Άρθρα
Μπλε φεγγάρι, την Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015
Μπλε φεγγάρι αποκαλείται μια πανσέληνος, που συμβαίνει σε ασυνήθιστη χρονική στιγμή, ή μια επιπλέον πανσέληνος εντός του έτους. Τα περισσότερα έτη έχουν δώδεκα πανσελήνους, τις περισσότερες φορές μια κάθε μήνα. Ωστόσο κάθε ημερολογιακό έτος περιλαμβάνει δώδεκα σεληνιακούς κύκλους και έντεκα ημέρες ακόμη. Αυτές αθροίζονται και ως αποτέλεσμα κάθε δύο ή τρια χρόνια έχουμε ένα επιπλέον φεγγάρι, φαινόμενο που συμβαίνει κάθε 2,72 χρόνια. Διαφορετικές ερμηνείες τοποθετούν το έξτρα φεγγάρι σε διάφορες περιόδους, ωστόσο αυτή η πρόσθετη πανσέληνος αποκαλείται σε κάθε περίπτωση "μπλε φεγγάρι".
Ο όρος έχει και μεταφορική σημασία, η οποία τονίζει τη σπανιότητα ενός φαινομένου. Χαρακτηριστική είναι η αγγλική έκφραση "once in a blue moon", που σημαίνει πως κάτι συμβαίνει πολύ σπάνια. Στο άλλο άκρο υπάρχει και μια πολύ κυριολεκτική σημασία καθώς ένα φεγγάρι μπορεί πράγματι να έχει χρώμα μπλε, εξαιτίας ατμοσφαιρικών διαταραχών. Πρόκειται για ένα πολύ σπάνιο φαινόμενο κατά το οποίο το φεγγάρι (όχι απαραίτητα πανσέληνος) φαίνεται στα μάτια του παρατηρητή γαλαζωπό, εξαιτίας της ύπαρξης καπνού ή μορίων σκόνης στην ατμόσφαιρα. Κάτι τέτοιο παρατηρήθηκε μετά τις δασικές πυρκαγιές στη Σουηδία και τον Καναδά το 1950 και, αξιοσημείωτα, μετά την έκρηξη του ηφαιστείου Κρακατόα το 1883, που είχε ως επακόλουθο να εμφανίζεται το φεγγάρι μπλε για μια περίοδο δύο ετών.
Το βέβαιο είναι ότι το βράδυ της Παρασκευής 31 Ιουλίου 2015, ο ουρανός θα φωτιστεί από ένα ολόγιομο φεγγάρι που θα προϋπαντήσει τον Αύγουστο.
* Σημειώνεται πως τα έτη 2018 και 2037, αναμένεται μαύρο φεγγάρι (καθόλου πανσέληνος το μήνα Φεβρουάριο που είναι συντομότερος), και ως αποτέλεσμα θα υπάρξουν δυο μπλε φεγγάρια μες την ίδια χρονιά, τον Ιανουάριο και τον Μάρτιο.
Υ.Γ. Το μπλε φεγγάρι στην αρχή του άρθρου είναι κατόπιν επεξεργασίας.
Το τραγούδι "Blue Moon" που το έχουν τραγουδήσει σπουδαίοι καλλιτέχνες και τραγουδιστές όπως, original εκτέλεση Al Bowlly, 1936, Chris Isaak, Frank Sinatra, Elvis Presley, Dean Martin, Billie Holiday, Rod Stewart, Ella Fitzgerald, Nat King Cole, Glenn Miller, Boswell Sisters και άλλοι πολλοί.
Εμείς επιλέξαμε τον Chris Isaak.
Γιάννης Χαρούλης, Πρόγραμμα Συναυλιών καλοκαίρι 2015
Γιάννης Χαρούλης
Πρόγραμμα Συναυλιών 2015
Μετά την κυκλοφορία του διπλού cd, από τη ζωντανή ηχογράφηση στο Θέατρο του Λυκαβηττού το 2013 και τις sold out εμφανίσεις του στην Ακτή Πειραιώς τον Χειμώνα, αλλά και όπου αλλού εμφανίστηκε, ο Γιάννης Χαρούλης ξεκινά μια σειρά καλοκαιρινών συναυλιών στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη την Κρήτη, αλλά και άλλες πόλεις σε όλη την Ελλάδα.
Με τους ιδιαίτερους ήχους που καταφέρνει να βγάλει από το λαούτο του και η ιδιαίτερη φωνή και παρουσία του πάνω στη σκηνή, σε ένα οδοιπορικό από το χθες μέχρι το σήμερα, με σκοπό να μας ξυπνήσει μουσικές μνήμες και όχι μόνο, αλλά και να μας δίξει έναν από το πους τρόπους, που μπορούμε να χτίζουμε το μουσικό μας μέλλον και κουλτούρα.
Ανήσυχος, ελεύθερος, πρωτοπόρος από την μια, παραδοσιακός από την άλλη, "σολάρει" και "ροκάρει" με το λαούτο του σε μοναδικά μουσικά μονοπάτια, της μάνας Κρήτης.
Τραγούδια που αγαπήσαμε, στίχοι που τραγουδήσαμε, θα γίνουν ένα με τη φωνή του Γιάννη Χαρούλη, θα γίνουν ένα με τις φωνές των χιλιάδων που θα αγκαλιάσουν και πάλι αυτή την μουσική εμπειρία.
Μαζί του οι μουσικοί:
Λευτέρης Ανδριώτης /λύρα
Μιχάλης Καλκάνης / κοντραμπάσο
Κωνσταντής Πιστιόλης / Πνευστά
Θανάσης Τζίνγκοβιτς / κιθάρα
Πάνος Τόλιος / τύμπανα
Κρήτη
Χανιά
01/8
Αμφιλοχία
Αμφιλοχία
05/8
Κατερίνη
Δίον Κατερίνης
08/8
Σύρος
Σύρος
12/8
Κως
Κως
17/8
Ιωάννινα
Θέατρο Ε.Η.Μ, Φεστιβάλ ΑΓΟΡΑ
05/9
Αθήνα
Τεχνόπολη
14/9 & 15/9
Μία μουσική πανδαισία στο Κηποθέατρο Νικαίας τη Πέμπτη 16 Ιουλίου στην παράσταση της Ζωής Τηγανούρια
Μία μουσική πανδαισία έζησαν όσοι βρέθηκαν στο Κηποθέατρο Νικαίας τη Πέμπτη 16 Ιουλίου στην παράσταση της Ζωής Τηγανούρια με 40 άτομα επί σκηνής .
Σε μια περίοδο που η χώρα μας βρίσκεται εν μέσω ιστορικών εξελίξεων, μια εποχή λιτότητας όχι μόνο οικονομικής αλλά και πολιτιστικής, η Ζωή Τηγανούρια γέμισε το Κηποθέατρο Νίκαιας τολμώντας μια υπερπαραγωγή, που όμοια της δεν έχει ξαναπαρουσιαστεί στο ελληνικό κοινό.
Στο πρώτο μέρος της παράστασης, μετά την αυθόρμητη και διαχυτική παρουσίαση της γνωστής δημοσιογράφου Νάνσιας Κωσταρά, όσοι βρεθήκαμε εκεί ακούσαμε πασίγνωστες αγαπημένες μελωδίες Tango, από την βιρτουόζο του ακορντεόν μαζί με τους 30 -μικρούς και μεγάλους σε ηλικία- μουσικούς της ορχήστρας του Βυζαντινού Ωδείου, με εκπληκτικές χορογραφίες από τη Σχολής Χορού «Χοροακτίς».
Ακούστηκαν συνθέσεις της Ζωής Τηγανούρια όπως το «Δυο Χείλη Κατακόκκινα» (γνωστό από το σήριαλ «Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο») και το «Μονοπάτια» από τον αισθαντικό ερμηνευτή Θάνο Πολύδωρα, ο οποίος και καταχειροκροτήθηκε, το «Por Una Cabeza» (γνωστό από την ταινία «Άρωμα γυναίκας») και το «Θα ταξιδεύω» από τη μεσόφωνο (μέτζο σοπράνο) Ελένη Βουδουράκη, που με τη μεστή, ζεστή και επιβλητική φωνή της έδωσε μία λυρική διάσταση, απογειώνοντας το κοινό με την ερμηνεία της.
Ακολούθησε ένα ακόμα τραγούδι της Ζωής σε στίχους Κωνσταντίνου Ρωμανίδη το «Κόρη Γλυκειά», το οποίο ερμήνευσαν δύο νεαρά κορίτσια του Βυζαντινού Ωδείου, η Δέσποινα Γιαλούρη & η Ελεονώρα Μανωλά, μαζί με τη νεαρή ταλαντούχα Πελαγία Μυλωνά, συγκινώντας τους παρευρισκόμενους.
Ασφαλώς, δεν έλειψαν τα ορχηστρικά κομμάτια της Ζωής, που πάντα εντυπωσιάζει με την δεξιοτεχνία και τις ανατρεπτικές διασκευές της πάνω σε κομμάτια του Άstor Piazzolla από τη μία - και των Τσιτσάνη, Χιώτη & Bregovic από την άλλη…
Στο δεύτερο μέρος της παράστασης, μια μεγάλη έκπληξη περίμενε το κοινό:
Ολόκληρο το Κηποθέατρο σε μία κατανυκτική ατμόσφαιρα, άκουσε από τους «Μαΐστορες της Ψαλτικής Τέχνης» το Βυζαντινό ύμνο «Το μήλον το Εύοσμον», με τη σολίστ του ακορντεόν να επιβεβαιώνει τη φήμη της και να συνδέει άρτια με έναν μαγικό τρόπο Ανατολή και Δύση, παίζοντας ένα Θρακιώτικο αυτοσχεδιασμό και κρατώντας το κοινό με κομμένη την ανάσα. Το μεγαλείο της φωνής του καθηγητή Βυζαντινής Μουσικολογίας, ψάλτη, χοράρχη και απίστευτου ερμηνευτή Αχιλλέα Χαλδαιάκη, αναδύθηκε μέσα από τα Μικρασιάτικα «Στό ‘πα και στο ξαναλέω» και «Σαν τα Μάρμαρα της Πόλης», συνοδευόμενος από την Ζωή, τους Μαΐστορες της Ψαλτικής Τέχνης, αλλά και τους «Εμπειροτέχνες», ένα Παραδοσιακό μουσικό σχήμα από τη Δράμα.
Η μεγαλύτερη όμως έκπληξη της βραδιάς, ήταν τα δύο ανέκδοτα τραγούδια σε μουσική Ζωής Τηγανούρια, στίχους Μαρίας Παπαδάκη και την ερμηνεία του Αχιλλέα Χαλδαιάκη, που παρουσιάστηκαν σε πρώτη δημόσια εκτέλεση!
Δύο τραγούδια επηρεασμένα από Παραδοσιακές και Βυζαντινές τεχνοτροπίες που, όπως χαρακτηριστικά είπε κι ο καθηγητής Βυζαντινής Μουσικολογίας, "θα μπορούσαμε κάλλιστα να τα έχουμε ακούσει σε κάποιο χωριό στο πανηγύρι του 15Αύγουστου ή να τα έχει γράψει κάποιος Λόγιος Φαναριώτης του 17ου αιώνα…"
Ακολούθησαν Παραδοσιακά από όλη την Ελλάδα και το εορταστικό κλίμα ολοκληρώθηκε με Παραδοσιακές στολές και χορογραφίες από την ομάδα «Fuerza Aztekita Amateur», οι οποίοι στο πρώτο μέρος χόρεψαν και Latin.
Αυτά τα πολύ-πολιτισμικά «παντρέματα» που τόλμησαν μία τέτοια εποχή και κατάφεραν να φέρουν εις πέρας με μεγάλη επιτυχία η Ζωή Τηγανούρια και όλοι οι συντελεστές που συμμετείχαν, είναι μια παρηγοριά για τον τόπο μας και ένα μάθημα πως, ο Πολιτισμός μπορεί να οδηγήσει σε ένα φωτεινό μονοπάτι ελπίδας αυτή τη ανεμοδαρμένη χώρα.
Τη διοργάνωση αυτής της μοναδικής για τα Ελληνικά δεδομένα παραγωγής έκανε το ταξιδιωτικό γραφείο Signature Travel & Events, αφού μόνο ένα γραφείο που ταξιδεύει σε όλο το κόσμο θα μπορούσε να γνωρίζει από «Αρώματα του Κόσμου & Βυζαντινά Μύρα».
Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα του Ε.Ο.Τ. και του ΗΑΤΤΑ.
Περισσότερες πληροφορίες για τη Ζωή Τηγανούρια, στην παρουσίαση στο Diaskedasi.info
Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη της Ζωής Τηγανούρια, για το Diaskedasi.info, στον Σπύρο Καλαματιανό.
Μίκης Θεοδωράκης, με μια συναυλία στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής γιορτάζει τα 90α γενέθλιά του
Τα 90α του γενέθλια γιορτάζει σήμερα ο Μίκης Θεοδωράκης.
Συναυλία στον Κήπο του Μεγάρου και παγκόσμια προβολή ταινίας, στην Αλκυονίδα.
Με μια συναυλία-αφιέρωμα σε τραγούδια που έχουν ταυτιστεί με τη σύγχρονη ιστορία μας, βγήκαν από τα σύνορα μας γνωρίζοντας διεθνή απήχηση και παρέμειναν αναλλοίωτα στο χρόνο, το Μέγαρο Μουσικής γιορτάζει απόψε τα 90α γενέθλια του Μίκη Θεοδωράκη, παρουσία του ίδιου του συνθέτη.
Γεννημένος στις 29 Ιουλίου του 1925 στη Χίο, με καταγωγή από την Κρήτη, ο Μίκης Θεοδωράκης έχει αφήσει με τη μουσική του, ανεξίτηλο σημάδι στο συλλογική μας συνείδηση.
Η «Όμορφη πόλη», η «Φαίδρα», το «Δρόμοι παλιοί», η «Μαργαρίτα Μαγιοπούλα», το «Στρώσε το στρώμα σου για δυο», οι «Χαρταετοί», αλλά και αποσπάσματα από το «'Αξιον εστί» θα είναι ανάμεσα στα τραγούδια που θα ακουστούν το βράδυ από την Ελένη Βιτάλη, τον Ζαχαρία Καρούνη και την Μπέττυ Χαρλαύτη.
Μαζί τους σ' αυτό το δίωρο μουσικό ταξίδι, που ξεκινά στον Κήπο του Μεγάρου, στις 21.00, η Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» : Γιάννης Μπελώνης πιάνο, Θανάσης Βασιλάς, Γιάννης Ματσούκας μπουζούκι, Βαγγέλης Κονταράτος κιθάρα, Μαριλίζα Παπαδούρη βιολοντσέλο, Λευτέρης Γρίβας ακορντεόν, Σταύρος Καβαλιεράτος μπάσο, Νίκος Σκομόπουλος ντραμς, Στέφανος Θεοδωράκης - Παπαγγελίδης κρουστά.
Παγκόσμια πρεμιέρα στην Αλκυονίδα στο αφιέρωμα για τον «κινηματογραφικό Μίκη»
Το έργο του Αστέρη Κούτουλα «Ανακυκλώνοντας την Μήδεια» θα προβληθεί απόψε, στις 19.30, σε παγκόσμια πρεμιέρα, στο αφιέρωμα του κινηματογράφου «Αλκυονίς» με τίτλο «90 χρόνια Μίκης-90 ώρες ο Μίκης στον κινηματογράφο» με αφορμή τα γενέθλια του μεγάλου συνθέτη.
Μουσικός παραγωγός και μάνατζερ του Μίκη Θεοδωράκη, στο εξωτερικό, από το 1986, ο Αστέρης Κούτουλας έχει συνεργαστεί μαζί του σε πολλές χώρες όπως η Αυστραλία, ο Καναδάς, η Χιλή, το Ισραήλ, η Ρωσία.
Το «Ανακυκλώνοντας την Μήδεια», είναι το πρώτο μέρος μιας τετραλογίας (τα υπόλοιπα δύο είναι η Αντιγόνη και η Ηλέκτρα που δεν έχουν γυριστεί ακόμα και το τέταρτο μέρος είναι το «Ταξιδεύοντας με τον Μίκη»). Οπως λέει ο ίδιος ο Αστέρης Κούτουλας η ιδέα για την ταινία προέκυψε όταν είδε σε μια πρόβα, που είχε πάει μαζί με τον Θεοδωράκη, την πρίμα μπαλαρίνα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Μαρία Κουσουνή, να χορεύει.
Στην ταινία που δεν παρακολουθεί μόνο τον χορό της Κουσουνή αλλά και την ιστορία μιας νέας γυναίκας από τη Γερμανία, υπάρχουν εικόνες από αναταραχές στους δρόμους της Αθήνας, δίνοντας μια άλλη διάσταση με το ρεαλισμό τους. «Μέσα στο θέατρο σκοτώνει η Μήδεια τα παιδιά της και έξω από το θέατρο σκοτώνει η κοινωνία τα παιδιά της» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Κούτουλας.
Στο αποψινό αφιέρωμα στον "Μίκη του κινηματογράφου", θα προβληθούν επίσης στις 18:00 η ταινία "Εδώ Πολυτεχνείο" του Δημήτρη Μακρή και στις 21.00 ο "Ζορμπάς" του Μιχάλη Κακογιάννη.
Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ, το Φθινόπωρο στο Θέατρο Σταθμός
Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ
του Όσκαρ Ουάϊλντ
στο Θέατρο Σταθμός
Φέτος το φθινόπωρο, στο Θέατρο Σταθμός, η υψηλή τεχνολογία συναντά τον κλασσικό μύθο του Όσκαρ Ουάϊλντ, για να ζωντανέψει επί σκηνής τη συγκλονιστική ιστορία του ναρκισσιστή και ηδονοθήρα Ντόριαν Γκρέυ, ο οποίος, συνεπαρμένος από το εξαιρετικά όμορφο πορτραίτο που του φιλοτεχνεί ο ζωγράφος Μπάζιλ Χόλγορτ, πουλάει την ψυχή του στον διάβολο, με αντάλλαγμα την αιώνια νεότητα και ομορφιά.
Υπό την επιρροή του φίλου του, του λόρδου Χένρυ Γουότον, ο Ντόριαν θα παραδοθεί σε έναν κρυφό ακόλαστο τρόπο ζωής, καταργώντας τις ηθικές του αξίες και αναζητώντας καινούργιες.
Ακριβώς 125 χρόνια μετά την έκδοση του βιβλίου του Όσκαρ Ουάϊλντ, το έργο που συνεχίζει να σαγηνεύει και να εμπνέει θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά παγκοσμίως στο ελληνικό θέατρο με 6 ηθοποιούς σε τρισδιάστατο εικονικό σκηνικό χώρο (3D mapping) που σχεδιάζει ο σκηνοθέτης, Γιάννης Βολιώτης, και με τη ζωντανή μουσική πιάνου να χρωματίζει κατάλληλα την ατμόσφαιρα του έργου.
Παίζουν οι:
Ντόριαν Γκρέυ: Φώτης Λάμαρης
Χένρυ Γουότον: Μάνος Ζαχαράκος
Μπάζιλ Χόλγουορντ: Χάρης Μαυρουδής
Σίβιλ Βέιν – Χέιτυ Γουότον: Νέλη Αλκάδη
Βίκτωρ: Άγγελος Μπέσσας
Τζεϊμς Βέιν – Άλαν Κάμπελ: Βασίλης Ταρατόρης
Επίσημος δικτυακός τόπος παράστασης: doriangray.volitionpictures.com
Πρόκειται για το μοναδικό μυθιστόρημα του βρετανού ποιητή, κριτικού και δραματουργού (1854‐1900) που, όταν δημοσιεύτηκε το 1891 στην οριστική του μορφή, προκάλεσε με τον αμοραλιστή ήρωά του ισχυρό σοκ σε μερίδα της βρετανικής κοινωνίας.
Εν πολλοίς αυτοβιογραφικό, όπως και τα περισσότερα έργα του Ουάιλντ, το «Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι» αναφέρεται στη λαχτάρα του ανθρώπου να διατηρήσει τη νιότη και την ομορφιά του άφθαρτες από το πέρασμα του χρόνου.
Σύμφωνα με τους βιογράφους του συγγραφέα, ο εκκεντρικός αυτός βικτοριανός συνήθιζε γύρω στα 1884 να συχνάζει στο ατελιέ κάποιου ζωγράφου, ονόματι Μπάζιλ Ουόρντ, ένα από τα μοντέλα του οποίου ήταν ένας εξαιρετικής ομορφιάς νεαρός. Όταν πια το πορτρέτο τού τελευταίου είχε ολοκληρωθεί, ο Ουάιλντ, αντικρίζοντάς το, είπε: «Τι κρίμα που τέτοιο λαμπρό πλάσμα, θα γεράσει κάποτε!». Ο ζωγράφος συμφώνησε, λέγοντας: «Πόσο εξαίσιο θα ʹταν αν παρέμενε ακριβώς όπως είναι, και να γερνούσε το πορτρέτο με τον καιρό!».
Η παραπάνω στιχομυθία ήταν που ενέπνευσε στον Ουάιλντ την κεντρική ιδέα του μυθιστορήματός του, το εύρημα μέσα από το οποίο θα μιλούσε για το πάθος της αιώνιας νεότητας και για το τίμημα που αυτό συνεπάγεται.
Το έργο
Ο «μύθος» του Ντόριαν Γκρέυ είναι λίγο ως πολύ γνωστός. Στο Λονδίνο του 1890 ο πανέμορφος Ντόριαν εμπνέει τον παθιασμένο με την ομορφιά του προσώπου του, ζωγράφο φίλο του Μπάζιλ και εμπνέεται από την στάση ζωής του Λόρδου Γουότον, που προτάσσει ως μοναδικούς στόχους στη ζωή την ομορφιά και τις λοιπές απολαύσεις που αυτή σου παρέχει.
Ο Ντόριαν Γκρέυ συνεπαρμένος από αυτόν τον τρόπο ζωής και την αναζήτηση νέων αισθήσεων, αγωνιά για την ημέρα που οι απολάυσεις της ομορφιάς και της νεότητας θα χαθούν.
Εύχεται να μπορούσε το πορτραίτο που του ζωγράφισε ο Μπάζιλ να γερνάει αντ' αυτού. Και η ευχή του εισακούγεται...
Ο Όσκαρ Ουάιλντ (πλήρες όνομα Όσκαρ Φίνγκαλ Ο'Φλάχερτι Ουίλς Ουάιλντ, αγγλ. Oscar Fingal O'Flahertie Wills Wilde, Δουβλίνο, 16 Οκτωβρίου 1854 – Παρίσι, 30 Νοεμβρίου 1900) ήταν Ιρλανδός μυθιστοριογράφος, ποιητής, δραματουργός και κριτικός. Έχοντας περάσει από διάφορα είδη γραπτού λόγου καθ' όλη την δεκαετία του 1880, γεύτηκε την δόξα σαν θεατρικός συγγραφέας στο Λονδίνο στις αρχές της επόμενης δεκαετίας. Στις μέρες μας έχει γίνει γνωστός για τα ευφυολογήματά του, το μοναδικό του μυθιστόρημα (Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ), τα θεατρικά έργα του, τις συνθήκες φυλάκισής του καθώς και τον πρόωρο θάνατό του.
Οι γονείς του ήταν επιφανείς Δουβλινέζοι διανοούμενοι, με Αγγλικές ρίζες. Ο Όσκαρ από μικρός έμαθε άπταιστα Γαλλικά και Γερμανικά. Στο πανεπιστήμιο ασχολήθηκε με τις κλασικές σπουδές, επιδεικνύοντας από μικρή ηλικία κλίση προς τον Kλασικισμό, τόσο στο Δουβλίνο όσο και αργότερα στην Οξφόρδη. Έγινε γνωστός για την ενασχόλησή του με το νεόκοπο αλλά ανερχόμενο ρεύμα του Αισθητισμού, το οποίο ίδρυσαν δυο από τους καθηγητές του, οι Ουόλτερ Πέιτερ(Walter Pater, 1839 - 1894) και Τζον Ράσκιν (John Ruskin, 1819 - 1900).
Μετά το πανεπιστήμιο, ο Ουάιλντ μετακόμισε στο Λονδίνο όπου εντάχθηκε στους ανώτερους πνευματικούς και κοινωνικούς κύκλους. Ως εκπρόσωπος του κινήματος του Αισθητισμού ασχολήθηκε με όλες τις μορφές διανόησης: εξέδωσε μία ποιητική συλλογή, έδωσε ομιλίες στις Η.Π.Α. και στον Καναδά σχετικά με τον «Αγγλικό Διαφωτισμό στην Τέχνη» και έπειτα επέστρεψε στο Λονδίνο όπου έγραψε μεγάλο αριθμό άρθρων ως δημοσιογράφος.
Γνωστός για το οξυδερκές πνεύμα, τις εξεζητημένες εμφανίσεις και τους πνευματώδεις διαλόγους του, ο Ουάιλντ έγινε μια από τις διασημότερες προσωπικότητες της εποχής του.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1890 τελειοποίησε τις ιδέες του σχετικά με την ανωτερότητα της τέχνης σε μια σειρά από διαλόγους και δοκίμια, ενώ ενσωμάτωσε σκέψεις του για την παρακμή, την δολιότητα και την ομορφιά στο μοναδικό του μυθιστόρημα, Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ (The picture of Dorian Grey, 1890).
Η δυνατότητα που του παρείχε, να αναλύσει σε βάθος λεπτομέρειες του Αισθητισμού καθώς και να καταπιαστεί με ευρύτερα κοινωνικά ζητήματα, έστρεψε τον Ουάιλντ στο θέατρο. Έγραψε το θεατρικό Σαλώμη (Salome, 1891) στο Παρίσι, στα γαλλικά, έργο που δεν ανέβηκε στην Αγγλία παρά μόνο χρόνια αργότερα, εξαιτίας της απαγόρευσης έργων με Βιβλικό περιεχόμενο στο αγγλικό σανίδι. Ανεπηρέαστος από τις αντιδράσεις, ο Ουάιλντ έγραψε τέσσερις ακόμα κοινωνικές σάτιρες μέχρι τα μέσα της δεκαετίας, οι οποίες τον έκαναν έναν από τους πιο επιτυχημένους συγγραφείς του ύστερου Βικτωριανού Λονδίνου.
Στο απόγειο της φήμης του, και ενόσω το αριστούργημά του, Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός (The importance of being Earnest, 1895), παιζόταν στο Λονδίνο, ο Ουάιλντ μήνυσε τον Μαρκήσιο του Κουίνσμπερι, Τζον Ντάγκλας (John Douglas, 9th Marquess of Queensberry, 1844 - 1900) για συκοφαντία. Ο Μαρκήσιος ήταν ο πατέρας του εραστή του Ουάιλντ, του Λόρδου Άλφρεντ Ντάγκλας (Lord Alfred Douglas, 1870 - 1945).
Οι κατηγορίες μπορούσαν να επιφέρουν κάθειρξη έως και δύο ετών. Στην διάρκεια της δίκης παρουσιάστηκαν αποδείξεις οι οποίες ανάγκασαν τον Ουάιλντ να αποσύρει τις κατηγορίες και οδήγησαν στην σύλληψή του με την κατηγορία του σοδομισμού (η ομοφυλοφιλία ήταν τότε ποινικό αδίκημα στην Αγγλία).
Ύστερα από δύο ακόμα δίκες, κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε δύο χρόνια καταναγκαστικά έργα. Το 1897, στην φυλακή, έγραψε το Εκ Βαθέων (De Profundis), μία επιστολή 80 περίπου πυκνογραμμένων σελίδων που εκδόθηκε το 1905, όπου αναλύει την ψυχοσύνθεσή του στις δίκες, δημιουργώντας ένα σκοτεινό «αντίβαρο» στην πρότερη φιλοσοφία της απόλαυσης. Μετά την αποφυλάκισή του έφυγε κατευθείαν για την Γαλλία, όπου και έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του. Εκεί έγραψε και το τελευταίο του έργο, Η μπαλάντα της φυλακής του Ρήντινγκ (The Ballad of Reading Gaol, 1898), ένα μακροσκελές ποίημα όπου παρουσιάζει τις κακουχίες της ζωής στην φυλακή.
Πέθανε άπορος στο Παρίσι, τον Νοέμβριο του 1900 σε ηλικία 46 ετών.