον, «αυτοκινούμενο ελκυστήρα πυροβολικού»), που έλαβε και το όνομά του. Το όχημα Κυνιό ήταν ένα βαρύ τρίτροχο όχημα, βάρους 2,5 τόνων, που στο πρόσθιο μέρος του έφερε ατμολέβητα, από τον οποίο ο ατμός διοχετευόμενος με μια απλή διάταξη σε κάθετο έμβολο μετέδιδε με στρόφαλο κίνηση στον πρόσθιο τροχό. Ο ελκυστήρας αυτός κινήθηκε με ταχύτητα 3,6 χιλιόμετρα την ώρα, επί 20 λεπτά της ώρας, μεταφέροντας 4 επιβάτες. Στη συνέχεια μετά από 20 λεπτά στάση, μέχρι να επανακτήσει αρκετή πίεση μπορούσε να επαναλάβει το εγχείρημα.
Το δεύτερο σε παραγωγή όμοιο όχημα το 1771 δημιούργησε και το πρώτο αυτοκινητικό ατύχημα λόγω της μεγάλης δυσκολίας που παρουσίαζε, λόγω βάρους, στην αλλαγή πορείας.
Μετά από αυτή την επιτυχή εφεύρεση ο Βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος ΙΕ΄ απένειμε στον Κυνιό ιδιαίτερη τιμητική σύνταξη. Το πρωτότυπο αυτό όχημα εκτίθεται σήμερα στο Εθνικό Μουσείο Τεχνών στο Παρίσι.
1786 - Φρανσουά Αραγκό, Γάλλος μαθηματικός, φυσικός, αστρονόμος και πολιτικός. (François Jean Dominique Arago, 26 Φεβρουαρίου 1786 – 2 Οκτωβρίου 1853)
Ο Αραγκό γεννήθηκε στο Εσταζέλ (Estagel), ένα μικρό χωριό κοντά στο Περπινιάν, στο διοικητικό διαμέρισμα των Ανατολικών Πυρηναίων (Pyrénées-Orientales), στη Γαλλία. Είχε τρία μικρότερα αδέλφια: Ο Jean (1788 - 1836) μετανάστευσε στην Αμερική και έγινε στρατηγός του Μεξικανικού στρατού. Ο Jacques Arago (1799 - 1855) έλαβε μέρος στο εξερευνητικό ταξίδι του Λουί ντε Φρεσινέ με το πλοίο «Ουρανία» από το 1817 ως το 1821 και, επιστρέφοντας στη Γαλλία, αφοσιώθηκε στη δημοσιογραφία και το θέατρο. Ο τέταρτος αδελφός, ο Étienne Vincent (1802 - 1892), λέγεται ότι συνεργάσθηκε με τον Μπαλζάκ στο έργο «Η κληρονόμος του Birague» και από το 1822 ως το 1847 έγραψε πολλά ελαφρά θεατρικά κομμάτια, κυρίως σε συνεργασία με άλλους.
Ο Φρανσουά Αραγκό έδειχνε προφανή στρατιωτική κλίση και στάλθηκε στο δημοτικό κολέγιο του Περπινιάν, όπου άρχισε να μελετά Μαθηματικά ως προετοιμασία για τις εισαγωγικές εξετάσεις της πολυτεχνικής σχολής. Μέσα σε δυόμισυ χρόνια είχε κάνει κτήμα του όλη την εξεταστέα ύλη και ακόμα περισσότερα, και εξεταζόμενος στην Τουλούζη εξέπληξε τον εξεταστή του με τις γνώσεις του για τον Λαγκράνζ.
Ο Αραγκό είχε κατορθώσει να διαφυλάξει τα αποτελέσματα των μετρήσεών του, και η πρώτη του δουλειά μετά την επιστροφή του σπίτι του ήταν να τα καταθέσει στο Bureau des Longitudes στο Παρίσι. Ως ανταμοιβή για τις περιπέτειές του στο όνομα της Επιστήμης, εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών, στην ασυνήθιστα μικρή ηλικία των 23 ετών. Πριν κλείσει το 1809, είχε επιλεγεί από το συμβούλιο της Πολυτεχνικής Σχολής να διαδεχθεί τον Γκασπάρ Μονζ στην έδρα της Αναλυτικής Γεωμετρίας. Τον ίδιο καιρό ορίσθηκε από τον αυτοκράτορα ως ένας από τους αστρονόμους του «Βασιλικού Αστεροσκοπείου», το οποίο έγινε η κατοικία του μέχρι τον θάνατό του, και με αυτή του την ιδιότητα έδωσε την πολύ επιτυχημένη σειρά εκλαϊκευμένων διαλέξεων Αστρονομίας για το ευρύ κοινό, που κράτησε από το 1812 ως το 1845.
Το 1830 ο Αραγκό, που πάντα είχε φιλελεύθερες απόψεις, εκλέχθηκε μέλος της ομάδας των αντιπροσώπων του διαμερίσματος των Ανατολικών Πυρηναίων και χρησιμοποίησε την ευγλωττία του και τις επιστημονικές του γνώσεις σε όλα τα ζητήματα τα σχετικά με τη δημόσια εκπαίδευση, τις ανταμοιβές των εφευρετών και την ενθάρρυνση των μηχανικών και πρακτικών επιστημών. Πολλές από τις θετικότερες ενέργειες σε εθνικό επίπεδο, αυτής της εποχής, οφείλονται στη δική του υποστήριξη — όπως η επιβράβευση του Λουί-Ζακ Νταγκέρ για την εφεύρεση της Φωτογραφίας, η χρηματοδότηση της εκδόσεως των έργων του Φερμά και του Λαπλάς, η απόκτηση του μουσείου του Κλινί, η ανάπτυξη των σιδηροδρόμων και του ηλεκτρικού τηλεγράφου.
Ο Αραγκό παρέμεινε συνεπής στα δημοκρατικά του ιδεώδη μέχρι το τέλος της ζωής του. Μετά το πραξικόπημα του 1852, παρότι υπέφερε πρώτα από διαβήτη και μετά από τη Νόσο του Μπράιτ με επιπλοκή υδρωπικίας, παραιτήθηκε από τη θέση του αστρονόμου στο Bureau des Longitudes στις αρχές Μαΐου για να μην υποχρεωθεί να δώσει τον όρκο υποταγής που απαίτησε η νέα κυβέρνηση. Ο Ναπολέων Γ' έδωσε οδηγίες να μην παρενοχληθεί κατά κανένα τρόπο ο ηλικιωμένος πια Αραγκό και να είναι ελεύθερος να λέει και να κάνει ό,τι ήθελε. Ο ηγέτης αρνήθηκε να κάνει αποδεκτή την παραίτηση του Αραγκό, κάνοντας «μιαν εξαίρεση για χάρη ενός σοφού, τα έργα του οποίου είχαν προσθέσει αίγλη στη Γαλλία και του οποίου την ύπαρξη η κυβέρνηση θα λυπόταν να πικράνει.»
Το θέρος του 1853 ο Αραγκό δέχθηκε τη συμβουλή των γιατρών του να δοκιμάσει την επίδραση του αέρα της γενέτειράς του και ξεκίνησε για τα Ανατολικά Πυρηναία, αλλά αυτό αποδείχθηκε αναποτελεσματικό και πέθανε στο Παρίσι. Ο τάφος του βρίσκεται στο περίφημο κοιμητήριο Περ Λασέζ στο Παρίσι.
Ο κρατήρας Αραγκό στον πλανήτη Άρη και ο κρατήρας Αραγκό στη Σελήνη, καθώς και ένας από τους Δακτυλίους του Ποσειδώνα, ονομάσθηκαν έτσι προς τιμή του. (el.wikipedia.org)
1808 - Ονορέ Ντωμιέ, Γάλλος ζωγράφος, εικονογράφος και γλύπτης. (Honoré Daumier, 26 Φεβρουαρίου 1808 - 10 Φεβρουαρίου 1879)
Ο Ονορέ Ντωμιέ γεννήθηκε στο Παρίσι και ήταν γιος άπορου λογοτέχνη. Από την παιδική του ηλικία ήταν πολύ συναισθηματικός, ευσυγκίνητος καθώς και είχε αρκετά συναισθήματα αλληλεγγύης για του αδικημένους της κοινωνίας του, για αυτόν το λόγο τα περισσότερα έργα του έχουν να κάνουν με αυτό το θέμα.
Ο Ντωμιέ παρουσιάζει στα έργα του τόπους και στιγμές τις καθημερινής ζωής ενός ταπεινού και φτωχού κόσμου όμως με ζωτική φλόγα. Ζωγραφίζει “κοντόχοντρες” φιγούρες με έντονα τα σημάδια της κούρασης στο πρόσωπο τους και ρούχα με ξεθωριασμένα χρώματα. Αναφέρεται στους εργάτες του Παρισιού αλλά και ολόκληρης της Γαλλίας. Μέσα από τα έργα του διακρίνεται μια αλληλεγγύη και βαθιά ανθρώπινα συναισθήματα για όσους υπέφεραν από κοινωνική αδικία και δυστυχία. Η κοινωνική του ευαισθησία είναι έντονη στου πίνακες του είτε σαν ζωγράφος του πονεμένου λάου, είτε σαν σκληρός γελοιογράφος τις κυρίαρχης αστικής τάξης. Επιπλέον, ήταν παρατηρητικός, διεισδυτικός με έντονη κριτική ματιά στην υπάρχουσα κοινωνική πραγματικότητα. Αξίζει να αναφερθεί ότι ήταν από του πρώτους γελοιογράφους τις εποχής του. Στις γελοιογραφίες του χλευάζει με άγριο τρόπο τα αξιώματα και την έπαρση δίνοντας ξεκάθαρο μήνυμα υποστήριξης των ανθρώπινων δικαιωμάτων και ηθικών αξιών.
1842 - Καμίγ Φλαμμαριόν, Γάλλος αστρονόμος, συγγραφέας και μεγάλος εκλαϊκευτής της επιστήμης του. (Camille Flammarion, 26 Φεβρουαρίου 1842 – 3 Ιουνίου 1925)
Ο Φλαμμαριόν γεννήθηκε στο χωριό Μοντινύ λε-Ρουά (Montigny le-Roi), κοντά στη Λανγκρ (Langres) της Γαλλίας (περιοχή Ω-Μαρν (Haute-Marne)), ο πρωτότοκος γιος μιας οικογένειας με 4 παιδιά. «Είμαι γιος αγροτών, αληθινό παιδί της Φύσης», γράφει στην αυτοβιογραφία του, πράγμα που δικαιολογεί την αγάπη του για τη Φύση και κατ' επέκταση και για τις φυσικές επιστήμες.
Την πρώτη επαφή με αστρονομικό φαινόμενο την είχε στην έκλειψη Ηλίου της 9ης Οκτωβρίου 1847. Αργότερα, παρατήρησε μία άλλη μερική έκλειψη Ηλίου (28 Ιουλίου 1851) με μαυρισμένο από καπνό γυαλί. Ενθουσιάστηκε, κι όταν ο δάσκαλός του στο σχολείο του εξήγησε το φαινόμενο ο ενθουσιασμός μετατράπηκε σε βαθύ θαυμασμό. Από τότε άρχισε να ασχολείται με την Αστρονομία. Το 1853 παρατήρησε έναν κομήτη και σχεδίασε την ουρά του.
Από το 1867 ως τον θάνατό του, ο Φλαμμαριόν παρουσίασε 60 ανακοινώσεις στη Γαλλική Ακαδημία, καλύπτοντας πολλούς κλάδους της Αστρονομίας. Μεγάλο μέρος των μελετών του παρουσιάσθηκε στο εννεάτομο έργο του Αστρονομικές μελέτες. Το 1880 κυκλοφόρησε η «Λαϊκή Αστρονομία» (Astronomie Populaire), που επισκίασε με την τεράστια επιτυχία της όλα τα άλλα έργα του. Η έκδοση ήταν πραγματικά «λαϊκή», αφού ήταν πολύ φθηνή (10 λεπτά του φράγκου), και πούλησε ένα εκατομμύριο αντίτυπα. Το επόμενο έτος (1881) το βιβλίο του Τα άστρα και τα αξιοπερίεργα του ουρανού απευθυνόταν σε όσους ήθελαν να μάθουν περισσότερα για τον ουρανό και την αστρονομική παρατήρηση. Για τους αρχάριους κυκλοφόρησε μια σύνοψη, τη Μικρή Περιγραφική Αστρονομία.
Το 1882 ο Φλαμμαριόν ίδρυσε το περιοδικό L'Astronomie, που εκδίδεται μέχρι σήμερα και ήταν, μετά τη «Λαϊκή Αστρονομία», ο μεγαλύτερος σταθμός για την εκλαΐκευση της επιστήμης αυτής στο ευρύ κοινό που πραγματικά ενδιαφερόταν για αυτή. Στη συνέχεια ίδρυσε τη Γαλλική Αστρονομική Εταιρεία (Société Astronomique de France, SAF), της οποίας υπήρξε ο πρώτος πρόεδρος.
Συνολικά συνέγραψε πάνω από 50 βιβλία, τόσο εκλαϊκευτικά επιστημονικά όσο και φιλοσοφικά δοκίμια, ακόμα και μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας, όπως Το τέλος του κόσμου, όπου εξιστορεί την πορεία και τον θάνατο της ανθρωπότητας μετά από 10 εκατομμύρια χρόνια, προβλέπει την τηλεόραση, την ηλιακή ενέργεια, την Ευρωπαϊκή Ένωση, κ.ά.. Υπήρξε ο πρώτος που πρότεινε τα ονόματα Τρίτων και Αμάλθεια για τους δορυφόρους αυτούς του Ποσειδώνα και του Δία.
Σήμερα η μνήμη του Φλαμμαριόν ζει κυρίως μέσα από τα εκλαϊκευτικά του έργα. Αλλά υπήρξε και ένας παραγωγικότατος ερευνητής επιστήμονας. Ο Roger des Varennes έγραψε:
«Από όλους τους αστρονόμους του 19ου αιώνα ο Φλαμμαριόν είχε τις πιο πρωτότυπες ιδέες. Και φυσικά δεν αναφέρομαι στα βιβλία του, αλλά στις επιστημονικές εργασίες του και τις ανακοινώσεις στην Ακαδημία των Επιστημών. Δημοσίευε 11 εργασίες κάθε χρόνο κατά μέσο όρο κι έτσι ο Αραγκό, ο Λεβεριέ, κ.ά. έρχονται μετά απ' αυτόν.»
Ο Φλαμμαριόν, στην προσπάθειά του να ανιχνεύσει το μυστήριο του θανάτου, ασχολήθηκε και με τον πνευματισμό και γενικότερα με το πρόβλημα της μεταθανάτιας ζωής. Διαβάζοντας τυχαία ήδη το 1861 το Βιβλίο των πνευμάτων του πατέρα του πνευματισμού Αλλάν Καρντέκ εντυπωσιάστηκε και επικοινώνησε με τον συγγραφέα. Παρακολούθησε πολλά πειράματα του Καρντέκ με τραπέζια που μετακινούνταν από μόνα τους, κλπ.. Αντέδρασε όμως στην ερμηνεία του ότι ήταν έργο πνευμάτων των νεκρών, και ήταν βέβαιος ότι επρόκειτο για «μια διάχυτη φυσική δύναμη, που είναι ακόμα άγνωστη και ο άνθρωπος διαθέτει μέσα του, ως έκφραση της ασυνείδητης θέλησής του», όπως αναφέρει στην ογκώδη (600 σελίδων) εργασία που έγραψε για τα πνευματιστικά φαινόμενα, το Οι άγνωστες φυσικές δυνάμεις (1906). Επεχείρησε να εξηγήσει έτσι και τις εμφανίσεις φαντασμάτων.
Στα πλαίσια των σχετικών ερευνών του, ο Φλαμμαριόν με αγγελίες στις εφημερίδες ζήτησε από καθένα που είχε κάποια «μεταφυσική εμπειρία» να του γράψει γι' αυτή. Υπομονετικά, διάβασε τις χιλιάδες επιστολές που έλαβε και ξεχώρισε όσες μαρτυρίες πίστευε πως ήταν αξιόπιστες, τις οποίες έλεγξε εξονυχιστικά. Στο βιβλίο του Το άγνωστο και οι ψυχικές δυνάμεις παραθέτει δεκάδες επιστολές με εμπειρίες υπνωτισμού, τηλεπάθειας, και άλλων παραψυχολογικών φαινομένων. Ωστόσο, διατήρησε μέσα του και τη φλόγα της αμφιβολίας: όταν έκανε αυτές τις έρευνες έχασε έναν αγαπητό φίλο που του είχε υποσχεθεί ότι θα ερχόταν σε μεταθανάτια επικοινωνία μαζί του, «αλλά δεν έλαβα από αυτόν την παραμικρή εκδήλωση» γράφει ο Φλαμμαριόν στην αυτοβιογραφία του.
Στα νιάτα του ο Φλαμμαριόν απέρριπτε οποιαδήποτε υπερφυσική ύπαρξη. Στη συνέχεια πίστεψε στην ύπαρξη της ανθρώπινης ψυχής. Ο Θεός, κατά τη γνώμη του, κυβερνά τη Φύση, δρα ως ευεργετική βούληση αδιάφορη για τις ανθρώπινες περιπέτειες και ενδιαφέρεται για τη διαιώνιση της ζωής. Η ψυχή επιβιώνει μετά τον θάνατο του σώματος. Στο προαναφερθέν μυθιστόρημα του Φλαμμαριόν Το τέλος του κόσμου περιέχεται και η φιλοσοφική του θεώρηση για τον κόσμο, μια «αστρονομική φιλοσοφία».
1920 - Μίνως Αργυράκης, ήταν Έλληνας ζωγράφος, σκιτσογράφος και σκηνογράφος του θεάτρου.
Έλαβε μαθήματα ζωγραφικής από τον Γιάννη Τσαρούχη, που ήταν προσωπικός του φίλος. Ο ίδιος επίσης ισχυρίζονταν πως υπήρξε μαθητής του Κόντογλου, του Θεόφιλου και του Παρθένη. Έκανε παρέα με άλλους πολύ γνωστούς συνομήλικούς του, όπως ο Γιάννης Μόραλης, ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Νίκος Γκάτσος.
1920 - Ζιζέλ Πράσινος, ήταν Γαλλίδα συγγραφέας και ποιήτρια ελληνικής καταγωγής που συνδέθηκε με το σουρεαλιστικό κίνημα. (γαλλικά: Gisèle Prassinos, 26 Φεβρουαρίου 1920 - 15 Νοεμβρίου 2015)
Γεννήθηκε το 1920 στην Κωνσταντινούπολη και μετανάστευσε με την οικογένειά της στην Γαλλία στην ηλικία των δύο χρόνων. Υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες σχετικά με τη ζωή της. Ο αδερφός της, Μάριο Πράσινος ήταν Γάλλος καλλιτέχνης και εικονογράφος. Ο πατέρας της διηύθυνε το περιοδικό «Λόγος» στην Κωνσταντινούπολη. Ο άντρας της, Πέτρος Φρυδάς μετέφρασε στα γαλλικά Καζαντζάκη.
Το 1934, ο αδερφός της Μάριο Πράσινος, παρουσίασε την δεκατετράχρονη αδερφή του στους σουρεαλιστές. Οι σουρεαλιστές ενθουσιάστηκαν μαζί της και εκτίμησαν τα γραπτά της ως πρόσθετα αποδεικτικά στοιχεία για ότι η αυτόματη γραφή εισπράττει από το ασυνείδητο. Ο Αντρέ Μπρετόν μάλιστα την σύγκρινε με το σουρεαλιστικό ιδεώδες της «γυναίκας-παιδί» (femme-enfant). Την ίδια χρονιά έγιναν και οι πρώτες της δημοσιεύσεις. Στο γαλλικό σουρεαλιστικό περιοδικό «Μινώταυρος» και στο Βελγικό «Έγγραφα 34». Το πρώτο της βιβλίο «Η Αρθριτική Ακρίδα» δημοσιεύτηκε ένα χρόνο αργότερα, το 1935, με πρόλογο του Πωλ Ελυάρ και φωτογραφία του Μαν Ρέυ. Ήταν μία από τις γυναίκες που ο Αντρέ Μπρετόν συμπεριέλαβε στο βιβλίο του «Η ανθολογία του μαύρου Χιούμορ».
Η Ζιζέλ Πράσινος συνέχισε να γράφει ιστορίες, ποιήματα και μυθιστορήματα και μετά την απομάκρυνσή της από τον σουρεαλισμό.
1926 - Γκύντερ Άσσερ, Γερμανός καθηγητής της Λογικής και των Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Γκράιφσβαλντ. (Günter Asser, Βερολίνο, 26 Φεβρουαρίου 1926 – 23 Μαρτίου 2015)
Συνέγραψε πολυάριθμα έργα για φιλοσόφους και μαθηματικούς ενώ ο ίδιος εργάσθηκε πάνω στην Θεωρία υπολογισιμότητας.
Το 1954 ξεκίνησε μαζί με τον Καρλ Σρέτερ (Karl Schröter) το περιοδικό Zeitschrift für Mathematische Logik und Grundlagen der Mathematik το οποίο αργότερα έγινε το Mathematical Logic Quarterly.
1926 - Νίκος Καχτίτσης, ήταν Έλληνας πεζογράφος της μεταπολεμικής γενιάς, ο οποίος έζησε για μεγάλο διάστημα και δημιούργησε στο Μόντρεαλ του Καναδά. (Γαστούνη Ηλείας, 26 Φεβρουαρίου 1926 - Πάτρα, 25 Μαΐου 1970)
Ο Νίκος Καχτίτσης γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1926 στη Γαστούνη του νομού Ηλείας, δευτερότοκος και πέμπτο από τα έξι παιδιά του Θωμά και της Μελπομένης Καχτίτση (το γένος Λογοθέτη, με καταγωγή από τη Ζάκυνθο). Ο πατέρας του, με καταγωγή από την Ήπειρο (Κόνιτσα), ήταν σιδηροδρομικός των ΣΠΑΠ (Σιδηρόδρομοι Πειραιώς—Αθηνών—Πελοποννήσου) και την περίοδο εκείνη υπηρετούσε στη Γαστούνη. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Μανωλάδα, το Ναύπλιο και την Πάτρα.
Από το 1931 μέχρι το 1935 φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Βάρδας (κωμόπολης και σιδηροδρομικού κόμβου κοντά στη Μανωλάδα Ηλείας). Τον Σεπτέμβριο του 1935 ο πατέρας του μετατέθηκε στο Ναύπλιο, τόπο διαμονής της οικογένειας μέχρι το καλοκαίρι του 1940, οπότε και μετακόμισε πάλι στη Βάρδα, διατηρώντας ωστόσο δεύτερη κατοικία στην Πάτρα στην οποία εγκαταστάθηκε ο Καχτίτσης. Τον Σεπτέμβριο 1940 γράφτηκε στην Δ΄ τάξη του Α΄ Γυμνασίου Αρρένων Πατρών. Το 1942 γνωρίστηκε και κατόπιν ανέπτυξε στενή φιλία με τον κατά ένα χρόνο μεγαλύτερό του Ντίνο Ηλιόπουλο, γιο του τότε Γυμνασιάρχη.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ο Καχτίτσης και ορισμένοι συμμαθητές και φίλοι του αποφάσισαν να εκδώσουν, σε χειρόγραφη μορφή, ένα λογοτεχνικό περιοδικό με πατριωτικό περιεχόμενο, τη Μέλισσα. Ο Καχτίτσης καλλιγράφησε ιδιοχείρως τα πρώτα τέσσερα αντίτυπα που κυκλοφόρησαν χέρι χέρι μεταξύ 15 και 20 Μαρτίου 1943. Η έκδοση αναστάλθηκε ύστερα από ανώνυμες απειλές. Παρότι ο Καχτίτσης δεν εντάχθηκε σε άλλη οργάνωση, εντούτοις λίγο πριν την απελευθέρωση της Πάτρας από τον ΕΛΑΣ, στις 4 Οκτωβρίου 1944, συνελήφθη και κρατήθηκε από τα Τάγματα Ασφαλείας, επειδή διατηρούσε αλληλογραφία με τον Λάκη Μπαζό, στενό του φίλο και μέλος της ΕΠΟΝ.
Τον Φεβρουάριο και Μάρτιο 1945, εξέδωσε στην Πάτρα με τον Λ. Μπαζό και φίλους από τη Μέλισσα, το περιοδικό Νέος Ρυθμός, όπου δημοσίευσε κείμενα με διάφορα ψευδώνυμα. Η έκδοση αναστάλθηκε ύστερα από δύο τεύχη και ενώ το τρίτο τεύχος ήταν έτοιμο, εξαιτίας των αντιδράσεων που προκάλεσε η δημοσίευση νεκρολογίας για τον Γληνό σε συντηρητικούς κύκλους της Πάτρας, στο κλίμα της εποχής μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας.
Μετά την απελευθέρωση εργάστηκε στη Γραμματεία της «Αγγλικής Υπηρεσίας Πληροφοριών» και κατόπιν δίδαξε στο Παράρτημα Πατρών της Βρετανικής Ακαδημίας. Κλήθηκε να υπηρετήσει τη θητεία του στις 24 Μαρτίου 1949, ενώ ο Εμφύλιος συνεχιζόταν. Τον Σεπτέμβριο 1949, μετά τη λήξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων, μετατέθηκε στην Ήπειρο, στην περιοχή της Μουργκάνας, όπου έγραψε στα αγγλικά δεκατέσσερα ποιήματα υπό τον τίτλο Vulnerable Point. Απολύθηκε από τον Ελληνικό Στρατό στις 21 Ιουλίου 1952 με τον βαθμό του εφέδρου ανθυπολοχαγού.
Από τον Ιανουάριο του 1953 ως τον Απρίλιο του 1955, εργάστηκε ως λογιστής στη βρετανική εταιρεία Paterson, Zochonis & Co Ltd. στην Ντουάλα του Γαλλικού Καμερούν. Κατά την περίοδο αυτή έγραψε αφιλοκερδώς πολλές ανταποκρίσεις για την αθηναϊκή εφημερίδα Ελευθερία. Με την επιστροφή του στην Αθήνα, προσπάθησε να βρει δουλειά ως συντάκτης στην ίδια εφημερίδα, αλλά χωρίς επιτυχία.
Το 1956 έλαβε πρόσκληση από τη Θάλεια Τσαπουλάρη (ημερομηνία αποδημίας 12 Μαΐου 2014, Μόντρεαλ) να μεταβεί στον Καναδά ως επίσημος μνηστήρας της. Το καλοκαίρι του 1956, πήγε στην Αγγλία, από όπου αναχώρησε με υπερωκεάνιο για το Μόντρεαλ. Στις 27 Οκτωβρίου του ίδιου έτους νυμφεύτηκε τη Θάλεια στο Μόντρεαλ, με κουμπάρο τον νεανικό του φίλο Ντίνο Ηλιόπουλο.
Στο Μόντρεαλ βιοπορίστηκε με ποικίλες εργασίες: κατ' οίκον διδασκαλία αγγλικών και γαλλικών σε ομογενείς, υπάλληλος ταξιδιωτικού πρακτορείου και επίσημος δικαστικός διερμηνέας, εργασία που αποτέλεσε την κύρια πηγή εσόδων του. Το 1962 γεννήθηκε ο γιος του Θωμάς-Κωνσταντίνος.
Με την κήρυξη του στρατιωτικού καθεστώτος την 21η Απριλίου 1967, ακολουθώντας την στάση πολλών Ελλήνων συγγραφέων, ο Καχτίτσης έπαψε να τυπώνει κείμενα στην ελληνική γλώσσα. Εξαίρεση στον κανόνα η υπό τη διακριτική επωνυμία «Λωτοφάγος» έκδοση τον Δεκέμβριο του 1967 του Ήρωα της Γάνδης, η εκτύπωση του οποίου είχε ξεκινήσει στις αρχές του έτους στον Πύργο και διακόπηκε τέλη Απριλίου. Τον Μάιο του 1968 ως εκδότης πλέον τύπωσε τις Πρόκες του Γ. Δανιήλ και υπό την ίδια διακριτική επωνυμία.
Το καλοκαίρι του 1968 εγκατέστησε στο υπόγειο του σπιτιού του ένα χειροκίνητο πιεστήριο και τύπωσε υπό τη διακριτική επωνυμία «Anthelion Press» στην αγγλική γλώσσα κείμενα δικά του, του Ε. Χ. Γονατά και άλλων καθώς και τρία αντιδικτατορικά τομίδια. Άνθρωπος διηνεκώς κατεχόμενος από φοβίες και λόγω της ημιεπίσημης θέσης του ως δικαστικού διερμηνέως εξέδωσε τις ανωτέρω εκδόσεις ανωνύμως. Παράλληλα δημοσίευσε με ψευδώνυμο σειρά άρθρων στο Ελληνοκαναδικό Βήμα στα οποία λαμβάνει σαφή θέση κατά της Δικτατορίας.
Την άνοιξη του 1970 προσβλήθηκε από οξεία λευχαιμία. Στις 17 Μαΐου έφτασε στην Αθήνα και την επομένη στην Πάτρα. Δύο ημέρες πριν πεθάνει εισήχθη στο Νοσοκομείο της Πάτρας όπου και εξέπνευσε στις 25 Μαΐου 1970. Ενταφιάστηκε στις 26 Μαΐου το απόγευμα σε οικογενειακό τάφο στο Α΄ Νεκροταφείου Πατρών.
1928 - Αριέλ Σαρόν, ήταν Ισραηλινός πολιτικός και πρώην στρατηγός, που χρημάτισε 11ος Πρωθυπουργός του Ισραήλ. (γεννημένος ως Αριέλ Σάινερμαν, στις 26 Φεβρουαρίου 1928, πέθανε στις 11 Ιανουαρίου 2014).
Υπήρξε διοικητής στον ισραηλινό στρατό (Τζαχάλ) από τη σύστασή του το 1948. Συμμετείχε στον πόλεμο της Ανεξαρτησίας του 1948, τη σφαγή στην Κίμπια το 1953, στον πόλεμο του Σουέζ το 1956, τον πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967 και τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973.
Μετά τη συνταξιοδότησή του από το στρατό, εντάχθηκε στο ακροδεξιό κόμμα Λικούντ, υπηρετώντας σε αρκετά υπουργικά πόστα στις κυβερνήσεις του κόμματος τις περιόδους 1977-1992 και 1996-1999. Κατά την περίοδο του Πολέμου του Λιβάνου του 1982, από την θέση του υπουργού Άμυνας της Κυβέρνησης Μπεγκίν, διέταξε την προώθηση του Ισραηλινού Στρατού μέχρι την Βηρυτό, ενώ κατηγορήθηκε επίσημα, με βάση την έκθεση της Επιτροπής Kahan, ως «προσωπικά υπεύθυνος» για τα γεγονότα της Σφαγής της Σάμπρα και της Σατίλα, καθώς δεν έλαβε υπόψιν την προοπτική αιματοχυσίας από τους φαλαγγίτες στα στρατόπεδα προσφύγων, ούτε παρεμπόδισε την εισβολή τους.
Το 2000, έγινε αρχηγός του Λικούντ, υπηρετώντας ως Πρωθυπουργός του Ισραήλ από το 2001 έως τις αρχές Ιανουαρίου του 2006, όταν και υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία, η οποία τον άφησε σε κατάσταση φυτού μέχρι τον θάνατό του. Πέθανε στις 11 Ιανουαρίου 2014.
1932 - Τζόνι Κας, ήταν Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός, ηθοποιός και συγγραφέας.
Θεωρείται ένας από τους πιο επιδραστικούς μουσικούς του 20ού αιώνα. Έμεινε στην ιστορία σαν λαϊκός τραγουδιστής της κάντρι.
1938 - Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ήταν Κύπριος αγωνιστής.
Σε ηλικία 17 χρόνων, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης εγκατέλειψε το σχολείο και εντάχθηκε στις αντάρτικες ομάδες της ΕΟΚΑ.
1945 - Γιάννης Ιωαννίδης, είναι Έλληνας πρώην καλαθοσφαιριστής, προπονητής και πολιτικός. Αναγνωρίζεται ως ένας από τους κορυφαίους προπονητές στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ: συνολικά κατέκτησε 12 πρωταθλήματα και 6 κύπελλα.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 26 Φεβρουαρίου 1945. Ο πατέρας του, Δημήτριος, και η μητέρα του, Ελένη (το γένος Τσορλίνη), κατάγονται από την ιστορική Γευγελή.
Μεγάλη του αγάπη είναι το μπάσκετ με το οποίο ασχολήθηκε από τα παιδικά του χρόνια με αποτέλεσμα στα 15 του να αγωνίζεται βασικός στην ομάδα του Άρη. Η θέση του ήταν πλέι μέικερ. Ο Γιάννης Ιωαννίδης είναι επίσης πτυχιούχος Γεωπονικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και έχει εργασθεί ως γεωπόνος στην Αγροτική Τράπεζα.
Γνώρισε μεγάλη επιτυχία στη θέση του προπονητή, έχοντας θητεύσει στους Άρη, Λάρισα, Ολυμπιακό, ΑΕΚ, αλλά και στην εθνική ομάδα. Κατέκτησε συνολικά 18 τίτλους, με τον Άρη και τον Ολυμπιακό. Αναλυτικά:
12 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 8 με τον Άρη (1979, 1983, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990) και 4 με τον Ολυμπιακό (1993, 1994, 1995, 1996).
6 Κύπελλα Ελλάδας: 5 με τον Άρη (1985, 1987, 1988, 1989, 1990) και 1 με τον Ολυμπιακό (1994).
Επίσης κατέκτησε 3 φορές τη δεύτερη θέση στο Πρωτάθλημα Ελλάδας (Άρης το 1984, Ολυμπιακός το 1992 και ΑΕΚ το 1997), ενώ υπήρξε 2 φορές φιναλίστ του Κυπέλλου Ελλάδας (Άρης το 1984 και ΑΕΚ το 1998).
Στην πολιτική, υπήρξε βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας από το 2004 μέχρι το 2015 και διετέλεσε δύο φορές υφυπουργός Αθλητισμού: από το Σεπτέμβριο του 2007 ως τον Οκτώβριο του 2009 (αυτοδύναμη κυβέρνηση ΝΔ) και από τον Ιούνιο του 2012 ως τον Ιούνιο του 2013 (συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ).
1945 - Χριστιάνα Σουρβίνου-Ίνγουντ, ήταν πανεπιστημιακός στον τομέα της αρχαιοελληνικής θρησκείας και μια από τις πιο σημαίνουσες Ελληνίστριες. (26 Φεβρουαρίου 1945 - 19 Μαΐου 2007)
Γεννήθηκε στο Βόλο, το 1945, αλλά μεγάλωσε στην Κέρκυρα. Σπούδασε στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, και ξεκίνησε την έρευνα της στη Μυκηνολογία στη Ρώμη και αργότερα στην Αθήνα. Αποφοίτησε από την Οξφόρδη το 1973 με διδακτορικό δίπλωμα στο Μινωικό πολιτισμό και τη Μυκηναϊκή πίστη στη μετά θάνατον ζωή. Υπήρξε λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ (1976-78), και επιβλέπων συνεργάτις στο Πανεπιστημιακό Κολλέγιο της Οξφόρδης (1990-95). Ακόμη, εργάστηκε ως μελετήτρια Κλασικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ (1995-98).
Σύμφωνα με το Τμήμα Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Ρέντινγκ, η αναγνωρισμένη υπεροχή της Σουρβινού-Ίνγουντ στις σπουδές της Ελληνικής θρησκείας είχε μια διαρκή συμβολή στην έρευνα του Τμήματος, και το πεδίο αυτό παραμένει έως και σήμερα ένα από τα δυνατά του σημεία.
1946 - Μανώλης Μητσιάς, είναι Έλληνας τραγουδιστής με σημαντική καλλιτεχνική παρουσία στο λαϊκό, και έντεχνο τραγούδι. Γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1946 στα Δουμπιά Χαλκιδικής.
Από παιδί ασχολήθηκε με βυζαντινούς ύμνους και παραδοσιακή μουσική, ενώ διετέλεσε ψάλτης. Αργότερα βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη για σπουδές κι εκεί έγινε μέλος της χορωδίας της Λέσχης Γραμμάτων και Τεχνών Βορείου Ελλάδος, ενώ παράλληλα δημιούργησε μία μπουάτ στην οποία και ξεκίνησε την πορεία του στο τραγούδι. Η πρώτη του δισκογραφική δουλειά έγινε το 1969, με πρώτη του επιτυχία το τραγούδι Στην Ελευσίνα μια φορά.
Συνεργασίες
Στη σαραντάχρονη καριέρα του έχει συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους κορυφαίους Έλληνες συνθέτες Δήμο Μούτση, Λουκιανό Κηλαηδόνη, Μάνο Χατζιδάκι, Χρήστο Λεοντή, Άκη Πάνου, Λίνο Κόκοτο, Σταύρο Ξαρχάκο, Βασίλη Τσιτσάνη, Μάριο Τόκα, Θάνο Μικρούτσικο, Γιάννη Μαρκόπουλο, Χρήστο Νικολόπουλο, Ηλία Ανδριόπουλο, Γιώργο Χατζηνάσιο, Γιάννη Σπανό, Σταμάτη Κραουνάκη, Σταμάτη Σπανουδάκη κλπ.) Την δεκαετία του '90 και συγκεκριμένα το 1994 συνεργάστηκε για πρώτη φορά και με τον Μίκη Θεοδωράκη, έχει τραγουδήσει στίχους και ποίηση των Γιώργου Σεφέρη, Νίκου Γκάτσου, Μανώλη Αναγνωστάκη, Λευτέρη Παπαδόπουλου, Μάνου Ελευθερίου, Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, Λίνας Νικολακοπούλου κλπ., ενώ ερμήνευσε και έργα του Ισπανού ποιητή Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Έχει συνεργαστεί ακόμα με κορυφαίους ερμηνευτές Μαρία Φαραντούρη, Δήμητρα Γαλάνη, Βίκυ Μοσχολιού, Μπάμπης Στόκας, Νένα Βενετσάνου, Κώστας Μακεδόνας κ.α.
Έχει εμφανιστεί για συναυλίες σε ολόκληρη την Ελλάδα και την Κύπρο, ενώ τραγούδησε και για τους Έλληνες του εξωτερικού (Νέα Υόρκη, Λονδίνο και αλλού). Το καλοκαίρι του 2009, γιόρτασε τα 40 χρόνια της παρουσίας του στο ελληνικό τραγούδι.
Δισκογραφικά έχει ηχογραφήσει περισσότερους από 35 προσωπικούς δίσκους, ενώ έχει συμμετάσχει και σε δισκογραφικές δουλειές άλλων καλλιτεχνών.
Προσωπική ιστοσελίδα: http://www.manolismitsias.gr/
1954 - Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, Τούρκος πολιτικός
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (τουρκ. Recep Tayyip Erdoğan, Κωνσταντινούπολη, 26 Φεβρουαρίου 1954) είναι Τούρκος πολιτικός, πρόεδρος της Τουρκίας από τον Αύγουστο του 2014. Διετέλεσε επίσης πρωθυπουργός της χώρας από το 2003 έως το 2014, για τρεις συνεχόμενες θητείες, ενώ υπηρέτησε και ως δήμαρχος Κωνσταντινούπολης (1994 - 1998). Υπήρξε ο ιδρυτής και πρώτος αρχηγός του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Με τη νίκη του στις προεδρικές εκλογές τον Αύγουστο του 2014 ο Ερντογάν έγινε ο πρώτος Τούρκος πρόεδρος που εκλέχθηκε από το λαό.
Ο Ερντογάν είναι γνωστός για τις συντηρητικές του θέσεις στο θέμα των σχέσεων Κράτους και Ισλαμικής θρησκείας, οι οποίες οδήγησαν στις αιματηρές διαδηλώσεις στην Τουρκία το 2013, την υιοθέτηση των θέσεων του Νέο-Οθωμανισμού στην εξωτερική πολιτική, τη σύγκρουσή του με τον Στρατό της χώρας και την αναπτυξιακή του οικονομική πολιτική, που τον βοήθησε να έχει μια άνετη πολιτική επικράτηση στις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Επί των ημερών του η Τουρκία ξεκίνησε τις διαπραγματεύσεις για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, 45 χρόνια μετά το πρώτο αίτημα της για αυτό.
1956 - Μίλαν Μπάμπιτς, Σέρβος πολιτικός
Ο Μίλαν Μπάμπιτς (Милан Бабић, 26 Φεβρουαρίου 1956 - 5 Μαρτίου 2006) ήταν Σέρβος πολιτικός.
Γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1956. Ήταν οδοντίατρος στο επάγγελμα και είχε διατελέσει δήμαρχος του Κνιν (Knin). Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στη Γιουγκοσλαβία είχε ανακηρυχθεί πρόεδρος της δημοκρατίας της σερβικής Κράινα. Μετά το τέλος του πολέμου καταδικάστηκε από το διεθνές ποινικό δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία σε 13 χρόνια φυλάκιση, για εγκλήματα πολέμου στην Κροατία κατά τη διάρκεια των ετών 1991-1995. Αυτοκτόνησε στη φυλακή στις 5 Μαρτίου 2006.
1956 - Μισέλ Ουελμπέκ, ίναι σύγχρονος Γάλλος συγγραφέας, τιμημένος με το Βραβείο Γκονκούρ (2010). (Michel Houellebecq, 26 Φεβρουαρίου 1956)
Γεννήθηκε στην υπερπόντιο Γαλλία, και συγκεκριμένα στο νησί Ρεϊνιόν του Ινδικού Ωκεανού, στις 26 Φεβρουαρίου 1956. Γονείς του ήταν η Λυσί Σεκαλντί (Lucie Ceccaldi), Γαλλίδα γιατρίνα κορσικανικής καταγωγής γεννημένη στην Αλγερία, και ο δάσκαλος του σκι και οδηγός ορειβασίας Ρενέ Τομά (René Thomas). Ο Μισέλ ακολούθησε θετικές σπουδές και εργάστηκε στο Παρίσι στον τομέα της πληροφορικής. Το 1994 δημοσιεύθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα, το Extension du domaine de la lutte (μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον Αλέξη Εμμανουήλ υπό τον τίτλο Η επέκταση του πεδίου της πάλης). Το βιβλίο, που δεν είχαν δεχθεί να εκδώσουν μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι, διαδόθηκε από στόμα σε στόμα και ο συγγραφέας του έγινε γνωστός.
Το δεύτερο μυθιστόρημά του Les Particules élementaires («Τα στοιχειώδη σωματίδια»), που εκδόθηκε το 1998, του έφερε διακρίσεις και αναγνώριση. Με το τρίτο του μυθιστόρημα Plateforme, που εκδόθηκε το 2001, κέρδισε πλατιά φήμη διεθνώς, αλλά κατηγορήθηκε για ρατσισμό και «εξύβριση» του Ισλάμ, χωρίς όμως να καταδικασθεί στη σχετική δίκη που ακολούθησε στο Παρίσι.
Έζησε για κάποιο διάστημα στην Ιρλανδία, μετά στην Ισπανία και σήμερα ζει στο Παρίσι.
Θεωρείται από τις αιρετικές φωνές στην σύγχρονη γαλλική λογοτεχνία και ανήκει στην «ανανεωτική» τάση του γαλλικού μυθιστορήματος. Η ματιά του και η στάση του απέναντι στον σύγχρονο κόσμο είναι οξυδερκής και διαπεραστική. Οι καταστάσεις που περιγράφει είναι καθημερινές, δοσμένες με χιούμορ, που φτάνει στα όρια του σαρκασμού.
1959 - Αχμέτ Νταβούτογλου, Τούρκος πολιτικός
Ο Αχμέτ Νταβούτογλου (τούρκικα: Ahmet Davutoğlu, γεννημένος στις 26 Φεβρουαρίου 1959 στο Ικόνιο) είναι Τούρκος πολιτικός, ακαδημαϊκός και πρώην διπλωμάτης. Από τις 28 Αυγούστου 2014 ο Νταβούτογλου ανέλαβε το αξίωμα του Πρωθυπουργού της Τουρκίας (26ος), στη θέση του νέου Προέδρου της χώρας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τον οποίο διαδέχθηκε επίσης και στην ηγεσία του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Τον Νοέμβριο του 2015 έλαβε εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης έπειτα από τις γενικές εκλογές του Νοεμβρίου εκείνης της χρονιάς.
Ο Αχμέτ Νταβούτογλου σπούδασε Δημόσια Διοίκηση ενώ απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα στην Πολιτική Επιστήμη από το πανεπιστήμιο Boğaziçi στην Κωνσταντινούπολη. Αργότερα εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο Μαρμαρά και το 1999 απέκτησε τον τίτλο του καθηγητή.
Από την 1η Μαΐου του 2009 έως τον Αύγουστο του 2014 ο Νταβούτογλου υπηρέτησε ως Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, παρά το ότι δεν ήταν εκλεγμένο μέλος του Κοινοβουλίου της χώρας. Πριν γίνει Υπουργός Εξωτερικών ήταν ανώτατος σύμβουλος του Πρωθυπουργού της Τουρκίας. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Υπουργείο Εξωτερικών προσπάθησε να αυξήσει την επιρροή της χώρας του στους ομόθρησκους πληθυσμούς των περιοχών της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ενώ προσπάθησε να αποκαταστήσει τις σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ μετά το περιστατικό της Ισραηλινής επίθεσης στη νηοπομπή του διεθνούς κινήματος Free Gaza.
Συμπεριελήφθη στη λίστα που εξέδωσε το περιοδικό Time για τα «Πρόσωπα με τη Μεγαλύτερη Επιρροή Παγκοσμίως» για το έτος 2012.
1974 - Σεμπαστιάν Λεμπ, είναι Γάλλος επαγγελματίας οδηγός και παγκόσμιος πρωταθλητής στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ράλι (WRC) συνολικά 9 φορές (2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012).
O Λέμπ γεννήθηκε στο Αζενώ (Ηaugenau) που βρίσκεται στα σύνορα μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας, μεγάλωσε όμως στο Ομπερχόφεν-σyρ-Μόντερ και η καριέρα του σαν ραλίστας, άρχισε στα ράλι της πατρίδας του Αλσατίας, όπου αναδείχθηκε 4-φορές πρωταθλητής. Αρχικά, το όνειρο του Λέμπ, ήταν να ασχοληθεί επαγγελματικά με την γυμναστική, αλλά το Ράλι τον κέρδισε. Το 1992 τελειώνει το σχολείο, ακολουθώντας κατεύθυνση του ηλεκτρικού μηχανικού. Στις 12 Σεπτεμβρίου του 1994, δούλευε σε μια εταιρία, την Σοκάλεκ, που βρισκόταν στο αεροδρόμιο του Αζενώ.
Το 1995 σε ηλικία 21 ετών, εγκατέλειψε τα πάντα, ακόμα και την δουλειά και με σιγουριά στράφηκε προς τον κόσμο του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Πρώτο του αυτοκίνητο ήταν το Citroën Saxo και κέρδισε τον πρώτο του τίτλο το 1999. Ανήκε στην ομάδα της Guy Frenquelin Citroen Sport, η οποία τού έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστεί στην κατηγορία Τζούνιορ, στο WRC. Και πάλι έγινε πρωταθλητής νικώντας από τους 6 τους 5 αγώνες. Έτσι την ίδια χρονιά κιόλας, αγωνίστηκε στην μεγάλη κατηγορία του WRC, και τερμάτισε 15ος με 6 βαθμούς. Χάρη όμως στις ικανότητες που έχει στην άσφαλτο, κατάφερε να ξεπεράσει ακόμα και τον Ζιλ Πανίζι.
1976 - Νίκος Συρανίδης, Έλληνας καταδύτης
Ο Νίκος Συρανίδης είναι προπονητής και Ολυμπιονίκης των συγχρονισμένων καταδύσεων. Μαζί με το Θωμά Μπίμη, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στη συγχρονισμένη κατάδυση από βατήρα 3 μ. το 2004 στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα. Σύλλογός του ήταν ο Πανελλήνιος όσο ήταν αθλητής. Το 2006 αποσύρθηκε από το άθλημα και έγινε προπονητής της ομάδας «Ωκεανός».
Γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 26 Φεβρουαρίου του 1976 και ξεκίνησε την ενασχόλησή του με το άθλημα των καταδύσεων το 1985. Έκανε σπουδές ΤΕΦΑΑ (Φυσικής Αγωγής) στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ξεκίνησε να ασχολείται με το άθλημα το 1987. Προπονητής του ήταν ο Πέτρος Φυρίγος.
Παρουσία σε Ολυμπιακούς Αγώνες
Ο Συρανίδης σε όλη την καριέρα του έλαβε μέρος σε τρεις συνολικά Ολυμπιάδες (1996, 2000 και 2004). H παρουσία του Συρανίδη στις καταδύσεις συνδέθηκε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του, με το συναθλητή του, Θωμά Μπίμη, με τον οποίο αποτελούσαν δίδυμο ως το 2006. Το δίδυμο ήδη από το 2000 είχε ικανοποιητικές εμφανίσεις, όπως στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Σίδνεϊ. Για πρώτη φορά έλαβαν μαζί μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες στο Σίδνεϊ το 2000, όπου στα 3μ, ήταν 36οι. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα, το 2004 στις συγχρονισμένες καταδύσεις από βατήρα 3 μέτρων, συγκέντρωσαν 353,34 βαθμούς και κατέκτησαν το πρώτο χρυσό μετάλλιο για τα ελληνικά χρώματα στη διοργάνωση της Αθήνας. Το δίδυμο χώρισε οριστικά το 2006, όταν ο Συρανίδης αποφάσισε να σταματήσει τις καταδύσεις και να γίνει πλέον προπονητής.
1980 - Ζούλιο Σέζαρ ντα Σίλβα ε Σόουζα, είναι Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής. Αγωνίζεται κυρίως στη θέση του αριστερού χαφ-εξτρέμ.
Ο Ζούλιο Σέζαρ γεννήθηκε στο Ιταγκουαΐ της Βραζιλίας και ξεκίνησε την σταδιοδρομία του το 1999 από την βραζιλιάνικη Φλουμινένσε.
Ευρώπη
Το 2002 ξεκίνησε την καριέρα του στα γήπεδα της Ευρώπης παίρνοντας μεταγραφή για την ρώσικη Λοκομοτίβ Μόσχας όπου έμεινε μόλις μια σεζόν. Συνέχισε στην Πορτογαλία όπου αγωνίστηκε στις Εστρέλα Αμαδόρα και Ζιλ Βισέντε μέχρι τον Ιανουάριο του 2005 όταν και μεταπήδησε στην ΑΕΚ στην οποία αγωνίστηκε για 3 χρόνια.
Το 2008 συμφώνησε με τη ρουμανική Ραπίντ Βουκουρεστίου, μένοντας για μια σεζόν. Από το καλοκαίρι του 2009 έως τον Ιανουάριο του 2011, αγωνίστηκε στην τούρκικη Γκασιεντέπσπορ.
Επιστροφή στην Βραζιλία
Το δεύτερο μισό της σεζόν 2010-11, την σεζόν 2011-12 και το πρώτο μισό της σεζόν 2012-13, επέστρεψε στην Βραζιλία για χάρη της Φιγκεϊρένσε. Από τον Ιανουάριο του 2013 έως το 2014 έπαιξε στην Κοριτίμπα.
1985 - Φερνάντο Γιορέντε, είναι Ισπανός διεθνής ποδοσφαιριστής, με καταγωγή από τη βόρεια Ισπανία.
Θάνατοι σαν σήμερα
1770 - Τζουζέπε Ταρτίνι, ήταν Ιταλός συνθέτης και βιολονίστας της εποχής του μπαρόκ. (Giuseppe Tartini, 8 Απριλίου 1692 – 26 Φεβρουαρίου 1770)
Γεννήθηκε στην Πιράν της χερσονήσου της Ίστρια της Δημοκρατίας της Βενετίας.
Φαίνεται ότι οι γονείς του τον προόριζαν να γίνει Φραγκισκανός μοναχός και με αυτόν τον τρόπο έλαβε μουσική εκπαίδευση. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Πάντουα, όπου έγινε ικανός ξιφομάχος. Έπειτα από το θάνατο του πατέρα του το 1710, παντρεύτηκε την Ελιζαμπέτα Πρεμαζόρε, η οποία ήταν ευνοουμένη του καρδιναλίου Τζόρτζιο Κορνάρ, ο οποίος κατηγόρησε τον Ταρτίνι για απαγωγή (είχαν μεγάλη διαφορά ηλικίας). Ως αποτέλεσμα, ο Ταρτίνι κατέφυγε στο μοναστήρι του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, όπου . επιδόθηκε στο βιολί.
Το 1721 διορίστηκε διευθυντής ορχήστρας (Maestro di Cappella) στη βασιλική του Αγίου Αντωνίου στην Πάντουα. Κατά τη διάρκεια της εκεί παραμονής του, γνωρίστηκε και έγιναν φίλοι με τον επίσης συνθέτη Φραντσέσκο Βαλότι.
Ο Ταρτίνι ήταν ο πρώτος γνωστός ιδιοκτήτης ενός βιολιού που κατασκευάστηκε από τον Αντόνιο Στραντιβάρι το 1715. Το 1726 άνοιξε τη δική του σχολή βιολιού.
Σήμερα το γνωστότερο έργο του Ταρτίνι είναι η "σονάτα του διαβόλου". Έγραψε περί τα 135 κονσέρτα για βιολί και σονάτες για το ίδιο μουσικό όργανο. Έγραψε επίσης θρησκευτικά έργα, όπως τον 51ο ψαλμό (Miserere, 1739-41) και ένα Stabat Mater,που συνέθεσε το 1769. Συνέθεσε επίσης τρεις σονάτες και μία συμφωνία σε λα.
Η μουσική του παρουσιάζει προβλήματα στους λόγιους της μουσικής και στους ερευνητές, επειδή ο ίδιος δεν χρονολόγησε ποτέ τα χειρόγραφά του.
Συνολικά 62 χειρόγραφα με μουσική του Ταρτίνι βρίσκονται σήμερα στην κοινοτική βιβλιοθήκη Λουτσιάνο Μπενινκάζα, στην Ανκόνα.
Ο Ταρτίνι ήταν επίσης θεωρητικός της μουσικής.
1959 - Εμμανουήλ Μαρινάκης του Γεωργίου, ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός. (1892 - 26 Φεβρουαρίου 1959)
Σπούδασε νομικά και άσκησε το λειτούργημα του δικηγόρου.
Εξελέγη βουλευτής Ροδόπης στις εκλογές του 1936 με το κόμμα των Φιλελευθέρων. Στις επόμενες εκλογές του 1946 επανεξελέγη με το Κόμμα Φιλελευθέρων με 3.751 ψήφους.
Για τελευταία φορά εξελέγη βουλευτής με τον Ελληνικό Συναγερμό το 1952.
Στις 27 Ιανουαρίου 1949 διορίστηκε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας στην πρώτη κυβέρνηση Σοφούλη. Παρέμεινε στο ίδιο χαρτοφυλάκιο στην δεύτερη κυβέρνηση Σοφούλη και στην κυβέρνηση Διομήδη, ως τις 6 Ιανουαρίου 1950.
Για τελευταία φορά ανέλαβε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας στην κυβέρνηση Παπάγου, από τις 23 Δεκεμβρίου 1953 ως τις 11 Απριλίου 1954, οπότε παραιτήθηκε.
Πέθανε στις 26 Φεβρουαρίου 1959 (στις 11 τη νύχτα) και κηδεύτηκε την επομένη στην Αλεξανδρούπολη.
1969 - Καρλ Γιάσπερς, ήταν Γερμανός υπαρξιστής φιλόσοφος και ψυχοπαθολόγος. (Karl Theodor Jaspers, 23 Φεβρουαρίου 1883 - 26 Φεβρουαρίου 1969)
Ο Καρλ Γιάσπερς γεννήθηκε στο Όλντενμπουργκ της Γερμανίας. Είναι ο μόνος από τις σημαντικές φυσιογνωμίες του προναζιστικού πνευματικού κόσμου που συμμετείχε ενεργά στις μεταπολεμικές συζητήσεις και είναι γνωστότερος για την ανεπανάληπτη συμβολή το με το δοκίμιό του: Τo ζήτημα της γερμανικής ενοχής, που εκδόθηκε το 1946.
Η επιλογή των Γερμανών διανοουμένων να αποφεύγουν επιμελώς τη συζήτηση ιδεολογικών πολιτικών ζητημάτων, σε μια εποχή όπου ο δημόσιος διάλογος στη δυτική Ευρώπη ήταν έντονα και διχαστικά πολιτικοποιημένος, ήταν ο κύριος λόγος της περιθωριοποίησής τους κατά την πρώτη μεταπολεμική δεκαετία.
είχε αναφέρει ότι μετά την πτώση της ναζιστικής Γερμανίας...
"αυτό που συνέβη είναι μια προειδοποίηση… το να ξεχάσουμε είναι χειρότερο από το να συμμετέχουμε… είναι δυνατόν να συμβεί και μπορεί να ξανά γίνει ανά πάσα στιγμή...".
Πέθανε το 1969 στη Βασιλεία (Ελβετία).
Βιβλία στα ελληνικά
(1959) Το πρόβλημα της γερμανικής ευθύνης
(1990) Η γλώσσα (Γιάσπερς και Μπένγιαμιν)
(1990) Περί του τραγικού
(2010) Μαθήματα φιλοσοφίας
(2011) Εισαγωγή στη φιλοσοφία
1986 - Αμαλία Φλέμινγκ, ήταν Ελληνίδα ιατρός και βουλευτής.
Στο Λονδίνο εργάστηκε δίπλα στον Νομπελίστα μικροβιολόγο Αλεξάντερ Φλέμινγκ μέχρι το 1949. Το 1953 παντρεύτηκε με τον Φλέμινγκ.
1987 - Μίχος Κάρης, Έλληνας συγγραφέας
Ο Μίχος Κάρης (1908 - 26 Φεβρουαρίου 1987) ήταν Έλληνας λογοτέχνης. Το πραγματικό του όνομα ήταν Μιχαήλ Κ. Καρυστινός. Ανήκε στη Γενιά του '30 και υπέστη κοινωνικό αποκλεισμό. Πήρε μέρος στον Πόλεμο του 1940 και ήταν ημιονοδηγός. Υπέστη αναπηρία εξαιτίας των κρυοπαγημάτων που έπαθε λόγω του πολέμου του 1940.
Πέθανε σε ηλικία 79 ετών το 1987 και κηδεύτηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1987.
Έγραψε διηγήματα. Έργο του είναι και το: "10ος όρχος πυρομαχικών. Σελίδες ημερολογίου από το αλβανικό μέτωπο" («Τρία Φύλλα», Αθήνα 1984).
1989 - Ρόυ Έλντριτζ, ήταν Αμερικανός μουσικός, σημαντικός και πρωτοπόρος τρομπετίστας της τζαζ και ειδικότερα του σουίνγκ, επηρεάζοντας την επόμενη γενιά του μπίμποπ. (Roy Eldridge, 30 Ιανουαρίου 1911 — 26 Φεβρουαρίου 1989)
1994 - Μπιλ Χικς, Αμερικανός κωμικός
Ο Γουίλιαμ Μέλβιν («Μπιλ») Χικς (William Melvin Hicks, 16 Δεκεμβρίου 1961 - 26 Φεβρουαρίου 1994) ήταν Αμερικανός stand-up κωμικός. Μέσα από το χιούμορ του σατίριζε τις κυρίαρχες πεποιθήσεις και αντιλήψεις στις Η.Π.Α., ασκώντας έντονη κριτική στα μέσα μαζικής επικοινωνίας, στις πολυεθνικές εταιρίες και τη θρησκεία.
Τόσο στις παραστάσεις του, όσο και στις συνεντεύξεις του, ο Χικς επέκρινε την μετριότητα και την κοινοτοπία των μέσων μαζικής επικοινωνίας και της ποπ κουλτούρας, χαρακτηρίζοντας τα ως εργαλεία καταπίεσης και πνευματικής υποβάθμισης των ανθρώπων.
Πέθανε από καρκίνο του παγκρέατος στην ηλικία των 32 ετών, το 1994.
Πρώτα χρόνια
Ο Χικς γεννήθηκε στην πόλη Βαλντόστα της πολιτείας της Τζόρτζια. Ο πατέρας του, Τζιμ, ήταν στέλεχος στην Τζένεραλ Μότορς, ενώ η μητέρα του, Μαίρη, ήταν δασκάλα.
Ταινίες για τον Χικς
Σύμφωνα με τον ηθοποιό Ράσελ Κρόου, μια ταινία βασισμένη στη ζωή του Χικς βρίσκεται ήδη στο στάδιο της προπαραγωγής, ενώ τον ρόλο του Χικς αναμένεται να τον παίξει ο ίδιος ο Κρόου. Το 2009 γυρίστηκε ένα ντοκιμαντέρ του BBC για τη ζωή του Χικς με τίτλο American: The Bill Hicks Story, το οποίο προβλήθηκε σε Αμερική και Ευρώπη ένα χρόνο αργότερα.
2003 - Δημήτρης Ποταμίτης, Κύπριος ηθοποιός και συγγραφέας
Γεννήθηκε στη Λεμεσό Κύπρου τον Μάρτιο του 1945. Η μητέρα του, Αμαρυλλίς Παπαδοπούλου, ήταν φιλόλογος, γυμνασιάρχης, και είχε ανεβάσει με τους μαθητές της πολλές αρχαίες τραγωδίες. Ο Δ. Ποταμίτης αποφοίτησε από το γυμνάσιο της Αμμοχώστου και ήρθε στην Ελλάδα το 1962.
2014 - Λάκης Μαραμενίδης, Έλληνας ποδοσφαιριστής
Ο Θεόδωρος (Λάκης) Μαραμενίδης (Αιγάλεω, 30 Νοεμβρίου 1934-26 Φεβρουαρίου 2014) ήταν Έλληνας ποδοσφαιριστής του Αιγάλεω Α.Ο., δις πρωταθλητής της Β΄Εθνικής, αλλά και με πλούσια θητεία στην Α΄ Εθνική Κατηγορία -όπου αγωνίζονταν στη μεσαία γραμμή ως επιτελικός χαφ- και πρώην προπονητής ποδοσφαίρου. Επίσης, ήταν διεθνής με την ομάδα των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ο Μαραμενίδης ξεκίνησε τον αθλητισμό από την εφηβική ομάδα ("τσικό") του Αιγάλεω Α.Ο. και το 1953 πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην α΄ομάδα, που μετείχε στο πρωτάθλημα της Α2 Αθηνών, κατακτώντας τον τίτλο της (1954). Την επόμενη πενταετία αγωνίσθηκε στην κορυφαία κατηγορία της Ε.Π.Σ. Αθηνών, έχοντας να αντιμετωπίσει τους καλύτερους μέσους των σπουδαίων αθηναϊκών συλλόγων (ΠΑΟ, ΑΕΚ, Απόλλων Αθηνών, Πανιώνιος, Αστέρας Αθηνών, Φωστήρας Ταύρου). Το 1961 αναδείχτηκε πρωταθλητής Β΄Εθνικής και τα επόμενα τρία χρόνια ήταν βασικός με το Αιγάλεω στην Α΄Εθνική, σημειώνοντας παράλληλα και 19 τέρματα. Το 1965 πήρε έναν ακόμη τίτλο πρωταθλητή στη Β΄Εθνική και το 1965-66 τερμάτισε τη σταδιοδρομία του. Ουδέποτε δέχθηκε να εγκαταλείψει την ομάδα που τον ανέδειξε, παρότι είχε δελεαστικές προτάσεις από μεγαλύτερους συλλόγους.
Προπονητικό έργο
Μετά το πέρας της αγωνιστικής του δράσης ο Μαραμενίδης ανέλαβε επί σειρά ετών το εφηβικό τμήμα του συλλόγου του Αιγάλεω, αναδεικνύοντας αρκετούς νέους ποδοσφαιριστές, ενώ κατά τη διάρκεια της περιόδου 1981-82 ήταν για ένα διάστημα προπονητής της ανδρικής ομάδας, μαζί με τον Τάκη Τσαλαμάγκα.
Ήταν παντρεμένος και έχει αποκτήσει δυο παιδιά.
2020 - Κώστας Βουτσάς, Έλληνας κωμικός του θεάτρου, κινηματογράφου και τηλεόρασης.
Σαν σήμερα 24 Φεβρουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 24 Φεβρουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Πρώτη και Δευτέρα εύρεσις τιμίας κεφαλής προδρόμου και βαπτιστού Ιωάννου.
24 Φεβρουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
303: Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Διοκλητιανός εκδίδει το πρώτο έδικτο κατά των Χριστιανών και αρχίζει διωγμούς εναντίον τους, που θα κρατήσουν οκτώ χρόνια.
391: Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου, Θεοδόσιος Α’, απαγορεύει την ειδωλολατρία. Στο πλαίσιο αυτό παύει και η τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων που είχαν ξεκινήσει το 776 π.Χ.
1209: Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης ξεκινά την "αποστολή" του, να ζει στην απόλυτη φτώχια και να κηρύσσει το λόγο του Θεού.
1582: Ο Πάπας Γρηγόριος ΙΓ' ανακοινώνει το Γρηγοριανό Ημερολόγιο.
1607: Πρεμιέρα του «Ορφέα» του Μοντεβέρντι, ενός από τα πρώτα έργα που αναγνωρίστηκαν σαν όπερα.
1711: Κάνει πρεμιέρα στο Λονδίνο η όπερα του Τζορτζ Φρίντριχ Χέντελ "Ρινάλντο", η πρώτη ιταλική όπερα, που ανεβαίνει σε λονδρέζικη σκηνή.
1803: Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ καθιερώνει την πράξη της δικαστικής επιθεώρησης.
1821: Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης κυκλοφορεί την επαναστατική προκήρυξη «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος», με την οποία ζητά από τους Έλληνες της Μολδαβίας και της Βλαχίας να επαναστατήσουν. Η ενέργειά του αυτή σηματοδοτεί και την επίσημη έναρξη της Επανάστασης στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες.
1836: Ο Σάμιουελ Κόλτ κατοχυρώνει ως πατέντα το περίστροφο κολτ.
1863: Κάνουν για πρώτη φορά την εμφάνισή τους σε αποκριάτικη παρέλαση στη Νέα Ορλεάνη της Λουϊζιάνας, τα αποκριάτικα άρματα.
1868: Ο Άντριου Τζόνσον γίνεται ο πρώτος Πρόεδρος, ο οποίος δέχεται μομφή από τη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, αφού προσπάθησε να αποπέμψει τον υπουργό Πολέμου Έντουιν Στάντον. Ο Τζόνσον, στη συνέχεια θα αθωωθεί από τη Σύγκλητο.
1876: Κάνει πρεμιέρα, στο Όσλο, η σκηνική μουσική "Πέερ Γκιντ" του Έντβαρτν Γκρίεγκ.
1887: Το Παρίσι και οι Βρυξέλλες γίνονται οι δυο πρωτεύουσες, που συνδέονται για πρώτη φορά με τηλεφωνικό δίκτυο.
1902: Οι περιπλανώμενοι καταδρομείς των Μπόερς, που τον περασμένο Οκτώβριο είχαν εισβάλει στην Αποικία του Ακρωτηρίου, φτάνουν 50 μίλια έξω από το Κέιπ Τάουν και αρχίζουν να απωθούνται.
1912: Οι Ιταλοί βομβαρδίζουν τη Βηρυτό, αρχίζοντας έτσι εχθροπραξίες κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
1917: Κατά τη διάρκεια του Α Παγκοσμίου Πολέμου λαμβάνει το τηλεγράφημα Ζίμερμαν ο πρέσβης των ΗΠΑ στο Ηνωμένο Βασίλειο, στο οποίο η Γερμανία προσφέρεται να δώσει τη Νοτιοδυτική Αμερική πίσω στο Μεξικό, αν το Μεξικό δεχθεί να κηρύξει πόλεμο στις ΗΠΑ.
1918: Η Εσθονία ανακηρύσσει την ανεξαρτησία της.
1920: Ιστορική πρώτη ομιλία της Νάνσι Άστορ, πρώτης γυναίκας που εκλέγεται βουλευτής στη Βρετανία.
1920: Το Κόμμα των Γερμανών Εργατών, με υπεύθυνο προπαγάνδας τον άγνωστο τότε Αδόλφο Χίτλερ, ανακοινώνει την αντισημιτική πολιτική του. Σε μία μπυραρία του Μονάχου, ο Χίτλερ ανακοινώνει τις «25» θέσεις του για τα προβλήματα της Γερμανίας. Πρόκειται για ένα συνονθύλευμα από θέσεις του παγγερμανισμού, του σοσιαλισμού, του φασισμού και της θεωρίας για την ιεραρχία των φυλών.
1921: Στη Διάσκεψη του Λονδίνου έχει κληθεί ο υπουργός Στρατιωτικών Δημήτριος Γούναρης, ο οποίος ζητά να παραμείνει σεβαστή η Συνθήκη των Σεβρών, που κύρωσαν οι Σύμμαχοι με τις υπογραφές τους.
1924: Ο Αμερικανός κολυμβητής Τζόνι Βάισμιλερ τερματίζει πρώτος στα 100 μέτρα με 57 2/5 δευτερόλεπτα, σπάζοντας το παγκόσμιο ρεκόρ.
1925: Μία θερμική βόμβα χρησιμοποιείται για πρώτη φορά για να σπάσει ένα κομμάτι πάγου 250.000 τόνων, το οποίο είχε φράξει το ποτάμι Σεντ Λόρενς κοντά στο Γουάντικτον της Νέας Υόρκης.
1929: Στην Αυστρία, συμπλοκές σημειώνονται στους δρόμους της Βιέννης, μεταξύ 6.000 φασιστών και 18.000 σοσιαλιστών.
1930: Στις ΗΠΑ, ο Πρόεδρος Χούβερ ζητά από το Κογκρέσο να κάνει οικονομίες, ειδάλλως θα υποχρεωθεί να αυξήσει τη φορολογία κατά 40%.
1933: Η Ιαπωνία αρχίζει την κατάληψη της Κίνας, βόρεια του Σινικού Τείχους.
1939: Η Ουγγαρία υπογράφει αντικομουνιστικό σύμφωνο με την Ιταλία, το Ράιχ και την Ιαπωνία.
1942: Λαμβάνει χώρα η «Μάχη του Λος Άντζελες». Ένα αγνώστου ταυτότητας αντικείμενο (UFO) πετά πάνω από το Λος Άντζελες ενώ αυτό βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου και προκαλεί μπλακ άουτ στις 2.25 π.μ. Λαμβάνει πολλά πυρά από τα αντιαεροπορικά της πόλης. Τελικά από εξοστρακισμούς των βλημάτων, σκοτώνονται τρία άτομα.
1943: Με την καθοδήγηση του ΕΑΜ Αθήνας κηρύσσεται απεργία των εργατών, υπαλλήλων, μαθητών και πραγματοποιείται μεγάλη διαδήλωση στην Αθήνα με συμμετοχή 100.000 λαού για την επιβίωση και την ματαίωση της πολιτικής επιστράτευσης.
Η ορμή του λαού ήταν ασυγκράτητη εκείνη τη μέρα, όπως άλλωστε και τις επόμενες. Ομάδες διαδηλωτών εισέβαλαν στα παλαιά ανάκτορα και κατέκλυσαν τα κυβερνητικά γραφεία, ενώ ο κύριος όγκος της διαδήλωσης κατευθύνθηκε στο υπουργείο Εργασίας – που τότε ήταν στη διασταύρωση των οδών Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα.
Οταν έφτασε έξω από το υπουργείο Εργασίας μίλησαν αντιπρόσωποι του ΕΑΜ. Ανάμεσά τους και η ΕΠΟΝίτισσα Νίκη (πριν μία μέρα είχε ιδρυθεί η ΕΠΟΝ), που ενθουσίασε τους νέους. Μετά τις ομιλίες οι διαδηλωτές κατέλαβαν το υπουργείο κι έβαλαν φωτιά στα αρχεία του με τους καταλόγους των υποψηφίων προς επιστράτευση.
Αυτό ήταν η αρχή. Την άλλη ημέρα το πρωί ο «Ριζοσπάστης» σε έκτακτη έκδοσή του καλούσε το λαό να συνεχίσει τον αγώνα για να ματαιώσει τον κίνδυνο της πολιτικής επιστράτευσης.
1944: Ο στρατηγός Ραμίρες παραιτείται από το προεδρικό αξίωμα της Αργεντινής. Τον αντικαθιστά ο στρατηγός Φαρέλ, με αντιπρόεδρο τον άγνωστο τότε Χουάν Ντομίνγκο Περόν.
1945: Αφού διαβάζει το διάταγμα κήρυξης πολέμου κατά της Γερμανίας, δολοφονείται μέσα στο Κοινοβούλιο ο Αιγύπτιος πρωθυπουργός Αχμέντ Μάχερ Πασάς.
1946: Ο Χουάν Περόν εκλέγεται πρόεδρος της Αργεντινής.
1948: Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, το Κομμουνιστικό Κόμμα παίρνει τον έλεγχο της Τσεχοσλοβακίας.
1949: Παρά την υπογραφή της συνθήκης ανακωχής, η Αίγυπτος αρνείται να αναγνωρίσει έστω και τυπικά το κράτος του Ισραήλ.
1952: Στο Βιετνάμ, οι Γάλλοι εκκενώνουν το Χοαμπίν και συγκεντρώνονται για να επιτεθούν στο Δέλτα του Τονκίν.
1953: Η Βουλή της Νοτίου Αφρικής ψηφίζει ένα νόμο περί δημόσιας ασφάλειας, δίνοντας με αυτό τον τρόπο στην Κυβέρνηση της χώρας αυξημένες εξουσίες κατά των μειονοτήτων.
1954: Στην Ελλάδα, καθορίζεται ο νέος νόμος περί εκλογής βουλευτών.
1961: Στην Ταγκανίκα, μετά από ανασκαφές, ο Λικέι φέρνει στο φως το σκελετό του πιο πρωτόγονου ανθρώπου, του Αυστραλοπιθήκου.
1963: Εφευρίσκεται η πρώτη μεταλλική ρακέτα του τένις.
1963: Πρώτη δημόσια εμφάνιση των Rolling Stones σε ξενοδοχείο του Surrey με 66 θεατές.
1964: Δημοσιεύματα του ελληνοκυπριακού Τύπου αποκαλύπτουν μυστικό σχέδιο των Τούρκων, σύμφωνα με το οποίο στον μελλοντικό τουρκοκυπριακό τομέα θα περιληφθούν η Αμμόχωστος, η Κυρήνεια και η μισή Λευκωσία.
1968: Ρεκόρ προσέλευσης σε αγώνα ποδοσφαίρου σημειώνεται στο Χάμπντεν Παρκ της Γλασκόβης. 134.461 θεατές παρακολουθούν την αναμέτρηση Σκοτίας – Αγγλίας για το Ευρωπαϊκό Κύπελλο.
1970: Ιδρύεται στις ΗΠΑ η Εθνική Δημόσια Ραδιοφωνία.
1971: Δεκαπέντε Έλληνες ναυτικοί αγνοούνται μετά το ναυάγιο του πλοίου "Ιόλη", στην Ιρλανδία.
1973: Κηδεύεται η μεγάλη Ελληνίδα ηθοποιός, βραβευμένη με Όσκαρ Κατίνα Παξινού, που πέθανε σε ηλικία 73 ετών.
1975: Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Ευάγγελος Αβέρωφ, ανακοινώνει την καταστολή συνωμοτικής κίνησης στο στράτευμα. (Πραξικόπημα της Πιτζάμας).
1976: Ανακοινώνεται το σύνταγμα της Κούβας.
1981: Ο Εγκέλαδος χτυπά τις Αλκυονίδες με 6,6 Ρίχτερ, αφήνοντας πίσω του μεγάλες καταστροφές και τους Αθηναίους να περνούν αρκετά βράδια στα πάρκα και τους δρόμους της πόλης. Ο επίσημος απολογισμός των θυμάτων είναι 20 νεκροί, εκ των οποίων οι περισσότεροι από καρδιακή προσβολή.
1981: Στη Μεγάλη Βρετανία, τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ αναγγέλλουν τους αρραβώνες του πρίγκιπα Κάρολου με τη Λαίδη Νταϊάνα Σπένσερ.
1983: To E/Γ Ο/Γ Χρυσή Αυγή βυθίζεται στον Κάβο ντ’ Όρο, παρασύροντας στο θάνατο 28 επιβαίνοντες.
1983: Ειδική επιτροπή του Κογκρέσου των ΗΠΑ ανακοινώνει μία έκθεση η οποία καταδικάζει την πρακτική του Ιαπωνικού περιορισμού κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
1987: Ο μπασκετμπολίστας, Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, σκοράρει το πρώτο του τρίποντο. Μέχρι τότε είχε σημειώσει 36.000 πόντους μόνο με δίποντα.
1988: Το Ανώτατο δικαστήριο των ΗΠΑ αποφασίζει να δικαιώσει το περιοδικό του Λάρι Φλιν "Hustler" με το να μην εγκρίνει απόφαση μικρότερου δικαστηρίου, το οποίο είχε αποφανθεί να δώσει το περιοδικό 200.000 δολάρια στον Τζέρι Φάλγουελ, ως αποζημίωση για δυσφήμιση.
1989: Σε πτήση Μπόινγκ 747 της εταιρίας United Airlines, με προορισμό τη Νέα Ζηλανδία από τη Χαβάη, ανοίγει τρύπα στην άτρακτο με αποτέλεσμα να εκσφενδονιστούν στον αέρα 9 άτομα, επιβάτες και πλήρωμα.
1989: Ο Χομεϊνί ανακοινώνει αμοιβή 3 εκατομμύρια δολάρια για τον θάνατο του συγγραφέα των «Σατανικών Στίχων» Σαλμάν Ρούσντι.
1989: Κηδεύεται ο μακροβιότερος μονάρχης της Ιαπωνίας Χιροχίτο.
1991: Αρχίζουν οι χερσαίες επιχειρήσεις της «Καταιγίδας της Ερήμου» στον Περσικό Κόλπο.
1991: Ντεμπούτο του Νίκου Μαχλά με την ομάδα του ΟΦΗ.
1992: Η Χρυσή Άρκτος του Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο Βερολίνο απονέμεται στην ταινία "Γκραντ Κάνιον" του Αμερικανού Λόρενς Κάσνταν.
1993: Ο Έρικ Κλάπτον "σαρώνει" τα βραβεία μουσικής Γκράμι.
1994: Ο Επίτροπος για τις εξωτερικές υποθέσεις της Ε.Ε. Χανς Βαν Ντεν Μπρουκ, ο Πρόεδρος και ο ΥΠΕΞ των Σκοπίων θέτουν την άρση των ελληνικών μέτρων ως προϋπόθεση για την επανάληψη του διαλόγου με την Ελλάδα.
1995: Κατά την πρώτη ψηφοφορία, που γίνεται στη Βουλή για την ανάδειξη του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο Κωστής Στεφανόπουλος παίρνει 181 ψήφους και ο Αθανάσιος Τσαλδάρης 109.
1996: Κουβανέζικα καταδιωκτικά καταρρίπτουν δύο ιδιωτικά αεροπλάνα, που ανήκουν σε ομάδα αυτοεξόριστων Κουβανών.
1997: Την υποψηφιότητά του για την ηγεσία της ΝΔ ανακοινώνει ο Μιλτιάδης Έβερτ.
1997: Aνακοινώνεται η επιτυχής κλωνοποίηση του πρώτου θηλαστικού, της προβατίνας Ντόλυ.
1999: Ένα αεροσκάφος τύπου Τουπόλεφ, των Νοτίων Κινεζικών Αερογραμμών συγκρούεται καθώς πλησιάζει το αεροδρόμιο της πόλης Βενζού, στην ανατολική Κίνα, και οδηγεί στο θάνατο 61 άτομα.
2002: Ολοκληρώνονται οι 19οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Σολτ Λέικ Σίτι των ΗΠΑ. Στους αγώνες συμμετείχαν 2.500 αθλητές από 77 χώρες.
2004: Πάνω από 500 νεκρούς και 250 τραυματίες αφήνει πίσω του σεισμός 6,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, που πλήττει το βόρειο Μαρόκο ενώ ολόκληρα χωριά, με σπίτια χτισμένα με λάσπη και τούβλα, "σβήνονται" από το χάρτη.
2008: Ο Φιντέλ Κάστρο αποσύρεται από την προεδρία της Κούβας μετά από 50 χρόνια.
2011: Τελευταία εκτόξευση του διαστημικού λεωφορείου “Discovery”.
2012: Ο Πάνος Καμμένος, μετά την αποχώρησή του από τη Νέα Δημοκρατία λόγω «μνημονίων», ιδρύει νέο πολιτικό σχηματικό, με την ονομασία «Ανεξάρτητοι Έλληνες».
2013: Ο Νικος Αναστασιάδης εκλέγεται πρόεδρος της Κύπρου.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1304 - Ιμπν Μπατούτα, ήταν Μαροκινός και Βέρβερος περιηγητής. Πλήρες όνομα Αμπού Αμπντάλα Μοχάμεντ ιντ Αμπντάλαχ λ-Λαβουάτι τ-Τανγκί ιμπν Μπατούτα, (24 Φεβρουαρίου 1304 - 1368 ή 1369 ή 1377).
Είναι γνωστός για τα μεγάλα ταξίδια του, καταγραφές των οποίων δημοσιεύθηκαν στο έργο του Ρίχλα (δηλ. «Ταξίδι»), το οποίο περιέχει πολλές και ακριβείς πληροφορίες για τις χώρες που επισκέφθηκε. Για τα ταξίδια του αποκαλείται «ο περιηγητής του Ισλάμ». Σε μια περίοδο τριάντα χρόνων, ο Ιμπν Μπαττούτα επισκέφθηκε το μεγαλύτερο τμήμα του γνωστού ισλαμικού κόσμου, καθώς και μη μουσουλμανικές περιοχές. Ταξίδευσε στη Βόρεια Αφρική, το Κέρας της Αφρικής, τη Δυτική Αφρική και την Ανατολική Ευρώπη στα δυτικά και την Μέση Ανατολή, την Νότια, Κεντρική και Νοτιοδυτική Ασία και την Κίνα στην Ανατολή, σε μια διαδρομή περίπου 120.000 χιλιομέτρων, περίπου τρεις φορές μεγαλύτερη από αυτή που διένυσε ο Μάρκο Πόλο. Ο Ιμπν Μπατούτα θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους περιηγητές όλων των εποχών.
1500 – Κάρολος Κουίντος (λατινικά: Carolus Quintus), δηλ. πέμπτος, ήταν κυβερνήτης της Ισπανικής Αυτοκρατορίας ως Κάρολος Α΄ (ισπανικά: Carlos I de España) από το 1516 και αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ως Κάρολος Ε΄.
Από το 1519, ενώ κυβερνούσε και τα εδάφη του πρώην δουκάτου της Βουργουνδίας από το 1506. Το 1556 παραιτήθηκε χάριν του νεότερου αδελφού του, Φερδινάνδου Α΄, ο οποίος τον διαδέχθηκε στον θρόνο της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και του γιου του Φιλίππου Β΄, ο οποίος έγινε βασιλιάς της Ισπανίας. (24 Φεβρουαρίου 1500 – 21 Σεπτεμβρίου 1558)
1808 - Τζον Γουάις, ήταν πρωτοπόρος στον τομέα της αεροστατικής. Πραγματοποίησε πάνω από 400 πτήσεις κατά την διάρκεια της ζωής του και θεωρείται εφευρέτης αρκετών καινοτομιών στον σχεδιασμό των αεροστάτων.
Το αερόστατό του, The Jupiter, μετέφερε 123 επιστολές και έγινε ή πρώτη επίσημη υπηρεσία αεροπορικού ταχυδρομείου για τα Ταχυδρομεία των ΗΠΑ το 1859. (αγγλικά: John Wise, 24 Φεβρουαρίου 1808 – 28 Σεπτεμβρίου 1879)
1837 - Ροσαλία ντε Κάστρο, ήταν Ισπανίδα συγγραφέας. (Rosalía de Castro, Σαντιάγο ντε Κομποστέλα, 24 Φεβρουαρίου 1837 — Παδρόν, 15 Ιουλίου 1885)
Είναι μια από της σημαντικότερες συγγραφείς σε γαλικιανή γλώσσα, ενώ μεγάλο μέρος του έργου της είναι στα καστιλιανικά. Θεωρείται η σημαντικότερη μορφή του Rexurdimento, της αναγέννησης της γαλικιανής γλώσσας και στις 17 Μαΐου, τη μέρα που δημοσιεύθηκε η συλλογή ποιημάτων της Cantares gallegos γιορτάζεται η Ημέρα των Γαλικιανών Γραμμάτων.
Ήταν νόθα κόρη του ιερέα Xosé Martínez Viojo και της María Teresa de la Cruz de Castro e Abadía και πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής της με της θείες της και αργότερα με τη μητέρα της. Το 1858 παντρεύτηκε τον ιστορικό Manuel Murguía. Μαζί απέκτησαν 6 παιδιά.
Ήταν πάντα φιλάσθενη και το 1885 πέθανε από καρκίνο .
Έγραψε τα πρώτα της έργα στα καστιλιάνικα, ενώ το 1863, ο σύζυγός της, κι αυτός σημαντικός εκπρόσωπος του Rexurdimento, δημοσίευσε χωρίς τη γνώση της τα ποιήματα Cantares gallegos. Τον επόμενο χρόνο δημοσιεύτηκε η συλλογή διηγημάτων Contos da miña terra I, και το 1880 η δεύτερη συλλογή ποιημάτων της σε γαλικιανή γλώσσα Follas novas. Όλο το υπόλοιπο έργο της είναι στα καστιλιανικά.
Τα ποιήματά της μελοποιήθηκαν από διάφορους μουσικούς όπως ο Emilio Cao, ο Amancio Prada και η Luz Casal. Στο Soundrack της ταινίας Mar Adentro ακούγεται το ποίημά της Negra Sombra από τη συλλογή Follas Novas.
1842 - Αρρίγκο Μπόιτο, ήταν Ιταλός συνθέτης, ποιητής και λιμπρεττίστας. (Arrigo Boito, 24 Φεβρουαρίου 1842 - 10 Ιουνίου 1918)
Σπούδασε μουσική στο Ωδείο του Μιλάνου και νέος ακόμη διακρίθηκε ως ποιητής που επένδυε ο ίδιος μουσικά τις συνθέσεις του.
Έγραψε δύο μόνο όπερες εκ των οποίων επιζεί σήμερα ο Μεφιστοφελής σε λιμπρέττο δικό του, βασισμένη στον Φάουστ του Γκαίτε. Η πρεμιέρα της το 1868 στην Σκάλα ήταν μια αποτυχία και προκάλεσε επεισόδια και επέμβαση της αστυνομίας. Ο Μπόιτο την επανεπεξεργάστηκε και η όπερα ανέβηκε τον Απρίλιο του 1875 στην Μπολόνια με επιτυχία. Είναι ένα έργο που παίζεται τακτικά μέχρι σήμερα.
Εκεί που ευτύχησε περισσότερο ο Μπόιτο ήταν στην συγγραφή λιμπρέττων. Εκτός από τις άλλες συνεργασίες του, γνωστότερη των οποίων ήταν η Τζοκόντα του Πονκιέλλι, ιδιαίτερα επιτυχημένη ήταν αυτή με τον Βέρντι. Έγραψε τους στίχους του Inno delle nazioni (Ύμνου των εθνών) και τα έξοχα λιμπρέττα των δύο τελευταίων και σπουδαίων έργων του Βέρντι, Οθέλλος και Φάλσταφ, βασισμένα το μεν πρώτο στο ομώνυμο έργο του Σαίξπηρ, το δε δεύτερο στα έργα του ίδιου ποιητή Οι εύθυμες κυράδες του Ουίντσορ (The Merry Wives of Windsor) και (εν μέρει) Ερρίκος Δ΄ (Henry IV).
1885 - Στανισλάβ Ιγκνάσυ Βίτκιεβιτς (πολωνικά: Stanislaw Ignacy Witkiewicz) ήταν Πολωνός μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, φωτογράφος και ζωγράφος. Είναι από τους πλέον αξιόλογους συγγραφείς της Πολωνίας μετά την ανεξαρτησία της χώρας το 1918.
Ο Βίτκιεβιτς γεννήθηκε στη Βαρσοβία στις 24 Φεβρουαρίου 1885 και ήταν γιος του Στανισλάβ Βίτκιεβιτς, ζωγράφου και κριτικού τέχνης. Το 1880, η οικογένειά του μετακόμισε στο Ζακοπάνε (Zakopane), όπου ο μικρός Στανισλάβ άρχισε να παίρνει μαθήματα πιάνου. Το 1892, ο Στανισλάβ Ιγκνάσυ βαπτίστηκε με νονά του τη διάσημη ηθοποιό Helena Modjeska.
Το 1893 άρχισε να γράφει σύντομα θεατρικά έργα εμπνευσμένος από τον Σαίξπηρ και παράλληλα να ζωγραφίζει, κυρίως τοπία, υπό την καθοδήγηση του πατέρα του. Από το 1900 και για μια δεκαετία, ταξίδεψε σε πολλές χώρες και πόλεις της Ευρώπης: Αγία Πετρούπολη, Βιέννη, Μόναχο, Παρίσι, Λονδίνο. Το 1905, ο Βίτκιεβιτς συνόδεψε τον Πολωνό συνθέτη Κάρολ Συμανόφσκι (Karol Szymanowski) στην Ιταλία. Το 1907 πηγαίνει στη Βιέννη να δει μια έκθεση πινάκων του Πωλ Γκωγκέν.
Το 1904, ο Βίτκιεβιτς εγγράφεται στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Κρακοβίας, όπου με κάποια διαλείμματα σπούδασε ζωγραφική μέχρι το 1910, με καθηγητή τον Γιόζεφ Μεχόφερ (Josef Mehoffer). To 1913 αρραβωνιάστηκε την Jadwiga Janczewska, η οποία αυτοκτόνησε το 1914. Τσακισμένος από το θάνατο της μνηστής του, ο Βίτκιεβιτς συνοδεύει τον διάσημο ανθρωπολόγο Μπρόνισλαβ Μαλινόφσκι (Bronislaw Malinowski) σε μια εξερευνητική αποστολή του στην Κεϋλάνη και την Αυστραλία.
Μετά την έκρηξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Βίτκιεβιτς φτάνει στην Αγία Πετρούπολη και το 1915 αποφοιτά από το Στρατιωτικό Κολλέγιο Πάβλοφσκι (Pavlovsky) της πόλης. Κατατάσσεται στο στρατό, πηγαίνει στο μέτωπο, τραυματίζεται σε μια μάχη στην Ουκρανία, παρασημοφορείται και αποστρατεύεται με το βαθμό του λοχαγού. Επιστρέφει στο Ζακοπάνε το 1918. Γράφει το θεωρητικό έργο "Νέες Μορφές στη Ζωγραφική". Το 1923 παντρεύεται την Jadwiga Unrug.
Στα επόμενα χρόνια και μέχρι που ξέσπασε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Βίτκιεβιτς αφιερώνεται στη συγγραφή μυθιστορημάτων και θεατρικών έργων. Γράφει τα μυθιστορήματά του "Αντίο Φθινόπωρο" (1927) και "Απληστία" (1930). Με την έκρηξη του πολέμου, φεύγει από τη Βαρσοβία και στις 18 Σεπτεμβρίου 1939 αυτοκτονεί στο μικρό χωριό Jeziory στην ανατολική Πολωνία.
Θεατρικό έργο
Στο θέατρο ο Βίτκιεβιτς ανέπτυξε την αισθητική της "καθαρής φόρμας" (pure form), που αποδεσμεύει τον καλλιτέχνη από το φυσικό περιβάλλον και την εξωτερική πραγματικότητα. Εξερευνά κόσμους του ονείρου, της τρέλας, της παρωδίας και της πολιτικής σάτιρας. Τη φιλοσοφία του αυτή την συνταιριάζει στη ζωγραφική και το θέατρο.
Όπως σημειώνει ο Μάρτιν Έσσλιν (Martin Esslin) στο έργο του "Το Θέατρο του Παράλογου", ο σύνδεσμος ανάμεσα στα μοντέρνα κινήματα της ζωγραφικής και στις νέες πειραματικές τάσεις στο σύγχρονο δράμα εκδηλώνεται με τρόπο εντυπωσιακό στον Στανισλάβ Ιγκνάσυ Βίτκιεβιτς. Στα θεατρικά έργα του, ο Βίτκιεβιτς συνδυάζει στοιχεία του σουρεαλισμού με το ύφος, τη δομή και τη φρασεολογία του "θεάτρου του παράλογου". Θεωρείται με τις πρωτοποριακές ιδέες του για το θέατρο ως πρόδρομος του Ιονέσκο, του Μπέκετ και του Φερνάντο Αραμπάλ.
Από τα θεατρικά έργα του Βίτκιεβιτς, μόνο 4 εκδόθηκαν κι άλλα 5 παίχτηκαν στη σκηνή στη διάρκεια της ζωής του. Ανάμεσα στα πιο γνωστά έργα του, που έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες, περιλαμβάνονται:
"Οι Πραγματιστές" (1919)
"Ο Κύριος Πράις ή Τροπική Τρέλα" (1920)
"Μεταφυσική ενός μοσχαριού με δυό κεφάλια" (1921)
"Η Νερόκοτα" (1921)
"Η Σουπιά" (1922)
"Η Τρελή Ατμομηχανή" (1923)
"Ο Τρελός και η Καλόγρια" (1923)
"Η Μητέρα" (1924)
"Οι Υποδηματοποιοί" (1931 - 1934)
Ως ζωγράφος, ο Βίτκιεβιτς υπέγραφε με το ψευδώνυμο Βίτκασυ (Witkacy). Η σουρεαλιστική, ονειρική και τόσο εφιαλτική ζωγραφική του επηρέασε σε σημαντικό βαθμό και χάραξε νέες ατραπούς για τους καλλιτέχνες του εικοστού αιώνα
Μια επιλογή από τους πιο χαρακτηριστικούς πίνακές του περιλαμβάνει: "Aυτοπροσωπογραφία" (περ. 1910), "Αυτοπροσωπογραφία" (1913), "Μασκαράτα" (1917), "Φανταστικό όραμα" (1917), "Δυο Κεφάλια" (1920), "Ο Πειρασμός του Αγίου Αντωνίου" (1916 - 21), "Σύνθεση με Γυναικείες Φιγούρες" (1917 - 20), "Σύνθεση με Ρινόκερους" (1918), "Γελαστό Αγόρι" (1920), "Συνθέσεις: Σατανάς" (1920), "Ο Πειρασμός του Αδάμ" (1920), "Γενική Σύγχυση" (1920), "Νεκρή Φύση με Ρολόι" (1921), "Η Μαρύσια με Σκύλο στην Κεϋλάνη" (1920 - 21), "Ο Ζευς μεταμφιεσμένος σε Ταύρο" (1921), "Σύνθεση" (1922), "Πορτραίτο της Κυρίας Szarota" (1924), "Αυτοπροσωπογραφία" (1924), "Πορτραίτο της Jadwiga Witkiewicz" (1925), "Πορτραίτο της Maria Nawrocka" (1929), "Αυτοπροσωπογραφία" (1938), "Αυτοπροσωπογραφία" (1939).
1898 - Κούρτ Τανκ, ήταν Γερμανός μηχανικός αεροναυπηγικής και πιλότος δοκιμών που ηγήθηκε του γραφείου σχεδιασμού της εταιρείας «Φόκε-Βουλφ» (Γερμανικά: «Focke-Wulf») από το 1931 μέχρι το 1945. (γερμανικά: Kurt Waldemar Tank, 24 Φεβρουαρίου 1898 - 5 Ιουνίου 1983)
Ήταν υπέυθυνος για τη δημιουργία αρκετών αεροσκαφών της Luftwaffe κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, συμπεριλαμβανομένων του μαχητικού «Focke-Wulf Fw 190», του αναχαιτιστικού «Focke-Wulf Ta 152» και του μεταγωγικού «Focke-Wulf Fw 200».
Ο Κούρτ Τανκ απεβίωσε στις 5 Ιουνίου 1983 (85 ετών)
1914 - Ράλφ Έρσκιν (Ralph Erskine) ήταν αρχιτέκτονας Βρετανικής καταγωγής που έζησε και εργάστηκε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Σουηδία. Γεννήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 1914 στο Λονδίνο και πέθανε στις 16 Μαρτίου 2005 στη Σουηδία.
Γεννήθηκε στην Αγγλία το 1914 σπούδασε στο Λονδίνο στη Regent Street Polytechnic για 5 χρόνια και το 1939 ταξίδεψε στη Σουηδία το 1939 λίγο πριν το ξέσπασμα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, όπου ο σουηδικός φονξιοναλισμός (functionalism) και το κοινωνικό του περιεχόμενο του κέντρισαν το ενδιαφέρον. Στη Σουηδία αρχικά συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία Τεχνών της Στοκχόλμης (Academy of Arts) και τελικά συνέχισε εκεί τη ζωή του όπου ανέλαβε και πληθώρα έργων. Στη Βρετανία έγινε γνωστός μετά τα 50 του χρόνια που ανατέθηκαν κάποια σημαντικά έργα.
Βασική επιρροή για το Ραλφ Έρσκινφαίνεται να αποτελούν οι σουηδοί φονξιοναλιστές αρχιτέκτονες όπως ο Gunar Asplund, Sven Markelius και Sigurd Lewerentz όπως και το κράτος πρόνοιας που είχε συγκροτήσει η Σουηδία ήδη από το 1930. Σημαντική επιρροή επίσης, φαίνεται να ήταν και ο συμφοιτητής του Gordon Cullen, γ’ αυτό και ένα από τα βασικότερα στοιχεία που επεξεργάζεται στα έργα του είναι η ένταξη τους στο περιβάλλον τους και η διαλλεκτική σχέση που αναπτύσσουν με αυτό.
1927 - Εμανουέλ Ριβά, ήταν Γαλλίδα ηθοποιός. (γαλλικά: Emmanuelle Riva, 24 Φεβρουαρίου 1927 - 27 Ιανουαρίου 2017)
Έγινε γνωστή κυρίως από τους ρόλους της στις ταινίες Χιροσίμα, Αγάπη μου (Hiroshima mon amour, 1959), Ο Εφημέριος (Léon Morin, Prêtre, 1961), Τρία Χρώματα: Η Μπλε Ταινία (Trois Couleurs: Bleu, 1993) και Venus Beaute: Ινστιτούτο Ομορφιάς (Vénus Βeauté (institut), 1999). Το 2012 πρωταγωνίστησε στη δραματική ταινία Αγάπη (Amour). Για την ερμηνεία της έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου. Στην ηλικία των 85 ετών έγινε η γηραιότερη ηθοποιός που λαμβάνει υποψηφιότητα για το συγκεκριμένο βραβείο.
Η Ριβά γεννήθηκε στην πόλη Σενιμενίλ, στα Βοζ της Γαλλίας. Ξεκίνησε την καριέρα της στο Παρίσι αφού πρώτα εργάστηκε ως μοδίστρα. Ένας από τους πιο γνωστούς της ρόλους είναι αυτός στην ταινία Χιροσίμα, Αγάπη μου (Hiroshima mon amour, 1959), για τον οποίο έλαβε υποψηφιότητα για το βραβείο BAFTA A' Γυναικείου Ρόλου. Έχει εμφανιστεί επίσης στις ταινίες Ο Εφημέριος (Léon Morin, Prêtre, 1961), Τα Μάτια του Μίσους (Thérèse Desqueyroux, 1962) για την οποία βραβεύτηκε με το Κύπελλο Βόλπι Καλύτερης Ηθοποιού στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας, Thomas l'imposteur (1964), Τρία Χρώματα: Η Μπλε Ταινία (Trois Couleurs: Bleu, 1993) και Venus Beaute: Ινστιτούτο Ομορφιάς (Vénus Βeauté (institut), 1999). Το 2012 πρωταγωνίστησε στο αισθηματικό δράμα Αγάπη (Amour) σε σκηνοθεσία Μίχαελ Χάνεκε. Για την ερμηνεία της έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου. Το κατόρθωμα αυτό έκανε τη Ριβά τη γηραιότερη ηθοποιό που λαμβάνει υποψηφιότητα για το συγκεκριμένο βραβείο. Επίσης κέρδισε το BAFTA και το Σεζάρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την ίδια ταινία.
Η Ριβά ήταν επίσης ποιήτρια.
Απεβίωσε στις 27 Ιανουαρίου του 2017 σε ηλικία 89 ετών.
1934 - Χρήστος Λαμπράκης, ήταν Έλληνας επιχειρηματίας και εκδότης, θεωρούμενος ως ο ισχυρότερος άνθρωπος στα ελληνικά ΜΜΕ επί δεκαετίες. (24 Φεβρουαρίου 1934 - 21 Δεκεμβρίου 2009)
Ο Χρήστος Λαμπράκης γεννήθηκε το 1934 στην Αθήνα και ήταν γιος του Δημητρίου Λαμπράκη, που ήταν ο σημαντικότερος Έλληνας εκδότης της εποχής. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πολιτικές επιστήμες στο London School of Economics. Το 1954, σε ηλικία 20 ετών, ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού "Ταχυδρόμος" και το 1957, μετά τον θάνατο του πατέρα του, ανέλαβε την προεδρία του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, που εξέδιδε, μεταξύ άλλων, τις εφημερίδες "Το Βήμα" και "Τα Νέα". Ο Χρήστος Λαμπράκης ίδρυσε επίσης την ημερήσια αθλητική εφημερίδα "Ομάδα" το 1959 και το περιοδικό "Εποχές" το 1963.
Προσωπικότητα με ιδιαίτερη καλλιέργεια και μεγάλη αγάπη για την τέχνη, την μουσική και τον πολιτισμό, υπήρξε ο πρωτεργάτης της δημιουργίας του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.
1934 - Γιώτα Λύδια, είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια, μία από τις μεγαλύτερες και σπουδαιότερες λαϊκές τραγουδίστριες.
Μπήκε στην δισκογραφία το 1954 με την προτροπή του συζύγου της και του συνθέτη Γεράσιμου Κλουβάτου. Αμέσως αναγνωρίστηκε η αξία και το σπάνιο μέταλλο της φωνή της και όλοι οι συνθέτες θέλησαν να συνεργαστούν μαζί της. Τραγουδάει Τσιτσάνη, Παπαϊωαννου, Χιώτη (Ηλιοβασιλέματα κ.α), Καραπατάκη, Λαύκα, Μητσάκη, Μπακάλη, Δερβενιώτη, και βέβαια Απόστολο Καλδάρα με τον οποίο δίνουν το σπουδαίο και διαχρονικό τραγούδι Συ μου χάραξες πορεία.
1943 - Πάμπλο Μιλανές, είναι Κουβανός συνθέτης, τραγουδιστής, κιθαρίστας. (Pablo Milanés, 24 Φεβρουαρίου 1943)
Γεννήθηκε στο Bayamo της Κούβας το 1943. Σπούδασε στην εθνική σχολή μουσικής της Αβάνας. Το «feeling» είναι ένα μουσικό στυλ που ξεκίνησε στη Κούβα τη δεκαετία του 40, στο οποίο τα αισθήματα ορίζουν την ερμηνεία. Το στυλ αυτό επηρεάστηκε από τα βορειοαμερικάνικα ρομαντικά τραγούδια της εποχής και τη τζαζ. Το «feeling» συνοδευόταν με μια κιθάρα, σαν τους παλιούς τρουβαδούρους, για να γίνει καλύτερη επικοινωνία με το κοινό. Από εκεί ξεκίνησε και ο Πάμπλο Μιλανές.
Ώς ερμηνευτής, ο Πάμπλο Μιλανές μπήκε στο συγκρότημα Los Bucaneros. Που και που, τραγουδούσε και μόνος του. Συνεργάστηκε με το συγκρότημα αυτό μέχρι το 1966. Το 1967, κάνει την στρατιωτική θητεία του, την εποχή του πολέμου στο Βιετνάμ, και αρχίζει να γράφει τραγούδια πιο πολιτικοποιημένα. Το 1968 δίνει την πρώτη του συναυλία με τον Silvio Rodríguez στο La Casa de las Américas. Είναι το πρώτο σήμα του μουσικού κινήματος που ονομάστηκε το 1972 Nueva Trova. Στο ίδιο μέρος συνάντησε και άλλα σημαντικά πρόσωπα της πολιτιστικής και μουσικής πολιτικής σκηνής όπως Violeta Parra, Chico Buarque, Vinicius de Moraes, Víctor Jara και πολλοί άλλοι. Στις αρχές της δεκαετίας του 80, ξεκινάει δικό του συγκρότημα, με διάφορους φίλους του. Συνεχίζει να αναμιγνύει διάφορα είδη μουσικής, πάντα με δυνατή κοινωνική διάσταση.
Μαζί με τον Silvio Rodriguez και τον Noel Nicola, θεωρείται ένας από τους ιδρυτές της Nueva Trova. Ξεχωρίζει από τον Silvio Rodriguez με μελωδίες επηρεασμένες από τη Βραζιλία, μελωδίες που τις παίζει στη κιθάρα ή στο πιάνο. Συνεργάστηκε με πολλούς καλλιτέχνες όπως οι Silvio Rodríguez, Joaquín Sabina, Ana Belén, Joan Manuel Serrat, Víctor Manuel, Los Van Van, και άλλους. Τα πιο φημισμένα τραγούδια του είναι Yolanda, Yo me quedo, Amo a esta isla.
Το 2005 για πρώτη φορά συνθέτει μέρος της μουσικής του κινηματογραφικού έργου Siempre Habana του Ángel Peláez.
1949 - Πασχάλης Τερζής, είναι Έλληνας λαϊκός τραγουδιστής. (24 Φεβρουαρίου 1949)
Ο Πασχάλης Τερζής γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πυλαία της Θεσσαλονίκης. Ξεκίνησε την σταδιοδρομία του στη Ρόδο και εκεί πραγματοποίησε τα πρώτα καλλιτεχνικά του βήματα. Έπειτα από μερικά χρόνια αποφάσισε να μετακομίσει στην Αθήνα και άρχισε να τραγουδά σε δημοφιλή κέντρα μουσικής ως συνοδευτικός τραγουδιστής με διάσημους Έλληνες τραγουδιστές της δεκαετίας του '60. Από τη δεκαετία του '80 και μετά ξεκίνησε να ηχογραφεί δικούς του δίσκους. Ο πρώτος του δίσκος κυκλοφόρησε το 1982, με τίτλο «Λέω». Σήμερα ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη και αρκετοί δίσκοι του παραμένουν ιδιαίτερα δημοφιλείς.
1954 - Σιντ Μάιερ, είναι Καναδός προγραμματιστής και σχεδιαστής παιχνιδιών. (Sidney K. "Sid" Meier, 24 Φεβρουαρίου 1954)
Έχει δημιουργήσει μερικά από τα πιο καλοφτιαγμένα και εμπορικά επιτυχημένα παιχνίδια για υπολογιστές, όλων των εποχών κερδίζοντας δεκάδες διακρίσεις τόσο για την ποιότητα των τίτλων του όσο και για την τεράστια εμπορική τους επιτυχία. Θεωρείται ένας από τους ζωντανούς θρύλους της βιομηχανίας των παιχνιδιών.
Ο Σιντ Μάιερ γεννήθηκε το 1954. Το 1982, μαζί με τον Bill Stealey ίδρυσε την εταιρεία MicroProse. Στη Microprose o Μάιερ σχεδίασε την πασίγνωστη σειρά παιχνιδιών Civilization. Το 1996 εγκατελειψε την Microprose και μαζί με τον βετεράνο του χώρου Jeff Briggs ίδρυσε την εταιρεία Firaxis Games. Σήμερα η Firaxis Games δημιουργεί παιχνίδια στρατηγικής, πολλά από τα οποία είναι νέες εκδόσεις κλασσικών τίτλων του Μάιερ, όπως τα Civilization IV και Sid Meier's Pirates!.
Το 1999, ο Σιντ Μάιερ ήταν ο δεύτερος που συμπεριλήφθηκε στη λίστα με τους πιο διακεριμένους (hall of fame) της Αμερικανικής Ακαδημίας Διαδραστικής Τέχνης και Επιστήμης (Academy of Interactive Arts and Sciences). Ο πρώτος που τιμήθηκε ήταν ο Shigeru Miyamoto της Nintendo.
Είναι παντρεμένος με τη Σούζαν και έχουν ένα γιο. Σήμερα μένει στο Hunt Valley του Μαίρυλαντ.
1955 - Αλέν Μαρί Πασκάλ Προστ, Ιππότης του Τάγματος της Τιμής στην πατρίδα του και μέλος του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας στο Ηνωμένο Βασίλειο, είναι παλαίμαχος Γάλλος οδηγός αγώνων αυτοκινήτου. (Alain Marie Pascal Prost, 24 Φεβρουαρίου 1955)
Συμμετείχε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 τις σαιζόν 1980 - 1993 και συγκαταλέγεται στις κορυφαίες μορφές της ιστορίας του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Είναι τρίτος στη λίστα των παγκόσμιων πρωταθλητών με 4 τίτλους, ενώ με 51 καρό σημαίες υστερεί μόνο του Μίχαελ Σουμάχερ σε κερδισμένα γκραν-πρι. Στα τέλη της δεκαετίας του '90 δοκίμασε να δραστηριοποιηθεί και ως κατασκευαστής χωρίς ανάλογη επιτυχία.
Σε αντίθεση με το στερεότυπο του ενθουσιώδη, ριψοκίνδυνου και θεαματικού οδηγού, ο Προστ διακρίθηκε για τη χαλαρή και καθαρά εγκεφαλική αγωνιστική συμπεριφορά του (εξ' ου και το προσωνύμιο «Καθηγητής»). Έχοντας ως πρότυπα μορφές των πρώτων χρόνων της Φόρμουλα 1 όπως ο Τζιμ Κλαρκ κι ο Τζάκι Στιούαρτ, το στυλ του ακουμπούσε πάνω απ' όλα στη λογική, τη σωστή ρύθμιση του μονοθεσίου πριν τον αγώνα και την αποφυγή του κινδύνου κατά τη διάρκειά του. Σύμφωνα με τον εξειδικευμένο δημοσιογράφο Ντένις Τζέκινσον, υπήρξε ένας θερμός και απλός άνθρωπος που δε βασιζόταν στο πάθος ή την έμπνευση, ούτε βαυκαλιζόταν με εντυπωσιασμούς και μπούρδες. Η διανοητική αυτοπειθαρχία του έφτανε σε τέτοιο επίπεδο, που οι περισσότεροι άνθρωποι αδυνατούν να καταλάβουν.
Αυτή η ιδιοσυγκρασία του χάρισε αξιοπρόσεκτη σταθερότητα. Είναι χαρακτηριστικό ότι με εξαίρεση την παρθενική χρονιά του, δεν έπεσε ποτέ κάτω απ' την 5η θέση της βαθμολογίας, ακόμα κι όταν οδηγούσε αναξιόπιστα μονοθέσια όπως το RE30. Ταυτόχρονα όμως ήταν ο λόγος που ήλθε σε διάσταση με συναδέλφους του, όπως με τον ομόσταυλό του στη Μακλάρεν Άιρτον Σένα κατά τα τέλη της δεκατίας του '80. Η σύγκρουση αυτών των δύο διαμετρικά αντίθετων χαρακτήρων ήταν η βασική αιτία που ο Προστ προτίμησε να αποσυρθεί μετά το θρίαμβο του 1993, παρά να ξανασυναντηθεί στην ίδια ομάδα με το Βραζιλιάνο.
1955 - Στίβεν Πωλ Τζομπς, ήταν μια από τις πιο γνωστές προσωπικότητες στον χώρο της τεχνολογίας, ένας εκ των δύο συνιδρυτών, πρώην πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλός της Apple και πρώην πρόεδρος της Pixar (μέχρις ότου εξαγοράστηκε από την Disney, στης οποίας το Διοικητικό Συμβούλιο διατηρούσε θέση και της οποίας ήταν ο μεγαλύτερος μέτοχος). (Steven Paul Jobs, 24 Φεβρουαρίου 1955 - 5 Οκτωβρίου 2011)
Έχει χαρακτηριστεί ως οραματιστής στον χώρο των υπολογιστών και πολλές ιδέες του άλλαξαν τον τρόπο που οι καταναλωτές χρησιμοποιούν την ψηφιακή τεχνολογία. Ήταν από τους πρώτους που συνέλαβαν την ιδέα του οικιακού προσωπικού υπολογιστή. Ο Στηβ Τζομπς "ήταν ο μέγας ευαγγελιστής της ψηφιακής εποχής".
Η ίδρυση της Apple
Η ιδέα της εμπορικής εκμετάλλευσης της δουλειάς του δεύτερου ιδρυτή της Apple, Στήβεν Βόζνιακ, ήταν δική του και η αρχική οικονομική επιτυχία της Apple στα τέλη της δεκαετίας του 1970 με τους υπολογιστές Apple I και II καθώς και μέχρι τα μέσα της επόμενης δεκαετίας, με τον υπολογιστή Macintosh, οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην επιχειρηματική του ικανότητα. Παρ'όλα αυτά, ο σκληρός τρόπος διαχείρισης καθώς και κάποιες ριζοσπαστικές, οικονομικά ριψοκίνδυνες ιδέες και ο αυταρχικός τρόπος αντιμετώπισης των στελεχών κορυφώθηκαν το 1985 σε μια διαμάχη με τον τότε διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρίας και πρώην στέλεχος της Pepsi, John Sculley και την απομόνωση και την μετέπειτα αποχώρησή του από την εταιρία.
Μετά την αποχώρηση από την Apple
Το 1986 ίδρυσε την εταιρεία NeXT, μια εταιρεία που αρχικά επικεντρώθηκε στην ανάπτυξη ακριβών υπολογιστών/σταθμών εργασίας. Παρότι αποτυχημένη εμπορικά, η NeXT συνέχισε να επιχειρεί μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1990, αναπτύσσοντας και πουλώντας το λειτουργικό της NeXTSTEP (αργότερα πλατφόρμα ανάπτυξης εφαρμογών OpenSTEP). Με την αγορά της NeXT από την Apple το 1996, το NeXTSTEP αποτέλεσε τη βάση για το λειτουργικό σύστημα MAC OS X.
To 1986 o Στηβ Τζομπς αγόρασε την εταιρεία Pixar, μέχρι τότε αυτόνομο τμήμα της Lucasfilm, εταιρίας που ανήκε στον Τζορτζ Λούκας, ο οποίος είναι παραγωγός σειράς ταινιών όπως Ο Πόλεμος των Άστρων. Η Pixar γρήγορα έγινε η πλέον επιφανής εταιρία στον χώρο των κινουμένων σχεδίων βασισμένων σε γραφικά υπολογιστών. Με την Walt Disney Pictures ως διανομέα δημιούργησε σειρά ταινιών κινουμένων σχεδίων με πρώτη το Toy Story, κάτι που την έκανε γνωστή και απέφερε μεγάλα κέρδη στον Στηβ Τζομπς. Παράλληλα το 1996, η Apple προέβη στην εξαγορά της NeXT σκοπεύοντας να χρησιμοποιήσει το λειτουργικό της σύστημα ως τη βάση για το νέο Mac OS. Η αγορά της NeXT φέρνει τον Τζομπς πίσω στην Apple αρχικά ως interim CEO και αργότερα ως τον CEO και πρόεδρο του ΔΣ, θέση που διατηρούσε μέχρι το θάνατό του.
Επιστροφή και θρίαμβος
Η επιστροφή του Στηβ Τζομπς στην Apple θεωρείται κρίσιμης σημασίας για την επιβίωση της εταιρίας. Μέσα σε λίγα μόλις χρόνια και με την αναδιάρθρωση των προϊόντων και τμημάτων της, όπως για παράδειγμα την κατάργηση του Apple Newton, τη συγχώνευση των υπολογιστών Macintosh σε δύο σειρές και την εξασφάλιση της επένδυσης $100 εκ. από τη Microsoft και τη σύναψη συμφωνίας μεταξύ των δυο εταιριών σχετικά με τη συνεχιζόμενη υποστήριξη της πλατφόρμας Macintosh για 5 χρόνια, η Apple γίνεται ξανά κερδοφόρα.
Το 1998 λανσαρίστηκαν οι πολύχρωμοι και αξιόπιστοι iMac Και τα iBook. Στον χώρο των πολυμέσων ο iMac ήταν ανώτερος από το IBM PC και εταιρείες όπως η Adobe και Macromedia συνείσφεραν στην επιτυχία του παρέχοντας προγράμματα πολυμέσων γι αυτόν. Αν και οι χρήστες των Mac θέλουν παραδοσιακά να παραμένουν αποστασιοποιημένοι από τα ΙΒΜ PC και τα Microsoft Windows, o Στηβ δεν ακολούθησε αυτή τη γραμμή.
Ιδιαίτερα σημαντική, επιχειρηματικά, ήταν η κίνηση της Apple στον χώρο της μουσικής. Ο Τζομπς, αντιλαμβανόμενος την επανάσταση του Ίντερνετ και της ψηφιακής μουσικής, δημιούργησε το 2001 το iPod. Δύο χρόνια αργότερα, το 2003, και με δεδομένη την επιτυχία του iPod, η Apple μπήκε δυναμικά στον χώρο της διανομής μουσικής μέσω του διαδικτύου και του iTunes Music Store (iTMS). Παρά τις διαψεύσεις σχετικά με την ανάπτυξη κινητού τηλεφώνου από τον Στηβ Τζόμπς, στις αρχές του 2007 η Apple μπήκε στην αγορά των κινητών τηλεφώνων με την παρουσίαση του iPhone, μιας συσκευής που γρήγορα κατέκτησε μεγάλο μέρος της αγοράς κινητών τηλεφώνων στις ΗΠΑ και σε αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες και από τότε είναι στις πρώτες δυο θέσεις πωλήσεω "smartphone" παγκοσμίως.
Τον Ιανουάριο του 2010 ο Τζομπς παρουσίασε το iPad. Κατά το Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς του απονεμήθηκε ο τίτλος του «προσώπου της χρονιάς» από τη βρετανική οικονομική εφημερίδα Financial Times.
Στις 24 Αυγούστου 2011, ανακοίνωσε την παραίτησή του από την Apple. Στην επιστολή της παραίτησής του, συνέστησε να τον διαδεχθεί ο επόμενος στην ιεραρχία, Τιμ Κουκ. Όπως ζήτησε ο ίδιος, διορίστηκε πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου. Στις 5 Οκτωβρίου 2011 (μια μέρα μετά την παρουσίαση του iPhone 4s, από την οποία ήταν απών) ανακοινώθηκε ο θάνατος του σε ηλικία 56 ετών.
1956 - Τζούντιθ Μπάτλερ, είναι Αμερικανίδα μετα-στρουκτουραλίστρια φιλόσοφος, η οποία έχει συμβάλει στα πεδία του φεμινισμού, της θεωρίας Queer, της πολιτικής φιλοσοφίας και της ηθικής. Είναι καθηγήτρια στο τμήμα Ρητορικής και Συγκριτικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ. (Judith Butler, 24 Φεβρουαρίου 1956)
Η Μπάτλερ πήρε το διδακτορικό της στη φιλοσοφία από το Πανεπιστήμιο Γέιλ το 1984, και η διατριβή της δημοσιεύθηκε με τον τίτλο Subjects of Desire: Hegelian Reflections in Twentieth Century France. Στα τέλη της δεκαετίας του 80, και ενώ κατείχε διάφορες θέσεις διδασκαλίας και έρευνας (όπως για παράδειγμα στο Κέντρο Ανθρωπιστικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς), αναμείχθηκε στις «μετά-στρουκτουραλιστικές» προσπάθειες της Δυτικής φεμινιστικής θεωρίας να αμφισβητήσουν τους θεμελιώδεις όρους του φεμινισμού. Η πιο πρόσφατη δουλειά της επικεντρώνεται στην Εβραϊκή φιλοσοφία, στην οποία την απασχολούν κυρίως οι «προ-Σιωνιστικές κριτικές της κρατικής βίας.»
1972 - Θεόδωρος Κουρεντζής, είναι Έλληνας διευθυντής ορχήστρας, συνθέτης και ποιητής που εργάζεται στη Ρωσία. (ρωσικά: Курентзис Теодор), (γενν. 24 Φεβρουαρίου 1972)
Γεννήθηκε στην Αθήνα και από μικρή ηλικία άρχισε τα μαθήματα πιάνου. Στα επτά του χρόνια άρχισε να μαθαίνει βιολί, ενώ στα δώδεκά του φοίτησε στο Ελληνικό Ωδείο στο Τμήμα Θεωρητικής Μουσικής και στο Τμήμα Εγχόρδων. Με την σύνθεση ασχολήθηκε για πρώτη φορά το 1987 υπό τη καθοδήγηση του καθηγητή Γιώργου Χατζηνίκου και αργότερα με το καθηγητή Σρεκ.
Το 1990 αναλαμβάνει τη διεύθυνση του μουσικού συγκροτήματος «Musica Aeterna» και καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Πόρτο Χέλι. Μετά το πέρας των σπουδών (αν και είχε εξασφαλισμένη υποτροφία για τη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης) εγκαταστάθηκε στη Ρωσία και συγκεκριμένα στην Αγία Πετρούπολη, στο διάσημο Κρατικό Ωδείο της. Δάσκαλος του ήταν η σχεδόν μυθική μορφή της σοβιετικής διεύθυνσης ορχήστρας Ηλίας Μούσιν, δάσκαλος των επίσης διάσημων Βαλέρι Γκέργκιεβ και Γιούρι Τερμικανόβ. Ο ίδιος ο μαέστρος είπε για τον Θεόδωρο Κουρετζή: «Είχα πολύ ταλαντούχους μαθητές σαν τον Γκέρκγιεβ και τον Τερμικανόβ και μια μόνο διάννοια: ήταν ο Θεόδωρος Κουρεντζής» (Теодор Курентзис: Ангел Ностальгии).
Στα 2002 μαζί με τη Ρωσίδα ελληνίστρια φιλόλογο Φατίμα Γιελόεβα και υπό την αιγίδα του Ελληνικού Υπουργείου Πολιτισμού (επί υπουργίας Ευάγγελου Βενιζέλου) ίδρυσε το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης. Το 2003 ο Κουρεντζής εντάσσεται στην Εθνική Φιλαρμονική Ορχήστρα της Ρωσίας και τον επόμενο χρόνο αναλαμβάνει επικεφαλής διευθυντής ορχήστρας στο Ακαδημαϊκό Θέατρο Όπερας & Μπαλέτου της πόλης Νοβοσιμπίρσκ. Τον Ιανουάριο του 2005 αναλαμβάνει την καλλιτεχνική οργάνωση της ορχήστρας Musica Eaterna και του συγκροτήματος New Siberian Singers.
Στη Ρωσία είναι μια εμβληματική φυσιογνωμία. Όλες του οι συναυλίες είναι sold out μήνες πρωτύτερα, είναι δημοφιλής σε όλες τις ηλικίες και μέχρι και η χήρα του Σοστακόβιτς κατέβηκε στο καμαρίνι του να τον συγχαρεί μετά από μία παράσταση της «Λαίδης Μακμπέθ του Μτενσκ». Διευθύνει τακτικά τις καλύτερες ορχήστρες της Μόσχας. Με την ομάδα των μουσικών του ταξιδεύουν σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία προκαλώντας πανζουρλισμό με κάθε τους παράσταση. Οι εφημερίδες δημοσιεύουν τη μία διθυραμβική κριτική μετά την άλλη χαρακτηρίζοντάς τον «αναρχικό, ωραιοπαθή και ιδιοφυΐα». Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι δηλωμένος θαυμαστής του.
Η επιστροφή στην Ελλάδα δεν τον απασχολεί ούτε ως σκέψη. Ο σημαντικότερος λόγος που δεν θέλει να εργαστεί εκεί μόνιμα είναι η διαχρονική έλλειψη διαπαιδαγώγησης και πειθαρχίας, τόσο των μουσικών όσο και του κοινού. Επίσης, η απουσία αξιόλογης ορχήστρας.
Στα πλαίσια του διαγωνισμού Χρυσή Μάσκα 2005, ο Κουρεντζής έλαβε τέσσερα βραβεία μεταξύ το οποίων και το βραβείο του καλύτερου Διευθυντή Ορχήστρας για το έργο του Τζουζέπε Βέρντι Αΐντα. Τον Μάιο του 2006 ανέβασε, στα πλαίσια των εορτασμων των 250 χρονων από τη γέννηση του Μότσαρτ, το «Cosi fan tutte» (Ελληνική απόδοση Έτσι κάνουν όλες) και τους Γάμους του Φίγκαρο.
1989 - Κωνσταντίνος Δημήτριος Κουφός, είναι Ελληνοαμερικανός καλαθοσφαιριστής, διεθνής με την Εθνική Ανδρών της Ελλάδας, που αγωνίζεται στους Σακραμέντο Κινγκς, του NBA.(Konstantine Demetrios "Kosta" Koufos, 24 Φεβρουαρίου 1989)
1992 - Νίκος Καρέλης, είναι Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίζεται στη βελγική Γκενκ ως επιθετικός. (Ηράκλειο Κρήτης, 24 Φεβρουαρίου 1992)
Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα από την ερασιτεχνική ομάδα του Εργοτέλη. Το 2007 εντάχθηκε στην πρώτη ομάδα του κρητικού συλλόγου όπου και παρέμεινε επί μία πενταετία.
Το 2012 αποχώρησε για να συνεχίσει την καριέρα του στη ρωσική Αμκάρ Περμ, με τη φανέλα της οποίας αγωνίστηκε σε 9 αγώνες πρωταθλήματος. Το καλοκαίρι του 2013 επέστρεψε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Παναθηναϊκού, με τον οποίο στην πρώτη του χρονιά κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδας, σκοράροντας το τρίτο τέρμα της ομάδας του στον τελικό εναντίον του ΠΑΟΚ (4-1).
Τον Ιανουάριο του 2016 μετεγγράφηκε στη βελγική Γκενκ, υπογράφοντας συμβόλαιο διάρκειας 3,5 ετών.
Διεθνής καριέρα
Ο Νίκος Καρέλης υπήρξε βασικό στέλεχος των εθνικών ομάδων Παίδων (Κ-17), Νέων (Κ-19) και Ελπίδων (Κ-21).
Στις 14 Μαΐου 2014 ανακοινώθηκε από την ΕΠΟ ότι συγκαταλέγεται στους 30 "εκλεκτούς" του Φερνάντο Σάντος για την προεπιλογή της αποστολής της Ελλάδας εν όψει του Μουντιάλ 2014, δεν επιλέχθηκε όμως στην τελική 23άδα
Το ντεμπούτο του πραγματοποιήθηκε τελικά στις 11 Οκτωβρίου 2014 με προπονητή τον Κλαούντιο Ρανιέρι, στην εκτός έδρας αναμέτρηση εναντίον της Φινλανδίας (1-1) για τα προκριματικά του Euro 2016, όπου ξεκίνησε ως βασικός και σημείωσε το μοναδικό τέρμα της ελληνικής ομάδας.
Θάνατοι σαν σήμερα
1704 - Μαρκ-Αντουάν Σαρπαντιέ, ήταν Γάλλος συνθέτης της εποχής μπαρόκ. Η συνεισφορά του, κυρίως στην εκκλησιαστική μουσική, έτυχε μεγάλης αναγνώρισης την εποχή του και το πρελούδιο στο Te Deum του αποτελεί πλέον ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του -κυρίως μετά την εδραίωσή του ως μουσικό σήμα του διαγωνισμού της Eurovision. (γαλλικά: Marc-Antoine Charpentier, 1643 – 24 Φεβρουαρίου 1704)
Γεννημένος πιθανότατα στο Παρίσι, ο Σαρπαντιέ ήταν γιος γραφέα με πολύ καλές διασυνδέσεις στην τότε Βουλή των Παρισίων. Έλαβε εξαιρετική μόρφωση και κλείνοντας τα δεκαοκτώ του γράφτηκε στη σχολή νομικής· αποσύρθηκε μετά το πρώτο μόλις εξάμηνο. Μεταξύ των 1667 και 1699 έμεινε στη Ρώμη, ως μαθητευόμενος πλάι στον Τζάκομο Καρίσιμι.
Με την επιστροφή του στη Γαλλία διορίστηκε αμέσως προσωπικός συνθέτης της Μαρίας της Λωρραίνης, δούκισσας της Γκιζ (Marie de Lorraine, duchesse de Guise), γνωστής και ως "Δεσποινίς ντε Γκιζ". Για τα επόμενα δεκαεπτά χρόνια ο Σαρπαντιέ συνέθεσε για την εργοδότριά του μεγάλο όγκο μουσικής, κυρίως φωνητικά έργα πάνω σε θρησκευτικά κείμενα. Αξιοσημείωτο είναι ότι προτιμούσε τον λατινικό όρο canticum από το πιο διαδεδομένο ιταλικό ορατόριο. Τα περισσότερα απ' αυτά τα έργα γράφτηκαν για δύο γυναικείες φωνές και βαθύφωνο, με τη συνοδεία δύο υψίφωνων οργάνων (συνηθέστερα για βιολί) και συνεχές βάσιμο. Καθώς, κατά την παράδοση, στην εκκλησία τραγουδούσαν μόνο άρρενες, τα λειτουργικά του έργα τα έγραψε για κοντρα-τενόρο (πιθανώς τον εαυτό του), τενόρο και βαθύφωνο, συνοδευόμενους από τα παραπάνω όργανα.
Το 1680 η Δεσποινίς ντε Γκιζ εμπλούτισε το μουσικό της προσωπικό, φτάνοντας τους δεκατρείς μουσικούς καθώς και έναν δάσκαλο τραγουδιού. Ενόσω στην υπηρεσία της ως συνθέτης (και όχι ως διευθυντής του μουσικού συνόλου), ο Σαρπαντιέ έγραψε και έργα για την Κυρία ντε Γκιζ, πρώτη εξαδέλφη του Λουδοβίκου ΙΔ΄. Χάρη στην Κυρία ντε Γκιζ και την προστασία που τους παρείχε, οι μουσικοί του εν λόγω συνόλου κατάφεραν να παίξουν όπερες δωματίου του Σαρπαντιέ, κάτι δύσκολο αν αναλογιστούμε ότι το μονοπώλιο όπερας ανήκε στον αυλικό συνθέτη Ζαν Μπατίστ Λυλί. Οι περισσότερες απ' αυτές τις όπερες και τις ποιμενικές ωδές ήταν στη γαλλική γλώσσα και κατά πάσα πιθανότητα αποτελούσαν παραγγελίες της Κυρίας ντε Γκιζ. Η εκτέλεση αυτών των έργων λάμβανε χώρα σε αυλικές αίθουσες, τους χειμερινούς μήνες· θεωρείται ωστόσο βέβαιο ότι η Κυρία ντε Γκιζ τα συμπεριελάμβανε και στις εβδομαδιαίες εκδηλώσεις στην έπαυλή της στο Παρίσι.
Στα δεκαεπτά αυτά χρόνια υπηρεσίας, ο Σαρπαντιέ έγραψε και ένα μεγάλο μέρος της μουσικής του λαμβάνοντας εξωτερικές παραγγελίες. Αξιοσημείωτη είναι η συνεργασία του με τον Μολιέρο (ο οποίος μέχρι το 1672 συνεργαζόταν με τον Λυλύ), και μετά τον θάνατό του με τον Τομά Κορνέϊγ (Thomas Corneille) και τον Ζαν Ντονώ ντε Βιζέ (Donneau de Visé). Το 1685 η αίρεση του μονοπωλίου επί του μουσικού θεάτρου έφερε και το τέλος του Σαρπαντιέ ως συνθέτη γι' αυτό το είδος.
Στα 1679 ο Σαρπαντιέ επιλέχθηκε να γράφει μουσική για τον υιό του Λουδοβίκου ΙΔ΄, τον επονομαζόμενο και δελφίνο. Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της μουσικής γράφτηκε για τα ίδια μέσα που είχε στη διάθεσή του επί Δεσποινίδος ντε Γκιζ: τρεις φωνές με τη συνοδεία τριών οργάνων. Μάλιστα, με την άδειά της, πολλά απ' αυτά τα έργα παιζόντουσαν και στο προσωπικό παρεκκλήσι του δελφίνου, αλλά με μουσικούς της αυλικής υπηρεσίας. Περί το 1683 ο Σαρπαντιέ συνταξιοδοτήθηκε· έκτοτε λάμβανε παραγγελίες για τον εορτασμό σπουδαίων αυλικών γεγονότων, όπως η Περιφορά του Επιταφίου.
Ο θάνατος της Δεσποινίδος ντε Γκιζ το 1688 ήταν καθοριστικός· ήδη από τον προηγούμενο χρόνο ο Σαρπαντιέ τέθηκε στην υπηρεσία των Ιησουιτών ως μουσικός διευθυντής (maître de musique). Αποστολή του πλέον δεν ήταν να γράφει ορατόρια, αλλά να μελοποιεί ψαλμούς και άλλα λειτουργικά κείμενα, όπως λιτανείες, μοτέτα κλπ. Τη θέση αυτή κράτησε μέχρι το 1698, οπόταν και διορίστηκε μουσικός διευθυντής της Χορωδίας του Βασιλικού Παρεκκλησίου των Παρισίων (Sainte-Chapelle)· εκεί διηύθυνε τη χορωδία και έγραφε θρησκευτική μουσική μέχρι τον θάνατό του το 1704. Τα περισσότερα έργα που έγραψε για τη θητεία του εκεί αγνοούνται· κατά το συνήθειο, με τον θάνατο του μουσικού διευθυντή, τα έργα του κατασχέθηκαν. Ο Σαρπαντιέ πέθανε στη Sainte-Chapelle και ετάφη σε ένα μικρό κοιμητήριο (πλέον ανύπαρκτο) πίσω από το κλίτος της χορωδίας.
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1727, οι κληρονόμοι του συνθέτη πούλησαν τα χειρόγραφά του στην τότε Βασιλική Βιβλιοθήκη, τη σημερινή Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Πρόκειται για 28 τόμους χωρισμένους σε δύο σειρές τευχών (αριθμημένες με αραβικούς και ρωμαϊκούς αριθμούς αντίστοιχα), ενώ σε κάθε τεύχος αναγράφεται η χρονολογία. Τα χειρόγραφα αυτά, με τα τεχνικά τους στοιχεία (υδατογραφήματα, γραφικός χαρακτήρας κλπ) έχουν επιτρέψει την ακριβή χρονολόγηση των έργων του, καθώς και τον καθορισμό του γεγονότος για το οποίο γράφτηκαν πολλά απ' αυτά.
Μουσική και υφολογικά στοιχεία
Η εργογραφία του Σαρπαντιέ περιλαμβάνει ορατόρια, όπερες, λειτουργίες και αρκετά μικρότερα κομμάτια που δεν εμπίπτουν σε κάποια κατηγορία. Κάποια απ' αυτά, γραμμένα για μία ή δύο φωνές και μικρό οργανικό σύνολο, είναι παρόμοια με ιταλικές καντάτες της εποχής· αν και παρουσιάζουν πολλά κοινά στοιχεία ο Σαρπαντιέ τα ονομάζει air sérieux ή air à boire όταν το κείμενο είναι γαλλικό, και "καντάτες" όταν το κείμενο είναι στα ιταλικά.
Τα έργα του γράφτηκαν σε μια μεταβατική περίοδο για τη μουσική: όπως και στον Κλάουντιο Μοντεβέρντι, οι τρόποι αντικαθίστανται σταδιακά από τις τονικότητες και εδραιώνεται η αρμονία. Η ασάφεια αυτού του δυισμού, όπου το ένα ύφος δανείζει στοιχεία στο άλλο, δεν μπορεί παρά να είναι εμφανής και χαρακτηριστική στα περισσότερα έργα του. Πέρα από την ιδιότητα του συνθέτη, ο Σαρπαντιέ φέρεται να αποτελεί εξίσου ικανό θεωρητικό της μουσικής· σε χειρόγραφο του 1680 κάνει αρμονική ανάλυσή μιας λειτουργίας του Ιταλού συνθέτη Φραντσέσκο Μπερέττα, ενώ το 1691 γράφει ένα εγχειρίδιο μουσικής εκπαίδευσης για τον Φίλιππο της Ορλεάνης. Μια επαύξηση του εγχειριδίου γράφεται τρία χρόνια αργότερα και οι δύο εκδοχές σώζονται από τον συνάδελφό του Ετιέν Λουλιέ, ο οποίος τις τιτλοφορεί "Κανόνες Σύνθεσης υπό Κου Σαρπαντιέ" (Règles de Composition par Monsieur Charpentier) και "Επαυξήσεις επί του πρωτότυπου εκ του Δούκα της Σαρτρ" (Augmentations tirées de l’original de Mr le duc de Chartres). Σε μια κενή σελίδα ο Λουλιέ αναφέρει κάποιες παρατηρήσεις του Σαρπαντιέ, οι οποίες ανήκουν σ' ένα άλλο έργο του Σαρπαντιέ με τίτλο "Κανόνες Συνοδείας υπό Κου Σαρπαντιέ" (Règles de l’accompagnement de Mr Charpentier). Έτσι, προκύπτουν τρία μεγάλα θεωρητικά έργα, για να συμπληρωθούν από μια τέταρτη -ιδιόχειρη- διατριβή, που ανακαλύπτεται το 2009 στο Πανεπιστήμιο της Ινδιάνας. Γραμμένη το 1698 και με αύξοντα αριθμό "XLI" (41), αποδεικνύει ότι ο Σαρπαντιέ έγραψε όχι μόνο μουσική, αλλά μια ολόκληρη σειρά θεωρητικών έργων, κάτι που τον κατατάσσει στους σημαντικούς θεωρητικούς της εποχής του.
1810 - Χένρι Κάβεντις (Henry Cavendish, 10 Οκτωβρίου 1731 – 24 Φεβρουαρίου 1810) ήταν Βρετανός επιστήμονας, που διακρίθηκε για τη συνεισφορά του στη φυσική και στη χημεία.
1815 - Ρόμπερτ Φούλτον, ήταν Αμερικανός μηχανικός και ο πρώτος που πραγματοποίησε πρακτικά το 1803 την προώθηση των πλοίων με ατμοκίνηση, πρόβλημα που αντιμετωπίσθηκε από το 1690 από τον Ντενί Παπέν και που είχε λυθεί μερικώς από τον Μαρκήσιο Ζοφρουά Ντ' Αμπάνς. (Robert Fulton, 14 Νοεμβρίου 1765 - 24 Φεβρουαρίου 1815)
Ο Ρόμπερτ Φούλτον γεννήθηκε το 1765 στο Λάνκαστερ, στην Πενσυλβάνια των Η.Π.Α.. Στα πρώτα χρόνια της ζωής του πάλεψε πολύ σκληρά. Ο πατέρας του ήταν ράφτης και είχε να αναθρέψει τέσσερα παιδιά -τρεις κόρες και τον Ρόμπερτ. Γρήγορα μάλιστα βρέθηκε υποχρεωμένος να αναλάβει το βάρος αυτό ο μικρός Ρόμπερτ, γιατί ο πατέρας του πέθανε νωρίς. Και τα έβγαλε πέρα, ζωγραφίζοντας μινιατούρες πάνω σε διάφορα κοσμήματα.
Το ταλέντο του στη ζωγραφική τού έδωσε τα μέσα να συντηρεί την οικογένειά του. Η μεγάλη του αγάπη όμως ήταν οι εφευρέσεις γύρω από τη μηχανική. Η ζωή του είναι μία πρωτοφανής και καταπληκτική ιστορία από αέναες προσπάθειες. Πριν φτάσει στο τέρμα των επιτυχιών του, με το ατμόπλοιο, είχε κιόλας απασχολήσει την κυβέρνηση της Αγγλίας και τον Ναπολέοντα κατά τα 20 χρόνια που έζησε στην Αγγλία και στη Γαλλία, αναζητώντας την επιτυχία και την πραγματοποίηση των παράτολμων φιλοδοξιών του. Ο Φούλτον είναι ο κατασκευαστής του Ναυτίλου, του πρώτου υποβρύχιου που διέχισε τον Σηκουάνα, και ενός άλλου υποβρύχιου, που επιχείρησε να διασχίσει τη Μάγχη και να κολλήσει τις τορπίλες του στα αγγλικά πολεμικά πλοία. Αλλά οι προσπάθειές του γύρω από το υποβρύχιο έμειναν στη μέση, από διάφορες συγκυρίες και ατυχίες.
Κατά την διάρκεια του έτους 1803 ο Φούλτον κατασκεύασε το πρώτο του ατμόπλοιο, του οποίου οι προκαταρκτικές δοκιμές έγιναν στη Γαλλία, συναντώντας την αδιαφορία του Ναπολέοντα. Το επόμενο έτος ο Φούλτον παρουσίασε την εφεύρεσή του στην Αγγλία, άνευ όμως επιτυχούς αποδοχής. Έτσι στράφηκε προς την υπερπόντια Αμερική όπου και εκεί αντιμετώπισε την ίδια αδιαφορία εκ μέρους των Αρχών του τόπου του. Παρά ταύτα προέβη στη ναυπήγηση ενός νεότερου ατμοπλοίου, του «Κλερμόν» (Clermont) που μετά από επιτυχείς δοκιμές πλεύσης στον ποταμό Χάντσον εξυπηρέτησε τακτική ταχυδρομική υπηρεσία μεταξύ Νέας Υόρκης-Όλμπανι. Στο μέσον περίπου του έτους 1807 η Κυβέρνηση των ΗΠΑ, που είχε τελικά αντιληφθεί τα πλεονεκτήματα που εξασφάλιζε η εκμετάλλευση των εφευρέσεων του Φούλτον, ανέθεσε σε αυτόν επίσημα την ναυπήγηση ατμοκίνητης φρεγάτας για λογαριασμό του Ναυαρχείου.
Δυστυχώς όμως οι ζηλοφθονούντες την επιτυχία του Φούλτον και οι αντιποιούμενοι τις εφευρέσεις του, υπήρξαν πολλοί. Με αυτούς ενεπλάκη σε μακρόχρονες δίκες, χωρίς όμως αποτέλεσμα, γεγονός που στάθηκε ικανό να τον οδηγήσει στο θάνατο από βαρειά θλίψη, σε ηλικία 50 ετών, το 1815.
Οι θαρραλέες πράξεις του, που τον έφεραν γρήγορα στο θάνατο, καθώς και όσα καταπληκτικά και σχεδόν μυθιστορηματικά έκανε στη ζωή του, συγκίνησαν βαθειά τον αμερικανικό λαό και ιδιαίτερα τους Νεοϋορκέζους. Γι' αυτό τον τίμησαν όσο κανέναν άλλον ιδιώτη μέχρι τότε. Το Νομοθετικό Σώμα της Πολιτείας της Νέας Υόρκης αποφάσισε να πενθήσει μερικές εβδομάδες. Αντιπρόσωποι της Πολιτείας και της εθνικής κυβερνήσεως πήγαν στη Νέα Υόρκη για να συνοδεύσουν τον νεκρό στην τελευταία του κατοικία. Όλος ο κόσμος είχε παραταχθεί σιωπηλά στους δρόμους, απ' όπου θα περνούσε η κηδεία. Οι καμπάνες στις εκκλησίες χτυπούσαν πένθιμα και κάθε λεπτό αντηχούσε ο κρότος του κανονιού από τη δυτική πυροβολαρχία και από το μεγάλο ατμοκίνητο θωρηκτό Φούλτον ο πρώτος.
1953 - Γκερντ φον Ρούνστετ, ήταν Γερμανός στρατάρχης της Βέρμαχτ, επικεφαλής ομάδας Στρατιών στην εισβολή στην Πολωνία (1939), Γαλλία (1940) και στην εισβολή στην Σοβιετική Ένωση (1941) και γενικός διοικητής των δυνάμεων του Δυτικού μετώπου (1944) μέχρις ότου αντικαταστάθηκε από τον Χίτλερ και αποστρατεύθηκε. (Karl Rudolf Gerd von Rundstedt, 12 Δεκεμβρίου 1875 - 24 Φεβρουαρίου 1953)
Ο Στρατάρχης συνελήφθη από την 36η Μεραρχία Πεζικού των ΗΠΑ την 1η Μαΐου 1945. Ενώ ανακρινόταν, υπέστη καρδιακή προσβολή και οι Βρετανοί τον μετέφεραν στο Μπρίτζεντ (Bridgend) της Νότιας Ουαλίας, σκοπεύοντας να τον κατηγορήσουν για εγκλήματα πολέμου: Ο Ρούντστετ, πράγματι, δεν είχε αντιδράσει (αν δεν είχε εγκρίνει) την επονείδιστη διαταγή του, υφισταμένου του τότε, Ράιχεναου, για τη λήψη "κατασταλτικών μέτρων" κατά των ανταρτών και του άμαχου πληθυσμού που τους υποστήριζε. Ωστόσο, ο Ρούντστετ, λόγω της κακής του υγείας, δεν παραπέμφθηκε σε δίκη και, το 1948, αφέθηκε ελεύθερος. Επέστρεψε στην Γερμανία και έζησε τα τελευταία του χρόνια στον Πύργο Οπερσχάουζεν (Schloss Oppershausen) κοντά στο Τσέλε της Κάτω Σαξονίας. Ο Γκερντ φον Ρούντστετ πέθανε στις 24 Φεβρουαρίου 1953 στο Ανόβερο μετά από βαριά καρδιακή προσβολή στην ηλικία των 77 ετών.
1967 - Φραντς Γουάξμαν, ήταν Γερμανός συνθέτης, με εβραϊκή καταγωγή και αμερικανική υπηκοότητα, γνωστός περισσότερο για τις μουσικές συνθέσεις ταινιών. (Franz Waxman, 24 Δεκεμβρίου 1906 - 24 Φεβρουαρίου 1967)
Μερικά από τα πιο διάσημα έργα του βρίσκονται στα Ρεβέκκα (1940), Η Λεωφόρος της Δύσης (1950), Μια θέση στον ήλιο (1951), Σιωπηλός Μάρτυς (1954) και Η Ιστορία μιας Μοναχής (1959). Υπήρξε δώδεκα φορές υποψήφιος για Όσκαρ, καταφέρνοντας να κερδίσει, όμως, δύο φορές.
Ωστόσο, συνέθεσε και έργα για κονσέρτα όπως το ορατόριο Joshua (1959) και το The Song of Terezin (1965). Επιπλέον έγραψε συνθέσεις για ορχήστρα, χορωδία, αλλά και παιδική χορωδία, βασισμένη σε ποιήματα που γράφτηκαν από παιδιά, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Theresienstadt, κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Γουάξμαν, επίσης, ίδρυσε το Los Angeles Music Festival, το 1947.
1975 - Δημοσθένης Στεφανίδης, του Σοφοκλή, ήταν Έλληνας πανεπιστημιακός και νομικός. Έγινε γνωστός κυρίως από τη διατύπωση της οικονομικής θεωρίας της "άνισης ανταλλαγής". (1896 - 24 Φεβρουαρίου 1975)
Γεννήθηκε στη Σκύρο το 1896 και σπούδασε νομικά στα πανεπιστήμια των Αθηνών και της Φρανκφούρτης.
Υπηρέτησε ως καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας του ΑΠΘ από το 1928 ως την απόλυσή του από την κατοχική κυβέρνηση το 1942 και έπειτα ως καθηγητής Νομικής στο ΕΚΠΑ από το 1950 ως το 1966, οπότε συνταξιοδοτήθηκε.
Υπηρέτησε ως πρόεδρος του ΙΚΑ από το 1951 ως τις 10 Νοεμβρίου του ίδιου έτους.
Μεταξύ άλλων έγραψε το έργο "Οικονομικαί Μελέται" (Αθήνα 1926)
Γιώργος Ανδριανόπουλος, ήταν Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής, συνιδρυτής και πρόεδρος του Ολυμπιακού Πειραιώς, δήμαρχος της ίδιας πόλης και υπουργός της Εμπορικής Ναυτιλίας. Αποτελεί τον μοναδικό παίκτη της εθνικής Ανδρών στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο οποίος στη συνέχεια υπουργοποιήθηκε. (25 Οκτωβρίου 1903 - 24 Φεβρουαρίου 1980)
1993 - Ρόμπερτ Φρέντρικ Τσέλσι 'Μπόμπι' Μούρ, ήταν Άγγλος ποδοσφαιριστής. (Robert Frederick Chelsea "Bobby" Moore, 12 Απριλίου 1941 - 24 Φεβρουαρίου 1993)
Γεννήθηκε στο Μπάρκινγκ του Ανατολικού Λονδίνου στις 12 Απριλίου του 1941 και πέθανε στο Γουόντσγουέρθ του νοτιοδυτικού Λονδίνου στις 24 Φεβρουαρίου του 1993.
Διετέλεσε αρχηγός της Γουέστ Χαμ για περισσότερο από δέκα χρόνια, οδηγώντας την στην κατάκτηση του Κυπέλλου Αγγλίας το 1964 και του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1965 και αρχηγός της ομάδας της Εθνικής Αγγλίας η οποία κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1966. Θεωρείται ευρέως ως ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών και ο Πελέ τον χαρακτήρισε τον καλύτερο αμυντικό που αντιμετώπισε ποτέ
Αγωνίστηκε συνολικά 108 φορές με τα χρώματα της Αγγλίας, αριθμός που αποτελούσε εθνικό ρεκόρ τη στιγμή της αποχώρησής του από το ποδόσφαιρο. Το ρεκόρ καταρρίφθηκε αργότερα από τον τερματοφύλακα Πίτερ Σίλτον, με 125 εμφανίσεις συνολικά. Ο Μουρ όμως συνέχισε να είναι ο Αγγλος αρχηγός με τις περισσότερες διεθνείς εμφανίσεις μέχρι τις 28 Μαρτίου του 2009, όταν ο Ντέιβιντ Μπέκαμ έκανε την 109η εμφάνισή του με την Εθνική Αγγλίας. Ωστόσο, σε αντίθεση με τον Μπέκαμ, ο Μουρ έπαιξε και τα 90' λεπτά όλων των εμφανίσεών του
2000 - Μιχαήλ Σ. Ρουφογάλης, ήταν Έλληνας αξιωματικός του Πυροβολικού (αντισυνταγματάρχης, επί χούντας προήχθη παράτυπα σε υποστράτηγο), επί χρόνια στέλεχος των μυστικών υπηρεσιών, και ένας από τους πρωταγωνιστές της χούντας των συνταγματαρχών. (1921 - 24 Φεβρουαρίου 2000)
Ο Ρουφογάλης, όπως και ο Παπαδόπουλος, ήταν Αχαιός και αξιωματικός του Πυροβολικού. Γεννήθηκε το 1921 στην Ακράτα Αχαΐας αλλά μεγάλωσε στην Πάτρα. Ήταν απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων, της Σχολής Πυροβολικού, της τότε Σχολής Πληροφοριών του ΓΕΣ, της Σχολής Ψυχολογικών Επιχειρήσεων ΗΠΑ και της Σχολής Πολέμου.
Η γνωριμία του Ρουφογάλη με τον Παπαδόπουλο έγινε το διάστημα 1950-1952 όταν υπηρετούσαν στη Σχολή Πυροβολικού στο Μεγάλο Πεύκο. Τότε γνώρισε και τον Νικόλαο Μακαρέζο αλλά και τον Οδυσσέα Αγγελή, τον οποίον μετέπειτα η ηγεσία της χούντας θα διόριζε αρχηγό Ενόπλων Δυνάμεων.
Πέρασε τα περισσότερα χρόνια της στρατιωτικής του καριέρας σε επιτελικά γραφεία και στην ΚΥΠ, όντας ευνοούμενος, όπως και ο Παπαδόπουλος, του ιδρυτή και πρώτου αρχηγού της Υπηρεσίας (1953-1963) στρατηγού Αλέξανδρου Νάτσινα. Μέσα στην ΚΥΠ, επί κυβερνήσεων Παπάγου και Καραμανλή, διετέλεσε διευθυντής του Κέντρου Μελέτης Στρατιωτικών Πληροφοριών και της Υπηρεσίας Ειδικών Μελετών. Επανήλθε στην ΚΥΠ το 1966, επί κυβέρνησης των Αποστατών, και ανέλαβε διευθυντής του Γραφείου Ασφαλείας (σημερινό Τμήμα Ασφαλείας ΕΥΠ), θέση την οποία κατείχε και τη βραδιά του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου.
Αμέσως μετά την επιτυχία του πραξικοπήματος διορίστηκε υπαρχηγός της ΚΥΠ. Αρχηγός τυπικά ήταν ο Αλέξανδρος Χατζηπέτρος, ο οποίος όμως ήταν τελείως διακοσμητικός, και ο Ρουφογάλης έπαιρνε όλες τις αποφάσεις· το 1972 ο Ρουφογάλης ανέλαβε και τυπικά αρχηγός της ΚΥΠ.
Ο Ρουφογάλης αναγνωριζόταν ως ικανός συνωμότης και στα πρώτα χρόνια της χούντας σημείωσε αρκετές επιτυχίες, όπως π.χ. η καταστολή του αντιπραξικοπήματος του βασιλιά Κωνσταντίνου το Δεκέμβριο του 1967 και η εξάρθρωση της οργάνωσης ΕΚΔΑ (Εθνικό Κίνημα Δημοκρατικής Αντίστασης), που είχε ιδρυθεί από τους στενούς συνεργάτες του Ανδρέα Παπανδρέου Γιάννη Χαραλαμπόπουλο, Γιάννη Σκουλαρίκη, Λευτέρη Βερυβάκη κ.α.
Όμως καθώς η χούντα εδραίωνε την εξουσία της άρχισε να περνάει όλο και περισσότερο χρόνο στα μπουζούκια, στο καζίνο της Πάρνηθας και σε θαλαμηγούς εφοπλιστών. Εκείνη την εποχή, αν και αρχηγός της μυστικής υπρεσίας, έγινε πολλές φορές πρωτοσέλιδο, ενώ έγινε γνωστός και για τα ζιβάγκο που φορούσε αντί γραβάτας, ακολουθώντας τη μόδα της εποχής. Η γνωριμία του και ο γάμος του με το γνωστό μοντέλο Ντέλλα, που ήταν μεγάλο κοσμικό γεγονός της Αθήνας, τον αποσυντόνισε περισσότερο με αποτέλεσμα να μην λειτουργεί αποτελεσματικά ως αρχηγός της ΚΥΠ· εμφανιζόταν στο γραφείο του το μεσημέρι και συχνά μεθυσμένος, με την καταστολή του αντιδικτατορικού κινήματος να περνά όλο και περισσότερο στα χέρια της ΕΣΑ του Ιωαννίδη.[8] Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν είχε ιδέα για το σχεδιαζόμενο κίνημα του Ιωαννίδη ενάντια στον Παπαδόπουλο, και όταν ο Παττακός του εξέφρασε τις ανησυχίες του για τον Ιωαννίδη τον Σεπτέμβριο του 1973, ο Ρουφογάλης τον χλεύασε.
Την ημέρα της ανατροπής του Παπαδόπουλου, στις 25 Νοεμβρίου 1973, ο Ρουφογάλης ξύπνησε στις έξι το απόγευμα, έχοντας ξενυχτήσει στα μπουζούκια την προηγούμενη νύχτα οπότε και συνελήφθη από άνδρες της ΕΣΑ. Ο Ιωαννίδης είχε δώσει ρητή εντολή να περιμένουν πρώτα να ξυπνήσει και μετά να τον συλλάβουν.
Μετά την πτώση της χούντας και την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974, συνελήφθη εκ νέου, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, μαζί με άλλους αξιωματικούς και συνεργάτες της χούντας.
Ο Ρουφογάλης πέθανε στη φυλακή στις 24 Φεβρουαρίου 2000 σε ηλικία 79 ετών και κηδεύτηκε από το νεκροταφείο του Βύρωνα την επομένη.
Χρηματοδότηση του Νίξον
Κατά τη διάρκεια της αμερικανικής προεκλογικής περιόδου του 1968, όπου ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος Ρίτσαρντ Νίξον (υποστηρικτής της χούντας στα πλαίσια του Ψυχρού Πολέμου) αντιμετώπιζε τον υποψήφιο του Δημοκρατικού Κόμματος και αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Χιούμπερτ Χάμφρεϋ, ο Ρουφογάλης και η ΚΥΠ χρηματοδότησαν την εκστρατεία του Νίξον με το ποσό των 549 χιλιάδων δολαρίων, από τις μεγαλύτερες χορηγίες που έλαβε το επιτελείο του Νίξον σε εκείνες τις εκλογές. Τα χρήματα δόθηκαν ως μετρητά, μέσω του διαβόητου Τομ Πάπας, στον Αμερικανό δικηγόρο Τζον Μίτσελ (John N. Mitchell), υπεύθυνο της εκστρατείας του Νίξον (campaign manager). Ο Μίτσελ, μετά την εκλογική νίκη του Νίξον έγινε γενικός εισαγγελέας των ΗΠΑ (Attorney General, μια θέση που έχει ομοιότητες, αλλά δεν είναι ίδια, με τον υπουργό Δικαιοσύνης στις χώρες της Ευρώπης) ενώ αργότερα καταδικάστηκε και φυλακίστηκε για το περίφημο σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ.
Η ομάδα του Ρουφογάλη
Στην προσωπική συνωμοτική ομάδα του Ρουφογάλη ανήκαν (ήδη από τα χρόνια πριν από το πραξικόπημα) οι αξιωματικοί Ευάγγελος Βαμβακόπουλος (λοχαγός το 1967), Γεώργιος Νέζος (λοχαγός), Δημήτριος Πηλίτσης (ταγματάρχης), Ιωάννης Ρέκκας (λοχαγός), Παναγιώτης Πόθος (λοχαγός), Γεώργιος Σουρβίνος (ταγματάρχης) και Μάρκος Καραμέρης (ταγματάρχης). Οι Πηλίτσης, Νέζος και Πόθος υπηρετούσαν στην ΚΥΠ ήδη από το 1965-1966 (είχαν τοποθετηθεί εκεί από την κυβέρνηση των Αποστατών η οποία επιθυμούσε «αποπαπανδρεοποίηση» της ΚΥΠ) όπως και ο ίδιος ο Ρουφογάλης. Μετά την επιβολή της χούντας τοποθετήθηκαν στην ΚΥΠ και οι υπόλοιποι της ομάδας -με προσωπική απόφαση του Ρουφογάλη- και ουσιαστικά αποτέλεσαν τον ηγετικό πυρήνα της Υπηρεσίας στα χρόνια της δικτατορίας του Παπαδόπουλου. Η συμπεριφορά του Ευάγγελου Βαμβακόπουλου, που τοποθετήθηκε διευθυντής του γραφείου του Ρουφογάλη στην ΚΥΠ, υπήρξε βασική αιτία της ραγδαίας μείωσης του κύρους του Ρουφογάλη στο εσωτερικό της δικτατορίας, καθώς έγινε το «παιδί για τα θελήματα» της Δέσποινας Παπαδοπούλου, συζύγου του δικτάτορα, και ενεπλάκη σε πολλές υποθέσεις δωροδοκίας.
Με την ραγδαία φθορά Παπαδόπουλου και Ρουφογάλη, οι Γ. Νέζος και Π. Πόθος προσχώρησαν στο στρατόπεδο των Ιωαννιδικών, χωρίς ο Ρουφογάλης να τους αντιληφθεί, και τον Νοέμβριο του 1973 διαδραμάτισαν κρίσιμο ρόλο στην ανατροπή του ευεργέτη τους.
2001 - Ρηνιώ Παπανικόλα, ήταν Ελληνίδα ραδιοφωνική παραγωγός. (15 Ιουλίου 1936 - 24 Φεβρουαρίου 2001)
Η Ρηνιώ Παπανικόλα, κόρη του Στρατή και της Άννας, γεννήθηκε στις 15 Ιουλίου του 1936 στη Μυτιλήνη. Εκεί έζησε μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία σε ένα σπίτι-πνευματικό κέντρο, καθώς ο πατέρας της, λογοτέχνης, δημοσιογράφος και εκδότης της σατιρικής και λαογραφικής εφημερίδας "Τρίβολος", υπήρξε από τους πρωτεργάτες της Λεσβιακής Άνοιξης. Ήρθε στην Αθήνα για το γυμνάσιο, τελείωσε το Κολλέγιο στο Ελληνικό, πέρασε στη Φιλοσοφική Σχολή, αλλά έδωσε εξετάσεις και στο Θέατρο Τέχνης και προτίμησε τη δραματική σχολή του Κουν. Συμμαθήτρια με τον Κώστα Καζάκο και τον Πέτρο Φυσσούν, αποτελούσε μαζί τους μιαν αχώριστη τριάδα.
Παράλληλα, πιάνει δουλειά στο βιβλιοπωλείο – εκδοτικό και δισκογραφικό οίκο Ίκαρο, όπου και γνωρίζει τον για 5 χρόνια σύζυγο της, Δημήτρη Θεμελή. Μαζί απέκτησαν μια κόρη και μαζί έφτιαξαν τον Κύκλο, δισκάδικο - σημείο συνάντησης των ανθρώπων της μουσικής και γενικότερα της πνευματικής ζωής στο Σύνταγμα.
Έμαθε ραδιόφωνο από τον Τζων Βεϊνόγλου. Οι πρώτες της εκπομπές στο ραδιόφωνο χρονολογούνται στις αρχές της δεκαετίας του '60. Στη συνέχεια, και παράλληλα με τα μαγαζιά, κάνει μουσικές επιμέλειες για το ραδιόφωνο, τη διαφήμιση και κυρίως το θέατρο (μόνιμη συνεργάτις του δασκάλου της Καρόλου Κουν).
Με τη δικτατορία, ως φίλη του Μίκη Θεοδωράκη, συμμετέχει στην υπόθεση με το μαγνητόφωνο στο Σύνταγμα, κρύβει το συνθέτη στο σπίτι της, συλλαμβάνεται μαζί με τη μητέρα της, κρατείται για κάποιους μήνες, περνάει από δίκη και αθωώνεται. Μόλις αφέθηκε ελεύθερη, άνοιξε το δισκοπωλείο "Blow Up" στην Βουκουρεστίου, σημείο αναφοράς για μιαν ολόκληρη εποχή. Τέλη του 1973 κλείνει το "Blow Up" και κάνει το "Ρηνιώ" στην Βαλαωρίτου. Παράλληλα οργανώνει συναυλίες ελληνικού τραγουδιού, κυρίως με τον Σταύρο Ξαρχάκο και τον Νίκο Ξυλούρη. Το 1976, κλείνει το τελευταίο μαγαζί και ασχολείται κυρίως με το ραδιόφωνο και τις μουσικές επιμέλειες.
Στο ραδιόφωνο ασχολήθηκε με όλα τα είδη της μουσικής. Έχοντας περάσει από το Πρώτο και Δεύτερο Πρόγραμμα, ξεκίνησε μια ρηξικέλευθη συνεργασία με το Τρίτο Πρόγραμμα του Μάνου Χατζιδάκι, φτιάχνοντας εκπομπές όπου τα πάντα ταίριαζαν με τα πάντα. Αφετηρία υπήρξε η εκπομπή - ορόσημο "Τα Τραγούδια της Γης", όπου συνυπήρχαν όλα τα είδη μουσικής και ακούγονταν νέοι, άγνωστοι μέχρι τότε Έλληνες συνθέτες.
Συνέχισε μέχρι τέλους να καλλιεργεί ένα ιδιότυπο στιλ ποικίλων εκπομπών λόγου και μουσικής. Κατ’ εξοχήν παραγωγός και παρουσιάστρια εκπομπών συνύπαρξης αυτών των δύο στοιχείων, με άξονες αφενός την ποίηση σε κείμενα είτε δικά της είτε ποιητών, κυρίως Ελλήνων (ιδιαίτερα τα τελευταία 8 χρόνια στον Μελωδία), και αφετέρου τη λαογραφία. Σχετικά με την τελευταία πρέπει να αναφερθούν "Το Ελληνικό Παραμύθι" στο Τρίτο Πρόγραμμα, ένα ταξίδι στη λαϊκή μυθοπλασία ντυμένο με γνωστά και άγνωστα δημοτικά τραγούδια, και "Το Γλυκό του Κουταλιού", ένα δικής της έμπνευσης μείγμα από λαογραφικά στοιχεία, στην κρατική ραδιοφωνία πρώτα και στον 902 Αριστερά στη συνέχεια. Στο Τρίτο είχε την ευκαιρία να παραγγέλλει η ίδια πρωτότυπο μουσικό υλικό σε διάφορους συνθέτες, ειδικά ηχογραφημένο για τις εκπομπές της.
Έχει δημιουργήσει και παρουσιάσει αρκετούς κύκλους μουσικών εκπομπών για την κρατική τηλεόραση, προβάλλοντας πολλά από τα καθιερωμένα πρόσωπα του ελληνικού τραγουδιού, δίνοντας έμφαση στην καινούργια παραγωγή, αλλά και σημαντικούς νέους μουσικούς στα πρώτα τους βήματα.
Συνέχισε να κάνει ένα μεγάλο αριθμό από μουσικές επιμέλειες για θέατρο. Εκτός από τον Κάρολο Κουν, έχει επίσης συνεργαστεί με τον Γιώργο Λαζάνη, τον Μίμη Κουγιουμτζή και τον Γιώργο Αρμένη στο Θέατρο Τέχνης, αλλά και με την Τζένη Καρέζη και τον Κώστα Καζάκο, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τον Γιώργο Μιχαηλίδη, τον Μίνωα Βολανάκη κ.ά. και επεξέτεινε αυτή της τη δραστηριότητα στην τηλεόραση (τελευταία της δουλειά, σε συνεργασία με την κόρη της, ήταν το 3ωρο ντοκυμαντέρ της Μαίρης Κουτσούρη για το ανακαινισμένο Μουσείο Μπενάκη), σε εικαστικές εκθέσεις, καθώς και στον κινηματογράφο. Στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του 1980 απέσπασε ειδικό βραβείο Μουσικής Επιμέλειας, που έχει απονεμηθεί μόνο εκείνη τη χρονιά σε ολόκληρη την ιστορία του θεσμού, για την ταινία του Στάθη Κατσαρού Πετροχημικά οι Καθεδρικές της Ερήμου.
Έγινε πολύ γνωστή και περιζήτητη για τη χαρακτηριστική χροιά της φωνής της. Εκτός από τις δικές της εκπομπές, έχει «σπηκάρει» ένα πλήθος από τηλεοπτικές, δισκογραφικές και κινηματογραφικές παραγωγές, με αποκορύφωμα τις επίσης βραβευμένες "Δίκες της Χούντας" του Θεοδόση Θεοδόσοπουλου.
Το 1996 κυκλοφόρησε το μοναδικό της βιβλίο, η ποιητική συλλογή Μπλε, που αμέσως εξαντλήθηκε.
Το 2000 έγραφε στο περιοδικό «Μελωδία» κριτική, συνεντεύξεις και την αυτοβιογραφία της, που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει, με τίτλο Ιστορίες από την ζωή των Δίσκων.
2001 - Κλοντ Σάνον, ήταν Αμερικανός μαθηματικός, ηλεκτρολόγος μηχανικός, και κρυπτογράφος, γνωστός ως «ο πατέρας της θεωρίας πληροφορίας». (Claude Elwood Shannon, 30 Απριλίου 1916 – 24 Φεβρουαρίου 2001)
Ο Σάνον θεμελίωσε στη δεκαετία του '40 τη θεωρία πληροφοριών με στόχο τη μελέτη των τηλεπικοινωνιών, αναδεικνύοντας την πληροφορία σε μετρήσιμο και αυστηρά ορισμένο μέγεθος. Έθεσε έτσι τα θεμέλια για τα σύγχρονα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα και βοήθησε να αναπτυχθεί η σημερινή Κοινωνία της Πληροφορίας. Είχε επίσης εξαιρετική συνεισφορά στην ανάπτυξη των ηλεκτρονικών υπολογιστών, αφού πρώτος έδειξε ότι με βάση την άλγεβρα Boole είναι δυνατή η δημιουργία ψηφιακών ηλεκτρικών κυκλωμάτων για την επίλυση μαθηματικών εξισώσεων. Η εργασία του στη θεωρία πληροφορίας έχει βρει εφαρμογή και σε άλλους τομείς όπως η γλωσσολογία, η φωνητική, η θεωρία του Χάους, η τεχνητή νοημοσύνη και η κρυπτογραφία. Το έργο του υπήρξε εξαιρετικά επηρεαστικό για τις τότε αναδυόμενες επιστήμες της ηλεκτρονικής μηχανικής και της πληροφορικής.
Ο Σάνον προσβλήθηκε από τη νόσο του Αλτσχάιμερ και πέθανε στις 24 Φεβρουαρίου του 2001.
2002 - Μάρτιν Τζούλιους Έσλιν, γεννημένος ως Julius Pereszlenyi, ήταν Ουγγρικής καταγωγής Άγγλος θεατρικός συγγραφέας και κριτικός. (Martin Julius Esslin, 6 Ιουνίου 1918 - 24 Φεβρουαρίου 2002).
Γνωστός περισσότερο για την επινόηση του όρου «Θέατρο του Παραλόγου» στο ομότιτλο έργο του (1962):
Το θέατρο του παραλόγου αγωνίζεται να εκφράσει την λογική του για τον παραλογισμό της ανθρώπινης συνθήκης και την ανεπάρκεια της ορθολογικής προσέγγισης μέσω της ανοιχτής εγκατάλειψης των ορθολογικών τεχνασμάτων και της α-συνεχούς σκέψης.
Υπήρξε επικεφαλής του BBC Radio Drama από το 1963 ως το 1967, έχοντας δουλέψει προηγουμένως για την εξωτερική Ευρωπαϊκή Υπηρεσία. Αφού έφυγε από το BBC διατήρησε ανώτερες ακαδημαϊκές θέσεις στα Πανεπιστήμια της Πολιτείας της Φλόριντα και του Στάνφορντ.
Επίσης διασκεύασε και μετέφρασε στα αγγλικά πολλά έργα από τα Γερμανικά.